Kapitein, de AU-derz/Fers0rgRzz en de DeelNEHmurz proberen met ons te communiceren, maar onze com-link computer server kan de hoeveelheid data niet aan! Maar hoe is dat mogelijk, de com-link capabiliteit is toch uitgebreid getest?
Check het even bij de machinekamer. Luitenant Kneewald?
OK, OK. Stuur het volgende communiqué naar alle AU-derz/Fers0rgRzz en Deel-NEHmurz: “Sorry, kan de beste overkomen, we laten het zo, volgende keer beter”
ledenblad LCKV Jeugdvakanties jaargang 37 • nr. 2 • maart 2009 verschijnt 5 maal per jaar
Ik kan hem niet langer meer houden kapitein, de server staat op springen!
Zo. Dat is ook weer opgeknapt.
Dat klopt kapitein, maar door een verstoring in het tijd-ruimte continuum is de dataoverload te groot om te verwerken. Captains log, stardate 17 januari 2253; ik garandeer dat volgend jaar de inschrijving voor het eerst vlekkeloos zal gaan.
Pieter Versnel Timmer- en onderhoudsbedrijf Bedrijvenweg 9 - G, 2351 BC Leiderdorp Telefoon 071 - 589 11 57, Fax 071 - 589 63 03 E-mail
[email protected]
Wat gebeurt er eigenlijk op maandagavond in het LCKV pand? pagina 6
Inschrijven
pag 3
Meedenken
pag 5
Strohappen
pag 9
Aafke Plug
Persoonlijk ben ik geen fan van de eerste maanden van het nieuwe jaar. Alle leuke feestjes (kerst, Oud & Nieuw) zijn achter de rug, het is guur en donker buiten en je beseft je ten volle dat deze situatie de komende maanden onveranderd blijft. Vooral aan februari heb ik een hekel. Het enige lichtpuntje is dat die wat korter is dan zijn collega-maanden, maar verder… Donker, guur en vooral saai! Maar er is (letterlijk) licht aan het einde van de tunnel. Vanochtend werd ik wakker van het gefluit van een vrolijke merel in de boom voor mijn huis. En vanmiddag viel er zo waar een warme zonnestraal op mijn gezicht. Het is nog koud, maar toch hangt er iets in de lucht… Ja, lieve
mensen, de lente is in aantocht en daarmee komt ook het kampseizoen weer een stukje dichterbij. De hernieuwde energie die de lente altijd met zich meebrengt zie je ook op maandag bij de LCKV. Hoewel het nog even duurt voor het eerste kamp vertrekt zijn de voorbereidingenvoor het kampseizoen al in volle gang. Zo is de afdeling Deelnemers druk bezig met het verwerken van de gegevens van de deelnemers die zich een aantal weken geleden hebben ingeschreven. Ook de andere afdelingen zitten niet stil. Ben je benieuwd wat er nu allemaal op een gewone maandagavond gebeurt? Kijk dan snel op pagina 6. Verder vind je in deze Opzet uiteraard weer interessante artikelen, een interview met een
Pelle, zoon van Richard Pellicaan en Katelijne Corporaal
Belangrijke data 14 april ledenvergadering 18 april Infodag bestuurslid en grappige columns. Namens de hele redactie wens ik je veel leesplezier. Ik ga nu lekker een terrasje pakken. Dik ingepakt, maar toch… Laat die zomer maar komen. Ik ben er, net als de LCKV, klaar voor!
Colofon
Freelancers
Correspondentie-adres
Hoofdredactie
Jan van Zwieten Esther Oortwijn
Aafke Plug
Tekeningen/layout
Redactie
Nils Bierman
LCKV Jeugdvakanties Voorschoterweg 8e 2324 NE Leiden (071) 572 22 55
Nils Bierman Olga Blok Arjan van Duivenboden Floor Kroft Emma Oomen
Druk Drukkerij Graficon, Leiderdorp
De Inschrijving
Geboren
www.lckv.nl -
[email protected]
Zaterdag 17 januari was het weer zo ver. Honderden deelnemers zaten gespannen voor de computer, de muis in de bezwete hand, klaar om stipt om 10 uur op de knop te klikken. Aafke Plug
De Opzetter
Maar al voor 10 uur raakte de server overwerkt en al snel kregen de eerste deelnemers foutmeldingen binnen. Hoewel het al de vierde keer is dat deelnemers zich via internet kunnen opgeven voor een LCKV-kamp is de inschrijving nog geen enkele keer vlekkeloos verlopen. Steeds meer stafleden, ouders en deelnemers beginnen zich af te vragen of het inschrijven via internet wel de beste optie is. Wat ging er dit jaar precies mis en moet er een nieuwe inschrijfmethode komen? Iemand die hier bij uitstek antwoord op kan geven is Fabian de Graaf, bestuurslid Deelnemers. Hij legt uit dat, anders dan voorgaande jaren, de fout dit jaar niet in de software zat, maar in de door de LCKV gehuurde server: ‘Die bleek de enorme toeloop niet aan te kunnen. In een paar minuten tijd werd er vele duizenden keren geprobeerd om pagina’s van de site te verversen. De server was naar aanleiding van de vorige jaren helemaal ingericht op een piekbelasting, maar zoveel bezoekers in zo’n korte tijd is helaas niet te verwerken door ons.’ Dat de belasting zo hoog was wijt Fabian aan het feit dat veel deelnemers zich met meerdere bezoekers tegelijk probeerden in te schrijven: ‘Sommigen met wel acht computers tegelijk.’ Fabian ziet dat dan ook als de kern van het probleem: ‘De inschrijfmethode an sich werkt op dit moment heel erg goed, alleen loopt het vast door de populariteit van onze kampen. Mensen doen er alles aan om zich maar proberen in te schrijven. Dat is onze kracht, maar helaas ook onze zwakte.’ De Softwarecommissie, die zoals de naam al doet vermoeden de software voor de inschrijving heeft gemaakt, was die zaterdagochtend al licht gespannen: ‘Er mocht dit jaar niets fout gaan!’ aldus Edward Niewold en Sander Brugman
ring.’ Zowel het bestuur als de Softwarecommissie bandrukken echter op dat iedereen last had van de storing en dat deze geen invloed heeft gehad op de inschrijvingskansen van een deelnemer.
namens de commissie. Al voor 10 uur wisten ze dat het door de overbelaste server mis ging, maar na kort overleg met het bestuur werd besloten de inschrijving door te laten gaan: ‘Iedereen had last van de storing en dus had ook iedereen gelijke kansen voor inschrijven.’ Rond 10.30 is er een e-mail verzonden naar iedereen die een formulier had ingevuld, met daarin excuses en de mededeling dat de inschrijving wel gewoon doorging. ‘De reden dat de e-mail pas om zo laat verzonden is, is dat we door de overbelaste server zelf ook niet bij die e-mailadressen konden komen,’ aldus Fabian. Na het versturen van de e-mail zijn rond 10.35 de inschrijvingen tot dan toe verwerkt. Kort daarna zijn ook de e-mail verzonden met daarin de mededeling of de deelnemers waren ingeschreven of dan wel op de reservelijst stonden. Eind goed, al goed zou je dus denken. De inschrijving verliep niet vlekkeloos, maar uiteindelijk waren alle deelnemers inschreven of op een reservelijst geplaatst. Toch hebben sommigen een nare nasmaak overgehouden aan de inschrijving. Zo zijn er deelnemers die vrezen dat ze door de storing niet zijn ingeschreven op het kamp van hun keuze. Hoofdleider, maar in dit geval in eerste plaats vader, Jan van Zwieten herkent dit: ‘Toen de storing zich manifesteerde sloeg de paniek bij ons thuis direct toe. Ik heb mijn dochter en haar vriendinnen nog tot kalmte gemaand met het idee dat de storing voor iedereen geldt en dat er wel wat op gevonden zou worden. Achteraf waren ze heel boos en meenden het slachtoffer te zijn van de sto-
Ook zijn er ouders die het gevoel hebben dat het bestuur niet goed weet wat het effect van een mislukte inschrijving op hun kinderen is. Ook dit komt Jan bekend voor: ‘Zelf ben ik behoorlijk geschrokken en teleurgesteld over de impact die dit alles op ons gezin heeft.’ Jan had het gevoel dat hij iets moest doen en heeft het bestuur naar eigen zeggen een ‘brief op hoge poten’ gestuurd. Hierin beschrijft hij onder andere zijn onvrede over de opstelling van het bestuur naar deelnemers die er niet doorheen zijn gekomen: ‘Tot nu toe heb ik deze keer, noch de afgelopen jaren, enig meeleven kunnen bespeuren in jullie opstelling jegens diep teleurgestelde deelnemers. Gaan jullie er nu voor zorgen dat dit niet meer kan gebeuren?’ schrijft Jan in zijn brief. Hij heeft zelf wel een idee hoe de inschrijving er volgend jaar uit zou moeten zien. Hij pleit er al jaren voor dat oud-kampers zich eerder kunnen inschrijven dan de nieuw-kampers. Op die manier wordt volgens Jan de druk op de server weggenomen en zorg je ervoor dat oud-kampers niet teleurgesteld raken en de LCKV de rug toekeren. Voor het bestuur liggen vooralsnog alle opties open: ‘Een ding is zeker’, aldus Fabian: ‘Met de huidige inschrijfmethode zullen we volgend jaar weer hetzelfde probleem hebben, dus waarschijnlijk zal de inschrijfmethode moeten worden aangepast. Hierbij kun je bijvoorbeeld laan een loting of gespreide inschrijving denken.’ Het bestuur heeft aangekondigd tijdens de ledenvergadering op 14 april met een voorstel voor een nieuwe inschrijfmethode te komen. Dat belooft nog een interessante avond te worden!
Met open vizier aan de zijlijn
Tot een paar jaar geleden hadden weinig LCKV’ers gehoord van Diana: ‘Ik had niet eerder in commissies of op afdelingen gezeten. Voor een bestuursfunctie lag ik dus niet voor de hand.’ Toch werd ze vijf jaar geleden benaderd door oudbestuurslid Patrick Kraan: ‘Ik kende hem van kamp en hij belde me op of ik interesse had om bestuurslid Communicatie te worden.’ Diana was meteen enthousiast. Toen ze begon had ze weinig verwachtingen: ‘Ik probeer dingen altijd zo
‘Het is tijd voor een ander.’ open mogelijk aan te gaan. Dan kan het ook niet tegenvallen.’ Voor Diana was het een mooie uitdaging: ‘Het leek me leuk om samen de vereniging in zo goed mogelijk vaarwater te houden.’ Diana geeft toe dat ze weinig met Communicatie had toen ze begon als bestuurslid: ‘Ik snapte eigenlijk ook niet waarom Patrick mij belde.’ Vijf jaar later begrijpt ze dat echter wel: ‘Met het wisselen van de bestuursleden pak je soms gewoon het stafboekje erbij om geschikte mensen te vinden.’ Hoewel Diana dus geen deel uitmaakte van de ‘diehard’ LCKV, gaat ze al vanaf begin jaren negentig mee als staflid. Tijdens een stage kwam ze in contract met iemand die zeilkampen deed bij de LCKV en na een keer was Diana om en ging ze ieder jaar mee: ‘Eerst als losse staf, later als schipper. Deze kampen hadden weinig met de LCKV te maken. Pas toen ik met een landkamp mee ging begreep ik dat de LCKV meer was dan alleen een kampje.’ Er bleek een hele organisatie achter te hangen en vijf jaar geleden besloot Diana hieraan een steentje bij te dragen.
Diana durft niet te zeggen of het een voordeel of juist een nadeel was dat ze nog niet zo bekend was met de organisatie achter de LCKV: ‘Ik heb het natuurlijk ook niet in mijn eentje gedaan. Nils en Robin zaten al lang op Communicatie en zij vulden mijn kennis aan.’ Binnen het bestuur ligt dat volgens Diana anders: ‘Voor bestuursdingen denk ik dat het een voordeel is dat ik niet uit het hart van de vereniging kom, maar van de zijlijn. Over sommige dingen kan ik iets objectiever zijn.’ Dit gaat volgens Diana dan met name over ingewikkelde zaken rond stafleden en hoofdleiders: ‘Daarover lopen de meningen in het bestuur soms uiteen en dan kan ik mijn hoofd koel houden en dingen in een ander daglicht stellen.’ Het bestuur krijgt de laatste jaren soms de kritiek dat het teveel regels oplegt aan haar stafleden. Diana vindt deze kritiek overdreven: ‘Veel dingen worden nu geformaliseerd, maar dat waren al jaren ongeschreven regels. Nu het zwart op wit staat is het opeens een probleem. Als mensen kaders nodig hebben dan krijgen ze die ook.’ Zijn er dan al zoveel incidenten door te losse regels? Diana vindt dat je niet moet wachten tot er veel problemen zijn: ‘Het is lastig, want
stafleden doen. Zij hebben immers een voorbeeldfunctie’. Terugkijkend op haar jaren in het bestuur is Diana zeer tevreden. Zo tevreden dat ze het lastig vindt om te benoemen waar ze het meest van genoten heeft. ‘Er valt zoveel onder en het is steeds weer nieuw en verrassend.’ Het eerste dat in Diana opkomt is het samenwerken: ‘Hoe we met het bestuur samen tot betere dingen komen en aan de andere kant hoe we met de mensen van Communicatie creatieve dingen doen. Vooral het uitkomen van de folder is spannend. Dat vind ik bijna wel het mooiste moment van het jaar.’ En nu stopt ze dus. Eén van de redenen is dat ze het niet meer de tijd kan geven die het vraagt: ‘De website van de LCKV is kritisch bekeken en we hebben ons gerealiseerd dat het een nieuw plaatje moet krijgen. Ik kan dat nu niet zelf en ik heb geen tijd en energie om dat te leren.’ Daarbij twijfelde Diana of ze dit jaar nog op kamp wilde. ‘In verband met mijn vrije dagen heb ik besloten om dit jaar niet mee te gaan. Dan ga ik al een aantal jaar op rij niet mee en dan vind ik het niet reëel om in het bestuur te zitten.’ Diana had het erg naar haar zin op Communicatie, dus vindt het wel erg jammer, maar zo zegt ze: ‘Het is tijd voor een ander.’ Die ander is gevonden in Fabian de Graaf, nu nog bestuurslid Deelnemers. Diana denk dat hij erg geschikt is voor de afdeling Communicatie: ‘Misschien doet hij het wel heel anders dan ik. Ik ben benieuwd!’ Voor Diana houdt de LCKV nu dus even op, maar of dat voor altijd is durft ze nog niet te zeggen: ‘Ik zie wel hoe het loopt.
‘Als mensen kaders nodig hebben dan krijgen ze die ook.’ vrijwilligers willen gewoon een leuke week. Maar je hebt wel met minderjarige kinderen te maken. Diana wijst hierbij ook op maatschappelijke ontwikkelingen: ‘Er wordt steeds meer bekend over de schadelijke gevolgen van alcohol en roken. Als je hiervoor kaders voor deelnemers neerlegt, moet je dat ook voor
Komt het op mijn pad en komt het uit dan ga ik misschien wel weer eens mee op kamp. Maar misschien ook niet. Ik heb het gevoel dat ik overal wel ben geweest en ik veel verschillende dingen heb meegemaakt. Ik weet hoe leuk kamp is, maar ik zit deze zomer niet nagelbijtend van spijt op de bank.’
Denk mee! De meeste stafleden zijn nu druk in de voorbereiding voor het kampseizoen 2009 maar het bestuur kijkt al weer verder. 2010 is een belangrijk jaar waarin veel gebeuren. Arjan van Duivenboden
Aafke Plug
Na vijf jaar in het bestuur vindt Diana Grootendorst het tijd om haar stokje over te dragen. Ze heeft de afdeling Communicatie met veel plezier geleid, maar kan het naar eigen zeggen niet meer de tijd en energie geven die het vraagt. Kort voor haar vertrek in april vertelt ze over haar jaren als bestuurslid Communicatie.
Het beleidsplan 2010-2015:
Allereerst bestaat de LCKV dan 90 jaar. Een heugelijk feit maar we zijn al aan het sparen voor 2020 dus veel aandacht zal dat niet krijgen. Meer aandacht en tijd zal door het bestuur worden besteed aan het beleidsplan. Velen zullen zich nu afvragen wat dit nu weer is, een beleidsplan. Iedere 5 jaar maakt het zittende bestuur een beleidsplan. Dit plan is een middel om te zorgen dat alle neuzen dezelfde kant opstaan en opgaan. Beleid, het maken ervan en het uitvoeren ervan, is een proces wat eigenlijk nooit ophoudt. Het begint met een visie, je bepaalt als LCKV wat je wilt zijn en wilt worden. Wat is belangrijk voor het voortbestaan van de LCKV? Als je weet wat je wilt zijn of wat je wilt worden dan bedenk je hoe je dat doel wilt bereiken. Vervolgens worden er keuzes gemaakt. Deze keuzes worden uitgewerkt en krijgen een tijdspad mee. Als dat gebeurd is moet de vereniging dit plan steunen en kan het uitgevoerd worden. Van belang is dat iedereen zich bij het uitvoeren van het plan aan de afspraken houdt. Tijdens het uitvoeren word er regelmatig gecontroleerd of alles loopt zoals oorspronkelijk de bedoeling was. Door middel van de uitkomsten van deze controles worden de resultaten van de uitvoer geëvalueerd. Aan de hand van de evaluatie worden de stappen indien nodig weer opnieuw doorlopen. Een middel om te evalueren is de grote enquête die ook dit jaar weer gehouden wordt. Een mooi theoretisch verhaal maar wat betekent dit nu voor jouw als staflid? Een voorbeeldje. In het beleidsplan 2005-2010 staat er onder het kopje ‘Werving stafleden’ het volgende te lezen: ‘De vereniging wil bij de toetreding van nieuwe stafleden geen hoge drempel
opwerpen. Zij toetst de stafleden niet vooraf, maar informeert hen over de vereniging, het kamp en spreekt haar verwachtingen met betrekking tot de vervulling van de functie uit. Tijdens het kamp begeleidt de hoofdstaf de stafleden. De vereniging verplicht zich - vanuit haar continuïteitsgedachte - om elk jaar in de kampen van deelnemers van 14 jaar en jonger twee nieuwe stafleden mee te nemen.’ In dit stuk wordt dus zeer nadrukkelijk aangegeven dat een bewijs van goed gedrag nu niet nodig is en dat alle kampen tot en met 13-14 twee groene stafleden moeten meenemen. En dit wordt door ieder kamp dan ook uitgevoerd. En ander voorbeeld: ‘EHBO ervaring De vereniging organiseert jaarlijks een verkorte EHBO scholing en ziet er op toe dat er op elk kamp een staflid aanwezig is met EHBO ervaring.’ Hier staat dus duidelijk te lezen dat er op ieder kamp toch echt EHBO ervaring aanwezig moet zijn. Of dit in de praktijk ook zo is, kun je je afvragen… Zo vind je in het beleidsplan dus vele
zaken die direct invloed hebben op je kamp. Denk bijvoorbeeld ook aan de alcoholregels, de maximumleeftijd van stafleden, de C of de ontgroening. Maar ook zaken als de financiën, de verenigingsstructuur en kwaliteit worden in het beleidsplan vastgelegd. Kortom, het plan 2010-2015 bepaalt hoe jouw kamp er straks uitziet. Misschien wordt er wel in vastgelegd dat je als staflid maximaal 35 jaar mag zijn, dat je ook als staflid geen alcohol mag drinken en dat je toch echt wel verplicht bij vier infoavonden moet komen opdagen. Misschien wordt de leeftijd van deelnemers wel teruggebracht naar 14, mag je alleen mee als staflid als je ook als deelnemer bent mee geweest en schaffen we het gehandicaptenkamp af. Wil je hierover meepraten, treuzel dan niet. Word lid en kom op de speciaal hiervoor georganiseerde discussiedagen. Zorg voor een goed beleidsplan zodat ook tot 2015 de kampen weer super zijn.
De eerste discussiedag heeft zaterdag 7 maart plaatsgevonden. In de volgende Opzet lees je hier meer over.
Een doorsnee maandagavond “We hebben het vooral heel leuk met elkaar”
Floor Kroft en Emma Oomen
Zoals de meeste leden wel weten, draait de LCKV op het werk van tientallen vrijwilligers die zich op de maandagavond inzetten voor de vereniging. Maar wat gebeurt er eigenlijk allemaal op zo’n avond? Het is 8 februari jl; een doorsnee maandagavond. Dit verslag neemt u mee in een tocht langs de afdelingen in het LCKV pand. Vanaf een uurtje of half 8 druipen de eerste medewerkers binnen. Buiten regent het maar binnen is er warme thee en koffie én vers uit de oven zelfgebakken cake, want Liesbeth en Annemieke zijn jarig geweest. De tocht door het pand begint bij de afdeling Deelnemers. Noortje en Rianne zijn hier aan het werk. “Wat we op een maandagavond doen? Thee drinken, veel thee drinken.” Maar omdat de inschrijvingen net zijn geweest, hebben ze het ook druk met andere zaken. Mail en telefoontjes (verrassend veel “wij willen bij elkaar in de tent”) moeten beantwoord worden, een enkeling moet worden uitgeschreven en lege plekken moeten worden opgevuld. Op weg naar de volgende afdeling komen we langs receptionistes Debbie en Anouk. Telefoontjes worden hier doorverbonden naar de verschillende afdelingen. Vlak na de inschrijving was het er druk, maar nu is het wat rustiger. Daarnaast doen ze wat klusjes voor andere afdelingen. Zo zijn ze nu bezig met het maken van kamplijstjes voor de afdeling Leiding. Ondertussen wordt de nieuwste Tom Cruise film besproken.
Bij afdeling Leiding is het druk. Vier dames (Annemieke, Liesbeth, Ajelet en Yvette) op één afdeling, waarvan er twee net jarig zijn geweest, zorgt voor een hoog theekrans-gehalte. Dat wordt beaamd: ‘We hebben het vooral heel leuk met elkaar.’ Er wordt koffie en chocolade genuttigd en flink wat geroddeld. Daarnaast wordt er toch ook gewerkt. Op het moment zijn ze bezig met het invoeren van alle stafleden, worden reserves geplaatst en adresgegevens ingevoerd. Rond het kampseizoen heeft deze afdeling het minder druk maar na het kampseizoen zijn deze dames weer verantwoordelijk voor het inschrijfgedeelte van de DJWGG en de Groenenavond. In de kamer van Communicatie is het een stuk rustiger. Bestuurslid Diana is de enige aanwezige van haar afdeling. Gelukkig is het op het moment niet erg druk. Wel worden de eerste kampsites op de LCKV website geplaatst.
Nieuws
Communicatie is verantwoordelijk voor het uitspitten van de mailbox en het onderhouden van de website. Ook zit er een grote promotiekant aan deze afdeling. (Niet voor niets heette deze afdeling voorheen Promotie). Zo worden de beroemde LCKV ansichtkaarten hier ontwikkeld en bekommeren ze zich over de merchandise. Truien, T-shirts, sokken? Overal wordt over nagedacht. Op weg naar de volgende afdelingen lopen we tegen de Softwarecommissie aan. Edward legt kort uit dat deze commissie ervoor zorgt dat de inschrijvingen goed verlopen. Ook ontwikkelde ze STRA, een nieuw administratiesysteem wat straks een hele hoop makkelijker gaat maken. Naast deze commissie is er ook een Commissie Automatisering. Zij zijn op het moment bezig met een nieuw computernetwerk in het pand. Afdeling Secretariaat, Financiën en Terreinen zitten bij elkaar op “kantoor”. Van afdeling Terreinen is echter niemand aanwezig; deze mannen komen op donderdagavond bijeen. Zij regelen dan de vergunningen en onderhouden het contact met de beheerders en gemeentes van kampterreinen. Bij het Secretariaat is het chaos. Bestuurslid Heleen is druk bezig met de lay-out van een brief aan de hoofdleiders die namens het bestuur de deur uit moet. Naast “post, heel veel post” houdt het secretariaat zich bezig met ledenzaken en het uitprinten van bestuursstukken. Bij deze afdeling zijn op het moment twee vacatures! Sollicitanten? Meldt u zich bij Heleen Barnhoorn. Wat er op de afdeling Financiën gebeurt, spreekt voor zich; alle betalingen van de LCKV lopen via deze afdeling. Van het water op de kampterreinen tot de kosten voor het pand. Deze afdeling is dan ook als een van de weinigen het hele jaar druk, druk, druk. Op het moment zijn Rachel en Arjan bezig met de afrekening van de kampgelden. STRA maakt het werk straks hopelijk wat gemakkelijker. Op de Zolder, afdeling Materiaal, is een
van de afdelingen van de voorzitters
Zaterdag 7 maart heeft er een beleidsplandag plaatsgevonden, georganiseerd door het bestuur. Het bestuur heeft samen met de leden gediscussieerd over diverse beleidsmatige onderwerpen. Onderwerpen die behandeld zijn, zijn onder andere het rookbeleid voor deelnemers, competenties van hoofdleiders, de “C” en de ontgroening. tiental mannen aan het werk. Het team van Koos is normaal gesproken 32 man sterk. Elke donderdag komt de hele ploeg bij elkaar van 20.00 tot 22.15, daarna wordt er geborreld. Maandag is meer voor wie wil. Pandbeheer is momenteel bezig met de aanleg van nieuwe toiletten. Door de rest van de ploeg worden nieuwe tafelbladen gemaakt. De Zolder is eigenlijk het hele jaar druk. Van tenten vegen, materiaal uitpakken, schoonmaken en repareren tot het maken van vlaggen en nieuwe tenten. Op weg naar buiten nemen we een kijkje in de bar. Het is hier nog akelig leeg. Pas als het kampseizoen dichterbij komt, wordt het hier drukker. Dan verzamelen zich hier elke maandagavond een hoop leden om alvast in de stemming te komen voor kamp. De Barcommissie zorgt ervoor dat er altijd genoeg drank en eten aanwezig is in de bar en natuurlijk voor een barman! We drinken zelf nog een cola’tje en springen weer op de fiets naar huis, opgelucht dat wij er niet zoveel werk aan hebben. Want afsluitend kan toch gesteld worden dat er met al deze vrijwilligers een hoop bedrijvigheid plaatsvindt op zo’n willekeurige maandagavond, buiten het seizoen nog wel!
Over dit soort onderwerpen kun je altijd leuk discussiëren. Het geeft je de kans om even afstand te nemen van de huidige gang van zaken binnen de vereniging en jezelf de vraag te stellen “doen we het allemaal nog goed?”. “Moeten we zaken niet anders doen?”. “Waarom doen we de dingen eigenlijk op deze manier?”. Je eigen ervaring met de LCKV werken hier eigenlijk alleen maar beperkend. Je bent al zo gewend om zaken op een “LCKV” manier aan te pakken dat het lastig is om hieruit te stappen en na te denken hoe het anders zou kunnen. Op kamp zie je dit ook sterk. Er zijn zoveel vaste gewoonten en tradities dat je eigenlijk niet eens meer weet waarom je ze doet. Laatste avond bonte avond, de “C”, het momentje stilte bij het eten, het watergevecht, een dagtocht, Frankensteiner. Allemaal voorbeelden van kampactiviteiten waarvan je je eigenlijk niet eens meer afvraagt waarom je het doet. Het hoort er nu eenmaal bij als je op kamp bent. Als je de vereniging op het gebied van veranderingen zou moeten omschrijven denken we dat ‘conservatief’ het beste woord hiervoor is. De Grote Prisma geeft als verklaring voor dit woord ‘behoudend’. Dit is ook logisch. De kampen van onze vereniging hebben in de basis een formule die jaar in jaar uit hetzelfde is gebleven, en dat al bijna 90 jaar. Het succes van deze formule is groot. De bezetting van onze kampen is elk jaar boven de 95 procent en de bezettingsgraad voor 2009 staat nu al weer op 93 procent. Dit succes zorgt er voor dat er ook helemaal geen prikkel is
om dingen anders te gaan doen. De ouders en deelnemers waarderen de huidige formule blijkbaar zeer. Met name dit grote succes zorgt ervoor dat het veranderen van bepaalde dingen binnen de vereniging lastig is. Vaak zie je dat organisaties pas echt rigoureus veranderingen doorvoeren als ze op het randje van de afgrond staan. In deze tijd van de kredietcrisis zullen veel organisaties dan ook drastische maatregelen moeten nemen. Gelukkig zijn negatieve effecten van deze crisis de LCKV tot nu toe gespaard gebleven. Het zou eigenlijk zeer interessant zijn als we juist wel hard door deze crisis getroffen worden. Stel je de situatie eens voor dat we nu nog nauwelijks aanmeldingen voor onze kampen zouden hebben? Bezettingsgraden van 20 of 30 procent! Welke veranderingen zouden we dan op zeer korte termijn allemaal doorvoeren om toch deelnemers binnen te halen om mee te gaan op kamp? Zouden we vroegboekkortingen verstrekken? Internet op de terreinen aanbieden? Stroom om je i-pod op te laden? Een dag commerciële activiteiten in het programma stoppen zoals karten, pretparkbezoek of waterskien om zo de potentiële deelnemer over de streep te trekken? Helaas vrezen we dat het zover niet zal komen. Aan het bestuur dus de taak om veranderingen bespreekbaar te maken en leden te overtuigen om zaken anders te gaan doen. Frido & Koen
Zaterdag 9 mei 2009:
2e Vrienden van LCKV borrel voor 'Vrienden' en oud-LCKV'ers. Voor meer informatie: www.vriendenvanlckv.nl
Onder de leden
Soms zit het mee en soms zit het tegen en nu zit het even tegen. De afgelopen weken ben ik even met hele andere dingen bezig geweest dan met mijn staf of met mijn kampie. Door een lekkende filter achter de koelkast (nooit geweten dat er een filter zat?) is onze vloer deels naar zijn grootje en dat zorgt voor wat geregel. De ene na de andere klusjesman over de vloer plus verzekeringsexperts. De hele vloer moet worden geschuurd en gelakt, dus alle meubels, en niet te vergeten wij zelf, worden een week uit huis verbannen. Dat betekent een weekje in een huisje op de Veluwe. Ach, het kan erger.
Maar als je me nu vraagt waar mijn voorkeur naar uitgaat als het vakantie betreft denk ik niet gelijk aan LandalGreen parks. Ik droom weg bij de Franse of Italiaanse Riviera en een fraaie villa of een super de luxe hotel waar je helemaal in de watten wordt gelegd. Als ik al niet wil denken aan een huisje op de Veluwe, hoe moet het dan straks in een tentje met de LCKV?? Veel primitiever kun je het toch niet krijgen. Was ik soms vergeten hoe dat ook kan zijn? Volledig nat geregend in een dampende grote tent met 42 schreeuwende kinderen. Inheemse beestjes die mijn slaapzak inkruipen. Het 24 uur per dag op elkaars lip zitten. Het voortdurend zoeken naar spullen waardoor je altijd op het laatste moment dat ontzettend gave verkleedtenue tevoorschijn moet toveren, je tent in een enorme ravage achterlatend. Ik heb alles behalve last van smetvrees maar ik
geniet niet van zand in mijn neusgaten, ranzige theedoeken en resten van de stafhap door een putje proppen. Uitslapen is er niet bij. Het geroezemoes begint rond zes uur en om half zeven zijn er al deelnemers aan het badmintonnen waarbij de shuttle steeds naast jouw tent terecht komt die ze dan luid schreeuwend komen halen al struikelend over je scheerlijnen. Ik kan fijnere ochtendrituelen bedenken dan s’ochtends jezelf op je rug liggend in een broek wurmen met de HUDO in het vooruitzicht.
“Door het stro roken we die vieze scheet niet!” In de vorige ledenvergadering is besloten om de strobakken op kamp volledig af te schaffen. Wij verbaasden ons er over hoe deze jaren lange traditie zonder slag of stoot werd beëindigd. Floor Kroft en Emma Oomen
Esther Oortwijn
Esther (33) woont samen, is moeder van drie dochters en werkt als teamleider sociaal cultureel werk. De LCKV maakt al vijftien jaar onderdeel uit van haar leven, maar sinds ze naar Amstelveen is verhuisd lijkt de LCKV soms wel erg ver weg. Iedere Opzet onderzoekt Esther daarom hoe het staat met haar LCKV-gevoel.
En toch; ik heb er zin in. Al ben ik er even niet zo mee bezig. Dat komt wel weer na dat weekje Veluwe. Maar voor nu even een zesje. Het slapen in strobakken is toch voor velen iets wat onlosmakelijk verbonden is met de LCKV kampen. Argument voor de afschaffing waren de kosten en de toenemende hooikoortsallergie bij deelnemers. Maar is het niet jammer dat nieuwe deelnemers deze traditie niet zullen meemaken? We hebben ten slotte toch allemaal mooie herinneringen aan het rollebollen in het stro, je kussensloop ermee vullen en strogevechten houden. Bovendien had je in deze goede ouwe tijd nog geen last van gigantische AeroBeds; iedereen sliep op gelijke hoogte. Wij vroegen leden naar hun mening over de beslissing en welke herinneringen ze aan het stro hebben. Daryl Willemstein, groene tentchef. ‘De strobakken zijn traditie! En traditie blijft traditie; die is er niet om verbroken te worden. Ik herinner me de geur nog goed. Als ik stro ruikt, denk ik aan LCKV. Heb ook een keer een strootje in mijn oor gehad, dat deed pijn. Ik begrijp wel dat het voor kinderen met hooikoorts vervelend is, maar dat is voor mij nog niet genoeg reden om het af te schaffen.’
Op vertoon van deze Opzet 10% korting (behalve op aanbiedingen en plasma’s)
Keja Kwestro, tentchef. ‘Dat vind ik heel erg. Toen ik voor het eerst op LCKV ging was er nog overal stro. En dat vond ik
echt fantastisch! Ik snap wel dat het moeilijk is met astma enzo. Maar het is wel heel erg LCKV. Het was ook heel handig want als je bijvoorbeeld een vervelende tentchef had, dan kon je een berg stro maken zodat er afstand werd gecreëerd. Ik had ook een keer een meisje in de tent die heel hard snurkte en scheten liet in haar slaap. We hebben toen een hele hoge berg stro gemaakt zodat we minder roken en hoorden.’ Koen van de Poel, 2e voorzitter. ‘Ik ben het natuurlijk eens met de beslissing. De kosten voor het stro zijn vele malen hoger dan 3 planken en een zeiltje. We kregen bovendien erg veel vragen over het stro van ouders die kinderen hebben met allergieën als astma en bronchitis. Die kinderen hebben erg veel last van het slapen in het stro. Het is veel gedoe met speciale matrassen en slaapzakken om het voor die kinderen toch mogelijk te maken in het stro te slapen. Ik was het eigenlijk nooit eens met het afschaffen van het stro. Vijf jaar geleden heb ik er nog voor gestemd om ook stro in Emst neer te leggen. Maar het voldoet gewoon niet meer aan de wensen. Toen ik als deelnemer meeging vond ik het altijd heerlijk liggen, het was lekker warm.’
Stefan Elderhorst, tentchef. ‘Ik vond het stro altijd wel leuk, maar het was ook wel ranzig, al die viezigheid ertussen. Ik vind het jammer dat het is afgeschaft, het had wel wat. Het was ook handig voor het overlopen, je hoefde alleen maar je slaapzak mee. Nu moet ook je tweepersoons AeroBed meegesjouwd. En met dat astma en hooikoorts, op een gegeven moment kan je met elk mankementje wel rekening gaan houden. Ik vond het wel goed dat er een aantal kampen met stro en een aantal zonder waren, zo heb je een soort middenweg. Het was gezellig met z’n allen in de bak. Stro in je kussensloop en gaan!’ Rachel Schats, tentchef. ‘Aan de ene kant vind ik het jammer, omdat het toch iets authentieks was voor Heerde. En ik vond het er altijd wel mooi uitzien. Maar er is ongetwijfeld goed over nagedacht door het bestuur. In de ledenvergadering vond ik de argumenten als de hoge kosten et cetera wel plausibel. Ik weet niet meer precies wat me heeft overtuigd, maar er zaten veel nadelen aan de strobakken. Zelf slaap ik net zo goed op een matje. Ik ben een keer op Heerde geweest en heb goede herinneringen aan het stro. Onze hele tent stroomde over, er stond wel tien centimeter water. Maar alles bleef droog, doordat we al onze spullen in de strobakken hadden gezet. Mijn zusje heeft ook een beetje last van astma en vindt het ook niet prettig, al dat stof. Het lijkt wel alsof astma en hooikoorts nu veel meer in de mode zijn. Vroeger hoorde je er veel minder vaak over.’ Hennie Verhaar, receptioniste. ‘Ik vind het heel erg zonde. Het stro hoort toch bij het LCKV-gevoel van vroeger. Ik was zelf ook bij de Ledenvergadering en het werd erg makkelijk besloten. Ik snap het wel, maar het is toch nostalgie. Toen ik 13 was, ging ik naar Heerde op kamp, daar hadden ze stro. Het lag heel hard en helemaal niet lekker. Je moest echt een kussen meenemen, want anders staken er allemaal prikkers door je sloop.’
Het elektronisch kinddossier komt naar je toe deze zomer? Olga Blok
Vanaf eind 2009 krijgt ieder kind dat in Nederland wordt geboren een elektronisch kinddossier jeugdgezondheidszorg (EKD JGZ). Het dossier bevat informatie over het kind, de gezinssituatie en de omgeving onder het motto: geen kind buiten beeld. De bedoeling is dat vanaf begin dit jaar langzaam de papieren dossiers worden vervangen door elektronische. Zorginstellingen die te maken krijgen met jeugd van 0 tot 19 jaar oud worden geacht dit dossier aan te maken en bij te houden. Vanaf eind 2009 is het de bedoeling dat er voor ieder kind dat met jeugdgezondheidszorg, in welke vorm dan ook in aanraking komt, een EKD aanwezig is. Met jeugdgezondheidszorg worden echt alleen medische zorginstellingen bedoeld, zoals ziekenhuizen en huisartsen. Het is met nadruk niet de bedoeling dat andere instellingen, zoals justitie en politie inzage krijgen in dit dossier, aldus minister Rouwvoet. Naar aanleiding van een onderzoek dat hij hiernaar heeft laten doen, schreef hij in 2008 in een brief aan de Tweede Kamer: ‘De studie bevestigt de twijfels die ik er al bij had. De professionals hebben er ook geen behoefte aan. Zij geven aan dat zij er in de eerste plaats behoefte aan hebben om te weten welke andere professionals nog meer betrokken zijn bij een jongere om de hulpverlening af
te kunnen stemmen. En dit willen professionals graag mondeling doen, zodat zij de situatie persoonlijk nader kunnen toelichten aan de andere professional. Gebeurt die informatie-uitwisseling digitaal, dan kan de informatie verkeerd worden geïnterpreteerd.’ Wel wil Rouvoet zichtbaar maken welke hulpverleners het kind op dit moment heeft. Hier zullen dan geen details in te zien zijn, maar de bedoeling is dat je zo sneller en makkelijker in contact kan komen met andere hulpverleners, om de hulp zo zorgvuldig mogelijk af te stemmen. Klinkt handig dus. Digitale dossiers raken niet kwijt, zijn makkelijk te vinden en snel te versturen. Natuurlijk kleven er ook nadelen aan dit idee. In 2008 ontstond er naar aanleiding van een discussie op het internet nogal wat ophef over het EKD. Zo zouden er heel wat nutteloze details in het dossier staan, zoals de kleur van het schaamhaar. Tijdens een Kamerdebat over dit onderwerp vroeg VVD-Kamerlid Dezentjé Hamming dan ook hoe minister Rouvoet het zou vinden als er gegevens
over zijn schaamhaar rondzwierven in de ‘de digitale annalen van de softe sector’. Vreemd genoeg gaf de minister hier geen antwoord op. Ook twijfelde men aan de privacy van het kind en wat als ouders het aanmaak van zo’n dossier willen weigeren? Daarnaast gaat het gemeenten naar schatting een miljoen kosten om zo’n dossier aan te maken. De kosten worden geschat op zo’n 150 miljoen in totaal, maar er is maar begroot voor 78 miljoen. De financiële onzekerheid omtrent het dossier leidt tot grote discussies en daarmee tot een grote achterstand, die volgens diverse bronnen niet meer voor het einde van 2009 rechtgetrokken kan worden. Vanuit de projectgroep EKD zijn nog weinig kritische geluiden gehoord, en ze zijn er dan ook van overtuigd dat het allemaal wel goed komt. Zoals het er nu uitziet dal het dossier weinig invloed hebben op de activiteiten van de LCKV. Alhoewel, misschien dat je van de zomer net iets sneller terug bent van een retourtje huisarts wegens een ongelukje met de gamel, zodat je nog net het dierengeluidenspel mee kunt doen...
De infodag De infocommissie is ook dit seizoen al weer druk bezig met de voorbereidingen voor de infodag. In tegenstelling tot de afgelopen jaren zijn er dit jaar geen infoavonden, maar komt er weer een ouderwetse infodag. Nieuw dit jaar is dat de infodag gecombineerd wordt met de S&S-info, dus er is geen apart S&S-weekend. De infodag is zowel voor nieuwe stafleden als ervaren stafleden nuttig en leerzaam. Voor alle functies begint de middag met een algemene workshop. Ga je al langer mee en denk je de basisvaardigheden van de functie wel te kennen, dan kun je aansluiten bij de tweede workshop. Deze workshops richten zich meer op “verdieping” van de functie, bijvoorbeeld tips voor dat ene speciale gerecht. Natuurlijk is er ook alle ruimte voor het uitwisselen van ideeën met andere stafleden. De laatste ronde workshops is niet functiegericht, maar kampbreed. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen voor een workshop gitaar spelen of techniek op kamp. Voor sport en spellers begint de dag al om 10.00 uur (vanaf 09.30 staat de koffie klaar). Voor de overige staffuncties beginnen de workshops om 14.00 uur (koffie staat klaar om 13.30 uur). Natuurlijk wordt de dag afgesloten met een borrel vanaf 17.00 uur. Reden genoeg dus om gezellig met je hele staf naar de infodag te komen. De infodag is dit jaar op zaterdag 18 april, dus houdt die datum vast vrij in je agenda.
Eerlijk Het werd laat op de stafvergadering. Het begon allemaal met de vraag van Sjaak of iemand ooit nog iets had gehoord van die deelnemers van vorig jaar. Die waren vast van plan weer mee te gaan hadden ze gezegd toen hij ze later in de stad nog eens tegenkwam. Niemand wist het. Een van de chefs die ‘wel eens wat deed’ voor de LCKV veronderstelde dat die gasten er dan bij de aanmelding niet waren doorgekomen. ‘Ietsiepietsie te laat op de knop gedrukt, een manoseconde, of was het nano?’ giechelde ze. In ieder geval niet zo slim van ze. De KC veerde op. Hij had zich al vaker druk gemaakt over oudkampers waarvan sommige, na soms jaren te zijn mee geweest, ineens buiten de boot vallen. Hij merkte dat’ie nu zelfs boos werd op die chef die er zo lullig over deed: ‘Het is een drama voor die deelnemers. Neem nou die gasten waar jij het over hebt, vijf jaar mee geweest en ineens is het voorbij. Die zie je niet meer terug. Ze willen niet het risico lopen om nog eens zo vreselijk teleurgesteld te worden en zoeken wat anders. Als staflid zal je dat natuurlijk niet overkomen. Je regelt wat met je LCKV vriendjes en je hebt een kamp.’ Met een gebaar naar de adjudant dirigeerde hij een biertje zijn kant op en ging er voor zitten. Sjaak zag echter een lang, gepassioneerd en uiteindelijk slaapverwekkend betoog aankomen en probeerde het tij te keren met een vraag: ‘Heb je daar dan nooit eens met het bestuur over gepraat? Jij heb toch connecties?’ ‘Ja natuurlijk’, was het stellige antwoord van de KC. ‘Nou en hoe ging dat dan?’ vroeg Sjaak, de vaart er in houdend. ‘Dat ging heel snel’, zei de KC. ‘Ik vroeg of het niet aardig zou zijn om oudkampers in een eerste ronde te laten inschrijven en dan pas de nieuwe. Het antwoord was nee. Maar als je nou… Nee. Heb je dan gee.... Nee. Kan je dan misschien… Nee. Denk je soms dat… Nee.’ ‘Dat is wel heel kort’, zei Sjaak… ‘Ja.’ ‘Leveren ze er ook nog argumenten bij?’ probeerde hij nog eens. ‘Nou, alleen iets over eerlijkheid of zo, maar wat ze daar nou precies mee bedoelen is me niet duidelijk geworden’, vervolgde de KC. ‘Ah, eerlijk!’ riep de knots, ‘eerlijk is een rekbaar begrip. Vanmiddag bij het Levend Stratego ging het bijvoorbeeld ook niet helemaal eerlijk, maar minstens de helft van de deelnemers vond het hartstikke leuk.’ ‘Zoiets ja’, zuchtte de KC, ‘jij snapt het. En jij maakt natuurlijk uit welke helft dat is.’ ‘Precies’, zei de knots, ‘dat zijn de meiden’, en hij sloeg zijn arm om de meidenchefs heen die aan weerszijde van hem zaten en bracht zo het gesprek gelukkig een heel andere kant op. Dat was dat. Later, in de tent hadden Sjaak en de Knots het er nog heel even over toen er vanuit een slaapzak de vraag kwam of het nog gezellig was geweest in de keukentent. ‘Nee.’
7
tent
