(Naar Amer'ka voor de beva ng was e Ruim een jaar zochten Martin (35) en Hilde (35) naar een draagster om hun kinderwens in vervulling te laten gaan, Ze vonden haar uiteindeljl~ 1:1 Amerika, 'Op 13 november 2011 is Dies geboren, Het was een match r'lade in heaven.' "Kijk, dit is Stephanie", zegt Hilde, terwijl ze een foto laat zien van een breedlachende dame van halverwege de twintig. "We noemen haar niet Dies' draagmoeder, omdat dat verwarring oproept. Het suggereert dat zij ook zijn moeder is en dat is niet het geval. Genetisch is Dies helemaal van Martin en mij." Een feelgood movie met een happy end, zo omschrijven Hilde en Martin de zwangerschap en de geboorte van Dies. Dat Hilde te horen kreeg dat ze om medische redenen beter niet zwanger kon worden - ze heeft diabetes en een zwangerschap zou een te grote aanslag op haar slecht werkende nieren zijn - wuiven ze als een 'slikmomentje' weg. "Eén middag heb ik het tot me door moeten laten dringen, maar daarna kon ik het relativeren", glimlacht Hilde. Martin: "Hilde is oplossingsgericht. Lukt het niet via A, dan gebeurt het wel via B. Die B was een kind op de wereld zetten via een draagster. Even overwogen we adoptie, maar omdat we geen vruchtbaarheidsproblemen hadden, ging onze voorkeur uit naar een eigen kind. Dat was altijd onze wens geweest en die wens kon in vervulling gaan." Hilde: "Het eerste wat we deden, was ons oriënteren dicht bij huis. In Nederland bleek aan het draagmoederschap nogal wat haken en ogen te zitten.
581 kinderen
Alleen vrouwen die geen baarmoeder hebben 0:-.::.; ...-e~zeker overlijden tijdens een zwangerschap of bevalling worden ge::c:?en bij hun zoektocht naar een draagmoeder. Een zwangerschap :0:'; grote gevolgen voor mijn gezondheid hebben, maar van overlijden was gee:: sprake. Niemand kon ons helpen en dat maakte de zoektocht erg :a.s:::g."Martin: "Wat ik belangrijk vond, was dat het juridisch goed geregeld 7."aS. Ik ben advocaat en zodoende gewend om te denken in risico's. Toer; ~ net wettelijke gedeelte had uitgezocht, viel Nederland af. Volgens de Nederlandse wet is de vrouw die het kind baart - ook al is er genetisch gee!1 verwantschapde juridische moeder. In ons geval zou de draagster de wettelijke moeder van Dies zijn geweest, iets wat we absoluut niet wilden." Hilde: "Op internet keken we naar landen als India en Oekraïne, maar dat voelde ethisch niet goed. Ik zag filmpjes van babyfabrieken waar vrouwen onder erbarmelijke omstandigheden verblijven. Ik snap waarom deze vrouwen het doen: in één keer krijgen ze twintig jaarsalarissen en kunnen ze hun eigen kinderen laten studeren. Maar op die manier een kind op de wereld zetten, past niet bij ons. We wilden een gelijkwaardige relatie met de draagster opbouwen." Martin: "Even overwoog een vriendin van Hilde om zich beschikbaar te stellen als draagster, maar daar hebben we in goed overleg van afgezien. Je kunt een vriendschap op het spel zetten en creëert een levenslange afhankelijkheid en dankbaarheid. Dat wilden we :-":e "
OBSESSIE
Alsof he: ~o:het zo bepaalde, kwamen Hilde en Martin via een kennis van Hiices moeder in contact met een Nederlands stel in Amerika dat daar eer; ~agster had gevonden. Martin: "Hilde is vanaf het begin open geweest (n:~ onze zoektocht tegen familie, vrienden en collega's. Ik was
PERSOONLIJK
PERSOONLIJK
•_J~•,r~rfr·('II"TÎ een "Til(l,rr·~~ lnfl'rrh~D8nn-snfl'hCl·~IIIIIIOQ·{
Op ZO
iemand moet je volledig kunnen bouwen
J
< daar terughoudender
in." Hilde: "Dat ik het met iedereen besprak, vond Martin niet erg. Gelukkig maar, want anders waren we waarschijnlijk niet in contact gekomen met dit stel. Via hen kwamen we erachter dat de mogelijkheden in Amerika omtrent het draagmoederschap eindeloos zijn. En ook juridisch gezien voldeed het aan onze eisen. Dat voelde fantastisch, maar er diende zich ook een probleem aan: geld. Op internet zagen we bedragen van rond de ton. 'No way,' zei Martin, 'dan is het einde zoek.' Ik zei: 'Laat mij het uitzoeken. Als het echt om zoveel geld gaat, dan stoppen we ermee.' We wilden allebei niet dat onze zoektocht een obsessie zou worden en bovendien konden we dat soort bedragen niet betalen. Ik nam contact op met een aantal bemiddelingsbureaus om de mogelijkheden te bespreken. Dat zijn commerciële organisaties die bemiddelen tussen de wens- en draagouders, het medische traject regelen en je in contact brengen met een advocaat voor het juridische gedeelte. In sommige delen van Amerika is draagmoederschap verboden, in andere staten is het goed geregeld. Het Nederlandse stel had uitgezocht waar het legaal is en ze hadden de succespercentages op een rij gezet. Onze keuze viel uiteindelijk op dokter Wood in Californië, omdat hij als beste en betrouwbaarste uit de bus kwam. Het zou ons rond de vijftigdutzend euro gaan kosten, inclusief medische behandelingen, bemiddeling, vergoeding voor de draagster, advocaten en vliegtickets. Dat was veel geld, maar voor ons realiseerbaar en acceptabel. We wisten dat het juridisch allemaal gedekt was en misschien nog wel het belangrijkste: het voelde ethisch goed. Als het bureau ons kon matchen met een vrouw die aan onze eisen voldeed, konden we met een goed gevoel aan het draagmoederschap beginnen
HOGE EISEN Een 'sollicitatieprocedure' van enkele weken volgde. Hilde: "Dat was heel raar. Het bemiddelingsbureau mailde profielen van vrouwen die ons kind wilden dragen. Dan komt het dichtbij, maar tegelijkertijd voelt het zo ver weg; we konden niet even op de koffie om kennis te maken. Ik had verwacht dat het bureau zó een la met potentiële draagsters zou opentrekken, maar dat was niet zo: negentig procent van de aanmeldingen die zij binnenkrijgen valt af. De eisen om als draagster in aanmerking te komen zijn hoog. De vrouw moet zelf moeder zijn en een stabiele gezinssituatie hebben. Ook een psychologische test is onderdeel van de screening. Dat die eisen zo streng zijn, vonden we fijn. Je vertrouwt een wildvreemde je dierbaarste bezit toe, op zo iemand moet je volledig kunnen bouwen." Martin: "Van tevoren vulden we een pak papier in met vragen als: Hoe sta je tegenover abortus? Wat vind je ervan als de draagster religieus is? Wil je zakelijk contact of juist een emotionele band opbouwen? Voor ons was het belangrijk dat wij bij eventuele complicaties tijdens de zwangerschap zelf de beslissingen konden nemen. Wij wilden te allen tijde verantwoordelijk zijn voor ons eigen kind." Van de drie mogelijk geschikte vrouwen bleef er één over: Stephanie. Hilde: "Haar motivatie sprak ons aan. Haar tante was onvruchtbaar en als klein meisje hield haar dat al bezig. 'Als ik ooit iets zou kunnen betekenen voor iemand die geen kinderen kan krijgen of dragen, dan zou ik dat graag willen', schreef ze. Wat ik ook fijn vond, was dat ze eerlijk was over het geld. De vergoeding van circa twintigduizend euro, kon ze prima gebruiken voor haar kinderen. Die eerlijkheid waardeerde ik en vond ik ook niet raar: ze offerde negen maanden van haar leven voor ons op, daar mocht best iets tegenover staan. Een paar weken later - we hadden inmiddels telefonisch met haar gesproken en wat gemaild - vlogen we naar Amerika om kennis te maken. Het voelde als een eerste date. We waren best zenuwachtig." Martin: "We spraken met haar af bij Starbucks. Ze stond met haar twee kinderen bij de pinautomaat en ik herkende haar van de foto's. Even bleven we stil staan om haar ongegeneerd te bekijken." Hilde: "De eerste twee minuten voelden ongemakkelijk, maar daarna was het ijs gebroken. Stephanie is een slimme, nuchtere en pittige vrouw. Ze had zo een vriendin kunnen zijn. Ook met haar man en twee kinderen, die volledig achter haar beslissing stonden, hadden we een klik. We bleven drie weken in Amerika om elkaar beter te leren kennen en om het medische traject, de ivf-behandelingen, te ondergaan. Toen we terugvlogen naar Nederland wisten we het zeker: Stephanie mocht ons kind dragen." Martin: "Terwijl wij in Nederland alweer aan het werk waren, kregen we te horen dat de ivf-behandeling geslaagd was en dat Stephanie hormonaal werd> kinderen
161
-Rij d(' dounne ,·i('l)ik: "}Iogt.n "T(' rln\lf.~
e)nlZ~ ~a)('IT1 \\\\Te)rrcrlrtze, ~~I)()r~ll!·
Mensen dachten dat ik gek was
J
niet. We hadden een vlucht geboekt voor de & twintigwekenecho en de bevalling. De rest van ~ het contact verliep via mail, Facebook en af en ~ toe een telefoontje. Gelukkig verliep de zwan~ gersehap vrij vlekkeloos."
i
Cf)
.en
~ VERNOEMD
i
Hilde: "Ik wilde heel graag bij de bevalling zijn ~ en als eerste mijn kind in mijn armen sluic53 ten. De bevallingsdatum stond gepland op 19 .~ december. De weeën zouden opgewekt wor· 1l den. Maar toen Stephanie vijfendertig weken 621 kinderen
zwanger was kregen we een Facebook-bericht van haar: 'Mijn vliezen zijn gebroken.' Totaal verbouwereerd belde ik Martin op. Twaalf uur later zaten we in het vliegtuig. Het was de langste vliegreis ever. We hadden geen idee hoe het met Stephanie ging en of Dies al geboren was. Eenmaal geland moesten we ook nog een eeuwigheid bij de douane wachten. 'Mogen we alsjeblieft voor, onze zoon wordt zo geboren I " riep ik tegen de reizigers in de rij. Ik zag de mensen naar mijn buik kijken en hoorde ze denken: Dat mens is gek geworden." Martin: "We hadden stille hoop dat we nog op tijd zouden zijn, maar dat was niet zo. Dies was na vierentwintig zware uren met een keizersnee geboren. Op dat moment zaten wij in het vliegtuig." Hilde: "Achteraf gezien ben blij dat ik niet bij de bevalling was. Het was voor Stephanie zwaar en Dies moest vanwege zuurstofgebrek gereanimeerd worden. Ik denk dat ik me op dat moment enorm machteloos had gevoeld. Toen we eenmaal in het ziekenhuis waren, lag Dies in de couveuse. Dat was een moeilijk moment: hij was zo klein en het zag er met al die slangetjes zo heftig uit. Ik belde die avond mijn moeder op en barstte in tranen uit: alle spanningen kwamen eruit. Een paar dagen later mocht ik eindelijk mijn zoon in mijn armen houden en voelde ik me intens gelukkig. Stephanie zat naast me met een lach van oor tot oor. Ze was zó blij voor ons. Als blijk van waardering hebben we Dies naar haar vernoemd: zijn tweede naam is Steven. Het loslaten was voor Stephanie niet moeilijk. Al voor de bevalling deed ze afstand van hem en was het voor iedereen duidelijk dat Dies onze zoon was. We bleven een maand in Amerika om Dies te laten aansterken. Dat was best een hectische tijd. Er moest nog veel geregeld worden voor Dies' paspoort en omdat familieleden en vrienden niet even langs konden komen, stonden we er helemaal alleen voor. Gelukkig bleek Dies een sterk en tevreden jongetje. Ondanks de vroeggeboorte, werd hij na drie weken uit het ziekenhuis ontslagen." Martin: "Dies is inmiddels anderhalf jaar en het gaat hartstikke goed met hem. Hij is een lief, makkelijk en vrolijk mannetje. Soms zeggen we voor de grap: 'Misschien gaat hij straks wel Engels praten.' Die acht maanden in de buik hoorde hij immers alleen maar de Engelse taal om zich heen. Vlak na zijn eerste verjaardag bezochten we Stephanie en haar familie weer in Amerika. Dat wilden we graag, omdat Stephanie een speciaal plekje in ons hart heeft." Hilde: "Op dit moment zijn we op zoek naar een nieuwe draagster, want we willen graag een tweede kind. Ik had gehoopt dat we nogmaals een beroep op Stephanie konden doen, maar dat gaat helaas niet. Ze heeft het druk met haar kinderen, werk en studie, en bovendien is ze verhuisd naar een staat waar draagmoederschap niet legaal is. De kans dat het nog een keer zo soepel verloopt als bij haar, achten we klein. Dit was echt een match made in heaven." -
PERSOONLIJK
-
"
Hoewel draagmoederschap Nederland niet verboden bemiddelen
in is, is het
in en het promoten van
deze vorm van zwangerschap
wel
illegaal. In Nederland wordt het draagmoederschap uit~evoerd.
vrij weinig
Bij de klassieke vorm van
draagmoederschap,
laaqtechnolo-
gisch draagmoederschap,
wordt de
draagster bevrucht met het zaad van de wensvader. Bij hoogtechnologisch draagmoederschap,
de vorm die het
meest voorkomt,
wordt een ivf-behan-
deling uitgevoerd,
waarbij de eicellen
van de wensmoeder
in het laborato-
rium worden bevrucht met het zaad van de wensvader. Hilde is bestuurslid Wensouders,
van Stichting
een organisatie die
opkomt voor de belangen van (wens-) ouders. Voor meer informatie: info@ stichtingwensouders.nl.
kinderen 163
""_'
.