INFORMATIE-BULLETIN VAN EN VOOR DE LOlSPORTORGANISATIE Interview met f-FonsKool
"Waar een wil is, is een weg"
I
door aoo ROIl GifS
I"'l Nee Ron. Een interview, daar heb ik helemaal geen U behoefte aan. Het moet geen gewoonte worden om dienstverlaters te interviewen." Dat doen we ook niet Fons. We kijken naar markante figuren die de dienst verlaten en jij bent er één van. "Wacht even, dan pak ik alvast mijn
zakdoek voor ik in tranen uitbarst." Het begin van een gesprek met adjudant Fons Kool (53), die op 7 december 1995 niet alleen afscheid neemt van onze LO/Sportorganisatie, maar dan ook de gouden medaille voor 36 jaar langdurige, eerlijke en trouwe militaire dienst krijgt opgespeld. "In 1959 kwam ik in dienst en wilde meteen sportinstructeur worden. Na de OOS, Onderofficiersschool, voorloper van de KMS, moest ik echter eerst troepenervaring opdoen bij het 4e Depot Infa nterie te Maastricht ellialer in Assen bij de42e lnfanterie Verkenllingscompagnje. Ons werd niet gevraagd waar wij wilden dien en. Onze plaatsingen haalden we van een blad op de publicator. Nu is de inspraak veel groter. Wij waren toen ook niet zo mondig als de instructeur van tegenwoordig."
Kieteltuin Over zijn eerste functie als LO/Spol1inslructeur op de Pontonnierskazerne in Keizersveer: "We moesten enorm improviseren. We hadden daar geen sportzaal, alleen een hindernisbaan. Daardoor gaven we veel terrein- en loopwerk in de kiete/tuin, genoemd naar de activiteiten, die daar vooral op mooie zomerdagen plaats vo nden. De klassen waren in die tijd enorm groot. Als we lesgaven stonden we op een vuilnisemm er om toch nog enigszins het overzicht te kunnen bewaren. En stil hè," zegt hij met grote ogen . Bezieling De manier waarop de instructeurs tegenwoordi g zelf de les beleven is niet naar zijn aard, maar enig begrip kan hij wel opbrengen: " Als wij vroeger een les moesten geven waren we daar lang van te voren al mee bezig. We moesten zelf in de boeken duiken om oefenstof te vinden. Tegenwoordig komen ze naar het werk, kijken op hel programma of ze het eerste uur les moeten geven, pakken vervolgens de standaard leskaart en gaan aan de slag. Dit nodigt de instructeur niet uit om er zelf iets van te maken."
Aoo FOlls Kool
Inhoudsopgave Jaargang 2, december 1995/januari 1996 "Waar een wil is, is een weg" door aoo Ron Girs Omscholing 00 KUKLU naar KMAR door sgt' Jan Haak Sporthallen door maj Ton de Vaan Roparun . door sm Albert Rietman Enkeldistorsie door Ed Helldriks, sportarts TGTF LOlSportorganisatie op TV door sgt Tjerk Coehoom Plusminus door maj Bert Wammes
Pag. I Pag. 3 Pag. 4
Pag5 Pag6
Pag7 Pag7
Zandloper
De gedrevenheid om er iets van te maken had, hij als instructeur, maar is hij na al die jaren nog niet kwij tgeraakt: "Toen ik later bij de Sportconunissie KL zat was ik er, ondanks goede voorbereiding, 's morgens nog mee bezig. ZuIlen de scheidsrechters er allemaal zijn? Hoe zal het lopen? Enzovoorts."
nu door een onderzoek van TGTF. Nee, luister jongens; dooi en! De proef zal wel te zwaar zijn. We vereenvoudigen hem of we zetten de tijd wat ruimer", schatert hij. "Gelukkig wordt daar nu professioneel op gereageerd. Wij zijn gegroeid. Niet alleen als organisatie, maar ook in deskundigheid. Met de kom st van vooropgeleiden hebben we een hoop theoretische kenni s in huis gehaald. De periode dat we La/Sportinstructeurs hadden, die alleen maar een goed partijtje konden voetbalJen, hebben we voorgoed achter ons gelaten."
Venvend Ook nu, als bureaumens, houdt hij er niet van om het werk te vers lonzen. " Waar een wil is, is een weg." Even valt ee n stilte. "Het is de gemakzucht. Wij zijn verwend. Ik denk dat de meeste mensen zich dat niet realiseren dat wij als La/ Sportinstructeurs verwend zijn. We hebben potverdorie van onze hobby ons beroep gemaakt. We lopen dagelijks in een schitterende outfit en hebben een leven als een luis op een zeer hoofd. Er sluipt dan , alsje de zelfdiscipline niet hebt, een beetje nonchalance in. Op dit moment zijn we bezig, het beste te creëren voor onszelf. Je bent een leugenaar als je zegt dat het niet zo is."
Loyaliteit Hij heeft na dertig jaar dienen bij de LOlSportorganisatie heel wat bazen versleten . "Luister, die heb ik allemaal opgevangen. Rommelse, Meijll , Vlieks, ik heb gewerkt met Cees Bongers en nu vang ik Marcel Wiegmink weer op. Vijf totaal verschillende mensen met wie ik geen problemen heb gehad. Wanneer ik weet hoe iemand in elkaar steekt, dan kan ik daarmee uit de voeten. Ik. zal datgene uitvoeren wat die baas van mij verwacht, mits het niet tegen mijn principes is. Je moet wel voelen, datje op dezelfde golflengte zit. Ik kan me niet voorste llen dat ik problemen krijg met nnijn baas", aldus de loyale adjudant. "Zij moeten weten wie ik ben en ik moet weten wie zij zijn."
Didactisch begeleiden Het didactisch begeleiden zou in zijn ogen daarom veel meer de aandacht moeten krijgen. "Het is een zwaktebod van mensen om te zegge n, dat ze daar geen tijd voor hebben. Iedere commandant LOlSportgroep moet toch de mogelijkheid hebben om, al is het maar twintig minuten, eens met een La/Sportinstructeur mee te lopen . Je hoeft geen hele les te blijven, maar je houdt de kerels wel scherp. Als je dan toch zo loopt te knoeien met je tijd, dan moet j e ook niet vragen; wat vond je ervan? Nee", hij slaat met een vuist op tafel. "Ik heb net geco nstateerd daL ... dit niet goed was enzovoorts." "We willen, dat kan ik zeggen na 36 jaar, gewoon veel te vee l mens zijn. Ik vind dat je af en toe best een instructeur onder uit de zak mag geven. Zeker als hij heeft staan kwikballen met twintig man, dan heeft hij anderhalf uur weggegooid. Hiermee bereik je veel meer, dan met dat hele theoretische gelul van hoe vo nd je de les en hoe vond je zus en had je geen andere methode of werkvorm kunnen kiezen?" "Luister, daar is die vent niet meegeholpen. Dat hebben ze allemaal op school geleerd, die theorie. Ze moeten het alleen nog omzetten in de praktijk."
Voornaam: majoor! Naast alle veranderingen zijn volgens hem vooral de intermenselijke verhoudingen veranderd. " Vroeger was het onmogelijk datje een majoor, kapitein, luitenant of adjudant bij zijn voornaam noemde. Op dat gebied heeft er een soort evolutie plaatsgevonden. Ik denk dat dàt het bedrijf, tot op zekere hoogte, ten goede is gekomen." In Duitsland zat hij veertien jaar met een majoor en een kapitein op een bureau en had ze, zoals dat hem geleerd was, nog nooit bij hun voornaam genoemd. "Ik schrok, toen ik na die veertien jaar hoorde: Mijn voornaam is geen majoor, maar Wim.' Je gaat dan denken, hé .... , moet ie wat van me? Ik heb me altijd afgevraagd of die mensen dat echt op prijs stelden. Er lopen er nog genoeg rond, die bij hun voornaam majoor ofkapitein genoemd willen worden. Ik denk, dat wij wat dat betreft te weinig zelfdiscipline hebben om te begrijpen, wat wel en niet kan. Beleefdheid kan overigens nooit tegen je gebmikt worden", geeft hij nog even als hint.
Enthousiasme "Ik: zie graag een kerel, die op een enthousiaste manier twintig man les staat te geven, waar beleving van afstraalt. Aan het einde van die les heeft hij die kerels gepakt. Ze hebben iets beleefd en je hebt niet een les later dat ze op ziekenrapport gaan, omdat ze weer dat geëikel krijgen bij de sport." "En dat is 't hoor!", zegt hij overtuigd, "daarmee hou je brood op plank. Je moet zelf na afloop van een les het gevoel hebben, datje eruit gehaald hebt wat er in zat. De vent moet het als prettig ervaren, goed aan zijn trekken zijn gekomen en dan weet ik zeker dat hij de volgende keer terugkomt", is zijn boodsc hap.
Bescheiden Tijdens het interview rinkelt de telefoon voor de zoveelste keer bij de vraagbaak. Na het gebruikelijke; al.lés góed, luistert hij aandachtig, boezemt vertrouwen in en staat de beller vaderlijk te woord. "Kijk, dit bedoel ik nou Ron," nadat hij de hoorn op de haak heeft gelegd, "het gesprek begon net lekker te lopen maar aan dit probleem kon ik niet voorbijgaan." De geboren HilversuflUl1er houdt niet van publiciteit. Hij beweegt zich veel liever op de achtergrond. "Ja, dat zit er in hè. Ik denk dat dat met nnijn opvoeding te maken heeft. Alsje thuis met vijf kinderen rond de tafel zit, dan leer je wel om op de achtergrond te blijven. Ik denk, dat er tegenwoordig téveel mensen zijn, die téveel wi llen roepen. Sommigen geilen er gewoon op om zichzelf te horen. Ik weet niet of het communice ren zoals dat omschreven staat in het woordenboek ook daadwerkelijk wordt toegepast. Het is meer het roepe n van eige n gedachten, zo nder open te staan voor andere meningen. Jezelf daarin ni et kunnen vinden, omdat j e teveel vastgeroes t zit aan je eigen idee."
MLV In 1965 was hij de op de Johan Willem Frisokazeme de enige, die met het cijfer vier op zijn Militaire Lichamelijke Vaardigheidsspeld (MLV) rondliep. Toen was MLV nog echt MLV. "Ja,ja. Tien kilometer speedmars. Een paar dooien bij gevallen. Honderd meter lastdrageIl. Een paar dooien bij gevallen. Daar is natuurlijk direct op gereageerd. Niet zoals 2
Zandloper
Afbouwen Als de adjudant geconfronteerd wordt met het woord afbouwen, valt er een kOlte stilte, waarna kortaf: "Wat is dat? Iemand, die daaraan toegeeft, heeft in zijn ogen te weinig zelfdiscipline. Het wordt je vaak aangepraat door anderen. Je moet er zelf invulling aan geven." Fel en met een klop op de tafel: "Ik word tot 31 december betaald en van mij wordt veIWacht, dat ik mijn werk zo consencieus mogelijk blijf doen. En ze zullen van mij niet kunnen zeggen, dat dat niet gebeurd is. Daar heb ik een godsgruwelijke hekel aan." Je kunt aan hem horen, dat het hem écht stoort als mensen hun werk niet doen. "Ja daar kan ik gigantisch boos over worden. Dat mensen, die afspraken, die tien of twintig keer gemaakt zijn, nog niet zijn nagekomen. Waarom krijg je dan een agenda? Er zijn er teveel die wakker gemaakt moeten worden. Afspraken d ienen nagekomen te worden. Er is niets zo frustrerend, dat mensen je op deze manier het werken onmogelijk maken. "
Herfstkleuren Ja,ja Fons. 36 Jaar, een lange tijd. De meesten van ons halen dat niet. Ik zie Fons in de berookte ruimte voor me zitten, sigaret tussen de vingers, met vochtige ogen starend door de beslagen ruit naar de herfstkleuren op de van Brederodekazerne. Hij haalt diep adem, ik voel met hem mee en maak me op voor de laatste vraag. Wat voor een gevoel zal het geven, als je bij een bezoek aan het LO/Sportdistrictsbureall de telefoon niet meer mag opnemen? Hel antwoord is even verrassend als prachtig: "Heerlij k!"
y
Het werk
Omscholing 00 KL/KLU naar KMAR
I
Door sgt' Jan Haak
0
I
I mdat de 'Schengen-pasjes' niet aan de gestelde eisen
Behoud van werk De cursus loopt al enige weken. Voor een aantal cursisten is twee dubbeluren per week specifiek trainen een hele opgave. De en ige ontspanning tijdens de La zijn de rondjes sparren. Dat neemt niet weg, dat de toekomstige onderofficieren van de KMAR goed gemotiveerd zijn. Buiten het feit dat ze werk behouden, zijn ze er goed van doordrongen, dat de 1.0lessen een bijdrage leveren aan hun eigen veiligheid en die van anderen. Cursisten, die door omstandigheden lessen moeten missen of die extra training willen hebben, kunnen iedere dinsdag- en donderdagavond bij ons terecht.
voldeden heeft de politiek bepaald dat voor het eind van dit jaar 142 onderofficieren van het wapen der Koninklijke Marechaussee (KMAR) extra werkzaam moeten zijn op Schiphol. Vandaar dat in de maand juli aUe onderofficieren van de KUKLU in de leeftijdscategorie van 30 tJm 35 jaar, een schrijven hebben ontvangen waarin de mogelijkheid tot solliciteren voor een functie bij de KMAR werd aangeboden. De totale behoefte was 165 man.
Bij aanname en goed doorlopen van de opleiding wordt voor de kandidaten een plaatsing op Schiphol in het vooruitzicht gesteld. Deze extra vacatures zijn ontstaan om een vlotte doorstroom van reizigers op Schiphol te bevorderen. Degenen die niet op Schiphol geplaatst zouden worden, worden in IJmuiden, Hoek van HoUand, Den Helder of Zestienhoven te werk gesteld.
Intensiteit Veel spierpijn, maar ook blessures, met name aan handen (niet juist stoten), ribben (niet kunnen incasseren) en enkels (niet goed verplaatsen) sluipen langzaam maar zeker in de man. We proberen de intensiteit van de lessen daar op af te stemmen. Echter, er moeten nog heel veel leerdoelen in een hele korte tijd behaald worden.
WGF-kazerne Het OC-KMAR te Apeldoorn kon niet voorzien in voldoende accommodatie en instructeurs. Vandaar dat is uitgeweken naar de bijna lege WGF-kazerne te Harderwijk. De meeste instructeurs komen rechtstreeks van Schiphol. Voor wat betreft de Lichamelijke Oefening (1.0) zijn de wachtmeester Wolf, werkzaam als LO/Sportinstructeur op het OC-KMAR en ondergetekende voor de periode van 9 oktober tot en meI 8 december 1995 gedetacheerd op de WGF-kazerne.
Sparren Iedere les wordt afgesloten met een aantal rondes sparren. De invulling van dit sparren gieten we in allerlei vormen. De motivatie hiervan is, dal de cursisten leren om de aangeleerde technieken in de praktijk toe te passe n. Tevens is het vertrouwd worden meL geweld en daar goed mee om weten te gaan, zeer essentieel. De mensen die op Schiphol geplaatst worden, komen bijna dagelijks in aamaking met mensen, die het land uitgezet moeten worden en komen daarbij met alle niveaus van de geweldsspiraal in aanraking.
Geschiktheid Alle sollicitanten werden in het voortraject gelest op geschiktheid voor de eventuele nieuwe functie . Ten aanzien van de fysieke geschiktheid moest men voldoen aan de eisen van de Conditieproef. In de periode van 4 tot en met 15 september 1995 hebben driehonderd kandidaten de Conditieproef afgelegd, waarvan negentien deelnemers niet hebben vo ldaan. De LO in deze stoomcursus bestaat uit acht dubbeluren boksen, gecombineerd met klemmen, controlegrepen, een aantal traptechnieken en acht dubbeluren aanhouding. Beide onderwerpen zijn hoofdvakken en worden aan het eind van de cyclus getoetst.
Toiletdrang Zoals verwacht zie j e voo r aanvang van het sparren mensen last krijgen van tot op dat moment nog niet aanwezige blessures of acute toiletdrang. Dit vluchtgedrag, met de daarbij behorende symptomen, zien we terug bij de diverse Grensverleggende Activiteiten (GVA). Voor ons als Lal SpOltinstructeur is de taak er voor te zorgen dat de cursisten dü vluchtgedrag onder controle krijgen en de confrontatie aan durven gaan. Ook zijn we benieuwd op wat voor niveau en in wat voor een fysieke gesteldheid de toekomstige onderofficieren de opleiding zuUen afronden.
3
Zandloper
LO/Sport Jlaar 1998
Sporthallen door maj Ton de Vaan
I
IV I an alle sportvoorzieningen is de sporthal waarschijn
zeer te wensen over. Daarnaast was het onderhoud tot een minimum beperkt geb leven. Met andere woorden: veelal abominabele toestanden met als koploper de luitenan tkolonel Tonnetkazerne in 't Harde. Reden genoeg om hierin structureel verandering aan te brengen. In die tijd was er sprake van een Verenigingshallenplan, dat door Defensie werd benut om een groot aantal halle n te realiseren: het Defensie-fverenigingshallenplan. In eendrachtige samenwerking met DOKL, DEBKL,DGW&T, KM, KL en KLu werd een voor alle partijen acceptabele hal ontworpen. Van het hieruit ontstane model zijn er inmiddels negen gerealiseerd (inclusief twee drie in één hallen te Seedorf en ' t Harde). Een voor alle partijen acceptabel concept betekende onomstotelijk concessies doen. De KLu heeft als eerste het concept aangepast en realiseert momenteel een nieuwe hal van een aangepast model op de vliegbasis Leeuwarden. Helaas te beperkt voor de KL. Meer instructeurs op een kazeme, andere activiteiten zoals MZV, etc. , maken het noodzakeUj k het bestaande concept aan te passen aan onze inmiddels veranderde in zic hten en wense n voor 1998 en verder. Thans wordt wederom ges leu teld aa n een ni euwe hal , waarva n de eerste twee exempl aren zulle n verschijnen in de Johannes Postkazerne te Havelte e n de van Hornekazerne te Weert. Indien alles meezit zij n deze (toch weer niet helemaal ideaalplaatjes) gereed in het voorjaar va n 1997 .
lijk de meest tot de verbeelding sprekende, Niet alleen de kosten voor nieuwbouw, renovatie en onderhoud ervan vormen het grootste deel van het beschikbare budget. We
realiseren ruwweg veertig procent van onze doelstellingen, Het is dus van groot belang, dat we deze accommodatie in de door ons gewenste vorm op ieder kazerne gerealiseerd krijgen. De huidige 44 bij 24 meter (twee in één) hal, zoals nu op de Oranjekazerne wordt gebouwd, is bijna het ideale plaatje. Hierover later meer. Eerst nog even de geschiedenis m. De geschiedenis In 1945, direct na de oorlog, beschikte het Nederl andse Leger over een groot aa ntal zogenaamde Grensbataljonkazernes. Allen identiek, met een hoo fdgebouw, waarin tevens een sporlzaaltje was opgenomen: 20 bij 10 meter, met gebogen houten span ten e n verwarming in de zaal. Een enkele kazerne van dat model is er nu nog, onder andere de Engelbrecht van Nassaukazerne te Roosendaal en de Johan van de Kornputkazerne te Steenwijk. Gedurende de wederopbouw ontsto nd er behoefte aan grote legerpl aatsen. In de begin jaren vijftig werden er met name op de Ve lu we een aantal van deze grote kazernes neerge legd. Ook hi er een standaard accommodatie met twee zalen van 24 bij 12 meter en een beperkte instlUcteursruimte. Voorbeelden ervan zijn de Kon Wi lhelminakazerne, de Oranjekazerne en de Joh annes Postkazerne. De meeste andere grote legerpl aa tsen zijn al voorzien van een nieuwe hal. Pas in de zestiger jaren werden voor het eerst hallen van 42 bij 22 meter ge bouwd , zoals bij voorbeeld in de Elias Beeckmankazerne te Ede, de legerp laats Oirschot en de Bernhardkazerne te Amersfoort. Niet volgens een vast concept, maar naar het inzicht van de locale autoriteiten.
Toekomst Het voor deze kazernes ontwikkelde model, za l in de jaren daarna ook op andere kazernes met meer dan 600 militairen worden gerealiseerd. Ook het huidige concept 48 bij 28 meter zal aan de nieuwste wensen worden aangepast en worden gerealiseerd op de grotere kazernes. Zodra het ontwerp van de ni euwe sporthal, ideaal plaatje, 44 bij 24 meter gereed is, za l ik daar een afzonderlijk artikel aan wijden.
y
Normering Om de ' wi ldgroei' tegen te gaan en zicht te krijgen voor welke sportaccommodatie een kazerne in aanmerking kwam , is een standaardnormering ontwikkeld, di e globaal neerkwam op: -een sportzaal 28 bij 16 meter voor kazernes met minder dan 1200 militairen; -een spor1hal44 bij 24 meter voor kazernes met 1200 tot 2500 militairen; -een spol1hal48 bij 28 meter voor kazernes met meer dan 2500 militairen. Voor deze drie modellen zijn Programma's van Wensen (PvW) ontwikkeld en tekenin gen gemaakt, welke zijn opgenomen in de bundel 'Normering LafS-accommodatie' . Met name de 28 bij 16 meter sportzaal is op een aan tal lokaties gerealiseerd , zoals de Jan van Schaffelaerkazeme te Ennelo.
Uitgezonden LO/Sportpersoneel sm Bert Wellllekes (buddy: elnt Wim Hoogendoorn) (plaats: Busovaca) I NUBE Logtbat Ss veie
Defensie-/verenigingshallen Eind tachtiger jaren ontstond de behoefte om de dubbele zalen op de grote legerplaatsen te gaan vervangen. De meeste waren al meer dan dertig jaar oud en de kwaliteit liet
NAPO 80, 3509 YB Utrecht
***
4
Zandloper
Ingekomen arti kel
Roparun door sm A/bert RietmaIl
I
lSl ~
ergeant majoor AJbert Rietman en zijn vrouw Fabia
Vier lange dagen van hard werken braken voor ons toen aan. Eerst de startlocatie opgeruimd en toen met ongeveer twintig man in drie busjes richting Parijs. 's A vonds om negen uur streken we daar neer en het kwartiermaken kon begi nnen. AI snel bleek, dat het noodzakelijk was om op de camping een wacht in te stellen, waarvan wij er ook één toebedeeld kregen en zodoe nde aan weinig slaap toekwamen. De volgende dag werd besteed aan het opbou wen van de camping. Ondertussen stroomden de kwal1iermakers binnen en werd het steeds gezelliger. Laat belandden we in bed, echter de wekker was de vo lgende dag om zes uur onverbiddelij k. De eerste lopers waren toen al binnengedruppeld, de laats te fini shte om drie uur. Gemeen hadden zij , dat ze over een onge kende e nergie en honger beschikten. Overal verschenen massage tafels en geïmpro viseerde EHBO-postjes. Na wat ru st bleken veel mensen toch behoorlijk verkreuke ld ui t de strijd gekomen waren.
hielpen als vrijwilliger mee aan de organisatie van
RoPaRun 1995, een non-stop estafetteloop van de Euromast te Rotterdam naar de Eifeltoren in Parijs_ Een korte
impressie. De langste sponsor non- stop estafette loop ter wereld, RoPaRun, is vier jaar ge leden als weddenschap begonnen. De loop van Rotterd am naar Parijs werd steeds seri euzer en is nu ondergebracht in een stichting, waarvan de revenuen gaan !laar de Daniël den Hoed kliniek te Rotterdam. Dit is een ziekenhuis, waar alleen kankerpatiënten worden behandeld. Het doel dit j aar was het opzetten va n een palliatieve afdeling. Dit is ee n afde ling waar patiënten met meervoudige complicaties, zoals j euk, misselijkheid en doorliggen worden opgeknapt om toch weer ee n poosje naar huis te kunnen, kosten 650.000 gulden. In maait werd de organisatie al in gang gebracht. De beschikbare vrijwilligers werden toen ingedeeld. Samen met mijn vrouw werd dat het camping gedeelte voor 'team Parijs". Dat hie ld in een groot gedeelte van de start onder de Euromast verzo rgen, een Parijs park omtoveren tot een gezellige camping, verzorging van de aankomende deel nemers en de organisatie van het slotfees t met barbecue.
Feest Voor ons begon de tijd al weer te dringen, want de leveranciers van de spullen voor de barbecue reden af en aan. Ook moest het feesttenein in orde gebracht worden. Weer bleek dat het instellen van een wacht noodzakelijk was. Ik kon mij dan ook snel als wachtcommandant helemaa l uitleven. Nadat de prijzen waren uitge reikt, barstte het feest los. Ons bed zagen we zo rond vier uur in de morge n. De zaterdag werd een ru sti ge dag e n konden we doen wat we wi llen. Spontaan werd er van het overgebleven vlees voor de verande rin g maar weer een barbecue georganiseerd. Restte ons nog een zondag van opruimen, inpakken en de lange reis terug. Uitgeput, maar zeer voldaan rollen we 's avo nd s vroeg in bed, en zijn blij dat we de volgende dag niet aan het werk moeten.
Het moment In 1995 ginge n 65 ploegen van acht lopers, zes fietsers en verzorgers, waaronder een team va n de KL uit Ermelo en een team van oud-m ariniers, traditioneel op de dag voor Hemelvam1 precies om twaalf uur van start De lopers, begeleiders en sponsors lopen dan eerst langs de Daniël den Hoed kliniek e n worden vaak door patiënte n met tranen in de ogen uitgew uifd. Voor ve len is dat het moment, waarop iedere loper beseft waarom het gaat. De finish onder de Eifeltoren in Parij s is dan nog erg ver weg.
Beloning Twee weken later was het leger vrijwilligers weer aanwezig in de Energiehal te Rotterdam om deze hal tot een gezellige ruimte om te toveren. Toen rond vier uur 's middags alle deelnemers binne n waren, werd het bedrag dat bij elkaar was gelopen bekend gemaakt. Het overtrof alle verwachtingen. De kist met geld werd door een helikopter bij de Energiehal ingevlogen en door commissaris Blauw van de Rotterdamse politie geopend. Er bleek 850.00 gu lden in te zitten, die overhandigd werd aan de directeur van de Daniël de n Hoed kliniek. De rest van de avond maakte ik me verdienstelijk als verkoper van popcorn en hot-dogs, gelukkig had iederee n een goede hon ger. De vo lgende dag werd de hal weer door ons ontruimd en werden de plannen voor het vo lgende j aar al weer gesmeed. Al met al was het een heel bijzondere en vermoeiende ervaring, die we voor geen goud hadden willen missen. Wil je wat meer weten over deze organisatie en zou je als team mee willen doen, neem dan contact met mij op.
Kerst-/Nieuwjaarswens Een aantal vrije dagen voor de viering van Kerst en Ni euwj aar li ggen in 't verschiet.
y We hebben een pittig en bewogen jaar achter de rug en 1996 zal zeker even pittig zijn.
\!
Een aantal van ons kunnen de feestdagen he laas niet met hun naaste(n) vieren. Daar zu llen we dus wat extra aandach t aangeven. Mam' ge lukkig zull en de meesten samen met gezi n, vri enden en kennissen bij elkam' zijn.
y
Laat de zorgen de zorgen en geniet ervan.
\!
y
Iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig 1996 gewenst. C-LO/Sportorganisatie Ikol Wil Maaswinkel
5
Zalldloper
1GlF Sport-medisch
_
Enkeldistorsie door Ed Helldriks, sportarts TGTF
I
[IJ
Als de foto geen afwijkingen oplevelt of niet nodig wordt geacht, komt de patiënt in aanmerking voor een tapebandage. Soms legt de huisarts deze zelf aan, anders verwijst hij de patiënt daarvoor naar de fysiotherapeut. Als de huisarts twijfelt over de am'd en de ernst van het letsel, of over de aard en de vorm van begeleiding, dan kan hij/zij de patiënt naar een TGTF verwijzen. In het merendeel van de gevallen kan een tapebandage in verschillende lagen worden aangelegd voor twee weken. De bandage moel na de eerste week op ham· functie worden gecontroleerd; zo nodig wordt een nieuwe bandage aangelegd. Na twee weken wordt in ieder geval een nieuwe bandage aangelegd, die meer beweging mag toelaten. Afhankelijk van de vOOltgang van het functionele herstel en het ontbreken van gewrichtszwelling volgt nog een derde bandage-periode van twee weken,
n sommige gevallen is er bij een enkeldistorsie (ver zwikking) alleen sprake van een verrekking van de gewrichtsbanden. Dan kan de sporter na de eerste pijnscheut weer snel gewoon lopen, vaak ook nog doorspelen. Zeker, als preventief een tapebandage is aangelegd of een brace is gebruikt. Meestal is er echter een gedeeltelijke of gehele scheur van één of meerdere gewrichtsbanden opgetreden. De omvang en ernst is volgens moderne inzichten niet meer bepalend voor de keuze van de therapie. Vrij wel in aJJ e geva llen is het aanleggen van een tapebandage de beste behalldelingsvorm. Het herstel duu rt viertat zes weken, mits de juiste mate van mst, bandageren en belasting wordt gehanteerd. Begin De eerste hulp bij sportongevallen begint door te stoppen met spOlten. Koelen met koud stromend water, een bandage aanleggen en hoog leggen van de enkel zijn daarna de geijkte maatregelen. Vervo lgens kan om de paar uur herhalen van het koelen met een koud kompres (bijvoorbeeld ijsklontjes in een plastic zak) de pijn helpen verminderen. Je mag tegen de pijn ook een of meerdere tabletten paracetamol gebruiken. Als je de volgende dag al weer beter kunt bewegen en kunt lopen, dan is het waarschijnlijk, dat het om een lichte blessure gaat. Probeer dan ook lichte losmakende oefeni ngen van de enkel in alle richtingen. Loop voorzichtig elke volgende dag weer wat meer, totdat alles weer vo lledig pijnvrij en zeker uitvoerbaar is. Als het de volgende dag of dagen niet beter, of zelfs slechter gaat, je hebt veel pijn en kunt niet lopen, dan is het verstandig om naar de huisarts te gaan.
Bandageren Essentiële voorwaarden bij het bandageren zijn: - Scholing van de looptechniek, zodat met kleine pas normaal gelopen kan worden; - advies betreffende toenemende belasting, gedoseerde rust en hoogleggen van het gewricht; - als alternatief of bij allergie voor tapebandages kan gebruik worden gemaakt van een speciale brace of schoen.
Diagnose Bij het vaststellen van de ernst zijn voor de mts de volgende parameters van belang: - Aard van het ongeval (welke beweging met welke geweld heeft in de enkel plaatsgevonden?); - sneU1eid en ernst van de zwelling, eventuele verkleuri ng; . het horen of voelen van een lampje zegt soms weinig over de ernst van het letsel, ofschoon een bandscheur in aanmerking moet worden genomen. - pijnlijkheid, functieverlies (was lopen nog mogelijk?; dit is soms zeer subjectief!); . zwelling en pijn relateren aan de koeling, die is toegepast; - voorgeschiedenis betreffende verzwikkingen, instabiLiteit en/of aangeboren hypern10biliteit. Als er weinig zwelling en geen verkleuring is opgetreden en de patiënt nonnaaI kan staan, dan kan de huisarts volstaan met instructie over losmakende en spierversterkende oefeningen. Eventueel legt hij nog een elastisc he bandage aan, waarmee de patiënt nonnaaI kan lopen. Deze zal dan elke dag vooruitgang boeken en alleen als dat ruet lukt. voor controle terugkomen. Als er veel zwelling en verkleuring is en de patiënt niet kan staan, za l de huismts een röntgenfoto kunnen laten vervaardigen om een botbreuk uil te sluiten.
Udgangshouding: U zit op ten hoge stoel ol krlJ~ mei de lcnie ~n 90" gebogen. De voelen vrij ~an de grond . Door de benen uit elkaar Ie houden. houdt IJ een oude liets(binnen)~fl(f strak aan de buitenZijden van de voelen. Del.nlng: U Irekllegelilker1ijd berde buitenkamen van Cle voelen omhoog . N.B. De positie van knieen en txr.en· en onderbenen mag niet veranderen.
U zil op een sloel met Eén voet staal op een
Uit!l~nV$hau~lng : ~nieén
in
90~
~anddoek .
Oefening: Krabbel met oe tenen de handdoek naar u toe. U klJnt deze oelcning zwaar oer maken door iets lwaars op de handdoek Ie teggen
Kerst-INieuwjaarswens De 'Zandloper' is nog lang niet uitgelopen, De 'Zandloper' bruist a ls nooit tevoren. De tijd gaat als fijn, los zand, door ieders vingers, Jam'gang twee is bijna doorgelopen. Nog even en hij gaat weer op zijn kop. Jam·gang drie staat voor de deur. De redactie wenst alle lezers e n in het bijzonder onze uitgezonden collega's en hun families een:
Veilig, gezond, vrolijk en goed belezen
1996 de redactie
6
Z
Plusminus
beperking, geen pijn bij passief bewegen en voldoende functie van de buitenste ku itspiergroep is. Men test dan de kuitspierlengtes, het looppatroon, figuren lopen, starten en stoppen. De eerste drie maanden is vanwege de gestoorde spiergevoel tijdens training en wedstrijd een tapebandage of brace aan te bevelen. Voor bepaalde sporten (onder andere voetbal, volleybal, basketbal) is t. J:=t blijvende bescherming met ~ bandage of brace geïndiceerd. Schaatsen is gezien de buiging van de enkel al zeer snel mogelijk, meestal zonder tape.
LO/Sportorganisatie Op TV
Î
door sgt Tjerk Coe/lOom et de LO/Sportinstructeurs van het LO/Sportgroep Elias Beeckmankazerne te Ede hebben we onlangs meegedaan aan het programma vijftegen vijf van Peter-Jan Rens. Een leuke activiteit met de instructeurs onderling maar met achterliggende gedachten. Als de LO/Sportorganisatie zich presenteert moet dat ook, mits op correcte wijze, op het informele vlak kunnen. Bijvoorbeeld bij een televisieprogramma.
heeft dat ervoor gezorgd, dat wij tot drie keer toe (het maximale aantal) in de finale ronde hebben gestaan. Na de eerste keer net niet het totale aantal punten te hebben behaald, de tweede ronde in een kleine doch lekkere dip te hebben gezeten, is het ons bovendien gelukt in de derde ronde de pot te pakken. AI met al een leuke dag, die op zijn eigen ludieke wijze niet misstaat binnen de presentatie van de LO/Sportorganisatie. Voor wie, die na dit verhaal interesse heeft ons bezig te zien, zal op 13,20 en 27 januari 1996 om 17.30 uur zijn televisie of video moeten afstemmen op RTL4, vijftegen vijf met PeterJan Rens en de sportinstructeurs van de Elias Beeckmankazeme.
En den is gebeurd en hoe! Als één ding duidelijk moet zijn geworden, is dat het personeel van de LO/Sp0l10rganisatie een team is. Dat samenwerkt om een goed produkt af te levereil. Af en toe ging er nog wel wat mis (sommige van de antwoorden waren niet voor commentaar vatbaar). De teamspirit e n strijdlust bleef overeind. Samen met wat geluk,
Plusminus
I
I-
Informatie over het reorganisatietraject door maj Bert Wanl1l1eS
[H [
et starten van een project is vaak een tijdrovende be zigheid, maar op het moment dat het fundament is gelegd, is een belangrijk deel van het bouwwerk aanwezig. Fundamenteel dien je echter over vele gegevens te beschikken, om enige kans van slagen te hebben het bouwwerk afte maken en te laten functioneren. Je ziet wat er in Pisa gebeurde: onvoldoende informatie veroorzaakte, bouwkundig gezien, bijna een ramp.
ondergetekende plus echtgenote, een verb lijf in de zu idelijke zon temidden van (semi)bejaarden, krasse grijsaards en nog niet schoolrijpe peuters. Bij ons vertrek om half drie in de ochtend worden we geconfronteerd met een pikzwarte nacht, waarin we met dikke oge n van de slaap en een humeur om op te schieten kozen voor de trein als vervoermiddel naar Schiphol. Ruim zes uur later betreden we het plaatselijke hotel, waar het ondanks het vroege uur op alle balkons en in de tuinen al krioelt van de kletsverslaafde, breigrage grijze bolletjes in bloemetjesjurken, met wandelstokken, in rolstoelen en op krukken. Zo, dus hier worden wij geacht de komende week door te brengen. Enigszins besmuikt sluipen we naar onze kamer, in de lift en op alle verdiepingen meewarig nagestaard door de schuddende bloemetjesjurken en de mannen op wieltjes. Wie de volgende dagen onze gemoederen danig bezig houden zijn:
Maar zie, de mens is creatief en vasthoudend en weet veel ten goede te keren. Een eens geformuleerd, maar niet optimaal gerealiseerd doel, wordt omgebogen tot een soort wereldwonder. Dat niet altijd aUes is zoals het vaak lijkt, blijkt misschien ook wel uit het reisverslag van mijn meest recente vakantie. Op een tijdstip dat het werkende deel van onze maatschappij inderdaad zijn plicht vervult, verkiezen wij,
7
Zandloper
Oma met de stokken Een prominent aanwezige grijze duif met een stijf gepermanent hoofd, die zich uitsluitend met behulp van twee wijduitstaande stokken kan voortbewegen. Beschaafd stappen we opzij als ze wil passeren. Tenslotte laat je een mindervalide medemens niet struikelen over een paar onachtzaam neergezette grote voeten. Tot onze eeuwigdurende verbazing blijkt tijdens het diner Lourdes zijn invloed niet te hebben gernjst. Oma met de stokken manoeuvreert op eigen kracht met twee hoog opgetaste borden eten behendig tussen de driehonderd tafeltjes door. Na drie keer overvloedig te hebben opgeschept en alles in één kwartier te hebben verorberd, pakt zij vervolgens haar twee steun en toeverlaten en strompelt als zwaargehandicapte de eetzaal weer uit.
Genieten is een stuk anders nu mijn leven zich weer afspeelt in het ambtenaren pantheon van Defensie. Zover het oog, maar vooral het oor reikt, is het kermis en zijn er zeker parallellen te trekken met mijn vakantie. De typetjes in beide werelden zijn niet direct voor de hand liggend, maar voor de oplettende lezer en toeschouwer toch lerenswaardig. Ik vond dat mijn laatste bijdrage wel wat lud ieker ko n zijn, dan de voorgaanden. Reorganiseren is een ernstige zaak en brengt minder leuke dingen met zich mee, maar ons menszijn en het karakter van onze LO/Sportorganisatie staan borg voor het oppakken van kansen en het blijven kijken naar de zonnige kanten. We zullen er zeker iets van maken, daarvan ben ik zeker.
Joep Meloen Een onvergetelijk typ. Halfgeschift, aan de hand van zijn moeder, stompert hij dagelijks door het hotel, luid roepend dat het busje zó komt. Als moe in de zon ligt, zit Joep op een stoeltje bij de liften in zijn neus te wroeten. Ach, hoe gelukkig zijn de armzaligen van geest.
PS
* het realisatiememorandum is ongeschonden de tweede telmijn Legerraad gepasseerd;
* een groot deel van de ' njeuwe' functies zijn al toegewezen;
* op voorspraak van ons Onderdeels Overleg Orgaan zijn
De Winkeldievegge Een spichtig wijffie, dat elke ochtend met een grote boodschappentas en haar vent aan de arm aan het ontbijt verschijnt. Man lief krijgt opdracht om acht koppen koffie te halen en zelf haalt ze drie stokbroden, een stuk of tien gekookte eieren, zes glazen jus, een handvol botettjes en een stape ltje vleeswaren. Dan wordt de boodschappentas strategisch op de grond gezet. Tussen de benen van mevrouw. Een thermoskan wordt opengeschroefd en behendig worden de koppen koffie erin gemikt. Het brood wordt dik besmeerd en blijft, in afwachting van het vertrek naar de tas, hoogopgestapeld op een bord liggen. Als bijna niemand kijkt, slaat ze toe en verdwijnen de stapels brood zo goed als onopgemerkt in de boodschappentas. Tjonge, tjonge, dat is genieten.
twee algemeen functies omgezet in LO/Sportfuncties C-OPLOSTGP LO/sPORTSCHOOL en srOFFKABINEf/COMMUNICATIE.
y
COLOFON De Zandloper is een uitgave van en voor de LOISportorganisalie KL Redactje(raadl Voorzitter: Secretaris: Hoofdredacteur: Eindredacteur: Redacteur:
Bert bedankt door lkol Peter Rommelse (vz redactie) De voorbereiding op het plan voor de reorganisatie van de LOlSportorganisatie (Realisatiememorandum) heeft plaatsgevonden. De majoor Bert WallUnes heeft daarin een centrale rol gespeeld en heeft dat op een prima wijze gedaan. Mede dankz ij zijn deskundigheid en zijn wijze van optreden binnen de LOlSportorganisatie en naar buiten, hebben we goed en op een sympathieke wijze gescoord en bovendien ons, bij de vele instanties waarmee we te maken hebben gehad, een goede naam bezorgd. De majoor Wanm1es heeft een nieuwe functie toegewezen gekregen als plaatsvervangend Hoofd Buro Internationale Militaire Sportwedstrijden (BIMS). Wij zijn hem zeer erkentelijk voor zijn uitstekende bijdragen in de Zandloper. Zijn taak als projectofficier reorganisatie, nu vooral gericht op bet uitvoeren van de reorganisatie en de nieuwe wijze van werken, wordt overgenomen door de majoor Ton de Vaan. Majoor Bert Wammes sluitop ludieke wijze zijn serie artikelen af. Wij rekenen erop dat majoor Ton de Vaan ons in de Zandloper op de hoogte blijft houden van de ontwikkelingen in reorganisatie/afld.
Redaclje-/koojjadrcs:
Ikol P.J. Ro mmel sc (*06-557-6218) dhr A. Beeuwkes (*06-573-4143) aoo R. Gits (*06-688-244) aoo J.C . van der Burg (*06-573-4142) kap J .F. van der Kaaden (*06-578-765) kap R.W.A .M. Driever (*06-557-6191) elnt W. Hoogendoom (*06-564-3135) aoo R. Jansen (*06-678- 1622) aoo P. van de Ven (*06-680-8310) sgtl RJ.G. Ticlcmans(*06-549-7624) drs T. Visser - TGTF (*06-557-64 18) Redactie Zand loper Kalverstraat 4 Postbus 1009 MPC 12 A 7301 BG Apeldoorn
Tel.: PTT: 055-3574143 MDTN: '06-573-4 143 Kopijlbrieven dienen uiterlijk de negende van de maand voorafgaande aan de uitgifte maand bij hel kopij adres te zijn Lay-ou! (DIP)'
aoo J.C. van der Burg CDP, Emmen
De inhoud van dit blad weerspiegelt nict noodzakelijk de mening van C LOlSportorgan isatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uil dit blad mogen worden overgenomen mits de bron wordt vermeld.
8
