Cl
■
^
^W'
>■■
>-
-*.,
X
Verschont wekelijks — Prijs per kwartaal f. 1.95
■
Red. en Adm. Galnewater 22. Leiden. Tel. 760. Postrekenina «880
LOW \ ■-*'■'■ **'■ *-■ ■ ^.-^Aw^^^' ...
'.--.'
^
i
151 f 1 \ ii
—^—
—_—^^—
„j,,, fmßr-'-
Dr. H. NANNING's
.
KINADRUPPELS
FURNESS M.G.M.
Het aangewezen middel bij:
BLOEDARMOEDE - BLEEKZUCHT MALARIA - GEBREK AAN EETLUST, enz. Men lette op den naam „"Dr. H. S^Canning" buiten op de roode doos en op de flacon. <— Prijs f 1.30.
is doing .v|
ffiMuCmÄUCk ACX& Kousen - CORSETTEN Opgericht 1886
Tricotages 28 Filialen
U ziet 't - zij doet 't ook!
geheel prima sterke beige elastiek 20 cM. breed, verstelbare gespsluiting, M Effc 2 jarr. reclame pri|s AS9V
POND'S CREAMS MAKEN
POSITIE CORSET Vele dames weten nog niet, dat er een speciaal corset voor aanstaande moeders bestaat. Boven afgebeeld model voldoet aan alle voor dit doei te stellen eischen, wegens het breede soepele elastieken voorpand en ook omdat het gemakkelijk verstelbaar is. Het lange rugpand van sterke stof geeft flinken rugsteun, zonder ergens te knellen. In rose coutil, soepel sterk elastieken voorpand K E A 4 jarretelles fraaie rose broche, A Qft tricot-elast. voorpand
Zij heeft de goede manier om haar teint te verzorgen. Zij gebruikt Pond's Cold en Vanishing Cream. De fijne oliën van Pond's Cold Cream zuiveren de poriën en vernieuwen de weefsels. Gebruik dan ook 's avonds Pond's Cold Cream, voor het reinigen van Uw huid en overdag Pond's Vanishing Cream, die U een bekoorlijke, matte teint geeft.
UW TEINT TOT EEN VAN UW SCHOONHEDEN !
w-
> » TjpïT^
2 monslerluhen der beide Pond's Creams en monsters van alle vijf linten Pond's Poeder, na inzending van 15 cl. in poslz. voor porto, enz. aan : Pond's Extract Co. Afd. 16. Amsterdam
Tf:;*?"
Sedert eenige jaren doet men aan gene zijde van het Kanaal groote moeite, zich eett plaats op de internationale filmmarKt te veroveren. Men bouwde studios in den omtrek van Londen en Engelsche regisseurs, actrices, acteurs en technisch personeel probeerden met veel moeite en nog meer kapitaal» goede films te jfabriceeren. Laat ons maar direct mét de deur in huis vallen het werd een mislukking l. Pe films brachtenhet niet verder dan de Engelsche bioscopen, voor , het buitenland waren re niet geschikt. In Engeland bewonderde men irotsch de bekende spelers, maar de films misten ten eenenmale het internationale niveau. Ze leden aan hetzelfde euvel als de jonge Nederlandsche filmindustrie. Het eenige voordeel was, dat de productiekosten niet hoog waren en Engeland met zijn vele bioscopen de kosten dragen kon. Zoo sukkelde men de eerste jaren door en de toestand zou zeker niet veranderd zijn, als niet eenige bekende. internationale productieleiders het oog op de Britsche studios hadden laten vallen. De Duitsche filmindustrie, die vele jaren Europa beheerschte, had door verschillende omstandigheden aan macht ingeboet; eenige beroemdheden zochten een nieuw terrein voor hun werkzaamheden en Elstree en Shepherds Bush bereidde hun een gastvrije studio-ontvangst. Enkele geldmagnaten zegden voorts hun steun toe en circa anderhalf 1 Lilian Harvey, Richard Tauber en Paul Merzbach, de regisseur van de film „My heart's delight".
Naam
S.
2 Lilian Harvey, die de hartelijke groeten deed aan de lezeretsen en lezers van ons Weekblad.
Adn 3 Gitta Alpar.
PONDS VANISHING EN COID
.
Mé Pond's Poeder, die even goed als goedkoop is ! Heeft U er één keer een proef mee genomen, dan blijft U Pond's Poeder voortaan de voorkeur geven.
RECHTHOUDERS beige stof, stevige rugbaleinen, verstelbare f^ 75 schouder en taille- ^y sluiting.
AMSTERDAM (10 Fil.) HAARLEM, LEIDEN, DEN HAAG (6 Filialen), ROTTERDAM (4 Fi!.). ARNHEM, APELDOORN, DEN BOSCH, EINDHOVEN, UTRECHT, HILVERSUM.
^pLZu
U kunt gratis alle v ij f tinten van Pond's Poeder probeeren. Niet noódig coupon uit te knippen, indien U slechts uw adres met 15 cts. in postzegels opstuurt aan het in de coupon vermelde adres.
J^
r-^ i
r
A
PRIJS ORIGINEELE DOOSJES POND'S POEDER 25 EN 50 CT.
Bestellingen van plaatsen, U waar geen filialen gevesHgd zijn, richte men tot: HUNKEMÖLLER LEXIS. Hoofdkant. N.Z. Voorburgwal, AMSTERDAM.
EEN BEZOEK AAN ELSTREE, EN EEN ONTMOETING MET LILIAN HARVEY. GITTA ALPAR EN RICHARD TAUBER — 2 -
-
werken gewend, zelfs Tauber kan hem niet meer uit zijn evenwicht brengen. Wie wij wel allemaal in Elslree om moetten ? Ten eerste Gitta Alpar. Deze beroemde zangeres en filmster speelt er onder leiding van den Amerikaanschen regisseur Marcel Varnel in haar film ,.The Dubarry". De Engelsche tooneelspeler Owen Nares speelt de rol van den koning; Arthur Margetson is „Graaf Dubarry". Claude Friese-Greene, de> beste Engelsche camera-man, fotografeert deze film. Gitta Alpar zag er vermoeid en bleek uit, de scheidingsgeschiedenis met haar echtgenoot Gustav Fröhlich schijnt haar nogal aan-
•
i
^C %!wf^f.
\
■
T»^^BER jaar geleden beleefde de Engelsche filmindustrie haar internationale wedergeboorte. „Hendrik de Achtste", „Don Juan" en „Katharina de Groote", drie schitterende, grootsch opgezette filmwerken bewezen, dat men bezig was, zich een vooraanstaande plaats te veroveren. Engelsche actrices en acteurs, Engelsche camera-men en studio-personeel maakten met den steun van een Alexander Korda, Paul Czinner, Paul Ludwig Stein en Ludovico Toeplitz films, die de Amerikaansche producten evenaarden, zoo niet overtroffen. Deze films werden winst-objecten en men dorst het te wagen na Douglas Fairbanks Sr. en Jr. en Elisabeth Bergner, nu ook de allergrootste filmsterren te engageeren. De Wardour-Street, het Londenschc filmcentrum, heeft thans als motto: „Geld speelt geen rol" en zoo kon het gebeuren, dat toen wij deze week een bezoek brachten aan de studios van de British International Pictures te Elstree, er meer sterren aan het werk waren, dan er ooit in een Europeesch 'filmateber bij elkaar waren geweest. Men schrikt voor gages van zestigduizend
LEONORA CORBETT, de tegenspeelster van Richard Taubor in „My heart's delight".
•y- ! **m
Ü, ■ '■ '
GEZICHT OP DE STUDIOS DER BRITISH INTERNATIONAL PICTURES TE ELSTREE. gulden per film niet meer terug, men heeft Lilian Harvey en George Arliss per film meer betaald dan Hollywood; alleen. .. men geeft er liever geen ruchtbaarheid aanl De Engelsche filmindustrie wil haar plaats op de filmmarkt veroveren door daden, niet door beloften en reclame-campagnes in de couranten; de hoofdzaak is, dal de regisseurs en hun staf rustig en kalm aan het werk kunnen blijven. Deze „rust" is een kenmerkende eigenschap van Elstree. Noch in Hollywood, noch in Neu-Babelsberg hoort men minder lawaai. Een regisseur, die zich opwindt en schreeuwt, iets wat men overal elders tot het welslagen van een film noodzakelijk acht, vindt men in Elstree een onding. Joe May bijvoorbeeld kon het schreeuwen niet laten; zijn temperament kwam in botsing met de rust van Elstree; men liet hem daarom weten, dat hij beter naar Hollywood kon vertrekken. De regisseur van de Richard Tauber-film „My heart's delight", de bekende Paul Ludwig Stein, wond zich den eersten dag van de opname hevig op. Bijna kreeg hij een zenuwtoeval, met het gevolg, dat de Engelschen hem een beetje uitlachten. Waarom zou een regisseur zich opwinden, nietwaar ? Zoo gewichtig is een film toch nietl Thans is Stein aan de Engelsche manier van - 4 -
gepakt te hebben. Voorloopig wil zij in Engeland blijven; zij zal er in een operette optreden en voor de radio zingen. In een kleinere hal was regisseur Dr. Merzbach aan het werk met Lilian Harvey. In de film ,,Invitation to the waltz" is i\] een balletdanseresje, dat zich opwerpt tot prima-ballerina. Haar partner is de Duitsche filmacteur Willy Eichberger, die zich in Engeland Carl Esmond noemt. Verder spelen in deze rolprent mee Harrold Warrender, Richard Bud, Esme Percy, de Duitscher Paul Graetz en Anton Dolin. De decors, die wij zagen, waren met smaak ontworpen en goed gebouwd. De Engelsche filmarchitecten hebben trouwens (VeTuoli op pa&lna 15;
;-»-'
■';-'.
':■■''"
■-*'"
LILIAN HARVEY laat haar dansschoentjes aanbinden door haar partner Anton Dolln.
LOUIS v. d. STEEN - STILLEVEN
AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE
1
iUP
--
KOßT5TE WEG'
""
,,,, „erdoienen — '^
W, second M/er ***h^zich, 3****- * en met ^^ff" j^den o/ h«« '"r'
pjo/.eIinS
^
er een
en noö een
Mu, dag Barbara!" „Dag vader. U kamt dus Donderdag terug ?" „Ik hoop van wel. Pas op de walsen, Fcrniel Het is maar goed, dat die schurk achter slot en grendel zit!" Douglas Carmichael wuifde met zijn hand en de grootc auto begon den rit omlaag naar het station, terwijl zijn dochter en zijn bedrijfsleider, Lawrence Fernie, nadat hij uit het gezicht verdwenen was, langs een pad, dat zich tusschen hóoge theestruiken slingerde, terugslenterden naar de fabriek. Aan beide zijden waren de koelies ijverig aan het plukken en legden de geurige, groene bladeren in diepe manden. Buiten het groote gebouw, onder het roodc plaatijzeren dak waarop de vroege zon warm scheen, bleef het tweetal staan. „Ik moet nu aan 't werk," zei de jongeman eenigszins spijtig. „Maar kom je bij ons koffie drinken ?" „Graag! Is je broer thuis?" „Ja — maar daarna gaat hij naar de Aitchesons." „Daar ben ik erg blij om. Ik heb al lang op een gelegenheid gewacht eens rustig met je te kunnen praten." Lawrence Fernie liep onder de eucalyptusboomen naar binnen en Barbara Carmichael wandelde langzaam naar den bungalow, waar haar vader als administrateur van de groote theeplantage woonde. Toen ze het huis bereikt had, ging ze op de veranda zitten. Haar hart klopte wild. Het ging gebeuren — vast en zeker gebeuren na hun laatste tennispartij, bal en rit naar huis; Lawrence zou haar ten huwelijk vragen — Lawrence, de man dien haar vader zoo hoogachtte, die de kranigste sportsman van het hcelc eiland was en nog geen drie dagen geleden zoo'n schitterend bewijs van zijn dapperheid had gegeven, toen een half krankzinnige koelie, in een poging om het andere werkvolk op te ruien, geprobeerd . had de machines te vernielen door een ijzeren slaaf te werpen tusschen de walsen, waarin de groene theebladeren worden gebroken en de cellen, waaraan de drank zijn kleur en geur ontleent, fijn drukken. Negen tiende van de meisjes op
Probeer ze....en ook Gij zult zeggen:
Ceylon zou er ik weet niet wat voor over hebben gehad, om met Lawrence Fernie te kunnen trouwen. En hij koos hkkt. Hij was op de plantage gekomen, had haar gezien — en was overwonnen geworden — hoewel ze nauwelijks éénentwintig was. Het leek haar een wondert Barbara werd wreed uit haar droomen gewekt. De huisjongen verscheen met den postzak. Ze opende dien en keek den inhoud na. Er waren drie brieven voor haar bij. Twee er van bevatten invitaties. De derde was van een. vriendin uit Colombo. „Lieve Barbara," luidde een deel van dezen brief, — „ik heb de laatste dagen telkens aan je gedacht. Monica heeft me alles verteld van jou en Lawrence Fernie bij die tennispartij en de manier, waarop hij je het hof gemaakt heeft. Hoe is Lawrence? Een charmeur, nietwaar? Ben jij ook een van zijn slachtoffers ? Wees voorzichtig met hem, Barbara! Hij is al wel zes keer verloofd geweest — dus neem hem niet au serieuxl" Barbara las den brief eenige malen over — en bij lederen keer werd haar gezicht warmer. Want naast een buitengewone mate van goedhartigheid bezat ze een groote dosis trots. Jong, betrekkelijk onervaren — want ze was nog geen drie jaar geleden van een Engelsche kostschool naar het eiland teruggekomen — kreeg ze nu toch het gevoel, dat ze met zich had laten spelen. Terwijl ze daar zoo zat, naderde haar broer — een jongen van veertien jaar. Francis Carmichael was kreupel en zou dat altijd blijven. Als kind had een inlandsche kindermeid hem laten vallen, zoodat hij nooit naar school had kunBif de voorplaat.
"Jean Harlow ©eae /Tmerihaansche filmster danbt haar befeendheld werbelijk niet alleen aan haar platina-blonde haren. 2>ij is een aeer begaafde actrice, die reeds vele mooie crealies op haar naam heeft. Zij heeft vele jaren hard moeten werken voordat xij door de TAefro-CBoldwyn-JAayer tot ster werd verheven. 'Kortgeleden teebende aij een contract, dat haar voor vijfjaar aan de TA.(3 .TA. bindt. Wij beelden haar op onae voorpagina af met haar vingerafdrubben-album, waarin aij de duimafdruhben van haar beroemde collega's veraamelt. 6en aeer aparte liefhebberij.
is onbetwistbaar de beste.
nen gaan. Hij had huisondervvijs gehad en wilde schilder worden. Hij had groote bewondering voor Lawrence, zooals iemand voor wie lichamelijke prestaties onmogelijk zijn, hebben kan voor een man, die uitblinkt op dat gebied. „Wat is er, Babs?" vroeg hij met de vlugge intuïtie van den invalide. „Je ziet er zoo overstuur uit! Pieker je over Lawrence ?" „Lawrence ?" „Ja — je bent toch verliefd op hem? Dat zijn alle meisjes, die ik ken. Geen wonder ook. Was het niet kolossaal van hem, zooals hij dien koelie te „pakken nam?" Barbara gaf geen antwoord. Maar haar trots kreeg /opnieuw een knauw. Kleinigheden bewijzen dikwijls uit welken hoek de wind waait en Francis' opmerking liet doorschemeren, dat hij, net als Kathleen Cuthbertson, geloofde, dat ze met zich had laten spelen. II. De gong luidde voor de lunch en broer en zuster gingen naar de eetkamer. Een paar minuten later trad Fernie binnen. „Het spijt me, dat ik laat ben!" verontschuldigde hij zich. „Maar de bladeren groeien zoo hard in de Maartzon en ik 'heb extra moeite op de fabriek gehad." „Zeker door de beschadigde walsen ?" Barbara deed haar uiterste best om haar stem gewoon te doen klinken. „Ja — en hoe waren ze beschadigd! Maar ik heb ze al weer in orde. Dat spaart de kosten van een monteur, die er speciaal voor moet komen." „Wat zou die koelie voor straf krijgen ?" „Ik weet het niet, Francis. Maar er zit heel wat voor hem op. Hij is een ontvluchte gevangene en is hier gekomen met vervalschte getuigschriften — en ik hoorde, dat hij een man in Zuid-Indië doodgestoken heeft." „Hetzelfde wat hij jou wilde doen!" „Ja, maar laten we nu over iets anders praten. Frank!" Lawrence Fernie veranderde van onderwerp en begon over een cricketwedstrijd, dien Francis had bijgewoond. Barbara sprak weinig, maar zat Lawrence aan te kijken, bedrukt, verward en ongelukkig — heen en weer geslingerd tusschen liefde en trots. De maaltijd eindigde. Haar broer hinkte weg. Een oogenblik later stond Barbara Carmichael van aangezicht tot aangezicht met de eerste groote crisis in haar jonge leven — ze was alleen op de veranda met Lawrence. „Barbara," hoorde ze zijn stem, na 'n paar minuten van stilte, die haar een beklemmende eeuwigheid leken, „je
''" *
weet, dat ik erg veel van je houd — je moet weten, na onzen rit naar huis, na afloop van de tennismatch en het bal, hoe mijn gevoelens ten opzichte van jou zijn. Er is niemand dan jij op het eiland voor mij. Jij bent het eerste meisje, waar ik op die manier voor voel — zoo wanhopig ernstig. Wil je je met me verloven ? Ik ben niet onbemiddeld en voor zoover ik weet, denkt je vader heel goed over me. Het zal wel niet zoo lang meer duren of ik kom zelf aan het hoofd van een plantage." Hij had buitengewoon rustig en weloverwogen gesproken; zóó rustig en serieus, dat een meisje met meer ervaring niet aan zijn ernst getwijfeld zou hebben. Maar Barbara häd geen ervaring, en ook geen moeder of oudere zuster op wier oordeel ze zich kon verlaten. En ofschoon haar bewondering voor Lawrence nog heftiger was dan haar broer of Kathleen konden vermoeden, zou ze liever haar leven hebben geofferd dan den indruk wekken, dat ze een te gemakkelijke prooi was geweest, over wie hij later met geringschatting kon denken. En toen — alsof al haar wilskracht haar verlaten had en trots alleen haar denken en doen bestuurde en haar de woorden in den mond legde — antwoordde ze met een kille, vlakke stem, die haar zelf in de ooren klonk als die van een vreemde: „Ik ben natuurlijk buitengewoon gevleid door je aanzoek, Lawrence. Maar ik ben nog erg jong en ik geloof niet, dat de tijd voor mij al gekomen is, om me te binden. Bovendien — voel ik niet genoeg voor je." Ze eindigde bijna scherp, zooals menschen dikwijls spreken, wanneer ze juist het omgekeerde zeggen van wat er in hun gemoed omgaat. Lawrence Fernie staarde naar haar, zichtbaar verbluft, en toen kwam er iets in zijn gezicht, dat daar altijd latent aanwezig moest zijn geweest en dat Barbara bij intuïtie herkende. Het was trots — een trots, niet kleiner dan de hare — die hem zijn antwoord ingaf en het stugge, hoekige bewegen, dat er onmiddellijk op volgde. „Het spijt me, dat ik me zoo'n verkeerde voorstelling van je gevoelens heb gemaakt, Barbara! Maar ik zal mijn aanzoek niet herhalen, of je het op een of andere manier lastig maken. Natuurlijk zullen we elkaar geregeld moeten zien en daarom verzoek ik je dit onderhoud te vergeten — zooals ik zal probeeren te vergeten, dat ik je ooit een aanzoek heb gedaan." Vijf seconden later was hij verdwenen — stijf en met een strak-getrokken gezicht. Barbara, te trotsch om hem tegen te houden of haar verklaring, dat ze niet om hem gaf te herroepen — dat zou haar verachtelijk hebben gemaakt in haar eigen oogen — bleef zitten met gebogen hoofd en ineengeklemde handen. En plotseling viel er een traan op — en nog een en nog een ... Krampachtige snikken deden haar lichaam schokken en in het besef, dat ze een erbarmelijke dwaas was geweest, om zóó haar geluk moedwillig te vernielen, vloog ze door een open deur naar binnen en wierp zich op haar bed, met het gezicht in de kussens.
III. „Goedenmorgen, Miss Carmichael," begroette de gouvernementsdistrictsarts Barbara, uit de ziekenbarak van de onderneming naar buiten tredend. „Uw vader niet hier?" „Neen, dokter," was het antwoord, „hij is in Colombo, voor een vergadering van de maatschappij." „Zoo'n afleidinkje zal hem niet onaangenaam zijn, denk ik. Hebben jelui hier niet voor 'n paar dagen spektakel met een van de koelies gehad ?" „Ja, maar dat is al weer voorbij; de man zit in de gevangenis. Zin in een whisky-soda ?" „Ik heb er helaas geen tijd voor. Dag Francis, hou je maar taai, m'n jongen! Adieu, Miss Carmichael! Het komt me voor, dat u er niet zoo patent uitziet als gewoonlijk. Zal ik u een opwekkend middeltje sturen ?" Barbara schudde glimlachend het hoofd — het was een gedwongen glimlach. De dokter, half overtuigd, liet een onderzoekenden blik op haar gezicht rusten, toen nam hij zijn hoed af, knikte tegen Francis en reed snel terug naar zijn standplaats. „Ga je mee naar huis?" vroeg Francis aan zijn zuster. „Neen, ik ga een poos wandelen." Barbara keerde zich om. En op hetzelfde oogenblik kwam Lawrence aan, in gezelschap van den dokter van de onderneming, die op weg was naar het hospitaal. Barbara trilde — ze was bang, dat het voor den jongeman niet verborgen kon blijven. Lawrences lippen werden bleek, vertrokken zich tot een grimmige streep — een gelaatsuitdrukking van verbeten trots en zich gekrenkt voelen. Hij groette haar vormelijk, zonder een woord te zeggen, liet den dokter schieten en liep verder in de richting van de fabriek, met Francis, die zich bij hem aansloot. Een wild verlangen maakte zich van Barbara meester, om terug te gaan, heel nederig haar verontschuldigingen aan te bieden, alles uit te leggen — maar het was onmogelijk — absoluut onmogelijk en zelfs al zou ze het over zichzelf kunnen verkrijgen zich zóó te vernederen, dan was het toch meer dan waarschijnlijk, dat Lawrence, vervuld van gerechtvaardigde verontwaardiging, haar koud en onverschillig zou behandelen. Diep-ellendig, met brandende oogen en ineenkrimpend hart, zwierf ze met loome voeten over de terreinen van de onderneming, tot aan de uiterste grens, waar de wildernis begon. Toen, op haar schreden terugkeerend, sloeg ze een pad in, dat door de theeboschjes voerde, waar vrouwen en oudere kinderen druk bezig waren met plukken, want het was lente en de pluk was in vollen gang. Als de manden vol waren, werden ze naar een houten schuur gebracht, waar een jongeman, kersversch van zijn Engelsche kostschool hierheen gekomen en Lawrences huisgenoot in den voor den adjunct-administrateur bestemden bungalow, ze inschreef en den plukkers hun betaalbriefjes gaf. Een smalle trap leidde naar een platform, waar eer - 7
- 6 -
Wég met deze lijn ■
Het zou een heele verandering in Uw uiterlijk teweeg brengen, wanneer deze lijn verdween! 15 jaar jonger, zelfbewuster en mooier zou het U maken! Dr. E. Richter 's Kruidenthee doet dit voor U! Zij bezit de eigenschap alle overvloedige substanties van Uw lichaam ie doorweken en geleidelijk te verwijderen, zonder dat U hiervan de minste schadelijke gevolgen ondervindt. — Dr. E. Richter 's Kruidenthee verfrischt tegelijk Uw bloed en inwendige organen en verhoogt Uw levenslust!
Dr.E.Richter's Kruidenthee u oofe in tabletvorm
enorme zak aan een kabel hing. Deze kabel was opgehangen aan spandraden, die op hun beurt aan palen waren bevestigd — het was een soort primitief kabelspoor, waarlangs de met den pluk' gevulde zak van dit hooggelegen terreingedeelte omlaag schoot naar de fabriek in de vallei; een afstand van ongeveer een mijl. De jonge assistent was op het moment afwezig, hij hield toezicht bij een groep mannen, die aan een afwatering werkten. Barbara klom, zooals ze wel vaker deed, naar het platform, vanwaar ze een schitterend uitzicht had op de heele, uitgestrekte onderneming, met haar tuinen, dienstgebouwen en bungalows. Instinctmatig zocht haar oog den bungalow van den adjunct-administrateur en haar hart werd nog bedroefder bij den aanblik daarvan — het was of
^
Hebben jullie het gelezen? D'r is een kasteel te koop, een kasteel, dat op een eiland in de Theems ligt. de rivier van Engelands hoofdstad, den stroom, die onze de Ruyter tot ergernis van de Engelschen, onvervaard dorst op te varen. Wanneer jullie wilt profiteeren van de goedkoope ponden, om ereis iets bijzbnders voor je vrouw d'r verjaardag aan den haak te slaan, wees er dan spoedig bij! V/ant het slot, waarvan ik hier spreek (opzettelijk noem ik geen namen, anders'denken jullie soms nog, dat het mij om de ,,provisie" te doen is) heeft nog een bijzondere attractie: het heeft een echt „spook". Niet zoo eentje, waarvan onze jonge dochteren spreken, als ze op school of op de dansles met een „vriendin" niet goed kunnen opschieten, maar een heuschelijkel Een „astrale" verschijning van een koningin in de geschiedenis wel bekend... Is het niet misselijk, is het niet meer dan ergerlijk, dat de dagbladen in kleuren en geuren zulke berichten opnemen? Dat ik het doe, jullie hebt het allang in de pit, is alleen maar om den vinger te leggen op deze wond van ergerlijkheid. Wanneer zal de dag aanbreken, dat ons aller leesbehoefte in dit gezegend land zal moeten worden voldaan door dit weekblad. Het Weekblad, ons weekblad, dat je warempel toch veel gezonder kost voorzet, dan al die dagbladen bij elkaar! Dat zal een gezegende dag zijn voor jullie en voor je je, PETRUS PRUTTELAAR. de ellende haar nog vaster in haar greep kreeg. Toen opeens ging de telefoon — de telefoon, die diende om de aankomst van den zak in de fabriek of het vertrek er van, van het platform te berichten. Daar er niemand anders in de schuur was, nam ze den hoorn op en de doffe smart viel plotseling van haar af, om plaats te maken voor opjagende verschrikking. Want ze hoorde de stem van haar broer, geagiteerd en trillend van vrees. „Barbara, ben jij daar?" vroeg Francis. „Ik zag je op het platform, door den kijker van vader." „Ja, ik ben het. Wat is er?" „Waar is Gullen ?" Gullen was de jonge assistent. „Ik weet het niet. Ik denk bij het draineeringswerk." „Verdraaid nog aan toe! Het is hier heelemaal mis. Je weet toch, die koelie ?" „Die de machines trachtte te vernielen ?" „Ja, en die Lawrence wilde vermoorden. Hij is uit de gevangenis ontsnapt." „Ontsnapt 1" „Ja, en hij is nu hier; in de fabriek — met een mes — dat beteekent moord en doodslag! Hij zag mij het eerst, maar ik kon in CuIIens kamer glippen
en sloot de deur — hij zoekt nu naar Lawrence, veronderstel ik." „In de fabriek?" „Ja, maar ik geloof, dat Lawrence buiten is. Maar als hij in de fabriek komt, loopt hij dien kerel recht in de armen. Ik zou wel naar buiten gaan om hem te waarschuwen —■ maar wat geeft dat — ik kan niet tegen dien vent op, en een wapen heb ik ook niet. En er is hier verder niemand — alles is in de velden." Barbara stond enkele oogenblikken onbeweeglijk — haar geest verlamd, haar lichaam onmachtig tot handelen. Toen viel de verdooving van haar af — haar hersens begonnen koortsachtig snel te werken. Ze bezat een natuurlijke vindingrijkheid, maar haar leven had tot nu toe weinig gelegenheid geboden deze te demonstreeren. Maar nu de nood drong, was ze in staat snel en helder te denken. Het kostte wat het wilde, ze móest Lawrence waarschuwen. Maar hoe ? Hij was ergens in de buurt van de fabriek, maar niet in de gebouwen en buiten bereik van de telefoon. Riskeeren om hem te gaan zoeken ? Wat zou dat geven ? Van het punt waar ze stond naar de fabriek was een afstand van een mijl — met het kabelspoor, maar dat was een afstand hemelsbreed gemeten — te voet was het minstens drie mijl langs het slingerende heuvelpad, waarlangs ze hierheen gekomen was. Als ze hard liep, zou ze nog bijna drie kwartier noodig hebben, eer ze bij de fabriek was. En in dien tusschentijd Ze durfde er niet aan denken. IV. Toen werd, als met een geestelijken bliksemflits, het grandiose idee geboren. De zak, de kabel, het pijlsnelle afdalen dwars over de plantages naar de vallei! Ze keek om zich heen, ontdekte wat ze zocht, en griste er naar — een snoeimes. Toen slipte ze in den zak, waarvan de monding werd opengehouden door een ijzeren hoepel, maakte een haak los en het ongewone vervoermiddel begon af te dalen met een vaart, die elke seconde angstwekkend toenam. Ze kon niets zien. Ze voelde alleen het slingeren van den zak, dat haar een weeë gewaarwording gaf, en hoorde het gierende schuren van den slechtgeolieden draad boven haar hoofd, want de zak was ongeveer twee meter diep. Met een vlugge beweging van haar mes, maakte zij, ter hoogte van haar oogen, een gat in de stof van den zak en nu zag ze de boschjes beneden haar in het heuvelachtige terrein — het eene oogenblik oprijzend tot vlak bij haar, dan weer wegduikend in de diepte. Een zeeziek-makende sensatie .. . En nog steeds werd de suizende snelheid grooter . .. Haar zwoegend brein trachtte er gelijken tred mee te houden. Opeens dacht ze aan het eindpunt en wanhoop greep haar aan. Want beneden in de fabriek zou de zak door een opening glijden, en tot stilstand komen tegen het houtwerk v^n een ander platform, waarop, op de tijden, dat het heen en weer zenden in vollen gang was, een man stond, die IVervolÊ op pagina 14)
■^—1—■
-.•;-:■; f--V^ ■
nze
^^vce^pJ^Vuxo^
M!
Vraag driehonderd een en dertig Wat verstaat men onder een genrestuk in de schilderkunst? Wij zullen een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeelen onder degenen, die ons vóór 15 Juni (Indische abonné's vóór 15 Augustus) goede oplossingen op deze vraag zenden. Adresseeren aan; Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag 331. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.
Opk*^ Vraag driehonderd zeven en twintig Wanneer we in het volle licht vertoeven zijn onze pupillen — de openingen in onze oogen waardoor het licht binnentreedt — klein, omdat er voldoende licht binnen kan treden om een beeld op ons netvlies te vormen. Treden we nu plots*ling een donker vertrek binnen, dan is er te weinig licht aanwezig en moet de pupil zich vergrooten. Dit duurt echter even en daarom kunnen we de eerste oogenblikken niets zien. Mejuffrouw P. van Maaren te Nijmegen verwierf deze week den hoofdprijs. De troostprijzen konden we toekennen aan den heer G. H. van Putten te Amsterdam, den heer T. M. van der Bast te Den Haag, mejuffrouw P. de Gelder te Den Haag, den heer R. H. van Groningen te Rotterdam, mejuffrouw W. de Beer te Utrecht. FIIM-ENTHOUSIASTEN W. A. H. ie ARNHEM. Er zullen veel gezelschappen bereid zijn op deze aanbieding in te gaan. Het beste is, da£ U zich in verbinding stelt me£ een impresario b.v. Ernst Krauss of Dr. de Koos. TH. B. te LEIDEN. Het adres van Johan Heesters is Scala te Weenen. Matthieu van Eysden is gehuwd met de actrice Mary van den Berg. Fritz van Dongen kunt U schrijven p.a. Cinetone-studios, Duivendrechtschekade, Amsterdam. Hij is getrouwd ; zijn echtgenoote is geen actrice. L. P. te MAARSSEN Onnoodig postzegels in te sluiten. Bedoelde films hebben wij inderdaad door plaatsgebrek niet kunnen opnemen. Wij hopen echter thans nog meer filmfoto's te kunnen reproduceeren en aan Uw wensch te voldoen. Dank voor Uw aardig brietje. P. J. 5. te TILBURG. Het particuliere adres van dezen acteur mogen wij U niet verraden. U kunt hem schrijven p.a. Ufa, Heerengracht 592, Amsterdam.
ZomerSpPOeten verdwijnen in korten tijd geheel door SpPiltoL Bij alle Dro'gisten. Pot 90 ct., Tube 50 et. Zeep 60 et.
" '.^i
Op da» pagln. h^Umn w« ••Hla« Wt^MMnto loto'f «1 uil dm «Im „D« rodd« plmpwijpT, die binnenkort (teor Loet C. Bénrtöjn Wi 01» towl worden uitgebracht.
Howard •!» Sir P«rcy BUkwey en M«r»« Obwon S d» mooi« UdyM.rau.rtt. ^^^^ medespeler, zijn: Jo.n G.rdn.r, O. B. Cl.r.nc, Raymond M.«s.y .n Anthony Bu«ti.ll.
^"
„ZAKEN ZIJN
ZAKEN"
TOONEELSPEL VAN OCTAVE MIRBEAU OPGEVOERD DOOR HET VEREEN1GD ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL
Mirbeau leefde leef van 1850—1917. Dit tooneelstuk toone behoorde tot de iie hij schreef. besten, di( Het behandelt de figuur van den geldverdienendcn zakenman; de Franschen noemen dit type „brasseur d'affaires". Terecht zegt het programma er van: ledere tijd kan ttienschen aanwijzen als Isidore Lcchat, de hoofdpersoon uit Mirbeau's stuk. Met het vaste doel er te komen, vangen zulke menschen aan en gaan verder, alles vermorzelend wat hun in den weg staat of komt. Geweten, gevoel en medelijden, naastenliefde, hulpvaardigheid, eergevoel, alles leggen zij 't zwijgen op. Zij jagen voort naar hun doel zonder op of om te zien, alles, ook hun familieleven, offeren zij daaraan op. Alles is hun ,.zaak" geworden, ,,doode stof ". Zegt men hun dat zij dit of dat moeten ontzien, het antwoord is steeds; ,,Zaken zijn zaken!'' Lechat is zulk een man. Achter z'n ploertige bonhommie laat hij zijn overmacht voelen; hij heeft 't geld, hij heeft de macht; doe hem wat! Hij hoort de nobelste opmerkingen spottend aan! Hij weerstaat ieder, vertelt lachend zijn schavuiten-streken, zegt ieder de grootste onbeschoftheden, iedere ernstige bedenking den kop indrukkend met de opmerking „Zaken zijn zaken!" Hij beroemt er zich op nooit iets „geleerd" te hebben; lezen, zich geestelijk ontwikkelen beschouwt hij als dwaasheid. Hij gaat er prat op, dat zijn eenige zoon met duizendensmijt, en er ondanks zijn 21-jarigen leeftijd maitressen op na houdt. Waarom zou de jongen niet van het leven genieten? Vader is rijk genoeg. Lechat pronkt tegen zoonlief met zijn eigen vriendinnetje. Hij mag dat weten. Voor zijn moeder en zuster wordt het liever maar stil gehouden. Germainc Lechat lijdt onder de schoftenstreken van haar vader. Zij voelt zijn gedrag als een schande voor de heele familie. Terwijl zij haar vader haat en minacht, kan zij ook de moeder niet liefhebben, die kleinburgerlijk in al haar denken is. Haar eenige troost is Luciën Garraud, de geschoolde landbouwkundige hulp van haar vader. De jongelui, begrijpen elkaar en Germaine dwingt
^^
WERK VAN H. A. VAN DER WAL De schilder van der Wal heeft in den kunsthandel Huize Statenlaan 71 Den Haag een tentoonstelling van zijn werk gearrangeerd. Van deze doeken laten wij hier de reproductie van drie typeerende staaltjes zien.
Johan Elsensohn als Isidore Lechat en Toni v. Otterloo Jr. ais Xavier Lechat.
Luciën met haar weg te gaan, niet in het geheim, want zij wil openlijk haar ouders toonen, hoe zij over hen denkt. De ontknooping komt in de derde acte. als Isidore Lechat, den markies de Porcellet uit zijn moeilijkheden wil helpen, en zelfs zijn schulden wil kwijtschelden. Hij stelt als eisch, dat de zoon van den markies met zijn dochter wil trouwen. Noodgedwongen stemt de mar-
Elly Stekelenburg en Jan C. de Vos in „De andere wereld", opgevoerd door het Ensemble Saalborn.
- 10 -
kies toe, doch Germaine weigert. Zij bekent weg te willen met Luciën en liever armoede met hem te lijden, dan het beslijkte geld van haar vader aan te nemen. Denzelfden dag bereikt den vader her bericht van een autoongeluk met doodelijken afloop van zijn zoon. Hoe krachtig ook hier en daar, toch maakt het stuk een verouderden indruk. Het Bij de eerste opvoering talrijk opgekomen publiek scheen zich daaraan niet te veel te storen. Het volgde met groote belangstelling het voortreffelijke spel van Johan Elsensohn, die de rol van Isidore Lechat speelde. Elsensohn gaf de bruutheid en zelfingenomenheid van dit type met groote verdienste weer. Zijn lust om zichzelf en anderen voor te praten, dat hij toch zoo'n goeien kerel, zoo'n medevoelend mensch is, kwam goed naar voren. De rustige, gestudeerde Luciën Garraud werd door Theo Frenkel bijzonder goed vertolkt. Het spel van Germaine (Vera Bondam) viel vooral in het eerste er» tweede bedrijf zeer te loven. In het derde speelde zij wat al te theatraal. Ook Bets Ranucci— Beekman was toen niet op haar best, in de eerste acte ging het heel wat beter. De verschillende andere rollen werden vlot gespeeld. De aankleeding was goed en het verlichte portret voldeed wel heel bijzonder.
HOUTHAVEN IN AMSTERDAM
De heer van der Wal is een leerling van Prof. van der Waay en Prof. Der Kinderen. Hij bezocht de Amsterdamsche Academie van beeldende kunsten. Hij exposeerde geregeld in Arti et Amicitiae en St. Lucas te Amsterdam. Zijn tentoonstelling in Den Haag wordt 8 Juni geopend en duurt drie weken.
—
ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT VICKI BAUM. - EEN DER MEEST GELEZEN SCHRIJFSTERS VAN DE WERELD. Slechts weinig vrouwen hebben zich door hun pen zóó'n wereldreputatie verworven als Vicki Baum. Verscheidene van haar boeken, die alle in groote oplagen werden gedrukt, zijn in de meeste Europeesche talen vertaald. Toch is de vrouw en moeder niet ondergegaan in de schrijfster. Integendeel: haar roem is haar niets, vergeleken bij haar huiselijk geluk, en indien zij één van beide moest opofferen, zou de keuze haar niet moeilijk vallen. Zij mag, omdat er een film opgenomen wordt, waarvoor zij het draaiboek schreef, in Amerika of Londen of waar dan ook zijn — haar hart is in haar Ipndhuis te Grünewald, onder de hooge pijnboomen. waar al haar reizen een — gelukkig! einde vinden en waar zij de toegewijde echtgenoote is van haar man Richard Lert, den dirigent der Berlijnsche Opera, en de lieve, tactvolle moeder en opvoedster van haar beide zoontjes Wolfgang van vijftien, en Peter van elf jaar. Daar vindt zij. te midden van haar gezin, bij haar honden en katten — zij is een groot dicrenliefhebster — de rust en de ontspanning, die zij zoo ruimschoots heeft verdiend, wanneer haar speurtochten naar ..materiaal en sfeer" afgeloopen zijn . . . Dan is zij blij weer thuis te zijn en gelooft zij zelf wel eens, dat dit de laatste keer was, dat zij er op uittrok om stof te verzamelen. Tot de machtige dwang om zich te uiten opnieuw over haar komt, tot zij wéér zeggen moet, welke problemen zij weerspiegeld ziet in de menschen van dezen tijd. Dan worden de koffers gepakt en een hartelijk afscheid genomen, dat de tranen in de oogen roept, maar dat onvermijdelijk is, omdat de drang tot schrijven zóó sterk is . . . Vicki Baum kan misschien wel thuis schrijven, maar zij kan haar boeken daar niet opzetten. Daar is zij te minitueus voor, daarvoor hecht zij te veel aan details, aan echtheid van locale kleur. Toen zij bezig was haar „Menschen in het Hotel" te schrijven, nam zij haar intrek in een hotel om vertrouwd te worden met de sfeer, die er in zoon kleine internationale wereld van allemaal vreemde menschen, die tóch met elkaar leven, heerscht. Geen enkel detail was toen te gering voor haar, alles nam zij in zich op. en hoewel het niet juist is, wat men wel eens beweert, namelijk dat zij werkelijk als een employee in een hotel gewerkt heeft, maakte zij zich toch vertrouwd met al de werkzaamheden, die er verricht werden — zelfs door den minsten functionaris! Voor ieder boek dat zij schrijft, neemt zij de moeite de plaats, waar het zich afspeelt, uit eigen aanschouwing te leeren kennen. En het verlangen naar haar huis, naar haar man en kinderen wordt alléén getemperd door het geluk van het langzaam-aan zien groeien van haar schepping. Vicki Baum is een rijke vrouw. Voor het filmscenario van „The night is young", dat door de Metro-Goldwyn-Mayer werd aangekocht, ontving zij tienduizend pond, terwijl er meer dan tweehonderd duizend exemplaren van de Engelsche vertaling werden verkocht! Het is interessant te hooren, hoe een zoo rijke — en zoo moderne '— vrouw als zij, over het huwelijk denkt. Zij is de overtuiging toegedaan, dat een vrouw voor zichzelf dient te zorgen. Indien zij wat de financiën betreft, van haar man afhan-
„Mieren zijn de werkzaamste van alle insecten", zegt een natuuronderzoeker. — Het kan zijn, maar het is toch wel merkwaardig, dat hun vrije dagen altijd samenvallen met onze picknick-partijtjes. kelijk is, wordt haar karakter daardoor bedorven. Ze wordt — Vicki Baum is aan het woord! — een laffe vleister, die haar man naar den mond praat om geld te krijgen ten einde kleeren enzoovoort voor haar en haar kinderen te kunnen koopen! Aan den anderen kant leert de vrouw, die haör eigen inkomen verdient begrijpen, dat dit niet zoo gemakkelijk is — als andere vrouwen wel eens denken! —, en hierdoor zal zij zuiniger in het uitgeven zijn, haar man beter leeren verstaan en hem met meer toegenegenheid en kameraadschappelijkheid tegemoet treden. In het geval, dat hun huwelijk ongelukkig mocht uitvallen, is zij in staat voor zichzelf te zorgen en hierdoor niet genoodzaakt een ellendig leven te blijven voortsleepen. Zij is echter overtuigd, dat een vrouw, al is zij nog zoo onafhankelijk, wat „tooneel moet spelen", en haar man nooit moet laten denken, dat hij niet haar beschermer of dat zij niet geheel en al afhankelijk van hem zou zijn . . . Dat is iets, waar iedere man recht op heeft, ook al zorgt hij financieel niét voor zijn vrouw!
Vicki Baum is een cosmopolitische geest. Zij houdt van Weenen, haar geboortestad, maar zij koestert groote bewondering voor Amerika. In Parijs is zij graag, hoewel het snel „veramerikaniseert" en naar Londen kan zij af en toe heimwee hebben.
• Vicki Baura werd in 1888 te Weenen geboren. Zij ziet er veel jonger uit, dan zij is, kleedt zich met grooten smaak en — is een voorstandster van de slanke lijn!
Maar boven Grünewald gaat er toch niets. Want daar vindt zij haar man en haar kinderen, en en kan zij haar werk vergeten! Gel"VkiQ'
T2 -
„Zuurkijkende menschen moesten niet bij een bruiloft worden toegelaten", schrijft ons een abonné. — Wel zou er natuurlijk een uitzondering moeten worden gemaakt voor den bruidegom.
Aanvankelijk werd zij opgeleid voor een muzikale carrière als harpiste en het was terwijl zij als zoodanig optrad, dat zij haar man leerde kennen. Vicki Baum heeft veel en met oordeel gelezen, en wie haar spreken, staan verbaasd over haar uitgebreide kennis en intelligentie. Haar levensopvatting zou zijn uit te drukken in twee woorden: modern-conservatief. Al het goede en juiste, wat er in het oude zit, zou zij wiflen behouden en aan het jonge geslacht overdragen. Maar de weg. dien zij daartoe kiest, is modern. Dit blijkt ook uit de opvoeding, die zij haar kinderen geeft. Zij verbiedt hun niets: zij laat hen volkomen vrij. doch weet hun leven zóó te beïnvloeden, dat zij doen, wat zij hel beste acht. En wie haar kinderen kennen, beweren dat het verstandige jongens zijn!
Deftige dame (aan het eind van dè zeereis): „Nu, tot ziens, kapitein. Ik zou werkelijk niet weten wat we zonder \\1 hadden moeten beginnen!"
De refreinzanger roept zijn poes binnen.
Een bekend econoom heeft eens gezegd: „De menschen moeten den moed hebben om geld uit te geven". — Nu, wij zullen den moed wel bij elkaar rapen, als hij het geld maar bij elkaar raapt I Een voetganger, die bijna door een auto werd aangereden, moest in het ziekenhuis worden opgenomen om te bekomen van den schok. — Geen wonder, wanneer de automobilist uitstapt en je zijn excuus aanbiedt voor zijn roekeloosheid I Inbrekers, die een huis in een onzer groote steden geheel hadden uitgeplunderd, lieten overal groote hoeveelheden asch op de karpetten achter. — Blijkbaar waren het dus getrouwde bandieten, die nu eens uitden band sprongen.
„Wat wilt U met die kast, mijnheer?" „Daar zit mijn vrouw In. Zij heeft hoogtevrees en durft niet zoo in het zeil te springen.''
„Ja, het vorig jaar hebben we zoo weinig bloemen inden . • _ u j j .. _ u i. xi-i *uln gehad, dat we nu maar een behangetje meteen vroohjk bloemenpatroontje op de schutting hebben geplakt,"
- 15
„Sommige kleine jongens zijn geboren jongste bedienden," zegt een bekend zakenman. — Anderen kunnen heelemaal niet fluiten.
;
lUervolg van pagina 3} telefonisch bericht kreeg van de nadering van een zak en deze leeg stortte in een groote, diepe ruimte. Maar nu was er niemand op post op het platform beneden en bovendien sloeg de zak altijd tegen het houtwerk. En dat zou nu ook gebeuren, want Barbara Carmichael, hoe slank ze ook mocht zijn, had een behoorlijk gewicht 1 Dood — of in elk geval verminking — wachtte haar, vóór zij in staat zou zijir den man te redden, ter wille van wicn zij alles durfde wagen, gehoorzamend aan een aandrang, die machtiger was dan elke verstandelijke overweging. Door de opening in den zak zag zij de fabriek als op zich toevliegen. De zak begon nu zijn vaart te verminderen, automatisch, nog minder werd de snelheid, maar de snelheid zou niet gering genoeg worden, om de botsing met de stellage te verhinderen. Ze bukte snel uit een impuls, geboren uit doodsangst en hakte met haar snoeimes naar den bodem van den zak. Een opening gaapte, een opening, die steeds wijder werd. Toen deze groot genoeg was voor haar doel, nam ze het mes tusschen haar jonge, sterke tanden, greep naar den ijzeren hoepel van den zak om steun te hebben, en voelde, dat de zak van richting veranderde, terwijl hij om den fabrieksmuur en door de opening gleed. De stellage was geen drie meter van haar af, toen zij zich als een steen omlaag liet vallen door het gat, dat zij onder in den zak had gemaakt. Een moment later, buiten adem, en trillend over'haar heele lichaam, maar ongedeerd, lag zij op den groeten hoop theebladeren, die daar dien ochtend neergestort was en die groot en zacht genoeg was, om haar val te breken. Ze bleef daar misschien een halve minuut liggen om een beetje tot zichzelf te komen. Toen tastte ze naar het mes, dat aan haar hand ontschoten was, vond het terug, kroop uit den bladerenhoop, half bedwelmd door den geur, bereikte een houten trap, die uit de diepte van de stortplaats naar het platform voerde en vloog vandaar enkele gangen door naar de kamer van haar vader. Daar stoof ze naar zijn schrijftafel, wel wetend, wat hij daarin bewaarde. Voor hij naar Colombo vertrok, had hij haar zijn sleutelbos gegeven, die ze naast haar eigene had bevestigd aan een ketting, die van haar ceintuur afhing. Uit een van de laden van het bureau kreeg zij het automatische pistool, dat daar altijd geladen in lag. Toen haastte ze zich terug door den corridor en zag een man aankomen — recht op haar af. Het was de koelie. Ze aarzelde geen oogenblik, ofschoon ze inwendig gefolterd werd door onzekerheid over Lawrences lot. Had hij zijn wraak gekoeld op den man, die hem overweldigd had en aan de politie overgeleverd ? Het glinsterende mes was nog in zijn hand, dreigend geheven. Het was niet met bloed bevlekt! Het gezicht van het blanke lemmet, hoe onheilspellend ook, deed haar hoop opvlammen, gaf haar een nameloos gevoel van verlichting.
In een onderdeel van een seconde schoot dit alles door haar vluggen geest, terwijl ze het pistool resoluut ophief. De koelie, onverwacht blikkend in den loop van een vuurwapen, dat door de hand van een jong meisje werd vastgehouden, kwam met een ruk tot stilstand. Barbara rilde inwendig bij de gedachte, dat ze van het pistool gebruik zou moeten maken, al zou ze daarvoor niet terugdeinzen, wanneer de koelie haar aanviel. Maar haar snelwerkende hersens vertelden haar, dat een pistool boven een mes zooveel voordeelen bood, dat ze niet overijld te werk hoefde te gaan. Ze opende den mond, om den koelie toe te roepen het mes neer te gooien en de handen omhoog te heffen, maar nog vóór de woorden over haar lippen kwamen, zag ze dat de oogen van den inlander woest in zijn hoofd begonnen te draaien en zijn gezicht stuipachtig vertrok. Was het angst of wild-oplaaiende haat, waardoor deze verandering eensklaps teweeg werd gebracht ? Het mes trilde in zijn hand en eer Barbara zich rekenschap kon geven van wat er gebeurde, voelde zij zich tot haar ontzetting van achteren vastgegrepen en werd het pistool met een voorzichtigen, maar vasten greep uit haar hand gewrongen. Op hetzelfde moment riep een welbekende stem, waarvan de klank den verlammenden schrik in opluchting en dankbaarheid deed vervloeien: „Laat dat mes vallen en steek je handen omhoog, of ik schiet je neer als een hond!" Het was Lawrence. Volkomen onbewust van wat er gaande was, kwam hij, langs denzelfden weg als zij, omdat hij haar vaders kamer moest passeeren, uit een ander deel van de fabriek, en hij zou, onvoorbereid en ongewapend, den naar bloed dorstenden inlander tegenover zich hebben gevonden, wanneer Barbara niet als een deus ex machina tusschen hen had gestaan! Toen hij, bij het omslaan van een hoek, de beide gestalten in het oog had gekregen, had hij zich oogenblikkelijk het gevaar gerealiseerd, dat voor Barbara dreigde, als ze zich op het hooren van zijn voetstappen omdraaide en was haar daarom, met groote tegenwoordigheid van geest, snel en geruischloos genaderd. Maar de koelie had hem natuurlijk zien aankomen. V.
Terwijl Lawrence den koelie met het pistool in bedwang hield, ging Barbara hulp halen en nadat de inlander stevig gebonden was weggevoerd, en Lawrence order had gegeven, om Francis, die nog steeds in Cullens kamer verschanst zat, te waarschuwen, dat het gevaar was geweken, bracht hij Barbara, die, in een begrijpelijke reactie op het schokkende avontuur, wankelde op haar beeilen, naar de kamer van haar vader, waar hij haar in een gemakkelijken stoel zette om te bekomen. Een heerlijk gevoel van zich veilig en beschermd weten, kwam over haar. Het duurde even voor haar tong los kwam en met een stem, waarin de emotit nog natrilde, vertelde ze - 14 -
-
DE ENGELSCÏIE FILMINDUSTRIE (Slot)
CIGARETTES
®
! De goudgele zonrijpe Virginia De zachte volgeurige Turkish No. 10
De beste importmerken van Rothman's Ltd. London
D« b«ro«mda Am«rlka«nseh« x«ng«r*t Grac« Moore maakt op hal ooganblik aan teurnaa door Europa. Zij zal ook in ons land optradan.
Da filmacteur James Gag nay If overwerkt. Hij moet aanlga maandan ruil nemen.
Da Ruitlicha actrlca Anna Slan heeft haar contract mat Samual Goldwyn varbrokan. Hal ganra rollen, dat zij la tpalan kraag, ilond haar nlat aan.
Than» haaflda Metro Goldwyn Mayer aan mltlloan dollar ichadavargoadlng balaald. aan da filmstar Edwine Booth, dia bij da opname van,.Trader Horn ' ean tropische ziakta opgaloopan haafl.
Imp. „ALVANA" den Haag hem, hoe zij door de telefoon van Francis het bericht had gekregen, dat de ontsnapte koelie met moorddadige bedoelingen in de fabriek rondliep. „Waar was je dan in vredesnaam?" vroeg Lawrence stom verbaasd. „Op het platform bij 'de plukschuur!" „Hoe lang was dat geleden ?" „Nu, ik vermoed een minuut of tien!" „Tien minuten ? Maar hoe ter wereld ben je dan hier gekomen ?" „Langs den kortsten weg." Barbara legde het hem uit en haar toehoorder werd bleek onder zijn gebruinde huid, terwijl hii ademloos toeluisterde. „Maar kind, je hebt je leven voor mij op het spel gezet — krankzinnig!" hijgde hij, toen ze zweeg. „Ik geloof het inderdaad, Lawrence!" antwoordde ze eenvoudig. „En dat om mij te redden..." VI. Er viel een langdurig zwijgen. Ze keken elkaar maar aan en in de oogen van den man lichtte een onuitsprekelijke dankbaarheid — en een teederheid en een liefde, die zeker niet minder groot waren. De blik van het meisje verried dezelfde gevoelens. Zulke diepe aandoeningen moeten ten slotte een uitweg vinden in handelen. Het was de man, die zich het eerst bewoog. „Barbara!" riep hij. Van zijn beleedigden trots was niets meer over; hij deed een stap naar voren, trok haar in zijn armen en drukte haar tegen zich aan. „Barbara! Lieve, kleine Barbara!" Hun lippen ontmoetten elkaar en ontmoetten elkaar vele malen. Toen ze zich eindelijk uit zijn omhelzing losmaakte, keek ze hem met half dichtgeknepen oogen aan; en ook haar trots was als de zijne tot niets versmolten. Liefde had iedere rest er van verjaagd en glimlachend fluisterde ze haar vraag: „Lawrence, liefste, zou je me niet voor de tweede maal ten huwelijk willen vragen ? Ik ben zoo verlangend om „ja" te zeggen!"
D« blonda filmactrlca Ani la Louisa vial bij da opname voor haar nieuwe film van hal paard an ward vrij ernstig gewond.
Da filmster Lee Parry is mat Dr, Lotlbarg in hat huwelijk gatraden.
Da Waanseha aclrica Louisa Rainer ward door Robert L. Laonard voor da film „Maskerade", walka la Hollywood wordtopganoman. geëngageerd.
steeds blijk gegeven, hun vak te verstaan. Natuurlijk hebben wij even mei Lilian Harvey gebabbeld. Hollywood heeft haar blijkbaar goed gedaan, want wij zullen u een geheimpje verklappen — ze is een kilo zwaarder geworden I Als deze film klaar is, vertelde ze, gaat ze eerst een film te Berlijn voor de Ufa spelen. Maar wanneer ,,Invitation to (lie waltz" gereed, is, wist niemand ons mede te deelen. „Na Berlijn ga ik direct weer naar Londen terug," zei Lilian, „want ik ben al voor een tweede film geëngageerd. Reuze-fijn! Ik vind het hier in mijn geboortestad heerlijk en woon er bij mijn broer, die camera-man is. HoeWel ik me ook op het weerzien met Willy Fritsch verheug. En dan ga ik weer naar Hollywood." „Voor welke maatschappij speelt u daar dan ?" Schalks zingt Lilian de woorden uit „Lohengrin": „Nie sollst du mich befragen". Wij moeten echter plechtig beloven haar Nederlandsche vriendinnen en vrienden hartelijk te groeten en nemen dan afscheid om nog een opname van „My heart's delight", te kunnen bijwonen. In de grootste studio-hal van de B. I. P.-studios heeft men een enorme theaterzaal gebouwd. Op het tooneel, in badmantel, staat Richard Tauber een lied te repeteeren met het Londensche Symphonie Orkest. Maar nauwelijks heeft Mr. Heyman, een vroeger in Berlijn werkzaam journalist hem ingefluisterd, dat er Nederlandsch bezoek is, of Richard onderbreekt de opname en komt met uitgestoken hand op ons af. „Dat vind ik leuk, dat u mij komt opzoeken," zegt hij in het Hollandsch. „Uw land heeft bij mij altijd een streepje voor. Ik ben blij binnen afzienbaren tijd weer in Nederland te kunnen zingen. Ik zal er een door mijzelf gecomponeerde operette optreden. Brengt u een foto in Het Weekblad ? Wacht, dan zal ik er u een uit deze film geven. En natuurlijk eentje, waarop ik met Diana Napier sta. Ik vind haar een geweldig knappe artiste." En glimlachend voegt hij er aan toe: „Als u schrijft, dat ik met haar verloofd ben, zal ik het niet tegenspreken." „Wat voor een rol speelt u in „My heart's delight" ?" „Ik ben een „Heurigen-zanger". Men noemt dat hier een „Biergarten-tenor". Het is hier heerlijk werken in Elstree. Vrijdag heb ik mijn verjaardag in het atelier gevierd. Ik kreeg van het personeel een geweldig groote taart en mijn „fiancée", Diana Napier, moest het eerste stuk verorberen. Men werkt hier veel gezelliger dan waar ook, behalve natuurlijk in uw vaderland." En vol belangstelling informeert Tauber dan naar onze jonge filmindustrie. Maar we mogen de opnamen niet langer onderbreken, nemen dus voor de derde maal op dezeh welbesteden dag afscheid van een wereldberoemden ster. Spoedig hopen wij u iets over een ander groot Londensch filmatelier te kunnen vertellen. - 15 -
i C O Ti
Ptuucüuw
/-L'O'
Janet Gaynor spetlt de hooldrol in de Fox-Film „The farmer takes a wife". Edmund Lowe en Claire Trevor vervullen de belang- m rijkste rollen in de film ,.Black sheep". Sally Eilers vertolkt de hoofdrol in de Universal-film ,, Alias Mary Dow". Marian Marsh en Richard Cromwell treden onder regie van Al Rogell op in de CoSALLY EILERS lumbia-film „Unknown woman". Christy Cabanne zal de Monogram-film „Keeper of the bees" regisseercn. Adèle Buffington zal de hoofdrol vertolken. Gene Raymond en Ann Sothern spelen de belangrijkste rollen in de Radio-film „Hooray for love". Benny Rubin en Elizabeth Meehan hebben het scenario voor de Warner Bros-film „Living up to Lizzie" geschreven. De hoofdrol is in handen van Aline Mac Mahon. Gary Cooper en Carole Lombard zijn geëngageerd voor de Paramountfilm „The new divorce". GARY COOPER Sylvia Sidney en Fred MacMurray zijn de belangrijkste spelers in de Paramount-film „Let's get married". Hct scenario is van Howard Buck. De beroemde roman „Marie des Angoisses" van Marcel Pré vost zal verfilmd worden. Michel Bernheim heeft de regie. Robert Flaherty neemt te Bombay de film „Elephant boy" op. De opnamen zullen nog ongeveer tien maanden duren. Horace Hodges, Bruce Lister, Charles Mortimer, Esme Church en Moore Marriot spelen in de FoxBritish-film „Old roses". Alison Skipworth. Bette Davis en Ian Hunter beelden de hoofdrollen uit in de Warner Bros-film ..Men on her mind". Lyle Talbot. Rosemary BETTE DAVIS Ames, Herbert Mundin en Jack Dolohue zijn geëngageerd voor de Fox-film „Heavens gate".
■
"ftj* en werklooze kappersbediende, August, en zijn vriend Hans, een niet bepaald rijk met aardsche goederen gezegend mujicus, trekken samen door het zomersche heidelandschap. Des avonds' gaat Hans alleen verder, daar August onderdak heeft gevonden in het dorp, hetgeen hij betaalt door zijn gastheer en diens gezin gratis een schoonhcidsbehandeling te laten ondergaan. Hans komt ten slotte door een misverstand in een idyllisch buitenhuis terecht, waar Julia woont met haar oom en tante, een paar bedienden en Hannchcn, het aardige dochtertje van den dorpsbarbier, waarmede Julia op zeer goeden voet staat. Hans wordt aangezien voor een jeugdvriend van Julia, Ro:h, dien zij eeuwige trouw heeft gezworen, sinds hij naar Indië is gegaan en om wiens wil zij voortdurend oneenigheid heeft met haar oom, die haar een rijke partij wil aanpraten. Julia en Hans worden verliefd op, elkaar, doch doordat August plotseling ten tooneele verschijnt komt het ook uit. dat Hans niet de lang verwachte Rodcrich is. Hans verlaat het huis en de beide jongemenschen gevoelen zich zeer ongelukkig. Alks komt echter weer in orde, wanneer de ware Roderich verschijnt en vertelt, dat hij reeds getrouwd is. Julia maakt het weer goed met Hans. Doch August heeft in dien tijd ook niet stil gezeten en is weldra de verloofde van Hannchen en de schoonzoon van der dorpsbarbier. •rs* ."svi;
16 -
■ .^ ■ ^ 7'w^:
,....■.
DERDE MUZE ALS DE KERSEN BLOEIEN
Van „Onzichtbare man" tot „De man, die zijn hoofd behield". Ongetwijfeld herinnert men zich de uitstekende trucfilm „De onzichtbare man", waarin Claude Rains, gewikkeld in zwachtels, de .toeschouwers deed rillen door zijn realistische vertolking van de „invisible man". In deze film was Claude Rains geheel en al aangewezen op het persoonlijke van zijn stem. Men zag hem niet, men hoorde hem slechts en in de geluiden, die hij voortbracht, weerspiegelden zich al zijn emoties. Hij bracht zijn gehoor volkomen onder den invloed van zijn wonderlijk suggestieve stem. „De onzichtbare man" was Claudes eerste film en het succes hiervan zal zeker meer films tot gevolg hebben. Voordien kende men hem uit tal van tooneel-
•' 1-IlJ it;] r, »•♦*
^ i ii «
»^
1. Claude Ri laude Kains. 2. Rains als „de onzichtbare man". 3. Claude Rains in „De man, die zijn hoofd behield'
stukken o.a. „Miracle at Verdin", „They shall not die", „The devils disciple", „Typhoon" én ,A bill of divorcement". Over al deze stukken lag een sfeer van geheimzinnigheid en spanning. Het is het {jenrc, dat Claude het beste ligt en waarin hij de meeste kans krijgt zijn talenten ten volle te ontplooien. Binnenkort zal Universal, die hem in „De onzichtbare man" voor bet eerst op 't witte doek introduceerde, eeii nieuwe Rains-film uitbrengen, getiteld „De man, die zijn hoofd behield", waarin hij (dit zij ter geruststelling opgemerkt!) wèl zichtbaar zal zijn. Rams -,vertolkt in deze film, vervaardigd naar het gelijknamige tooneelstuk van jean Bart en opgenomen onder regie van Edward Ludwig, de rol van een schrijver, die de. vredesgedachte met hart en ziel is toegedaan en hieraan uiting geeft door publicatie van felle artikelen, waarin oorlogsgedachten en oorlogsvoorbereidingen ten scherpste gelaakt worden. Dit is voor mumtiemagnaten en wapenfabrikanten, georganiseerd in machtige trusts, aanleiding zich tegen hem te keeren. Bij het uitbreken van den wereldoorlog wordt hij opgeroepen, deserteert, daar invloedrijke personen zijn verlof telkens opschorten en vermoordt in een vlaag van woede zijn werkgever, die tijdens Rains verblijf in de loopgraven diens vrouw voor zich heeft trachten te winnen en hem tevens op lage wijze in zijn actie voor den vrede heeft tegengewerkt. Zooals men ziet, geeft dit gegeven Claude Rains voldoende gelegenheid zich tot het uiterste te geven. Binnenkort zal men persoonlijk kunnen constateeren, dat hij aan de hooggespannen verwachtingen volkomen heeft beantwoord.
Het is al weer heel wat jaren geleden, dat Dr. Jan van Epen's spel „Als de kersen bloeien" de première beleefde. In het Seinpost Theater werd het weer eens voor het voetlicht gebracht onder regie van Anton van Zuylen Sr. door de tooneelvereeniging „E.V.P.M.", samengesteld uit personeel der Bataafsche Petroleum Mij. Het vreemde feit deed zich ditmaal voor, dat wij na een zeer slecht eerste bedrijf, een beter tweede bedrijf mochten gadeslaan, terwijl in het derde bedrijf werkelijk zeer verdienstelijk tooneelspel werd gegeven. Dat de opvoering niet doorloopend op hetzelfde peil stond van het slot, kwam allereerst, omdat de rolkennis veel te wenschen overliet en het samenspel hierdoor ook nogal eens haperde. Zelfs de hoofdrolvertolker, de heer J. J. Pothmann, had met dit euvel te kampen en dat was werkelijk jammer. Hij heeft echter vooral in het laatste bedrijf zeer verdienstelijk spel te zien gegeven. Hij bleef steeds menschelijk eenvoudig en hij wist toch zijn type juist weer te geven. Fief Dekker had wel goede momenten als Johans meisje, Rosette, maar de juiste uitbeelding vermocht zij toch niet te geven, daar deze rol veel te zwaar voor haar was. Zij denke echter vooral om haar uitspraak, want er ging meermalen veel van het gesproken woord verloren. Conny Heyligers was de huishoudster Anna Bos; zij wist den juisten toon te treffen; S. Viskoper was de studeerende zoon Tom, hij begreep zijn rol wel en zijn spel was dan ook niet onverdienstelijk; de dictie was echter, evenals de intonatie, meestal verkeerd. Van de overigen noemen wij nog een aannemelijken dokter van J. Gefken. een wel wat erg houterigen Versteeg van J. van Slingerlandt en een zeer aardig getypeerden tuinman (en goed volgehouden) van M. T. in travesti, die terecht een „open doekje" in ontvangst mocht nemen. Voor het zeer fraaie decor slechts lof. HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. DICRY
„Ik werd 14 pond lichter Er is een bijzonder eenvoudige methode om af te nemen en slank te blijven, zonder dieet* Indien ge te zwaar zijt. wat zoudt ge er dan niet alles voor over hebben om Uw vroegere jeugdige slanke figuur terug te krijgen - om Uw zware stap van nu te verwisselen met Uw vlugge, lenige tred van vroeger - Om voor altijd afscheid te nemen van de groote maten en terug te keeren tot de aardige japonnetjes, die altijd zoo goed stonden 7 Zoudt ge er toe kunnen besluiten, dag in dag uit een half uur lang gymnastiek te doen? Buigen, strekken, armen en beenen zwaaien etc. ? Veet te inspannend zult ge zeggen, alleen ■ de gedachte er aan maakt mij al moe. Zoudt ge tijden achtereen, een streng dieet kunnen volhouden ? Veel te afmattend en bezwaarlijk zult ge zeggen. Zou het nu werkelijk aoodig zijn, zoo erg te moeten hongeren om weer slank te worden ? Neen Mevrouw, dat is alles niet noodig. Mej. ). E. schrijft: .Jk hield geen dieet, evenmin deed ik gymnastische oefeningen". Maar toch nam zij af en verminderde de omvang barer taille en heupen. Lees slechts haar brief:
en moet ongetwijfeld over een groote dosis objectiviteit beschik ken om voor de derde of vierde maal eenzelfde stuk te gaan zien. Zoo was het ook met „Dicky", het vroolijk „/Ac had een zittende werkkring, waardoor mijn detectivespel van Armont, Gerbidon en gewicht langzamerhand toenam. Ik voelde hoe Manoussi, en het was voor den verslagmijn figuur achteruitging. Daarom begon ik Rrugever inderdaad een voordeel, dat sehen Salts te nemen (waarmede mijn Moeder „Dicky" werkelijk zoo'n aardig, geestig trouwens reeds jaren dweept). Wel nu, dank zij en spannend stuk is, dat het zelfs bij Kruschen Salts heb ik mijn vroegere slanke figuur een veelvuldig aanschouwen toch nog teruggekregen. Mijn gewicht is met 14 pond versteeds weet te boeien. Hierin ligt ongeminderd. Hieronder volgen mijn maten vóór en twijfeld ook reeds een compliment voor né het nemen van Kruschen Salts: „O.D.I.A.", de Haagsche tooneelvereeniging, die dit stuk tot sluiting van het VOOR NA tooneelseizoen bracht. P. van Zwieteren, Baste 90 cM. Buste «5 cM. die tevens wederom de regie had, had Taille 70 „ Taille 64 .. de rol van den amateur-detective Heupen 90 „ Heupen 82 .. Dicky weer op zich genomen en wij Gewicht. 120 pond Gewicht 106 pond weten hoe deze rol hem ligt. Ook thans bracht hij dezen sympathieken F. Block zorgde voor een keurigen zoon James jongeman geheel naar wensch. H. van Zwieen Mej. J. van Ruiten was als Lilian, de dochteren zag ik ook reeds eerder als den ouderen ter, aannemelijk, maar haar vreemde uitspraak heer Wilford en ik vond hem thans veel beter. detoneerde wel. Mevrouw Th. van Zwieteren Zijn vertolking was, evenals zijn houding en was de secretaresse; haar spel was wel erg kleeding (zijn pruik sloot niet mooi), zeer gevlak, wat meer innigheid had ik gaarne gezien. slaagd. Mejuffrouw N. van der Hoeves uitbeelEen mooie vertolking gaf Mevrouw N. Waarding van zijn vrouw was beschaafd, maar er denburg van Lady Glenmore; dat was van binging wel heel weinig van uit. Vooral in het nen uit! In alle opzichten een voortreffelijke uitgesprek in drie met Dicky (zijn ondervraging) beelding! H. Blokpoel voldeed uitstekend in de was het meer een vraag-en-antwoord gesprek dubbelrol van den antiquair en den detective. en ging er veel van deze scène verloren. fVll
18 -
19 -
ledere morgen, vóór het ontbijt nam ik een theelepel Kruschen Salts in een glas warm water. Maar ik hield geen dieet en deed geen gymnastische oefeningen. Ik zal Kruschen Salts altijd aan mijn kennissen blijven aanbevelen." S. 1 November 1934. Mej. J. E. Gewichtsvermindering door Kruschen Salts is de veiligste weg. Bij Kruschen Salts verdwijnt niet, zooals bij sommige medicijnen, de eetlust, Kruschen Salts is niets einders dan een combinatie van zes minerale zouten, zooals deze voorkomen in de bronnen van verschillende Europecsche badplaatsen. Door de eeuwen heen hebben de zouten dezer bronwateren reeds hun vermagerende werking bewezen. Daarom zult ge door Kruschen Salts op volkomen veilige en natuurlijke wijze afnemen. Maar niet alleen, dat Uw gewicht zal verminderen; ook Uw geheele gezondheidstoestand zal door regelmatig gebruik van Kruschen Salts enorm verbeteren. Immers de afvalstoffen, die zich langzamerhand in het lichaam ophoopen, zijn de oorzaak dat verschillende giftige stoffen als urinezuur etc. in steeds grootere hoeveelheden Uw gezondheid bedreigen. Rheumatiek, jicht, ischias, chronische hoofdpijnen en ernstige spijsverteringstoornissen kunnen hiervan het gevolg zijn. Kruschen Salts nu spoort lever, nieren en ingewanden tot krachtiger werking, waardoor het lichaam gereinigd en het bloed gezuiverd wordt Rheumatische pijnen verdwijnen, vermoeidheid maakt plaats voor nieuwe energie, de levenslust keert terug en ge zult U weer voelen als in d« beste dagen Uwer jeugd. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten è f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket der flesch, zoowel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels Maatschappij, Amsterdam, voorkomt. Vooral als deze laatste was hij goed op dreef. G. van Velsen Jr., eveneens in een doublure, had weinig moeite met den schilder en advocaat. N. van Noort maakte van den buttler iets heel goeds en ook J. van Nieuwstadt was aardig als de kamerdienaar. De rolkennis was in doorsnee goed, het samenspel meermalen; het was echter jammer, dat het tempo niet werd volgehouden tot het slot, want het vierde bedrijf werd eindeloos gerekt. HENRI A. VAN EIJSDEN Jr.
GESJPMEmN is h< het waar, dat de Amerikaansche Iis ilmmaatschappijen zooveel films fih Wij hebben nog enkele banden 7934. Zij dienen tot het inbinden van 52 nummers van ons blad, dus voor een g-ehee/en jaargang. De prijs van dezen band bedraagt Fl. 150 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het verschuldigde kan voldaan worden door storting op onze postrekening 41680 of door toezending van pos.twissef.
Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog Vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad. ADMINfSTRATIH HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER - GALGEWATER 22, LEIDEN „Wat ben jij een zoet klein jongetje," prees tante, toen zij haar „U hebt een prachtige uitbeelding van een schurk gegeven in Uw neefje al zijn verspreide speelgoed zap bijeenzoeken en opbergen nieuwe boek," zei men tot den bekenden schrijver die juist een .Moeder heeft je zeker iets beloofd, els je alles keurig opborg?" nieuwe pennevrucht had gepubliceerd. „Schitterend gevonden." „Neen, als ik het niet deed," verbeterde het neefje. De auteur keek schichtig om zich heen. „Het Is niet een vinding ^ van niij," legde hij toen uit. „Ik heb die figuur geteekend naar al de """^'",,~—""■""^™"1"""" vreeselijke eigenschappen, die ik volgens mijn vrouw zou hebben."
IP€1EIDIE1B
Met lait INNOXA kan men het gebruik van zeep voor het gelaat vermijden. Zij reinigt de huid volkomen, zonder haar te irriteeren en stelt haar in staat haar normale werking te hervatten.
Het poeder INNOXA is fijn en geeft een bewonderenswaardige, satijnachtige teint, zonder de huid uitte drogen. Zij is verkrijgbaar in de volgende 9 tinten: blanche, rachel,naturelle.chair, rose, rosée, rose-thé, ocrée, corail en in de nieuwste tinten tanagra en champagne.
RICHARD WERNEKINCK&Co., HUDDESTRAAT 9, AMSTERDAM
Gratis aanbieding INNOXA. Gedurende de maanden Mei en Juni 1935 ontvangt iedereen ter kennismaking bij aankoop van een doos POEDER INNOXA groot model, prijs Fl. 1.25, een flacon LAIT INNOXA van Fl. 1.10 ten geschenke. - 20 -
Deze bonbon is gevuld met een heerlijke moccacaramel-mou
J f JJL in in Engeland willen laten opnemen? " „Warner Bros, een der grootste Amerikaansche ondernemingen, is het in ieder geval van plan. Een der directeuren. Jack Warner, gaat naar Londen. Men zal in de studios te Teddington, die aanmerkelijk vergroot worden, het komende seizoen twintig films opnemen, welke tezamen vijfhonderdduizend pond kosten." „Worden deze films door Engelsche artisten gespeeld?" „De hoofdrollen, Pietersen, zullen door Amerikanen worden vervuld. Er zullen heel wat Hollywoodsche sterren naar Londen verhuizen." „Weet men al wat de eerste film zal zijn?" „De eerste is „I like your nerve", waarin Laura la Plante en Douglas Fairbanks Jr. de hoofdrollen vertolken. Monty Banks regisseert." „Ik heb een paar weken geleden in een groot dagblad gelezen, dat Anna Sten, toen ze naar Amerika kwam, zoo'n belachelijk gekleed, leelijk meisje was, erg verlegen en dat zij op een soiree bij Samuel Goldwyn alleen maar een paar woorden dorst te wisselen met een mager mannetje — haar echtgenoot. Dat stond er woordelijk. Het eerste optreden van Anna Sten, in het atelier, was op zijn zachtst uitgedrukt pijnlijk. Haarzelf stond het huilen nader dan het lachen. Alleen Sam Goldwyn bleef optimistisch. „Het is slecht, miss Sten," zei hü. „maar al kost het mij een millioen, ik maak van u een prachtige Anna Sten!" „Ik dacht, dat Anna Sten voordien al gespeeld had." „Waarde Pietersen, dergelijke berichten moesten eigenlijk niet afgedrukt mogen worden. Of Anna mooi is of leelijk, is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar verlegen is ze in géén geval. Ten tweede is haar echtgenoot allesbehalve een mager mannetje. Voorts heeft miss Sten veel te veel smaak om zich belachelijk te kleeden. En dan vind ik het wel heel eigenaardig, dat Mr. Goldwyn de ster uit „Het gele paspoort", „Moskou zooals het weent en lacht", „Dimitri Karamasoff", „Salto mortale", „Bommen op Monte Carlo" en „Heerscher der duisternis" moet toevoegen, dat hij van haar een prachtige Anna Sten zal maken! Hij heeft het met haar eerste Amerikaansche film „Nana" helaas niet bewezen." „Is Ramon Novarro nu nog bij de MetroGoldwyn-Mayer ?" „Niet meer, Pietersen. Hij zal de hoofdrol vervullen in de Spaansche film „Against the current". Niet alleen heeft hij het scenario geschreven, maar hij neemt ook de regie op zich." „Wanneer krijgen we Grace Moore weer te zien en te hooren?" „Nou. daar zullen nog wel een paar maanden overheen gaan. Haar regisseur van „One night of love", Victor Schertzinger, heeft twee songs voor haar gecomponeerd. Het eene lied, „Love me for ever" is tevens de titel van haar nieuwe film. Het tweede lied is getiteld „Whoa". Schertzinger zal weer regisseeren. Hij is dus een waardig collega van Friedrich Hollander, die ook componist en regisseur is."
r^
■
:\ I ■
.
V
.-:'•■'"'"
-:--
K
FRANCES DRAKE EN GEORGE RAFT IN „THE TRUMPET BLOWS' Folo Paramount
^
^^^ppp^
ooned/Pig BOOK EDUARD VETERM^H
M
en beweert wel eens, dat de Holscheiden man, zonder pretenties, die voor lander het product van eigen iedereen een vriendelijk woord had, en zijn mocht omgaan. . .Engers op een repetitie is het ideaal voor een regisseur! bodem eerst aanvaardt, als er een vroegere collega's hartelijk tegemoet kwam. buitenlandsch etiketje op zit geplakt. Zeer Zijn groote intelligentie en zijn even grotesk werd dit bewezen, toen men eens hn die—wat den regisseur het meest interes- groote vakkennis worden door geen enkele seerde! — zijn vak tot in de finesses ver>n een groote stad van ons land van overstond! Het eerste woord, dat hij van zijn ijdelheid gedwarsboomd. Hij is van een volheidswege meubelen bestelde in Parijs. Deze maakte souplesse. Hij weet elke aanwijzing rol sprak, was het woord van een acteurmeubelen werden hier vervaardigd, vervolte verwerken en uit te buiten, en vindt zelf goed van toon, van begrip, en met een pergens naar Parijs opgezonden, en toen weer daarbij, tallooze nuances. Hij leert snel en m Holland verkocht.... Maar dat was soonlijke tint. Geen diché-leestoontjcs, geen degelijk: na enkele dagen kent hij zijn rol, gedreun of gefluister, maar menschelijke taal in den goeien, ouwen, ,,rijken" tijd En bij alle stukken, waarin ik hem later ont- en heeft hij geen souffleur meer noodig. Adolphe Engers is er een ander bewijsdoch dit kennen is geen opzeggen als van moette, bleef deze eerste ervaring ongerept stuk van. Verscheidene jaren achtereen een verjaardagsversje, maar spreken, doodHoe stormachtig 't ook buiten het werk speelde hij bij talrijke gezelschappen, zonder gewoon — en o zoo moeilijk! — spreken bepaald op den voorgrond te treden. Men kenmerkte hem als een verdienstelijk acteur en daarmee stop. Toen vertrok hij, direct na den oorlog, naar Berlijn, jumpte weg in het bruisende kunstleven van den metropool — en verscheen op eenmaal als een bekende, gevierde .star", een van de prominenten, die de spillen van het Berlijnsche theaterleven vormden, met aureolen van vetgedrukte namen, autogrammen en andere pompa. Dit was stellig een bijzondere overwinning, want het Berlijnsche tooneelpubliek was verwend, en een buitenlander mag die victorie dubbel worden aangerekend. Men zal begrijpen, dat er onder de acteurs m Holland een zekere spanning was, toen Engers. na zoo vele jaren, hier kwam gastspelen. Men stelde zich al voor: een verwend man, vol pretenties, die zijn potlood achter zich liet aandragen, die de repetities zou vergallen met een atmosfeer van zelfingenomenheid en hoogmoedige critiek. Doch de wind waaide uit een totaal anderen hoek. Men begroette een rüstigen, be-
alsof de tekst voor het eerst in hem opkwam. Men speurt aan zijn rustige, zekere methode, de opvoeding van de allerbeste regie. Hij repeteert zóó nauwkeurig, dat iedere samenspelcr precies weet. wat hij aan hem heeft. Hij gebruikt geen trucjes en routiniers-kunstgrepen. Hij speelt zijn collega's nooit ,.weg". Hij is tegenover jongeren allerbeminnelijkst. en helpt hen. zelfs tijdens de voorstelling, door zijn rust en tooneelbeheersching. Hij is na de tiende repetitie meestal reeds zoo ver, als onze Hollandsche acteurs eerst op de première zijn, en zorgt daarna voor een onophoudelijke verfijning. Daardoor benut hij zijn middelen tot het uiterste, verdeelt climax en cadans, en kan. binnen deze grenzen, ook de grootste opgaven aan. Bovendien heeft hij een zeldzame komische intuïtie. Zijn humoristische fantasie is onbegrensd. Hij brengt improvisaties, waar men tränen bij lacht. Een blijspel dat hij speelt, is voor de helft zijn spontane vinding. Deze komische kracht is zóó groot, dat men hem, volgens de beruchte hokjesmethode onder een veel te eenzijdig-humoristischen hoek tracht te bezien. En dat is tekort-doen aan zijn gaven. Zijn ernstige werk is van een stille, aangrijpende menschelijkheid, die slechts laat betreuren, dat de ellendige toestanden van ons tooneel geen behoorlijke gelegenheid bieden voor een rustige ontplooiing van zooveel talent. Jacques Reule vertegenwoordigt een gelukkige periode van ons vaderlandsch tooneel. toen er belangstelling was. zonder moordende concurrentie van duizend-en-één troepjes. Toen een criticus zich nog niet geneerde sentiment te waardeeren en allerlei overspannen kunst-theorieën de jongere geesten nog niet hadden vergiftigd. Op een geheimzinnige manier heeft Reule het klaargespeeld de griffel van den tijd te ontwijken; zijn jeugd verbaast nog iedereen, en men raakt de kluts een beetje kwijt. Toch was het dezelfde Reule. die meer dan vijf-en-twintig jaar geleden de held was van ..Oud-Heidelberg" en zoovele andere paradepaarden van de Koninklijke Vereeniging. die in de meisjesharten ongeveer de plaats bekleedde, welke nu door een Willy Fritsch of een Jan Kiepura wordt bezet. En de eenige herin-
Adolphe Engers als Tartuffe in het gelijknamige tooneelstuk. Jacques Reule In ..De dokter beveelt".
JACQOiES PSEdJILE
nering aan het voorbijvlieden der jaren komt op, wanneer men hem bezig ziet aan de voorbereiding van zijn werk. Op zichzelf is dit reeds frappant. Men ziet een jeugdig man — want nog altijd bezit hij dezelfde jongensachtige vlotheid in wezen en uiterlijk — die werkt met de typische methode, die men in tooneelkringen ..Leidschepleinsch" noemt. Dat wil zeggen: handig, een beetje Fransch, veel uiterlijke emotie, maar niet zoo veel innerlijkheid, maar vooral veel routine. Zelfs de beste acteurs van het Leidscheplein stonden altoos in de titanenschaduw der Bouwmeesters en dat noopte hen tot een vaak geraffineerde routine, die, ondanks alle charme, niet altoos zuivere kunst mocht heeten. Men kan dien stijl moeilijk beschrijven: hij bestaat uit allerlei toontjes en kunstgrepen, die meestal afgekeken werden van zeer groote kunstenaars, en 't altijd ,,doen". Reule hanteert die methode met een verbijsterende virtuositeit. Maar hij is er tegelijk ook mee vergroeid, wat het gevaar is van alle virtuosen. Een nieuwere zienswijze heeft
— 22 — 23 -
geen vat meer op hem; hij tracht die te overstemmen door zijn beproefden stijl nóg meer kracht bij te zetten. Hij verdedigt zijn tijd met bijna tragische heroïek; hij blijft jong. zonder te verjongen. De moderne regisseur kan zich inspannen zooveel hij wil, maar Reule ontsnapt hem. Men moet verfijnde psychologische listen te baat nemen, om hem te vangen. Het is een voortdurend gevecht, dat niets te maken heeft met eigenzinnigheid of domheid, maar een strijd is tusschen twee generaties, waarvan de oudste, tot verwarring der toeschouwers, het masker der jeugd behouden heeft. Doch dit gevecht is zelden onaangenaam. Want deze SaintGermain van onze planken heeft ,,esprit". Het blijft altijd een hoofsche vorm, met wat soepele ironie gekruid, zonder hevigheid. ,,Oude stijl", ook in dit opzicht. Waarbij de jongere in den oudere, met het jeugdige masker, een groot talent waardeeren blijft. Eigenlijk is Reule — elegant, geestig, onvermoeid causeur — een honderdvijftig jaar te laat geboren. Hij zou een ,,lion" van het Parijsche Rococo zijn geweest!
' vr'f!fr*1''.'.'.
tÊSÊÊÊÊKÊÊÊÊHÊÊÊIÊISÊÊSÊM
Beo Croeze-Bosman-füm. Rolverdeeling: John Forrester .... Walter Connolly Jack Forrester Robert Young Margaret Forrester .... Doris Kenyon lack (op 14-jarigen leeftijd) Macon Jones lack (op 4-jarigen leeftijd) Scotty Beckett enry V«vem»an. . .... Rollo Lloyd fenrietta Crosland ... Maidel Turner
KNIPPUZZLE
£5%
Bovenslnande stukjes moeten uitgeknipt samengevoegd en opgeplakt worden, tot een portret van een Amerikaanschen acteur. Onder degenen, die ons het resultaat van hun werk jenden en er bü vermelden, hoe de filmster heet, loven wij tien foios van hem uit. De oplossingen moeten vóór 25 Juni gezonden worden aan:Red,„HetWeekblad",Galgewater22,Leiden. Onze abonné's uit »verzeesche gewesten hebben tot 25 Augustus gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden : C. & Th puzzles No. 593. Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen. Kunnen volslaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertie of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door' middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het r
n
een S ukje wit pa ier le t e
3. eensgezindheid. 4. lotsbeschikking.5. dorpel 6. zelfzucht. 7. uit Bulgarüe afkomstige melkspus. «. feestwijn. 9. katholiek. 10. geluid van vogelt. Te gebruiken letters; b-c-d-d-d-e-e-e-e-e-e-ee-e-e-e-e-e-g-g-h-h-h i-i-i-i.i-j-l-l.l-l.m.m.m. n. nn-n-n-o-o-o-o-o-o-o-o-p-p-r-r-r r-r-5-s-s-S-tt-t-u-u-w-w-^j-y By Juiste invulling ontstaat er op de eerste rif verticaal de naam van een bekende, in Nederland geboren filmster.
1 2
k
Zij, die ook de Wekelijksche Vraag wenschen op e lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledtg van naam en adres voorzien velletie J papier te schrijven.
6
De toekenning' der prijzen en troostprijzen geschiedt vo/pens een systeem, waarbij alle S l T'ZH 'V Foec(e oplossineen eeiyke kansen henben op het verkrijgen der prijzen.
8
INVULRAADSEL Vul in horizontale richting woorden in die oeteekenen: 1. vrouwelijk roofdier. 2. geaardheid, karakter.
HUN
,,Je hebt mij nooit verteld, lieve," zei de vrouw, ,,wat eigenlijk de reden is geweest, waarom je den drahk hebt opgegeven." „Dan zal ik het je nu zeggen," antwoordde de echtgenoot na eenige aarzeling. ..Den laatsten keer. dat ik dronken thuis kwam. was jouw moeder hier. Toen zag ik opeens twee schoonmoeders en door den schok ben ik voor goed genezen." De hoofdonderwijzer liep door de gang van zijn school en vond daar een jongetje met een bedrukt gezicht voor de deur van een klas staan. ,.Wel, wat mankeert er aan?" vroeg het hoofd niet onvriendelijk. ..Apoplexie en adenoïde vegetatie." snikte het jochie opeens. ..Nonsens." meende de hoofdonderwijzer resoluut. ,.Het bestaat niet, dat een kind van jouw leeftijd aan twee dergelijke kwalen lijdt." ..Ik lijd er ook niet aan. mijnheer." was het antwoord, „ik moest het spellen!"
5
H» . "?f van ide op deze pagina P ? n da" de nl omtrekken afgedrukte stukjes met potlood nftrrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt.
werd op de soos al een uur lang verveeld door iemand, die het er blijkbaar op gezet had, hem al zijn reis-herinneringen en -avonturen te vertellen. ..Vindt u ook niet, dat reizen den gezichtskring zoo veel ruimer maakt?" vroeg de kletskous ten slotte. ..Ben ik volkomen met ü eens," antwoordde mijn neef. die er schoon genoeg van had en hij voegde er bij: .,Het zou voor u bijvoorbeeld lang niet kwaad zijn om eens een reis om de wereld te maken!"
5
7
9 10
Th.-PÜZZLES No. 590 De tien foto's vielen ten deel aan: den heer J. A. Kloot, Rotterdam; mejuffrouw K. Feensfra, Amsterdammevrouw K. Bonekamp, Den Haag; den heer J. Bos, Groningenmejuffrouw S. Uitdenbogerd, Hillegersbergmejuffrouw P. A. Burger, Rotterdam: den heer D. A. Ploeg, Rotterdam; den heer C. Coster, Hilversum; den heer W. Hoek, Schiedam; mejuffrouw D. Mellema, Rotterdam.
MONOORAMRAADSEL Joseph Schmidt in
Ein Stern faellt vom Himmel De heer J. Pikaar te Nymegen verwierf den hoofdpos en mejuffrouw M. v. Beek te Apel doorn, mejuffrouw H. v. d. Dool te Rotterdam en mejuffrouw J. Stammers te Hoorn de troostprijzen.
21
„Ik heb nog nooit zoo'n geluksvogel meegemaakt als Piet de Vries." „Wat heeft hij dan nu weer voor bof?" „Hij is overreden door een auto." „O, noem jij dat geluk?" „Ja, natuurlijk. Het was de auto van den Eersten Hulpdienst." De golfspeler (niet bepaald een uitblinker in het spel) : „Waarom sta je toch voor den drommel aldoor op dat horloge te kijken?!" Caddie: „Het is geen horloge, mijnheer, het is een kompas!" Dwk: „Wat zie je er zorgelijk uit, vriend! Wat is er aan de hand?" Jtm: „Nou. ik zit er ook erg in! Gisteravond ging ik dat meisje, waar ik onlangs over sprak, opzoeken. Haar moeder deed de deur open en liet mij binnen en zoodra ik binnen wa5, vroeg zij mij, wat mijn plannen waren. ' Dtck: ,,Ja. dat is inderdaad nogal haastig en bovendien een beetje onhandig." Jim: „Maar dat was het ergste niet. Juist toen haar moeder was uitgepraat en ik haar antwoord wilde gevrn. hoorde ik het meisje van hoven roepen: ..Moeder, rlat is 'm niet' '
John Forrester, auteur-regisseur, in één woord toonaangever in de theaterwereld, kent slechts één ambitie, namelijk den beroemden naam Forrester door zijn zoon te zien voortdragen. Wij zien John aan boord van een schip. op weg naar Europa. Het schip komt ih aanvaring met een wrak en zinkt. Een ontzettend« paniek maakt zich van de opvarenden meester. Forrester helpt de officieren met het handhaven der orde. Aan Henrietta Crosland geeft hij zijn reddingsgordel. Juist als hét schip op het punt staat onder den Waterspiegel te verdwijnen, verandert de zoo heldhaftige John ih een lafaard. De gedachte aan zijn zoon en vrouw maakt hem razend van angst. Hij vindt vrouwenkleeren, trekt ze aan en krijgt op 't laatste oogenblik een plaats in een der booten. De boot bereikt de kust van New-Foundland en de geredde John geeft uit schaamte den naam op van den gestorven Korotoff. Henrietta Crosland, denkend dat Forrester gestorven is, strooit overal het verbaal yan zijn heldhaftig gedrag rond. De couranten wijden groote artikelen aan hem. Ieder betreurt den dood van dezen held. John kan het idee, dat hü zich bij even-
tueele bekendmaking van zijn identiteit als een lafaard zou doen kennen, niet verdragen. Hij neemt allerlei ondergeschikte baantjes aan. De jaren gaan voorbij. Zijn zoon Jack schijnt niet te kunnen slagen als tooneelschrijver, hetgeen voor den machteloos toezienden John een marteling is. Eindelijk wordt het idee den jongen te zien mislukken, hem te machtig en hij zoekt contact met hem onder den naam Peter Jans. Avond aan avond, week na week, maand na maand blokken zy Samen 'op een tooneclstuk en bij de première blijkt, dat het succes groot is. De naam Jack Forrester prijkt op de voorpagina's van alle dagbladen. John acht nu den tijd gekomen om weer ,te Verdwijnen, doch Jack, die hem slechts als vriend kent, stelt hem aan zijn moeder voor. Margaret herkent hem en hoort zijn lijdensgeschiedenis aan. Zij komen overeen Jack onwetend te laten, doch John moet zijn vrouw beloven nooit meer uit haar leven te verdwijnen, haar altijd te doen weten, waar hij verblijft, haar op te zoeken, wanneer dat mogelijk is. John verdwijnt, gelukkig in het besef, dat de naam Forrester in de theaterwereld blijft voortleven.
IIBIHHHHHBHHEBKHimMKv
1. Dorl« Kenyon «n Walter Connolly. 2. Dorlf Kenyon en Robert Young. 3. Doris Kenyon. Scotty Bechett en Walter Connolly. 4. Walter Connolly. — 25 -
\
———^^^^^^^——»^^
ten film, waarin het Amerikaansche rassenvraagstuk op den voorgrond treedt. Superbe vertolking van Louise Beavers. lenkort brengt Crocze-Bosman liversal een filmwerk in om-U-i'loot loop, dat zich voor een belangrijk gedeelte bezig houdt met het Amerikaansche rassenvraagstuk, met andere woorden, de schijnbaar onoverbrugbare tegenstellingen tussehfn olanken en negers. Het is stuzw'ijgend de gewoonte van de Amerikaansche productieleiders geworden, om negers rollen toe te wijzen overeenkomstig hun maatschappelijke positie in de V, S. Als jazz-zangers, portiers, schoenpoetsers, komieken, enzoovoort ziet men hen ettelijke malen, doch zelden of nooit vertolkt een neger of negerin een rol, waaraan een zekere mate van verantwoordelijkheid, een sympathiek -aandoende, absolute uitbeelding hun capaciteiten recht doet wedervaren.
E™
De veelal verkondigde theorie, dat negers met in staat zijn vooraanstaande plaatsen in het tableau de la troupe van een dramatische speelfilm in te nemen, is door Universal met het lancecren van „Langs het leven" gelogenstraft. In deze film treedt de negerin Louise Beavers zoozeer op den voorgrond, vervult zij haar veeleischende rol op zulk een aangrijpende wijze, dat zij zonder ecnige aarzeling in één adem genoemd mag worden met de geroutineerde en gevierde Claudette Colbert, die de charmante „Leading lady ' in deze film is. In „Langs het leven" speelt Louise Beavers de rol van de negerin Delilah, die met haar kindje onderdak vindt bij n jonge weduwe Bea PuUman (Claudette Colbert). Alras ontpopt Delilah zich als een prima huishoudster. Haar specialiteit is het bakken van pannekoeken, hetgeen in de. zakelijke Bea het ver-" langen doet ontstaan, een pannekoekeneethms te exploiteeren. De zaak rendeert, doch de vreuede over den zake-
hjken voorspoed wordt verduisterd door den rassenhaat, die reeds vroeg ontstaat tusschen het dochtertje van Bea en dat van Delilah. Thans reeds voelt het blanke meisje zich verheven boven haar kameraadje met de donkere huidsUeur hetgeen voor de ouders een bron van verdriet is. In het leven van de familie vindt echter een ommekeer plaats door het advies van een zekeren Elmer Edmunds (Ned Sparks), een werkloos, doch commercieel goed onderlegd man, die hen aanraadt de pannekoeken in blik en OD groote schaal te distribueeren. Aan dezen raad geven zij gevolg en Edmunds wordt tot „generalmanager" benoemd ,yc r% f-, Taatf ^PP1-!' die voorbestemd is Delilahs delicatesse wereldberoemd te maken. De jaren gaan voorbij; de maatschappij is uitgegroeid tot een machtig concern. De. kinderen zijn jongedame! geworden en met het ouder wlrden is oofe hun rassenbewustzijn gegroeid Jessie (Rochelle Hudson) bezoekt een
kostschool. Peola (Fredi Washington) is haar moeder in de huishouding behulpzaam, doch gezien haar minder verheven positie in de maatschappij, uiterst onhandelbaar. Het komt zóó ver, dat zij naar een kleurlingenkostschool wordt gezonden. Inmiddels heeft zich een idylle ontwikkeld tusschen Bea en den ichtyoloog Steven Archer (Warren Williams), hetgeen tot een verloving leidt. Het gezin wordt weer opgeschrikt door een bericht van de kleurlingenkostschool, meldend, dat Peola verdwenen is. De doodelijk verontruste Delilah vertrekt met Bea, om haar op te zoeken, doch als zij terugkeeren, is Peola inmiddels reeds . gearriveerd. Haar moeders vreugd^; is evenwel snel verdwenen als zij te kennen geeft weer, en thans voorgoed, te willen verdwijnen en de daad bij het woord voegt. Dit is Delilah te veel. Na een kortstondig ziekbed sterft zij. Haar wensch, met pracht en praal begraven te worden, wordt thans vervuld. Dit is misschien wel het hoogtepunt in het filmwerk. Peola keert berouwvol naar Bea's huis terug, gebukt onder de schuld, den
"■^
dood van haar moeder veroorzaakt te hebben. Nu doen zich nieuwe moeilijkheden voor. Jessie wordt verliefd op den verloofde van haar moeder, hetgeen voor deze laatste aanleiding is, haar engagement te verbreken, daar zij beseft, dat een dergelijke verhouding voor Jessie onhoudbaar zou zijn. Met de belofte aan Steven, terug te keeren zoodra
Jessie haar gevoelens jegens hem overwonnen heeft, eindigt deze zeer opmerkelijke film, waaruit het beeld van de goedmoedige Delilah ons nog lang bij zal blijven. „Langs het leven" werd geregisseerd door John M. Stahl en vervaardigd naar den roman „Imitation of live" van Fannie Hurst.
'X^l
•/V%r;
*:
-.. ■
S i
i
■ '-i
ßE OQO^JYE UIT HÊT CnGCLKH Vflfl
CECILIA PARKER
Mr. Smith staarde in het vuur. „U bent te haastig — u kent alle leiten nog niet precies," betoogde hij daarop. „Pothering ontmoette — eh — zijn chef — eerst in Parijs, daarna in Monte Carlo. In laatstgenoemde plaats aanvaardde hij drie weken geleden zijn betrekking als secretaris. Zijn patroon vertrok bijna onmiddellijk — ik geloof den volgenden dag al — en liet hem achter met stapels achterstallige correspondentie. Hij kwam terug voor één dag, om daarna weer vijf dagen afwezig te zijn. Den dag na zijn terugkomst stuurde hij Pothering naar Engeland, met instructie naar zijn landgoed in Surrey te gaan en daar op hem te wachten. Op den autorit daarheen, kreeg hij dat ongeluk, en sindsdien is hij in Londen in een particuliere verpleging geweest. Waar schuilt nu de onmogelijkheid? Hij heeft een paar vluchtige, haastige gesprekken met zijn patroon gehad. Hij heeft thans order op Rillburne, het bewuste landgoed, te komen, zoodra hij zich weer sterk genoeg voelt. Er is daar niemand, niemand van het personeel, bedoel ik, die hem ooit gezien heeft. Als hij een beetje veranderd lijkt, zal dat aan de gevolgen van het ongeluk worden toegeschreven. Bovendien, uw stem en die van Pothering, lijken buitengewoon veel op elkaar, zooals dat vaker bij verwanten voorkomt." Mr. Smith gooide een stuk steenkool op het vuur, haalde toen een zijden zakdoek te voorschijn en veegde zijn vingers af. „Er zal niets anders opzitten, dan dat u zich met de familiegelijkenis behelpt," zei hij. Hij stopte den zakdoek weer in zijn zak en stond ook op. Met zijn schouder leunde hij tegen den zijkant van den hoogen schoorsteenmantel — hij keek niet naar Lindsay. „En....?" vroeg hij zacht, maar nadrukkelijk. „Als ü denkt, dat het gaat, zal ik het doen." Een fijne, slanke hand rustte een oogenblik op zijn schouder; een snelle, maar bekorende glimlach gleed over Mr. Smith's gezicht. Lindsay had zijn schepen achter zich verbrand, maar hij betreurde het niet. De gedachte, te kunnen hendelen, gevaar te moeten trotseeren, werkte als een bevrijding. „O, het gaat zeker!" Mr. Smith zei het met zooveel overtuiging, dat de moeilijkheden niet schenen te tellen. Inmiddels was er nog heel wat, dat Lindsay gaarne wilde weten. Om te beginnen, als hij secretaris ging spelen, interesseerde het hem wiens secretaris hij werd. „Ik denk, dat u den man wel van naam zult kennen, zooals de meeste menschen,"
lichtte Mr. Smith in. „Restow - Algerius Restow." Restow.... Natuurlijk had Lindsay van Restow gehoord. Wie, die geregeld de kranten bijhield, kende den naam van Algerius Restow niet, had nooit gelezen van zijn enormen rijkdom, zijn machtigen invloed in de Restow-Adamson trust, zijn kunstcollectie, zijn zucht tot pracht en praal, zijn exentrieke weldadigheid, zijn geruchtmakende debacle een jaar of tien geleden en zijn verbazingwekkende en snelle wederopkomst. En Restows huwelijksaangelegenheden waren het onderwerp van velerlei — luide en gefluisterde — commentaren geweest.... „Restow!" echode Lindsay. „Kent u hem?" Lindsay schudde het hoofd. .,Ik heb hem twee jaar geleden in Hurlingham polo zien spelen, maar daar was hij wel een beetje zwaar voor." Hij had het gevoel, dnt hij alleen sprak, om tijd te hebben van zijn verbazing te bekomen. Restow.... Restow.... Als Restow.... Wel, dat kon een affaire in grooten stijl beteekenen. De stem van Mr. Smith maakte 'n eind aan zijn overpeinzingen „U begrijpt, dat ik naar een motief zoek, wanneer iemand als Restow, Pothe-
EEN VROOLIJK KLAVERBLAD TOT BESLUIT Ercelt Woods, Clarice Woods en Jimmy Durante, die gedrieën optreden in een M.G.M.-film. 29 -
li.
ring als secretaris neemt. Aan den anderen kant, hij is een bizar heerschap, een soort moderne Haroen-al-Rashid, die vandaag een landlooper mee aan het diner zal brengen en morgen in staat is een secretaris aan de goktafel op te pikken. Dat neemt niet weg, dat hij een geweldige kerel is. Wanneer hij zichzelf tot middelpunt wilde maken van alle georganiseerde krachten, die naar bevordering van den wereldvrede en de verbroedering der volken streven, zou hij zich tot de hoogte van een historische figuur verheffen. In alle landen heeft hij zijn menschen, zijn invloedsferen en hulpbronnen." Mr. Smith zweeg even — op zijn edel voorhoofd groefde zich een grimmige rimpel. „En het ongeluk is, dtit we juist hèm er van verdenken, de leidende geest te zijn van de duistere krachten, die het streven nnar ontwapening en beter begrip tusschen de volken tegenwerken en er — terwille van winst en macht — niet tegen opzien de wereld in een nieuwen oorlog te storten." Er trilde emotie in de anders zoo onbewogen stem van Mr. Smith. Maar hij beheerschte zich aanstonds weer en sprak zakelijk verder: „Zooals ik zeg, we verdenken hem. Maar
■
Een blik in e Scherk-label ,
J Af |t \J
zegt hat rmd<: bij blauw« oog en, blond hoar on «an levendige taint behoort Mysttkum poeder natural I an aan weinig coraill Doch dit is tlechtt een voorbeeld. Want blond, bruin, zwart of rossig i Mystikum poeder en Mystikum compact, gekozen volgens de Scherk-tobel, bij Uw haar, oogen en teint passend, geven de harmonische vervolmaking van Uw schoonheid en het gewichtigstei Uw persoonlijke noot • Zendt U Uw nauwkeurig adres aan de Firma _ _ ■ *■ S. Blindeman & Co., v. Boeriestraot 89, W|%WW|l^j||m 1 Amslerdom. Wij zenden U koileloos de ^T ^SJTJ, interessante Scherktabel. P€>€T€1©" voer toilettafel en poederdoosje Mystikum Compact, Poeder en rouge in vosten vorm Myslikum Poedsr 0-50 ■ 095 -1.50. Mysnkum Compocl 0.60. Een mooi gevormde roode mond met Sdierk lippenilift. Tdiena-Creme maakt de huid won. dcrlijk mat. Probeert U her eens!
««14-lytWMrOK
we hebben geen zekerheid! En zoolang we die zekerheid niet hebben, kunnen we niets doen om zijn noodlottige activiteit — als die inderdaad bestaat — te doorkruisen. En dan is er nog iets — we moeten zijn relaties leeren kennen, om zoo noodig de publieke opinie tegen hem te kunnen mobiliseeren. Men zegt, dat hij steun zoekt bij vier groepen: politici en vooraanstaande personen uit het openbare leven; zakenlui, die aan oorlogstoerusting verdienen kunnen, ontevreden nationale minderheden, en ten slotte de verklaarde vijanden van iedere geordende samenleving. Van deze categorieën zijn de beide eerste bijzonder gevoelig voor de publieke opinie en als die zich terugtrekken, is hem de wind uit de zeilen genomen. Is het u nu duidelijk waarom u als Restows secretaris moet optreden?" Lindsay liep met groote stappen de kamer op en neer. Het was hem duidelijk. Maar niet duidelijk was hem, hoè. het moest gebeuren. En toch was hij er heel zeker van, dat het, onder den zachten, onmerkboren druk van Mr. Smith, gebeuren zoii. Hij kwam terug bij den haard. „Mag ik een paar vragen doen?" Mr. Smith antwoordde toestemmend. „Nu, ik ben Restows secretaris, daarover zijn we het eens. Wat gebeurt er met Pothering? We kunnen daar moeilijk met zijn tweeën rondhangen." „Voor Pothering is gezorgd. Die verdwijnt." „Is het onbescheiden te vragen hoè?" Mr. Smith maakte 'n wuivende beweging. „Een particulier jacht tot Madeira — een mailboot naar de Kaap — een andere mailboot naar Australië. Zooals ik zeg, hij verdwijnt. En hij verlangt hartstochtelijk om te verdwijnen." „En noe is het met mij? Wat wordt Lindsay Trevor verondersteld uit te voeren, terwijl ik met geverfde haren Restows brieven tik?" Mr. Smith glimlachte genoegelijk. „Lindsay Trevor gaat dood." „Dood?" „Herinnert u zich niet, dat ik u gevraagd heb, hoe u er over dacht voor uw vaderland te sterven?"
HOOPDSTUK VII Het was Iaat, toen Lindsay op zijn flat terugkwam en de proeven, die hij gecorrigeerd had, in een ordelijk stapeltje op zijn schrijftafel zag liggen. Het leek vreemd ze daar nog net zoo te zien als hij ze neergelegd had. Het scheen "oo lang geleden. Twee nachten had hij vrijwel geen oog dichtgedaan, maar nu had hij amper het licht uitgeknipt of hij viel in slaap. Ofschoon zijn rust af en toe werd verstoord door grillige droomen, die een weerslag vormden van zijn opwindend gesprek met Mr. Smith, werd hij niet vóór den volgenden morgen acht uur wakker. Hij had een drukken dag. Zijn ontijdige dood zou op Maandag plaats vinden en aangezien het Zaterdag was, had hij heel wat om voor te zorgen en slechts enkele malen dook — met een pijnlijken prik — de gedachte in zijn geest op dat het heden zijn trouwdag had zullen zijn. Hij deelde Poole mede, dat hij Maandagmorgen naar het buitenland zou vertrekken. Hij zei hem er bij den eersten verslaggever den besten, die kwam informeeren waarom zijn verloving verbroken was, te vertellen dat Mr. Trevor met zijn vriend Mr. Peel Anderson naar Algiers vloog en dat ze bij gunstig weer 's morgens om acht uur van Croydon zouden opstijgen. Drie verslaggevers verschenen in den loop van den morgen. Het was een goed begin. In een groot aantal kranten zouden Maandagavond vette koppen verschijnen van dezen of soortgelijken inhoud: „TRAGISCH VLIEGONGEVAL. BRUIDEGOM VERONGELUKT" en „DOOD VAN BEKENDEN SCHRIJVER-UITGEVER" Tot zoover klopte alles prachtig, maar Lindsay had een schuldig gevoel tegenover Poole. Die krantenberichten zouden een hevigen slag beteekenen voor den armen kerel. Op het eerste gezicht was het Lindsay niet duidelijk, waarom het noodig was dat hij op deze opzichtige manier uit het leven scheidde. Het leek veel eenvoudiger alleen maar met Pothering van iden- 30 —
■
.
,
■
titeit te ruilen. Als Lindsay Trevor — Trevor Pothering en Restows secretaris werd, wat voor bezwaar was er dan tegen Trevor Pothering als Lindsay Trevor naar Madeira te laten vertrekken? Het zou niet de eerste maal zijn dat hij een bruine pruik had gedragen! Deze simpele gedaanteverwisseling was echter niet uitvoerbaar ten gevolge van Potherings geschokte zenuwen. Hij verkeerde in zóó'n toestand van ontreddering, dat er geen staat op hem te maken viel. In zijn doodsangst zou hij den heelen boel kunnen bederven. Vandaar Mr. Smith's plan om Potherings haar bruin te verven, hem William Jones te noemen en hem onopgemerkt in de massa der ongestelde Jones' te laten verdwijnen. In zekeren zin was deze oplossing Lindsay bijzonder aangenaam. Het kon hem niet zooveel schelen voor Pothering te moeten doorgaan, maar dat Pothering de wijde wereld zou intrekken als Lindsay Trevor, was meer dan hij , kon verdragen. Hij belde Hamilton Raeburn op en vroeg of hij een maand vacantie kon nemen. Het eenige wat hem dwars zat, was de gedachte aan Poole. Zijn bediende zou zich zijn vermeenden dood geweldig aantrekken en Lindsay had hem dolgraag in vertrouwen genomen. Maar daar hij Mr. Smith's toestemming hiervoor niet kon krijgen, moest hij wel berusten. Hij vertelde Poole, dat hij voor ongeveer een maand op reis moest. Hij wilde hem instructies geven voor het geval dat hij niet zou terugkeeren, maar hij kreeg de woorden niet over zijn lippen, met die ernstige, eerlijke oogen op zich gericht. Dus deed hij twintig vijf pond biljetten in een enveloppe en schreef er een paar regels bij, dat, indien hem iets mocht overkomen, dit voor zijn bediende bestemd was. Zijn particuliere aangelegenheden zouden hopeloos in de war loopen, maar daar was nu eenmaal niets aan te doen. Hij hoopte maar dat zijn flat niet verhuurd en zijn meubelen niet verkocht zouden zijn, wanneer het Mr. Benbow Collingwood Horatio Smith behaagde hem weer in het land der levenden te doen terugkeeren. Peel Anderson kwam Zondags bij hem. Lindsay meende dat het verkeerd zou zijn op Croydon te verschijnen zonder den piloot, die voor zijn vriend moest doorgaan, zelfs van gezicht te kennen. Hij bleek een sympathieke jonge kerel en was geheel in zijn rol, want toen Poole in de kamer kwam, sprak hij op den natuurlijksten toon ter wereld over een fictief samenzijn van voor enkele weken en hun eerste kennismaking bij de wintersport, enkele jaren geleden. Zoo was Poole voldoende toegerust om de journalisten, die Dinsdags in dichte drommen zouden komen opdagen, bevredigend te woord te staan.
'e e e e
i
Woorden en Muziek van G. MOMSEN Jr.
S
^E? Hè! zoo
J lü gES*
sprak me-vrouw van
ji \ J ^t gK
$
mm
^
stra - len. Vol - op
f
i
ze
i iii -
lEEElaa
g
l^ËH^
1 i f )
\ J
^
J
^ «i j j
■#•
-4-
zon. Die. met gou - den glin - ster-
i i > i"
+
w^
=ä
^
^ - con.
Naar den
tuin, waar
É *=*
vo - gels
wijs...—Hè, ver - tel eens c - ven,
#
m
3=3
^^
p?
zon - gen, Hoo - ge
i
f
-6:
É f=m tril-Iers, zon-der
5=
$
keek eens naar de
ïëé
scheen op haar bal
i
i
En
#^i
^E^
-
Da - len,
^
jon - gen. Gaan we
r i
m
dit jaar nog op reisi
é
w^ O, als ik de zon zie schijnen. En de vogels kweelen hoor. Dan... dan ruik ik al de treinen. Wil ik zóó er wel vandoor! Zeg, wat denk je, zou het kunnen? O. al was 't een weekje maar, 'k Zou het jou zoo graag ook gunnen. En 't zou héérlijk zijn, nietwaar ?
PM /\ I SO INI
Zeker, sprak meneer van Dalen, En hij keek z'n vrouw eens aan. Als van Dam me zou betalen. Wat ik krijg beslist, we gaan! Anders... Anders ? vroeg mevrouw — ja ? En haar stem klonk hoopvol, blij... — Nogal logisch, vond haar eega. Anders, nou... wel, dan gaat hij 111
O D | QT "TPI-ACE DE LA MADELEINE. PARIJS
HOOFDSTUK VIII De Maandag begon met nevel. Lindsay keek naar de vage omtrekken der huizen aan den overkant en stelde zich de vraag of Peel Anderson zou opstijgen, maar toen hij Croydon bereikte, was het helderder en het weerbericht luidde: vrij goed zicht.
Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd in 1600
Specialiteit
voor geschenken in zilver en verzilverd
metaal
(Wordt vervolgd)
GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE
^^^^^^^^^^^^^^^^^^____
— MADELEINE CARROLL, dia de hoofdrol vervult in „The Thlrthy nine Stept"
15 Juni - 1935 ,. in
(Foto Gaumont-Brüiih)
*■&
fc ■'■■T
m&***m ^*PI^W
T>tvzorq
-r
3n de eer$te plaats 3ijn noodlg tollef- en badseepen, die uit 3uivere grondstoffen 3ijn vervaardigd. lÊ>rossmitb's lD>!d-Cottage3eepen 3l]n beroemd om den onvolpre3en weldadlgen Invloed, dien 3ij ulfoefenen op de buid, bet bescbaafde Cavender-parfum en bet 3acbte overvloedige srbulm, dat 3ij produceeren. Crouwens alle l&rossmitb's IÊ)ld Cottage srboonbeidsmiddelen als: Übrossmitbs Coiletvoater (in detypiscbe groene flacons) IÊ>rossmitb's ie)ad3out en D->ad3eep lèrossmitbs Creams, poeders, llXeuksarbets
en3. en3. 311II 1U aantreffen op de toilettafel van de moderne vrouw, die trots baar aangeboren verlangen naar rbarme, torb altijd baar verfijnde besrbaving vul! bewaren. ïmporteur: Ifticb. ÏBernekinck 6 Co. ifëudd^estraat 9 - Wmsterdam-C.
luvender ^tcp Red. en Adm. Galgewater 22. Leiden. Tel. 760. Postrekening 41880
.vk
^ f
(avonderwater Verschijnt wekelijks — Prtys per kwartaal f. 1.05
AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE
