Nieuwsbrief 1 februari 2015
Voorwoord voorzitter
Afstuderen eerste cursiste
Arnold Winkel
U leest op dit moment de eerste Nieuwsbrief van IETA. Graag vertel ik u hier wat daar aan vooraf is gegaan. In oktober 2013 had ik een telefoongesprek met Mehran Pourmiri, die ik op dat moment nog helemaal niet kende. Hij vertelde vol enthousiasme over zijn plannen om een opleidingsinstituut voor (vertrekplichtige) vreemdelingen op
was geworden. We hadden een voorbeeld gevonden in de Stichting WereldWijd te Eckelrade (bij Maastricht). Daar zijn we op bezoek gegaan en kregen alle denkbare steun toegezegd, inclusief al hun knowhow (beschreven in het boek “De WereldWijd-Methode”) en al hun cursusboeken. Dat was mooi, maar we hadden nog geen geld en nog geen onderkomen. Samen met Mehran begonnen we aan het opbouwen van een netwerk. We
De eerste cursiste uit Kameroen heeft op 9 januari 2015 haar opleiding horeca, specialisatie catering, afgerond bij Recreatiecentrum De Bosrand. Roelie Thole heeft haar begeleid en, binnen de korte periode die er voor deze Kameroense vrouw beschikbaar was voor haar vertrek uit Nederland, de fijne
“IETA is volwassen aan het worden en wij werken eraan om IETA te
kneepjes van het vak geleerd.
ontwikkelen tot een toonaangevende en (inter)nationaal bekende speler op het gebied van opleidingen voor vreemdelingen en succesvolle terugkeerders naar hun land van herkomst.”
De certificaatuitreiking tijdens onze eerste nieuwjaarsborrel was een emotioneel moment.
te richten. Hij was via via bij mij terechtgekomen en vroeg of ik zitting wilde nemen in het bestuur van een nog op te richten stichting. Ik had op dat moment eerlijk gezegd geen idee waar ik aan begon, maar het verhaal van Mehran klonk zo aanstekelijk en positief dat ik heb toegezegd mee te willen doen. Mehran had nog een aantal mensen benaderd en bereid gevonden om mee te doen en zo werd nog in diezelfde oktobermaand de stichting IETA opgericht. Er brak een prachtige tijd aan van pionieren. Er was nog helemaal niets, alleen maar het ideaal van Mehran, dat inmiddels “ons” ideaal
legden contacten met (onder andere) het COA, met de DT&V, met andere stichtingen in het land die op het gebied van vrijwillige terugkeer actief zijn, met de gemeente Vlagtwedde en met mogelijke sponsoren en subsidiegevers. Het ‘netwerken’ bleef niet zonder resultaat. Al gauw kregen we een startsubsidie toegezegd door de DT&V en kregen we kantoor-ruimte aangeboden in een voormalig bankgebouw. Voor les- en praktijklokalen kregen we medewerking van de RSGdependance op het AC, een garagebedrijf, en werkplaatsen voor
Om dit mogelijk te maken hebben verschillende instanties samengewerkt: IETA, Recreatiecentrum De Bosrand, IOM en DT&V. Onze eerste afgestudeerde cursiste gaat na aankomst in Kameroen een cateringbedrijf beginnen. Haar bedrijf heet “De Brink 7”, genoemd naar de het adres van het azc Musselkanaal. Wij wensen onze cursiste van harte succes toe.
1
houtbewerken en metaalbewerking van het sociale werkvoorzieningsbedrijf Wedeka. Tevens moesten we vrijwilligers (o.a. vakdocenten) en (programma-)medewerkers werven. En er moest een huisstijl komen, een website, een pagina op Facebook, drukwerk, inrichting van onze kantoren en leslokalen, en wat al niet meer. De gemeente Vlagtwedde ondersteunde ons initiatief met een adhesieverklaring. Het Dagblad van het Noorden schreef een aantal positieve artikelen over IETA, zodat de belangstelling van mogelijke vrijwilligers werd gewekt. Diverse lokale radiostations besteedden aandacht aan IETA en interviewden ons.
Op 10 november 2014 gingen de eerste cursussen van start en op 21 november hadden we een missie- & visiedag in ons eigen kantoor met alle vrijwilligers, medewerkers en bestuursleden. Inmiddels, in januari 2015, zijn er cursussen gestart voor diverse vakken en is zelfs al aan de eerste cursist(e) haar certificaat uitgereikt voor het succesvol afronden van haar opleiding. De financiering voor de komende twee jaren lijkt ook geleidelijk gestalte te krijgen. Dus we kijken vol vertrouwen naar de toekomst. IETA is volwassen aan het worden en wij werken eraan om IETA te ontwikkelen tot een toonaangevende en (inter-)nationaal bekende speler op het gebied van
opleidingen voor vreemdelingen en succesvolle terugkeerders naar hun land van herkomst. Ik hoop dat u ons blijft volgen en blijft steunen bij ons prachtige en dankbare werk: “sharing skills, changing lives”.
Vrijwillige vakdocenten “horeca” Roelie Thole en “empowerment” Carolien Pielage en de cursiste uit Kameroen
Onderwijsinstituut IETA Mehran Pourmiri Projectleider De eerste nieuwsbrief van IETA staat in het teken van persoonlijke verhalen en ervaring van de medewerkers. Verassend mooie verhalen. Medewerkers, vrijwillige vakdocenten en het bestuur hebben de afgelopen maanden hard gewerkt om de stichting handen en voeten te geven. Een ongekende prestatie wat wij met zijn allen (bestuur, vrijwillige vakdocenten en medewerkers) op een korte termijn hebben gerealiseerd. Project Flori Met ingang van augustus 2014 voeren we het project Flori uit. In
het Esperanto betekent Flori “opbloeien”. Dat slaat zowel op de organisatie als op de cursisten. Het project is bedoeld voor de uitgeprocedeerde vreemdelingen die in VBL (Vrijheidsbeperkende Locatie) Ter Apel wonen en gezinnen van GL (Gezinslocatie) Emmen. Omdat IETA vanaf de grond opgebouwd moest worden hebben we het project in tweeën gesplist: opbouw van de organisatie en uitvoeren van primaire activiteiten zoals binnenhalen van cursisten en organiseren van vakopleidingen.
vakopleiding autotechniek zag als eerst het levenslicht. Op 10 november 2014 in de loods van Foppe Wesseling hebben we dit samen met betrokken vakdocenten en de eerste cursisten gevierd. Een week later mochten we de cursisten voor andere vakopleidingen verwelkomen. Langzamerhand krijgen de stichting en opleidingen vorm. Maar wij zijn er nog niet. Er is tijd nodig om het gewenste volwassenheidsniveau te bereiken. Echter, met wat wij samen hebben bereikt ben ik zeer content. Ik hoop dan ook dat wij hier samen verder op kunnen voortborduren.
De eerste twee en half maanden na de start werd besteed aan de opbouw van de organisatie. De
2
Feiten Opleidingen Op dit moment bieden we de volgende vakopleidingen en trainingen: bouw-breed (houtbewerking, schilderen, metselen en bouwstellen), techniekbreed (lastechniek, elektrotechniek en installatietechniek), ICT, horeca, autotechniek, textiele werkvormen, rekenles, empowerment training zoals creatief schilderen en taalles. Af en toe krijgen we de vraag of wij ook andere opleidingen kunnen organiseren. Als er voldoende animo is voor bepaalde vakopleidingen die wij nu nog niet aanbieden, zullen we daar serieus mee aan de slag gaan. Cursisten Sinds wij operationeel zijn hebben er zich 45 vreemdelingen aangemeld. 21 vreemdelingen zijn ingeschreven. Daarvan hebben 2 besloten om de opleiding te beëindigen. 1 cursiste heeft haar opleiding horeca afgerond en heeft haar certificaat behaald. Medewerkers en vrijwillige vakdocenten Voor IETA werken 3 medewerkers, in totaal 1,4 fte’s. 25 vrijwillige vakdocenten en het bestuur 5 vrijwilliger die zich met bestuurlijke zaken bezig houden. Kennisoverdracht IETA is een opleidingsinstituut voor vreemdelingen die zelfstandig terug
willen naar het land van herkomst of vreemdelingen die een verblijfsvergunning krijgen. In deze fase bieden we vakopleidingen aan degene die gaan terugkeren naar het land van herkomst. In de toekomst gaan we onze horizon verbreden en organiseren we in de vorm van zinvolle dagbesteding vakopleidingen voor de vergunninghouders en ook mensen die in afwachting zijn van een beslissing op hun asielaanvraag. Ik wil hierbij aantekenen dat wij ons enkel en alleen zullen bezighouden met het organiseren van vakopleidingen. IETA zal zich niet mengen in de politieke discussie over het asiel- en terugkeerbeleid. Mensen die een vak willen leren zijn altijd welkom. Eind 2016 verblijven er 2000 vreemdelingen in verschillende opvanglocaties in Ter Apel. Ter Apel, de Asielhoofdstad van Nederland, biedt genoeg kansen. Vanuit Ter Apel kunnen we het verschil maken: onze vakkennis en expertise overdragen aan mensen die dat nodig hebben. Hierdoor helpen wij sommige vreemdelingen met de opbouw van een nieuw bestaan in het land van herkomst en anderen met integratie in de Nederlandse samenleving. Nelson Mandela zei eens: “educatie is het krachtigste wapen dat we kunnen gebruiken om de wereld te veranderen.” Dat is voor mij de inspiratiebron waar ik energie uitput.
Vrijwillige vakdocent Bouw-breed Jan Schnieders met zijn cursisten.
De kracht van het onderwijs Joke Löhr Programmamedeweker Uit mijn mobiele telefoon die op de balie van het IETA-pand aan de Hoofdstraat in Ter Apel ligt klinken via Spotify warme klanken uit Mali: Amadou & Mariam. De tafels in de grote kantoorruimte zijn tegen elkaar gezet, een groot stuk plastic eronder, oude kranten erop, bovenop die kranten 5 grote tubes verf: naast zwart en wit de 3 basiskleuren (rood, geel en blauw wordt mij net ingefluisterd door vrijwillig vakdocent Bert), penselen in soorten en maten, keukenrol en lege appelmoespotjes gevuld met water. Om de tafels 4 mannen uit 4 verschillende landen (Algerije, Iran, Nederland en Mali (vanwege die laatste Amadou & Mariam) die
3
samen 2 grote schildersdoeken inkleuren met alle mogelijke kleuren, allemaal gemaakt van die 3 basiskleuren. Bert legt zo af en toe iets uit maar laat de deelnemers vooral ook zelf ontdekken wat ze kunnen maken van 3 basiskleuren. Vorige week werkten er ook 2 dames mee aan dit project, één van die twee, afkomstig uit Kameroen, was verrukt toen ze ontdekte dat je van blauw en geel groen kunt maken. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze mooie kunstwerken maken met z’n allen en dat de wanden van het kantoortje van de programmamedewerkers binnenkort opgefleurd worden met 2 echte IETA schilderijen. De ‘schilder’ uit Iran is overigens geen IETA-cursist in de officiële zin van het woord: hij heeft een tijdelijke verblijfsvergunning en kwam langs om te vragen of hij bij IETA Nederlands kan leren. Dat deed hij trouwens in bijna correct Nederlands, maar dit terzijde. Vroeger was hij in zijn thuisland lasser van beroep. Daarom hebben we het op een akkoordje gegooid: wij geven hem Nederlandse les, hij wordt voor ons vrijwillig docent lastechniek. Prima geregeld, toch?!
Joke Löhr tijdens intakegesprek
Ik ben moe, het was een drukke week. Moe maar voldaan. En zó blij met deze baan. De leukste die ik ooit gehad heb, nog nooit eerder
haalde ik zo veel voldoening uit werk. Wat heb ik al veel aardige nieuwe mensen leren kennen: collega’s, bestuursleden, cursisten uit veel verschillende landen, relaties, maar vooral ook heel veel vrijwillige vakdocenten, die allemaal bijdragen aan een betere toekomst voor IETA-cursisten. De mannen van de techniek- en bouwopleiding hebben me meerdere malen laten weten dat ik me maar beter niet al teveel met de inhoud van het lesprogramma kan bemoeien, want daar heb ik geen verstand van (en gelijk hebben ze). Gelukkig kan de invulling van de vakopleidingen met een gerust hart over worden gelaten aan deze leermeesters, ze hebben stuk voor stuk heel veel ervaring en kennis! Er zijn al mooie dingen tot stand
en draad dan ik ooit zal kunnen: er zijn brillenhoesjes gemaakt, mooie schoudertassen en zelfs een (bed-) laken met bijpassende kussensloop. Vanmorgen ook bezoek gehad van Matje Mattheij, projectmedewerker bij de Stichting WereldWijd. WereldWijd is verantwoordelijk voor het samenstellen van de gereedschapskisten / toolboxen die IETA-cursisten aan het eind van de opleiding c.q. bij terugkeer naar het land van herkomst kunnen krijgen. Een leuke ontmoeting. We hebben over samenwerking gepraat natuurlijk maar Matje nam bovendien een man uit Niger mee die sinds kort op de VBL in Ter Apel verblijft en die graag een IETAopleiding ICT wil gaan volgen. We hebben telefonisch contact gezocht
“Gelukkig kan de invulling van de vakopleidingen met een gerust hart over worden gelaten aan deze leermeesters, ze hebben stuk voor stuk heel veel ervaring en kennis!”
gekomen tijdens deze opleidingen, zo mag ik me inmiddels de gelukkige bezitter noemen van een door een IETA-cursist gezaagd, getimmerd en geschilderd vogelhuisje. En de lastafel die nodig is voor de lasopleiding werd door docent en cursist zelf gemaakt, niet alleen een mooie praktijkopdracht maar ook nog eens kostenbesparend. Sinds afgelopen dinsdag zijn er 3 ochtenden per week lessen in textiele werkvormen op kantoor. De docenten van deze opleiding zijn ook al zo ervaren! En de 2 (mannelijke) cursisten kunnen na 6 uur les al een stuk meer met naald
met de DT&V regievoerder van deze meneer en die ging onmiddellijk akkoord met inschrijving, dus direct maar een intakegesprek gevoerd. Gisteren was ik bij VluchtelingenWerk op de VBL, daar had ik een intakegesprek met een man uit Irak. Het feit dat hij aan een rolstoel gebonden is belemmert hem om in te stromen in de techniek- of bouwopleiding, maar hij wil graag nog veel meer weten over computers dan hij nu al doet, dus we kwamen samen al snel tot de conclusie dat de ICT-opleiding echt iets voor hem is. Voor de jongeman uit Bangladesh die door
4
VluchtelingenWerk werd aangemeld is het nog even afwachten of er gestart kan worden met een opleiding, maar ook hij toonde interesse in computers. Op dit moment is er één vrijwillige vakdocent ICT, een hele goeie, maar hij heeft al 2 cursisten onder zijn hoede die hij -vanwege het niveauverschil- apart van elkaar opleidt, waarmee hij dus 4 dagdelen per week druk is. Chapeau! Ik moet als een speer op zoek naar meer ICT docenten! Als jullie mensen kennen die dit zouden kunnen en willen doen dan hoor ik het graag! Woensdag was ik bij De Bosrand omdat een meneer uit China daar op die dag zijn eerste les horeca had. Bij aankomst trof ik docent en cursist samen achter de laptop aan met daarop een vertaalprogramma Nederlands-Chinees (Mandarijn): met een beetje creativiteit kun je best met elkaar communiceren! Later hoorde ik dat deze cursist diezelfde dag al Chinees heeft gekookt voor gasten van De Bosrand. Daar word ik nou blij van. Dinsdag vernam ik van een
alle ins en outs van o.a. een Daihatsu, Mercedes en VW Polo eigen maakt. Hij kan er geen genoeg van krijgen en vroeg me vorige week of hij niet nog een dag extra naar ‘school’ kan gaan. Op dit moment staat hij even verderop mee te schilderen aan het IETA kunstwerk: dat kan hij ook al zo goed. Afgelopen maandag was ik vrij, maar vorige week maandag was ik getuige van een rekenles hier op kantoor, van alles en nog wat werd er opgemeten: kozijnen, deuren, er werden hoeken berekend, enz. Hulpmiddel daarbij was niet alleen een rolmaat maar o.a. ook een doos vol dominostenen om het rekenen te vergemakkelijken. De cursist moet volgende week uitrekenen hoeveel stenen hij moet bestellen voor het leggen van de badkamervloer, uitgaande van een tekening waarop de maten van de badkamer staan aangegeven. Als je in je land van herkomst een bouwbedrijfje op wilt zetten is het handig om niet alleen van wanten maar ook van rekenen te weten! Maandag komen ook de vrijwillige
“EDUCATION IS THE ABILITY TO MEET LIFE’S SITUATIONS” potentiële vrijwilliger autotechniek dat hij bijna zeker is van een betaalde baan en dus niet voor ons aan de slag kan gaan. Fijn voor hem! Maar jammer voor ons. Autotechniek is ook zo’n mooie IETA-opleiding. Eén van de cursisten (uit Algerije) gaat 3 dagdelen per week naar de loods aan de Nomdenweg waar hij zich, onder begeleiding van een paar zeer ervaren vrijwillige automonteurs,
taaldocenten langs voor een brainstormsessie over taallessen en hoe die het beste ingevuld kunnen worden. Dat was in het kort mijn IETA-week, het was wat mij betreft weer een goeie! Maar uiteraard is een goede IETA-week niet mogelijk zonder vrijwilligers en daarom maak ik een diepe buiging voor jullie allemaal!
Ik ga de kunstschilders van een bekertje fris voorzien en misschien neem ik zelf ook nog even een penseel ter hand. Voor de broodnodige ontspanning zeg maar. Daarna ga ik ‘weekend vieren’ en relaxen, om er a.s. maandag weer vol goede moed tegenaan te kunnen gaan.
Eerste lesweek Trees ter Haar Vakdocent Textielbewerking Trees ter Haar, vakdocent textiele werkvormen, evalueert de eerste lesweek in een mailtje aan haar medevakdocenten. De textiellessen vinden plaats op kantoor bij IETA en de deelnemers zijn een man uit Mali en een man uit Afghanistan. De heren krijgen 3 ochtenden per week les, deze lessen worden beurtelings verzorgd door Wil, Anneke en Trees. “Zo, onze eerste week zit erop. In de eerste les hebben onze leerlingen de naaimachine leren kennen en met vervilte stof een brillenhoesje geknipt en genaaid en zij hebben eerst op papier recht leren naaien. In de tweede les hebben zij van Anneke een tas leren naaien en één leerling gaf aan graag een laken te willen naaien. In de derde les heeft leerling 1 een laken genaaid en een sloop met inslag en rondom Engelse naden. En leerling 2 heeft een gevoerde tas genaaid. Joke had haar broeken meegenomen om korter te laten maken, maar daar zijn wij niet aan toegekomen. Misschien iets voor de vierde les. Leerling 1 wil graag een fietstas maken, maar daar hebben wij het materiaal niet voor. En toen hadden wij het over een rugtas. Is dat misschien iets?”
5
Maatwerk Carolien Pielage Empowerment Een stukje schrijven voor de IETA nieuwsbrief... dat klinkt groot! Terwijl het verzoek bij me wordt neergelegd, schiet er van alles door mijn kop. Uiteindelijk begin ik maar met schrijven. Binnenkort keert Evelline terug naar Kameroen. Dat moet. Wat ik daarvan vind laat ik buiten beschouwing. Liever vertel ik hier wat ik denk te hebben gezien terwijl ik deze Afrikaanse vrouw heb mogen coachen. Alhoewel het een spannend en kwetsbaar proces is om terug te moeten keren naar je land van herkomst, biedt een opleidingstraject hoop! Het uitwisselen van kennis (sharing skills) werkt inspirerend. Maar het vraagt ook van een cursist om het hoofd omhoog te houden, om aan te pakken. Hoe mooi is het dan om dit te zien? Evelline had de moed om keihard te werken tijdens haar verkorte, en daarmee dus ook extra intensieve, horeca opleiding. Ze was gemotiveerd, maakte haar huiswerk en toonde initiatief. Alhoewel niemand op dit moment kan voorspellen hoe het haar zal vergaan als ze eenmaal thuis is aangekomen, durf ik voorzichtig de verwachting uit te spreken dat ze haar eigen bedrijfje zal gaan runnen. Bij de Bosrand heeft ze prachtige praktijkervaring opgedaan. Verder hebben we gebrainstormd over financiën en over het omgaan met veranderingen.
Bovendien heeft ze een naam voor haar onderneming bedacht en een Facebook pagina aangemaakt. Het begin is er dus al. Ook dat klinkt groot! Maar eigenlijk zit het mooiste element van het begeleiden van mensen in de kleine dingen. Dat je op het juiste moment een hand uitsteekt. Dat je authentiek blijft en doet wat je kunt. 'Changing lives' zit verscholen in een blik, een lach, een traan, in een gebaar, in wat je zegt... Evelline geeft aan dat het belangrijkste wat ze heeft geleerd, samenhangt met de emotionele boost en inspiratie die ze heeft ervaren. Noem het maar een stukje 'geef nooit op' mentaliteit. Wat ze met zich meeneemt is de wetenschap dat het niet vanzelf zal gaan, maar dat ze keihard zal moeten (blijven) werken. Wat ze heeft verandert is haar manier van denken, haar mindset. Ze heeft nieuw en ander perspectief gekregen!
Vrijwillige vakdocent Empowerment Carolien Pielage en haar cursiste uit Kameroen
“Maar eigenlijk zit het mooiste element van het begeleiden van mensen in de kleine dingen. Dat je op het juiste moment een hand uitsteekt.”
6
Schitterend werk Andries Kieffer Vakdocent ICT Januari 2014, mijn vrouw en ik bezoeken de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente Vlagtwedde in hotel Boschhuis te Ter Apel. Hier ontmoet ik een vriend van me, Arnold Winkel, die me voorstelt aan Mehran Pourmiri van stichting IETA. Mehran legt me uit waar stichting IETA voor staat en wat de plannen zijn. Mijn interesse is gewekt en ik biedt aan om in een later stadium eens van gedachten te wisselen over hoe en op wat voor manier ik iets zou kunnen betekenen voor IETA. Later dat jaar heb ik contact met Arnold Winkel die me vraagt of ik eens langs zou willen komen om te praten over een rol die ik als vakdocent zou kunnen vervullen.
Vrijwillige Vakdocent ICT Andries Kieffer en zijn cursist
Via Joke Löhr, programmamedewerkster IETA krijg ik een uitnodiging om 22 oktober 2014 in gesprek te gaan met Mehran Pourmiri aangaande mijn eventuele rol als vakdocent. Ik tref daar een aardige en uiterst gedreven man aan en we hebben een zeer goed gesprek over mijn rol
als vakdocent bij stichting IETA. We komen overeen dat ik in eerste instantie ga werken als vakdocent ICT (hardware en software) maar eventueel ook inzetbaar ben als vakdocent Elektrotechniek. 11 november 2014 ( Sint Maarten ) is het zo ver. Ik krijg twee cursisten toegewezen die een opleiding ICT willen volgen. Een jongeman uit Bangladesh en een iets minder jonge man uit Nigeria ontmoet ik samen met Joke Löhr in de ISKdependance van de RSG aan de Ter Apelervenen. We spreken af de opleiding te zullen doen op maandagmiddag en vrijdagochtend in het handwerklokaal aldaar waarbij de RSG een tweetal computers beschikbaar stelt. Al snel blijken de interesses van beide heren en de aanwezige computerkennis dusdanig ver uit elkaar te liggen dat gezamenlijk lesgeven niet wenselijk dan wel onmogelijk is. De ene leerling krijgt nu op maandag en vrijdag les in het omgaan met Windows en het werken met het Microsoft office pakket. De andere leerling krijgt op woensdag en donderdag onderricht op hardware matig computerniveau en in het bouwen van websites.
cursist en dus iedere keer weer anders, afhankelijk van de kennis en interesse van de cursist. Ik vind het echt schitterend om te doen, met name het doel waar naar wij streven, namelijk vreemdelingen die terug keren naar hun land van herkomst een opleiding mee te geven waarmee ze aldaar een betere toekomst tegemoet kunnen gaan. Mijn beide leerling zijn zeer gemotiveerd en ook zij vinden de opleiding prachtig. Al met al heb ik naast mijn zeer drukke muzikale bezigheden, ik ben bassist bij drie verschillende bands, een leuke extra vrijetijdsinvulling gevonden als vakdocent bij IETA !
“Wat ik interessant vind aan deze opleiding is dat er niets aan lesmateriaal is en dus alles zelf moet ontwikkelen. Het is maatwerk afgestemd op de aangeboden cursist en dus iedere keer weer anders, afhankelijk van de kennis en interesse van de cursist.”
Wat ik interessant vind aan deze opleiding is dat er niets aan lesmateriaal is en ik dus alles zelf moet ontwikkelen. Het is maatwerk afgestemd op de aangeboden
7
Werving cursisten Iris van Oosten Programmamedewerker Ten eerste wil ik mij graag even voorstellen. Mijn naam is Iris van Oosten, ik ben 22 jaar en ik werk sinds de zomer als programmamedewerker bij Stichting IETA. Jullie zien mij voornamelijk op de woensdagen en bij de presentaties. Als programmamedewerker houd ik mij bezig met taken op het gebied van de vrijwillige vakdocenten en cursisten. Omdat wij graag veel cursisten willen opleiden, geef ik presentaties bij Asielzoekerscentra. Deze presentaties worden gegeven aan de mogelijke cursisten zelf, maar ook aan medewerkers van verschillende organisaties op de centra. In dit stukje wil ik jullie graag laten weten, wat mijn ervaringen zijn bij deze presentaties. Tijdens de eerste maanden heb ik een aantal presentaties gegeven, namelijk: - Voor DT&V Ter Apel (Dienst Terugkeer en vertrek) - Voor DT&V Emmen - Voor een aantal medewerkers van COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) - Voor een groep medewerkers van VluchtelingenWerk - Voor een groep vrouwen uit Ethiopië en Eritrea bij de Gezinslocatie in Emmen - Voor een groep van medewerkers van het AZC in Musselkanaal
Het geven van deze presentaties is een erg interessante en gevarieerde taak die ik mag uitvoeren voor stichting IETA. Medewerkers van organisaties vinden het een goed initiatief en zijn enthousiast over IETA. De Voorlichting bij de vrouwengroep in Emmen was mijn eerste directe presentatie voor cursisten. Het was erg leuk en zal mij altijd bij blijven. Er was een tolk die alles vertaalde wat ik vertelde, daarnaast renden er kinderen rond in de zaal. De mensen waren erg geïnteresseerd en dankbaar en wilden graag een cursus volgen bij stichting IETA. De mensen werden gemotiveerd omdat zij afbeeldingen zagen van hoe cursisten samen met de vakdocenten aan het werk waren. Jammer genoeg was kinderopvang niet mogelijk, wat noodzakelijk is tijdens de cursussen voor de kinderen van cursisten uit een gezinslocatie. Daarom hebben wij hier voor nu geen cursisten kunnen werven. Wij proberen hier de komende tijd nog een oplossing voor te vinden. Door deze presentatie kwam ik er achter dat een folder alléén soms niet genoeg is. Door naar (groepen) mensen toe te gaan en ze te vertellen over IETA: over wat de stichting en de vrijwillige vakdocenten aan deze cursisten kunnen bieden, kun je de mogelijke cursisten bereiken, empoweren en motiveren. Ik wil jullie bedanken voor jullie goede inzet voor de stichting en als
jullie nog mooie afbeeldingen hebben van lessen of tips voor in een presentatie, hoor ik het graag van jullie. Want wat niemand moet vergeten, wij samen maken IETA.
Tips Interessante links:
Praktijkvoorbeeld van de Stichting WereldWijd
Boniface uit Burundi, 9 jaar in Nederland waarvan 5 jaar illegaal https://www.youtube.com/wa tch?v=oQybE56s_oc https://www.youtube.com/wa tch?v=myOVOg9Vq6w Heb je gezien?
‘Rot op naar je eigen land’. Een tv programma op de EO (Evangelische Omroep). Mensen met een verschillende visie op het asielzoekersbeleid gaan een aantal weken leven als een vluchteling. Voor de mensen die het willen terugkijken, het programma was te zien op: 20 t/m 23 januari, om 21.15 u.
8
Opening vakopleiding autotechniek in de loods van Foppe Wesseling op maandag 10 november 2014
Stichting IETA (International Education Ter Apel) Hoofdstraat 39, 9561 JB Ter Apel tel :
0599 – 820 992
fax :
0599 – 820 993
e-mail:
[email protected] website: www.ieta.nl
9
