JAARVERSLAG 2009
Stichting Kruispunt
INHOUD
Voorwoord door de voorzitter, Jaap van Vliet
2
Activiteitenverslag 2009
4
Terugblik op 2009 door Anton Metske, pastor
5
Ervaringen van Hans (een bezoeker)
8
Kruispunt door Arjan (een bezoeker)
9
De postbode, door Anton Metske, pastor
10
Ervaringen van gastvrouw Dolly Kokke
11
Kookgroepen voor Stichting Kruispunt
12
Financieel jaarverslag 2009 door Willem Nass, penningmeester
14
Schenkingen
16
Gegevens stichting Kruispunt
17
Aanmeldingsformulier donateurschap
18
1
VOORWOORD DOOR DE VOORZITTER Handen uit de mouwen! De weersomstandigheden aan het einde van 2009 lieten zien dat een voorziening als Kruispunt dringend nodig is. Meestal is Kruispunt tijdens de openingsuren vol met ongeveer 35 bezoekers; tijdens de laatste dagen van het jaar was er meer nodig dan deze 35 plaatsen. Desondanks is er het afgelopen jaar nu en dan noodgedwongen sprake geweest van een heel krappe bezetting van medewerkers en vrijwilligers door vertrek en langdurige ziekte. Verschillende medewerkers en vrijwilligers hebben overuren moeten draaien. Een nieuwe gastvrouw werd aangesteld na het vertrek van één van de gastheren. Elke dag weer waren er de kookploegen uit diverse geledingen van de samenleving en uit de kerken. Zij doen belangeloos boodschappen en koken voor onze bezoekers en leveren daarmee een morele en financiële bijdrage aan Kruispunt. Mijn complimenten en dank gaan uit naar allen die zich voor dit alles hebben ingezet. Evenals vorige jaren heeft Kruispunt in 2009 zijn rol in de stad Arnhem en binnen de ‘keten’ van voorzieningen voor dak- en thuislozen naar mijn mening dan ook naar vermogen gespeeld. Maar wat is ‘naar vermogen’ en: hoe kan het beter? Volgens de Stichting Ketennetwerk zijn ketenpartners organisaties die activiteiten uitvoeren in een op elkaar aansluitende keten. Zij maken daartoe onder meer afspraken over doelen, doelgroep(en), resultaten en de te leveren capaciteit en iedere partner heeft daarvoor voldoende capaciteit beschikbaar en is hierop aanspreekbaar. Daarnaast werken zij samen op het gebied van kwaliteit, innovatie, professionalisering en ICT en communiceren zij over gemeenschappelijke doelen, activiteiten en bereikte resultaten. Maar gaat het in ons werk wel om op elkaar aansluitende onderdelen waar we ons mee bezig moeten houden? In een professionele keten dreigt elke schakel zijn eigen werkzaamheden uit te voeren en vervolgens het onderwerp van zijn bemoeienis, in dit geval de dak/thuisloze, door te schuiven naar de volgende schakel die ook weer zijn eigen ‘ding’ doet. Vaak staat hierbij de financiering, de ‘productdefinitie’ en de daarmee samenhangende financieringsgrondslag centraal en niet het belang van het onderwerp van onze zorg en dienstverlening, zo blijkt uit praktijk en onderzoek. Moeten we als organisatie niet veel meer dan nu mogelijk is een kring van betrokkenheid vormen om de dak/thuisloze en op het juiste moment dat doen wat vanuit diens belang op dat moment van zijn of haar levensloop gedaan moet worden? Voor veel van onze bezoekers is niet het oplossen van alle problemen het te bereiken doel; het leren omgaan met onvolkomen omstandigheden en het bevorderen van de kwaliteit van leven zijn zeker zo belangrijk. Mede vanuit die gedachte is samenwerking met andere organisaties in Arnhem van een zo groot belang. En mede daarom hebben we vanuit Kruispunt ook deelgenomen aan besprekingen aangaande de opvang van ex-gedetineerden in de stad, het gemeentelijke project ‘Breekijzer’. Dit project beoogt terugkerende ex-gedetineerden, na het uitzitten van hun detentie, weer in te bedden in de Arnhemse samenleving. Deze samenwerking, het gebruikmaken van al bestaande diensten en gebruikmaken van ruimten en kennis van zaken, kan naar mijn mening ‘vleugels’ geven aan deze nieuwe ontwikkeling. Het kan bovendien de verschillende individuele instellingen versterken in hun werk. Maar ook hier hebben we helaas moeten constateren dat in de uitvoering instellingsbelangen en regelgeving het vooralsnog hebben gewonnen van werkelijke innovatie en het bundelen van kracht tot een werkelijk ‘breekijzer’. Zonder verdere toelichting werd het contact met Kruispunt verbroken en de samenwerking met andere partijen voortgezet. Een illustratie van de minder positieve kanten van het moderne ‘keten- en productiegericht denken’.
2
Aan het begin van dit nieuwe jaar kan ik niet zo optimistisch zijn als vorige jaren, hoezeer een optimistische toonzetting ook bij mij en bij Kruispunt past. Ik wil daarvoor het een en ander vanuit het bestuur met u delen. Het bestuur van Kruispunt is er niet één van besturen op afstand. Bestuursleden zijn genoodzaakt om verschillende praktische zaken zelf ter hand te nemen. Financiën, fondsenwerving, secretariële werkzaamheden, personeelszaken; we moeten als bestuur de handen uit de mouwen steken! Het is naast andere werkzaamheden een flinke klus en soms ontbreekt ons professionele kennis. Wij hebben het afgelopen jaar ook enkele bestuurswisselingen meegemaakt. Monique Maan en Jeanne van Engelen verlieten helaas het bestuur. Wij zijn echter gelukkig met het toetreden van Sjoerd Meulensteen tot het bestuur en wij zijn nog op zoek naar een bestuurslid dat zich wil inzetten voor met name de personele zaken en het werven van vrijwilligers. Zoals u uit vorige jaren bekend, werken wij al ruim drie jaar met een te lage bezetting waar het gaat om de pastores. Een langdurige ziekte van één van hen was daarvan de oorzaak. Anton Metske is gedurende die periode de enige pastor in vaste dienst. Wij werden en worden op dit terrein daarnaast nog steeds ondersteund door Geerdien de Jong. Maar financiële tekorten maken het voor ons op dit moment nog steeds onmogelijk om een nieuwe definitieve oplossing te realiseren. Van de gemeente Arnhem krijgen wij een behoorlijke basissubsidie waarmee een groot deel van de personele kosten kan worden gedekt. Desondanks is het jaar in jaar uit nodig om via andere wegen geld binnen te halen bij maatschappelijke organisaties, particulieren en fondsen. Een probleem is dat wij vooral op zoek zijn naar geld voor de reguliere exploitatie; fondsen willen vaak wel geld uitgeven, maar vooral wanneer het gaat om specifieke projecten. Meestal lukt het wel in de loop van het jaar om de financiering rond te krijgen. Maar in deze tijd is het niet eenvoudig en het blijft een eeuwige strijd om onze broek op te houden; ook hier moeten de handen uit de mouwen. Dat betekent voor dit moment: geen geld om een nieuwe pastor aan te trekken, met het risico van overbelasting van de aanwezige beroepskrachten. Ik wilde u deze informatie vanuit het bestuur niet onthouden. Niet om te klagen, maar vooral u te laten zien wat er mee gemoeid is om Kruispunt staande te houden en te laten zien dat we het zonder uw steun, als betrokkene bij Kruispunt, niet redden. Gelukkig verheugen wij ons steeds in grote belangstelling van personen en groepen in de Arnhemse samenleving. Er wordt voor Kruispunt veel vrijwillig – maar nooit vrijblijvend – werk verzet door individuele- en groepen vrijwilligers. Ik wil iedereen die met Kruispunt is verbonden hartelijk dankzeggen voor zijn of haar betrokkenheid en inzet in het afgelopen jaar en wij, medewerkers, bestuur en vooral onze bezoekers, rekenen ook in de volgende jaren weer op u.
Jaap A. van Vliet, voorzitter
3
ACTIVITEITENVERSLAG STICHTING KRUISPUNT 2009 De aard van het werk van Kruispunt laat niet toe dat er wordt gewerkt met een vorm van ‘jaarproductieplanning’. Dit zou leiden tot aanbodgerichte zorg en hulp, die niet past bij de vragen en noden van de bezoekers en uiteindelijk tot het afhaken van hen die onze aandacht het meest nodig hebben. De aard van de vaak chronische problematiek van de bezoekers maakt het nodig, dat vooral wordt ingegaan op de noden van de bezoekers, zoals zij zich op dat moment voordoen. Het gaat om vraaggerichte zorg en aandacht. Stabiliseren, rust, regelmaat, geven van informatie en aandacht zijn noties die daarbij passen. Een groot deel van het werk van de pastor bij Kruispunt bestaat dan ook uit persoonlijke contacten met de bezoekers van het Kruispunt. Zij komen langs bij het spreekuur of spreken apart met de pastor tijdens de inloopmomenten. Ook worden zij bezocht op hun kamer, in de gevangenis, het ziekenhuis, de afkickkliniek of waar zij zich verder bevinden. In deze contacten komt van alles aan de orde: vragen over zingeving en geloof, frustraties die opgelopen zijn in pogingen een verbetering te brengen in het eigen lot, onzekerheid over waar aangeklopt moet worden voor passende hulp. Waar de bezoeker dit wenst, gaat de pastor mee naar een hulpverleningsinstantie. Zo’n verzoek kan gedaan worden omdat men opziet tegen het gesprek en bang is de eigen hulpvraag niet goed onder woorden te kunnen brengen of uit angst voor eigen opkomende agressie tegenover hulpverleners. Er wordt veel doorverwezen naar hulpverlenende instanties. Vanzelfsprekend legt de pastor dan ook regelmatig contact met deze instanties. Soms kan op die manier voorkomen worden dat een bezoeker met een specifieke hulpvraag bij de verkeerde instantie terechtkomt en het gevoel krijgt eindeloos van het kastje naar de muur gestuurd te worden. De aard van de gesprekken verandert over het algemeen als de situatie van de bezoeker verandert. Iemand die net dakloos is komt met heel praktische vragen als: waar kan ik eten? Waar kan ik slapen? Waar kan ik mijn kleren (laten) wassen? Als deze eerste praktische vragen beantwoord zijn, volgen er vaak andere gesprekken waarin achterliggende vragen aan de orde komen: Hoe heeft het zover kunnen komen? Waar haal ik de moed vandaan om weer opnieuw iets op te bouwen? Kan ik mijn familie nog onder ogen komen? De pastor neemt ook deel aan vergaderingen van het zogenaamde circuitoverleg, een vorm van ketensamenwerking waarin hulpverleners van verschillende instanties die met dak-en thuislozen werken overleg voeren en zorgen over cliënten met elkaar kunnen delen met als doel: ervoor zorgen dat geen mensen buiten de boot vallen. Deze taken nemen ongeveer de helft van de tijd van de beroepskrachten in beslag. Daarnaast zijn in het afgelopen jaar ook meer te kwantificeren activiteiten gebeurd in en vanuit Kruispunt die meer zichtbaar zijn dan het bovenstaande: • Het gemiddeld aantal bezoekers was 37 per dag, 6 dagen per week. • De dagelijkse maaltijden, zo’n elfduizend per jaar en daaraan gekoppeld de verschillende activiteiten die hier binnen gebeuren, individueel, of samen met anderen. • In 2009 hebben we 336 verschillende bezoekers geteld die door de pastores, de gastvrouwen en –heren en tientallen vrijwilligers werden ontvangen. • Het aantal in Kruispunt geïnvesteerde – onbetaalde – uren van vrijwilligers bedroeg in 2009 circa 8000 (!)
4
TERUGBLIK OP 2009 Pastorale terugblik *
Ik doe tijdens de inloop een spelletje Rummikub met Ans, een vrij stille vrouw, die soms wat afstandelijk overkomt. Opeens zegt ze: “O ja, je krijgt de groeten van mijn zoontje.” Ik heb dat zoontje nog nooit gezien, sterker nog: ik wist niet eens dat ze een zoon had. Daar heeft ze het nog nooit over gehad, zoals ze eigenlijk nooit veel over zichzelf vertelt. Voorzichtig vraag ik door over haar zoontje dat bij een pleeggezin blijkt te wonen. Ze ontmoet hem eens in de twee maanden. Er komen nu allerlei verhalen boven. Als het emotioneel wordt kan Ans veilig zich op de rummikub-stenen concentreren om even later weer een stukje van het verhaal verder te vertellen. Ze heeft in ieder geval haar zoontje verteld dat ze vaak bij het Kruispunt komt en ook over mij heeft ze verteld. Nu krijg ik de groeten. Het is tekenend voor vele contacten die gelegd worden bij het Kruispunt. Er is veiligheid voor nodig om je verhaal te kunnen doen. Er moet geen druk gevoeld worden om je verhaal te vertellen en je doopceel te lichten. Onderhand is dat een handelsmerk geworden van deze plek, waar we er met pastores, gastvrouwen- en heren en vrijwilligers aan werken dat er veiligheid gevoeld kan worden. De zaterdag na ons Rummikub-onderhoud komt Ans na afloop van de viering naar me toe en fluistert in mijn oor: “die kaars die ik heb aangestoken, dat was voor mijn zoontje”. Ik zeg tegen haar: “Wat mooi, dan branden er twee kaarsen voor hem, want die kaars die ik heb aangestoken was ook voor hem.” Een plek waar je je veilig voelt, een vrijplaats. Het luistert nauw om zo’n plek te creëren en te behouden als vrijplaats. Ik merk het ook weer als een hulpverlener belt en zijn zorgen deelt over Klaas, één van onze bezoekers. Hij regelt medicatie en financiën voor Klaas, maar die is al een tijd niet komen opdagen. Het is ondertussen aan Klaas al goed te merken dat hij een tijd lang zijn medicatie niet gekregen heeft: hij is danig in de war en reageert agressief op stemmen die alleen hij hoort. Zo agressief dat het soms lastig is andere bezoekers rustig te houden, wanneer zij denken dat Klaas tegen hen tekeer gaat in plaats van tegen de stemmen. Ik overleg met de hulpverlener wat we kunnen doen voor Klaas. We kunnen de hulpverlener niet zomaar hier Klaas laten opzoeken. Daarmee zou de gevoelsmatige veiligheid voor Klaas verdwenen zijn. De vrijplaats zou geen vrijplaats meer zijn. We spreken af dat de hulpverlener een brief voor Klaas naar het Kruispunt stuurt en dat ik die aan hem overhandig. Dan kan Klaas ermee doen wat hij wil. Uiteindelijk besluit Klaas het contact met de hulpverlener weer op te nemen en na verloop van een paar weken is duidelijk dat hij zijn medicatie weer krijgt: Klaas is weer dezelfde gezellige Klaas als voorheen. Op deze manier zijn er veelvuldig contacten tussen de pastor en hulpverlenende instanties, georganiseerd, bijvoorbeeld via een “circuit-overleg”, maar ook spontaan. Soms zijn het bezoekers zelf die mij in contact brengen met een stukje van het netwerk waarin zij zich bevinden. Wanneer ze bijvoorbeeld vragen of ik mee wil gaan naar een gesprek bij een instantie waar ze tegenop zien. Of zoals Jos, die me vertelt dat zijn moeder zich ernstige zorgen maakt over hem, terwijl ze het toch al zwaar genoeg heeft, ook zonder verslaafde zoon. Jos maakt zich op zijn manier ook zorgen om zijn moeder, terwijl hij heel goed beseft dat hij haar weinig steun te bieden heeft. Hij vraagt mij contact met haar op te nemen. Dat doe ik en ik bezoek zijn moeder, we praten over Jos en weten dat Jos dat prima vindt. Als ik later een andere Kruispunt-bezoeker bezoek in een afkickkliniek ontdek ik dat ook Jos zich daar sinds kort
5
heeft laten opnemen en zijn moeder is op dat moment bij hem op bezoek. We praten even met zijn drieën. En later, als Jos voortijdig de kliniek verlaten heeft en weer zwaar aan de drugs zit, houd ik contact met zijn moeder. Drie keer vieren we een trouwdienst in 2009 bij het Kruispunt. De eerste trouwerij is helemaal in Taizé-stijl, want de bruidegom, één van de vaste bezoekers van het Kruispunt, heeft zijn bruid leren kennen tijdens een Taizé-reis vanuit het Kruispunt. De tweede trouwerij is van een SPH-studente, die acht maanden stage heeft gelopen bij het Kruispunt. Ze gaf aan dat ze wat de kerk betreft dakloos is, maar dat ze toch graag een trouwdienst zou willen en dat eigenlijk voor haar het Kruispunt in die acht maanden “haar kerk” geworden is. Zo gezegd, zo gedaan. In een zaterdagse viering vieren we met haar en haar man en met alle Kruispunt-bezoekers hun huwelijk. De neef van de bruidegom heeft beroepshalve heel wat sjieke trouwerijen georganiseerd. Na afloop zegt hij: “Ik heb de prachtigste bruiloften meegemaakt, maar deze vond ik de allermooiste. Wat wordt hier intens meegedaan en gevierd”. En de derde trouwdienst is van twee bezoekers die elkaar bij het Kruispunt hebben leren kennen. Ze waren toen nog dakloos en hebben inmiddels een kind en huisvesting. Als pastor speel ik een dubbelrol: op het gemeentehuis ben ik getuige voor de bruidegom, bij het Kruispunt ben ik de pastor die het huwelijk inzegent. Terwijl we op het gemeentehuis waren hebben vrijwilligers de zaal versierd en heerlijke hapjes en drankjes voor na de viering klaar gemaakt. Dat mensen vragen om een trouwdienst bij het Kruispunt geeft aan dat ze hier het gevoel hebben ergens bij te horen. Dat gevoel hebben zowel bezoekers als medewerkers. Dat gevoel speelt ook een belangrijke rol als ik als pastor een bezoek breng bij iemand in het ziekenhuis. Ik kom daar niet alleen op persoonlijke titel, maar namens de hele bezoekersgroep en namens de vrijwilligers en meestal wordt dat zichtbaar doordat ik een kaart meeneem, waarop iedereen tijdens de inloop zijn of haar naam gezet heeft. Er ontstaan rond de maaltijden ook tussen bezoekers onderling spontaan mooie initiatieven. Ria, Jacob, Freek en Ruurd hebben elkaar bij het Kruispunt leren kennen. Ze hebben heel verschillende achtergronden. De één heeft een opname in de psychiatrie achter de rug, de ander staat na een jarenlange alcoholverslaving net een paar maanden droog, de derde heeft na een periode van dakloosheid net weer een eigen huisje en de vierde is sterk vereenzaamd en kampt met financiële problemen. Wat ze gemeenschappelijk hebben is dat ze alle vier hard moeten knokken om overeind te blijven en niet terug te zakken in waar ze vandaan kwamen. Daar helpen ze elkaar bij. Met morele steun, die soms de vorm aanneemt van een confrontatie: “geef jezelf een schop onder je reet, lamzak!”. Maar ook door samen dingen te ondernemen. Voor de eerste Kerstdag hebben ze besloten om niet naar het Kruispunt te gaan, maar met zijn vieren samen een kerstmaal te bereiden en te nuttigen, compleet met een wild konijn van de poelier. Eén van hen vouwde de week daarop een papiertje voor mij open, waarin een stukje hagel lag waarop hij gekauwd had, om te bewijzen dat het echt om een in het wild geschoten konijn ging. Dat ontroerde me, niet vanwege dat konijn alleen, maar vanwege waar het voor staat. Ergens bij horen en de mogelijkheden weer vinden om daar concreet vorm aan te geven. Bezoekers die bij het Kruispunt komen krijgen de gelegenheid weer ergens bij te gaan horen. Voor sommigen is het lang geleden dat ze werkelijk ergens bij hoorden. Maar ook als je als vrijwilliger wekelijks een dienst draait of wanneer je met één van de vele kookgroepen meedoet en eens in de zoveel tijd in de keuken te vinden bent, ga je bij hen horen. Hoezeer dat waar is merken we als we van een kookgroep te horen krijgen dat één van de vaste kokers overleden is. Voordat we met het gebed voor de maaltijd beginnen vertel ik het de bezoekers, ik steek een kaars aan ter nagedachtenis en het is
6
doodstil in de zaal. Achteraf krijg ik van heel wat bezoekers te horen wat ze met deze man beleefd hadden: “je kon altijd met hem lachen”, “het was echt een gezellige peer”, “ik heb daar vorige keer nog een sjekkie met hem staan roken”. Het treft mij: kokers zijn meer dan inwisselbare figuranten die voor maagvulling zorgen. Ook zij brengen iets eigens mee dat ontvangen wordt. Ergens bij horen, het is heel belangrijk. In de Joods-christelijke traditie is dat al lang bekend: in het Genesis-verhaal is het God zelf die concludeert: het is niet goed dat de mens alleen is. Wij trekken die conclusie nog dagelijks. Een echo van die gedachte van God hoor ik in de brief die Aad me stuurt uit de gevangenis: “Jullie zijn mijn maatjes, ik ga jullie never nooit niet vergeten.”
Anton Metske, pastor * Namen en omstandigheden zijn gewijzigd ter wille van de privacy
7
VAN EEN BEZOEKER
Hierbij een sfeerverslag van het dagelijks eten op het Kruispunt. Ik kom sinds twee en een halve maand bij het Kruispunt en heb het daar enorm naar mijn zin. Ik loop sinds 14 december mee in het daklozencircuit van Arnhem en heb toen kennis gemaakt met het Kruispunt. Het is elke dag weer een hoogtepunt om weer gezellig te gaan eten hier. Er komen gemiddeld 35 mensen per dag eten, er wordt dan Rummikub gespeeld en aan een andere tafel wordt geklaverjast, weer anderen zitten op het internet, dus de sfeer is altijd goed. De anderen zitten lekker te babbelen over koetjes en kalfjes. Ik heb tot nu toe nog geen dag slecht gegeten in het Kruispunt, daarvoor wil ik bij deze de vrijwilligers hartelijk bedanken dat ze elke dag weer zorgen voor een goede maaltijd en op zaterdag heerlijke soep en brood, dat is dan gratis. Op zaterdag hebben we ook een dienst voor we gaan eten. Ikzelf ben niet gelovig, maar ik geniet altijd weer van deze dienst met elke week een ander thema, de ene keer door Geerdien, de andere keer door Anton of Connie (stagiaire). Ik hoop dat ik een beetje heb kunnen verwoorden wat ik vind van het eten bij Kruispunt.
Groetjes, Hans
8
KRUISPUNT Samen eten in een “kerk” is als slapen onder de blote hemel. Ieder heeft zijn eigen ster en elk daarvan is uniek. Geen wereld zo groot en geen heelal zo ondiep brengt al deze sterren samen. Hier is ieder eender met zijn eigen verdriet, geluk, zorgen en oplossingen. Ieder voor zich en God voor ons allen. Geen betoog, geen verwijt. Samen staan we sterk en alleen is maar alleen. Steun voor hen die het nodig hebben en er wordt naar je gevraagd als je rugzak te vol zit. Samen sta je sterk. Bouw je piramide met een goed fundament. Je wordt beloond om je daden en je doen omdat er van boven naar je gekeken wordt. Alle putten sluiten aan op een riool en alle riolen komen samen. Zie hier: saamhorigheid en barmhartigheid drijven ons tot een weg naar het open water waar we vrij zullen zijn.
Arjan (bezoeker van het Kruispunt)
9
DE POSTBODE Ik kom hem tegen in de bus. Of eigenlijk: hij komt mij tegen, ik had hem zo snel niet herkend. Als hij instapt, komt hij regelrecht op mij af, gaat naast me zitten en kijkt me lachend aan. “Je herkent me niet meer, he?” vraagt hij. Nee, inderdaad herken ik hem niet. Als hij vertelt wie hij is (laat ik hem maar even Ahmed noemen) zie ik het ineens. Hij ziet er heel wat beter uit dan ik een paar jaar geleden van hem gewend was. Hij vertelt wat hij de afgelopen jaren gedaan heeft. Hij heeft in een afkickkliniek gezeten en heeft het hele traject via begeleid-kamer-wonen naar zelfstandig wonen met goed gevolg afgelegd. Hij straalt van trots. Als ik een paar haltes verder uit moet stappen, vraag ik hem snel nog eens naar het Kruispunt te bellen; we moeten nodig elkaar eens ontmoeten om bij te praten. Ik geef hem mijn kaartje. Maar dat bellen is niet nodig, want een tijdje later zit ik ’s morgens aan de keukentafel en zie ik de postbode langskomen. “Dat lijkt Ahmed wel”, denk ik en ik ren naar het raam en als hij het tuinpad van de buren oploopt zie ik: het is Ahmed. Ik gooi het raam open en roep: “Kopje koffie, postbode?” Ahmed lacht en komt terug voor een kopje koffie. We halen herinneringen op aan de tijd dat hij dagelijkse bezoeker bij het Kruispunt was. Ik vraag of hij nog weet dat hij op een nieuwjaarsdag in zijn eigen kots in een hoekje van de zaal lag en hoe we hem naar het ziekenhuis gebracht hebben. Hij lacht schaapachtig en zegt: “Ik was niet altijd een makkelijke bezoeker, he?” De eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat dat nog zacht uitgedrukt is. “Kruispunt was wel heel belangrijk voor me, weet je”, zegt hij. Natuurlijk wil ik weten waarom dat zo was. Zijn antwoord is kort maar krachtig: “Ik gedroeg me als een beest, maar jullie behandelden mij als een mens.” Ik word even helemaal stil van dit antwoord en ervaar het als een geschenk. Als de postbode even later weer verder gaat aan zijn ronde voel ik me alsof ik weer een jaar kan teren op zijn opmerking. Bedankt, Ahmed.
Anton Metske, pastor
10
ERVARINGEN VAN EEN GASTVROUW Mij valt de eer te beurt, als nieuwbakken gastvrouw sinds december 2009, iets te mogen schrijven over mijn beleving en werk als gastvrouw bij het Kruispunt. In het kort iets over mijzelf. Ik was voorheen tientallen jaren werkzaam bij een financiële instelling, o.a. afdeling klantencontact. Vooral de laatste 5 jaar miste ik steeds meer het contact en het gevoel iets voor je medemens te kunnen betekenen. Het was dan ook als een lot uit de loterij, dat de baan als gastvrouw op mijn pad kwam. Het eerste woord wat bij me opkomt is “hartverwarmend”. Daar bedoel ik mijn directe collega’s Klaas en Truus mee, die mij introduceerden bij de bezoekers en mij wegwijs maakten bij de verschillende aspecten van het gastvrouw zijn. Ook de pastores Geerdien en Anton, die er altijd voor de bezoekers zijn. Die hen op professionele wijze met raad en daad terzijde staan daar waar hun hulp gevraagd wordt. En natuurlijk de vele vriendelijke vrijwilligers, die zich op onbaatzuchtige wijze inzetten om het onze bezoekers naar de zin te maken. De bezoekers, onze doelgroep, deze kwetsbare groep mensen die bij ons in het Kruispunt rust en warmte vinden bij een kopje koffie of thee en tevens van een warme maaltijd kunnen genieten. Deze maaltijd wordt meestal ter plekke gekookt door de vrijwilligers van de verschillende kookgroepen. Dit veelal in een fijne en ontspannen sfeer. Het is een bonte mix van cultuur, religie en huidskleur. Door deze groep mensen in hun waarde te laten mogen ze zich even weg weten van de straat, van het isolement, de ellende, de dagelijkse strijd van overleven. Hier zie ik ze opbloeien, zich gewaardeerd weten, gezien worden, gewoon mens zijn. Wat mij opvalt en ontroert is het wederzijds respect en de zorg om elkaar. De snelle acceptatie van mijn persoontje, voor hen toch weer een nieuw gezicht. Met het bieden van een luisterend oor, een gesprekje, een gebaar, welgemeende interesse krijg ik het gevoel ook deel uit te mogen maken van deze grote “familie”. Ik krijg er zoveel voor terug, ik prijs me er zeer gelukkig mee.
Dolly Kokke, gastvrouw
11
KOOKGROEPEN VOOR STICHTING KRUISPUNT IN 2009
Protestantse Kerk De Kandelaar Arnhem Baptistengemeente Arnhem Anglicaanse Kerk Arnhem-Nijmegen Parkstraatgemeente Arnhem Studentenvereniging Alpha Protestantse Kerk Rozendaal Heilig Hartparochie Arnhem Walburgis/Martinusparochie Arnhem Evangelische Broedergemeente Arnhem Evangelisch Lutherse Kerk Arnhem Protestantse Kerk Elst Volle Evangeliegemeente Velp Protestantse Kerk Schaarsbergen Gereformeerde Kerk Zetten Taborgemeente Ede Greja Kristen Indonesië Arnhem Gezamenlijke Kerken Oosterbeek Ronde Tafel Arnhem Lions Club Renkum De Kiwani’s Arnhem Protestantse Kerk Heteren Gezamenlijke Kerken Renkum
12
13
FINANCIEEL JAARVERSLAG 2009
OVERZICHT INKOMSTEN EN UITGAVEN Inkomsten: Gemeente Arnhem € Kerkelijke en particuliere giften Maaltijdsponsoring subtotaal €
2009 109.866 44.609 14.500 + 168.975
Financiële baten Overige baten Totaal inkomsten Uitgaven: Loonkosten € Personeelskosten Huisvestingskosten Algemene kosten Financiële lasten Totaal uitgaven
2008 €
€
362 5
229 6 €
169.342
122.716 7.211 15.219 29.955 98
Exploitatie tekort
108.240 63.465 14.500 + 186.205
€ 186.440
€
€
175.199
€
5.857
141.395 5.338 11.087 33.662 166 € 191.648 €
31-122009
BALANS PER: ACTIVA: Vorderingen Liquide middelen
€
PASSIVA: Eigen vermogen / Reserve
1-12009 €
€
1.761 20.398 22.159
€
1.216 28.987 30.203
€
-8.924
€
-3.067
€
31.083 22.159
€
33.270 30.203
Overig / Kortlopende schulden
14
5.208
Over 2009 is een exploitatietekort gerealiseerd. Door dit tekort is de vermogenspositie van Kruispunt verder verslechterd. De totale uitgaven zijn afgenomen met ruim € 16.000,--. Echter door vooral de terugloop van de kerkelijke en particuliere giften met ruim € 18.000,-- is het exploitatietekort over 2009 praktisch gelijk aan vorig jaar. Om de exploitatie weer sluitend te krijgen zal voor het nu lopend jaar en ook de jaren daarna onverkort moeten worden gezocht naar aanvullende fondsen. Dat is moeilijk, omdat vele fondsen alleen financiële hulp willen bieden voor projecten, activiteiten van tijdelijke aard dus. Bij Kruispunt gaat het vooral om de exploitatie in het algemeen. Wij kennen slechts weinig projectmatige activiteiten. In 2009 hebben wij extra bijdragen ontvangen van o.a. Vivare € 10.000,--, SGK Diaconie Protestante Gemeenten € 6.300,-- , College van Diakenen € 5.000,-- en Vrienden van de Daklozen € 3.800,--. Natuurlijk letten wij ook scherp op onze kosten. Het beleid is erop gericht zo efficiënt mogelijk om te gaan met onze financiële middelen en jaarlijks neutraal te eindigen. Wij zijn steeds weer blij en dankbaar wanneer wij op onze bankrekening zien, dat zoveel kerken en particulieren en de gemeente Arnhem ons financieel steunen. Maar ook de vele vrijwilligers (inclusief bestuur) zijn een belangrijke voorwaarde voor ons werk. Zonder die steun zouden we ons werk niet kunnen doen. En met die steun bieden wij een uitstekende voorziening voor relatief weinig geld.
Willem Nass, penningmeester
15
SCHENKINGEN Stichting Kruispunt is geheel afhankelijk van giften en subsidies. Hoewel velen ons werk financieel steunen, is het steeds moeilijk de begroting rond te krijgen. Daarom willen wij hier wijzen op de mogelijkheid donateur te worden en zo ons werk te steunen. Een invulformulier vindt u achterin dit jaarverslag. U kunt een bedrag schenken: •
eenmalig;
•
periodiek;
•
bij testament.
Stichting Kruispunt is door de Belastingdienst aangemerkt als ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling). Dat betekent dat giften aan Stichting Kruispunt aftrekbaar zijn. Als u zich voor een aantal jaren verbindt en dat vastlegt in een notariële akte, kunt u uw giften aan Kruispunt geheel aftrekken, ongeacht de drempelwaarde. Indien u jaarlijks minstens € 300,-- doneert, nemen wij de notariskosten voor onze rekening. Elke bijdrage is welkom op bankrekeningnummer 7235757 t.n.v. Stichting Kruispunt, Arnhem.
16
GEGEVENS STICHTING KRUISPUNT
Samenstelling bestuur: Jaap van Vliet Willem Nass Jes Spoelstra Laura Beernink Henny Beyer
(voorzitter) (penningmeester) (2e penningmeester) (secretaris) (bestuurslid vanuit de Raad van Kerken Arnhem) Sjoerd Meulensteen (vanaf oktober 2009) Monique Maan (tot juli 2009) Jeanne van Engelen (tot augustus 2009) Pastores: Anton Metske Jasper Schep Geerdien de Jong
(tot oktober 2009) (tijdelijk)
Adres: Spoorwegstraat 13 6828 AM Arnhem Tel. 026 4433072
Emailadres:
[email protected]
Website:
www.kruispunt-arnhem.nl
Bank:
ING rek.nr. 7235757 t.n.v. Stichting Kruispunt Arnhem
17
AANMELDINGSFORMULIER DONATEUR STICHTING KRUISPUNT ARNHEM
Ja, ik word donateur van Stichting Kruispunt!
Naam:………………………………………………………………………………………………………………………….
Adres:…………………………………………………………………………………………………………………………..
Postcode en plaats:………………………………………………………………………………………………………
Rekeningnummer:………………………………………………………………………………………………………..
Donatiebedrag:……………………………………………………………………………………………………………..
eenmalig/maandelijks/jaarlijks (doorstrepen wat niet van toepassing is)
Het ingevulde formulier s.v.p. sturen naar: Stichting Kruispunt t.a.v. de penningmeester Spoorwegstraat 13 6828 AM ARNHEM
18
