VOLWASSENENONDERWIJS

VOLWASSENENONDERWIJS

Organisatie:

Modulaire opleiding

Studiegebied:

Nederlands tweede taal

Afdeling:

NT2

Richtgraad:

4.1

Nummer GO

2003/757M Nieuw

Nummer Inspectie:

02-03/972/G/O/P/V/V

Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

1

LEERPLAN NT2

Richtgraad 4.1

C. Maes A. Michiels E. Plancke H. Ros V. Sanctobin V. Vanderheyde D. Vernou H. Verstraeten


1

Voor de aanmaak van dit leerplan NT2 richtgraad 4.1 werd door GLTT-CVO een netoverschrijdende leerplancommissie samengesteld.

Deze bestond uit de volgende leden :

Dany Jacquy (GLTT-CVO)

Voorzitter

Veerle Van Lathem (GLTT-CVO)

Commissielid

Dirk Vernou (HITEK Kortrijk)

Commissielid

Nadine Feytens (Ped.Adv. GO)

Commissielid

Vinciane Vanderheyde (CVO-KHNB Brussel)

Commissielid

Vera Steenput (CV0-Lokeren)

Commissielid

Nicole Coremans (AVC Meise)

Commissielid

Geert Lenaerts (PCMT Hasselt)

Commissielid

Onze oprechte dank gaat uit naar : Guido Dehaemers (GLTT-CVO) Ann De Schrijver (UIA – CVO-KHNB Brussel) Jes Leysen (UIA) Veronique Sanctobin (HITEK Kortrijk) Suzy Demunter (GLTT-CVO) De collega’s NT2 van GLTT-CVO


2

Sint-Genesius-Rode, februari 2003

Leerplan NT2 Richtgraad 4.1 1

Situering 1.1 1.2 1.3

6

De indeling van de opleidingen in richtgraden De concretisering van de richtgraden in specifieke eindtermen De clustering van specifieke eindtermen tot modules

6 7 7

2

Beginsituatie

12

3

Doelstellingen

12

3.1 3.2

Algemene doelstellingen Leerplandoelstellingen

3.2.1 3.2.2 4

Spreken Luisteren

Leerinhouden 4.1 4.2

Contexten Taalhandelingen

4.2.1 4.2.2. 4.3

Taalsysteem

4.3.1 4.3.2 4.3.3 4.3.4 4.4

Algemene taalhandelingen Contextspecifieke taalhandelingen

Algemene principes Kenmerken van het mondeling taalgebruik Aanpak van de ondersteunende kennis Inhouden

Taalregisters

4.4.1 4.4.2 4.4.3 4.4.4 4.4.5

Visie Schriftelijk taalgebruik Mondeling taalgebruik Literair taalgebruik Vaktechnisch taalgebruik


12 13 13 15 17 17 23 23 24 28 28 28 29 30 32 32 33 34 34 34 3

4.4.6 4.4.7 4.4.8 4.5 4.6

5

36 41

4.6.1 Visie 4.6.2 Socioculturele conventies 4.6.3 Non-verbale communicatie

41 42 45

Methodologische wenken

46

Oriënteer de lesactiviteiten op de training van de vaardigheden. Besteed voldoende aandacht aan de verwerving van ondersteunende kennis. Bereid de cursisten geleidelijk voor op hun zelfstandig leren. Werk taakgericht binnen een krachtige leeromgeving. Wees bereid om van je collega’s te leren.

Evaluatie 6.1

6.2

Functie van de evaluatie De evaluatie van communicatieve vaardigheden Evaluatiemethoden Collegiaal overleg

Criteria

6.2.1 6.2.2 6.2.3 6.2.4 6.2.5 6.2.6

Validiteit Betrouwbaarheid Transparantie en voorspelbaarheid Authenticiteit Didactische relevantie Haalbaarheid

Bibliografie 7.1 7.2

Algemene didactische werken Taalspecifieke werken

7.2.1 7.2.2 7.2.3 7.2.4 7.2.5 7.2.6 7.2.7 7.2.8 7.2.9

47 48 49 50 50 51

Visie

6.1.1 6.1.2 6.1.3 6.1.4

7

34 35 35

Uitspraak en intonatie Socioculturele aspecten

5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 6

Formeel taalgebruik Standaardtaalgebruik Informeel taalgebruik

Algemene taalspecifieke werken Woordenschat Grammatica Uitspraak en intonatie Socioculturele aspecten De vier vaardigheden Evaluatie Handboeken Elektronische leer- en hulpmiddelen


52 52 53 54 55 55 55 56 56 56 56 56 57 57 59 59 62 63 66 67 69 71 72 72

4

Bijlage 1: Nuttige info Bijlage 2: Trefwoordenlijst


5

1

Situering

Dit leerplan is de concrete vertaling van de publicatie Volwassenenonderwijs, Opleidingsprofielen Moderne Talen die de Dienst voor Onderwijsontwikkeling (DVO) heeft ontwikkeld in het kader van zijn decretale opdracht. Die opdracht bestond erin een structuur voor de taalopleidingen in het volwassenenonderwijs uit te werken, specifieke eindtermen 1 voor elk niveau te formuleren en een modulair leertraject vast te leggen. De opleidingsprofielen beantwoorden aan de noodzaak om verschillende beheersingsniveaus eenduidig van elkaar te onderscheiden en te beschrijven. Een modulaire structuur bedoelt bovendien in te spelen op de behoefte aan een flexibele organisatie van levenslang leren. Voor de opleidingenstructuur is uitgegaan van het Europese referentiekader voor het leren, onderwijzen en evalueren van moderne talen van de Raad van Europa. Dat kader is stilaan het ijkpunt aan het worden voor het talenaanbod in alle ons omringende landen. De oriëntering daarop biedt bovendien het voordeel van de transnationale vergelijkbaarheid van de Vlaamse taalopleidingen.

1.1

De indeling van de opleidingen in richtgraden

De taalopleidingen in het volwassenenonderwijs zijn verdeeld in vier taalbeheersingsniveaus, ‘richtgraden’ genoemd. Het ‘mastery-niveau’, dat vergelijkbaar is met het taalbeheersingsniveau van een moedertaalspreker met een gemiddelde opleiding, wordt in het volwassenenonderwijs niet haalbaar geacht.

Europees referentiekader Breakthrough A1 Waystage A2 Threshold B1 Vantage B2 Effectiveness C1 Mastery C2

1

Nieuwe benamingen volwassenen-onderwijs Richtgraad 1.1 Richtgraad 1.2 Richtgraad 2 Richtgraad 3 Richtgraad 4 --

Oude benamingen (lineair) volwassenenonderwijs Elementaire kennis 1 Elementaire kennis 2 Praktische kennis Gevorderde kennis 1 Gevorderde kennis 2 --

Voor toelichting bij de vetgedrukte trefwoorden, zie de verklarende woordenlijst in bijlage 2.


6

1.2

De concretisering van de richtgraden in specifieke eindtermen

Voor elk van de vier richtgraden is beschreven waartoe de cursist2 in staat moet zijn als hij receptief (luisterend en lezend) of productief (sprekend en schrijvend) met taal omgaat. De beschrijvingen zijn geconcretiseerd in specifieke eindtermen: dat zijn doelstellingen met betrekking tot de vier vaardigheden, kennisgegevens en attitudes. In de specifieke eindtermen voor de vaardigheden is een aantal bouwstenen verwerkt: de taaltaak (bijv. zich een mening over iets vormen), de tekst (bijv. een nieuwsuitzending, een dialoog), het publiek (de bekende of onbekende taalgebruiker), het verwerkingsniveau (bijv. het overnemen van een zin, het beoordelen van een reclameboodschap), de tekstkenmerken (bijv. een doorzichtige tekststructuur) en de context (bijv. communicatie op het werk). Ook de componenten die de taalvaardigheid ondersteunen, zijn geëxpliciteerd. Het gaat daarbij om de functionele kennis van woordenschat en taalsysteem (grammatica), uitspraak, ritme en intonatie, kennis van de socioculturele context, om leer- en communicatiestrategieën en om attitudes. Hoe belangrijk die ondersteunende componenten ook zijn, centraal staat de praktische taalvaardigheid van de cursist: wat hij met taal kan doen, is belangrijker dan wat hij erover weet.

1.3

De clustering van specifieke eindtermen tot modules

De specifieke eindtermen worden - op basis van een toenemende graad van complexiteit geclusterd tot modules, die samen een leertraject vormen. Elke module bevat een set van specifieke eindtermen die een samenhangend geheel vormen en markeert een afgeronde stap in de taalopleiding die tot certificering leidt. Een modulair leertraject met bijbehorende specifieke eindtermen voor een bepaalde richtgraad wordt een ‘opleidingsprofiel’ genoemd. Voor Arabisch, Chinees, Japans, Grieks, Pools, Russisch en Turks eindigt het leertraject met richtgraad 2. De specifieke eindtermen voor de hogere richtgraden worden voor die talen niet haalbaar geacht. Grafisch voorgesteld zien de respectieve leertrajecten er als volgt uit:

2

Termen zoals ‘cursist’, ‘leraar’, ‘taalgebruiker’, ‘gesprekspartner’, enz. verwijzen zowel naar een mannelijke als naar een vrouwelijke persoon, ook al wordt het persoonlijk voornaamwoord ‘hij’ gebruikt. Dubbele genderaanduidingen zouden de leesbaarheid schaden.


7

Arabisch, Chinees, Japans

Richtgraad 1

Richtgraad 2

Module 1.1.1 60 Lt

Module 2.1.1 60 Lt

Module 1.1.2 60 Lt

Module 2.1.2 60 Lt

Module 1.2.1 60 Lt

Module 2.2.1 60 Lt

Module 1.2.2 60 Lt

Module 2.2.2 60 Lt

Module 1.3.1 60 Lt

Module 2.3.1 60 Lt

Module 1.3.2 60 Lt

Module 2.3.2 60 Lt

Module 1.4.1 60 Lt

Module 2.4.1 60 Lt

Module 1.4.2 60 Lt

Module 2.4.2 60 Lt


8

Grieks, Pools, Russisch, Turks

Richtgraad 1

Richtgraad 2

Module 1.1.1 60 Lt

Module 2.1.1 60 Lt

Module 1.1.2 60 Lt

Module 2.1.2 60 Lt

Module 1.2.1 60 Lt

Module 2.2.1 60 Lt

Module 1.2.2 60 Lt

Module 2.2.2 60 Lt

Module 1.3.1 60 Lt

Module 2.3.1 60 Lt

Module 1.3.2 60 Lt

Module 2.3.2 60 Lt

Module 2.4.1 60 Lt Module 2.4.2 60 Lt


9

Andere talen

Richtgraad 1

Richtgraad 2

Module 1.1.1 60 Lt

Module 2.1.1 60 Lt

Module 1.1.2 60 Lt

Module 2.1.2 60 Lt

Module 1.2.1 60 Lt

Module 2.2.1 60 Lt

Module 1.2.2 60 Lt

Module 2.2.2 60 Lt


Richtgraad 3

Richtgraad 4

Module 2.3.1 60 Lt

Module 3.1.1 60 Lt

Module 4.1.1 60 Lt

Module 2.3.2 60 Lt

Module 3.1.2 60 Lt

Module 4.1.2 60 Lt

Module 2.4.1 60 Lt

Module 3.2.1 60 Lt

Module 4.2.1 60 Lt

Module 2.4.2 60 Lt

Module 3.2.2 60 Lt

Module 4.2.2 60 Lt

10

Aangezien de specifieke eindtermen voor alle talen dezelfde zijn, is het leertraject voor een aantal talen verlengd. Dat was onvermijdelijk, onder meer wegens de noodzakelijke alfabetisering in het schrift, de grote verschillen in grammaticale structuren en de complexiteit van de vervoegingen. Het vastgelegde studievolume voor de taalopleidingen ziet er als volgt uit: TALEN Arabisch, Chinees, Japans Grieks, Pools, Russisch, Turks Alle andere talen


RG 1 480

AANTAL LESTIJDEN RG 2 RG 3 RG 4 480 ---

Totaal 960

360

480

--

--

840

240

480

240

240

1200

11

2 Beginsituatie De leerder heeft de specifieke eindtermen van richtgraad 3 verworven. Met andere woorden, hij moet -

ofwel een certificaat richtgraad 3 behaald hebben ofwel via een oriënteringsproef aantonen dat hij richtgraad 3 verworven heeft.

Hij kan ook doorstromen vanuit module 3.1 naar 4.1, maar dan kan hij enkel een deelcertificaat behalen.

3 Doelstellingen 3.1

Algemene doelstellingen

‘Effectiveness’ of richtgraad 4 is het niveau van de uitgebreide talige zelfstandigheid. De taalgebruiker kan zonder moeite vlot en spontaan communiceren, ook over complexe onderwerpen. Zijn taalgebruik getuigt van een hoge mate van nauwkeurigheid en adequaatheid. Hij kan zich toespitsen op specifieke vakgebieden. Deze taalgebruiker kan een brede waaier van lange en veeleisende teksten begrijpen en er de impliciete betekenis in achterhalen. Kan zich vlot en spontaan uitdrukken zonder op het eerste gezicht al te veel naar woorden te moeten zoeken. Hij kan taal soepel en doeltreffend aanwenden voor sociale, educatieve en professionele doeleinden Hij kan een heldere, goed gestructureerde en gedetailleerde tekst produceren over complexe onderwerpen; daarbij geeft hij blijk van een goede beheersing van structurerende patronen, verbindingswoorden en samenhang bevorderende middelen.

3.2

Leerplandoelstellingen

Richtgraad 4 bestaat uit twee modules, die parallel kunnen worden aangeboden. Module 4.1 is een module mondelinge taalvaardigheid; ze bevat enkel de leerplandoelstellingen voor spreken en luisteren. Uiteraard zul je een beroep moeten doen op de ondersteunende Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

12

vaardigheden lezen en schrijven, maar die worden in module 4.1 als zodanig niet geëvalueerd. Er is bovendien een sequentieel verband tussen module 3.1 (mondelinge taalvaardigheid ‘Vantage’) en module 4.1 (mondelinge taalvaardigheid ‘Effectiveness’). Module 4.1 wordt gecertificeerd met een deelcertificaat. Voor de volledige opleiding richtgraad 4 krijgt de cursist een certificaat. Hieronder volgen, genummerd voor elk van de twee vaardigheden, de leerplandoelstellingen die gerealiseerd moeten worden. Hieronder volgen, genummerd voor elk van de twee vaardigheden, de leerplandoelstellingen die gerealiseerd moeten worden.

3.2

Leerplandoelstellingen

Hieronder volgen, genummerd voor elk van de vier vaardigheden, de leerplandoelstellingen die gerealiseerd moeten worden.

3.2.1 Spreken Vaardigheden De cursist kan op structurerend niveau: 1. informatie vragen en geven in informatieve teksten zoals een demonstratie en een formeel gesprek. 2. een samenvatting geven van -

informatieve teksten zoals een verslag, een actieplan en een projectvoorstel; narratieve en literaire teksten.

3. een instructie geven in presriptieve teksten. 4. zijn beleving (d.i. wensen, noden en gevoelens) verwoorden en vragen naar de beleving van de gesprekspartner in teksten zoals een slechtnieuwsgesprek. De cursist kan op beoordelende wijze: 5. een mening of standpunt verwoorden en ernaar vragen in -

informatieve teksten zoals een toelichting;


13

-

persuasieve teksten zoals een presentatie, een discussie, een debat, een commentaar en een kritiek; fragmenten van narrative of literaire teksten.

Ondersteunende kennis 6. Bij de voorbereiding en de uitvoering van de spreektaak kan de cursist de ondersteunende kennis gebruiken met betrekking tot: -

woordenschat en grammatica/noties en functies; uitspraak en intonatie; taalregister (rekening houden met medium, leeftijd, sociale en intellectuele achtergrond en bedoelingen van de spreker); socioculturele aspecten (genuanceerde kennis van land en volk, sociale conventies en gebruiken; ideologische en historische achtergronden, trends en ontwikkelingen).

-

Strategieën 7. Bij de voorbereiding en de uitvoering van de spreektaak kan de cursist probleemloos de nodige (cognitieve en metacognitieve) leerstrategieën toepassen: -

-

een spreekplan opstellen; relevante voorkennis oproepen en gebruiken (ook via ICT); informatie verzamelen en gebruiken (gebruik maken van referentiewerken en andere informatiebronnen om de functionele kennis uit te breiden, onder meer in het/de land(en) waar de doeltaal wordt gesproken en via instanties van dat/die land(en); een informatie- en argumentatiestructuur uitwerken en hanteren.

8. Bij de uitvoering van de spreektaak kan de cursist probleemloos de nodige communicatiestrategieën gebruiken: -

adequaat en effectief omgaan met talige middelen; een minimaal beroep doen op compenserende strategieën (zoals parafraseren en herformuleren); gebruik maken van herstelstrategieën; in voorkomend geval (bv. bij een uiteenzetting) gebruik maken van ondersteunend visueel materiaal en van niet-verbaal gedrag (gepast gebruik van functionele lichaamstaal); doelgerichte conversatiestrategieën gebruiken (bv. om het woord te krijgen en door te geven).

9. Bij de voorbereiding, uitvoering en evaluatie van de spreektaak kan de cursist reflecteren over -

zijn talige mogelijkheden; de noodzakelijke remediëring (foutenanalyse en - correctie);

Attitudes 10. Bij de uitvoering van de spreektaak geeft de cursist blijk van volgende attitudes: Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

14

-

contactbereidheid; variatie en diversiteit in taalgebruik nastreven; de nodige spreekdurf; openheid voor culturele diversiteit; autonoom de eigen taalbeheersing volgens de eigen behoeften te verruimen.

Tekstkenmerken De te produceren teksten vertonen de volgende kenmerken: -

-

ze kunnen een brede waaier van onderwerpen bestrijken in verband met sociale, zakelijk en recreatieve behoeften; culturele en literaire interesses; profesionele en educatieve behoeften; ze kunnen delicate of gevoelige onderwerpen omvatten; de onderwerpen di ebinnen het eigen competentiedomein liggen zijn in toenemende mate complex; ze kunnen complex gestructureerd zijn; de spreker kan lang aan het wooird blijven; het taalgebruik is vlot, nauwkeurig en genuanceerd en benadert het taalgebruik van een native speaker met vergelijkbare achtergrond; ze getuigen van een gepaste en vlotte inetractie; ze vertonen stilistische variatie; de uitspraak levert geen problemen op voor de spreker van de doeltaal; de teksten vertonen vrijwel geen interferentie van de moedertaal.

3.2.2 Luisteren Vaardigheden De cursist kan op structurerend niveau: 1. de hoofdgedachte achterhalen en specifieke informatie selecteren in -

informatieve teksten zoals een lezing en een voordracht; persuasieve teksten zoals een betoog, een discussie en een debat; fragmenten van narratieve of literaire teksten zoals een toneelstuk.

2. alle gegevens begrijpen in precriptieve teksten zoals een instructie. De cursist kan op beoordelend niveau: 3. zich een persoonlijke mening vormen over -

informatieve teksten binnen de interessesfeer competentiedomein, zoals een presentatie of een lezing;


en/of

het

15

-

fragmenten van narratieve of literaire teksten zoals een film en een feuilleton.

Ondersteunende kennis 4. De cursist kan de ondersteunende kennis gebruiken die nodig is om de luistertaak uit te voeren: -

woordenschat en grammatica/noties en functies; uitspraak en intonatie; taalregister (rekening houden met medium, leeftijd, bedoelingen, sociale en intellectuele achtergrond en bedoelingen van de spreker); socioculturele aspecten (genuanceerde kennis van land en volk, sociale conventies en gebruiken; ideologische en historische achtergronden, trends en ontwikkelingen).

Strategieën 5. Bij de voorbereiding en de uitvoering van de luistertaak kan de cursist probleemloos de volgende (cognitieve en metacognitieve) leerstrategieën toepassen: -

het luisterdoel bepalen hypothesen formuleren ovder de inhoud en bedoeling van de tekst; relevante voorkennis oproepen en gebruiken; zijn luistergedrag afstemmen op het luisterdoel (o.m. skimmen, scannen en intensief luisteren)

6. Bij de voorbereiding en de uitvoering van de luistertaak kan de cursist probleemloos de nodige communicatiestrategieën (o.m. compenserende strategieën) toepassen: -

het luistergedrag differentiëren volgens verschillende luisterstrategieën; van niet gegeven of gekende woorden de betekenis achterhalen op basis van de context; gebruik maken van ondersteunend visueel materiaal en aandacht hebben voor nietverbaal gedrag in een gesprekssituatie vragen om te herhalen, vragen om iets uit te leggen.

Attitudes 7. De cursist heeft inzicht in de eigenheid van gesproken taal (o.m. onvolledige zinnen, herhalingen, versprekingen en redundantie); hij kan de verschillende tekstsoorten van elkaar onderscheiden; hij kan uit het taalgebruik conclusies trekken in verband met de intenties en emoties van de spreker. 8. Bij de uitvoering van de luistertaak is de cursist bereid om: -

grondig en onbevooroordeeld te luisteren naar wat de gesprekspartner zegt; zich in te leven in de socioculturele wereld van de doeltaal;


16

-

zich niet te laten afleiden alq hij in een tekst niet alles begrijpt; zich open te stellen voor estetische beleving; autonoom de eigen taalbeheersing volgens eigen behoeften te verruimen.

Tekstkenmerken De te beluisteren teksten vertonen de volgende kenmerken: -

-

ze zijn authentiek; ze omvatten een brede waaier aan onderwerpen in verband met sociale, zakelijke en recreatieve behoeften; culturele en literaire interesses; professionele en educatieve behoeften; de onderwerpen die binnen het eigen competentiedomein liggen zijn in toenemende mate complex; ze kunnen betekenisnuances, diverse registers, idiomatische uitdrukkingen en impliciete structurering bevatten; ze kunnen een complexe tekststructuur hebben; ze kunnen afwijken van de standaardnorm; ze kunnen courant regionaal taalgebruik bevatten; ze kunnen een normale hoeveelheid ruis bevatten.

4 Leerinhouden De explicitering van de ondersteunende kennis die nodig is om de volgende leerplandoelstellingen te realiseren is: - Spreken: nummer 6 - Luisteren: nummer 4

4.1

Contexten

Met ‘context’ wordt de situatie bedoeld waarin men de taal gebruikt. In het volledige leertraject zijn er vijftien contexten voorzien. Elke context dekt een ruim semantisch veld van woordfamilies, dat als vertrekpunt kan dienen voor het aanleren van de woordenschat in de vreemde taal.


17

Dezelfde contexten komen in verschillende richtgraden voor. In dat geval wordt er een stijgende complexiteit verondersteld. Voor Module 4.1 geldt dat alle vijftien contexten kunnen worden aangeboden. Je maakt zelf een keuze en motiveert deze keuze ten aanzien van de specifieke behoeften van je doelpubliek.


18

Richtgraad 1

Richtgraad 2

Richtgraad 3

1. Contacten met officiële 1. Contacten met officiële 1. Contacten met instanties officiële instanties instanties

2. Leefomstandigheden 3. Afspraken en regelingen (logies en maaltijden)

4. Consumptie 5. Openbaar en privévervoer 6. Voorlichtingsdiensten

2. Leefomstandigheden

8. Nutsvoorzieningen


3. Afspraken en regelingen (logies en maaltijden)



4. Consumptie

4. Consumptie

5. Openbaar en privévervoer 6. Voorlichtings-diensten

8. Nutsvoorzieningen 9. Ruimtelijke oriëntering

9. Ruimtelijke oriëntering 10.Onthaal 10. Onthaal 11. Gezondheidsvoorzieningen

12. Klimaat

1. Contacten met officiële instanties


5. Openbaar en privévervoer 6. Voorlichtingsdiensten

11.Gezondheidsvoorzieningen

12.Klimaat 13.Sociale communicatie op het werk

4. Consumptie 5. Openbaar en privévervoer 6. Voorlichtings-diensten 7. Vrije tijd

7. Vrije tijd

7. Vrije tijd

Richtgraad 4

7. Vrije tijd



9. Ruimtelijke oriëntering

9. Ruimtelijke oriëntering

10. Onthaal

10.Onthaal

11. Gezondheidsvoorzieningen

11.Gezondheidsvoorzieningen

12. Klimaat

12.Klimaat

13. Sociale communicatie op het werk

13.Sociale communicatie op het werk

14. Opleidingsvoorzieningen

14.Opleidingsvoorzieningen

15. Communicatie op het werk

15.Communicatie op het werk


19

Wat het onderverdelen van contexten in subcontexten betreft, moet je voor ogen houden dat de opsomming van subcontexten per context steeds het woordje ‘zoals’ veronderstelt. De opsomming hieronder is dus limitatief noch dwingend. De volgorde van de subcontexten ligt niet vast en heeft dus ook geen nummering.

‘CONTACTEN MET OFFICIËLE INSTANTIES’ (NR 1) -

het gerecht delinquentie en misdrijven wetten, decreten en reglementen de federale staat, gemeenschappen, gewesten het politieke systeem

‘LEEFOMSTANDIGHEDEN’ (NR 2) -

samenlevingsvormen een kritische blik op de eigen leefwijze de vergrijzing van de bevolking de stad versus het dorp bioproducten en vegetarisme de rechten van het dier huisdieren globalisering vervuiling

‘AFSPRAKEN EN REGELINGEN (LOGIES EN MAALTIJDEN)’ (NR 3) -

eetgewoonten door de eeuwen heen

‘CONSUMPTIE’ (NR 4) -

de afvalproblematiek het consumptiegedrag de consumptieproblematiek

‘OPENBAAR EN PRIVE-VERVOER’ (NR 5) -

criteria voor goed vervoer het fileprobleem alternatieve vervoermiddelen de auto: luxe of noodzaak ?


20

-

agressie op de weg

‘VOORLICHTINGSDIENSTEN’ (NR 6) -

de ombudsdienst jde ongerentelefoon de ethische problematiek van de media- en informatiemaatschappij het kind en de computer verbruikersorganisaties gemeentelijke voorlichtingsdiensten

‘VRIJE TIJD’ (NR 7) -

relatie werktijd versus vrije tijd stress en onthaasting film en filmbespreking het stripverhaal literaire en culturele verkenningen

‘NUTSVOORZIENINGEN’ (NR 8) -

energiebesparing alternatieve energiebronnen

‘RUIMTELIJKE ORIENTERING’ (NR 9) -

grote maatschappelijke evoluties communautaire problemen gebruiken bij feesten de multiculturele samenleving strereotypes en vooroordelen

‘ONTHAAL’ (NR 10) -

personalia gedrag en aard man/vrouw opvoeding kinderrechten existentiële probelemen rond de zin van het bestaan begrafenisrituelen bijgeloof

‘GEZONDHEIDSVOORZIENINGEN’ (NR 11) Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

21

-

slachtofferhulp de medische moraal de medische vooruitgang het gebruik van genotsmiddelen

‘KLIMAAT’ (NR 12) -

het broeikaseffect de toename van natuurrampen

‘SOCIALE COMMUNICATIE OP HET WERK’ (NR 13) -

arbeidsconflicten etiquette op het werk collegialiteit informele contacten

‘OPLEIDINGSVOORZIENINGEN’ (NR 14) -

de bijscholing de permanente vorming de omscholing onderwijs en vorming voor volwassenen specialisaties het belang van evaluatie het belang van taalopleidingen

‘COMMUNICATIE OP HET WERK’ (NR 15) -

soorten beroepen arbeidsomstandigheden arbeidsvoorwaaarden salariëring toekomstperspectieven formele briefwisseling loopbaan en loopbaankeuze promotiekansen functioneringsgesprekken technische begrippen


22

4.2

Taalhandelingen

De basis van dit leerplan is een communicatieve benadering van de taal. Vaardigheden hebben voorrang op kennis. De aandacht gaat in de eerste plaats naar wat de taalgebruiker moet kunnen doen met de taal. Dit wordt uitgedrukt in taalhandelingen, die algemeen of contextspecifiek zijn. Deze taalhandelingen vertonen een stijgende complexiteit over de modules en richtgraden heen. Deze slaat niet enkel op wat precies moet of kan uitgedrukt worden, maar ook op de wijze waarop dat gebeurt. Het is immers de bedoeling dat de cursist zich steeds genuanceerder gaat uitdrukken. De onderstaande voorbeelden kun je uiteraard ook receptief aanbrengen. 4.2.1 Algemene taalhandelingen

Informatie uitwisselen -

feiten contrastief duiden

Gevoelens en attitudes uitdrukken -

blijk geven van besluiteloosheid blijk geven van enthoesiasme

Modaliteit uitdrukken -

doen alsof hun neus bloedt proberen tot een vergelijk te komen i.p.v. te schipperen meedelen dat men het niet eens is

Actie en reactie uitlokken -

uitdagen proberen iemand onder druk te zetten proberen iemand in een slecht daglicht te stellen

Communicatie structureren en controleren Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

23

-

verbanden aangeven

Argumenteren -

het standpunt van anderen nuanceren of bijsturen voorbehoud maken

Sociaal functioneren -

excuses, uitvluchten, fouten goedpraten of als aanvaardbaar voorstellen iemand aanmoedigen of ontmoedigen

4.2.2. Contextspecifieke taalhandelingen Op basis van de 15 contexten kan de cursist contextspecifieke taalhandelingen stellen zoals: Contacten met officiële instanties (nr 1) -

informatie opvragen over officiële diensten en hun werking adequaat reageren op vragen en opmerkingen geijkte formules gebruiken in de communicatie klachten formuleren een dossier verdedigen een communicatiestoring verhelpen een functionaris diplomatisch benaderen

Leefomstandigheden (nr 2) -

leefomstandigheden evalueren hun persoonlijke visie over bepaalde leefomstandigheden verdedigen uitvindingen en hun invloed evalueren teksten over de problematiek begrijpen en samenvatten ingewikkelde inlichtingen begrijpen en verklaren aan een andere persoon

Afspraken en regelingen (logies en maaltijden) (nr 3) -

voorstellen vergelijken en evalueren iemand overhalen om iets te doen of ergens te gaan gevoelens (verveeld, gevleid ... ) i.v.m. een uitnodiging uitdrukken een uitnodiging beleefd afwijzen bezwaren afwimpelen i.v.m. een geweigerde vraag op het allerlaatste ogenblik iets annuleren of verplaatsen klachten formuleren gevoelens over bepaalde zaken of gebeurtenissen beschrijven


24

Consumptie (nr 4) -

zaken vergelijken voor een aankoop en proberen de gesprekspartner te overtuigen hun eigen keuze te volgen bezwaren van de gesprekspartner i.v.m. een aankoop afwimpelen het belang van bepaalde zaken of producten onderstrepen gedetailleerde uitleg vragen of geven i.v.m. een product klachten formuleren met aandrang om iets vragen een bepaalde service eisen een gedetailleerde uitleg begrijpen en samenvatten

Openbaar en privé-vervoer (nr 5) -

ingewikkelde informatie begrijpen en geven de gesprekspartner tot het gebruik van een bepaald vervoermiddel proberen te overhalen iemand overtuigen om mee te gaan eventuele bezwaren van de uitgenodigde afwimpelen een uitnodiging om met iemand mee te gaan kordaat afwijzen een uitgebreide stand van zaken geven klachten verwoorden

Voorlichtingsdiensten (nr 6) -

de voor- en nadelen van communicatiemiddelen vergelijken en evalueren communicatiemiddelen op de juiste manier gebruiken (soorten) programma’s uit de media evalueren berichten uit de media begrijpen en evalueren eenzelfde nieuwsfeit in verschillende media begrijpen en evalueren informatie uit een website beschrijven en evalueren

Vrije tijd (nr 7) -

vrijetijdsbesteding evalueren en hierover een standpunt innemen een voorstel of suggestie doen met betrekking tot vrijetijdsbesteding een uitnodiging kordaat afwijzen culturele informatie begrijpen en meedelen aan anderen hun voorkeur voor een bepaalde activiteit uitdrukken eensgezindheid rond een bepaalde keuze uitdrukken vaststellen dat ze niet tot een vergelijk kunnen komen

Nutsvoorzieningen (nr 8) -

technische inlichtingen vragen en geven complexe informatie uitleggen aan anderen klachten melden bij de bevoegde diensten


25

-

protesteren tegen een beslissing zeggen dat men twijfelt aan een bepaalde oplossing opdrachten op een rijtje zetten het effect van een aanvraag nagaan

Ruimtelijke oriëntering (nr 9) -

de culturele achtergronden van een volk beschrijven en verklaren de eigen volksgewoonten beschrijven en evalueren waarden vergelijken in tijd en ruimte en een mening geven de bedoeling van een een gebeurtenis verwoorden ingewikkelde informatie vragen en geven zijn afkeer over een bepaalde gewoonte uitdrukken

Onthaal (nr 10) -

gedetailleerde personalia meedelen en naar die van anderen vragen rolpatronen beschrijven en daar een persoonlijk standpunt over innemen verschillende vormen van samenwonen toelichten en daar een voorkeur over meedelen hun zelfbeeld schetsen iemand verwelkomen wensen formuleren complimentjes maken

Gezondheidsvoorzieningen (nr 11) -

een afspraak bevestigen, verplaatsen of annuleren ongerustheid over iets uiten een discussie in verband met een problematiek aangaan bepaalde medische informatie vergelijken en evalueren argumenten weerleggen of afwimpelen klachten formuleren beleefd een bepaalde behandeling weigeren gevoelens beschrijven

Klimaat (nr 12) -

ingewikkelde zaken beschrijven een mening geven over het weer en zijn invloed de invloed van het klimaat op de natuur verwoorden natuurrampen en hun gevolgen beschrijven gevoelens uiten in verband met natuurrampen en hun gevolgen

Sociale communicatie op het werk (nr 13) -

een afspraak met een collega maken, weigeren of afzeggen regels en instructies formuleren


26

-

hun waardering uiten over een bepaalde prestatie een protestactie voorbereiden mensen tot een standpunt of tot actie overhalen gevoelens t.o.v. een persoon beschrijven partij kiezen voor iets of iemand omgaan met roddels

Opleidingsvoorzieningen (nr 14) -

tewerkstellingsmogelijkheden evalueren enthoesiasme verwoorden verschillende opleidingen met elkaar vergelijken en een standpunt innemen proberen iemand te overtuigen een opleiding te volgen een loopbaan beschrijven en bepaalde keuzes expliciteren iemand overhalen hen in te schrijven, ook al zijn er praktische problemen de rol van opleidingen in een samenleving evalueren het nut van wetenschap en onderzoek evalueren specialisaties uitleggen aan een leek

Communicatie op het werk (nr 15) -

solliciteren een klant afwimpelen zijn twijfel over iets uitdrukken bij een nieuwe werkverdeling hun visie verdedigen collega’s steunen die in staking willen gaan verschillende beroepen beschrijven en vergelijken arbeidsomstandigheden evalueren iemand een moeilijke of delicate opdracht geven toekomstperspectieven evalueren technische begrippen verklaren zich verantwoorden voor een slecht uitgevoerde opdracht een communicatiestoornis verhelpen


27

4.3

Taalsysteem

4.3.1 Algemene principes Een communicatief-functionele benadering van het vreemde-talenonderwijs heeft tot doel de leerder te helpen bij het verwerven van taalkennis en vaardigheden die hem in staat stellen in een reële communicatiesituatie zijn communicatieve intentie te realiseren. Je leest of je spreekt immers steeds in functie van een bepaald doel. Zo zal je bijvoorbeeld de weg vragen aan een toevallige voorbijganger omdat je naar een bepaalde plaats moet gaan. Centraal hierbij is dat de boodschap moet begrepen worden (luisteren) en/of moet overkomen (spreken). Bijgevolg staan de leeractiviteiten die het verwerven van het taalsysteem tot doel hebben ten dienste van de communicatie. In richtgraad 3 en 4 moet de cursist het taalsysteem steeds beter beheersen om efficiënt te communiceren. Zo kan je stellen dat bij het luisteren gangbare zinswendingen, morfosyntactische en lexicale elementen die systematisch werden aangebracht in richtgraad 1 en 2 het globaal tekstbegrip zeker niet meer in de weg mogen staan. De interpretatie van luisterteksten gebeurt dus steeds accurater en sneller. Wat de spreekvaardigheid betreft, kan je stellen dat grammaticale correctheid (morfosyntaxis), accurate uitspraak en correct gebruik van woordenschat in richtgraad 3 en 4 steeds belangrijker worden bij het realiseren van een communicatieve intentie. Deze taalelementen worden niet enkel correct gebruikt maar de cursist beschikt terzake ook over een grote flexibiliteit. Met andere woorden, waar in richtgraad 1 en 2 systematisch en cyclisch werd gewerkt aan het aanbrengen van het taalsysteem bij de cursist met het oog op de taalverwerving, sleutel je in richtgraad 3 en 4 aan de verfijning van taalvaardigheid : uitspraak en intonatie, morfosyntaxis en woordenschat worden geoefend aan de hand van communicatieve, taakgerichte activiteiten. De kennis van het taalsysteem vervult hierbij een ondersteunende rol. In de modules mondelinge taalvaardigheid (3.1 en 4.1) komen luisteren en spreken op de eerste plaats en worden ook enkel deze vaardigheden geëvalueerd. Lezen en schrijven kunnen uiteraard ook aan bod komen als ondersteunende vaardigheden. 4.3.2 Kenmerken van het mondeling taalgebruik Vroeger werd de spreektaal, ten opzichte van de schrijftaal, afgeschilderd als een ‘slordige’ vorm van taalgebruik, en werd ze verbannen naar de periferie van de taal. Mondeling taalgebruik is nochtans een variant van de taal, en beantwoordt als dusdanig aan eigen regels, die erg kunnen verschillen van de regels van het schriftelijk taalgebruik. Het is dus van zeer Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

28

groot belang deze fenomenen als volwaardig te behandelen en ermee rekening te houden bij de evaluatie. Afhankelijk van de graad van interactie tussen de gesprekspartners bestaan er verschillende vormen van mondeling taalgebruik, gaande van informeel tot zeer formeel : een gesprek onder goede vrienden in een ontspannen sfeer, een telefoongesprek met een klant, uitzendingen op radio en tv, debatten, hoorcolleges, toespraken enz. zijn verschillende verschijningsvormen van de taal in haar mondelinge variant. Hoewel deze vormen van elkaar verschillen hebben ze toch een aantal kenmerken gemeen. De mondelinge communicatie vindt meestal plaats in “real time”. De boodschap, gebracht door de zender, dient simultaan door de ontvanger te worden geïnterpreteerd. Het auditief aspect van de communicatie werkt haar vluchtig karakter in de hand (scripta manent, verba volant). Bovendien vindt mondelinge communicatie in “real time” meestal spontaan plaats. Behalve in specifieke gevallen zoals bijvoorbeeld bij een toespraak, wordt ze weinig of niet voorbereid. De kans op fouten en verkeerde interpretaties is dus niet gering. Stemproblemen, verkeerde uitspraak, lapsus linguae, aarzelingen, te snel uitgesproken zinnen, achtergrondgeluiden en auditieve problemen kunnen voor heel wat spraakverwarring en communicatiestoornissen zorgen. De aanwezigheid van zowel zender (spreker) als ontvanger (gesprekspartner) maakt het echter mogelijk om de communicatie bij te sturen indien nodig. Om de communicatie tot een goed einde te brengen, zetten beide gesprekspartners communicatiestrategieën in zoals bijvoorbeeld het vragen om verduidelijking. En door de duidelijk gedefinieerde context kan de spreker de boodschap aan de gesprekspartner en aan de omstandigheden aanpassen indien hij dat wenst. De taalvariant die voorkomt in mondelinge communicatiesituaties kenmerkt zich dan ook door aarzelingen, herhalingen, onvolledige zinnen enz. Vaak wordt de impliciete boodschap duidelijk dankzij informatie van fonetische (intonatie, stemvolume, toonhoogte ...) of nonverbale aard (houding, gebaren, gezichtsuitdrukking ...). De zinnen zijn in het algemeen korter dan in schriftelijke boodschappen omdat de spreker rekening dient te houden met de beperkte opslagcapaciteit van het geheugen van de gesprekspartner.

4.3.3 Aanpak van de ondersteunende kennis Het beluisteren van teksten en - indien mogelijk - het volgen van programma’s op radio en televisie draagt in belangrijke mate bij tot het uitbreiden van woordenschatkennis. Woordenschat wordt zoveel mogelijk aangeboden in relevante contexten en systematisch ingeoefend en waar nodig uitgebreid (zie hieronder). De essentiële elementen van uitspraak en grammatica werden reeds behandeld in richtgraad 1 en 2. In richtgraad 3 en 4 maakt de leraar systematisch gebruik van communicatieve spreekoefeningen (bijv. informatie vragen in een telefoongesprek ...) die de leraar in staat stellen aan occasionele grammatica te doen en uitspraakfouten te belichten. Hierbij geven veel voorkomende fouten aanleiding tot het herhalen en uitdiepen van bepaalde grammaticale aspecten, het herhalen van essentiële uitspraakregels, enz. De lijst hieronder bevat een aantal aspecten die aan bod kunnen komen. De leraar confronteert de cursist met een rijke, gevarieerde ‘input’, met het oog op taalverwerving, maar ook op taalbeschouwing. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

29

Accuraat gebruik van woorden, correcte uitspraak, vervoeging en zinsstructuren zijn echter onvoldoende om goede mondelinge teksten te produceren. De cursist moet hiervoor immers ook inzicht verwerven in de kenmerken van tekstsoorten en in tekstgrammatica (bijv. de logische opbouw van een argumentatie, coherentie, eenduidige verwijswoorden). Bovendien moet de taalgebruiker ook het juiste taalregister (zie punt 4.4.) en de juiste toon gebruiken, overeenkomstig zijn spreekdoel en zijn gesprekspartner. In richtgraad 3 en 4 wordt er dus speciaal aandacht besteed aan de talige en niet-talige elementen (zie hieronder) die ertoe bijdragen deze aspecten van spreek- en luistervaardigheid actief te beheersen. Op receptief vlak strekt het tot aanbeveling de cursist herhaaldelijk bloot te stellen aan luisteractiviteiten zoals televisieprogramma’s. Naast het voordeel van de interculturele component, bieden deze activiteiten, de cursist uiteraard de kans zijn luisterstrategieën steeds beter te gebruiken. Efficiënt luisteren blijkt immers vaak (veel) moeilijker dan spreken (en luisteren) in de vreemde taal, omdat we niet kunnen terugvallen op compensatiestrategieën. De cursist zal getraind worden in het toepassen van luisterstrategieën zoals het onderscheiden van hoofd- en bijzaken, het formuleren van hypothesen, het afleiden van de betekenis van onbekende woorden uit de context, het zoeken van logische verbanden, enz. Op productief vlak beoefent de cursist het gebruik van linguïstische, discursieve en sociolinguïstische componenten van spreek- en gespreksvaardigheid bij het uitvoeren van een concrete opdracht. Fouten in de producties van de cursist beschouw je als een noodzakelijk gegeven van het leerproces en als een middel om vaardigheden op te bouwen. In sommige gevallen zal het nuttig zijn eerst te werken aan de spreekvaardigheid, om het zelfvertrouwen van de cursist te stimuleren, en dan pas te werken aan de luistervaardigheid, maar uiteraard wordt dat overgelaten aan het oordeel van de leraar, die wat dat betreft de behoeften van zijn doelpubliek als vertrekpunt neemt. Tenslotte is het ook belangrijk communicatiestrategieën te trainen. Het is bijvoorbeeld van groot belang dat een cursist tijdig een communicatiestoornis kan detecteren, om de communicatie bij te sturen waar nodig. 4.3.4 Inhouden In wat volgt wordt een overzicht gegeven van de fenomenen die kunnen aan bod komen in richtgraad 3 en 4, in functie van de behoeften van de leerder(s). Omdat de lijst nogal uitgebreid is, strekt het tot aanbeveling een selectie door te voeren en/of bepaalde fenomenen enkel receptief aan te brengen of via zelfstandig leren. Interne differentiatie is hier ook een mogelijke benadering. Uitspraak De belangrijkste uitspraakaspecten komen aan bod onder punt 4.5.


30

Klanken -

regionale accenten onomatopeeën

Non-verbale communicatie -

gestiek oogcontact mimiek stem (intonatie, toon, volume …)

Registers (zie ook onder 4.4) 3 -

standaard taalgebruik formeel taalgebruik informeel taalgebruik

Woordenschat -

leenwoorden afkortingen geijkte uitdrukkingen en zegswijzen tussenwerpsels woordafleidingen synoniemen , antoniemen regionalismen

Morfosyntaxis -

voorzetsels en voorzetselcombinaties gebruik van werkwoorden en wijzen specifieke gevallen van enkelvoud en meervoud en congruentie in de zin gebruik van « er » voegwoorden en voegwoordelijke bijwoorden de voegwoordelijke bijzin de infinitiefconstructie directe en indirecte rede woordvolgorde

Tekstgrammatica en genreconventies -

tekstsoorten: narratief, informatief … formules en uitdrukkingen eigen aan het mondeling taalgebruik (bijv. n.a.v. een telefoongesprek)

Stijl

3

Het is uiteraard van wezenlijk belang de cursist te wijzen op de link tussen registers en taalsysteem in de brede zin.


31

-

4.4

kenmerken van het mondeling taalgebruik bijv. tijdens een spreekbeurt of een telefoongesprek de spreektoon in functie van de taalsituatie stopwoorden

Taalregisters

4.4.1 Visie Communicatie vindt nooit plaats in een vacuüm. Een aantal parameters bepalen de omstandigheden waarin de communicatie plaatsvindt : tijd, ruimte en wat we de ‘sociale context’ in de brede zin zouden kunnen noemen. Elk van die parameters heeft een invloed op de communicatie en interageert met de anderen. Het volstaat dus niet een taal te beheersen als een geheel van vormen, het is ook van wezenlijk belang zich de regels voor het gebruik van die taal eigen te maken. Het is immers de context die de keuze van het register bepaalt. Wat ons meteen bij het begrip ‘correct taalgebruik’ brengt : taalgebruik kan enkel als correct beschouwd worden als het aangepast is aan de context. Je praat immers niet op dezelfde manier tegen je baas, je partner, je moeder of je kind4. En nog : je praat wellicht niet op dezelfde manier tegen je overste tijdens een formeel overleg met de top van het bedrijf als tijdens een gezellig etentje met de respectievelijke partners. Dat is zo in de moedertaal en het is niet anders in de vreemde taal. In richtgraad 1 is het beoogde taalgebruik de standaardtaal. Slechts zeer sporadisch is er aandacht voor het formeel en/of informeel register, en enkel wanneer de omstandigheden het vereisen. 4

Ook tijdens de evaluatie moet je hiermee rekening houden: een grammaticaal correcte zin kan toch zijn doel missen als hij niet aan de communicatieve situatie is aangepast.


32

Dat verandert in richtgraad 2, waar de cursist zich niet alleen stilaan goed bewust moet zijn van het bestaan van registervarianten, maar waar hij ze ook in toenemende mate correct moet kunnen gebruiken. In de richtgraden 2.1 en 2.2 moet men er redelijkerwijze van uit gaan dat dit nog niet probleemloos gebeurt, maar vanaf richtgraad 2.3 en zeker in richtgraad 2.4 moeten spreek- en schrijfstijl steeds meer aangepast zijn aan de context, dat wil zeggen de situatie en de gesprekspartner, zowel in informele als formele zin. Parallel met de productieve vaardigheden worden ook de receptieve vaardigheden getraind : waar deze laatste in de beginfase enkel standaardtaal beogen, kan er geleidelijkaan steeds meer plaats gemaakt worden voor stijl-, accenten/of registervariaties, op voorwaarde dat deze niet te veel afwijken van de standaardtaal. Deze optie wordt resoluut doorgetrokken in de hogere richtgraden, waar de cursist zich op een steeds verfijnder en genuanceerder wijze moet kunnen uitdrukken. De cursist van richtgraad 3 en 4 moet dus niet alleen beschikken over een arsenaal aan uitdrukkingsvormen om zijn boodschap mee te delen aan zijn gesprekspartner(s), hij moet bovendien ook goed weten welke uitdrukkingsvorm hij kan inzetten in welke situatie en waarom, want enkel dan kan er efficiënte communicatie plaatsvinden. Immers, indien de cursist een te formeel taalgebruik hanteert voor de gegeven situatie, zal hij snel pedant overkomen. Doet hij het omgekeerde, dan bestaat het gevaar dat hij, zeker in bepaalde culturen, als volstrekt stijlloos wordt beschouwd, met alle gevolgen vandien. De verschillende registers afbakenen is geen simpele zaak, maar we kunnen wel stellen dat er terzake toch een zekere consensus bestaat voor wat betreft de courante Westerse talen. Allereerst is er het verschil in mondeling en schriftelijk taalgebruik, dat in bijna alle culturen voorkomt. Verder bestaan er ook verschillende registers in functie van een aantal parameters die interageren, zoals daar zijn : het teksttype waarvan sprake is (een bericht via de electronische post is anders geformuleerd dan in een brief), het formeel of informeel karakter van de communicatie (twee goede vriendinnen communiceren anders op een belangrijke vergadering in een formele context dan samen in een bruine kroeg) en ook de socioprofessionele categorie waartoe de gesprekspartners behoren (een bedrijfsleider zal de kaderleden van zijn bedrijf anders aanspreken dan de poetsploeg). Met andere woorden, bij de keuze van de taaluitingen moet de spreker zeer bewust rekening houden met factoren als medium, leeftijd, bedoelingen, sociale en intellectuele achtergrond van de gesprekspartner en het moment van de communicatie. Anderzijds zal zijn eigen socio-culturele achtergrond, zijn relatie met zijn gesprekspartner, zijn communicatiedoelen, en ook zijn karakter en de aard van de situatie invloed hebben op de manier waarop hij de boodschap brengt. De boodschap mag dus nog identiek zijn in de verschillende communicatieve situaties die zojuist zijn beschreven, maar de vorm zal zeker verschillen. Dat ligt vaak aan de keuze van de woordenschat, maar er kunnen ook verschillen optreden van grammaticale, en ook van fonetische aard. Zelfs de non verbale communicatie wordt aangepast aan de context. De cursist leert al die nuances kennen in richtgraad 3 en 4, en hij wordt steeds vaardiger in het gebruik ervan. In wat volgt geven we een overzicht van de verschillende soorten registers in grote types, met hun belangrijkste karakteristieken. Wat de specifieke kenmerken van spreektaal en geschreven taal betreft, verwijzen we naar het hoofdstuk ‘taalsysteem’ onder 4.3. 4.4.2 Schriftelijk taalgebruik Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

33

Dit register wordt vaak beschouwd als een superieure variant van de spreektaal en wordt in onze Westerse samenleving nog vaak beschouwd als de norm, waar je niet mag van afwijken. Het is nochtans maar één van de vele varianten van de taal. Gelukkig is deze houding aan het veranderen en wordt schriftelijk taalgebruik meer en meer beschouwd als een registervariant van de taal, zonder normatieve connotatie. Dit register wordt uitgebreid toeglicht in de modules 3.2 en 4.2. 4.4.3 Mondeling taalgebruik Mondeling taalgebruik kent bepaalde specifieke karakteristieken, die rechtstreeks voortvloeien uit de aard van de communicatie. Doordat er weinig of geen tijd is voor reflectie en interpretatie, kenmerkt het mondeling taalgebruik zich door korte(re) zinnen, grotere redundantie e.d. Ook komt vaak een vereenvoudigde en/of vervormde uitspraak en/of syntaxis voor, zeker in het informeel register. Deze kenmerken hebben tot gevolg dat deze variant vaak als een ‘slordige’ versie van het schriftelijke taalgebruik wordt beschouwd. Ten onrechte, want het betreft hier een (levendige) variant van de taal, met eigen kenmerken. De modules 3.1 en 4.1 zijn volledig aan dit type taalgebruik gewijd. 4.4.4 Literair taalgebruik Dit is een ‘verheven’ vorm van taalgebruik, waar niet zozeer de boodschap van belang is, maar wel de manier waarop die boodschap wordt gebracht. Men streeft daarbij naar een zeker esthetisch genot. De zinsbouw is meestal vrij complex en de woordenschat wordt als zeer moeilijk gepercipieerd door de modale taalgebruiker. Dit taalgebruik komt vooral voor in schriftelijke vorm, zodat het eerder geschikt is voor een behandeling in de modules 3.2 en 4.2, maar dan vooral met het accent op de receptieve vaardigheid ‘lezen’ : het kan niet de bedoeling zijn de cursist literaire teksten te laten produceren in de vreemde taal. 4.4.5 Vaktechnisch taalgebruik Het ‘vaktechnisch jargon’ is eigen aan bepaalde beroepscategorieën. Je treft het aan in wetenschappelijke literatuu en in technische handleidingen, vooral in schriftelijke versie. Dit taalgebruik is vrij eenduidig. De woordenschat is zelden ambigu en er wordt gestreefd naar een zekere accuraatheid in de formulering. Aangezien er leertrajecten bestaan voor specifieke doelgroepen, en dat voor die doelgroepen aparte leerplannen worden voorzien, gaan we hier verder niet op in. 4.4.6 Formeel taalgebruik Dit type taalgebruik bestaat zowel in een mondelinge als in een schriftelijke variant. Je gebruikt het in situaties waarbij hiërarchie, respect, afstandelijkheid ... duidelijk in de verf worden gezet, zoals bij communicatie met een onbekende gesprekspartner of met een hïerarisch hogergeplaatste. We treffen het bijvoorbeeld aan tijdens vergaderingen , maar ook in de verslagen. Beleefdheidsvormen staan hier op de voorgrond, zoals aanspreektitels, specifiek gebruik van voornaamwoorden enz. Dit taalgebruik wordt behandeld in de vier modules van richtgraad 3 en 4. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

34

4.4.7 Standaardtaalgebruik Standaardtaalgebruik is het referentieniveau waarop de andere niveaus worden geijkt. Deze niet gemarkeerde vorm is doorgaans de taal die als norm geldt voor de schriftelijke en mondelinge communicatie in de media en in het onderwijs. In alle modules van richtgraad 3 en 4 komt dit taalgebruik bijgevolg aan bod. 4.4.8 Informeel taalgebruik Dit type taalgebruik gebruik je in situaties waar vriendschapsbanden en familiariteit een rol spelen. De omgang tussen verwanten en goede vrienden is daar een goed voorbeeld van. Dit taalgebruik komt vooral voor in de spreektaal en is dus een onderwerp voor de modules 3.1 en 4.1. Occasioneel kan het ook gebruikt worden in een schriftelijke variant, denken we maar aan de huidige vormen van electronische briefwisseling zoals elektronische post, SMSberichten, zodat het desgewenst ook een plaatsje in de schriftelijke modules krijgt. Elke vorm van taalgebruik die niet als standaardtaalgebruik kan beschouwd worden zoals dialecten, allerlei vormen van sociolecten onder jongeren of het specifiek taalgebruik van bepaalde beroepscategorieën (en die vooral voorkomen in de spreektaal) laten we buiten beschouwing. Die soorten taalgebruik moet de cursist immers niet productief beheersen. Het zou onbegonnen werk zijn al die varianten te bestuderen, maar je kan ze als leraar eventueel wel receptief aanbrengen als er behoefte aan is. Het is belangrijk de cursist erop te wijzen dat hij zijn keuze voor een bepaald register consequent toepast. Concreet komt dit erop neer dat de cursist in normale omstandigheden binnen één en dezelfde communicatiesituatie niet van register verandert. Beslist de cursist om dat wel te doen, dan doet hij dat met een bepaald doel : de levendigheid van de communicatie verhogen, shockeren, iets in de verf zetten ... In de spreektaal zal hij dat ondersteunen door non verbale communicatie (stemhoogte, en – timbre, mimiek, ...) of zal hij zijn uitspraak laten voorafgaan door een aanduiding zoals ‘Vergeef me deze uitdrukking, maar …’ die erop wijst dat hij zich ervan bewust is dat hij een regel overtreedt In de schrijftaal daarentegen zal de schrijver gebruik maken van paratextuele hulpmiddelen, zoals bijv. de aanhalingstekens in klassieke briefwisseling of de zogenaamde ‘emoticons’ in elektronische post. Verder train je de cursist in zelfredzaamheid : wanneer hij twijfels heeft over een bepaalde vorm en geen raad kan of wil vragen, dan moet hij in staat zijn een goed woordenboek te raadplegen. In de cursus moet dan ook een overzicht opgenomen worden van goed referentiemateriaal in de vreemde taal. Tenslotte is het van belang de functionaliteit nooit uit het oog te verliezen. Varianten aanbrengen in de cursus kan zeer interessant zijn, maar je moet je doelpubliek en zijn behoeften steeds voor ogen houden. Zo lijken regionale varianten bijvooebeeld enkel interessant als de cursist ook werkelijk met die varianten geconfronteerd zal worden in de vreemde taal. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

35

4.5

Uitspraak en intonatie

De module 4.1 is een module mondelinge taalvaardigheid. Ze bevat enkel de specifieke eindtermen voor spreken en luisteren. Dit impliceert dat de leraar slechts een beroep doet op de ondersteunende vaardigheden lezen en schrijven.


36

Naast een correcte uitspraak van klanken zal in richtgraad 3 en 4 evenveel zorg worden besteed aan assimilatie en prosodie (klemtoon, intonatie, ritme en tempo). Ondanks alle streven naar accuraatheid moeten we steeds beseffen dat de spreekdurf belangrijker is dan een foutloze weergave. De bezorgdheid van de leerkracht voor een keurige uitspraak moet permanent zijn, maar zij mag nooit remmend werken op de spontaneïteit en de motivatie van de cursisten. Niveau van de klanken Alle fenomenen zijn niet even frequent en daardoor niet even belangrijk. Onze aandacht dient speciaal te gaan naar functionele klanken. De volgende aspecten van de uitspraak kunnen in richtgraad 3 en 4 aan bod komen: -

klinkers -

de verschillende uitspraken van de klinker ‘e’

-

tweeklanken

-

medeklinkers -

-

clusters van medeklinkers -

-

j: in het begin van een woord (ja) w: verschillen vooral in het begin van een woord (wat, wraak) h: in het begin van een woord (huis) v: in het begin van een woord (vier) z: in het begin van een woord (zes) k: op het einde van een woord (koek) c: in vreemde woorden (chocolade) g: in vreemde woorden (logeren) in het begin van een woord (gaan) r: in het begin, in het midden of op het einde van een woord (roepen, toren, boer)

sj: in het begin van een woord (sjaal) in het midden van een woord (meisje) ch: op het einde van een woord (toch) in het midden van een woord (lachen) sch: in het begin van een woord (school) schr: in het begin van een woord (schrijven) stj: in het midden van een woord (kastje) ng: op het einde van een woord (bang) en in het midden van een woord (bange).

woorduitgangen en morfologische uitgangen -

-

-ig (twintig) -lijk (gemakkelijk) -rijk (belangrijk -isch(e) (economisch(e))


37

-

doffe e (sjwa) op einde van een woord o.a. bij imperfectumvormen, verbogen adjectieven (werken)

Suprasegmentaal niveau Op suprasegmentaal niveau kunnen de volgende zaken aan bod komen : Assimilatie : - progressief :

v → f (hoopvol, afvallen, pechvogel, ik vind, moet veranderen...) z → s (opzoeken, hebzucht, afzonderlijk, zichzelf...) g → ch (koop geen, uitgaan, vakgroep...)

- regressief : voor b (opbergen, leefbaar, voetbal...) voor d (opdoen, afdoen, halsdoek, zakdoek...) Woordbinden : het aan elkaar verbinden van woorden en weglaten van delen van woorden bijv. heeftie al gebeld ?‘kheb’t gezegd. Woordaccent : leenwoorden vs. Nederlandse woorden manier directeur agent

appel vriendelijk avond

universiteit identiek banaal

rustig aantal dochter

snelweg grootmoeder

in samenstellingen : substantieven boek feest tafel

leesboek trouwfeest keukentafel

weg moeder

land vader tuig

Nederland grootvader vliegtuig

Noord-Nederland overgrootvader vrachtvliegtuig

in samenstellingen : adjectieven rood nieuw

bloedrood nagelnieuw

hard zuur

moeilijk

aartsmoeilijk

keihard zoetzuur

Zinsaccent : prefix : - met hoofdaccent: Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

38

- zonder accent:

goed sociaal beheer

ingoed asociaal wanbeheer

loven dekken huizen denken

beloven ontdekken verhuizen gedenken

- ‘on’: - substantieven met accent : onbegrip, onzin, onheil, ongeluk - adjectieven zonder accent: onbeleefd, onduidelijk, ongelukkig, ongerust - adjectieven met accent: onuitstaanbaar, onveranderlijk, onverwacht suffix : - accentdragend - aan :

Mexico

- ees :

China

Chinees

Europa

Europees

- ij :

slager

slagerij

bakker

bakkerij

- in :

kat

kattin

koning

koningin

- es :

leraar

lerares

zanger

zangeres

- ist :

finale

finalist

piano

pianist

- waard :

Mexicaan

benijden bewonderen

Amerika

Amerikaan

benijdenswaard bewonderenswaard

- accentverschuiving - isch : praktijk

praktisch

fantasie

fantastisch

- lijk :

afstand

afstandelijk

noodzaak

noodzakelijk

- ig :

voorbeeld

voorbeeldig

misdaad

misdadig

oplosbaar

afwassen

afwasbaar

- baar : oplossen Het werkwoord :

- scheidbare vs. onscheidbare werkwoorden Hij doorbreekt de stilte. (doorbreken) De zon breekt door. (doorbreken) De zon gaat onder. (ondergaan) Hij ondergaat zijn straf. (ondergaan) Hij komt over van Amerika. (overkomen) Het overkomt mij nooit. (overkomen) - afleidingen vs. samenstellingen bespreken herwerken


afspreken uitwerken

ontkomen vervangen

aankomen aanvangen

39

Intonatie : Cursisten moeten bij verkeerde intonatie gewezen worden op het belang van een juiste intonatie, aangezien uitspraken in voorkomend geval verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden. Een spreker kan bijv. als onbeleefd beschouwd worden wanneer de vraagintonatie ontbreekt en ook bij beurtwisseling is een juiste intonatie belangrijk. Een spreker houdt bv. bij een uiteenzetting verschillende korte pauzes en laat daarbij telkens zijn zinsmelodie stijgen. Hij geeft daarmee aan dat hij met een gedeelte van zijn zin klaar is, maar dat de zin nog niet afgelopen is. Pas als zijn stem daalt, weet de luisteraar dat hij klaar is met zijn zin en dat hij de beurt eventueel kan overnemen. Ritme : Het Nederlands spraakritme wordt voor een belangrijk deel bepaal door de afwisseling van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen, dit in combinatie met spreektempo en pauzes. De accenten vallen meestal op de betekenisvolle woorden in de zin. De beklemtoonde lettergrepen hebben in een zin geen vaste plaats, behalve bij rijmpjes en versjes.Het Nederlands is een stress-timed taal d.w.z. dat er gestreefd wordt naar ongeveer even lange intervallen tussen beklemtoonde lettergrepen. Als er tussen de accenten meer onbeklemtoonde lettergrepen zitten, worden die in een sneller tempo uitgesproken. Als er weinig of geen onbeklemtoonde lettergrepen tussen zitten, worden de pauzes tussen de woorden ook langer.Niet alle talen hebben dit systeem. Het Spaans en het Chinees bv. zijn syllable-timed. Bij cursisten die dit ritme in het Nederlands toepassen klinkt de spraak onnatuurlijk. Bij die cursisten kunnen oefeningen met rijmpjes en versjes heel geschikt zijn. Tempo : Cursisten die of uit angst om fouten te maken of uit onzekerheid te traag spreken, moeten hierop gewezen worden en aangespoord worden om hun tempo op te drijven aangezien te traag spreken de communicatie hindert.


40

4.6

Socioculturele aspecten

4.6.1 Visie Taal is communicatie, en taal en cultuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Communicatief taalonderwijs neemt dat gegeven als vertrekpunt en erkent dus dat er naast een linguïstische competentie (kennis van de taal als dusdanig, los van een bepaalde context) ook een‘socioculturele competentie’ bestaat. We bedoelen hiermee niet (alleen) wat vroeger ‘kennis van land en volk’ werd genoemd, maar vooral het doorgronden van het geheel van omgangsrituelen, normen, houdingen en waarden die aan de basis liggen van de communicatie in een gemeenschap en bepalen hoe de leden van die gemeenschap zich gedragen. Met andere woorden, een taaluiting is per definitie nooit neutraal, maar is altijd drager van een bepaalde boodschap, hetzij op een expliciete, hetzij op een impliciete manier. ‘Socioculturele vaardigheid’ is dus de vaardigheid om (non)verbale communicatie zowel receptief als productief af te stemmen op de socioculturele leefwereld van de gesprekspartner in de doeltaal. Aangezien de cursist van richtgraad 3 en 4 de doeltaal steeds beter moet beheersen, wordt dat aspect bijzonder belangrijk en zal het in de cursus de nodige aandacht krijgen. De cursist wordt zich in richtgraad 3 en 4 ten volle bewust van de verschillen tussen zijn eigen cultuur en die van de gesprekspartner. Hij ontwikkelt tevens de vaardigheid om met die verschillen om te gaan, zonder daarbij te vervallen in beschouwingen van normatieve aard. Bovendien zal de cursus er ook op gericht zijn de cursist tot zelfredzaamheid in een vreemde cultuur te brengen. Dat betekent dat hij niet alleen in staat is de communicatie uit de doeltaalcultuur te ‘decoderen’, waarbij ook het interpreteren van de feedback van de gesprekspartner zeer belangrijk is, maar dat hij ook zelfstandig zijn boodschappen kan ‘coderen’. Dat daarvoor niet weinig ondersteunende kennis nodig is, spreekt voor zichzelf : woordenschat, grammatica, het correct hanteren van de taalhandelingen, en vooral kennis van de culturele gebruiken. De zelfredzame, sociocultureel vaardige taalgebruiker is dus een alerte taalgebruiker, die bij een eventuele communicatiestoring op zoek gaat naar het ontstaan van die storing, met als Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

41

doel dergelijke problemen in de toekomst te vermijden. De communicatie is namelijk niet per definitie tot mislukken gedoemd als de spreker adekwaat reageert op de (non-)verbale feedback van zijn gesprekspartner. In dat geval kan hij overschakelen op communicatiestrategieën: hij kan herformuleren wat hij gezegd heeft, correcties en nuanceringen aanbrengen op zijn eigen uitspraken, zijn boodschap milderen enz. De taalgebruiker legt dus empathie aan de dag en getuigt van een grote openheid tegenover de andere cultuur en haar gemeenschap. Het gevolg is dat vooroordelen uit de weg worden geruimd en plaats maken voor een meer genuanceerd beeld van het land of de regio in kwestie en zijn bewoners. Bovendien leert de vreemde-taalspreker, precies door de confrontatie met andere gewoontes en gebruiken en de reflectie die erop volgt, ook zijn eigen cultuur, en zijn eigen functioneren beter doorgronden. 4.6.2 Socioculturele conventies In de hoogste richtgraden besteed je zoals gezegd zeer veel aandacht aan verschillen in culturele gebruiken. Het is daarbij uiteraard van groot belang het niveau van het cliché te overstijgen. De leraar stelt zich dus de vraag welke kennis de cursist nodig zal hebben om zich in de wereld van zijn gesprekspartner(s) in te leven. De waarden, gewoonten en normen van de gesprekspartner(s) in de doeltaal dienen bijgevolg uitgebreid aan bod te komen. Maar dat volstaat niet : de cursist zal dankzij de gevolgde opleidng inzien over welke middelen hij in de doeltaal beschikt om precies uit te drukken wat hij wil meedelen op een manier die in de doeltaalgemeenschap als aanvaardbaar wordt beschouwd. De woordenschat zal daarbij voldoende aandacht krijgen. Welke associaties roepen bepaalde concepten op in de doeltaal? Welke mogelijkheden biedt het taalsysteem van de doeltaal om een bepaalde taalhandeling uit te drukken, en welke zijn de precieze nuances tussen die verschillende mogelijkheden (bijv. het formuleren van een vraag)? Zijn er wat betreft de uitspraak enerzijds of de spelling anderzijds elementen die gevolgen hebben voor de betekenis van een taaluiting in de brede zin? Het spreekt voor zichzelf dat de cursist hierin goed getraind dient te worden. Efficiënt communicatief taalonderwijs zet de creativiteit van de taal in de verf en brenngt de cursist ertoe alle talige mogelijkheden optimaal in te zetten voor een efficiënte communicatie. Hieronder volgt een overzicht van thema’s die aan bod kunnen komen. Deze lijst is opgevat als een ‘checklist’, waarop elke taal kan worden geënt. Omwille van de gebruiksvriendelijkheid werden de verschillende thema’s ondergebracht in de meest voor de hand liggende van de vijftien contexten die aan bod kunnen komen in richtgraad 3 en 4. De leraar kan deze lijst uiteraard vrij aanvullen of inkorten naar eigen goeddunken. 1.

Contacten met officiële instanties -

douaneformaliteiten de gebruiken in de omgang met de officiële instanties openingsuren van de administraties de snelheid waarmee zaken normaal worden afgehandeld de omgang met gezag


42

2.

Leefomstandigheden -

3.

de ethnische samenstelling van de bevolking de levensstandaard (nationaal en regionaal) de verschillen tussen bepaalde regio’s politieke stromingen religieuze stromingen afwegingen inzake huisvesting waardeschalen, waarde-oordelen en attitudes i.v.m. leefmilieu waardeschalen, waarde-oordelen en attitudes i.v.m. sociale status de houding t.o.v. de buurt het belang van de afzonderlijke ruimtes in een woning de houding t.o.v. (huis)dieren de werktijden

Afspraken en regelingen (logies en maaltijden) -

tijdstippen van de maaltijden onderdelen van een alledaagse maaltijd onderdelen van een feestmaaltijd drinkgewoonten typische gerechten en dranken de gewoonten en rituelen rond eten en drinken bedoeling van een uitnodiging gewoonten bij een uitnodiging, een bezoek de openingsuren van restaurants betalen op restaurant evaluatie van eten en drinken

4. Consumptie -

openings- en sluitingstijden van winkels typische levensmiddelen mode en het belang ervan geld en de omgang met geld de houding t.o.v. bezit en het verwerven van bezittingen

5. Openbaar en privé-vervoer -

waardeschalen, waarde-oordelen en attitudes i.v.m. het verkeer waardeschalen, waarde-oordelen en attitudes i.v.m. veiligheid de betekenis van bepaalde tekens, kleuren enz.

6. Voorlichtingsdiensten -

de actualiteit en het belang dat men eraan hecht de houding t.o.v. communicatiemiddelen de houding t.o.v. de media ...

7. Vrije tijd


43

8.

Nutsvoorzieningen -

9.

de (belangrijkste) feestdagen kunst en cultuur de houding t.o.v. kunst en cultuur typische gewoonten i.v.m. vrije tijd (hobby’s, sport ...) gewoonten i.v.m. uitgaan de openings- en sluitingstijden van musea e.d. de wettelijke vakantie

wachttijden belang van nutsvoorzieningen

Ruimtelijke oriëntering -

aspecten van land en volk (nationaal en regionaal) de nationale identiteit de houding t.o.v. andere volkeren en culturen waardeschalen, waarde-oordelen en attitudes i.v.m. tradities levensritme en tijdsbeleving de klassenstructuur van de samenleving en haar functioneren de rassenproblematiek de houding t.o.v. overtuigingen en geloof rituelen rond belangrijke momenten in het leven

10. Onthaal -

de gezins- en familierelaties man-vrouwrelaties en hun connotaties vriendschapsrelaties formele en informele gebruiken bij sociale contacten iemand al dan niet huis ontvangen omgang met stiptheid (in)tolerantie t.o.v. wachttijd de normale duur van een bezoek manieren van begroeten en hun nuances (niet) toegelaten gespreksonderwerpen al dan niet commentaar geven op bepaalde zaken al dan niet complimentjes geven al dan niet aanbieden van geschenk of attentie ‘dress code’ en haardracht (parfum ?) emoties en hun belang

11. Gezondheidsvoorzieningen -

waardeschalen, waarde-oordelen en attitudes i.v.m. gezondheid sociale zekerheid de houding t.o.v. persoonlijke hygiëne de houding t.o.v. genotsmiddelen

12. Klimaat


44

-

de invloed van het weer

13. Sociale communicatie op het werk -

collegiale relaties en de daaruitvloeiende gewoonten formele en informele gebruiken in de werksituatie gebruiken i.v.m. aanvaarden en weigeren toegelaten gespreksonderwerpen stiptheid op het werk (in)tolerantie t.o.v. wachttijd ‘dress code’ en haardracht de houding t.o.v. privacy en werk het belang van waarden op de werkvloer (collegialiteit enz.)

14. Opleidingsvoorzieningen -

het schoolsysteem het belang van onderwijs en kennis het belang van navorming sociale status i.f.v. opleidingsgraad

15. Communicatie op het werk -

het functioneren van (types) ondernemingen het belang van gezag en hiërarchie het verband tussen hiërarchie en ruimte, taakverdeling enz. (in)formele gebruiken m.b.t. communicatie het al dan niet aanbieden van drankjes en/of maaltijden het belang van waarden op de werkvloer (eerlijkheid enz.) conventies bij het zakendoen, onderhandelingsstijlen het belang van vorm en inhoud bij een presentatie.

4.6.3 Non-verbale communicatie De non-verbale communicatie is een aspect dat niet mag worden verwaarloosd en in richtgraad 3.1 en 4.1 de nodige aandacht verdient. Een foutieve interpretatie van non-verbaal gedrag kan bij alle gesprekspartners immers tot misverstanden en wrijvingen leiden. Het is van belang de cursist te wijzen op interculturele verschillen m.b.t. aspecten zoals : -

elkaar de hand schudden iemand (niet) aanraken (toegelaten proximiteit ?) iemand (niet) omhelzen of (g)een zoen geven gebaren maken met de ledematen fysieke nabijheid toegelaten of niet oogcontact of niet intonatie, stemhoogte, stemvolume wat met schouderklopjes, kneepjes in de arm, ... lichaamshouding : hoe staan, zitten, zich bewegen, ... lachen, giechelen, ... toegelaten of niet


45

-

betekenis van een knipoog, een glimlach ... is het toegestaan met de vinger te wijzen of niet mimiek welke zijn de vormen van humor ...

Het is van belang de cursist op deze interculturele verschillen te wijzen, zodat hij zich op zijn minst bewust is van de genoemde verschillen, de bedoeling van een anderstalige correct kan inschatten en zelf geen aanleiding geeft tot ongewenste interpretaties. Aan de periferie van non verbale fenomenen bevinden zich de onomatopeeën, die ook een zekere aandacht verdienen. Bovendien moet men de cursist trainen in het herkennen van signalen die erop wijzen dat er een communicatiestoring is ontstaan, want enkel op die manier kan de communicatie nog bijgestuurd worden en eventueel tot een goed einde gebracht. Met andere woorden, op receptief vlak moet de cursist in staat zijn de (vaak impliciete) feedback van zijn gesprekspartner over zijn communicatie correct te interpreteren en op die manier het vertrouwen van de gesprekspartner terug te winnen.

5 Methodologische wenken Communicatief vaardigheidsonderwijs is de uiteindelijke doelstelling van het taalonderwijs. De fundamentele opdracht van de leraar bestaat er dan ook in om zijn cursisten productief en receptief taalvaardig te maken en hen te begeleiden bij hun groei naar talige autonomie en bekwaamheid om zelfstandig te leren. Binnen dat proces van vaardigheidsverwerving moeten de noodzakelijke bouwstenen voor communicatie zoals woordenschatkennis, beheersing van het taalsysteem, socioculturele competentie en tekstcompetentie hun geëigende, functionele plaats krijgen. De didactische implicaties van deze oriëntering zijn dan ook cursistgerichtheid, strategieontwikkeling, de verwerving van metacognitie (de reflectie over het eigen leerproces) als voorwaarde voor strategisch handelen, taakgericht onderwijs en de holistische benadering van taal (taal als geheel). Deze implicaties zijn hieronder als wenken vertaald. Ze hebben in de onderwijspraktijk hun bruikbaarheid bewezen en zijn in de vakliteratuur gerapporteerd. Ze kunnen een aanvulling of een verfijning zijn van je eigen onderwijs en voor variatie in je werkvormen zorgen. Uiteraard zul je vaststellen dat sommige wenken en voorbeelden niet toepasbaar zijn voor elke taal of elke richtgraad. Voor het onderwijs in talen die weinig of geen verwantschap vertonen met de talen die de cursisten actief beheersen of waarmee ze receptief vertrouwd zijn, zullen geëigende didactieken nodig zijn. Ook in die gevallen blijft het oorspronkelijke uitgangspunt, namelijk de ontwikkeling van de communicatievaardigheid, onverkort gelden. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

46

De hieronder volgende didactische wenken zijn geen concrete recepten, wel stimulansen om de aangereikte aanzetten verder te exploreren.

5.1

Oriënteer de lesactiviteiten op de training van de vaardigheden.

Zeker in de beginfase van de taalopleiding is het belangrijk om veel aandacht te besteden aan de training van elke vaardigheid. Goed leren luisteren helpt niet alleen een goede uitspraak te verwerven, het ondersteunt ook de ontwikkeling van de andere vaardigheden. Bovendien kan het geoefend worden zonder te hoeven spreken, lezen of schrijven in de vreemde taal. In de beginfase is het moeilijk om uit te gaan van volledig authentiek taalmateriaal: gesproken taal lijkt dikwijls ongestructureerd en chaotisch. Authentieke teksten op beginnersniveau zijn wel bruikbaar als ze kort en eenvoudig zijn, en als er een goede contextuele ondersteuning is, bijvoorbeeld in de vorm van illustraties of toelichtingen vooraf. Luisteropdrachten kunnen extensief en intensief luisteren betreffen. Bij het eerste gaat het om een globaal begrip (bijv. luisteren naar een verhaaltje). Bij het tweede richten de cursisten zich meer op specifieke informatie (bijv. luisteren naar een mededeling op het perron). Goed kunnen lezen ondersteunt en ontwikkelt de andere vaardigheden, speelt een rol bij het verwerven en consolideren van woordenschat, morfologie en syntactische structuren, en introduceert de cursisten in een andere cultuur en samenleving. Ook hier kun je een onderscheid maken tussen extensieve en intensieve leesvaardigheid. Oefenopdrachten kun je het beste toesnijden op het inoefenen van de leesstrategieën die een goed lezer hanteert: de verhaallijn zoeken, de inhoud van een volgend tekstgedeelte voorspellen, de betekenis van onbekende woorden uit de context proberen afleiden, logische verbanden binnen een tekst opsporen. De beste benadering van de spreekvaardigheidstraining is de directe exploitatie. Daarmee is bedoeld de systematische inoefening van het productief mondeling taalgebruik vanaf het begin van de opleiding: verworven kennis van woordenschat, grammatica en taalfuncties worden zo snel mogelijk toegepast in communicatieve situaties. Deze benadering komt overigens tegemoet aan de verwachtingen van de cursisten om op korte termijn iets te doen met wat ze leren, ook al zijn hun talige middelen nog beperkt. Waar die talige middelen tekortschieten, kun je de cursisten helpen om compensatiestrategieën te ontwikkelen (verzoeken om iets te herhalen of om langzamer te spreken, parafraseren enz.). Vanzelfsprekend streef je ernaar dat alle communicatie met en onder de cursisten in de doeltaal verloopt. Schrijven in de vreemde taal heeft verschillende functies. Het bevordert het verwervingsproces van nieuwe taalelementen : het opschrijven van die elementen in de beginfase van de opleiding kan ervoor zorgen dat ze beter beklijven. Daarnaast ondersteunt het de andere vaardigheden: wie in een transcriptie van een mondeling aangeboden tekst ontbrekende elementen moet invullen, zal effectief leren luisteren. Ten slotte bereidt het de cursisten voor op adequaat functioneren in een maatschappelijke, vreemdtalige context (een informatieve brief schrijven, reageren op advertenties, formulieren invullen enz.). In de communicatieve benadering ligt het accent uiteraard op de noodzaak om de vaardigheden zo systematisch mogelijk in elkaar te laten schuiven, precies zoals dat in reële Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

47

taalgebruikssituaties het geval is. Wel kunnen ze bij de evaluatie gescheiden worden om redenen van diagnostische en remediërende aard.

5.2 Besteed voldoende aandacht aan de verwerving van ondersteunende kennis. Communicatieve competentie vooronderstelt in de eerste plaats taalcompetentie; woordenschatbeheersing en kennis van het taalsysteem zijn er essentiële bouwstenen van. Onderzoeksmatig is gebleken dat leerders nieuwe woordenschat het best integreren en onthouden als het onderwijs erin goed georganiseerd is en strategisch wordt aangepakt. Het doel van de woordenschatlessen is dan ook om de strategieën voor het begrijpen van teksten en voor het memoriseren van nieuwe woorden bij de cursisten te ontwikkelen. Cursisten moeten beseffen dat het niet nodig is om alle woorden in een tekst te kennen om die tekst ook globaal te verstaan. Elke tekst bevat een aantal elementen die kunnen helpen de betekenis van onbekende woorden te ontsluiten. Train dus je cursisten in het afleiden van woordbetekenissen uit de context en leer hen te letten op de functie van bijv. intonatie, punctuatie en morfologie (stam, voor- en achtervoegsels). Om woorden te memoriseren, is het aanbieden van (vertaalde) lijsten van geïsoleerde woorden zonder context weinig productief. Volgens veel taalverwervingsstrategieën wordt woordenschat in ons lange-termijngeheugen opgeslagen, niet zozeer als geïsoleerde morfemen, maar vooral als samenhangende stukken. Als leraar kun je daarop inspelen door, vanaf de start van de opleiding nieuwe woordenschat als lexicale eenheden aan te bieden. Je kunt daarbij uitgaan van woordassociaties (winter-koude), synoniemen (huis, woning), antoniemen (geslaagd-gezakt) connotaties (man-heer), hiërarchische reeksen (flatgebouw, appartement, zitkamer, bankstel). Train je cursisten ook in het hanteren van spreekwoorden, idiomatische uitdrukkingen, woordverbindingen (bijv. een oordeel uitspreken, een beslissing nemen), alternatieven voor connectoren (bijv. dit heeft tot gevolg naast bijgevolg) en lexicale uitdrukkingen (bijv. voor zover ik weet, als ik jou was). Het memorisatieproces zal bevorderd worden als de nieuwe woordenschat goed gedoseerd is – overschat het assimilatievermogen van de cursist niet – en als de woordenschatoefeningen zoveel mogelijk een beroep doen op de zelfwerkzaamheid van de cursist. De communicatieve benadering gaat ervan uit dat een leerder het taalsysteem (grammatica, morfologie en syntaxis) leert beheersen door op een zo natuurlijk mogelijke manier in die taal te communiceren. Op basis van de – grotendeels onbewuste – verwerking van het taalmateriaal in begrijpelijke en toegankelijke teksten zal de leerder zelf de relevante onderliggende regels en structuren leren identificeren, assimileren en automatiseren. Dit betekent echter niet dat expliciete instructie a priori te vermijden is. Bij de impliciete taalverwerving zal ze immers een belangrijke ondersteunende rol spelen. Vertrek daarbij systematisch vanuit de betekenis (de communicatieve intentie die de cursist moet realiseren) en reik, vandaaruit, de elementen van het taalsysteem aan die daarvoor nodig zijn. Het spreekt vanzelf dat je het aanbod van nieuwe elementen van het taalsysteem goed doseert en plant. Aangezien taalverwerving cyclisch verloopt, diep je een bepaald grammaticaal aspect in de hogere cursusjaren verder uit. Op die manier leren de cursisten complexere realisatievormen geleidelijkaan beheersen. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

48

Het is aan te bevelen om bij lexicale en grammaticale fouten niet onmiddellijk in te grijpen, want dan ondermijn je het zelfvertrouwen en de spreekdurf van je cursisten. Zeker in de beginfase van de opleiding is vlotheid in tekstproductie minstens zo belangrijk als accuraatheid en zal je voorlopig een zekere “tussentaal” moeten aanvaarden. Op elk moment van zijn leerproces beschikt de leerder immers over een zelf opgebouwd tussentaalsysteem, waarmee hij uitingen in een vreemde taal kan begrijpen en zelf produceren. Naarmate het leerproces vordert en de leerder steeds meer met (complexere) authentieke teksten wordt geconfronteerd, zal die tussentaal vrijwel automatisch dichter bij de standaardtaal aansluiten. Parallel met de aandacht voor de zinsgrammatica – die tegen het einde van richtgraad 2 in voldoende mate verworven moet zijn – dient ook de tekstgrammatica aan bod te komen. Daarin zijn aspecten aan de orde zoals de markering van de tekstgeleding, perspectiefkeuze (zendersperspectief versus ontvangersperspectief), stijldimensies en bouwplannen voor diverse mondelinge en schriftelijke tekstsoorten.

5.3

Bereid de cursisten geleidelijk voor op hun zelfstandig leren.

Cursisten evolueren van het niveau waarop ze de doeltaal hanteren om te overleven, tot het niveau van zelfredzame, competente taalgebruikers. Om de cursisten zo efficiënt mogelijk tot talige autonomie te brengen, moet je ze in toenemende mate de gelegenheid geven om zelfstandig te leren . Als ze dat stadium bereikt hebben, zullen ze, na beëindiging van de opleiding, in staat zijn tot zelfverantwoordelijk leren (in het perspectief van levenslang leren). De overgang van sterk leraargestuurd leren naar zelfstandig leren waarbij je als leraar veeleer als begeleider optreedt, verloopt uiteraard geleidelijk. Uitgaande van de duidelijke relatie tussen actief leren en communicatief taalonderwijs moeten de cursisten in toenemende mate verantwoordelijkheid voor hun eigen leerproces krijgen en uitgenodigd worden om daarover te reflecteren. Cursisten kunnen hun eigen leerproces ontwikkelen als ze bijvoorbeeld met probleemoplossingstrategieën leren omgaan, bronnen voor informatievinding leren consulteren, diagnostische toetsen voor zelfevaluatie leren hanteren. Cursisten kunnen hun leerstrategieën optimaliseren en eventueel bijsturen als ze geleerd hebben te reflecteren over de kwaliteit van het gerealiseerde taalproduct en over het totstandkomingproces. Om die metacognitie te bevorderen, kun je de cursisten vragen om in samenwerking met anderen een taak uit te voeren, te overleggen over de aangewezen aanpak, die aanpak voor de anderen toe te lichten en die te laten evalueren, een checklist te hanteren voor de revisie van de uitgevoerde opdracht. Als leraar moet je het verwerven van kennis, vaardigheden en leerstrategieën door je cursisten begeleiden en remediëren door gepaste vormen van hulp en ondersteuning. Je sturing zal groot moeten zijn zolang de cursisten niet in staat zijn om hun eigen leerproces te beheren, te evalueren en te corrigeren. Ze zal verminderen naarmate de cursisten zichzelf metacognitief in de hand hebben: ze kunnen het eigen leerproces dan steeds effectiever sturen, zowel in bekende (les)situaties als in nieuwe (transfer). In dat stadium stel je je op als begeleider, die ervoor zorgt dat het bewustmakingsproces bij de cursisten zo goed mogelijk verloopt. Je rol is dan hoofdzakelijk initiërend, motiverend en begeleidend.


49

Als begeleider moet je er ook rekening mee houden dat niet alle cursisten op dezelfde manier leren. Vrijwel elke cursist heeft een eigen leerstijl. Het is de unieke weg die elk individu volgt om informatie te verzamelen en te verwerken, de eigen manier om een leertaak aan te pakken. Leerstijlinformatie kun je verkrijgen door de cursisten naar hun voorkeur te vragen in verband met o.a. informatieverwerking, cognitieve verwerking, leeromgeving en verwachtingen. Als je met die leerstijlinformatie rekening houdt, werk je nog meer cursistgericht.

5.4

Werk taakgericht binnen een krachtige leeromgeving.

Leerpsychologisch wordt aangenomen dat een leerder vooral leert door te handelen. Hij construeert zelf zijn kennis op grond van opgedane ervaringen en leert uit sociale interactie met anderen. Taakgericht onderwijs is hiervoor aangewezen : door een taak uit te voeren, analyseert de leerder gaandeweg de code of structuur van de taal en leert hij die in wisselende taalgebruikssituaties toepassen (transfer). Binnen de taakgerichte benadering verschuift het onderwijsperspectief van het aanbieden van leerstof door de leraar naar het zelfontdekkend leren door de cursisten. Bij het uitvoeren van de diverse taakonderdelen zullen de cursisten diverse vaardigheden ontwikkelen : een probleem identificeren en ontleden, informatie uit diverse bronnen verzamelen, orde en structuur in de informatie aanbrengen, een resultaat voorstellen en verantwoorden, reflecteren over de gevolgde werkwijze en die eventueel voor een volgende opdracht bijstellen. Al deze vaardigheden zijn onmisbaar voor de ontwikkeling van het eigen leerproces. Deze aanpak biedt de mogelijkheid om de heterogeniteit binnen de cursistengroep tot haar recht te laten komen. De cursisten leren vanuit hun eigen referentiekader ervaringen, kennis en vaardigheden met elkaar te delen. Ze leren samen problemen bij de taakuitvoering op te lossen (coöperatief leren) en ontwikkelen leerautonomie. De opdrachten moeten qua strekking, materiaal, activiteiten en interactie zoveel mogelijk beantwoorden aan de individuele leerbehoeften en de leerstijl van de cursisten. De cursistgerichtheid van het taakonderwijs vooronderstelt de aanwezigheid van een krachtige leeromgeving. Die kan je als leraar creëren door motiverende, uitdagende en realistische taken op te leggen, de cursisten te vragen om de uitvoering ervan zelf te organiseren, hun de gelegenheid geven om zelfontdekkend en probleemoplossend bezig te zijn, authentieke documenten en bronnen als hulpmiddelen voor de taakuitvoering ter beschikking te stellen, de cursisten te wijzen op de mogelijkheden van het Internet voor opzoekwerk.

5.5

Wees bereid om van je collega’s te leren.

Didactische competentie komt niemand aangewaaid. Wel kan je ze ontwikkelen door te zorgen voor optimale randvoorwaarden, over je eigen didactisch handelen te reflecteren en dat desgevallend bij te sturen. Geregeld contact met je collega's binnen het vakoverleg kan hierbij een cruciale en stimulerende rol spelen. Dat vakoverleg kan op de volgende aandachtspunten slaan. Geschikt lesmateriaal is uiteraard een belangrijke randvoorwaarde voor effectieve taalverwerving. Voor vele beginnende leraren is de taalmethode (het handboek) het centrale didactische instrument. Daardoor oefent ze een sterke sturing uit op de onderwijspraktijk en Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

50

het onderwijsleerproces. Aangezien het onderwijs echter op de realisatie van de decretaal vastgelegde eindtermen toegesneden moet worden, is het zaak om de inhoud van de methode daaraan te toetsen. Ervaringsuitwisseling met collega's kan je helpen om uit het aanbod op de educatieve markt een afgewogen keuze te maken. Vermoedelijk zal aanvullend lesmateriaal onontbeerlijk zijn. Dat is zeker het geval voor de opleidingen op het niveau van richtgraad 3 en 4. Het ligt dan ook voor de hand om binnen het vakoverleg met collega's afspraken over cursusontwikkeling te maken. Om een krachtige leeromgeving te creëren, zijn o.a. de volgende vragen aan de orde : Welke didactische apparatuur is er nodig ? Welke interactieve multimedia zijn aangewezen ? Welke taken zijn geschikt voor zelfontdekkend leren ? Hoe zorgen we ervoor dat elke cursist zelf zijn eigen 'beste' leerstijl ontwikkelt ? Een afsluitende wenk : toets je eigen onderwijsstijl aan die van je collega's. De perceptie van leraren over lesgeven die ze vanuit hun eigen schooltijd hebben opgebouwd, bepaalt in ruime mate hun eigen onderwijsgedrag als ze voor een klas staan. Dit kan leiden tot eenzijdig lesgeven. Daarom zou er ruimte moeten zijn voor intervisie : observatie van elkaars didactisch handelen en de gedachtewisseling daarover kan in belangrijke mate bijdragen aan de verbetering van de eigen lespraktijk.

6 Evaluatie Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

51

Op het einde van elke module wordt nagegaan of de algemene doelstellingen en leerplandoelstellingen gerealiseerd zijn. In richtgraad 1 en 2 worden de vier vaardigheden geëvalueerd (luisteren , lezen, spreken, schrijven). In de mondelinge modules 3.1 en 4.1 worden enkel de luisteren spreekvaardigheid geëvalueerd. En in de schriftelijke modules 3.2. en 4.2 enkel de lees- en de schrijfvaardigheid. Het uitgangspunt hierbij is het wettelijk kader dat bepaalt dat er ten minste een examen is na elke module en na elk leerjaar. Gespreide evaluatie en permanente evaluatie5 kunnen ingericht worden en de resultaten ervan kunnen in de eindevaluatie verrekend worden. Het CVO bepaalt zelf zijn examenbeleid in een examenreglement, waarin de modaliteiten van de evaluatie worden opgenomen.

6.1

Visie

6.1.1 Functie van de evaluatie Waarom evalueren ? Evalueren heeft twee functies. Enerzijds laat het je toe om te bepalen of een cursist de leerplandoelstellingen behaald heeft. Deze summatieve criteriumevaluatie6 is dus gericht op resultaatsbepaling. Anderzijds heeft evaluatie een begeleidende rol (formatieve evaluatie) en vormt het een basis voor het optimaliseren van het leerproces doordat de ingezamelde evaluatiegegevens informatie verstrekken over de sterke kanten en de tekortkomingen van de cursist én van het onderwijsproces. Zo kan de cursist zijn leerproces bijsturen op voorwaarde dat de evaluatie gepaard gaat met kwaliteitsvolle feed-back en remediëring. In die zin is de evaluatie een inherent deel van leren en onderwijzen. De rapportering moet dan zowel kwantitatief als kwalitatief zijn. Je kan kwantitatief rapporteren door een cijfer te geven. De kwalitatieve rapportering kan bijvoorbeeld gebeuren via een analytische scorewijzer, een beschrijving van de resultaten en/of een gesprek. Ook als leraar kun je het onderwijsproces bijsturen en inspelen op de resultaten van de evaluatie. Het is aangewezen dat je daarbij differentieert en rekening houdt met de individuele noden van je cursisten. Overeenkomstig de specifieke moeilijkheden die de cursist ondervindt bij een bepaalde vaardigheid kun je hiertoe verschillende opdrachten voorzien. Zo kan een cursist die moeilijkheden ondervindt bij het schrijven bijvoorbeeld extra schrijfopdrachten uitvoeren en een cursist die problemen heeft bij het luisteren kan meer aan luistervaardigheid werken. De evaluatie moet in ieder geval bijdragen tot het bevorderen van het leren en motiverend werken voor de cursist. 5

Gespreide evaluatie betekent dat na een voldoende lange trainingsperiode een toets of examen kan volgen waarbij cursisten gequoteerd worden en dat de behaalde punten meetellen bij de eindevaluatie. Permanente evaluatie is een systematische en continue observatie, die resulteert in notities in een evaluatieschrift. Permanente evaluatie is bedoeld als aanvulling van gespreide evaluatie en/of het eindexamen. 6 Bij criteriumgerichte beoordeling worden de prestaties van de cursist afgewogen tegen vooraf bepaalde criteria en standaarden zoals de doelstellingen van een leerplan (en niet vergeleken met de prestaties van andere leerders van de groep). De cursist slaagt voor de betrokken richtgraad als zijn prestatie aan deze criteria en standaarden beantwoordt. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

52

6.1.2 De evaluatie van communicatieve vaardigheden Het moderne vreemdetalenonderwijs is communicatief-functioneel. Het evalueert de communicatieve vaardigheid van de cursist voor de betrokken richtgraad en stelt vast in welke mate hij in staat is zijn communicatieve intentie te realiseren door het mondeling of schriftelijk uitvoeren van bepaalde taalhandelingen (bijv. spreken : zijn gevoelens verwoorden ; schrijven : een memo schrijven ; luisteren : een televisieprogramma globaal begrijpen ; lezen : de essentiële informatie van een krantenartikel begrijpen), zoals vooropgesteld in de leerplandoelstellingen. Om na te gaan of een cursist een communicatieve intentie kan realiseren, kun je hem functionele, authentieke en (voor hem) relevante taakgerichte opdrachten laten uitvoeren. Hiervoor moet hij immers rekening houden met alle componenten die de communicatieve vaardigheid bepalen. Om efficiënt te kunnen communiceren, volstaat het niet dat de cursist de ondersteunende kennis beheerst (woordenschat, uitspraak, spelling, morfologie, syntaxis enz.). Hij moet ook de sociolinguïstische en discursieve aspecten beheersen. De sociolinguïstische vaardigheid heeft betrekking op het adequaat gebruik of begrip van taalfuncties, tekstconventies, toon, register en inhoud overeenkomstig de context waarin de communicatie zich afspeelt. De discursieve vaardigheid slaat dan weer op het beheersen van de kenmerken van verschillende tekstsoorten (conventies, structuur, lay-out). Beide deelvaardigheden (sociolinguïstische en discursieve) hebben een weerslag op het taalgebruik. Een taakgerichte opdracht zal het je ook mogelijk maken om (indirect) de strategische component te evalueren. De efficiënte taalgebruiker zal namelijk automatisch de gepaste communicatiestrategieën gebruiken waar dat nodig is. Hij zal bijvoorbeeld bij het lezen de betekenis van een onbekend woord afleiden uit de context en bij het schrijven een term omschrijven waarvoor hij het juiste woord niet kent of een woordenboek raadplegen indien dat kan. Ook moet hij de nodige vaardigheden op het juiste moment inzetten. Hierbij doet hij een beroep op cognitieve (bijv. bij het lezen hypotheses maken op basis van de titel van een artikel) en metacognitieve strategieën7 (bijv. het leesdoel bepalen). Als leraar evalueer je de communicatieve vaardigheid van de cursist reeds vanaf richtgraad 1 doorheen zo authentiek mogelijke communicatieve opdrachten. Ieder examen bevat minstens één communicatieve opdracht voor spreken, schrijven, luisteren en lezen. En ondersteunende kennis (morfosyntaxis, spelling, woordenschat enz.) beoordeel je zoveel mogelijk in betekenisvolle contexten. Bij communicatieve opdrachten hoef je echter niet steeds alle componenten van de communicatieve vaardigheid (taalkundige, sociolinguïstische, discursieve, strategische) tegelijkertijd te beoordelen. Om pedagogische redenen en vereisten inherent aan de progressieve opbouw van kennis en vaardigheden kan je op bepaalde momenten in het curriculum één of meerdere deelvaardigheden beoordelen. Ook kan je, overeenkomstig de doelstelling van de evaluatie, meer gewicht geven aan bepaalde vaardigheden dan aan andere. Een goede analytische scorewijzer bij de opdracht met relevante criteria en rubrieken die de te verwachten vaardigheid beschrijven helpt je om op 7

Een cognitieve strategie is een strategie die de taalgebruiker helpt bij het verwerven en verwerken van informatie. Een metacognitieve strategie heeft tot doel het verwerven en verwerken van informatie te reguleren of te managen.


53

een betrouwbare, valide, haalbare en didactisch relevante manier te evalueren (zie 6.2 Criteria). Van richtgraad 1 naar richtgraad 4 worden de communicatieve opdrachten uiteraard progressief moeilijker. Die progressie kun je gedeeltelijk inbouwen door de moeilijkheidsgraad van de taak (soort tekst, formeel of informeel taalgebruik, inhoud of onderwerp) te verhogen. Verder kun je de progressie ook realiseren door de lengte van de oefening (bijv. hoeveel regels moet de cursist schrijven of lezen). In hogere niveaus kun je bovendien bij productieve vaardigheden strenger quoteren op vormelijke correctheid zowel wat zinsbouw en grammatica als wat woordenschat betreft. De moeilijkheidsgraad wordt ten slotte ook opgedreven wanneer de vaardigheden geïntegreerd worden geëvalueerd d.w.z. dat er meer dan één vaardigheid vereist wordt bij het oplossen van de opdracht (bijv. luisteren en schrijven bij het notuleren van het verslag van een vergadering). 6.1.3 Evaluatiemethoden Examen, gespreide en/of permanente evaluatie Het wettelijk kader bepaalt dat er ten minste een examen is na elke module en na elk leerjaar. Gespreide evaluatie en permanente evaluatie kunnen ingericht worden en de resultaten ervan kunnen in de eindevaluatie verrekend worden. Gespreide evaluatie en permanente evaluatie zijn evaluatievormen die de begeleidende rol van het evalueren mogelijk maken. Maar je kunt leerprocessen natuurlijk ook begeleiden door tijdens de oefenfase de leeractiviteiten en de producten van de cursisten te observeren en bij te sturen waar nodig. Het is wél belangrijk dat je de cursist ook in de oefenfase over de evolutie van zijn kennis en vaardigheden informeert. Door gespreid en/of permanent te evalueren, verhoog je in belangrijke mate de betrouwbaarheid van de eindbeoordeling ten eerste omdat je dan negatieve factoren, die toe te schrijven zijn aan subjectiviteit bij beoordelen, gedeeltelijk neutraliseert en verder omdat je de vraagstelling kan variëren en meerdere (deel)vaardigheden kan meten, zodat de cursisten extra kansen krijgen. Evaluatie door de leraar, zelfevaluatie en coöperatieve evaluatie Tijdens het leerproces wordt het leerrendement aanzienlijk verhoogd als je de cursist zoveel mogelijk bij de evaluatie betrekt. Zelfevaluatie, peerevaluatie (de cursisten evalueren elkaar) en coöperatieve evaluatie (de cursisten evalueren samen met de leraar) kunnen hierbij een grote rol spelen. Deze evaluatiemethoden verhogen niet alleen de betrokkenheid van de cursist bij zijn eigen leerproces, maar bieden, in combinatie met de evaluatie door de leraar, een rijker beeld van zijn leer- en ontwikkelingsvorderingen. Ook vormen ze een efficiënte basis voor procesbegeleiding. Ze helpen de cursist bij het ontwikkelen van inzicht in criteria voor goede talige producten (brief, uiteenzetting, conversatie) en voor efficiënte leerstrategieën. Ze dragen er bovendien toe bij dat hij inzicht krijgt in zijn eigen leerstijl en de nodige flexibiliteit ontwikkelt om deze te verbeteren. Deze methoden zijn dus fundamenteel bij het ontwikkelen van de leerautonomie van de cursist. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

54

Evaluatie-instumenten Evaluatie door de leraar, zelfevaluatie, peerevaluatie en coöperatieve evaluatie kunnen gebeuren op basis van verschillende instrumenten. Als leraar kun je scorewijzers en evaluatielijsten invullen of door de cursisten laten invullen over de kwaliteit van hun product en/of over de kwaliteit van het proces of de aanpak van de taak. Je kunt een stap verder gaan in het autonomiseringsproces door samen met de cursisten een scorewijzer of evaluatielijst op te stellen. Ook logboeken, waarin de cursist zelf verslag geeft over zijn leervorderingen en specifieke aandachtspunten in zijn leerproces inventariseert, bieden heel wat mogelijkheden. En het portfolio als instrument voor diagnose van de taalkennis en als ondersteuning van het leerproces heeft ook zijn nut bewezen. De gegevens over de leer – en ontwikkelingsvorderingen van de cursist die je systematisch inzamelt op basis van scorewijzers, logboeken, portfolio’s en gesprekken kunnen in aanmerking komen voor de summatieve evaluatie of eindbeoordeling.

6.1.4 Collegiaal overleg Het is belangrijk om binnen een CVO een coherent vreemdetalenbeleid te voeren en binnen het lerarenteam tot een consensus over de evaluatiepraktijk te komen. Een eenduidig en transparant systeem komt de kwaliteit van het onderwijs ten goede.

6.2

Criteria

Een relevante evaluatie beantwoordt aan een aantal criteria. Validiteit, betrouwbaarheid, transparantie, authenticiteit, didactische relevantie en haalbaarheid zijn criteria die bijdragen tot de kwaliteit van de evaluatie. 6.2.1 Validiteit De evaluatie is valide in de mate dat ze meet wat zij zich voorneemt te meten. Om valide te zijn moet de evaluatie aan volgende voorwaarden voldoen: -

de combinatie van taak en tekst moet geschikt zijn om de deelvaardigheid te meten die men wil meten ;

-

de opgaven moeten representatief zijn voor de behandelde leerinhoud;

-

ze moet een aanvaardbare moeilijkheidsgraad hebben;

-

wat je evalueert, moet ook voldoende ingeoefend zijn.


55

6.2.2 Betrouwbaarheid De evaluatie is betrouwbaar in de mate dat ze niet afhankelijk is van het moment van afname of correctie. Een hoge betrouwbaarheid verkrijg je door: -

nauwkeurige, duidelijke, ondubbelzinnige vragen te stellen; te verbeteren op basis van een duidelijk correctiemodel of scorewijzer met puntenverdeling; relatief veel vragen te stellen; gevarieerde opdrachten en instructies aan te bieden die rekening houden met de verschillende leerstijlen; aan de cursist voldoende tijd te geven om de toets uit te voeren; veel evaluatiebeurten te voorzien.

6.2.3 Transparantie en voorspelbaarheid De evaluatie moet transparant en voorspelbaar zijn. Ze mag dus voor de cursisten geen verrassingen inhouden. Daarom moet ze aan volgende voorwaarden voldoen: -

ze moet aansluiten bij de wijze van toetsen die de cursist gewoon is ; de cursist moet vooraf over de beoordelingscriteria geïnformeerd worden ; de cursist is precies op de hoogte van wat hij moet kunnen en kennen.

6.2.4 Authenticiteit De evaluatie is authentiek als de uit te voeren opdrachten relevant zijn voor levensecht taalgebruik. Authentieke teksten, voor de tekstsoort relevante taken en functionele situaties dragen bij tot de authenticiteit van de evaluatie. 6.2.5 Didactische relevantie De evaluatie is didactisch relevant als ze bijdraagt tot het leerproces. De cursist moet uit de beoordeling iets kunnen leren. Daarom is het essentieel feedback te geven aan de cursist: -

door een gecorrigeerde toets te bespreken en een foutenanalyse te maken: een goede toetsbespreking beperkt zich niet tot het geven van de juiste oplossingen maar leert de cursisten ook waarom een antwoord juist of fout is; door de cursist zijn examenkopij te laten inkijken en de toets klassikaal te bespreken.

6.2.6 Haalbaarheid Een toets is haalbaar als hij gemakkelijk te ontwikkelen, af te nemen, te corrigeren en te scoren is.


56

7

Bibliografie

Deze referentielijst is onderverdeeld in twee grote luiken. Het eerste luik bevat basiswerken van meer algemene aard. Het tweede deel vermeldt voor een specifieke taal bronnen die nuttig kunnen zijn voor leraar en/of cursist. Het kan daarbij gaan om informatie op een papieren of op een elektronische drager. Om de gebruiksvriendelijkheid te waarborgen, worden de werken niet vermeld in alfabetische volgorde maar per rubriek. De rubrieken stemmen ongeveer overeen met de rubrieken 1, 4, 5 en 6 van het leerplan, namelijk de situering, de leerinhouden, de methodologische wenken en de evaluatie.

7.1

Algemene didactische werken

Boekaerts, M. & P.R. Simons (1993) Leren en instructie. Assen: Van Gorcum. Brown, H.D. (1994) Principles of language learning and teaching. Englewood Cliffs, NJ : Prentice Hall Regents. Carter, R. & M. McCarthy (1988) Vocabulary and Language Learning. New York: Longman. CLT (2002) Leerplannen. Leuven : Centrum voor Levende Talen. (CD-rom) Commissie Talen Volwassenenonderwijs (2000) Opleidingsprofielen Moderne Talen – Visietekst en modulaire organisatie. Brussel: Dienst voor Onderwijsontwikkeling. Council of Europe (1996) Modern Languages: Learning, Teaching, Assessment. A common European Framework of reference. Strasbourg : Council of Europe. Dijkman W. (1993) Didactiek en lerende volwassenen – leren professionaliseren, Leiden : Educatieve uitgeverij Spruyt, Van Mantgem & Does. Fensham, P. e.a. (eds) (1995) The Content of Science, a Constructivist Approach to its Teaching and Learning. London: Falmer. Fletcher, M. (2000) Teaching for Success. The Brain-friendly Revolution in Action. Kent : English Experience. Geerligs, T. & T. Van Der Veen (1996) Lesgeven en zelfstandig leren. Assen: Van Gorcum. Hoogeveen, P. & J. Winkels (1992) Het didactisch werkvormenboek. Assen: Dekker & van de Veght. Hulstijn, J. e.a. (1995) Nederlands als tweede taal in de volwasseneneducatie. Handboek voor docenten. Amsterdam: Meulenhoff Educatief. Jonassen, D. e.a. (1999) Learning with Technology: a Constructivist Perspective. Upper Saddle River: Prentice Hall Inc. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

57

Kuiken, F. & I. Vedder (1995) Grammatica opnieuw bekeken. Over de rol en aanpak van grammatica in tweede- en vreemde-taalonderwijs. Amsterdam: Meulenhoff Educatief. Kwakernaak, E. (1989) Grammatica in het vreemde-talenonderwijs. Leiden : Alpha. Lowyck, J. (1995) Onderwijskunde : een kennisbasis voor professionals. Groningen: WoltersNoordhoff. Nation, I. (1990) Teaching and learning vocabulary. New York: Newbury House. Richards, J.C. and T.S. Rodgers. (1986) Approaches and Methods in Language Teaching: A Description and Analysis. Cambridge: C.U.P. Schouwenburg, H.C. & T. Groenewoud (1995) Studievaardigheid en leerstijlen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Schollaert, R. & K. Van Thienen (2000) Gewikt en gewogen. Leuven: Garant. Simons, P.R.J. & J.G.G. Zuylen (1995) De didaktiek van leren leren. Tilburg: Mesoconsult. Standaert, R. & F. Troch (1998) Leren en onderwijzen, beheersingsboek.. Leuven: Acco. Standaert, R. & F. Troch (1999) Leren en onderwijzen, inleiding tot de algemene didaktiek. Leuven: Acco. Tomic, W. & C. Span (eds) (1995) Onderwijspsychologie. Beïnvloeding, verloop en resultaten van leerprocessen. Utrecht: Lemma. Ur, P. (1996) A Course in Language Teaching. Practice and Theory. Cambridge: C.U.P. van der Veen, T. & J. van der Wel (1997) Van leertheorie naar onderwijspraktijk. Groningen : Wolters-Noordhoff. Van Ek, J.A. & J.L.M. Trim (1998) Waystage 1990. Cambridge: C.U.P. Van Ek, J.A. & J.L.M. Trim (1998) Threshold 1990. Cambridge: C.U.P. Van Ek, J.A. & J.L.M. Trim (2001) Vantage. Cambridge: C.U.P. Van Parreren, C.F. (1993) Ontwikkelend onderwijs. Leuven: Acco. Van Rompaey, K. (1998) Internet voor de moderne talenklas. Leuven: Wolters Plantyn, coll. ‘Cahiers voor Didactiek’ nr. 2. Wallace, M.J. ( 1991) Training Foreign Language Teachers. Cambridge: C.U.P. Wallace, M.J. (1998) Action Research for Language Tainers. Cambridge: C.U.P. www.ond.vlaanderen.be = de officiële site van het Vlaamse onderwijs Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

58

www.klasse.be = het didactische tijdschrift "Klasse" on line edulex.vlaanderen.be = omzendbrieven en wetgeving www.gemeenschapsonderwijs.be = Gemeenschapsonderwijs www.ovsg.be = Onderwijssecretariaat van de Steden en Gemeenten van de Vlaamse Gemeenschap www.pov.be = Provinciaal Onderwijs Vlaanderen www.vsko.be = Vlaams Secretariaat Katholiek Onderwijs

7.2

Taalspecifieke werken

7.2.1 Algemene taalspecifieke werken Aalsvoort, M. e.a. (1992) Taal, school en kennis. Enschede: SLO VALO-M en Nederlandse taalunie. Adviescommissie Vlaanderen (1992) Eindrapport Adviescommissie Vlaanderen. Certificaten Nederlands als tweede taal. Aitchison, J. (1997) Words in the Mind. Oxford: T.J. Press Ltd. Appel, R. en P. Muysken (1987) Language contact and bilingualism. London: Edward Arnold. Appel, R. en A. Vermeer (1994) Tweedetaalverwerving, tweedetaalonderwijs. Coutinho.

Bussem:

Beheydt, L. e.a. (1991 e.a.) Toetsen en teksten. Nederlands voor anderstaligen. (meerdere reeksen) Groningen: Wolters-Noordhoff. Voorbeeldtoetsen van het Certificaat Nederlands als Vreemde Taal. Bevat materiaal voor de niveaus elementaire kennis, basiskennis en uitgebreide kennis. Zowel lezen, luisteren, schrijven en spreken worden geoefend. Achteraan in het boek zijn de sleutels van de opdrachten opgenomen.

Bercken, W. e.a. (1997) Bij de Les. Praktijkboek voor NT2-onderwijs. Een selectie uit 15 jaar LES. Utrecht/Amsterdam: Nederlands Centrum Buitenlanders/Educatief Centrum. Boeiende selectie uit het tijdschrift Les (zie adres bij NT2-onderdeel Nederland in "Vraagbaak Nederlands"). Gericht op de lespraktijk. Er is een tweede, gelijkaardige bundel -De Les gelezen- die meer in het teken staat van onderwijsbeleid.


59

Colpin, M. e.a. (2000) Een taak voor iedereen. Perspectieven voor taakgericht onderwijs. Leuven/Apeldoorn: Garant en Steunpunt Nederlands als Tweede Taal. Dorren, G. (1999) Nieuwe tongen. De talen van migranten in Nederland en Vlaanderen. Den Haag/Antwerpen: Sdu Uitgevers/Standaard Uitgeverij. Op de achterflap: ‘portret in lichte tonen van acht allochtone talen’: informatie over herkomst, klanken, schrift, spraakkunst en woordenschat van Arabisch, Chinees, Koerdisch, Lingala, Nederlands, Papiamentu, Rifberbers, Sranan en Turks; ook over de taalsituatie in de herkomstlanden (zie ook: Ruiter, Jan Jaap …).

Ehlich, K. e.a. (1993) Kennis, taal en handelen: analyses van de communicatie in de klas. Assen: Van Gorcum. Ehlich, K. e.a. (1993) Kennis, taal en handelen: analyses van de communicatie in de klas. Assen: Van Gorcum. Ellis, R. (1985) Understanding second language acquisition. Oxford: Oxford University Press. Ellis, R. (1990) Instructed second language acquisition. Oxford: Basil Blackwell. Ellis, R. (1994) The study of second language acquisition. Oxford: Oxford University Press. Extra, G. (redactie) (2002) De andere talen van Nederland: thuis en op school. Over de voornaamste allochtone talen in Nederland, met ook ideeën voor het onderwijs. Zie in deze bibliografie ook Dorren en Ruiter, Bussum, Coutinho.

Federatie Het Schoolvak Nederlands (1995) Vraagbaak Nederlands. Gids voor Leraren Nederlands in Nederland en Vlaanderen. Utrecht: Algemeen Pedagogisch Studiecentrum. Verzameling van adressen, tijdschriften, korte weergaven van "stand van zaken" op allerlei gebieden; apart hoofdstuk NT2.

Fiddelaers-Jaspers, R. (1992) Communicatie in de klas. Nijmegen: Berkhout. Gass, S. en L. Selinker (1994) Second language acquisition. Hillsdale: Lawrence Erlbaum. Gillis, S. en A. De Houwer (1998) The acquisition of Dutch. Amsterdam: John Benjamins. Hajer, M. (1995) Schooltaal als struikelblok. Bussum: Coutinho.

Didactische wenken voor alle docenten.

Het projectbureau (1992) Een leerplan Nederlands als tweede taal. Rotterdam. Het Schoolvak Nederlands, jaarlijks verslagboek van de gelijknamige conferentie. Bevat steeds talrijke bijdragen over Nederlands als tweede taal.

Hoogeveen, M. en H. Bonset (1998) Het schoolvak Nederlands onderzocht. Met onderdeel over NT2. Leuven-Apeldoorn: Garant. Hulstijn, J. e.a. (redactie) (1995) Nederlands als tweede taal in de volwasseneneducatie. Handboek voor docenten. Amsterdam: Meulenhoff Educatief. Hét handboek bij uitstek voor het volwassenenonderwijs. Recensie en aanvullingen door Jes Leysen en Ann De Schryver, verschenen in Vonk, 28ste jrg., nummer 5, mei-juni 1999. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

60

Jaspaert, K. (1991) Nederlands als tweede taal. Een programmatekst. Leuven: Steunpunt NT2. Kroon, S. en T. Vallen (redactie) (1996) Het verschil voorbij. Onderwijs Nederlands als eerste en tweede taal in Nederland en Vlaanderen. Den Haag: Sdu Uitgevers (=Voorzetten 51, Nederlandse Taalunie). Liemberg, E. e.a. (1991) Doelen Nederlands als tweede taal. Amersfoort: SVE. Omschrijving van functionele doelen op vier niveaus voor de deelvaardigheden luisteren, spreken, lezen en schrijven

Litjens, P. (1990) Nederlands als tweede taal. Een handboek voor de volwasseneneducatie. Amersfoort/Leuven: ACCO. Een ondersteuning voor de onderwijsgevende bij het bewaken van de continuïteit van het proces van tweede-taalverwerving.

Litjens, P. (1990) Plaatsbepaling en karakterisering van het taalonderwijs Nederlands in meertalige onderwijssituaties. Enschede: Stichting Leerplanontwikkeling. Oudkerk Pool, T. (1987) Onderwijzen is leren, onderwijskunde voor iedereen. Zutphen. Schaerlakens, A. en S. Gillis (1987) De taalverwerving van het kind. Groningen: WoltersNoordhoff. Thio, K. en M. Verboog (1993) Verstaanbaar spreken. Een handleiding uitspraakonderwijs voor docenten Nederlands als tweede taal. Bussum: Coutinho. Valstar, J.G. Basisvorming staat in een brede context. Voorwerk, 9de jaargang nr 3. Van Avermaet, P. (1992) Effecten van betekenisonderhandelende interactie-strategieën op woordenschatverwerving. Tilburg: Katholieke Universiteit Brabant Van de Laarschot, M. e.a. (1997) Lesgeven in meertalige klassen. Handboek Nederlands als tweede taal in het voortgezet onderwijs. Groningen: Wolters-Noordhoff. Heel volledig en vrij vlot lezend handboek voor NT2 in het middelbaar onderwijs. Talrijke interessante voorbeelden.

Van de Laarschot, M. e.a. (1999) Nederlands als tweede taal in het voortgezet onderwijs. Handboek voor docenten in de eerste opvang. Amsterdam: Meulenhoff Educatief. Van den Broeck, H. (1996) Opvoeden in de klas. Lannoo.

Wegwijzer voor leerkrachten. Tielt:

Van der Zanden, A. e.a. (1992) Een leerplan Nederlands als tweede taal gericht op doorstroming naar primaire beroepsopleidingen techniek, verzorging en administratie. Rotterdam: Projectbureau OVB. Verboog, M. (m.m.v. K. Thio) (1999). Leren spreken. Een didactische handleiding voor docenten NT2. Bussem: Coutinho. Boek met theoretische achtergronden en ook oefeningen en materiaal. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

61

Verhallen, M. en S. Verhallen (1994) Woorden leren, woorden onderwijzen. Handreiking voor leraren in het basis en voortgezet onderwijs. Groningen: Hoevelaken. Vermunt, J. Leerstijlen en strategieën van studenten: recente onderzoeksgegevens. Velon,15de jaargang nr 3. Vlaamse Hoge Raad voor Migranten (1990) Aanbeveling in verband met de structurering van het Nederlands als tweedetaalonderricht aan volwassenen. VON-werkgroep NT2 (1996) Taakgericht taalonderwijs: Antwerpen/Deurne: Uitgeverij Plantyn. (=Taalcahiers).

een

onmogelijke

taak?

Westhoff, G. (1988) Correctheid is meer dan de juiste vorm gebruiken, In : LEVENDE TALEN. 433. Willis, D. (1990) The Lexical Syllabus. A new approach to language teaching. London and Glasgow: Cobuild. Dit werk illustreert hoe een functionele takensyllabus opgevat is. Een pleidooi voor meer aandacht voor het lexicale in het talenonderricht. Op grond van dit werk kan de onderwijskundige zelf functionele taaltaken als methodiek invoeren en de behoeften van NT2-leerders in het licht daarvan analyseren.

Wright, A. (1984) 1000 Pictures for Teachers to Copy. London/Glasgow: Collins E.L.T. Wynants, A. (1985) Drempelniveau, Nederlands als vreemde taal. Strasbourg: Raad van Europa.

7.2.2 Woordenschat

Beheydt, L. (1992) Context. Lier: Van In. Context is een leerprogramma op diskette voor het inoefenen van de 1000 meest gebruikte woorden in het Nederlands. Het programma bestaat uit onvolledige zinnen, altijd per twee gepresenteerd, waarbij het erop aankomt het ontbrekende woord te vinden (hetzelfde woord voor de twee zinnen). Er kan een keuze gemaakt worden qua moeilijkheidsgraad.

Beheyt, L. en T. Wieers (1991) Elementair woordenboek Nederlands. Van In: Lier. Lijst van basiswoordenschat, opgesteld volgens de gebruiksfrequentie. Bogaert, N. (1991) Woordenschatverwerving: een literatuurstudie. Leuven: Steunpunt NT2. de Boer, B. en B. Lijmbach (2002) De spijker op de kop. Nederlandse uitdrukkingen voor anderstaligen. Bussum: Coutinho. de Kleijn, P. en E. Nieuwborg (1991) Basiswoordenboek Nederlands. Leuven: Wolters. Dieltjens, L. e.a. (1996) Woorden in context (Deel 1). Brussel: De Boeck-Wesmael.


62

Voor allochtonen die hun woordenschat snel willen opfrissen. Lexicale oefeningen gegroepeerd rond thema's en op basis van ca. 2000 woorden met vermelding van hun Franse en Engelse equivalent.

Dieltjens, L. e.a. (2001) Woorden in context. (Deel 2). Herhalingsoefeningen bij het leerboek Alexander. Uitgebreide Nederlandse Woordenschat. Brussel: De Boeck & Larcier. Ook verkrijgbaar als multimediamethode “Interactief Nederlands 2” op basis van de woordenschat .

Donaldson, B.C. (1990) Beyond the dictionary in Dutch. A guide to correct word usage for the English-speaking student. Muiderberg: Coutinho. Faber, D., F. Roorda en B.Venema (1998) Het Beeldwoordenboek. Groningen: Jacob Dijkstra's Uitgeversmaatschappij. 5 000 Nederlandse begrippen in woord en beeld.

Giezenaar, G. en E. Schouten (2002) Wijze Woorden. Woordenlijst Academisch Nederlands met idioomoefeningen. Nijmegen: Intertaal. Wijze woorden is bedoeld voor hoogopgeleide anderstaligen met een basiskennis van het Nederlands, die zich voorbereiden op werk of studie in Nederland of Vlaanderen.

Heidbuchel, H. en G.J. Luyten Heideland-Orbis/Novum.

(1996)

Correct Nederlands voor alledag. Antwerpen:

Een massa correcte termen, rond bepaalde thema's samengebracht, in een context die de betekenis ervan meteen verduidelijkt.

Huijgen, M. en M. Verburg (1996) Van Dale Basiswoordenboek Utrecht/Antwerpen: Van Dale.

Nederlands.

Een verklarend Nederlands woordenboek voor leerlingen in de eerste jaren van het secundair onderwijs. Bijzonder geschikt voor allochtonen omwille van de heldere definities (geen cirkeldefinities) en goede voorbeeldzinnen. Ook in juniorversie.

Internationale Projectgroep MTB (1996) Multi-Taal. Beeldwoordenboek 2.0. Groningen: Wolters-Noordhoff. Met cd-rom. Kleijn, P. (1986) Alexander. Leerboek uitbreiding Nederlandse woordenschat anderstaligen. Den Haag: Uitgave in eigen beheer. Sirjacobs, G. en J.-P. Callut (1992) Nederlands voor managers. Brussel: De Boeck-Wesmael. Een gids voor Nederlands voor beroepsdoeleinden: woordenschat, wendingen en uitdrukkingen, structuren, en communicatiestrategieën voor handel, economie en zakelijke communicatie. Bijzonder interessant zijn de functies en noties gegroepeerd onder algemene communicatie. Bedoeld voor hooggeschoolden. Franse vertalingen.

7.2.3 Grammatica In het Nederlands Theorie zonder oefeningen


63

Berlet, I. (1995) Waar zit de FOUT? Opzoekgrammatica InstrumenTAAL. Lelystad: Stichting IVIO. Een zeer beknopt boekje dat bij de leergang InstrumenTAAL hoort. Zonder ballast worden een aantal basiselementen van de Nederlandse grammatica bij elkaar gebracht. Zeer handig voor de zelfcontrole van geschreven tekstjes is het schema van 'Waar zit de fout'.

Bruffaerts, F., F. Du Mong en M. Van de Putte (1993) Handigram. Nederlandse referentiespraakkunst. Lier: Van In. Fontein, A.M. en A. Pescher-ter Meer (1993) Nederlandse Grammatica voor Anderstaligen. Utrecht: Nederlands Centrum Buitenlanders. Heel goed naslagwerk voor de leerkracht, maar ook voor de (zeer) gevorderde (hooggeschoolde) student; geeft antwoord op typische vragen van anderstaligen; zeer volledig; een overzichtelijk register achteraan in het boek; een echte aanrader; helemaal in het Nederlands en ook omwille van de grammaticale terminologie niet geschikt voor beginners.

Geerts, G., W. Haeseryn, J. de Rooij en M.C. van den Toorn (1984) Algemene Nederlandse spraakkunst. Groningen/Leuven: Wolters-Noordhoff/ Wolters. Kuiken, F. en I. Vedder (1995) Grammatica opnieuw bekeken. Over de rol en aanpak van grammatica in tweede- en vreemde-taalonderwijs. Amsterdam: Meulenhoff Educatief. Eerder een beschouwend werk over de rol van grammatica binnen het communicatief gerichte vreemdeen tweedetaalonderwijs. Het bevat o.a. een overzicht van een aantal benaderingen van grammatica vanuit taalkundig onderzoek. Er wordt ingegaan op vakdidactische en praktische aspecten van het grammaticaonderwijs.

Sonck, G. (1993) Grammatica Nederlands. Brussel: De Boeck Université. Gedetailleerd en linguïstisch gericht en daardoor niet voor iedereen geschikt, maar wel bijzonder volledig; duidelijke lay-out en gericht op steeds weerkerende vragen van anderstaligen; veel voorbeelden; parallelle Franse versie in het boek zelf; niet zo geschikt voor de studenten. Er is inmiddels wel een recentere versie verschenen van dit boek.

van Hauwermeiren, P. en G. de Schutter (1983) De structuur van het Nederlands: taalbeschouwelijke grammatica. Malle: De Sikkel. Theorie met oefeningen De opgesomde werken bevatten meestal een theoretisch deel, vaak toegespitst op anderstaligen. Daarnaast zijn er oefeningen voorzien. Bakx, J. e.a. (1995) Grammatica in gebruik. Nederlands voor anderstaligen. Leer- en oefenboek. Amsterdam/Antwerpen: Intertaal. De hoofdstukken starten vanuit een concrete vraagstelling bv. hoofdstuk 12: 'hoe vergelijk ik iets?', gevolgd door theorie en oefeningen; de sleutel van de oefeningen zit achteraan in het boek (zelfstandig werken!); lijst van grammaticale terminologie in het Engels, Frans, Duits, Turks en Arabisch en een overzichtelijk register; vooral bruikbaar voor semi-gevorderden, niet volledig maar wel een goede selectie van onderwerpen.

Bouman-Noordermeer, D. (1998) Beter Nederlands. Een inleidend grammaticaal hulpboek voor anderstaligen: Muiderberg, Coutinho. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

64

Een boekje volgens de auteur geschikt voor hooggeschoolde beginners. Kan gebruikt worden voor Beter Nederlands 1 en 2; een aantal topics komen in Beter Nederlands 1/2 vollediger aan bod. Het bevat informatie over woordsoorten, tijden, zinsbouw en spelling. De theorie komt voor de oefeningen en er werd een expliciete theoretische toelichting voor docenten toegevoegd.

Bouman-Noordermeer, D. e.a. (1995) Beter Nederlands 1/2. Grammaticaal hulpboek voor anderstaligen. Muiderberg: Coutinho. (Eerste druk 1990/1991) Deze boekjes geven redelijk uitgebreide uitleg bij een beperkt aantal topics. bv. bij voegwoorden krijg je een tamelijk volledige en daardoor ook onbruikbare lijst met o.a. opdat, teneinde, ofschoon, ...; kan vooral als aanvulling gebruikt worden bij hooggeschoolde semi-gevorderden en gevorderden; theorie wordt gevolgd door een aantal oefeningen; achteraan is er ook een theoretische toelichting voor de docent.

Callut, J.P. e.a. (1998) Interactief Nederlands 1. Multimediamethode Nederlands op basis van de grammatica. Brussel: De Boeck Didacta. Deken, M. e.a. (1993) Pas toe. Een grammaticaleergang voor anderstaligen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Docentenhandleiding en cursistenboek. De inhoud van de docentenhandleiding bevat het doel en de sleutel van de oefeningen, hier en daar een erg rudimentaire werkwijze bij een oefening. Het cursistenboek bevat drie niveaus van oefeningen: gewone en moeilijkere oefeningen en oefeningen met vaktaal (aansluiting bij de leergang 'Zestien Plus'); de theoretische stukjes zijn beperkt en worden afgewisseld met veel (en leuke) oefeningen, niet enkel drillen van bepaalde structuren en aspecten.

de Bakker, I. e.a. (1994) Nederlands in hoofdlijnen. Praktische grammatica voor anderstaligen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Theorieboek, oefeningenboek en docentenhandleiding Overzichtelijk werk; het theorieboekje beperkt zich tot de essentie; voor sommige onderwerpen -bv. negatie- te beperkt en cryptisch; bevat leuke oefeningen om in klasverband te doen; sommige oefeningen zijn redelijk traditioneel; in het oefeningenboek staan A-oefeningen (gemakkelijk - beginners en halfgevorderden) en B-oefeningen (moeilijker - gevorderden); nadeel: de sleutel van de oefeningen zit enkel in de docentenhandleiding.

Florijn, A.F. e.a. (1994) De regels van het Nederlands. Grammatica voor anderstaligen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Theorieboek en werkboek voor de cursisten. Goede bron voor halfgevorderde en gevorderde hooggeschoolde studenten die op een bepaald gebied bijkomende oefeningen vragen; werkt ook op herkennen van woordsoorten en begrijpen van bepaalde grammaticale termen; niet geschikt voor beginners; het theorieboek is verzorgd en redelijk volledig (soms moeilijke terminologie). Niet bij alle hoofdstukken van het theorieboek zijn er oefeningen in het werkboek; de oefeningen worden opgedeeld in meer theoretische (het taalsysteem doorgronden) en meer praktische oefeningen.

Kuiken, F. en I. Vedder (1983-1984) Regelrecht 1/2. Een serie praktische grammaticaoefeningen voor buitenlanders. Amsterdam: VU Uitgeverij. Elk topic begint met een kort stuk tekst waarin het grammaticaal item, zonder theoretische uitleg, wordt aangeboden; daarna komen de oefeningen; de appendices bevatten enkele beknopte overzichten die vooral voor de leerkracht nuttig kunnen zijn; een beperkte selectie van onderwerpen in oplopende moeilijkheidsgraad. In Regelrecht 2 worden een aantal onderwerpen uit Regelrecht 1 nog eens uitvoeriger behandeld ('er', passivum,...) maar komen ook nieuwe dingen aan bod.


65

Langstraat-Mulder, M. (1990) Nederlandse grammatica voor buitenlanders. Rijswijk: Uitgeverij Schoevers. Minder volledig, maar ook oefeningen; eventueel nuttig voor studenten die de grammatica van FonteinPescher te uitgebreid vinden of willen starten met iets eenvoudigers.

van der Toorn-Schutte, J. Auctor.

(1994) Basisgrammatika NT2. Plus+Nederlands. Apeldoorn:

Een zeer toegankelijk boekje voor hooggeschoolde beginners, de grammaticale terminologie blijft beperkt; haast geen theoretische uitleg. De cursisten kunnen zich niet verliezen in details; voorbeelden en schema's worden gevolgd door oefeningen. Geen sleutel voor de oefeningen in het boek zelf.

van der Toorn-Schutte, J. (1999) Klare taal! Uitgebreide basisgrammatica NT2. Leer- en oefenboek met antwoorden. Amsterdam: Boom. Dit boek is uitgebreider dan de voorganger (88 lessen). Het bestaat uit 3 delen. In het eerste deel komen grammaticale vormen aan bod (lessen 1-52). In het tweede deel staat het gebruik van de grammaticale vormen centraal (lessen 53-78) en het derde deel handelt over spelling en leestekens (lessen 79-88). In de bijlagen werden handige lijsten opgenomen met onregelmatige werkwoorden, werkwoorden met een vast voorzetsel en werkwoorden met een prefix. Er zit ook een sleutel voor de oefeningen in het boek. Het boek oogt verzorgd.

In het Frans Bertha, A. (1982) Synthèse de grammaire néerlandaise. s.l.: De Boeck. Rosen, G. (1988) Grammaire illustrée du néerlandais. Brussel : Didier Hatier.

In het Engels Donaldson, B. (1987) Dutch Reference Grammar. Leiden: Martinus Nijhoff. Klep, H. en D. Rietveld (1992) Concise Dutch Grammar. Groningen: Wolters-Noordhoff. Basisgrammatica met oefeningen, ook voor beginners.

7.2.4 Uitspraak en intonatie Uitspraak en intonatie Beheydt, L. e.a. (1999) Uitspraak Nederlands. Leuven: Acco. Tekstboek en oefenboek + CD’s.

Berendsen, V. (1997) Klank en toon. Basiscursus uitspraak Nederlands. Baarn: Uitgeverij Nijgh Versluys. Werkboek, docentenboek en 8 cassettes.

Coenen, J. (1991) Uitgesproken Nederlands. Een uitspraakcursus voor anderstaligen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

66

Cursistenboek, docentenboek, cassettes.

Dethmers, J. (2000) Zeg het maar. Uitspraaktraining Nederlands. Groningen: WoltersNoordhoff. Heemskerk, J. en W. Zonneveld (2000) Uitspraakwoordenboek. Utrecht: Uitgeverij Het Spectrum B.V.. Wuyts, A. (1997) 99 Nederlandse uitspraakoefeningen. Lier, c..

Spelling Cooreman, A. en H. Van den Bosch (1995) Als spelling een kwelling is…. Antwerpen: Standaard Educatieve Uitgeverij. De Schryver, J. (1996) Handboek spelling. Leuven: Wolters. Instituut voor Nederlandse Lexicologie i.o.v. de Nederlandse Taalunie (1997) Woordenlijst Nederlandse taal. Den Haag: Sdu Uitgevers/Standaard Uitgeverij, Antwerpen. Klein, M. en M. Visscher (1996) Handboek Verzorgd Nederlands, Spellingregels – Schrijfadviezen. Amsterdam/Antwerpen: Uitgeverij Contact i.s.m. Martinus Nijhoff Uitgevers Groningen. Letterenfaculteit van de KU Brabant en het Genootschap Onze taal (1999) Spellingwijzer Onze Taal. Amsterdam/Antwerpen/Groningen: Uitgeverij Contact/Wolters Noordhoff. Neijt, A. en R. Reinsma (1995) De Nieuwe Spellinggids van de Nederlandse Taal. Utrecht: Uitgeverij Het Spectrum. van Roosbroeck, G. (1997) Schrijven zonder fouten, Regels, Voorbeelden, Oefeningen. Aartselaar: Zuid-Nederlandse Uitgeverij.

7.2.5 Socioculturele aspecten Axtell, R. (1998) Gestures. The do's and taboos of body language around the world. New York: John Wiley & S.. Burgoon, J., D. Buller en G. Woodall (1996) Nonverbal communication. The unspoken dialogue. New York: McGraw-Hill. De Vries, W., R. Willemyns en P. Burger (1993-1994) Het verhaal van een taal. Negen eeuwen Nederlands. Amsterdam: Uitgeverij Prometheus. D'Haenens, E. (1995) Kleurrijke Liefde. Cultuurgemengde koppels vertellen. Berchem: EPO. Eycken, J. (1992) Koffie met melk. Als Belgen trouwen met vreemdelingen. Berchem: EPO. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

67

Intercultural Education Materials. A selective guide to good examples within the European Union. (1997) Steunpunt Intercultureel Onderwijs, Universiteit Gent. Kaldenbach, H. (1995) Doe maar gewoon. 99 tips voor het omgaan met Nederlanders. Amsterdam: Uitgeverij Prometheus. Leuk, vlot lezend werkje om een kijk op de Nederlandse (en ook de Belgische) cultuur te krijgen vanuit andere groepen.

Kossmann, J.A.-Putto en E.H. Kossmann Stichting Ons Erfdeel. De Lage Landen, geschiedenis van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden. Rekkem. De brochure geeft een helder beeld van de eenheid en verscheidenheid in de geschiedenis van België en Nederland. Verkrijgbaar in 13 talen.

Martens, L. e.a. (1993) Tien gekleurde meisjes. Berchem : EPO. Morelli, A. (1993) Geschiedenis van het eigen volk. De vreemdeling in België van de prehistorie tot nu. Leuven: Kritak. Hoe weinig zijn Belgen “Belg”? Hoe werkt migratie voor de Belg in twee richtingen?

Morris, D. (1977) Manwatching. A Field Guide to Human Behaviour. Londen: Cape. Morris, D. e.a. (1977) Gestures. New York: Stein & Day. Pensaert, L. (1994) Lemmata van de Vlaamse en Nederlandse cultuur. Antwerpen: Standaard Educatieve Uitgeverij. Pinto, D. (1990) Loghum.

Interculturele communicatie.

Poyatos, F. (red.) (1992) Benjamins.

Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van

Advances in nonverbal communication. Amsterdam: John

Redmond, R. en S. Makhloufi (1997) De inhaalrace. Tien portretten van zwarte, migranten en vluchtelingenstudenten in het hoger onderwijs. Utrecht: Netwerk Zwarte/Migranten Vrouwen met een hogere opleiding. Snoek, K. (1997) Nederland leren kennen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Timman, Y. (1993) Manieren van praten 1 en 2. Groningen: Wolters-Noordhoff. Werken over verschillen tussen formeel en informeel taalgebruik.Cursistenboek, Docentenhandleiding, geluidscassettes.

Vandeputte, O. Stichting ons Erfdeel. Nederlands, taal van twintig miljoen Nederlanders en Vlamingen. Rekkem. Het verhaal van het ontstaan en de ontwikkeling van de Nederlandse taal. Verkrijgbaar in 24 verschillende talen

van der Toorn-Schutte, J. (1997) Hoe maakt u het? De Nederlandse taal in haar culturele context. Baarn: Uitgeverij Auctor. van der Toorn-Schutte, J. (2001) Cultuur en tweedetaalverwerving. Een taalkundigantropologische vergelijking tussen Oost en West. Amsterdam: Uitgeverij Boom. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

68

van Hauwermeiren, P. en F. Simonis (1990) Waar Nederlands de voertaal is (Nederland- en Vlaanderenkunde). Lier: Van In. Een studieboek over de Landeskunde van het Nederlandse taalgebied.

Verluyten, P.S. (2000) Intercultural Communication in Business and Organisations. An Introduction. Leuven/Leusden : Acco. Dit wetenschappelijk onderbouwde boek over interculturele communicatie leest verrassend vlot en bevat bijzonder veel interessante informatie over verschillen in beleving van tijd en ruimte bij allerlei groepen mensen, over taalproblemen, over niet-verbale communicatie. Met talrijke concrete voorbeelden. Aanrader voor wie in klassen lesgeeft met mensen uit heel de wereld!

7.2.6 De vier vaardigheden Asscheman, M. en S. Kuiper. (1994). Zet het op papier 2. Schrijven vanuit communicatief perspectief, Nederlands voor anderstaligen. Amsterdam: Amsterdam University Press. de Bakker, I. e.a. (1993). Lezen, las, gelezen: leescursus voor volwassen anderstaligen (2 delen). Leiden: Martinus Nijhoff. Doelgroep: hoger opgeleiden, middengroepen en gevorderden. In het eerste deel ligt de nadruk op woordenschat verwerving, in het tweede deel eerder op leesstrategieën. Het materiaal is semi-authentiek, oplopend in moeilijkheid, thematisch geordend, met opdrachten.

Bakx, J. e.a. (1997) Nota Bene! Cursus schrijfvaardigheid voor hoogopgeleide anderstaligen. Bussum: Coutinho. Bakx, J. en G. Giezenaar (2000) DIXI! Cursus spreekvaardigheid voor hoogopgeleide anderstaligen. Bussem: Coutinho. Berntsen, A. e.a. – ITTA (1998) Tekst in context. Groningen: Wolters-Noordhoff. Doelgroep: halfgevorderde cursisten voorbereiden op het lezen van vak- en opleidingsteksten: techniek, dienstverlening, verzorging, administratie. Materiaal: authentieke teksten over diverse opleidingen en beroepen. Gericht op het trainen van strategieën

de Bie, M. (1992) Pasklaar. Lees- en luisterteksten voor anderstaligen. Groningen: WoltersNoordhoff. Doelgroep: hoger opgeleiden en enigszins gevorderden. Materiaal: semi-authentiek en authentiek materiaal. Het is eerder gericht op het trainen van strategieën.

de Kleijn, P. (1996) Het stoplicht. Verhalenbundels voor buitenlanders. Groningen: WoltersNoordhoff. Heel leuke verhalenbundel (ook voor leerkrachten en NT1-lezers!) die uitgaat van een receptieve woordenschatkennis van 2.000 woorden. Vooral geschikt voor richtgraad 2.

Deen, J. en C. van Veen (1994) Taalriedels. Een cursus spreekvaardigheid Nederlands als tweede taal: oefenen met routineformuleringen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Cursistenboek, docentenhandleiding, cassette.

Florijn, A.F. en J.H. Moureau (1990) Deskundigen over hun werk. Lees-en luistercursus voor gevorderde anderstaligen. Leiden: Martinus Nijhoff Uitgevers. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

69

Fonck, A. (1989) Spreekvaardigheid in de dop (3 delen). Amsterdamse School voor Volwassenen. Werkboeken met kopieeroefeningen.

Fonck, A. (1994) Zet het op papier 1. Schrijven vanuit communicatief perspectief, Nederlands voor anderstaligen. Amsterdam: University Press. Fonck, A. (1994) Rondom luisteren. Amsterdam: Instituut van School naar Beroep. Gelder, T. (1995) Nederlied. Liedjes bij het Nederlands als tweede en vreemde taal. Baarn : De Kangoeroe. Godin, P., P. Ostyn en J. Vanparys (2001) Taalnet 1 en 2. Brussel : Plantyn. Hento W. en E. Schulting (1986) Gespreksvaardigheid in de bovenbouw. Levende Talen (413). Issele, M. (1993) In Gesprek. Een luistervaardigheids-en activiteitenboek Nederlands. Lier: Van In. Geschikt voor luistervaardigheid. Levendige dialogen op cassettes.

Koolmees, R. (1990) Teksten op maat - authentieke leesteksten voor anderstaligen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Doelgroep: middengroepen / gevorderden. Materiaal: semi-authentieke teksten (de teksten zijn aan twee taalvaardigheidsniveaus aangepast. Met opdrachten die voornamelijk gericht zijn op het vergroten van de taalkennis. Geen strategietraining.

Koolmees, R. (1993) Teksten op niveau - authentieke leesteksten met verwerkingsopdrachten voor gevorderde NT2-leerders. Groningen: Wolters-Noordhoff. Doelgroep: gevorderde hoger opgeleiden. Materiaal: authentieke teksten, eerder gericht op het vergroten van de taalkennis. Geen strategietraining.

Kuiken, F. en I. Vedder (2000) Dictoglos. Samenwerkend leren in het tweede- en vreemdetaalonderwijs. Bussum: Coutinho. Uitleg en teksten bij een methode om teksten voor te lezen die daarna door de cursisten moeten gereconstrueerd worden. Methode die niet alleen de schrijfvaardigheid bevordert, maar cursisten ook doet reflecteren op hun taal (bespreking: Leysen, Jes in: Vonk, 26ste jrg., nummer 5, mei-juni 1997 (p.6068).

Kuiper-Jong, P. en M. Beckers (1999). Spreek vaardig! Praktische methode voor spreekvaardigheid in vreemde talen. Bussem: Coutinho. Werkboek (88 pagina's) en afzonderlijk te bestellen sleutel volgens doeltaal.

Leesboekjes ‘Makkelijk lezen’ voor volwassenen. (1995-2001) Groningen: WoltersNoordhoff. Meerdere niveaus en titels. (o.a. niveau 1: Hind; De cobra; niveau 2: De dure auto van Said; De geest in de tuin; niveau 3: Nauroez; De reis van de ring).

Leespakket voor 15-plussers. Averbode: Uitgeverij Averbode. 9 leesboekjes met een (jong)volwassen inhoud, maar eenvoudiger geschreven dan andere leesboeken (voor lezers met leesproblemen en daardoor ook geschikt voor anderstaligen). Titels: Niets was alles wat Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

70

hij zei/ Geluk in een pil/ Blond/ In de ban van de onbekende/ Stefan Everts wereldkampioen/ Woensdag weegdag/ De kooi/ De grap/ Adres hemelboog. (=Fahrenheit-reeks).

Liemberg, E., m.m.v. B. Tholen Doelen Nederlands als tweede taal. Amersfoort: SVE. Omschrijving van functionele doelen op vier niveaus voor de deelvaardigheden luisteren, spreken, lezen en schrijven en van doelen voor linguïstische vaardigheden op het gebied van grammatica, woordenschat, uitspraak en intonatie, spelling en interpunctie.

Meijboom, M. en A. Norbaert (1999) Schrijven, schreef, geschreven. Schrijfcursus Nederlands voor anderstaligen. Amsterdam: Amsterdam University Press. Ministère de la Communauté Française de Belgique - Co-production RTB/FPA Spreek met ons mee! Brussel, Didier Hatier. Videobanden, audiocassetes en audiovisueel boek met de dialogen. Oefeningen op video en cassette. Uitstekende reeks om luistervaardigheid in rijke contexten te oefenen. Bedoeld voor wie sociaal Nederlands wil verwerven.

Schoenaerts, P. (2002) Meer is altijd beter. Een komedie voor anderstaligen. Leuven/Leusden : Acco. Video + tekstboekje (theaterstuk).

van den Bergh, H. en B. Poldervaart (1994) Wat je zegt! Een cursus spreekvaardigheid voor anderstaligen. Groningen: Wolters-Noordhoff. Docentenhandleiding, cursistenboek, geluidscassette.

van de Poel, K. en S. Elst (1996) De finesses van het Nederlands. Oefenboek voor anderstaligen. Leuven/Amersfoort: Acco. Dit boek biedt de gevorderde student inzicht in het gebruik van ‘kleine’ woordjes als ‘wel’, ‘toch’ enz. Het boek biedt degelijke verklaringen voor de betekenisnuances.

Van Kalsbeek, A. en R. Stumpel (1990) Op nieuwe leest - leesmethode Nederlands voor anderstaligen. Leiden: Martinus Nijhoff. Doelgroep: hoger opgeleiden (basis taalvaardigheid wordt verondersteld). Een scala aan deelvaardigheden wordt eerst apart en later geïntegreerd aangeboden en geoefend, de teksten zijn veelal authentiek, de theoretische oriëntatie is die van voorspellend lezen.

Wuyts, A. (2002) Nederlands voor gevorderde anderstaligen: Tekstboek 1 en Tekstboek 2. Leuven: Acco. Een verzameling teksten (van een leerkracht Nederlands uit Vlaanderen!) met opdrachten, strategieën om te werken met authentieke teksten, alsook spreek- en schrijfopdrachten.

7.2.7 Evaluatie De Haan, I. (1996) Toetsen voor het NT2-onderwijs. Beschrijving van toetsen Nederlands als tweede taal voor voortgezet onderwijs en volwasseneneducatie.Vereniging voor Leraren in Levende Talen. Melse, L. (1984) Toetsing en beoordeling van schrijfvaardigheid in de moderne vreemde talen. Levende Talen (393) Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

71

Schollaert, R. en K.Van Thienen (2000) Gewikt en gewogen. Leuven: Garant. Vanhoof, J. en P. Van Petegem (2002) Een alternatieve kijk op evaluatie. Mechelen: WoltersPlantyn.

7.2.8 Handboeken Blom, A., L. Heerkens en J. Laboyrie (1999) De Delftse methode, Nederlands voor buitenlanders. De tweede ronde. Amsterdam: Uitgeverij Boom. Tekstboek, 3 geluidscassettes, diskette met oefenprogramma, cd-rom.Teksten ingedeeld in thema's. Alle nieuw aangeboden woorden zijn cursief gedrukt en staan naast de tekst vertaald in het Engels, Frans, Turks, Indonesisch en Arabisch. Begrip wordt gecontroleerd aan de hand van gatenteksten waarin een woord ingevuld moet worden. Veel aandacht voor woordenschatverwerving.

Devos, R. en H. Fraeters (1996) Vanzelfsprekend. Nederlands voor anderstaligen. Multimediale Leergang voor geschoolde anderstaligen. Leuven: Acco. Tekstboek, werkboek, woordenlijst, 2 videocassettes, 3 audiocassettes (er is een versie met Engels als instructietaal en één met Frans als instructietaal; in principe bestemd voor zelfstudie, maar ook in klasverband goed bruikbaar).

Dumon, M.A., A.M. Fontein en L.H.M. van Palentein (1998) Help! 3: Zal ik u even helpen? Utrecht: NCB. Handboek met geluidscassettes. Voor de cursist die de belangrijkste structuren en grammaticale onderwerpen van de taal al kent. Hij/zij moet zich in alledaagse communicatieve situaties kunnen uitdrukken.

Ham, E., W. Tersteeg en L. Zijlmans (2001) Help! 2: Kunt u mij even helpen? Utrecht: NCB. Docentenhandboek en geluidscassettes. Veronderstelt elementaire kennis. Thematisch georiënteerde teksten over Nederland, land en volk, met veel aandacht voor studievaardigheden.

Kennedie, C., M. Bassie en E. Schouten (Nederlands bewerking) (2002) Taal Totaal. Nederlands voor gevorderden. Amsterdam/Antwerpen: Intertaal. Tekstboek, werkboek, docentenhandleiding, 2CD’s.

Sciarone, A.G. e.a. (2001) De Delftse methode. Nederlands voor buitenlanders. Amsterdam: Boom. Teksten ingedeeld in thema’s vergezeld van een oefenboek. Alle nieuwe woorden zijn cursief gedrukt en staan naast de tekst vertaald in het Engels, Frans, Turks, Indonesisch en Arabisch. Handboek met veel aandacht voor woordenschatverwerving. Ook op CD-rom.

Van Kalsbeek, A., M. Huizinga en F. Kuiken (1991) Code Nederlands 2. Basisleergang Nederlands voor volwassen anderstaligen. Amsterdam: Meulenhoff Educatief. Tekstboek, werkboek, docentehandleiding, cassette/cd.

7.2.9 Elektronische leer- en hulpmiddelen


72

De intrede van de computer in onze moderne leefwereld heeft er toe geleid dat surfers op het internet steeds de meest geactualiseerde informatie kunnen opvragen. Vandaar dat een lijst van officiële en semi-officiële sites wordt opgegeven waarop interessante en blijvende informatie kan gezocht worden. Ook komen er een reeks nuttige tips in voor rond ICT in de taalklas. http://bve-server3.bvenet.nl/vtwp/docent/nt2/ Expertisecentrum NT2. Deze site is bestemd voor iedereen die werkzaam is op het terrein Nederlands als tweede taal in het veld van de beroeps- en volwasseneneducatie. http://bve-server3.bvenet.nl/vtwp/docent/nt2/news/pubs.htm NT2 – Nieuwe publicaties. Multimedia-ontwikkeling, lesmateriaal NT2. Lesmateriaal gericht op spreekvaardigheid. Alfabetisering NT2. Intercultureel Onderwijs. Inburgering. Toetsen. http://cbl-www.uia.ac.be Nascholing NT2, jaarlijks terugkerende cursus van twee dagen.Universiteit Antwerpen Centrum voor Beroepsvervolmaking Leerkrachten. http://home.planetinternet.be/~seynh/nt21.html Interessante links NT2. Deze Belgische pagina biedt interessante links op het gebied van NT2, maar ook voor on-line cursussen. http://millennium.arts.kuleuven.ac.be/steunpunt Centrum met een uitgebreid aanbod aan taakgericht lesmateriaal. Ook informatie over TOBA (Toets Basistaalvaardigheid Anderstalige Volwassenen) over het vernieuwde Certificaat Nederlands als Vreemde Taal en over het multimediale studiepakket “Bonte Was” Nederlands als tweede taal. http://taaltelefoon.vlaanderen.be Gratis taaladvies, taalgids. Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. Ook taaltelefoon Tel. 078/15.20.25. http://www.bis.vlaanderen.be Zelfstudiepakketten NT2. http://www.bureau-ice.nl Evaluatie. Bureau ICE is gespecialiseerd in evaluatie van onderwijs binnen het volwassenenonderwijs, met name onderwijs aan personen uit andere culturen. Het bureau heeft specialisten op het gebied van toetsen en interculturele taal- en communicatieproblematiek. http://www.cito.nl/bve/nt2/toetsen/eind_fr.htm


73

Toetsen. Het Cito heeft de volgende toetsen ontwikkeld voor NT2: Nederlands als tweede taal. NIVOR, ISK, STAAL, NT2 Profieltoets, Staatsexamen NT2. http://www.cnavt.org Toetsen. Het Certificaat Nederlands als Vreemde Taal. http://www.dictionaries.travlang.com Uitgebreide collectie on-line woordenboeken van en naar het Nederlands. http://www.feo.hvu.nl/cento Het Centrum voor Tweede Taal- en Onderwijsontwikkeling stelt zich tot doel de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren waardoor met name allochtonen kansrijker zijn in onderwijs en samenleving. http://www.flazoek.be Site voor anderstaligen over Vlaanderen (taal, cultuur, onderwijs, …) en de Vlaamse overheid. Veel links. http://www.inburgernet.nl/ Het Inburgernet is de digitale gids voor inburgering met ook veel informatie over het onderwijs Nederlands als tweede taal. Alfa is een functionele en communicatieve leerlijn alfabetisering voor volwassen anderstaligen van Malmberg. http://www.intertaal.com Uitgeverij IntertaaL. Eigen uitgaven (Taal Totaal, Taal Vitaal, Wijze Woorden, …); in de winkel is er ook veel ander NT2-materiaal verkrijgbaar. http://www.kun.nl/utn/naschol.html Nascholing NT2 Op het gebied van scholing voor (aspirant)-docenten biedt het UTN verschillende mogelijkheden voor (na)scholing docenten Nederlands als Tweede taal: Basiscursus NT2 voor aankomende en beginnende NT2-docenten, Workshops voor ervaren NT2-docenten, Nascholing NT2 op maat. http://www.luc.ac.be/cttl/rest/links%20nederlands.html Links NT2. Op deze site vindt men een groot aantal links voor NT2 o.a. voor Nederlands als tweede taal. http://www.malmberg.nl Uitgeverij Malmberg biedt u methode' voor elke cursist, van intake tot en met de staatsexamens. Zo levert Malmberg u maatwerk voor flexibel en efficiënt onderwijs. Bij


74

Malmberg vindt u Opstapcursus NT2, Nieuwe Buren, Nieuw Perspectief , Examentrainer NT2, Alfa, Startpunt. http://www.meulenhoffeducatief.nl/ Uitgeverij Meulenhoff Educatief geeft voor NT2 de volgende methoden uit: Zebra, IJsbreker, Breekijzer, 0031 en Code Nederlands. http://www.minth.be/nl/kleur/kleur_fs.htm Activiteiten, publicaties, lesmateriaal (o.a. catalogus “Kleur bekennen”: uitgebreide inventaris lesmateriaal). http://www.nederlandsalstweedetaal.nl/webcommunity.htm Nederlands als tweede taal. http://www.nieuweburen.nl Nieuwe Buren is de multimediale NT2-methode uitgegegeven door Malmberg. Op deze site vindt u o.a. informatie over de methode en kunt u een demo downloaden of online bekijken. http://www.nt2antwerpen.be NT2-cel en Pricma. Bevat o.a. veel interessante links naar organisaties. http://www.onzetaal.nl/koppling/dutch.htm Genootschap Onze Taal. Het Genootschap Onze Taal heeft een website met links voor NT2leerders. http://www.taalcentrum.vu.nl/trainingsoverzicht/menupaginas/nedermenu.htm Trainingen andere talen. Schriftelijke taalvaardigheid, mondelinge vaardigheden, Nederlands voor anderstaligen. http://www.taalportfolio.nl Informatie over uniformisering taalniveaus en certificering voor de Raad van Europa. http://www.taalunie.org/ http://www.taalunie.org/_/werkt/pnt2actie.html Platform volwassenenonderwijs. Het Platform volwassenenonderwijs NT2 is een onderdeel van de Taalunie. http://www.taalunieversum.nl Nederlands als vreemde taal. Bibliografie voor het Nederlands als vreemde taal. Cultuurkunde van België en Nederland. http://www.ua.ac.be Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

75

Getuigschrift Post-Academische Vorming Didactiek Nederlands aan Anderstaligen. Opleiding van 1 jaar aan de Universiteit Antwerpen. http://www.uia.ac.be/dikr/links.htm Internetsteun voor onderwijskundige professionalisering. Bij Nederlands: bijzonder uitgebreide lijst met interessante links, volgens thema. http://www.webofculture.com/ Als je op deze site inschrijft (gratis!), in de grijze balk voor "Worldsmart" kiest en dan voor "Gestures", krijg je een verklaring van gedragingen/gebaren en hun betekenis overal ter wereld; ook veel andere interessante (inter)culturele informatie. http://www.wolters.nl/be/default2.htm Uitgeverij Wolters-Noordhof heeft voor NT2 in de volwasseneneducatie materiaal voor schrijfvaardigheid, spreek-, luisteren leesvaardigheid, grammatica, woordenschat, Nederlandkunde, toetsing, vakuitgaven.


76

Bijlage 1: Nuttige informatie Documentatiecentra voor onderwijsmateriaal en achtergrondinformatie: Provinciale Materialenbank Van Daelstraat 32, 2140 Borgerhout. Tel.: 03/235 34 06 www.provincialematerialenbank.be Provinciale Materialenbank – Afdeling Mechelen Wollenmarkt 21, 2800 Mechelen. Tel.: 015/20.64.83 Provinciale Onthaaldienst voor Gastarbeiders – Documentatiecentrum Thonissenlaan 17, 3500 Hasselt. Tel.: 011/22.29.86 De Poort-Beraber – Materialenbank Sleepstraat 87, 9000 Gent. Tel.: 091/23.02.54 Wetenschappelijk Documentatiecentrum Etnische Minderheden (WEDEM) Blijde Inkomststraat 7, 3000 Leuven. Tel.: 016/28.53.99 Onthaalcentrum De Foyer Werkhuizenstraat 25, 1080 Brussel. "Color-Cards" (besteladres); duidelijke, grote foto’s, taalonafhankelijk, allerlei reeksen: voorwerpen, preposities, emoties, tegenstellingen, opeenvolgende activiteiten, ...; lenen zich tot heel veel actieve werkvormen) Baert N.V. Essenestraat 16 1740 Ternat tel. 02/583.56.56 fax 02/581.02.82 http://www.baert.com sturen catalogus op aanvraag: [email protected]

Tijdschriften Tijdschriften voor leerkrachten LES. Tijdschrift voor docenten van Volwassen anderstaligen, Atlas Onderwijsadviesgroep, e-mail: [email protected] LEVENDE TALEN. Tijdschrift en Magazine, Vereniging van Leraren in Levende Talen, email: [email protected] MOER. Tijdschrift voor het onderwijs in het Nederlands, VON Nederland (Vereniging voor het Onderwijs in het Nederlands). Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

77

Vaak NT2-bijdragen en ook NT2-themanummers (bv. “Taakgericht Taalonderwijs”, 1997/6), e-mail: [email protected] VONK. Tijdschrift van de Vereniging voor het Onderwijs in het Nederlands, VON België (Vereniging voor het Onderwijs in het Nederlands). Vaak NT2-bijdragen en ook NT2themanummers (bv. “Taalvaardigheidsonderwijs”, sept.-okt. 2000, met uitgewerkte lessen).“Bespreekt in elk nummer ook interessante sites voor Nederlands taalonderwijs “ (door Jan T’Sas), e-mail: [email protected] Tijdschriften en kranten voor NT2-cursisten Actuapress magazine Nederlands. Weekblad voor anderstaligen met cassette. Lexicons met Franse vertalingen. Script van de cassette verkrijgbaar. Op de cassette staan tevens oefeningen. Actuele thema's en degelijke artikels. Geschikt voor luisteren leesvaardigheid. Brussel deze Week. [email protected]

Gratis

weekblad

voor

inwonenden

van

Brussel,

e-mail:

Metro. Gratis dagblad (niet in het weekend), verspreid via de Vlaamse stations. Wablieft. Wekelijkse krant van het Vlaams Ondersteuningscentrum voor de Basiseducatie v.z.w, Kardinaal Mercierplein 1 2800 Mechelen, e-mail: [email protected] Sleutelgat. Uitgeverij De Sikkel, Nijverheidsstraat 8, 2390 Oostmalle, tel. (03)309.13.30. Artikels uit tijdschriften Coumou, W., Het roer moet om. Drie veranderingslijnen voor het onderwijs NT2 . In LES nr. 91. Februari 1998, p.6-10. Daems, F., Taal, leren en onderwijzen. In: IMPULS voor onderwijsbegeleiding. 25ste jrg. Nr 1. Oktober 1994 De Jong, N., Is grammatica-uitleg nuttig? Simpele, complexe en zeer complexe regels. In: LES nr. 104. April 2000, p.22-24. De Schryver, A., Lerarenopleiding Nederlands aan anderstaligen: een vorming apart? In: PERSOON EN GEMEENSCHAP. 49ste jrg. December 1996, p. 133-143. De Schryver, A., J. Leysen en J. van den Hauwe, Waar moet ik gaan zitten? Wat moet ik doen. Het geven van duidelijke instructies bij taken. In: Vonk, 27ste jrg. Nr. 3. Januarifebruari 1998, p.33-41. De Schryver, A., Mogen we weer gewoon luisteren? Of hoe oud en nieuw elkaar vinden. In: VONK. 29ste jrg. Nr.3. Januari-februari 2000, p.21-27. De Schryver, A., Steeds communicatiever, steeds individueler: uitersten die elkaar raken? Veranderingen in het taalonderwijs. Met bibliografie volwassenenonderwijs. In: Vonk, 30ste jrg. Nr. 1. Sept.-okt. 2000, p. 9-19. Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

78

Jaspaert, K., e.a., Taalkundige en culturele gevolgen van een multi-etnische samenleving voor het Nederlandstalig onderwijs. In: ONS ERFDEEL. 35, 2. 213-221. Kwakernaak, E., Grammatica in het vreemde talenonderwijs. In: LEVENDE TALEN. 425 en 427. Meijboom, M., e. a., Grammatica: wat, waarom en hoe? In: LES. 6, 16. 10-14. Sercu, L.., Interculturele competentie. Een nieuwe uitdaging voor het moedertaalonderwijs. In: VONK, themanummer intercultureel onderwijs. 24, 4. 1995. 3-15. Stevens, M., Teksten aanpassen aan het niveau van uw leerlingen. In: IMPULS voor onderwijsbegeleiding. 25ste jrg. Nr. 1 Oktober 1994 Van Avermaet, P., Criteria om lesmateriaal te beoordelen. In: VONK, themanummer “Nederlands aan anderstaligen, een materiaalverkenning”. Februari 1992. 1-9 Van Avermaet, P., Vorming en onderwijs aan anderstaligen. Lezing voor de Kamer van Koophandel en Nijverheid van Antwerpen Van Twisk, P., Nederlands als vreemde taal. De culturele aspecten van taalonderwijs. In: TAALSCHRIFT 1-2. 1996. 24-26


79

Bijlage 2: Trefwoordenlijst basisvorming een component van een opleiding die een lerende in staat stelt op een kritischcreatieve wijze te functioneren in de samenleving en een persoonlijk leven uit te bouwen. communicatiestrategieën communicatiestrategieën hebben betrekking op het sturen van de communicatieve taaltaak. Ze stellen de lerende in staat om communicatie tot stand te brengen en te onderhouden en om ontsporingen recht te zetten of een taaldeficit te compenseren. (Zie ook strategieën en leerstrategieën). Voorbeeld: gebruik maken van niet verbaal gedrag. context de situatie(s) waarin iemand taal gebruikt. (Zie ook functie, notie en taaltaak). eindtermen minimumdoelen die de overheid noodzakelijk en bereikbaar acht voor een bepaalde populatie van cursisten8. De eindtermen zijn vastgelegd per graad en per onderwijsvorm. (Zie ook leerdoel en specifieke eindtermen) specifieke eindtermen doelen met betrekking tot de vaardigheden, kennis en attitudes waarover ieder die leert beschikt om vervolgonderwijs aan te vatten en/of als beginnend beroepsbeoefenaar te kunnen fungeren en/of maatschappelijk en als persoon te functioneren. (Zie ook eindtermen, minimumdoelen en leerdoel) functie datgene wat een taalgebruik doet met taal in een gegeven situatie. Een functie is minder algemeen dan een taaltaak. (Zie ook context en notie) Voorbeeld: iemand groeten. kennisgegevens woordenschat en grammatica, of in de terminologie van de Raad van Europa: noties en functies. Hieronder vallen ook uitspraak, ritme en intonatie, taalregisters en kennis van de socioculturele context.

8

Termen zoals 'cursist' en 'taalgebruiker' verwijzen zowel naar een mannelijke als naar een vrouwelijke persoon.


80

leerdoel concretisering van een eindterm en/of specifieke eindterm die in een deel van een didactisch proces kan worden gerealiseerd. leerstrategieën zijn gericht op het leren in brede zin, d.w.z. (meta)cognitief, affectief en psychomotorisch. (Zie ook strategieën en communicatiestrategieën). Voorbeeld: het reflecteren over eigen kennis. leertraject de door de overheid voorgeschreven volgorde van modules binnen een taalopleiding. (Zie ook leerweg) leerweg de individuele weg waarlangs een lerende de vooropgestelde leerdoelen bereikt. (Zie ook leertraject) minimumdoelen een minimum aan kennis, inzicht en vaardigheden, bestemd voor een bepaalde populatie van cursisten en een minimum aan attitudes die de instelling nastreeft bij de cursisten. Minimumdoelen en eindtermen vallen samen. (Zie ook uitbreidingsdoelen) module het kleinste deel van een opleiding dat leidt tot certificering op basis van eindtermen of specifieke eindtermen. beoordelend niveau houdt in dat de taalgebruiker ofwel de aangeboden informatie confronteert met een andere bron die hetzelfde onderwerp behandelt of met zijn eigen voorkennis van het onderwerp, ofwel dat hij zijn eigen tekst afstemt op de informatie die door anderen is aangebracht. Voorbeeld: zelf een gefundeerde mening verwoorden in een discussie. beschrijvend niveau houdt in dat de taalgebruiker de aangeleverde informatie in zich opneemt zoals ze wordt aangeboden, of de informatie weergeeft zoals ze zich bij hem heeft aangediend; in de informatie als zodanig wordt geen ‘transformatie’ aangebracht. Voorbeeld: iemand uitnodigen met stereotiepe formules. reproducerend niveau


81

houdt in dat de taalgebruiker zich beperkt tot het letterlijk nazeggen of overschrijven van een tekst. structurerend niveau houdt in dat de taalgebruiker een actieve inbreng heeft in de wijze waarop hij de aangeboden informatie in zich opneemt of zelf informatie presenteert. Naargelang zijn luister- of leesdoel, selecteert hij bepaalde elementen uit een geheel, brengt hij een nieuwe ordening aan of geeft hij het geheel in een verkorte vorm weer. Zijn spreek- of schrijfdoel bepaalt of hij aan zijn tekst een persoonlijke ordening meegeeft. Voorbeeld: specifieke informatie zoeken in een handleiding. notie datgene waarover een taalgebruiker het heeft in taal, of de concepten waarnaar hij refereert. (Zie ook context, functie en taaltaak) opleiding een geheel van onderwijs- en andere studieactiviteiten, vastgesteld door de overheid, bestaande uit één of meer van volgende componenten: basisvorming, doorstroomgerichte en beroepsgerichte vorming. opleidingsprofiel een geordende opsomming van eindtermen en specifieke eindtermen die binnen een opleiding verworven worden. publiek diegene(n) voor wie een tekst bedoeld is. Men onderscheidt hierbij de taalgebruiker zelf, de bekende en de onbekende taalgebruiker. scannen specifieke tekstinformatie achterhalen. (Zie ook skimmen) Voorbeeld: op zoek gaan in een tekst naar een synoniem voor een bepaalde term. skimmen de globale betekenis van een tekst achterhalen. (Zie ook scannen) Voorbeeld: een tekst doornemen om er een samenvatting van te maken. strategieën het geheel van werkwijzen die een lerende toepast om een gegeven taaltaak uit te voeren. Men onderscheidt communicatiestrategieën en leerstrategieën. interactieve taalactiviteit Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

82

communicatieve activiteit waarbij de betrokken taalgebruikers zowel receptief als productief handelen. Voorbeeld: een gesprek. taalgebruikssituatie situatie waarin men een taak uitvoert waarbij het gebruik van de taal noodzakelijk is. taaltaak datgene wat een taalgebruiker doet met taal. De kern van een taaltaak is dus een werkwoord. Een taaltaak is ruimer dan een functie. (Zie ook context, functie en notie) Voorbeeld: informatie vragen en geven. tekst elke mondelinge of schriftelijke boodschap die een taalgebruiker productief, receptief of interactief verwerkt. (Zie ook tekstcluster en tekstkenmerken en de verschillende teksttypes) artistieke tekst bevat een duidelijke esthetische component. Voorbeeld: een roman, een chanson. informatieve tekst heeft als doel het overbrengen van informatie. Voorbeeld: een formulier, een schema. narratieve tekst legt de klemtoon op het verhalend weergeven van gebeurtenissen. Voorbeeld: een relaas, een verhaal persuasieve tekst probeert de ontvanger van iets te overtuigen. Voorbeeld: een reclameboodschap, een uitnodiging. prescriptieve tekst probeert het gedrag van de ontvanger rechtstreeks te sturen. Voorbeeld: een handleiding, een instructie. tekstcluster een groepering van inhoudelijk verwante teksten. tekstkenmerken Leerplan NT2 Richtgraad 4.1

83

de intrinsieke kenmerken van een tekst. uitbreidingsdoelen een overstijgen van de minimumdoelen of eindtermen. De inrichtende machten beschikken over de nodige autonomie om de minimumdoelen uit te breiden, maar dat moet steeds op een realistische manier gebeuren, dat wil zeggen: in functie van het niveau en de beschikbare tijd. verwerkingsniveau de mate waarin een taalgebruiker een te produceren of te ontvangen tekst beheerst. (Zie ook de verschillende verwerkingsniveaus onder niveau) doorstroomgerichte vorming een component van een opleiding die tot doel heeft een lerende voor te bereiden op de vereisten van vervolgopleidingen binnen en buiten het onderwijs en op de vereisten van levenslang leren. Een doorstroomcomponent wordt beschreven in eindtermen en in specifieke eindtermen.


84

VOLWASSENENONDERWIJS

Recommend Documents