Vietnam 28 mei-19 juni 28 en 29 mei 2011 Vertrek vanuit Schiphol. Tussenlanding in Kuala Lumpur, aankomst in Hanoi .u plaatselijke tijd. Alles is vlot verlopen, geen vertragingen, geen lastige medereizigers, min of meer lekker maar vooral veel eten, weinig slapen, …. We worden aan de luchthaven afgehaald en naar het hotel gebracht. Een knap hotel met mooie meubels. We frissen ons op en slenteren rond in de stad en wandelen rond het meer van de draak. Wat een HECTISCH verkeer! Op de vijfde verdieping van een flatgebouw vinden we een restaurant. Hmm, lekker eten, een mooi uitzicht over de stad, de zon op onze snoet, een heerlijke fruitshake, … . Dit is vakantie. Vandaag kruipen we vroeg in bed vast van plan onze verloren nacht snel in te halen. 30 mei Vandaag verkennen we Hanoi. We kuieren rond in de straatjes van de oude stad. Honderden winkeltjes, eettentjes, straatverkopers, en minstens evenveel brommers tussen krioelende auto’s. De straat oversteken is hier telkens een belevenis. Om wat tot rust te komen bezoeken we de literatuurtempel. Zowel Boeddha als Ho Chi Minh worden hier aanbeden. In ons beste Vietnamees wisten we een lekkere maaltijd te bestellen in een typisch restaurantje. Om onze westerse roots in ere te houden, gingen we op zoek naar de St.-‐Jozefkerk en als toerist pikten we ook een voorstelling van het waterpoppentheater mee. Mooie folklore! Vandaag ook al een planning gemaakt voor de volgende dagen: een uitgestippeld programma in Ha Long Bay gedurende 3 dagen en 2 nachten. Ook ons vervoer voor de volgende weken hebben we geregeld; een open busticket om gans het land door te reizen op zelf gekozen dagen. Slaapbussen voor de lange afstanden. Ik ben benieuwd!
31 mei Om 8u. worden we aan ons hotel opgepikt voor onze driedaagse trip naar Ha Long Bay. Met een mooie boot varen we naar de grot. De lichtinval zorgt voor mooie kleuren op talrijke stalactieten en stalagmieten. Allerlei figuren worden aan de rotsblokken toegeschreven. Na het grotbezoek konden we een 40-‐ tal minuten kajakken tussen de uitstekende rotsen, de grote en de kleine boten en de woningen van een drijvend dorp. Heerlijk! We varen terug naar onze boot. Er is de mogelijkheid om in zee te zwemmen, te luieren op het dek of te rusten in de cabines. Na een verfrissende douche en een lekkere maaltijd krijgen we de kans een karaoke-‐feestje te bouwen. Vooral de crew is in stemming. Wij kruipen op tijd in bed en hopen morgenvroeg de zon te kunnen zien opkomen.
1 juni Wekker gezet om 5.30u om naar zonsopgang te gaan kijken. De zon kwam inderdaad achter een rots tevoorschijn. Meer was het niet. Nog even terug in bed gekropen. ’t Is heerlijk rustig op zee. Vandaag maken we een uitstap naar het eiland Cat Ba. We doen een mooie, stevige klim in een natuurpark naar de top van de berg. Bovenaan staat een uitkijktoren. We gaan helemaal tot boven om te genieten van een prachtig uitzicht. Het is warm en vochtig dus opnieuw erg zweten, maar het is meer dan de moeite waard. In de namiddag gaan we naar Monkey Island. We twijfelen sterk of we hier wel apen gaan zien. We komen aan op een mooi strandje tegen een rotswand volledig in het groen. Na 10 meter klimmen, komen heel wat apen uit het bos. Vader, moeder, kleintjes. Fascinerend! Ook wel wat beangstigend want we waren gewaarschuwd: ze durven aanvallen en gerief of voeding meepikken. En als ze dan hun kroost willen beschermen… Gelukkig laten ze ons met rust. In de loop van de namiddag verdwijnt er wel een handdoek mee in de top van een boom. Hun opbrengst voor die dag. 2 juni Vandaag is het Piet zijn verjaardag “Hip hip Hoera!”. het wordt een dag van veel reizen. De bus pikt ons op aan het hotel en brengt ons terug naar onze boot. Boven op het dek brandt de zon, maar er is ook wat wind en het is genieten van de pracht van de natuur en van het uitgestrekte water met indrukwekkende rotseilanden, begroeid met tropisch groen. Indrukwekkend! Daarna uren in de bus
terug naar Hanoi. Bij de plaatselijk Italiaan gaan we een pizza eten. Even geen rijst, garnalen, rolletjes, spinazie en gefrituurde vis meer. Dit hadden we al voor onze vijf vorige maaltijden gehad. We frissen ons nog even op en zijn klaar voor een rit van bijna 14u. op de nachtbus. Wat een ervaring. Met drie dicht bij elkaar op de achterste rij in ons kot in de bus. Er is geen leeslampje zodat ons niets anders rest dan mee te kijken naar een aflevering van “Idool” op zijn Vietnamees. Op tijd een slaappilletje en dan toch bijna 7u. na elkaar geslapen. Ça va dus. 3 juni Wanneer we in Hue van de bus stappen, worden we aangeklampt door allerlei hotelarrangeurs, tour organisators en konsoorten… We willen even rust. Gaan ontbijten in Le Boulangerie. Hier krijgen straatkinderen een opleiding tot bakker. Een uurtje later laten we ons achterop een brommer naar een hotel brengen. In de namiddag verkennen we de oude omwalde stad. Hier werd in ’68 zwaar strijd geleverd. Tijdens het Tet-‐offensief werden meer dan 40 gebouwen stuk gebombardeerd. Al jaren worden delen van de binnenstad gerenoveerd. Het is snikheet. Buiten de muren van de stad blijven brommers, auto’s en fietsen hectisch door elkaar krioelen. We doen een plonske in het zwembad van ons hotel. Heerlijk verfrissend. ’s Avonds opnieuw lekker gaan eten. We vinden een cafeetje waar rockmuziek wordt gedraaid en drinken daar enkele Huda biertjes.
4 juni Vandaag een fijne dag gehad in Hue. We hebben fietsen gehuurd en zijn in het hectische verkeer en de grote hitte naar de Tu Duc graftombes gefietst. Indrukwekkende graven op een mooi domein. In de namiddag zijn we nog naar de Thien Mu pagode gereden. Eigenlijk is fietsen hier zweten, afzien, goed uitkijken in het verkeer en genieten tegelijkertijd. We blijven trouwens ook genieten van het lekkere eten en de overheerlijke vruchtensappen, fruitshakes en suikerrietdrankjes. 5 juni Vandaag bezoeken we de tunnels van Vinh Moc. We kregen een boeiende uitleg van een plaatselijke gids. Op 8 maanden tijd werd 170 000m tunnel op 3 niveaus (12, 15 en 23m diep en toch nog boven de zeespiegel) uitgegraven. Hierin kon de plaatselijke bevolking zich verschuilen tegen Amerikaanse bombardementen en aanslagen. Leefruimtes voor 3 tot 5 personen, een badkamer, een apart toilet, een operatiekamer, een medische hulppost, waterputten, een vergaderzaal en voorraadkamers
werden voorzien. Als bommenwerpers overvlogen werd de alarmklok geluid. Mensen verscholen zich in de gangen en kwamen terug boven de grond als het gevaar geweken was. Zeventien kinderen werden in deze tunnels geboren. Zestien van hen wonen nog steeds in de nabije omgeving. 20.000km loopgrachten verbonden verschillende dorpen met elkaar. De plaatselijke bevolking werkte hard om het zuiden te kunnen bevoorraden met wapens en voedsel. 6 juni Met een taxi rijden we door de bergen van Hue naar Hoi An. Onderweg hebben we vier stopplaatsen: ∗ ∗ ∗ ∗
Het strand van Lang Co De wolkenpas Een cham-‐museum De marmerbergen
De autorit is lang en bij momenten ook saai. Toch zijn er steeds mooie uitzichten en zijn de marmerbergen zeker de moeite waard. Meer dan 150 treden om op de top te geraken in een brandende middagzon. Wat een mens al niet zweten kan. Aangekomen in Hoi An zoeken we ons een goed hotel. We gaan al even de stad verkennen en kuierend langs de rivier passeren we talloze mooie winkeltjes, cafeetjes en restaurants. De gekarameliseerde aubergines met tofu in een hotpot zijn overheerlijk. Als dessert neem ik een flan met Vietnamese ijskoffie. En tegelijkertijd steunen we een goed doel, want ook dit restaurant geeft opleidingsmogelijkheden aan straatkinderen. 7 juni Vandaag bouwen we een dagje rust in. We huren een fiets om naar het strand te gaan, een heet wit strand met palmbomen. Onder een parasol van palmbladen leggen we ons op een ligstoel. Zonnecrème smeren, een duik in zee, een boekje lezen,… Even luilekker vakantie. ‘s Avonds nog wat winkelen. Katrien laat een kleedje maken en ik bestel 2 broeken en een paar sandalen. Wat een keuzestress. We kopen ook enkele souvenirs. En onze rugzakken zitten al zo vol. 8 juni De zon heeft gisteren wat hard gebrand op Katrien haar rug. Vandaag zoekt ze zoveel mogelijk schaduw op. We slenteren nog wat rond in de steegjes van de stad, drinken een sapje en vinden winkeltjes die we eerder niet hadden gezien. We brengen nog wat tijd door in het zwembad van ons hotel, want vanavond nemen we opnieuw de nachtbus. Ditmaal een rit van 12u. tot in Nhan Trang. Van daaruit willen we direct doorreizen naar Dalat. De nachtbus is hels. Geen toilet aan boord en de toiletten op de stopplaatsen zijn walgelijk. De airco blaast langs alle kanten. Op verschillende plaatsen zijn de roosters eruit en dus kunnen ze niet zachter worden gezet. Gelukkig zijn er opnieuw de slaappillen die hun werk doen. Ook de bus naar Dalat heeft ligzetels. Ik ben heel blij als we daar aankomen.
9 juni Rond de middag komen we aan in Dalat. Een collega gaf de naam van een restaurantje mee, wat we dan ook direct willen uitproberen. Het is hier niet zo evident om een hotelkamer te vinden. Heel wat hotels zijn volzet. We vinden toch een guest house waar we voor 1 nacht terecht kunnen. We wandelen naar het meer en huren daar 2 tandems. We fietsen naar het oude treinstation en maken een rit rond het meer. Ook dit is weer een aangename manier om je te verplaatsen in de stad. We dwalen wat rond op de markt en proeven van de plaatselijke lekkernijen. We zoeken de Dalat Easy Riders op en regelen een driedaagse toer met de brommer naar Mui Ne. Best wel spannend.
10-12 juni Achter op een brommer rijden we drie dagen door de bergen. Een unieke ervaring. Niet teveel denken aan wat er allemaal kan mislopen maar gewoon genieten. Wat mij betreft een echte aanrader! We krijgen heel wat boeiende achtergrondinformatie van onze gidsen. Vlot vertellen ze over hun persoonlijke visie, de politieke situatie nu en in het verleden, arbeidsrechten, enz... Bij elke stopplaats geven ze uitleg over oorsprong, groei,verwerkingsprocedé, effecten of wat dan ook. Zo stoppen we bij verschillende kleine bedrijfjes waar o.a. de volgende producten worden gemaakt: tofu, zijde, noedels, rijstpapier, eetstokjes, sierlijke meubels en houtsculpturen. We stoppen ook bij enkele kwekerijen en plantages. We krijgen informatie over de kweek van zijderupsen, rozen, koffie, cashewnoten, passievruchten, rijst, paddenstoelen, peperbolletjes, thee en dragonfruit; ook wel pitaya genoemd. Een aantal van deze activiteiten gebeurt gewoon bij de mensen thuis. We worden steeds vriendelijk ontvangen. We mogen proeven van allerlei lekkernijen of huisgestookte rijstwijn en krijgen ook de plaatselijke huisdieren te zien. Een python bijvoorbeeld of een schorpioen. Daarnaast stoppen we ook een aantal keren om te genieten van het mooie landschap of bijzonderheden in de omgeving. We krijgen de kans om kennis te maken met 3 verschillende bevolkingsgroepen. Deze etnische minderheidsgroepen hebben lang een nomadenleven geleid. Omwille van allerlei redenen en excuses heeft de overheid hen opgedragen zich permanent te vestigen. Ze kregen grond ter beschikking, kinderen krijgen gratis onderwijs en er wordt medische hulp geboden. Tegelijkertijd moeten ze echter hun vrijheid inleveren en wordt de controle alleen maar groter. Ik vraag me af wat deze mensen er zelf van vinden. Ook van het feit dat wij hen ‘komen bezichtigen’. Ze zijn allemaal even vriendelijk en gastvrij. Onze gidsen verzekeren ons dat ze deze mensen steunen en het aantal ‘bezoekers’ beperkt houden. Wij hebben er het raden naar. Wat ik wel zeker weet, is dat ze ons prima soigneren. Onze bagage wordt steeds waterdicht ingepakt. Wanneer een regenbui losbarst, krijgen ook wij de nodige regenkledij: grote plastieken jassen met bollen in allerlei kleuren. En telkens gaan we samen eten. Zonder dat ik nu nog weet wat ik heb gegeten, was het altijd smullen: onbekend, maar lekker en gevarieerd.
13 juni We slapen in een kleine resort in Mui Ne. Volgens de Vietnamezen zelf het vind je hier het mooiste strand. Wij delen deze mening niet. We splitsen ons vandaag op. Piet en Katrien gaan het dorpje verder verkennen en rijden naar de witte en rode duinen en maken een wandeling langs een rivier. Zelf wil ik graag het project van VZW Weeskinderen in Phan Thiet gaan bezoeken. We hebben afgesproken met Ahn. Haar dochter spreekt wat Engels en gelukkig kunnen we Vân bellen zodat zij nog eens uitlegt wat de bedoeling is. We rijden meer dan een uur met de brommer en gaan het gezin bezoeken dat ik al enige tijd via de vzw steun. De communicatie verloopt niet altijd even gemakkelijk, maar vriendelijkheid is in elke taal te verstaan. ’s Middags nemen Ahn en Lihn ons mee naar het restaurant van een groot, modern shoppingcenter in de stad. Ook de school voor doofstomme kinderen, die reeds enkele malen op financiële steun mocht rekenen, gaan we bezoeken. Trots toont de directrice al haar klassen en de accommodatie. 64 kinderen volgen hier onderwijs. Verschillende van hen verblijven de ganse week op het internaat. De vraag naar plaatsen is ook hier groter dan het aanbod. 14-16 juni Vandaag reizen we door tot aan de Mekong. Met ons open toer ticket kunnen we een laatste rit doen tot in Saigon. Onderweg wordt regelmatig gestopt om de benen te strekken en iets te kunnen eten. Vietnamezen kunnen de ganse dag door eten, zo lijkt. Al van ’s morgens vroeg worden ganse rijstschotels geserveerd. In Saigon voel je de drukte weer toenemen. Nog even op zoek om de juiste bus naar My Tho te vinden. Dankzij de behulpzame inwoners van Ho Chi Minh-‐stad is dat geen probleem. Daarna varen we met de boot naar Ben Tre. Eén van de brommergidsen gaf ons een tip zodat we ook hier een mooie ervaring zouden hebben bij het verkennen van de Mekong-‐delta. Het hotelletje is behoorlijk groezelig. We krijgen ‘s avonds wel een lekkere maaltijd en onderhandelen over het aanbod van de hoteleigenaar om een trip van 3 dagen op de Mekong te maken We gaan in op zijn voorstel, vooral vanuit het gevoel geen andere opties te hebben. Maar het wordt toch de moeite.’s Morgens verkennen we met een fiets het eiland Ben Tre. Onderweg stoppen we bij een huisje waar een moeder bananen en zoete aardappelenbeignets bakte. Heel lekker. Nadien varen we met een houten motorboot langs verschillende eilanden. Het is duidelijk dat de toeristische sector in dit gebied goed draait. Zonder het vooraf te beseffen draaien we mee in het vooraf vastgelegde plaatje. Toch heeft het ook zijn charme. Op verschillende stopplaatsen krijgen we uitleg van onze gids over het reilen en zeilen van de plaatselijke nijverheid. Als er eten of drinken wordt gemaakt krijgen we steeds de kans te proeven. ’s Avonds komen we aan bij een tof hotelletje op het water. We zijn de enige gasten. Een onweer in het donker maakt de avond nog mooier. Het einde van onze vakantie nadert en dat voelen we ook. De volgende ochtend varen we terug naar My Tho.
17 juni Met de taxi rijden we naar Ho Chi Minh-‐stad. Voor onze laatste nacht kiezen we een chique hotel. En wat mij betreft gelukkig maar, want ik blijf vele uren ziek in mijn bed. De rest van het gezelschap gaat de stad verkennen. De overdekte markt heeft een sterke aantrekkingskracht om nog wat laatste toffe souvenirs te kopen. Na een tijdje wordt de keuzestress te groot en is het beter om wat verder de stad in te gaan. 18 juni Zelf blijf ik nog zo lang mogelijk op onze hotelkamer. Zo goed mogelijk uitzieken en rustig alles een laatste keer inpakken. Piet en Katrien gaan in de voormiddag het oorlogsmuseum nog bezoeken. Om 12u. moeten we het hotel verlaten. Een bezoek aan de markt moet ik zeker nog even meepikken. Nadien ga ik naar een massagesalon. Nog een heerlijke lichaamsmassage van anderhalf uur. Dit is ideaal om de tijd te doden terwijl we wachten om met de taxi naar de luchthaven te gaan. Een fantastische vakantie loopt ten einde. Einde.
