Vier diakens gewijd Hoe moet een kerk eruit zien?

nummer 1 WINTER 2013

Magazine voor de gebedskring en vrienden van De Tiltenberg

ewijd g s n e k a i V ie r d

ct e f e r p e i d tu Nieuwe s iusinstituut at St.-Bonif

Hoe m

uit zi r e k r e k o e t een

en?

ken r e w a t l e e n, d Mar telar oningen w en kubus

Speciale aanbieding!

Dé installateur van De Tiltenberg

e ieder g! vrijda

S

30x e45

0 ,5 e1 s ek ht we lec per Havenstraat 9 1948 NP Beverwijk | Tel: 0251-279999 [email protected] | www.visserelektro.nl

x136mm advertentie Tiltenberg magazine.indd 1

kn

www.katholieknieuwsblad.nl bel 073.7502315

26-11-2012 20:23:57

Paus Benedictus de XVI heeft in zijn toespraak van 9 juni 2011 de mensen dringend opgeroepen ‘’te investeren in onderzoek en  het opwekken van schone energie die veilig is voor mensen en die geen schade toebrengt aan de schepping. Het gebruik van de  technologie moet gebeuren vanuit een solide ethiek die het belang van de schepping en de mensheid op het oog heeft’’.  _____________________________________________________________________________________________

Koude‐ en warmteopslag in de bodem is bij uitstek een nieuwe technologie die een belangrijke aanzet  geeft  tot dit  streven omdat fossiele brandstoffen  hierbij niet nodig zijn voor de klimaatinstallaties van  gebouwen en woningen.     Van Harlingen Grondwater Management B.V. heeft veel ervaring in het ontwerp en het begeleiden van  duurzame  klimaatsystemen  met  koude‐  en  warmteopslag  ten  einde  de  kwaliteit  van  de  installaties  te  borgen.    Gaarne  helpen  wij  u  verder  bij  het  ontwerp  en  realisatie  van  koude‐  en  warmteopslagsystemen  voor  bijvoorbeeld; woningen, scholen, kantoren, multifunctionele gebouwen en zorginstellingen.    

   

 

 

 

 

 

 

Van Harlingen Grondwater Management B.V.   Deken Zondaglaan 51  2114 EB Vogelenzang  T: 023 – 584 11 22  M: 06 – 53 33 37 36   www.vhgm.nl  TILTENBERG MAGAZINE

 

  

Met nooit aflatende liefde dienen

Jaargang 15, nummer 1

Uitzien naar wat beloofd is Rorate, caeli desuper

4 5

Interview met docent José Manuel Tercero

6

Interview met de nieuwe studenten

7

Over liturgie en gewijde ruimte

8

Uitje naar Rotterdam en ommelanden

10

Interview met Diederik Wienen

11

Leren in Leeuwarden: over het pastorale jaar

13

Een Kind is ons geboren

15

Interview met de heer en mevrouw Vu

16

www.tiltenberg.org

Op 17 november viert de Kerk ieder jaar de gedachtenis van de H. Elisabeth van Hongarije. Voor de Kerk van Haarlem-Amsterdam kwam daar dit jaar de verheugende gebeurtenis bij van de wijding van vier diakens, van wie er twee voor het priesterschap en twee voor het permanent diaconaat bestemd zijn. DOOR DAAN HUNTJENS

H

et leven van de heilige Elisabeth van Hongarije zal de nieuwe diakens zeker tot voorbeeld strekken. Voor de twee permanente diakens geldt dat misschien wel heel in het bijzonder: net als Elisabeth hebben zij immers na hun roeping tot het huwelijk ontdekt dat God hen ook tot een bijzonder apostolaat in Zijn Kerk roept. Elisabeth, de Hongaarse prinses en voormalige vorstin van Thüringen, legde zich na de dood van haar man toe op het armoede-ideaal en richtte een ziekenhuis op, waarin zij zelf de zieken verzorgde. Het dienstwerk van de liefde is echter niet het enige waarop de nieuwe diakens zich zullen toeleggen. De diaken dient het volk van God immers behalve in de caritas ook in het dienstwerk van het woord en van de liturgie. Mgr. Punt ging in zijn homilie dan ook bijzonder in op de nieuwe evangelisatie en een nood­ zakelijke voorwaarde hiervoor, die paus Benedictus Entweltlichung noemt. Dat wil zeggen dat de Kerk, hoezeer ze ook in de wereld staat en met de wereld begaan is, ook steeds een kritische innerlijke afstand tot de wereld in acht moet nemen, om haar zending des te getrouwer te kunnen vervullen. Na de homilie volgden de altijd weer indrukwekkende riten van de wijding. Alle aanwezigen, de bisschop en de wijdelingen voorop, maakten zich klein

FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

INHOUD

De pasgewijde diaken Jeroen de Wit (l.) verricht het dienstwerk van de liturgie in de seminariekapel. om de voorspraak van de heiligen in te roepen en God te vragen de wijdelingen te zegenen en te heiligen. Na de handoplegging en het wijdingsgebed werden de nieuwe diakens met stola en dalmatiek bekleed door iemand die een belangrijke rol speelt voor hun roeping: de één door zijn vrouw, een ander door de jarige hulpbisschop en weer een ander door een speciaal uit Spanje overgekomen priester. Ten slotte schonk Christus, die de dienaar van allen geworden is, ons Zijn Lichaam en Bloed, dat we in grote dankbaarheid voor deze genadevolle dag mochten ontvangen. In het gebed van de H. Elisabeth van Hongarije, dat ook tijdens deze wijdings­ plechtigheid werd gebruikt, smeekt de Kerk de genade af om “met nooit aflatende liefde allen te dienen die onder armoede en leed gebukt gaan.” Moge dat onze vier nieuwe diakens gegeven zijn! ■ TILTENBERG MAGAZINE

3

Geduld: een grote innerlijke kracht Wie uitziet naar wat beloofd is, groeit in verlangen en in vreugde. DOOR RECTOR G. BRUGGINK

Beste vrienden van De Tiltenberg,

Aan deze heugelijke gebeurtenis is veel voorafgegaan. De jaren van studie en vorming, voor de permanente diakens aan het St.-Bonifatiusinstituut en voor de twee transeunte diakens aan het Grootseminarie, hebben offers, inspanningen en trouw gevraagd, zowel van de nieuwe diakens alsook van de echtgenotes van twee van hen. Het is deze trouw en offerbereidheid die mensen in staat stelt om moeilijkheden te boven te komen en om het beste van zichzelf te geven. De dag van hun wijding was dan ook de kroon op een lange weg van innerlijke groei en uiterlijke voorbereiding. De volharding en het geduld dat daarvoor moet worden opgebracht, herkennen we als het eigene van de adventstijd. Wie blijft uitzien naar wat beloofd is, groeit niet alleen in verlangen naar wat stap voor stap dichterbij komt, maar ook in de vreugde om wat ontvangen gaat

4

TILTENBERG MAGAZINE

FOTO: ANTON GOOS

E

r gebeuren nog veel bemoedigende zaken voor wie het wil zien! Op zaterdag 17 november zijn vele mensen getuige geweest van een mooie wijdingsplechtigheid in de St.-Bavokathedraal te Haarlem (zie pagina 3). Zoals in het vorige nummer al werd vermeld: er waren vier wijdelingen, te weten Hans Bruin uit Tuitjenhorn, Eelke Lighthart uit Heerhugowaard, José Marin del Val uit Nieuwe Niedorp en Jeroen de Wit van De Tiltenberg. Na de wijdingsplechtigheid was er een warme ontvangst op De Tiltenberg en de gelegenheid tot felicitatie en ontmoeting, waar zeer ruim gebruik van werd gemaakt!

Uitgekomen verwachting: vier mannen werden in de St.-Bavo, die nog altijd in verbouwing is, tot diaken gewijd. worden. In die zin waren deze wijdingen ook voor onze seminaristen een reden tot dankbaarheid en bemoediging. Het zal u niet bevreemden dat ook het dagelijks leven op een seminarie een grote inzet vraagt. We vormen met elkaar een leefgemeenschap die niet alleen gedragen wordt door het gebed van velen, maar die eveneens zijn vitaliteit ontleent aan de dienstbaarheid in liefde aan elkaar. De zes jaar van studie, toetsing en de vele leermomenten die plaatsvinden, kunnen soms veeleisend zijn. Maar wie zich erdoor heeft laten vormen, komt sterker in het geloof en in het leven te staan. We zijn God dankbaar voor wat Hij met ons allen doet! Zowel het Grootseminarie Sint Willibrord te Vogelenzang als het Grootseminarie Redemptoris Mater te

Nieuwe Niedorp biedt rond de veertig bevlogen jonge mensen de mogelijkheid om priester te worden. Het gaat hun goed! Zij allen bereiden zich voor om straks ergens boven de grote rivieren als priester dienstbaar te zijn aan onze geloofsgemeenschappen en aan mensen persoonlijk. In de verborgenheid en de stilte van Gods genade groeien er mooie zaken. Nu nog aan het oog onttrokken, maar van tijd tot tijd zullen de geroepenen naar voren komen om getuigenis af te leggen van Christus en van die wonderlijke werkelijkheid van Gods werken in ons leven. Dat u allen die dit leest het mag zien gebeuren! ■ rector G. Bruggink

Rorate, caeli, desuper et nubes pluant justum: aperiatur terra et germinet Salvatorem. Dauwt, hemelen, uit den hoge; wolken, laat als een regen de Gerechte neerdalen; aarde, open u om de Verlosser voort te brengen.

O

p de vierde en laatste zondag van de Advent opent de liturgie met de introïtus Rorate caeli. Deze woorden uit het boek van de profeet Jesaja (45,8) staan tegen de achtergrond van de uitverkiezing van de Perzische koning Cyrus door Jahwe. De God van Israël wilde door de hand van Cyrus de ballingen uit Juda terug laten keren naar het beloofde land. De profeet benadrukt dat, ondanks het feit dat de welwillende Cyrus vreemde goden vereert, er niettemin maar één God is: “Hij die Israël heeft uitverkoren, Hij die vrede maakt en onheil schept.” Wij als christenen betrekken deze profetie van Jesaja vooral op Christus. Hem zien wij als de Gerechte die als een hemelse dauw over de aarde zal neerdalen om juist het besef van de soevereiniteit van Jahwe opnieuw tot leven te wekken. De aarde – dat wil zeggen de mensheid, maar specifiek het volk van Israël – wordt opgeroepen om de Verlosser voort te brengen.

Deze laatste dagen van de Advent nodigen ons uit om op een meditatieve manier stil te staan bij deze beide gegevenheden. Wie de tijd neemt om het prachtige gezang van het Rorate caeli te beluisteren – en via internet ligt dit direct binnen handbereik – komt zelfs buiten de liturgie om al onder de indruk. Degenen, die deelnemen aan de viering van de Eucharistie op deze laatste adventszondag, komen heel direct in aanraking met datgene wat de profetie naar voren brengt. Christus is de Gerechte, want Hij verbindt de hemel met de aarde. Later zal Hij dan ook zeggen: “Bekeert u, want het Rijk der hemelen is nabij.”

De uitspraak dat “de aarde de Verlosser zal voortbrengen” geeft aan dat God niet zonder ons onze redding tot stand wil brengen. Ons wordt gevraagd om actief mee te werken aan de vrede die alleen God ons geven kan. In dit perspectief staat de roeping tot het priesterschap van alle gelovigen en wel heel speciaal van allen die tot het bijzondere priesterschap zijn geroepen. Het moet aan een priester eigen zijn om de hemel en de aarde met elkaar te verbinden. Zijn eerste roeping is het dan ook om de heiligheid van God in deze wereld te laten stralen. In zijn gedrag allereerst moet dit naar voren komen, maar ook in zijn gebed en in het vieren van de geheimen van ons geloof. Zijn tweede roeping, maar niet minder belangrijk, is om er vanuit zijn eerste roeping te zijn voor de mensen. Natuurlijk in de eerste plaats voor zijn medegelovigen, maar ook voor alle anderen met wie hij in contact komt. Sterker nog: zijn hart moet werkelijk open staan voor alle mensen die met hem deze aarde bewonen. Alleen door deze innerlijke en open houding aan te nemen kan de priester werkelijk de Eucharistie vieren zoals de Kerk die eens van haar Heer ontvangen heeft. De profetie van Jesaja komt tot leven waar het volk van het Nieuwe Verbond samenkomt om in het vieren van de Eucharistie heil en vrede af te smeken voor onze wereld. Dat onze priesters in een geest van aanbidding en geloof voor mogen gaan, zodat velen kunnen volgen. ■ Rector G. Bruggink

TILTENBERG MAGAZINE

5

Voor het nieuwe leven

in Christus

De organisatie van de studie aan het seminarie is een ingewikkelde zaak. Moraaltheoloog dr. Tercero Simón leidt het studieprogramma in goede banen. DOOR PAULUS TILMA

M

ijn naam is José Manuel Tercero Simón. Mijn ouders, Manuel en Rafaela, waren goede, gelovige mensen. Ik heb drie zusjes: twee zijn er getrouwd en hebben elk vier kinderen, de derde is ongehuwd en zorgt voor mijn zieke moeder. Mijn vader is anderhalf jaar geleden overleden. Ik ben in Spanje in een klein dorp in La Mancha, de streek van Don Quichot, geboren. In 1974, toen ik vijftien was, zijn we met de hele familie naar Murcia gegaan. Daar kwam ik in contact met de Neocatechumenale Weg en had ik een diepe ervaring van Gods liefde. Langzamerhand is in mij het idee van het priesterschap ontstaan: “gratis geven wat ik gratis had ontvangen”. Na mijn seminarietijd en priesterwijding in Rome was ik daar drie jaar kapelaan en promoveerde ik tegelijkertijd in de moraaltheologie. Hoe bent u betrokken geraakt bij De Tiltenberg? In 1993 kwam ik naar Nederland als vice-rector van het seminarie Redemptoris Mater in Nieuwe Niedorp. Toen was er nog geen seminarie in het bisdom Haarlem. Toen het Grootseminarie van het bisdom in 1997 weer begon, benoemde mgr. Bomers mij tot docent moraaltheologie en studieprefect. Dat ben ik gebleven toen het seminarie naar de Tiltenberg verhuisde.

FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

Wie bent u en waar komt u vandaan?

Dr. J.M. Tercero Simón is studieprefect en docent moraaltheologie Wat vindt u van het lesgeven aan de priesterstudenten? Lesgeven ervaar ik als een belangrijk aspect van mijn priester-zijn. Toen ik jong was, wilde ik docent worden. Die kans kreeg ik ook aan de universiteit van Murcia, na mijn studie psychologie, maar toen werd mijn priesterroeping mij duidelijk. Ik kreeg de kracht om mijn carrière als universitair docent achter te laten en de roeping van de Heer te volgen. Maar de Heer, die het honderdvoudige geeft, heeft het mij gegeven om met het priesterschap ook les te kunnen geven – niet meer als carrière, maar als roeping, ten dienste van anderen. Wat is het belang van uw colleges in de priesteropleiding? De colleges moraaltheologie zijn belangrijk omdat ze de seminaristen

6

TILTENBERG MAGAZINE

laten zien hoe verheven de roeping van de gelovigen in Christus is, en hoe wij verplicht zijn om in liefde vrucht voort te brengen voor het leven van de wereld. De moraaltheologie wil de weg tonen die, met de hulp van de genade, door middel van de deugden naar het geluk leidt. Christen-zijn betekent niet dat je je aan een reeks wetten moet houden, maar dat je een nieuw leven leidt dat je van Christus krijgt, in de Kerk, door middel van het Woord en de sacramenten. Dit nieuwe leven in Christus, dat de mensen gelukkig maakt, wordt zichtbaar in concrete daden, daden van liefde ten dienste van anderen.

“Christen-zijn betekent dat je een nieuw leven leidt.” Wat doet u als studieprefect? Als studieprefect moet ik zorgen voor de organisatie van het studieprogramma: in het algemeen – denk aan roosters, tentamens en docentenvergaderingen – en van iedere seminarist afzonderlijk. Daarnaast moet ik zorgen voor de archivering van alle resultaten van tentamens en werkstukken. Maar het belangrijkste is om een goede relatie met iedere seminarist op te bouwen, zodat de seminaristen mij advies over de studie kunnen vragen en ik hen kan helpen als er problemen ontstaan. Verder is onze opleiding geaffilieerd aan de theologische faculteit van de Pauselijke Lateraanse Universiteit in Rome. Daar moet ik regelmatig contact mee houden, onder andere voor de benoeming van nieuwe docenten en het organiseren van het baccalaureaatsexamen in de theologie. ■

In de Pyreneeën

op het spoor gekomen In het vorige nummer van dit blad maakten we kennis met twee eerstejaars seminaristen. Nu zijn twee anderen aan de beurt: Quirien van Berkel (19) en Paul van de Graaf (45). DOOR ONZE REDACTIE

Q

uirien: “Uit de bollenstreek. Ik ben geboren en getogen in Hillegom, als jongste in een katholiek gezin van zes kinderen. We vierden de mis meestal in het Karmelietessenklooster bij Vogelenzang. Het ouderlijk huis ligt op een steenworp van De Tiltenberg, waar ik al langer bekend was.” Paul: “Ik woon alweer vijfentwintig jaar in Amsterdam, waar ik destijds geschiedenis ging studeren en de journalistiek ben ingegaan. Ik kom uit een roodroomse familie, maar mijn opvoeding was volstrekt areligieus. Het zoeken naar kennis en waarheid werd echter sterk gestimuleerd. Zo kon ik m’n belangstelling voor levensbeschouwelijke kwesties onbelemmerd uitleven.” Hoe ben je hier terechtgekomen? Quirien: “Na het gymnasium in Lisse ben ik civiele techniek gaan studeren aan de Technische Universiteit Delft. Vlak voor het studiejaar begon, ging ik naar de Wereldjongerendagen in Madrid. Op de heenreis, in de Pyreneeën, had ik een intense ervaring, waarbij plotseling tot me doordrong: ‘Je moet priester worden.’ Ik liet het rustig bezinken en begon gewoon met m’n studie in Delft. Dat beviel niet echt, ik voelde me niet op m’n plek. Ik besprak het met Tony en Vincent Emmanuel, die al op De Tiltenberg studeerden en met wie ik wel eens een rondje hardliep. In de zomervakantie heb ik de knoop doorgehakt.”

Paul: “Al jong had ik het vage idee ooit een radicale stap in religieuze richting te zetten. Beïnvloed door de hippie­ cultuur richtte ik me aanvankelijk op oosters georiënteerde bewegingen, maar daar­­bij voelde ik me nooit senang. Door een reeks toevallige ontmoetingen en gebeurtenissen, waaronder een aangrijpend incident op fietsvakantie in de Pyreneeën, dreef ik langzaam maar zeker naar de katholieke kerk. Na enkele verblijven in kloosters viel ’t kwartje: ik moest met deze overweldigende boodschap aan de slag. April vorig jaar ben ik bij de jezuïeten van de Amsterdamse Krijtbergkerk gedoopt. Na een jaartje vrijblijvend studeren aan het Bonifatiusinstituut heb ik de sprong in het diepe gewaagd. Merkwaardig genoeg maakt dat me de oudste én minst ervaren seminarist.’

Waar ga je naartoe? Quirien: “Het is een mooie, maar geen gemakkelijke weg. Ik hoop tijdens de studie genoeg plezier en kracht te vinden om door te gaan. De familie reageert positief, maar sommige vroegere klasgenoten snappen het niet helemaal en vragen, als ze me tegenkomen, een beetje plagerig: ‘En… ben je al gestopt?’ Dat wuif ik lachend weg.” Paul: “Ik heb geen strakke route uitgestippeld. Eigenlijk is dit een experimenteel avontuur, waar ik wel aan moest beginnen om de uitkomst te ondervinden. Anders zou het blijven knagen. Hoewel ik me geaccepteerd voel op De Tiltenberg, is het gestructureerde groepsleven wennen – ik ben altijd m’n eigen gang gegaan. Toch ben ik bereid dat vrije en blije leventje op te offeren aan de krachtige wil om, aangespoord door het evangelie, de kwetsbaren bij te staan.” ■

FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

Waar kom je vandaan?

Paul (l.) en Quirien bij de fontein in de binnentuin TILTENBERG MAGAZINE

7

Schoonheid, heiligheid en architectuur Begin november verzamelde zich op De Tiltenberg een internationaal gezelschap om na te denken over kerkelijke architectuur. DOOR JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

D

architectuur op 5 en 6 november 2012 de internationale conferentie "Liturgy and Sacred Space. Architecture for Divine Worship in the 21th Century" georganiseerd. De hoofdspreker, pater prof. dr. Uwe Lang C.O., nam duidelijk stelling. Heiligheid eerder dan schoonheid moet het centrale begrip in de kerkelijke architectuur en liturgische kunst zijn. De vraag waarom veel kerken architectonisch gezien niet altijd aan hun functie lijken te voldoen is volgens hem dan ook te verklaren uit het feit dat wij het zicht op het Heilige – en daarmee het zicht op wat de liturgie en de sacramenten zijn – zijn kwijtgeraakt. Als het onderscheid tussen natuur en (boven­ natuurlijke) genade niet genoeg wordt benadrukt, worden sacramenten enkel nog “manifestaties, zij het zeer betekenisvolle, die expliciet maken wat reeds in de wereld gebeurt. Vanuit dit theologisch perspectief vermengt het heilige zich met het gewone, het alledaagse, dat altijd al doordrongen is van Gods genade.” Een theologie die op deze manier het heilige tot het alledaagse reduceert, zorgt voor een kerkelijke architectuur die vaak nauwelijks te onderscheiden is van haar seculiere tegenhanger. In het christendom kan heiligheid echter enkel begrepen worden vanuit de relatie tot Christus. In bijbelteksten zoals Johannes 17 maken we kennis met een notie van heiligheid die niet samenvloeit met het wereldse, maar waarin het focale punt het hogepriesterschap van Christus zelf is: de enige middelaar tussen God en de wereld. Zich beroepend op het denken van paus Benedictus XVI stelt professor Lang dat “geheiligd worden” bij uitstek betekent dat iemand overgaat tot een sfeer die geheel ter beschikking staat van God Architect Ciro Lomonte, mgr. J. Hendriks, dr. J. Vijgen en prof. dr. U. Lang verwonderen zelf. Pas als dit gebeurd is, staat de zich over een afbeelding van een minder geslaagd ontwerp van een kerkgebouw. geconsacreerde ook ter beschikking FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

e vraag hoe een kerkgebouw eruit moet zien is niet zonder betekenis. De architectuur van een kerk kan mensen tot gebed brengen en hen de Eucharistie op een diepere manier laten beleven – of juist niet. In meerdere landen is er een groeiende interesse in zowel de architectonische dimensie van het kerkgebouw als de dialoog tussen architectuur en geloof. Moet een architect die een kerk bouwt zelf gelovig zijn? Is een kerkgebouw iets unieks of kun je net zo goed liturgie vieren in een multifunctionele ruimte? Wat is de relatie tussen schoonheid en liturgie? Op wat voor manier kunnen we een gebouw heilig noemen? Om deze vragen nader te bestuderen werd onder grote belangstelling van priesterstudenten, theologen, architecten en andere professionals op het gebied van kerkelijke

8

TILTENBERG MAGAZINE

FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

Moeder Anima Christi, kunsthistorica en algemeen overste van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matara (“blauwe zusters”), onderscheidde drie criteria voor gewijde kunst: zij moet figuratief zijn, verhalend en mooi. In haar beschouwing over het wezen van de schoonheid refereerde zij aan het denken van de heilige Thomas van Aquino en stelde zij dat het juist de schoonheid van (bijvoorbeeld) een kerkgebouw is die kan dienen als een taal die voor iedereen begrijpelijk is. Zo kan de schoonheid een bijzonder werkzaam middel zijn in de nieuwe evangelisatie. Zelf heeft moeder Anima Christi tijdens een studiejaar in Rome ervaren hoe gewijde kunst binnenvoert in het mysterie van God en uitnodigt tot aanbidding. Dr. Michel Remery, priester van het Bisdom Rotterdam en docent aan De Tiltenberg, toonde aan de hand van de St.-Pietersbasiliek aan dat goede kerkelijke architectuur niet los gezien kan worden van de vorming van de gelovige. Op de tweede dag van de conferentie werd er bij uitstek gesproken over praktische aspecten. Architect Alberto Cicerone, de ontwerper van de nieuwe pauselijke doopvont voor de Sixtijnse Kapel, bracht verslag uit over de theologische en artistieke aspecten van dit opmerkelijke kunstwerk. Mgr. Nicola Bux kwam aan de hand van het rituaal voor de kerkwijding tot de formulering van een zevental regels bij de totstandkoming van gewijde kunst. Allereerst moet een kunstwerk God centraal stellen en niet de kunstenaar. Gewijde kunst moet voortkomen uit een hart dat bekeerd is en zich voortdurend wil laten bekeren. De kunstenaar dient kennis te hebben van de liturgie en in gemeenschap met de Kerk en haar traditie te werken. Kunst dient, net als de liturgie, mystagogisch te zijn, waarbij de kunstenaar zich ondergeschikt maakt aan het kerkgebouw als huis van God en van Zijn volk. Tot slot dient dit alles te gebeuren vanuit een liefde tot Christus. Dr. Laura Bolondi is onlangs in Italië gepromoveerd tot doctor in de architectuurwetenschappen. Zij sprak uitvoerig over onze eigen St.-Bavokathedraal te Haarlem. In haar bijdrage toonde zij op enthousiaste wijze aan dat de architect Jos Cuypers dit kerkgebouw opvatte als “een theologische verhandeling die in steen is uitgedrukt.” Elk architecturaal element van dit gebouw draagt de boodschap van de Kerk uit. De koepel draagt in zichzelf een directe verwijzing naar het bijbelboek Openbaringen en beeldt het hemelse Jeruzalem uit. De St.-Bavokathedraal realiseert zo wat élk kerkgebouw zou moeten doen: ons binnenleiden in het Koninkrijk van God. ■

Dr. L. Bolondi onthulde de geheimen die de kathedrale basiliek van St.-Bavo herbergt. van de wereld. Er is geen heiligheid zonder zending en geen zending zonder heiligheid. Een onmisbaar aspect van de heiliging is de liturgie. De liturgie is immers volgens het Tweede Vaticaanse Concilie een heilige handeling van Christus, de Hogepriester. De liturgie heiligt ons niet alleen door woorden (zoals een opbouwende preek), maar ook door andere waarneembare handelingen zoals liturgische gebaren en handelingen. Christus is heilig, de wereld wordt uitgenodigd om heilig te worden, maar zij is het nog niet. Daarom mogen de seculiere en sacrale sfeer niet zomaar door elkaar gehaald worden. Vanwege de centrale rol van de liturgie voor de heiliging van de mens kan en mag de kerkelijke architectuur niet worden overgelaten aan architecten die onvoldoende begrip van het heilige hebben. De vraag naar welke bouwkundige stijl het meest geschikt is voor de kerkenbouw is dan verder van secundaire aard: “Het zou een vergissing zijn te besluiten dat enkel een eenvoudige bouwstijl of enkel een uitbundige bouwstijl in staat is om uitdrukking te geven aan het heilige. Echter, een architectuur die niet in staat is zich te laten vormen door de liturgie van de Kerk of die dit zelfs verwerpt, werkt niet voor een kerkgebouw.” Andere sprekers die aan het woord kwamen waren de architect Ciro Lomonte, die stelde dat de bouw of herinrichting van een kerkgebouw dient te beginnen met het altaar, zoals de eucharistie centraal zou moeten staan in het leven van de christen.

TILTENBERG MAGAZINE

9

Martelaren, deltawerken en kubuswoningen Op 7 november is het hoogfeest van onze patroon, de H. Willibrord, en herdenkt het seminarie dat De Tiltenberg in november 2006 in gebruik werd genomen. Dit jaar vierden we onze dies in Rotterdam en ommelanden. DOOR MARKO BUČIĆ

’S

Ochtends vroeg stond een groepje seminaristen in de schemer en de mist vol verwachting te wachten voor de poort van De Tiltenberg. Na het nodige entertainment door onze spirituaal konden we al snel de bus in, waar de seminaristen uit Nieuwe Niedorp, die nog veel vroeger waren opgestaan, al inzaten. We gingen op weg naar het bisdom Rotterdam. We reden langs ’s-Gravenhage, het politieke hart van ons land, en kregen door de geluidsinstallatie van de bus een opfriscursus over de geschiedenis van de Nederlandse staatsvorming. Één van de priesterstudenten heeft vroeger geschiedenis gestudeerd; van de mogelijkheid om hem vragen te stellen werd dankbaar gebruikgemaakt. Zo begon de dag, hoewel collegevrij, zeer leerzaam. Na het passeren van de petrochemische industriewerken kwamen wij aan in Brielle, waar de bedevaartsplaats van de HH. Martelaren van Gorcum ligt. Onder het altaar van de kapel op De Tiltenberg zijn relieken van deze martelaren aanwezig. De seminaristen hebben dan ook een bijzondere band met deze negentien geloofsgetuigen, die in 1572 vanwege hun geloof in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie en hun trouw aan de Heilige Vader omgebracht werden. In de bedevaartskerk is van alle negentien een beeld met korte levensbeschrijving te vinden. Opvallend is het verhaal van de H. Jacques Lacops, die tijdens de beeldenstorm zelf was overgegaan naar de protestantse leer, maar in 1567 weer was teruggekeerd tot het katholieke geloof en uiteindelijk dus een voortreffelijk getuige is geworden van de waarheid daarvan. In de bedevaartskerk vierden we dezelfde Eucharistie die de martelaren hun aardse leven heeft gekost en tegelijkertijd de zegepalm heeft opgeleverd. Na de Heilige Mis werden we rondgeleid langs het martelarenveld. Daar bleek dat een docent kerkgeschiedenis van het grootseminarie Warmond – voorloper van De Tiltenberg – de plaats heeft kunnen vaststellen van de turfschuur waarin de martelaren zijn op­ gehangen. Wie weet wat voor ontdekkingen de docenten van De Tiltenberg nog zullen doen…

10

TILTENBERG MAGAZINE

FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

Staf en seminaristen bewonderen een kubuswoning in Rotterdam. Na een korte lunchpauze vervolgden wij onze weg nog wat verder zuidwaarts richting de Haringvlietsluizen, die deel uitmaken van het Deltaplan. Zo maakten we kennis met een recenter stuk vaderlandse geschiedenis. We kregen een documentaire over de watersnoodramp van 1953 en de bouw van de sluizen te zien en gingen vervolgens de indrukwekkende sluizen zelf bekijken, die een grote invloed op de omringende natuur en de landbouw hebben. Na de rondleiding gingen we op weg naar de stad Rotterdam. We bezichtigden één van de in de nabijheid van station Blaak gelegen kubuswoningen en waren blij dat we in onze studentenkamers rechte wanden en ramen hebben, zodat we geen aangepaste boekenkasten en gordijnen hoeven aan te schaffen. We vervolgden onze reis naar de Lambertuskerk – de bus kwam bijna vast te zitten in de smalle straten van Kralingen – en kregen een korte rondleiding door een seminarist die daar zijn zomerstage heeft verricht. Daarna baden we het avond­ gebed. Ten slotte gingen wij dineren in een bootrestaurant op een steenworp afstand van de Euromast. Na de heerlijke maaltijd konden wij in de bus op weg naar huis terugblikken op een vermoeiende, maar zeer geslaagde dag. ■

Ten dienste van de gemeenschap Nu Ben Hartmann secretaris-generaal van het bisdom Breda is geworden, is Diederik Wienen (48) als nieuwe studieprefect van het St.-Bonifatiusinstituut verantwoordelijk voor de opleiding van diakens en catechisten.

Welke plekken hebben u gevormd? Ik ben geboren in Dordrecht en opgegroeid in Ridderkerk, in een huisartsengezin. Na de middelbare school in Rotterdam ben ik theologie gaan studeren in Utrecht. Daar ging ik ook wonen. Een paar keer ben ik uit Utrecht weggeweest voor studie of werk, maar steeds kwam ik er terug. Er zijn twee landen buiten Nederland waar ik langere tijd gewoond heb: Polen, waar ik enkele jaren gestudeerd heb, en Ierland. Met vrienden die ik in daar leerde kennen probeer ik nog altijd contact te houden. Wat deed u voordat u naar De Tiltenberg kwam? Toen werkte ik voor de Nederlandse bisschoppenconferentie. Ik was daar beleidsmedewerker op diverse terreinen. Voordat ik voor de bisschoppen ging werken, was ik een aantal jaar godsdienstleraar op een middelbare school in de buurt van Eindhoven. Hoewel ik toen heel direct ervoer hoe weinig kinderen tegenwoordig nog iets meekrijgen van het geloof, was dit voor mij een mooie periode. Wat houdt uw werk op De Tiltenberg in? Mijn functie is die van studieprefect van het Sint Bonifatius­ instituut, waar diakens en catechisten worden opgeleid en waar mensen ook gewoon uit belangstelling theologie kunnen studeren. Ik moet zorgen dat de programma’s elk jaar georganiseerd worden, dat er een rooster is en dat de docenten gevraagd worden. Daarnaast moet ik de studenten begeleiden. Daar gaat veel werk in zitten. De bedoeling is dat ik in de toekomst ook les ga geven. Naast mijn werk voor het Bonifatiusinstituut ben ik staflid van het St.-Willibrordinstituut, de priesteropleiding. Wat drijft u? Ziet u uw werk als een roeping? Het katholieke geloof is voor mij het fundament onder mijn leven. In de huidige tijd is het geloof niet vanzelfsprekend. Het is dus belangrijk om je geloof te verdiepen. Paus Benedictus legt veel nadruk op de verbinding tussen geloof en rede.

FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN

DOOR JAIDER CHANTRÉ SANCHEZ

Diederik Wienen in zijn kantoor, met op de achtergrond een afbeelding van de hem dierbare zalige John Henry Newman. Daarom is het ook zo goed dat er een opleiding als De Tiltenberg is, waar mensen de kans krijgen om hun geloof te verdiepen. Dat is geloof ik ook echt een meerwaarde van de opleiding hier: de studenten zijn niet alleen maar bezig met studeren, maar krijgen ook een stuk geestelijke vorming. Dat ik mag bijdragen aan de vorming van priesters, diaken en lekengelovigen, ervaar ik als iets moois. Aan de ene kant is het gewoon werk dat je goed moet doen, maar het is wel werk binnen de Kerk. Omdat er een geloofsgemeenschap bij betrokken is, heeft het voor mij meer betekenis. Het beeld van de Kerk als lichaam van Christus bemoedigt mij: de geloofsgemeenschappen in onze tijd zijn vaak maar zwak en klein, maar zo zijn ze wel het lichaam van Christus. Paulus zegt ergens: “Wij dragen deze schat in aarden potten.” Dat is bemoedigend, maar maakt ook alert: je moet er mee oppassen, het is breekbaar en je kunt gemakkelijk wat kapot maken. Hoe is de sfeer op De Tiltenberg? We zijn een soort leefgemeenschap. Doordat we samen bidden en eten, ontmoeten we elkaar heel regelmatig en delen we het dagelijks leven voor een stuk. Dat is mooi en plezierig. Veel priesterstudenten zijn nog jong en beginnen vol idealen aan de opleiding. Tegelijk merk ik dat ze over het algemeen prettig nuchter zijn en met beide benen op de grond staan. Het contact met de studenten is voor mij inspirerend. Ik hoop dat de lezers zich betrokken voelen bij het werk van De Tiltenberg en dat ze zo ook deel uitmaken van de Tiltenberggemeenschap. ■ TILTENBERG MAGAZINE

11

Uw steun aan De Tiltenberg Bent u ook bereid de opleiding en vorming van nieuwe priesters financieel te ondersteunen? Uw gift is zeer welkom. U kunt uw gift overmaken op giro 54 64 tnv Het Grootseminarie te Vogelenzang. Bij voorbaat hartelijk dank. Voor giften vanuit het buitenland heeft u de volgende bankcodes nodig: IBAN: NL64INGB0000005464 BIC: INGBNL2A ■

Misintenties Het is mogelijk Heilige Missen te laten lezen in het seminarie. De Misstipendia komen ten goede aan de priesteropleiding. Voor iedere intentie wordt een aparte H. Mis gelezen, tenzij u dat zelf anders aangeeft. We kunnen niet garanderen dat de Mis gelezen wordt op de dag die u aangeeft, al doen we daar wel ons best voor. Richtbedrag voor de stipendia is € 10,-. U kunt het bedrag overmaken op gironummer 54 64 tnv Het Grootseminarie te Vogelenzang o.v.v. misintentie. De intenties kunt u sturen naar rector G. Bruggink, De Tiltenberg, Zilkerduinweg 375, 2114 AM, Vogelenzang. ■

dan de gebedskaart thuis en met enige regelmaat het Tiltenberg-magazine, met informatie over het seminarie. Ook wordt u uitgenodigd voor de jaarlijks terugkerende gebedsdag op De Tiltenberg. U kunt zich opgeven met onderstaande antwoordstrook. Bij voorbaat dank voor uw gebed. ■

Priestervakantie Zuid-Duitsland do 11- vr 19 juli 2013 In de zomer van 2013 zal de priester­ vakantie gaan naar Füssen im Allgäu, gelegen onder München vlakbij de grens met Oostenrijk. Deze plaats is omgeven door prachtige natuur en cultuur. Het verblijf is in het driesterrenhotel Gästehaus Sankt Ulrich. (www.gaestehaus-sankt-ulrich.de) Dagelijks is er een gezamenlijke Eucharistieviering, alsmede lauden en vespers. Een facultatief dagprogramma wordt aangeboden. De kosten voor het verblijf bedragen € 495,-. Deze prijs is op basis van halfpension en een­persoonskamers met douche, toilet en balkon. Opgave is mogelijk via [email protected] voor 1 juni 2013. ■

Bidt u mee om roepingen?

Zomerretraite voor priesters en diakens & pastoraal werkenden

De Tiltenberg nodigt u uit om de priesteropleiding te ondersteunen en deel te nemen aan de gebedskring van de priesteropleiding. Wilt u meedoen? Geef u dan op als lid. Het verplicht u tot niets, behalve tot gebed. U ontvangt

zo 4-za 10 augustus 2013, Thorn, Limburg De Tiltenberg organiseert wederom een zomerretraite voor priesters, permanente diakens & pastoraal werkenden. De retraite is van zondag 4 augustus

Ja,

ik wil graag meebidden om (nieuwe) priester­ roepingen en word lid van de gebedskring.

Dhr/Mevr.: ............................................................................................................................................................ Naam: ...................................................................................................................................................................... Straat & huisnummer: ................................................................................................................................... Postcode: ............................................................................................................................................................... Woonplaats: ........................................................................................................................................................ Telefoon: ................................................................................................................................................................ E-mail: ..................................................................................................................................................................... Deze strook opsturen naar: De Tiltenberg t.a.v. Gebedskring, Zilkerduinweg 375, 2114 AM Vogelenzang. U kunt zich ook telefonisch 12opgeven TILTENBERG MAGAZINE via 0252 345-345 of mailen naar [email protected]

t/m zaterdag 10 augustus bij de Foyer de Charité ‘Marthe Robin’ in Thorn, Limburg. De totale kosten van deze retraite bedragen € 250, te voldoen op de retraitelocatie of via rek.nr. 52.38.930 t.n.v. Stichting Foyer de Charité Marthe Robin Thorn o.v.v. naam & retraite. U bent van harte uitgenodigd. Pater G. Wilkens sj zal de retraite leiden. De data en tijden zijn zo gekozen dat u geen vervanging hoeft te regelen voor de weekendvieringen. U kunt zich aanmelden via de Foyer in Thorn. website: www.foyer-thorn.nl ■

Vormings- & Toerustings­ cursussen op De Tiltenberg Op De Tiltenberg worden verscheidene cursussen, seminars, workshops en dergelijke gegeven. De cursussen zijn bedoeld voor iedereen die zich actief voor de Kerk inzet in zijn of haar parochie of op een andere plaats. Centraal in de cursussen staat geloofsverdieping en kennisoverdracht, maar ook het communiceren van het eigen geloof aan anderen zal, afhankelijk van de cursus, ruimschoots aan bod komen. Voor sommige cursussen wordt een aanbevelingsbrief van de eigen pastoraal verantwoordelijke gevraagd. Zie voor meer info de website van De Tiltenberg, www.tiltenberg.org ■

Colofon issn 1875-550x Redactie Daan Huntjens, Pieter Klaver, Jan-Jaap van Peperstraten, Paul van de Graaf Vormgeving Impulsar Heemskerk, Jochem Oor Druk Heemsteedsche drukkerij H. van Assema Contact Zilkerduinweg 375 2114 AM Vogelenzang tel. 0252 345-345 fax 0252 345-350 [email protected] www.tiltenberg.org Giften Giften zijn van harte welkom op rek.nr. 54 64 t.n.v. Het Grootseminarie te Vogelenzang. ©2012 De Tiltenberg Wilt u artikelen overnemen? Neem dan even contact op met Pieter Klaver, [email protected].

Leren en leven in Leeuwarden Van seminarie naar parochie: een stagiair vertelt over zijn pastorale jaar. DOOR SANDER ZWEZERIJNEN

H

oe leuk het seminarieleven ook mag zijn, op een gegeven moment is het toch echt de bedoeling dat een seminarist het parochieleven ingaat en aan het pastorale werk begint. De sleutel ingeleverd, de spullen verhuisd, en dan mag je alles wat je aan contemplatieve, studieuze en persoonlijke vorming hebt ontvangen omzetten in de dagelijkse praktijk. Voor mij begon dat het afgelopen studiejaar al met een parttimestage in het eigen bisdom (Groningen-Leeuwarden) in de parochies van Dronrijp, Franeker, Harlingen, St.-Annaparochie, Terschelling en Vlieland. Nu is mijn studie afgerond en ben ik eind september begonnen als stagiair in Leeuwarden (in het Fries: Ljouwert). Deze stad, de belangrijkste van de elf Friese steden, is een erg mooie stad om in te wonen. De skyline wordt gekenmerkt door de scheve Oldehove, die staat op de plaats waar vanaf 1100 (!) een kerk heeft gestaan. Even zo markant zijn de twee torens van de beide katholieke kerken. De toren van de neogotische St.-Bonifatiuskerk is maar liefst 85 meter hoog. De St.-Dominicuskerk, een unieke kerk van architect Van Beers, is een ander markant gebouw in de stad. Dit artikel is echter geen artikel voor een reisgids, maar een pril verslag van een stage, dus we richten onze blik naar wat er binnen in de kerken gebeurt. Allereerst moet opgemerkt worden dat het een hele verandering van leven is om van een seminarie naar een pastorie te gaan. Waar op het seminarie gemeenschapsleven schering en inslag is, woon je in de parochie op jezelf. En dat is best wennen: zelf koken, zelf het huishouden doen en regelen, alleen wonen.

Sander met de eerstecommunicantjes van 2012 in Dronrijp. De Titus Brandsmaparochie zelf (bekend van tv!) is er één zoals je van een stadsparochie mag verwachten: veel diversiteit, veel activiteiten, en een buitengewoon gemêleerde kerkgemeenschap: van mensen die drie ochtenden in de week asielzoekers opvangen voor een gesprek en een kop koffie tot mensen die elke ochtend samenkomen om het getijdengebed te bidden. Verder zijn er veel cursussen op geloofsgebied en is de kerkmuziek van een hoog niveau. Voor mij als stagair is dit natuurlijk een woelig bad waarin het wel even wennen is om te leren zwemmen. Gelukkig ben ik niet de enige die dit ondervindt: pastoor Stiekema, mijn werkbegeleider, is ook net nieuw in de parochie. Samen mogen we de parochie hier ontdekken. Ik heb in elk geval tot nu toe ontdekt dat het een prachtige parochie is om in te werken. Alhoewel, “werk”? Zo voelt het voor mij helemaal niet. Ik doe het heel

graag, met hart en ziel. In de pastorale vijver voel ik me als een vis in het water. Het is nog veel mooier dan ik mezelf had voorgesteld. Natuurlijk dient de broosheid van het bestaan zich in alle heftigheid aan, en zijn er mensen met diepe wonden in hun hart. Maar dat ik voor deze mensen een luisterend oor mag zijn, maakt mij erg gelukkig. Ook het werk met de jeugd en jongeren vind ik prachtig om te mogen doen. Het is mooi om te ervaren hoe mijn eigen generatie en de generaties daaronder geheel onbevangen openstaan voor God en voor de Kerk. Zo is de arbeid in de wijngaard van de Heer voor mij steeds weer een bevestiging van mijn roeping. Het doordringt mij steeds meer van het feit dat er niets mooiers is dan alles wat je hebt gekregen en alles wat je bent aan God en aan de Kerk te geven. Tot en met juni blijf ik in deze parochie, daarna zal ik vermoedelijk ergens anders naartoe gaan en zullen vervolgens ook de wijdingen plaatsvinden. ■ TILTENBERG MAGAZINE

13

Uw partner voor: Bouw - Onderhoud - Kozijnen

www.bidmee.nl Gra

tis Steek gratis een kaarsje aan voor uw intentie in de digitale kapel van

Kerk in Nood

Kerk in Nood / Oostpriesterhulp • Peperstaat 11-13 • Postbus 1645 • 5200 BR ’s-Hertogenbosch • T (073) 613 08 20 • F (073) 614 10 95 I www.kerkinnood.nl • E [email protected] • Bank 22.71.75.484 • IBAN NL64 FVLB 0227 1754 84 • BIC FVLB NL22

14

TILTENBERG MAGAZINE

Een kind is ons geboren Het goede nieuws van de geboorte van Christus zet aan tot lofprijzing en dankbaarheid. DOOR PATER VINCENT MCMAHON

I

n de achttiende eeuw ontstond er een filosofie die ontkent dat God handelt in de wereld van de mensen. God was wel een afstandig schepper, maar Hij zou zich niet bekommeren om het dagelijks leven van de mens en hij zou zeker nooit een mens wórden. Het verhaal van de geboorte van Christus was dan zinloos. Maar er waren anderen die anders dachten, voor wie de persoon van Christus de bron van alle hoop was. Op 13 april 1741 werd een concert, een 'oratorium', in een vrij onbekende muziekzaal in Dublin voor de eerste keer uitgevoerd. Het bevat verschillende teksten van de Heilige Schrift, en verkondigt vooral de goddelijkheid van Christus. De diverse scènes verhaalden de verkondiging van de Verlosser in het Oude Testament, zijn geboorte, zijn passie en dood, zijn verrijzenis en verheerlijking. Bijna geen woord van de tekst werd gesproken; de solisten en koorleden bleven op hun plaats staan en kwamen niet in beweging. Het publiek wist die avond niet dat het een bijzonder moment in de geschiedenis van de muziek meemaakte. Ze zouden de eersten zijn die naar de Messiah van Händel luisterden. Hoe vaak hebben ook wij niet met plezier, bewondering en geloof geluisterd naar het geweldige Alleluja? Of het nu gezongen wordt door één van de beroemste koren in de wereld of gewoon door ons eigen parochiekoor, altijd hebben we het gevoel dat ons hart opengaat voor de Heer. Nadat Händel dit stuk gecomponeerd had, schreef hij er de letters “sdg” bij, dat wil zeggen “soli Deo gloria” (aan God alleen de glorie). Er is een lied uit hetzelfde werk dat speciaal bij Kerstmis past en in deze tijd dan ook vaak gezongen wordt: “For unto us a child is born… a son is given …”. Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst. Groot is zijn heerschappij, aan de vrede zal geen einde komen. Deze tekst is van Jesaja 9, 5 en is ook de introïtus van de mis op eerste kerstdag: Puer natus es nobis. Als wij luisteren naar de stemmen, worden wij meegenomen in een ontroerende geloofsbelijdenis. Het is alsof het goede nieuws van de geboorte van Christus niet gevangen

kan blijven in het hart van de mens, maar ontploft in een overtuigend loflied. Het is alsof de verschillende delen van het koor tegen elkaar zeggen: wij willen, wij moeten het vertellen: Christus is geboren. Niet alleen de koorleden, maar ook iedere christen is geroepen om dit nieuws door te geven. Ons dagelijks leven wordt dan een hymne, een getuigenis, een loflied, een geloofsbelijdenis. In deze tijd nemen wij de taak over van de engelen die op de eerste kerstnacht het Gloria in excelsis zongen, en van de herders die vol vreugde van de kerststal terugkeerden met een boodschap van hoop. De wereld heeft Christus nu niet minder nodig dan toentertijd. Laten wij voor alle mensen bidden, dat wij ons hart mogen openen voor dit kind dat voor ons geboren is, voor deze Zoon die aan ons gegeven is. ■

In de Music Hall in Dublin beleefde Händels Messiah zijn première.

Heer onze God, niemand heeft U ooit gezien. In uw Zoon Jezus zijt Gij ons nabij gekomen; Hij is uw licht in de duisternis, ons heil en onze vrede. Open ons hart, om van deze vreugde mee te delen aan iedere mens van goede wil. Amen. (Uit het Altaarmissaal)

TILTENBERG MAGAZINE

15

‘Het gaat om wat God van ons vraagt.’ De heer en mevrouw Vu wonen in Hoorn, Noord-Holland, en komen uit Vietnam. In de jaren tachtig zijn ze naar Nederland gekomen vanwege de vervolging onder het communistische regime aldaar. Gewelddadige aanvallen op kerken en katholieken zijn nog altijd aan de orde van de dag, zo berichtte Kerk in Nood recentelijk. Ik spreek met hen over de vlucht uit Vietnam, het leven in Nederland, het katholiek geloof en hun verbondenheid met de priesteropleiding. DOOR PIETER KLAVER

W

at bij binnenkomst meteen opvalt, zijn de foto’s van hun vier kinderen. Ze zijn blij dat hun kinderen hier in vrijheid konden opgroeien. Inmiddels is het echtpaar ook gezegend met een paar kleinkinderen. Er is veel om dankbaar voor te zijn: het had allemaal zoveel anders kunnen lopen…

Op de vlucht De heer Vu: “Eerst is mijn familie naar het zuiden van Vietnam gevlucht om aan het communisme te ontkomen. Maar toen begon de oorlog met NoordVietnam onder leiding van de Amerikanen. Ik moest in dienst, ik had geen keus. Maar dat was nog niet het ergste. Plotseling trokken de Amerikanen zich terug en namen de communisten de macht over. Samen met anderen smeedde ik plannen om te vluchten uit Vietnam, maar onze voornemens lekten uit. Voor de vlucht werd ik gearresteerd. Ik probeerde te ontkomen, maar dat mislukte. Mijn grote teen werd er afgeschoten en een andere kogel miste mijn blaas op een haar na. Wekenlang lag ik in het ziekenhuis zonder goede verzorging. Het is een groot wonder dat ik nog leef.” Na vijf mislukte vluchtpogingen uit Vietnam verloopt een zesde poging uiteindelijk succesvol. De familie Vu wordt na zes dagen op zee in een gammele vluchtelingenboot in dreigend noodweer aan boord gehaald door een Nederlands schip. Zo komen ze uitein­ delijk in Nederland terecht.

Een nieuwe start Eenmaal in Nederland gearriveerd staat hun een nieuwe uitdaging te wachten: inburgeren in een voor hen vreemde cultuur, de taal leren spreken en dan nog werk zoeken. Het valt allemaal niet mee. De heer Vu vindt werk bij een glasbedrijf in de vervaardiging van raam­ kozijnen. In alles proberen ze het katholieke geloof trouw aan hun kinderen mee te geven, diezelfde trouw waar zij en hun familie zo veel voor moesten doorstaan. De lauwheid in het geloof die ze hier dikwijls aantreffen, schokt hen dan ook ontzettend. Mevrouw Vu: “In Vietnam groeit de kerk ondanks alle vervolging. Maar hier is er een ander probleem. Iedereen moet het zelf maar weten. Het is echt moeilijk om het geloof door te geven.”

Gebed en priesterschap Alle pogingen om de kinderen en kleinkinderen bij de kerk betrokken te houden zijn echter niet vruchteloos. Zo besloot hun jongste zoon Martin enige jaren geleden naar het seminarie te gaan, eerst op De Tiltenberg en nu bij een internationale religieuze gemeenschap. Om deze reden studeert hij in Italië. Ze zijn maar wat blij met de keuze van hun zoon voor het priesterschap, maar tegelijkertijd aarzelen ze als ik vraag hoe ze het vinden dat Martin nu in Italië woont. Mevrouw Vu: “We vinden het best moeilijk dat hij nu zo ver weg is, maar we moeten dat aanvaarden. Uiteindelijk gaat het niet om wat wij willen, maar om wat God van ons vraagt.” De heer Vu: “Het is belangrijk

De heer en mevrouw Vu dat er nieuwe priesters komen. Mensen hebben priesters nodig die hen op de goede weg kunnen leiden. Daarom bidden we elke dag het gebed om roepingen. Ook geven we financiële ondersteuning aan het seminarie.” Verder is de heer Vu in de parochie actief bezig met het organiseren van gebedsbijeenkomsten voor de devotie tot de Goddelijke Barmhartigheid. Met gepaste trots laat hij de schriftelijke toestemming en aanmoediging van de bisschop zien. “Net zoals ons lichaam eten nodig heeft, zo heeft onze ziel behoefte aan gebed, om zo geestelijk voedsel te ontvangen. Het is mijn wens dat mensen wakker geschud worden en Gods oneindige Liefde en Barmhartigheid leren kennen. Dat is zo veel meer waard dan materiële rijkdom.” ■