L.S. Verslag van onze reis naar Israël in maart 2013. Een selectie van de foto’s komen op het web te staan. Een verslag van ons bezoek aan Shaare Zedek ziekenhuis en het bezoek aan het kinderhuis Jemina in Beit Jala komen nog. www.nelvanas.nl Nel schreef: ‘Op 14 maart kwam het vliegtuig uit Israël kwam te laat op Schiphol aan, dus we vertrokken ook te laat. Het vliegtuig heeft de naam Beit Shean, een dorp in Galilea. We kwamen veilig aan op het vliegveld Ben Gurion, het ligt ongeveer 20 km van Tel Aviv. We namen een sherut (groepstaxi 65 shekels p.p.) naar ons hotel, het City Center in de King George road. ’s Avonds hebben in de buurt gewandeld. Het was prachtig weer. We liepen zonder jas, maar veel mensen hadden nog dikke kleding aan. Er zijn veel winkels in deze buurt. We waren van plan om de volgende dag om 9 uur de bus 99 nemen, deze bus rijdt langs bepaalde objecten, die kun je dan bezichtigen en later bij de dezelfde halte instappen. VRIJDAG 15 maart Op tijd opgestaan, maar….. vergeten om onze horloge een uur vooruit te zetten, dus we waren te laat voor bus 99. Maar we hadden nog veel te zien. Dus naar de oude stad. Via de Jaffastreet naar het Egged central busstation, info gezocht over het openbaar vervoer. Met de tram naar Yad Vashem, vanwege Sabbat ging er bij zonsondergang geen tram meer. Dus we namen een eerdere tram naar een halte in de buurt van de oude stad. Op onze wandeling we vele dingen. Op een opschrift staat: ‘ deze wal is 2600 jaar oud. Het was een deel van de muur uit de tijd van Koning Hiskia’. Een Golden Menorah in een glazen koepel was geschonken door Vadim Rabinovich. Uitzicht op de westelijke muur en het tempelplein met de gouden koepel en de El Aqsa moskee. De overdekte opgang naar het tempelplein was nu afgesloten. Op een muurtje had ik een gesprekje met Cyril Levine, hij woont in Amerika, zijn vader werd in Apeldoorn geboren, we kregen zijn visitekaartje. Vanwege Sabbat zagen we veel mensen met hun kinderen naar de muur komen om te bidden. We gingen lopend door de Joodse wijk terug naar ons hotel. We moesten vele trappen op, want deze wijk ligt veel hoger dan het gebied rond de Westelijke muur.’ ZATERDAG 16 maart Sabbat, dus geen openbaar vervoer. Gelopen via de Hanavi’im langs Mea Shearim naar de graftuin. Vanaf een uitzichtpunt in de graftuin kunnen we een berg zien, waarvan men zegt dat het Golgotha zou kunnen zijn. Boven op die berg is een Arabische begraafplaats. Beneden is een Arabisch busstation. Het tuingraf is ontdekt in 1883 door Charles Gordon. Hij kwam tot de conclusie dat dit de plek moet zijn waar de Heere Jezus werd gekruisigd en begraven. In deze tuin kunnen groepen hun diensten houden, zo was er een Nederlandse groep Ichtus, we mochten mee luisteren en zingen. Daarna door de Damascusgate en overdekte winkels een stukje van de Via Dolorosa gelopen. De weg die de Heere Jezus met het kruis heeft gelopen. Het was er zo druk en zo benauwd, dat we nauwelijks konden ervaren dat Heere Jezus deze weg heeft gelopen. Het laatste stukje van deze z.g. Kruisweg eindigt in de Heilige Grafkerk. In deze kerk was het vreselijk druk. In een hoek stonden monniken te zingen, later moesten we opzij voor een stoet zingende monniken, die in een rij door de kerk liepen. Deze plek wordt door veel mensen vereerd. Maar wij weten dat dit niet klopt met de prediking van Jezus. Bovendien is het nog maar de vraag of de kruisiging op deze plek is geweest. ZONDAG 17 maart
via het tablet naar een preek van ds. Kaptein en ds. Bos geluisterd. ‘s Middags gewandeld, het was erg koud. MAANDAG 18 maart met de tram naar onze afspraak in Shaare Zedek. Onze belevenis in dit ziekenhuis is ook apart beschreven met de titel ‘Naar het Shaare Zedek ziekenhuis.’ Corrie schreef: ‘Om 12.00 uur hadden we daar met zijn tweetjes een rondleiding. 10 verdiepingen waarvan 3 ondergronds, voor het geval van nood als er een oorlog komt met inzet van chemische wapens. Er worden daar per jaar 21000 baby's geboren! Je ziet hier ook veel jonge gezinnetjes, met al 3 of 4 kinderen. Ook 10 of 11 kinderen is heel gewoon bij de orthodoxe Joden. We kregen een prachtig fotoboek van 110 jaar Shaare Zedek ziekenhuis en een speldje met het logo. We kunnen iedereen van harte aanraden donateur van dit ziekenhuis te worden voor, ik meen van 5 euro per jaar, meer mag natuurlijk ook, we weten dat het goed wordt besteed en ze doen niet aan abortus en euthanasie.’ Nel schreef: ‘Na het bezoek aan Shaare Zedek opnieuw naar Yad Vashem, in het museum mag niet worden gefotografeerd. De foto’s die we maakten, tonen het park rondom het museum. Ook nu was het weer indrukwekkend, video’s van overlevenden vertelden het verhaal van de kampen. Het is werkelijk niet te bevatten wat er in 1939-1945 is gebeurd. We hebben gevraagd of de Werkendamse familie de Vries bekend was in Yad Vashem. Dat was niet het geval, we kregen formulieren om deze drie Joodse mensen de Vries aan te melden. Ik wil graag dat zij ook worden opgenomen in de hal, waar vele foto’s herinneren aan mensen die zijn omgebracht.’ Corrie schreef: ‘Omstreeks 17.00 uur met de tram terug naar het Egged centraal busstation, waar we gegeten hebben dit keer spaghetti. Lopend over de Jaffa straat terug naar het hotel. Onderweg nog een uitstapje over een overdekte markt met groente, fruit, eieren kaas, noten, zuidvruchten e.d., een drukte en een herrie dat die lui maken om hun waren aan de man te brengen. Om half 8 waren we terug in het hotel, weer een paar centimeter afgesleten.....’ DINSDAG 19 maart Nel schreef: ‘Op weg naar de berg Sion, dit ligt buiten de huidige stadsmuren en buiten de Sionspoort, een smalle poort waar zelfs auto’s door mogen. Op deze berg zijn diverse gebouwen en kerken te bezichtigen. Door tijdgebrek hebben we alleen het Cenakel bezocht. Dat is de kamer waar de Heere Jezus met zijn discipelen het Laatste Avondmaal heeft gegeten. De zaal waar de Heere Jezus heeft gezegd, dat één van hen Hem zal verraden! En waar ze allemaal vroegen: Ben ik het Heere? Ook Judas! Het is een lege zaal, vol met mensen. Met leeg bedoel ik dat er geen beelden en nauwelijks versieringen in aangebracht zijn. In de loop der eeuwen is deze zaal ook door anderen gebruikt. Veel groepen bezochten deze plek. Een leider van zo’n groep bad langdurig, later zongen zij een lied. Jammer dat we het niet konden verstaan. Voor onze beleving en de foto’s hebben we gewacht totdat de mensen weg waren. Onderweg speelden vijf kinderen uit een gezin en zongen daarbij. Het is te hopen dat deze kindertjes niet mee hoeven te maken, wat hun voorouders mee hebben gemaakt.’ Corrie schreef: ‘Via de hoofdweg zijn we door het Kedrondal naar de Olijfberg gelopen, waar de Heere Jezus de eenzaamheid zocht om te bidden. Hier ligt ook de Hof van Getsemane, waar Hij zijn discipelen achter liet om met Hem te waken, terwijl Hij zelf op een steenworp afstand ging bidden tot Zijn Vader of Hij de drinkbeker wilde wegnemen, maar niet Mijn wil,
maar Uw wil geschiedde. In een hoek een afbeelding van een biddende Jezus. Aangrijpend om het zo voor ogen te zien voorgesteld. Verder de berg op, we kwamen aan de plaats waar de Heere weende over Jeruzalem. Er staat daar een kerkje met een bruin torentje met witte druppels er overheen, symbool van de tranen van de Heere. We keken uit op de Rotskoepel op het Tempelplein, de plek waar Abraham zijn zoon Izaäk moest offeren, dat heette toen de berg Moria. Via het pad zijn we terug gelopen, langs het graf monument van Absalom en de profeten. Tegen de heuvel van de Olijfberg zijn allemaal graven. Er werd ook net iemand begraven, daar waren alleen mannen die heen en weer wiebelden en allemaal door elkaar spraken. Ik weet niet hoelang ze bezig zijn geweest, maar heel lang in elk geval. Door de Dunggate, via de Klaagmuur, zijn we richting Tempelplein gelopen, maar helaas we waren voor de tweede keer weer te laat, itś closed, zei een dikke onvriendelijke man, dezelfde die ons al eerder te woord stond! Alleen de islamieten mochten er nog wel door, ik voelde me hevig gediscrimineerd!! We zijn maar weer afgedropen en via de nauw straatjes, met aan beide zijden winkeltjes, gelukkig was het wat minder druk als vorige week. Tenslotte kwamen we langs het kraampje waar we vorige week koffie (cola) dronken en waar we nu een heerlijk ijsje hebben genuttigd! Na deze extra energie stoot konden we er weer tegen en verlieten de oude stad door de Damascus poort. Intussen was het half 6 en hadden weer een heel traject te voet afgelegd. Met de tram terug en daarna brood gekocht voor de volgende dag, want om half 9!! moeten we bij een busstation zijn om een tour naar de Dode zee en Massada te gaan doen.’ Nel schreef: ‘Lopend op weg naar de Olijfberg. Langs de muur zagen we opgravingen. De stad van David werd blootgelegd, de vondsten bij deze opgravingen dateren uit de tijd van David en Salomo (1000-930). Tijdens Babylonische wegvoering in 586 voor Christus is de stad verwoest. Uit het puin kwamen verbrande meubels houten zuilen, speerpunten etc. te voorschijn. Helaas hadden geen tijd om met een gids deze interessante plekken te bekijken. Een ruimte waar men de tunnel voor water van Hizkia kan zien. Hij legde deze waterleiding aan rond 700 voor Christus. Hij was bang dat in tijden van oorlog het water toevoer zou worden afgesneden. Het water komt uit een bron gedurende 5x per dag en geeft dan 30 tot 40 minuten water. Het water stroomde in de vijver van Siloam. De plaats waar de Heere Jezus de blindgeborene genas, Johannes 9:7. Boven deze waterleiding is een park aangelegd. Verder maar weer, links van ons langs de hoge muur veel opgravingen, met de uitleg van een gids zal dit een interessant gebied zijn. Helaas hadden we daar de tijd niet voor. Rechts van ons hellingen met duizenden graven. We lopen door het dal van Kedron ook dal van Josefat genoemd. Veel mensen willen hier begraven worden, vanwege de belofte, zie Joël 3. Getsémané, is de tuin met stokoude olijfbomen, naast de kerk van Alle Volkeren. Hier heeft de Heere Jezus geworsteld en gebeden, hier sliepen de discipelen. De Heere Jezus vroeg: ‘Kunt gij dan niet één uur met Mij waken?, Mattheüs 26:40. Een oude man kwam naast me zitten, vroeg waar ik vandaan kwam en of ik katholiek was. Nee dus, hij was ook een Christen, was bisschop op de Filippijnen. Hij gaf me een stevige hand en in gebrekkig Engels een zegen. Via een steile straat naar kerk van Dominus Flevit ( De Heer heeft geweend). Dit eenvoudige kerkje is een herinneringsplek: ‘Jezus weende over de stad Jeruzalem’ Lucas 19:41. Deze kapel is gebouwd in 1954 door de Italiaan Barluzzi op de grondvesten van een Byzantijnse kerk. Bij de opgravingen vond met 20 grafkamers uit de Twee Tempelperiode, 38 Byzantijnse graven, veel grafkisten enz. WOENSDAG 20 maart
Omdat er nauwelijks openbaar vervoer naar de Dode Zee en Masada is, hebben we een dagtocht geregeld. Eerst moesten mensen in andere hotels worden opgehaald. Daardoor gingen vrij laat op weg. We werden bij een fabriek afgezet om Dode Zee producten te kopen. We hebben niets gekocht. Ik was liever naar Ein Gedi gegaan. Naar Masada, in plaats van lopend via het slangen pad, zijn we met een gondel naar boven gegaan. Het was rennen, want de gids gaf ons nauwelijks de tijd om Masada te beleven en om foto’s te maken. In 70 na Christus was Jeruzalem en de tempel verwoest, veel mensen verloren het leven. Een groep mensen (opstandelingen worden ze genoemd) trokken naar deze vesting. De Romeinen volgden hen en hadden drie jaar nodig om deze berg te veroveren. Dag in dag uit deden stormrammen hun werk. Toen de Romeinen via een dam naar boven kwamen vonden zij 952 doden….. Eleazer Ben Jair aanvoerder van deze groep zag aankomen dat de Romeinen de vesting zouden veroveren. Hij riep de mensen bij elkaar en stelde hen voor een vreselijke keus, de dood of de slavernij. Zij kozen voor de dood en hebben elkaar en hun kinderen gedood. Daar lagen zij op een rij, zij aan zij, een man met zijn vrouw en kinderen, een vrouw met haar kinderen, twee vrouwen. We kunnen het drama van Masada lezen in het boek van Flavius Josephus en in vele andere boeken We konden beneden in het restaurant iets eten. Dat hebben we niet gedaan, want we hadden brood meegenomen.’ Corrie schreef:‘Onze eerste stop op weg naar Masada was bij een cosmetisch zaakje, met speciale Dodezee producten. 't Was er bere druk, dus Nel en ik zijn lekker naar buiten gegaan om te genieten van de prachtige bloemen. Onderweg vertelde de gids waar we langs kwamen, o.a. langs de plaats waar de Dode Zeerollen zijn gevonden. Helaas was er geen stop voor een foto. De eerstvolgende stop was bij Masada. De plaats waar 990 Joden zelfmoord hebben gepleegd, nadat ze zich drie jaar lang verdedigd hadden tegen de Romeinen. Je kunt erover lezen in Flavius Josephus. Diverse opgravingen waren er te bezichtigen, oa. de ruïnes van een badhuis, synagoge, paleis van Herodes. De gids vertelde er van alles in het Engels of Frans, Nel en ik verstonden er nauwelijks iets van, omdat ze slecht Engels sprak, te vlug en zonder gevoel! We vlogen overal langs en met een bloedgang werden we weer naar de gondel geloodst om af te zakken voor een hapje eten. Om kwart voor 2 moesten we weer bij de bus zijn. De rit ging nu naar de Dode zee. Daar kon je je insmeren met modder en je laten drijven in het water. Het was prachtig weer en het water was heerlijk. Dan te bedenken dat er in Nederland nog wat vlokjes sneeuw zijn gevallen! We moesten kwart voor 4 al weer bij de bus zijn, anders moest je lopen of tot morgen wachten, want er was geen openbaar vervoer. Om half 6 waren we in ons hotel terug, hebben wat gegeten, broodjes voor morgen gekocht en koffer ingepakt. D.V. vrijdagmorgen 11.00 uur verlaten we Jeruzalem en hopen we naar Bethlehem te gaan.’ DONDERDAG 21 maart Met de bus naar Beit Jala, een voorstad van Bethlehem. Bus 21 vertrok van af het Arabisch busstation bij de Damascus gate. Corrie schreef: We moesten ín Beit Jala uitstappen bij de pharmacie en dan 7 minuten (met ieder 2 koffers) de berg op, de onsjes vliegen eraf! We werden door Tineke 't Lam ontvangen met koffie. We konden daar in Jemima (het kinderhuis) onze koffers laten staan en zijn toen naar beneden gelopen om het dorpje te bekijken. Bij een kerkje aten we een droog broodje. Daarna weer lopend de berg op. Tineke heeft ons toen rondgeleid langs de verschillende afdelingen: een jongensgroep, meidengroep, dagopvang en een kinderafdeling. De dagafdeling was verbouwd en moest nog worden schoongemaakt. We kochten bij een afdeling kaarten die de bewoners zelf hadden gemaakt. Op een andere groep maakten ze van olijfpitten
en oud papier een soort aanmaakblokken om vuur te maken om te kunnen koken, ze maakten ook gerecycled papier. Zo worden de bewoners op een zinvolle manier aan het werk gezet. Na de rondleiding bracht Tineke ons naar de werkplaats van Peter (haar man), Die maakt met een aantal bewoners de prachtigste dingen van olijfboomhout. We hebben verschillende dingen gekocht voor het goede doel. Tineke kwam ons, haar man en personeel weer ophalen en bracht ons in hun huis iets verder de berg op voorbij Jemima. Daar hebben we wat gedronken en kregen een lekker stuk eigen gebakken taart erbij (de onsjes zitten er weer aan). Inmiddels was het donker en zijn we met een taxi (Jenny een Nederlandse vrijwilligster had dat voor ons heeft geregeld voor 15 shekel) naar Bethlehem gegaan, om daar de Geboorte kerk te zien en wat rond te dwalen. In de kerk was het heerlijk rustig, we mochten trouwens nog net naar binnen om dat ze gingen sluiten. Je kunt je niks voorstellen hier in de kerk van een stal en kribbe waar de Heere is geboren! Toen we weer buiten kwamen namen we een biscuitje. Een bewaker wilde net een sigaret opsteken, maar ik hield hem een biscuitje voor en vertelde hem dat roken slecht is, hij stopte de sigaret in het pakje terug en nam een biscuitje van ons aan! Alles was daar al bezig voorbereidingen te treffen voor de komst van Obama, hij zou vrijdag daar een bezoek zou brengen aan de geboorte kerk. Gelukkig hadden we om 8 uur afgesproken met dezelfde taxi om ons weer op te halen. We hebben geld gepind, maar dat ging fout, we kregen jod’s in plaats van shekels. We hebben op het grote plein gezeten waar we een gesprekje hadden met een 12 jarig meisje dat net een beetje Engels had geleerd in groep 8. Ze sjouwde rond met haar kleine zusje van 9 maanden, haar ouders zaten een bankje verder. Nel kreeg de baby in haar armen gedrukt en haar vader wilde een foto maken van ons en hun baby. We voelden ons net een beetje koningin…... Een ander echtpaar kwam bij ons op het bankje zitten met 2 leuke jongetjes, we kregen wat nootjes van hun. Vader probeerde of we Arabisch spraken, maar nee meer dan een beetje Engels bracht hij en wij het echt niet. Hij had wel over Allah en Mohammed, maar wij probeerden aan zijn verstand te brengen dat we christen waren, jammer dat we op zo'n moment geen Arabisch spreken. Om 8 uur kwam onze chauffeur ons weer halen en bracht ons bij Tineke en Peter. Zij waren niet thuis, maar hadden ons de sleutel gegeven. Er lag een briefje klaar of we Blessie even wilden uitlaten. Blessie is jong hondje en hield geen rekening met ons tempo ..... ik had hem aan de riem en daar gaat hij met mij aan de haal...... het duurde even voor zij eindelijk ging zitten om iets achter te laten.... toen weer als een speer terug en ik bungelde erachteraan! We moesten toen nog eten, gevulde paprika, was al klaargemaakt en kon zo in de magnetron. Jenny gebeld want die zou ons gezelschap houden tot Peter en Tineke terug kwamen. Jenny werkt voor een half jaar als vrijwilligster in Jemima. We vonden haar moedig om een periode dit werk te doen.. Toen Peter en Tineke thuis kwamen nog een discussie gehad over het probleem tussen Israël en de Palestijnen en de grote cultuurkloof tussen Joden en Arabieren.’ Een uitgebreider verslag van ons bezoek aan Tineke en Peter ’t Lam en Jemima komt met foto’s op het web te staan met de titel ‘Bezoek aan Beit Jala.’ VRIJDAG 22 maart Nel schreef: ‘Peter ’t Lam zou ons naar Jeruzalem brengen, want verschillende wegen waren afgesloten vanwege het bezoek van president Obama. Daarom heeft Peter ons teruggebracht, maar we kwamen in de file terecht en we konden niet verder. Peter wees ons een bushalte, maar ook daar kwamen we niet verder. Een tijd staan wachten bij de politie en militairen totdat Obama langs zou komen. Er was een zandstorm en …. Obama kwam maar niet. Toen zijn we maar gaan lopen met twee koffers (gelukkig met wieltjes).’
Corrie schreef: ‘De lucht werd steeds donkerder en dreigender en waaien dat het deed,’ we werden gewoon gezandstraald!! Op een gegeven moment kwamen er politie auto' s, motoragenten en een stoet rouwauto' s aan, maaarrr van de verkeerde kant! Ze moesten Obama nog ophalen van Yad Vashem. Het zou nog een uur duren notabene. We mochten nu weer langs de hekken en zijn verder gelopen. Na …tig keer vragen welke richting we moesten lopen voor het centraal busstation, vertelde een oud baasje ons dat het te ver was om te lopen!! Maar de bussen en taxi' s zaten allemaal vast in het verkeer omdat alles afgezet was, rond de route die Obama zou rijden. Er zat niks anders op om te gaan lopen, totdat de weg vrij was voor een taxi of bus. We kwamen zelfs langs ons hotel in Jeruzalem en daar konden we vlakbij de tram nemen. Om ons in elk geval er van te verzekeren dat we voor zaterdag en zondag brood zouden hebben, kochten we bij ons bakkertje op de hoek brood en een super lekkere taart! Dat hadden we na deze tocht wel verdiend, om niet te veel kilo' s af te vallen.’ Nel schreef: ‘Toen snel naar Central busstation voor de bus naar Tiberias. Na enig zoeken stond de bus klaar. We hebben dagen daarna nog van dat heerlijke gebak gegeten, want er was vanwege Pesach geen brood te koop. Later kochten we pita’s. In Tiberias een taxi (30 shekel) genomen naar het Aviz hostel, een eenvoudig hotel aan een drukke weg van Beth Shean naar Quiriat Shymona. Toen we op het balkon van onze kamer stonden, hoorden een groep mannen een dienst houden op een balkon van een synagoge, zij zongen en dansten als begroeting van de sabbat, een mooi beeld. Op zoek naar iets waar we konden eten (het was sabbat, dus veel restaurants gesloten) bleek Meeting Point open, een Israëliet geboren in de Karmel, gewoond in Nederland was met pensioen, hij was pas 55 jaar. Runde deze eetgelegenheid als hobby, heeft twee dochters, een dochter is bij de bewaking op Schiphol en de andere advocate, als dus zijn verhaal. ZATERDAG 23 maart Het was erg heet weer, gewandeld langs het Meer van Genesareth naar Magdala, in dit gebied zou Maria Magdalena zijn geboren. Onderweg op een soort rustplaats aan het water werd gerust. Veel Joodse families waren er, zij hielden de sabbat en genoten van de rust en van hun kinderen. Zonder herrie, zonder geschreeuw. En … wij genoten ook van deze rust. Tiberias is een stad gebouwd door Herodes Antipas in de jaren 14 en 18 na Christus. Of de Heere Jezus Tiberias bezocht heeft is een vraag, de Bijbel zwijgt daarover. De stad is genoemd naar de Romeinse keizer Tiberias. Men zegt dat de stad gebouwd is op Joodse graven. Herodus was daar gemeen genoeg voor. Twee redenen waarom de Joden daar toen niet wilden wonen. Later heeft rabbi Shimon bar Yohai de stad gezuiverd. Hij liet overal lupines zaaien, waar de planten stierven waren graven geweest. Hij liet de beenderen opgraven, om ze op de voorgeschreven manier laten herbegraven. Tiberias werd daardoor ook een stad der Joden, het Sanhedrin vestigde zich in de stad, wijze mannen die de Talmoed bestudeerden kwamen naar de stad. ZONDAG 24 maart We hebben naar twee preken geluisterd. Een preek van ds. Bos konden we op dezelfde tijd beluisteren als de dienst in Werkendam, via het tablet. MAANDAG 25 maart Omdat bleek dat we vanwege Pesach en Holiday nauwelijks vervoer was en ook de hotels in Caesarea wel vol zouden zijn hebben we besloten om in Aviz hostel te blijven, gevraagd of er plaats was. Dat was nog maar voor één nacht. De receptionist heeft moeite gedaan, zodat we onze laatste nacht in Aviz hotel zouden logeren, zonder meerkosten. Dat was dus fijn
geregeld. Het bleef onduidelijk of er nu wel of niet openbaar vervoer was. Met de taxi naar Tabgha, de chauffeur zette ons aan de hoofdweg af, we moesten toen nog een stukje lopen. Tijdens Pesach wordt de uittocht uit Egypte herdacht. Zeven dagen moeten zij ongezuurde koeken eten. Op de eerste dag moet alle zuurdesem uit de huizen worden verwijderd Exodus 12:15. Men mag Pesach niet alleen vieren, dus worden gasten uitgenodigd. Tijdens het eten worden liederen gezongen. In de week van Pesach is alles gesloten, winkels, toeristen information, er is beperkt openbaar vervoer etc. Tabgha, veel toeristen, de kerk sluit om 12.00 vanwege holidays. Dit is de plek van de wonderbare spijziging, 5000 mannen, vrouwen en kinderen werden gevoed met vijf broden en twee vissen. Op deze plek werd een Byzantijnse kerk gebouwd. Gelopen in de hitte naar Kapernaum, de Heere Jezus liep deze route ook. Kapernaüm. In deze plaats woonde de Heere Jezus, het is nu een ruïne. Helaas is er op deze bijzondere plek weer een kerk gebouwd, Er werd een mis gehouden. De Heere Jezus is uit Nazareth weggegaan omdat zij Hem uitwierpen. Er zijn in Kapernaüm vele wonderen door Heere Jezus verricht, Hij genas de knecht van een hoofdman, de schoonmoeder van Petrus, het dochtertje van Jaïrus, etc. We zijn naar het meer gelopen, daar mocht Corrie met een lief Israëlisch kindje vast houden. Daarna koffie gedronken en een broodje gegeten Lopend naar de grote weg hoopten we dat er een bus zou gaan, want taxi’s waren ook niet te bekennen. Het was erg heet, boven de 30 graden. Op een gegeven moment stak Corrie haar duim op en een aardige man nam ons mee. Hij kwam uit Libië en woonde al vier jaar in de Golan. Hij zette ons af in Tiberias, hij wilde geen geld. Met een knuffel (van zijn kant) namen we afscheid. Corrie schreef: Vandaag stond Kapernaüm op het programma. Samen met nog een mevrouw namen we een deeltaxi. De chauffeur zette ons af in de buurt van Tabgha. De plaats waar de wonderbare spijziging heeft plaatsgevonden. 5000 duizend mannen, zonder vrouwen en kinderen gespijzigd met 5 broden en 2 visjes en dan nog 12 korven over! (Johannes 6 vers 114) Hier was de Heere dus ook. Lopend zijn we van Tabgha naar Kapernaüm gegaan. De Heere zal deze weg vele malen gelopen hebben, het was ongeveer 2,5 km. In Kapernaüm staan nog resten van een synagoge van een paar eeuwen na Christus. Verder zijn er opgravingen op de plaats waar het huis stond waar Petrus woonde. Ook de Heere woonde in dit kleine dorpje aan het meer van Tiberias. De Heere heeft geen zegen gezien op zijn werk in Kapernaüm, aangrijpend! Op een rustig plekje aan het meer een poosje in de schaduw gezeten, in de zon was het denk ik wel 30 graden en dan te bedenken dat het in Nederland zo koud is! Maar toen moesten we terug, geen bus en geen taxi.... tja Pesach is een feest wat een week duurt.......We zijn alvast maar een eind gaan lopen, dat zijn we intussen gewend. Ik heb wel voor een heel jaar gelopen! Maar naar Tiberias lopen zagen we toch niet meer zitten. Dan ervaar je dat de Heere nog uitkomst geeft op het gebed. We hebben een lift gekregen van iemand die naar Tiberias moest. Het bleek een man uit Libië te zijn, die sinds 4 jaar in Golan woont. Een alleraardigste man, die net zo gebrekkig Engels spreekt als wij. Hij nodigde ons uit om naar hem te komen, maar dat gaat niet meer lukken. Dat was niet zo erg dan als we weer in Israël komen......We wilden hem geld geven, maar nee dat wilde hij absoluut niet aannemen. We kregen een dikke zoen als afscheid. Toen we in Tiberias waren, zijn we gelijk maar gaan eten, want je bent hier niet zeker of je later je buik nog vol krijgt. We aten in een restaurantje aan het meer, met uitzicht op de besneeuwde berg Hermon, een heerlijke schnitzel, met salade en gebakken aardappels. Daarna nog gekeken of we nog wat brood konden kopen voor morgen. Helaas moeten we het met matzes doen, want met Pesach eten ze hier pita, plat rond brood zonder gist. Gelukkig hebben we nog een potje jam kunnen kopen en een yoghurtje, we hoeven morgen geen honger te lijden’.
DINSDAG 26 maart Nel schreef: ‘Omdat alles gesloten is, ook musea e.d. hebben we langs het meer gelopen in de richting Beth Sean. Een kerkhof bekeken, er was ook een gedeelte met graven van militairen, allemaal jonge mensen. Wat is oorlog toch een ellende. Verderop een monument bekeken, het blauwe graf van Yirmiya bekeken, wie het was konden we niet achterhalen. Later de tombe van Maimonides (bijnaam de Rambam) (1135-1204) bekeken, hij was een bekend Bijbelgeleerde en geneesheer. Ook de rabbijnen Jesaja Horowitz (1565-1630), Yochanan ben Zakkai en Akiva ben Joseph worden hier herdacht. Er is een soort monument gemaakt, met een mannen en vrouwengedeelte, de Bijbels liggen zo maar op een muurtje. Verder staat er een frame van een ijzeren toren bij dit monument’. Corrie schreef: ‘Het was overal ook heel stil, er waren maar weinig auto’s op de weg, maar je zag ook maar weinig wandelaars. Vanmorgen hebben we rondgezworven door Tiberias. Ook hier zijn nog ruïnes van eeuwen geleden. In 1934 is er ook een overstroming geweest, door hevige regenval, storm en grote golven vanuit het meer van Tiberias. Er zijn toen veel mensen bij om gekomen. Het is heerlijk wandelen over de promenade langs het meer, het is net ietsje koeler dan in het stadje zelf. We hebben ook even gekeken bij het busstation, omdat we donderdag naar het vliegveld moeten. Alles was daar gesloten. als het goed is moet er wel een bus gaan, maar je weet het maar niet met die feestdagen hier. Om 2 uur hebben we een uurtje siësta gehouden, daarna zijn we terug gegaan naar het meer. Het was intussen druk geworden en verschillende promenade winkeltjes waren weer open. We hadden ons zelf nog een ijsje beloofd van de Mac. Er lag gelukkig een kaart waarop we konden aanwijzen wat we precies wilden..... we hadden eerder al een keer een ijsje gehad met caramel..... maarrrrrrr wat bleek? ‘t was geen ijs maar cappuccino!! grrrrrr. Omdat ik geen koffie lust, had Nel twee bekers op te drinken. Inmiddels zag de lucht eruit alsof we zeer zwaar weer zouden krijgen, maar we hebben nog geen spatje regen gehad, alleen zo af en toe waait het even ontzettend hard, maar dat is bij vlagen. Het is te donker nu om te zien of er dan ook hoge golven op het meer zijn. Als iemand ooit van plan is naar Israël te gaan, ga dan niet met Pesach. WOENSDAG 27 maart Nel schreef: ‘Omdat het onduidelijk was of er vanaf Tiberias bussen naar het vliegveld Ben Gurion gingen, zijn we naar het busstation gegaan. Een aardige mijnheer vertelde ons dat donderdagmorgen al weer vroeg bussen zouden vertrekken naar Tel Aviv. Daar moesten we dan een taxi nemen naar Ben Gurion. Kafr Kana. Met een gehuurde auto naar Kafr Kana en Nazareth. Corrie reed door Kana en Nazareth alsof zij daar dagelijks kwam. Dwars door het dorp loopt een drukke weg. De auto ergens geparkeerd en toen op zoek naar de kerk als herinnering aan het 1 e wonder van de Heere Jezus. Water in wijn veranderen. Johannes 2:1-12. De kerk met twee torens zou op de plaats staan waar dit wonder gebeurde. In de kelder stond een kopie van een kruik, die toen werd gebruikt. Uit zuinigheid gaat de lamp in die crypte uit als er geen mensen meer zijn. Maar wij stonden er nog en het licht ging uit, loei donker was het……… Later deed een non toch het licht voor ons weer aan. We hebben daar wat rondgelopen en konden nauwelijks de auto terug vinden. Nazareth. Nu een stad met Christelijke Arabische bevolking, een drukke plaats met veel verkeer. De auto konden we gratis parkeren bij een winkelcentrum. De Basiliek van Maria Boodschap open van 8-11.45 en van 14-18uur. Maria ontving hier de boodschap van de engel dat Jezus zou worden geboren. Een prachtige kerk, maar Jezus was daar niet. De kerk van Sint Jozef zou op de plaats van timmermanswerkplaats van Jozef zijn gebouwd. Door een straatje gelopen met kraampjes en daar lekkere aardbeien gekocht.
Op de terugweg zijn we afgeslagen bij de kibboets Givat Avni. Het was erg rustig en schoon, mooie huizen’. Corrie schreef: Doorgereden naar Nazareth, we hebben de plaats doorgereden en uit eindelijk een goede parkeerplaats gevonden. We konden makkelijk bij de kerken komen die op de plaats staat waar de engel Gabriël Maria de blijde boodschap bracht en waar Jozef zijn werkplaats had. Dan te bedenken dat Maria lopend naar Ein Kerem ging naar haar nicht Elisabeth, een plaatsje in buurt van Jeruzalem, om die blijde boodschap door te geven. Maar ook dat Jozef en Maria samen van Nazareth naar Bethlehem moesten toen Maria hoogzwanger was!! en dat er dan ook nog nergens plaats voor hen was. We dwaalden nog door de smalle straatjes, met aan beide kanten kleine winkeltjes, die zullen er in die tijd niet geweest zijn. De Heere heeft 30 jaar in Nazareth gewoond, maar de mensen daar wilden Hem niet meer en wilden Hem van een hoge steile rots afgooien, maar Hij ging tussen hen door weg, want Zijn tijd was er nog niet. Hij moest de kruisdood sterven! Op de terugweg zijn we nog even van de grote weg afgegaan een klein dorpje in, later konden we de weg niet meer terug vinden, die naar de grote weg leidde, alles stond alleen maar in het Hebreeuws! Er waren alleen maar honden buiten verder was er geen mens te bekennen, 't leek wel een ingeslapen dorp. Tenslotte zagen we toch nog twee jonge mannen lopen en die wezen ons de weg. We zijn toen maar niet meer afgedwaald, want we zouden de auto om 5 uur weer terug brengen. De tijd hier gaat erg snel, DV morgenochtend gaan we met de bus naar Tel Aviv en vandaar met een taxibusje naar het vliegveld. Rond half 5 vertrekt het vliegtuig naar Nederland, ik hoop dat er in het vliegtuig genoeg ruimte is om wat warmte van hier mee te nemen naar huis!’ DONDERDAG 28 maart Nel schreef: ‘We hebben snel gegeten en toen met een taxi naar het busstation om de bus van 8 uur te halen. Maar …. geen bus om 8 uur. Met de bus van 8.39 uur naar Tel Aviv, onderweg deed deze bus verschillende dorpen aan. Het was een mooie tocht, er zijn vele nieuwe wegen gemaakt en het is veel drukker geworden. We waren omstreeks 11.15 op het busstation in Tel Aviv. Daar de bus genomen naar Ben Gurion 12.00 shekels , we moesten overstappen voor het vliegveld. We waren rond 12.15 op het vliegveld. We moesten om 13.00 inchecken. Dus we hadden nog de tijd om onze pita op te eten voor het inchecken. Daarna controle door een lief meisje, zij stelde vragen of we iets in de zakken hadden om bommen te maken. De koffers gingen door een soort machine, de koffer van Corrie werd er uit gevist. Wat bleek? het mooie boek van Shaare Zedek werd gezien als een probleem….. Het boek werd meegenomen en ging door een paar apparaten, gelukkig kreeg Corrie het terug. We snappen niet wat er fout was aan dit mooie boek. Na het inchecken heb ik de heerlijkste kosher koffie gedronken. Na een voorspoedige reis kwamen we op tijd in het koude Nederland aan. Het was een fijne reis. De mensen waren vriendelijk en waren steeds bereid om onze vragen te beantwoorden. Het viel ons op dat we ons zo veilig voelden, we werden niet bedreigd. We hoefden niet steeds op onze fototoestel of videocamera te letten’. Corrie van der Pijl en Nel van As
