Verslag van een bewogen vijfdaagse London-reis! Maandag 2 februari “Due to adverse weather conditions, there are severe delays on the Central Line, the Circle Line, the District Line, the Bakerloo Line, the Jubilee Line and the Victoria Line. Minor delays on the Northern Line and the Piccadilly line.” ’s Morgens in alle vroegte afspraak aan de Eurostar-terminal in Brussel-Zuid. Met slaapoogjes stonden Luc en Tom ons op te wachten. Een voor een kwamen de meisjes toe en als laatste vervoegde Bert ons, om de groep compleet te maken. Allemaal vlot ingecheckt en ons een plaatsje gezocht op de Eurostar. In de loop van de reis sprak de boordcommandant ons enkele keren aan om te melden dat er vertraging zou zijn. Uiteindelijk kwamen we een uur later aan dan verwacht. In London hebben we zowat elk metrostation van boven tot onder gezien om een metrolijn te vinden die wel reed, wat ons dan ook gelukt is. Terug boven de grond gekomen, zagen we dat de city in complete chaos verdronk. Al glibberend en glijdend met z’n allen de bagage dan toch in het hotel gekregen, sommigen met natte voeten, andere met zo’n 5 kilo sneeuw aan hun bagage. Nog wat verder geploeterd om een plekje te vinden om te lunchen; Tom nam ons mee naar de Organic Food Planet. Een eerste aanwijzing dat we een health freak in ons midden hebben! Na de lunch trokken we naar Fleet Street, waar we alle gebouwen te zien kregen waar vroeger de ‘major newspapers’ gevestigd waren, voor Rupert Murdoch rond 1980 besloot alles naar Canary Wharf te verhuizen. We zagen er tevens de enige gevel die nog dateert van voor de Great Fire in 1666.
Tom wees ons ook de voordeur aan waar de Pelgrims vertrokken zijn in de Canterbury Tales. We gleden verder naar Saint Paul’s Cathedral waar we slechts door een handvol sneeuwmannen begroet werden. Due to adverse weather conditions, the Cathedral is closed today.
Dan maar de Thames over, richting Tate Modern. Helaas besloten de Tate-medewerkers om twee uur vroeger te sluiten om te verzekeren dat ze thuis zouden raken. Na een hele snelle koffie (same story) in de Starbucks om op te warmen, wat rondgewandeld in de Dickens-buurt. We aanschouwden The Anchor, één van Londens oudste pubs. Ook de (replica) boot van Sir Francis Drake hebben we gezien; een piraatontdekkingsreiziger die tot ridder werd geslagen. Maar wij weten wel beter: hij was gewoon een terrorist avant la lettre… Daar kreeg Tom het heuglijke nieuws te horen dat er toch tickets voor de voorstelling van King Lear zouden zijn voor ons, omdat een grote groep niet kon komen omwille van de sneeuw. Van een geluk bij een ongeluk gesproken! We keken er allemaal erg naar uit.
Meteen koers gezet naar de Young Vic om de bevroren voeten van Bert te gaan ontdooien (die in een plas was gaan staan) en iets te eten. De voorstelling zelf was subliem!
Met de taxi terug naar huis (we zijn geen fan meer van de Tube….) en vermoeid maar voldaan gaan slapen.
Dinsdag 3 febuari De sneeuw valt vandaag al iets beter mee in kwantiteit, maar nu ligt er een laagje ijs onder. Dat maakt het natuurlijk allemaal nog gevaarlijker. Het is wel erg mooi weer vandaag; een strak blauwe hemel met een zonnetje. We horen in de lobby van het hotel een nieuwslezer vertellen dat het in geen 18 jaar nog zo gesneeuwd heeft in London. We zijn hier dus op een historisch moment, en voelen ons – uiteraard- very special ☺.
De zon schijnt en we maken een mooie wandeling door Hyde Park en Kensington Gardens, op enkele minuten stappen van ons hotel. Geen tube dus deze morgen. Het is er sprookjesachtig mooi en staat vol met sneeuwmannen en iglo’s.
We lopen langs een standbeeld van Queen Victoria voor het paleis waar ze al als 17jarige het nieuws te horen kreeg dat ze koningin zou worden, waarop ze prompt haar eerste daad als koningin stelt en haar moeder in een appartement stopt.
Een beetje verderop staat het monument van Albert, de man van Queen Victoria. Het standbeeld is een wansmakelijk en over-thetop versierde gouden constructie. Op de vier hoeken van het monument staan vier groepjes standbeelden die de kolonies van de UK vertegenwoordigen. Het is het grootste monument in de UK dat opgedragen is aan één persoon. Achter het momonument staat de Royal Albert Hall, waar nu gerenommeerde muziekproducties worden opgevoerd. We wandelen verder door Chelsea, een hele rijke en ‘poshe’ buurt waar de Porsches en de Lamborghini’s broederlijk naast elkaar geparkeerd staan.
We passeren de National Gallery, een erg mooi gebouw in okergele en blauwe stenen. Daar loopt momenteel een tentoonstelling van Darwin.
We nemen een (welgekomen) koffiebreak in Starbucks waar we de opvoering van King Lear uitvoering bespreken. Iedereen is het erover eens dat ze voor Lear iemand hadden moeten casten met een meer dragende stem. Soms kwam Pete Postletwaith niet echt overtuigd over, wat wel spijtig was. De gekke Lear zette hij wel echt sterk neer: een zomerjurkje, een parasol, crazy hair en dito ogen. Cordelia leek in de opvoering bang van haar vader, wat in de oorspronkelijke tekst van Shakespeare niet het geval was. De nar, oftewel ‘the fool’, was geweldig. Gloucester was ook heel sterk. De scène waar ze zijn ogen uitsteken vond iedereen walgelijk schitterend. Verschillende blikken werden afgewend voor het bloed dat alle kanten uitspoot. Vooral de final touch waar de dochter zijn oog uitspuwt was fantastisch. In de krant stond zelfs dat het voor een “male member of the audience” even teveel werd, en “he passed out on the spot”. We vervolgen onze weg in Chelsea en wandelen langs een standbeeld van Thomas Moore. Zijn crypte kunnen we helaas niet bezoeken vandaag want ze zijn aan het renoveren. We zien nog een heleboel beroemde huizen, waaronder dat van Carlyle en Oscar Wilde (op de foto). Tom vertelt ons een fijne anekdote over de poetsvrouw die het manuscript van The French Revolution gebruikt om het haardvuur aan te steken (in die tijd was er natuurlijk nog geen back-up daarvan nvdr).
We nuttigen een echte publunch aan de Thames om een beetje aan te sterken. Daarna bezoeken we Tate Britain voor de tekeningen van Blake en Turner maar daar is eigenlijk niet zo veel aan. Na het museumbezoek scheiden onze wegen. Ondergetekende neemt de metro naar de Photographer’s Gallery. Bert trekt naar Oxford om een vriendin op te zoeken die daar studeert. De anderen gaan naar Trafalgar Square en hangen daar een beetje rond. We ontmoeten elkaar terug aan Phoenix Theatre want de meiden hebben kaartjes gescoord voor een musical: Blood Brothers! Heb hard moeten zoeken om het theater te vinden maar fijne Britten wezen me de weg. De anderen hebben ook wat moeite, maar we ondervinden dat er toch nog niet-arrogante Londenaars bestaan. Ook de man aan de ticketbalie blijkt een schat van een mens te zijn die ons met front row seats very happy maakt. De musical is ‘a tad corny’ (misschien maar best dat we onze mannelijke reisgezel hebben achtergelaten) maar we kunnen het wel smaken. Het verhaal gaat als volgt: een tweeling wordt gescheiden bij de geboorte, en worden door toevallige omstandigheden beste vrienden. Er is –uiteraard- een droevige (en fatale) afloop. Na de musical gaan we nog even naar de Alfred, een pub dichtbij het hotel. We worden er algauw buitengejaagd: een kwartier voor sluitingstijd gaat de muziek uit en alle lichten aan en worden de cafégangers aangespoord “to drink up”.
Woensdag 4 februari Vandaag stond Saint Paul’s bovenaan de agenda omdat we er maandag niet binnengeraakten. Eerst de crypte bezocht, waar we Het Licht gezien hebben. We aanschouwen het graf van Lord Nelson, Wellington en Florence Nightingale. We trekken ook naar de fluistergalerij (257 trappen), waar de vertigo een beetje toeslaat.
Na deze openbaring/bekering wandelen we naar de City waar we ‘The Gherkin’ toren (aka de Augurk), en The Lloyds Building aanschouwden. De verzekeringsmagnaat stelde de beroemde Richard Rogers aan als architect (ook bekend van het Centre Pompidou uiteraard). Ook bij dit gebouw zijn alle buizen en liftschachten buiten zodat er binnen vierkante ruimtes zijn die ze groter of kleiner kunnen maken naar believen). Binnen ligt een groot boek waar onder andere de ramp van de Titanic staat opgetekend, die verzekerd was via Lloyds.
We zien in de verte ook een grote zuil met bovenop een gouden vlam, The Monument. Dit is een aandenken aan de Great Fire. Als je de zuil in westelijke richting plat zou leggen, duidt de vlam precies de plek aan waar de bakkerij stond waar de brand begon. We stoppen even bij Marks & Spencers voor een quick sandwich, waar we over-efficiënt queuen aan de kassa: “till number 10, please”. We wandelen ook even door Leadenhall, een klein marktje waar ons aller Harry Potter met Hagrid doorwandelt op weg naar de Leaky Cauldron. Nu is het er een smeltkroes van eetkraampjes waar the suits gaan lunchen.
Daarna trekken we met het DLR-treintje naar Greenwich. We wandelen door een tunnel onder de Thames op weg naar de Observatory waar we een erg mooi zicht hebben op London.
We bezoeken er ook een museum over tijdsmeting en staan vlak op de nulmeridiaan. We zien ook Pluto door een telescoop, een practical joke van die funny Britten.
We spreken af met enkele HUB-studenten en gaan samen iets drinken in een pub in afwachting van de afvaart van ons boottochtje op de Thames. Vanop het water bewonderen we the London Eye, de Big Ben en de Tower Bridge.
Terug aangekomen op het vasteland pikken we nog een zitting van de House of Lords en de House of Commons mee (na een wel erg grondige security check, inclusief een ID-pasje met foto). Op de People’s Square ervoor staan mensen te protesteren tegen de oorlog in Sri Lanka. Na een politieke indigestie doen we The Walk die ook Charles the First deed toen hij werd onthoofd, richting Trafalgar Square. Daar verlaat Tom ons om tickets te scoren voor de Comedy Store van donderdagavond. Wij brengen een blitsbezoek aan de National Gallery en gaan nadien met z’n allen pizza eten. Als afsluiter nog een drankje in de Alfred. Geen foxpedition die avond (onder de sneeuw gaan liggen in Hyde Park en wachten op de vos die zou passeren om Tom gelijk te geven dat er wel vossen in Londen rondlopen ’s nachts, wat we niet geloven); daar is het net iets te koud voor.
Donderdag 5 februari Vandaag een grauwe Engelse dag met veel regen en wolken. Deze morgen naar St. Pancras en van daaruit naar de British Library. We bezoeken er een kleine tentoonstelling over Darwin. In de bib zien we manuscripten van The Beatles, Virginia Woolf en de eerste folio van Shakespeare. Ook de Magna Carta is er te bezichtigen. In het hartje van de bib staat de oorspronkelijke boekenverzameling van The King die we vanop afstand kunnen bewonderen.
We stappen verder naar UCL (University College London) ook wel bekend als de Godless University. Dit is de eerste universiteit die niet aan een religie gebonden was en waar ook de eerste vrouwen afstudeerden. De universiteit kon om die redenen niet rekenen op overheidssteun. Jeremy Bentham besloot om zijn gehele fortuin aan UCL te schenken bij zijn dood. De enige voorwaarde die hij eraan vastknoopte was dat hij tot in de eeuwigheid zou lid zijn van de bestuursraad en er ook lichamelijk aanwezig zou zijn. Het skelet van Bentham wordt dus nog elk jaar naar binnen gedragen en hij wordt opgetekend als ‘aanwezig’ in het verslag. De absurditeit van die Britten toch! We wandelen verder naar The British Museum door de (gietende) regen en gaan spaghetti and meatballs eten in een pub in de buurt. Tom laat ons los in het museum maar we houden het er geen van allen lang uit. De reading room is closed voor renovatiewerken en het manuscript van de Canterbury Tales is er ook niet meer te zien, dus wat overblijft zijn sarcofagen, Egyptische beelden en Grieks-Romeinse vazen. Niet zo bijster interessant, besluiten we. Daarop trekken we naar Charing Cross om de tweedehandsboekenwinkels te gaan opzoeken die we helemaal leegplunderen. Terug een koffiebreak in de Starbucks om een beetje op te warmen en op te drogen. ’s Avonds worden we aan The Comedy Store verwacht waar we voor het gieren, brullen en bulderen nog een hapje eten. Na het hilarische programma nog een paar drankjes in de bar daar (happy hour!).
Vrijdag 6 februari Een beetje chaos in de kamer deze morgen: zeven man (vrouwen, eigenlijk) die al hun spullen bijeen moeten sprokkelen om uit te checken. We slagen er toch in om ‘op tijd’ in de lobby te zijn. Vandaag hebben we een volledig vrije dag. Bert, Evelien, Silke en Heleen willen eigenlijk naar The Museum of Brands, maar dat blijkt onvindbaar en de Britten die we aanspreken kennen het ook niet. Dan maar shoppen in de thrift-stores op Portobello Road, waar Heleen een paar pumps koopt van 3 pond (echt waar). Nog een Starbucks.
relaxmomentje
in
de
Nadat we zijn uitgeshopt trekken we naar het Design Museum waar we een spectaculaire tentoonstelling meepikken van Hussein Chalayan, een mode-ontwerper. Zelfs Bert is onder de indruk. We trekken nog even naar Piccadilly Circus waar Evelien het standbeeld van Cupido wil zien.
Dan terug naar het hotel om onze bagage terug op te halen en naar Saint-Pancras te trekken. Vlotte terugreis met slechts een twintigtal minuutjes vertraging. Het was echt een geslaagde week, ook al hebben we nergens een vos gezien…
