Verslag Symposium 28 maart 2015 in Amersfoort: Ouderkracht rond het kind “Over ontschotting onderwijs en zorg” … noodzakelijk voor kwetsbare kinderen Georganiseerd door de coöperatie Ouderkracht voor ’t Kind en Mama Vita, mede gefinancierd door de Landelijke Ouderraad en met medewerking van een panel bestaande uit: Rich van den Berg (directeur PPO (samenwerkingsverband van basisscholen) regio Leiden); Erik Gerritsen, bestuurder Jeugdbescherming Regio Amsterdam; Jacqueline Gomes, UW ouderplatform, deskundige Jeugdhulp voor Ouderkracht voor ’t Kind; Aline Saers, directeur Per Saldo en Katinka Slump, onderwijsjurist.
Tevens werden twee cases besproken met grote dank aan de twee ouders die hun zoektocht met hun eigen kind in de zorg en onderwijs wilden toelichten. De middag werd uitstekend geleid door Astrid Feiter (www. mevrouwdevoorzitter.nl), tevens ervaringsdeskundige moeder van kind met autisme. Verslaglegging door Suzanne Boomsma.
Doel van deze middag Bewustwording creëren bij alle aanwezigen over de rol en de positie van ouders bij de ontwikkeling van hun kind en hun noodzakelijke expertise voor de juiste ondersteuning daarbij in alle levensgebieden, met name in het onderwijs Belangrijke vragen voor ouders zijn: wat is mijn rol, wat kan ik bijdragen om de ontwikkeling van mijn kind te bevorderen? (En wat doe je als je merkt dat je die rol/positie niet kunt nemen omdat je niet serieus genomen wordt door professionals?). Belangrijke vragen voor professionals zijn: hoe kunnen wij ouders helpen om hun rol/positie te nemen of in te laten nemen zodat hun kind zich kan ontwikkelen? (En wat doe je als je merkt dat ouders de ontwikkeling van hun kind in de weg staan?)
1
Agenda 13.30 uur
Welkom door dagvoorzitter Astrid Feiter Toelichting vertegenwoordiger Ouderkracht Suzanne Boomsma
13.45 uur
Voorstellen panelleden met behulp van een eigen beeld, een metafoor hoe zij ouders in hun kracht zien, interactie zaal
14.45 uur
Pauze
15.05 uur
Bespreking Casus 1, interview ouder
15.45 uur
Bespreking Casus 2, interview ouder
16.30 uur
Afsluiting voorzitter en vertegenwoordiger Ouderkracht
Presentatie Ouderkracht voor ’t Kind (Suzanne Boomsma)
Ouderkracht voor ‘t kind
Ouderkracht voor ‘t kind
• www.ouderkrachtvoortkind.nl
• • • •
kennisnetwerk ingebed in de regio lotgenotencontact en deskundig advies scholing via (online) academie ouders zetten hun ervaringen en deskundigheid effectief in • zó werken ouders samen aan betere kwaliteit van ons onderwijs en zorg
• Coöperatieve Vereniging • brengt ouders bij elkaar en versterkt ouderinitiatieven • doel: ouders een duidelijke rol geven in krachtenveld van onderwijs, zorg en overheid • moreel kompas: de universele rechten van het kind 5
4
Waarom is Ouderkracht voor het Kind nodig? Als je een kwetsbaar kind hebt is het meestal geen “standaard” kind. En daarom past het kind vaak niet in ons onderwijs- en zorgsysteem zoals dat nu is ingericht. We proberen kinderen die zich heel verschillend ontwikkelen in een “mal” te duwen van protocollen, lesroosters, standaardmethoden et cetera. Maatwerk voor je kind vraagt om samenwerking en buiten de kaders denken en dat is lastig. Ook ben je als ouders vaak te laat en bouw je al doende de noodzakelijke kennis op. Achteraf denk je dan: als ik dit eerder had geweten dan ….Daarom is het zo van belang dat alle betrokkenen rondom het kind, het kind kennen en elkaars expertise erkennen, om tot een gezamenlijk maatwerk te komen. En daarbij is de ervaringsdeskundigheid van ouders nodig: zij kennen hun kind het beste maar kennen ook het (niet) functioneren van onderwijs en zorg het beste! Het is van belang dat systemen voldoende flexibel zijn om hun kind het maatwerk te geven wat het op dat moment nodig heeft.
2
To raise a child you need a village… 7
6
Wat heeft een kind nodig? To raise a child you need a village! Aller belangrijkste voor een kind is gezien worden en ergens bij horen. Ook een kwetsbaar kind wil nuttig zijn en een bijdrage leveren. OP een manier dat zijn talenten worden gezien maar wel zoveel mogelijk “vrij van vrees en stress”. Dat vraagt om een leefwereld voor een kind die ook om kan gaan met zijn kwetsbare kanten. Een leefwereld die verdraagzaam is voor “anders zijn”. In Nederland zijn we (meer dan elders in Europa) geneigd om kinderen die anders zijn uit te sluiten: nergens hebben zoveel kinderen een etiket, gaan naar het speciaal onderwijs of krijgen een ontheffing van de verplichting om op een school te worden ingeschreven, artikel 5a Leerplichtwet, of nog erger een OTS (Onder Toezicht Stelling) We hebben uitsluitende onderwijs- en zorgsystemen gecreëerd. En een ouder van een kind dat stokt in zijn schoolloopbaan merkt dat direct: Die komt terecht in allerlei bureaucratisch “gedoe” en moet gaan vechten voor “een plekje” voor zijn kind.
Uitsluitende systemen De leefwereld van kinderen en hun ouders Oikos Oikos
liefde / loyaliteit
Samenleving Broederschap (bemoei)zorg/autonomie Inclusie /exclusie
Overheid
Markt
Gelijkheid dwang/voice
Vrijheid ruil /exit 8
9
Wat hebben ouders nodig? We leven in een samenleving van overvloed, gericht op het zelfredzame individu die moet excelleren. Met een overheid die vooral is gericht op rendement en standaardisering. In deze maatschappij moeten onze kwetsbare kinderen ook hun weg vinden en hun ouders ook. Ouderschap is al onzeker en met een kwetsbaar kind helemaal. Ouders moeten als opvoeders af en toe een succeservaring kunnen hebben en een steunende omgeving die hen ook taken uit handen kan nemen. Maar juist bij een kwetsbaar kind is dat veel lastiger, zeker als het ook nog eens een ongelukkig kind wordt door de trauma’s die het oploopt. Kinderen die niet in ons onderwijs- en zorg systeem passen, worden een dossier en schuiven als een postpakket van de ene voorziening naar de andere…
3
Organisaties jeugdsector Justitiële Jeugdinrichting Hulpverl. Licht Verst. handicap Jeugd GGZ Raad voor de Kinderbescherming Bureau Jeugdzorg Jeugdhulpverlening Meldpunt Kindermishandeling Scholen - ZAT Centrum voor Jeugd en Gezin Maatschappelijk werk Jeugd Gezondheids Zorg (0—19) Huisarts 10
Duurzame oplossingen voor probleem Opgroeiend kind in zijn leefwereld is leidend!
Jeugdketendenken
Organisatie 2
Organisatie 1
Uit ga ng
Organisatie 1 Organisatie 2
sp u
nt:
Do orv
Organisatie 3
er w
ijze n
na ar
Organisatie 4
de
Problemen: verantwoordelijkheid en overzicht case management het delen van kennis en informatie
vo l ge nd
Organisatie 3
Organisatie 5
eo r ga ni s ati
Organisatie 5 Organisatie 4
e
Uitgangspunt: coördinatie hangt af van mate complexiteit 11
12
Het belangrijkste is dat de duurzame oplossing wordt bedacht en uitgevoerd door mensen die het kind ook echt kennen en steeds eenvoudig blijven uitgaan van de behoeften en mogelijkheden van het “gewone” leven van elk kind. De meeste ouders kennen hun kind het beste en voelen als geen ander de urgentie voor hun kind. Als zij daarbij ook de nodige kennis hebben wat hun rechten en plichten als opvoeder zijn, hoe ze een effectief gesprek kunnen voeren met een professional en “casusoverstijgend” kunnen denken, dan kunnen zij een volwaardig partner zijn met andere experts om duurzame oplossingen voor hun kind te bedenken. Nu worden ouders vaak als “lastig”gezien en “deel van het probleem”. En dat zou ook goed kunnen want ouders van een kwetsbaar kind hebben veel te verduren en zijn vaak in een rouwproces of hebben zelf een kwetsbaarheid. Het gaat erom dat de dilemma’s waar ouders “met hun poten in de modder” voor staan, serieus worden genomen en dat onderwijs en zorg juist ondersteunend zijn voor gezinnen en niet belemmerend. En… dat ouders emanciperen, hun positie in gaan nemen en met hun deskundigheid het onderwijs en zorg voor hun kinderen gaan beïnvloeden. Zodat maatwerk heel gewoon wordt.
4
èn ouders!
13
Voorstellen panelleden met behulp van een eigen beeld, hoe zij ouders in hun kracht zien 1. Rich van den Berg Directeur PPO Regio Leiden en ervaringsdeskundige ouder van kwetsbaar kind Als beeld heeft Rich een Youtube fragment uit een film over de jeugdjaren van de blinde muzikant Ray. Fragment laat zien dat de blinde jongen valt, hij roept zijn moeder maar zijn moeder komt niet naar hem toe om hem te helpen. Ze kijkt hoe hij zelf opkrabbelt en vervolgens via geluiden zijn weg vindt naar haar toe. Ze houdt hem goed in de gaten en huilt als hij uiteindelijk bij haar is. Waarom huil je vraagt haar zoon, zij: omdat ik gelukkig ben. Fragment eindigt dan met haar advies dat je je nooit als gehandicapte moet laten behandelen.
Link http://www.verdraaideorganisaties.nl/index.php/inspiratie/filmpjes Volgens Rich komen ouders in positie in het onderwijs door vooral te investeren in leerkrachten, die vaak bang zijn. Haar advies aan leerkrachten is: ga zo vroegtijdig mogelijk in gesprek met ouders, wacht niet tot het misgaat. Maar ouders moeten ook weten dat leerkracht een complex beroep is met 30 leerlingen en 60 ouders en 20 collega’s waar men mee om moet kunnen gaan. Elke leerkracht moet kunnen kijken naar wat een kind en ouder nodig heeft maar dat wisselt per kind of ouder en ook in de tijd. Het is de basis van een goede leerkracht om dat goed in te schatten. Dit is haast niet aan te leren (je hebt het of je hebt het niet) en staat los van het diploma. Het is dus van belang dat schoolleiders hun leerkrachten hier streng op selecteren. 2. Erik Gerritsen Bestuurder Jeugdbescherming Regio Amsterdam (per 1 juni 2015 secretaris-generaal van het ministerie van VWS) Erik heeft vanuit zijn werk (jeugdzorg) te maken met een specifieke groep ouders. Bij 50% zijn de kinderen ingewikkeld maar is er ook veel problematiek bij de ouders. Bij de andere 50% zijn de
5
kinderen ook ingewikkeld maar zijn de ouders heel krachtig. Die potentie van ouders moet Jeugdzorg wel (blijven) zien. Plaatje gaat over de zware last die ouders dragen en moeten doorworstelen. Als er onnodige escalatie optreedt, worden ouders steeds bozer, en als de strijd groter wordt, worden de institutionele problemen ook alleen maar groter.
Beeld van Erik Gerritsen
17
Kunnen professionals de potentie van ouders (blijven) zien? Gaat om een goede manier van kijken. En van luisteren naar ouders. Nodig voor maatwerk. Ook van belang dat betrokken ouders bureaucratische vaardigheden hebben of anders leren. 80% gaat goed, maar bij 20% is meer nodig en dan moet je weten als ouder hoe het systeem werkt. Het gaat erom mensen of organisaties aan elkaar te koppelen voor je kind. 3. Jacqueline Gomes Belangenbehartiger via UW Ouderplatform en Ouderkracht, zelf werkzaam ( geweest) in de jeugdhulp, ervaringsdeskundige ouder van een kwetsbaar kind. Jacqueline gaf aan dat haar beeld van ouderschap van een (zorgintensief) kind dat anders is vooral een proces is wat doorlopen moet worden, zoals een trap met verschillende traptreden. Rouwverwerking hoort daarbij. Maar ook een fase dat je als ouder het gevoel krijgt meer grip te krijgen op de situatie (I can do it..): van overleven naar “gewoon” leven… . Van belang dat professionals zich richten op wat ouders nodig hebben, zeker als ze nog in deze verwerkingsfasen zitten. Het gaat vaak om simpele dingen. Ook zijn gediplomeerde professionals niet automatisch geschikt voor hun vak: veel professionals hebben moeite om naar ouders te luisteren. Jacqueline gaf aan dat zij uitdagingen nodig heeft om als ouder in haar kracht te komen. Ze heeft daarbij het gevoel dat (dan) alles mogelijk is.
Beeld van Jacqueline Gomes
18
6
4. Aline Saers Directeur Per Saldo, ervaringsdeskundige ouder van drie kinderen waarvan twee extra kwetsbaar. Aline vertelde ons wat voor beeld zij heeft : ouderschap is een kronkelig pad vol obstakels. Maar wel een pad waar ouder en kind naast elkaar oplopen en samen dealen met wat ze tegenkomen. Als je kind ouder wordt, wordt het echt niet gemakkelijker, integendeel. Ouderkracht is er ook niet vanzelf, niet zomaar. Het is voor ouders niet gemakkelijk, zeker als je kind anders is en problemen veroorzaakt. Het krijgt een stikker van een deskundige en wordt daarmee gestigmatiseerd. Maar de focus moet liggen op wat je kind wel kan en wat die kan bereiken. Vooral samen bereiken. Wat hebben mensen daarbij nodig? Haar ideaal is dat vanuit de politiek en ministerie een integraal PGB gaat komen voor ouders van een zorgintensief kind, zodat voor alle leefgebieden een ondersteuning mogelijk is. En dat je mensen met een beperking zo goed mogelijk kan toerusten om in onze samenleving te leven. Ze worden nu teveel als een schadepost gezien. Die steun moet er zijn, maar vraagt een nieuwe taal, het begrijpen van (stress) signalen bij een kind, professionals die kneedbaar zijn d.w.z. het “het binnen laten komen” en dan al doende ontdekken wat nodig is. Goede begeleiding vraagt veel geduld, het in alle rust maken van kleine stapjes. 5. Katinka Slump Onderwijsjurist, lid van de Raad van Advies van Ouderkracht, bestuurslid Mama Vita en ervaringsdeskundige ouder van vijf “gewone” kinderen waaronder een tweeling. Katinka gaf aan dat in haar loopbaan als jurist (aanvankelijk ondernemingsrecht) zij ontdekte dat het in haar vak altijd gaat om relaties én om de grondrechten van mens en kind zoals vastgelegd in de Europese verdragen. Dankzij haar 5 kinderen kwam was zij intensief betrokken bij het onderwijs. Omdat de basisschool van haar kinderen een beroep deed op haar als ouder vanwege haar juridische kennis, kwam zij in het onderwijsrecht terecht. Destijds als advocaat was zij het laatste station voor veel wanhopige en gebroken ouders, die gebukt gaan onder het feit dat hun kind geen passende onderwijsplek heeft. Hun kind is vaak te slim of heeft autisme of een disharmonisch profiel of wordt gepest, en komt vervolgens getraumatiseerd door school thuis te zitten. School zegt handelingsverlegen te zijn, maar intussen krijgen de ouders een melding van het AMK (Algemeen Meldpunt Kindermishandeling) vanwege niet nakomen van de leerplicht (lees schoolplicht).
Beeld van Katinka Slump
RECHTSZAAK
20
Haar beeld voor ouderschap, is van een rechtszaak waar de strafrechter de Leerplichtwet moet handhaven. De ouder lijkt zwak daar in dat strafbankje, maar het is het toppunt van ouderkracht als je op staat tegen de regels omdat deze je kind schade berokkenen. Hoe zwak en beschaamd voel je je als je daarachter staat in je toga omdat je als geen ander begrijpt dat het systeem niet deugt en dat het kind en ouder tekort wordt gedaan. Het gaat vaak om dappere ouders die als geen ander weten
7
wat hun kind nodig heeft. Zo vertelt zij van een jongen die op school diep ongelukkig was. Hij moest naar school van leerplicht maar hij wilde zijn laatste jaren VWO thuis leren en afsluiten met een staatsexamen. Er waren goede afspraken met school daarover gemaakt maar Leerplicht keurde het niet goed. De rechter legde de vader geen straf op dat hij zijn zoon thuis hield en de jongen heeft zijn VWO diploma glansrijk gehaald. Haar visie na jarenlang leerlingen te hebben bijgestaan die vastlopen in het onderwijs, is dat alle betrokkenen wel meedenken maar zelf de sleutel voor de oplossing niet in handen hebben. Inzet van een onderwijsconsulent (OCW) of Gedragswerk brengt nog meer kennis en ervaring aan tafel maar niet de macht om een doorbraak te forceren. Wie lost het echt op? Haar conclusie is dat het onderwijssysteem niet deugt en dat structurele veranderingen nodig zijn. Blijven inzetten op de individuele casuïstiek is dweilen met de kraan open. Katinka is gestopt met individuele bijstand en deelt haar kennis met organisaties die zich voor de rechten van kinderen en de ondersteuning van ouders inzetten. Belangrijk is daarbij dat die rechten in de wet worden vastgelegd zoals dat ook voor kinderen als patiënt is gebeurd in de Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO). Ook is haar visie dat ouders in hun kracht komen door scholing en door informatie en kennis op een onafhankelijke manier toegankelijk te maken voor ouders. Want kennis is macht. Ouders zijn nu vaak te afhankelijk van informatie die anderen vanuit een bepaald belang wel of niet willen doorgeven. En macht, is ook het erkennen van onmacht. Dat geldt ook voor de vaak zeer machtige onderwijsbestuurders. Dat zij niet altijd de schuld bij een kwetsbaar kind of zijn ouder leggen maar ook aangeven dat zij als organisatie tekort schieten en zelf deskundige begeleiding nodig hebben om een oplossing te vinden. Katinka is daarom intensief betrokken bij de oprichting van de Coöperatie Ouderkracht voor ’t Kind en wil graag dat ouders samen sterker staan en zich kunnen emanciperen.
Gesprek met de zaal Het dilemma bij maatwerk voor een kind is de afweging tussen wat voor het kind nodig is en de portemonnee van een samenwerkingsverband. Het gaat om flexibiliseren. Kinderen hebben daarbij de sleutel! Praat met het kind. En maak een persoonlijk plan voor alle levensgebieden van een kind en dat afstemmen met de zorgpotten van de gemeente. Lastig is dat ons onderwijs en zorgsysteem nu zo is ingericht dat de verantwoordelijkheden niet helder zijn of niet helder worden uitgevoerd. Met name voor ouders. Het blijkt in conflicten waar het is geëscaleerd dat het van belang is om de verborgen agenda’s van partijen op tafel te leggen (ieder moet zich kwetsbaar opstellen); dat er vaak sprake is van een stoelendans (aangaande regels en geld). Maar: ouders hebben altijd de regie! En dat leerplicht en regels pas komen nadat de rechten van kinderen en hun ouders zijn gehonoreerd (Europese verdragen ) en niet andersom. Ouders moeten weten wat hun rechten en plichten zijn maar ook wat de plichten zijn van andere partijen t.a.v. hun kind. Uit de zaal komt een “best practice” van een thuiszitter die nu weer naar school gaat. Het blijkt dat het zorgteam samen met ouders de ondersteuning heeft vastgesteld en dat de school samen met het samenwerkingsverband de gelden heeft geregeld om dit kind binnenboord te kunnen houden. Deze school is een leerlinggerichte school die wel maatwerk wil leveren in tegenstelling tot andere scholen in hetzelfde samenwerkingsverband die dat niet wilden doen. Hoe kan dat? Men gaf aan dat er ook verschillen zijn tussen scholen (vooral in expertise en houding) en die verschillen kun je achterhalen door in gesprek te gaan met de schooldirecteur. De directeur bepaalt de cultuur van de school. Net als bij een kerk: kijk altijd eerst naar de dominee.
8
Casusbesprekingen Schets een beeld van je kind: - Hoe zie jij hem? - Zijn er veel mensen die hem zo zien? Waarom lukt het niet iedereen om hem zo te zien? - Vertel Iets over zijn huidige situatie en heel kort iets over zijn voorgeschiedenis met scholen en instellingen (hoeveel heeft hij er bezocht?) - Waar staat hij nu in zijn ontwikkeling? - Is het moeilijk om als ouder in je kracht te staan in de zoektocht naar het beste voor je kind? - Wanneer sta je in je kracht/wanneer niet? - Wat heb jij nodig om in je kracht te staan en van wie? Hoe organiseer je dat? - Wanneer wordt er wel en niet naar je geluisterd? - Hoe hadden anderen jou kunnen helpen om je positie / rol (beter) te kunnen pakken?
Omschrijving Casus 1: Mijn zoon leeft in zijn eigen wereldje, heeft klassiek autisme en spraak/taalprobleem. Heeft een disharmonisch profiel en heeft altijd 1 op 1 begeleiding nodig. Ik ben opgeleid als bestuurskundige maar ben ook logopedist geworden. Hij heeft het etiket ZMLK (Zeer Moeilijk Lerende Kinderen) en heeft 5 scholen gehad. Gaat nu naar een cluster 2 school voor kinderen met spraak-taal-problemen. Lastige tijd gehad, want hij heeft een laag IQ en kreeg daarom geen herindicatie (“ geld is op”). Voor mij als ouder een breuk, stond niet in mijn kracht, kreeg een burn-out. Ik ben weer in mijn kracht gekomen dankzij Katinka. Kennis is macht. Ik weet dat er plek is, en geld en dat alles kan omdat ieder kind naar school moet kunnen. Er zijn rechten maar ook plichten. “Geld is op” is dus geen argument. Ik ben met de directie gaan spreken (opschalen) : niet alleen als assertieve ouder (of slachtoffer) maar als constructieve ouder. Je moet de ander aanvoelen en meebewegen en “dealen”. Het is een spel. Ook moet je als ouder weten dat zorg en onderwijs complementair zijn. Daarnaast ben ik actief bij een Gideonsbende van de gemeente Amsterdam, een afvaardiging van ambtenaren met mantelzorgervaring die hun kennis en ervaring inzet om de zorgverlening binnen Amsterdam te verbeteren met behulp van ingebrachte casuïstiek.
Reactie van het panel en de zaal -
-
-
Uitvoerende professionals willen wel samenwerken, maar op hoger niveau wordt het lastig omdat maatwerk vaak uniek is. Er is veel onzekerheid en gebrek aan kennis onder bestuurders. Er is een maatje nodig voor bestuurders om hen te informeren over hun rechten zodat zij beter in staat zijn om hun verplichtingen t.a.v. kinderen na te komen. Schoolbesturen verdienen ondersteuning vanuit hun sectorraden bij de problemen rond passend onderwijs. Op dit moment ontbreekt een constructieve bijdrage vanuit PO-raad, VOraad en MBO-raad In mijn samenwerkingsverband ga ik samen met 14 wethouders en onderwijsbestuurders kijken of we de middelen vanuit passend onderwijs en de zorgbudgetten niet kunnen samenvoegen. Idee is om daarbij ook ouders uit te nodigen. Zeker wethouders moeten deze verhalen van ouders met het onderwijs horen. Waarschuwing van een ouder n.a.v. een ervaring in Utrecht (AutipassendOnderwijs Utrecht) dat bestuurders onderwijs en gemeente wel praten met ouders maar nauwelijks luisteren en er ook niet naar handelen. Ouders voelen zich dan een Excuus Truus.
9
Omschrijving Casus 2: Mijn zoon is 15 jaar,een lieve jongen thuis. Echt een buitenkind. Technische interesse. Disharmonisch profiel. Hij kan ook heel lastig gedrag vertonen. Is veel gepest op straat en op school. Zijn jassen zijn verknipt. Hij heeft daar een trauma aan over gehouden. Je moet bij hem achter zijn gedrag kijken wat er met hem aan de hand is. Is nu opgenomen in een GGZ instelling en is daar vele malen gefixeerd (moeder maakt zich daar veel zorgen over). Ook is hij afgezakt in niveau (kader, dagbesteding) door het ontbreken van cognitieve uitdaging. Heeft een nieuwe diagnose gekregen MCDD. Moeder moet veel overleg voeren met zorgpartners en hoort veel “geneuzel”. Voorbeeld: moeder wordt gebeld dat kind een kwartier te laat op school kwam terwijl het in een GGZ instelling leeft en niet thuis. Ouders hebben veel steun aan een systeemtherapeut. Zij zou graag willen dat haar zoon naar een zorgboerderij gaat en daar dan ook tenminste één vak namelijk techniek leert. Niet meer naar school en GGZ instelling met allerlei groepsoverleggen die hem zoveel stress en angst bezorgen, maar in de buitenlucht met een begeleider die hem begrijpt.
Reactie van het panel en de zaal -
-
-
-
-
-
Bespreek deze en andere casusposities met bestuurders, analyseer de problemen. Elk kind heeft recht op passend onderwijs! Emancipatie nodig naar “wat heeft dit kind nodig”, plan maken en daarna moeten vooral volwassenen rondom kind “opgevoed” worden om dit ook echt te gaan doen. Zij moeten zichzelf methoden en technieken aanleren om met deze kinderen om te gaan. In dit geval weet moeder heel goed wat nodig is, en dit soort kinderen vragen veel maatwerk. Waarom niet ook gewoon zo doen? De grootste groep kinderen past prima in ons systeem,. Het gaat om een relatief beperkte groep, waarvan een deel ook thuiszit. Exacte aantal zou per gemeente /samenwerkingsverband vastgesteld moeten worden. Rich gaf aan dat in haar samenwerkingsverband het om 70 gaat waarvan 50 niet leerbaar en 20 een plek moeten krijgen (op 20.000 basisschoolleerlingen). Bij de minderheidsgroep zit Leerplicht erachter aan en geeft veel ruis “in het systeem”. En het geeft veel emoties en machteloosheid bij alle betrokkenen. Ouders komen in vreselijke posities met een kind dat niet meer naar school wil en “dood” wil en tegelijk een melding krijgen voor Kindermishandeling door de leerplichtambtenaar. Ouders worden geïntimideerd om hun kind naar school te sturen terwijl zij heel goed aanvoelen dat het schoolbezoek hun kind beschadigt. Huilende moeders. Belangrijk dat ouders zich emanciperen, opkomen voor hun kind. Wat is er echt aan de hand met je kind (en niet “het dossier”) . Ouders moeten hun rug recht gaan houden en in hun kracht komen. Er is nu met alle transities paniek bij iedereen. Door alle veranderingen verdwijnt er belangrijke kennis. Bestuurders weten het niet meer. Gemeenten (JGZ) ook niet. Het enige wat helpt is je casus bekend maken bij de wethouder. Nu gemeenten per 1-1-2015 verantwoordelijk zijn voor hun kwetsbare burgers moeten ze de problemen kennen, al kunnen ze het niet altijd oplossen. Tip: vertel de casus en neem het gesprek op (na toestemming) of maak een verslag van het gesprek en stuur dat toe aan het bestuur. Gemeenten worden zich steeds meer bewust dat het ontbreken van passend onderwijs of het onthouden van een persoonsgebonden budget (PGB), zorgt voor nog meer escalatie, meer dure zorg, meer intramurale zorg. Vergelijk: 25.000,- euro voor een PGB als alternatief voor een plek bij een instelling, kosten 158.000 euro. Geen passend onderwijs, 10.000,- euro extra, zorgt voor een thuiszitter waar ouders ook de kosten moeten dragen van mantelzorg,
10
baanverlies, scheidingen et cetera, kosten 100.000 euro per jaar. Binnenkort zal de werkgroep Vanuit Autisme Bekeken (VAB), een werkgroep vanuit het ministerie van VWS, een MBC (maatschappelijke businesscase) publiceren waar deze kosten zichtbaar worden gemaakt. Wees niet “penny wise pound foolish”.
Afsluitende wens van het panel Ouders blijf in je eigen kracht, deel je ervaringen en kennis met anderen; weet hoe je in beweging komt. Laten we nu eens beginnen met van het onderwijsbudget en zorgbudget voor kinderen een kwartje per leerling te reserveren voor een onafhankelijk landelijk informatie- en adviescentrum voor ouders. Zo kan de kennis op gebied van onderwijs en zorg door ouders en met ouders worden gedeeld en toegankelijk gemaakt. Dit alles in het belang van het kind.
11
