Verslag HisWay 2015 Woensdag 19 augustus Vandaag is de dag, dat onze tenten en een groot deel van de spullen alvast naar Lowlands zullen gaan. Martin heeft twee mensen gevraagd om hem hierbij te helpen. Helaas kan één van beiden niet mee, door onvoorziene omstandigheden. Uiteindelijk vertrekken ze daarom met z’n tweeën richting het Lowlandsterrein. Het weer is prima en binnen een paar uur staan de tenten. We zijn blij dat deze start voorspoedig verlopen is. Vanavond zijn we met een groot deel van het team op de gebedsavond van de Fontein. We hebben een fijne avond met elkaar. Hans geeft ons nog wat handreikingen mee over wat het betekent om gezonden te zijn door onze Zender. We hebben een fijne tijd van aanbidding en er wordt zowel voor de individuele teamleden als voor het hele team gebeden. Al met al een fijne avond. Goed om zo als start van HisWay 2015 onze focus te richten op onze hemelse Vader! Donderdag 20 augustus Het is zover! Lowlands, here we come…. Martin vertrekt vanmorgen al tegen 09.15 uur om samen met Gerrit naar de Lowlandscamping te gaan. Met speciale toestemming van de organisatie kunnen zij, zonder in de rij te hoeven staan, al de camping op. Zo zorgen zij ervoor dat onze spullen niet onbeheerd staan wanneer de kampeerders de camping op stromen. Ook maken ze de tenten verder klaar voor gebruik. Ondertussen wacht ik in ’t Harde mijn ouders op met een bakje koffie. Tegen 10.00 uur arriveren zij om de kinderen op te halen. De kinderen hebben er zin in; lekker bij opa en oma logeren en ook nog een nachtje ergens anders! We zijn blij dat dit weer zo geregeld kon worden. Als wij op Lowlands zijn, moeten onze kinderen ook een goede tijd hebben, anders gaan we niet. Nadat opa en oma met de kinderen vertrokken zijn, zoek ik de laatste spullen bij elkaar. Ondertussen arriveert Jan. Na nog een lunchpakket gemaakt te hebben vertrekken we rond 13.00 uur samen richting Biddinghuizen. Rond 13.45 uur sluiten we aan in een hele lange rij. Het is erg warm. We zijn blij, dat we regelmatig nog wat schaduw hebben van een paar bomen. De meeste mensen staan vol in de zon…Stukje bij beetje wordt de rij korter. Rond 15.45 uur mogen we eindelijk onze tickets laten zien en kunnen we de camping op. Wat is het dan heerlijk dat de tenten al staan! Ik heb medelijden met al die mensen die dan nog moeten beginnen om in de hitte hun tent op te zetten…. Martin en Gerrit zijn nog lekker bezig met het oppompen van luchtbedden en het inrichten van de tenten. Ze hebben ook al wat spullen uitgeleend aan medekampeerders. Terwijl ik even wat drink, komt er iemand naar Martin toe. Martin heeft een T-shirt aan met reclame erop voor tentverhuur. De jonge vrouw heeft dit gezien en vraagt hem daarom om hulp bij het opzetten van haar tent. Martin loopt mee en even later is de klus geklaard. Het lijkt mij leuk om al wat contact te maken met de mensen om ons heen door wat uit te delen. Gerrit heeft wel zin om pannenkoeken te bakken. Dus zo gezegd zo gedaan. Na een poosje is er een pak pannenkoeken gebakken. We snijden ze in kleine stukjes en ik begin met uitdelen. De reacties zijn heel erg leuk. Mensen reageren met “oh, wat leuk, oh, wat lief” etc.. De sfeer is meteen positief. Dit voelt als een goede start! Hierna is het tijd om een pan soep te koken. Rond etenstijd zal de rest van het team arriveren. Als zij er zijn, eten we lekker soep met broodjes hamburger. Alles wat overblijft delen we uit aan mensen om ons heen. Nadien is er tijd om onze slaapplekken in orde te maken. Boas en Corine maken een rondje over de camping en helpen nog wat mensen met het opzetten van hun tent. Halverwege de avond verzamelen we als team. We zingen een aantal liederen en nemen tijd voor gebed. We danken God voor de bescherming die er is in het bloed
van Jezus Christus en zo proclameren we ook bescherming over de plek waar we staan. Jan sprenkelt wat wijn rondom de plek waar wij kamperen ten teken van de bescherming die er is. Zo sluiten we deze avond af en kruipen redelijk op tijd onze bedjes in. Vrijdag 21 augstus Om 08.00 uur staat Klaas klaar met boodschappen voor deze dag. Als deze opgehaald zijn bij de Kiss&Rideplek, gaan we rond 08.30 uur, met z’n allen ontbijten. Ik ben moe, heb nauwelijks geslapen deze nacht. Ook Corine sliep slecht en nam rond 04.00 uur nog een slaaptabletje. We wekken haar maar niet voor het ontbijt… Na het ontbijt is er tijd om persoonlijk stille tijd te houden. Om 10.15 uur komen we bij elkaar voor koffie en een gezamenlijk moment van lofprijs/aanbidding en gebed. We vieren ook samen het heilig Avondmaal. Dingen die we ontvangen hebben in onze stille tijd en die voor dit weekend van belang zijn, delen we met elkaar. Tot slot bespreken we hoe we deze dag in gaan vullen. We kiezen ervoor om gewoon aan te sluiten bij ieders verlangen. De één wil nog wat hulp bieden bij tenten opzetten en spullen sjouwen. De andere vindt het leuk om dingen uit te delen en een volgende wil graag pannenkoeken bakken. Zo doet een ieder waar hij/zij het meest bij bepaald wordt deze dag. De enige planning daarbij is, dat we ’s avonds de kerktent open willen doen en vóór de tent koffie, thee en pannenkoeken uit willen delen. Zo gaan we de dag in. Deze opzet geeft rust. We nemen tussendoor ook zelf momenten van rust. Het is namelijk behoorlijk warm. ’s Morgens en na de lunch worden er diverse dingen uitgedeeld: komkommer, snoeptomaatjes, blokjes kaas, worst en meloen. Ook komt één van de teamleden met het idee om bekertjes water uit te delen. Dit vinden mensen ook prettig met deze warmte. Boas helpt nog diverse mensen met het sjouwen van hun bagage de brug over. Aan het einde van de middag heeft Lidian even contact met twee meiden die ons kampement er wel gezellig uit vinden zien. Ze nodigt ze uit om even onder de partytent te komen zitten. De dames zijn beiden nogal wetenschappelijk ingesteld. De één is biologe, de ander studeert psychologie. Het gesprek gaat al gauw richting discussie. Uiteindelijk vraagt Boas of er iets is om voor te bidden. Hij bidt voor één van hen ivm beenlengte verschil. De jonge vrouw voelt haar been duidelijk langer worden. De ander beweert meteen dat Boas eraan trekt, maar haar vriendin weet wel beter en ontkent dit. De dames gaan weer verder. Ze nemen nog een boekje mee. Ze hebben vast nog wel stof tot nadenken… Ondertussen is het eind van de middag. Ina staat om 16.30 uur klaar met de ingrediënten voor het avondeten. Zodra de spullen er zijn, gaat Gerrit aan de slag om er wat lekkers van te maken. Even later kunnen we aan tafel. Wat overblijft wordt weer met blijdschap uitgedeeld. Om 20.15 uur verzamelen we voor een bakje koffie. We zingen nog een paar liederen en bidden voor de avond. Hierna beginnen Jan en Gerrit met het bakken van pannenkoeken. Ook wordt er water gekookt zodat we mensen koffie en thee aan kunnen bieden. We doen de tent aan de voorkant open en zetten een statafel neer met koffie en thee. Als er wat pannenkoeken klaar zijn worden die door één van de teamleden vóór de tent uitgedeeld. Veel mensen komen voorbij. Ze gaan vanaf de camping naar het festivalterrein of komen terug daarvan. De pannenkoeken zijn haast niet aan te slepen. Mensen weten dit erg te waarderen en heel veel reacties zijn positief. Meerdere mensen herkennen ons van voorgaande jaren. We dragen dit jaar een blauw T-shirt met een gouden hart. We willen liefde uitdelen aan deze mensen en dat ook extra benadrukken met de T-shirts. Een aantal mensen geeft ook aan, dat ze echt liefde voelen bij wat we doen. Dat is fijn! We hebben vanavond met een paar mensen wat korte gesprekjes. Als mensen vragen waarom we dit doen, is dat een mooie ingang om te vertellen over de liefde van Jezus waar wij enthousiast over zijn. Ik vertel dan zelf altijd, dat Hij van mij houdt, maar ook van hen en dat we die liefde zichtbaar willen maken door wat we doen.
We gaan door totdat Jan en Gerrit geen pannenkoeken meer kunnen zien. Ze hebben 5 of 6 pakken gebakken. Als er geen pannenkoeken meer zijn om uit te delen, doen we de tent dicht en zoeken we ons bed op. Vergeleken met voorgaande jaren, waarop de vrijdag altijd een rustige dag was, hebben we met heel veel mensen even contact gehad. We zijn zichtbaar aanwezig geweest en de meeste mensen hebben onze aanwezigheid als positief ervaren. Ik vind dat het een mooie dag is geweest! Zaterdag 22 augustus Het belooft vandaag opnieuw een stralende dag te worden. De dag ziet er in grote lijnen hetzelfde uit als gisteren. Na ons ontbijt houden we persoonlijk stille tijd en na de koffie richten we ons als team op God. We bidden vandaag voor een jongen waar Boas gisteren mee gesproken heeft. Hij is homo. Boas zou graag nog eens verder met hem praten. We bidden dat hij terug zal komen bij de tent. We bidden ook voor een jonge vrouw die ik gisteren sprak. Ze vroeg voor de grap of wij ook hooikoortstabletjes hadden. Ik stelde haar voor om te bidden, maar ze vond dat eigenlijk raar omdat ze er zelf niet in geloofde. Ik zag haar twijfelen en stelde voor dat ze erover na zou denken en evt. een andere keer terug zou komen. Toen ze gisteren wegliep kreeg ik de indruk dat ze dat nog wel zou doen. We bidden dat dat zo zal zijn. Corine deelt met ons dat ze van een vriendin een berichtje heeft ontvangen. Zij heeft de indruk dat Corine een stel op Lowlands zal ontmoeten dat problemen heeft en waarvan één van beiden ook occult belast is. We bidden ook voor een daadwerkelijke ontmoeting met hen. Daarnaast delen we dingen die vanuit de voorbidders zijn doorgegeven. Elke dag heb ik even telefonisch contact met Christina. Ik vertel hoe het gaat en geef gebedspunten door voor de bidders. Zij geeft van haar kant ook dingen door vanuit de bidders. Tijdens ons samenzijn deelt Lidian dat ze niet lekker in haar vel zit. Ze heeft de indruk dat ze meer wil dan haar lichaam kan. We bidden voor haar. Ze zal aan het begin van deze dag eerst rust nemen voor zichzelf. De rest van het team doet datgene wat er op zijn/haar hart ligt. In de loop van de dag worden er zodoende weer heel wat snoeptomaatjes, plakjes komkommer en meloen en bekertjes water uitgedeeld. Lidian neemt rust in haar tent. Na de lunch hebben we even contact. Lidian worstelt met doorgaan en naar haar lichaam luisteren. Ze geeft aan, dat ze het liefst vanavond naar huis wil. We vinden dit natuurlijk jammer, maar vinden het tegelijk een goede en dappere keus. Na het avondeten, opnieuw gekookt door Gerrit, nemen we afscheid van Lidian. Met z’n zessen gaan we hierna de avond in. In plaats van een statafel zetten we nu een lagere tafel met wat stoelen buiten. Mensen kunnen dan ook even rustig gaan zitten wanneer ze een bakje koffie drinken. Jan en Gerrit beginnen weer met het bakken van pannenkoeken. Boas is vanavond degene die ze met een stralende glimlach uitdeelt. Heel wat mensen zijn in voor een bakje koffie of thee. De lagere tafel lijkt wel wat drempelverlagend te werken. De pannenkoeken vinden weer gretig aftrek en de sfeer is wederom goed. Zelf raak ik kort in gesprek met een groepje jonge jongens. Ze dragen een apart polsbandje voor 18- bezoekers. De meesten van hen willen wel een bakje koffie. Als ik ze vraag of ze een woord van God willen ontvangen, willen ze dat wel. Ze trekken bijna allemaal een envelop met daarin een Bijbeltekst. Ze hebben nog nooit in de Bijbel gelezen en ik proef nieuwsgierigheid. Ze lezen stuk voor stuk hun tekst voor en vragen of ze ‘m mee mogen nemen. Natuurlijk! Ik geef ze nog wat snoepjes mee met een kaartje eraan. Hierop staat een link naar een gratis Bijbel-app en een verwijzing naar de site www.ikzoekgod.nl Ik wens ze een fijne avond. Ik hoop dat ze in hun nieuwsgierigheid echt verder gaan zoeken… Een paar dames pakken een stoel en raken met Boas aan de praat. Als de gitaar van Boas tevoorschijn komt verhoogt dat de feestvreugde. Muziek trekt duidelijk mensen. We merken ook, dat de sfeer enorm om kan slaan wanneer bezoekers allerlei eigen favoriete liedjes gaan spelen. Dat is niet wat we bij de tent uit willen dragen. We bergen de gitaar maar weer gauw op. De rust herstelt. De dames die een poos bij de tent hebben gezeten en een
aardig aangeschoten man die ook al een poosje bij ons staat, krijgen nog een Bijbeltekst mee. De man is verbaasd. Hij had niet gedacht dat we ook dit soort dingen uit deelden. Aan het eind van de avond wanneer de pannenkoeken op zijn, delen we nog wat blokjes kaas en plakjes worst uit. Ook dat valt aardig in de smaak. We hebben ook deze avond weer veel mensen even ontmoet bij een bakje koffie en bij het uitdelen van de pannenkoeken. We hebben ook vanavond weer onvoorwaardelijke liefde uit willen stralen en zoveel mogelijk geprobeerd ingangen die er waren bij bezoekers, te benutten om door te praten. Zondag 23 augustus Voor drie van de zes teamleden wordt dit de laatste dag van HisWay 2015. Boas en Corine zullen vanavond rond 21.30 uur worden opgehaald. Zelf zal ik al om 16.30 uur vertrekken. Ik vind het erg jammer dat ik de avond niet kan meemaken, maar vanavond is het ook belangrijk dat ik thuis ben. Morgen gaan mijn kinderen namelijk al weer naar school. De eerste schooldag na de vakantie. Daar moet ik als moeder bij zijn. We beginnen deze dag weer met ons vaste ochtendritueel. We hebben gisteren voor een aantal mensen gebeden. We hebben hen nog niet ontmoet. We bidden opnieuw voor hen. We hopen hen vandaag nog te ontmoeten. De zondag is altijd een andere dag dan de overige dagen. Veel mensen beginnen namelijk al met het inpakken van hun spullen. Ze brengen die in de loop van de dag naar hun auto, gaan dan terug naar het festivalterrein en aan het einde van de avond of ’s nachts zoeken ze hun auto weer op en rijden naar huis. Ik merk bij mezelf dat het wat begint te kriebelen. Het weekend is al weer bijna voorbij en ik wil nog zoveel meer doorgeven! Ik heb erg het verlangen om nog met mensen te bidden. Vanmorgen kwam ik een vrouw tegen die met haar hand op haar buik en duidelijk pijn over de camping liep. Het was nog vroeg en ik liep naar het toiletgebouw. Ik durfde niet te vragen of ik voor haar mocht bidden. Op de terugweg kwam ik haar weer tegen… Nog durfde ik niet. Toen ik haar later voor de derde keer tegenkwam heb ik haar aangesproken. Ze bleek last van haar rug te hebben. Gebed hoefde niet. Ze probeerde eerst Paracetamol. Ik heb haar een goede dag gewenst en aangegeven waar wij stonden. Mocht ze zich bedenken, dan kan ze altijd later nog langskomen. Voor deze dag hebben Martin en ik hetzelfde verlangen: bidden met mensen. Hierop gaan wij ons richten. Boas en Corine zijn van het uitdelen en mensen helpen met spullen sjouwen over de brug heen. Jan en Gerrit blijven bij de tent en gaan vanmiddag al een hele stapel pannenkoeken bakken voor vanavond. We spreken voor deze dag het verlangen uit naar God voor meer openheid bij de bezoekers. We hebben velen ontmoet, maar zouden nog graag wat meer de diepte in willen in contact. Martin en ik besluiten om een rondje over de campings te maken en voor mensen te bidden die we tegenkomen. We nemen een rugzakje mee met materiaal om evt. uit te kunnen delen. Allereerst komen we een jonge vrouw tegen met verband om haar been. Gebed hoeft niet van haar… Hierna zien we nauwelijks mensen die aan de buitenkant iets mankeren. We dragen allebei ons blauwe T-shirt met het gouden hart erop. Hier krijgen we verschillende leuke reacties op. Ook hier proberen we gewoon liefde uit te delen en in te gaan op aanknopingspunten voor gesprek. Ik merk dat dat best lastig is. We besluiten terug te gaan naar onze eigen camping, camping 5. Daar herkennen veel meer mensen ons vanwege het uitdelen van alle etenswaren. Dit geeft naar mijn idee meer aanknopingspunten voor gesprek. Op de terugweg naar onze camping helpen we nog wat mensen met het sjouwen van hun spullen over de brug. Hierna maken we een rondje over de camping. Diverse mensen groeten even of bedanken nog voor de koffie of de pannenkoeken van gisteren. We raken nog even aan de praat met een luidruchtige groep jongeren. Ze liggen
te luieren voor hun tent. Eén van hen stelt op een stoere manier wat vragen. Ze willen allemaal wel wat snoepjes met een info. kaartje eraan. Dat er zelfs nog hoop is voor die ene stoere jonge, is voor de anderen bijna niet te geloven. Toch proef ik bij deze jongen ergens heel diep interesse. Ik geef hem het advies, om als hij ooit in een situatie terecht komt waarin hij het zelf niet meer weet, Jezus aan te roepen. Daarna wensen we hen nog een fijne dag. Na een rondje met af en toe een kort praatje komen we weer bij onze eigen tenten. ’s Middags begint de camping steeds leger te worden. Ook om ons heen gaan mensen hun spullen afbreken. We besluiten bij al deze harde zwoegers langs te gaan en hen nog wat tomaatjes, komkommers etc. te brengen. Dit zijn tevens mooie gelegenheden om even een praatje te maken. We merken dat ons gebed verhoord wordt. Boas en Corine hebben een aantal leuke gesprekjes en zelf merk ik ook dat er meer openheid is. Wanneer ik terugkom van een rondje uitdelen, zit er een groep jongeren onder onze partytent. Vier jongens en twee meiden. Ik begrijp dat er met één van de meiden gebeden is voor haar voet. Ze is er beduusd van en echt onder de indruk van de liefde de ze ervaart. Even later vertrekt zij met haar vriendin. De jongens blijken niet bij deze meiden te horen. Eén ervan is jarig. Zijn vrienden hebben een mooi T-shirt voor hem gemaakt met de uitnodiging om hem te kussen omdat hij jarig is. Dat doen we natuurlijk meteen! Ze krijgen allemaal een vers gebakken pannenkoek van Gerrit. Ook komt één van de teamleden aan met het touw met enveloppen. Allemaal nemen ze een Bijbeltekst mee. De jarige jongen geven we een DVD van a glimpse of eternity. Eén van de jongens blijft maar vragen stellen. Hij is heel open en oprecht geïnteresseerd. Tot slot geven we ze allemaal een zakje hartjes mee met een info. kaartje eraan. We zijn dankbaar voor de openheid die God op deze dag nog geeft. Voor mij is het dan tijd om naar huis te gaan… De rest van het team mag nog even blijven. Er kunnen al wel wat tenten afgebroken worden aangezien er vannacht nog maar drie teamleden zullen overnachten. Martin zorgt ervoor dat dat gebeurt. Nu kunnen ze in ieder geval mooi droog opgeruimd worden. Tijdens het eten koken gebeurt er iets moois. Terwijl Gerrit het eten afgiet, reageren mensen die dit horen hierop. Zij kunnen niet zien wat hij doet, maar horen het alleen. Ze denken dat hij moet overgeven. Gerrit raakt in gesprek en nodigt ze uit even in ons kamp te komen kijken. Het is etenstijd. Ze kunnen blijven eten. Al pratend blijken dit de mensen te zijn die Corine zou ontmoeten. Een stel met problemen, waarvan er één ook occult belast is. Wauw, wat heeft God dat goed gearrangeerd! Met beiden wordt een aardig poosje gesproken en voor beiden wordt uiteindelijk gebeden. Het team kiest ervoor om vanavond de kerktent niet open te doen. De pannenkoeken worden over de camping uitgedeeld en het team heeft nog diverse gesprekjes met bezoekers achter de kerktent, in ons kampement. Mooi! Tegen de tijd dat Boas en Corine vertrekken zijn de teamleden aardig moe. Jan, Gerrit en Martin spreken nog wat mensen die in ons kamp langskomen, maar gaan hierna ook op tijd naar bed. Maandag 24 augustus Vandaag is echt voor iedereen de dag van vertrek. Het uitgedunde team breekt de laatste tenten af. Het is bijzonder hoe goed het weer is, deze ochtend. De voorspellingen waren niet goed, maar de ochtend was zonnig en droog. Alle tenten konden weer droog mee naar huis. Toen de spullen de auto’s in moesten begonnen de eerste druppels regen te vallen. We zijn God dankbaar voor Zijn zegen wat betreft het weer!
Al met al kijken we terug op een prachtig weekend. We hebben met een klein team heel veel mensen ontmoet en veel (liefde) uitgedeeld. We hebben dit vanuit de rust kunnen doen. De resultaten kunnen we niet zien op dit moment, maar we geloven dat God weer verder gaat met wat gezaaid is! Rianne van de Beek
