1 Verandering van binnenuit Een moslim-meisje wordt gedumpt door een Marokkaanse jongen die haar zwanger heeft gemaakt. Het meisje moet de stad verlaten, om zo het spoor van de schande uit te wissen. Maimunah van der Heide komt met haar stichting Vangnet op voor dergelijke meiden. In haar artikel bespreekt zij de achtergrond van deze drama’s: de mythe van het maagdenvlies. Vanuit het islamitisch recht legt zij het verschil uit tussen een ‘echte’ maagd en een ‘effectieve’ maagd. Verandering van binnenuit, Maimunah van der Heide
Een zak die haar dumpt Ik ken Nadia alleen via de telefoon. Zij belde me vanwege de stichting die we drie jaar geleden hebben opgericht: stichting Vangnet. De stichting is gehuisvest in een prachtig sfeervol Arabisch ingericht pand in Bos en Lommer. Met een groep moslimmeiden vangen we er andere meiden op, ongeacht de problematiek waarmee zij komen. Vandaag ga ik met Nadia mee naar de ouders van die zak die haar gedumpt heeft toen ze zwanger bleek te zijn. ‘Wel de lusten niet de lasten’ wordt er toch altijd over dit soort jongens gezegd? De eerste keer dat ze mij haar verhaal vertelde heb ik het wel even moeten verwerken. Ze is net 15 jaar, net iets ouder dan mijn eigen dochter! Vandaag gaan we naar zijn familie, die willen praten.
Stichting Vangnet In Vangnet kunnen moslimmeiden terecht voor advies, steun, herkenning en ontmoeting met anderen. Zij kunnen ‘s avonds mee eten en er is een warme sfeer met muntthee, lekkers, wierook in een sfeervol Arabisch interieur. Alle meiden zijn welkom, waar ze ook mee zitten, wie ze ook zijn, wat ze ook gedaan hebben. Vangnet is laagdrempelig en weet daarom velen uit een isolement te halen. Er komen ongeveer 20 bezoeksters uit Amsterdam en omstreken per keer.
We zijn in Amsterdam-West bij hun woning op twee hoog aangekomen. Een kleine, donkere etage met vijf kamers. Nadia en ik komen de woonkamer binnen. We hebben onze schoenen bij de gang al uit gedaan. De geur van verse munt komt ons tegemoet waaien.
2 De tv staat hard in de woonkamer aan op een Arabische zender. De hele familie zit om de tafel in de Marokkaanse rood-bruine zithoek. Er is een snijdende spanning voelbaar in de ruimte. Verwijtende blikken zoeken naar een zichtbaar bewijs van de schande die zij hen zou hebben aangedaan. Ze kijken naar haar, de onuitgesproken woorden komen denkbeeldig bijna uit hun monden.
Betraande wangen Nadia neemt haar thee, richt haar ogen op het Perzische tapijt op de grond en voelt het zweet in haar handen staan. Voorzichtig begin ik te praten vanuit mijn islamitisch perspectief. Dat niemand het recht heeft om tussen haar en haar berouw te komen en we haar moeten steunen in plaats van te verstoten. “Luister goed naar haar”, beveelt haar oom op gebiedende, strenge wijze alsof ze nog een klein kind is. Ik vertel hen -ouders, oom en tantes- dat de metgezel Abu Hurairah heeft overgeleverd dat de Profeet Muhammed zei: “Bij degene in wiens hand mijn leven is, wanneer jullie geen zonden zouden begaan, zou Allaah jullie uit het bestaan weg vegen en voor jullie in de plaats andere mensen scheppen die zonden zouden begaan en vergeving aan Allah zouden vragen en hij zou hen vergeven.” (Sahieh Muslim deel 4 nr. 6622 van de Engelse vertaling)
Ik zie de tranen uit Nadia’s ogen neervallen op de blanke, tere huid van haar wangen. Als er een iemand luistert en geraakt is, dan is zij het wel. We blijven ongeveer twee uur praten. Ik praat over Allaahs barmhartigheid, over vergeving en berouw, en mededogen naar anderen. Maar het enige dat voor hen telt is dat er over een paar maanden een onwettig kind ter wereld komt. Nadia moet weg uit Amsterdam om zo voor eens en altijd het laatste spoor van de schandelijke vergissing van hun broer en zoon uit te wissen. De mensen mogen het niet weten. De familie is bereid een woning voor haar te huren als ze haar mond maar houdt over wie de vader is.
Het is alsof we in een cirkel draaien; ik kan niet tot hen doordringen. Ik brand van binnen. Ik ben anders opgevoed. Gelukkig was mijn moeder mijn steun en toeverlaat. Dat is wat veel moslimmeiden missen. Succesvolle vrouwen danken hun succes vaak aan hun moeders. Zowel mannen als vrouwen kunnen vertellen hoe hun moeders hen hielpen om hun zelfvertrouwen op te bouwen en voor hun dromen te vechten. De kennis die we van onze moeders meekrijgen is belangrijk gereedschap voor ons persoonlijke leven. Je moeder was immers de eerste leraar die je leerde je hoe je met gevoelens en emoties, conflicten en sociale contacten kon omgaan.
Wij strijden voor meiden Uiteindelijk vertrekken we, zonder iets bereikt te hebben.
3 Het was niet gemakkelijk te verdragen hen zo neerbuigend tegen haar te horen praten, hun minachting te accepteren, hun beledigingen, hun manier van langs haar heen lopen alsof ze niet meer dan een huiskat was. Maar Nadia wist heel goed hoeveel een vrouw kan verdragen als ze bang is. Haar vriendinnen zeiden dat ze veel ‘sabr’ (geduld) had gehad, maar dit was slechts een woord dat haar angst weergaf voor het opvliegende temperament van haar vriend, zijn vuistslagen, klappen en schoppen en dan soms weer zijn strelingen en zoete woorden vol verontschuldigingen.
Hij had haar als een baksteen laten vallen. Nu stond ze er alleen voor. Geen vader voor haar kind, geen huwelijk, geen familie noch schoonfamilie. Nadia heeft nu alleen ons om haar te steunen.
Ze vraagt me of we haar zullen helpen met de besnijdenis als het een jongetje is en dat ze wel het islamitische geboortefeest wil geven. Ik beloof haar onze steun. Waarom zou een vrouw of een meisje alleen haar ballast dragen? Door het met elkaar te delen vindt er veel verlichting en opluchting plaats. Wij strijden voor meiden. Er is veel herkenning, een sterke solidariteit en inlevingsvermogen. Veel meiden hebben een negatief zelfbeeld en zijn onzeker over zichzelf. Door naar de meiden te luisteren, door hen naar elkaar te laten luisteren en hen inzichten te geven proberen wij hen sterker in hun schoenen te laten staan. Al na een paar keer zien we dat meiden beginnen te stralen en te bloeien en anders in het leven komen te staan.
Van HIV naar spiritualiteit Vorig jaar kwam er een meisje dat tien jaar lang door haar eigen broer was misbruikt. Niemand wist er iets van. Ze kon het haar ouders niet vertellen, net als Nadia.
4 Door de slechte of ontbrekende communicatie is het bovendien onmogelijk zulke problemen op tafel te leggen. Marokkanen zijn er heel goed in om te doen alsof er niets aan de hand is. Het misbruikte meisje reageerde daar uiteindelijk op door met allerlei jongens naar bed te gaan. Ze kreeg HIV.
Maar mede door onze steun is zij uiteindelijk toch heel positief gaan denken. Ze schreef me vorige week: “Ik was eerst natuurlijk helemaal kapot en het duurde bijna een jaar om alleen al te accepteren dat ik het virus had. Maar gedurende het afgelopen jaar zijn er dingen veranderd. Ik lijk meer uit elke dag te halen dan ooit tevoren en voel me, van moment tot moment, gelukkiger dan ooit. Ik lijk de alledaagse dingen gewoon meer te waarderen, en ik ben dankbaar dat ik tot nu toe nog geen ernstige AIDS-symptomen heb ontwikkeld en echt kan genieten van de dingen die ik heb. En ook al zou ik liever niet HIV-geïnfecteerd zijn, ik moet toegeven dat het in sommige opzichten mijn leven ingrijpend heeft veranderd, op een positieve manier.”
“In welk opzicht?” vroeg ik haar. “Nou, je weet bijvoorbeeld dat ik altijd nogal een overtuigd materialist was. Maar in het afgelopen jaar is er, door het onder ogen zien van mijn sterfelijkheid, een hele nieuwe wereld voor me opengegaan. Ik ben voor het eerst in mijn leven begonnen met het verkennen van spiritualiteit, lees een heleboel boeken over het onderwerp en praat met mensen. Ik ontdek zoveel dingen waar ik nog nooit eerder over heb nagedacht.”
Basisniveau van geluksbeleving Geluk wordt kennelijk meer bepaald door je geestestoestand dan door gebeurtenissen van buitenaf. Dit bewustzijn proberen we de meiden die bij ons komen bij te brengen. Succes kan een tijdelijk gevoel van vreugde teweegbrengen en een tragedie kan ons een periode van depressie bezorgen. Maar vroeg of laat komt ons algemene gelukspeil terug op een bepaalde basislijn. In ons dagelijks leven kunnen we ook zien dat een nieuwe auto, loonsverhoging of erkenning van anderen ons een poosje opbeuren, maar we keren al snel terug naar ons gebruikelijke geluksniveau.
Andersom kan iets ons humeur flink verpesten, maar binnen enkele dagen is onze gemoedstoestand weer als voorheen. Deze neiging blijft niet beperkt tot alledaagse gebeurtenissen, maar houdt zelfs stand onder meer extreme omstandigheden van triomf of rampspoed. Onderzoekers die winnaars van loterijen volgden, kwamen tot de ontdekking dat de eerste roes op den duur verdween en de winnaars terugkeerden naar hun gebruikelijke gevoel van kortstondig geluk.
In andere studies werd aangetoond dat zelfs degenen die getroffen worden door dramatische gebeurtenissen, zoals kanker, blindheid of verlamming na een aanpassingsperiode hun oude niveau van dagelijks geluk hervinden. Waardoor wordt ons basisniveau van geluksbeleving bepaald?
5
Ons geluk wordt bepaald door onze zienswijze. Onze gevoelens van tevredenheid worden sterk beïnvloed door onze neiging vergelijkingen te maken. We kijken om ons heen en vergelijken onszelf met anderen. Onze voldoening hangt dus vaak af van degenen met wie we ons vergelijken. Wanneer we kijken naar degenen die minder hebben dan wij of wanneer we ons voorstellen dat onze situatie veel erger had kunnen zijn, geeft dat ons meer waardering en voldoening.
Geestestoestand als sleutel Wat bijdraagt aan geluk zijn gezondheid, materiële rijkdom en vrienden, maar toch is de geestestoestand de sleutel. Als we onze gezondheid of onze rijkdom gebruiken om anderen te helpen, kan ons dat een gelukkiger leven geven. Hoe groter je gemoedsrust, hoe meer je kunt genieten van een gelukkig leven. Gemoedsrust of een kalme geestestoestand is geworteld in genegenheid en mededogen. Zolang je niet de innerlijke discipline hebt die zorgt voor een kalme geest, maakt het niet uit wat voor uiterlijke voorzieningen je hebt, of in welke omstandigheden je verkeert, want ze zullen je nooit het gevoel van vreugde en geluk geven waar je naar op zoek bent. Ibn Mas’ud heeft gezegd: “Voor elke blijheid zal er een triestheid zijn. En er is geen enkel huis dat met voorspoed wordt gevuld of het zal daarna met tegenspoed worden gevuld.” (Zaad al-Ma’aad)
Yazid bin Maysara heeft gezegd: “Het kan zijn dat een dienaar ziek wordt en dat hij geen enkele goede daad heeft bij Allaah. En gedurende zijn ziekte doet Allaah hem denken aan de fouten en zonden die hij voorheen beging, waardoor er wegens ontzag voor Allaah een traan in zijn oog opwelt die niet groter is dan het kopje van een mug (waardoor al de lasten van zijn zonden verdwijnen. En als hij geneest, dan draagt hij geen enkele zonde meer met zich mee) en als hij sterft dan sterft hij als iemand die geen zonden heeft; als iemand die gezuiverd werd.” (‘Udda al-saabirien)
Ibn ul-Qayyim heeft gezegd: “En het is inderdaad zoals hij gezegd heeft, want Allaah wil enkel het goede voor de ware gelovige. Allaah geeft aan deze dienaar, terwijl Hij je van zaken ontzegt. En Hij geeft gunsten, terwijl Hij je test. Zijn testen zijn een genezing, ook al lijken zij uiterlijk gezien op een ziekte. Doch, uit onwetendheid denkt de dienaar dat gunsten zich enkel bevinden in voorspoed en gezondheid, en dat ze enkel zaken zijn die hij aangenaam vindt.
6 Maar als deze dienaar kennis zou bezitten, dan zou hij beseffen dat Allaah hem gunsten geeft wanneer Hij hem van iets ontzegt. En dan zou hij beseffen dat de testen een barmhartigheid zijn. Zodoende zou hij meer genieten van de testen dan van tijden van voorspoed, en zou hij meer van armoede genieten dan van rijkdom, en dan zou hij Allaah dankbaarder zijn in tijden waarin hij weinig bezit dan in tijden waarin hij veel bezit.” En zo waren de voorgangers! De intelligente persoon is dus degene die tijden van tegenspoed als een genezing, een weerhouding als een gift, en armoede als rijkdom beschouwt. De slimme is dus degene die beseft dat de meeste gunsten zich bevinden in de zaken die Allaah hem geeft waar hij niet van houdt.” (Al-Madaridj)
Iemand heeft bijvoorbeeld uitgestippeld hoe hij zijn leven wil leiden, wat hij allemaal wil doen en dan gebeurt er iets dat roet in het eten gooit. Veel mensen kunnen daar niet mee omgaan en begrijpen niet waarom het met hen gebeurt. Wanneer we ervan uitgaan dat lijden negatief is en koste wat het kost moet worden vermeden en een teken van falen is, zal ons dit onverdraagzaam en verontrust maken wanneer wij tegenslagen en beproevingen meemaken. Maar wanneer wij ervan uit gaan dat beproevingen gewoon bij ons bestaan horen zullen wij ze veel beter kunnen dragen. De geleerde Ibn Al-Djawzie heeft gezegd: “Degene die eeuwigdurende vrede en geluk wenst, zonder problemen, begrijpt niets van Allaah’s bevelen en heeft ook geen idee wat onderwerping aan Allah betekent. Elke ziel -gelovig of ongelovigzal onvermijdelijk in deze wereld ervaren wat het is om te lijden, want dit leven is gebaseerd op moeilijkheden.” De mythe van het maagdenvlies Helaas heeft Nadia niet alleen te maken haar ‘ontmaagding’, maar ook met haar zwangerschap. Bij Nadia is het te laat. Zij staat er helemaal alleen voor. Maar over de keuze tussen haar kind en haar familie hoefde zij niet lang na te denken.
In veel culturen waar moslims uit voortkomen is het belangrijk dat een meisje als maagd het huwelijk in gaat. Dat wil zeggen dat zij voor haar huwelijk geen seksueel contact mag hebben met een jongen. Sommige mensen denken dat je kunt zien of een meisje wel of geen seksueel contact heeft gehad (veel van de eerste generatie denken dit, en ook hun kinderen). Maar dat kan niemand, behalve na zware beschadiging als gevolg van bijvoorbeeld een verkrachting. Tijdens de eerste huwelijksnacht zou door het maagdenvlies heen gedrongen moeten worden en zou het moeten bloeden. Als het meisje tijdens haar huwelijksnacht niet bloedt, zou dat betekenen dat zij al eerder seksueel contact heeft gehad.
Dit verhaal klopt absoluut niet maar zit noch steeds tussen de oren van vele moslimouders en jongeren. We krijgen daarom geregeld meiden die (via ons) een briefje van een arts willen waarop staat dat zij nog maagd is of die ons vragen naar het zogenaamde maagdenvliesherstel.
7 Het zijn de meiden die de dupe zijn van deze mythe. Daarom willen wij bij hen een verandering teweeg brengen. Wij praten met de meiden en proberen hun ervan bewust te maken dat dit niet toegestaan is en dat islaam voor eerlijkheid en oprechtheid staat. Nu heeft het UMC Utrecht besloten een pil aan te bieden als alternatief voor het herstellen van het maagdenvlies. De pil is een truc voor moslimvrouwen en -meisjes om het bloeden bij hun ontmaagding na te bootsen, meldt het ziekenhuis. Het gaat om een vaginale zetpil die een half uur na inbrengen een ‘slijmerige rode afscheiding’ veroorzaakt, zegt gynaecoloog Ineke van Seumeren. Het UMC Utrecht krijgt jaarlijks ongeveer dergelijk twintig verzoeken van meisjes van Turkse en Marokkaanse afkomst om het maagdenvlies te reconstrueren. Ongeveer de helft van de verzoeken wordt ingewilligd. Het taboe op het onderwerp en de onwetendheid daarom heen zijn de grootste oorzaken van de mythe van het maagdenvlies. Nederland kan op allerlei manieren allochtone vrouwen ondersteunen zodat zij bloeden tijdens de ontmaagding. Maar is het niet eenvoudiger om de waarheid aan het licht te brengen? Het is misleidend om van ‘een maagdenvlies’ te spreken, het woord ‘vlies’ suggereert dat er iets zit dat doorbroken moet worden. Maar dat is niet waar. Hoe zou er dan anders menstruatiebloed doorheen kunnen komen? Het maagdenvlies bestaat helemaal niet. Het is eerder een rafelig randje, geen vlies. De verwachting dat alle vrouwen bloeden bij de ontmaagding is dus niet reëel. Slechts de helft van de vrouwen bloedt bij de ontmaagding en dit heeft niks met maagdelijkheid te maken. Vrouwen kunnen ook bij de derde of honderdste keer bloeden omdat ze te gespannen zijn, hun periode hebben of de seksuele omgang te ruw is. Als we de mythe van het maagdenvlies ontkrachten zijn hersteloperaties of zetpillen met nepbloed in de toekomst niet meer nodig en wordt voorkomen dat vrouwen die niet bloeden tijdens de ontmaagding in de problemen komen.
Eenzijdige schande? Een bezoekster van Marokko.nl, Haadjar, vraagt zich af: “Waarom is het erger dat een meisje wordt ontmaagd dan een jongen? Als een meisje is ontmaagd, waarom is het dan een zodanige schande en bij een jongen niet?” Leden in het forum reageren, zoals deze: - “Ewa ja, cultuur hé. In werkelijkheid verschilt er niks... ” - “Omdat het iets is dat tussen onze oren zit. Als een man het doet dan zou een vrouw het ook mogen, en andersom natuurlijk." - “Ja, slaat helemaal negens op natuurlijk!” - “Het is gewoon zo gegroeid door onze tradities. ” - “Een maagdenvlies operatie vind ik zelf taboe. Tegen wie wil je liegen? Alleen tegen je zelf... ” - “Vergeet niet dat het maagd zijn voor beide partijen geldt en in 90% van de gevallen zijn de meisjes ontmaagd door een islamitische jongen. Dus vind ik het niet kunnen dat hij wel een maagd eist terwijl hij wel andermans toekomstige vrouw heeft ontmaagd. ” - “Maar indien de man en de vrouw elkaar (kunnen) vertrouwen, is er natuurlijk niets aan de hand, ook als zij geen maagd meer is.”
8 Echte en effectieve maagden Er zijn vele misverstanden over wat cultureel en wat religieus bepaald is. Maagdelijkheid is verbonden met zedigheid en dus het karakter. Het is toegestaan voor een man om te vragen naar het karakter van een vrouw, en niet specifiek naar of zij maagd is of niet! Maar als vrouw ben je niet verplicht om je verleden (en dus of je maagd bent of niet) te openbaren. Binnen het islamitisch recht wordt onderscheid gemaakt tussen ‘echte maagd’ en ‘effectieve maagd’. Het eerste is duidelijk: iemand die nooit seksueel contact heeft gehad. Het tweede betekent: iemand waarvan onder de mensen bekend is dat zij nooit seksueel contact heeft gehad.
Als je ooit voor of buiten het huwelijk seksueel contact hebt gehad en daar vanuit je religieuze normen en waarden spijt van hebt en met jezelf in het reine bent gekomen, dan ben je dus voor de islamitische wet evengoed ‘maagd’! Vooropgesteld dat het ‘onbekend’ is onder de mensen. Er is dus een mechanisme in de wet dat ervoor zorgt dat je niet eeuwig hoeft te ‘boeten’ voor je zondes, maar in het reine kunt komen met jezelf en je leven weer kunt oppakken. Vanuit de islamitische wet kan de man op geen enkele wijze een recht claimen op een ‘bewijs’ van maagdelijkheid van zijn (aanstaande) vrouw! Dus zwaaien met bebloede lakens etc. is absoluut verboden en tegen de letter en geest van de islam! Voor zowel jonge meiden als jongemannen is er dus slechts één manier om achter de ‘zedigheid’ van je partner te komen: hoe staat hij/ zij bekend onder de mensen; is hij/zij losbandig met veel seksuele contacten? Zo is de islam in ieder geval rechtvaardig naar zowel jongens als meisjes qua maagdelijkheid. Don’t blame islaam voor je eigen culturele gebruiken!
Het zou mooi zijn als de jongere generatie van moslimmeiden en jongemannen hun culturele gebruiken zouden afzweren en de islam meer plaats zouden geven op het punt van maagdelijkheid.
‘Ik doe alles, als ik maar bloed’door: Marije Veerman in Metro [2.8.07] Jaarlijks laten honderden moslimmeisjes hun maagdenvlies voor het huwelijk herstellen “Ik was enorm opgelucht toen het achter de rug was.” Yasmina, een 22-jarig meisje uit Rotterdam zit op een bankje in het Zuiderpark. Ze draagt een spijkerbroek met een leren jasje en aan haar oren hangen grote zilveren ringen. Na lang wikken en wegen heeft Yasmina uiteindelijk toegezegd om te praten over één van de grootste taboes in de islamitische gemeenschap: de maagdenvlieshersteloperatie. Yasmina: “Ik was negentien en tot over mijn oren verliefd op een jongen van school. Hij was ook islamitisch en toen hij hoorde van mijn vriendinnen dat ik hem leuk vond raakten we aan de praat. Mijn vriendinnen waarschuwden mij nog dat ik moest uitkijken omdat hij bekend stond als een player, maar ik was te verliefd om te luisteren. Bovendien zei hij tegen me dat ik de ware was.
9 Precies drie maanden nadat ik met hem omging is het gebeurd. Hij zwoor bij me te blijven, maar toen ik hem de volgende dag belde maakte hij het uit.” Op dat moment besefte Yasmina dat ze nooit als maagd het huwelijk in zou gaan. “Ik voelde me verschrikkelijk. Ontmaagding voor het huwelijk is één van de grootste zondes binnen de islaam. Mijn moeder vertelde mij vroeger altijd dat meisjes die hun maagdenvlies weggeven nooit zullen trouwen. Ik wilde dolgraag trouwen en hield uit angst mijn mond.” Drie jaar later, als Yasmina op het punt staat te trouwen begint de paniek opnieuw. “Ik begon als een blok op te zien tegen de huwelijksnacht. Mijn verloofde maakte er geen geheim van dat hij het erg belangrijk vond dat ik nog maagd was. Ik was dan ook doodsbang wat hij zou doen als ik niet bloedde. Waarschijnlijk zou hij meteen weer van mij scheiden. Met toeval stuitte ik op het internet op een kliniek die maagdenvlies hersteloperaties aanbood. Op dat moment leek het mij de perfecte oplossing. Een paar dagen geleden ben ik geopereerd en volgende week ga ik trouwen. Ik weet wel dat ik het verleden niet kan uitwissen, maar de hersteloperatie heeft mij in ieder geval weer maagd gemaakt.” Yasmina is één van de honderden meisjes in Nederland die jaarlijks een maagdenvlies operatie ondergaan. De operatie is vooral populair bij moslimmeisjes van Turkse, Marokkaanse en Hindoestaanse afkomst. Bij deze groep heerst vaak enorme onduidelijkheid over het maagdenvlies. De meiden worden opgevoed met het idee dat het maagdenvlies een soort glazen vlies is die de vagina afsluit en waar alleen menstruatiebloed door kan vloeien. Tijdens de huwelijksnacht wordt dit vlies doorboord en zal het meisje bloeden. In veel NoordAfrikaanse landen is het zelfs gebruikelijk om de volgende dag de bebloede lakens aan de familie te tonen. Wanneer een meisje geen maagd meer is, wordt ze volgens de traditie verstoten. In Nederland wordt ondanks de huidige tijd nog steeds hardnekkig vastgehouden aan deze traditie. Meiden die zonder huwelijk ontmaagd zijn, raken dan ook volledig in paniek. Toch besluiten veel meiden een hersteloperatie te ondergaan. Obdeijn- Van Welij: “Het idee van bloeden zit vaak zo diep dat ze nauwelijks iets anders geloven. Ze willen gewoon het allerliefst bloeden tijdens de huwelijksnacht. Zoals de traditie voorschrijft. Een operatie kan daar voor zorgen. Tijdens de ingreep trekken we de randjes van het maagdenvlies wat strakker zodat het meisje vrijwel zeker zal bloeden. Wanneer het achter de rug is gaan ze vaak dolblij naar huis. Maagdelijkheid hangt bij deze meiden sterk samen met het vlies. Wanneer dat in tact is zijn ze wat hun betreft maagd.” Saida, een 25-jarig meisje uit Amsterdam, liet twee jaar geleden een maagdenvliesoperatie uitvoeren. Ze zit in een stationsrestauratie in Den Haag, omdat ze bang is om in haar eigen woonplaats herkend te worden. “Hoewel elke moslim weet dat het gebeurt, praat niemand er onderling over”, zegt ze. “Dit is voor het eerst dat ik het vertel. Toen ik zeventien jaar was ben ik ontmaagd. Het was een jongen uit de klas waar ik op dat moment verkering mee had. Natuurlijk voelde ik me achteraf best schuldig, maar mijn angst begon pas toen ik ging trouwen. Ik zou koste wat kost bloeden tijdens de huwelijksnacht. Ik wilde mijn man niet teleurstellen en ook al hoef je zelfs als maagd niet te bloeden, mijn man zou dat nooit begrijpen. Bovendien had ik geen zin in moeilijke gesprekken tijdens mijn trouwen. Het moest gewoon perfect zijn. Daarom heb ik een hersteloperatie gedaan. De huwelijksnacht was perfect. Ik bloedde en mijn man was dolgelukkig.”
10 Bron: Metro
