V an D e Voorzitter

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr.

VanDe Voorzitter...

e

Koerier

Tijdens het schrijven van dit stuk ben ik net terug van vakantie. We hebben door de ziekte van de vader van mijn vrouw Ria een lange tijd niet echt vakantie gehad en waren er aan toe. Lekker wezen varen in de Caribbean . Heerlijk weer en vooral prachtige eilanden. Niets mis mee. Eenmaal terug gelijk aan de slag voor uw familiestichting. De kerstkoerier moet voorbereid worden. Als secretaris en voorzitter voor deze familiekroniek niet al te veel werk. Toch is deze dubbelfunctie niet ideaal en zijn we nog steeds op zoek naar een nieuwe secretaris. Liefst uit een familietak die nog niet in het bestuur vertegenwoordigd is. Voor de Haarlemmermeerse, Andelse en Rotterdamse tak is dit reeds van toepassing, doch, waar blijven de familieleden van de Rotterdamse, de Brabantse en de Heesbeense tak? Aan het werk ligt het niet. Drie vergaderingen per jaar bij één van ons thuis en daarnaast op jaarbasis misschien tien uur werk. Dus laat u niet kennen en help bij het in stand houden van onze prachtige stamboom. Zo, dat is er uit in mijn alweer tweede stukje ‘van de voorzitter’. Als Stichting familie Millenaar staan we inmiddels voor een mijlpaal. Dit is de vijftigste koerier! Een familieblad met deze keer twee pakkende verhalen van echte Millenaars, van de Andelse en de Zeeuwse tak. Zeker het lezen waard. Dat geldt ook voor de jeugdpagina van Mirjam. Ik had u in het vorige ‘van de voorzitter’ beloofd dat ik terug zou komen op onze nieuwe tak uit Frankrijk. Helaas kan ik daarover nog weinig melden. De communicatie verloopt via gewone brieven. Daarnaast hebben wij als onderzoekers meer interesse in het delen van de informatie als de familieleden zelf. Dat geldt niet alleen voor onze ‘nieuwe’ familie in Frankrijk. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Dat is de algemene opvatting onder genealogen. Alleen jammer dat het ook in onze familie zo uitkomt. Maar geeft u wel alle wijzigingen in uw gezin, familie op? Inderdaad; dat schiet er snel bij in, om het ook naar de Stichting familie Millenaar te sturen. Op onze website www.millenaar.org leest u de laatste informatie zoals die bij ons bekend is, met dank aan de familieleden die ons regelmatig ‘weten te vinden’. Kiezen voor stamboom en dan naar beneden scrollen naar ‘lijst van wijzigingen’. Zo blijft u up-to-date op de hoogte van de laatste veranderingen in onze familiestamboom. Mocht u aanvullingen hebben dan kunt u die mailen aan [email protected]. Mijn persoonlijke mail is overigens [email protected]. Ook u kunt voor 25 euro per 3 jaar (voor niet leden van uw familiestichting 30 euro) zo een mailadres krijgen. U dient dan wel een eigen E-mailadres onderliggend te hebben. Indien dat E-mailadres dan verandert, omdat u bijvoorbeeld naar een andere provider overstapt, geeft u het nieuwe E-mail adres aan ons door en u hoeft dan verder niemand in te lichten; immers blijft u altijd uw eigen E-mailadres houden: [email protected] . Leuk toch? En u steunt uw familiestichting. In de vorige koerier stond ook een oproep aan een Ria Millenaar die gezocht werd door een oude vriendin met de naam E. Vogelaar. Hierop heeft Ria (niet die van uw voorzitter) niet gereageerd. Mocht zij alsnog willen reageren? De contactgegevens van mevrouw Vogelaar zijn bekend bij uw voorzitter. Onze 50e koerier is compleet anders dan de eerste. Dat was een dubbelzijdig bedrukte A4. Toentertijd ook heel apart en nieuw. Maar het huidige blad is ook een blad om trots op te zijn. Het wordt voor het nageslacht bewaard door het Centraal bureau voor Genealogie in Den Haag. Daar zijn ze alle vijftig nog te lezen. Ook daar zijn we trots op. In 2013 gaan we al weer denken aan onze volgende familiedag. Deze zal een geheel nieuwe opzet krijgen. Wilt u meedenken? Neem gerust contact op met iemand van het bestuur. De namen staan in deze koerier en op onze website.

pagina 2

Millenaers Koerier


Kerst 2012 Maar voor het zover is vieren we eerst het Kerstfeest. Dat brengt me gelijk bij onze vorige voorzitter. Die maakte met bepaalde feestdagen mooie overdenkingen. Die hoeft u van mij niet echt te verwachten. Niet dat ik geen familieman ben. Het tegendeel is waar; maar er over schrijven is toch iets anders. Ik denk terug aan een aflevering van ‘Boer zoekt vrouw’. Een boer met 4 kinderen kiest uiteindelijk een vrouw met ook zoveel kinderen. Dat moet met kerst een drukte in huis geven. En dan hebben ze nu nog niet eens aanhang. Gek dat je bij het kijken gelijk zo een gedachte krijgt. Toch is het mooi om af en toe met je hele gezin bij elkaar te zijn. Even rust in onze hectische wereld. Sommigen vinden die rust in de Kerstnachtdienst; anderen met kijken naar ‘All you need is love’. Weer anderen doen een spel en vergeten de tijd. Dat is toch mooi in ons land. Je kunt zelf bepalen hoe je Kerst viert en je zo even los maken van de crisis. Ik vraag me nu af of het kabinet met Kerst nog zit of dat ze toch een oplossing voor de zeer slechte koopkracht van velen van ons hebben gevonden. U kunt dat mogelijk al tijdens het lezen van dit artikel beantwoorden. Het zou toch treurig zijn als ‘men’ er nog niet uit was gekomen. Ook is het voor de mensen in Oost-Amerika te hopen dat men de stormen van het najaar weer geheel te boven is gekomen. Ook wat dat betreft boffen we met de natuur in ons land. Al moet ik toegeven dat het weer hier ook steeds meer streken krijgt. Over streken gesproken. Onze dochter was in november 2012 voor vakantie naar Myanmar. Een prachtig land schijnt; doch er zijn geen providers en sporadisch internet. Dat wetende ging ze met een groepsreis naar dat verre land in Azië. Je hoopt dat alles goed gaat. Tot we op een zondagochtend op teletekst lezen van die ernstige aardbeving in dat land. Het noodnummer van de reisorganisatie was niet te bereiken; Mirjam eveneens niet en dan maar zoeken aan de hand van de reisgids die ze had achtergelaten of ze in de buurt zat. Dan lees je op de kaart dat ze zo’n 400 km van het epicentrum af zit. Maar dan weet je nog niets. Best een spannende tijd. Uiteindelijk via de ANWB-alarmcentrale teruggebeld dat zij contact hadden gehad met de reisagent ter plaatse en dat alles met de groep goed was. Echter geen bericht van Mirjam. Dat geeft toch ook weer extra spanning. Waarom horen we niks? Maar na vier dagen komt het dan toch. “We hebben begrepen dat jullie hebben gehoord van een aardbeving. Maar wij hebben alleen wat lichte trillingen gevoeld. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Met ons is alles OK!”. Zo, nu kunnen we naar Kerst toe leven. Alhoewel ze bij het schrijven van dit stuk nog niet thuis is, het duurt nog een week, hopen we als compleet gezin straks aan de kerstdis te zitten. Heb ik toch al twee keer geconstateerd dat het in Nederland niet slecht toeven is. Een witte Kerst zullen we alleen niet zo heel veel meemaken. Maar dan zetten we Bing Crosby op, strooien wat kunstsneeuw in de kamer en zetten onze huisjes in een dorp neer. De trein rijdt door het dorp en je vergeet ‘buiten’. Met de kerstboom in de andere hoek wens ik u allen een gezegend Kerstmis en een veilig en gezond 2013 toe. Graag zie ik u weer in de volgende jaargang. Pieter Millenaar Voorzitter Stichting familie Millenaar.

De Millenaers Koerier is een uitgave van de Stichting familie Millenaar. De stichting staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Gooiland te Hilversum onder nummer 41.19.33.53. Bij het secretariaat (Pieter en Ria Millenaar) kunt u al uw familiemutaties (geboorten, huwelijk, overlijden, anekdotes, foto’s enzovoort) kwijt. Dit komt dan in de stamboom (op internet: www.millenaar.org) en in het familieboek. pagina 4

Millenaers Koerier

Inleveren kopij: Kopij voor de volgende koerier inleveren voor: 1maart 2013


Vergeten

Wat vindt u op welke bladzijde: Van de voorzitter Een voorwoord met een herhaalde oproep

1

Van de redactie

5

Willy Millenaar, een Millenaar van de Zeeuwse tak die al heel lang in Brabant woont

6

Familieberichten met berichten van overlijden

14

Jean Millenaar, een Millenaar die gevonden werd via Geanet

15

Belinda Millenaar: is familielid van de Andelse tak, gastvrij en een lieve oma

18

Jos en Wil Millenaar, vragen uw aandacht voor Gambia

28

Jeugdpagina, met leuke verhalen over Sinterklaas en de Kerstman, pepernoten en/of kerstkoekjes en …………

31

Bestuurspagina:

zie losse bijlage

Internet: http://www.millenaar.org

Mensen mogen niets vergeten Niet wie ze zijn en hoe ze heten Niet waar ze wonen en wat ze waren Niet ’even weg’ in vertes staren Hoofden vol herinneringen Soms volstrekt zinloze dingen Met informatie en gedachten Uit heel vaak slapeloze nachten De jeugd van nu, de oudere van morgen Nu nog fris, later vol zorgen Nu nog vol plannen met passen en meten Later de rust en soms wat vergeten Vergeten is erg ? Nee, het hoort bij het leven Leven is nemen en soms ook wat geven Die jongere nu, die komt er wel achter Wordt vanzelf ouder en ook vanzelf zachter Zijn wereld wordt kleiner, zijn blikveld versmalt Hij begint te merken dat ’t hem wel bevalt Hij hoeft niet zo nodig meer alles te weten Want dat gaat vanzelf, hij is het vergeten.

Een gedichtje uit onze 27e Koerier


Willy

Een Millenaar van de Zeeuwse tak die al heel lang in Brabant woont.

.... Willy Sara Millenaar is in 1940 in Zeeland geboren, in de mooie stad Vlissingen. Vlissingen een moderne stad met veel winkels, een bedrijvige haven, een prachtig strand en een boulevard met uitstraling van echte badplaats.

Strand en boulevard van Vlissingen

pagina 6

Millenaers Koerier


Willy woont al heel lang in de Brabantse stad Oss. Hoe ze daar terecht is gekomen, is een verhaal op zich, maar daarover later meer. Ze woont in een prachtig appartementencomplex van het Spoorweg Pensioenfonds. Het gebouw heeft de naam “De Hertogin”gekregen. Deze naam is een verwijzing naar hertogin Johanna van Brabant die er in het jaar 1399 voor heeft gezorgd, dat de stad Oss stadsrechten kreeg.

Beeltenis van hertogin Johanna

Het appartementencomplex waar Willy sinds 1996 woont Internet: http://www.millenaar.org


Het gezin waarin Willy is geboren. Willy Sara Millenaar is de dochter van Willem Millenaar en Sara Verpoorte. Ze is de enige dochter in dit gezin en heeft drie broers. Ze is vernoemd naar zowel haar vader als haar moeder. Haar eerste naam Willy komt van Willem en haar tweede naam Sara is de roepnaam van haar moeder. Door een noodlottig voorval werd het ouderlijk huis in Vlissingen in het derde jaar van de 2e wereldoorlog door een vliegtuigbom geraakt en volledig verwoest. Daarbij komen de beide ouders van Willy en een broer van Willy om het leven. Willy is drie jaar oud als ze dit mee moet maken. Ze raakt zelf gewond aan haar benen en kan geen kant op in het verwoeste woonhuis. Na verloop van enige tijd wordt ze uitgegraven door een man in een groen/bruin pak. Deze man ontfermt zich over het jonge meisje en brengt haar naar het ziekenhuis van Vlissingen. Ook haar jongste broertje van zes maanden oud belandt in hetzelfde ziekenhuis. Willy verblijft een week lang in dit ziekenhuis en de beide kinderen zien elkaar daar geregeld. Daarbij geeft Willy haar broertje zelfs nog regelmatig de fles. Na die week in het ziekenhuis wordt Willy door haar oom en tante, Willem en Coba van Everdingen, opgehaald. Tante Coba is tien jaar ouder dan de moeder van Willy. Willy wordt in het gezin van deze tante en oom opgenomen en groeit op tussen haar neef Willem en haar nicht Saar. Oom Willem van Everdingen, die zijn brood verdiende als brugwachter op Keersluisbrug, is een goede huisvader, hoewel het niet breed was in het gezin van Everdingen. Maar ondanks dat ontbrak het Willy aan niets, alhoewel zij wel altijd aan heeft gevoeld dat tante Coba haar moeder niet was. Maarten, de oudere broer van Willy, wordt opgevangen in een internaat in de plaats Zeist en het jongere broertje Adri wordt opgenomen in het gezin van de familie van Driel, een andere zuster van de moeder van Willy. Dat de familie Millenaar geen rol heeft gespeeld in de opvang van de kinderen van Willem en Sara, wordt achteraf bezien toch wel als teleurstellend ervaren.

De bevrijding en het herdenken. Er wordt in die laatste oorlogsjaren ook in Vlissingen hard gevochten. Op 4 november 1944 wordt de stad bevrijd. Na de oorlog blijkt er toch veel kapot te zijn geschoten in de stad. Een ziekenhuis in Vlissingen heeft jaren dienst gedaan als basisschool. pagina 8

Millenaers Koerier


Willy was één van de leerlingen op deze school. Op de helling van scheepswerf De Schelde lag de half afgebouwde Willem Ruys. Ondanks dat de werf in de oorlog grotendeels gespaard is gebleven, kon dit passagiers annex vrachtschip pas jaren na de oorlog worden afgebouwd. Willy Millenaar was nog wel erg jong in die tijd, maar ondanks haar jonge leeftijd kon ze zich altijd erg veel herinneren aan haar kleutertijd en aan de tijd dat ze op de lagere school zat. Elk jaar is Willy van 30 april tot en met 4 mei in de stad Vlissingen om te vieren en om te herdenken, maar natuurlijk ook omdat het nog altijd haar stad is en omdat ze er nog altijd graag komt. Op 30 april gaat ze altijd naar de Sint Jakobskerk voor de samenzang. Daar worden dan mooie liederen gezongen waaronder het Willy, een goeie leerling Zeeuwse volkslied en het Wilhelmus. Tijdens haar jaarlijkse verblijf in Vlissingen bezoekt Willy ook altijd het graf, waar haar ouders en haar broer liggen begraven. Jaren lang was dit graf alleen te herkennen aan een grafnummer. Er stond altijd al een veel te grote boom op dit graf. Willy vond dit eigenlijk maar niks, maar heeft het jaren zo gelaten. Onlangs heeft ze de boom van het familiegraf laten verwijderen en er een mooie grafsteen op laten plaatsen. Ook heeft ze het graf gekocht, het zal nu voor altijd blijven bestaan.

Studeren en werken. Na de lagere school gaat Willy naar de Mulo. Dat was voor die tijd toch wel bijzonder. Van thuis uit wilden ze liever dat ze naar de huishoudschool zou gaan, maar Willy wist toen al precies van ze wel en wat ze niet wilde. Ze herinnert zich nog precies wat ze thuis zei, toen het onderwerp schoolkeuze ter sprake kwam. “Als ik niet naar de Mulo mag, dan ga ik helemaal niet leren!”. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Zonder al te veel moeite doorloopt de leergierige Willy de vier klassen van de Mulo en behaalt in 1956 haar diploma. Na deze opleiding gaat ze de loonadministratie doen bij de Vlissingse aannemer Huisman. Haar werkplek vond ze in het woonhuis van deze ondernemer, zo ging dat in die tijd. Willy was op school een slimme en vlotte leerling, maar ook in haar werk was ze ijverig en nauwkeurig. Al gauw was ze bij Huisman uitgekeken op het werk zocht ze naar meer uitdaging. Na negen maanden bij Huisman gewerkt te hebben, ging ze op sollicitatiegesprek bij de Raad van de Arbeid en ze werd daar ook aangenomen. Het Nieuwjaarsbal in Vlissingen is een jaarlijks terugkerend feest waar ook veel jonge mensen op af komen. Als Willy 19 jaar oud is gaat zij ook naar dit feest en ontmoet daar een bemanninglid van de Holland Amerika Lijn, die tijdens zijn studieverlof in Vlissingen verblijft. Zijn naam is Richard Fastenau. Richard Fastenau is echter zeven ouder dan Willy en dat was, zeker voor die tijd, toch wel een groot leeftijdsverschil. Daarnaast was Richard van plan om voorlopig nog te blijven varen, omdat hij er niet veel voor voelde om in militaire dienst te moeten gaan. Maar de liefde bleek sterk genoeg om deze kleine stormen te kunnen doorstaan en in 1960 trouwt het jonge stel. Richard heeft dan het zeemansbestaan vaarwel gezegd en solliciteert op een vacature bij Philips. Hij kan aan de slag als tekenaar/ constructeur, Willy Millenaar, 19 jaar oud. maar er is een klein probleempje, de vacature is bij de Philipsvestiging in de Noord Brabantse plaats Oss. De Zeeuwse Willy voelt bijzonder weinig voor een ‘emigratie’ naar Noord Brabant, te meer omdat het voor haar betekent dat ze afscheid moet nemen van haar directe familie, haar omgeving en haar werkkring. pagina 10

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Toch verhuist het jonge, pas getrouwde echtpaar in september 1960 naar het Brabantse Oss. Willy vindt al snel haar draai in deze mooie stad en na een paar jaar vraagt onder andere het moederschap veel van haar tijd. Omdat Willy al veel ervaring had opgedaan op verschillende werkterreinen en omdat ze meer ambitie heeft dan alleen de opvoeding van de kinderen en het huishouden, keek ze er naar uit buitenshuis weer aan de slag te kunnen, zodra de omstandigheden dit zouden toelaten. In het jaar 1971 gaat ze werken bij de Boerenleenbank in Oss. Ze begint daar te werken als baliemedewerkster en heeft in die functie heel wat spaarbank boekjes moeten invullen. Ze ziet nog die lange rijen boeren mensen staan, die elk jaar op 2 januari hun stapels spaarboekjes lieten bijschrijven. De ouderen onder ons weten nog precies hoe dat ging. Met een pen werd het rentebedrag op de volgende regel van het boekje ingevuld, waarna het nieuwe saldo kon worden uitgerekend en eveneens op de regel daar weer onder worden bijgeschreven. Zo vertrok de tevreden boer weer huiswaarts, om aan de koffietafel de nieuw verkregen rijkdom nogmaals met genoegen te bekijken. In de loop van de jaren maakt Willy bij de bank regelmatig promotie. Na gewerkt te hebben bij de afdeling Reizen en Verzekeringen, wordt ze gevraagd kantoorhoudster te worden. Deze functie heeft ze tot 1980 uitgevoerd. Daarna heeft ze tot haar pensionering de fiat (toestemming tot uitvoeren) van afdeling Bedrijven en Buitenlands betalingsverkeer uitgevoerd.

Uitzicht vanaf het balkon ‘De Hertogin’ Internet: http://www.millenaar.org


Van een huis met een tuin, naar een appartement met een balkon. Willy en Richard wonen in die tijd in een mooi huis in een gezellige straat in Oss. De kinderen zijn inmiddels de deur uit. Helaas wordt Richard ziek. Op zijn ziekbed maakt hij zich zorgen over hoe Willy achter zal blijven. In het jaar 1995 komt Richard te overlijden. Nu staat Willy er alleen voor. Ze heeft in stilte heel wat verwensingen geuit bij het zien van zoveel gevallen boombladeren en welig groeiend onkruid in haar tuin en rondom haar huis. Dan wordt in het jaar 1996 in Oss het appartementencomplex “De Hertogin”gerealiseerd. Willy zag het plan en wist gelijk dat ze daar wilde gaan wonen. De directeur van de Rabobank heeft geholpen met de verkoop van haar woning, met het huren van haar appartement en met de verhuizing daar heen. Tijdens één van haar bezoeken aan haar geboorteplaats Vlissingen, is Willy haar jeugdvriend Kees tegen gekomen. Kees weet veel dingen van vroeger die Willy ook weet. Ze kunnen heel gemakkelijk uren praten over de tijd van weleer. Ze sturen vaak berichten naar elkaar toe en zoeken elkaar regelmatig op. Vlissingen is altijd haar stad gebleven en dat zal niet veranderen. De zee is voor haar the place to be. In Oss heeft ze de zee altijd gemist. “Ga dan aan de Maas wonen”, is haar meerdere malen geadviseerd, maar voor Willy was dat natuurlijk geen optie, dat snapt iedereen die haar goed kent.

Willy Fastenau Millenaar is een lieve vrouw met een mooie gelaatsuitdrukking. Ze is moeder en grootmoeder, ze communiceert heel gemakkelijk of je nou tegenover haar zit of dat het gesprek per telefoon wordt gevoerd. Maar behalve deze mogelijkheden, is ze ook zeer bedreven in de communicatie via internet, want Willy heeft de beschikking over een computer, een laptop en een i-pad. Het zat er al jong in. Toen ze nog heel jong was wist ze precies wat ze wilde en dat is nog steeds zo. Willy is een ondernemende vrouw, een echte Millenaar.

pagina 12

Millenaers Koerier


Willy Sara Millenaar, geboren in 1940 in Vlissingen, Zeeland.

Tekst en foto’s van Peter Millenaar uit Nieuw Vennep.


Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Hieronder volgen de aan uw secretariaat doorgegeven mutaties en wijzigingen in de stamboom van de familie Millenaar. Dit betreft familieleden die nog niet eerder dan voor de laatst verschenen koerier in de stamboom hebben gestaan. Vandaar dat de gegevens gedateerd kunnen zijn. We willen ze u toch niet onthouden. Geboren Geen ingekomen pas geboren Millenaar’s deze keer. Getrouwd Ook van trouwpartijen onder onze familieleden, noch van 25-, 40 of 50 jarige huwelijken is ons iets ter ore gekomen.

o

VERLIJDEN...

Op 3 oktober 2012 te Aalsmeer Thijs Dol, weduwnaar van Anna Adriana Dol Millenaar (Haarlemmermeerse tak familie Millenaar). Op 22 juli 2012 te Hoofddorp Henk van Mulligen, gehuwd met Ali van Mulligen Millenaar. pagina 14

Dit overzicht (zie ook de stamboom) is bijgewerkt tot en met november 2012. Mochten de gegevens niet meer juist zijn; onze excuses daarvoor. Laat ze even aan uw secretariaat weten en het wordt onmiddellijk aangepast. De familieberichten staan, als altijd, vermeld in de stamboom op onze website: www.millenaar.org. Daar kunt u, zodra een mutatie binnenkomt en is verwerkt, direct de meest actuele stand van zaken bekijken. Deze gegevens zijn onder voorbehoud; helaas zijn niet alle persoonsgegevens aan ons doorgegeven; hetgeen u overigens kunt doen via [email protected]. U kunt het ook direct per reguliere post zenden aan de secretaris van uw familiestichting (adres op de infopagina in dit blad). Dit geldt ook voor geboorten, overlijden, verhuizingen, huwelijken, samenwonen; kortom alles wat te maken heeft met de stamboom.

Millenaers Koerier


Jean

Hillegersberg ( België)?

....

“Jean Millenaar, geboren 7 maart 1902 Hillegersberg, België”. Een Millenaar in België?

We vonden dit gegeven op Geneanet, een genealogische site. De persoon die dit op deze site heeft gezet, weet waarschijnlijk niet dat Hillegersberg in Nederland ligt. Het maakte ons zeer nieuwsgierig. Deze Jean was ons in eerste instantie onbekend. Na een blik in onze stamboom, begrepen we al gauw dat dit Jan Millenaar moest zijn, zoon van Leendert Louwrens Millenaar en Trijntje Johanna Lagendijk. Het verdere leven van Jan was onbekend. Laten we beginnen met een stukje verleden wat ons al bekend is. Cornelis Louwerenszn Millenaar en Geertje Leendertsdr Zevenbergen werden op 15 maart 1875 de trotse ouders van hun negende kind, Leendert Louwrens Millenaar. Na Leendert kwamen er nog vier kinderen. Cornelis en zijn vrouw hadden het niet breed. Zij hadden een groot gezin, waarvoor vader als los werkman de kost moest verdienen. Beide ouders zijn geboren in Charlois en hebben daar hun hele leven gewoond. Ze waren lid van de Ned. Hervormde Kerk. Leendert trouwde op 29 april 1896 in Rotterdam op zijn 21e met de 19 jaar oude lieftallige Trijntje Johanna Lagendijk. Zij is geboren op 20 februari 1877 in Charlois. Helaas, na vijf kinderen op de wereld gezet te hebben, overleed Trijntje op 28 jarige leeftijd op een ijskoude donderdag 1februari 1906 te Charlois Van de vijf kinderen overleden twee meisjes op jonge leeftijd. Eén van hen, Geertje, enkele maanden voor het tweede huwelijk van vader Leendert. Leendert hertrouwde nl. op 8 juli 1908 met de twaalf jaar oudere Wilhelmina Elisabeth Johanna Zevenbergen, geboren te Charlois op 29 maart 1863, dochter van Jan Zevenbergen en Hendrika Groenendijk. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Wilhelmina was geen directe familie van de moeder van Leendert. Zij was weduwe van Hardeman Huizer, met wie zij twee dochters en twee zoons had. Deze kinderen nam ze mee in dit huwelijk. Echter na het overlijden van Hardeman kreeg zij een jaar later nog een dochter ( onecht), die haar achternaam draagt. Als stiefmoeder zorgde zij echter niet voor de drie in leven gebleven kinderen van Leendert: Cornelis geboren in 1896, Kuiniertje uit 1898 en Jan geboren in1902 staan niet in het bevolkingsregister op vader Leendert en Wilhelmina's adres. Het huwelijk van Leendert en Wilhelmina was niet best en eindigde dan ook na vier jaar, op verzoek van Wilhelmina, in een echtscheiding op 15 november 1912. De kinderen van Leendert zijn na deze scheiding ook niet gesignaleerd op hun vaders adres. We nemen dus aan dat ze in tehuizen of bij familie/pleeggezinnen terecht zijn gekomen. Na de scheiding woonde Leendert alleen of inwonend op verschillende adressen in Rotterdam. Toen hij 65 jaar oud was belandde hij tenslotte in het Gemeentelijk Tehuis voor Ouden van Dagen, Oostervantstraat 17 in Rotterdam.(zie informatie hieronder) Van enig contact met zijn kinderen is niets gevonden. Minvermogende bejaarden omstreeks 1925, die geen kinderen hadden die voor hen konden zorgen, konden terecht in het Gemeentelijk Tehuis voor Ouden van Dagen. Gescheiden naar geslacht brachten ze daar hun laatste dagen door. Natuurlijk moesten ze overdag wel werken, om zo veel mogelijk in hun eigen onderhoud te voorzien. Het mocht de gemeente niet al te veel geld kosten. Op 3 oktober 1941 sloeg het noodlot toe: De Royal Air Force bombardeerde per ongeluk de Rotterdamse wijk waar Leendert amper 10 maanden woonde. Helaas werd hij samen met zeven andere bewoners van dit huis slachtoffer van dit bombardement. Op 9 oktober 1941 werden zij samen ter aarde besteld. Met zijn twee zoons en zijn dochter heeft hij waarschijnlijk weinig of geen contact meer gehad. Zelfs zijn persoonskaart vermeld geen kinderen, geen huwelijkspartners of ouders. Wij hebben zijn kinderen, Cornelis, Jan en Geertje natuurlijk gevonden en zullen u in de volgende Millenaers Koerier deelgenoot maken van de avontuurlijke levens van vooral de zoons van Leendert, waarvan zoon Jan voor altijd het buitenland verkoos. pagina 16

Millenaers Koerier


Het in 1906 geopende Gemeentelijk Tehuis voor Ouden van Dagen aan de Oostervantstraat 17 te Rotterdam, nam de taak over van het Stadsarmhuis en werd dus ook nog heel lang Stedelijk of Stadsarmhuis genoemd. Verslag van Anke Kruithof-Damming en Ineke van der Swaluw-van Gessel



Belinda ....

Van de camping in Gorinchem naar het woonhuis in Wijchen bij Nijmegen.

Belinda Millenaar is familielid van de Andelse tak. Ze is geboren in het jaar 1957. Haar wieg stond in de Noord Brabantse plaats Waalwijk. De ouders van Belinda, Anton Millenaar en Bep van Veggelen, hebben hun dochter drie prachtige namen gegeven, namelijk, Belinda Jeanine Annebé. De eerste naam moest beslist met een B beginnen. De mooiste die ze konden bedenken was Belinda, tot stand gekomen doordat vader Anton een prijsvraag had bedacht met een pak sigaretten als prijs voor degene van zijn collega's in de schoenfabriek die de mooiste naam bedacht, en zo kwam de roepnaam Belinda tot stand. De tweede naam Jeanine is een vernoeming naar de oma's: Janna en Jantje. De derde naam Annebé komt van Anton en Bep, de vader en moeder van Belinda. Al met al een heel verhaal over voornamen, maar één ding is zeker, de vader en moeder van Belinda hebben hun best gedaan hun dochter mooie namen mee te geven en daar mag ze haar hele leven van genieten. Want zeg nou zelf, de meisjesnaam Jantje is prima en kan een leven lang mee, maar met Belinda Jeanine Annebé kom je ook een heel eind in het leven.

Haar jeugd en de camping. Belinda heeft, zoals ze zelf vertelt, een zeer goede jeugd gehad. Haar ouders waren goed voor haar en haar twee broers en hadden een moderne kijk op het gezinsleven. De verhuizing van het gezin van Waalwijk naar Groesbeek was voor de 10 jarige Belinda echter niet zo vanzelf sprekend. Het nieuwe huis in Groesbeek lag idyllisch in een groen bosrijke omgeving, maar was niet echt een inspirerende omgeving voor een jong meisje, die net afscheid had genomen haar vriendinnen in Waalwijk. pagina 18 Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Maar gelukkig was er altijd nog de camping aan de rivier de Merwede in Gorinchem, waar het jonge gezin nog regelmatig terug keerde. Daar ontmoette Belinda dan weer haar hartsvriendin Loes Bogers. Ook voor Loes was het niet gemakkelijk dat ze Belinda zo weinig zag. Samen zijn ze dan ook een keer van de camping weggelopen, maar dit avontuur was maar van korte duur en voordat de ouders zich echt ongerust gingen maken waren de twee meiden weer terug op bekend terrein. Behalve dit voorval durft Belinda wel van zichzelf te zeggen dat ze geen gemakkelijke dochter voor haar ouders is geweest. Ondanks dit gegeven hebben de vader en moeder er alles aan gedaan hun rebelse dochter op het rechte spoor te houden. Als Belinda veertien jaar is ontmoet ze op de camping de achttien jarige Cees Heiblom. Cees is de vriend van Jos, de oudere broer van Belinda en hij is met zijn vriend mee gekomen voor een gezellig dagje uit. Ze hebben elkaar natuurlijk wel vaker gezien, die twee, maar vanaf die dag kijken Cees en Belinda toch anders naar elkaar. De vader van Belinda, Anton Millenaar vindt Cees gelijk een goede partij. Ondanks haar jonge leeftijd was dat voor Belinda natuurlijk een mooie stap in de goeie richting, want stel je voor dat vader en moeder haar te jong vonden voor deze stoere bink uit Gorinchem. Cees was van meet af aan de grote liefde voor Belinda. Tot op de dag van vandaag praat ze nog steeds met veel liefde over haar Cees. Toch was de start van hun verkering niet altijd zo van zelf sprekend. De vader van Cees was koster in de kerk en streng gelovig. Cees moest elke zondag naar de kerk, maar had daar zelf wel andere ideeën over en ging steeds meer zijn eigen gang. Belinda was in het geloof veel vrijer opgevoed en dat was voor de vader van Cees natuurlijk een doorn in het oog. Maar Cees was erg volhardend in zijn keuze van zijn vriendin en heeft zijn Belinda dan ook uiteindelijk gekregen, want het jonge stel trouwen met elkaar op 15 oktober 1976. Later wordt Belinda actief in de kerk van Groesbeek en worden haar schoonouders langzaam maar zeker steeds positiever over de echtgenote van hun zoon Cees. Natuurlijk lag dat niet alleen aan haar geloofsbeleving, maar ook aan alle andere zaken daar om heen, want dit stel leeft al heel lang en gelukkig met elkaar. Internet: http://www.millenaar.org


Belinda en Cees 1972

Belinda en Cees 2012

Nog even terug naar haar jeugd en haar opleiding. Ze gaat naar het VWO in Nijmegen, maar stopt na vier jaar met deze opleiding. Als Belinda achttien jaar oud is begint ze aan de opleiding ziekenverzorging en gaat ze aan het werk in het verpleeghuis Kalorama in Beek. Hoewel ze het werk mooi vindt, wordt ze ook al jong geconfronteerd met de harde kanten van het leven en staat ze als jonge verzorgster aan het bed van een stervende. Of die keer dat ze lenzen heeft moeten kopen omdat haar bril te vaak van haar gezicht was gevlogen, als gevolg van onvoorzichtigheid of agressie van één van de bewoners. Maar er zijn ook veel leuke momenten te melden. Zo was er een bewoner die erg veel last had van reuma in haar handen, maar die het toch maar presteerde een fruitschaal te kleien als cadeau voor Belinda toen ze slaagde voor haar examen zieken verzorging. Of die keer dat ze lenzen ging kopen omdat haar bril te vaak van haar gezicht was gevlogen als gevolg van onvoorzichtigheid of agressie van één van de bewoners. Of die keer dat door een katholieke bewoonster aan de protestante Belinda werd gevraagd of ze even de rozenkrans van haar kamer wilde halen. Belinda gaat gelijk op weg en zoekt zich een bult in die kamer naar een rozenkrans of op iets wat op een roos lijkt. pagina 20 Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Enige tijd later komt ze bij die mevrouw terug met de mededeling dat ze de rozenkrans niet heeft kunnen vinden. Na enige uitleg gekregen te hebben over een rozenkrans, roept Belinda verbaasd, “Nooit geweten dat een rozenkrans er uitziet als een kralenketting”. Zo jong al in dit zware beroep, is het een roeping ? “Nou”, zegt Belinda, “vader Anton had wel aangegeven ik deze opleiding moest afmaken en geld moest gaan verdienen. Dus of dit voor mij nog een roeping was, dat waag ik te betwijfelen”. Wonen in Wijchen. Belinda en Cees gaan na hun huwelijk eerst in een caravan wonen op het erf van vader en moeder Millenaar. Na enige tijd werd er door de gemeente Groesbeek een woning aangeboden, waar ze jaren lang met veel plezier in hebben gewoond. Belinda was in die tijd fulltime moeder en actief in allerlei zaken op de school van haar kinderen. Voor Cees was deze woonplek ook ideaal omdat hij voor zijn werk in een garage in Groesbeek nooit ver behoefde te reizen. Aan deze situatie kwam echter een einde, toen het garagebedrijf in Groesbeek op hield te bestaan. Ondertussen vindt Cees een andere werplek bij een groothandel in vleeswaren. Dit bedrijf is gevestigd in Wijchen bij Nijmegen. Het is in het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw. In 1982 krijgen Cees en Belinda een gouden tip van Ton, de broer van Belinda, dat in Wijchen premie A huizen gebouwd zullen gaan worden. Ze schrijven zich in en worden de eerste bewoners van een eengezinswoning.

Woning van Cees en Belinda in Wijchen met in de voortuin een apenboom. Internet: http://www.millenaar.org


Ze richten hun voortuin in en planten daar een klein groenblijvend boompje in. Deze boom, met de Latijnse naam Araucaria araucana, heeft in ons land de naam apenboom gekregen. De apenboom is een conifeer die van nature groeit in het Zuiden van Chili en het zuidwesten van Argentinië. Het is een altijdgroene boom die tot 40 m hoog kan worden en een stamomtrek van 1,5 m kan bereiken. Bij Cees en Belinda heeft hun apenboom sinds het begin van de jaren tachtig een hoogte bereikt van ongeveer acht meter, dus ze kunnen voorlopig nog wel even van hun boom genieten. Stam en zijtakken van de Araucaria araucana De naam 'apenboom' is een vertaling uit het Engels. In het Engels heet de boom 'Monkey puzzle tree', omdat één van de eerste Westerlingen die de vreemde boom met scherpe naalden zag, zei: 'Climbing this tree would puzzle a monkey...' De apenboom is ook sterk aangepast aan vuur en bosbranden, branden zijn door vulkanisme en menselijke activiteit niet ongewoon in zijn natuurlijk areaal. Zo heeft de apenboom een dikke schors ontwikkeld als bescherming tegen brand. Het is maar dat de buren het weten !

Creatief omgaan met geld en materialen. Belinda weet hoe het is om met weinig geld een huishouden te moeten runnen. Deze goeie eigenschap is haar vaak goed van pas gekomen. Daarnaast is ze creatief op allerlei gebied. pagina 22

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Toen de kinderen nog klein waren, maakte ze zelf veel kinderkleding en ook bij de bereiding van de dagelijkse warme maaltijd was ze erg vindingrijk om met weinig middelen iets speciaals op tafel te toveren. Zelf vertelt ze over één van haar specialiteiten, de gevulde gehaktbal. “Ik plamuur het rauwe gehakt om een hard gekookt ei of een stukje banaan heen en laat het als een verrassingsbal verder braden, voor onze kinderen was dit altijd een succesnummer”. Vakanties op de camping zijn nog steeds populair bij Belinda en Cees. De laatste jaren komen ze graag op boerencampings op het eiland Texel. Ze kunnen daar lange wandelingen maken door het bos of over het duin. Ook de wandelingen over de stranden van Texel is een favoriete bezigheid tijdens de vakantie, de wind zorgt voor zuurstof en energie en de zorgen waaien weg over de golven van de zee. Helaas is het bramenstruik stekje die Belinda enkele jaren geleden mee bracht vanuit de camping niet aangeslagen in de achtertuin. Een ander stekje van diezelfde struik sloeg in de tuin van haar moeder wel aan. Om toch bramen te kunnen oogsten verplantte ze daarom een stekje over vanuit de tuin van haar moeder. Dit stekje is uitgegroeid tot een volwassen bramenstruik met een overdadige bramenoogst.

2012, een goed bramenjaar. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. In augustus 2012 zijn de eerste rijpe bramen geplukt en verwerkt tot een heerlijke bramenjam. Zodra de bramenoogst op zijn hoogtepunt is wordt de productie van de jam opgevoerd en verkoopt Belinda de potten jam onder haar eigen productnaam ’Millers bramenjam’ op de braderie.

Bramenjam uit Wijchen

Een handtekening boven de enkel. Er zijn mensen die het logo van hun favoriete voetbalclub op hun lichaam laten tatoeëren. Dat doen ze waarschijnlijk omdat ze er van uitgaan dat ze hun hele leven van de club blijven houden. Belinda is trots op de naam Millenaar. Belinda: “Niet alleen maar omdat iemand “Millenaar” heet, maar omdat er gewoon “Top- Millenaars” zijn in mijn familie waardoor ik trots ben die naam ook te dragen: Mensen waar je van op aan kunt, zoals mijn broer Ton en mijn neef Kor in het bijzonder”. Voor Belinda is dit de reden geweest, dat ze de oorspronkelijke handtekening ( zie ook het buitenblad van deze koerier voor een afbeelding van deze eerste Millenaar handtekening ) op haar been, net boven haar enkel, heeft laten tatoeëren. Het kruisje uit het Millenaar wapen is voor altijd aan haar verbonden en ze toont het aan een ieder die het wil zien.

pagina 24

Millenaers Koerier


De benen van Belinda Heiblom-Millenaar Op de Millenaars site wordt er over deze handtekening het volgende geschreven: Als laatste is opgenomen de allereerste handtekening van een Millenaar. Deze is gevonden op een akte van 26 maart 1689, ondertekend door Willem Willemsz. Millenaar, schepen en armmeester te Drongelen. Het is vrij uitzonderlijk dat een symbool dat op zichzelf niets voorstelt en voor de meeste mensen onherkenbaar is, in een wapen mag worden opgenomen. Het Bureau voor Genealogie ging er mee akkoord omdat het teken nauw met de familie is verbonden en nergens anders voorkomt.

Het kruisje en het familiewapen in het Herinneringsboek. Op 17 augustus en 19 december gaat Belinda altijd met de kinderen en de kleinkinderen naar Beuningen om de sterfdag van de ouders van Belinda te herdenken en om een rode roos achter te laten. Eén van de kleinkinderen steekt daarbij dan vaak een kaarsje aan. In het kapelletje in Beuningen ligt het Herinneringsboek. Bij de namen Anton Millenaar en zijn echtgenote Bep Millenaar-van Veggelen zijn mooie teksten geschreven en het geheel is kompleet gemaakt met het kruisje uit het familiewapen en het volledige wapen.Dit is een mooi voorbeeld hoe het Millenaar familiewapen ook zijn weg heeft gevonden in de herinnering aan overleden geliefden. Internet: http://www.millenaar.org


Uit het Herinneringsboek pagina 26

Millenaers Koerier


Een lieve oma met een zachte G. Hoe zou je Belinda in een paar zinnen kunnen beschrijven ? Ze is erg gastvrij, ze praat heel gemakkelijk, ze rookt graag een sigaretje, ze spreekt met een zachte G en zit graag met een kussen op de bank. Ze is een lieve oma voor haar kleinkinderen en heeft een hele kast vol met kinder D.V.D.’s en last but not least, ze houdt heel veel van Cees.

Een tekst aan de muur in de woonkamer.

Belinda Jeanine Annebé Millenaar Foto’s en tekst van Peter Millenaar uit Nieuw Vennep.



Jos & Wil Millenaar

Met Kerstmis is het 33ºC.

....

Nadat we een aantal jaren terug op zoek waren naar een zonzekere bestemming voor de Kerstvakantie kwamen we min of meer toevallig terecht in Gambia. Veel zon, temperaturen overdag tussen 30° en 35°, afkoeling ’s-avonds tot 22°, zeker geen regen en maar op 6 uur vliegen vanaf Nederland, meer redenen hadden we niet nodig! We hadden toen nog geen idee dat we zo gegrepen zouden worden door de straatarme, altijd vriendelijke Gambianen, dat we hier sindsdien elke winter naar terug zijn gekeerd. Gambia (officieel: The Republic of The Gambia) ligt op de uiterste westpunt van Afrika aan de Atlantische Oceaan en wordt volledig omsloten door Senegal. Het land is met een oppervlakte van 11.295 Km2 het kleinste land op het Afrikaanse vasteland en is iets groter dan Noord-Brabant en Gelderland samen. Van oost naar west meet Gambia ongeveer 450 kilometer. Van noord naar zuid varieert de breedte van 20 tot 50 km. Het landschap is licht glooiend met wat heuveltjes. Het hoogste punt bedraagt ongeveer 45 meter, en Gambia is daarmee nog platter dan Nederland. pagina 28

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Dwars door het land loopt de goed bevaarbare rivier de Gambia. Deze voert het hele jaar door water aan. De delta van de Gambia rivier is vrij moerassig met een mangrovebegroeiing. Gambia is bij velen vooral bekend door de bestseller van schrijver Alex Haley, “Roots”. Ook de televisieserie die naar aanleiding van het boek werd gemaakt maakte veel indruk. Het land was vanaf het midden van de 16e eeuw, toen de slaventransporten begonnen naar Amerika en het Caribisch gebied, het vertrekpunt van vele slavenschepen. Men schat dat tot 1856, het jaar waarin Amerika de slavernij afschafte, ruim 12.000.000 slaven vanuit Gambia naar Amerika werden getransporteerd. Dit gebeurde onder mensonterende omstandigheden en waarschijnlijk stierf meer dan de helft van de slaven tijdens de reis. Het land telt 1,8 miljoen inwoners en staat op de vierde plaats van dichtstbevolkte landen van Afrika. De meeste Gambianen wonen in de kuststreek, waar ook de grote steden liggen.

Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft in Gambia 61% van de bevolking onder de armoedegrens. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Als de mensen al werk hebben moeten ze rondkomen van een maandinkomen van ca. € 40 en daarmee hun familie onderhouden. Dit betekent meestal nauwelijks genoeg eten, laat staat dat er nog iets over blijft voor huisvesting en kleding. Bijvoorbeeld de verplichte schooluniformen zijn vaak al te duur, waardoor kinderen geen toegang hebben tot een fatsoenlijke opleiding om een volgende generatie een beter bestaan te bezorgen. Wij proberen hier een bescheiden bijdrage aan te leveren door direct te helpen op de plaatsen waar hulp nodig is en niet via een goede-doelen-organisatie met duur betaalde medewerkers, waar een flink deel van de giften aan de strijkstok blijft hangen. Bij ons komt elke Euro aan op de plaats waar deze voor bedoeld is en wij brengen dit persoonlijk of via Nederlandse vrienden zelf ter plekke.

Wij zoeken met name steun voor de Manduar Nursery School in Manduar, een klein dorpje in het Westen van Gambia. Er zitten ongeveer 160 leerlingen in de leeftijd van 5 tot 10 jaar op dit schooltje en hiervoor hebben ze 2 klaslokaaltjes. Bij deze school is enige maanden geleden een leerling in de waterput gevallen en daardoor overleden. De waterput werd door dit voorval sindsdien niet meer gebruikt. Inmiddels is met Nederlandse hulp een veilige watervoorziening bij deze school gerealiseerd. Ook zijn de vloeren opgeknapt en de muren geverfd, al met al een hele verbetering. pagina 30

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Maar er moet nog meer gebeuren, een fatsoenlijk toilet ontbreekt en het enige lesmateriaal bestaat uit een schoolbord. Om deze, en nog meer elementaire verbeteringen te realiseren is uiteraard ook meer geld nodig. Wij zoeken nog particulieren en bedrijven die willen sponsoren, giften hoe groot of klein zijn van harte welkom. Indien u meer informatie over dit prachtige land wilt of aan de verbetering van de leefomstandigheden van haar goedlachse bewoners een bijdrage wilt leveren, neem dan vooral contact op via mail [email protected] of telefoon 0183-690706. Jos en Wil Millenaar. Gorinchem.

En zo is het alweer bijna 2013….. Wat vliegt zo’n jaar voorbij! Eerst ben je nog aan het genieten van je zomervakantie, maar voor je het weet is de Goedheiligman weer in het land en sta je kerstversiering op te hangen. In mijn geval was dit echt letterlijk vlak achter elkaar, aangezien ik in november eindelijk van mijn zomervakantie kan genieten. Een rondreis door Myanmar! Eenmaal thuis is dan Sinterklaas natuurlijk alweer in het land. Vreemde overgang…. Ik hou zelf eigenlijk meer van Kerst. Dat heb ik altijd wel gehad. Als klein kind was ik bang voor Sinterklaas en Zwarte Piet; het is veel veiliger om gewoon een cadeautje onder een boom vandaan te pakken, dan van zo’n vreemde man aan te nemen. Aan de andere kant, Sinterklaas vieren is echt iets Nederlands. Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Een Nederlandse traditie die toch belangrijk is voor onze cultuur. Dit mogen we dus niet verloren laten gaan! Bovendien zijn Sinterklaas en de Kerstman met elkaar verbonden; het zijn praktisch broers! Daarom zal deze jeugdpagina in het teken staan van Sinterklaas vs. De Kerstman. Veel plezier! Heb je een leuk idee of wil je gewoon je reactie geven, kun je dit mailen naar [email protected].

Sinterklaas vs. de Kerstman Nicolaas van Myra, in het jaar 280 geboren in Patara te Lycië in het Byzantijnse Rijk, dat we nu beter kennen als Turkije, was de beschermer van kinderen. Zo heeft hij drie scholieren, die door een herbergier waren gedood, weer tot leven gewekt, heeft hij drie arme meisjes giften gegeven zodat ze konden trouwen en heeft hij een badderend kindje behoed voor verbranding. Deze Nicolaas werd tot heilige uitgeroepen, waardoor hij Sint Nicolaas werd. Hier hebben wij later Sinterklaas van gemaakt. Inmiddels woont Sinterklaas in Spanje, maar elk jaar reist hij weer naar Nederland. Hier komt hij de eerste zaterdag na Sint-Maarten met de stoomboot aan. Zodra Sinterklaas in Nederland is, mogen alle kinderen hun schoen zetten. In ruil voor een tekening of een wortel voor het paard, vinden de kinderen de volgende ochtend dan iets lekkers in hun schoen. In de 15e eeuw zetten kinderen ook al hun schoen. Dit deden ze in de kerk en de opbrengst ging naar de armen. Om Sinterklaas te helpen alle pakjes op tijd naar de kinderen te brengen, neemt hij een aantal Zwarte Pieten mee uit Spanje. De Pieten hebben al zo vaak via de schoorsteen pakjes afgeleverd, dat ze inmiddels zwart van de roet zien. Om zich goed door schoorstenen en over daken te kunnen bewegen, trainen ze het hele jaar door. Daarom kunnen ze ook de meest ongelooflijke acrobatische toeren uithalen. Op 6 december is Sinterklaas alweer vertrokken, na een drukke pakjesavond de avond ervoor. Sinterklaas vertrekt altijd stilletjes, maar in Scheveningen en Hoek van Holland wordt hij tijdens een uittocht toch nog uitgezwaaid. pagina 32

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. De Kerstman heeft een veel minder rijke geschiedenis. Pas in 1809 verschijnt er voor het eerst een verhaal over deze man. Bij het ontstaan van Amerika vestigden mensen uit verschillende landen zich in deze ‘nieuwe wereld’. Hierdoor werden culturen en tradities gemixt. Ook het verhaal van Sinterklaas bereikte Amerika. Door de mix van tradities is toen Santa Claus ontstaan. Het huis van de Kerstman staat op de Noordpool. Daarom heeft hij er ook voor gekozen om in een slee te reizen, getrokken door negen rendieren. Gelukkig kunnen deze rendieren vliegen, anders zou de Kerstman er te lang over doen om alle cadeautjes bezorgd te krijgen. Deze cadeautjes worden in sokken gestopt die de kinderen aan hun open haard hangen. Elfjes maken op de Noordpool de cadeautjes die de Kerstman aflevert. Wat zijn nu de verschillen tussen Sinterklaas en de Kerstman?  Sinterklaas bestaat al sinds het jaar 280, terwijl de Kerstman, afgeleide van Sinterklaas, pas in 1809 verscheen.  Sinterklaas is een heilige (hij is ook een bisschop), de Kerstman heeft niets met het Christelijke geloof te maken.  Sinterklaas woont in het warme Spanje, de Kerstman woont op de koude Noordpool.  Sinterklaas bezorgt cadeautjes in schoenen en persoonlijk tijdens pakjesavond. De Kerstman stopt cadeautjes in sokken of zet ze onder de kerstboom.  Zwarte Pieten helpen Sinterklaas de cadeautjes te brengen. De Kerstman wordt niet geholpen bij het brengen van cadeautjes; hij heeft wel elfjes die hem helpen de cadeaus te maken. (bron: Wikipedia, 2012) Internet: http://www.millenaar.org


Waar ligt jouw voorkeur; Sinterklaas of Kerst? Niet iedereen houdt van het vieren van Sinterklaas, maar sommigen vinden het Sinterklaasfeest juist leuker dan Kerst. Hoe zit dit bij jou? Doe de test! 1.

Kijk jij naar de Sinterklaas intocht? a. Ernaar kijken? Ik sta elk jaar bij de haven waar Sinterklaas aankomt. Het is altijd zo’n feest, dat kan ik toch niet missen?! b. Natuurlijk; lekker op de bank met een kopje warme chocolademelk. c. Ik moet er niet aan denken. Zo bijzonder is het toch niet om zo’n oude man aan te zien komen? En dan word hij ook nog omgeven door allemaal gillende kinderen… Mij niet gezien!

2.

Wat doen jullie meestal tijdens kerstochtend? b. We hebben met het hele gezin gezellig een uitgebreid kerstontbijt. a. Eigenlijk wat we elke ochtend doen, maar dan in de zondag uitvoering. c. We beginnen met kerstontbijt, daarna gaan we gezellig om de kerstboom heen zitten om cadeautjes uit te pakken. Daarna gaat het feest gewoon verder met de voorbereidingen van het kerstdiner.

3.

Doen jullie aan surprises met Sinterklaas? c. Veel te veel gedoe! Je krijgt altijd een surprise die lelijker is dan diegene die je zelf hebt gemaakt. Vervolgens zit er ook nog een cadeau in waar je niets mee kan! a. Elk jaar. Het is altijd een leuke verrassing wat iemand voor je in elkaar heeft geknutseld. Zelf iets leuks verzinnen voor iemand anders is ook altijd spannend. b. Soms. Dat ligt er helemaal aan hoeveel zin iedereen heeft. Iedereen maakt wel ieder jaar een gedicht voor iemand anders. Minder werk, maar net zo leuk!

pagina 34

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. 4.

Hoe ziet jullie huis eruit met Kerst? a. Er staat een kerstboom. c. Ons huis lijkt wel een transformatie te hebben ondergaan. Alles is in kerstsfeer. We hebben niet alleen een kerstboom, kerststal en kerstkrans, ook is ons huis aan de buitenkant versierd. Overal lichtjes en gezelligheid! b. We hebben een kerstboom, kerststal en ook nog her en der kerstverlichting.

Uitslag Heb jij meestal A? Jij houdt echt van Sinterklaas! Geen jaar gaat voorbij of je hebt Sinterklaas minstens één keer een handje gegeven. Ook vind jij het leuk om surprises te maken en draai jij je hand niet om voor een goed Sinterklaasgedicht . Heb jij meestal B?Het is jou echt om het even. Sinterklaas of Kerst, je vindt het allebei wel leuk. Waarom maar één feest vieren, terwijl je van beiden kunt genieten? Heb jij meestal C? Voor jou staat december vooral in het teken van kerst. Je houdt ervan het huis in kerststemming te krijgen, op kerstdag iedereen te verwennen met een heerlijk ontbijt en diner en om gezellig met iedereen om de kerstboom te zitten om cadeaus uit te pakken.

Sinterklaas / Kerst lekkernijen Als je aan Sinterklaas denkt is de link naar pepernoten snel gemaakt. Zelfgemaakte pepernoten zijn natuurlijk het aller-lekkerst. Je maakt ze zo: Kneed 150 gram boter, 125 gram bruine basterdsuiker, 10 gram speculaaskruiden, 250 gram zelfrijzend bakmeel en wat zout goed door elkaar. Voeg lepel per lepel 4 el melk aan het deeg toe, zodat het lekker soepel wordt. Bekleed een bakplaat met bakpapier, maak van het deeg kleine balletjes en leg ze op het bakpapier. Bak ze in 160˚C in de oven in 15-20 minuten gaar en lichtbruin.Met Kerst worden meestal uitgebreide maaltijden gemaakt. Daarom is het belangrijk voor de koffie/thee iets simpels klaar te hebben liggen.


Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Maak daarom kerstkoekjes: Kneed 150 gram boter, 150 gram lichtbruine basterdsuiker, 2 eieren, 1 theelepel gemberpoeder (djahé), 400 gram zelfrijzend bakmeel en wat zout tot een soepel deeg. Bestuif het aanrechtblad met wat bloem en rol het deeg uit tot een plak van ½ centimeter dik. Steek met leuke kerstvormpjes koekjes uit het deeg. Leg ze op een bakplaat en bak ze in 180˚C in de oven in 10-15 minuten goudbruin en gaar. Laat de koekjes 30 minuten afkoelen en dan kan je ze versieren met poedersuiker, gebaksglazuur, tum tum, crispy stars of speciale bakstiften. Eet smakelijk! (Bron: ah.nl/allerhande, 2012)

All I want for Christmas is…… Sinterklaas? Het zit er weer op dit jaar. Alle cadeautjes bezorgd en geen problemen gehad. Sinterklaas loopt zijn hut in de stoomboot binnen, waar de kookpiet al een lekker kopje warme chocolademelk met een stukje banketletter voor hem heeft klaargezet. Sinterklaas zet zijn mijter af en bereidt zich voor op de lange reis terug naar Spanje, waar hij van een welverdiende vakantie kan genieten. Een paar honderd kilometer verder naar het noorden loopt de Kerstman te ijsberen. Hij heeft een lange lijst in zijn hand, met de namen van miljoenen kinderen over de hele wereld. ‘Liggen we al wat meer op schema?’ vraagt de Kerstman aan zijn hoofdelf. ‘Ik vrees het niet meneer’, antwoordt de hoofdelf hoofdschuddend. ‘Door het opwarmen pagina 36

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. van de aarde en het daardoor steeds verder smelten van het ijs op delen van de Noordpool, hebben we de werkplaats moeten verplaatsen. Hierdoor is heel veel tijd verloren gegaan. Eigenlijk zouden we nog een half jaar nodig hebben, willen we weer op schema liggen.’ ‘Maar over drie weken is het al Kerst! Ik moet volgende week al onderweg zijn met alle pakjes!’ De Kerstman zakt met zijn handen in het haar voor de schoorsteen op een grote leunstoel. ‘Wat moeten we nu doen?’ ‘Misschien moet u de feestdagcommissie om hulp vragen Kerstman. Zij weten wel raad,’ adviseert de hoofdelf. De Kerstman kijkt hoopvol op. Natuurlijk! Dat hij daar nog niet aan had gedacht! Snel loopt hij naar een glazen bokaal met een rode knop eronder. ‘Alleen in noodgevallen!’ staat er als waarschuwing op. Dit was zeker een noodgeval, dus haalt de Kerstman de bokaal weg en drukt op de rode knop. ‘We zijn bijna thuis Sinterklaas!’ roept Wegwijspiet naar beneden. Sinterklaas loopt snel zijn hut uit naar het dek van de stoomboot. Het mooie Spanje! Sinterklaas verheugt zich al op een duik in zijn verwarmde zwembad. Wat is het toch koud in Nederland! Plotseling krijgt Sinterklaas een gek tintelend gevoel. Dit gevoel heeft hij één keer eerder gehad. Dat was toen de Paashaas alleen maar bedorven eieren in zijn loods had en daardoor geen eieren kon verstoppen met Pasen. Er is op de feestdagcommissie hulp-knop gedrukt! ‘Hoofdpiet, ik geloof dat ik iemand te hulp moet schieten. Er is op de feestdagcommissie hulp-knop gedrukt. Ik zal dus een tijdje weg zijn en jij krijgt de leiding. De nieuwe Pieten moeten weer beginnen met trainen en mijn werkkamer is aan een opknapbeurt toe. Tot snel!’ Hoofdpiet kijkt verschrikt op, noteert snel alles wat Sinterklaas zegt en ziet dan Sinterklaas met een plop verdwijnen. Plop! Sinterklaas slaat snel zijn mantel om zich heen. Nee toch, hij was net de kou uit! Komt hij op de Noordpool terecht! Het moet wel echt een noodgeval zijn, het is al over een paar weken Kerst! Internet: http://www.millenaar.org

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. ‘Ah Sinterklaas, wat ben ik blij dat ik je zie!’ De Kerstman begroet Sinterklaas en begeleidt hem naar zijn kantoor, waar het gelukkig wat warmer is. In het kantoor zijn ook al de Paashaas en Cupido aanwezig. ‘Beste leden van de feestdagcommissie, ik heb jullie bijeen geroepen omdat ik een groot probleem heb’, begint de Kerstman, ‘Door de opwarming van de aarde is er hier behoorlijk wat ijs gesmolten. Hierdoor hebben we de werkplaats moeten verplaatsen. Dit kostte veel tijd en dus hebben we nu te weinig cadeautjes om met Kerst uit te delen!’ Sinterklaas fronst zijn wenkbrauwen en ook de Paashaas en Cupido kijken verrast. ‘Dus heb je ons om hulp gevraagd’, stelt Sinterklaas. De Kerstman knikt. Sinterklaas ziet de bui al hangen. Cupido moet in februari aan de slag en de Paashaas is in maart aan de beurt, dus beide andere leden van de commissie zullen wel geen tijd hebben om te helpen. Inderdaad verontschuldigen Cupido en de Paashaas zich. Ze moeten zich echt op hun eigen feestdag gaan richten. Smekend kijkt de Kerstman naar Sinterklaas. Zuchtend zet Sinterklaas zijn cocktailtje aan het zwembad in gedachten opzij en zegt de Kerstman toe hem te zullen helpen. Na afscheid te hebben genomen van Cupido en de Paashaas gaan Sinterklaas en de Kerstman in overleg. Sinterklaas stelt voor al het overschot van het Sinterklaasfeest in ieder geval over te laten komen. De Kerstman vindt dit een goed idee, dus Sinterklaas neemt direct contact op met de Hoofdpiet. Die belooft dit direct te regelen. Maar met alleen het Sinterklaasoverschot redden ze het niet. Ze moeten minstens het aantal cadeaus verdubbelen. Sinterklaas denk eens diep na. Plotseling krijgt hij een idee. ‘Jij hebt niet genoeg cadeaus kunnen maken vanwege de opwarming van de aarde. Zijn de mensen hier niet zelf verantwoordelijk voor? Waarom geven we de kinderen geen cadeau waardoor ze bewust worden van al hun acties?’ vertelt Sinterklaas enthousiast. ‘Dan geven we alle kinderen iets minder ‘echte’ cadeaus; we halveren het aantal pakjes dat ze krijgen. Dan hebben we in ieder geval genoeg cadeautjes voor ieder kind. Hiernaast krijgen ze dan nog een ‘Leef Bewust’ cadeau.’ De Kerstman denkt even na. Het lijkt de enige oplossing en het is ook eigenlijk best een goed idee. ‘Aan wat voor cadeau zit je dan te denken?’, vraagt de Kerstman aan Sinterklaas. ‘Een soort van tegoedbon om een keer te helpen in een dierenasiel, een gratis uitje samen met kinderen die het minder goed hebben, dat soort dingen’ antwoordt Sinterklaas. Beiden zijn ze tevreden met het idee, dus gaan ze aan de slag. pagina 38

Millenaers Koerier

Millenaers Koerier Kerst 2012 - Jaargang 21, nr. Sinterklaas pleegt een aantal telefoontjes om samenwerking met diverse bedrijven voor de ‘Leef Bewust’ acties te regelen. De Kerstman maakt samen met zijn elfen de tegoedbonnen.

Een week later staat de Kerstman opgelucht bij zijn volle arrenslee. Het is toch nog gelukt! Sinterklaas komt moe maar voldaan naast hem staan. ‘Veel succes Kerstman! Doe je alle kinderen de groeten?’ ‘Natuurlijk! Heel erg bedankt voor je hulp Sinterklaas! Mocht je ook een keer iets nodig hebben, druk dan gerust op de hulp-knop.’ De Kerstman stapt in zijn slee en de rendieren beginnen te rennen. Binnen een paar seconden vliegen ze door de lucht. ‘Waar ga je eigenlijk op vakantie Kerstman?’ roept Sinterklaas hem na. ‘Anders begroet ik je binnen een paar weken graag op mijn landhuis in Spanje!’ ‘Dat lijkt me een goed idee Sinterklaas. Tot dan!’ antwoordt de Kerstman met een grijns. Tenslotte vliegt hij met een ‘Ho ho ho’ uit het zicht. Sinterklaas draait zich om en zit in gedachten al in zijn verwarmde zwembad. ‘Wilt u nog wat drinken Sinterklaas?’, vraagt de hoofdelf. Maar met een plop verdwijnt de Sint naar zijn warme thuis. Internet: http://www.millenaar.org


Dagboek Ik ben 25 geworden in september. Wat klinkt dat al oud! Voor mijn gevoel ben ik pas net afgestudeerd en nog helemaal niet klaar om richting de 30 te gaan. Sommige ‘ouderen’ zullen vast vinden dat ik niet zo moet zeuren, maar een kwart eeuw kan je toch niet negeren? Dat vonden mijn ouders ook en daarom organiseerden ze een ‘suprise’ lunch met familie en vrienden. Ook mijn opa was erbij en na alle gezondheidsissues van het afgelopen jaar vond ik het extra fijn dat hij erbij kon zijn. ’s Avonds ging ik samen met mijn moeder nog naar de musical Wicked; ook een mooie verrassing. Ik heb dus een fantastische dag gehad. Bedankt paps en mams! Ook een momentje gehad om trots op te zijn: een paar weken geleden kreeg ik bericht van mijn scriptiebegeleider. De scriptie die ik samen met een vriendin heb geschreven is verder opgepakt en nu wordt deze in een paper in een echte Research Journal gepubliceerd! Met natuurlijk onze namen eronder. Straks wordt misschien wel naar ons onderzoek gerefereerd in andere scripties! Toch wel iets om trots op te zijn. Dan kan ik natuurlijk niet voorbij gaan aan mijn vakantie; een rondreis door Myanmar, het land van de Gouden Pagodes. Op dit moment zit ik in de voorbereidingen, in december kan ik hopelijk terugkijken op een mooie reis. Ik zal je dus de volgende keer alles in geuren en kleuren vertellen, maar ik heb er heel veel zin in!

Tot de volgende keer!

pagina 40

Millenaers Koerier

V an D e Voorzitter

Recommend Documents