Trade Simple Gratis nieuwsbrief. Trade Simple gratis nieuwsbrief maart 2012

0

Trade Simple Gratis nieuwsbrief maart 2012

Trade Simple gratis nieuwsbrief maart 2012

IS DE BEURSRALLY TEN EINDE OF NIET? De kop in het Fd bij de katern Markten van afgelopen zaterdag draagt een veelzeggende titel ‘Aan de beursrally lijkt een einde gekomen’. De daling van afgelopen week (19‐23 maart) was even sterk als de stijging van vorige week. Het waren 12 punten omhoog vorige week en deze week 12 punten er weer af. Na een lange periode van stijging moet er, op zijn Cruijffiaans, een einde komen aan de stijging. Dat is een beurslo‐ gica waar iedereen het wel mee eens is. Na 4,5 maand stijging is het dus makkelijk om bij het eerste zuchtje tegenwind te roepen dat de beurs‐ rally ten einde is, maar daar moet dan wel een aanname achter liggen vinden wij? De lessen van de technische analyse laten zien dat periode van 4 a 6 maanden heel gemiddeld zijn voor bullishe markten. De uitzonderingen zijn periode van 9 maanden en in hele bullishe periode zelfs 1 jaar, waarin non‐stop stijging plaatsvindt. We moeten wel even terug in de tijd om langere perioden van stijging te vinden. Sinds 2007 zijn de perio‐ de van stijging eerder een aantal maanden verkort dan verlengd. De periode maart 2009 tot maart 2010 is wellicht een van mooiste stijgen‐ de periode in de beursgeschiedenis geweest maar deze periode was uitzonderlijk omdat de koersen historisch laag stonden in maart 2009. Als we deze periode even niet meerekenen, dan was er alleen in de‐ cember 2010 tot maart 2011 een stijgende periode van 4 maanden. De rest was ronduit rommelig. De periode 2003/2007 kenmerkt zich door stijgende periode van ongeveer 6 maanden waarna steeds een correctie plaatsvond van 10 tot 20 %. De liniaal kan worden opgeborgen want zo strak worden bullishe periode niet meer gemeten. Het is dus best aan‐ nemelijk van het Fd te veronderstellen dat de beurskoersen klaar zijn met de rally. Op fundamenteel gebied zijn eveneens redenen te vinden die een ver‐ klaring geven voor het einde van de beursrally. Deze week waren het de


1

tegenvallende huizenverkoop in de VS en de lagere economische groei‐ verwachting in de Eurozone en in China. De angst voor een wereldwijde groeivertraging is toegenomen en beleggers maken zich zorgen over de langere termijn economische groei van de wereldeconomie nu ook Chi‐ na last krijgt van stagnatie in de economische groei. De hoge olieprijs deed de rest. Een andere beurswaarheid is dat koersen stijgen op specu‐ latie‐ en op groeiverwachtingen en andersom dat de koersen dalen als er langere termijn krimp wordt verwacht. De nieuwsberichten van afge‐ lopen week voedde de zorgen dat bedrijven meerjarig slechte resultaten gaan presenteren en dat de afschrijvingen die vorig jaar en ook dit jaar nog massaal voorkomen, niet leiden tot gezonde liquide posities van bedrijven. Als de economie in de Eurozone en in de VS verder stagneert dan kan er zich een nieuwe afschrijvingsronde gaan voor doen. De nodi‐ ge investeringen van bedrijven en overheden worden dan wederom uitgesteld en dat beeld versterkt de verwachting dat de groeiverwach‐ ting wereldwijd kan afnemen. Van het nieuws van afgelopen week, worden we dus niet vrolijk. Maar het begrip ‘tijd’ gaat snel. Vorige week keken wij nog op een hele andere manier naar de beursbewegingen. De koersen stegen naar een nieuwe hogere top tegen de achtergrond van een gelukte poging om de schuldenproblematiek van Griekenland beheersbaar te maken. Maar het voelde toen toch ook al niet lekker. De vraag is eerder of er nog re‐

2

denen zijn om een stijging te verklaren want al het ‘goede’ nieuws is reeds in de beurskoersen verdisconteerd. Als de liquide middelen van bedrijven opdrogen, dan onttrekken investeerders geld aan de markt en de lage volumes van de afgelopen weken verklaren voor een deel dat er een gebrek aan geld is. Laten we het er op houden dat deze daling voor‐ namelijk is ingegeven door het gebrek aan investeerders en dat het slechte nieuws de koersen heeft geholpen met de daling. Het geeft weinig hoop voor de nabije toekomst. De koersen kunnen de komende maanden op een hobbelig pad verder dalen als deze situatie zich blijft voordoen. Nieuw geld is nodig om de beurskoersen te laten


stijgen. Als we de kranten mogen geloven, gaat er momenteel veel geld naar de staatsobligaties omdat deze ondanks de schuldencrisis toch nog als een ‘zekere’ belegging worden gezien en dat gaat blijkbaar en kosten van de beurskoersen. Het is dus niet ‘immer gerade aus’ met de koersstijgingen. Zelfs de bijna geheel geautomatiseerde Amerikaanse beurzen, konden hun kruit niet droog houden afgelopen week. Als belegger wordt u op de proef gesteld in een bewegelijke markt waarin met ups en downs uw emotionele draagkracht wordt getest. Het kat en muisspel tussen de kopers‐ en verkopers is begonnen want dat is tekenend voor het einde van een beursrally. Ja, het Fd kan wel eens gelijk hebben ‘de beursrally is ten einde!’ maar dat betekent niet zondermeer dat de koersen naar nieuwe lagere bodems gaan afdalen. Dat lijk ons in ieder geval overdreven.

3


2. DE GROOTMACHT CHINA Het was een klein berichtje een paar weken geleden in de krant. De Fed melde een toename van het aantal kopers van Amerikaanse staatspa‐ pieren door Chinese investeerders. Het doet de wenkbrauwen fronzen en roept bij ons de vraag op: ‘hoe kan dat nauw?’ Terwijl de Amerikaanse economie in het slop zit en maar lichtjes groeit, is de Chinese economie al een aantal jaren met tientallen procenten gegroeid. Hoewel het er op lijkt dat de Amerikaanse economie langzaam uit het slop klimt, is het werkelijke probleem de enorme staatsschulden van de Amerikanen en de last om deze schulden te blijven betalen. Het maakt de Amerikanen afhankelijk van buitenlandse investeerders zoals China en dat is vervelend genoeg voor de Amerikanen die hun autono‐ mie als wereldmacht raag etaleren. De Fed heeft er een kunstje van gemaakt om de Amerikaanse schulden te dekken door nieuw geld te drukken maar dat neemt de afhankelijkheid van buitenlandse investeer‐ ders niet af. Het is daarom verbazingwekkend dat de retoriek van de Amerikanen richting China zo onaardig klinkt. In de campagne om het Amerikaanse presidentschap wedijveren de kandidaten om het rode gevaar uit het oosten te declassificeren. Obama sprak in de jaarlijkse toespraak The state of Union over de ‘handelscrimineel China’. Het stel‐ selmatig laag houden van de Yuan, het subsidiëren van tal van bedrijven

4

en het hoog houden van de handelstarieven, wordt door Amerikanen gezien als een criminele daad omdat met lede ogen moet aanzien dat lage loonarbeid verdwijnt uit het land van hoop en glorie. Het hebben van een gezamenlijke vijand verbroederd, echter niet in Amerika en zeker niet in verkiezingstijd. Presidentskandidaat Romney beschuldigd Obama er openlijk van dat hij het rode gevaar toelaat tot Amerikaans grondgebied. De retoriek is gezet en de anti‐China wedren is begonnen. Overnames door Chinese investeerders van Amerikaanse bedrijven worden geblokkeerd en het openlijk schofferen van China is dagelijkse praktijk geworden in de media. De reus brult omdat het de hete adem voelt van de snelgroeiende Chinese macht in de nek.


Tegelijkertijd is de afhankelijkheid van Amerika voor buitenlandse inves‐ teerders groot. De enorme schuldenlast maakt het er niet erg makkelijk op om autonoom te kunnen handelen. Obama’s voorganger, Bush jr, heeft de Chinese grootmacht in het zadel geholpen door met de Chinese staatshoofden afspraken te maken over de inzet van het Chinese han‐ delsoverschot in Amerikaanse staatspapieren. Het was een kunstje dat reeds eerder bij een aantal Arabische landen was toegepast met oliere‐ serves. Het spel is simpel. Je maakt handelsafspraken en in ruil daarvoor vraag je van je handelspartners reserves in te zetten in Amerikaanse staatspapieren. Het waren afspraken in een tijdsperiode waarin niet zoveel waarde werd gehecht aan industrie. De dienstverlenende sector was immers zo groot, en productieprocessen zijn zo mondiaal georgani‐ seerd, dat de Amerikanen zich het een en ander konden veroorloven. Het tijdgewricht is echter veranderd. De torenhoge werkloosheid en gebrek aan banen aan de onderzijde van het loongebouw vragen een andere koers van de Amerikaanse machthebbers. De kiezer moet gehol‐ pen worden met het uiten van zijn frustratie en onvrede en daar zijn politici voor. De gezamenlijke vijand in China geworden en code ‘orange’ staat aan. Tegen deze achtergrond is het moeilijk te begrijpen dat de Chinese in‐ vesteerders bereid zijn om te investeren in de Amerikaanse staatspapie‐ ren en dat er nota bene sprake is van een toename van aankopen. Met een gemiddeld rentebedrag van 2%, en een inflatie van 3%, is er bepaalt geen sprake van een positief rendement. Het lijkt er op dat de Chinese vrienden willen blijven met de Amerikanen ondanks de oorlogsverkla‐ ringen van de presidentskandidaten. Wij vragen ons af hoe dat kan?


5

Heeft het te maken met het feit dat de Amerikanen grootafnemer zijn in China en dat deze afname in gevaar komt? Of heeft het te maken met het feit dat de economie van China volledig op export draait? Hebben de Amerikanen de Chinese in de tang genomen door zelf handelsblok‐ kades op te werpen en beperkin‐

Resultaten maart 2012 Afgelopen week sloot Trade Simple de 6de trade van 2012 af en staan inmiddels op een winst van 79% op onze modelportefeuille. Trade Simple belegt met een modelportefeuille van slecht 1.000 euro zodat iedereen mee kan doen. Het resultaat van de afgelopen 3 maanden is nu al 790 euro.

gen op te leggen? Het kan maar zo! De vraag is daarom ‘wie afhan‐ kelijk is van wie?’ Het is niet een gedroomd huwelijk tussen de twee grootmachten van dit moment maar de onderlinge afhankelijkheid zorg er voor dat er over en weer balans ontstaat in de relatie. De Amerikaanse retoriek is

daarom beste gevaarlijk voor de handelsbetrekkingen maar blijkbaar overwint pragmatisme alle barrières!

6


3. WAT NIET IS KAN NOG KOMEN Wat is het toch lang geleden dat de financiële crisis als een storm over de wereld heen waaide. Het menselijk geheugen is kort en het her‐ nieuwd vertrouwen geeft vleugels waarop nieuwe hogere toppen wor‐ den bereikt in de mondiale beurzen. Het fatalisme van de menselijke geest vraagt echter nog steeds om een verklaring. Heeft deze crisis een reden gehad? Hebben we hier iets van moeten leren? Of zijn dit vragen die wij onszelf niet moeten stellen? Passen deze vragen nog wel in het hernieuwd pragmatisme van deze tijd? Want moeten we niet vooruit kijken? De financiële crisis is slechts een rimpeling in de menselijke his‐ torie geweest. Het gaat de geschiedenis in als: “Het verhaal over de banken die gevaarlijke leningen verstrekte omdat het onderpand niet werd gecontroleerd”. Het huis als onderpand van de hypotheek zou voldoende dekking geven aldus de banken. Dat bleek niet te kloppen toen de huizenmarkt stagneerde en de prijs van huizen daalde. Vele Amerikanen konden niet meer aan hun verplichtingen voldoen. De enorme overheidsinjecties voorkwam een vrije val en een jarenlange depressie. Dat is het verhaal dat in de geschiedenisboeken wordt ge‐ schreven en dat onze toekomstige kinderen het zullen leren in de ge‐ schiedenisles van op de middelbare school. Dat was de financiële crisis aan het begin van de 21ste eeuw. Einde hoofdstuk”. De aandelenmarkten stijgen weer en het vertrouwen is hernieuwd. Niets dan goed nieuws. Meer banen, productie stijging, meer vertrou‐ wen in de afgelopen 2 jaar. Het zijn de statistieke die de werkelijkheid bepalen. Een simpele blik op de productieve groei laat zien dat er inder‐ daad een groei is in de 7 grote industrieën zoals de OESO ons voorspie‐ gelt. Maar de grafiek laat ook zien dat het dal erg diep was. In maart 2009 was alles tot stilstand gekomen. De vergelijkingen met 2009 geven daarom een vertekend beeld. Natuurlijk is er groei na absolute stilstand. Vergelijken we de productieve groei, omzet en banengroei met 2007 dan is er nog steeds sprake van een enorme val.


7

Dit verhaal horende komt er een moralist in ons te voorschijn. Er moet een les geleerd worden en tot op heden is die les nog niet geleerd. Het is ‘business as usual’. Het gaat bij deze crisis om fundamentele zaken. Over verantwoordelijkheden, globalisering, milieu, de verhouding arm en rijk en om onverantwoordelijk consumerend gedrag. Met name het consumentisme dat onderdeel is geworden van deze samenleving, vraagt om reflectie en bezinning. Moeten we alles hebben en hebben we recht op alles en moet het op de pof gekocht worden? Uit onderzoek van Motivaction blijkt dat grote groepen burgers het recht claimen van het hebben van een huis, TV en auto. Wanneer een van deze drie ontbreekt, dan is het de schuld van de overheid. Eenzelfde beweging was er in de VS. Al deze thema’s lagen op tafel tijdens de grootste economische crisis zins 1930. Het moest anders en ingrepen in het financiële systeem waren onvermijdelijk. Joseph Stiglitz laat ons in de spiegel kijken van deze tijd (Vrije val). Er moet iets gaan veranderen om ‘werkelijk’ vooruit te kunnen en schoon schip te maken, zowel feite‐ lijk als moreel. In de wereld van het kapitalisme staat het individu centraal. Zijn of haar behoefte aan expansie en exposure is de basis van eindeloze economi‐ sche groei geweest sinds de jaren ‘80. Steeds ‘groter’, steeds ‘meer’ en steeds ‘mooier’, de homo economicus calculeert zijn bezit en het recht

8

dat hij er op heeft. Dat is het basisprincipe van het kapitalisme. De sym‐ boliek vinden we terug in de Amerikaanse droom. Van kranten jongen tot miljonair. Het land van de eindeloze mogelijkheden is het stoer indi‐ vidualisme niet geneigd om zich bezig te houden met gemeenschapszin en onderlinge solidariteit. Het zijn sowieso begrippen uit een ver verle‐ den. Overigens de overheid staat symbool voor de gemeenschapszin. De intense behoefte van de overheid om steeds het goede voor haar bur‐ gers te doen, leidt tot het regulieren van markten, worden regels opge‐ legd en is scheidsrechter om de excessen van de vrije markteconome tegen te gaan. In de gedachte van het kapitalisme past alleen een kleine overheid die de financiele markt vrij laat en zich richt op veiligheidsta‐ ken. Maar als de economische markt faalt en er overal excessen uitbre‐


ken, is een collectief optreden nodig. Het is inmiddels wel bekent hoe deze crisis is ontstaan maar belangrijker is dat de balans tussen overheid en vrije markt van elkaar zijn vervreemd. De enorme deregulering van de markten door de regering Bush (en vele regeringen voor hem) heeft geleid tot een de excessen waar we de afgelopen drie jaar mee gecon‐ fronteerd zijn. Het falen van de economische markt roep een collectieve overheidsreactie op. De reactie is geboren uit pragmatisme en niet van‐ uit een filosofie. De tekorten worden op de balans gezet en de overheid probeert via nieuwe uitgiften van obligaties de balans te herstellen zo‐ dat de markt weer verder kan groeien? Het overheidsoptreden moeten we dus zien als een gerichte oplossing voor een probleem en niet meer dan dat. Of gaat het hier toch om een fundamentele verschuiving in de filosofie over de wijze waarop een overheid een rol speelt in het reguleren van de economie? De crisis waarin we nu terecht zijn gekomen, heeft eerder plaatsgevonden. De cyclus waarin marktfalen en overheidsinterventies opkwamen, kennen we van de crisis uit 1930. Toen de markten na 1929 inzakten waren het de Republikeinen die van mening waren dat er niet moest worden ingegrepen. Hoover weigerde in te grijpen omdat de markt zichzelf zou moeten herstellen. Gerenommeerde economen van die tijd wezen op het elastieken karakter van de markt. Ingrijpen was niet nodig want het zelfherstellende vermogen is groot van de financiële markten. Roosevelt deed het anders. Door grote overheidsinjecties in de economie kwam vertrouwen terug. Een vergelijkbare geschiedenis heeft zich ook nu afgespeeld. Maar er zijn grote verschillen tussen toen en nu. Tijdens de grote crisis in de jaren 30 waren er veel investeringen in de economie. Planmatige overheidsprojecten werden uitgevoerd. Veel economen beweren dat deze investeringen helemaal niet goed uitpak‐ ten. De economische crisis hielt namelijk aan en in 1937 brak zelfs een tweede crisis uit nadat de investeringen werden stopgezet. Pas tijdens de tweede wereldoorlog wist de Amerikaanse economie uit het slop te komen. De grootschalige investeringen in infrastructuur en oorlogsgerei leiden wel tot economische groei. Maar we kunnen ook anders rederne‐


9

ren. Zonder de economische steunplannen van Roosevelt zou de eco‐ nomie in die jaren helemaal in elkaar zijn gevallen. Er zijn talloze voor‐ beelden van landen waarin een economische crisis leidde tot jarenlange economische achterstanden simpel weg omdat er geen overheidsinter‐ venties hadden plaatsgevonden. Dan naar 2007‐2010. Ook nu zien we overheidsingrijpen. Bush deed dat nog schoorvoetend maar Obama pakte flink uit. De miljarden werden echter niet in de economie gestopt maar ging naar de banken. De idee dat de banken het bloed van de economie is en dat een gezond bankwe‐ zen de investeringen binnen de economie weer op gang zouden bren‐ gen, was de legitimatie om deze miljarden te investeren. Of dat werke‐ lijk zo is, is maar helemaal de vraag. Banken lenen nog steeds erg weinig uit en steken hun ‘gratis’ geld liever in aandelen, obligaties en andere ‘pakketjes’. In feite nam de overheid de schuldenlast van de banken over. Hun slechte pakketjes hypotheken werden overgedragen aan de staat. Zelfs investeringsbanken van Wallstreet deden mee in de feestvreugde terwijl deze banken niet van belang waren voor de herfinanciering van de economie (althans dat is heel lang de redernering geweest). Er is dus een fundamenteel verschil tussen de crisis in de jaren 30 en nu. In1930 werd er laat ingegrepen en toen er werd ingegrepen ging het geld naar infrastructurele (de markt dus) projecten. De overheid ging stelselmatig

10

over op regulering vanuit de (Keyanse) theorie dat het kapitalisme stu‐ ring nodig heeft. Het is de socialistische variant van het kapitalisme. Dat is bij de huidige crisis niet gebeurd. De overheid heeft dus een andere rol op zich genomen als in de jaren ‘30. De periode van deregulering ligt achter ons. De overheid greep snel‐ ler in dan in de jaren ’30 waardoor ‘domino day’ werd voorkomen, niet alle domino blokjes vielen om. Tevens gingen de financiële steun niet naar de economie maar naar de banken zelf vanuit de gedachte dat het bloed (geld) moet blijven stromen. Maar van regulering, toezicht en sturing is anno 2012 nauwelijks spraken. Ook niet van een filosofie of


marktgestuurde visie. Moest er niet iets geleerd worden van de crisis? Of kunnen we gewoon verder? Is het gedrag dat tot dit marktfalen heeft geleid veranderd? Nee helemaal niet! Het lijkt er sterk op dat we verder kunnen waar we gebleven waren. De economische cijfers laten groei zien en het vertrouwen in de toekomst neemt weer toe. De OESO liet dat in haar rapporten over de 7 grote economieën zien. Is herstructure‐ ring dan nog wenselijk? Welnee! ‘Maar het probleem is toch nog niet opgelost?’ Het probleem zit ver‐ stopt in de grote schuldenlast van vele overheden. Om de kosten op de balans weer in evenwicht te krijgen moet de overheid bezuinigen en gaat de economische groei schaden oplopen in de kosten van de werk‐ loosheid, het vertrek van industrie naar China en vele schulden die nog dagelijks oplopen. Het maakt een stevige doorgroei onmogelijk en het effect daarvan zien we nu langzaam zichtbaar worden. De economische cijfers van de afgelopen weken laten stagnatie zien over een breed front van huizen tot consumentbestedingen. Er komt nog iets achter deze crisis aan omdat overheden het probleem niet hebben opgelost, slecht verschoven naar de overheidsbalans. Er moet nog een les geleerd worden van deze crisis omdat elk verhaal een moraal heeft. Elke probleem dat wordt verschoven, komt uiteinde‐ lijk weer terug in de spotlight. Tot nu toe blijkt uit niets dat mensen daadwerkelijk iets geleerd hebben van deze crisis. Noch in gedrag, noch in structuurwijziging, noch in denkbeelden. Ik doe u een voorspelling: wat niet is, gaat nog komen!

Reslutaten 2011: In juni 2011 is Trade Simple begonnen met het ge‐ ven van marktanalyses, opnies en beleggingstips. Voor leden is er een belegginsgservices. Leden ont‐ vangen SMS’je voor koop en verkoop van Speeders. We houden het ‘simple’ en overzichtelijk. Het resul‐ taat over het eerste half jaar in 2011 is 158,8% winst.


11

4. DE PSYCHOLOGIE VAN BELEGGEN U kent de uitspraak wel, ‘ken uzelf en kent daarmee de hele mensheid’. Deze uitspraak heeft zeker betrekking op beleggen. De financiële mark‐ ten worden door massa psychologie gedreven en in veel mindere mate door fundamentele analyse. Dat macro economisch nieuws effect heeft op het koop‐ en verkoopgedrag van beleggers mag als waar worden beschouwd, maar daarmee zijn de grotere bewegingen niet verklaard. Want wat is in de beleving van beleggers ‘goedkoop’. In 2000 stonden de internetaandelen op enorme hoogtes en werd er honderden malen de werkelijke waarde van het aandeel betaald. Bedrijven die helemaal geen winst maakte en waarschijnlijk ook nooit winst zouden gaan ma‐ ken, konden zich verheugen in veel aandacht van beleggers. Beurzen kunnen plotseling vallen maar ook eindeloos stijgen tegen de achter‐ grond van grote gevaren en slechte vooruitzichten. Dit soort bewegin‐ gen hebben de toepasselijke namen meegekregen als de ‘wall of wor‐ ries’ en ‘up swing’ of ‘dead cat bounce’. Hoe kunnen we dergelijke bewegingen verklaren? En op welke manier kunnen we anticiperen op deze bewegingen? Hersh Shefrin (Beyond Greed and Fear) is financieel gedragspsycholoog en geeft les in Harverd University. Volgens Shefrin zijn er een aantal factoren die deze bewe‐ gingen op de financiële markten bepalen. Twee factoren zijn zeer bepa‐

12

lend voor de uiteindelijke winst of verlies van beleggers. Het eerste principe is dat beleggers altijd overdrijven zowel op goed als op slecht nieuws. Dat leidt er toe dat er zowel oversold situaties ont‐ staan als overpriced situaties. Als er een beweging in gang is gezet, zijn investeerders blijkbaar geneigd om nieuwsgering in te schatten binnen een positief dan wel negatief kader. Dat verklaard waarom zeer slecht economisch nieuws in een stijgende markt kan leiden tot het negeren van feiten. Omgekeerd kunnen goede economische cijfers of bedrijfsge‐ gevens negatief geïnterpreteerd worden in een dalende beurs. Hoe goed de cijfers ook zijn, er is altijd wel een reden te bedenken waarom


een stijging niet rechtmatig is, al was het maar omdat het perspectief op nieuwe inkomsten in jaar X er minder rooskleurig uit zien. Elke beweging versterkt zichzelf dus. Dat principe zien we niet alleen in de grotere be‐ wegingen maar ook in de kleinere golfbewegingen op de financiële markten. Het tweede principe heeft met het eerste principe te maken. Beleggers blijven te lang zitten in verliesgevende posities en stappen te vroeg uit de winstgevende posities. Shefrin noemt dit het disposition effect. Be‐ leggers raken snel uit positie. Zij zijn volgens Shifrin geneigd bij verlies‐ gevende posities in de markt te blijven in de veronderstelling dat het verlies weer goed gemaakt wordt na verloop van tijd. Beleggers hebben moeite met het nemen van verlies en dat verklaard waarom financiële markten zo lang kunnen dalen en waarom de laatste daling vaak het ergst is. De Mindset van de belegger is dat hij zijn positie pas verkoopt als er bijna niets meer over is. Andersom blijken beleggers geneigd om bij het eerste beetje winst te verkopen om later wederom in te stappen als de koers veel hoger staat. Dit heeft te maken met het bevestigen van het gevoel ‘in controll’ te zijn over je eigen handelingen. Winst is name‐ lijk aantoonbaar en bevestigd het vermogen van de belegger dat hij weet wat hij aan het doen is. Dit verklaard waarom meer beleggers geld kwijt raken op de financiële markten dan dat zij in staat zijn om er veel geld te verdienen. De les die Hersh ons leert is dat we bij winstgevende posities niet te snel moeten verkopen (verhoog de stoploss mee met de open staande posi‐ tie) en dat we bij verliesgevende posities moeten verkopen en niet blij‐ ven denken dat het allemaal wel goed gaat komen. Kortom haal emotie uit het beleggen en laat een rekenkundig denkkader bepalen wat je handelingen moeten zijn.


13

6. WIE ZIJN WIJ? Trade Simple is een collectief van beleggers die er een sport van hebben gemaakt om voor ‘zekere’ beleggingsresultaten te gaan. Door ons strak aan een aantal beleggingsregels te houden zijn wij instaat voor winst te gaan en daarvoor maken we gebruik van een aantal ‘simple’ regels. Actief beleggen is het betreden van een strijdveld waarin de kans groter is dat je binnen een korte tijd meer geld verliest dan verdiend. Dat komt omdat je als belegger snel geneigd bent om in een tunnelvisie de beurs te benaderen. Als we voor onszelf de argumenten op tafel hebben ge‐ legd waarom we denken dat de koers een bepaalde weg in zal gaan slaan, dan zijn we als mens geneigd om geen tegenargumenten toe te laten. De menselijke psyche is dus de grootste valkuil om goede beleg‐ gingsresultaten te behalen. Als belegger moet je uitkijken dat je niet te veel gaat speculeren op trends, je moet blijven beargumenteren. Als we verwachten dat we dicht bij een omslagpunt zijn, zijn we geneigd op elke tegenbeweging in te springen. Op deze manier worden beleggers makkelijk prooi voor institutionele beleggers die vaak met hele andere belangen handelen op de beurs. Trade Simple blijft uit de emotie en speculeert niet op alle bewegingen op de beurs. Met behulp van een aantal spelregels wordt winstmaximalisatie nagestreefd. Wij hebben geduld en dat wordt aan het einde van de rit uitbetaald.

14

De kunst van het beleggen is om het ingewikkelde patroon van de koers te ontleden en vervolgens simpele regels te maken waarmee je jezelf als belegger dwingt om winst te maximaliseren. Dat betekent dat wij niet op alle bewegingen meegaan, dat we soms lange tijd niets doen en dan weer heel snel achter elkaar handelen. Op een ander moment blijven we lang in de markt, veel langer dan u wellicht gewend bent. Wij heb‐ ben een systeem ontwikkeld waarmee we winst willen maximaliseren.


U kunt van Trade Simple het volgende verwachten: 

U ontvangt van ons een SMS bericht wanneer we instappen en uitstappen;



We handelen alleen op de AEX;



We handelen alleen met Speeders, u ontvangt nummer en koersdoel;



We beginnen elk jaar met een bedrag van slechts 1.000 euro en gaan voor maximalisatie daarvan in dat jaar. Het jaar daarna be‐ ginnen we van voor af aan. Het is aan u om te bepalen hoeveel uw inzet is;



Minimaal driemaal per week (zondag, woensdag en donderdag) ontvangt u een marktanalyse;



Op de site kunt u dagelijks analyses, nieuwsberichten en tweets lezen;



Wij bieden u een proefabonnement aan van slecht 99 euro voor 3 maanden.

Daarna kunt u voor uzelf opmaken of wij u voldoende winst hebben gebracht en of de methode bij u past (geheel vrijblijvend)

15


Eind juni 2011 hebben we als beleggerscollectief TradeSimple.nl opge‐ richt. Ons doel was een service op te richten met zo min mogelijk wol en zo veel mogelijk kassa. Er zijn al genoeg services die uitgebreide analyse bieden, prachtige grafieken en hele boekwerken aanbieden, er zijn ech‐ ter maar paar die een stevig rendement kunnen aanbieden en daarbij betaalbaar zijn. Bovendien zijn we glashelder. U wordt van start tot fi‐ nish begeleid. U ontvangt een SMS, een advies over de inzet en beleg‐ gingscodes voor elke Trade. Er is dus geen enkel misverstand over wat we doen en wanneer.

De modelportefeuille We starten elk kalenderjaar met een portefeuille van € 1.000,‐. De reden dat we met € 1.000,‐ beginnen als budget is omdat iedere beleggers zijn of haar eigen budget heeft. Een kleine belegger wil klein beginnen en voor de grotere belegger is het makkelijker om het budget bijvoorbeeld te vermenigvuldigen met 10 zodat deze op € 10.000,‐ uitkomt. Acties die we dan uitvoeren worden voorzien van aantal die dan ook eenvoudige vermenigvuldigd kunnen worden met 10. Op deze manier denken we dat onze service voor iedere type belegger geschikt is. Moneymanagement is voor ons uiterst belangrijk. Het beschikbare bud‐ get kan immers maar eenmaal uitgegeven worden. We werken daarom ook met een stoploss op onze acties en zullen daarbij altijd met slechts

16

een gedeelte van het budget traden. We laten ons niet verleiden door met elke beweging mee te gaan omdat we anders in de valkuil trappen waar veel beleggers dagelijks veel geld mee kwijtraken. Onze voorkeur is daarbij om enkel met de winst die we hebben gemaakt te traden zodat de oorspronkelijk inzet beschermd blijft. Langzamerhand

Wat kunt u van ons verwachten? Een abonnement bij TradeSimple.nl houdt in dat u toegang krijgt tot onze dagelijkse en wekelijkse beursupdates waarbij we zo goed mogelijk de beursbewegingen proberen te analyseren. Daarbij informeren wij u


per SMS, email en de website wanneer we een actie openen en natuur‐ lijk ook als we hem sluiten. Als u nu lid wordt ontvangt u meteen korting op de abonnementsprijs. Voor een jaarabonnement kan dat oplopen tot € 75,‐. Wij hopen u als lid te mogen ontvangen. 

Proefabonnement voor 9 maanden voor slechts € 99,‐



Lid worden voor 6 maanden voor de aanbiedingsprijs € 180,‐ (normaal € 215,‐)



Lid worden voor 12 maanden voor de aanbiedingsprijs van € 300,‐ (normaal € 375,‐)

U kunt zich hier inschrijven: http://www.tradesimple.nl/abonnement/

17


Trade Simple Gratis nieuwsbrief. Trade Simple gratis nieuwsbrief maart 2012

Recommend Documents