Wie een mens doodt, doodt een mens Wie zichzelf doodt, doodt alle mensen Wat hem betreft roeit hij de hele wereld uit
Waarom? De film die grossiert in verslavingsgevoelige beelden, overvloedige stylering naast vele verschijningsvormen van de z.g. autonoom1 en een apotheose vindt in een minutenlang Amazing grace2, handelt over zelfmoord. Uiteraard. Om de gevaren van opwerkingsfabrieken uiteen te zetten, doen de vakbondsmannen veel te weinig hun best, is het Zwagermans' olijke handelsreiziger feitenmateriaal veels te vaag en zijn de fabriekscollega's lichtjaren te Joost Siem verbergt een depressieve inborst met lief. Zijn hun grappen messcherp en ligt hun delinquentengehalte er weinig flexibilteit onder vettige grollen en veel te dik bovenop. En was Karin Zijdehout echt een bedreiging grappen. voor het voortbestaan van de fabriek, dan had je haar -in het losse Cobain was kennelijk allergisch voor geluk Amerikaanse arbeidscontractrecht- er toch al 10 keer uitgeknikkerd? tout court.Met Courtney en kind pas echt destructief.
Voor de boekenlezers was er dan nog de auto met (minstens) twee hints: de betrouwbaarste indicator voor suïcide is namelijk een eerdere poging, in dit geval hint de botsing (dus) en verder is de klokluidende persoonlijkheid, werkend in de Amerikaanse Industrie, in een muscle-car en Knudsenneus Umfeld nauwelijks een geduchte verdediger van de Honda Civic, nog los van de matige Turtlewaxsituatie. Maar je moet dus op een idee komen, wat betreft het hoe. Zeker is niets, de zelfmoordstistieken zijn nog chaotischer dan statistiek over depressie en erg rationeel is het logischerwijs allemaal ook niet. Toch even de taxonomie: er zijn vier typen, volgens Emile Durkheim. De egoïstische, ietwat eufemistisch
Simon regisseerde kennelijk alles graag zelf, Selfmade; selfdestroyed. Levenslange comfort zone is ook een uitleg. Genant. Nooit geweten dat het beroep van hasjverkoper zo respecta bel was. Gelijk Karin een hoog poseurgehalte, daarop hofdames castend. La vie revée des anges. De Foute Man, gelijk je schepen verbranden, red mij: ik ben niet okee. American Beauty, one must project an image of success at all times, gestreept pakkie? Een suïcide was logischer, maar voor doelgroep voor de protagonist niet zielig genoeg, vermoed ik. Dompelaars, springers, bloeders, drijvers, knallers, knopers, slapers en doorsnijders.
1
In een werkje over mediation is, via conflicthantering, mij de essentie daarvan veel beter ontvouwd dan in definities. Géén confrontatie, weg, los, head-first de wereld alleen te lijf. Verschroeide aarde, vaak.
2
Waarheen, waarvoor in Nl.
omschreven3 als een mens dat slecht geïntegreerd is in de samenleving. De onverschilligheid van de wereld ten opzichte van hun persoonlijkheid. De altruïstische, energiek, hartstochtelijk, vastberaden. Een teveel aan vereenzelving met de wereld om ons heen, het omgekeerde. Adagium 'Geef me vrijheid of de dood' wordt genoemd, alsof je hele jeugd ongelukkig is, want onvrij (en erg veel pamfletten schrijf je ook niet). Of de strijder die voor (of tegen) de idealen van de Organisatie wil gijpen. De anomische een gevoel van ergernis en walging, over wat had gekund en wat is bereikt. 'Wij eisen meer van het leven dan er is,' met uiteraard een onvermogen de bakens te verzetten naar wél haalbare kaarten, wat per definitie voor zelfmoordenaars geldt. 'Zelfmoord is de bekentenis van mislukking.' De fatalistische tot slot, de Eline Vere, de gehandicapte; hier zijn het veeleer de écht onverzettelijke bakens.
Karin Silkwood past in elke categorie wel een beetje, maar is toch vooral ongeneeslijk bedroefd. Kurt Russel die je over je bolletje aait, auto onder de kont, Silkwood-de-kledinglijn in de kast en Cher uit de kast, met tableaux vivants die alleen door de ergste zuurpruimen au serieux worden genomen. Werk dat ook zonder hersencellen kan, moppentappende collega, niemand die -met de deegroller paraat- verwijten maakt dat je eens met kettingroken moet stoppen, huis moet houden, een studie beginnen, die chef van je de waarheid moet zeggen, wat van je leven maken. Billy Bob verlaat het huis als het kabbelende lesbonic excitement te dichtbij komt, maar gaat ook weer terugde welbekende methode van de rabbi en de geit. Jazeker, dit is niet alleen een geschiedenis van een zelfmoordenaar, het betreft er eentje waarbij de diagnose is gesteld. Althans, zo zie ik het, want ik zou subiet naar de apotheek rennen voor wat Bonzoverpakkingen Seroxat, als mij dat allemaal aangewaaid kwam (grote blonde harige man). Omdat het Jane Fondagehalte (life, niet aerobisch) toch aanzienlijk is, en omdat het de jaren '70 tot in de poriën ademt, zie ik het onbehagengegeven er ook wel aan af. Kinderen, toegewezen aan ex, ongetwijfeld in kwestie labiel. Maar maatschappelijk succes .. no chance. Iets wat de voorvechters van cognitief gefocuste mannendocenten op de Pabo zich nog maar eens moeten afvragen: hoe groot de kans nu eigenlijk, dat we het gaan maken? Zie haar wapperende peruviaanse manen, zie de Koreaanse door de Erasmiaanse gangen het blondgelokte graan weerstaan. Maar dat verandert toch echt geen fluit aan het feit dat al die feitenkennis -gedisciplineerd eringedrilld als een geüniformeerde manga-scholiertje- toch heus niet gebruikt gaat worden in die salarymen/stay-athome-mumcultuur, later als zij groot is. Hopelijk beseffen mannelijke studenten dat, dat het het enige is, dat haar kan baten .. of men moest de Floriade en het Metropoolorkest inderdaad als kennismaken met de Westerse cultuur opvatten. Houd u dus niet in, wees niet beschaafd, schaam u niet als u gewoon eens wil zien hoe geel en scheel er van zeer nabij uitziet, of een blauwe plek inderdaad groen wordt, zijn die voetjes echt maat 33, zitten alle teentjes eraan, wil die piepstem ook 3
Demonen van de middag, Adrew Solomon, 2001 Anthos.
nog een toontje lager, does she advocate a hard bargain, hoe de tranen smaken, het oorsmeer schijnt namelijk heel anders te zijn: u doet goed werk, echt. Voor de levenservaring. Neemt u van mij aan, dat straks 7000 km verder daar is alles in beton is gegoten; zo degelijk als een Picanto en zo huis als een mus. Strategomonopolykoehandel in plaats van Twister (een bordspelmetafoor, is dat te min?) Bij die overheersende melancholie, wordt vaak de serotine-spiegel aangehaald. Het is, alsof alles wat voor anderen genoeg is (Arie Boomsma, Myrna Goossen de kledinglijn etc.), niet telt. Ook niet onbelangrijk, is een stuk inzicht. Ik noemde de hulpverleners natuurlijk wel autonomen, maar dat zijn ze in gedrag. Ik bedoel, gesprekken moeten sowieso al niet overschat worden, anders ging het wel beter met het huwelijk van [ verst in geheugen liggend scheidend koppel ], meer praten, zou dat gebaat hebben? Met de helft van een hand bent u wel klaar, qua dialoog, in Silkwood.
Waar ik niet helemaal uit ben, is de kwestie vrouw-als-ornament. Menigeen die geen alimentatie betaalt, wel waardering krijgt om-niet, niet hard hoeft te werken en voor sex alleen maar geen nee hoeft te zeggen, zal er zelf ook wel eens mee worstelen. Karin merkt als snel, dat ze ook binnen de vakbondsburelen het mooie plaatje is, met die kledinglijn. Alleen, heeft het zin iets anders te suggereren, als dat nu juist het issue is? Als een levenslange gedragslijn doorbroken wordt, moet het dan niet van je kloink! Met wézenlijk presteren? Ik denk dat wel, en sta aldus achter de
hulpverlenende tegenspelers. Bijvoorbeeld over eenzaamheid is een stevig stukje theorie bekend. Zo rondom midlife, na enkele miskleunen, is het wijzer voor het welbevinden, bij twijfel niet in te halen. Bij velen, en wees eerlijk, we hebben het(ook) hier niet over de lachebekjes, wordt het label dan toch vooral mislukking, in tegenstelling tot aardige tijdspassering, met dadeltrossen. Had dat het inzicht geweest, dan zou ze daarop actie hebben ondernomen. Minder fladderen, gegroefder fronsen en vroom voorlezen uit de bijbel. Ik bedoel, serieus zijn vergt echt niet veel voorkennis. Na jaren van lieftallig poseren, waarom niet? Niet omdat het 2013 is, maar misschien moeten Nedervrouwen nu ook even de oren spitsen, en de snorharen poetsen. Gaan mannen niet ook schuinsmarcheren, pakken dragen, sigaren roken? En vriendinnen van Bea geven straks niet meer het voorbeeld, wat u aan Maxima heeft qua rolmodel, kunt u met en zonder (of toch?) Silkwood nu al uittekenen. De branche waar u hoort, het beroep dat u past, die hoogstaande sueelmoraal die iemand kennelijk voorschrijft -al bent u zo kerks als een Viking- naar die Disneyfilm of dat Hofpleintheater gaan, omdat het voor u en uw kroost is gemaakt .. ik ga ook zeer veel naar voorstellingen die ik niet hoor te waarderen. Dat, namelijk, maak ik dus lekker wel even helemaal zelf uit. Een mindere periode kan een prima reden zijn eens wat anders te proberen, stijl, voorkomen, hobbies .. maar dus ook, da's buigen of barsten: ontdekken dat je niet zo flexibel bent. Met hangende pootjes excuus maken, zou ik dan zeggen. Dertigers, veertigers; die pet past ons allemaal, van de man met de hamer van Damocles. Inzicht, ik noemde hem al. Weet u wat in de naardeklotekunde tot de quick wins behoort? Weten wat je aankan, en weten hoe je je leven versimpelt, als dat moet. Single is simpel. Droogleggen. Vroeg uit de veren. Geen rekeningen krijgen helpt, dat weet de rechter ook. Je uiten, opkroppen is niet goed en Karin is minder dom dan haar gebrek aan tekstregels doet vermoeden. Schrijf een gedicht! Schilder! Maar dat staat niet cool, dat beeld, daarin voorziet de code of conduct niet. Dat ontbreekt er heel erg aan, en dat zou best eens generiek voor zorgelijken kunnen gelden. Entertain, maak een grap, schilder: sta eens op de voorgrond - en door het beeld wandelen is een klein meisje in een Wiskejurkje; dat is niet het podium op, of de stem verheft. Maak vuile handen, met een smetteloos geweten het bejaardenhuis in, waarom? Erop uit! Dat bijbellezen, een goed begin, mits 75 dB. De bloedhonger-psalmen: sla hen, om hetgeen ze verdienen. Het tijd- en oeverloze Prediker. Paulus zet in op wat haaaalbaar is, als invloed op de vrouw (een hoedje op zondagmorgen), het komt nooit meer goed en zo niet dan valt het mee; dat is allemaal zo gek nog niet en daarom is het er al zo lang. Uit onverdachte bron heb ik ooit wat verslagen uit vrachtwagenland gelezen, terug naar Karin. Slaaptekort, hallucinatie, een spin over je voorruit zien kruipen bij 85 km/h. Ik vind autorijden a priori niet tobben- en peinzen-stimulerend, maar ik ben niet iedereen. Als Clinton in zijn impeachmentperiode van advocaat naar aanstaande ex forenst, maak je mij niet wijs dat hij dat zonder chauffeur deed. Toch nog een heel simpel advies, voor musclecarmans. Op ervaring terend,
kan samen naar het werk rijden bovendien erg veel leren over de andere helft. Wat er dan opeens gezegd wordt, als de piekergedachten inmiddels al lang op het bureau zijn aangeland. Of hoe de begroeting is, daar bij de slagboom. Hoe heet die gast ook weer? Klingel, en wie is Meijer dan?4 Het gesprek bij de afwas over het werk is toch afstandelijker, meer een evaluatie. Met natuurlijk de eigen rol als protagonist. Ik raadt het goede huwelijken die aan contractverlenging denken, van harte aan. Depressie, al sinds doktersheugenis. Hippocratus zelf, namelijk. Nieskruid, laxatie, braken om je gal te spuwen - de ideeën zijn iets anders geworden maar de dip, de depressie, de diepe depressie, de negatieve spiraal: het is allemaal allerminst nieuw. Te spreken van, hoe werkte dat vroeger. Men kan immers met recht en reden vaststellen, dat in tijden van vis die duurbetaald wordt, bruine bonen waarvoor Bartje niet bidt, en in elk gezin moest tenminste één misdinaartje geboren worden (het geluk van het eenvoudige Vlaamse werkmansgezin) er evenmin enkel ophef en vertier was. Bomen tot aan de hemel. Zoals de ouderen zich nog herinneren en de jongeren die bij halt lopen: structuur. Erfzonde. Doop. Biecht. Eerste communie. Katholieke vrouwenbeweging .. etcetera. Zoals nu de narcistische kanten van de persoonlijkheid stimulatie ontvangen -jij kunt alles worden, als jij maar doorzet- was het toen een hele toer je te ontworstelen aan het dubbeltje, dat je geboren was (uh?). Zelfdoding was in dat concept gelijk meegenomen: de laatste sacramenten, het heilig oliesel kon men logischerwijs niet krijgen, op de begraafplaats mochten de nabestaanden een plekje in de schaduw gaan zoeken, waar de seriemoordenaars ook lagen en een plekje in de hemel was er sowieso niet bij. Het was al een hele toer, doodgeboren kindjes niet aan de letter der wet te laten lijden (die dus niet gedoopt waren). Toch kan ik me voorstellen, dat men in Nederland inmiddels enkele Aygo's boven de stand leeft, terwijl de sueelsituatie in mijn optiek ook erg tegenwerkt, 'Ik heb oom Siem zo lang bewonderd, dat ik ben want het zit ook nooit eens mee. Zodat de rubrieken vergeten het af te leren.' bedoel ik niet. Bewonder je hem om zijn bekentenis van de mislukking en de egoïstische .. ach, 'Dat suïcide?' statistiek, je weet het ook niet. Toch. Het is nog altijd een Suïcide Sui caedere. Ik bleef, net als mijn vader, normen- en waardengerelateerd onderwerp, en met al die zelfmoord zeggen. Nijland had het gelukkig niet meer roze fietsjes, adhd-kindjes, autismespectrummetjes en dat je zo vaak over zelfdoding (Nijland, gesprekspartner hier, is de psych). vriendenkring alleen maar msn is, en dat ze daar nog jennen 'Bewonderen? Leg uit.' ook .. zie ik het autonome gedrag van mensen in de lage Ik wilde tijd rekken. landen niet écht minder worden, maar mijn blikveld is 'Siem zal niet de enige zijn die het nationale hotelwezen om zijn vinger kan winden. Maar uit het beperkt. leven stappen zodra dat niet meer beantwoord aan Het roer nog een keertje omgooiend, moeten we er ook geen halszaak van maken, om eens een fijne metafoor uit de motteballen te halen. Oom Siem, waar de kadertekst van komt: entreprenoer met hotelgids in Wina Bornstijl, Hajeniusgestookte handelsreizigersanecdotiek, verdienmodel David Mamet, riche par accident, had een bewogen leven. In hoge mate bekokstoofd met Justus´ vader Jos, van wie het huwelijk best een boel aanleiding dit allemaal voor te sorteren om de nodige joie de vivre toe te leiden voor de Cloaca-Peterige drabberige enigkindzoon (aspirant kunstacademiast, relatie-agnost, ´t is onsmakelijk, 'afgeprijsde sexuele lucifers, Medea's in verval' that's very clever! How's that working out for you, clever? ik heb wel seks alleen zeg ik lekker pûh niet waarmee dat is hartstikke geheim either you suck dick or you don't zeg ik dan, obviously in het gevaarlijke Amsterdam residerend, een saab, I could have 4
Voorbeeld uit een bedrijfstak met veel oudwijfmannen.
de criteria die je eraan hebt gesteld, dat doen er niet veel. Hij zal wanhopig of misschien verbitterd zijn geweest, maar er is moed voor nodig. Je zou hem om die moed kunnen bewonderen. Mijn vader vindt hem laf.' 'Maar jij bent je vader niet.' 'Je kunt veel van Siem zeggen, maar niet dat hij laf was. Bewondering voor die daad is wel het andere uiterste. Ik denk ook niet dat Siem daar bewonderd om zou willen worden.' Het was een diplomatiek antwoord, terwijl het gesprek natuurlijk helemaal geen diplomatie vereiste. Maar bewondering? Waar eindigt bewondering voor een zelfmoordenaar en begint necrofilie? Lef of toch laf? Hondenhok of bonbondoos? De doe-het-zelver die in de schuur van zijn huis zijn hoofd tussen de bankschroef zet en met zijn rechterhand de schedel breekt; de samoerai die zich in zijn zwaard werpt; het meisje dat schroeven, punaises, scheermesjes en naalden inslikt, net zo lang tot ze van binnen adequaat geperforeerd is, de rock and roll-ster die een jachtgeweer in zijn mond steekt of zich met opzet een overdosis heroïne toedient .. is dat allemaal zo heldhaftig? Vertel dat aan degenen die de rommel moeten opruimen.
guessed, een loochenend positieve evaluatie van het eigen bestaan, cherrypied met loonsverhogingen van 50% en belachelijke diversificaties met literaire bedevaartgangers, management by richkids op de wijs van Het broekie van Jantje, en aan gedachten als deze komt Justus zelf logischerwijs niet eens toe, terwijl het hem aan navelstaren bepaald niet ontbreekt. Zohee. Lankmoedigheid, anyone?). Oom Siem was romanticus pur sang, manisch of depressief, obiseet en overrijp, levenswerk hotelgids afgerond dus het kan enkel bergafwaarts, hotel Wevershoof aan de apothekerskade gunt je helaasch geen tweede leven, de bmw nu toch aan revisie toe, de vijfsterrenvrouw te langen leste toch de benen genomen, .. ach, beluisteren we deze compositie van Emile Hartkamp dan klinkt zo'n fade-out heel natuurlijk. Het zou toch ook overdreven zijn, als de evaluatie van een levensloop er radicaal anders uitziet, met 6 jaar meer of minder. De te jong geknakten, da's erg. De Karins Silkwood, of Carpenter. Anthonie Kamerling. Elvis, toch ook wel sneu. Robbert Heijm zou niet de softcore moralist zijn die hij is, sloot hij niet af met een woord van afkeuring. Het is een nóg eenzamere dood dan de natuurlijke dood al was; je doet het toch alleen. Wrokkig. Ga zonder vrede en wees geen zegen .. Wraak, de martelaar uithangen, nabestaanden opzadelen met de bloederige gevolgen- de zaken per sé niet netjes organiseren en voor later niks regelen: dat zijn kenmerkende oogmerken. Welke hoofdzonde, vingers wil ik zien? IJdelheid,
Volgens onverdachte bron is de koninklijke weg het heilig oliesel ontvangen -gezamenlijk de Internationale zingen is ook een antwoord dat we goedrekenen- terwijl het Morfinebenevelde brein, inmiddels met de kloksnelheid van Bat-rabbim denkt 'asjemenou? waar ken ik die gast met die grijze kuif nou van?' is uw hals weer een toren van ivoor, de buik een bergje tarwe tussen de lelies en op uw schedel een kudde geiten die golvend afdaalt van Gilead's bergen: een werk van de meester .. die U zoetgevooisd uitwuift met de nuvolgende woorden:
Moge de heer u voorspoed geven Moge de heer u welwillend aanzien en zich over u ontfermen Moge de heer over u waken en u geluk en vrede wensen Numeri 6:24
