TIME
Het boek dat moest gepubliceerd worden
Het boek dat moest gepubliceerd worden Gino Fiers
VOORWOORD …na showtime is het nu paytime De mensen die nu verwacht hadden rustig een voorwoord te kunnen lezen om zo een beetje in de juiste "mood" te komen, moet ik helaas teleurstellen want gezien de omstandigheden is er echt geen tijd meer voor een literair aperitiefhapje. In mijn eerste boek ( autobiografie ) heb ik mij nochtans zo veel mogelijk aan de literaire etiquette gehouden, doch gezien de hoogdringendheid van het probleem ben ik nu zowel moreel als intellectueel verplicht om onmiddellijk "to the point" te komen. We zitten namelijk met een mega-probleem aangaande de relatie met onze moeder, "moeder aarde " in het bijzonder. Iedereen weet dat de belangrijkste relatie in je leven deze met je natuurlijke moeder is. Maar zoals onze natuurlijke moeder ons het leven heeft geschonken schenkt ook moederaarde ons het leven... maar dan om dagelijks in leven te blijven. Zodus, zijn beiden in feite even cruciaal in ons leven en hebben we met moederaarde ook een natuurlijke band. Alleen schort het bij de laatste — moeder aarde in het bijzonder — een beetje het besef van hoe belangrijk deze voor ons is en ze toch ook een beetje te weinig als een tweede moeder wordt gezien. Iedereen heeft normaal de beste band met zijn natuurlijke moeder, omdat dit de moeder is die je het leven heeft geschonken en je automatisch met niemand een closere band kunt hebben. Maar van "moeder aarde" hebben we de laatste decennia zo veel gekregen dat we alles normaal en evident begonnen te vinden, doch dit is een "mis-understanding". Ook onze relatie met moeder aarde is er één van geven en nemen en het is dan ook van het grootste belang om daar het juiste evenwicht in te vinden ( net zoals in alle relaties ). Doch daar wringt nu juist het schoentje, want onze relatie met moederaarde is namelijk totally out of balance! We zijn namelijk de laatste tijd zo door moederaarde in de watten gelegd dat we onderbewust een steeds meer groeiende drang naar matrialisme hebben gekregen die uiteindelijk op lange termijn onhoudbaar is, want als ik hier het lijstje van bepaalde mensen hun wensen en verlangens zou moeten opnoemen moet ik sowieso een extra editie uitbrengen. Ons boodschappenlijstje heeft namelijk een zodanige evolutie meegemaakt dat het materialistische de bovenhand heeft gehaald op het noodzakelijke. Doch iedereen weet als je boodschappen doet kom je ook op een bepaald moment aan de kassa; wel wij staan nu met zijn allen aan de kassa! Ook wij staan na een periode van immense overvloed met Dubai als grootste voorbeeld ( waar ze iedere dag 13 miljoen liter water gebruiken om op een zandduin een golfballetje te kunnen slaan ) aan de kassa, met andere woorden na een periode van "showtime", is het nu... Paytime!
1
Uiteraard is het zo als je aan de kassa komt en de rekening is zo hoog ga je alsnog er alles aan doen om er onderuit te komen, en dat is nu net wat er gebeurt met onze politieke vrienden die via allerhande lapmiddeltjes en halve maatregelen de rekening nog wat proberen uit te stellen; maar geloof me vrij de rekening komt onze rekening! De politici met hun korte termijnvisie redeneren en zeggen toch altijd dat alles wel goed zal komen (...en tegen dan zijn het andere ). Het siert echter Al Gore dat hij zich reeds jaren met volle overtuiging en vanuit zijn hart inzet om ons bewust te maken van de schrijnende situatie. Doch is het nu aan ons om deze bewustwording om te zetten in daden en vooral ook onze "politieke vrienden" er attent op te maken dat wij niet langer als pasmunt willen meedraaien in hun "Russische roulette”. Want de tijd van dralen, halve maatregelen, sussende woorden, lapmiddelen en uitstel zijn ten einde gekomen en we zijn nu het tijdperk binnen getreden van de gevolgen daarvan. De realiteit is zo klaar als een klontje; of we stellen met z'n allen de rekening nog wat verder uit en gaan uiteindelijk "globaal" ten onder, of we schieten nog net op tijd wakker en zijn bereid onze way of life te herzien. Want één feit staat vast en dat is dat we nu geconfronteerd worden met een nooit eerder geziene aanvaring tussen onze beschaving en onze planeet. De relatie tussen de mensheid en "moeder aarde" is de laatste decennia aangetast door een combinatie van factoren, waar onder de bevolkingsexplosie en de technologische revolutie ( en vooral het niet onder ogen willen zien van de consequenties daarvan). Ik denk om onze scheefgegroeide relatie met moeder aarde zo simplistisch mogelijk voor te stellen we het best kunnen vergelijken met een pan melk die te lang op het vuur heeft gestaan en uiteindelijk heeft overgekookt. Dit heeft de volgende consequenties met zich meegebracht; enerzijds moet de pan direct van het vuur en anderzijds moet alle smurrie opgekuist worden. Betreffende de smurrie moet je maar even om je heen kijken indien je ooit naar een oorlogsgebied zou gaan ( en indien je geen tijd hebt om naar daar te gaan hoef je je ook geen zorgen te maken, zij gaan wel naar ons komen). En betreffende de pan die onmiddellijk van het vuur moet, moeten we nu direct reageren op het globaal probleem die zich stelt. Ook zal het er vooral op aankomen als we er gaan in slagen om onze levenswijze aan te passen en onze materialistische vastgeroeste ideeën betreffende geld en geluk te herzien! Betreffende dit veel besproken issue ( namelijk als geld gelukkig maakt) wil ik toch nog graag even liet volgende vertellen; het is namelijk zo dat ik vroeger ook altijd zaken heb gedaan en mijn leven ook rond zaken en geld draaide, doch kan ik je verzekeren dat in gans deze periode en in gans mijn leven geld mij nog nooit een milligram geluk heeft gebracht en ik uiteindelijk enkel het ware geluk heb gevonden in een klein lemen huisje aan de Wit-Russische grens.
2
Geld kan nu eenmaal niet gezien worden als een garantie op geluk, het kan enkel in bepaalde gevallen de "stone of loneliness" een beetje polijsten. Geluk zit nu eenmaal niet in uw portefeuille maar in uw hart! Ik heb in mijn leven reeds heel wat meegemaakt en ook in veel landen geweest waar ik ( gezien de zakelijke ontmoetingen) meestal in internationale hotels sliep met alles erop en eraan, doch had ik toen nooit kunnen geloven dat ik uiteindelijk het echte geluk ging vinden in een klein dorpje in Roemenië ( waar ik op de sofa sliep).
Het is namelijk zo dat ik mijn vrouw in een dorpje in Roemenië ( Hunedoara) heb leren kennen en daar de mooiste tijd van mijn leven heb meegemaakt. Ook bij haar grootmoeder ( die aan de Wit-Russische grens woont) was het leven "sprookjesachtig". In dat dorpje of eerder gehucht van haar grootmoeder was het echt of je in een sprookje was terecht gekomen (het was alsof de tijd daar stil was blijven staan). Ik weet nog goed toen ik daar ( in the middle of nowhere) aankwam had ik meer het gevoel alsof ik via een teletijdmachine honderd jaar terug in de tijd was gekatapulteerd. Het leek wel surrealistisch. Het was mij reeds opgevallen dat al die huisjes daar precies meer leken op sprookjesachtige peperkoekenhuisjes. Ik vroeg aan Nadia hoe en wie deze huisjes hadden gebouwd, waarop Nadia grappend antwoordde dat alle huisjes door de mensen zelf gebouwd werden met dezelfde grondstoffen. Nadia vertelde me nadien met enig gevoel voor humor; uit aarde met koemest! Ik vond het ook wel een beetje humoristisch maar het bleek inderdaad zo dat de muren " gemetst " waren met een mengeling van aarde en koemest. Toen deze kleiachtige materie was uitgedroogd was deze steenhard en voor de steunpilaren gebruikte men hout uit het bos en het dak werd tenslotte afgewerkt met riet, dat ook zelf werd geplukt. In de zomer was dit huisje koel ( gezien de dikke lemen muren) en ook 's winters waren de muren zeer goeie isolatie en werden de winteravonden knus rond een houtkacheltje doorgebracht.
Luxe was een woord dat ze daar niet kenden, maar gans dat dorpje kwam wel ongelooflijk goed overeen en iedereen hielp uiteindelijk elkaar. De ene kweekte geiten, de andere kippen en nog enkele anderen hadden koeien die dan de buren en familie van melk en vlees voorzagen.
Alles werd verdeeld onder de gemeenschap: vlees , melk , kaas , boter, maïs, wijn,… werkelijk alles. Niet enkel de huisjes, maar gans liet gehucht leek wel uit één of ander idyllisch sprookje te komen ( alles was de eenvoud zelf, maar moest ik nu één tijd uit mijn leven nog eens mogen overdoen kies ik met grote onderscheiding voor deze tijd). Hiermee wil ik alleen maar even aantonen dat geld en geluk niet als een Siamese tweeling mogen gezien worden en dat geluk in uw hart zit.
3
In het leven komt het er in de eerste plaats op aan om te leren genieten van de kleine dingen des levens, want als we op een mooie zomerochtend bij het krieken van de dag niet meer kunnen genieten van het gloren van de zon is het wel degelijk twee voor twaalf! Ik denk dat het toch even tijd is om de remmen volledig dicht te gooien en ons af te vragen hoe we zo van onze roots ( de natuur ) zijn afgedreven, want in mijn autobiografie gaat het over mijn levensverhaal, maar in feite gaat ook dit boek over een waar gebeurd verhaal...behalve dat het nog moet gebeuren.
In feite liggen de zaken vrij simpel en moeten we gewoon "back to basics". Het is al altijd zo geweest als we in het leven op de één of andere manier de weg zijn kwijtgeraakt, we terug naar het punt moeten waarvan we zeker weten dat alles nog goed zat. Als we dan naar dit punt willen gaan moeten we teruggaan naar het allerprilste begin, namelijk de geboorte! Bij het allereerste levenslicht zat alles nog goed want iedereen wordt gelijk geboren ( naakt en onschuldig), en iedereen heeft vanaf zijn eerste levenszucht dezelfde natuurlijke behoefte, namelijk de moederborst. Maar hier word in de meeste kapitalistische landen vanaf de eerste keuze ( zij het onbewust) al de verkeerde gemaakt, ...flessenmelk. Nu kan je nog zeggen: ”Nou nou, flessenmelk is toch ook goed?” (want volgens menig wetenschappelijk onderzoek is deze "industriële" babymelk qua voedingswaarde ongeveer evenwaardig). Doch daar gaat het niet om en hier wordt reeds de eerste misvatting gemaakt en daarom zeg ik ook specifiek dat je dit onbewust doet omdat bijna iedereen er van overtuigd is dat flessenmelk ok is ( één van de grootste misvattingen in de wereld is ...omdat iedereen het doet ). Door onze zeer sterke aangeboren sociale-kuddegeest volgen we bijna altijd blindelings de massa waarbij we ons niet meer de vraag stellen als we individueel wel goed bezig zijn en gaan gewoon mee in de stroming van de massa. Hetgene die als eerste prioriteit bij een baby’tje moet gezien worden is het gevoel van “geborgenheid”. Je kan namelijk nooit ofte nimmer een baby’tje dat warm geborgenheidsgevoel geven die hij naturel via de moederborst krijgt. Voorheen zei ik dat het baby’tje bij de geboorte zijn eerste verlangen de moederborst is, maar instinctief zoekt en vindt de baby in feite via de moederborst drie dingen, namelijk geborgenheid, liefde, voeding! Nu kan je zeggen dat geborgenheid en liefde ongeveer op het zelfde neerkomt en dat deze opgevangen worden door het kind veel te knuffelen, maar ook dit is een misvatting. Ten eerste als je geborgenheid gaat opzoeken in het woordenboek ga je zien dat zich rustig en veilig voelen en liefde staat voor affectie en genegenheid. In feite moet je het zo zien, het is de combinatie van de drie samen die de baby het naturel gevoel geeft die hij nodig heeft en vindt via borstvoeding.
4
Wel wat gebeurt er nu in onze geïndustrialiseerde wereld? Het medisch personeel die bij de geboorte aanwezig is, probeert dit vanaf de eerste seconden op te vangen door de baby op de moederborst te leggen ( zonder borstvoeding). Waarna de moeder het kind een beetje mag strelen, wat op zich goed is maar stimuleert daarmee onbewust liet kind zijn natuurlijke instinct, namelijk de moederborst zoeken. Doch net op dit moment wordt het kind door het medische team weggenomen. Het kind wordt vervolgens in zijn eerste levensminuten medisch en hygiënisch goed verzorgd, maar de verkeerde weg is al onherroepelijk ingezet. Het eerste contact tussen de moeder en het kind zal dan opnieuw plaatsvinden om even te knuffelen of bij het eerste melkflesje... en hier gaat het mis ! Wanneer het kind dan op de moeder ligt zal het instinctief de moederborst opzoeken om te drinken ( wat perfect natuurlijk is). Maar wat gebeurt er? Het kind wordt ontzegd in wat voor hem instinctief volledig normaal is. Vervolgens word het gevoel van honger opgevangen door het kind een speenflesje te geven terwijl de moeder het kind streelt en op haar borst laat liggen. Op het eerste zicht zou je nog kunnen zeggen: “Nou, dan is alles toch okidoki ". Doch dat is een grote misvatting, je kan de natuur niet nabootsen! Het kind zoekt namelijk instinctief via de moederborst de genegenheid en geborgenheid die daarmee gepaard gaat, maar het is onmogelijk om de natuurlijke instincten en behoeften op te vangen door industriële lapmiddelen. Een gedeelte kan je wel opvangen maar het kind zal sowieso sneller de neiging hebben om te wenen en zo begint de materialistische wedloop om de natuur na te bootsen om alsnog het kind zoet te houden en zal men er alles aan doen om via allerhande industriële lapmiddelen de "love-balans" terug in evenwicht te krijgen. Eerst begint dat vrij onschuldig met kleine dingetjes, maar in veel gevallen wordt het kind al snel met cadeautjes en speeltjes overladen. Wanneer de moeder dan na enige tijd het moederhuis mag verlaten, zet zich thuis de wedloop gewoon verder en wordt onbewust de materialistische weg gewoon verder gezet. Wanneer het kind dan enkele maanden oud is gaat de moeder meestal uit werken en komt het volgende probleem om de hoek: de nanny. Het kind die de stem van de moeder ondertussen al als vertrouwelijk en geborgen begon te ervaren krijgt een volgende opkikker … mama is weg. Uiteraard probeert de nanny dit zo goed mogelijk op te vangen, maar ook hier zitten we met een nabootsing van de natuur die men opnieuw door cadeautjes en speeltjes wordt opgevangen, en naarmate liet kind ouder wordt krijgt men dan met een zeer bekend fenomeen te maken, namelijk over-protecting. Het is namelijk zo dat het kind vanaf zijn geboorte inderdaad enkel liefde en geborgenheid verlangt, doch na een tijd moet het kind ook beginnen gezag te ervaren. Het kind moet beginnen leren wat goed en fout is en leren respect te tonen voor de hiërarchie binnen het gezin en later in de samenleving.
5
Maar het staat als een paal boven water als men van in het prille begin het kind pro-materialistisch opvoedt, krijgt het kind onbewust van in het vroege begin reeds de verkeerde signalen. Natuurlijk als dat kind dan na enkele jaren deze "industriële toys" gewoon is, kan je de klok zomaar niet terugdraaien en zet de materialistische weg zich gewoon verder. Veel mensen zeggen dan: "Och, wat jammer dat ons kind in zo’n materialistische wereld is terecht gekomen " waarbij ik toch wel even fijntjes wil meegeven dat wij deze wereld wel gecreëerd hebben! Het beste voorbeeld van hoever we in sommige landen reeds zijn afgedreven - en alle zin voor realiteit blijkbaar is verdwenen - kregen we in Dubai te zien. Toen het oliestaatje na de banken-crash op een bepaald moment virtueel failliet was en het palmeiland " The Universe " volledig verlaten was en meer leek op 't Zwin in Knokke ( en de niet meer betaalde aannemers in allerijl de Titanic hadden verlaten), gaf men ondanks alles toch nog een mega-opening die zelfs de opening van de Olympische spelen deed verbleken. Ik kan begrijpen dat veel mensen er waarschijnlijk bijna moedeloos van worden dat de elite alle gevoel voor ethiek en deontologie verloren heeft en hun eigen wereld boven die van de onze stellen ( want die mensen leven blijkbaar wel degelijk in een andere wereld ). Toch is er nog licht aan het einde van de tunnel, want wanneer de nood het hoogst is, is de oplossing nabij
Het is zo dat mensen algemeen niet snel de neiging hebben om scherp te reageren op chronische problemen en al zeker niet als ze na een tijdje bijna maatschappelijk aanvaard zijn en in de media meer als items dan een thema omschreven worden. Zodus, gaan politici al helemaal niet snel reageren wanneer het om een probleem gaat die nog niet voldoende electoraal doorweegt politici reageren sowieso altijd maar de allerlaatste minuut, ...en die staat nu voor de deur!). De allerlaatste minuut is uiteraard het moment dat ze gaan beseffen dat zij uiteindelijk zelf ook op de Titanic zitten en ze ook mee ten onder zullen gaan! Enkel en alleen wanneer het ook onder hun voetjes warm begint te worden gaan ze in actie komen, want geloof me vrij, deze mensen geven niet om ons maar alleen maar om hun postjes. "They don't care about us!” We kunnen alleen maar hopen dat onze politieke hoogheden nog net op tijd zullen wakker schieten en eindelijk eens hun gezond verstand zullen gebruiken, want de harde realiteit is dat het keerpunt er enkel kan komen als ze zich terdege gaan beginnen bewust worden dat zij uiteindelijk het roer van de Titanic in eigen handen hebben. Het is dan ook hoog tijd dat wij de juiste mensen aan het roer brengen en dit niet zien als een gespreksonderwerp maar een probleem.
Doch het woord " probleem " gebruik ik niet graag want in feite is een probleem enkel en alleen maar een probleem wanneer het niet op te lossen valt. In alle andere gevallen is het een obstakel.
6
Doch zolang wij de verkeerde mensen aan de macht laten is het woordje " probleem " zelfs nog een understatement. Uiteindelijk zijn wij de katalysator voor de noodzakelijke veranderingen en zolang we dit niet inzien hebben we wel degelijk een probleem! Onze elitaire vrienden hebben ons namelijk nog maar eens een rad voor de ogen gedraaid en ons ecosysteem ( via de lobbyisten) aan de hoogste bieder verkocht. De globale verhogingen van de temperaturen gaan uiteindelijk tot gevolg hebben dat de volgende wereldoorlog ( die in de lucht hangt) om water en voeding gaat draaien, want op de meeste plaatsen is het grondwater reeds in die mate verdampt dat landbouw quasi onmogelijk is. Want vanwege het klimaat, de droogte, de slechte organisatie van menig landbouw of de politieke instabiliteit zijn er nu al wereldwijd miljoenen mensen die doodgaan van de honger ( men schat dat er elk jaar 5 tot 20 miljoen mensen sterven van de honger ). Uiteindelijk is er globaal gezien eten genoeg voor iedereen, het moet alléén beter beheerd en verdeeld worden. Maar wat doet de politieke elite? In plaats van in de arme landen de mensen daar ter plaatse op te leiden en de landbouw te stimuleren gaan ze in eigen landen - met Amerika en Europa op kop - immense landbouwsubsidies geven, om dan via mega schepen alles ginder te bezorgen. Alles draait opnieuw rond macht en niet om welzijn, want moesten ze die mensen daar ter plekke hebben geholpen met moderne landbouwtechnieken hadden ze dan natuurlijk die landen niet meer in hun macht. Nu kunnen ze zeggen tegen de president van Sierra Leone - voorheen een Britse kroonkolonie - dat ze echt wel medelijden hebben met de bevolking die doodgaat van de honger, maar dat ze toch graag voor hun ingevoerde granen een beetje diamanten in ontvangst zouden willen nemen. ... in feite is dit een moderne vorm van slavernij. Vroeger waren de slaven eigendom van de grootgrondbezitters en nu van het rijke Westen. Maar nu zijn ze nog slechter af want vroeger kregen ze nog voldoende eten en drinken ( anders konden ze niet werken ), nu gaan ze dood van de honger en staat het Westen met een boterhammetje te zwaaien op voorwaarde dat ze dag en nacht in de mijnen willen werken... om dan uiteraard alles af te geven! Ook hier is het weer de typische korte termijn politiek die de bovenhand haalt, doch men vergeet dat Spanje en Italië ondertussen overspoeld worden met Afrikaanse immigranten die eieren hebben gekozen voor hun geld. Men ziet blijkbaar ook niet in dat we nu bezig zijn met fase drie in een evolutie die onomkeerbaar is, namelijk dat die mensen niet meer gaan werken voor ons maar gewoon bij ons gaan komen wonen, en nu het OCMW ( wij in het bijzonder) even gaan laten opdraaien voor hun..." hobby ". Fase één was de ouderwetse slavernij, fase twee was de moderne vorm van slavernij en fase drie ... wel kijk even door uw venster!
7
Men mag toch niet vergeten dat het leven altijd een boemerang is en als je mensen onrecht aandoet, de boemerang wel nog terug komt. Want een rekening kan je uitstellen maar op een dag zal hij, hoe je het ook draait of keert, toch vereffend moeten worden. Welnu, wat is er gebeurd? Onze politieke vrienden hebben het nagelaten om te handelen wanneer het nog mogelijk was en die mensen daar ter plekke te helpen, maar opnieuw gekozen voor het geld en de derde wereld politiek afgestemd op hun natuurlijke rijkdommen ( diamanten, goud, enz... ) en zodoende een ruilhandel gecreëerd waarbij ze in eigen land de landbouwsubsidies zodanig verhoogden dat ook de binnenlandse landbouwers uit de handen van het politiek establishment moesten eten. Natuurlijk lachten ze zich in het vuistje; de boertjes in het binnenland moesten nu overleven op subsidies en waren steeds meer en meer afhankelijk van het systeem, en niet meer zoals vroeger van de kwaliteit van hun producten. In feite kon je vroeger nog spreken over ambachtelijke boter of andere landbouwproducten, nu is de landbouw zodanig geëvolueerd dat men de koetjes en kalfjes niet meer in de weide ziet grasduinen, maar dat ze in boxen gekweekt worden, fabrieken zeg maar! Enerzijds had het politiek establishment nu de controle over de aanvoer in handen en stond de afnemer te trappelen van ongeduld en van de honger, en sprong dan een gat in de lucht als er tenslotte een schip met gesubsidieerd graan aan wal ging. Natuurlijk vond het westen dit " geweldig" maar je vraagt je dan toch af als die mensen dan nog nooit gehoord hebben van het spreekwoord wie laatst lacht, best lacht!
Dat die mensen niet gingen blijven bedelen en ze uiteindelijk eieren gingen kiezen voor hun geld hadden die super bekwame politieke jongens blijkbaar over het hoofd gezien, of hadden ze misschien gedacht dat dergelijke taferelen zich gingen blijven afspelen?
8
Dergelijke taferelen brengen uiteraard met zich mee als je mensen in een positie brengt dat ze niks meer te verliezen hebben dan zijn oorlogen onomkeerbaar. Oorlogen zijn wel van alle tijden maar met de huidige technologische evolutie zijn ze nu van dien aard dat ze één van de grootste acute bedreigingen vormen voor onze planeet. Het is zo dat de intensiteit van menig oorlogen de laatste jaren fel is toegenomen, wat gezien de nieuwe speeltjes van de grote jongens uitermate alarmerend is.
Vroeger werd er gevochten met speer en boog, later met geweren, nog iets later met tanks doch nu zijn we op een punt gekomen waarbij oude gewoontes en nieuwe technologieën één zijn geworden en zodoende onvoorspelbaar. Nu zijn de gevolgen met de nieuwe speeltjes van de grote jongens van dien aard dat de gevolgen niet meer te overzien zijn, waarbij ik toch nog even wil meegeven aan degenen die denken dat het wel allemaal zo’n vaart niet zal lopen. Er lopen op onze aardbol er nog steeds enkele rond die zich blijkbaar ongenaakbaar wanen o.a. eentje in Noord-Korea ( en die kernwapens als hun persoonlijk speelgoed zien en er zo nu en dan eentje laten ontploffen zoals wij vuurwerk laten afgaan met Nieuwjaar). Trouwens wat dacht je dat Saddam Hoessein & Kaddaffi als laatste avondmaal gingen opgediend hebben indien ze over één hadden beschikt. Ik wil er toch nog even op wijzen dat hedendaags er nog steeds 7500 kernwapens strategisch opgesteld staan, waarvan er 2500 binnen de vijftien minuten kunnen gelanceerd worden door één persoon! Concreet betekent dit tegen dat U ongeveer de volgende pagina's hebt gelezen... en alles is weg ! Ook het feit dat de technologische ontwikkelingen van kernwapens zich nog steeds verder zet is alarmerend. Het vernietigend vermogen wordt nog steeds opgevoerd, alsmede de reikwijdte en de precisie. Ik denk dat het dringend tijd is dat de grote jongens eens gaan beseffen dat uiteindelijk oorlogen enkel gewonnen worden door ze te voorkomen. De oorlogen die tot op heden werden gevoerd gingen meestal om macht en grondstoffen (vooral olie). Maar de toekomstige oorlogen gaan niet meer draaien om een luxeproduct... maar om water. Vroeger hadden menig oorlogen - zoals in Irak - een financiële verborgen agenda maar werden met het nodige gevoel voor dramatiek als humaan en rechtvaardig overgebracht, en hadden de Amerikaanse media het feit dat Irak is aangevallen door een oliebaron uit Texas blijkbaar even over het hoofd gezien. Ook verschillende andere oorlogen draaiden uiteindelijk alléén maar om geld, het is dan ook niet voor niets dat geld het slijk der aarde wordt genoemd en geld sowieso door de jaren heen reeds meer verdriet dan geluk heeft gebracht. 9
Hierbij wil ik ook nog even meegeven aan alle mensen die tijdens de verkiezingen bang worden gemaakt dat het geld zal op zijn als je op de verkeerde partij zou stemmen. Welnu, pas als alle bomen op zijn zal ook het geld op zijn! Natuurlijk hebben regeringen in de loop der jaren mensen altijd schrik aangejaagd betreffende een eventuele slabakkende economie en als je niet op de gevestigde partijen ging stemmen je geen werk meer zou hebben, en bij manier van spreken ging dood gaan van de honger. Eén ding is zeker: indien we morgen zouden dood gaan van de honger zal het niet zijn omdat het geld op is maar omdat onze groenten en planten niet meer groeien. Om maar even aan te tonen hoe relatief geld is: zo vroeg men aan Mr Bernanke ( die verantwoordelijk was voor het aanzuiveren van de "160 miljard dollar" schuld van de Amerikaanse multinational AIG ) hoe hij zo’n megaschuld ging kunnen aanzuiveren. “Wel,” antwoordde hij doodleuk alsof het om een potje biljarten ging: " Ik zal naar mijn computer gaan, het bedrag intikken... en op enter klikken". Zodus, als 160 miljard dollar met één klik opgelost is hoeven wij blijkbaar ons nog geen zorgen te maken. Uiteindelijk hebben we maar één echt probleem en dat is dat ons ecosysteem zorgwekkende signalen afgeeft... die genegeerd worden. Zelfs buiten de eeuwige discussie ( van geleerden en politici ) over een half graadje hoger of lager, hebben we nog een veel groter probleem die door niemand in twijfel wordt getrokken ( omdat gelukkig onze grote jongens toch ook nog kunnen tellen ) en dat is onze bevolkingsexplosie! Vanaf het prille begin van onze soort - volgens ramingen meer dan 100.000 jaar geleden — waren er ten tijde van Jules Caesar +/- een kwart miljard mensen op onze planeet. Bij het ontstaan van de Verenigde Staten - in 1776 - was dit ongeveer een miljard. Na de tweede wereldoorlog hebben we een geboorteboomgeneratie meegemaakt en bereikten we ruim de kaap van twee miljard, waarna deze in een gestage groei zich verder heeft ontwikkeld naar meer dan vier miljard en in ons leven is geëxplodeerd naar zeven en binnenkort naar acht. Als we dan even een simpele conclusie maken. Het vergde meer dan 10 000 generaties om de menselijke populatie op een omvang van rond de 4 miljard te brengen, en nu tijdens enkele generaties zijn we van 4 naar 8 miljard gegaan. Als we zien dat onze populatie zich in ons leven heeft verdubbeld en dat zich nog in deze lijn blijft verder zetten, dan zal het niet meer uitmaken hoe warm het is. Ook hier hebben overheden via hun korte termijn visie een groot aandeel in, want wat hebben onze Westerse overheden gedaan om zogezegd de vergrijzing tegen te gaan... de mensen opgeroepen om nog meer kinderen te kopen. ...doch wat was de ware reden?
10
Wel, dat is vrij simpel, om hun winkel te laten draaien! Politici hebben nu eenmaal twee dingen nodig: kiezers en belastingbetalers. De ene om aan de macht te komen en de andere om eraan te blijven. Zo maken ze ons al decennia bang dat we veel kinderen moeten kopen omdat we anders tot ons zeventigste gaan moeten werken en dat anders opa en omaatje gaan doodgaan van de honger. Zo worden senioren ook onrechtstreeks mee opgeroepen om te participeren in deze klucht. Deze oproep is natuurlijk een zoveelste misleiding, want als opa en omaatje zouden doodgaan van de honger zal het niet zijn door een slabakkende economie, maar enkel als onze bomen en planten niet meer groeien. Ik weet nog goed dat ik als klein mannetje op ons pittoresk boerderijtje in de natuur speelde ( mijn vader was veehandelaar ), en ik geen jota begreep van al dat politiek gedoe en amper wist wat het woordje " economie " betekende. Maar voor iemand die is opgegroeid tussen koetjes en kalfjes is liet ook niet zo evident om te begrijpen dat de "economie" ons zogezegde klavertjevier is. Als ik vrij in de natuur rondliep kon ik maar niet begrijpen dat we door onze aarde te verwoesten ( via grondstoffen) ons hachje gingen redden. Ook toen ik klein was, was er al altijd dat gedoe op de T.V. over de economie die weer moest groeien, en dat we met meer en langer moesten werken...ik begreep dat niet. Doch de politieke winkel kan je in feite het best vergelijken met een gewone winkel, zoals een gewone winkel leveranciers en klanten nodig heeft, heeft de politieke winkel ook kiezers en belastingbetalers nodig. Op korte termijn is hoe meer mensen hoe beter om de winkel te laten draaien en vooral om te laten opbrengen, want als je in een gewone winkel maar twee klanten hebt zal het ook niet lang duren. Zo werkt het in de politiek ook … hoe meer zielen hoe meer vreugde! Maar op lange termijn daarentegen, wat normaal niet echt het probleem is van onze politieke vrienden gezien we in ons landje meestal langer aan onze ontbijttafel zitten dan ministers op hun ministerstoel, geeft dat voor de bevolkingstoename wel enorme gevolgen. Al die politieke indianenverhaaltjes over o.a. "begrotingstekort" hebben er wel toe geleid dat we straks met z’n allen kopje onder dreigen te gaan ( het begrotingstekort zal direct opgelost zijn). Ik dacht als alles word geautomatiseerd en gemoderniseerd, en de machines steeds groter worden ( straks lijken tractors meer op bulldozers) waarom moet de bevolking dan nog meer aangezwengeld worden om dat zelfde werk te doen ( ik zag daar gewoon de logica niet van in).
11
Als mijn grootvader vroeger met de paarden ging oogsten ging hij 's morgens vroeg door en kwam 's avonds laat terug, nu rijden ze met die mega-tractors een paar keer heen en weer en is het gedaan ( of is er in ons landje ergens grond bijgekomen? ).
Ook in de visserij is het niet anders, vroeger viste men met de hengel, nu met dynamiet!
Ik vroeg mij dan af als via machines alles 10 keer sneller ging ( om dan nog maar te zwijgen over het dynamietvissen ) waarom hebben we dan in onze nieuwe "moderne" wereld meer mensen nodig? Pas later heb ik gaan beseffen dat wij echter als pasmunt dienden om de politici hun winkel te laten draaien. Dat is ook de reden dat ze in België de stemplicht hebben ingevoerd ( zoals liet boertje zei: "t heeft geen zin dat men zaait als men niet oogst" ) Maar door deze korte termijn strategie van onze elitaire vrienden ( die zich al jaren God de vader wanen) zitten we nu met een situatie waarbij onze " Planet Earth " op exploderen staat! Normaal zou je toch mogen verwachten dat onze politieke jongens iets proberen te verwezenlijken voor hun royale vergoedingen. Welnu, niets is minder waar want wat valt er te bespeuren in de wandelgangen van de Europese overheidsgebouwen... lobbyisten. Door deze bijzonder sympathieke jongens worden onze immense globale problemen qua agendering nog maar eens naar de achtergrond verschoven, en word de bevolkingstoename zelfs onrechtstreeks nog toegejuicht want voor hen zijn wij hun pasmunt om zo hun bazen ( multinationals in het bijzonder ) nog ietsje " bigger" te laten worden. Voor mensen die iets minder verweven zijn met deze lugubere heren die zich in een wereld begeven waar alléén maar over geld gepraat wordt; lobbyisten zijn mensen die vernoemd zijn naar hun werkomgeving namelijk de lobby’s), of met andere woorden de gangen van één of ander overheidsgebouw. Door dat dit hun werkomgeving is en ze eigenlijk geen erkende job of taakomschrijving hebben, hebben ze dan - om het kind een naam te geven - deze heren maar de naam " lobbyist " gegeven ( zoals men tegen iemand die drugs vervoerd ook liever geen drugs-transporteur zegt maar koerier).
12
Doch deze lobbyisten hebben namelijk ook zo’n schimmig beroep, zij dealen dan wel geen drugs maar werken voor nog een veel grotere maffia, namelijk de multinationals die dagelijks onze gezonde lucht vervuilen en rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor de situatie waar we ons vandaag in bevinden. Ook zijn ze mede verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde en staan we zodoende aan de wieg van een nieuw Titanic scenario waarvan de eerste tekenen reeds zichtbaar zijn, maar nog maar eens genegeerd worden (doch nu stevenen we niet af op een ijsberg, maar stevent de smeltende ijsberg op ons af). Welnu, zoals een jager door het bos sluipt, schuimen ook zij de gangen van onze parlementsgebouwen af op zoek naar een gewillige of bij voorkeur gecompromitteerde politicus die wel oor heeft voor één of ander gehaaid praatje en die meestal ook wel, laat ons zeggen... een financieel aangenaam karakter heeft ( er is trouwens de laatste tijd in ons land zoveel te doen rond de wetgeving van prostitutie , ...ze kunnen misschien eens beginnen in hun eigen gangen !). Het zijn namelijk deze lobbyisten die voor een groot deel alle beslissingen qua wetgeving en subsidies mede bepalen, om niet te zeggen volledig! Het zijn ook deze lieve jongens die er voor zorgen dat onze groene economie tot op hedendaags word geboycot en nog altijd van hogerhand tegengewerkt wordt. Hierbij wil ik je een voorbeeld geven van een gezin in Amerika die volledig milieubewust wilde leven en zich enkele zonnepanelen hadden aangekocht om zo over de nodige elektriciteit te beschikken voor hun huis alsook voor hun elektronische wagen. Het enige probleem voor andere - die ook zo wilden leven was dat deze elektrische wagen maar in 200 oplagen was gemaakt. Toen de reporter vroeg waarom de fabriek had gestopt met deze wagens, bleek het dat de overheid - onder druk van de olie-lobby - de subsidies plots aan dit bedrijf had stop gezet. In feite liggen de zaken vrij simpel. Indien er voldoende politieke goodwill is kunnen we met z’n allen genieten van een energiebron die een miljoen keer meer energie biedt dan degene die we nodig hebben, namelijk de zon! Als ik zo soms die politici in volle glorie bezig zie vraag ik mij toch dikwijls af; wanneer gaan die jongens het toch eens snappen dat de oplossing met enige goodwill in feite simpel comme bonjour is? Maar het is aan ons om er niet te veel op te hopen dat ze het gaan snappen maar met z’n allen op de juiste mensen te stemmen om zodoende druk uit te oefenen tot dat ze het snappen. Door voor de juiste partijen te gaan kiezen creëren we niet alleen voor deze mensen een mogelijkheid om hun werk te doen, maar zetten zo ook de andere partijen onder druk om eindelijk eens samen het grotere plaatje te zien. Want als we moeten rekenen op de goodwill en de snelheid van onze huidige politieke jongens dan weten we al hoe laat het is.
13
Zo bestaat er in ons land een grapje over het feit dat ze al jaren bezig zijn met het snelrecht - een wet waarbij rechters onmiddellijk beslissingen kunnen nemen - waarop een journalist vraagt aan de bevoegde Minister als dat snelrecht er nu nog komt of niet; waarop hij antwoordt ja ja maar nog niet zo snel. Als we het politieke landschap in ons kabouterlandje even in aanschouw nemen komen we tot de verrassende constatatie dat we zelfs meer ministers en ministeriële postjes hebben dan in Amerika ( die ons landje gemakkelijk in hun broekzak kunnen steken), als we dan ook nog weten dat ongeveer de helft van onze actieve bevolking rechtsreeks of onrechtstreeks voor de overheid werkt en zich ook zodoende automatisch minder kritisch opstelt, besef je hoe ons landje politiek geïndoctrineerd is. Voeg daar dan nog eens aan toe dat liet politieke hart van Europa in Brussel ligt, dan is het nogal logisch dat we met z’n allen gebukt gaan onder het politieke establishment en de politieke belangen primair zijn op de onze! Zodus, om niet verzeild te raken in oeverloze politieke en wetenschappelijke discussies en we ons even willen beperken tot de feiten ( die zelfs voor onze politieke vrienden duidelijk en te begrijpen zijn), kunnen we er niet om heen dat het twee voor twaalf is en we enkel ons hachje nog kunnen redden door massaal wakker te schieten en de feiten te zien zoals ze zijn, en niet zoals we ze zouden willen zien. Dat de politici ook kinderen hebben en ze door hun dralen en halve maatregelen ook hun eigen kinderen mee in de ravijn sleuren hebben ze blijkbaar nog niet bij stil gestaan, maar politici zijn door hun cultuur zodanig korte termijn geïndoctrineerd dat ze mede verblind door macht en geld het grotere plaatje gewoon niet meer zien. Het siert Al Gore dat hij ook vanuit zijn hart opkomt voor onze leefwereld, maar als geboren en getogen politicus - zijn vader was ook een senator - is zijn politieke roots uiteraard nog altijd mee bepalend in zijn manier van doen. Zo spreekt Al in zijn boek over het feit dat het onze morele plicht is om iets te ondernemen. Doch wil ik even meegeven dat het niet alleen onze morele maar vooral onze intellectuele plicht is. Stel je nu voor dat uw kind op een druk bereden baan staat, dan kan je toch ook niet spreken over een morele plicht, maar is het in de eerste plaats onze intellectuele plicht om te reageren. Het grote verschil tussen morele en intellectuele plicht is de hoogdringenheid, bij morele is het meer een lange termijn plicht, doch gezien het ook mijn intellectuele plicht is en ik zelf ook - zoals waarschijnlijk de meesten onder u - kinderen heb, zie ik het dan ook als mijn plicht om zelf de koe bij de horens te vatten en heb dan ook beslist om een organisatie op te richten die ik fulltime zal besturen alsook lezingen zal geven. Ik heb namelijk al altijd een sterk gevoel voor rechtvaardigheid gehad en heb mij dan ook reeds van jong af aan verzet tegen machtsmisbruik, dit resulteerde echter na menig jaren van innige strijd in een, laat ons zeggen... time-out.
14
Doch tijdens deze "break" begon ik me meer en meer bewust te worden dat dit machtsmisbruik niet enkel de rechten van de mens in gevaar bracht, maar dat machtsmisbruik uiteindelijk aan de basis ligt voor alle mondiale problematiek. Het is zo dat ik tijdens mijn "break" over een zee van tijd beschikte en mij heb verdiept in boeken en reportages betreffende milieuproblematiek die mij voorheen nochtans wel bekend waren, maar blijkbaar toch niet in die mate om er voldoende de ernst van in te schatten. Ik die dagelijks alle reportages daaromtrent op T.V. volgde, was verbaasd dat we moeder natuur al in die mate onderuit hadden gehaald dat we - zij het onbewust - onszelf en onze kinderen reeds in een situatie hebben gebracht die " incroyable mais vrai " is ( met Katrina als aperitiefhapje). Enerzijds "pushen" we door de immense bevolkingstoename onze planeet tot de limiet en anderzijds brengt onze stijgende vraag naar grondstoffen de planeet steeds meer en meer tussen hamer en aambeeld ( een situatie die onmogelijk zo verder kan). Onze bevolkingstoename is u wel bekend en betreffende onze ecologische voetafdruk is 1,8 ha wereldwijd de gemiddelde voetafdruk, ...terwijl wij hier in België goed bezig zijn met 4,4 ha trekt Amerika de staak volledig uit met 9,6 ha.
Over de gevolgen daaromtrent proberen wereldwijd politici en wetenschappers - die in veel gevallen betaald worden door de overheid - de problemen zoveel mogelijk te minimaliseren en voor zich uit te schuiven en qua confrontatie te beperken tot feestjes zoals in Kopenhagen. Eigenlijk kan je de principiële ingesteldheid van onze politici het best vergelijken met het water die naar de zee stroomt, wanneer het water nog rechtstreeks van de bron komt is het puur en maagdelijk doch hoe dichter het bij de zee komt hoe vuiler en viezer liet wordt. Blijkbaar hebben onze geleerde jongens nog steeds niet door dat ze de "software" van onze planeet naar de knoppen aan het helpen zijn, maar uiteraard is het niet zo evident om iemand iets te laten begrijpen als zijn salaris afhankelijk is van het niet begrijpen ervan. Als we het politieke spektakel in Kopenhagen met pijn in het hart hebben aanschouwd, was het theatraal optreden - van mensen die met hun privéjet even een tussenlanding hadden genomen voor een " koffiebreak " - zowel pijnlijk als intriest toen we zagen hoe we door het politieke establishment als "onderhandelingswaar" werden gebruikt. Ik kreeg dan ook bij gans dit georkestreerd schouwspel een Titanic déja-vu gevoel, toen de muziekkapel ook bleef spelen terwijl ze aan het zinken waren. Het is dan ook mijn bedoeling om via de organisatie in een joint venture met andere groen gerelateerde organisaties deze problematiek aan te pakken. Het is dan ook vooral mijn intentie om via mijn boek iedereen wakker te schudden en hopen dat de mensen niet alleen intellectueel maar ook met hun hart achter de organisatie gaan staan om zo alsnog een " Titanic " scenario af te wenden. De grootste kunst zal er in bestaan om de mensen de realiteit te laten inzien zonder dat ze daarbij direct van ontkenning naar ontreddering gaan.
15
Het probleem is dat we zo vasthouden aan onze vastgeroeste materialistische "way of life" dat we zelfs een wat simpeler leven met wat minder luxe ( maar die nochtans een veel diepere betekenis en belevenis zou hebben) niet eens overwegen. Welnu, ik heb goed nieuws voor degenen die het toch eens willen proberen. Ik heb namelijk enkele jaren geleden mijn grote liefde leren kennen in Roemenië en had voorheen ook geen flauw benul dat de kracht van de liefde zo sterk kon zijn. Het was alsof ik zweefde en niets meer nodig had om te "leven" ( geen eten, geen drinken, geen slaap en al zeker geen luxe ). Ik sliep gemiddeld zo’n 3 uur per nacht maar was fitter dan ooit, het klinkt misschien nogal ongeloofwaardig maar liet was wel degelijk zo. 's Avonds ging ik naar de tearoom waar Nadia tot 12 u werkte en nadien gingen we dan nog samen iets drinken of bleven soms gewoon nog enkele uren praten in de camionette! De reden dat we daar met een camionette waren was omdat we daar in feite waren voor zaken en ik zo Nadia heb leren kennen. Ik was in feite meegegaan als tweede chauffeur naar Roemenië om met mijn compagnon in één keer naar ginder te rijden en zodus om een lang verhaal kort te maken; het was puur toeval dat ik Nadia daar leerde kennen en stond logischerwijze iedere morgen samen op met mijn compagnon, maar ging toch iedere nacht op stap met Nadia ( soms sliep ik zelfs niet). Vandaar dat ik gemiddeld maar 3 u. sliep, maar waar zit nu de moraal van het verhaal? De reden dat ik dit vertel is om maar even aan te tonen dat geluk in uw hart zit en dit uiteindelijk ook de echte kracht en de ware zin van het leven is en je mag nog zoveel materialistische compensaties aanwenden als je maar wil...dit zal nooit op dezelfde manier uw hart vullen! Maar als we er niet gaan in slagen om in de nabije toekomst onze levensvisie te herzien en de kracht niet gaan vinden om ons denkend vermogen om te zetten in daden, gaat het licht sowieso uit. We mogen toch vooral niet vergeten dat onze planeet "une piece unique" is en de enige planeet die voorzien is van 70 % water en over het juiste klimaat beschikt die we als basiselementen nodig hebben voor alle levende organismen. Maar als we dit laten ontnemen door mensen die verblind zijn door macht, zijn wij in feite onrechtstreeks mede verantwoordelijk door voor deze mensen te kiezen (zoals ze in Amerika Georges Bush nog eens verkozen). Het is nu aan ons om toch even de tijd te nemen om alles even op een rijtje te zetten om zodoende tot de constatatie te komen dat als we nu niets gaan doen het "Closing-time " zal zijn (want geloof me vrij, we zitten al in extra-time ). Waarschijnlijk hadden de politieke machthebbers liever nog een ietsje langer hun fameuze kasteelherenmentaliteit toegepast zoals in den goeie ouwe tijd toen de kasteelheer nog zei tegen de pastoor: " Hou jij ze een beetje dom, ik zal ze wel arm houden! ".
16
1
Maar ik wil toch nog even meegeven aan alle internationale politieke hoogheden die nog steeds denken dat ze in hun ene hand de zon hebben en in hun andere de maan: "De man die zich zelf overwint is sterker dan degene die een stad inneemt " Maar de druk om die jongens te overtuigen moet vanuit het volk komen en ik ben er nog steeds van overtuigd als we er echt vol voor gaan we alsnog " planet earth " kunnen redden, tenminste als we er vol voor gaan! Hierbij wil ik je enkele tips geven: o o o o o o
gebruik zonne-of windenergie en recycleer zoveel als mogelijk. koop een elektrische wagen of maak meer gebruik van het openbaar vervoer inspireer zo veel mogelijk mensen om dit te lezen ga op internet en activeer anderen " to join the club " plant bomen, ...massa’s bomen ( bomen zijn de longen van onze aarde). probeer zo veel mogelijk kennis te genereren en zet uw kennis om in daden!
Doch feit is dat wij er voor gaan moeten zorgen dat er verandering komt in de korte termijn visie van onze politieke vrienden, die we hard zullen nodig hebben om onze autobiografie alsnog te beëindigen met een " happy end “. We zullen daarbij uiteraard afhankelijk zijn van politieke goodwill, maar de politieke elite mag vooral niet vergeten dat politieke goodwill..." recycleerbaar is". We mogen wel enig gevoel voor humor behouden maar ik kan mij toch voorstellen dat er waarschijnlijk al mensen zijn die zich de vraag beginnen te stellen kunnen we alsnog het schip redden? Welnu, een makkie zal het niet worden maar Nelson Mandela is er met Zuid-Afrika toch ook in geslaagd om het ondenkbare te realiseren, en Obama heeft de sleutels van " The White House " ook zomaar niet gekregen en Armstrong ging zelfs nog een stapje verder en deed even de "moonwalk“!
N.B: doch is het nu aan ons hoe we de geschiedenis zullen ingaan, De mensheid of het mensdom… Het volledige script - het boek - komt binnenkort uit.
Reacties: https://www.facebook.com/pages/Gino/1633078090258005?ref=hl
17
