De brede marmeren schouw werd gevonden bij ‘t Achterhuis in Udenhout. Yvonne: “Eerst wilde ik zo’n hoge zandstenen schouw maar bij nader inzien vind ik deze veel beter passen.”
Tijdloos wonen in een monumentale hoeve
Hoe groot kan een boerderij zijn? Yvonne en Frits van Rees Vellinga bewonen met hun zoon van veertien en dochter van negen de achterzijde van een reusachtige boerenhoeve. Ooit waren dit stallen en een schuur. Na een omvangrijke renovatie zijn die veranderd in een gezellige woning met een stoere landelijke uitstraling, maar vol modern comfort. Tekst: Monique Geertsen Fotografie: Sarah van Hove
februari-maart april-mei 2009 | 163
Foto boven: beneden zetten de gestripte houten balken de toon. Door een droogijsprocedé werd het hout bij het strippen niet beschadigd en zien we het in zijn oorspronkelijke staat, inclusief zwarte vlekken van olielampjes en schuurplekken van de koeien. Foto onder: hoe twee totaal verschillende stijlen geslaagd kunnen samengaan: een elegante Chinese lamp en een stoere, landelijke vaas.
E
en groene oase in hartje Randstad. Waar ooit kasteel Adegeest stond, vinden we nu de woonboerderij van de familie Van Rees Vellinga. Eigenlijk is het het oude deel van de boerderij, waar vroeger de stal was. De hoofdwoning is niet hun eigendom en heeft andere bewoners. De boerderij ligt verscholen achter oude bomen en hagen, uitlopers van het park dat vroeger tot het landgoed Adegeest behoorde. De boerderij in de vorm zoals de familie ze aantrof, stamt uit 1890. Het is een prachtig monument uit vervlogen tijden met roomwitte gevels en luiken in oud Delfts Groen. Dat fraaie uiterlijk heeft de boerderij te danken aan de zorgvuldige restauratie door de nieuwe bewoners. De sfeervolle kenmerken van de oude hoeve werden zorgvuldig in ere hersteld. Buiten én binnen. Voorbestemd “We woonden al in de buurt”, vertelt Yvonne. “We woonden heel leuk maar waren uit onze jas gegroeid. Dus besloten we te verkassen. Frits en ik hebben op onze huizenjacht heel wat fietstochten gemaakt door de omgeving. Maar toen we hier bij het hek kwamen, zeiden we tegen elkaar ‘als dit ooit eens wordt verkocht?’ En geloof het of niet maar later die week zagen we dat het te koop stond. Of het voorbestemd was!” Yvonne viel voor de landgoedsfeer, de oude bomen en een woonruimte boordevol mogelijkheden. Maar volgend op de koop in 2006 lag er eerst een gigantische berg werk op hen te wachten. En voordat alle plannen en vergunningen rond waren en de verbouwing kon beginnen waren ze zomaar een jaar verder. In mei 2008 kon de familie haar totaal vernieuwde boerenwoning eindelijk betrekken. Vinger aan de pols Yvonne: “We hebben alles onder handen genomen. Vloeren, wanden, riolering, elektronica, badkamers, keuken, echt alles. Bij het wegbreken van een verrotte steunbalk ontdekten we helaas asbest in de tussenlaag naar de eerste verdieping. Noodgedwongen hebben we die hele laag weggehaald, de hele zolder gestript en opnieuw ingevuld. Het was een
164 | WONEN
Landelijke stijl
De keuken is gezellig en robuust. De schemerlampen komen van ’t Achterhuis in Udenhout. De kroonluchter werd in België gekocht. Op de keukenvloer liggen gebakken tegels. “Ze hebben de uitstraling van oude kasteeltegels maar doordat ze niet poreus zijn, kunnen ze gewoon worden gedweild. Wel zo praktisch.” De op maat gemaakte eettafel van ruw eikenhout op een smeedijzeren onderstel komt van The Green House in het Belgische Hoogstraten. De comfortabele zwarte kuipstoelen zijn van Diez.
april-mei 2009 | 165
Het keukenplafond bestaat uit drie parallelle bogen. “Dit gewelfde plafond hebben we zo aangetroffen. We waren er meteen weg van. Toch hebben we een deel moeten egaliseren om spotjes in te kunnen bouwen.”
166 | WONEN
Landelijke stijl
Foto boven: achteraan in de keuken staat een fornuis van Lacanche: “Mijn kooklocomotief voor koken, bakken, wokken en grillen”, aldus Yvonne. Op de achterwand van de schouw prijkt een foto van een sfeervol gedekte tafel. De foto is genomen door Frits in een New Yorks restaurant waar het echtpaar naartoe was gegaan om even uit te blazen na de verbouwing. Foto onder: de landelijke keuken werd gemaakt door Jet Keuken- en Interieurbouwers uit het Belgische Vosselaar. Het bedrijf tekende ook voor de maatwerkkasten in de slaapkamers.
zware tijd. Ik liep van hot naar her om van alles uit te zoeken. Gelukkig liep alles volgens planning.” Yvonne hield bouwvergaderingen met architect en aannemer en hield zo de vinger aan de pols. “Ik was hier wel drie keer in de week te vinden.” Als projectarchitect was Harold Helmholdt ingeschakeld van Architektenburo J.J. van Vliet bv uit Leidschendam. Hij zorgde voor het behouden en terughalen van de boerderijsfeer in een moderne comfortabele woning van de eenentwintigste eeuw, compleet met lichtplan, vloerverwarming en allerlei andere vernuftige oplossingen. Stoer “Rond achttienhonderd was de schuur vergroot voor landbouwwerktuigen”, vertelt Harold. “De spanten in de nok bleken vóór die tijd veel lager te hebben gezeten. Die hebben ze opgetild en verlengd.” Door al dat ‘knip- en plakwerk’ waren de balken er niet mooier op geworden. Dat bleek toen ze weer tevoorschijn werden gehaald vanachter schrootjeswanden waarachter ze jarenlang verstopt hadden gezeten. “We wilden alle balken weer terug in het zicht brengen. Maar de balken bovenin bleken erg lelijk door de vroegere reparaties en dus hebben we ervoor gekozen om ze wit te verven. Maar beneden hebben we de balken van hun verf ontdaan en zo teruggebracht tot hun ruwe staat. Dat gebeurde met een droogijsprocedé. Vergelijk het met zandstralen, maar dan met fijne ijskristallen onder hoge druk waardoor de verf samentrekt en er gemakkelijk af te halen is. Daardoor is het ruwe onbehandelde hout eronder niet beschadigd en zien we het in zijn oorspronkelijke staat, inclusief zwarte vlekken van olielampjes en schuurplekken van de koeien.” Dat was ook precies wat Yvonne en Frits voor ogen hadden. “Het was een stal geweest en dat stoere en ruige uit de begintijd moest zichtbaar blijven, vonden we.” Er kwamen vloerlampjes onder de balken in de woonkamer om met hun strijklicht de balkenstructuur nog extra te benadrukken.
april-mei 2009 | 167
De balken op de bovenverdieping zijn allemaal weer in het zicht gebracht en wit geschilderd, zelfs in de badkamer en het toilet
168 | WONEN
Landelijake stijl
Tussen de ouderslaapkamer en de slaapkamer van de dochter ligt de badkamer in lichte grijsen beigetinten, geïntegreerd tussen de witte balken.
Baden in licht De balken op de bovenverdieping zijn allemaal weer in het zicht teruggebracht en wit geschilderd, zelfs in de badkamer en het toilet. Boven was ook ruimte voor nieuwe ideeën. Alles moest immers opnieuw worden opgebouwd en ingevuld. Harold wilde boven meer licht binnenbrengen. Dat deed hij door op de eerste verdieping een trap te bouwen van RVS en eik, met wanden van dik glas. De trap mondt uit in een loopbrug. Daarachter bevindt zich het kantoor van de heer des huizes. Een fraaie verbintenis van klassiek – de witte spanten en balken – met modern-industrieel. Overdag baadt deze transparante vide in het licht via de dakramen, ’s avonds lijkt ze dankzij dimbare verlichting wel een kroonluchter. China Voor de verdere invulling en aankleding van het interieur schakelden de bewoners Bernadette de Blieck in, van Smeele en De Blieck uit Rotterdam. Yvonne: “Ik had al wel veel ideeën, maar Bernadette maakte er een eenheid van. Vaak droeg ze betere opties aan. Dit soort combinaties zie je zelden in een winkel; het is heel moeilijk voor te stellen hoe dat thuis zou staan. Zij zag dat wel. Zo wees ze erop dat veel oversized moest zijn om de ruimtes te vullen.” Samen met het schildersbedrijf maakte Bernadette een plan voor de kleuren en zorgde ze voor eenheid in het hele huis. De keuze viel op kalkverven, met als basiskleuren Chalk en Mouse van Painting the Past. Ook zocht Bernadette de meubels mee uit en adviseerde ze over het combineren van de stoere landelijke meubelen met de fijne Chinese meubelen en voorwerpen, die getuigen van de liefde van Yvonne en Frits voor China. Frits heeft er handelsbetrekkingen en Yvonne is geboren en getogen in Hong Kong. Thuis “Eigenlijk hebben we binnen de oude gevels een geheel nieuwe woning gebouwd”, concludeert Yvonne. “Een nieuw huis in een oud jasje dus. Maar vanaf het allereerste begin dat we hier woonden, was het meteen echt ‘thuis’.” ❚
april-mei 2009 | 169
