Tijd. maken. kun je. Een bijzondere reis naar Aruba. MijnSherpa zoveel meer dan een intranet

November 2015, nummer 4

Tijd maken

Een bijzondere reis naar Aruba MijnSherpa zoveel meer dan een intranet Maarten Teuben over zijn neef Louis: “Hij herkende mijn stem, dat verraste me”

www.sherpa.org

kun je

Contact Sherpa Larenseweg 30 1221 CN Hilversum 035 - 646 36 46 www.sherpa.org www.facebook.com/SherpaZorg Twitter @Sherpa_zorg Sherpa Zorgbemiddeling Larenseweg 30 035 - 646 37 52

In dit nummer Voorwoord, contact, colofon

1

Actueel

2

Maarten Teuben over zijn neef Louis:

1

“Hij herkende mijn stem, dat verraste me”

3,4

Tijd kun je maken

5,6

Sherpa’s opleiding Gehandicaptenzorg

6

Maak kennis met de crisisopvang

7

Een bijzondere reis naar Aruba

8

Maak jij het onderwerp kinderwens bespreekbaar?

9

De rugzak

10 en in Topper

Agenda + fotoverhaal Topper, het cliëntenblad

Eigentijds leren Dit jaar zijn we gestart met het online leren. We horen enthousiaste reacties over de e-learning modules: “Een heel prettige manier van leren”, “Je kunt het in je eigen tempo doen en heel gemakkelijk terugbladeren, als je iets niet begrijpt”, “Ik had verwacht dat de toets lastig zou zijn, omdat er vrij veel theorie in de module zit, maar ik heb het toch in één keer gehaald”. Met e-learning zijn collega’s dus blij. Het aanmelden verloopt echter minder soepel, omdat we nu nog via externe uitgevers inloggen. Daar komt gelukkig verandering in! Momenteel zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor een eigen Sherpa leeromgeving. Hierin kan elke medewerker de trainingscatalogus bekijken, zijn eigen afgeronde en geplande trainingen bekijken, een e-learning module

11, 12 alle overige pagina’s

Voorwoord volgen of bijvoorbeeld het lesmateriaal gemakkelijk inzien. Medewerkers kunnen op deze manier gebruik maken van een eigentijds, aantrekkelijk en flexibel leeraanbod. We hebben verschillende collega’s betrokken bij de keuze van het programma. Begeleiders hebben unaniem gekozen voor het meest gebruikersvriendelijk programma. In januari krijgen alle medewerkers toegang tot hun eigen leeromgeving en gaan we stapsgewijs de catalogus en planning in­vullen. En … binnenkort maken we ook de nieuwe naam bekend!

Jeanett van Swinderen manager Personeelsontwikkeling

Vertrouwenspersonen Cliënten (en vertegenwoordigers): Jan de Vries 06 - 41 82 95 86 Ria Bouwhuis 06 - 10 85 46 11

Medewerkers: Jacquelien van Dijk 06 - 57 31 86 97 Anneloes Taekema 06 - 53 36 89 95 Een goed idee? [email protected]

Colofon Deze uitgave van Sherpa verschijnt vier keer per jaar. Het biedt cliënten, hun vertegenwoordigers, medewerkers, vrijwilligers en andere relaties de mogelijkheid om Sherpa van dichtbij mee te maken. De redactieraad bestaat uit medewerkers, cliënten, verwanten en vrijwilligers van Sherpa. Hoofdredactie Tom van Haren Coördinatie en eindredactie Anneke Veening en Janneke Houtstra De redactie stelt redactionele inzendingen op prijs, maar heeft het recht teksten te redigeren en in te korten. De redactie is niet aansprakelijk voor uitspraken of meningen van geïnterviewden. Redactieadres Sherpa, afdeling Communicatie Postbus 1090, 1200 BB Hilversum 035 - 646 42 94/58 [email protected] Grafisch ontwerp en opmaak BADE creatieve communicatie Oplage 5.250 exemplaren Volgende kopijdatum 14 januari 2016 Druk Practicum, Soest Foto beide covers: Bettina Traas

MijnSherpa:

Actueel

zoveel meer dan een intranet

2

Het intranet van Sherpa is verouderd en voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd. Zo kan een gebruiker alleen berichten plaatsen via de beheerder en vind je er vooral statische informatie en links. Niet iedereen brengt dagelijks een bezoek aan het intranet. Dat is jammer, want het intranet zou een plek moeten zijn waar de werkdag begint. Met directe toegang tot je e-mail, Cura en de Kwaliteitswijzer. Een plek waar je informatie kan vinden, die is afgestemd op jouw interesses en specialisme. Maar ook een plek waar je zelf informatie kunt brengen en in gesprek kunt gaan met je collega’s. Zo’n uitgebreid intranet noemen we een medewerkersportaal, dat bij ons MijnSherpa gaat heten.

“Begin 2015 zijn we gestart met het project medewerkersportaal” vertelt Nancy van der Windt, project­leider en communicatieadviseur bij Sherpa. “Er zijn workshops georganiseerd met diverse thema’s, zoals samenwerken, primair proces en ondersteunende diensten. Hier waren ongeveer 100 medewerkers uit alle lagen van de organisatie bij betrokken. Zij konden tijdens die workshops actief meedenken en aangeven wat voor hen belangrijk was. Zo zijn we er zeker van dat er straks een portaal komt waar iedereen tevreden mee kan zijn”.

Beter samenwerken

Binnenkort zal het nieuwe medewerkersportaal geïntroduceerd worden. We noemen het portaal ‘MijnSherpa’ omdat het echt een startpunt is van de dag, waar jij informatie kan vinden

die voor jou relevant en interessant is. In de eerste fase wordt gestart met een aantal belangrijke functionaliteiten: nieuws, collega’s vinden, discussiëren en het serviceplein. De eerste fase zal enkele maanden duren. Daarna worden functionali­ teiten toegevoegd die het samenwerken nog gemakkelijker maken. Denk aan samenwerken in documenten en project- en teamsites. Een kleine groep medewerkers heeft tijdens een demosessie al kennis kunnen maken met MijnSherpa en de reacties waren erg positief. “Vooral het makkelijk vinden van collega’s, de gespecialiseerde nieuwskanalen en zelflerende zoekfunctie zijn een flinke verbetering” aldus Anny Bremmer, adviseur arbeidsvoorwaarden bij Sherpa.

Hulp van collega’s

Omdat het wegwijs worden in een nieuw systeem niet voor iedereen even makkelijk is, zijn er dertig ambas­sadeurs aangesteld. Zij zijn betrokken bij het testen van Mijn­ Sherpa, om zo eventuele ongeregeldheden uit het systeem te filteren. Daarnaast volgden ze een training om vragen van collega’s snel te kunnen beantwoorden. MijnSherpa zal zich in de komende periode ontwikkelen tot een plek waar medewerkers een antwoord op al hun vragen kunnen vinden, maar ook collega’s kunnen ontmoeten. Met de introductie van MijnSherpa wordt daarom een belangrijke stap gezet op het gebied van effectief samenwerken en tijd besparen.

Maarten Teuben over zijn neef Louis:

“Hij herkende mijn stem, dat verraste me” 3

“Ik wist weinig van mijn neef Louis toen ik hem ruim 32 jaar geleden voor het eerst bezocht, samen met mijn oom en mijn moeder”, vertelt Maarten Teuben. “Toen mijn oom een halfjaar daarna plotseling overleed, viel er een gat in de zorg. Ik bood mij aan als Louis’ mentor. Louis is ernstig meervoudig beperkt. Toen ik eens in gesprek was met zijn groepsleider, kwam Louis me speciaal opzoeken. Hij herkende mijn stem, dat verraste me.” Tekst: Henrique Staal Foto: Arthur de Mie

kleding scheurde, en we gingen op zoek naar de oorzaak. Dat was een zaak van observeren en interpreteren. Wij kwamen erachter dat Louis niet houdt van knopen en dat smalle bandjes hem ook mateloos irriteren. Nu koop ik normale, kleurrijke kleding voor Louis, maar zonder knopen en zonder smalle bandjes. Hij scheurt zijn kleding nauwelijks nog.”

ik ooit ook in de zorg terechtgekomen”, lacht Maarten. “Ik werkte in de verzekeringen en was bezig met wiskunde. Nu werk ik niet meer met cijfers maar met mensen. Toen ik in 2009 bij Sherpa ging werken, vond ik op de Zwinstraat 6 ook een plek voor Louis. Uiteindelijk wonen we bij elkaar in de buurt en zien elkaar geregeld. ”

Een band opbouwen

Stroming van de lucht

“Mensen denken soms dat je met Louis geen relatie kunt opbouwen, maar dat is zeker mogelijk”, verzekert Maarten. “In de begintijd, in de jaren tachtig, moest ik per trein vanuit mijn provincie Friesland via Amersfoort naar Noord-Holland

Binnenkort gaan Louis en ik op vakantie: we varen een weeklang met de Henry Dunant. Ik heb geen idee wat Louis meekrijgt van zo’n week. Hij geniet in elk geval wel van het buitenzijn, en van de stroming van de lucht tijdens het varen.”

“Louis is mijn maatje, op zijn manier. Dat betekent veel voor mij.”

4

Louis en Maarten

Zorg voor Louis

Maarten werd mentor van Louis toen zijn vader begin 1983 onver­ wacht overleed. “Ik wist niet waaraan ik begon”, lacht Maarten. “Sinds begin dit jaar ben ik bewind­voerder van Louis en regel ik alle zaken voor hem, ook zijn financiën. Tot die tijd nam ik alle beslissingen die het welzijn van Louis aangingen. Toen zijn loopmobiliteit sterk achteruit ging, regelde ik voor hem bijvoorbeeld een fun2go-fiets. Zo krijgt hij, door mee te fietsen, toch zijn lichaamsbeweging.” “Louis droeg altijd zogenaamde scheurpakken, in afschuwelijke bruine en grijze kleuren. Ze waren bijna niet kapot te krijgen. De begeleiders en ik waren benieuwd waarom Louis zijn

Familieverhaal

“M

aarten Teuben (66) werkte als flexwerker voor Sherpa tot hij in 2014 met pensioen ging. Zijn baan stopte, maar Maarten zit allesbehalve stil. “Ik verzorg als vrijwilliger van het Rode Kruis vakanties voor mensen met een meervoudige beperking”, vertelt Maarten enthousiast. “Daarnaast ga ik mee met vakanties van De Zonnebloem, voor mensen met een fysieke beperking. Vanaf december doe ik twee maanden lang vrijwilligerswerk in een Nederlands verpleeg- en verzorgingstehuis in Australië. En zo meteen fiets ik even langs vluchtelingenwerk. Misschien kan ik nog iets betekenen voor vluchtelingen.”

reizen om Louis te bezoeken. Ik reisde minimaal eenmaal per maand naar hem toe. Als ik na een vergadering van de familieraad de laatste trein naar huis niet meer kon halen, overnachtte ik bij het groepshoofd. Ik wandelde en fietste met Louis, zo bouwden we een band op.” “Louis vierde op zijn groep in die tijd een keer het Sinterklaasfeest. Iedereen had een gebakje gekregen en at, maar Louis wachtte, alsof hij in de gaten had dat ik nog zou komen. Pas toen ik me meldde voor het feest, at hij tevreden zijn taart. Toen wist ik dat ik meer voor hem beteken dan alle anderen die hem zorg verlenen. Hij maakt duidelijk onderscheid tussen anderen en mij.” “Door het contact met Louis ben

“Louis is mijn maatje, op zijn manier. Dat betekent veel voor mij. We wandelen en fietsen, en we lunchen elke vrijdag in het Grand café van Amerpoort. Ook gaan we samen naar evenementen. Daarnaast zit ik in de vertegenwoordigersraden vanEMB, Werk en Dagbesteding. Deze raden kunnen deze bijdragen in de zorg aan verwanten goed gebruiken.” “Louis stelt het op prijs dat ik er voor hem ben: hij waardeert mij. Het geeft me voldoening als Louis laat merken dat hij mijn aanwezigheid waardeert. We zitten ook op een speciale manier naast elkaar: ik sla mijn arm om hem heen, en dat vindt hij heerlijk. Louis knuffelt dan en schatert van plezier.”

Natalie Nikkels en Janny de Jager

actueel

5

Tijd kun je maken Individuele begeleidingsuren zijn van groot belang om cliënten optimaal te kunnen helpen om zichzelf te ontplooien. Daarom besloot teammanager Janny de Jager een tijd geleden met haar teams het roer – en het rooster – om te gooien. Met succes, want zowel cliënten als medewerkers geven inmiddels aan profijt van de aanpassingen te hebben. Tekst: Karien Ris Foto: Bettina Traas

“Aanvankelijk werkten we op de Wezeboom en de Haagwinde in Eemnes met twee verschillende teams. Wat mij opviel, was dat be­ geleiders soms een hele dag op een locatie moesten zijn, omdat één van de cliënten niet naar dagbesteding ging. Gevolg hiervan was dat vrijwel alle beschikbare uren begeleiding waren ingepland en er weinig ruimte was voor extra activiteiten en individuele begeleiding, terwijl veel cliënten juist daaraan behoefte hadden. Dat moest beter kunnen”, vertelt Janny. Eerst maakte Janny samen met haar teams en Elsbeth Bank, adviseur LVB (licht verstandelijke beperking), een inventarisatie van de verschillende ondersteuningsvragen van de

cliënten. Welke ondersteuning hadden zij nodig? Wat zouden zij graag doen? Maar minstens zo belangrijk: er werd gekeken naar de kwaliteiten van de begeleiders binnen de teams, waardoor er een match gemaakt kon worden tussen de verschillende ondersteuningsvragen en de begeleidingsstijlen van de medewerkers. Vervolgens werd er een basisrooster gemaakt door het team en Janny, waarbij ze in de eerste plaats keken naar de indicaties van de cliënten en het aantal uren begeleiding dat daar per cliënt bij hoorde. Ook de roosterwensen van de teamleden speelden een rol. Het uitgangspunt bij het opstellen van het nieuwe rooster was, dat er naast het vaste basisrooster een aantal flexibele uren vrijgemaakt kon worden om cliënten gerichter en

één op één te kunnen begeleiden.

Cliënt echt centraal

Al snel werd duidelijk dat voor het samenstellen van een optimaal rooster intensievere samenwerking tussen beide locaties nodig was. Daarin was Janny heel stellig. “Ik heb aangegeven dat iedereen op beide woningen inzetbaar moest zijn. Dat kon niet anders. Het leidde tot aanzienlijke veranderingen voor de medewerkers. Want als je gewend bent dagdiensten te draaien, maar er is maar één cliënt thuis vanaf half tien ’s morgens, moet je toch iets veranderen. Noodzakelijk was het inzetten van drie-uurs diensten in het basisrooster. Hoewel ik begrijp dat dit voor medewerkers niet altijd ideaal is. Ook het inzetbaar zijn van

“We hebben de roosters op deze manier veel passender weten te maken. We gebruiken de uren voor individuele ontwikkeling, op basis van het ondersteuningsplan dat voor elke cliënt is opgesteld.” Wat gebeurt er concreet tijdens de flexuren op de Wezeboom en de Haagwinde? Janny: “Cliënten en hun begeleiders doen samen boodschappen, leren koken en dergelijke. Ze maken een weekagenda en

doen bijvoorbeeld samen de financiën. Maar cliënten kunnen ook gewoon ontspanning zoeken.”

Flexibel

Welke adviezen geeft Janny collega’s die overwegen hun roosters beter te laten aansluiten op de wensen van hun cliënten? “Een belangrijke voorwaarde is een goede mix van contracten. Als je veel mensen hebt met een arbeidsovereenkomst van 36 uur, wordt het plannen een stuk lastiger. Daarnaast werkt het natuurlijk in je voordeel als je teamleden een beetje flexibel zijn en soepel omgaan met nieuwe roosters. Gunstig in onze situatie was dat het team goed op orde was toen we hieraan begonnen. Je moet kunnen uitgaan van een vast team en gaan rekenen met een zekere hoeveelheid team­leden in combinatie met hun diensten. En het benodigde basisrooster plus de flexuren moeten passen bij de omvang van het team en de grootte van de contracten.” Niet iedereen was direct enthousiast. Toch zagen team Haag winde en Wezeboom al snel wat het effect was van werken met een basisrooster en het inplannen van flexibele uren: er is meer rust, meer tijd, meer aandacht voor alles. Janny is daarom blij te hebben doorgezet. Wij hebben de cliënt zodanig in alles centraal gesteld, dat het team ook in deze aanpak is gaan geloven. Het was mooi dat een collega mij onlangs zei: ‘Ik weet dat ik in de weerstand zat, maar ik ben toch blij dat je destijds hebt doorgezet. We hebben nu een veel betere balans tussen wat cliënten vragen en wat wij kunnen bieden.’ Misschien heb ik wel gewoon geluk met zo’n geweldig team!”

Wat doet project CapMan?

Bovenstaand verhaal is een voorbeeld van waar het project CapMan (capaciteitsmanagement) zich op richt: Hoe kunnen wij – nog beter dan wij nu al doen – de vraag van de cliënt als uitgangspunt nemen van ons werk, samen met verwanten, vrienden en vrijwilligers. Hoe kunnen wij ‘tijd’ maken? Dat kan, vaker dan je denkt. Mooie resultaten delen we met elkaar via het intranet, met onder andere korte filmpjes. Het compilatiefilmpje geeft een goed beeld van wat we beogen: bit.ly/compilatie-capman

Sherpa’s opleiding Gehandicaptenzorg Elke donderdag, met uitzondering van de schoolvakanties, gaan ruim 25 collega’s van Sherpa naar hun eigen ‘opleidingsgroep’ op de Zandheuvelweg in Baarn. Deze medewerkers vanuit verschillende clusters, met veel werkervaring, volgen bij Sherpa een speciaal voor hen ontworpen opleidingsprogramma. Het is bestemd voor medewerkers van Sherpa die wel veel werkervaring hebben, maar nog niet over het juiste beroepsdiploma beschikken. De opleiding duurt ongeveer twee jaar en wordt deels ge­subsidieerd door het ESF (Europees Sociaal Fonds) en het Sectorplan. Medewerkers behalen een landelijk erkend mbo niveau 3 of 4 diploma Maatschappelijke Zorg, uitstroom Persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg. In samenwerking met het ROC Landstede is een eigentijds en bovenal praktijkgericht opleidingsprogramma ontwikkeld. Alle deelnemers maken tijdens de lessen gebruik van laptops, waardoor ze hun digitale vaardigheden oefenen en vergroten. Het ochtendprogramma wordt door het ROC ingevuld en de middag veelal door inhoudsdeskundigen van Sherpa. Op deze manier ontstaat een uitdagende opleiding die nauw aansluit bij Sherpa. “Ik was zó blij dat ik de kans heb gekregen om deze opleiding te volgen”, deelt Helma Stuart, medewerker van het Logeerhuis. “De opleiding geeft je toch net dat extra stukje zekerheid. Het is fijn om dit samen met collega’s te kunnen doen.” Ook Frits Heeneman, begeleider, is enthousiast over de opleiding. “Ik heb nu meer kennis en daardoor meer inzicht in het begeleiden van cliënten gekregen”, vertelt hij. “Het was wel even wennen om weer in de ‘leermodus’ te komen. Maar ik ben zeer gemotiveerd om in februari 2017 mijn diploma te halen!”

Column

alle medewerkers op beide locaties heeft er helaas toe geleid dat een van de medewerkers heeft besloten te vertrekken. Het was echter de enige manier om uren over te houden. Ik vond dat we zo’n beslissing moesten nemen als we de cliënt echt centraal willen stellen.”

6

Ad Peelen en Jeroen Hospers

Maak kennis met…

7

...De crisisopvang Bij een crisis is er sprake van grote paniek bij de cliënt, de ondersteuner en zijn netwerk. Het netwerk of de onder­ steuners zijn vastgelopen op de plek waar de crisis is ontstaan. Deze plek kan verschillend zijn. Bij de ouders thuis of bij collega instellingen. Het gaat vaak om cliënten met complex of moeilijk hanteerbaar gedrag. Een tijdelijk time out op een crisisplek bij Sherpa kan ruimte geven om eens opnieuw naar de situatie te kijken. Ad Peelen, orthopedagoog en Jeroen Hospers, teammanager Wonen - MVG vertellen hierover. Interview Anton Maas Tekst: Anneke Veening

“Wij streven ernaar om de cliënt, vanuit de hoge stress waarin hij verkeert, zo snel mogelijk weer in een normaal ritme van dag en nacht te krijgen”, vertelt Ad. “Gewoon zoals dat voor iedereen geldt. Dat is de kracht van onze opvang. Samen met Eveline Rosier, huisarts, zorg ik ervoor dat wij binnen 24 uur na binnenkomst de cliënt hebben gezien. Zo kan direct de eerste instructie voor ondersteuning en medicatie aan de begeleiding worden doorgegeven. “Op de crisisplek bieden we, naast een gewoon ritme, ook direct dagbesteding”, zegt Jeroen. “Om 9 uur ’s ochtends start de cliënt al bij Sherpa Expeditie. De begeleiders sluiten zoveel mogelijk aan bij de cliënt. Een positieve start is belangrijk. Houdt hij van kleuren of fysiek hard werken? Prima, dan werken we van daaruit verder.”

“We merken dat het ook voor medewerkers een uitdaging is om met cliënten te werken die in een crisis zijn beland ”, merkt Jeroen op. “Mede­werkers kunnen op deze plek hun vaardig­ heden, inzichten en drive kwijt. Daarnaast geeft het natuurlijk ook voldoening als je ziet dat een cliënt, opbloeit als hij weer een normaal ritme heeft.” Een crisisplek heeft ook altijd invloed op de andere cliënten die er wonen. Voor hen is het niet altijd leuk dat er ineens een ander persoon bij hen aan de eettafel zit. “Toch proberen we altijd wel zo vlot mogelijk de cliënt met de normale gang van zaken mee te laten doen”, vertelt Ad. “Mocht de cliënt zo ontregeld zijn dat dit niet mogelijk is dan hebben we altijd een aparte ruimte beschikbaar.” Een crisisopvang is in principe voor een periode van zes weken. Dit kan

verlengd worden met nog eens zes weken. “In de praktijk merken we dat er vaak gevraagd wordt of ze nog langer kunnen blijven”, zegt Jeroen. “Soms heeft een cliënt meer tijd nodig om tot rust te komen. Wanneer je deze persoon dan weer doorstuurt naar een volgende crisisplek dan moet je elke keer weer opnieuw beginnen. Dat vinden wij niet in het belang van de cliënt.” ”Soms komt een cliënt bij ons binnen met een enorm dossier”, deelt Ad. “En als ik dan zie, dat wanneer de verbinding tussen een cliënt en de begeleiding op gang is gekomen, de spanning vermindert en ze samen plezier met elkaar delen, dan ben ik enorm trots! Trots dat we dat, in goede samenwerking, kunnen bieden aan de cliënt in crisis. Dat is toch het mooiste dat je kan hebben in het leven?”

Mens in beeld

Een bijzondere reis naar Aruba

“We gingen niet zomaar naar Aruba”, vertelt Ilse Cohen, nu ruim drie jaar de mentor van Aliccia. “We gingen vooral omdat haar zusje heel erg ziek was. Aliccia wilde haar graag nog zien. Het werd een bijzondere reis van herkenning, zingen, dansen, genieten, maar ook afscheid nemen.” (Lees ook het verhaal op bladzijde 5 van Topper) Tekst: Marijke Heijsman Foto’s: Arthur de Mie

Aliccia Webb (53) woont op de Spreeuwenstraat in Hilversum, maar tot haar 18e woonde ze op Aruba. Af en toe ging zij terug, op familiebezoek. Dit keer ging zij speciaal voor haar zus Lystra, die ongeneeslijk ziek was. Ilse ging met haar mee, omdat zij Papiaments spreekt.

Eigen taal herkennen

Ilse Cohen was 23 jaar lang onderwijzeres op Aruba, maar woont alweer zo’n tien jaar in Nederland. “Een paar jaar geleden werd ik gevraagd om mentor van Aliccia te worden”, vertelt Ilse. “Kort daarna ging ik bij haar op bezoek en begroette haar in het Papiaments. Alle toeters en bellen gingen op dat moment bij haar aan: ze herkende de taal! Dat was op Aruba ook zo bijzonder, want Aliccia herkende veel oude liedjes uit haar kindertijd. Ondanks dat ze in Nederland weinig praat, kon ze nu op Aruba hele zinnen meezingen. Ze genoot!”

Nos ku nos

De reis naar Aruba werd voor Aliccia

en Ilse mogelijk gemaakt door heel veel mensen, zowel in Nederland als op Aruba. Ilse vertelt: “Op Aruba bleek dat Aliccia nog veel meer familie heeft, van vaders kant. Zij werd direct volledig geaccepteerd als hun zusje. Aliccia voelde dat, knuffelde ie-

“Aliccia werd direct volledig geaccepteerd” dereen en danste vrolijk rond. We zijn die twee weken zo enorm verwend door iedereen… Hartverwarmend! Ikzelf kreeg er ook een heleboel ‘familie’ bij: ‘nos ku nos’ (wij met wij) zeggen we dan.”

Altijd eerst naar Lystra

“Elke ochtend bezochten we Lystra. Dat waren gezellige uurtjes. Ze praatten over vroeger en over al hun vakanties en uitstapjes. Daarna ging Lystra rusten en wij op pad.

We waren er net in de Kersttijd dus álles was versierd. Vooral ’s avonds was het prachtig en erg gezellig: echt Caraïbisch. We genoten van de blauwe zee en het strand en smulden overal waar we kwamen van de lokale empanada’s en pastèchi’s (hartige taartjes).” De laatste avond trakteerde de familie hen op een groot Chinees afscheidsdiner. Want de halve familie van Aliccia is Chinees. Ilse: “Het was een onvergetelijke ervaring, met Aliccia als stralend middelpunt. Heel veel dank aan iedereen!”

In goede handen

De familie is dankbaar dat Aliccia in zulke goede handen is bij Sherpa én dat Ilse er voor haar is in Nederland. Dat te weten, gaf ook Lystra rust. Een paar weken na hun bezoek is zij overleden. Aliccia bewaart alle herinneringen in een fotoboek en leeft óp als Ilse komt. Om de week zijn ze bij Ilse thuis. Allebei in mooie kleren, opgesmukt, met gelakte nagels en veel ‘bling-bling’. “Zoals het hoort!”

8

Maak jij het onderwerp kinderwens bespreekbaar? Kennis delen

9

Het vormen van een gezin en het krijgen van kinderen vinden mensen vaak belangrijk in hun leven. Bij veel cliënten met een (licht) verstandelijke beperking is dit verlangen ook aanwezig. Toch blijkt dat het gesprek over het krijgen van kinderen tussen cliënten en begeleiders vaak maar moeizaam op gang komt. Daarom heeft Sherpa een visiestuk geschreven over de ondersteuning van cliënten met een kinderwens. Tekst: Anneke Veening

“Binnen de organisatie kregen we te maken met cliënten die opeens zwanger bleken te zijn”, vertelt Saskia Streng (adviseur Kind, Jongere en Gezin). “Vaak wisten we niets af van een kinderwens die bij deze cliënten leefde. De gevolgen hiervan zijn soms groot. We kunnen dan ook niet genoeg benadrukken dat het belangrijk is om over anticonceptie, seksualiteit en relaties met cliënten te praten.”

Maak het bespreekbaar

Het bespreken van deze onderwerpen behoort tot één van de kern­ taken van een begeleider. Toch blijkt uit gesprekken met begeleiders dat het gesprek over het onderwerp kinderwens nog niet zo vanzelfsprekend is. “Eigenlijk praten begeleiders ook nog niet altijd makkelijk met de cliënt over seksualiteit in het algemeen”, deelt Marjolein van Leeuwen (Orthopedagoge). “Vaak alleen als de cliënt er zelf over begint. We vinden

het dan ook belangrijk dat begeleiders leren om deze onderwerpen gewoon bespreekbaar te maken met de cliënt. Zo voorkom je dat hierover spanning ontstaat.” De ondersteuning van een cliënt met een kinderwens is belangrijk. “Als begeleider sta je er dan ook niet alleen voor”, vertelt Saskia. “Behalve collega’s en de gedragskundige betrekken we ook de ouders of verwanten. Je hebt elkaar nodig om met de cliënt in gesprek te blijven. Samen zoek je naar de juiste weg om de cliënt zelf tot inzichten te laten komen wat het krijgen van een kind betekent. “ Vaak hebben cliënten geen idee wat er in hun leven verandert wanneer ze een kindje krijgen. Een begeleidster vertelt dat ze met een cliënt, die al heel lang een kinderwens heeft, een boekje is gaan maken. De cliënt is onder andere allerlei plaatsjes uit gaan knippen die te maken hebben met het opvoeden van een kind. Zo kwam ze er bijvoorbeeld zelf achter dat luiers

erg duur zijn. Ook door het stellen van concrete vragen leren cliënten zelf na te denken en conclusies te trekken. Soms is een wens niet eens een eigen wens, maar het gevoel te willen meedoen met de maatschappij. Kinderen horen daar nu eenmaal bij.

De ‘kinderwenskoffer’

“We gebruiken vaak de ’kinderwenskoffer’”, vertelt Marjolein. “Dit is een koffer met materialen die kunnen helpen om het gesprek te voeren en zaken te concretiseren. Zo sluit je beter aan bij wat de cliënt begrijpt omdat het niet meer abstract is. “De visienota geeft begeleiders handvatten in de ondersteuning”, besluit Saskia. “Als begeleider is je invloed natuurlijk beperkt, de cliënt en partner maken uiteindelijk zelf een keuze. Toch hopen we, door tijdig te signaleren en het bespreekbaar en concreet te maken, dat een zwangerschap cliënten niet meer ‘overkomt’ maar dat het een weloverwogen keuze is.”

Bijzondere ontmoetingen met basisschool­ kinderen en cliënten van ‘t Anker in Bunschoten

Het nieuwe onderkomen van dagbesteding Het Anker in Bunschoten werd door Wethouder Bert Koops, samen met twee cliënten, René Eekhof en Moniek van Schagen, feestelijk geopend. De nieuwe locatie ligt pal naast een schoolplein vol nieuwsgierige kinderen! Participatie is een belangrijk thema binnen Sherpa, daarom is Miranda, cliënt, een presentatie gaan geven op de basisschool. Ze heeft haar verhaal  in een aantal klassen verteld. Elke keer luisteren de kinderen aandachtig. De kinderen hebben veel vragen en vinden het heel bijzonder dat Miranda haar verhaal vertelt. “Kunnen wij ook wat voor u doen mevrouw?”, vroeg één van de kinderen aan Miranda. Al gauw kwamen leuke ideeën naar voren zoals pannenkoeken bakken voor Het

Anker. “Het is zo leuk om te zien hoe de kinderen en cliënten contact met elkaar proberen te maken”, vertelt Janny Bos-Hopman, teammanager van Het Anker. “We zitten in hetzelfde gebouw als groep 8. Er komen zelfs jarige kinderen bij ons binnen voor een verjaardagstractatie! Nu nog stickers kopen voor deze jarige kinderen”, lacht Janny.

Cliëntondersteuning Wet langdurige zorg (Wlz) Alle mensen die recht hebben op langdurige zorg (met een Wlz-indicatie) kunnen hulp krijgen van een cliëntondersteuner. Hij of zij ondersteunt u of uw naaste met al uw vragen rondom het regelen en de uitvoering van langdurige zorg. Ook denken ze met u mee over hoe u de zorg die het beste bij uw situatie past goed kunt organiseren. De cliëntondersteuning is vooral gericht op de versterking van uw positie, zodat u weloverwogen keuzes kunt maken over uw zorg. Een cliëntondersteuner staat naast u, denkt mee (los van alle partijen) en betrekt waar mogelijk uw sociale netwerk (bijvoorbeeld familie, mantelzorgers en vrijwilligers) bij het zoeken naar oplossingen. De cliëntondersteuner kent het zorgaanbod in uw buurt. Meer kunt u lezen op www.mee.nl of op www.adviespuntzorgbelang.nl

De IJssel wordt mooi!

Er wordt hard gewerkt aan de verbouwing van de IJssel. Alles loopt voorspoedig en een deel van de cliënten geniet al in een nieuw onderkomen.

Cliënten en begeleiders van de C.v.d.Bergstraat en de Bloemhof zijn wezen varen van Volendam naar Marken en terug op Statenjacht de Utrecht, een 17e-eeuws jacht. Het idee voor deze tocht kwam van de broer van een cliënt. Hij was één van de vele vrij­ willigers die het jacht helemaal hebben opgeknapt en herbouwd. Vervolgens nodigde één van de sponsoren van het jacht de cliënten en begeleiders uit voor een geheel verzorgde dag met koffie, een goed verzorgde lunch en bovenal veel vaarplezier. Iedereen heeft genoten van deze dag!

De Boemerang zoekt boeken voor start eigen bibliotheek Kinderdagcentrum De Boemerang is op zoek naar (voor)leesboeken voor kinderen om een eigen bibliotheek te starten. U kunt denken aan: • leesboeken voor kinderen • voorleesboeken • prentenboeken • gedichtenbundels Hebt u zelf nog iets liggen, of hebt u familie, vrienden, kennissen die u zou kunnen vragen om eens op zolder te kijken? De Boemerang is blij met alle boeken! Ook staat De Boemerang open voor leuke ideeën of initiatieven waarmee zij geld kunnen inzamelen voor dit project. Op deze manier kan de boekenkast steeds worden aangevuld met nieuwe boeken. Helpt u mee om het project ‘De Boemerang Leest’ tot een succes te maken? Reacties mogen verstuurd worden naar: [email protected]

De rugzak

De rugzak

Een dagje varen op “Statenjacht de Utrecht”

10

Agenda

November

December

Januari

Februari

Heb je tips over uitjes en uitgaan, of wil je meer weten over bepaalde activiteiten? Neem dan contact op met VrijeTijd&Cursus: 035 - 646 36 46 of: [email protected] Of met de afdeling Beweging: 035 - 646 36 77 of: [email protected]

Vrijdagavond - Het Café of Muziekcafé In ’t Gein Beneden, van 19.00 – 21.00 uur. 20 november optreden van Karaoke Martin Vrijdag 4 december Pietendisco In ’t Gein boven, van 19.00 – 20.00 uur Zwem3daagse 30 november Op 30 november en 2 en 3 december Van 18.00 – 20.00 uur in het zwembad aan de Spaarnestraat 1 in Woonwijk Eemeroord. Meer informatie: [email protected]

6 december t/m 23 december Verkoop kerstbomen Cliënten van Bosgroep Peijnenburg verkopen ook dit jaar weer prachtige kerstbomen. Verkoop is tegenover de Albert Hein in Baarn. Zondag 20 december Kerstfeest Bij droog weer op de ontmoetingsplek en bij regen in ’t Gein boven. Van 19.00 – 20.00 uur 25 januari Kerstmorgenviering In ’t Gein om 10.30 uur 28 januari Carnaval In ’t Gein boven, van 19.00 – 20.00 uur

23 + 24 februari Snoezel 2-daagse Op 23 februari van 18.30 – 20.00 uur Op 24 februari van 10.30 – 12.00 uur Voor medewerkers die lid zijn van de Personeelsvereniging 25 november: Sinterklaas in ‘t Gein 14 december: kerststukjes maken 15 december: kerststukjes maken Meer informatie? [email protected]

We wensen ie dereen fijne fees tda gen! Fotoverhaal

Wintertijd

Foto’s: Sherpa

Houd in december de kerstmarkten en kerstbomen verkoop (tegenover de Albert Heijn in Baarn) in de gaten. Daar kun je deze – en meer – producten kopen.

Topper Speciaal voor jou

4

Bas en een bijzondere computer Aliccia bezoekt haar zieke zus op Aruba Erik heeft je hulp nodig November 2015

Column

Door mijn broer voel ik me niet gehandicapt Ik ben hartstikke blij dat mijn broer niet gehandicapt is. Voor mij is het belangrijk dat hij dingen doet die ik niet kan. Het klinkt misschien gek, maar daardoor voel ik me ook niet gehandicapt.

1

In augustus werd mijn 2de neefje geboren. Hij heet Milan Pieter. Het is een mooi, gezond kindje. Zijn 2de naam is heel bijzonder. Zo heet namelijk ook mijn overleden opa. Ik ben heel trots op mijn broer en schoonzus. Ik geniet ervan dat zij gewoon en onbezorgd kunnen leven. En dat ze een gezinnetje kunnen stichten. Mijn neefjes betekenen heel veel voor mij. Ze voelen ook gewoon als een deel van mij. Ik zou echt ongelukkig zijn als mijn broer ook gehandicapt zou zijn. Ten 1ste gun ik hem dat niet en ten 2de kan ik nu meegenieten. Meegenieten van wat ook mijn leven had kunnen zijn als ik niet in een rolstoel had gezeten. Tekst: Mariska Elfrink Foto’s: Arthur de Mie

Nieuws

Bas en een bijzondere computer Op de Brein/Tuin staat een hele bijzondere computer. Het is een ‘2-touchprofessional’ computer. Het scherm hoef je alleen maar aan te raken. Om de computer is een grote kast gebouwd. Cliënten in een rolstoel kunnen er zo gemakkelijk mee werken. Bas Hoogevonder is razend enthousiast.

Alleen de stekker Bas zat altijd al graag achter de computer. Daar had hij wel wat hulp bij nodig. Met de ‘2-touchprofessional’ regelt Bas alles zelf. De begeleiding doet alleen nog de stekker in het stopcontact.

2

Supertrots Met zijn duim sleept hij stukjes spoorbaan naar het midden. Is de spoorbaan klaar, dan gaat de trein rijden. Als Bas het scherm aanraakt maakt de trein geluid. Hij is dan supertrots. Tekst: Jacques Aben Foto’s: Bettina Traas

De mooiste app Bas vindt het leuk om te tekenen. Of een puzzel te maken. Het allermooist vindt hij de app ‘hoe leg ik een spoorbaan aan’.

De dagbestedingsgroepen Spel /Beleven en Breintuin hebben allebei een ‘2-touchprofessional’. Ze konden deze kopen met geld van het Mr.Roelsefonds. www.roelsefonds.nl

Hier woon ik

‘Ik wilde op mezelf wonen’

Jordy Pauel is 28 jaar. Hij woont nu 2 jaar in zijn appartement in Baarn. Daarvoor woonde hij bij zijn ouders in Almere. Rachèl ging op bezoek en stelde Jordy een paar vragen.

3

Waarom ben je in Baarn gaan wonen? Ik wilde op mezelf wonen. Een collega vertelde over de appartementen van Sherpa. Ik vond de landelijke omgeving ook mooi.

Wat is hier anders dan bij je ouders? Ik ben meer zelfstandig en doe alle huishoudelijke dingen zelf. Dat leerde ik van mijn moeder en nu van de begeleiding.

Wat vonden je ouders ervan? Dat moet je hen eigenlijk vragen. Maar ze hebben me niet tegengehouden. Wat is je favoriete plek in je appartement? Mijn hoekbank, daar zit ik graag op na mijn werk.

Leer je nu ook andere dingen? Ja, meer voor mezelf opkomen en duidelijk nee zeggen. Wat zijn je toekomstplannen? Zo lang mogelijk hier blijven wonen. Want ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Tekst: Rachèl Dijkstra- Hoogendijk Foto’s: Arthur de Mie

Gezond leven

Sporten op de Schoolstraat Willem-Jan Verbeek woont in Bunschoten. Hij sport elke donderdagavond. Samen met zijn medebewoners van de Schoolstraat. Willem-Jan vertelt hoe dat gaat.

We hebben een grote mand. Daarin zitten de sportspullen. We pakken de mand en gaan aan de slag. We sporten ’s avonds. Als het droog is sporten we buiten. Bij regen doen we het binnen. Vanavond doen we verschillende dingen. Ring gooien en met zandzakjes gooien. We wapperen ook met een groot kleed. En zingen er liedjes bij. Ik vind het erg leuk om te doen. Na het sporten neem ik een bakkie koffie. Dat heb ik dan wel verdiend. Tekst: Willem-Jan Verbeek en Janny Bos-Hopman Foto’s: Arthur de Mie

4

Mens in beeld

Aliccia bezoekt haar zieke zus op Aruba Aliccia Webb woont nu in Hilversum. Maar vroeger woonde ze op Aruba. Aliccia wilde heel graag weer naar Aruba. Om haar familie na 5 jaar weer te zien. Maar vooral omdat haar zus Lystra erg ziek was.

5

Haar mentor Ilse ging met haar mee. Want zij spreekt Papiaments, net als Aliccia’s familie. Aliccia ging elke ochtend naar haar zieke zus. De 2 zusjes praatten heel veel over vroeger. Het waren verdrietige maar ook gezellige uurtjes.

De familie was blij dat Aliccia er was. Ze hebben haar enorm verwend. Het was ook fijn dat Aliccia afscheid kon nemen van haar zus. Kort na het bezoek is Lystra overleden.

Aliccia ging ook met Ilse op pad. Aruba is een prachtig eiland. Aliccia genoot van het zwemmen in de blauwe zee. Ze herkende oude liedjes en zong ze dansend mee.

Tekst: Ilse Cohen en Marijke Heijsman Foto’s: uit Aliccia’s album & door Arthur de Mie

Sherpa Cursus

‘Ik wil graag iets voor anderen betekenen’ Quinta Peters is een enthousiaste vrouw. Ze werkt bij de afdeling Maatschappelijke Inzet. Ze deed de opleiding MBO Arbeidsmarkt Gekwalificeerde Assistente. Dat klinkt ingewikkeld, maar Quinta kan dan ook heel veel.

Geslaagd Ik ben al in januari begonnen met mijn werk. Toen zat ik nog in opleiding. Ik kreeg allemaal praktijkopdrachten. Die deed ik bij de afdeling Maatschappelijke Inzet. In juni ben ik geslaagd voor mijn opleiding. Klusjes Ik doe verschillende klusjes, zoals:

h  et bijhouden van gegevens van vrijwilligers in Cura het verzorgen van de post kopieerwerk reserveren van de ruimtes Leren Het werk vind ik erg leuk. Vooral het werken met de computer. Ik leer nog steeds nieuwe dingen. Een vrijwilliger leert mij nu alles over Excel. Meer werk Ik wil graag iets betekenen voor anderen. Daarom zou ik meer mensen willen helpen. Ik kan kantoorwerk uit handen nemen. Kom dus gerust langs op de Larenseweg 30 in Hilversum. Tekst: Maxim Jansen Foto’s: Afdeling Maatschappelijke Inzet

6

Maak kennis met

Je veilig voelen Als cliënt moet je je veilig voelen; altijd en overal. Dus niet alleen in je woning of op dagbesteding, maar ook als je bijvoorbeeld naar de sportvereniging, een clubje of bij iemand op bezoek gaat. Maar soms is dat niet zo.

7

Je voelt je veilig als: j e niet bang bent om iets te zeggen j e niet gepest of geslagen wordt j e niet tegen je zin wordt aangeraakt e  r goed voor je gezorgd wordt Jammer genoeg voelt niet iedere cliënt zich veilig. Praat er over Als je je niet veilig voelt is het belangrijk dat je er over praat, bijvoorbeeld met: je familie je begeleiding of teammanager d  e vertrouwenspersonen Jan of Ria

Meld en Advies Team Sherpa heeft ook een Meld en Advies Team (MAT). In het MAT zitten 5 deskundigen. Zij kijken naar meldingen over huiselijk geweld. En adviseren over wat je kunt doen. Als het nodig is neemt ook de vertrouwenspersoon contact op met het MAT.

Tekst: Janneke Houtstra Foto’s: Bettina Traas, Arthur de Mie Contact vertrouwenspersonen: zie bericht in De rugzak Voor vragen en meldingen MAT: T 035 - 646 46 36 E [email protected]

Oproep

Sherpa Top 10 Redactielid Erik Bavinck is gek op muziek. Zijn favoriete nummers zijn: 1. Tiësto: Chemicals 2. Adam Lambert: Ghost Town 3. Felix Jaehn: Ain’t Nobody

Erik wil graag de

Sherpa Top 10

maken. Daar heeft hij jouw hulp bij nodig.

Stuur je Top 3 naar de redactie van Topper. Naam _ ______________________________________________________________________________________________________________________________

Mijn Top 3 is:

1. _ _______________________________________________________________________________________________________________________________________ 2. ________________________________________________________________________________________________________________________________________ 3. ________________________________________________________________________________________________________________________________________ Stuur je Top 3 voor 30 december naar: Redactie Topper, Antwoordnummer 21457, 1200 VX Hilversum. Een postzegel is niet nodig.

8

De rugzak Participatiewet makkelijk uitgelegd

Sinds 1 januari 2015 is er de participatiewet. Door deze wet is er veel veranderd, ook voor mensen met een verstandelijke beperking. De participatiewet gaat over werk en inkomen en is best ingewikkeld. Een boekje met een eenvoudige uitleg en een kwartetspel zijn te bestellen bij Ieder(in) http://www.mijnwinkel.nl/shop24024/werk/p-1a/11207.html

Vertrouwenspersonen

Ria Bouwhuis en Jan de Vries zijn de vertrouwenspersonen voor cliënten en hun vertegenwoordigers. Je kunt contact met hen opnemen als je ergens mee zit en daarover wil praten. De vertrouwenspersonen kunnen je ook ondersteunen wanneer je een klacht hebt.

9

Optreden Huub Sijmons op het Knoop Gala

Op 2 december presenteert Paul de Leeuw voor de 5de keer het Knoop Gala. Artiesten met een verstandelijke beperking treden dan samen op met een bekende zanger of muzikant. Huub Sijmons is 1 van de gelukkigen die mee mag doen. Hij kan namelijk erg goed blokfluit spelen. Huub gaat samen met het Metropole Orkest en George Baker optreden. Zijn huisgenoten zijn ook uitgenodigd en oefenen nu al vast met heel hard applaudisseren. Het Knoop Gala wordt uitgezonden op tv, de precieze datum is nog niet bekend.

Ria Bouwhuis: 06 - 10 85 46 11

Jan de Vries: 06 - 41 82 95 86

Korte berichten

Hovenier helpt

In september werd de voortuin van Spaarnestraat 10 opgeknapt. Helemaal gratis want het was een actie van ‘Hovenier Helpt’. Alle bloembakken werden gevuld met mooie planten.

Zwarte Piet of Schoorsteen Piet

Schoorsteen Piet in plaats van Zwarte Piet, en dit dan in een Sinterklaas lied. Zeg nou zelf dit past toch niet? Een zwarte incognito als schoorsteen Piet, of anders een Piet met spleetogen. Dit zou toch eigenlijk niet mogen! Terug naar het Sinterklaasfeest, zoals altijd al is geweest. Stop het niet onder schoorsteen of banken, en laten wij hun samen bedanken! Gewoon zwarte Piet en Sinterklaas, zoals vroeger, zoals laatst! Geschreven door Richard Langbroek

Ik zoek

Mijn naam is Barbara Poort en ik woon in Laren. Ik ben 46 jaar en zoek iemand om gezellige dingen mee te doen. Ik hou van handwerken, tv kijken, puzzelen, fietsen en spelletjes doen. Lijkt het je leuk om met mij in contact te komen? Schrijf dan een berichtje naar: Redactie Topper, Antwoordnummer 21457, 1200 VX Hilversum.

Sherpa BosHoeve brengt kleding

Begin oktober was sporthal de Trits ingericht voor een groep vluchtelingen.

De gemeente vroeg om dekens, schoenen, kleding of voedingsmiddelen. Cliënten van Sherpa BosHoeve brachten een aantal zakken met kleding uit de eigen kring loopwinkel. De gemeente was er erg blij mee!

10