Hendrik-Jan Colijn
Corry Teeuw-Saly
De nieuwe directeur van Helpende Handen wil de vereniging beter op de kaart gaan zetten.
Ze bemerkt dagelijks de gevolgen van de beroerte die ze kreeg, maar „de dankbaarheid overheerst”.
terdege
8 april 2015 32e jaargang nr. 14 Losse nummers: € 3,95
reformatorisch familiemagazine
Tienermoeder „Ik raakte voor 100 procent tegen abortus”
Thema ‘Zorg’ Huisarts-nieuwe-stijl Solopraktijk werd gezondheidscentrum Doorstart Katwijkse woonvorm blijft open Veranderde thuiszorg Ervaringen van hulpvragers heel divers
reportage
Tiener en moeder
Op haar veertiende raakte ze zwanger, met haar vijftiende was ze moeder. Anne Alles (nu 18) dacht serieus na over een abortus maar koos uiteindelijk voor haar kind. „Ik was wel enige tijd wanhopig, maar wist dat ik er later last van zou krijgen als ik het had laten weghalen.” tekst Ad Ermstrang foto’s Henk Visscher
interview
Leven na een beroerte Drie en een half jaar geleden werd ze getroffen door een bijzondere vorm van een beroerte. Hoewel Corry Teeuw-Saly (52) heel goed is hersteld, blijven er restverschijnselen. „Zolang ik bezig ben, gaat het goed, maar daarna kan ik soms door vermoeidheid echt worden overspoeld. Maar als ik zie hoe het veel anderen vergaat, overheerst de dankbaarheid.” tekst Ad Ermstrang foto’s Sjaak Verboom
20 terdege ● 8 april 2015
terdege 8 april 2015 21 ●
reportage
Stille getuigen in de stad deel 2
In het eerste jaar van de oorlog kreeg Den Haag er een kerkje bij. Een onafhankelijke oud gereformeerde gemeente. Plaats van samenkomst is een voormalig café aan de Gaslaan. Het eeuwfeest maakt de gemeente waarschijnlijk niet mee, vreest ouderling Spies, de enige ambtsdrager. „Waar is vandaag nog vastigheid? Alles verloopt!” tekst Huib de Vries foto’s Anton Dommerholt
Het wonderkerkje van Den Haag
interview
Werken aan meer bekendheid Zijn belangrijkste missie is om de vereniging beter op de kaart te zetten. Veel mensen weten niet hoeveel kennis ‘Helpende Handen’ bezit over zorg en regelgeving, zegt de nieuwe directeur, Hendrik-Jan Colijn. „Daar kan veel meer gebruik van gemaakt worden.” tekst Ad Ermstrang foto Sjaak Verboom
36 terdege ● 8 april 2015
terdege 8 april 2015 37 ●
reportage
Bollen uit de tijd van de tulpenmania
Een tuin met meer dan 4000 historische soorten tulpen, narcissen, hyacinten, krokussen en andere voorjaarsbloeiers. Hortus Bulborum in het Noord-Hollandse Limmen is uniek en vormt een belangrijke genenbank voor de Nederlandse bollenkwekers. „We hebben hier nog enkele van de tulpen die in de zeventiende eeuw belangrijke prijsvormers waren tijdens de ‘tulpenmania’.” tekst Ad Ermstrang foto’s Henk Visscher
70 terdege ● 8 april 2015
Jong talent deel 1
„Het gaat mij om het verhaal” Gruwelijke feiten, meeslepende dialogen en een thema dat tot de verbeelding spreekt. Ziedaar de ingrediënten van ‘Ik zal verborgen zijn’, het tweede boek van de jonge auteur Eline Rosenhart (21). Ze heeft talent. En lef. tekst en foto’s Evert Barten
A
ls de koektrommel in haar ouderlijk huis in Velserbroek op tafel komt, maakt Eline een uitnodigend gebaar. „We ontvangen onze gasten op de Israëlische manier, dus je hoeft het er niet bij één te laten.” Zelf schuift ze haar benen onder haar lichaam en gaat er lekker bij zitten. „Ik woon nu drie jaar in Tel Aviv”, zegt ze er ter verduidelijking bij. „Trouwens, als ik echt een Israëlische was, had ik een enórme tafel met eten voor je klaargezet.” Eigenlijk was het de bedoeling om één jaar in Israël te zijn, voor een studie Hebreeuws. Maar dat ene jaar werden er
drie en ze is het er nog lang niet zat. „Ik studeer Liberal Arts, een brede maatschappijgerichte opleiding aan de universiteit van Tel Aviv. Als specialisatie koos ik voor Midden-Oostenkunde.”
Verhalen
Een overstapje naar haar boek – en dus haar talent – lijkt snel gemaakt. Toch praat Eline niet graag over het feit dat ze auteur is. Steeds als het gesprek daarop komt, haalt ze haar schouders op. „Het is nu eenmaal zo gelopen.” Haar talent doet ze af met de opmerking: „Ik houd gewoon van verhalen vertellen.” Nou goed, dan gaan we het over die verhalen hebben. Haar eerste boek ontstond uit een stapel A4-tjes die ze als 14-jarige volschreef over de Amerikaanse Burgeroorlog. Alleen zus Julia had ze gelezen. „Mijn vader belde een
uitgever, zonder dat hij ooit iets van mijn verhaal had gezien. Die zag er wel iets in. Na veel herschrijven lag in 2010 ‘In liefde gebonden’ in de winkels.” Hoe dat voelde? Weer gaan de schouders omhoog. Goed, andere vraag. Wanneer kwam het idee voor ‘Ik zal verborgen zijn’ bij haar op? „Nog voordat het eerste boek uit was. In mijn hoofd vormde zich al een verhaal, de personages werden steeds helderder en ik wist dat dit verhaal er moest komen.” Dat ze met een boek over antisemitisme (zie kader) een gevoelig onderwerp te pakken
terdege 8 april 2015 71 ●
1
2
3
4
5
76 terdege ● 8 april 2015
1. Staatsbanket in Paleis Christiansborg. 2. In Fredensborg Castle, met koningin Margrethe en prins Hendrik. 3. Op de boot naar het eiland Samsø, met kroonprins Frederik en prinses Mary. 4. Het eiland Samsø is CO2neutraal. 5. Inspectie van de erewacht.
Op staatsbezoek in Denemarken Het is iets na tienen als op dinsdag 17 maart de rode loper voor het regeringsvliegtuig wordt uitgerold. Na een vliegreis van anderhalf uur zijn koning Willem-Alexander en koningin Máxima in Denemarken voor een driedaags staatsbezoek. tekst Josine Droogendijk foto’s ANP
E
nthousiast loopt de Deense koningin Margrethe naar de loper toe voor een hartelijke begroeting met haar petekind en zijn vrouw. De band tussen de families is hecht en dat blijkt uit alles. De Deense prinsen dragen bijvoorbeeld als blijk van respect een oranje stropdas bij de ontvangst en koningin Máxima draagt op haar beurt een mantel van een Deense ontwerper die zich in Nederland heeft gevestigd. Na de begroeting op de rode loper is het tijd voor het volgende programmaonderdeel: het spelen van het volkslied en de inspectie van de erewacht. Met een ernstig gezicht bekijkt de koning het militair ceremonieel, maar na het plechtige moment is de ontspannen sfeer gelijk weer helemaal terug. Per Rolls Royce vertrekken koningin Margrethe en koning Willem-Alexander naar Slot Fredensborg, terwijl Máxima in de
auto stapt bij prins Henrik. Protocol is belangrijk, zelfs bij een bezoek aan vrienden. Bij aankomst op het paleis poseert het koninklijke gezelschap op de trappen van Slot Fredensborg, waarna ze binnen een lekkere lunch nuttigen. Na een hapje en een drankje verlaat ons koningspaar Fredensborg, om in Kopenhagen de Deense ministerpresident te ontmoeten. Terwijl de camera’s alles vastleggen, prijst de koning Denemarken vanwege de beheerste manier van reageren op de recente aanslag: „Het Deense volk verdient lof voor de zelfbewuste en beheerste manier waarop het gereageerd heeft op de terreurdaden in deze stad, vorige maand. U, Mevrouw de Minister-President, had daarbij een vitale rol. Weest U overtuigd van onze solidariteit en van onze wens om onze samenwerking met dit moedige en dynamische land te verdiepen en te intensiveren!”
Geluk
Na de formele ontmoeting met de ministerpresident wonen Willem-Alexander en Máxima, in aanwezigheid van kroonprins Frederik en prinses Mary, een conferentie bij over geluk. Denemarken geldt als het land met de gelukkigste inwoners en daar zijn ze maar wat trots op. Samen met wetenschappers, publicisten en studenten denkt het koninklijk gezelschap na over de factoren die zorgen voor geluk. Een van die factoren is vrijwilligerswerk, een onderwerp waar Willem-Alexander en Máxima zich erg betrokken bij voelen. Toch moeten we ons volgens de koning ook niet blind staren op Denemarken als het gaat om geluk: „Wij hebben onlangs ook op nummer 1 gestaan, dus het is een beetje stuivertje-wisselen. Geluk is niet iets wat je kunt maken.” Zoals gebruikelijk is er op de eerste dag van het staatsbezoek ook een receptie voor de Nederlanders die in het buitenland wonen. Maar liefst 400
„Een beetje stuivertjewisselen”
terdege 8 april 2015 77 ●
