Teksten voorgelezen in de themadienst Wonderen bestaan (niet)!? zondag 15 februari 2015 Harm: Zag twee beren broodjes smeren, o het was een wonder ‘t was een wonder boven wonder, dat die beren smeren konden. Hi, hi, hi, ha, ha, ha. Stond er bij en ik keek er naar. Dit kinderliedje kwam bij me boven bij het lezen van het wonder verhaal uit Markus, er zijn wat overeenkomsten met dit liedje en het bijbelverhaal. Deze melaatse man die genas van zijn ernstige huidziekte. Als kind vond ik de wonderverhalen prachtig mooi. Jezus als tovenaar hij kon werkelijk alles genezen en heel maken, en dat paste ook heel goed bij het geloof zoals ik het toen beleefde. Zoveel anders kijk ik nu naar dit verhaal ben ik kritische en twijfel of dit verhaal werkelijk gebeurt is, en het roept vragen bij me op. We weten dat je niet plotsklaps verlost bent van een ernstige ziekte. En dat deze een straf op de zonde, is voor mij een gruwelijke gedachte. Wat als jou de ziekte treft met welk antwoord kan dan leven. nee zag twee beren broodjes smeren, o het was een wonder , wat moet je dan met dit verhaal?. Als beeldzoeker heb ik bij veel dingen een beeld voor ogen. Om een situatie beter te begrijpen helpt het soms een plaatje een beeld te zoeken en als je er dan bovenop kijkt zie je het heel anders. Zo vond ik op het net een tekening van Rembrandt. Ook hij liet zich menig maal inspireren door Bijbelverhalen gelukkig is er heel veel werk bewaard gebleven. Rembrandt verbeeld het moment waarop de zieke man Jezus aanklampt en op de knieën valt. Als of hij zeggen wil, ik leg mij niet neer bij mijn ziekte, en weiger te geloven dat dit Gods wil is. Rembrandt laat ons een andere kant zien van het verhaal. Jezus is met ontferming bewogen, En ziet om naar de mens strekt zijn hand uit , raakt hem aan en zei , ik wil het , wordt rein. Het wonder komt niet op de eerste plaats en laat het in het midden wat er verderop in het verhaal gebeurd. Je zou het symbolisch kunnen zien. Jezus is er bij wanneer ons iets ernstig overkomt. Hij wordt een vriend van alle mensen die worden buiten gesloten. Rembrandt verloor na zijn roemruchte periode huis en haard en kende vele verliezen. In de tekening laat hij twee omstanders zien. Via hen kijken we mee en worden we betrokken, en van toeschouwers deelnemers van dit verhaal. En zoals het liedje zegt ik stond er bij en ik keek er na. Harm
Marlon: Ook mij is gevraagd ‘Wat kan ik met het verhaal?’ Ik vind het een wonder, wat er is gebeurd met de melaatse man Naäman. Jezus heeft als opdracht van God meegekregen om de zieken en zwakken te zien en te helpen. Die kracht bezit alleen Jezus. En wat het mooie is, hij loopt er niet mee te koop. In alle bescheidenheid doet hij dit. Uit liefde voor ons allen! De reiniging in de Jordaan zie ik als het begin van de schepping - de week telt 7 dagen. En bij de onderdompeling van de zevende dag is de reiniging volbracht. Om het verhaal in deze tijd neer te zetten, is het onze opdracht, om ook zo met elkaar om te gaan en om te zien, zoals Jezus dat deed. Om is alle bescheidenheid je talenten en bezigheden te gebruiken waar je goed in bent. En als we dit toepassen in ons eigen leven, om waar dat nodig is anderen van dienst te zijn, zoals dat in ons vermogen ligt, zitten we op de juiste weg. Ik denk dat dit de boodschap is. Lianne: Net als veel verhalen in de bijbel, lees ik ook dit verhaal niet letterlijk. Het is waarschijnlijk niet één aanraking geweest waardoor de man genas. Wat voor mij belangrijk is in dit verhaal, is dat Jezus de man zag. Jezus maakte zich niet druk om het besmettingsgevaar, maar raakte de man aan. Aanraking kan steunend en zelfs helend werken en dat is wat Jezus deed. Hij doorbrak daarmee ook nog eens het isolement van de man, wat voor de man bevrijdend werkte. Ik geloof dat er nog steeds veel wonderen gebeuren om ons heen. Daar waar mensen elkaar echt zien voor wie ze zijn en wat ze nodig hebben. Als we maar durven om het isolement van de ander te doorbreken en niet bang zijn om “besmet” te raken door hun pijn of verdriet. Judith: Wat kan ik wel met de wonderverhalen? Die vraag bleef de afgelopen weken in mij rondzingen.. Ik vertel mijn kinderen dat Ameya, onze tweede dochter, niet kon leven en als Safiye vraagt of God er voor kan zorgen dat ze nog wel een keer weer kan leven, is mijn antwoord dat dat echt niet kan en toch hebben we rondom de geboorte en het verlies van Ameya wonderen ervaren. Het wonder dat er mensen om je heen staan die bij je willen blijven als je bang bent, een filter voor je willen zijn als de wereld om je heen te hard binnen komt, eindeloos naar je willen luisteren totdat je weer op verhaal komt..
Ik herinner me een moment in het ziekenhuis dat wij elkaar als familie, als gezin vasthielden, we stonden letterlijk in een kring en ik voelde alle liefde en energie naar mij toestromen, De ruimte vulde zich met liefde, met licht, een wonder.. daar waren mensen die alles aan mij hebben gegeven, zonder iets voor zichzelf te houden, dat is wat mensen kunnen, dat is genezing Ik denk dat we de wonderen van Jezus soms te ver van ons af plaatsen, Waardoor er een beeld van Jezus ontstaat, waar wij nooit aan kunnen tippen, magische wonderen waar we nu niets meer mee kunnen, maar daarmee ontnemen we onszelf en elkaar het grootste wonder Elkaar zien en aanraken vanuit Liefde Ik zie en ervaar dit wonder in mijn werk, Ik kom regelmatig in contact met jongeren die wanhopig zijn, zichzelf op allerlei manieren beschadigen en soms niet meer willen leven Door echt contact te maken, van mens tot mens, door te luisteren, niet te oordelen, en te geloven in de kracht diep van binnen, zie je meestal dat er groei mogelijk is, dat er na maanden, soms jarenlang ploeteren toch perspectief ontstaat… Jongeren kiezen weer voor het leven… een wonder… Dus als je mij nu vraagt, bestaan wonderen? Kan ik oprecht zeggen: JA! Hannie: Er zijn twee dingen in dit “wonderverhaal” die me opvallen, de opmerking: “als u wilt, kunt u me rein maken” en “diep ontroerd stak hij zijn hand uit”. Voor mij is dat de essentie van het wonder. Vertrouwen en compassie. In de eerste plaats geldt dat voor mezelf. Als ik kan vertrouwen op mezelf en begrip heb voor wie ik ben, dan ontstaat er ruimte voor het wonder van het thuiskomen bij mezelf. Ook al weet ik dat ik lang niet volmaakt ben en dat er van alles fout gaat, dan nog kan ik me veilig en vertrouwd voelen van binnen. In de tweede plaats geldt datzelfde dan ook voor de ander, als ik de ander vertrouwen geef en compassie heb voor hem of haar, dan komt er ruimte voor het wonder van de herkenning. Dan kun je voor elkaar een spiegel worden waarin je uiteindelijk jezelf kunt vinden. Voor mij is het leven van Jezus een voorbeeld van de manier van leven zoals God het bedoelt. Vertrouwen hebben en je laten raken, dat maakt ruimte voor het ontstaan van een wonder! Jeltje Anna: Spreken is zilver en zwijgen is goud. Dit spreekwoord kwam in mijn op toen ik de tekst een paar keer gelezen had. De melaatse man kwam bij Jezus om genezen te worden en mocht dit
niet doorvertellen. Hij deed dit toch. Spreken is dus eigenlijk menselijk en zwijgen lijkt Goddelijk. Als je iets prachtigs overkomt wil je dit natuurlijk van de daken schreeuwen. Door deze actie was het voor Jezus niet meer mogelijk om normaal dus menselijk door de straten van de stad te lopen maar Hij moest buiten de stad verblijven om nog enige vorm van rust te kunnen vinden. Buiten de stadsmuren leefden de melaatse mensen. Mensen die de krachten van Jezus nodig hebben om beter te kunnen worden. Het lijkt wel of Jezus om die reden op het pad van de zieken gestuurd werd. De vraag waarom komt natuurlijk ook in ons op. Waarom is er in het hedendaagse leven geen genezing meer mogelijk zoals handoplegging? Waarom gebeuren er geen wonderen zoals die verteld wordt in de Bijbel. Antwoord heb ik daar niet op. Wel weet ik dat er genoeg wonderen gebeuren in onze levens. Kijk maar eens naar de geboortes van onze kinderen. Elke dag weer veilig thuiskomen. Natuulijk zijn er ook dingen die gebeuren in ons leven waarvan we denken waarom moet ons dit overkomen? Er zal een reden zijn waarom deze dingen gebeuren. Een fries spreekwoord past hierbij: Freegje net nei is werom, mar freegje nei it werta. Vraag niet naar het waarom maar vraag naar het waarheen. Als we steeds vragen naar het waarom menen we altijd maar dat we aan het kortste eind trekken. Als we vertrouwen hebben in God en onvoorwaardelijk van het houden dan is bijna alles mogelijk. Kees (Een brief van Marcus): Beste mensen, Mij is gevraagd om iets te zeggen over de wonderverhalen van Jezus die ik in mijn evangelie heb opgenomen, met daarbij vooral de vraag: ‘wat kunnen of moeten we hiermee?’ Dank jullie wel voor de kans om een en ander te kunnen toelichten. Om te beginnen: mijn tijd is een hele andere dan jullie tijd. Vragen als: ‘is het allemaal echt gebeurd?’ of: ‘heeft Jezus wel echt bestaan?’ zijn voor mij rare, absurde vragen. Ik heb de verhalen opgeschreven zoals ze mij zijn verteld en ik heb geen enkele reden om daar aan te twijfelen. Maar ik heb de verhalen wel geordend , in een doorlopend verhaal gezet en van commentaar voorzien. Want ik vind het belangrijk dat we goed begrijpen wie Jezus was. Over hem gaan ontzettend veel verhalen rond. Ook de raarste indianenverhalen, van mensen die er volgens mij niets van begrepen hebben. Op zich is dat niet raar, want zelfs Jezus’ leerlingen begrepen er in het begin helemaal niets van. We zijn het er allemaal over eens: Jezus was iemand met bijzondere gaven en talenten. Zo bijzonder, dat ik het aandurf om hem de Zoon van God te noemen. Hij kon mensen genezen en bevrijden en dat heeft hij vaak laten zien. Het probleem is, dat mensen geneigd zijn om de ‘buitenkant’, het spectaculaire, alle aandacht te geven. Alsof het om een trucje ging. Voor de mensen die genezen werden was
het fantastisch, maar uiteindelijk ging het Jezus daar niet om. Het ging hem er om dat er iets structureels veranderen zou in de manier waarop mensen met elkaar en met God omgingen. En het probleem van de wonderen was, dat mensen zich gingen blindstaren op de gebeurtenis zelf, en ondertussen niet luisterde naar wat Jezus te vertellen had. Als je alleen naar de wonderen kijkt, begrijp je er niets van. Waar mij om gaat is dat mensen de ogen en oren geopend wordt voor het geheim van Jezus: in hem was God onder ons aanwezig. Niet als een spectaculaire tovenaar, maar als iemand die de weg van de mensen tot het uiterste ging en daarbij nadrukkelijk de confrontatie met ziekte, verdriet, lijden en pijn niet uit de weg ging. Hij bracht verlichting, genezing en bevrijding waar hij dat kon, maar koos er ook voor om zelf niet buiten schot te blijven. Voor Jezus was het lijden niet iets wat je uit de weg moest gaan of wegtoveren, maar de ultieme manier om je met anderen te verbinden. Tot in de dood. En daar voorbij. Hartelijke groet, Marcus
