Teksten bij de uitvaartviering van Dhr. Marc Sas
15 november 2008
Verwelkoming door Charlotte Namens de familie, bedank ik u voor uw aanwezigheid op de begrafenis van nonkel Marc. Uw aanwezigheid is voor tante Bea, Kevin en Wendy een grote steun. Het plotse heengaan van nonkel Marc slaat ons met verbijstering en hulpeloosheid. Woorden kunnen op dit moment niet uitleggen wat wij voelen. De paaskaars kan dat wel. Wij christenen geloven dat de dood niet het laatste woord heeft maar dat het leven altijd sterker is.
Eerste lezing door Wendy Papa, Het is ongelooflijk wat je in al die tijden hebt gedaan voor ons, voor je klas , voor je collega’s, voor je vrienden en familie. Waar ik zeker dankbaar voor ben is dat je al die jaren een steun was voor mij en voor al je naasten. Je bent mijn HERO, ik keek echt naar je op, naar je intelligentie, je lach, je schattige buik en zeker naar je moppen. Je was een vader voor iedereen! Voor mij was je meer dan dat, je was een man met grote ideeën en grote dromen, Je deelde die met alleman! Je kookte voor ons, je deelde alles met ons, en zeker die choko-tofjes die ik voor je had gekocht! In de Delhaize . Maar ik ben blij dat je deelde, je keek niet enkel naar je zelf, je keek naar andermans gevoelens! Papa, je bent een held! Meneer Sas, papa, Pater Familias!! Je liet je zelf graag gaan met een lekkere Leffe of een glaasje wijn. Je liet je altijd van je tofste kant zien. Ik heb ook speciaal voor jou een gedichtje gemaakt!
Onze handen zijn nu los van elkaar maar in onze harten ben je nog dichtbij wij hebben je moeten laten gaan met prachtige herinneringen eraan die wij heel diep van binnen bewaren. nu doet het nog pijn maar eens zal het minder zijn ook al zal het gemis blijven wij zullen je altijd met liefde in het hart bewaren Jij sterft niet, je geeft de liefde door naar de kinderen en de familie zodat jij verder leeft in ieder van ons Ik zeg dit niet graag maar ik zal het zeggen uit volle kracht Papa rust zacht!
Evangelie, naar Johannes, XIII, 33-35 Kinderen, nog maar kort zal Ik bij jullie zijn. Dan zullen jullie Mij zoeken, maar Ik heb tegen de Joden gezegd: “Waar Ik heen ga, daar kunt u niet komen”, en dat zeg Ik nu tegen jullie. Ik geef jullie een nieuw gebod: dat je elkaar liefhebt. Met de liefde die Ik jullie heb toegedragen, moeten jullie ook elkaar liefhebben. Daaraan zal iedereen kunnen zien dat jullie leerlingen van Mij zijn: als jullie onder elkaar de liefde bewaren.’
Homilie (tekst door collega Patrick Van de Wiele) Marc en Bea. Namen die altijd in één adem uitgesproken werden, zodat ze op de duur ook één woord leken. Marcenbea. Onafscheidelijk waren zij. In het gezin nam Marc gewoonlijk het initiatief. Van hem kwamen de grote ideeën. Bea keek naar hem op, maar ze wist haar Marc indien nodig wel weer met beide voeten op de grond te krijgen. Ideeën moeten ook uitgevoerd worden en dat doe je nog altijd het beste met z’n tweeën. Voor de tandem Marcenbea was dat geen probleem. Uiteindelijk werd alles “in der minne geregeld” om het met een geliefkoosde uitdrukking van Marc te zeggen. Marc, je was trots op Kevin en Wendy en dat liet je vaak merken. Opvoeden is vaak niet gemakkelijk, maar je onvoorwaardelijke vaderliefde, je gevoel voor diplomatie en humor zorgden ervoor dat alles telkens weer op zijn plooi kwam. Echt fier was je op het einde van vorig schooljaar toen je op school kon zeggen dat Kevin zijn diploma behaald had. Een tractatie op een zomers terras was het onvermijdelijke gevolg. Ook voor Wendy had je er alle hoop op dat zij haar weg zou vinden in het leven. Ze zullen je niet teleurstellen. Je hield van autorijden. Met zwier begaf je je in het verkeer. Reizen op zich was voor jou al vakantie. Ontelbare keren ben je met Bea en de kinderen naar je geliefde Frankrijk gereden. De voorbije grote vakantie nog naar Bretagne, de bestemming van jullie huwelijksreis, nu dertig jaar geleden. Als de uitdrukking “leven als God in Frankrijk” al niet bestond, dan had jij ze vast uitgevonden. Vorige week vrijdag nog zat je aan de computer om een reisje van enkele dagen te boeken via Logis de France. Marc, je bent uit het leven weggegaan als donor. Donor: Latijn voor “schenker, hij die geeft”. Je hele leven ben je in feite een “donor” geweest. Je had plezier in het geven en delen en dat was er altijd aan te zien. Wie bij jou binnenviel, verwacht of niet, werd overladen met attenties en het allerbeste uit keuken en kelder werd voorgezet. Zelfs als er zogezegd “niets in huis was” verdween je in de keuken en kwam je even later met de lekkerste gerechten weer tevoorschijn. Als een echte kok deed je dan wat geheimzinnig over het recept. Misschien besefte je zelf niet eens dat het geheime ingrediënt waarmee je al je gerechten op smaak bracht, je ongeëvenaarde gastvrijheid was. Je hield van je leerlingen, Marc. Je overdonderde hen niet met je uitgebreide kennis, maar steunde hen en gaf hun moed waar je kon. Met je vaderlijke uitstraling ving je grote en kleine drama’s op. Levenswijsheid vond je veel belangrijker dan boekenwijsheid. Administratieve rompslomp en stapels toetsen waren niets voor jou, maar wij, collega’s, weten het allemaal: in zijn klas was de Sas in zijn sas. Eeuwenoude verhalen bracht je tot leven. Onder je milde humor kabbelden de lessen rustig voort. De vele blijken van medeleven die je leerlingen de voorbije dagen hebben betoond, getuigen van echt respect en liefde voor hun “meester”. Bij elkaar vonden je leerlingen de moed en de kracht om je te bezoeken op de afdeling intensieve zorgen. Dit gebaar heeft je familie erg ontroerd en betekent voor hen een echte steun.
Marc, je was, nee, je bént een begrip op het STK. Een figuur. Een monument. Geen trots en ongenaakbaar monument, maar een minzaam man die genoot van het leven en die zijn gezin, zijn leerlingen en zijn vrienden de ware levenskunst bijbracht. Bedankt voor alles, Marc en … Vaarwel!
Homilie (tekst door leerlingen) 10 november: één dag voor wapenstilstand maar jij streed al je laatste slag. Nooit gedacht dat jij voor ons aan het eind van je latijn zou zijn. En als een trouw legioen hebben we nog naast je gestaan en gehoopt dat je niet zou gaan waar we niet zelf konden gaan Want wij, je trouw legioen, konden alles aan door jou als je maar niet ging waar we zelf niet konden gaan. Dus bedankt, onverslaagbare leider, jij die ons bij elke veldslag aanvoeren zou, jij die ons door elke hindernis leiden zou Bedankt. Als leerkracht bleef je ons inspireren, stimuleren om steeds te geloven in vandaag en morgen. zoals jij bleef geloven in ons, je leerlingen, en ons leerde nooit op te geven, niet vandaag, niet morgen. Dus bedankt, wijze mentor jij die ons altijd verbeteren zou jij die in ons altijd blijven geloven zou Bedankt. Je zei ons elkaar te beschouwen als een tweede familie met ieder zijn eigen plek, en niemand te vergeten En vandaag komen wij echt als een tweede familie naar hier, om je in ieder van ons je eigen te plek geven, om je niet te vergeten. Dus bedankt, Pater familias, jij die ons altijd bij elkaar houden zou jij die bij ons als deel van de klas altijd horen zou Bedankt. Elke levendige herinnering aan jou die wij koesteren draagt onvermoeibaar ook een stukje mee van jou en zo zal je bij ons, temidden ons, steeds blijven leven als onze rots in de branding, als een man uit één stuk.
Bedankt, Meneer Sas jij die ons altijd een warm hart hebt toe gedragen jij die wij altijd in dat hart zullen dragen Bedankt. Je Klas. "Per Jovem te iuramus, habemus tuo memoriam!"
Voorbeden (teksten door leerlingen en leerkrachten) 1. Voor alle leerlingen en oud-leerlingen die je nooit zullen vergeten omwille van je liefde voor je vak en je liefde voor je leerlingen. Niemand kon zijn leerlingen zo motiveren en bevaderen zoals jij dat kon. Niets was onmogelijk in jouw ogen, iedereen kreeg van jou de kans om in zijn droom te mogen geloven. Dat dit geloof altijd levend mag blijven. Laat ons bidden 2. Voor zijn klassen, die genoten van zijn typische manier van lesgeven. Benieuwd en nieuwsgierig naar wat hij de volgende les bedenken zou. Geen enkele leerkracht kon leerlingen zo het gevoel geven speciaal te zijn. Dat zijn voorbeeld andere leerkrachten mag inspireren. Laat ons bidden 3. Voor alle leerkrachten die je kenden als een collega, als een vriend die steeds klaarstond. Geef hen de moed om verder te gaan zonder jouw aanwezigheid in de leraarskamer, zonder jouw warmte en gezelligheid die je steeds met je meedroeg. Laat ons bidden 4. Laat ons bidden voor Bea, Kevin en Wendy en voor de mensen rondom ons die getroffen zijn door pijn en verdriet. Dat ze niet alleen staan en zich omringd mogen voelen door goede medemensen. Laat ons bidden 5. Bidden wij tenslotte voor de mensen die reeds gestorven zijn en zo graag nog wilden leven. Wij denken biddend aan de ouders van Marc en allen die een plaats in ons hart bewaren. Laat ons bidden
Getuigenissen (afscheidsboodschap) (tekst door directeur Dhr. Geert Annaert en de leerlingen van 6 GLA – 6 LMT) Lieve Herder, Dag Mr. Sas, Het is haast ongelooflijk dat we hier nu zo verloren rond je staan. Toch zijn we niet alleen want we hebben je voor altijd in onze harten gesloten. Je warme, vaderlijke persoonlijkheid zullen we ons altijd herinneren. Je was steeds optimistisch en had vertrouwen in elk van ons. Zo vaak wandelden we de klas uit met een nieuwe brok levenswijsheid die je zo briljant verwoord had. Iedere dag opnieuw zullen we je missen. Hadden wij nu maar een ‘lumineus idee’, dan konden we je uit je rustige slaap wekken. Je betekent zoveel voor ons, we hebben je nodig.
De laatste tijd liet je je wel vaker van je sportieve kant zien, in je roze K-waytje. Je hartelijke lach en lieve genegenheid maakten ons allen tot één klas, één familia. Jij was voor ons meer dan ‘die van Latijn & Grieks’, en wij waren voor jou meer dan zomaar leerlingen. Jij de pater familias, wij de kinderen, jouw schaapjes.
Vanaf nu zullen we aan het begin van de les op iemand wachten die jou nooit zal kunnen vervangen. We denken aan je, als een geweldige leraar, maar vooreerst als een écht goed mens. We missen je nu al, onzen teddybeer, zo lief en zacht, met een hart van goud. Door je liefde en aandacht sprak je niet alleen tot de groep, maar ook tot éénieder van ons. Iedereen kreeg een stukje van je warme hart toebedeeld. We hopen een beetje van jouw wijsheid en levensopvatting mee te dragen in onze daden. Je leerde ons naast Latijn & Grieks, dat het werkelijke leven tof kan zijn, zelfs op school. Niet alles en iedereen moet altijd serieus zijn, zoals je laatst tegen ons zei: “Het leven is als een groentensoep. Ajuinen hebben soms een nare nevenwerking maar zijn goed voor het bloed.” Jij zorgde steeds voor een opperbeste sfeer. Als het donker was, wierp jij je licht over ons; als het koud was, gaf jij ons warmte; als we droevig waren, was jij er om bij uit te huilen; als we iets nodig hadden, was jij er. Onze grote filosoof, onze enige échte klaspapa. Vrijdag vertelde je ons nog: “Ga niet naast de pakken zitten, want ze nemen je niet mee. Ze blijven gewoon naast je zitten, want pakken zitten nu eenmaal graag. Neem ze mee op je rug. Als het te zwaar wordt, ga dan even zitten en zet ze naast je neer. Deze pakken lopen toch niet weg. Eens uitgerust, neem je ze terug op en vervolg je je weg vol goede moed.”
Dit is een zwaar pak voor iedereen. Als we allemaal samen dit grote, zware pak vastgrijpen, wordt het wat draaglijker. We weten dat jij zou willen dat we doorgaan en het beste van onszelf geven. We weten nog goed hoe de chokotoff smolt op onze papillen die laatste vrijdag, terwijl je Cicero aan
het opsporen was. Alle herinneringen laten je herleven als een man uit één stuk. Zoveel liefde als jij gaf, kreeg je terug. We zullen je voor altijd in ons hart meedragen. Onze ster aan de hemel.
Nooit week je té ver van de regels af, maar altijd nét ver genoeg om dat beetje meer te kunnen bekomen en ons een hemel op aarde te schenken. Één liefdevolle blik en niets leek nog onmogelijk. We waren tenslotte niet alleen, onze herder was in de buurt. Samen lachen, samen wenen, samenleven. Onze vreugde hebben we aan jou te danken, jij maakte onze dag altijd goed. Zonder jou gaan we koudere dagen tegemoet. Echter, we gaan die moedig trotseren, zoals jij het ongetwijfeld had gewild. Je levensvisie was immers dat elke dag de kiem is van een nieuw begin, vol nieuwe levenslust.
Liefste Mr. Sas, je hebt ons de weg gewezen. Nu je er niet tastbaar meer bent, staan we er alleen voor. Maar neen, in feite is dat niet waar. Vanuit de hemel kijk je op ons toe. En als ze daar rijstpap eten, zal je vast het recept verbeteren. Je was altijd al een engel op aarde voor ons, die ons elke dag wat wou bijbrengen en ons telkens het rechte pad wist in te fluisteren. Nu ben je nog steeds die engel, enkel een beetje verder weg.
Bedankt dat wij je mochten ontmoeten, je konden knuffelen, met je konden lachen en spelen. Bedankt dat wij, je leerlingen van dit jaar en iedereen die ooit les van je kreeg, jou mogen herinneren als onze vriend, onze kameraad door dik en dun. Bedankt om Mr. Sas te zijn! Je klas
Marc, in volle herfst ben je ons plots ontvallen, een lieve echtgenoot, een milde vader, een joviale vriend, een wijze leraar. Je begon je loopbaan in het STK op 1 september 1980, als leraar klassieke talen, leraar Grieks en Latijn, je was ook twee jaar graadcoördinator en drie jaar directeur. Ruim 28 jaar onvermoeibaar in de weer voor leerlingen en collega’s. Hartelijk dank, Marc, voor al die jaren loyale inzet en samenwerking. Dit is het beeld dat wij van jou meedragen: een gezellige, wijze en vlotte collega, een goede man, soms te goed, gevoelig voor het kwetsbare en het onaantastbare in elke mens, in elke leerling, Gewapend met humor en een ontwapenende lach, opgeruimd, guitig, geestig, rad van tong en taal allergisch voor zeuren en zagen aanstekelijk optimist. Marc, dat straalt uit de blik van je ogen, een eeuwigheid! Namens het schoolbestuur en de directie oprecht veel dank.
Slotliederen Jacques Brel – Ne me quitte pas Ne me quitte pas, il faut oublier Tout peut s'oublier, qui s'enfuit déjà Oublier le temps des malentendus et le temps perdu A savoir comment oublier ces heures Qui tuaient parfois A coups de pourquoi, le coeur du bonheur Ne me quitte pas ) x 4 Moi je t'offrirai des perles de pluie Venues de pays où il ne pleut pas Je creuserai la terre jusqu'après ma mort Pour couvrir ton corps d'or et de lumière Je ferai un domaine où l'amour sera roi Où l'amour sera loi Où tu seras reine Ne me quitte pas ) x 5 Je t'inventerai des mots insensés que tu comprendras Je te parlerai de ces amants-là qui ont vu deux fois leurs coeurs s'embraser Je te raconterai l'histoire de ce roi mort De n'avoir pas pu te rencontrer Ne me quitte pas
)x4
On a vu souvent rejaillir le feu de l'ancien volcan Qu'on croyait trop vieux Il est paraît-il des terres brûlées Donnant plus de blé qu'un meilleur avril Et quand vient le soir pour qu'un ciel flamboie Le rouge et le noir ne s'épousent-ils pas Ne me quitte pas ) x 5
Ga niet bij me weg, je moet vergeten Alles kan vergeten worden en wie loopt er nu weg? Vergeet de keren van de misverstanden en de verloren tijd Te weten hoe je die uren moet vergeten Die soms het hart van het geluk doodden Met slagen van waarom toch Ga niet bij me weg x 4 Ik zal je regenparels aanbieden Uit landen waar het niet regent Ik zal het land bewerken tot na mijn dood Om jouw lichaam met goud en licht te overdekken Ik zal een omgeving scheppen waar liefde koning zal zijn, Waar liefde zal heersen Waar jij koningin zult zijn Ga niet bij me weg ) x 5 Ik bedenk voor jou dwaze woordjes die je zult begrijpen, Ik zal het met je hebben over die geliefden die al twee keer hebben gezien hoe hun hart in vuur en vlam werd gezet Ik zal je het verhaal van deze koning vertellen die is gestorven omdat hij jou niet meer heeft kunnen vinden Ga niet bij me weg ) x 4 We hebben vaak genoeg het vuur weer zien oplaaien van de oude vulkaan waarvan we dachten dat hij daar te oud voor was Het heeft veel weg van verbrande aarde die meer graan opbrengt dan een goede grasmaand, En wanneer met een vlammende hemel de avond valt vermengt het rood en zwart zich niet met elkaar Ga niet bij me weg ) x 5
Je ne vais plus pleurer Je ne vais plus parler Je me cacherai là à te regarder Danser et sourire Et à t'écouter Chanter et puis rire Laisse-moi devenir l'ombre de ton ombre L'ombre de ta main L'ombre de ton chien Ne me quitte pas ) x 4
Ik zal niet meer huilen Ik zal niets meer zeggen Ik zal me daar verstoppen om naar jou te kijken Hoe je danst en glimlacht En om naar je te luisteren Hoe je zingt en daarna lacht Laat mij de schaduw van jouw schaduw worden De schaduw van jouw hand De schaduw van jouw adem Ga niet bij me weg ) x 4
U2 – Beautiful Day The heart is a bloom Shoots up through the stony ground There's no room No space to rent in this town
Het hart is een bloesem Schiet omhoog uit de steenachtige grond Er is geen kamer Geen ruimte te huur in deze stad
You're out of luck And the reason that you had to care The traffic is stuck And you're not moving anywhere
Je hebt geen geluk En de reden waar je om moest geven Het verkeer zit vast En je gaat nergens heen
You thought you'd found a friend To take you out of this place Someone you could lend a hand In return for grace
Je dacht dat je een vriend had gevonden Om je uit deze plek te halen Iemand die je een hand kon geven In ruil voor eer
It's a beautiful day Sky falls, you feel like It's a beautiful day Don't let it get away
Het is een mooie dag De lucht valt, het voelt alsof Het een mooie dag is Laat het niet weggaan
You're on the road But you've got no destination You're in the mud In the maze of her imagination
Je bent op de weg Maar je hebt geen bestemming Je zit in de modder In het doolhof van haar verbeelding
You love this town Even if that doesn't ring true You've been all over And it's been all over you
Je houdt van deze stad Zelfs als dat niet werkelijk klinkt Je bent overal geweest En het is overal in jou geweest
It's a beautiful day Don't let it get away It's a beautiful day
Het is een mooie dag Laat het niet weggaan Het is een mooie dag
Touch me Take me to that other place Teach me I know I'm not a hopeless case
Raak me aan Breng me naar die andere plek Leer me Ik weet dat ik geen hopeloos geval ben
See the world in green and blue See China right in front of you
Zie de wereld in groen en blauw Zie China recht voor je
See the canyons broken by cloud See the tuna fleets clearing the sea out See the Bedouin fires at night See the oil fields at first light And see the bird with a leaf in her mouth After the flood all the colors came out
Zie de bergen gebroken door de lucht Zie tonijn de zee helder maken Zie de Bedoinevuren s'nachts Zie de olievelden in het eerste licht En zie de vogel met een blad in haar mond Na de vloed komen alle kleuren eruit
It was a beautiful day Don't let it get away Beautiful day
Het is een mooie dag Laat het niet weggaan Mooie dag
Touch me Take me to that other place Reach me I know I'm not a hopeless case
Raak me aan Breng me naar die andere plek Leer me Ik weet dat ik geen hopeloos geval ben
What you don't have you don't need it now What you don't know you can feel it somehow
Wat je niet hebt hoef je niet te weten Wat je niet weet kun je op de een of andere manier voelen Wat je niet hebt hoef je niet te weten Niet te weten Het was een mooie dag
What you don't have you don't need it now Don't need it now Was a beautiful day
