Tafelrede door Paul Van Overbeke Retorica 1947 p.8. Tafelrede door Freddy Bracke Retorica 1962 Latijn-Wiskunde p.10

NIEUWSBRIEF JUNI 2013

Inhoudstabel

Foto’s jubs 2013

p.2

Tafelrede door Paul Van Overbeke Retorica 1947

p.8

Tafelrede door Freddy Bracke Retorica 1962 Latijn-Wiskunde

p.10

Artikel van Michel Mestrum : De tenen van God Mijn schizofrenie Folder en Gezondheidsgids kinderen (Jef Casneuf) Praktische suggesties naar leerkrachten toe

CRONIJKE


p.12 p.20 p.22

PAGINA 1

Foto’s jubilarissen 2013

Vehelst Anton, Marijns Heink, Von der Crone Hans, Dossche jan Serras Bart, Van Crombrughe Olivier, Mortier Frederik, Piens Olivier, De Crrock Helmut, Beyens Johan

De Schuymer Johan, Maes Lode, De Clippele Michel, Van Hoecke Toon, Fransoo Wouter, Corneillie Karel, Versyp Jan, Steenbrugge Franky, Van Peteghem Geert, De Jaeger Geert, Vanneste Kurt, Heyngens Gery, Hulpia Kris, Scheldeman Yves, Van Puyvelde Stefan, Gevaert Tom

CRONIJKE


PAGINA 2

Verbeke Luc, Demeester Jan, De Budt Henk, Réveil Paul, De Waele Dirk Ceuelenaere Luc, Verbeke Daniel, Boesman Johan, Debaveye Johan

CRONIJKE


PAGINA 3

Jeannin Philippe, Dhooghe Bernard, Hulstaert Willem, Heyse Bart De Clercq Frédéric, Deweirdt Hans, Alboort Michel, De Smet Luc

CRONIJKE


PAGINA 4

Vansteenbrugge Denis, Vandecaveye Freddy, Verplaetse Raphaël, Van Nimmen Luc Ryckaert Gerard, Van de Voorde Didier, Vermaercke Roger, Guillaume Hans

De Smedt Willy, Colpaert Jan, Van Peteghem Geert, Van Crombrugge Paul Ockers Juliaan, Van Overbeke Paul, Delbroeck Erik, Van Driessche Marc

CRONIJKE


PAGINA 5

De Ganck Paul, Ongenaet Vincent, Vermeuelen Antoine, Mullaert Peter, D’Haese Frans, Raes Rudy Van Der Bracht Luc, Steel Carlos De Witte Aurele, Van Steenberge Josse, Van Nieuwenhuyze Robert, Oosterlinck Marc, Franck Lucien, Deneckere Geert, Audenaert Marcel

CRONIJKE


PAGINA 6

CRONIJKE


PAGINA 7

Tafelrede door Paul Van Overbeke Retorica 1947

Beste Sint-Lievensvrienden en oud-leerlingen van ons prachtig college

Groot is onze blijdschap hier vandaag aanwezig te kunnen zijn op de Oudleerlingenfeest, vijfenzestig jaar nadat we hier de grote poort zijn uitgelopen met een gewichtig diploma in de hand. Die blijdschap is buitengewoon.

Onze lessen Latijn indachtig wil ik zeggen omne trinum perfectum. Die perfectie komt hier vandaag tot stand dankzij Johan Colpaert, zeer eerwaarde heer goed thuis in alle sociale christelijke daden van het bisdom. Paul Van Crombrugge, geslaagd fiscaal adviseur, goed manager nu op rust en ikzelf, Paul Van Overbeke, chirurg uitgeweken naar de regio Antwerpen maar met een permanente Sehnsucht naar Gent en naar het Meetjesland.

Onze collegetijd was een prachtige periode, oorlogstijd of niet. Met heimwee denken we terug aan die degelijke opvoeding die we hier kregen, zowel geestelijk als lichamelijk. Het derde Latijn onder leiding van E.H. Swaenepoel “de Swaene” was fantastisch, streng en ondoorgrondelijk; verborgen achter een enorme stapel boeken leerde hij ons onderscheiden, ontleden en samenvoegen – de beste training ooit voor onze grijze hersenschors.

We denken terug aan de prachtige lessen van E.H. Podevyn, de Pot in poësis. We smaakten samen de emoties en de schoonheid van eeuwige poëzie. We deelden in de Weltschmerz van zovele dichters: onze prof was tot tranen toe bewogen. Wij toch iets minder.

We denken terug aan onze retorica onder leiding van E.H. Vermeiren, bijgenaamd “den Brut”. Vandaag is de vraag nog steeds niet opgelost. Waarom had hij die bijnaam? Was hij te kort van stof of was hij een fan van Brutus als hij de rede van Cicero voordroeg en Tu quoque, fili mi riep. Wij hielden van den Brut, want met hem bezochten we de Kruisbooggilde van Gent en mochten we bier drinken zoveel we op konden mits we op onze twee voeten op het college terugkeerden – wat gelukt is. Hij leerde ons spreken - poeta nascitur orator fit, voor de klas en voor de vuist weg. Hij leerde ons mens worden – humanior.

Bijna iedere maand op een zaterdagnamiddag kon E. H. Blanckaert met de hulp van de rijke brouwers van de brouwerijschool op de speelplaats in stilte enkele varkens slachten. Er waren altijd enkele speciaal gelukkigen, want die dag werden alle retenu’s kwijtgescholden, dat deden ze natuurlijk om het geheim te bewaren. CRONIJKE


PAGINA 8

U ziet het, u voelt het, wij hebben genoten van onze collegetijd. Maar vandaag, nu we hier zovele stralende gezichten van oud-leerlingen zien, nu we de enorme uitbreiding van ons oud-college kunnen bewonderen, vandaag mogen we vaststellen dat hier de klassieke geest blijft triomferen: mens sana in corpore sano. Een geest waarvan we vandaag nog meer genieten dan in 1947.

Dank aan u allen, vaart wel ende levet scone!

Paul Van Overbeke, retorica 1947

Retorica 1947

CRONIJKE


PAGINA 9

Sint-Lievenscollege Gent: “A la recherche du temps perdu”

« Nessun maggiore dolore che ricordarsi del tempo felice… » De jaren razen voort. Wij zijn de tijd Die zoekt en draait en keert en rent naar ’t einde, De cirkel met een uitgang: Omega! “In my beginning is my end”, wist Eliot.

“Then was the time and this was the place Space to dream and space to play No other moment was in our way Then was the time and this is the place!”

Dat werd een mooi moment in latere verhalen. Knaapjes zwaaiden sierlijk naar de Turkse Mars Want Mozart was aanwezig bij het sportfeest. Jeugd gegoten in klassieke vormen: Latijn was overal, vanaf de vroege ochtend In eeuwenoude heilige formules: “Introibo ad altare Dei” - Zo herkenbaar in “Ulysses” queeste – Tot sluwe advokatentruukjes later : “Quousque tandem abutere Catilina patientia nostra?” Dat dachten wij toen ook wel van de leraar. Geen nood: de ratio van wis- en andere kundes Bracht ongevraagd variatie in de klas, En tranen in de ogen bij zo’n schoonheid: “L’algèbre est une langue bien faite et c’est la seule. »

Wij oorlogsbabies stonden op het keerpunt : De duffe jaren vijftig vloeiden weg, Een frisse zestigwind diende zich aan! Maar nog geen storm: een luide wijze stem Kaal galmend over honderd knappe koppen Hield ietwat orde op de drukke speelplaats, Bracht evenwicht in vele jonge geesten. “Ces têtes bien faites, mieux que bien remplies. » Normen en waarden werden uitgedragen, En voorgesteld, bepleit, steeds minder opgedrongen: “Humanität besteht darin, Daß nie ein Mensch einem Zweck geopfert wird.”

CRONIJKE


PAGINA 10

Hier werd een werelderfgoed doorgegeven, Doorgrond, besproken en kritisch beschouwd. Traditie en vernieuwing hand in hand: Architectuur en film, toneel – een open kijk Op werelden die aan ’t veranderen waren. Nog Streuvels en Gezelle, toch reeds Claus. En Paul van Ostaijen als grote meester, Naast Rilke in Parijs, “Jardin des Plantes”. Als “Kleine Prins” de Schoenaerts onzer dagen. Eigen toneel gaf scherpe levenslessen: (“For what’s a play without a woman in it?”) “Er is geen staat ter wereld die niet Met hemeltergend onrecht overladen is. Onrecht velt geen Staat.” Een jezuïetenstuk gespeeld op deze plek, Met ijver en talent en stille haperingen. Wat hoef ik meer te zeggen dan ik deed? De taal een sterke hefboom: het ABN Als doel en toetssteen van een hoger streven. Bach in St Baafs was jaarlijkse bezinning: “Wir setzen uns mit Tränen nieder”, toen en straks. Leraars schetsten contouren voor ons denken, Net als Wildiers en gewaardeerde gasten. Dat schaven aan beschaving, dag na dag, Duurde normaal zes jaar. Met goed gevolg Werden wij afgeleverd bij het Grote Leven, Die warme zomerdag in juni twee-en-zestig. “Mais où sont les neiges d’antan? » Freddy Bracke, Luxemburg, juni 2012

Retorica (Lat-Wisk/Wet) 1961-1962 CRONIJKE


PAGINA 11

De tenen van God Mijn schizofrenie

Als kind kon ik het heengaan van het sombere winterlicht genieten. Heel trouw schouwde ik mijn omgeving die veranderde. Ik leerde lezen en woordjes vormen. Ik vond veiligheid in mijn boeken en studies. Ik had verdriet toen mijn mama en papa elkaar loslieten. Als retoricaleerling werd ik toen gehospitaliseerd voor de eerste maal. Inderdaad, een kleine barst wordt een scheur. Een scheur wordt een kloof. En zo stond ik alleen. Un couloir de pensées. Apparemment. Un couloir sans issue. Mijn leven verstilde en de ziekte nam me mee naar afgrondelijke diepten. Dit ging gepaard met een zekere scheppingsdrang en uitgesproken creatieve vermogens. Mensen met psychosen zijn dikwijls heel fijngevoelig, met een grote gave voor verwondering.

In het ziekenhuis. Ik heb het donker en het is stil. En ik ben alleen, hier een dwaas gevangen in zijn psychiatrische ruimte. De hand van een verpleegkundige. Het donker wordt anders donker. De stilte is anders stil. En Michel is anders alleen. Opstaan doe je niet ineens, maar af en toe een beetje. Luisteren naar de getijden van mijn ziekte. Ze verstillen het ziek zijn en leren mij niet samen te vallen met mijn handicap. Ik belichaam immers meer dan louter een gezondheid. Zintuigen die terug herleven … heel boeiend en zo veelzeggend. Ikzelf kan er urenlang naar luisteren. Wat ik dan hoor is oneindig veel, zuiver en allesomvattend. Levensdruppelend. Het heeft iets van een nobel zwijgen. Naar mijn aanvoelen verheft een totalitaire gevoeligheid zich bijwijlen tot schizofrenie, met plukjes genialiteit. Maar genialiteit heeft waanzin nodig. Alleen zo is singulariteit geloofwaardig. En die totalitaire complexiteit verheft zich uiteindelijk tot eenvoud en liefde. Wat het ziektebeeld uiteindelijk ook verlangt. Soms proef ik al haar zielenrust ... Ruhe sanfte, sanfte ruh.

CRONIJKE


PAGINA 12

Als psychiatrisch gehospitaliseerd patiënt werd ik als individu niet in al de aspecten van mijn mens-zijn benaderd. Er werd nauwelijks aandacht gegeven aan de rationele, sociaal-structurele en culturele context van mijn ziek-zijn. Ook ben ik ervan overtuigd dat een geestesziekte niet zomaar herleid kan worden tot een ziekte van organische aard. Een behandeling die alleen maar vorm krijgt vanuit een biomedische invalshoek is niet toereikend. Een geestesziekte heeft naast psychologische en farmacologische knooppunten ook een religieus middelpunt nodig. Schizofrenie mag immers nooit verworden tot een louter instrumentele werkelijkheid. Het zegbare van een psychoticus stuit altijd op wat onzegbaar is. Hoe meer we trouwens kennen over schizofrenie, hoe minder we weten. Leven bewijst dat psychose geen einde is, maar een voorbereiden ervan.

Net zoals het literatuur betaamt zoek ik kleintjes die spanning te beleven tussen het leven ontvangen zoals het ons gegeven werd - en dankbaar genieten van wat ons allemaal wordt aangereikt - en anderzijds genoeg inzicht en tegelijk berusting hebben om te aanvaarden wat ons niet gegeven werd, en om ook daarmee op weg te gaan. In de wetenschap dat wij ook daarin de voorbode moeten zien van alles wat wij verder zullen moeten achterlaten of zullen moeten missen. Derhalve moet je durven dromen en je leven mee laten bepalen door een ars moriendi, de kunst van het sterven. Je mag dromen, als mens onderweg. Dromen genereren verhalen. Weet u, passie voor Romaanse talen en een vleugje farfelu kunnen hiertoe bijdragen.

Zodoende raakt de dood, net zoals het reductionisme, dodelijk verwond. Grenzen aanvaarden en afscheid nemen. Saudade. Het is weliswaar de worsteling van elk mensenleven, maar een geesteszieke doorleeft het ongetwijfeld veel scherper. Veel medemensen ontvluchten die einder en raken zodoende vermaterialiseerd tot in hun denken toe. Maar een homo viator, een mens die als een pelgrim onderweg is, durft hopen en verlangend uitzien naar de toekomst. Hij zal in staat zijn anderen wegen van leven te wijzen. Of is dit te boudweg gesteld … Inderdaad, een grote lieve kracht verbergt zich in alle dingen, dat ervaar ikzelf ook in mijn communicatie met zingende dwarrelende regendruppels. Net zoals ik CRONIJKE


PAGINA 13

doorheen mijn ziekte en loutering ervaren heb dat de dood en de pijnlijke leegte inherent zijn aan het menselijk zijn.

Welzijn

De termen pijn, lijden en verdriet dragen voor mij niet dezelfde betekenis met zich mee. Verdriet is het meest abstraherend en het minst ingebed. Lijden duidt op een proces en is kunstminnend. Waar de uitersten elkaar raken. Pijn is de meest vermenselijkte variant van lijden. Het uitdragen van lijden ligt heel moeilijk in onze cultuur. Daartoe zijn er geen reguleringen noch axioma’s. Schizofrenie is geen promiscue amusementsmachine noch een vaudeville. Integendeel zij loopt niet weg van belangrijke ontwikkelingen in ons tijdsgewricht. Vanuit die gegevenheid probeer ik kleintjes te onderscheiden wat perspectiefvol is in het leven en wat niet. Het verlangen naar innerlijke vrijheid en dienende liefde staan hierbij centraal. En todo amar y servir. Ziek zijn is voor mij aanleiding om bij mijn leven stil te staan, om mijn leven te beschouwen. Schizofrenie dwingt mij niet alleen afstand te doen van mijn dagelijkse doen en laten, maar brengt ook de kwetsbaarheid van het bestaan aan de oppervlakte. Het is aanleiding tot diepere kennis van mijn mens-zijn. Ziek zijn is daarom niet alleen een beproeving voor mij. Het is ook een proeven van de schepping. Een niet hapklare mainstream. Het egaliseren van onze leefwereld is bijgevolg uit den boze! Een schizofreen is immers niet alleen een individu, maar ook een persoon. Personare. Door-klinken. Wij laten iets doorklinken van een liefde die groter is dan onszelf, en die we alleen kunnen doorgeven, niet vastgrijpen. Ervaringsdeskundigheid is geen dogmatische waarheid, die te nemen of te laten is. Maar is een samen onderweg zijn, vanuit een persoonlijke relatie in verbondenheid met anderen. Zoeken naar wat bindt, is in deze tijd veel belangrijker dan zich blind te blijven staren op wat verdeelt of anders is. Het gaat dus zeker niet over een doorgedreven intellectualisme of self empowerment van de ervaringsdeskundige. Die ruimere zending is wel een zaak van stilte, reliëf,

CRONIJKE


PAGINA 14

inkeer, van moeizaam dagelijks engagement tegen de stroom in. Elke getuigenis, hoe gering ook, mystificeert de werkelijkheid. Wellicht ligt welzijn, anders dan vluchtige genoegens, niet direct voor het grijpen; maar een leven van volgehouden toewijding aan dat waar we van houden, kan het ons sporadisch verlenen.

VOCATIO Mijn inspanningen werden gehonoreerd met een beurs van de Belgische Stichting Roeping. In 1963 wordt door Emile Bernheim de Belgische Stichting Roeping opgericht, naar het voorbeeld van haar Franse homoloog, in de vorm van een vereniging zonder winstoogmerk. Bedrijfsleiders en grote bedrijven scharen zich zonder voorbehoud achter het project. Ze steunen het financieel en zijn het uithangbord van het initiatief ten opzichte van de overheid en het publiek. Er wordt een jury opgericht waarin de grootste Belgische persoonlijkheden uit alle takken zetelen. Al snel treden de twee toenmalige Nobelprijzen toe: Corneille Heymans en pater Dominique Pire, later gevolgd door Christian de Duve en Ilya Prigogine. Elk jaar komen honderden kandidaturen binnen. De laureaten die op hun beurt hebben bijgedragen tot het artistieke, sociale en wetenschappelijke landschap van België zijn niet meer te tellen. Enkelen onder hen zijn beroemdheden geworden, denken we maar aan choreografe Anne Teresa De Keersmaeker en aan auteur Annelies Verbeke.

De Belgische Stichting Roeping, omgedoopt tot VOCATIO in september 2011, heeft als hoofddoel zowel materiële als morele steun te verlenen aan jonge laureaten met een levensproject in een wereld die ingrijpend verandert. VOCATIO biedt bovendien elke laureaat niet alleen een persoonlijke begeleiding aan, maar ook een relatienetwerk en een uitwisselingsforum met laureaten en mensen die een beroep willen doen op hun uiteenlopende talenten. Vervolgens blijft VOCATIO de verdere carrière ontwikkeling van haar laureaten op de voet volgen. Via haar website en haar nieuwsbrief (artikelen, interviews, video’s CRONIJKE


PAGINA 15

enzovoort) biedt de stichting hen een platform voor meer zichtbaarheid en zelfpromotie. Van 1969 tot begin 2012 stond VOCATIO onder de Hoge Bescherming van Hare Majesteit Koningin Fabiola. Voortaan staat zij ‘Onder de Hoge Bescherming van Hunne Koninklijke Hoogheden Prins Filip en Prinses Mathilde’.

Met mijn dossier destigmatisering van psychiatrische ziektebeelden werd ik één van de laureaten van de promotie 2001, die de naam draagt van Georges Sion. Een grote naam van de Franstalige literatuur in ons land. Baron Sion verleende immer authenticiteit aan de taal. Net zoals een geestesziekte de naaktheid en de rijkdom van de medemens belichaamt. Georges Sion is secretaris voor het leven van de Koninklijke Academie van de Franse taal en zetelde in de Académie Goncourt.

Het is voor mij dan ook een voorrecht en een meerwaarde te mogen promoveren onder auspiciën van wijlen Baron Sion. Als letterkundige heeft hij er toe bijgedragen dat de Stichting voor mij een Alma Mater is geworden. Bovendien zijn er geen oud-laureaten. Men is laureaat voor het leven. Omgaan met een roeping is proberen om symbolisch door het leven te gaan. Une vocation se poursuit en silence, tandis que le monde s’écroule.

Het Mis Verstand

Maar in commercials worden schizofrenen opgevoerd als afschuwelijke misdadigers. Als de media berichten over schizofrenie, dan is het overwegend én fout én negatief gesteld. Ten onrechte! De gemiddelde mens met schizofrenie is niet gevaarlijker dan de gemiddelde burger. Of beter gezegd, de gemiddelde burger is niet gevaarlijker dan de CRONIJKE


PAGINA 16

gemiddelde schizofreen. Aan schizofrenie kleeft een hoge mate van lijden. Ik vertoefde in een wanhopige paranoïde waanwereld vol angst. Bovendien had ik olfactorische en vooral tactiele hallucinaties. Op een avond zaten we aan de kust van Lissabon in een visrestaurant. Ik dacht dat mijn naam vermeld staat op de menukaart. Dat ik als het ware een vis mocht eten die mijn naam droeg. Of bengelen die vissen aan de tien tenen van God? Zelfs het avondrood leek bijbedoelingen met mij te hebben. Ik moet vluchten. Uiteraard nog niet naar de Verrijzenistuin, maar toch …

Zot zijn doet wél zeer.

De Griekse etymologie van het woord is misleidend. Een schizofreen is niet iemand die gespleten is. Schizofrenie is een verbrokkeling in een oneindig aantal stukjes. Schizofrene psychose is een ziekte van de hersenen. De ziekte ontwricht mijn cognitief functioneren. Verbrokkeling. Het is alles wat ik doe vanaf het waarnemen, over het filteren van het waargenomene, via het verwerken ervan tot het uiteindelijk resulteert in het doen van iets. Zodoende verstoort schizofrenie het diepste van het menselijk wezen. Hoewel zij een polymorfe interactie is, een rijke communicatie waar de modale mens niet aan toe komt. Een schizofreen ziet overigens in elke afwezigheid ook een triviale aanwezigheid. We zijn sociaal andersvaardig, maar relationeel niet arm. Mijn geloof leert mijn ziekte praten. Mijn ziekte leert mij zwijgen.

Fiat lux

De wet op de patiëntenrechten versterkt weliswaar de mondigheid van de patiënt bij de behandeling van zijn gezondheidsproblemen. Maar is de prijs daarvan niet dat onze speelruimte al even veelvormig en onoverzichtelijk is als de maatschappij zelf? Dus wordt psychose vaak te exogeen doorleefd. Psychiatrie verwordt tot een warenhuis. Patiënten verarmen tot consumenten. Zorgrelaties in verandering. Het nieuwste buzzwoord in de welzijnssector lijkt wel vermaatschappelijking te zijn. Met het gevolg dat gehaaide marketingspecialisten CRONIJKE


PAGINA 17

de pathologie te zeer bekijken vanuit een economisch, schijnbaar waardevrij perspectief. De psychiatriegemeenschap draagt dus een grote verantwoordelijkheid in onze seculiere samenleving. Een signaalfunctie. In tijden van ontkerkelijking is geestelijke gezondheid immers een ideaal medium om te bouwen aan verdraagzaamheid. Ik vermoed dat we veeleer vragen moeten koesteren dan ons te focussen op antwoorden.

De geestelijke gezondheidszorg is te particulier bezig, terwijl de taal van onze ziekte universeel is. Niettemin is wortelen in een fragmenterende omgeving geen makkelijke opdracht. Het groeiproces van patiënt tot ervaringsdeskundige, bijvoorbeeld, kan maar beter met grote omzichtigheid gestroomlijnd worden. De heteronomie van de ziekte hoedt ons immers voor de autonomie van de zieke. De vermaatschappelijking van het ziektebeeld houdt hier te weinig rekening mee. Maar ook de patiënt wil te veel zijn eigen baas zijn. Een pleidooi voor autonomie van de patiënt leidt tot een herprofilering van de psychiatrie als wetenschap. Dit kan goed zijn. Maar grotere individuele autonomie leidt ook tot meer egocentrisme. Zijn ziekte door-klinkt niet meer!

Maar benaderen wij wel waardig de zieke en zijn ziekte, geven wij hun wel een naam? Waar het tot voor enkele tientallen jaren nog bon ton was om voor je overtuiging hierover uit te komen, lijkt nu het tegenovergestelde het geval te zijn. Uit angst om ook als gek bestempeld te worden, zwijgen we dan maar over wat ons misschien wel ten diepste gelukkig kan maken. Voor mij is een waar destigmatiseren: de pathologie dragen naar een werkelijkheid waarbij er geen enkel causaal verband bestaat tussen haar taal en de liefde die je ervoor voelt. Het doet mij dan ook pijn dat veel medepatiënten verankerd zijn in identiteitsschaamte. Ik hoop dat ik mag groeien tot het belijden van een overtuiging die breekt met die schaamte.

CRONIJKE


PAGINA 18

Gewonde heler

Zo wordt er een bron van geloofwaardigheid gevoed. Geloofwaardigheid die ook pas geboren kan worden als ik leer aanvaarden dat ik mijn geestesziekte niet zelf moet voltooien. Zelfs niet moet mijmeren over haar finaliteit. Naar mijn mening is het alsof er in de levensfase van mijn ziek-zijn al stilaan iets doorschemert van het bovennatuurlijke leven dat na dit leven komt. Een stille lieve bevangenheid stijgt uit boven mijn waanbeelden en doet hen glimlachen. En het lijkt alsof God in de mens al iets prijsgeeft van het grote mysterie als wij heel dicht bij het diepste psychisch lijden komen. Post mortem, komen in het aanschijn van die volmaakte God.

Een belangrijke vraag is ook: wat is ziek zijn? Het is moeilijker geworden dan twintig jaar geleden om dat begrip goed te begrenzen. Schizofrenie wordt ontrukt aan haar medische inbedding en wordt steeds meer een cultureel gegeven, een vehikel voor ontmoeting en communicatie. De pathologie wordt een symbolisch product met een zekere identiteit en cultuur, met het nodige prestige en met een aantrekkelijke magische allure. Zou zij ooit kunnen worden benaderd als een weg uit de politieke en economische impasse?

Tot slot: zowel de patiënt als zijn psychiatrische setting kennen groeipijnen. Maar als ze beiden verzorgd worden met liefde, kan elke wonde groeien naar verwondering. Voorwaar, het kruis draagt men alleen. De beleving van het kruis in communie. Carpe Deum!

Michel Mestrum Latijn-Wetenschappen promotie 1989

CRONIJKE


PAGINA 19

Gezondheidsgids kinderen Jef Casneuf

Deze tiende herwerkte uitgave van Gezondheidsgids kinderen is in een eenvoudige taal geschreven en ingedeeld in vier delen. Deel I: zwangerschap, voorkomen van vroeggeboorte en aangeboren afwijkingen, de voeding vanaf de geboorte tot 16 jaar met uitleg over calorieën, lightproducten, aanpak van overgewicht, groei en ontwikkeling, inentingsschema voor Nederland en Vlaanderen, tandverzorging, slaap,… Deel II: ziekten, ongevallen, vergiftigingen, EHBO, ziekenhuisopname, depressie, anorexie, boulimie, pesten, de seksueel actieve adolescent, contraceptiva, drugs,… Deel III: 100 frequent gestelde vragen met hun antwoord Deel IV: verhalen uit het leven gegrepen Een uitgebreid register met trefwoorden helpt u te vinden wat u zoekt. Gezondheidsgids kinderen kende zijn eerste druk in 1975. Het blijft een hulp voor iedereen die voor kinderen van 0 tot 16 jaar het beste wil. Een ideaal geschenk, niet alleen bij de geboorte, maar ook voor verpleegkundigen, leerkrachten, jeugdleiders, grootouders,… Gelet op het wetenschappelijk karakter wordt het graag geraadpleegd door apothekers, artsen en paramedici. Het boek wordt verkocht ten voordele van DE KROMME BOOM, een zorgcentrum in Oostakker.

ISBN 9789038219509 351 p. € 25.00 Een uitgave van Academia Press Eekhout 2 9000 Gent Tel. 09 233 80 88 Fax 09 233 14 09 [email protected] www.academiapress.be

CRONIJKE


PAGINA 20

BESTELLEN? Ondergetekende bestelt ……….. ex. van Gezondheidsgids kinderen

Naam ……………………………………………………………………………………………. Adres ……………………………………………………………………………………………. Postcode …………… Plaats ……………………………………………………………… Tel. ……………………………………………………………………………………………….. BTW-nummer ………………………………………………………………………………. Datum ………………………………………………………………………………………….. Handtekening ………………………………………………………………………………. Prijs is incl. BTW, excl. verzendkosten. De bestelling wordt u zodra beschikbaar toegezonden.

CRONIJKE


PAGINA 21

Gezondheidsgids kinderen, tiende herwerkte druk sinds 1975, met o.a. de richtlijnen i.v.m. preventie van plotse dood op het sportterrein

Uitgegeven door Academia Press en geschreven door Jef Casneuf, kinderarts en oud-leerling van ons college - retorica 1953, schoolarts en lesgever aan het Provinciaal Instituut voor Verpleegkunde te Gent. 351 bladzijden ; € 25

In de NIEUWSBRIEF juni 2012 konden we een boodschap lezen, gericht aan alle leerkrachten. Van twee onder hen kreeg ik een telefoontje om nog eens enkele suggesties op een rijtje te zetten maar meer specifiek per leerkracht. Dit is mijn poging.

VOOR DE LEERKRACHT

1/ Turnen : wij zijn u dankbaar indien u uw leerlingen gedurende die 6 jaren humaniora vertrouwd zou kunnen maken met kunstmatige ademhaling en hartmassage. 2/ Godsdienst : u bezorgt ons een betere wereld indien u de leerlingen het principe zou willen bijbrengen: " Denk eerst aan de anderen en dan aan jezelf." 3/ Wiskunde : u krijgt van ons de prijs van preventieve geneeskunde wanneer u de definitie van een rechte (was dat niet de kortste afstand tussen 2 punten) wilt leren toepassen bij het oversteken van de straat. 4/ Nederlands : ongelooflijk dankbaar zou ik u zijn indien u erin slaagt aan onze maatschappij leerlingen te bezorgen die het kunnen uitleggen zonder het storende zinnetje:" En het is zo dat..." en het onnodige woordje "Eigenlijk..." 5/ Geschiedenis : In onze jonge tijd hebben we vooral data van veldslagen moeten leren en huwelijken en winnaars en verliezers. Mocht u onze jeugd kunnen doen inzien dat hebzucht, egoïsme, machtswellust, geld...vaak aan de basis liggen van een oorlog. 6/ Engels : graag dat u de leerlingen ook doet begrijpen dat "drug" niet alleen een pejoratieve betekenis hoeft te hebben maar ook "geneesmiddel" betekent.

CRONIJKE


PAGINA 22

7/ Grieks : "Ken jezelf". kennen ze deze spreuk die boven de tempel van Apollo te Delphi te lezen is? Mijn dank voor elke poging die u doet om hen inzicht te leren krijgen in dit rijke gezegde. 8/ Latijn : "Primum non nocere" leerden wij als jonge artsen als eerste adagium. Maar dat geldt voor iedereen. Doe niets, onderneem niets tenzij u zeker bent dat het niet schaadt. Wil het daarom eerst leren, objectief, wetenschappelijk van betrouwbare leerkrachten. 9/ Voor alle leerkrachten : kan er niet beter worden afgesproken opdat niet tegelijkertijd meerdere bijwerkjes moeten worden gemaakt, boeken gelezen, interviews worden afgenomen terwijl diezelfde "leerlingen" ook nog aan sport doen en muziekschool volgen... Misschien geen nood voor die leerlingen...universiteitsstudenten bieden zich nu al aan tegen enkele tientallen euro's om zo'n werkje op te knappen. 10/ Aardrijkskunde : Als u uw leerlingen wil leren waar Oostakker ligt en DE KROMME BOOM voor wie dit boek Gezondheidsgids kinderen wordt verkocht, dan bent u de beste leerkracht van het hele lerarenkorps.

Al deze suggesties staan ook tussen de lijnen te lezen in dit boek.

CRONIJKE


PAGINA 23

Tafelrede door Paul Van Overbeke Retorica 1947 p.8. Tafelrede door Freddy Bracke Retorica 1962 Latijn-Wiskunde p.10

Recommend Documents