SYNTONICS
in balans met kleur
Stefaan Werbrouck, optoloog, F.O. Ex-assistent Vision Training Clinic State University New York
0476633001
[email protected] www.optologie.be
KLEURENTHERAPIE OF SYNTONICS - INLEIDING Dat licht ons fysiek, emotioneel en mentaal beïnvloedt is een algemeen aanvaard feit. Meer en meer nemen wetenschappers aan dat licht een heel belangrijke invloed heeft op onze fysiek en psychisch welzijn. Licht- en kleurentherapie lijkt het geneesmiddel van de toekomst te worden. Doorheen de geschiedenis is er heel wat research verricht omtrent de invloed van kleuren op onze gezondheid. Dr. Spitler heeft recent heel wat nieuwe ontdekkingen gedaan en heeft die neergeschreven in ‘The Syntonic Principle, its relation to Health and Ocular Problems’. Dit werk werd gepubliceerd door The College of Syntonics in 1941. Lichttherapie werd lang toegepast op de lichaamshuid. Men sprak van tonaties. Spitler heeft kunnen aantonen dat kleurlichttherapie via de ogen heel wat effectiever en sneller werkt. Licht is een samenstelling van verschillende ingrediënten, met name rood, oranje, geel groen, blauw, indigo en violet. Deze 7 golflengten hebben elke hun eigen specifieke eigenschap en het is de kunst om te bepalen welke golflengte nu precies nodig is om in balans te komen. Men kan het vergelijken met voeding. Het is belangrijk dat wij alle ingrediënten (vitaminen, mineralen, koolhydraten, vetten, eiwitten …) innemen in een juiste verhouding en soms is het nodig dat wij nadruk leggen op bepaalde ingrediënten om ons lichaam terug in balans te brengen. Dit geldt ook voor het licht. Licht is een even belangrijk voeding en soms is het nodig om één specifieke frekwentie via het oog op te nemen. Bestaat er een methode om na te gaan welke kleur het lichaam nodig heeft om in balans te komen? Ja, dit bestaat. Door onderzoek van het visueel gedrag of de manier hoe wij visuele informatie verwerken in ons brein en door het meten van visuele velden, kunnen wij nagaan welke kleur er nodig is om in balans te komen. Dit wordt het optologisch onderzoek genoemd. Deze brochure bestaat uit 2 delen. Het eerste deel is bestemd voor de leek die interesse heeft in het belang van licht. Het 2de deel is meer bestemd voor wie kleurentherapie of syntonics op een professionele manier wil toepassen. Syntonics of kleurentherapie kan toegepast worden bij - vele vormen van oculaire problemen - burn-out en stress - verwerking van trauma - depressie - hormonale klachten - angsten, fight of flight-respons, nachtmerries - CVS - wisselende gemoedsstemmingen - algemeen fysisch en psychisch welzijn - …
A. INVLOED VAN LICHT OP DE MENS. I. ALLES IS ENERGIE Wellicht heb je al gehoord van de formulel van Einstein : E = m.c² In het oude oosten wist men dat al lang. De oosterse geneeswijzen zijn vooral energetisch gericht. Zij vertrekken vanuit het feit dat de mens gestuurd wordt door 7 belangrijke energiecentra en dat vanuit deze energiecentra de energie over het lichaam wordt verdeeld doorheen de verschillende energiebanen of nadîs. Het zijn deze nadîs waaop de accupuncturist werkt. Die nadîs zijn onstoffelijk en dus niet zichtbaar. Stel dat je een glas in stukken slaat tot in de kleinste stukjes. Stel dat je verder gaat met afbreken … je eindigt met de ‘molecule’. Ook deze molecule kan men verder breken tot men tot een wereld komt van ‘atomen’. Men weet dat een atoom ‘onstoffelijk’ is en de massa is bijzonder miniem. De fysica heeft nu begrepen dat alle stoffelijke verschijnselen een zichtbare en tastbare realiteit zijn van onzichtbare en ontastbare onstoffelijke atomen. Aldus kunnen we stellen dat deze stoffelijke wereld uiteindelijk een weerspiegeling is van een onstoffelijke wereld. Alles is dus onstaan uit een ‘onstoffelijke werkelijkheid’. We noemen deze onstoffelijke werkelijkheid: een wereld van energieën. Dat glas is dus een som van atomaire trillingen of energieën. Het glas neemt een bepaalde vorm aan en dit is bepaald door een spel van energetische trillingen. Een wonderbaarlijke ontdekking in de wetenschap! Het stoffelijke is het spiegelbeeld, de reflectie, van een onstoffelijke wereld van energie. Er is dus een stoffelijke concrete werkelijkheid en een onstoffelijke energetische werkelijkheid. Er is geest en er is stof en blijkbaar is de stoffelijke of materiële wereld het fysisch eindresultaat van een onstoffelijke of geestelijke wereld. Het is dus de geestelijke wereld die bepaalt hoe de vorm zich openbaart in de zichtbare werkelijkheid. Het onstoffelijke gaat dus het stoffelijke vooraf. Als alles energie is – en dat is een wetenschappelijk feit, dan is ook een oogprobleem het fysisch eindresultaat of de reflectie van een ‘energetische toestand’. Als we nu in die energiewereld kunnen werken, dan zouden we dus iets kunnen doen aan de visuele functies.
II. EEN OOSTERSE VISIE In de oosterse geneeswijzen vertrekt men van het idee dat de stoffelijke mens een weerspiegeling is van een samenspel van 7 belangrijke energiecentra (in werkelijkheid zijn er nog een 40-tal kleinere energiecentra) die zich in het menselijk lichaam situeren. Deze 7 energiecentra liggen langs een centraal energetisch kanaal en worden door 2 energieën beïnvloed. Dit energetisch systeem bepaalt én het fysiek én het geestelijk welzijn van de mens. De centrale energiebaan wordt ‘Sushumna’ genoemd en de 2 bijkanalen worden Ida en Pingala genoemd. Dit zijn vreemde benamingen, maar in wezen zijn dit energieën die zich op een of ander manier zich stoffelijk moeten reflecteren. We weten immers dat stoffelijke verschijnselen reflecties zijn van onstoffelijke energieën. In de westerse geneeskunde herkent men deze 7 hoofdcentra als de 7 zenuwvlechten en de 7 klieren; het centrale kanaal Sushumna wordt herkend als het centrale zenuwstelsel en Ida en Pingala als het sympathische en parasympathisch zenuwstelsel. Er is dus niets nieuws onder de zon! Het enige verschil is dat de westerse denker enkel gelooft in stoffelijke dingen en dat de oosterse denker weet dat die stoffelijke dingen weerspiegelingen zijn van onstoffelijke energieën.
Als we dit oosters model kunnen accepteren – en naar mijn gevoel is hier nog geen enkel onlogische redenering geponeerd- dan is hier de belangrijke vraag die gesteld moet worden: hoe kunnen we met licht die zenuwvlechten en die klieren beïnvloeden? Als het inderdaad zo is dat die zenuwvlechten en hormonale klieren de geestelijke en fysieke mens bepalen, dan kunnen wij hierin verandering veroorzaken als wij die klieren en zenuwvlechten met energie kunnen veranderen. En licht is energie! In de jaren ‘70 heeft de wetenschap begrepen dat licht veel meer heeft dan louter een visuele functie.
Vroeger meende men dat licht enkel diende om te zien. Dat is slechts 1 functie. De fotoreceptoren (kegeltjes en staafjes van ons netvlies) transformeren het licht in electrische impulsen die naar de hersenen worden gestuurd. Een gedeelte gaat naar de visuele cortex, maar een ander gedeelte gaat naar de hypothalamus. Deze hypothalamus is verantwoordelijk voor onze vitaliteit. Pas in de jaren ‘70 is de wetenschap erin geslaagd om aan te tonen dat licht, dat onze ogen binnendringt, niet enkel naar de visuele hersenen gaat, wat maakt dat we zien, maar ook naar de hypothalamus. Dit verklaart waarom de mens licht nodig heeft om te overleven. Indien er geen licht is, dan verminderen alle vitale functies en gaat de mens geestelijk en fysiek ziek worden. Een klein beetje anatomie over het Zenuwstelsel Ons zenuwstelsel kunnen we indelen in 1. het Centraal Zenuwstelsel of CZS of CNS (Sushumna) 2. het Autonoom Zenuwstelsel of AZS of ANS (Ida en Pingala) Het AZS is het zenuwstelsel dat de organen bestuurt waarover wij geen bewuste controle hebben. Het CZS is het zenuwstelsel dat de organen bezenuwt waar wij wel bewuste controle over hebben. Zo zullen bijvoorbeeld de armspieren bezenuwd worden door het CZS en onze pupillen door het AZS. Het AZS bestaat uit 2 subsystemen 1. het sympatisch zenuwstelsel (Pingala) 2. het parasympathisch zenuwstelsel (Ida) Het sympathisch AZS ondersteunt het lichaam tijdens momenten van activiteit. Dit is de katabolisch functie. Het parasympathisch AZS helpt het organisme tijdens momenten van
herstel. Dit is de anabolische functie of de opbouwende of herstellende functie. Continue sympathische activiteiten (arbeid, activiteiten …) doen het hart sneller slaan, terwijl de parasympathische activiteiten (rust, meditatie …) het hart rustiger doen slaan. Tijdens actie en inspanning domineert aldus het sympathisch AZS en tijdens rust en ontspanning domineert het parasympathisch AZS. Zo wordt ons lichaam continue geregeerd door het AZS dat zelf wordt beïnvloed door de hypothalamus.
Wanneer wij in stress zijn, dan wordt het sympathische sterk geactiveerd. Maar om te overleven wordt dit sympathische opgevangen door het parasympathische, anders zou onze bloeddruk te hoog staan en onze hartslag te snel slaan. Het parasympathische is een buffer tegen te hoge stress. De hypothalamus ontvangt dus licht via de ogen en deze dirigeert onze belangrijkste levensfuncties en is verantwoordelijk voor het vermogen om ons aan te passen aan stress. De hypothalamus is dus een officier die orders geeft naar ons AZS die op zijn beurt deze orders doorgeeft naar onze lichaamsorganen. Op die manier werkt lichttherapie niet enkel op ons visueel systeem, maar tevens op ons totaal lichaamssysteem. De hypothalamus is samengesteld uit 2 grote zones. De ene zone controleert het sympathisch AZS en stimuleert hormonale producties. De andere zone controleert het parasympathische AZS en inhibeert de hormonale producties. Onze hypothalamus is de grootste verzamelaar van zintuigelijke informatie en neemt dus alles informatie op van de buitenwereld. Hierbij mag men niet vergeten dat van al deze informatie de visuele informatie de belangrijkste bron is. Ons visueel zintuig is de grootste informatiebron. Nota: Hoewel onze ogen zo’n 2% van ons lichaamsgewicht vertegenwoordigen, toch eisen ze 25% van onze voeding op. Onze ogen gebruiken 1/3 zoveel enerige als ons hart! Zij hebben 20 X meer vitamine C nodig dan onze gewrichtskapsels die nodig zijn om ons te kunnen bewegen. Ze eisen meer zink (intellect) dan gelijk welk ander lichaamssysteem! 90% van de informatie die wij opdoen is van visuele oorsprong! Van de 3 biljoen boodschappen die onze hersenen ontvangen per seconde, komen er 2 biljoen van onze ogen!
Aldus regelt de hypothalamus het AZS, onze energiebalans, onze vochtbalans, onze lichaamstemperatuur, activiteit en slaap, bloedcirculatie, ademhaling, groei en rijping, emotionele balans … De hypothalamus is het belangrijkste onderdeel van onze hersenen en functioneert als een belangrijke bevelhebber om harmonie in ons lichaam te behouden of te herscheppen indien nodig. De informatie die de hypothalamus ontvangt wordt dus gebruikt om het evenwicht in onze lichaamsfuncties te behouden of te herstellen. Deze informatie wordt ook gebruikt om het
endocrien stelsel te regelen. Dit stelsel zorgt voor de productie van hormonen die in de bloedbaan worden gestuurd. De 7 klieren Ons organisme heeft verschillende endocriene klieren en volgens de oosterse geneeskunde beïnvloeden deze klieren ons fysiek lichaam, ons gevoelslichaam en ons mentaal lichaam. Deze hormonale klieren regelen dus onze fysiek, emotioneel en mentaal welzijn. De hypofyse wordt beschouwd als de directeur van alle endocriene klieren. D.w.z. dat deze klier beslist welke hormonen door andere klieren in de bloedbaan worden gestuurd, en welke niet. De hypofyse is dus de directeur van het endocrien stelsel, maar staat zelf onder leiding van de hypothalamus. Naast de hypofyse is er nog de epifyse. Deze pijnappelklier wordt de klier van het licht genoemd. Ze bevindt zich tussen de twee hersenhelften achter en boven de hypofyse. Ze heeft de grootte van een erwt en werkt als een lichtmeter. Zij ontvangt via de hypofyse informatie over de lichtinput en kenmerkend voor de epifyse is dat zij werkt als een biologische klok. Dank zij de epifyse herkennen wij de lengte van de dagen, de veranderingen van de seizoenen en worden wij op de hoogte gebracht van de wijzigingen in de natuur. Dit is ook de reden waarom dieren ruien en waarom trekvogels voor de winter naar het zuiden vliegen. De epifyse is bij dieren die aan de evenaar leven veel kleiner dan bij dieren die verder weg van de evenaar leven. Een belangrijk hormoon dat door de epifyse wordt gesecreteerd is ‘melatonine’ Deze wordt losgelaten bij duisternis en bereikt zijn hoogtepuint rond 1.00 – 2.00 u ’s nachts. Melatonine is belangrijk in de reductie van stress en uiteraard bij ziekten t.g.v. stress.
Uit ‘Light, Medicine of the Future, dr. J. Liebermann, O.D.
BESLUIT Het licht dat onze ogen binnenkomt dient om ons visuele informatie te geven enerzijds, maar anderzijds is zij verantwoordelijk voor het regelen van onze vitale functies. Dit komt omdat vanuit het netvlies via de retino-hypothalamische tractus de lichtinput wordt doorgestuurd naar de hypothalamus. Deze hypothalamus regelt ons op 3 niveau’s: fysiek, emotioneel en mentaal. De hypothalamus regelt dus ons denken, onze gevoelens en onze lichaamsfuncties. Aldus kunnen we begrijpen dat licht onze visuele functies kan veranderen, maar tevens ons algemeen welzijn. En goed zien vraagt tevens een algemeen welzijn. Ook heeft het denken en de gevoelswereld invloed op de visuele functies. Dr. Melvin Kaplan werkte veel met psychiatrische patiënten en heeft het verband tussen het visuele gedrag en het emotioneel gedrag kunnen aantonen … Een brilglas brengt veranderingen teweeg in onze gezichtsscherpte en onze visuele functies, maar heeft ook invloed op ons algemeen welzijn.
III. OVER VISUELE TRAINING Tijdens de oogoefeningen maak ik gebruik van verschillende technieken met behulp van prisma’s, stereoscopen, rood-groen slides, bewegende schijven, allerlei soorten lichtstimuli… Deze technieken veroorzaken een andere lichtverdeling op de retina en hierdoor wordt de visuele informatie op een totaal andere manier naar de hersenen geleid. Het is vooral de bedoeling om beide hersenhelften in harmonie met elkaar te brengen. Het mannelijke en het vrouwelijke, licht en duisternis, ratio en gevoel … de tegendelen worden in harmonie met elkaar gebracht. Wist u dat heel wat mensen bij stress slechts 1 oog gebruiken? En dat hierdoor de informatie ofwel rationeel of emotioneel wordt ervaren? Wist u dat, hoe meer de beide hersenhelften met elkaar in harmonie zijn, de mens stressbestendiger is en meer in staat is om een stabiele gemoedstoestand het behouden? Dit komt omdat hij in stress-situaties een meer contemplatieve visuele houding kan aannemen.
IV VERLICHTING Naast deze visuele perceptietraining maak ik ook gebruik van volspectrumlicht, kleurentherapie of syntonics. In eerste instantie dienen we te begrijpen dat licht voedsel is voor onze hypothalamus, zoals eten voor onze maag voedsel is. Voedsel bestaat uit verschillende soorten ingrediënten: vetten, eiwitten, mineralen, koolhydraten, vitaminen … Ook licht bestaat uit verschillende soorten ingrediënten. We spreken van golflengten. Er zijn korte en lange golflengten. We kunnen het totale lichtspectrum verdelen in zichtbare en onzichtbare golflengten.
We onderscheiden: gammastraling röntgen UV Zichtbaar: 750 – 380 nm Infrarood Microgolven Radiogolven In de optologie werken we enkel met de zichtbare golven. Deze hebben een golflengte van 750 tot 380 nm. Wat buiten deze golflengte valt kunnen we niet zien. We zien zichtbaar licht onder vorm van kleur. Zo kunnen we het licht zien als rood wanneer het licht een golflengte heeft van 750 to 650 nm. Een nanometer is 0.000000000001 m Elke kleur is licht met een ander golflengte.
•Rood •Oranje •Geel
750 – 650 nm 590 – 650 nm 570 – 590 nm
•Groen •Blauw •Indigo
490 – 570 nm • Paars 380 – 420 nm 450 – 490 nm 420 – 450 nm
Wanneer wij volwaardig licht willen dan is het beste licht het zonnelicht, omdat dit licht alle golflengten bevat. Het is zoals voedsel dat alle voedingselementen zou bevatten. Wanneer wij veel binnen zitten dan krijgen wij niet alle golflengten binnen. Daarom is het aangewezen om dit op te vangen met volspectrum licht. VOLSPECTRUM
Hier zien we dat alle golflengten aanwezig zijn.
GLOEILAMPEN
Hier merken we dat er onvoldoende korte golflengten zijn en vooral rode, oranje en gele golflengten. Deze golflengten stimuleren het sympathisch AZS en dus veroozaakt dit visuele stress en stress in het algemeen. NEONVERLICHTING
We vertoeven ons vaak in onvolwaardig lichtomstandigheden en zijn ons daar helemaal niet van bewust. En toch … meer en meer zien we dat in de handel veel wordt geïnvesteerd in verlichting. Alles moet een aantrekkelijke kleur hebben. In de horeca worden meer een meer kaarsen gebruikt om een warme sfeer te geven. De computerschermen worden verbeterd omdat ze zachter zijn voor de ogen. Wat doen wij met licht voor onze gezondheid? Beseffen wij wel het effect van een gloeilamp, TL-lamp op onze gezondheid? Wat is het effect van elke avond een dosis TV? Daarom is het zo belangrijk om veel buiten te zijn in het zonnelicht. De zon is een belangrijk geneesmiddel, omdat zij volspectrum licht geeft. Helaas zitten wij veel binnen en zeker tijdens de korte winterdagen. Als we dan geluk hebben, hebben we een goede zomer met veel zon. Het is juist dat zonnelicht dat we nodig hebben. Het blijkt dat veel depressies kunnen verholpen worden met een lichttherapie waarbij men met een volspectrumlamp de persoon gaat belichten. In de optologie wordt deze techniek toegepast en worden de ogen belicht. In sommige gevallen wordt met filters gewerkt. Zo kan rood gegeven worden wanneer er wat meer sympatische activiteit moet gegeven worden. Licht uit het spectrum met korte golflengten (blauwe spectrum) zullen dan meer rustgevend werken. Een volspectrum verlichting geeft dus alle golflengten en veroorzaakt aldus een harmonie tussen het sympathische en parasympathische. Een volspectrum verlichting is dus zeker geen overbodige uitgave voor studenten en scholieren en voor allen die lange uren aan de computer werken. Licht is voedsel voor onze ogen. Net zoals het voor ons lichaam het goed is om alle vitaminen, mineralen, koolhydraten, vetten, eiwitten …enz. in te nemen in een juiste verhouding, zo
ook is het voor het zien belangrijk dat wij alle ingrediënten van licht (dus zowel de lange als korte lichtgolven) opnemen in een juiste verhouding. Dit kan enkel met volspectrumlicht bekomen worden of uiteraard met het zonlicht zelf. Lees en studeer daarom altijd met volspectrum verlichting of gebruik een volspectrumverlichting bij het werk aan je computer.
B. SYNTONICS – OPTOLOGISCHE PHOTOTHERAPIE (gedeelte voor professionelen) 1. WAT IS SYNTONICS? Syntonics is deze tak van de oculaire wetenschap die handelt over de toepassing van geselecteerde lichtfrekwenties die via de ogen wordt opgenomen. Syntoncis werd gedurende meer dan 70 jaar toegepast in de optometrische middens voor behandeling van visuele dysfuncties, scheelziendheid, luie ogen, focusproblematieken, convergentieproblemen, leermoeilijkheden en gevolgen van stress en trauma. Recent werd getoond dat syntonics ook nuttig is bij hersenaandoeningen en emotionele problematieken. Men heeft kunnen merken dat een korte behandeling in syntonics duidelijke verbetering kan brengen bij visuele vaardigheden, perifeer zien, geheugen, gedrag, gemoedstoestand, algemene en academische prestaties. Ook heeft men gemerkt dat deze behandeling een vermindering teweeg brengt in de sensitiviteit van perifeer zien bij kinderen met concentratieproblemen. Deze kinderen toonden een merkwaardige verruiming in hun visueel veld met als gevolg verbetering in visuele vaardigheden en schoolprestaties. In de optologie is men niet zozeer geïnteresseerd in de perceptuele aspecten van de kleuren per se, maar in de unieke energetische en fysieke effecten. Sommigen filters nemen een brede band van het spectrum, andere meer een kleinere band. Het is reeds langer geweten dat de hogere frekwenties (rood spectrum) opwekkend en irriterend kunnen zijn en dat de lagere frekwenties (blauw spectrum) kalmerend en dimmend kunnen zijn. Spitler heeft gedurende meer dan 30 jaar onderzoek verricht over de invloed van specifieke frekwenties van het visuele spectrum. Omdat het niet zo eenvoudig is om de frekwenties bij kleur te noemen en uit elkaar te onderscheiden, heeft hij deze filters geselecteerd aan de hand van het Grieks alfabet.
Alpha: rood – sensorische stimulant Delta: oranje – motorisch stimulant Theta: geel – intens motorisch stimulant Mu: groen – equilibrator Pi: helder blauw – sensorisch kalmerend Omega: diep blauw – motorisch kalmerend Upsilon: indigo – intens sensorisch kalmerend
2. VERANDERINGEN DOOR KLEUR VEROORZAAKT Het zenuwstelsel kan men drie secties indelen. a. het afferent sensorisch systeem of de sensorische vezels die de prikkel sturen van de sensitieve organen naar de zenuwcentra b. de zenuwcentra zelf, voornamelijk gelegen langs de ruggengraat en de hersenen c. het efferent motorisch systeem of de motorische vezels die de prikkels sturen vanuit de zenuwcentra naar de spieren en de klieren Wat dus ter hoogte van de spieren gebeurt wordt aldus bepaald door de energie die langs de zenuwbanen loopt. Er komen dus prikkels vanuit de omgeving, die worden opgenomen door het afferent systeem, overgebracht naar het efferent systeem wat dan de reactie wordt
genoemd. Deze respons of reactie op de input kan beïnvloed worden door het bewustzijn in de hersenen (cortex). De reflex en dus alle nerveuze sensaties beantwoorden twee wetten, aldus Müller. 1. verschillende soorten stimuli die op dezelfde zenuw werken veroorzaken hetzelfde effect 2. dezelfde prikkel die toegepast wordt op verschillende zenuwen of zenuwuiteinden veroorzaken verschillende effecten. Om de reflexen te begrijpen dienen wij te weten welke veranderingen gebeuren wanneer de ogen worden geprikkeld door licht. Er zijn 4 soorten veranderingen a. fysiek b. chemisch c. fysiologisch d. psychologisch a. Er is uiteraard een fysieke reactie wanneer het licht het oog binnenkomt. Het licht dat de ogen binnenkomt wordt door de krastallens gebroken en wel zo dat blauw voor het netvlies valt, geel op het netvlies en rood achter het netvlies. Om scherp te zien dienen alle prikkels op het netvlies te vallen. Hiervoor gebeuren de nodige fysieke reacties van de kristallens. b. Het is wel bekend dat kleuren verschillende effecten hebben op de rhodopsine. Dit is dan de chemische respons. Rhodopsine is het lichtgevoelig element in de staafjes. Het netvlies bestaat uit 10 lagen, behalve t.h.v. de macula en dan met name het centrale deel van de macula, de fovea. Die telt nog één enkele laag, nl de fotoreceptorenlaag met eronder het retinaal pigment epitheel. Dit zien we als een uitholling of putje in het netvlies. Het licht dat de fotoreceptoren (kegeltjes en staafjes) bereikt, veroorzaak een chemische reactie die wordt omgezet in electrische signalen, wat actiepotentialen wordt genoemd. Dit zijn electrische ontladingen van zenuwcellen (neuronen). In het netvlies zijn dat de ganglioncellen. De axonen, de lange uitlopers van de ganglioncellen, zijn samengebundeld in de oogzenuw en geven de visuele informatie door naar de hersenen. De kegeltjes zorgen voor de kleuren, scherp zicht en zicht bij daglicht. Ze bevinden zich voornamelijk in de macula. Ze hebben een hoge densiteit. Elk kegeltje heeft zijn eigen zenuwcel. Er zijn drie soorten kegeltjes. Afhankelijk van het soort pigment dat zij bevatten zijn ze gespecialiseerd in het zien van rood, groen of blauw. Een rood kegeltje kan ook blauw en groen zien, maar wordt het meest gestimuleerd door rood. Hetzelfde geldt voor de andere kegeltjes. Er zijn 6,5 miljoen kegeltjes of 150.000 per mm2. Staafjes zorgen voor zich in het donker of schemerlicht. Ze zien alleen grijstinten en kunnen ook geen scherp zicht geven. Ze zijn zeer gevoelig voor licht. Ze bevinden zich voornamelijk buiten de macula en nemen in aantal toe naar de periferie van het netvlies. Ze hebben ook geen zo’n hoge densiteit als de kegeltjes. Bovendien heeft niet elk staafje zijn eigen zenuwcel, zoals bij de kegeltjes. Verschillende staafjes geven hun informatie door aan één zenuwcel. Er zijn zo’n 115 miljoen staafjes, 30.000 per mm2. Een toepassing hiervan is deze. Als je in het donker kijkt naar een zwakke ster, dan lukt dat niet altijd, omdat je dan je kegeltjes gebruikt. Kijk naast de ster en je zult de ster beter zien omdat je dan met de staafjes kijkt die gevoeliger zijn in de duisternis.
De kegeltjes en de staafjes onergaan een chemisch proces Ze bevatten een stof (rhodopsine of visual purple) die van structuur verandert als het licht binnenkomt. Als het licht valt op rhodopsine gebeuren er chemische veranderingen (11-cis-retinal wordt all-trans-retinal en onder invloed van isomerase, een retinaal enzym, kan het all-trans-retinal terug omgezet worden in 11-cis-retinal). Die omzettingen gebeuren niet in één keer. Er zijn tussenfasen en in deze tussenfasen wordt een electrische signaal wordt opgewekt (door de stof meta-rhodopsine II). Er zijn nog andere cellen in de retina: de horizontale en amacriene cellen. Die zorgen dat de lichtinformatie sterk of minder sterk wordt doorgegeven. c. Fysiologisch reageert ons lichaam op licht. Onze biologische klok is afgestemd op deze dagelijks signalen van licht en donker en gebruikt ze ook om onze slaap en energiecyclus te regelen. Deze cycli worden circadiane ritmes genoemd. Ergens denken we dat wakker worden en inslapen even makkelijk zou moeten gaan alsof we een lichtschakelaar aan- en uitzetten, maar zo werkt ons lichaam niet. Er is een zekere overgangstijd nodig om van waak- naar slaaptoestand over te schakelen; de energiehormonen moeten weggespoeld en vervangen worden door de nachtelijke slaaphormonen. Dit vindt plaats wanneer onze ogen een lager lichtniveau waarnemen en aan de biologische klok het signaal geven om de productie van actieve hormonen stop te zetten. Dit neemt tijd in beslag; precies daarom worden we pas een paar uur na zonsondergang moe en willen we ook dan pas gaan slapen. Tijdens deze overgangsfase begint het lichaam hormonen als serotonine af te breken in het nachtelijk hormoon melatonine. Tegelijk wordt ook de aanmaak van andere slaaphormonen als adenosine en orexine op gang gebracht. Circadiane ritmes vertonen in 24 uur een golvende beweging. Slecht afgestemde ritmes (in paars) kunnen ertoe leiden dat de biologische klok de verkeerde hormonen op het verkeerde moment van de dag regelt. d. Psychologisch gebeuren er ook veranderingen, maar dit is niet zo eenvoudig om te begrijpen. Het gehele proces van metabolisme staat onder controle van het autonoom zenuwstelsel, met name het sympathisch en parasympatisch zenuwstelsel. Het sympathisch en parasympathisch systeem Het sympathisch zenuwstelsel is een keten van zenuwcellen die op elke zijde van de ruggengraat aanwezig zijn. Ze zijn met elkaar verbonden en ook met het centraal zenuwstelsel. Dit zenuwstelsel wordt het visceraal of vegatief zenuwstelsel genoemd, omdat de organen die hierdoor worden geïnnerveerd op onbewust niveau reageren. We hebben er dus geen bewuste controle over. De functies van het sympathisch zenuwstelsel zijn - contractie en relaxatie van de musculaire lagen van de bloedvezels - contractie en relaxatie van de zachte spieren van verschillende organen - stimulatie van secretie van de speekselklieren en het versnellen van het hartritme Het parasympathisch zenuwstelsel maakt dat wij energiereserve opbouwen om te gebruiken wanneer we ze nodig hebben. Dit stelsel wordt het antagonistisch systeem genoemd omdat ze fysiologisch volledig tegengesteld werkt dan het sympathisch systeem.
Sympathisch
Parasympathisch
Pupildilatatie Brengt oogbol naar voor Vermindert het traanvocht Bovenste ooglid trekt op Intraoculaire hypertensie Relaxeert accommodatie Veroorzaakt een exoforische reflex Lagere adductietendens Inhibeert oculaire spieren Vermindert de slijmsecretie van neus en keel Vermindert speekselsecretie Vermindert secretie en beweging van de maag en vertraagt vertering - lage darmperistaltiek met constipatie tot gevolg Verhoogt hartslag Constrictie van bloedvaten Verhoogde bloeddruk Verhoogd bloedsuikergehalte Zwetende handen, voeten en onderarmen Verhoogt lichaamstemperatuur wegens daling van warmteuitraling via huid Ademritme neemt toe
pupilcontractie vergroot oogspleet traanvocht neemt toe ptosis van bovenste ooglid intraoculaire hypotensie toename van accommodatie veroorzaakt een esoforische reflex lagere abductietendens activeert intraoculaire spieren verhoogt slijmsecretie speelselsecretie neemt toe verhoogt secretie en beweging van maag en darmen wat leidt tot koliekpijnen en spastische constipatie of diarree vermindert hartslag dilatatie van bloedvaten daling van bloeddruk vermindert bloedsuikergehalte stopt het zweten astma ademritme neemt af minder adrenaline (vermoedelijk)
Baarmoedercontractie Vermindert hoeveelheid urine
veroorzaakt geïrriteerde blaas Toename van bronchiale secretie Katabolische functies (afbraak) Anabolische functies (opbouw) Activeert schildklier, bijnieren, hypofyse, Activeert bijschildklieren, bijnierschors, geslachtsklieren, spieren (zijn geen klieren maag, lever, pancreas, dikdarm, milt, maar zijn betrokken in de katabolische processen ingewanden Het parasympathisch systeem heeft een anabolische functie. Anabolisme is een metabolisch proces waarbij moleculen uit kleine eenheden worden opgebouwd. Anabolisme is een proces waardoor botten en organen opgebouwd worden. Het sympathisch systeem heeft een katabolische functie. Verder is het goed te weten dat in een liggende positie, zoals neerliggen op een bed, de parasympaticus wordt gestimuleerd. In een staande positie wordt de sympaticus gestimuleerd. Bij een onderzoek van de fundus dient de pupil groter te zijn en daarom is een rechtstaande positie beter. Bepaalde medicaties (vb aspirine) stimuleren de parasympaticus. Het sympathisch systeem is het ‘rem’-systeem op de vitale functies en mag niet in een hogere spanning zijn dan het parasympathisch systeem, tenzij bij dringende verdedigingsmomenten. De meeste authoriteiten zijn het erover eens dat een exoforische tendens samengaat met een pupilverwijding. De laterale oogspieren zijn extensors. Dit zou een fysiologische reactie zijn bij angst waar men een breder gezichtsveld nodig hebben. Eidelberg en Kestenbaum geloven dat er een verband is tussen convergentie, veroorzaakt door de binnenste oogspieren, en pupilcontractie. Pupilcontractie heeft niets te maken met de accommodatie, maar is integendeel, enkel geassocieerd met convergentie en is dus een parasympathische actie. Dit
stemt overeen met de stelling dat exoforia een tendens is van een verlies van adekwate convergentie en gaat samen met een pupildilatatie als resultaat van een sympathische actie. De 10de craniale zenuw is de belangrijkste zenuw van het parasympathisch systeem; het is de grootste craniale zenuw en met de meeste verdelingen. Fridenberg zegt dat de meeste sensorische prikkels die het vegatieve zenuwstelse beinvloeden van visuele oorsprong zijn. Hij citeert verder dat de inwendige en middenhersencentra in verband staan met de extraoculaire spieren. Ook de oogleden zijn geassocieerd met de sensorische impulsen van de ogen. Hij stelt verder dat de ogen en de oogweefsels vitaminen en zelfs hormonen produceren en ontwikkelen. Dit is niet nieuw. Eerdere onderzoekers zeggen dat het vaatvlies, de ultieme ontvanger van lichtenergie nadat het de retina is gepasseerd, de bron kan zijn van endocriene produktie van hormonale secreties die door de bloedstroom worden opgenomen en over het gehele lichaam worden verspreid, nadat ze zijn opgenomen door het uitgebreid vaatstelsel van het vaatvlies. Tevens is de oculo-cardiale reflex bekend of de Emile Weil, ook de Aschmer-Daginireflex genoemd. Deze reflex veroorzaakt een trage polsslag, gewoonlijk samen met een hogere polsdruk, wanneer men de oogbol mechanisch stimuleert. Sommige autoriteiten nemen ook de 11de craniale zenuw als een component van de parasympaticus. Het ciliaire lichaam lijkt geprikkeld te worden door enkel de parasympaticus voor contractie. De ciliaire ganglion, nochtans, ontvangt sympathische vezels en het zou dus lijken dat hierdoor de accommodatie vermindert door de relaxatie van de ciliaire spier. Het doel van syntonics ligt in het vinden van een balans tussen de twee antagonistische systemen van het autonoom zenuwstelsel. Als het ene domineert dan moet het andere worden gestimuleerd. Je zou dit kunnen voorstellen dat er een evenwichtsbalk is en iemand in het midden zorgt dat de balk in evenwicht is. Dit doet hij met een druk te geven op de ene voet, als er een onevenwicht is. Is er zo’n derde entiteit die deze plank in evenwicht kan houden? Deze entiteit wordt hypothalamus genoemd, die cellen bevat die impulsen uitstuurt als reactie op binnenkomende impulsen. Het stimuleren of onderdrukken van de thalamus brengt veranderingen teweeg in het autonoom zenuwstelsel. Zuiver optische middelen zijn in staat om de thalamus te beïnvloeden.
Het P-systeem en het M-systeem Een ander belangrijk systeem is het systeem en het magnocellulair systeem die we moeten beschrijven. Deze systemen worden eveneens door kleuren beïnvloed. Eerder werden deze systemen anders benoemd, met name het focale systeem en het ambiente systeem. Deze systemen bepalen de verwerking van visuele input. Ze worden bepaald door hun retinale elementen, zenuwbanen en specifieke functies.
P-systeem Gevoelig voor fijne details Weinig contrastgevoeligheid Foveaal zich domineert Reageert tijdens en na de prikkel Gevoelig voor stationaire en trage beweging Gevoelig voor lange golflengten (rood) Identificatie van vormen en patronen Betrokken bij het verwerken van kleurinfo
M-systeem gevoelig voor grote vormen hoog contractgevoeligheid perifeer zicht domineert reageert bij aanvang en einde gevoelig voor snelle bewegingen gevoelig voor korte golflengten globale analyse van binnenkomende visuele informatie betrokken in de perceptie van diepte, flikkering, beweging, helderheid, discriminatie
3. BIOTYPES Het is algemeen aanvaard door anthropologen, psychologen, psychiaters, fysiologen dat fysieke vorm en structuur bepalend is voor de functies van een individu. M.a.w. structuur regeert functie. Hippocrates beschreef vier constituties, die biotypes worden genoemd. Wel bekend zijn de biotypes van Kretchmer. Veel van de beschreven typologieën zijn gebaseerd de verhouding van het gelaat met het gehele lichaam. Het lijkt dat de vele beschrijvingen drie fundamentele groepen onderscheiden: 1. deze met smal hoofd en gelaat 2. deze met relatief breed hoofd 3. deze met relatief vierkant hoofd en gelaat Haggard en Fry beweren dat temperament van de verscheidene biotypes erfelijk is. Intellect is erfelijk, aldus Haggard. Hij stelt verder dat het gedrag van de mens aangeboren is, samen met zijn fysieke vorm en dit blijft gedurende het gehele leven. Er moet wel een onderscheid gemaakt worden tussen karakter van een individu en zijn temperament en persoonlijkheid., Temperament en persoonlijkheid zijn erfelijke en vaste kwaliteiten, terwijl karakter een reactie is van een individu, gebaseerd op deze vaste erfelijke kwaliteiten, op de omgeving waarin hij zich bevindt. Daarom kan een individu maar reageren op de omgeving voor zover hij dit kan. Inspanningen om een karakter te veranderen is maar in die mate mogelijk voor zover de erfelijke kwaliteiten dit toelaten. Een bittere pil voor ouders, opvoeders, hervormers. Temperament en persoonlijkheid mag zeker geassocieerd worden met de structuur van een individu. Gezien temperament en persoonlijkheid onder controle staan van de thalamus, zoals geciteerd door Haggard, Cannon, Kempf en anderen, brengt ons tot de conclusie dat de structurele ontwikkeling van een individu een functie is van de thalamus. Het exacte aandeel welke de thalamus speelt in de rol van chromosomen, betrokken in de erfelijkheid, is een kwestie van speculatie. Het is een feit dat de thalamus en het autonoom zenuwstelsel controle hebben over de klieren. Deze klieren spelen een belangrijke rol in groei en lengte van de beenderen, vorm en snelheid in groeien. Het is dus niet dwaas om te stellen dat de hypothalamus controle heeft over de lichaamsbouw van de mens. De lichaamsstructuur, kleur en type van haar, kleur van de ogen worden in het algemeen gezien als erfelijke kwaliteiten en er kan hier niets aan veranderd worden. Geen training, geen verandering van omgeving, geen wijziging in opvoeding zal een kleine blonde veranderen in
een grote bruine persoon. Maar binnen deze vaste erfelijke gegevens zijn veranderingen mogelijk. Verschillende onderzoekers hebben ziekten gecatalogiseerd in de verschillende biotypes. Zo, aldus Davenport, zien we bij asthenische typen meer griep, koude, tuberculoze, melancholie, schildklieraandoeningen; bij pycnische typen zien we meer maagklachen, nierklachten, kanker, hartklachten, arteriosclerose en diabetes. Spitler, vader van syntonic optometry, beschrijft 3 biotypes, gebaseerd op de biotypes van Kretchmer en de beschrijvingen van Stockard. Asthenic
Syntonic
Dun driehoekig gelaat VIERKANT GELAAT Dunne onderlip Lange neus, hoge brug Smalle brug Snelle polsslag Holle kaken Gesloten mond, open ogen Puntige kin Lange nek Lange ledematen Lage stem Borstkas kort en smal Schouders vierhoekig, hoog Tanden niet orderlijk gezet Hoge kaakbeenderen Beenderig Bleek Groot Bleke lippen Grote ogen, misschien kleine PD Delikate huidtextuur Smal hoofd Neigt vleziger te worden na de leeftijd van 50 jaar.
Pycnic Vol rond gelaat volle lippen kleine ingetrokken neus brede brug trage polsslag bolle kaken open mond, ogen gesloten ronde kin korte nek korte ledematen tenor borstkas lang en vol schouders schuin hellend geen volle mond ingetrokken kaakbeenderen vlezig rood ingedrukt rode tot purpere lippen kleine ogen, misschien grote PD eerder ruige huid breed hoofd
Volgens deze indeling beschrijft hij functionele tendenzen Snel werkend metabolisme Hyperopia ESOFORIE Dyspepsie (verstoring in spijsvertering –vnml. Maag) Lage bloeddruk Hyperthyroïdie Hoofdpijn Melancholisch Algemene debiliteit Duizeligheid Darmkrampen
Traag metabolisme myopia EXOFORIE Hoge bloeddruk Hypothyroïdie hersenvliesontsteking vettige degeneratie: hart nieren ontstekingen – jicht
Hartklachten Menstruele krampen Maagzweren Acidose (zure toestand van het bloed) Cysten, tumoren
reumatisch tuberculose tumoren astma diabetes Gal en blaasklachten Alkalosis (te hoge PH van het bloed)
Het pycnisch type is sympathisch, het syntonic type vindt meer een balans tussen deze 2 autonome systemen, en het asthenisch type is meer parasympatisch.
4. HET ENDOCRIEN SYSTEEM Het autonoom zenuwstelsel staat in relatie het endocriene stelsel. Een verdere studie van het endocriene systeem komt dus nu aan de orde wat betreft deze relatie en de interrelatie tussen de klieren zelf. Er is dus een associatie tussen het autonoom systeem en de endocriene klieren en hun effect op het vormen van organische structuren, inclusief de modificaties van de structuren tijdens het verloop van het leven. Endocrinologen maken gebruik van de relatieve vorm en stand van de tanden in de bovenkaak, de zes voorste tanden, om de vroege ontwikkelingstoestand van het endocrien systeem te bepalen. Hun stelling is deze: de toestand van de centrale snijtanden, wat vorm en massa betreft, heeft de maken met de vroege ontwikkelingsstadium en activiteit van de hypofyse. Er wordt ons niet verteld welk deel van de hypofyse verantwoordelijk is, maar men vermoedt dat de voorkwab bepalend is voor de centrale snijtanden. De laterale snijtanden zouden in verband staan met de hormonenproduktie van de geslachtsklieren. De hoektanden hebben verband met de bijnieren. Recent onderzoek heeft aangetoond dat alle endocriene klieren onder controle staan van de centra in het diencephalon, meer bepaald door dat deel dat we als de hypothalamus kennen. Gezien sommige van de endocriene klieren door de sympathicus worden geïnnerveerd, en andere klieren door de parasympaticus, dan is het te begrijpen dat een overactiviteit of dominantie van een van beide automatisch een omgekeerde spanning of activiteit teweegbrengt in het antagonistisch systeem. Dit is nodig om een evenwicht te behouden, zodat het lichaam binnen zijn limieten blijft van fysiologische acties. Men dient ook te weten dat niet enkel het autonoom systeem verantwoordelijk is voor de klierfuncties, maar de klieren zelf scheiden secreties uit die door de bloedcirculatie doorheen het lichaam worden gevoerd en zo ook de andere klieren beïnvloeden. Dus de klieren staan ook in relatie met elkaar. Hypofyse Deze klier is gekend al de ‘directeur’ van de andere klieren. Deze klier bestaat uit een voorkwab en een achterkwab. De voorkwab is betrokken - met de algemene groei - heeft bepaalde extracten die de geslachtsklieren activeren. Deze extracten zijn synergetisch met de interne secretie van zowel teelballen als eierstokken.
-
-
-
een ander extract van de voorkwab stimuleert en activeert de schildklier die belangrijk is voor het metabolisme. nog een ander extract controleert het vetmetabolisme. Als dit extract niet aanwezig is, dan hoopt het vet zich op in bepaalde lichaamsdelen. Als er te veel van dit extract is, dan zal er een hoog vetmetabolisme zijn en oxidatie van het vet binnen dat systeem. oefent een sterke invloed uit op de ovulatie bij de vrouw, het aanmaken van spermatozoa bij de man en controleert in zekere mate ovulatie en menstruatie en is dus ook bepalend voor de vruchtbaarheid bij de vrouw. De secretie van deze klier is ook bepalend voor het libido in beide seksen. dan kennen we nog de prolactine die te maken heeft met de melksecretie van de borstklieren.
Als de voorkwab overactief is voor de puberteit, dan merken we een excessieve groei van de beenderen, de genitaliën en van het willekeurig spierstelsel en dit kan resulteren in reuzengroei. Als deze excessieve functie zich na de puberteit ontwikkelt dan is de groei van de lange beenderen niet langer mogelijk en er is geen toename in gewicht als gevolg. Wel zien we een onregelmatige beenderstructuur t.h.v. het hoofd en gelaat. Onderactiviteit van de voorkwab voor de periode van de puberteit maakt dat de gladde spieren minder kracht hebben om samen te trekken en om deze contractie te behouden. Gladde spieren vinden we in de bloedvaatwanden, het hart, de ingewanden en binnen de oogbol. Deze kwab neigt ook bromiden op te slaan indien ze medicinaal worden gegeven waardoor het synaptisch antwoord vermindert, maar erger nog, deze opslag van bromiden affecteert de psychische respons van de patiënt en het maakt hem apathisch, dof en reageert niet op zijn omgeving. De achterkwab kent twee bekende fracties: - pitressine als vasoconstrictor en controleert de bloedsuikerspiegel. - de andere is oxytocine die spiercontractie veroorzaakt in de baarmoeder, bloedvezels, galblaas en ingewanden. Een deficiëntie van de achterkwab resulteert in obesitas als gevolg van water- en chlorideretentie met vetopslag tot gevolg. Deze vetopslag zien we voornamelijk t.h.v. het bekken en schoudergordel, en t.h.v. bovenarmen en dijen. De voorarmen en benen zijn relatief vrij van deze opslag. We zien enkele merkbare oculaire symptomen die het resultaat zijn van hypertrofie. De meest bekende is hemianopsie dat ook meestal het kleurenzicht affecteert en later ook vormperceptie. Deze vergroting kan de zesde hersenzenuw raken en resulteren in divergent strabismus. Indien de vergroting nog excessiever is dan kan er epilepsie onstaan. Andere symptomen zijn hoofdpijnen en duizeligheid, braken en de optische schijf kan aangedaan worden met vernauwing van het visuele veld tot gevolg en optische atrofie. Gonaden De geslachtsklieren lijken het algemeen metabolisme van het lichaam te activeren, samen met de hypofyse. Bij de man is niet zo veel bekend van de specifieke endocriene effecten van de teelballen. Toch zijn een aantal zaken gekend als gevolg van een verlies of destructie van de teelballen. Verlies of destructie van de teelballen resulteert in vetopslag rond de heupen, het abdomen, tussen de schouders en in sommige gevallen zien we een excessieve groei van de lange beenderen. Er is ook een stemverandering, met name dat de baritonstem of basstem niet
ontwikkelt. Om deze reden castreerde men vroeger de jongens om een hogere sopraanstem te behouden voor religieuze ceremonieën. Als de teelballen weggenomen worden rond de puberteit dan zien we een verandering in de normale ontwikkeling van de secundaire sekskenmerken, zoals de stem, maar ook is de breedte van de schouders niet in proportie met de breedte van de heupen. Er is een schaarse beharing van het gelaat, gewoonlijk weinig of geen oksel- en schaamhaar. Castratie dient voor de leeftijd van 12 jaar te gebeuren. Als er een verlies is van testiculaire secretie na maturatie, grofweg na de leeftijd van 14 jaar, zien we vermoeidheid en weinig fysieke kracht. Er is ook een verlies aan strijdlust bij de man. Er is een compleet verlies van libido en een medicinaal toevoegen van testiculaire substantie of een extract van testiculaire substantie kan het libido herstellen, maar daarom zijn er geen produktieve spermatozoa. Verder kan door deze medicinale ingreep de vermoeidheid doen verdwijnen, een verandering in vetophoping in het lichaam en een normale haarverdeling over het lichaam. Harrower ontdekte dat de schildklier bij gecastreerde mannen nooit meer tot volledig ontwikkeling komt. Meer is gekend over de eierstokken bij de vrouw. De fracties zijn folliculine en progestine. Follliculine affecteer de lokale ontwikkeling van de seksuele organen, incl. de borsten. Folliculine is maar werkzaam bij een actieve hypofysevoorkwab. In deze zin zijn ze synergetisch. Paradoxaal genoeg zien we dat folliculine een antagonistisch effect heeft op de hypofysevoorkwab, ondanks het feit dat folliculine inactief is bij afwezigheid van de hypofysevoorkwab. Verder zal deficiëntie van de voorkwab van de hypofyse de ovulatie verstoren. Fouten in de hormonen van de eierstokken vroeg in het leven resulteert in een excessieve lengte van de lange beenderen met een nauwe bekkengordel. De handen, polsen, enkels en voeten zijn dun en smal. We zien ook een subnormale ontwikkeling van de borsten. Castratie van de eierstokken of verlies ervan, eens de vrouw rijp is, resulteert in een vroege menopauze met de gekende symptomen van opflakkeringen, nervositeit en in sommige gevallen hyperactiviteit van de schildklier. Ook zien we een vermoeidheid ontstaan en een trager recuperatievermogen. Bijnieren De bijnieren bestaan uit twee delen: een innerlijke medulla dat het sympathisch systeem activeert en door het sympathisch systeem wordt geactiveerd. Adrenine is het voornaamste secretiefractie, en kan maar werkzaam zijn als de pH van het bloed minder is dan 7.6. Als de pH hoger is dan 7.6, dan is adrenine niet meer werkzaam. Adrenine wordt continue geproduceerd door de bijniermedulla en deze secretie neemt toe als de sympathicus wordt gestimuleerd, fysiologisch of door emotionele stress zoals angst, woede. Aciden en calcium in het bloed verhogen en activeren adrenine, terwijl potassium en alkaliën de werking van adrenine doen afnemen. Wanneer er een toename is van secretie van de bijniermedulla als gevolg van de sympatische prikkel zien we een stijging in bloedsuikerspiegel, tachycardie, toename in ademhalingsritme, verbleking van de huid, , vasoconstrictie met hogere bloeddruk tot gevolg, toename van suiker in het bloed, pupildilatatie en een hoger metabolisme waardoor het opgeslagen vet in het lichaam wordt opgebrand. Adrenine heeft ook het vermogen om bronchiole spasmen (astma) te relaxeren.
Destructie van de bijniermedulla is niet fataal voor het leven, maar het maakt wel dat de reacties om zich te verdedigen bij aanvallen, uitblijven. De strijdlust vermindert. Ook om het skeletaal spierstelsel terug op krachten te brengen bij vermoeidheid, is de bijnier belangrijk. Ook de oculaire spieren zijn skeletale spieren en dit maakt mogelijk om lange tijd te fixeren en om te recupereren bij vermoeidheid. De bijniermedulla heeft een synergetische klier, de schildklier en heeft als antagonist de pancreas en de dikke darm. Een probleem in het antagonisme tussen de pancreas en de bijniermedulla resulteert vaak in hyperglycemie. De bijnierschors aan de buitenkant van de bijnier, de cortex, activeert het parasympathisch systeem en wordt door dit systeem geactiveerd. De cortex is noodzakelijk voor het leven en elke deficiëntie maakt dat het lichaamsweefsel onmogelijk zuurstof kan opnemen. De cortex maakt ook dat we ons bloedvolume behouden. Choline wordt door de bijnierschors geproduceerd en activeert de parasympathicus die we kennen als vagotonie. Vagotonie is een overactivatie van het parasympathisch zenuwstelsel met krampen van het gladde spierweefsel, bloedsuikerdaling, daling in bloedvolume, vasodilatatie, lage ademhalingsfrekwentie. De cortex helpt in het gebruik van vit. C en speelt een belangrijke rol in het metabolisme van sulfur in het lichaam. Bij jonge kinderen merken we bij een overactiviteit van de cortex een vroegtijdige seksuele ontwikkeling met een snelle groei van de genitaliën met een vroege libido. In dit verband is er een co-actie met de hypofyse voorkwab. Schildklier Gekende hormonen hier zijn thyroxine en de-iodothyrine. Thyroxine bevat een hoge percentage aan iodine en dit is belangrijk in ons metabolisme. De-iodothyrin bevat ook iodine, maar werkt antagonistisch met thyroxine. Een absoluut vegetarisch dieet doet de grootte van de schildklier verminderen en reduceert zijn kracht. De algemeen gekende test voor schildklierefficiëntie is de basaal metabolismetest. Deze test meet het gebruik van zuurstof door de weefsels. Bij hyperthyroïdie, waar veel thyroxine wordt gescreteerd, resulteert in een hogere B.M.R. (basal metabolisme rate) dat samengaat met een toename in mentale alertheid. Bij een lage secretie van thyroxine die we vinden bij hypothyroïdie, zien we waterretentie en chlorideretentie in de weefsels wat gewichtstoename tot gevolg heeft, trage mentale reactie, trage reactie op stimuli, traag herstel van weefsels en beenderen na een trauma. Er bestaat een congenitale afwezigheid van de schildklier wat resulteert in een toestand die we cretinisme noemen. Dit is een tekort aan groei en ontwikkeling, idiotie, een onvermogen om zich aan te passen aan een beschaafde samenleving. Sommigen kunnen geholpen worden door het toedienen van thyroïdie-extracten. Bij een toename van thyroïdieextracten merken we een toename in zuurstof gebruik een toename van suiker in het bloed moblisatie van water en chloriden snellere hartslag toename van eliminatie van calcium en phosphorus een toename in tonus van gladde en gestreepte spieren een toename in tonische spanning van de sympaticus een toename in nerveuze prikkelbaarheid met excessieve reflex-antwoorden De schildklier werkt synergetisch met de bijieren, hypofyse, geslachtsklieren en de lever en is antagonist met de thymus, pancreas en bijschildklier.
Bijschildklier De bijschildklieren hebben iets met het calciummetabolisme. Een gebrek aan Ca in het bloed resulteert in tonische spasme van de spieren. Gebrek aan Ca veroorzaakt ook irritatie van het autonoom zenuwstelsel en kan veranderingen teweeg brengen in de tanden, nagels, haarverlies, en als gevolg van calciumneerslag op de ooglens kan er ouderdomscataract ontstaan. Een excessieve secretie van de bijschildklier produceert veranderingen, tegengesteld als deze hierboven beschreven. Thymusklier Deze klier is niet zo diep bestudeerd als de andere klieren, voornamelijk omdat deze klier eerder een klier is bij de kinderen en naarmate de puberteit nadert gaat deze klier atrofiëren als gevolg van een activiteitstoename van de geslachtsklieren en de schildklier. Het is toch geweten dat vroegtijdig wegnemen van de thymusklier een toename in lengte veroorzaakt van de lange beenderen. Vandaar dus dat de thymusklier ook een gonadotropisch extract bevat. Sommige authoriteiten menen dat er een relatie is tussen de bijnieren en de thymus, omdat er bij een kleine thymus gepaard gaat met grotere bijnieren en omgekeerd. Op visueel vlak kunnen we het volgende stellen: - het vermogen van de pupil om bij licht samen te trekken (contractie) met het onvermogen om deze contractie langer dan 50 seconden te behouden bij dezelfde lichtintensiteit, wijst op een bijnierdysfunctie - een trage pupilreactie op licht of bij convergentie wijst eveneens op een bijnierprobleem - exophtalmus wijst op een overactiviteit van de schildklier - ptosis wijst op een sympathische actie, geassocieerd met de schildklier en met de bijnierfunctie - nystagmus kan te maken hebben met de bijschildklier omwille veranderd calciummetabolisme met tetanusachtige contractie van de extraoculaire spieren - convergent of divergent strabismus heeft te maken met de hypofyse Zoals hierboven beschreven kan de vetverdeling over het lichaam gebruikt worden om onderactiviteit van bepaalde endocriene klieren te diagnosticeren. Bij hyperthyroïdie zien we vooral vet op de dijen, de borsten zijn groot en zacht, benen en enkels vertonen vetophoping, een pufferig gelaat, droog haar, droge huid, soms schilferig, de bovenste helft van het lichaam is breder dan de onderste helft. Als de hyperthyroïdie vroegtijdig in het leven voorkomt, dan zien we een achterstand in de tandenontwikkeling. Bij onderactiviteit van de hypofyse vinden we vooral vetophoping t.h.v. de heupen, de buik hangt over de schaamstreek, een rond gezicht met dubbele kin, enkels en polsen zijn dun en er is geen vet. Bij onderactiviteit van de geslachtsklieren zien we de vetverdeling t.h.v. de bovenste 1/3 van de dijen, de vingers zijn tenger, alsook de polsen. We denken eerder aan beenderstructuur dan aan vetverdeling. Soms zien we dat de lange beenderen langer zijn dan normaal in vergelijking met de grootte van het individu. Mensen met een onderactiviteit van de bijnieren tonen een volle borstkas met een vol pafferig gezicht, maar toch een alerte expressie, in vergelijk met de dwaze expressie die we zien bij hypothyroïdie. De bovenarmen zijn vet, ook de dijen, maar de voorarmen en onderbenen zijn niet vet. Het doet ons denken aan kippedijen. Als geheel is hij solied gebouwd en de handen en voeten zijn gewoonlijk warm en droog.
Problemen in de grijze hersenschors met gevolgen op de endocriene klieren en op het autonoom zenuwstelsel tonen ons een vetverdeling die gelijkaardig is als bij onderactiviteit van de hypofyse, met vetmassa over de billen zoals we zien bij hypothyroïdie. Een fout endocrien systeem kan ook verandering veroorzaken op de ogen als gevolg van een veranderd metabolisme en het onvermogen van het lichaam om vooral met calcium en potassium om te gaan. Hieronder een schema van de effecten bij autonome storingen op de ogen:
Bovenste ooglid Conjunctiva Cornea Pupil Oogspleet Tranen Oogbolpositie Druk
Sympathisch teruggetrokken vasomotische constrictie gecompliceerde toestanden dilatatie Sympathisch breed toename exophtalmie hyper
Parasympathisch ptosis vasomotorische dilatatie dystrofie contractie Parasympathisch nauw afname enophtalmie hypo
Toename van sympaticus kan veroorzaakt worden door een overactieve schildklier, een overactieve medulla-bijnierfunctie met een bloed pH onder de 7.6, of een overactieve achterkwabhypofyse. Toename van de parasympaticus kan veroorzaakt worden door een overactiviteit van de bijschildklier, met zijn toename in het calciummetabolisme, een toename van geslachtshormonen, een overactieve pancreas wat, bij insulinetoename, bloedsuikerspiegel doet afnemen. Wat hierboven niet staat is de hyposfyse voorkwab en de bijnierschors. Hoewel er een evidentie is dat een overactieve voorkwab van de hypofyse de sympaticus stimuleert, toch is er geen experiment die dit heeft aangetoond. Anderzijds stimuleert de bijnierschors de parasympaticus, die tegelijk ook door de parasympaticus wordt gestimuleerd.
TOEGEPASTE FILTERS De lage frekwenties of lange golven (rood spectrum) stimuleert het sympathische en inhibeert het parasympathische en produceert een activiteit bij een defensief type. Dit worden de Alfafilters genoemd. De hoge frekwenties (blauw spectrum) stimuleert het parasympathische en inhibeert het sympathische en produceert rust bij het vitale type. Dit zijn de Omega-filters. De alfa-filters worden beschreven als - de motorische stimulants - de sensorische stimulants
De omega-filters worden beschreven als - de motorische kalmeerders - de sensorische kalmeerders De Mu-filters in het midden van de balans zijn - de equilibrators of balanceerders De fundamentele effecten van de syntonic filters zijn Alfa Delta Theta
rood oranje geel
sensorisch stimulans motorisch stimulans intens motorisch stimulans
Mu
groen
evenwicht brengend
Pi Omega Upsilon
helder blauw diep blauw indigo
sensorisch kalmerend motorisch kalmerend intens sensorisch kalmerend
Lambda
combinatie van licht motorisch kalmerend met sensorisch stimulerend (wordt zelden alleen gebruikt, maar in combinatie met alfa om een specifiek type van sensorische stimulatie te bekomen)
D (helder blauw)
kalmerend, in combinatie met andere filters om meer een kalmerend effect te bekomen stimulans, in combinatie met andere filters om meer een stimulerend effect te bekomen neurasthenisch, meestal enkel gebruikt bij zenuwaandoeningen, soms met andere kalmeerders
S (helder geel) N (helder violet)
De evenwichtsbalk
▲ Voeg “S” bij voor meer stimulatie FLASH
Voeg “D” bij voor meer kalmte GEEN FLASH
ALFA-DELTA: rood + oranje = sensorisch en motorisch stimulerend ALFA-THETA: rood + geel = sensorisch en intens motorisch stimulerend ALFA : rood = sensorisch stimulerend DELTA: oranje = motorisch stimulerend THETA: geel = intens motorisch stimulerend MU-THETA: groen + geel = intens motorisch stabiliserend (acute klachten) MU-DELTA: groen + oranje = motorisch stabilizerend (chronische klachten) MU: groen = evenwicht
MU-UPSILON: groen + indigo= intens sensorisch stabiliserend (acute klachten) MU-PI: groen + helder blauw = sensorisch stabiliserend (chronische klachten) PI: helder blauw = sensorisch kalmerend OMEGA: diep blauw = motorisch kalmerend UPSILON: indigo = intens motorisch kalmerend PI-OMEGA: helder blauw + diep blauw = motorisch en sensorisch kalmerend, hypo en hyperforie UPSILON-OMEGA: indigo + diep blauw = motorisch en sensorisch kalmerend
