• ST. AUGUSTINE, 5 FEBRUARI • stad van de V.S. De zon schijnt, strakblauwe lucht, maar allejezus, wat is het koud vandaag! Winterjas, sjaal en muts op, dan is het wel te doen. Ben je snotverdorie in Florida, vriezen je oren er bijna af! Gelukkig is de weersvoorspelling voor aankomende dagen beter :-) Eerst bezoeken we het Castillo de San Marcos National Monument, gebouwd in 1672 door de Spanjaarden. Soort Naardervesting, maar dan met palmen. Entree is voor ons gratis met de ATB pas. En we zien 2 volbepakte fietsen liggen waarvan we vermoeden dat het de fietsende Tsjechen weer zijn. Niet meer gezien helaas. Was wel lachen geweest. Fort is leuk om te bezoeken. Mooi uitzicht vanaf de wallen. Bekend ontwerp ook: stervormig.
Om 3 uur installeren we ons op plekje 88. Wat een prachtige camping is dit weer! We krijgen een ruime plek, omzoomd door bomen. Badhuis is vlakbij. Hier kunnen veel commerciële campings nog heel wat van leren! We hebben onderweg veel aardige campings gehad en een paar echt slechte (met Carlsbad als uitschieter), maar die State Park campings zijn goed en helemaal niet duur. Morgen gaan we St. Augustine maar eens bekijken: schijnt de oudste stad van Amerika te zijn.
ST. AUGUSTINE, 5 FEBRUARI Het is maar een paar mijl rijden van Anastasia State park naar het plaatsje St Augustine. Gesticht rond 1565 door ene Ponce de Leon. Dus oudste 192
• ST. AUGUSTINE, 5 FEBRUARI •
We rijden daarna eerst rondjes on de RV ergens te parkeren, maar het is hier overal betaald parkeren en stervensduur: Amsterdamse prijzen bijna. Dus weer terug naar het fort en daar voor een geringer tarief de wagen neergezet. Daarna St. Augustine in. Leuke oude pandjes en een paar winkelstraten ingericht als de bekende tourist trap. Zodra je in de V.S. antiek- en kunstwinkeltjes ziet, weet je al hoe laat ‘t is wat dat betreft. Verder is er hier het Flagler College gevestigd in een aantal magnifieke panden in Spaanse stijl. Je zou je zo in Sevilla wanen! Het Alcazar Hotel is in dezelfde stijl opgetrokken. Villa Zorayda heeft meer Arabische invloeden. We lunchen laat met hamburgers en friet in een cafe. Daarna weer terug naar de camping.
193
• ST. AUGUSTINE NAAR TOMOKA S.P., 6 FEBRUARI •
ST. AUGUSTINE NAAR TOMOKA S.P., 6 FEBRUARI
Als we het fort in de verte zien liggen krijgt Herman spontaan een lachaanval: wellicht heeft het in vroegere tijden ontzag ingeboezemd, maar nu is het vooral klein. Het blijkt ook meer een soort uitkijktoren te zijn geweest. Eerst allemaal braaf op bankjes naar het verhaal van de ranger luisteren. Daarna mogen we erin klimmen. Geinig. In de verte zien we racoons die mosselen zoeken nu het eb is. We lunchen op de parkeerplaats. Daarna rijden we op ons gemak door naar Tomoka S.P. Onderweg zien we langs de kustlijn allemaal mensen naar iets in zee staren. Het blijken een paar walvissen te zijn. Helaas te ver weg om goed te zien. Het laatste stukje weg dat de GPS uitkiest is op zijn minst interessant
We hoeven ons vandaag niet te haasten, want het is maar zo’n 50 mijl van Anastasia S.P. naar Tomoka S.P. We lezen eerst onze email maar even rustig bij de snackbar op het State Park. Rustigjes aan zakken we daarna de kustlijn af (via de 1A1). Onderweg stoppen we bij Fort Matanzas National Monument, gebouwd in 1740. Bij aankomst blijkt entree gratis te zijn, inclusief bezoek per bootje naar het Fort dat op een landtong gelegen is. Het is vandaag een stuk warmer dan gisteren, dus het boottochtje is een leuke verrassing. 195
• ST. AUGUSTINE NAAR TOMOKA S.P., 6 FEBRUARI •
te noemen. Eigenlijk mag je hier alleen maar rijden als je lager dan 8 1/2 voet bent, en dat zijn we niet... De overhangende bomen komen akelig dichtbij. We rijden half op de tegemoetkomende baan en moeten af en toe uitwijken voor andere weggebruikers. We weten toch zonder schade het park te bereiken. Daar parkeren we na het stopbord. Oei, fout! Ranger verzoekt ons fijntjes om voortaan bij het stopbordje te wachten.... Afijn, na inchecken naar plekje 53 gereden. Ook hier op de camping is het redelijk defensief rijden met zandpaden en overhangende begroeiing. Hoe moet je dat doen als je een nog grotere bak onder je kont hebt? Nadat we de RV hebben aangesloten op water en electra gaan we nog even een stukje over het terrein wandelen. We lopen naar het eind van de landtong waarop het State Park is gevestigd, met uitzicht op Tomoka Bay. Ook hier schijnen weer manatees te zijn (en alligatoren). Mooie wandeling. Onderweg horen we een hoop kabaal in de bosjes. Blijkt een armadillo te zijn. Nog nooit live gezien, dus de achtervolging 196
ingezet, want Manon wil natuurlijk een foto. Da’s nog niet gemakkelijk. Ze zijn nogal snel en meestal zitten ze met hun kop in de bladeren te graven. De camera wil de hele tijd flitsen, dus eer dat je dan weer kunt afdrukken is dat stomme beest weer onder de bladeren verdwenen :-) Kortom, hopenloze expeditie want foto is of bewogen of je ziet alleen het achterwerk. Ze zijn er wel leuk uit met hun roze neusje en shrek-oortjes.
• TOMOKA S.P., 7 FEBRUARI •
TOMOKA S.P., 7 FEBRUARI
Eindelijk is de temperatuur aan het stijgen! Het wordt vandaag 19 graden, dus op naar het strand. Het is veel te ver om te lopen, dus op pad met de woonwagen. Bij een Mall vinden we een bruikbaar netwerk om mail even te checken. In Ormond by the Sea parkeren we aan het strand op een parkeerplaats bij een ranger / lifeguard station. Plekje uit de wind, handdoekje en klaar. Helemaal fijn! Hier houden we ‘t wel een paar uurtjes uit. 197
• TOMOKA S.P. NAAR CAPE CANAVERAL, 8 FEBRUARI • Eind van de middag weer bijgebruind terug naar de camping en verder beetje gelummeld. Morgen gaan we eerst naar Cape Canaveral en daarna direct door naar Orlando. Er schijnt binnenkort weer een lancering van een space shuttle plaats te vinden, dus we zijn benieuwd of we daar in Cape Canaveral al iets van zien.
TOMOKA S.P. NAAR CAPE CANAVERAL, 8 FEBRUARI
Vanochtend vroeg opgestaan omdat we vandaag via Cape Canaveral naar Orlando gaan. Bij aankomst
198
op Cape Canaveral blijkt dat ernaast het Merrit National Wildlife Reserve ligt. Omdat dat uitkomt op een strand dat in de verte zicht biedt op de lanceerinstallaties, gaan we daar eerst maar in. Onze ATB pas geeft ons ook hier weer gratis toegang, mooi! Het is ongelooflijk dat zo’n hypermodern complex als het Kennedy Space Center naast en midden in een weergaloos natuurgebied ligt! Of wellicht is het beter om er vanuit te gaan dat er geen natuurgebied zou zijn als het Space Center hier niet zou liggen. Er liggen enorme alligatoren langs de kant van de weg. Op de weg lopen racoons (wasberen), er zijn hier bold eagles, schildpadden, vogels in alle soorten en maten. Echt waanzinnig. In de verte zien we de lanceerinstallatie al staan van de shuttle die binnenkort de lucht in zal gaan. Wat een gaaf gezicht! Natuurlijk wel eens op tv gezien, maar het is in het echt nog indrukwekkender. Het
• TOMOKA S.P. NAAR CAPE CANAVERAL, 8 FEBRUARI •
strand is mooi, maar biedt verder geen goed uitzicht op het lanceerterrein. Daarna door naar het Kennedy Space Center Visitor Center. Voor rond de 40 USD pp een entreekaartje gekocht voor de standaard toegangspas. Er zijn ook nog speciale tours maar die zijn meteen 2 keer zo duur. En zelfs al hadden we dat gewild, dan had ‘t niet gekund, want ze zijn allemaal al uitverkocht. Eerst maar ‘ns het terrein verkennen en op de foto met een als astronaut verkleedde figurant. Er draaien
verder 2 IMAX films, maar die zijn net begonnen en er zijn wat exposities. Een rondleiding per bus hoort bij het entreebewijs. Volgens de brochure duurt die 2 à 3 uur en er zijn 3 stops. Na stop nr. 2 kan je ook weer direct terug naar het begin. De eerste stop is de LC (Launch Complex)-39 Observation Gantry. Op weg daar naartoe komen we langs het Vehicle Assembly Building: hier wordt de shuttle in elkaar gezet. 199
• TOMOKA S.P. NAAR CAPE CANAVERAL, 8 FEBRUARI •
Uit de verte lijkt het al een groot gebouw, maar als we er 5 mijl naartoe moeten rijden, kan je begrijpen dat het in werkelijkheid een waanzinnig groot gebouw is.... Het Empire State Building schijnt er 3 keer in te passen. De bijbehorende
200
transportvoertuigen die de shuttle naar het platform brengen zijn ook extreem van afmeting. De LC-39 Observation Gantry is een uitkijktoren waar vandaan je in de verte zicht heb op het lanceerplatform. Er wordt ook nog een film vertoond, maar daar hebben we geen zin in. Het uitzicht is cool, al kan je helaas de shuttle maar moeilijk zien: die zit tot kort voor vertrek ingebouwd in stellages ter bescherming. Jammer. Daarna door naar het Apollo/Saturn V Center. Hier is een gave tentoonstelling in een mega hal waar ze de gehele raket voor het gemak even aan het plafond hebben gehangen. Ook de capsule en een maanlandingsvoertuig zijn er te bewonderen. Erg leuk. Wel vervelend dat je eerst in een zaaltje moet wachten voor een filmpje dat wordt gepresenteerd door een meisje met de meest vreselijke stem aller tijden. Manon krijgt bijna een lachaanval. Maar goed, ook weer overleefd :-) De derde stop naar het International Space Station Center slaan we over, want we moeten van hieruit nog doorrijden naar Orlando en dat kost gewoon teveel tijd. Terug bij het hoofdcomplex nog even een echte space shuttle van binnen bewonderen. Die astronauten hebben niet echt veel ruimte, claustrofobisch bijna. Daarna nog kort naar de Rocket Garden en dan weer in de RV en op weg naar Orlando.
• CAPE CANAVERAL NAAR ORLANDO, 8 FEBRUARI •
CAPE CANAVERAL NAAR ORLANDO, 8 FEBRUARI Onderweg komen we de 2 fietsende Tsjechen weer tegen, waanzinnig! Weer stoppen we de wagen langs de weg om even bij te babbelen. Nu stellen we ons maar eens aan elkaar voor. Ze heten Lucie Kovaříková en Michal Jon en ze hebben van extreme fietsreizen hun werk gemaakt: ze schrijven er boeken over. Ze houden ook een website bij (www. luciemichal.cz). Daarna door naar de camping: we hebben gekozen voor de KOA camping in het plaatsje Kissimee, op een paar mijl afstand van Disneyworld. Het blijkt een prettige en mooie camping te zijn, waar we 3 nachten zullen blijven.
KISSIMEE, 9 FEBRUARI Vandaag gaan we even een dagje niets doen en bij het zwembad hangen. Het is heerlijk weer vandaag. We hebben wat brochures gehaald over Disneyworld en besluiten morgen alleen Epcot te bezoeken. De andere 3 Disney parken trekken ons niet zo.
EPCOT, 10 FEBRUARI
Het is maar een paar mijl rijden van de camping naar Disneyworld. Er zijn 4 parken om uit te kiezen en we gaan dus naar Epcot. Daar hebben we nog het beste gevoel bij. We parkeren op een speciale RV plaats. Daarna entreekaartjes kopen a raison van 75 USD per stuk. Het is weer als vanouds druk en de eerste figuren die we tegenkomen zijn Knabbel en Babbel. Het begint al aardig op Disneyland te lijken. Omdat 203
• EPCOT, 10 FEBRUARI • er overal wachtrijen staan (een uur wachten voor een filmpje van 5 minuten gaat ons toch ietsje te ver..) duiken we een rustiger attractie in: The Seas with Nemo and Friends. Echt een gezellige kinderattractie. We worden met zijn 2-en in een grote schelp gezet en rondgereden langs een animatiefilm. Best leuk gedaan, want een deel wordt in een echt aquarium geprojecteerd. In het gebouw blijken ook diverse aquaria te zien te zijn. Er zwemt van alles, van dolfijnen en haaien tot 2 manatees. Prachtig gemaakt allemaal, maar toch beetje zielig voor die grote dieren.
204
• EPCOT, 10 FEBRUARI •
Daarna beetje over het park gestruind. Er zijn een aantal landen nagebouwd (Frankrijk, Duitsland, Italie, China etc). Leuk gedaan, maar als wij Parijs willen zien gaan we daar wel naartoe. Alles is gebouwd rond souvenirs en restaurants. Er ligt een groot meer in het midden. We lunchen wel heerlijk in een restaurantje in “Frankrijk”. Alle obers met Frans accent. De meesten komen ook daadwerkelijk uit Frankrijk overigens. Het is heerlijk zonnig vandaag, dus het is wel fijn om een beetje rond te wandelen over het terrein. Als laatste pakken we de attractie “Project Tomorrow” mee. In een karretje wordt je daar door allerlei punten in de geschiedenis van de mens
gereden. De poppen zien er levensecht uit en de rit is leuk. Alleen krijg je onderweg commentaar vanuit je persoonlijke luidspreker en natuurlijk heeft Herman voor de grap op “Japans” gedrukt. Gelukkig spreken de beelden voor zich, want ons Japans beperkt zich tot sushi en harakiri.... :-) Na afloop kan je een foto die onderweg is gemaakt naar jezelf doormailen. Helaas is dat niet gelukt overigens. Jammer, want onze hoofden zijn in 2 animaties van duikertjes gestopt en het ziet er wel geinig uit. Gelukkig nog wel kans gezien er zelf een foto van te maken, al istie niet echt scherp:-) Evaluatie: Epcot is geinig, maar we hadden er meer van verwacht. Het is gewoon weer Disneyland, maar dan met wat minder Disneyfiguren.
205
• OMA VAN DIJL OVERLEDEN, 11 FEBRUARI •
OMA VAN DIJL OVERLEDEN, 11 FEBRUARI Vanochtend tot ons grote verdriet gehoord dat Manon’s laatste oma, Annie van Dijl-Bouwman overleden is op de ochtend van 10 februari. Oma is bijna 90 jaar geworden en heeft een mooi leven gehad, maar toch zijn we ontdaan dat ze er niet meer is. Ze was ontzettend lief en altijd vrolijk. Ook bijzonder verdrietig voor haar kinderen, want niet lang geleden is ook Opa van Dijl overleden. We zullen Oma missen.
KISSIMEE NAAR SARASOTA, 11 FEBRUARI
ligt. De kustlijn ziet er hier mooi uit. Het water is prachtig blauw, beetje Caribisch eigenlijk. Onderweg wel wat vertraging door wegwerkzaamheden, maar dat lossen we deels op door langs het water te parkeren en buiten te lunchen. Omdat het hier in Florida hoogseizoen is in de “winter” bellen we onderweg voor de zekerheid met de camping die als enige echt zeezicht heeft en op Sarasota’s Siesta Key ligt. Gelukkig hebben ze nog net 1 plaats vrij voor 2 nachten. We krijgen een aardig plekje op Turtle Beach Campground. De zee is maar zo’n 200 meter lopen en er ligt een prachtig zandstrand. Morgen gaan we checken of we nog 1 of 2 nachten kunnen verlengen. Beetje chillen is ook wel lekker en er wordt goed weer verwacht de komende dagen.
SARASOTA, 12 FEBRUARI
In een wat trieste stemming rijden we vandaag van Kissimee naar Sarasota dat aan de Golf van Mexico
206
Gisteravond is het laat geworden dus vandaag voor het eerst weer eens schandalig uitgeslapen. Gelukkig kunnen we de camping voor 2 extra nachten boeken (we moeten wel 2 keer verhuizen dan, maar dat is geen probleem). Daarna een lange strandwandeling gemaakt en daarbij de lokale meeuwenkolonie maar eens bestudeerd. De leukste meeuwen (?) hebben een soort zwart kuifje op hun hoofd. Af en toe komt
• VENICE BEACH, 13 FEBRUARI • er een groepje van 4 dolfijnen voorbij zwemmen. Het is warm, maar bewolkt en wat mistig. Echt goed weer om lekker uit te wapperen en schelpjes te zoeken zonder te verbranden.
VENICE BEACH, 13 FEBRUARI
We hebben gehoord dat je bij Venice Beach volop prehistorische haaientanden kunt vinden en dat gaan we vandaag maar eens uitproberen. Het is zo’n 20 mijl rijden vanaf de camping naar Caspersen Beach ten zuiden van Venice Beach, waar de meeste tanden gevonden schijnen te worden. Met wat moeite parkeren we de RV op een parkeerplaats bij het strand. Daarna het strand op. We verwachten van alles, behalve wat we aantreffen: werkelijk iedereen die we tegenkomen is tanden aan het zoeken. En hoe! Niks onschuldig wandelen en speuren naar tanden! Nee, als doorgewinterd haaientandenverzamelaar (mooi galgwoord) dien je op zijn minst voorzien te zijn van speciale apparatuur zoals een schepnet, speciale schelpenzeef en bakje voor de “vangst”. Vooraf grapten we nog dat we wellicht het vergiet uit de keuken mee zouden kunnen nemen, maar we hadden beslist niet uit de toon gevallen als we dat gedaan hadden :-) We raken onderweg in gesprek met een paar Canadezen die ook driftig aan het speuren zijn en die geven ons onze eerste tand als een soort “lucky charm”. Echt heel aardig! Als je gewoon
208
bij de waterlijn wacht komen de tanden soms zo aanspoelen. Je gelooft ‘t niet! Maar de echte verzamelaar wacht daar natuurlijk niet op. Hele emmers schelpen en zand worden uit de vloedlijn getrokken en op het strand meticuleus “gevlooid”. Wij laten ons natuurlijk niet kennen en gewapend met de crocs van Manon (ook een soort schep, toch?) halen wij de buit ook wel binnen. Na 3 uurtjes speuren en golven ontwijken hebben we toch een klein handjevol verzameld. Thuisgekomen blijkt ‘s avonds dat we toch een beetje te fanatiek in zwemkleding in de branding en dat fijne zonnetje hebben rondgesprongen, want we zijn behoorlijk verbrand, ai.....Maar dit is wel de eerste keer in ons leven dat verbranden toch nog iets heeft opgeleverd.
SARASOTA, 14 FEBRUARI Gisteren deerlijk verbrand, dus hebben we vandaag huisarrest. De zon is ook vandaag nogal fel, dus er zit niks anders op dan de schaduw op te zoeken. Tijd om het verslag weer eens bij te werken en om de 2 laatste campings van deze reis vooraf te boeken. We gaan van 15 - 18 februari naar de Everglades en van 18 - 21 februari zitten we op een camping ten zuiden van Miami in de buurt van de vestiging van Cruise America zodat we de RV kunnen schoonmaken en voorbereidingen kunnen treffen voor de kleine week Florida Keys (auto huren, hotel regelen enzo). Eind van de middag toch nog even een wandeling langs het strand gemaakt. Enorm moeten lachen om 2 reigers die zich heel brutaal naast vissers hebben geposteerd om mee te profiteren van de vangst. Of misschien hopen ze wel dat de emmer met visaas per ongeluk een keer open blijft staan. Wie weet. Daarna nog een prachtige zonsondergang. De hele camping loopt uit om te kijken, biertje en zak chips in de hand. En als de zon onder gaat zijn er een paar mensen die op grote schelpen toeteren. Zal wel een locale sport zijn.
