Smoelenboek. Youth Olympic Team Netherlands

Smoelenboek Youth Olympic Team Netherlands Jeugd Olympische Winterspelen Innsbruck 13 – 22 januari 2012

Youth Olympic Team Netherlands Innsbruck 2012

Alpineskiën Adriana Jelinkova bijnaam geboren woonplaats opleiding sport

Ada 10-04-1995 in Brno (Tsjechië) Saalfelden (Oostenrijk) Gymnasium aan het HIB Saalfelden Alpine Skiën – Super-G, super combinatie, reuzenslalom, slalom vereniging Ski-Pro in actie 14, 15, 17, 18 en 20 januari belangrijke resultaten Kwalificatie JOS Adriana Jelinkova skiet al vanaf haar derde. Toen deed ze dat met haar ouders op wintersport. Vanaf haar zesde ging ze bij een club op alpine skiën. “Vanaf dat moment ging ik ook wedstrijden doen. Ik vond het altijd erg leuk. Ik weet niet wanneer ik merkte dat ik echt goed was. Daar denk je als klein meisje niet aan. Nu pas besef ik dat ik best veel heb gewonnen, maar ik ben niet echt iemand die daar over gaat opscheppen.” Vijf jaar geleden is Adriana speciaal voor het alpine skiën naar Oostenrijk verhuisd. Daar zit ze nu op een Skihauptschule. “In 2006 had ik een wedstrijd en daar begon mijn trainer over een Skihauptschule in Bad Gastein. Voor mij was het al snel duidelijk dat ik daar naar toe wilde. Ik hoefde alleen nog maar een soort toelatingstest te doen. Ik vond het niet zo moeilijk om Nederland achter mij te laten. Ik wilde alles uit het skiën halen.” Af en toe mist ze Nederland wel. “Ik heb nog vrienden en familie in Nederland wonen, dus die mis ik natuurlijk wel. Met internet en de smartphones van tegenwoordig is het wel een stuk makkelijker. Zo houd ik geregeld contact met ze. In de zomer ga ik altijd twee weken naar Nederland. Vrienden en familie bezoeken. Dat vind ik erg leuk en ook belangrijk.” Veel vaker dan die twee weken kan Adriana ook niet naar Nederland komen, want haar programma in Oostenrijk is overvol. “Omdat ik op een speciale school zit ga ik tot november zes dagen per week tot één uur naar school. Daarna ga ik dan trainen. Vanaf november tot en met april heb ik dan alleen op maandag en dinsdag school, omdat het winterseizoen dan is begonnen. Soms ben ik er niet eens op die dagen, omdat er dan FIS-wedstrijden zijn. Daar moet ik punten halen.” Op basis van haar FIS-punten kwalificeerde Adriana zich ook voor de Jeugd Olympische Winterspelen. Voor haar een complete verrassing. “Ik wist wel dat de Jeugd Olympische Winterspelen er waren, maar ik was er niet zo mee bezig. Vorig jaar had ik een rugblessure, dus toen heb ik een heel seizoen niet kunnen skiën. Daarom was ik dit seizoen vooral bezig om beter te worden en weer wedstrijdritme en zelfvertrouwen te krijgen. En toen tussen de wedstrijden door kreeg ik op Facebook ineens allemaal felicitaties, omdat ik me had gekwalificeerd. En dat terwijl ik het zelf eigenlijk nog niet wist.”

Nu is Adriana wel iets meer met de Jeugd Olympische Winterspelen bezig. “Ik ski straks nog een paar wedstrijden op de slalom om vertrouwen op te doen en daarna neem ik mijn rust. Het geboortejaar 1995 is met alpine skiën een erg sterk jaar. Ik heb dus veel concurrentie, maar dat is ook wel goed. Dat geeft me een beetje peperoni in mijn kont, dan moet ik elke wedstrijd wel alles geven. Dat ga ik op de Jeugd Olympische Winterspelen ook doen en dan hoop ik dat ik bij de beste van het veld eindig!” Uitgave: NOC*NSF

2


Bobslee Kimberley Bos geboren 7-10-1993 in Ede woonplaats Heerenveen opleiding Fysiotherapie aan de Hanze Hogeschool sport Bobsleeën - pilote in actie 22 januari belangrijke resultaten: 3e NK senioren Kimberley Bos moest twee jaar geleden voor een turngenootje invallen bij een eenmalige bobsleetraining. Vier weken later kreeg ze ineens een mailtje met een uitnodiging voor een trainingsweek. “Bij mij in Ede woonde een bobsleeër. Hij regelde een tijdelijke startbaan en iedereen die wilde, mocht daar vanaf. Dat deden ook twee meisjes van mijn turnclub. Ze werden die middag tweede en mochten een keer starten op de echte startbaan in Harderwijk. Omdat het ene meisje toen niet mee kon doen, omdat ze was gevallen, vroeg het andere meisje of ik mee wilde. Dat deed ik en vier weken later kreeg ik een mailtje met een uitnodig voor een trainingsweek.” Tijdens die trainingsweek bleek ze, samen met Marije, de enige te zijn die de goede leeftijd had voor de Jeugd Olympische Winterspelen. “En zo is het gekomen dat ik nu in Heerenveen woon en aan bobsleeën doe. In die twee jaar dat ik het nu doe, ben ik al zo erg veel verbeterd. Het turnen was wel een goede achtergrond, maar aan mijn looptechniek moest ik nog wel veel veranderen. Dat gaat nu ook een stuk beter dan toen.” Dat zij en de andere bobsleeërs nu al zo goed zijn, is voor Kimberley een verrassing. “Het is zo onwerkelijk. Het is heel leuk, maar ook heel vaak van ‘Oh wauw’. Ik heb nog nooit op zo’n hoog niveau gesport en straks vertegenwoordig ik ineens mijn land op de Jeugd Olympische Winterspelen en op het WJK. Dat is voor mij allemaal nieuw.” Samen met Mandy zit Kimberley straks in een slee. “Ik ben nog niet zenuwachtig. We hebben de afgelopen tijd goed gesleed dus daar maak ik me niet druk over. Volgens mij is mijn remster sowieso niet zo snel zenuwachtig, omdat zij al redelijk wat ervaring heeft met grote toernooien van het skeeleren en het schaatsen. Dus dat is erg fijn.” Waarom zij en Mandy zo’n goed team zijn, kan Kimberley niet echt vertellen. “Ik denk dat we vooral met zijn vieren erg goed zijn. We hebben het leuk en gezellig met elkaar, maar zijn wel heel erg serieus. Daarnaast hebben we ook een voorsprong op de rest, omdat we ontzettend goed worden begeleid.” Die begeleiding, en dan vooral de coach, legt de teams ook heel wat druk op. “Hij zegt al een hele tijd dat we één en twee worden. Tijdens de kwalificatie werden we dat ook echt, dus nu gaat hij al helemaal voor goud en zilver. Het is mijn doel om goud te halen. Of dat straks ook lukt, is de vraag. De Engelsen zijn ook erg goed en het is de vraag wat de bobsleesters uit Canada kunnen. Maar goud en zilver voor Nederland is natuurlijk het mooist. Ik heb er erg veel zin in!”

Uitgave: NOC*NSF

3


Bobslee Sanne Dekker geboren 29-09-1993 in Tilburg woonplaats Gouda opleiding Lerarenopleiding Engels, Hogeschool Utrecht sport Bobslee - remster in actie 22 januari belangrijke resultaten Kwalificatie JOS De bobsleecarrière van Sanne Dekker lijkt wel een sprookje. Vier maanden geleden stond ze namelijk pas voor het eerst op de startbaan in Harderwijk. “Het is zo bijzonder hoe het allemaal is gegaan. Ik had een atletiekwedstrijd en na het sprintonderdeel kwamen er een man en een meisje naar mij toe. De man legde uit dat hij bondscoach was van het bobslee Developmentteam en dat hij nog op zoek was naar een remster. Samen met Marije, het meisje dat er bij was, ben ik een keer in Harderwijk op de startbaan gaan trainen en toen vond ik het eigenlijk wel heel erg leuk.” Wat het sprookje helemaal bijzonder maakt, is dat ze in hun leeftijdscategorie al met de wereldtop meedoen. “Bij bobslee ben je tot je 26ste junior. Maar omdat de Jeugd Olympische Winterspelen maar tot 18 jaar is, zijn we in deze leeftijdscategorie echt wereldtop. Tijdens de kwalificatiewedstrijden wonnen wij en het andere Nederlandse team goud en zilver.” Normaal mag je maar één team per land afvaardigen naar de Jeugd Olympische Winterspelen. Voor bobslee bestond er echter een wildcard en daar maakte de Bob en Sleebond Nederland (BSBN) handig gebruik van. “Toen we wisten dat die wildcard bestond, hebben we die natuurlijk meteen aangevraagd. We hoopten stiekem op twee teams en niet veel later hoorden we dat we ook daadwerkelijk met twee teams naar Innsbruck mochten. Dat was natuurlijk wel heel gaaf. Ik gun het dat andere team (Kimberley en Mandy, red.) ook heel erg. In die vier maanden zijn we echt vriendinnen geworden.” Dat is misschien ook wel de kracht van de Nederlandse bobteams voor de Jeugd Olympische Winterspelen. Alles er voor over hebben om samen te winnen. “In aanloop naar de Jeugd Olympische Winterspelen hebben we ook afgewisseld met de remsters en pilotes.” Sanne is remster en heeft zowel bij pilote Marije als Kimberley in de bob gezeten. “In Innsbruck zit ik toch weer bij Marije in de bobslee. We zijn allebei erg gedreven en kunnen elkaar lekker oppeppen voor een wedstrijd.” Het is voor Sanne wel gek dat haar trainingsgenootjes en vriendinnen concurrenten zijn. “Het is wel raar, maar voor en tijdens de wedstrijd ben je toch meer met jezelf bezig. Na de wedstrijd komen we wel altijd naar elkaar toe, geven we elkaar een knuffel en dan praten we over de race. In Innsbruck doen we mee om de medailles. Het liefst goud en zilver. Het moet kunnen. We hebben alleen de teams van Korea en Canada nog niet gezien, maar wij gaan zeker weten voor goud!”

Uitgave: NOC*NSF

4


Bobslee Mandy Groot geboren 22-02-1993 in Purmerend woonplaats Heerenveen opleiding MBO aan het Friesland College sport Bobslee - remster in actie 22 januari belangrijke resultaten Kwalificatie voor JOS Bij Mandy Groot ging het schaatsen niet zoals ze het wilde en daarom besloot ze om het avontuur met bobsleeën aan te gaan. “Ik woon naast Thialf en op weg naar mijn schaatstrainingen zag ik de bobsleemeiden altijd. Dan zeiden ze: “Hee Mandy, wil je niet een keer met ons meedoen? Wij zoeken nog iemand.” En elke keer keer zei ik weer dat dat niet ging gebeuren. Totdat het schaatsen niet zo lekker meer ging. Toen heb ik toch een keer meegedaan en eigenlijk was het wel heel erg leuk.” Speciaal voor de Jeugd Olympische Winterspelen heeft ze het schaatsen en skeeleren op een laag pitje gezet. “Ik doe het nu ongeveer vier maanden. Eerst trainde ik twee keer per dag voor schaatsen, maar voor het bobslee is dat een stuk minder. Meestal train ik één keer per dag of soms twee keer, maar dan wel elke training voluit. Elke zaterdag hebben we een starttraining in Harderwijk en voor de rest zijn het vooral sprint-, krachten buikspiertrainingen.” In Innsbruck zit Mandy samen met Kimberley in een bob. Zij als remster en Kimberley als pilote. “We zijn een goed team. We hebben weleens discussies en zijn het niet altijd met elkaar eens, maar als we in de bob zitten dan zijn we een perfect team.” Dat is volgens Mandy vooral de verdienste van Kimberley. Lachend zegt ze: “Ze is een goede pilote. Ik geef haar alleen een duw en ga dan lekker zitten.” In Innsbruck gaat Mandy voor een podiumplaats en dan natuurlijk het liefst de gouden medaille. “We kunnen hem zeker halen. De druk ligt niet bij ons, maar bij het andere Nederlandse team. Dat is voor ons wel gunstig. Wij hebben in de kwalificatie niet één keer gewonnen. Marije (pilote van het andere team, red.) won ze allemaal. De druk ligt dus bij haar.” Druk voelt Mandy sowieso niet zo erg. Ze heeft al aardig wat ervaring met grote toernooien door het schaatsen en skeeleren. “Het wordt inderdaad mijn eerste grote bobsleewedstrijd, maar bij het skeeleren heb ik al aan EK’s en WK’s meegedaan. Daarnaast heb ik ook internationale wedstrijden geschaatst. Het maakt de Jeugd Olympische Winterspelen natuurlijk niet minder bijzonder, maar ik ga er wel met een ander gevoel naar toe. Die spanning is voor mij niet nieuw, voor de anderen waarschijnlijk wel. Ik neem mijn eerdere ervaringen mee, de anderen doen die hier op.” Toekomstdromen heeft ze ook. “Op lange termijn wil ik graag medailles winnen op internationale toernooien met schaatsen en skeeleren. Daar heb ik toch langer en harder voor gewerkt dan voor het bobsleeën. Maar mijn doel op korte termijn is toch goud winnen op de Jeugd Olympische Spelen. Ik kan niet wachten tot het eindelijk zo ver is. Van mij mag het nu al beginnen.”

Uitgave: NOC*NSF

5


Bobslee Marije van Huigenbosch Bijnaam Poppetje geboren 23-06-1993 in Almere woonplaats Almere opleiding Havo aan het OSG Sevenwouden sport Bobslee - pilote website marijebobslee.gaatverweg.nl in actie 22 januari belangrijke resultaten NK Junioren 2010 Marije van Huigenbosch stond in 2009 voor het eerst op de bobsleebaan. “Bij de bobsleebond organiseerden ze een talentendag voor het Developmentteam en toen heb ik een week lang testen gedaan. Daar heb ik leren sturen. Daarna kwamen de Olympische Spelen van 2010 en belandden wij even op de achtergrond. Dit jaar werden we weer op de voorgrond geplaatst door de Jeugd Olympische Winterspelen. Daar zit Marije als pilote samen met remster Sanne Dekker in een bobslee. “Sanne en ik zijn een goed team. We kunnen het goed met elkaar vinden en voor een wedstrijd peppen we elkaar op door te schreeuwen. Vooral Sanne is daar erg goed in.” Maar dat is niet het enige waar ze goed in zijn. Hun kracht ligt vooral bij de start. “We kunnen hard duwen en sprinten en daardoor hebben we vaak een hele goed start. Dat is ook wel essentieel bij een race. Ze zeggen weleens dat als je boven één tiende verliest dat beneden drietiende is. Als je dus een goede start hebt en beneden ook nog eens goed op vier ijzers finisht, dan heb je al wel een licht voordeel.” Of ze beneden op vier ijzers finishen, ligt voor het grootste gedeelte in de handen van Marije. Als pilote moet zij de bobslee door de bochten heen sturen. “Sturen kan je alleen in het buitenland oefenen, omdat we in Nederland geen baan hebben. Tijdens trainingsstages en wedstrijden ga ik altijd eerst met de coach de baan af. Dan bespreken we hoe ik moet sturen in welke bocht. De eerste afdaling is lastig, want het gaat nooit gelijk perfect.” Daar komt bij dat bobslee ook mentaal een erg zware sport is. “Als je een bocht net niet goed neemt, kan het zijn dat je crasht. Met zo’n bob ga je al gauw boven de 120 kilometer per uur. Als je crasht, scheer je dus ook met 120 kilometer per uur langs dat ijs. Als je dan uit de bob stapt, voel je wel die pijn in je schouders of in je ribben. Na een crash moet je in staat zijn om de knop weer om te zetten en je weer in die race te storten.” Gelukkig zit het bij Marije mentaal voor de Jeugd Olympische Winterspelen wel goed. “Het is niet onmogelijk om een medaille te pakken. We hebben ons als eerste geplaatst, maar je weet natuurlijk niet of de concurrentie zich toen heeft ingehouden. Maar we gaan zeker voor die medailles!”

Uitgave: NOC*NSF

6


IJshockey Guus Simons geboren 10-02-1996 in Tilburg woonplaats Tilburg opleiding Havo aan het Willem ll college in Tilburg sport IJshockey - skills challenge vereniging Tilburg Trappers in actie 16 en 19 januari belangrijke resultaten Nederlands kampioen U17 Guus Simons kwalificeerde zich afgelopen zomer voor de Jeugd Olympische Spelen in Innsbruck. In Finland plaatste hij zich als tiende voor de Skill-Challenge. Een individuele ijshockeywedstrijd. “De Skill-Challenge bestaat uit verschillende onderdelen, gebaseerd op snelheid, kracht en precisie. Je moet bijvoorbeeld zo snel mogelijk een afstand afleggen, maar ook zo hard mogelijk schieten of de puck door een gat heen mikken. De testen zijn niet nieuw, want het zijn oefeningen die je ook in trainingen doet. Maar testen afleggen in wedstrijdverband is wel nieuw. Normaal zijn de wedstrijden alleen met je team.” Al sinds zijn vierde doet Guus aan ijshockey. “Ik ben nu bezig aan mijn elfde seizoen. IJshockey is mij met de paplepel ingegoten. Het zit echt in de familie, dus toen ik een sport ging kiezen, zei mijn moeder: “Waarom probeer je ijshockey niet?” En daarna heb ik nooit een andere sport gedaan.” In totaal traint Guus ongeveer acht keer per week en dat vergt erg veel tijd. “Ik heb vijf of zes keer per week ijstraining en train nog twee keer in de sportschool. In het weekend heb ik meestal nog twee wedstrijden, dus mijn leven bestaat wel een beetje uit school en ijshockey. Maar dat is wel heel leuk hoor! En in de vakantie onderhoud ik dan mijn sociale contacten.” Met de Jeugd Olympische Spelen in het vooruitzicht worden al die trainingen wat meer gericht op de oefeningen van de Skill-Challenge. “In de kwalificatie werd ik tiende, maar ik heb het idee dat ik nu wel veel beter ben als toen. Vooral omdat ik al die onderdelen veel heb geoefend. Ik heb hoge verwachtingen en hoop op een plek bij de eerste vijf.” Ook van het toernooi zelf heeft Guus hoge verwachtingen. “Het is de eerste editie, dus je weet nog niet helemaal hoe het eruit gaat zien. Ik laat me verrassen, maar ik verwacht wel iets heel moois. Als ik daar ben, laat ik het over me heen komen. Ik heb er echt heel veel zin in!” Dromen voor de toekomst heeft Guus ook. “Ik hoop over vier of vijf jaar in de eredivisie bij Tilburg Trappers te spelen. Ik speel nu in de eerste divisie, één klasse eronder, tegen mannen van dertig. Fysiek verlies ik het nog van ze, maar ik leer er wel erg veel van. Misschien wil ik later naar het buitenland, maar dat kan ik nu nog niet zeggen. Dat is gewoon nog te ver weg. Nu eerst de Jeugd Olympische Winterspelen maar eens winnen!”

Uitgave: NOC*NSF

7


IJshockey Julie Zwarthoed bijnaam Juul geboren 25-09-1994 in Sweikhuizen woonplaats Sweikhuizen sport IJshockey - skills challenge opleiding MBO aan het Johan Cruijffcollege vereniging Smoke Eaters Geleen In actie op 16 en 19 januari belangrijke resultaten Wereldkampioen (3e divisie vrouwen) Julie is nog maar drie jaar als ze voor het eerst op ijshockeyschaatsen staat. Samen met haar vader betreedt ze het ijs. “Mijn vader is ijshockeycoach, dus zo kwam ik in aanraking met ijshockey. Ik vond het erg leuk, dus dat ben ik blijven doen.” Nu, veertien jaar later, staat Julie tussen grote mannen op het ijs. In de eerste divisie, één divisie onder de eredivisie, speelt ze als het enige meisje in een mannenteam. “Dit is het eerste jaar dat ik in de eerste divisie speel. Ik had verwacht dat ik in het begin nog een beetje moest aftasten en wennen, maar het gaat eigenlijk erg goed. Ik doe goed mijn best en pak mijn puntjes gewoon mee.” Dat ze tussen alleen maar jongens op het ijs staat, vindt Julie niet zo erg. “Het is eigenlijk wel fijn. Ik hou van het wat hardere spel. Je kunt je frustratie veel beter kwijt. Als ik nu bijvoorbeeld boos of gefrustreerd ben, dan geef ik gewoon een jongen check tegen de boarding. Als ik bij het Nederlands damesteam ben, kan dat niet.” Ook al is het spel van het Nederlands damesteam wat minder hard, toch heeft ze al erg mooie momenten met het team gekend. “We zijn wereldkampioen geworden van de derde divisie. In de finale maakte ik het beslissende doelpunt in de penaltyreeks. Dat was erg gaaf. Dat is sowieso het mijn mooiste sportmoment tot nu toe.” Tot nu toe inderdaad, want wellicht gaat ze dat moment op de Jeugd Olympische Winterspelen overtreffen. Julie plaatste zich tijdens de kwalificatie voor de Skills Challenge als zevende, maar had toen een liesblessure waardoor ze niet voluit kon gaan. “Ik ben beter dan toen. Ik kan nu ook weer voluit schaatsen en op de verschillende onderdelen van de Skills Challenge heb ik getraind. Elke vrijdagochtend werd daar extra aandacht aanbesteed, dus ik hoop dat ik straks mee kan doen om de medailles.” Later wil Julie graag in Amerika of Canada gaan ijshockeyen. “Of op het hoogste niveau van Nederland. Maar het liefst in het buitenland. Daar ligt het niveau een stuk hoger en dan kan ik er ook een beetje geld mee verdienen. Waarschijnlijk moet je er daarnaast nog wel een baantje bij hebben, maar dan ben ik wel prof.”

Uitgave: NOC*NSF

8


Langebaanschaatsen Bastijn Boele geboren 29-01-1996 in Den Haag woonplaats Leiden opleiding VWO aan het Bonaventuracollege sport Langebaanschaatsen - 1500m, 3000m, massastart vereniging IJsvereniging Voorschoten in actie op 16, 18 en 20 januari belangrijke resultaten 3e NK Allround Junioren C Zeven jaar geleden leerde Bastijn Boele echt schaatsen. Zijn ouders stelden voor dat hij ging schaatsen, zodat hij dat later ook kon doen op natuurijs. Bastijn stemde daar mee in. “Daarna merkte ik al best snel dat ik goed was met schaatsen. Ik reed in groepjes met oudere schaatsers en was daarom altijd de jongste. Vier jaar geleden merkte ik pas echt hoe goed ik was. Als pupil werd ik bij de clubselectie geplaatst. Normaal mag je daar alleen naar toe als je junior bent. Het is één keer eerder gebeurd dat een pupil bij de wedstrijdselectie werd geplaatst en die is best goed geworden.” Uiteindelijk heeft hij maar één jaar bij de clubselectie gezeten, want nu zit hij alweer drie jaar bij het gewest Zuid-Holland. “Ik train nu alleen nog maar bij het gewest. Daar zijn alleen maar goede rijders en alle trainingen zijn van een hoog niveau. Dat helpt zeker bij mijn ontwikkeling als schaatser.” In Berlijn plaatste Bastijn zich voor de Jeugd Olympische Winterspelen. “De Residentiecup (de pre-kwalificatiewedstrijd, red.) ging nog niet heel goed. Het was het begin van het seizoen en ik was technisch erg vooruit gegaan. Daardoor kon ik nog niet zo goed met de snelheid in de bochten omgaan. Maar tijdens de landenwedstrijd in Berlijn ging het eigenlijk weer heel lekker. De bochten liepen lekker, het was gewoon stampen en doorgaan.” Wat hij straks van de Jeugd Olympische Winterspelen moet verwachten weet hij niet zo goed. “Ik heb gelezen dat er een Olympisch dorp is. Er zijn meer dan duizend sporters en daar zal de aanhang dan nog wel bij komen. Ik ben heel benieuwd. Ik denk dat het straks veel groter is dan dat ik me had voorgesteld.” Een echt doel heeft Bastijn zichzelf niet opgelegd. Vooral omdat het allemaal erg moeilijk in te schatten is. “Ik wil gewoon een goede race rijden. Het is moeilijk om te zeggen waar ik wil of ga eindigen. We rijden op het een buitenbaan en van de concurrentie weet ik vrij weinig. Je kan wel tijden vinden op internet, maar die kan je toch niet met elkaar vergelijken. Elke baan is weer anders. De ene baan is heel snel en de andere weer langzaam. Dus uit die tijden kan je vrij weinig opmaken.” Over de toekomst denkt Bastijn niet echt na. “Ik leef met de dag. Of nou ja, met het seizoen dan. Dus nu gaat het vooral om de Jeugd Olympische Winterspelen. Daar heb ik zeker weten heel erg veel zin in!”

Uitgave: NOC*NSF

9


Langebaanschaatsen Peter Lenderink geboren 11-02-1996 in Hardenberg woonplaats Ommen sport Langebaanschaatsen - 1500m, 3000m, massastart opleiding VWO aan het Zernike College vereniging YVG Groningen in actie op 16, 18 en 20 januari belangrijke resultaten NK Allround C junioren Peter Lenderink is negen jaar als hij voor het eerst wedstrijden gaat schaatsen. “Eerst zat ik op voetbal, maar dat vond ik niet zo leuk. Ik deed al sinds mijn vijfde aan skeeleren en toen heb ik rond mijn achtste in de zomer meegedaan met de skeelertrainingen van een schaatsclub uit Ommen. Na de zomertrainingen gingen zij weer naar de schaatsbaan en ben ik ook maar een keer meegegaan. Nu skeeler ik alleen nog als training voor het schaatsen. Mijn laatste skeelerwedstrijd is alweer een jaar geleden.” Al snel bleek dat Peter erg goed was in schaatsen. Al had hij dat zelf nog niet echt door. “Ik vond het schaatsen vooral erg leuk. Ik was helemaal niet bezig met hoe goed de concurrentie was enzo. Maar rond mijn twaalfde werd ik gevraagd voor het gewest van Drenthe. Ik vond het zo leuk dat ik gevraagd werd dat ik daar ook naar toe ging. Nu zit ik op de Schaatsacademie in Groningen.” Op de Schaatsacademie kan hij zijn sport en school combineren. “Ik train ’s ochtends en dan kom ik pas rond een uur of twaalf op school. Ik krijg ook vrij als ik bijvoorbeeld op trainingskamp ga of wedstrijden heb. School gaat niet helemaal zoals ik het wil, maar schaatsen gaat nu even voor.” Ook Peter plaatste zich, net als de andere schaatsers, in Berlijn voor de Jeugd Olympische Spelen. In Berlijn liet hij op de 1500 en 3000 zijn Nederlandse concurrenten voor de Jeugd Olympische Winterspelen achter zich.. “De 1500 en de 3000 meter zijn mijn favoriete afstanden. Voor mijn leeftijd zijn dat de allround afstanden. Dat vind ik ook het mooist. Een allrounder kan een aardige 500 meter rijden, maar kan zich ook goed staande houden op lange afstanden. Een sprinter is na 500 meter al helemaal kapot. Sommige kunnen dan nog wel een 1000 meter rijden op karakter, maar daar houdt het dan bij op.” Daarom zou Peter later dan ook graag een wereldkampioenschap allround rijden. “Of de Olympische Spelen. Het is natuurlijk moeilijk om te zeggen of het ook echt gaat lukken, maar dromen hoeven niet altijd realistisch te zijn.” Maar eerst heeft hij nog de Jeugd Olympische Winterspelen. “Ik heb wel Nederlands kampioenschappen en landelijke wedstrijden geschaatst, maar de Jeugd Olympische Winterspelen is het wel grootste toernooi tot nu toe. Ik kan me er alleen nog niet zo heel veel bij voorstellen. Het is natuurlijk een groot toernooi, maar ik weet nog helemaal niet hoe hard andere landen schaatsen. Ik weet alleen hoe hard Bastijn (de andere mannelijk Nederlandse langebaanschaatser in Innsbruck, red.) rijdt. Ik ga er in ieder geval zo hard mogelijk schaatsen!” Uitgave: NOC*NSF

10


Langebaanschaatsen Sanneke de Neeling geboren 19-04-1996 in Rotterdam woonplaats Rotterdam opleiding VWO aan het Rudolf Steiner College sport Schaatsen – 1500m, 3000m, massastart vereniging SV Lansingerland in actie 16, 18 en 20 januari belangrijke resultaten Drievoudig NK C-junioren Sanneke de Neeling schaatste zich in Berlijn naar de Jeugd Olympische Winterspelen. “In Nederland moest ik eerst bij de beste vier van de Residentiecup rijden. Die mochten weer door naar het kwalificatietoernooi in Berlijn. In Berlijn moest ik bij de eerste twee eindigen als ik naar de Jeugd Olympische Winterspelen wilde. Ik won uiteindelijk alle vier de afstanden. Straks in Innsbruck rijd ik de 1500 en de 3000 meter.” Sanneke was zes jaar toen ze voor het eerst op schaatsen stond. “Mijn ouders wilden graag dat ik, als er ooit natuurijs lag, de molentocht in Rotterdam kon schaatsen.” De molentocht is een schaatsrit langs de vele molens die aan het water staan. “Nu schaats ik bij het gewest van Zuid-Holland. Dat is een team met talenten uit Zuid-Holland.” Met die talenten traint ze zeven keer per week. Vier trainingen op het ijs, één op de fiets en twee keer per week heeft ze een hardlooptraining. “Die verschillende trainingen verbeteren mijn schaatsen. De bochten en de rechte stukken gaan altijd wel goed. De start gaat af en toe goed. Die kan nog wel een stukje beter.” Begin dit jaar won Sanneke de Vikingsrace. Een wedstrijd waarin alle grote talenten van Europa naar Nederland komen om tegen elkaar te strijden. “Het is een soort Europees Kampioenschap, alleen dan georganiseerd door een schaatsclub in Nederland. Ik won de wedstrijd en was één van de jongste schaatsers. Straks in Innsbruck ben ik de oudste.” Sanneke gaat voor het maximale en hoopt mee te kunnen doen voor de medailles. Daarvoor moet ze nog wel de Chinezen en Koreanen verslaan. “Ik heb wat tijden gezien en ze schaatsen allemaal erg hard. Ik hoop dat ik ze aankan, want ik ga natuurlijk wel voor een medaille! Verder verwacht ik op de Jeugd Olympische Winterspelen veel te kunnen leren. Je hebt er ook workshops. Ik ga ze natuurlijk niet allemaal volgen, maar misschien wel een paar.” Later wil Sanneke graag op de ‘echte’ Olympische Spelen in actie komen. “Het liefst op de 1000 en 1500 meter.” Diane Valkenburg is iemand waar ze veel tegen op kijkt. “Als ik haar op een clubavond zie, maakt ze altijd een praatje. Vraagt ze hoe het met me gaat en zegt ze dat ik veel vooruit ben gegaan. Dat vind ik toch wel heel bijzonder als iemand die zo goed is je ook aandacht geeft.”

Uitgave: NOC*NSF

11


Langebaanschaatsen Suzanne Schulting Bijnaam Suuz geboren 25-09-1997 in Groningen woonplaats Tijnje opleiding VWO aan het OSG Sevenwolden sport schaatsen – 1500m, 3000m, massastart vereniging SCT/HCH in actie 16, 18 en 20 januari belangrijke resultaten Kwalificatie JOS Suzanne Schulting is een jong schaatstalent waar we later waarschijnlijk nog veel van gaan horen. En dat terwijl ze eerst helemaal niet wilde schaatsen. “Mijn vader en moeder wilde graag dat ik leerde schaatsen. Ik woon in Friesland, er omheen ligt veel water en het is toch een soort traditie. Eerst ging ik op kunstschaatsen, maar dat vond ik niks. Toen ben ik met een vriendinnetje naar het ‘gewone’ schaatsen gegaan en dat vond ik wel erg leuk.” En hoe leuk ze dat vindt, is wel te zien aan haar trainingsuren. Twee keer per dag, zes dagen in de week traint Suzanne voor haar sport. “Ik zit op de Talenten Academie en daar kan ik mijn sport en school heel goed combineren. Ik ga maar drie uurtjes per dag naar school. Dat is wel fijn, want ik train erg veel. In het begin vond ik het wel zwaar, al die trainingen, maar nu heb ik er bijna geen moeite meer mee.” In al die trainingen zit genoeg variatie. Schaatsen, fietsen, hardlopen, ze doet het allemaal. “Eén keer per week hebben we zelfs ijshockeytraining. Dat is om de liezen sterker te maken voor het shorttrack, want dat doe ik ook op hoog niveau. In ijshockey ben ik alleen niet zo goed. Ik kan wel lekker beuken, maar met die stick kan ik niet zo goed overweg.” Suzanne Schulting kwalificeerde zich voor de Jeugd Olympische Winterspelen door haar goede 1500 meter tijdens een interlandwedstrijd in Berlijn. “Mijn 1500 meter was één van de beste. Ik hoop straks op de Jeugd Olympische Spelen op die afstand bij de eerste vijf, misschien zelfs de eerste drie te eindigen.” De 3000 meter kan ze moeilijker inschatten hoe ze gaat rijden, omdat ze die afstand nog nooit heeft gereden. “Als het goed is, rijd ik hem binnenkort voor de eerste keer. In Innsbruck wordt het dan mijn tweede keer. Ik ga gewoon hard rijden en dan ga ik er voor om een goede tijd neer te zetten. Mijn uithoudingsvermogen is wel één van mijn sterke punten, dus een mooie tijd neerzetten komt wel goed.” Verder verwacht ze dat de Jeugd Olympische Winterspelen vooral een leerzame ervaring zijn. “Je kan er veel ervaring op doen voor later. Verder denk ik dat het ook erg gezellig wordt. Met de schaatsploeg zijn we al een paar keer naar wedstrijden geweest en Aafke Soet ken ik al van Jong Oranje van shorttrack. Ik heb er erg veel zin in!”

Uitgave: NOC*NSF

12


Shorttrack Josse Antonissen geboren 17-03-1996 in Groningen woonplaats Groningen opleiding VO aan het Werkmancollege sport Shorttrack – 500m, 1000m, mixed relay vereniging ST Groningen in actie 18, 19 en 21 januari belangrijke resultaten Kwalificatie JOS

Josse Antonissen begon met langebaanschaatsen en vier jaar geleden kwam daar het shorttrack bij. “Ik ging shorttracken, omdat ik het leuk vond. Schaatsen doe ik nu ook nog, maar in het shorttrack ben ik beter.” Waarom hij nou zo goed is, vindt hij moeilijk om uit te leggen. “Ik denk dat ik tijdens een race vooral goed ben in het gevecht met mijn tegenstanders. Meestal rijd je een race met zijn vieren en dat is dringen geblazen. Maar blijkbaar kan ik dat wel.” Tijdens de shorttracktrials in Heerenveen plaatste Josse zich voor de Jeugd Olympische Winterspelen. Al vroeg in de wedstrijd bleek dat niemand aan hem kon tippen. “Tijdens de kwalificaties won ik alle zes de races. Er zijn wel jongens die iets beter zijn of van ongeveer hetzelfde niveau, maar die zijn net te oud voor de Jeugd Olympische Winterspelen. Bij de kwalificaties was ik dus wel de beste.” De Jeugd Olympische Winterspelen is zijn eerste grote toernooi. Maar wat hij daarvan moet verwachten weet Josse niet zo goed. “Ik ben er nog niet geweest, dus ik weet ook niet hoe het er daar gaat uitzien.” In Innsbruck neemt Josse deel aan de 500 en 1000 meter. Daarnaast doet hij ook nog mee aan de gemixte estafette. Een estafette race met twee meisjes en twee jongens uit verschillende landen. Een doel op al deze afstanden heeft hij niet echt. Of nou ja, misschien toch? “Ik wil geen laatste worden. Het zou natuurlijk leuk zijn als ik een persoonlijk record rijd op de 500 en 1000 meter. Ik hoop dat ik een medaille haal. Het zou wel leuk zijn.” Later wil Josse het liefst zo goed mogelijk worden. “Met de wereldtop meedoen is erg mooi. En de Olympische Winterspelen natuurlijk!”

Uitgave: NOC*NSF

13


Shorttrack Aafke Soet geboren 23-11-1997 in Heerenveen woonplaats Heerenveen opleiding Havo aan de Talenten Academie Nederland sport Shorttrack – 500m, 1000m, mixed relay vereniging Shorttrackclub Thialf, HCH Heerenveen in actie 18, 19 en 21 januari belangrijke resultaten 3e NK Shorttrack C-junioren Zeven jaar geleden begon Aafke Soet met shorttrack. Ze deed toen al aan langebaanschaatsen, maar omdat ze de bochten zo lastig vond, ging ze ook shorttracktrainingen doen. “En nu doe ik nog steeds allebei. Mijn bochten zijn veel en veel beter geworden. De snelheid tijdens een race geeft zo’n kick. Vooral bij shorttrack, dan hang je ook helemaal schuin in de bocht.” Zes dagen per week staat Aafke op het ijs. Soms een uur, soms een anderhalf uur, maar vooraf eerst altijd nog een uur voorbereiding. “Meestal train ik elke dag, behalve zondag. Heel soms hebben we een rustweek, dan train ik maar drie keer. Ik zit op de Talenten Academie in Heerenveen en zij houden erg goed rekening met mijn sport. School wordt eigenlijk om mijn sport heen gepland. Dan ga ik eerst trainen, thuis even douchen en als ik dan op school kom, zegt mijn studiecoach wat ik het beste die dag kan doen. Zij hebben een heel jaarplan gemaakt, zodat ik school en sport goed kan combineren.” In Heerenveen kwalificeerde Aafke zich voor de Jeugd Olympische Winterspelen. Als eerstejaars C-junior liet ze de concurrentie achter zich. “Ik wist dat ik wel één van de kanshebbers was, maar dat ik me ook echt kwalificeerde was wel een verrassing. Ik was echt superblij! In Innsbruck neem ik deel aan de 500 meter, de 1000 meter en de gemixte estafette.” Die laatste afstand is een bijzondere, want in één estafetteploeg zitten twee jongens en twee meisjes uit verschillende landen. In de Jeugd Olympische Winterspelen heeft Aafke erg veel zin. “Ik vind het erg spannend, maar ik ga er met ontzettend veel plezier naartoe. Het is vooral om ervaring op te doen. Ik denk niet dat ik mee kan doen om de prijzen. Ik ben één van de jongste deelnemers en de Japanners en Canadezen zijn erg sterk. Maar ik ga natuurlijk wel mijn uiterste best doen!” Voor later heeft Aafke een grote droom. “Ik wil de eerste zijn die zich kwalificeert voor shorttrack en langebaanschaatsen op één Olympische Spelen. Jorien ter Mors is een shorttrackster die het ook probeert en van mijn leeftijd zijn er ook een hoop schaatsers die beide doen. Ik hoop dat ik ooit de eerste ben.”

Uitgave: NOC*NSF

14


Skeleton Astrid Ekelmans Geboren 31-10-1996 in Hoorn woonplaats Hoorn opleiding VWO aan het Atlascollege OSG Westfriesland sport Skeleton in actie op 21 januari belangrijke resultaten Nederlands kampioen junioren Tweede bij NK senioren Astrid Ekelmans doet pas een jaar aan skeleton, maar mag nu al meedoen aan de Jeugd Olympische Winterspelen. “Ik ben toevallig in het skeleton gerold. Toen Edwin van Calker op de Olympische Winterspelen van 2010 niet de bobsleebaan afdurfde, wilde de bobsleebond een Developmentteam opzetten. Ze plaatsten een oproep om nieuwe atleten voor bobslee, skeleton en rodelen te werven en ik gaf me daar voor op. Toen hoorde ik een hele tijd niks en ineens kreeg ik een mailtje of ik mee wilde doen aan een testdag. Daar moest ik wat testjes doen, zoals sprinten en kogelstoten. Later vroegen ze aan mij of ik mee wilde doen aan de kwalificatiewedstrijd voor de Jeugd Olympische Spelen.” En daar zei ze natuurlijk geen nee tegen. De kwalificatie voor de Jeugd Olympische Spelen in Winterberg en Igls gingen erg goed. “Ik plaatste me als derde van Europa. Vooral mijn start is erg goed. Die is vaak het snelste van het hele deelnemersveld. Alleen in het laatste stuk laat ik af en toe wat liggen. Daar let ik nu tijdens wedstrijden en trainingen op, want dat kan nog beter.” Omdat er in Nederland geen wedstrijdbaan is, moet Astrid vaak naar het buitenland voor wedstrijden. “In Nederland ligt alleen een startbaan, dus al mijn wedstrijden zijn in het buitenland. Daardoor ben ik vaak weg van school. Gelukkig werkt school, zolang ik goede cijfers haal, goed mee. Zo heb ik straks de Jeugd Olympische Spelen en daarna ben ik nog een week weg voor het wereldkampioenschap junioren . Ik ben dan drie weken van huis en heb gelijk daarna toetsweek. Ik mis dus veel lessen, maar ik neem mijn boeken mee naar het buitenland en tussen de wedstrijden door kan ik dan leren.” Bijzonder is dat Astrid vooral veel atletiektrainingen doet. “Dat deed ik al voordat ik aan skeleton deed. Atletiek is ook een erg goede basis. Ik ben goed in sprinten en verspringen en die kwaliteiten heb je ook bij skeleton nodig. Skeleton doe ik vooral in de winter en atletiek vooral in de zomer. De twee sporten versterken elkaar. Daarom ben ik ook niet van plan om tussen de sporten te kiezen.” Van de Jeugd Olympische Spelen heeft Astrid grote verwachtingen. “Het lijkt me echt geweldig, zo’n groot evenement. Dat je met alle sporters in een groot Olympisch Dorp zit… Een hele ervaring.” Wat haar kansen zijn op een medaille weet ze nog niet. “Ik heb me als derde van Europa geplaatst voor de Jeugd Olympische Spelen. Daar komen straks de deelnemers van de andere continenten nog bij. Het ligt wel dichtbij elkaar, dus ik ga er zeker weten voor!”

Uitgave: NOC*NSF

15


Skispringen Oldrik van der Aalst bijnaam Ollie geboren 1-12-1995 in Amersfoort woonplaats Barneveld opleiding HAS aan het Schigymnasium Stams (Oostenrijk) sport Schansspringen vereniging SV Schwarzach in actie op 14 en 20 januari belangrijke resultaten 6e bij FIS-CUP Strebske Pleso finale EJOWF 2011 Je zou iemand die van 120 meter afspringt een waaghals kunnen noemen, maar voor Oldrik van der Aalst is het heel normaal. Sinds zijn achtste doet hij al aan skispringen. “Ik kreeg een brief van NSkiV met de vraag of ik mee wilde doen aan een talentendag voor het skispringen. Ik dacht: “waarom niet?”, dus ben ik naar die talentendag gegaan. De eerste keer van die schans af was wel eng, maar hij was klein dus er kon weinig gebeuren.” Oldrik werd beter en beter en deed aan steeds meer wedstrijden mee. Zoveel wedstrijden dat hij te veel school miste. “Ik zat bijna elk weekend in het buitenland. Ik miste zoveel school dat het eigenlijk niet meer ging. Er moest dus een oplossing komen.” De oplossing werd het Skigymnasium in het Oostenrijkse Stams. Tien maanden per jaar zit Oldrik op het internaat. Hij gaat naar school en traint. “Natuurlijk was het af en toe wel moeilijk. Ik ging op mijn veertiende al uit huis. Dat is best wel vroeg. Ik kende daar niemand en mijn familie en vrienden zaten nog in Nederland. Maar nu gaat het wel goed. Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt, want ook het springen gaat nu veel beter.” Op de Jeugd Olympische Winterspelen springt hij straks van een 70 meter schans af. Een flink stuk kleiner dan hij gewend is. “Tijdens normale wedstrijden is de schans tussen de 90 en 140 meter. Waarom het bij de Jeugd Olympische Winterspelen een schans van 70 meter is, weet ik niet. In de voorbereiding hebben we gelukkig wel van veel kleine schansjes afgesprongen, dus ik weet weer hoe het voelt. Het is in het begin toch even wennen, omdat dit om een hele andere techniek vraagt. De vlucht is korter en het draait meer om de afsprong.” Oldrik heeft al enige ervaring als het gaat om Olympische toernooien. Vorig jaar deed hij mee aan het Europees Jeugd Olympisch Winterfestival. “Het was erg leuk om daar aan mee te doen, maar helaas ging het springen niet zo goed. Ik was eerder dat jaar hard gevallen en dat geeft behalve lichamelijk ook mentaal een harde klap. Tijdens dat toernooi was ik vooral aan het balen, omdat ik niet zo goed had gesprongen.” Straks wil hij dat natuurlijk beter doen. “Ik ben beter dan toen en ik hoop dat ik straks een goed resultaat neer kan zetten. Er zijn veel goede jongens dus ik kan niet zeggen waar ik ga eindigen, maar met een goede sprong en een beetje geluk komt het wel goed!” Oldrik droomt van een gouden medaille op de Olympische Winterspelen. “Dat zou heel tof zijn. Het is nog een lange weg, maar we gaan het zien. Sowieso wil ik de grote toernooien springen, want dat hebben nog maar weinig Nederlanders gedaan.” Uitgave: NOC*NSF

16


Snowboarden Jesse Augustinus geboren 25-09-1995 in Brunssum woonplaats Brunssum opleiding VMBO TL aan het Da Capo College sport Snowboard - Slopestyle in actie op 19 en 20 januari belangrijke resultaten Nederlands kampioen Internationale podiumplaatsen Jesse Augustinus is pas zestien jaar, maar nu al erg professioneel bezig met zijn sport. Hij heeft internationale contracten, zit twintig weken per jaar in het buitenland en heeft prachtige titels in zijn prijzenkast staan. “Ik ben ook erg trots op al mijn prijzen.” Jesse was acht jaar toen hij voor het eerst op een snowboard stond. “Dat was in Oostenrijk. Ik ging met mijn vader en moeder op wintersportvakantie en ik verveelde me. Toen ben ik gaan snowboarden. Eerst moest ik fatsoenlijk leren snowboarden en toen ging ik er steeds meer dingen bij doen. Een keer van een schansje af, een trick leren en uiteindelijk ben ik me gaan specialiseren in slopestyle. Dat vond ik het leukst.” Bij slopestyle ga je een parcours af waarbij je obstakels, zoals een rails en een schans, tegenkomt. Op deze obstakels doe je dan je beste trick. “Natuurlijk ben ik weleens bang geweest om ergens vanaf te gaan, maar als je begint, ga je ook niet gelijk van de hoogste en lastigste berg af. Je bouwt het langzaam op. Je moet blijven oefenen, dan lukt het vanzelf.” Jesse sport vaak in Landgraaf, maar echt trainen doet hij in het buitenland. “In Landgraaf is een indoor skipiste, dus daar kan ik vooral veel runs maken. Maar in de bergen leer ik uiteindelijk het meest. Daar heb je te maken met bergen en weersomstandigheden en daar moet ik altijd wel even aan wennen. Het liefst heb ik een strak blauwe lucht en frisse sneeuw. Dat board het lekkerst.” Vroeger ging Jesse met zijn ouders, en dan vooral zijn vader, naar het buitenland. Tegenwoordig gaat hij alleen. “Dan ga ik bijvoorbeeld naar Mayerhofen en dan ontmoet ik daar vrienden, fotografen of andere teams en dan ga ik daar mee trainen. Voor de fotografen doe ik dan tricks en zij maken daar foto’s van.” De Jeugd Olympische Winterspelen beschouwt Jesse als een groot evenement, maar de wedstrijd is er één zoals alle anderen. “Een wedstrijd is gewoon een wedstrijd, maar ik ben benieuwd hoe de sfeer er omheen is. Ik was een paar weken geleden in Innsbruck om te trainen en toen hing de hele stad al vol met posters van de YOG.” Hoe zijn kansen op een medaille zijn, kan hij moeilijk inschatten. “Het ligt eraan hoe ik ben, hoe de anderen zijn, wat het weer doet. Maar ik ga natuurlijk mijn best doen! Op de rails kan ik veel punten scoren en ik weet wat ik ga en wil doen. Dat zijn mijn sterke punten.” Later hoopt Jesse bij het hoogste profteam van Forum Snowboards te komen. Nu staat hij onder contract bij het talententeam van Forum Snowboards. “Ik hoop natuurlijk in grote films mijn tricks te kunnen laten zien. En de X-Games te bereiken. En als slopestyle een Olympische sport wordt, wil ik daar natuurlijk goud winnen.”

Uitgave: NOC*NSF

17


Snowboarden Sean Taylor bijnaam Seaniboy geboren 23-02-1995 in Zoetermeer woonplaats Zoetermeer opleiding MBO aan het ID College in Zoetermeer sport Snowboard - Halfpipe team X-Treme team in actie op 14 en 15 januari belangrijke resultaten 1e NK halfpipe

Een portret van Sean volgt zo snel mogelijk op www.nocnsf.nl/jos2012. Hieronder meer over Sean, gebaseerd op www.nskiv.org en www.xtremeteam.nl. Wanneer ben je begonnen met wintersport en hoe? Op een feestje, ik was toen ongeveer 6 jaar Wat is je leukste wintersport moment? Met mijn vrienden snowboarden Wat is je favoriete gebied / trainingsspot? Geilo (NOR) Wie zijn je voorbeelden? Anti Auti en Dolf van der Wal Hoe bereid je jezelf voor op een wedstrijd? Veel trainen en uitrusten Hoe ziet een wedstrijddag eruit? Heel lang en heel leuk Wat is je beste resultaat? Gewonnen bij het Nationaal kampioenschap en bij een Europa cup halfpipe geëindigd als 23ste overall Wat is je beste / favoriete trick? Cab 7 / bs 540 set Doe je andere sporten? Wakeboarden in de zomer Wat is je favo website? www.spele.nl/ Wat kijk je op tv? MTV Wat is je laatst bekeken podcast? Wakeboarden in Orlando (USA) Welk boek heb je als laatste gelezen? Geen Wat wil je andere wintersporters meegeven? Maak lol!

Uitgave: NOC*NSF

18


Begeleiding

Uitgave: NOC*NSF

Carl Verheijen Chef de Mission

Esther Butter Deputy Chef de Mission

Kornelis Bijlsma Fysiotherapeut

Petra Bouthoorn Fysiotherapeut

Mark Bos Communicatie

Bastiaan Huiskeshoven Coach alpine skiën

Graham Richardson Coach bobslee

Urta Rozenstruik Coach skeleton

19


Hans van Rijssel Begeleider ijshockey

Milan Verhoop Coach snowboard

Artl Pauli Coach skispringen

Emiel Kluin Coach langebaanschaatsen

Uitgave: NOC*NSF

Dave Versteeg Coach shorttrack

20

Smoelenboek. Youth Olympic Team Netherlands

Recommend Documents