Seizoen 2016 Citytrip naar Krakau in Polen. Uitnodiging en agendapunten algemene ledenvergadering Postje

Inhoud clubblad 17 jaar 1998-2015

 Voorwoord.  Seizoen 2016 Citytrip naar Krakau in Polen  Uitnodiging en agendapunten algemene ledenvergadering ‘Postje’  Wandelen met MTC Triangle  Dardennenweekend verslag  Rijseizoen 2016 neem jij een ritje op uw naam?  Kroatie, een superreisje  Een pluim voor jullie  Dagrit 2 verslagje 

P.S.: Ons clubblad staat ook op onze site!!!! www.mtctriangle.be Code ledeninfo: deavonden

Beste vrienden, leden en bestuur, We zijn met dit schitterend weer, weeral aan het einde van ons 17de motorseizoen gekomen. Een topmotorseizoen in ons nieuw lokaal “Herberg De Avonden” er 17 jaar werden de zondagvoormiddag nog nooit zoveel rijders genoteerd door ons 1998-2015 Jerommeke als dit jaar. Daarvoor wil ik toch enkele bedankingswoordjes schrijven, in eerste plaats voor: de rijders, Jeroom= onze inschrijver, onze baankapiteins, onze voorrijders, de werkgroepen, Elke en Hilde, en last but not least, de bestuursleden. Zonder al deze mensen kunnen we geen club vormen. Een club waar vriendschap hoog in het vaandel gedragen wordt. Het seizoen 2015 was er één om niet vlug te vergeten van de nieuwjaarsreceptie, de DS, het treffen, de dagritten, de weekends, Kroatie, het bedankingsetentje en nog vers in het geheugen: “de 2de dagrit” de super mooie baantjes en uitzichten werden in de namiddag overgoten door een natje... zo een natje van de soort dat we liever niet hebben, Luc en onze beste vriend Maurice hadden alles voorzien ;-) Maurice kon er jammerlijk niet bijzijn voor hem was het een jaar om vlug te vergeten, hij wordt volgende week terug geopereerd, er volgt daarna nog een lange revalidatie, leden van de club zijn altijd welkom bij hem voor een sappig verhaal. Met de prachtige dagen in het verschiet werd de slotrit uitgestippeld, nooit aan gedacht dat het s'nachts zou regenen, maar onze ervaren rijders konden met gemak de modderige baantjes aan, dit werd vlug vergeten toen de hippies ons stonden op te wachten met een natje en een droogje, het werd een super gezellige middag. Het laatste boekje van 2015 ligt al weer voor u en dit zal ook het laatste zijn in deze layout. Onze drukker Jo Careel gaat met pensioen. Wij wensen Jo dan ook het allerbeste in de toekomst en een goede gezondheid. Vanaf volgend jaar komt er dus een nieuw boekje, voel je je geroepen om er iets in te publiceren (geen reclame) éénmalig of tweemaandelijks, neem dan contact op met mij [email protected] -Op 20 november om 20u30 is er onze ledenvergadering in “het Postje” Gezien er enkele zeer belangrijke wijzigingen gaan plaatsvinden in 2016, zou ik willen vragen om massaal aanwezig te zijn. U vind in dit boekje al de voorziene kalender voor volgend jaar met daarop al de belangrijkste evenementen. Op sommige data, (vb weekend 21/08) is er ook een voormiddagrit. Alvast thx. -Op 5 december sluiten we ons jaar af met een gezinsavondwandeling om nog wat bij te praten, vertrek “Herberg De Avonden” Mocht je tijdens de koude winterse dagen heimwee hebben, dan kan je gerust uw zondagvoormiddagrit die je wil voorrijden uitstippelen en de data die je voor ogen hebt al doorgeven aan Patrick. Voor wie in de winter doorrijd Ice en snow .... take it slow Vincent

Beste vrienden leden en sympathisanten, Wie gaat er mee in 2016 op 15, 16 en 17 mei naar een der mooiste steden van Polen (erkend op de werelderfgoedlijst van de Unesco) nl Krakau. We vertrekken op Zondagmorgen met kleine oogskes op de luchthaven van Charleroi om in Krakau te landen rond 11 uur. Hier worden we opgehaald door een Bus met Engelstalige of Franstalige gids die ons naar de beroemde ‘Saltmines’ brengt voor een geleid bezoek in deze mijnen. In de late namiddag worden wij naar ons *** Hotel gebracht om in te checken. De maandag voormiddag wordt er een extra bezoek voorzien aan het fameuse Auswitch en Birkenau. Tussendoor zal er voldoende tijd zijn om op eigen houtje een bezoek te brengen aan het prachtige Krakau, een Unicum in Polen en een must voor iedere reiziger. De dinsdag brengt de bus ons opnieuw tot aan de luchthaven en landen wij rond 11.00 uur op Charleroi waarna wij teruggebracht worden tot in Deinze. Hieronder nog even een korte samenvatting samen met de inschrijvingsmodaliteiten;  Zondag 15 mei 2016 rond 5.30 (ophaling door de bus in Deinze) o Met het vliegtuig van Ryanair naar Krakow vertrek om 9.05 uur o Afhaling aan de luchthaven en bezoek aan de zoutmijnen o Na de zoutmijnen overbrenging naar ons hotel en vrije avond  Maandag 16 mei 2016: o ophaling door de bus aan het hotel voor een bezoek aan Auswitch o Terugbrengen naar ons hotel en in de namiddag vrij bezoek aan Krakau  Dinsdag 17 mei 2016 o S’ morgens ophaling aan het hotel en overbrenging naar de vlieghaven o Na de landing in Charleroi met de bus naar Deinze alwaar de Citytrip eindigt.  De Prijs: o voor deze trip op basis van 24 personen rekenen wij € 240 voor onze leden.(op basis van 2 persoonskamer) o Voor een eenpersoonskamer komt hier € 45 bij o Niet leden die mee willen betalen € 10 extra. (€ 250)  Inbegrepen: o vervoer luchthaven Charleroi en terug o Vliegtuig heen/terug o Busvervoer in Krakau gedurende de 3 dagen . o 2 overnachtingen in een *** Hotel met ontbijt. o Inkom in zowel de zoutmijnen als Auswitch met begeleiding van een Franse of Engelse gids. Beide bezoeken duren ongeveer 2.5 uur en zullen jullie zeker Niet vervelen. Belangrijk: Wie wil meegaan stort € 150 ( € 160 voor niet leden) en (€ 195 of (€ 205 N.Lid) voor zij die een eenpersoonskamer willen)) op de rekening van MTC Triangle met vermelding Citytrip Krakau. U wordt dan voor het resterende bedrag tijdig op de hoogte gebracht. Reknr: BE92 8908 9401 9123 Iedereen zorgt indien hij dit wenst voor een annulatieverzekering. (er zijn veel personen die een doorlopende verzekering hebben) Hou wel rekening met goede (wandel)schoenen. Zeer Belangrijk: Op de vlucht is enkel Handbagage toegestaan (voor 2 overnachtingen mag dit geen probleem zijn) Wie toch een valies meeneemt dient de opleg zelf te betalen.(zeer duur) Gelieve te storten Vóór 15 NOVEMBER a.u.b. De inrichters behouden zich het recht om de citytrip te annuleren (wegens te weinig inschrijvingen) De Prijs is een richtprijs, indien wij Ryanair tijdig kunnen boeken, daardoor dient ook de inschrijving zo vroeg te gebeuren. Namens MTC Triangle,

Vincent en Luc

Beste vrienden, leden bij deze zouden wij u graag willen uitnodigen op de Vrijdag 20 November vanaf 20.00 uur in het ’t postje voor ons algemene

LEDENVERGADERING 2015 Gezien ‘de avonden’ voor een 14-tal dagen in verlof zijn, gaan wij in het ’t postje samenkomen. Wij rekenen dan ook op een grote opkomst van jullie, want tenslotte gaat het hier over ons allemaal. Wanneer: voorzien op Vrijdag 20 november 2015 Welkom vanaf 20.00 uur

AGENDA :



Kleine bedanking aan de voorrijders en de baankapiteins.



Overlopen voorbije seizoen



Rekeningstanden door Tom



Agenda seizoen 2016



Uitstel van DS voor 1 jaar



Treffen 2016 door Kris



Nieuwe ideeen aanbrengen van onze leden. Wij rekenen op jullie.



Kerstmarkt !!



Gezellig samenzijn met filmpje Kroatie tss.door

Wie gaat er mee,

Kaarten te verkrijgen via Marc Claus Liefs via Email: [email protected] Liefst zo vlug mogelijk Door eens mee te gaan eten steun je onrechtstreeks ook MTC Triangle Dank U

Dardennenweekend Vrijdag is aangebroken en we zijn klaar om te vertrekken. Een groep vertrekt om 14u en de 16u , ik verkoos om de 2 de groep te vervoegen.

richting Maboge andere groep om

Na een rustige rit van ongeveer 175 km komen we aan in La Roche waar we het vroeger vertrokken team tegen kwamen. Dus besloten we maar om der eerst toch nog maar eentje op te drinken en dan hup naar de locatie die de inrichters voor ons hebben uitgezocht. Eens daar aangekomen en alles te hebben geïnspecteerd , worden de eerste aperitieven ontkurkt en het feest kan beginnen. Sommige verkiezen voor nen koele duik in de ourthe. Na een tijdje werden we vriendelijk verzocht om aan tafel plaats te nemen voor onze eerste maaltijd. Croque monsieurs heerlijk door ons koks team bereid (en ze smaakten zulle). Na de maaltijd was het tijd voor wat gezellig samenzijn dat op een bepaald moment werd verstoord door de gebuur. Rond 00.00u beslissen we om de eerste nacht aan te vangen. Voor mij geen probleem maar de vrouwkes hadden toch wa last van het gesnurk. s' Morgens klaar wakker om het ontbijt te verorberen en ons klaar te maken voor de eerste rit. Deze wordt door de gastheer Marc Van De Venne voorgereden. De weergoden waren ons niet gezind en vertrokken we met wat gemiezer die later overging in regen (zelfs veel regen, maar ook soms de zon) het werd een prachtige rit die ons door Duitsland en Luxemburg leidde met de nodige stops zodat we alles konden bewonderen. Het was een prachtige rit. Proficiat Marc en Geert.

Eenmaal terug thuis allen een douchke en ons omkleden en een plaatske zoeken om toch maar de motokledij droog te krijgen tegen de morgen. Daarna mogen we aanschuiven voor heerlijke spaghetti door ons kook team bereid. Daarna was zelfs koffie en een koekje voorzien en jaja zelfs een quizke was voorbereid door Sabine. Super !!!!!!. De tweede dag was terug een rit voorzien. Maar ik en Johan besluiten om de vrouwen te vervoegen naar de markt in Bomal. Moet zeggen het was ook super gezellig. De rest van de groep is reeds vertrokken om de 2 de rit in lijn te rijden. Jammer genoeg was ik er niet bij (zeer goed weer) dus kan ik er niet veel van vertellen. Wat ik wel weet is dat ze allemaal tevreden terug thuis kwamen .Na wa verfriswerk en wa verf en sminkwerk worden we in de tuin verwacht voor de aperitief en hapjes. Daarna wordt de barbecue aangestoken. Maar niet alles loopt op wielletjes en was er wa meer werk aan dan voorzien (oude kolen van de club)

Maar na een heerlijke voorzitter worden, het was Daarna was het gevolgen.

tijdje kan iedereen aanschuiven voor een barbecue en het vlees werd door de himself gebakken. En het mag gezegd in orde. Hij mag da meer doen, hihihi. terug gezellig samenzijn met de nodige

Iedereen kroop uitgeslapen naar mooie rit naar voorzien die aansprak. En om 16.00uur allen tevreden ons lokaal. Na gedronken te hebben vertrokken we allemaal richting ons nestje .

vroeg in bed om s’morgens fris en huis te kunnen vertrekken. Terug was er een huis iedereen ongeveer kwamen we terug aan in nog eentje

Aan de inrichters nen dikke proficiat en voor het kookteam ook nen dikke proficiat en aan iedereen die mee geholpen heeft ook nen proficiat . Alè aan iedereen die mee was ook nen proficiat jullie waren een super gezellige ploeg. Aan allen BEDANKT. En nu op naar volgend jaar voor terug een weekendje vol plezier. Een panrijder .

MTC TRIANGLE nodigt jullie uit voor een

GEZINSwandelTOCHT OP zaterdag 5 december 2015 vertrek om 19:30 UUR in HERBERG DE AVONDEN Wat heb je nodig? 

schoenen in degelijke staat.



Een conditie die je toelaat om het +/- 6 km. vol te houden.



Fluovestje



Een opgewekt humeur en veel goesting!



Eventueel een pilelamp

Wat mag je verwachten?

 Een rustige en gezellige wandeling langs een aangename route. Daar we veel trage wegen nemen is de wandeling niet rolstoelvriendelijk  Een tussenstop om efkes te bekomen. (onnodig EPO of bloeddoping te nemen vooraf). 

Op tijd en stond een drankje.

En verder?



Alle leden, ex-leden en sympathisanten zijn welkom.



Verwachte aankomst (na de wandeling) rond 21:30 aan Herberg De Avonden.

 Inschrijven is wel noodzakelijk: storten op rek. MTC TRIANGLE nr. BE92 8908 9401 9123 met vermelding: Wandeling / aantal personen.  Inschrijven kan tot zondag 29 november. 

Kostprijs:



We hopen op een mooie opkomst.

5 euro / Leden 6 euro / niet leden

de wandelende motorbrigade: Frans en Vincent

Misschien wil je volgend jaar ook wel eens een rit voorrijden, want dat maakt het zo plezant, eens iemand anders Bekijk deze data en laat het weten aan [email protected]

RITTENLIJST 2016 april zondag 3 april 2016

eerste rit

mei zondag 1 mei 2016

zondag 10 april 2016

zondag 8 mei 2016


zondag 15-17 mei 2016

zaterdag 23 april 2016

zondag 15 mei 2016


zondag 22 mei 2016

weekendtrip Krakau

zondag 29 mei 2016

juni

juli

zondag 5 juni 2016

zondag 3 juli 2016

zondag 12 juni 2016

zaterdag 9 juli 2016

zondag 19 juni 2016

1Ste dagrit

zondag 26 juni 2016

(fietstocht) onder voorbehoud BBQ leden en huisgenoten

zondag 10 juli 2016 zondag 17 juli 2016 zondag 24 juli 2016 zondag 31 juli 2016

Augustus

september

zondag 7 augustus 2016

zondag 4 september 2016

zondag 14 augustus 2016 WEEKEND 13-15 augustus

zondag 11 september 2016 weekend


2de dagrit

zondag 18 september 2016 zondag 25 september 2016


oktober

November

zondag 2 oktober 2016

zondag 6 november 2016




vrijdag 18 november 2016




Laatste rit


Algemene ledenvergadering

Kroatie een reisje uit de Duizend Dag 1 vandaag vroeg uit de veren om paraat te zijn zodat wij ons buske niet missen anders zou alles af niet zo goed beginnen. Nu ja, om 3 uur met kleine oogskens stonden wij bij Roland aan de deur. Op weg naar de luchthaven moesten wij onze chauffeur tot 2x toe erop wijzen dat hij bijna de verkeerde richting reeds. Hij was blijkbaar ook nog niet goed bij de pinken. Zowel zijn snelheid als zijn gebabbel lagen wat aan de hoge kant, niettemin zijn wij veilig aangekomen in Charleroi. Stipt op tijd kon ons vliegtuig de lucht in zodat wij reeds rond 10.45 landden op Rijeka. Het mooie weer en het feit dat men onze motoren reeds aan het uitladen was deed ons meteen in vakantiestemming komen. Alhoewel, onze Ivan was er zijn sleutels kwijt, maar achteraf bleek dat hij ze gewoon ergens gelegd had. Nu, meteen de moto op en al vlug konden wij genieten van de prachtige Kroatische kust, wel konden wij vaststellen dat het vrij druk was. Ongeveer halverwege onze eerste tocht, die nu maar een 150 km bedroeg, sloegen wij landinwaarts en al vlug was er van drukte geen sprake meer. Onze eerste dag zou goed verlopen want onze voorrijder, Patrick, kon het niet nalaten te stoppen op een lokaal feestje. De honger had ook bij ons tot goesting geleid en aan een plaatselijk kraam kochten wij onze buik vol, te vlug gehandeld, want de muziekgroep die daar optrad kwam tijdens de pauze bij ons om te zeggen dat er ook lokale Goulash was. We hadden dus voor het verkeerde kraam gekozen maar ja, we moesten verder. Eenmaal aangekomen in het hotel en na de verdeling van de kamers konden wij te voet naar de Plitvicimeren. Daar aangekomen namen wij de bus naar de ‘boven’ meren om dan te voet terug te keren een houten wandelweg langs een vallei van watervallen . De moeite waard en zeker te doen als je hier komt. Na een verkwikkend avondmaal in het plaatselijk restaurant, Geert had er een pizaaaaake met een doorsnede van een 50-tal cm (iets groter dan zijn hoofd dus). Keerden wij naar de kamers voor een fijne nachtrust. Ons eerste verblijf was super. Dag 2 : Vandaag gaan we Bosnie binnen, voor zowat ieder van ons toch een beetje afwachten wat dit geeft. De mooie foto’s die Tom van ons wilde nemen aan de grens was buiten de douaniers gerekend. Met luid geschreeuw en veel gebaren liet men weten dat dit niet kan. De hoofdwegen zijn hier in zeer degelijke staat. Langs de vele pittoreske dorpjes kwamen wij opeens aan een soort gastenverblijf, dus eventjes stoppen voor een drinkje, en al vlug merkten wij de gezellige sfeer die dit vakantieverblijf uitstraald. Na zowat een ¾ uur vertrekken wij opnieuw, allen met het idee dat we hier ook een mooi logement hadden kunnen hebben, maar zover waren we niet gereden en de prachtig verstrekte stad Jajce deed ons al vlug op heel andere gedachten komen. De mooie waterval die deel uitmaakt van deze stad draagt er waarschijnlijk toe bij dat hier veel toeristen komen (vooral bosniers). Na het nuttigen van een kreemke moesten wij verder, want ondertussen waren er al enkel uren verstreken en we zouden nog een omwegske maken. Het werd er een lange, onze Franky die toen voorreed omdat andere gps’en haperden had er niet beter op gevonden om een slagske in te slaan. Niet merkende dat de lokale bevolking luidkeels en met veel gebaren riep om daar niet in te rijden waren er toch een 2-tal , Ann en Roland S. die zijn voorbeeld volgden. Na de, nog verharde weg, kwamen zij meer en meer in de problemen, het baantje werd smaller en hoe verder men reed, hoe smaller, kwam daar na een eindje nog bij dat de verharding was weggevallen en ter langer laatste belandden zijn op een akker. Nu, gelukkig kon men zich keren (al dan niet met een beetje hulp) en terugkeren waar de rest stond te wachten. Als laatste in de rij, konden

Geert en Bianca da motoke voor hem zien en blijkbaar waren Thea en Luc hun kleren aan het luchten,want zijn bak stond open, dus nogmaals een oponthoud en pas wij valavond kwamen wij in ons hotel. Wat een ontvangst, een 5-koppige bemanning diende als welkomstcomitéé. Super. Een zeer gemoedelijk ontvangst dus. Dat deed deugd na een lange dag. Het hotel was nog niet druk bezet omdat dit meer een skioord was. Goed gekozen dus, want voor LL was het de mooiste kamer. Luc had een V.I.P kamer gevraagd en dus ook gekregen , oef … ha,ha. Voor de oorlog was dit een plaats voor “bullfichting” doch erna mocht dit niet meer. S’morgens konden we zien hoe groot het hier wel was. Dag 3: deze ochtend kondigde zich koel aan maar al vlug was de zon opnieuw van de partij. Langs kronkelige wegen zetten wij onze weg voort door de prachtige valleien, Bosnie viel ons echt veel beter mee als wij ons hadden voorgesteld. Tegen de middag landden wij in Mostar en al vlug hadden wij iemand die ons begeleidde naar een parkeerplaats want Mostar met zijn beroemde brug barste van het volk. Van het oorlogsverleden zijn nog veel beschadigde gebouwen overgebleven maar de straatjes in en om de Mostar Bridge zijn volledig in ere hersteld. Het is er gezellig kuieren en overal kan je aan eten geraken. Het enige wat hier opvalt is dat aan de ene zijde van de Neretva, de rivier die Mostar in 2 splitst, alles moslim is en aan de andere zijde Katholiek. Dit doet me er een beetje aan denken dat dit opnieuw om een godsdienstoorlog ging en de gewone man wederom een de dupe was. Maar in het mooie Mostar lieten zich ook de gevolgen van de wandeling in de Plitvici meren kennen, Mario D. zijne rug had het begeven en in samenspraak werd afgesproken dat onze voorrijder zou doorrijden tot in Trebinje. Na een tel. Naar het hotel daar konden wij vernemen dat daarachter een ziekenhuis was. De rest zette dus de gewone route verder. Even buiten Mostar, nabij Blagaj hebben wij nog een bezoek gebracht aan een oud Moslim klooster, heel mooi gelegen aan een waterval. Sommigen onder ons hebben een bezoek gebracht, voor de vrouwtjes diende dan ook de sluier, he dames. Van hieruit verder naar Trebinje, waar ons hotel op ons stond te wachten en ook onze twee vrienden, met een 3-tal spuiten en morgenochtend nog een 2-tal had de dr. hem verzekerd dat alles beter zou gaan. Eenmaal de kamers verdeeld (wederom een schot in de roos, de VIP was content, alleen hebben ze in Bosnie nog geen liften, dus alles met de trapkes. Dit zou ook zo blijken in Montenegro.) was iedereen vrij en het mooie weer met zalige temperaturen deed ons de rivier, de trebisnjica , oversteken tot in de oude stad. Deze is bewaard gebleven en zeker een bezoekje waard. Ondertussen had iedereen, iedereen gevonden en hebben we buiten gezellig getafeld. Ondanks het lange wachten was het eten, zowel de prijs, als de smaak , als de bediening zo lekker dat wij de kok wensten de danken met een hartelijk applaus. Bleek dan nog een jonge schone kokkin te zijn en een super applaus deed haar een dikke vette smile op haar gezicht krijgen. Je zag ook in Bosnie duidelijk dan met zeer blij is met de buitenlandse toeristen die slecht bij mondjesmaat opnieuw in het land komen. Wij doen hun economie opnieuw draaien want buiten het toerisme is het hier waarschijnlijk niet vet. Dag 4 : s’Morgens zijn we met onze gekwetste terug naar het ziekenhuis geweest. Ge moet u daar niet te veel van voorstellen, zag er een beetje uit zoals bij ons 50 jaar geleden. Maar de vriendelijke ontvangst was al veel beter. Na aankomst van zijn verpleegsterke was de pijn voor de volgende 2 spuitjes al lang verdwenen. Vandaag zou de koninginnenrit moeten zijn en al vroeg waren wij terug op weg via de mooie wegen richting Montenegro. Aan de grens dienden een 2-tal onder ons nog een extra verzekering te nemen daar deze niet inbegrepen was in hun polis, maar alles verliep vlot en al vlug reden wij de bergen in naar het klooster van Ostrog. Dit orthodox,Katholieke klooster is gelegen tegen een rotswand hoog in de bergen en te bereiken via een weg

met vele haardspeldbochten en zonder vangrail. Sommigen van ons hebben nog de 400 tredes sterk bergop gedaan om tot aan het klooster zelf te komen. Zowel de omgeving als het klooster zijn indrukwekkend. Binnengaan ging niet door de lange rij wachtenden. En hoe dicht godsdiensten tegen elkaar aanleunen, ook hier moesten de dames een hoofddoek aan om binnen te mogen. (geen verder commentaar), maar gezien de lange rij wachtenden hebben we dit overgeslagen . Na ons bezoek moesten we deels dezelfde weg terug maar algauw sloegen wij rechtsaf een smal baantje in, goed bereidbaar, en dit leidde ons verder op onze tocht naar het noorden. Onderweg dienden wij spijtig genoeg wel de walgelijke geuren mee te nemen van sluikstorten (camions) Bah. Spijtig. Na een 50-tal km langs mooie wegen, even buiten Pluzice, moesten wij een lange brug over en kwamen wij zo in Durmitor national park. Een 300-tal meter over de brug rechts, we dachten eerst dat het niet juist was, een waarschijnlijk met de hand gegraven tunnel door en toen langs smalle goed bereidbare wegen en door verscheidene kleine tunnels naar de hoogvlakte, adembenemend mooi. Hier was alles superproper en mooi. Eenmaal boven konden wij stoppen aan een van de enige herbergen in het rond, je kon hier ook overnachten, fietsen met de jeep gaan rijden etc. Onze Thea en Franske moesten toch even op de foto met een oud brommerke. Net na onze drink stonden wij op het punt om te vertrekken toen de hemel ons liet weten dat het nattekes zou worden en inderdaad, een zachte regen, genoeg om als je niet gekleed was goed nat te worden, daalde over ons neer. Gelukkig was het na een 20-tal minutjes al over. Gelukkig, want de volgende 40 km waren impressionant. De glooiende bergtoppen evenals de prachtige rustige dalen deden ons denken aan Schotland maar dan met warmer weertje, Super,echt super. Aan het eind van Durmitor lag ons nog een verrassing te wachten nl. Tara Canyon, de rivier de Tara heeft hier door de eeuwen heen een Canyon uitgegraven van ongeveer 85 km lang en als grootste diepte 1300m, wat dit de diepste canyon van Europa maakt. Ivan , ons houtkapperke, kon het niet laten om zich te laten overvliegen met een kabel, weet niet hoe je dat noemt, nu ja, was wel hoog Pfff. Een goede foto hebben we er niet van, spijtig. Van hieruit naar ons volgende verblijf in Mojkovac waar we, zoals in Bosnie, als welgekome gasten werden ontvangen. Voor €5 kon je hier je buik rond eten. De superenthousiaste hoteluitbater noemde onze begeleider ‘De Chef’. Maar ‘de chef’ mocht wel een 70-tal trapkes doen vanaf de straat tot aan zijn kamer, niettemin was alles hier weer puik oke. Dag 5 : Na een verkwikkend ontbijt, de machientjes op om vandaag via Podgordica te rijden tot in Kotor. Vanuit Mojkovac de M2 op is zo een beetje als de tieltsebaan maar dan met asfalt, heel veel kronkels en door een prachtige valei. Spijtig genoeg was het nogal druk op de weg en veel remmen doet men hier niet, je moet maar zien dat je voor blijft. De M2 is zowat de hoofdweg die Noord met zuid verbind en is trouwens ook de enige route. De kleinere baantjes die aansluiten op deze weg lopen dood in de bergen, soms zelfs na vele km. Het zou bij een volgend bezoek toch wel de moeite zijn om er zo eentje af te rijden, want je zit hier in een zeer mooie bergstreek. Vb. De weg van de M2 naar Biogradska Jezera moet ook zeer mooi zijn. Eenmaal voorbij Podgordica en in Cetinje dienden wij plotseling langs een klein baantje rechts in. Bleek alvast zeer geslaagd, de rivier die op een bepaald ovenblik een 300-tal meter onder ons liep deed mij denken aan de ‘Colorado river’. Maar al vlug moesten we stoppen van eentje was zijn regenvest verloren. Na een kleine zoektocht is het ding niet teruggevonden en hebben wij het dan maar als aandenken aan ons noodgedwongen moeten achterlaten. Even verder hielden wij halt, voor ons middagmaal en het bh’tje ,maatje 80 naar het schijnt, moest onze ‘Vedett en oudste toch eventje uittesten. Het paste hem nog. Een heftige burenruzie deed ons de moto’s terug opkruipen en te vertrekken alvorens er ‘schoten’ vielen. Nu kwamen wij op de prachtige route naar Lovcen National Park. Na de entree te betalen, dat ging nog € 1 pp. reden wij tot aan het mausoleum van Njegoš dat hoog gelegen ligt op de top van de Jezerski (1650 m). Ondanks de weinige parkeerplaatsen zijn wij er toch in geslaagd een stopke te doen. Het uitzicht was hier prachtig. Bij onze terug keer want het was een One way route reden wij voorbij onze afslag naar Kotor. Een 6-tal km verder door een klein bosje, en van het een kwam het ander, op den duur kon je nog met moeite draaien in de bochten. Enkelen waaronder ikzelf besloten om terug te keren naar het punt aan de

weg. Toen wij daar aankwamen, kwam de rest van de andere kant aangereden, ze hadden gewoon een luske gemaakt. Na een drinkske, om van de alternatie te bekomen, hebben wij dan de goeie route genomen naar Kotor dat wij via 26 haarspeldbochten konden bereiken, het uitzicht was op sommige plaatsen Subliem. Eenmaal in Kotor aangeland stond het hulpje van het hotel ons op te wachten om onze valiezen over te brengen naar de kamer. De moto’s dienden buiten de muren van deze stad te blijven. Gelukkig hadden wij inderdaad vervoer tot aan het hotel want het was toch zo’n 500 meter wandelen. Na het dineetje en ook de dag nadien, want ieder was vrij tot de middag zijn we de stad en de wallen gaan bezichtigen, een must voor iedereen die het kan. De weg naar de bovenste haarspeld bocht kon je ook tevoet doen doch dit leek ons een beetje te stijl en ge moest dan nog betalen ook. Dag 6 en 7 : Deze namiddag de motoren geladen bij een temp. van 37° en op weg naar Kroatie, meerbepaald voor een verblijf in Dubrovnik van 1.5 dagen. En aan de grens gebeurd het dan he, Franske had zijn paspoort, zoals altijd trouwens, op zijn dashbord gelegd en plotseling zag hij het verdwijnen in zijne moto. Na enig zoekwerk en een goeie chiclette met een boomke van Geert ,konden wij dit kleinood recupereren, anders hadden we wellicht andere problemen gehad. Eenmaal aangekomen aan de volgende grens bleek daar een fileke te staan. Onze bijrijders zouden tevoet verder gaan, doch plotseling was het ‘den Mario’ verleed en begon hij de voertuigen voorbij te steken, gelukkig waren de meeste , soms met veel tegengoesting akkoord en na een ½ uurke waren wij de grens over. Amaai voor de auto’s, maar zij hadden dan ook airco he. Aan de volgende grenspost, ja , je hebt hier de een na de andere, mochten wij zomaar door. Belgien, ok drive on. Onderweg nog eens gestop bij een oud dameke waar we naar het wc konden. Ze zag er poverkes uit en de meloen was inderdaad veel te warm, maar toen wij de rekening kregen hadden we al heel andere gedachten. € 50 voor onze drank en een meloen was wel aan de dure kant. Eenmaal aangekomen in Dubrovnik vlug naar ons hotel want door dat stilstaan liep het zweet ons letterlijk en figuurlijk af. Na een douchke dan nog even gaan wandelen, anderen zijn nog gaan zwemmen en s’avond goed gegeten doch een beetje weinig,maar luc en Patrick hadden toch een bavetteke aan gehad, het bier vulde de gaatjes. Onze Frans had hier zowaar een hoestbui zodat de dames EHBO moesten toepassen, hij genoot ervan.De prijzen waren hier ook niet de goedkoopste hoor, in vergelijking met Bosnie en Montenegro mag je de’r gerust een paar euro bijdoen voor een pintje van 0.5 L. De volgende ochtend met de bus tot aan de muren van de oude omwalde stad, de hitte noopte ons een deel van de muur over te slaan, niettemin was het wel de moeite waard. De oude stad,die tijdens de oorlog zwaar beschadigd werd. 90% van de daken was vernietigd en vanop de wallen kon je dit duidelijk zien daar bijna alle pannen nieuw nieuw. (schijnt dat ze uit Frankrijk kwamen). De hitte deed ons snakken naar water en sommigen waagden een overtochtje naar een van de eilanden een koppeltje had er niet beter op gevonden om in Caytat een privé strand te betreden. Om geen argwaan te wekken hebben ze dan maar een apero gedronken in het hotel. Of het een naaktstrand was weet ik niet want ik was er niet bij. Eenmaal terug was het tijd om ons bed te vervoegen zodat we morgen fris aan de volgende rit konden beginnen. Dag 8: Vandaag vangen we echt al een beetje de terugweg aan en rijden we naar Baska voda. Vooraleer we hier verder konden moesten we nog maar eens een Douaneke voorbij. Luc vond er niet beter op om zijn paspoort onmiddellijk na de bareel in zijn moto te steken, maar het ding haperde en het duurde veel langer als voorzien met als gevolg dat Geert en Mario ‘de gentenaar’ onder hun voeten kregen omdat ze niet voorreden. Na heel wat Gents getetter en een korte omhelsing kwam alles weer in orde. We konden verder richting Ston. Dit is een oude versterkste stad die een omwalde muur heeft zoals de chinese muur, doch een

beetje korter; naar het blijkt een dikke 5 km maar op dezelfde manier gebouwd. De muur volgt gewoon de bergwand. Vroeger diende deze wal om de ontginning van zout te beveiligen. Zout was in de vroege middeleeuwen een zeer zeldzaam produkt en veel geld waard. Na een drink zijn we verder in een wegrestaurant iets gaan eten. En na de stop in STON was er al weer eentje nl Mario (aalternaar) die een vettige slaap ging doen, zijn brilglazen zaten helemaal onder het vet, dat was het werk van … oeps bijna versproken. Even voor Makarska zou een deel van de groep rijden tot de Sveti Juri pas die vooral bekend staat om zijn hoogte (1750 m). Tot aan de voet gaat het nog maar de weg omhoog blijkt te zijn gekatalogeerd als ‘Dangerous’. Een deel van de groep reed niet mee en reed onmiddellijk naar het hotel. Nog geen 10 na de aankomst in weer maar eens een superhotel waren de anderen al terug,de weg tot aan de Sveti Juri was niet gevonden, blijkbaar hadden ze de verkeerde straatjes ingeslagen met aardeweggetjes als gevolgd. Heb daarnet nog eventjes op de kaart gekeken en de GPS stond inderdaad te vroeg ingesteld, nu ja de reis was tot hiertoe supergeslaagd en een missertje kon er wel af. Van ons hotel tot aan de zee, sommigen zijn nog in het water gaan zwemmen, was wel een ander paar mouwen, niet in het heengaan, maar sommigen dachten wel dat de terugkeer een beetje alsof we scherpenheuvel opwandelden was. Er zijn er zelf die voor die 500 meter een taxi hebben genomen. De chauffeur moest toch even giegelen, tot we hem over de handicap vertelden. S’avonds konden we hier nog genieten van een mooie zonsondergang. Dag 9: Vandaag naar Zadar. Verder langs de mooie Adriatische kust vervolgen wij onze weg via Split. Split kent wellicht iedereen, toen wij eraan kwamen was het rond de middag en zeer warm. Blij dat we vlug een standplaatsje vonden en zo de dorst konden lessen. Het was er vrij druk doch ons cafe lag aan de rand van de oude stad. Na een bezoekje ter plaatse reden wij verder tot in de oude versterkte stad Trogir, door de mooie gebouwen besloten wij ook om hier even halt te houden. Even buiten Trogir zijn wij gestopt aan een wegrestaurant. De 2 varkens en het schaap die aan de ingang door het spit werden draaiende gehouden deed ons deze beslissing nemen. Een lieftallige dame, die ons bediende bleek dan ook de eigenares te zijn van dit prachtige etablissement. Na een bijkomende 60 Km belandden wij in ons hotel, dit keer met een zwembad erbij. Gezien de warmte was dit al vlug gevuld met trianglekes en de stilte die er daarvoor heerste werd verstoord tot enkel triangle nog gebruik maakte van deze poel. De kindjes hadden plezier. Onze Luc uit Gent nam zelfs een duikje met kleren en al. Hij had wel een pouske gekregen. S’avonds is een deel met de moto tot in de stad gereden om te eten. Blijkbaar is het stadje op zichzelf niet zo speciaal, doch de parkeerwachters wel. Een andere groep waaronder ikzelf is in de buurt van ons verblijk gaan eten. Super lekker tegen een betaalbare prijs en zo werd de avond afgesloten.

Dag 10 : Vandaag verlaten wij Kroatie en via de kustweg, wij zijn ook langs hier vertrokken, kwamen wij dan net voor Reijka op een soort autoweg, Amaai welke bruggen ze hier hebben, een must voor het oog. Langs de kust zijn we dan nog eens gestopt voor een groepsfoto en een drink kon ook niet uitblijven. Het fruit dat je onder het cafe in een lokale winkel kon komen was al vlug verorberd. Na een tijdje zijn wij aan een benzinestation nog eens gestopt om onze laatste Kuna’s te spenderen om dan de grens met Slovenie over te steken. Het stukje autoweg die wij deden moesten wij verlaten, althans via de garminneke, want een

20-tal km verder reden wij diezelfde weg terug op. Het was niet spijtig want de route door Slovenie was hierdoor een stuk aangenamer. Na de oprit kwamen wij even verder aan de grens met Italie en aangezien Trieste nog maar 20-tal km was waren wij al vlug aangeland in ons hotel. Om de moto’s veilig te parkeren, want ge weet maar nooit in de stad, gebruikten wij de garage van het hotel. Zou wel een dure onderneming worden, was € 8 euro/moto. Ik zou het misschien wel vergeten, doch de aangekomen manager maakte er mij attent op dat die nog moest betaald worden. Het enige tegenwerk dat ik gaf had geen enkele zin, ook mijn teleurstellende blik niet dus Visa was onze vriend. S’avonds hebben wij tevoet een bezoek gebracht aan deze prachtige antieke stad, die door de eeuwen heen verschillende veranderingen heeft ondergaan. Trieste is de stad ‘van de monumenten Zo was er nog een oud Fort, enkele prachtige gebeeldhouwde trappen in arduin en marmer, maar vooral het Piazza del unita d’italia dat gelegen is aan de zee sprak tot de verbeelding. Onze zoektocht naar eten was ook vrij uitgebreid, niet omdat er niet veel keuze was, maar de ene wou hier, de andere daar, tot wij uiteindelijk iets vonden. Tot redelijk laat in de avond zijn we hier blijven hangen alvorens het kuitenbuitertje tot aan het hotel terug te nemen. Enkelen voelden zich de koning te rijk en namen de taxi. Dicht bij ons hotel nog een taverne gevonden voor een drinkje, de ober verwende ons met een soort pizzahapje en eens een speciale thee voor Patrick. Oeps zijn dekseltje was weg. Dag 11 : Vandaag naar Bolzano. Na ons vertrek door de stad Trieste reden wij deze keer de autostrade op voor een 100-tal km richting dolomieten. Eenmaal de autostrade verlaten reden wij langs bochtige mooie wegen en onderweg vonden wij een huis bikerrestaurant. Ze hadden ons blijkbaar niet met zoveel verwacht maar al vlug konden wij genieten van een goed middagmaal. Verder op weg met adembenemende mooie uitzichten en heel mooie dorpjes en een stopje onderweg voor een drankje. (aangezien het toilet hier stuk was moest iedereen in de bloemekes zijn behoefte doen, kriebelde dat niet dames). Van hieruit kon je ook skiërs zien op de flanken. Na een tankstop bij een Italiaanse zot, nu de man was overrompeld en was gewoon om zelf te bedienen, en wij begonnen maar te tanken alsof ons leven ervan af ging, hij was wellicht bang dat niet iedereen ging betalen he. De prijs van de benzine hier deed onze denken dat de regering snel geld in het laatje moest krijgen, ze was een heel stuk duurder dan bij ons. (zo’n 25 cent). Nu ja, het was nodig anders konden we hier blijven. Eenmaal in Bolzano , dewelke een drukke stad is, hadden wij al vlug ons hotel (Raffi) gevonden. Eens de motoren gelost moesten wij vaststellen dat ook het weertje aan het veranderen is, maar volgens de hotelbediende zou het morgenvm ook nog goed zijn.Doordat het een beetje afgelegen lag was het de moeite niet om tot in Bolzano te rijden voor een bezoekje. Dag 12 Na ons ontbijt zijn we dan vertrokken voor een tochtje van meer dan 500 km naar Kandel. Zoals gezegd het weer zag er niet denderend uit doch het bleef voorlopig droog. Maar al vlug beslisten wij om toch maar de regenpakken aan te trekken voor onze toch over de Dolomieten via de Timmelsjoch hochalpenstrasse op een hoogte van 2500 m. Deze pass langs vrij goede banen maar zonder vangrail was niet zonder gevaar. De baan lag nat en hier en daar een olievlek doch de regen bleef , wel kwamen wij op velerlei plaatsen ‘kallen van koeien’ tegen (zoals franske het zegde he) en dit tot wij boven waren. Eenmaal boven dienden wij € 12 per moto te betalen, dit stond zo’n 40 km terug niet aangeduid, dus ofwel

afdokken ofwel terugkeren. Goed gezien van die Oostenrijkers , maar niet echt een faire oplossing. Ja, als de Italianen het niet aanduiden kunnen wij daar ook niks aan doen, want we reden hier Oostenrijk binnen. Zoals gezegd begon het vanaf hier dan ook goed door te regenen doch de banen waren veel breder als voor de top en vanaf nu was het bergaf langs vele mooie dorpen en kolkende rivieren tot in Oetz (denk ik) waar den Francois ons trakteerde op een warme chocomelk of iets anders. We konden het gebruiken, het was ondertussen gaan gieten en het warme sop deed ons weer opleven. Eenmaal zijn kennissen verlaten terug de motor op en ja hoor , het kon nog harder regenen maar we hadden geluk, eenmaal helemaal beneden scheen de zon opnieuw, de temperatuur steeg naar een 23° C en we konden onze regenkledij uitdoen. Toen wij aankwamen in ons hotel waren we al helemaal droog. S’avonds nog een drinkske van de club en van Luc DM en we konden in de bar bijpraten over de voorbije reis want morgen was de laatste rit met wederom veel km, veelal autostrade. Dag 13 Home sweet Home . Eenmaal afgerekend ging iedereen naar de moto’s doch de hoteluitbaatster riep Luc DM terug. Ze had per vergissing een kamer teveel aangerekend. Zeer sympathiek, ze had ook kunnen zwijgen en krijg het dan maar eens terug. Temeer achteraf is gebleken dat ze de duurste kamer heeft terugbetaald, zeer fair, dus toch maar even dit hotel benoemen: Hotel ‘zur Palz’ Marktstrasse 57,76870 Kandel. Nu, als alles in orde was de motor op en ‘de highway’ naar Belgie. Maar ze konden het niet laten he, belgie is belgie en even voor Brussel zagen wij al vlug donderwolken opdagen. En ja hoor, de hemelsluizen trokken zich open, zelfs zo erg dat wij na het aantrekken van onze regenkledij, op de zijberm van de autostrade, gewoonweg bleven staan tot het na een 10-tal min een beetje verminderde. Van hieraf hadden wij afgesproken nog even te stoppen in Groot-bijgaarden. Een deel van de groep deelde mede, door het slechte weer, rechtstreeks huiswaarts te rijden en met een 3-tal moto’s kwamen wij aan in Machelen. Onze voorzitter stond ons op te wachten voor een laatste drink. Een prachtige reis kwam tot een einde. Luc De Meyer geschreven op de nota’s van Bianca Van Houtte waarvoor dank

Pluimpje voor jullie, onze leden,

Met hier en daar een klein foutje wensen wij als bestuur iedereen te bedanken die nu ondertussen zich tijdig inschrijft. Zoals jullie weten hadden wij dit aan eenieder gevraagd om toch onze organisatoren een beetje te helpen. In navolging van dit schrijven vind u hierbij nogmaals datgene wat wij wensten, en nog eens beste dank om u aan deze ‘afspraak ‘ te houden. Dit maakt het vooral veel gemakkelijker voor de bestellingen die vroeger soms nutteloos moesten worden betaald maar vooral moet er nu niet altijd rondgebeld worden. Ter herinnering nog even onze oproep van vorig jaar : -

Schrijf TIJDIG in en respecteer de uiterste datum van inschrijving.

-

Iedereen die een mail of sms stuurt krijgt ALTIJD een mail of sms terug met als melding ‘staat genoteerd’ Is dit niet zo, dan mag je er vanuit gaan dat de inschrijving niet is gebeurd.

-

De mails en sms-jes worden bijgehouden als bewijs om verdere discussies te vermijden en in de toekomst vervelende situaties te omzeilen.

-

Vandaar ook dat mondelinge reservaties niet meer aanvaard worden, gelieve hier dus rekening mee te houden.

-

Ook wanneer inschrijvingen gebeuren via bankverrichting, gelieve steeds te vermelden voor wie en wat je inschrijft, hoeveel personen deelnemen aan de activiteit, en steeds vermelden wat jullie wensen te eten (als dit nodig is).

Als iedereen een beetje goeie wil aan de dag legt, komen we tot een aangename samenwerking die getuigt van respect voor elkaar! Wij hopen dat dit zich in 2016 zo zal voortzetten,

Namens het bestuur van MTC Triangle

Naar het schijnt was er op 13/09 een dagrit! Met het ouder worden heb ik alsmaar het gevoel dat ik méér moet werken en méér moet onthouden….Laat het lichaam en geest met het ouder worden nu net de andere kant opgaan….tja dan gaan de poppen aan het dansen hé. Zondagmorgen 7u20 gsm gerinkel….”who the fuck….” de rest wilt ge niet horen. Ne mens wilt eens uitslapen na een drukke week maar er moet er toch blijkbaar éne roet in het eten strooien, Vincent dan nog wel. Blijkt dat een bende motards op ons aan het wachten zijn aan ons clublokaal. De woorden “jullie waren toch ingeschreven voor de dagrit” vliegen als een bliksemschicht door mijn halfslaperige hersenen. Hoe kon ik dat nu vergeten….!!!! (zie hierboven). De bende vertrekt alvast maar onze voorzitter wil als een goede herder al zijn schapen meeloodsen en wacht geduldig op ons. Velen onder jullie keken als kind waarschijnlijk naar Comedy Capers….. wel dat was ongeveer het tempo waarmee we door het huis raasden , van beneden naar boven en omgekeerd …..douche, motokledij, (t-shirt met korte of lange mouwen? weet ik veel….) de sleutels, ….ondertussen een banaan als ontbijt aan het verorberen en wat gefoeter tegen elkaar want het is altijd de schuld van …….ja ja vrouwen zijn dat gewoon hé. Als opgejaagd wild wordt de moto uit de garage gehaald en vertrekken we richting clublokaal met de mist als spelbreker; we zijn vandaag de 13de zeker! Als daar maar geen ongelukken van komen. Aan het lokaal gekomen was er geen tijd voor enige conversatie (gelukkig want mijn ochtendhumeur speelde mij nog parten) , onmiddellijk werd de rit aangevat. Tot mijn wanhoop wordt aan de grens de gashendel nog wat verder opengetrokken, daar mag je 130km/u en daar maakt manlief gretig gebruik van! Geen enkel spiertje in mijn ganse lijf dat niet op spanning staat! Ondanks onze late start komen we toch nog als eerste aan de 1ste stop. De rust was van korte duur want 2 min. later arriveert de rest van de groep en dan mag je het beginnen uitleggen hé pfffffffff! Ik heb nood aan een spierontspanner maar zwicht uiteindelijk voor het zwarte goud. De ontbijtkoeken die Cindy voor ons meegenomen had brachten wat soelaas. Het tweede deel van de rit wordt aangevat en ik voel de spanning wegebben, ik ben dus duidelijk een kuddedier die geniet van de bescherming van de groep. De rit was technisch gezien niet moeilijk, zalige wegen, mooie bochtjes,rustig tempo, prachtige zichten…….genoeg dus om de motokriebels bij mij naar boven te halen en zin te krijgen om zelf achter het stuur plaats te nemen! Een gevoel dat geen lang leven beschoren is want na de middagstop voelen we al nattigheid. Het landschap wordt weliswaar nog mooier (de Somme vallei is prachtig) maar de weergoden liggen dwars en zetten hun sluizen open. Aan de volgende stop ga ik toch voor de spierontspanner….je krijgt er warm van, je ontspant, het is goed voor de cholesterol en ik hoef niet te rijden dus ….waarom niet? Handschoenen en bufs worden duchtig uitgewrongen en velen zijn reeds nat tot op hun vel. De cafébaas zal zijn werk hebben als we hier buiten zijn, emmer en dweil in de aanslag zou ik zeggen, water genoeg! De tocht huiswaarts is alles behalve aangenaam, nog efkens een kijkfile op de autosnelweg meepikken en dan heeft ne mens het zowat gehad. Het merendeel kiest ervoor om eerst thuis droge kledij te gaan aantrekken alvorens het avondmaal in het restaurant te verorberen waardoor onze wegen splitsten. Thuisgekomen hebben we een “déjà vu”…..opnieuw een race tegen de klok….vlug natte kleren uit, warme douche nemen, droge kledij aan en met de auto richting Deerlijk om te genieten van een lekker avondmaal, en ik verzeker u, al was het een beetje weinig …. het smaakte! By the way….heb ik jullie al gezegd waar we vandaag naartoe zijn geweest? PICARDIE……yeah! Ons Sabine

Seizoen 2016 Citytrip naar Krakau in Polen. Uitnodiging en agendapunten algemene ledenvergadering Postje

Recommend Documents