Ruchika Social Service Organisation is een Indische NGO die via schooltjes en projecten in de sloppenwijken van de Indische stad Bhubaneswar

Ruchika - Thomas voor India Steunende werkgroep voor Ruchika Social Service Organisation

Januari 2015 Ruchika? Ruchika Social Service Organisation is een Indische NGO die via schooltjes en projecten in de sloppenwijken van de Indische stad Bhubaneswar ongeveer 6000 slumkinderen en hun gezinnen en familie bereikt. Dr. Herman Kuppers is intensief betrokken in de planning en werking van Ruchika, en gaat 2 x per jaar werken in de slums van Bhubaneswar, samen met kinesist Valentin Schroyen.

Voorwoord Onze beste wensen voor het nieuwe jaar, samen met deze nieuwsbrief, waarin heel wat “nieuws”. Ook dit jaar was er een inleefreis, met bezoek aan de drie projecten waarin we actief zijn, met telkens veel contacten én voldoende ‘toerisme’, want India is een mooi land met een rijke cultuur. Een verslag van Christine schetst mooi een deel van de reis-beleving. 2014 was het jaar waarin er plots, opnieuw veel aandacht kwam voor Kinderrechten door de Nobelprijs voor de vrede. Gezien onze betrokkenheid in kinderrechten, geven we in deze Nieuwsbrief ook aandacht aan deze Vredesprijs. We kregen bezoek van Vikas, een van de drijvende krachten in TARA. Voor de inleefreizigers van de voorbije jaren organi-

seerden we een ontmoetingsavond met Vikas, waar Jef een interview afnam, zoals je in deze Nieuwsbrief kan lezen. Ondertussen staan er weer drie kinestudenten klaar om met Valentin en mij te gaan werken in Bhubaneswar, gaat Ilse mee in september, en is er in oktober weer een inleefreis. Twee India-lezingen, op 20 januari en op 3 februari worden verderop aangekondigd. En nu al noteren: zondag 20 september = IndiaDag! Dus weer een goed gevulde Nieuwsbrief, waarvoor dank aan Jef & Saskia. Dr. Herman Kuppers

India-lezingen: leven en werken in India: Dinsdag 20 januari 2015 en dinsdag 3 maart 2015 Telkens van 19u30 tot 22u - vrije toegang UHasselt - Agoralaan D, 3900 Diepenbeek

1/8

Satyarthi en Yousafzai krijgen Nobelprijs voor de vrede

Jef Lingier

De Nobelprijs voor de vrede ging in december 2014 naar Kailash Satyarthi uit India en Malala Yousafzai uit Pakistan. Ze ontvingen de Nobelprijs omwille van hun engagement voor de rechten van het kind. De voorzitter van het Nobelprijs comité noemde hen “kampioenen van de vrede, zoals Alfred Nobel het indertijd bedoelde”. “De eerste is Hindu en de tweede Moslim, hetgeen de eenheid tussen volkeren illustreert,” aldus nog de Noorse voorzitter. De 60-jarige Kailash Satyarthi die zijn job als elektrieker opgaf voor zijn werk in een organisatie die kinderen uit de slavernij probeert te redden en de handel in kinderarbeid aanpakt, zei tijdens de plechtige prijsuitreiking in Oslo: “Ik weiger te aanvaarden dat de wereld arm is terwijl een week militaire uitgaven voldoende is om alle kinderen van de wereld naar school te laten gaan.” En Mahatma Gandhi’s woorden citerend: “Als we werkelijk vrede nastreven, dan moeten we beginnen bij onze kinderen.” De ngo van Satyarthi ‘Bachpan Bachao Andolan’ (Redt de Kindsheidsbeweging) bevrijdde reeds meer dan 80.000 kinderen van verplichte tewerkstelling in fabrieken en ateliers in heel India. Volgens de International Labor Organisatien (ILO) zou de kinderarbeid in India schommelen rond de 60 miljoen kinderen. De 17-jarige Malala Yousafzai uit Pakistan, die 2 jaar geleden een aanslag van de Taliban overleefde omdat ze voor het recht op onderwijs voor meisjes opkwam, is de jongste laureate ooit. In haar dankwoord zei ze: “Deze prijs is niet alleen voor mij, maar voor alle vergeten en stemloze kinderen die niet naar school mogen gaan. Ik sta hier om voor hun rechten op te komen en hun stem te laten klinken.” Ze verwees hierbij naar haar toespraak voor de algemene vergadering van de UNO: “Een kind, een leraar, een pen en een boek kunnen de wereld veranderen.” Ze schenkt haar prijs voor de bouw van scholen in Pakistan in de Swat regio waar ze vandaan komt. Het prijzengeld dat ze deelt met Satyarthi bedraagt 1,1 miljoen dollar. Voor wie meer wil lezen: http://www.frontline.in/the-nation/for-globalisation-of-compassion/article6540953.ece http://www.thehindu.com/news/international/world/kailash-satyarthi-malala-yousafzai-receive-nobel-peace-prize/article6679817. ece

Uit de toespraak van Kailash Satyarthi “… There is no greater violence than to deny the dreams of our children. The single aim of my life is that every child is: free to be a child, free to grow and develop, free to eat, sleep, see daylight, free to laugh and cry, free to play,free to learn, free to go to school, and above all, free to dream. All the great religions tell us to care for children. Jesus said: “Let the children come to me; do not hinder them, for the kingdom of God belongs to them.” The Holy Quran says: “Kill not your children because of poverty.” I refuse to accept that all the temples and mosques and churches and prayer houses have no place for the dreams of our children. I refuse to accept that the world is so poor, when just one week of global spending on armies is enough to bring all of our children into classrooms. I refuse to accept that all the laws and constitutions, and the judges and the police are not able to protect our children. I refuse to accept that the shackles of slavery can ever be stronger than the quest for freedom…” 2/8

Uit de toespraak van Malala Yousafzai “…I call upon my fellow children to stand up around the world. Dear sisters and brothers, let us become the first generation to decide to be the last. The empty classrooms, the lost childhoods, wasted potential — let these things end with us. Let this be the last time that a boy or a girl spends their childhood in a factory. Let this be the last time that a girl gets forced into early child marriage. Let this be the last time that an innocent child loses their life in war. Let this be the last time that a classroom remains empty. Let this be the last time that a girl is told education is a crime and not a right. Let this be the last time that a child remains out of school. Let us begin this ending. Let this end with us. And let us build a better future right here, right now…” Een kopie van de toespraken wordt je toegezonden op aanvraag: [email protected]

India-lezingen: Leven en werken in India Dinsdag 20 januari 2015 en dinsdag 3 maart 2015 Telkens van 19u30 tot 22u - vrije toegang UHasselt - Agoralaan D, 3900 Diepenbeek Jaarlijks reizen dokter Herman Kuppers en kinesitherapeut Valentin Schroyen, beiden verbonden aan de UHasselt, met studenten uit de opleiding Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie naar Bhubaneswar in India. Ze werken er in het gezondheidsproject van Ruchika dat zich via het project ‘inclusive education’ en via sociaal-educatief werk richt op de gehandicapte slumkinderen en hun rehabilitatie. Ter voorbereiding van deze reis en het werk aldaar worden de studenten voorbereid op de confrontatie met een “andere wereld”. Daarom organiseren we twee lezingen, met ruime mogelijkheid tot vragenstelling. Elke lezing wordt geïllustreerd met foto’s en filmfragmenten. Beide lezingen staan open voor iedereen die interesse heeft in leven en cultuur van India. Inhoud lezingen Lezing 1 “Een Geschiedenis van India” dinsdag 20 Januari 2015, 19u30 – 22u - Geschiedenis van India: ontstaan: de Indusvallei - geschriften en epische verhalen - Goden: een schets van het “Godenrijk” met de meest bekenden: Vishnu, Shiva en Ganesh - Kastesysteem - Geschiedenis-tijdslijn Lezing 2 “Leven in een kaste-systeem” dinsdag 3 februari 2015, 19u30 – 22u - Kastesysteem: 4 kastes, Outcast, Dalits, Tribes, Backward Caste - Mahatma Gandhi, Dr. Babasaheb Ambedkar en Vallabhbhai Patel - Quota systeem & positieve discriminatie - Laws to protect Dalits - Vrouw in India Voor meer info: [email protected]

Ruchika- Thomas voor India vzw Sponsoren kan via de rekening van de Salvatoriaanse Hulpactie BE24 4531 0183 5138 en BIC KREDBEBB met de mededeling “Ruchika - Thomas voor India” - fiscaal attest vanaf 40 EUR 3/8

Inleefreis India Op 6 september 2014 waren we met een Cecile, Christine, Louisa, Marina, Rita, Ilse, Berte, Maurice en Willy op “inleefreis” in India, met bezoek aan Delhi, met TARA-Projects, Chennai, met OfERR en Bhubaneswar, waar het Ruchika-Project actief is. Naast bezoek aan deze projecten was er ook tijd voor sociale contacten en cultureel erfgoed. Hieronder een “impressie” van Christine. Dinsdag 16 september 2014 … Waar zal ik over schrijven? Zal ik het hebben over feitenmateriaal, over het bezoek dat we gebracht hebben aan de grotten van Udayagiri en Khandagiri waarbij Prof Rao ons zeer begeesterd vertelde over de monniken die daar geleefd hebben, de geschriften die er gegrift staan in de harde steen, rotsen in de vorm van een slangenkop en een tijgerkop, rotsen als een theater dat nu nog steeds gebruikt wordt als dusdanig. Over de prachtige boeddhatempel in de buurt, het Scherpenheuvel van Vlaanderen, onder de voet gelopen door toeristen en pelgrims, trekpleister voor verkopers die om ter luidst hun koopwaar trachten aan de man te brengen, en de nog steeds even begeesterde Prof die ons het boeiende verhaal vertelde over Ashoka, koning van India, die zich bekeerde tot het boeddhisme. En over de namiddaglezing die Maurice gaf in het gemeentehuis van Bhubaneswar over CleanTech, waarvan we absoluut niet kunnen inschatten of de boodschap is overgekomen… Of zal ik vertellen over de warmte van de zon, het zweet dat in straaltjes van ons lichaam afloopt, onze steeds weer terugkerende zoektocht naar een schaduwplekje, waarbij iedereen een fles water als trouwe compagnon met zich meedraagt, over het feit dat de Indiërs zelf niet snappen waarom het nu zo heet is en ze zelf spreken van een hittegolf… Of wil je liever iets horen over de regenbuien die plots kunnen opduiken (natuurlijk, want we zitten in het regenseizoen!), de hevigheid van de buien, het nat worden tijdens de autorit van de regen die binnen waait, van de kurkdroge grond die de watermassa niet kan slikken en de straten overspoelt, de wegen blank legt, gigantische plassen tevoorschijn tovert, zand dat mee gespoeld wordt, het gevoel van ineens in de jungle te zijn beland… Of vertel ik beter iets over het lekkere eten waar we mee verwend worden, over het feit dat we allemaal dachten te vermageren door naar India te komen, over onze angst dat eerder het tegendeel het geval zal zijn … Of zal ik het hebben over de geuren van India die naadloos in elkaar overvloeien, het krachtige aroma van kruiden in de straatjes, de betovering die uitgaat van de jasmijnbloemen gevlochten in de haren van meisjes en vrouwen, de stank van afval langs de weg, de verleidelijke geur van sterke koffie vanuit de kraampjes of van allerlei gefrituurde snacks die worden aangeboden … Of vertel ik liever iets over de vrouwen hier, die ondanks hun armoede schoonheid uitstralen in hun prachtig gekleurde kurta’s of sari’s, die de spil van het gezin zijn, over hun dagelijks terugkerende eindeloze zorg voor hun kinderen. Of over de mannen die hard werken aan huizen, metro, weg waarbij je je kan afvragen of daar ooit eens een eind aan zal komen als je de enorme bouwwerven beschouwt, over het haantjesgedrag van mannen op hun moto’s, over mannen die zich inzetten om de toestand in India te verbeteren. Of de kindjes die allemaal even mooi zijn, of de durvers onder hen die ons overmoedig komen vragen om hen te fotograferen, die vaak armoedig gekleed zijn, maar die net als onze kinderen graag in een speeltuintje spelen, knutselen met afval dat ze vinden, gibberen en giechelen en wijzen en glunderen, die ook bedelen en wiens leven vaak getekend is door armoede… Of misschien wil je morgen wel wat anders horen… Christine

Contact: Keverstraat 7A – 3530 Houthalen (Belgie) Email: [email protected] 4/8

Mail uit India

Van: [email protected] Aan: “Herman Kuppers” Verzonden: Zaterdag 27 december 2014 09:00:58 Onderwerp: International day for PWD’S Dear Dr. Kuppers, Wish you Merry Christmas & Happy New Year 2015. A Happy moment to share with you ... Ruchika social service organization is going to organize an innovative talent search programme named “We CAN….” on 29th December on the eve of “International day for PWD’S” at Kargil Basti Inclusive Park. On that particular day, around 100 differently abled children will get together in that park with their parents from 19 slums of Bhubaneswar. Honorable Minister Mr. Ashok ch. Panda (Dept. of Tourism &Culture) will be the chief guest and Mr. Hrudaya Ballav Samantaray (Corporator of Kargil basti ) will be the guest of honor. Various events are planned like painting competition, different fun games, song &dance for differently abled children & magic show. Attached please find the Agenda of the program. Your kind concern & good wishes highly praised. with regards, R.P. Dwivedy Ruchika Social Service Organisation (Voice of Children)

Van: “health oferr” Aan: “herman kuppers” Verzonden: Woensdag 24 december 2014 06:33:50 Onderwerp: Seasonal Greetings from OfERR Dear Dr.Herman, We wish you and all at your family “A MERRY CHRISTMAS” and “A HAPPY NEW YEAR 2015”. OfERR team is fortunate in having your support at a time it has undertaken the responsibility of walking along with the refugees back to their homeland, Sri Lanka. We take this opportunity to express our appreciation to you for the sincere commitment and consistency shown towards the empowerment of Sri Lankan Tamil refugees in Tamil Nadu to enable them to rebuild their homeland on return. We hope that the New Year would pave the way for the Sri Lankan refugees’ in Tamil Nadu to work towards a durable solution to their prolonged life as refugees in Tamil Nadu. With kind regards,Sincerely, S.C.Chandrahasan & OfERR Family

Redactie: Jef Lingier Samenstelling en layout: Saskia Schepers Supervisie: Herman Kuppers 5/8

Dokter Herman Kuppers krijgt de “hart- en zielprijs”



Jef Lingier

Vorig jaar ontving hij de Fair Trade toffee, dit jaar viel hij weer in de prijzen: Dr Herman Kuppers kreeg samen met nog twee andere huisartsen de “Harten Zielprijs”, een prijs door het Rode Kruis en Domus Medica uitgereikt aan huisartsen die opkomen voor kwetsbare groepen. “Ik ken geen huisarts die niet met hart en ziel werkt,” relativeert Herman zijn prijs. “Mijn groot voorbeeld is Dr Kelchtermans uit Heusden die het Weyerke oprichtte.” Dr Kuppers ontving de prijs voor zijn jarenlange inzet als dokter in India (Bubaneshwar, Chennai en Delhi) waar hij 2 tot 3 keer per jaar naartoe reist om er te werken in de slums. Zijn hart gaat daarbij uit naar de gehandicapte kinderen. Stoelen voor gehandicapte kinderen Herman Kuppers: “De cheque van 2.000 euro gaan we besteden aan een deel-project van Ruchika: ik promoot aangepaste stoelen voor gehandicapte kinderen die nu meestal gewoon op een mat op de grond liggen en naar het plafond liggen te staren. . Een kind dat rechtop zit wordt een ander kind. Het ziet niet alleen meer, het krijgt ook meer waardigheid. Als ze op een stoel rechtop kunnen zitten zullen ze beter geïntegreerd zijn in het gezin en in de gemeenschap. Samen met mijn schoonbroer die een houthandel heeft gaan we eerst een prototype in mekaar zetten. Met een uitgewerkt plan gaan we dan overleggen met een werkkern van slummensen én gehandicapte kinderen, om samen met hen het prototype aan te passen aan hun context. In een Community Based Program wordt dan voor elk kind een aangepaste, individuele stoel gemaakt door de handarbeiders van de slum. Dit proces neemt veel tijd in beslag, maar het is het meest duurzaam. “ Vloek van de goden “In de slums, maar ook in de “gewone” samenleving worden gehandicapte kinderen als een vloek van de goden aanzien. Ze zijn een reïncarnatie van een voorouder die iets verkeerd gedaan zou kunnen hebben. Het gezin beleeft dit als een vloek op de hele gemeenschap. Ze voelen dan ook schaamte en komen met die kinderen niet gauw naar buiten. Vaak worden deze kinderen bij de geboorte verborgen, gedood of verkocht en gebruikt om te bedelen (denk aan ‘Slumdog Millionair). Tien jaar geleden hebben we met Ruchika over dit thema gepraat in de slums. Stilaan kwamen mensen met een gehandicapt kind dan toch naar buiten. Nu bereiken we meer dan 300 van deze gezinnen.” Community Based Program “Toen we merkten dat kine-oefeningen met deze kinderen door de ouders af en toe verwaarloosd werden, kwamen we op het idee van een speeltuin in de slum. Op een aangepaste schommel doen de kinderen namelijk spelenderwijs hun kine-oefeningen. Het duurde echter 4 jaar eer de eerste speeltuin een feit was. De gemeenschap moet eerst overtuigd zijn, en ieder gezin van de slum moet betrokken worden in bedenken, planning, constructie en evaluatie. Ze moeten de speeltuigen zelf vervaardigen. Ze deden dat met bamboe en recyclage van ijzer. Voor de onkosten gingen ze een microkrediet aan, waar elk gezin maandelijks 5 Roepi aan afbetaald. Nu zijn ze fier over hun speeltuin. Zeven vrouwen dragen de verantwoordelijkheid en houden toezicht. Hetzelfde proces zal gevolgd worden voor de aanmaak van de stoelen voor de gehandicapte kinderen. We noemen dit een ‘Community Based Program.’ Dankzij deze prijs kan dit deel-project voor aangepaste stoelen nu volop van start gaan.”

6/8

“Kinderarbeid is een reusachtig probleem in India” Vikas Kumar (29) - de man met de eeuwige glimlach en de karbonkel bruine ogen - werkt voor Tara, een Fair Trade organisatie met zetel in New Delhi. Hij was in december voor enkele dagen te gast in ons land voor een internationale vergadering van Oxfam. Op een ontmoetingsavond met mensen die TARA kennen via de inleefreizen van Ruchika konden we hem strikken - niet tussen maar voor de soep en de patatten - voor een uitgebreid interview. “Tijdens mijn studies voor sociaal werker deed ik enkele maanden stage bij Tara. Directeur Moon Sharma was danig tevreden over mij dat ze mij vroeg na mijn studies terug te komen. Sinds 2009 werk ik er als verantwoordelijke voor de gemeenschapsontwikkeling. Vorming is hierbij een sleutel. Zo organiseer ik vorming voor migranten die pas in de slum hun hutje gebouwd hebben, om hen zo te informeren over hun rechten. Er heerst immers een enorme kloof tussen hun wettelijke rechten en de praktijk in de slum. Er is veel onwetendheid en er is corruptie.” “Jullie richten zich vooral op de productie en verkoop van artisanaat. Hoe gaat het daarmee?” “De vraag naar deze ambachtelijke producten gaat in dalende lijn. Dat heeft te maken met de crisis in Europa. Daarom gaan we nu eerder op zoek naar de talenten en de vaardigheden van onze doelgroep. Wie ooit getuinierd heeft bijvoorbeeld stimuleren we om een groentestalletje op te zetten. Microkrediet helpt hem dan aan startkapitaal. Anderen kunnen naaien. Die geven we een verdere opleiding en voorzien we van een naaimachine. Bedoeling is mensen

zelfvoorzienend te maken. Ondertussen konden al 700 gezinnen genieten van een microkrediet, vooral vrouwen.” “Hoe komen de mensen in de slum in contact met jullie?” “Na 40 jaar heeft Tara in de slums een naam verworven. Wij zijn bekend voor onze Fair Trade activiteiten. De mond aan mond reclame doet veel. Wie met ons wil samenwerken moet wel akkoord gaan met onze Fair Trade principes. We leren de mensen ook vaardigheden die hen kunnen vooruit helpen in het leven, zoals van oude kranten tassen maken, specerijen drogen en malen, zelf waspoeder maken, omgaan met de computer, oude schoenen oplappen, enzovoort.” “Wie komt daar vooral op af? Richten jullie zich tot specifieke groepen?” “We richten ons op de eerste plaats tot vrouwen. Want zij worden het meest gediscrimineerd. Veel vrouwen mogen zelfs hun huis niet uit. Meisjes hebben minder toegang tot onderwijs. Ze worden voegtijdig uitgehuwelijkt en mogen niet op straat lopen. Als vrouwen dankzij onze opleiding een inkomen kunnen verwerven, dan stijgt hun aanzien in het gezin en in de gemeenschap. ze zijn dan vaak ook een rolmodel voor andere vrouwen.”

Jef Lingier

op voet van gelijkheid. Dat is heel positief.” “Wat valt je op als je in België bent?” “De netheid op straat enerzijds, en de eenzaamheid anderzijds. Bij ons ben je nooit alleen. Bij jullie mag je nog iemand kennen, toch kun je heel eenzaam zijn. Het individualisme zit ingebakken in jullie cultuur.” “India en Pakistan kwamen bij ons in het nieuws door de kinderarbeid in de kledingindustrie. Doen jullie daar iets aan?” “Kinderarbeid is een reusachtig probleem in India. 50 miljoen kinderen zouden gedwongen worden arbeid te verrichten. Wij proberen de ouders en de kinderen bewust te maken van het belang van onderwijs. Ieder kind heeft recht op onderwijs. Vooral meisjes wordt dit recht ontzegd. Wij voeren een bewustmakingscampagne om het recht op onderwijs te promoten. Drie jaar geleden zijn we ook gestart met ‘education sponsorship’, een soort studiebeurzen voor meisjes die verder willen studeren.” “Daar komt de soep al, dank u voor het gesprek Vikas.”

“Met de inleefreizen van Ruchika komen er regelmatig bezoekers naar TARA. Wat betekenen de bezoeken van al die Belgen aan uw organisatie?” “Internationale uitwisseling inspireert. Soms leiden nieuwe ideeën tot verbeteringen binnen onze organisatie. Ik zie ook dat jullie iets opsteken van de rijke cultuur van India. Er is een wisselwerking 7/8

Wat doet Ruchika?

Bezoek ook onze website: www.ruchika-project.be Wordt fan op facebook: www.facebook.com/ruchika-project 8/8