Romeinen 14 : 12 Romeinen 14 wordt vaak genoemd en gelezen speciaal als het gaat om het samenleven in de kerk A toch bekruipt je telkens het gevoel dat het niets uithaalt mooi om de Bijbel open te doen maar in de praktijk zie je nauwelijks verandering alsof het woord van God geen kracht meer heeft ik geloof dat het woord van God wel kracht heeft als we het ook maar gebruiken als woord van God want er is een kwaal waar we allemaal gevoelig voor zijn dat je alleen kijkt naar de dingen die we mooi vinden in een hoofdstuk als dit dat je ondertussen voorbijgaat aan de God die het mogelijk maakt in het geval van Romeinen 14: je noteert met instemming dat we elkaar moeten aanvaarden binnen de gemeente maar je gaat eraan voorbij dat dit alleen lukt als je samen voor God gaat staan B het is de zonde van Adam en Eva in het paradijs: de bomen die God heeft geplant geven lekkere vruchten maar om daarvan te kunnen genieten hebbe we God toch niet nodig? het is de zonde die zich vast genesteld heeft in onze westerse cultuur de wereld die we dagelijks inademen het is de wereld die zich verbeeldt dat ze het kan zonder God we regelen het zelf wel tegelijk houden we vast aan allerlei dingen die we van God hebben geleerd omdat we ze nog altijd als positief ervaren maar we doen nu alsof we het zelf hebben uitgevonden op die manier kan Romeinen 14 op veel bijval rekenen dat je elkaar moet aanvaarden en respecteren dat je elkaar niet de maat moet nemen dat je verdraagt dat iemand andere keuzes maakt je hoeft geen christen te zijn om dat ook zo te vinden ‘dat is gewoon mijn eigen fatsoenlijke opvatting’ en dus vergeten we ook als christenen gemakkelijk om het als een geloofszaak te zien dus iets wat we echt van God moeten leren het lijkt immers ook prima te gaan zonder God maar dat is dus niet waar kijk naar wat erin onze wereld van terecht komt: de mensen spreken graag over vrede en verdraagzaamheid maar ze vinden het nog steeds moeilijk als jij anders denkt dan zij vrede verdampt als het niet wordt gevoed door de Bron van vrede
Rom14v12
1
hetzelfde probleem zullen we ook houden in de kerk wanneer we wel tegen elkaar zeggen dat we elkaar moeten aanvaarden maar vergeten om dat telkens terug te koppelen naar de Geest van God dan blijft het net zo machteloos als in de wereld om ons heen niet meer dan wat aardige woorden laat het u opvallen dat Paulus dat in Romeinen 14 beter doet telkens plaatst hij ons voor Christus en voor God wat houdt ons tegen om andere kerkleden af te schrijven? het feit dat God ze heeft aanvaard! (vs. 3) waarom mogen wij niet zomaar oordelen over andere mensen? omdat we allemaal vallen onder het oordeel van God! in vers 11 en 12 haalt Paulus daarvoor Jesaja 45 aan: want er staat geschreven: ‘zo waar ik leef - zegt de Heer voor mij zal elke knie zich buigen en elke tong zal God loven’ ieder van ons zal zich dus tegenover God moeten verantwoorden Paulus plaatst ons met Jesaja voor de hoge en heilige God gezeten op zijn hemelse troon of je het nu wilt of niet: voor hem zul je moeten verschijnen voor hem zul je je moeten verantwoorden en hij bepaalt soeverein wat het oordeel moet worden over jou en over de mensen om je heen de gelovigen in de Bijbel waren zich daar maar al te goed van bewust als zij God ontmoetten vielen ze bevend voor hem op de grond even voor de duidelijkheid: je leest dat niet alleen in het Oude Testament Johannes heeft in Openbaring 1 : 12 dezelfde ervaring dit is de God bij wie ik me klein voel als armzalig mensje bovendien als zondaar juist daarom hebben ze het als wonderlijk evangelie aanvaard als God zegt: je hoeft niet bang te zijn ik kom je redden dat is toch te mooi om waar te zijn: de God die zo machtig en rechtvaardig en betrouwbaar is en die zich ontfermt over een onbetrouwbaar figuur als ik ben hun eerbied werd er des te groter door
Rom14v12
2
maar in onze wereld is God alleen acceptabel als een vriendelijke meneer waar je vooral niet bang voor hoeft te zijn dus worden ze ook niet geraakt door Gods reddende liefde ‘hij moet me maar nemen zoals ik ben’ alle eerbied is er uit weg alle verwondering ook dat is funest voor de toch echt mooie dingen die in Romeinen 14 worden genoemd dat je binnen de gemeente elkaar kunt aanvaarden dat je elkaar niet veroordeelt voor Paulus is dat juist verbonden met de heiligheid van God hij zal over ieder van ons oordelen kijk uit dat jij niet op de troon van God gaat zitten uit eerbied voor God zijn we voorzichtig in ons oordeel over anderen want ik kan die ander niet zo in het hart kijken als God dat doet tegelijk besef ik dat God ook mij maar al te goed door heeft dat is heel wat anders dan het oppervlakkig ‘accepteren’ van elkaar wat in onze wereld zo hoog aangeschreven staat want dat wordt meestal precies andersom ingevuld: ik zeg wel dat ik anderen wil aanvaarden maar ik bedoel dat die anderen mij moeten aanvaarden dan krijg je die vreemde kronkel van de onverdraagzaamheid: ‘ik erger me dood aan die anderen waarom? omdat ze mij niet willen accepteren’ ... ook binnen de kerk kun je soms zulke geluiden opvangen: ‘ik vind het moeilijk om sommige gemeenteleden te vertrouwen want ik voel me door hen niet geaccepteerd’ ... dat is de machteloosheid waarin je blijft hangen als je alleen vanuit eigen menselijke overwegingen denkt als je dus niet bij God te rade gaat wie wel de HERE zoekt leert het heel anders wij mensen die zo moeilijk doen in het vertrouwen van onze God en hij die ons in Christus blijft zoeken en trekken! zo wil ik me ook opstellen in de gemeente maakt niet uit hoe anderen over mij denken ik zal hen vertellen over de liefde van God!
Rom14v12
3
hoe is dat in onze gemeente? toen ik twee jaar geleden naar Best ging, zeiden mensen tegen mij: ‘je hebt daar veel mensen met een leidinggevende functie in het bedrijfsleven dat zul je wel merken: managers die het ook in de kerk wel even zullen regelen’ eerlijk gezegd is me dat behoorlijk meegevallen of misschien moet ik zeggen: het is me tegengevallen want als mensen willen meedenken is dat in ieder geval een teken van betrokkenheid ze willen er graag aan bijdragen dat het goed gaat in de kerk maar onze gemeente wordt eerder bedreigd door een cultuur van gelatenheid ‘ik verwacht er niets meer van ze willen toch niet mee’ dat heeft alles te maken met waar Paulus in Romeinen 14 voor waarschuwt vs. 3: dat je op de ander neerziet een cultuur van minachting minachting voor de kerkenraad minachting voor de kerk als zodanig minachting voor gemeenteleden die niet doen zoals jij dan kun je nog steeds de schijn ophouden dat je heel verdraagzaam bent we laten ieder rustig zijn ding doen maar het is de verdraagzaamheid van de innerlijke afstand er is geen aanvaarden van de ander er is geen waardering voor de ander het is de hoogmoed dat je jezelf tot god hebt gemaakt minzaam kijk je op de anderen neer om dat te doorbreken wijst Paulus ons op de weg van Christus vers 9: want Christus is gestorven en weer tot leven gekomen om te heersen over de doden en de levenden hier is de Zoon van God die zijn macht vestigt over de hele werkelijkheid die zijn macht vestigt over ons! hij kwam bij ons in de dood waar wij ons met onze eigendunk in hadden vastgedraaid hij maakte ons los en nam ons mee naar het leven waar wij in alle nederigheid hem mogen volgen christen zijn is nederig zijn niet hoogmoedig doen over jezelf niet minachtend doen over anderen maar je zelf klein weten voor God en Christus aanvaarden als je Heer
Rom14v12
4
dat is moeilijk voor ons wij die leven in de oppermachtige westerse cultuur wij die daarin ook nog in een van de betere landen wonen niet in zo’n geldverslindend Zuid-Europees land maar in het nuchtere Nederland wij die ook nog eens deel uitmaken van de banenmotor van Nederland het economisch sterke Oost-Brabant wij die daarin ook nog eens mooie posities hebben veroverd we worden alom gewaardeerd om onze inzet en o ja, we zijn ook nog gereformeerd in deze katholieke streek is dat in ieder geval bijzonder maar u weet hoe eenzaam je wordt door zulke hoogmoed onze westerse cultuur heeft er veel vijanden door gekregen zo zal het ook zijn in de kerk: met minachting raak je elkaar kwijt C wees dus blij met een Jezus die ons van onze hoogmoed verlost door zichzelf te vernederen tot in de dood in plaats van minachting toonde hij ontferming hij zocht op wat verloren was alleen langs die weg heeft hij dood en zonde overwonnen door alle persoonlijke glorie los te laten door zich totaal te geven als offer aan zijn hemelse Vader laten ook wij ons met Christus opstellen voor die machtige troon God vereren als ontzagwekkende Heer beven voor zijn majesteit laten we ons door de Heilige Geest weer gaan verwonderen dat die grote God zich wil bemoeien met kleine mensen dat die heilige God bereid is om zondaren te vergeven laat u maar vollopen met de kracht van het evangelie! dan krijg je wat Paulus wil bereiken met dit hoofdstuk: dat we alles doen voor Christus als Heer dan krijg je ook dat we God en Christus met ere durven noemen dus niet alleen uit beleefdheid maar omdat we God werkelijk hoog achten dan krijg je ook dat we elkaar hartelijk kunnen begroeten als mensen die zich in dienst hebben gesteld van de ene Heer want je voelt bij de ander hetzelfde als wat leeft in je eigen hart: de diepe dankbaarheid voor wat Christus ons gaf dan zal het vast nog wel eens zo zijn dat we verschillen in de uitwerking de één kiest voor een voorzichtige koers de ander wil juist van alles ondernemen maar dat kunnen we dan van elkaar aanvaarden omdat we elkaar hebben ontmoet bij die ene Christus
Rom14v12
5
elkaar aanvaarden lukt niet als we langs elkaar heen blijven leven omdat we vinden dat we elkaar niet nodig hebben omdat we diep in ons hart vinden dat we God niet nodig hebben ‘ik weet het zelf wel’ elkaar aanvaarden lukt alleen als we eerbiedig voor God verschijnen klein worden voor Christus als Heer want tot onze verrassing ontmoeten we dan andere mensen van wie we het misschien niet hadden verwacht maar die hun heil zoeken bij deze zelfde God dat bindt samen! als je elkaar over en weer kunt vertellen hoe goed de HERE is maar doe dat dan ook praat niet meteen over het belang van het aanvaarden van elkaar maar spreek uw verwondering uit over God die ons aanvaardt alleen zijn kracht brengt vrede
BEAMER ELKAAR AANVAARDEN: DAT WIL TOCH IEDEREEN?
A
De eerbied voor God als enige Bron
B
Minachting? Ontferming!
C
Rom14v12
gefaseerd
6
