Ritverslagen 2e kwartaal 2013
Ritverslag 7 april 2013 – 78 km (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Ad Borremans, Ad Goossens, Mark Heijmans, Gerhard Horstink, Louis Kuijlen, Jack van Loon, Corné Nuijes, Kees Palinckx, Jacques Plasmans(niet complete rit) en Noël Timmermans Nog steeds winterse temperaturen. Bij het opstaan om 8:15 geeft de thermometer tenminste nog steeds -‐1 graad aan en ja, dat noem ik winters. Als ik dan ook nog eens flink moet krabben op de ramen van de volgauto moet ik zelfs nog haasten om op tijd te zijn. Minder wind dan zaterdag toen ik samen met John Bogaart bijna de gehele rit kop had gedaan op 16 km na. Maar, zo later zou blijken, was de wind wel wat draaierig waardoor het leek of je hem overal tegen had. Toch reden op een gegeven moment de 5 man die zaterdag al een flinke inspanning hadden gedaan allemaal weer op kop van de groep. John en ik, maar ook Ad Goossens, Ad Borremans en Noël Timmermans die zaterdag de Brabantse Pijl gereden hadden. Daar waar we zaterdag vanaf Klein Zundert nog naar huis toe waaiden, was daar nu helemaal geen sprake van en was het stuk van Achtmaal naar Nieuwmoer nog verdomde lastig. De ijskoude wind zorgde er ook nog eens voor dat niet het maximale aan zuurstof uit de lucht gehaald kon worden. Dit had er bij de Langendijkseheide eerder al voor gezorgd dat Jacques koos voor een kortere route. Toch was deze route niet kort genoeg, want de rest van de groep arriveerde nog net voor Jacques bij de Boulevard, waar we er toch samen nog eentje konden nemen. En zo was het weer eind goed, al goed. Ritverslag 14 april 2013 – 75 km (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Ad Borremans, Ad Goossens, Mark Heijmans, Gerhard Horstink, Louis Kuijlen, Jack van Loon, Kees Palinckx, Jacques Plasmans(niet complete rit, Noël Timmermans en Corné Verdult 11 leden aan het vertrek en ook nog een dame als gastrijdster. John Bogaart had zijn vrouw meegebracht als laatste voorbereiding op hun fietsavontuur in Spanje volgende week. John had de dag er voor met een aantal clubleden ook al de Scheldeprijs gereden in Schoten, maar zijn vrouw had zo wel het zaterdagmiddag tochtje gemist. Samen met Gerhard Horstink vertrok ik op kop richting Wouw, want de route kon niet, zoals gepland, over de Wouwse Hil gaan i.v.m. wegwerkzaamheden aldaar. Om als eerste op kop te gaan was een goede keus vandaag, want met de rugwind was dat ook goed te doen. We waren ook zo in Wouw en daar leek het me goed om ook anderen nog van de rugwind te laten profiteren. Ad Borremans schoof door naast Gerhard en ook Ad Goossens schoof mee door net als Louis Kuijlen en Corné Verdult, allemaal mannen die zaterdag al in Schoten hun opwachting hadden gemaakt. Bij Roosendaal Noord maakten we een ommetje om, doordat we een afslag misten, toch weer via Oudenbosch naar Bosschenhoofd te gaan. Vanwege de langzaam rijdende traktoren op de weg leek het ons goed te doen om ook hiervoor te kiezen. Alleen de politie dacht daar anders over en hield ons staande. Door een gesprek met wederzijds begrip kwamen we er met een waarschuwing af. Zo konden we over het fietspad alsnog koers zetten richting Maple Farm en binnendoor naar de Gebrande Hoefstraat. Alleen dat binnendoor ging bijna mis omdat de allereersten door de tegenwind mijn commando om rechtsaf te gaan hadden gemist en even rechtdoor schoten. Nadat iedereen weer was aangesloten kwamen per ongeluk de
vrouw van John op kop met Mark Heijmans en dat hielden ze verdomd lang vol. Pas op de Vleet werd de fakkel overgedragen. Jacques Plasmans was blij dat hij er ook weer bij was gebleven vandaag maar koos er wel voor om niet meer mee te gaan met de lus over de Heimolen. Noël Timmermans liet op de Rijzende weg zien dat hij de 250 kilometers van de Amstel Gold race van zaterdag ook al weer verteerd had en reed op zijn gemakje van iedereen weg om bovenaan weer lekker uit te bollen en de rest terug te laten komen. Tegen de Onderstal omhoog dacht ik nog eens mee te kunnen spelen, maar de conditie blijkt nog lange niet te zijn wat het moet zijn en Noël en Mark schoven als eersten gemakkelijk voorbij om samen te strijden wie er eerst bovenkwam. Ik kon zo ver niet meer kijken om het te kunnen zien. Aangezien ik ook in de middag nog andere afspraken had was er verder ook geen tijd om in de Boulevard nog naar de afloop te gaan luisteren. Ritverslag 21 april 2013 – 82 km (verslag Kees) Deelnemers: Ad Borremans, Wim van Duin, Ad Goossens, Mark Heijmans, Gerhard Horstink, Louis Kuijlen, René de Nijs, Kees Palinckx, Noël Timmermans De temperatuur was toch net boven het vriespunt blijven steken vannacht en het zonnetje was al heerlijk present, kortom niets staat nog in de weg voor een heerlijke fietstocht op zondagmorgen. Met nog 8 andere clubleden konden we er aan beginnen vandaag. Sommige leden zijn van het type: eenmaal in de korte broek gereden, dan blijf ik volhouden ook. Gerhard Horstink, Mark Heijmans en Jack van Loon waren de mannen in korte broek. Enkele anderen, waaronder ikzelf, hadden besloten om zelfs de handschoentjes nog aan te doen. Corné Verdult was vandaag weer bezig met zijn andere hobby: hardlopen. Hij start in de 10 mijl van Antwerpen. Dus niet met Corné maar met Ad Borremans vertrok ik deze keer op kop en reeds bij het gemeentehuis werd de groep uitgebreid met 2 mannen van de TC Woensdrecht (Jan Prop en Marco van Leeuwen) en een eindje verder sloot ook Ludo van Vliet nog aan die al vorig seizoen ook al enkele keren bij ons was aangesloten. Bij de spoorwegovergang in de Wildert konden we geruime tijd bijkomen van de inspanningen van de eerste kilometers, want de trein liet nogal op zich wachten. We stonden lekker in het zonnetje, maar bij het weer in gang trekken van de groep voelde je toch goed de koude wind op het bezweette lichaam. Bij de kerk van Nieuwmoer ging de teller over de 15 km en gaf ik mijn plaats over aan René de Nijs die er gelukkig ook weer bij was na zijn onfortuinlijk aanrijding van een paar weken geleden. Met een man of 7 die het kopwerk deden bleef het tempo er lekker in zitten met de geringe wind die wel overal in ons nadeel leek te waaien. Volgens mij ging de rit niet helemaal volgens de omschrijving, maar ik laat het op zondag altijd graag aan de mannen die zaterdags ook al gereden hebben tenzij we helemaal uit de richting raken. En de voornaamste ijkpunten in de routeomschrijving werden allemaal geraakt met als, voor het gevoel, verste punt Rijsbergen. Tussen Schijf en Horendonk was het Jack van Loon die een plaspauze claimde. Ik heb Jack ooit gezegd: als jij pist dan pis ik mee en zo geschiedde dus ook nu. Met een lege blaas konden we in een flink tempo weer terug naar de groep die intussen Henk de Wolf ingehaald hadden. Gelukkig zit Henk dus ook weer op de fiets na een lange tijd van inactief zijn. De eerste kilometers zijn de moeilijkste, maar het begin is toch weer gemaakt. Bij Horendonk was het dan de 2e keer vandaag dat ik weer op kop kwam, naast Wim van Duijn deze keer. Het was op kilometerpunt 60 en ik nam me voor om tot de Boulevard op kop te blijven en ook dat lukte. We kwamen terug in Hoogerheide zoals we vertrokken waren: Ad Borremans en Kees Palinckx op kop. De aangename verrassing van vandaag is dat Ludo van Vliet zich
ook aan wil melden als lid en onze kleine club zo toch weer uitgebreid wordt. We hoeven niet groot te worden, maar van tijd tot tijd eens een nieuw lid is toch wel leuk. Ritverslag 28 april 2013 – 132 km West-‐Brabant rit (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Ad Borremans, Bertus van Gils, Ad Goossens, Gerhard Horstink, Rien de Jong, Louis Kuijlen, René de Nijs, Corné Nuijes, Kees Palinckx en Corné Verdult. Bij het opstaan was het nog koud te noemen met een temperatuur van 2,8 graden. Het besluit om niet in korte broek te rijden was dan ook snel genomen. Er was echter wel droog weer voorspeld, dus had ik goede hoop dat we met een man of 10 aan de start zouden staan voor onze jaarlijkse West Brabant route van ca. 130 km. Mijn verwachtingen werden zelfs overtroffen, want we waren met 11 man. En Corné Verdult was degenen die toch in korte broek verscheen. Corné kijkt niet naar de temperatuur, maar naar de datum op de kalender. Het is vandaag 28 april en dan kun je gewoon in korte broek rijden……….punt. Er ontbreekt een belangrijk zinsdeel en dat is: normaal gesproken. Corné toonde dat ook wel, want ondanks het feit dat hij in korte broek was had hij ook besloten toch wel handschoenen aan te doen. Ad Goossens gaf in het begin aan hoe hij de route wilde rijden. Alhoewel ik zijn aanduidingen redelijk kon volgen stelde ik toch maar voor dat hij onze gids zou zijn voor vandaag. Even dacht ik dat hij me verkeerd begrepen had en dat hij dacht dat hij nu heel de rit op kop moest rijden. Het was nl. pas na 43 km dat René de Nijs, die naast Ad op kop vertrokken was zijn koppositie afstond. Ik was degene die toen naast Ad kwam te rijden en ik beloofde hem onmiddellijk dat ik dat geen 43 km meer ging doen, Amper 12 km verder mocht Ad van kop af en zo had hij toch de eerste 55 km op kop gereden. De tocht verliep voorspoedig en ook Etten Leur passeerden we vlekkeloos. Bij het Amphia ziekenhuis kwam het kritieke punt. Daar moest Jeanne even een ander weg volgen met de auto omdat ze niet achter de fietsers kon blijven. En jammer, maar daar ging het ook fout. Jeanne reed een afslag te ver… en ik was dan ook mijn telefoon nog vergeten. Gelukkig had Ad zijn telefoon wel bij en ook het nummer van Jeanne stond er in. Zo kwamen we toch in contact met Jeanne en gingen we haar ophalen bij de afslag Ulvenhout en kon er weer koers gezet worden richting Mastbos om bij Dennenlucht van onze rustpauze te gaan genieten. Ons richtingsgevoel en een snelle vraag aan het wandelende publiek maakt dat we snel weer op koers zaten. Eenmaal aangekomen bij Dennenlucht was er wel een tegenvaller want deze was gesloten. Snel werd het besluit genomen om door te rijden naar camping de Laarse Heide onder Zundert. Zo kon het gebeuren dat we toch al bijna 98 km op de teller hadden voor we aan rusten toekwamen. Voor Ad Goossens en Ad Borremans was het oponthoud bij het opsporen van Jeanne er debet aan dat ze de pauze niet konden genieten, want ze moesten immers om 14:00 uur weer bij Non Plus Ultra zijn. Ze besloten om dan maar door te rijden zonder pauze. De rest van de groep genoot wel van een bakje koffie en warm Appelgebak met slagroom. Slagroom is blijkbaar slecht voor blote benen, want Corné was degene die geen slagroom bij zijn gebak wilde. Intussen zette Bertus even de kortste route op zijn GPS en we zouden na 32 km thuis kunnen zijn. Vol goede moed begonnen we tegen 13:00 uur aan onze laatste etappe, die gelukkig verder ook zonder kleerscheuren verliep. Klokslag 14:00 uur arriveerden we op Hoogerheide wat aangaf dat Ad en Ad het juiste besluit hadden genomen om geen pauze te nemen.
Ritverslag 5 mei 2013 – 96 km (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Wim van Duijn, Ad Goossens, Mark Heijmans, Gerhard Horstink, Louis Kuijlen, Jack van Loon, René de Nijs, Corné Nuijes, Kees Palinckx, Noël Timmermans en Corné Verdult We moeten het vandaag weer maar eens wagen. Om 7:30 uur geeft de thermometer al 9 graden aan en de middagtemperaturen lopen op tot boven de 20 graden. Dus goede vooruitzichten om in de korte broek te vertrekken. Voor de korte mouwen vind ik het echter nog te fris, maar mannen als Mark Heijmans en Corné Verdult hebben dat zelfs al aangedurfd. Daar tegenover staat dan weer wel een aantal mannen die volledig in het lang aan de start verschijnen. In verband met de Sirocco jeugdronde had ik eerder deze week alle leden al op de hoogte gebracht over de afwijkende vertrekplaats en wel voor d’Ouwe Leeuw zodat we geen hinder op het parcours zouden veroorzaken, al waren de rennertjes op dat tijdstip zelfs nog niet bezig met hun rondjes. Naast Ad Goossens vertrek ik op kop vandaag en al snel blijkt dat Frank de Boosere heeft gelogen. Die voorspelde nl. weinig tot geen wind, maar in het open Zeeuwse land was er toch nog steeds sprake van een flinke bries. Bij het opdraaien van d’n Ossendrechtse kaai zien we in de verte al een groep rijden en dat geeft altijd een extra impuls aan de moraal van de Schelderijders. Gelukkig zitten er veel mannen achter ons te popelen om het over te nemen zodat ik na 8 km mijn plaats al af kan staan aan John Bogaart. Aan Wim van Duijn is het dan later de eer om samen met John Bogaart het laatste gaatje dicht te rijden naar, zo dan blijkt, de B-‐groep van onze zustervereniging de Grensrijders uit Ossendrecht. Natuurlijk blijven we daar niet achter en moeten we ze zo snel mogelijk voorbij. Dan kunnen we weer terug naar een iets lager tempo en melden zich nog steeds nieuwe mannen aan de kop zoals Gerhard Horstink, Jack van Loon, Corné Nuijes, Mark Heijmans en ook Noël Timmermans weer terug van zijn Mallorca avontuur waar hij in barre weersomstandigheden meer dan 300 km en 4500 hoogtemeters bedwongen heeft……. en wel op 1 dag. Die kilometers en hoogtemeters zoek je zelf op, maar van het weer heb je toch wel betere verwachtingen als je richting Mallorca vertrekt. Maar Noël had het wederom goed doorstaan en trapte vandaag weer gewoon zijn rondje mee…... petje af hoor. Maar ook de rest van de koprijders trapte naar vermogen en omdat we ook van verdere pech, zoals lekke banden, bespaard bleven konden we toch om 11:40 uur al weer aanmeren bij de Boulevard. Maar pas nadat we ook daar het verzoek van de organisatie van de Sirocco jeugdronden hadden ingewilligd en netjes over het trottoir reden en zo het parcours vrijhielden. Ritverslag 9 mei 2013 – 146 km Memorial Leo Borremans (verslag Kees) Deelnemers: Wim van Duijn(gedeelte), Ad Goossens, Gerhard Horstink, Rien de Jong, Louis Kuijlen, Jack van Loon(gevallen), René de Nijs, Kees Palinckx, Noël Timmermans (gedeelte), Ludo van Vliet en Corné Verdult 11 leden aan het vertrek van onze Memorial. Een mooi groepje om richting Oude Tonge te trekken. De mannen die de windrichtingen goed in een andere omgeving kunnen plaatsen voorspelden wind mee op de Zeelandbrug. Dat was al een hele geruststelling, want het was meer dan een fris briesje. Toch besloot ik ook vandaag maar op kop te vertrekken en ik kreeg deze keer het gezelschap van Ad Goossens. Aangezien uit het vertrek de wind in de polder al flink tegen zat besloot ik al snel om niet te lang door te gaan en na 7 km mijn beurt als voorbij te beschouwen. Er was voldoende ambitie om op kop te rijden dus dat beloofde veel goeds. Na 19 km werd een steen op het wegdek iets te laat ontdekt waardoor Ad Goossens te laat was om uit te kunnen wijken en dat kostte
hem een lekke band. Omdat er vandaag geen volgwagen was waren we dus aangewezen op vervanging van de binnenband. De patroon die Ad bij zich had bracht de band niet helemaal terug op de gewenste 7 bar, Rien de Jong had nog een ouderwetse lange Zefal HP pomp bij en zo was het euvel alsnog in een mum van tijd verholpen. Jack van Loon leegde intussen zijn blaas. We gingen weer verder en bij Kruijningen nam Noël al afscheid. Hij kon natuurlijk vandaag niet tot het uiterste gaan in het vooruitzicht van zijn deelname aan de dernywedstrijd in de Ronde van Hoogerheide op de 10e mei. Blijkbaar was Jack zijn blaas niet voldoende geleegd, want op kilometer 35 tussen Vlake en Wemeldinge maande hij opnieuw tot een pisstop. Deze keer deed ik met hem mee en in de aanloop berg op naar de brug snelde ik de groep, die netjes had gewacht, op het grote verzet voorbij. Plotseling hoorde ik het geluid van een vallende fiets over het asfalt. Jack had ook aangezet, maar zijn ketting was daarbij gebroken waardoor hij een flinke smak maakte, Gelukkig wist hij ons al snel te vertellen wie hij was en konden we hem aan de kant van de weg wegzetten. Terwijl een aantal van ons zich over Jack ontfermden probeerden anderen de ketting opnieuw te ponsen met de kettingpons die Corné gelukkig bij zich had. Maar nadat een man of 3 had geprobeerd moesten we tot de conclusie komen dat de ketting zich niet liet splitsen en Jack dus niet mee verder zou kunnen. Jack belde zijn vrouw die vervolgens dochter Natasja weer inschakelde om Jack op te komen halen. We spraken, voor hun gemak, af bij afslag Yerseke van de A58 en duwden met gezamenlijke inspanningen Jack daar naar toe. Een klein uurtje na de val hadden we zowel Jack als zijn fiets in de auto en kon hij zijn verwondingen gaan verzorgen. Wim van Duin, die van plan was geweest om ook maar tot Wilhelminadorp mee te rijden besloot dan maar, gezien de tijd, van hieruit huiswaarts te rijden. De rest van de groep (nog 8 van de 11 mannen dus) besloot in overleg de rust in Oude Tonge over te slaan en direct via Philipsdam weer richting huis te rijden. Bij km 48 kwam er alweer een verplichte pauze en was het Rien de Jong die lek reed doordat hij met zijn achterwiel bij het oprijden van het fietspad net het randje aantikte. Het scheurtje in de buitenband werd provisorisch gerepareerd met een stukje binnenband dat wederom Corné uit zijn materiaal bidon toverde. Er kwam nog één oponthoud, niet door materiaalpech of valpartijen, maar gewoon de Zeelandbrug die open stond. We ondergingen het allemaal gelaten en de sfeer bleef opperbest. Ludo had wel spijt dat hij niet zijn armstukjes had aangetrokken, want het windje op de brug was behoorlijk fris, De wind waaide wel, zoals voorspeld door de kenners, in de rug en zo kon er dan ook full speed koers gezet worden richting Bruinisse. Op de Philipsdam konden we weer steeds beter ervaren hoe hard het eigenlijk waaide omdat we hem weer tegen hadden. Ad adviseerde dan ook om niet via de Oesterdam, maar via Vosmeer en Lepelstaat huiswaarts te rijden omdat je daar toch nog een beetje beschutting ging vinden. De aflosbeurten werden korter en het verschil tussen de goede en de heel goede fietser werd ook duidelijker. Bij het einde van de Heimolen keerde Rien de Jong huiswaarts en waren het Corné, René en Ad die ons veilig naar huis loodsten over het Zandfort i.v.m. de jaarmarkt in de Raadhuisstraat. Precies op het gewenste tijdstip van 14:00 uur bereikte ik het thuishonk.
Ritverslag 12 mei 2013 – 93 km (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Mark Heijmans, Louis Kuijlen, René de Nijs, Kees Palinckx, Noël Timmermans en Corné Verdult Als de wekker me wekt om 7:30 uur schijnt de zon al volop. Even denk ik een week lang geslapen te hebben, want er is toch echt regenachtig weer voorspeld. Als ik helemaal aangekleed sta is de zon helaas ook verdwenen, begint het wat te miezeren en hebben die weermannen toch weer gelijk. Maar ik laat me niet tegenhouden, het bodystoppertje aan, beentjes ingesmeerd en we kunnen er tegenaan. Gelukkig is er nog een man of 6 die er zo over denkt zodat we er met een man of 7 aan kunnen beginnen. Deze keer vertrek ik eens naast Noël op kop. Een hele eer, want hij heeft immers vrijdagavond nog een manche achter de derny’s gewonnen op Hoogerheide . De totaaloverwinning is hem helaas ontglipt, maar hij heeft andermaal getoond nog steeds uit het goede wielerhout gesneden te zijn. Na 16 kilometer zijn we bijgepraat en is het aan anderen om naast hem op kop te komen. Alle 7 doen we mee aan kop, er wordt lekker gekeuveld en we laten ons niet van ons stuk brengen door de telkens weer opkomende miezerregen. We worden er ook niet nat van, maar het zonnetje zou toch beduidend lekkerder zijn. Tijdens de verkenning op zaterdag was gebleken dat ook de Zuidzeedijk, de afslag halverwege tussen Steenbergen en Dinteloord, ook weer toegankelijk is. Een mooi tunneltje zorgt er voor dat het verkeer onder de in aanleg zijnde A4 door kan. Op de dijk hebben we gelukkig ook de wind goed in de rug ….. een mooi moment om even de blaas te legen in het buitengebied. Via Stampersgat en Standaarbuiten zetten we koers richting Oudenbosch. Richting Bosschenhoofd en nemen we deze keer keurig het fietspad…. dit is immers de plaats waar de politie ons enkele weken geleden staande hield en bovendien hebben we vandaag ook geen volgwagen bij die ons beschermt op de weg. Van Visdonk naar Nispen rijdt er op een gegeven moment een andere ploeg voor ons. Mark en ik kijken elkaar aan en besluiten om even vol gas te geven en er naar toe te rijden. Er moet weliswaar even ingehouden worden, maar bij de rotonde naar Nispen vinden we toch de aansluiting als Corné inmiddels naast Mark op kop rijdt. We mogen er echter weinig van profiteren, want in Nispen al gaat de groep linksaf richting Nispen daar waar wij rechtdoor gaan richting de Vleet waar de wind vol op kop staat. Tot veler spijt begint het dan ook nog eens echt te regenen en worden we er nog serieus nat van. Even komt de gedachte op om de Heimolen maar te laten voor wat het is en zo de kortste weg via Huijbergen naar huis te rijden. Maar ja, nat zijn we nu toch dus dan maar kijken of het op de Heimolen misschien droog is. En dan blijkt inderdaad de plaatselijkheid van de buien, want op de Heimolen regent het inderdaad niet, maar de Reimerswaalweg (de Oude Zeeuwse weg in de volksmond) ligt er zelfs nog helemaal droog bij. Daar rijden we weer net als bij het vertrek ik naast Noël tot onder aan de Rijzendeweg. Al na enkele pedaalslagen merk ik wel in het klimmetje dat het beste er af is. Gelukkig wacht Corné me boven nog op zodat ik geen minuten na de rest in Hoogerheide arriveer. En aangezien we de laatste 10 km weer een heel eindje droog gewaaid zijn, besluiten we toch om nog even een Leffe te nuttigen.
Ritverslag 19 mei 2013 – 101 km 1e Pinksterdag (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Ad Borremans, Bertus van Gils (gedeelte), Gerhard Horstink, Louis Kuijlen, René de Nijs, Kees Palinckx, Corné Verdult en Ludo van Vliet Gastrijder: Lars van der Beek Zomaar, uit het niets, toch een zonnige Pinksterdag. En als we de berichten moeten geloven is het ook de enige zonnige dag die voorlopig in het verschiet ligt, dus verwacht ik eigenlijk best veel liefhebbers deze morgen. Het aantal van 8 clubleden valt dan ook enigszins tegen, maar we hebben er allemaal zin in. De torenklok slaagt half negen en een minuutje daarna trekken we ons op gang. De klok slaat echter altijd iets eerder dan dat de tijd daadwerkelijk is. Louis Kuijlen moet daarom flink onderin de beugel, maar kan zich als negende clublid ook bij ons voegen. Met gastrijder Lars van der Beek er bij zijn we dan toch weer met z’n tienen. Tot aan ’s Gravenpolder wordt het een makkie, zo lijkt het toch, want daar waaien we naar toe. We moeten nog wel een keer terug naar huis natuurlijk, dus daarom is 33 tot 34 km per uur hard zat. Samen met René de Nijs begin ik de eerste kilometers op kop. Het zonnetje warmt het lekker op en dat voel je vooral op de stukken waar je door de bomen even in de schaduw rijdt. Na een half uurtje gun ik een volgende ook zijn stukje wind af rijden en Corné vult mijn plaats graag in. Bij Kruiningen krijg ik zelfs last van de warmte van de mouwstukken en besluit dus om ze maar uit te doen. Gelukkig is dat best te doen en zo voeg ik me bij de 2 mannen, Ludo en Gerhard, die al vanaf de start met de korte mouwtjes rijden. Bij de Vlakebrug besluit Bertus van Gils al weer richting huis te rijden en niet de gehele route mee te rijden en zo zijn we dan toch weer met 9. John kijkt eens naar de windrichting en besluit ook mee naar de kop te rijden zodat we in ieder geval allemaal minimaal 1 kopbeurt gaan doen. John heeft echter de pech dat hij pas aan de beurt komt als we ’s Gravenpolder net door zijn en de eerste zijwind zich aandient. Eerst samen met Lars en later samen met mij trotseert hij echter de wind en draagt zijn steentje bij. Ook Ludo laat zich van voren zien, maar ook hij zit duidelijk nog in de ‘omschakelfase’ naar duurtraining. Tegen de wind in of een viaduct of brug op loopt zijn hartslag snel op. Het zal een kwestie van tijd zijn vooraleer ook hij zijn deuntje aan de kop langdurig mee gaat blazen, maar gebeuren gaat het zeker. Zo blijven enkele mannen al in de wielen hangen, maar er is weer 1 man die er met kop en schouders boven uit steekt en aan kop gestaag doortrapt met steeds weer een nieuwe man naast hem: Ad Borremans. Zijn vakantie op Samos heeft hem niets verkeerds gebracht in ieder geval en met zijn allen zitten we te puffen in zijn wiel. Mede het tempowerk van Ad zorgt er voor dat we, ondanks de vele wind die we moesten trotseren, het gemiddelde toch ruim boven de 30 weten te houden. En bij de Boulevard….. daar nemen we er nog een terwijl de voorbereidingen op de doortocht van de Roparun in volle gang zijn. Ritverslag 20 mei 2013 – 98 km 2e Pinksterdag (verslag Kees) Deelnemers: Mark Heijmans, Rien de Jong, Kees Palinckx en Corné Verdult Aanzienlijk andere omstandigheden dan een dag eerder. Het regent niet echt, maar miezeren doet het wel en de weg is nat. Toch even twijfel of ik me wel om moet kleden. De thermometer geeft 11 graden en de buienradar laat geen buien zien boven onze regio, maar de eerste 2 uur nog wel steeds motregen. Toch maar omkleden en het winterjack inclusief windstopper maar aanschieten. Als ik Jeanne ga halen zie ik haar niet verschijnen. Jeanne heeft waarschijnlijk de zelfde twijfel gehad als ik, maar besloten om terug in bed te kruipen. Ik besluit om verder niet aan te bellen en haar zo misschien wakker te maken en parkeer de bus bij me thuis om met de fiets op pad te gaan. Daar
trekken inmiddels de (bijna) laatste groepen van de Roparun door en als die de motregen trotseren dan kan ik dat toch ook. Gelukkig denken Mark, Rien en Corné er ook zo over zodat we toch met zijn vieren op pad kunnen. Samen met Mark vertrek ik op kop maar hij geeft aan dat de Grolsch hem nog parten speelt dus na een kilometer of 12 komt Corné naast me rijden. We zijn ca. 22 km op pad als Rien zijn beurt aan de kop pakt en achteraf blijkt dat hij daar niet meer vandaan zal gaan. Bij Kruiningen pakt Mark weer over om op de Vlakebrug terug te zakken zodat ik postvat naast Rien. Intussen is ook het motregenen zo goed als gestopt en samen met Rien pak ik het ommetje naar ’s Gravenpolder op de kop om 32 km later wederom bij de Vlakebrug Corné weer plaats te laten nemen naast Rien. Corné blijft zo tot aan de Duintjes ook weer bijna 30 km naast Rien rijden. Rien slaat daar af om koers te zetten naar zijn thuisbasis op de Bergse plaat. Mark wil toch ook nog even een paar km op kop rijden en zo kan ik de rit tot het eind uitzingen in het wiel. Al is de weg inmiddels opgedroogd toch zijn wij nat en vuil. Juist daarom besluiten we om maar rechtstreeks op huis aan te gaan en bewaren we de Leffe voor een volgende keer. Ritverslag 26 mei 2013 – 98 km Adrie van der Poel Classic (verslag Kees) Deelnemers: Ad Goossens, Gerhard Horstink, Kees Palinckx en Corné Verdult Na een uitermate gezellige avond bij de reünie van duo Element lijkt het helemaal nog geen ochtend als de wekker gaat. De wekkerradio geeft toch duidelijk al 7:20 aan dus uit de veren houten kop of niet, want we zouden om 8:00 uur al vertrekken om rond 8:30 in Kalmthout aan de classic te kunnen beginnen. Eenmaal beneden lijkt het weer alsnog te beslissen dat ik terug naar bed kan, maar de buienradar voorspelt geen regen meer, maar alleen wind, heel veel wind. Dus moet ik nog haast maken om bij de Boulevard te raken. De torenklok slaat al 8 uur en ik moet mijn fiets nog pakken dat wordt dus echt haasten. Als ik de straat uitrijdt besluit ik instinctief alvast maar gelijk rechtsaf te gaan, want de mannen zijn waarschijnlijk al voorbij. En jawel, ik zie ze al gaan net voorbij het Meto-‐veld. Net voor het binnenrijden van Huijbergen heb ik de mannen, 3 in totaal te pakken. Ad, Gerhard en Corné waren de enigen die het ook aangedurfd hadden om de tocht te rijden en gelukkig voor mij hadden ook zij besloten om via Huijbergen en niet via Putte naar Kalmthout te rijden. Omdat we geen auto bij ons hadden konden we via de Kalmthoutse Heide de kortste route volgen en waren we keurig op tijd in Kalmthout om de route van 94 km te gaan rijden. Het is niet een bijzondere route, want het zijn allemaal bekende wegen voor ons, zogezegd bijna identiek aan het Putse zaterdag parcours. Dus ook de Oesterdam en die kan verdomd zwaar zijn met een houten kop en daar dan ook nog windkracht 6 bovenop. TC Zomerlust rijdt, voor hun gewone zondagsrit net een stukje voor ons de Oesterdam op. Ad doet even een uiterste krachtinspanning en neemt ons in zijn kielzog mee naar de staart van de groep. Zo’n kilometer of 5 gaat dat goed, maar door de vele tegenliggers komen Gerhard en Ad toch nog veel op de wind te zitten en besluiten we om dan maar met zijn vieren rond te gaan draaien. Ondanks de goede samenwerking lukt het op geen enkel moment om boven de 25 km per uur te raken, maar blijkbaar gaat het toch nog hard genoeg, want er worden toch nog andere fietsers “opgeraapt”. En aan het einde van de dam zit er toch weer plots een man of 60 bij elkaar. Niet door ons fietswerk, maar puur door het feit dat eerst de bootjes er door mochten en de brug dus open stond. Eenmaal richting brug in Vosmeer is het grootste leed geleden en staat de wind een stuk gunstiger. Bij het voetbalveld in Vosmeer is er ook een bevoorrading en gaan de koek en banaan en drankje er prima in. Met dezelfde groep van TC de Pomp uit Essen vertrekken
we ook weer vanaf de rustplaats, maar over de brug van de A58 ter hoogte van het crematorium besluit die groep tot een alternatieve route en blijven wij wel de pijlen van de route volgen om zo rond 12 uur weer in Kalmthout aan te komen. Daar drinken we nog een donkere Tongerlo en verorberen wat krentenbrood om vervolgens huiswaarts te keren…. en da’s dan weer wel wind op de kop….. dus moe maar voldaan zijn we iets na 1 uur weer op Hoogerheide na 125 km met een fiets die nodig weer gewassen moet worden net als de berijders. Ritverslag 2 juni 2013 – 96 km (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Ad Borremans, Wim van Duijn, Ad Goossens, Mark Heijmans, Rien de Jong, Louis Kuijlen, Corné Nuijes, Kees Palinckx, Peter Pals (deels), Jacques Plasmans(deels) en Noël Timmermans Een koud windje, maar volop zon en een droge weg. Echt uitnodigend weer om er weer eens een lekkere fietstocht uit te persen. Een man of elf, waaronder Jacques Plasmans na zo’n week of 5 afwezigheid door vakantie en slecht weer, staan paraat. Corné Nuijens en Ad Goossens zijn de mannen die vandaag op kop vertrekken, maar bij de Tasty Wok stapt Ad al af omdat, zo later blijkt, zijn kilometer teller nog niet gestart is en wij toch echt al een tijdje op weg zijn. Ad Borremans verhelpt intussen ook zijn (psychologisch) probleem van een uitvalnaaf die de verkeerde kant op wijst. Ad is, net als velen onder ons, zo dat alles op de fiets iedere week hetzelfde moet zitten. Na de valse start proberen Ad en Corné het opnieuw en zijn we dan echt vertrokken. Bij Welberg moeten we een stukje omrijden om richting Dinteloord te kunnen, want de kermis verspert de doorgaande weg. De wind doet zijn best het tempo te verstoren, maar Ad en Corné gaan stug door. Jacques Plasmans besluit wel om, na het weinige fietsen in de afgelopen weken, een verkorte route te rijden en neemt voor Dinteloord al afscheid. Bij het binnenrijden van Dinteloord neemt Rien de Jong plaats in van Corné. Bij Helwijk, bijna op het keerpunt van de ongunstige wind, geeft ook Ad Goossens er na 48 km de brui aan en zijn het Ad Borrenmans en Rien die op kop blijven rijden. Als ik langs het Haringvliet aangeef een pisstop te willen maken vind ik onmiddellijk medestanders en barst het gezeik los. Als de groep weer bij elkaar is gaat het tempo omhoog richting Zwingelspaan. Ter hoogte van Standaarbuiten komen we, voor de eerste keer dit jaar, Peter Pals tegen. Natuurlijk wordt er even ingehouden zodat Peter ook snel aan kan haken. Een paar man willen toch wel even een praatje komen maken bij Peter. Ik denk daarbij een gaatje te zien ontstaan tussen Noël en Louis, maar net op het moment dat ik er tussen door wil sluit de poort zich weer. Gelukkig gebeurt er verder niet, maar een welgemeend sorry was wel op zijn plaats. Bij Oudenbosch wil Ad Goossens ons langs een andere weg dan het fietspad naar Bosschenhoofd leiden. En daar gaat het fout met de volgauto zo ik later van Jeanne hoorde. Wij gingen dit keer voor het spoor rechtsaf, maar Jeanne, die nog achter een ander groepje fietsers moest blijven had dat gemist. Ze ging, zoals gebruikelijk daar, gewoon rechtdoor met als gevolg dat Noël in de buurt van Bosschenhoofd aangaf dat de bus niet meer volgde. Ik gaf aan terug te rijden en op zoek te gaan naar Jeanne. Ik zag van alles, maar geen Jeanne met de volgauto meer en op het punt waar ik was teruggedraaid waren de mannen ook niet meer te zien. Daar liet mijn richtingsgevoel me in de steek en nam ik op een T-‐Splitsing de verkeerde beslissing zodat ik niet op de doorgaande weg in Bosschenhoofd uitkwam, maar weer terug in Oudenbosch. Via de ventweg van de A17 zette ik koers naar Zegge en intussen probeerde Ad Goossens, zo later bleek me te
bellen. Ik was me op dat moment helemaal niet bewust van mijn telefoon en dacht alleen maar…. ik moet richting viaduct bij Seppe. Terwijl ik druk aan het fietsen was stonden de mannen te wachten en was Ad Goossens weer op zoek naar Jeanne en mij gegaan…. het lijkt al een beetje slapstick te worden….. als ik me nu ook eens bewust geweest was van mijn mobiele telefoon in mijn achterzak . En ja hoor, rijdend langs de A58 richting het viaduct zag ik de mannen omhoog rijden, die hadden dan ook wel zeker een kwartier staan wachten. Ik nog roepen, maar helaas de afstand was nog te ver om de mannen ook te kunnen bereiken. Ik moest de hele bocht nog maken en de mannen gingen het viaduct al over. Boven op het viaduct nog eens een keer alles gegeven, maar de mannen waren definitief uit zicht. Dan maar de kortste weg naar huis over de Langendijkse heide, want voor mijn gevoel had ik zeker al 10 km meer gereden dan de bedoeling was. Bij Visdonk passeerden een man of drie gekleed in TC Markies me met een snelheid van rond de 38 km per uur en ik kon mooi aanhaken. Bij Nispen ging het licht uiteindelijk al een heel eind uit en besloot ik maar op eigen tempo verder te gaan. Om 12:15 uur bereikte ik na bijna 108 km (dus 12 km meer dan de rest van de groep) de Boulevard en toen ik afstapte hoorde ik, jawel, mijn telefoon. Het was Ad Goossens die me voor de derde keer probeerde te bereiken, maar ik nam ook nu niet op. Bij een Leffe hebben we ons leed maar verdronken en geconcludeerd dat het niet gegaan was zoals het zou moeten gaan. En dat kon Jeanne ook beamen toen ik de sleutel van de auto weer bij haar op ging halen. Ritverslag 9 juni 2013 – 106 km (verslag Kees) Deelnemers: Ad Borremans, Wim van Duijn, Ad Goossens, Mark Heijmans, Gerhard Horstink, Corné Nuijes, Kees Palinckx, Peter Pals (deels), Jacques Plasmans(deels) en Corné Verdult Na de snikhete zaterdag viel de temperatuur deze morgen bijzonder tegen. Maar goed, het was droog weer, toch nog een graad of 11, maar wat mij betreft geen weer om zonder mouwstukken van huis te gaan. De verscheidenheid aan tenues was er wel. Om maar 2 namen te noemen: Mark Heijmans helemaal in het kort en Corné Nuijes helemaal in ’t lang. Samen met Mark Heijmans vertrok ik op kop en de wind was niet alleen fris, maar ook nog bijzonder krachtig. Bij de schietbaan vond ik het dan ook al meer dan genoeg en mocht Ad Borremans naast Mark plaatsnemen. In Nispen gaf Mark dan weer over aan Corné Nuijes en die bleef geruime tijd naast Ad rijden. Het leek alsof de mannen geen wind voelden, want ze hielden het tempo nog eens op 30 km per uur ook. Na de bocht werd dan ook regelmatig gevraagd om iets in te houden. Op de Langendijkseheide kwamen we Peter Pals weer tegen en hij sloot weer bij ons aan. In Rucphen kwam hij zeggen dat hij samen met Jacques een rondje zou rijden. Jacques had op voorhand al aangegeven waarschijnlijk niet de gehele ronde te rijden. Zo leek het vandaag net of we, als kleine club, ook een B-‐groep op pad hadden gestuurd. Ad Borremans ging intussen rustig door op kop. Na wat schermutselingen vooraan door het wel of niet kiezen voor het fietspad kwam hij, ondanks het feit dat er net gewisseld was, toch weer op kop te zitten…. Naast Wim van Duijn deze keer. Dan even wat extra kilometers richting Moerdijk omdat we het fietspad richting Roosendaal, opgemerkt door Ad Borremans, toch maar even lieten liggen. Een kilometer of 2 verder stonden we dan toch voor een hek, zodat we niet, of in ieder geval niet met volgauto, over het industrieterrein konden. We keerden terug richting en konden de eerste rugwind gaan ervaren. Dat was het moment dat ik ook weer eens op kop kwam naast Ad Goossens en dat ging me een stuk beter af dan de eerste kilometers van de rit. En zo verging het velen het tempo zat er lekker in en nog voor 12 uur arriveerden we bij de Boulevard, met ruim 106 km op de teller.
Ritverslag 16 juni 2013 – 97 km (verslag Kees) Deelnemers: Ad Borremans, Ad Goossens, Mark Heijmans, Gerhard Horstink, René de Nijs, Corné Nuijes, Kees Palinckx, Peter Pals (deels), Noël Timmermans en Ludo van Vliet De wind is gelukkig iets gaan liggen t.o.v. zaterdag dus het waait iets minder, maar nog steeds stevig. Regen wordt er niet verwacht voor vandaag en het zonnetje lacht ons ook al tegemoet. Kortom prima weer voor een mooie fietstocht op de vaderdag. Corné Verdult is er niet bij vandaag, maar toch vertrek ik naast Corné op kop, maar dan Corné Nuijes deze keer. Het lijkt of we allemaal in topvorm zijn, maar dat het vooral te maken met de wind die ons vol in de rug voortstuwt. Eenmaal voorbij Nispen moet ik ook anderen wat van deze gunstige wind gunnen en mag Gerhard doorschuiven naar de koppositie. Tussen Horendonk en Schijf komt Peter Pals ons weer tegemoet gereden en hij weet te vertellen dat ze in Rucphen de braderie aan het opbouwen zijn. We besluiten het er toch op te wagen en zetten toch over de Schijfse vaartkant koers richting Rucphen. Het valt nog mee en na 25 meter laveren tussen de kramen kunnen we de route weer normaal vervolgen nadat Jeanne ook de auto prima tussen de kramen doorgeloodst heeft. Zo zetten we alsnog koers richting Maple Farm om zo langs vliegveld Seppe koers te zetten richting Hoeven. Eenmaal de polders van Hoeven door gaat het echt beginnen. Op de Goudbloemsedijk staat de wind flink op kop, maar de beide Adjes leiden ons prima en de snelheid blijft net boven de 30 km. Tegen het eind van de dijk mag Ludo zijn kunsten ook nog vertonen wind op, maar dan volgt een interruptie waar mijn overvolle blaas om vraagt. Zoals de laatste weken gebruikelijk toont Noël zich solidair en pist een rondje mee. Noël, die overigens door een fikse verkoudheid al een dag of 10 niet meer gefietst had, hangt lekker achter aan de groep om zo te testen wat er nog over is van zijn topvorm. Die vorm zal hij komende week weer nodig hebben als hij richting Mont Ventoux vertrekt. De rest van de rit verloopt voor het merendeel wind op en iedereen fiets naar vermogen om het tempo op peil te houden. Op de Heide komen de Adjes weer samen op kop en dat blijft maar duren en dat blijft maar duren. Op de beklimming van de Rijzendeweg zijn de meesten al lang blij dat ze kunnen volgen. Bij de laatste beklimming, die van de Onderstal probeer ik er toch nog wat spanning in te brengen, maar het is Mark Heijmans die met nog net aftroeft voor we boven zijn. We hebben er weer een mooie rit van gemaakt met z’n allen. Ritverslag 23 juni 2013 – geen km (geen verslag Kees) Wat een pokken weer. En de buienradar geeft voorlopig ook nog geen verbetering te zien. Reden genoeg om Jeanne om 8 uur al te waarschuwen dat ze gerust haar warme bedje weer op kan zoeken en dat we volgende week weer maar hopen op beter weer. Ritverslag 30 juni 100 km (verslag Kees) Deelnemers: John Bogaart, Ad Borremans, Wim van Duijn, Bertus van Gils, Ad Goossens, Gerhard Horstink, Louis Kuijlen, René de Nijs, Kees Palinckx, Noël Timmermans, Corné Verdult en Ludo van Vliet Het beloofde zonnetje laat nog verstek gaan, maar het is gelukkig droog. We kunnen dus de fiets weer op vandaag. Zo’n 11 clubgenoten denken er hetzelfde over zodat we met 12 man van start kunnen gaan. Deze keer samen met René de Nijs vertrek ik op kop deze keer wind op Zeeland in. Dat belooft wat als we terug komen, dan zal het tempo wel omhoog vliegen. Voorlopig hebben we nu nog moeite genoeg om de teller in de buurt
van de 30 km per uur de krijgen en na 10 km sta ik mijn plaats dan ook graag af aan Ad Goossens. René rijdt nog door tot 23 km en Ad doet er nog een schepje bovenop en blijft een vol uur tegen de wind in rijden. Ludo doet intussen ook al flink mee en blijft ook geruime tijd op kop rijden. Van Kruiningen naar Vlake mogen we voor het eerst al van een beetje gunstige wind profiteren en dat is aan het tempo ook gelijk te merken. Enkele mannen hebben zaterdag al hun best gedaan bij de Math Salden Classic in Limburg, maar zullen daar vandaag ook nog de nodige last van hebben. Gerhard Horstink wist al van meet af aan dat hij niet mee op kop ging rijden en Louis Kuijlen besluit tot hetzelfde als het tempo richting Wemeldinge nog eens omhoog gaat. In Yerseke komt Noël tot de conclusie dat zijn aflopende achterband toch sneller leeg loopt dan gewenst is en moeten we toch maar even van wiel wisselen. Noël etaleert zijn goede conditie en stoomt in één ruk weer door naar de kop van de groep die niet gestopt was deze keer, maar nog steeds langzaam doorreed. Inmiddels geven Ad Borremans en John Bogaart het tempo aan dat al boven de 35 km/ uur ligt. Eenmaal voorbij Oostdijk gaat het mis als het tempo inmiddels opgevoerd wordt tot 40 km per uur en er achteraan steeds meer mannen afwapperen. Na herhaaldelijk roepen lukt het om het tempo er even uit te krijgen en kan iedereen weer aansluiten. Ad Goossens en Ad Borremans voeren vanaf dat moment het commando op een strak tempo van 34 à 35 km per uur. Zo komt het dat we, ondanks de afstand van 100 km kort na half twaalf toch al weer in Hoogerheide zijn met een gemiddelde van bijna 32 km. Leuk voor een keertje, maar hopelijk durft iedereen die er vandaag bij was volgende week ook weer gewoon te komen…want echt waar….het gaat niet iedere week zo hard hoor .
