Reuzen & spoken komen tot leven in de klas

Friesestraatweg 191-3 9743 AC Groningen T 050 - 57 57 290 [email protected] www.vwnn.nl F 050 - 57 57 299

Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland

Met deze keer:

Reuzen & spoken komen tot leven in de klas

p2 Bike2Unite p3/4 Nooit meer bang voor de bel p4/5 Groot feest p5

Onze onlogische taal

p6

Human Library in Litouwen

p8

Op straat gezet

p9

Bericht v.d. Vrijwilligersraad

Al een aantal weken spookt het in de klassen van de AZCscholen Emmen, Zweeloo, Musselkanaal en Oude Pekela. Spoken komen er tot leven, gigantische reuzen lopen er rond en er is een groot tovenaarsbal. Dit speelt zich allemaal af in de “Symfonie van Angsthazen en Durfals”, waarbij de kinderen meerdere keren in de week liedjes, muziek en dans oefenen. De Symfonie gaat over een jongen die nergens bang voor is. Niet voor spoken en niet voor reuzen. En zelfs midden in de

nacht durft hij naar het spookkasteel te gaan. Maar wat staat hem daar te wachten? VluchtelingenWerk Noord-Nederland organiseert via het project Samenspel de “Symfonie van Angsthazen en Durfals”. Dit project dient de kinderen van de AZC’s muzikale afleiding te bieden van de spanningen en onzekere situatie die ze ervaren in een AZC. Via dans en muziek kunnen zij hun zorgen even vergeten en kind zijn. Om de muzikale weken mooi af te sluiten, geven de kinderen twee voorstellingen.

Eén voorstelling zal plaatsvinden bij het AZC. Op de AZC’s in Oude Pekela en Musselkanaal vonden de optredens plaats op 23 april. Op 8 mei treden de kinderen op in AZC Zweeloo 11.00 uur en AZC Emmen 15.30 uur. De eindvoorstelling wordt op 13 mei opgevoerd in theater de Spiegel in Zwolle, 13.30 uur. Bij deze laatste voorstelling zullen de kinderen muzikaal worden ondersteund door het Nederlands Symfonie Orkest. Koningin Máxima komt ook! Voor aanmelding voor de voorstelling(en) en vragen aangaande het project, neem contact op met Veronika Flegar: [email protected] of per tel.nr.: 050 – 5757290. Het project “Samenspel” van VluchtelingenWerk Nederland wordt mede mogelijk gemaakt door het Europees Vluchtelingenfonds.

Veronika Flegar Projectleider 1.

maart - april 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland


Bike2Unite voor Gezinshereniging! Hier gaan wij met zijn allen iets aan doen op 23 mei!

Moeder Ubah na zeven jaar herenigd met haar dochter

Staat u al ingeschreven voor de fietstocht Bike2Unite? Op 23 mei is het zover: in Drenthe, Friesland en Groningen gaan drie karavanen fietsers op de pedalen om zoveel mogelijk geld bij elkaar te krijgen voor gezinshereniging. Inmiddels weet u vast al hoe belangrijk dat is. Het is niet alle vluchtelingen gegeven om met het hele gezin te komen. Gezinsleden blijven noodgedwongen achter.

Het is maar moeilijk voor te stellen als je veilig in Nederland woont wat deze gezinnen doormaken, vaak jarenlang van elkaar gescheiden. Geld is vaak het enige wat hen uit elkaar houdt. Te denken valt alleen al aan het aanschaffen van vliegtickets en het in orde maken van visums. Dit blijkt vaak een onneembare barrière voor vele vluchteling ouders, kinderen en echtgenoten in Nederland.

Fietsers die zich voor één van de drie uitgezette tochten inschrijven, vertrekken in Drenthe vanuit Emmen en Zweeloo en in de stad Groningen vanaf de Ossenmarkt. In Friesland start de tocht vanuit Drachten en Burgum. Halverwege zullen de fietsers, net als hopelijk veel vluchteling-gezinnen, symbolisch herenigd worden tijdens een lunch met livemuziek. De tocht voert u langs de prachtige landschappen die onze provincies u te bieden hebben. Want naast dat we fietsen voor een goed doel, mag er natuurlijk ook genoten worden, hopelijk onder een warme zomerzon. Schrijft u zich ook in via de website? www.vluchtelingenwerk.nl/doemet-ons-mee/bike2unite

Floris te Boekhorst Projectcoördinator Werkervaringsplaats

‘VluchtelingenWerk is en blijft in beweging’ Beste medewerkers, Graag geef ik een kort toekomst doorkijkje over diverse onderwerpen waar we als hele vereniging de komende tijd aandacht aan willen schenken.

Toeslagenproblematiek vluchtelingen via de belastingsdienst: de tijd die het jullie nu kost om aanvragen voor toeslagen voor vluchtelingen toegekend te krijgen duurt veel te lang. De staatsecretaris dhr.

E.D. Wiebes heeft een brief namens ons allen ontvangen, er is nu in ieder geval overleg. Er liggen twee voorstellen voor een verbeterproces, want voor vluchtelingen geldt juist (vervolg op pagina 3) 2.



‘VluchtelingenWerk is en blijft in beweging’ (vervolg van pagina 2) dat hun identiteit en documenten uitvoerig worden gecontroleerd tijdens en na de procedure. We hopen rond 1 mei meer te horen van de staatssecretaris en informeren jullie dan meteen. De Umbrella March: deze March gaat dit jaar niet door. Wel vindt in Noord-Nederland op Wereldvluchtelingendag, 20 juni, de eindmanifestatie plaats van het EVF/EIF taalcoachesproject. Kinderpardon: In totaal vallen slechts 675 kinderen onder het kinderpardon. Dat blijkt uit voorlopige cijfers die de IND net bekend heeft gemaakt. Dit kinderpardon mag nauwelijks een pardon heten, veel kinderen vielen niet onder het kinderpardon omdat ze niet in beeld waren bij de rijksoverheid, en/ of zich niet in een opvanglocatie bevonden. Deze kinderen woonden bijvoorbeeld bij familieleden, gingen gewoon naar school en waren wél bekend bij de lokale overheden.

Azc Grave: spelen bij slagboom

Deze gewortelde kinderen die naar onze scholen gaan, met onze kinderen spelen en hun vaderland vaak niet eens kennen, komen weer in de onzekerheid dat ze elk moment uitgezet kunnen worden. Daarom is er een gezamenlijk campagne gestart met Defence for Children om ook deze kinderen die nu tussen wal en schip dreigen te raken een eerlijke procedure te gunnen.

stuur heeft de regionale directeuren een opdracht gegeven: een plan te maken hoe VluchtelingenWerk toekomstbestendig zou kunnen blijven c.q. worden. Het conceptplan wordt op 7 mei in de opiniërende VerenigingsRaad besproken.

De Landelijke Veranderopdracht: het landelijke be-

Christine Hillemans Directeur VWNN

Succes: VluchtelingenWerk is en blijft dus in beweging mede dankzij jullie inzet. Geweldig!

nooit meer bang voor de bel! Dat waren de woorden van zoon Steven van 7, toen hij na jaren van spanning wist, dat hij, zijn moeder en zijn broertje van 4 in Heerenveen bij hun vader konden blijven wonen. Vader Sarmad had al twee jaar een verblijfsvergunning, maar

de asielprocedure (en ook de herhaalde aanvraag) voor moeder en de kinderen waren ondanks aanhoudende inspanning van de advocaat keer op keer afgewezen. Gelukkig waren het COA en de gemeente het er over

eens, dat zij niet in het AZC hoefden te verblijven, maar bij vader in Heerenveen konden wonen.Dat Steven, maar ook de rest van de familie vaak schrok, als de deurbel ging, is heel begrijpelijk. (Vervolg op pagina 4) 3.



nooit meer bang voor de bel! (Vervolg van pagina 3)

Sarmad met zijn vrouw Marwa en hun zoons Steven en Manoel

De VreemdelingenPolitie had namelijk al diverse keren voor de deur gestaan om hen in bewaring te stellen. Op vrijdagmiddag om 3 uur is hiervoor blijkbaar een favoriete tijd. Hopelijk niemand meer te bereiken, maar de advocaat had zijn privénummer gegeven, zodat dit telkens werd voorkomen. Vorige zomer echter was de IND van plan om door te zetten en werden moeder en zoons in de vroege ochtend van hun bed gelicht en overgebracht naar het detentiecentrum in Rotterdam. 6 augustus zouden zij worden uitgezet. In Heerenveen was inmiddels een werkgroep geformeerd met o.a. de burgemeester en werd de hulp ingeroepen van Defence for Children.

De VoVo werd toegekend en een paar dagen voor de geplande uitzetting keerde het getraumatiseerde gezin terug naar Heerenveen. Weer volgde er een halfjaar van spanning. Het dossier lag inmiddels bij de staatssecretaris. Begin februari volgde er een hoorzitting, waar tussen neus en lippen weer werd gezinspeeld op uitzetting. Tien dagen later kwam (ja, weer op vrijdagmiddag 5 uur) dan eindelijk het bevrijdende bericht: Moeder en zoons krijgen een verblijfsvergunning! Wat een opluchting voor iedereen! En zoals Steven opmerkte: Nooit mee bang voor de deurbel!

Roelfien Jonker

groot feest Drie dagen stond Marwa in de keuken om voor een zestig-tal mensen een Arabisch feestmaal te bereiden. Uit dankbaarheid en blijdschap dat zij samen met haar zoontjes Steven en Manoel bij haar man Sarmad in Nederland mag blijven. Dit feestmaal was vooral bedoeld als dank voor al die mensen, die samen hebben gestreden om dit gezin bij elkaar te houden. Medewerkers van de gemeente Heerenveen, Vluchtelingenwerk, de kerk, de buren en natuurlijk hun advocaat. Ook enkele verre familieleden en vrienden waren aanwezig.

Marwa en Sarmad

Als begeleider van het gezin heb ik vele Arabische gerechten van Marwa`s hand geproefd. Zij is een topkok! Menigeen stond versteld van dit uitgebreide buffet en liet het zich goed smaken. Heel knap was, dat Marwa op een gegeven moment om het woord vroeg. Top, dat ze dat voor een volle zaal durfde te doen. (Vervolg op pagina 5) 4.



onze onlogische taal

groot feest (Vervolg van pag. 4)

Nederlands is voor buitenlanders moeilijk te leren, maar weten we ook waarom? Na het lezen van onderstaand gedicht is het u vast duidelijk. Het hangt in de hal van de school op de POL in Ter Apel:

In het Nederlands bedankte zij allereerst hun advocaat, Anton Hol, die speciaal uit Haarlem was gekomen om hier aanwezig te zijn. Het is niet zijn gewoonte feestjes van cliënten te bezoeken, maar voor deze bijzonder feestelijke gelegenheid had hij een uitzondering gemaakt.

Men spreekt van één lot, en verschillende loten, maar ‘t meervoud van pot is natuurlijk geen poten. Zo zegt men ook altijd, één vat en twee vaten, maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen? Laats ging ik vliegen, dus zeg ik vloog. Maar zeg nu bij wiegen beslist niet: ik woog, want woog is nog altijd afkomstig van wegen, maar is dan ‘ik voog’ een vervoeging van vegen? Wat hoort er bij ‘zoeken’? Jazeker, ik vlocht? Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten. En toch is ik ‘hocht’ niet afkomstig van hechten. En bij lopen hoort ik liep, maar bij kopen geen kiep. En evenmin zegt men bij slopen ‘ik sliep’. Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen. Maar fout is natuurlijk ‘ik riep’ bij het rapen. Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u ’t weet en dat u die kronkels beslist niet vergeet. Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik ‘ik riep’. Nu denkt u: van snoepen,

dat wordt dan ‘ik sniep’? Alweer mis, m’n beste. Maar u weet beslist, dat ried komt van raden, ik denk dat u ’t wist. Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood. En toch volgt na wieden beslist niet ‘ik wood’. ‘Ik gaf’ hoort bij geven, maar ‘ik laf’ niet bij leven. Dat is bijna zo dom als ‘ik waf’ hoort bij weven. Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken. Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken. ’t Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist, maar hoort bij vergeten nu logisch vergist? Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen. En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen: Hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond? Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond. En noemt u een mannetjesrat nu een rater? Dat geldt toch alleen bij en kat en een kater. U ziet, onze taal beste dames en heren, Is, net als ik zei, best moeilijk te leren!

Marwa en Sarmad

Jarenlang heb ik met hem samengewerkt; vele telefoontjes en e-mails hebben we met elkaar gewisseld. Voor noodgevallen had ik zelfs zijn geheime nummer. Maar ik had hem nog nooit ontmoet. Dat maakte het feest nog eens extra speciaal. Ook ik kreeg een speciaal bedankje van Marwa, maar het mooiste cadeau is toch de wetenschap dat dit gezin bij elkaar blijft en nu eindelijk aan hun toekomst kan gaan werken. Het feest was een waardige afsluiting van een heel moeilijke periode. Marwa en Sarmad, bedankt voor dit mooie feest namens alle aanwezigen. We wensen jullie veel geluk in Nederland.

Roelfien Jonker 5.



Seminar Human Library in Litouwen Afgelopen maart ben ik een week naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen, geweest om een seminar te volgen over Human Library. Dit seminar was georganiseerd door het National Institute for Social Integration (Vilnius) met behulp van EU-financiering. Er waren deelnemers uit Oost-Europa (Polen, Hongarije, Roemenië en Litouwen) en Zuid-Europa (Italië en Griekenland). We werden getraind in de methodiek Human Library door o.a. een van de bedenkers, Ronni Abergel. Hij noemt Human Library een International Movement for Social Change. Oorsprong Human Library De methodiek komt van oorsprong uit Denemarken. Bij Human Library kun je een mens als boek lenen en deze ontmoeten. Je gaat een gesprek aan om je bewust te worden van je vooroordelen. Boeken die geleend kunnen worden zijn bijvoorbeeld een dakloze, een ex-junk, een travestiet, een ex-crimineel en een homo. Human Library vindt over de hele wereld plaats, denk aan de Verenigde Staten, Canada, Georgië, Turkije, Kazachstan, Japan, Thailand en Europa. Ronni Abergel wil Human Library graag organiseren in landen waar weinig tot geen vrijheid van meningsuiting is. In Noord-Afrikaanse landen worden contacten gelegd om

De groep in Vilnius

daar Human Library plaats te laten vinden. Er waren contacten in Wit Rusland, maar die organisatie is daar nu verboden. In Rusland is een keer Human Library uitgevoerd, maar de boeken werden (fysiek) lastig gevallen, de politie bood geen bescherming. In China wordt Human Library binnenkort voor het eerst georganiseerd op één dag in tien steden tegelijk. Human Library is binnen VluchtelingenWerk bekend als Mensenbieb. Er kunnen vluchtelingen en migranten geleend worden voor een gesprek. Mensenbieb wordt georganiseerd op festivals, bibliotheken of bij organisaties als de Politie. Mensenbieb In de training leerden we alles over Human Library: hoe werf je boeken, hoe train je ze, hoe organiseer je een Human Library en waar houd je rekening

mee. Deze kennis passen we binnen Mensenbieb toe. We breiden het uit met speciale boeken als een ex-moslima, een pardonner, een illegaal, een Afrikaanse homo, een christen uit Syrië. Ook willen we werken met thema’s zoals mensenrechten en vrijheid van meningsuiting. Ervaringen In Nederland is het makkelijk om Mensenbieb te organiseren, we kunnen overal terecht en hebben geen problemen bij het presenteren van onze boeken. Dat is niet overal zo. In Griekenland is het veel moeilijker. Door de slechte economische situatie zijn er veel spanningen en is een grote fascistische beweging ontstaan. De Grieken moeten voorzichtig zijn met het noemen van hun boeken. (Vervolg op pagina 6) 6.



Seminar Human Library in Litouwen (Vervolg van pagina 6) dragen wordt door invloedrijke mensen uit het dorp of door de gemeente. Human Library wordt gekoppeld aan het thema vrijheid van meningsuiting.

Aan de wandel door de prachtige binnenstad van Vilnius

Een vluchteling en migrant roept veel agressie op en een bijeenkomst kan worden verstoord. Ze zijn daarom erg creatief geworden in het bedenken van titels voor een boek waarbij het niet zonder meer duidelijk is dat het een vluchteling of migrant is. De Hongaren werken met Roma die in hun land erg gediscrimineerd worden. Ook vanuit de Roma gemeenschap bestaan vooroordelen naar de samenleving. Met Human Library brengen ze boeken naar de Roma

gemeenschap en willen ze beroepen laten zien waarover de Roma vooroordelen hebben. Dit zijn bijvoorbeeld ambtenaren, politie, hulpverleners en leerkrachten. In Litouwen is Human Library georganiseerd in het parlement. In Litouwen bestaan veel vooroordelen over Roma en homo’s. Ook wordt Human Library op het platteland georganiseerd in kleine dorpen. Een voorwaarde is dat er goede contacten zijn en dat het ge-

Ook in Roemenië bestaan vooroordelen over homo’s en Roma. De Roemeense groep is geïnspireerd geraakt door ons spel Fort Europa. Zij willen dit ombouwen tot een spel waarin de deelnemer in de huid kruipt van een Roma om hiermee vooroordelen bespreekbaar te maken. Bijna alle deelnemers aan het seminar werken in hun land vrijwillig en vaak met weinig financiële middelen, tegen heersende stromen in omdat ze een ander geluid willen laten horen. De Grieken betalen iedere Human Library die ze organiseren uit eigen portemonnee. Ik ben heel blij dat ik deze mensen heb ontmoet. Ze lieten me zien dat juist in moeilijke tijden er altijd mensen opstaan en dat we bij VluchtelingenWerk prachtig werk doen. Daarnaast was Vilnius een mooie stad. Een prachtige binnenstad met kerken, monumentale gebouwen, steegjes, leuke restaurants, winkels en veel koffietentjes waarbij ook een kleine bibliotheek is en je een boek kunt zitten lezen. Kortom, het was een hele mooie week.

Hannie van Esch Projectontwikkelaar 7.



Op straat gezet Op 17 februari 2014 werd op het hoofdkantoor van VluchtelingenWerk Noord Nederland (VWNN) het beeld van Jan Hulsebos, genaamd “Op straat gezet”, officieel aan de organisatie overgedragen (zie foto rechts). In aanwezigheid van de broer van de kunstenaar en enkele vertegenwoordigers van VWNN en vrijwilligers van VW Westerveld (Drenthe) vond de korte feestelijke gebeurtenis plaats. Een zeer aansprekend beeld vervaardigd uit zeer eenvoudig materiaal. De vorm en wat die moest gaan verbeelden werden in een blik gezien door kunstenaar Jan Hulsebos. Hulsebos (28 september 1950 – 7 juni 2013) was houtkunstenaar in Zuidwest Drenthe.

Jan Hulsebos’ kunstwerk “Op straat gezet”

Jan heeft in zijn leven vele verschillende dingen gedaan, maar hout was en constante. Dat begon met Fries snijwerk op sleutelplankjes, dienbladen, klompen en wat dies meer zij. Op een gegeven moment vond Jan dat hij zich in deze richting niet verder kon ontwikkelen. Daarna begon hij te experimenteren met andere manier van houtbewerking. In 2008 participeerde hij in een project “Feest van de Geest”. Bij dit project werd er van uitgegaan dat Pinksteren, kunst en kerk elkaar positief zouden kunnen beïnvloeden. Pinksteren, het feest dat stilstaat bij het moment waarop mensen van over alle bekende landsgrenzen elkaar op wonderbaarlijke manier gingen verstaan en begrijpen, is de tegenpool van de torenbouw van Babel. Toen werden mensen door misverstand en onbegrip verstrooid en uit elkaar gedreven. Spraakverwarring alom. Pinksteren vuurt mensen aan de grenzen af te breken. Jan Hulsebos zag in een onverzaagd stuk boomstam, mensen die uit onbegrip en onvermogen tot een uitgestoken hand, op straat werden gezet. In een kerk in Meppel waar hij participeerde in genoemd project stond het beeld “Op straat gezet”. De inspiratie voor dit beeld was zijn afkeer van onrecht.

Dat de staat zijn handen van mensen kon aftrekken, en net doen alsof ze niet bestaan was voor Jan niet te verkroppen. “Op straat gezet” was Jans protest hiertegen, en zijn verbeelding van deze “onzichtbare” mensen. Het maakte grote indruk. Toen hem dat werd verteld bedacht hij dat een locatie van VluchtelingenWerk wellicht een mooie bestemming zou zijn. Een niet te overwinnen ziekte weerhield dat hij dit plan zelf ten uitvoer bracht. Na zijn overlijden zocht zijn broer Arjan contact met een werkgroeplid van VluchtelingenWerk Westerveld om het idee, volgens wens van Jan alsnog te realiseren. Ieder die de hal van het hoofdkantoor in Groningen binnenkomt heeft direct zicht op en contact met het indrukwekkende beeld en de boodschap die het in zich draagt.

Jan Muys Vrijwilliger VWNN, Dwingeloo 8.



Bericht van de Vrijwilligersraad / oproep Gezamenlijkheid en samenwerking binnen de organisatie. Bij een teambezoek kwam wisseling van werkplek aan de orde. Vrijwilligers ter plaatse maakten zich zorgen over de onderbezetting van hun team en de mogelijkheid dat mensen zouden afhaken vanwege de hoge werkdruk. Voorgesteld werd om vrijwilligers van andere teams in te zetten. Deze uitwisseling bleek moeilijk te realiseren door o.a. onbekendheid met de werkzaamheden op deze locatie. Ik moest onmiddellijk denken aan het onderzoeksrapport van Motivaction International B.V. uit Amsterdam dat in opdracht van Vluchtelingwerk Nederland advies heeft uitgebracht m.b.t. het werven van vrijwilligers en aan Vluchtelingenwerk te binden. Het rapport is uitgebracht d.d. 8-1-2013. In het rapport wordt ook ingegaan op de aspecten van het behoud van vrijwilligers. Onder meer wordt het rouleren tussen verschillende functies en activiteiten aanbevolen, zodat de vrijwilliger een all-round ervaring opdoet.

Colofon redactie: Marianne Tiel 058 - 213 13 23, [email protected]

Hij werkt daarmee aan zijn eigen ontwikkeling maar is ook breed inzetbaar, hetgeen van belang kan zijn bij calamiteiten. Dat was ook de essentie van de bespreking in het teamoverleg. Wisselen van werkplek of veranderen van functie kan ook leiden tot het vergroten van de gezamenlijkheid en samenwerking binnen de organisatie en geldt voor een ieder. Uiteraard dienen dit soort zaken op vrijwillige basis plaats te vinden, doch moet op een locatie waar meerdere teams werken realiseerbaar zijn. Oproep Door de veranderingen in de organisatie, werkzaamheden die overgaan naar andere organisaties, en het feit dat het vrijwilligerswerk niet meer te combineren is met een vaste baan, zal in de loop van het jaar een groot aantal leden de VR verlaten. Hiermee komt het aantal VR-leden onder het minimum aantal van 6 leden, hetgeen betekent dat er geen Vrijwilligersraad meer zal zijn.

De Vrijwilligersraad vergadert 4 keer per jaar. Specifieke eisen worden niet gesteld. Het is wel raadzaam om enigszins ingewijd te zijn in de werkzaamheden van vrijwilligers en de organisatiestructuur van VWNN. Verder streven we een evenwichtige vertegenwoordiging van de afdelingen Asiel, Integratie en Projecten na. Om u meer inzicht te geven in het werk van de Vrijwilligersraad verwijs ik u naar de Vrijwilligersmap op het Bossnetwerk. Ook kunt u persoonlijk contact opnemen met één van de VR-leden.

Joop Thijen Voorzitter a.i. Vrijwilligersraad 0597-423282 [email protected]

Ik doe dan ook een beroep op vrijwilligers om toe te treden tot de Vrijwilligersraad. De Vrijwilligersraad behartigt de gemeenschappelijke belangen van de organisatie in het algemeen, en die van de vrijwilligers in het bijzonder.

vormgeving: Terp 10 Communicatie

9.


Reuzen & spoken komen tot leven in de klas

Recommend Documents