RENATE % MüLLER. ti*rt den Kerstboom op Foto Uta

m^^^^^^TW^^f^^^m

WO. 31/ 23 Decemöir 19 3 3

HOT-JAZZ-POËZIE

M t)

I I l 1' i il | ..

I' I

.

^

1' I I J l i I '

j_^

\T

_1

P j. | I | , I é^±^ ï

4,

~.*m,*

i**wt

fi

ti*rt den Kerstboom op Foto Uta

M I I' I |i i Pn

arViril.sto sav »flEn '♦t schril-ste sax - oMaar van een vuil - nis-

Hoc hot- ter of de klan-ken zijn. Hoe Nu speel ik , in een écht or - kest Voor Om - dat het daar juist èèr- dig klinkt. Geen

£ ÉÉIÉ ?

^^

fi_

3

=*

ï

ï

3E

^f

^

^

11

1

ë r ' ' i'' v

1

ik ben een reu - ze voor-stan-der Van al - les wat maat jazzt. Maardaarde jazz toen niet be-stond. Heb ik me. met een vriend. Maar hoe het zij. ik zei't U reeds.'kBen sta-pel op de jazz.

phoon-ge-huil Bc - valt me op-per - best! em - mer en Twee pot - dek - sels be - diend ! nauw niet kijkt Bij 'n b in plaats van bes!

^

RENATE %MüLLER

Tekst en muziek van Guus Betlem Jr.

Een moderne, niét kwaad bedoelde, zotternijl

''i' ui' hiii ' ' r ''i ' i 'M r

r^.. i i_ _t_ -l. i —«1 \7-,« «^.M^ve _ af ^ san alc Ifinfl ' ik... het vind.i Dien aan-leg heb ik trou-wens al Van jongs - af - aan. als kind! 'n ka-rig. daag'lijksch brood. Maar heusch als ik het goed be - kijk. 't Ver - schil is niet zoo groot 1 kruis of mol te zien. En ook. om - dat men er nooit hoeft Te stem-men bo-ven-dien!

y pmm m ^m m ï^

1

j-.^J

3E

Nóg sterker, 'k ben zóó enthousiast. Dat zelfs in een gedicht Heb 'k met m'o woorden hot-gejazzt. Al hotsend, ze ontwricht! Dus zie hieronder de practijk Van déze theorie. Het nieuwste op 't gebied van jazz. De hot-jazz-poëzie!

Wß F mm tj

r » r

^

p

D'r was ereis een jüf-frouw, die Zich suf bepeinsde, wie De allereerste man geweest Was van haar zus Anniè! Toen ging ze naar de burgerlijken stand, en kijk. alras Bleek dat deez' man dezelfde als Hèar laatsten bruigom was!

Toen gaf ze hem de bón(s) en kondigde haar huw lijk aan met mij, omdat zooals ze zei. Ze vond mijn lied zoo wonderlijk en litterair daarbij. Maar drè verveelde ik Haar dik en trouwde zij een schrijver, dwèzer nog dan ikü

Dit is belangstelling voor geluidsopname van Stem en Instrument I Sublieme wedergave op 25 cM. dubbelzijdige onbreekbare Gramophone platen met 6 minuten speelduur è f 3.50 en f5.-, meerdere afdrukken (1.- minder. Dag en uur vooraf te bespreken bij:

Willem Sprenger's Opname Studio Passage 46 - Den Haag - Tel. 113778 Red. en Adm. Oalgewater 22, Leiden. Tel. 700. Postrekening 41
Verschont weKeigKs — Pr«« per Kwartaal f. l.M. _t

É.

—^^RB

frnW''--

——— Dr. H NANNINC'l

GBOOTE VERWACHTINGEN

Zetpillen tegen Aambeien wctlen pijmlillend en gcnnen i* korttu tijd de ontstoken •lijmvlieieo.

die op Kerstavond in vervulling gaan, maar heel anders dan de Betrokkenen zich hadden voor]

EEN COMPLEET VERHAAL

mailt hel inbrengen zeef gemakkelijk. Verkrijgb. bij alle Apoth. en Ucog.

swKpiï f

i f 1.50 ptr doo»]c van 12 itukt

tast *" o^e'

oil

bWo ,neO

.de:U> '^ e «•» e"1 .bo- o-'

O'«, te" »"^'i*»""

eie».

MA

*':**<"**

1*'-"

ïm Per'

eo

fop»'

m£mm0sm ^rÄ-

. OVERTOLLIG HAAR

,***^**: •e" he ie"

0

Vr»cV«tere« ^cee'

verwijderd door ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenlg afdoend tyiteem. Adviteer uw arts. Behandeling abtoluut pijnloos. Laat gaan lidtaakans na. Gratix advlet. j Inatlt. v. eieclr. ontharing E. Nootaboom. Coudscha Singel 83a - Rotterdam

„Heb Je mij lief?" „Onbeschrijfelijk I" „En wanneer je alleen bent?" „Dan nog veel meer!"

eeo

,r>««"V

a.^» ' ^>^ .«

eil

»*•'*.•,".

fee*»"«

v..^!^:'^;ö--t,.

»eo- oe«"

,.*»*'

; e« ♦one0Vert •" "^O-^.-^" f»*e1S «e» 1** *' ,,P*

DR.E.RICHTER's THEE .ßk&opp&eig. tioudé Uó&mli'**( ,

I»1LLL*«ä'

Verkrijgbaar bij apolhalcart an dreglita« of door hat depot Dr. E. Richter'. Thea Haarangracht 149, AmMardam (C)

VRMGTCRATIS AOIUTER Etl MMHUBE

„Och, wat zou ik dan eens graag bij je zijn, als je alleen bent!"

Prijl par pak Holl. varp.

F 1.50

GAM GS NÄAR PARIJS? Steunt ons met een .bezoek, en ge zult geen spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat ge vaak „BU LEO rAUST"'terugkomt. 99

BIJ LEO FAUST"

36, RUE PIQALLE, PARIJS (IXe) Onze leus?.... BETER dan de concurrent, en VOOR MINDER GELD. Onze bestaansreden?.... Hollandsch eten en drinken hebt ge in Parijs meer noodijf dan bii U thuis. En ziehier het geheim van ons succes: Een Hollandsche bediening en Hollandsche properheid, Hollandsche voorkomendheid en een Hollandsche sfeer, — Hollandsche kwaliteit en kwantiteit. De nieuwste Hollandsche lektuur lijft bij ons op de leestafel; wij geven Uraad en voorlichting op eik gebied; wij bespreken kosteloos plaatsen in schouwburgen en concertzalen, dezelfde die ge in uw hotel 20 frs. per bujet duurder betaalt. Door onze kennis van ÏParijs, door onze relaties en het uitgebreide personeel, waarover wij beschikken, besparen wij u tijd en leergeld, maken uw genot hooger en intenser. Wilt ge PARIJS-BIJ-NACHT zien ? Gaat mee met onren Zaterdagschen „OMMEGANCK". Van half tien tot half drie 's nachts bezoekt ge met ons de gezelligste eh interessantste inrichtingen van nachtelijk Parijs, adressen welke ge nooit alleen gevonden zoudt hebben en waar ge trouwens rfiet alleen in hadt gedurfd: cabarets, apachen-bals, kelders, artistenkroegen en de sjiekste en vroolijkste nacht-restaurants van Montmartre op het uur van den cotillon, — 2Ï0 francs per persoon, alles inbegrepen. ENKELE REFERENTIES' UIT ONS „LIVRE D'OR": Nog heel dikwijls hoop ik in dit smaakvol restaurant, waar we zoo heeriyk gedineerd hebben, terug te komen. RIKA HOPPER ....een echt-Hollandsch „kleintje koffie" (nergens anders in ParUs te krUgen).... HENRI BOREL Heeriyke stemming en perfecte keuken. ANTON VAN WELIE Het restaurant Faust is minstens even goed en gezellig als "Auerbachs Keiler". PETER VAN ANROOY In Parys een biefstuk zonder vet, was voor mltn maag een reuze-pret. LOUIS BOUWMEESTER En honderden andere..'..

DOOR

Mortimer. „U kunt het gelooven of i. niet. En vorige week—" Cicely kon zich een leelijke gewoonte „Sakkerloot, Mortimer! viel Edward maar niet afwennen. Steeds wanneer Flack, die met Joan bij het vuur had Mortimer Seddan en Edward ï lack zitten fluisteren, maar zich nu gedronin de kamer waren, fronste zij haar wenkgen voelde, aan de conversatie deel te nemen, hem in de rede: „Je moet een brauwen. Dat deed zij zelfs wanneer, zooals dezen avond, Barney, van Wien ander in je geluk laten deelen. „Geluk!" Mortimer was verontwaarze veel hield, aanwezig was. Maar digd. „Maar m'n beste jongen —" Cicely's moeder wilde mets op Mor„Het is kennis en zakeninzicht, mettimer en Edward aangemerkt hebben, waar?" riep mevrouw Moriarty uit. „U want ze zei altijd: „Onzin, ze zijner moet precies zoo zijn als mijn oom. goed aan toe." Dat kwam, omdat MeEven geniaal, eenvoudig zijn evenbeeld 1 vrouw Moriarty de hoop koesterde, dat Ik heb u toch wel eens van hem verMortimer en Edward met haar twee oudste dochters Maud en Joan zouden teld?" . XT. „ „Wat, die rijke — uit Nieuw-Zeetrouwen. Over Barney sprak Mevrouw Moriarty nooit. Hij was te arm om zelfs maar voor Cicely in aanmerking te komen. u*:«.^. Op dezen killen, regenachtigen Decemberavond zaten zij allen in den salon. Mevrouw Moriarty, een groote, blozende vrouw, met teekenen van verganen luister; Maud, blond, eveneens Iroot, met. lichtblauwe oogen en een lichtblauw japonnetje aan; Joan, donker en glimlachend; Cicely zelf, een grappig persoontje met korte krullen, uitermlte schuchter; Edward Flack, tamelijk schraal en donker, met lang glad haar, dat strak achterover gekamd was en eenigszins loensche oogen; Barney, een forsche, breedgeschouderde vlasharige jongen, even schuchter als Cicely, en Mortimer, die bij het venster zat, met een gezicht, waarop de verwaandheid drie vingers dik lag. Mortimer was erg bleek en droeg een groote snor, als een opgerolde krul, 0P..zn lip. Af en toe schraapte hl] op luiden toon z'n keel, en keek uit de hoeken van zijn oogen naar Maud. „Ja" teemde hij. „Ik zou sommige van die leeghoofdige nietsnutten, die iedereen uit de hoogte behandelen, wel eens willen zien, als ze mijn werk zouden moeten doen." . , ., „Zegt u dat wel," viel Mevrouw Moriarty hem vol vuur bij. „Je fteot miserabele schepsels onder die menschen, die geen zorg ter wereld hebben en als je dan " „„JJ^ Abrupt zweeg zij, en alle levendigheid trok weg uit haar gezicht. Ucely vermoedde dat haar moeder zeit wel heel veel zorgen Ifcd. Mevrouw Moriarty was eigenares van een kleine, met erg rendabele modezaak, en daar zy geen zakenvrouw was, werd er veel van haar zenuwen gevergd. Mortimer ging zelfingenomen voort. De prijzen in de gaten houden en onmiddellijk beslissingen weten te nemen. Meteen toeslaan, ^grijpt ur Vandaag nog verdiende ik schoon honderd pond in rubber. Morgen zou het al te laat geweest zijn." Hy geachte triomfantelijk en streek met zijn hand door z'n snor en keek. daarop naar Maud om te zien of zij wel besefte, welk een genie hij was. „Een onnoozel honderdje," herhaalde

D'ALVAREZ land?" Mortimer liet goedkeurend de oogen rusten op mevrouw Moriarty. „Simon Dacre, geloof ik." „Ja! — Oom Siml — Hij. -. ■ De meisjes straalden bij het hooren van dien naam, die 'langzamerhand legendarisch voor hen was geworden. Ofschoon het reeds jaren geleden was, dat ze voor het laatst van hem gehoord hadden, koesterden ze toch altijd nog een stille hoop, dat hij op zekeren dag uit de lucht zou komen vallen en hen allen plotseling rijk maken. Ik veronderstel, dat hij een macht geld heeft," opperde Edward peinzend. „O ja!" bevestigde mevrouw Moriarty met klem.

LILIAH HARVEV

had, ontdekte het jonge meisje op de wel eens van mij hooren spreken. Ik „Hoeveel?" vroeg Mortimer. „Vijftig, stoep een kleine, ineengedoken gestalte ben..." zestig, honderdduizend pond?" — de gestalte van het vreemdste, zonMevrouw Moriarty haalde de schouZijn woorden werden onderbroken derlingste mannetje, dat ze ooit gezien ders op. Het was alsof ze met deze door het plotselinge driftige openhad. Hij stond half verscholen in de sfinxachtige houding op millioenen zinzwaaien van de huiskamerdeur, wat duisternis, met z'n handen diep in de speelde. zoowel Cicely als den bezoeker deed zakken van een lange overjas, die hem „Een mooi vooruitzicht!" glimlachte opschrikken. De lijvige figuur van mebijna tot op z'n voeten hing. Hij had Edward. Hij boog glunderend, als om vrouw Moriarty verscheen in de ver4e schouders hoog opgetrokken en sprak lichte opening en haar stem, tamelijk de familie Moriarty met haar toekomst met haast fluisterende stem. Op het geluk te wenschen. En daarop: „Wat luid, snerpte door de ruimte. hoofd van dit kabouterachtige kereltje ik zeggen wil, Mortimer. Hoe denk je „Wat is dat ? Wie is er ?" riep ze uit. stond een afschuwelijke bolhoed en van er over, als we Maud en Joan eens „Is dät Lota?" informeerde hij vrienonder den natten rand er van, blonken vroegen voor het Kerstbal in Covent delijk. „Ken je me niet, Lota?" een paar bijzonder heldere oogen. Het Garden ?" Mevrouw Moriarty keek het manwaren precies muizenoogen. Toen ze netje strak aan en monsterde zijn armHij haalde zijn wenkbrauwen op. wat beter aan het halfdonker gewend zaligen hoed en armzalige jas, die tot „Uitstekend!" stemde Mortimer toe. was, kon Cicely zien, dat het gezicht zijn kin toe was vastgeknoopt. „Willen jullie?" Weer trok Edward van het mannetje gladgeschoren was, zijn wenkbrauwen op, maar ditmaal was „Neen, ik ken u niet!" verklaard«; ze. en dat een kleine neus — als per ongehet voor Joan bestemd. Hij keek haar „Ik ben oom Sim," deelde het kereltje luk daar neergezet — in het midden er teeder aan. mede, flauw glimlachend. „Mag" ik binvan stond. Onder dien neus strekte zich Beide meisjes deden moeite, hun nen komen ?" een breeden mond tot een merkwaardig vreugde over deze uitnoodiging te verCicely hoorde haar moeder hijgen en golvenden glimlach, die haar onbewust zag een donkere blos op haar wangen bergen. terug deed lachen. „Vreemd, dat u nooit iets van hem verschijnen... „Doe de deur dicht. Cicely!" hoort," vatte Mortimer den draad van Een oogenblik later, hoe wist ze niet, schreeuwde mevrouw Moriarty van uit het gesprek weer op, op oom Sim zaten ze allen onder het heldere licht den salon. „Doe dadelijk de deur dicht. doelend. in de huiskamer en oom Sim glunderde Het tocht verschrikkelijk." „O ja!" Mevrouw Moriarty werd vertoen hij al die ontstelde gezichten zag. Maar Cicely sloot de deur niet. Zij trouwelijk. „Hij was altijd een beetje „Dit is Maud. Dat weet ik nogl" bleef kijken naar die muisachtige oogen knorde hij vergenoegd. zonderling, weet u. Ik heb hem in jaren en naar het oude, gerimpelde gelaat. en jaren niet meer gezien en aan brieven „En dat is Joan. Maar wie —" Hij „Woont hier mevrouw Moriarty?" schrijven heeft hij zich nooit erg bekeek oplettend naar Mortimer. vroeg het mannetje met een prettig zondigd. Maar wij weten, dat hij een „Hm!" vervolgde hij, alsof hij hardknorrende stem. heeleboel geld verdiend heeft, — de op dacht. „Een héél vreemde meneer, „Ja—a," aarzelde Cicely. „Maar ik cadeaux die hij ons stuurde —" Haar dunkt me! "En die hier? — dit tot ben bang ..." stem stierf weg. Edward — Hm!" a „Cicely! Hoor je mei" klonk de >"J — ja-'" antwoordde Mortimer Tegen Barney zei hij heelemaal niets, gebiedende stem van binnen. instemmend. maar hij schrok toen deze hem een „Kan ik haar een oogenblikje „En wij zijn eenige familieleden, voor hand gaf. Daar stond hij in z'n lange spreken?" vroeg de onbekende. zoover ik weet," voegde mevrouw overjas, die nog steeds tot z'n kin En toen, zonder antwoord af te wachMoriarty er nog. bij. dichtgeknoopt was; — een zonderling, ten, trad hij binnen en sloot de deur „Ik zal u eens iets vertellen," merkte haveloos, oud kereltje! achter zich. „Ik kan wel hooren dat ze Mortimer met zijn zelfvoldaan lachje op, „Geef nu je oom maar een kus!" er is, zie je," voegde hij Cicely met een den kring rondkijkend. „Toevallig heb besloot hij, zich allereerst tot Maud knipoogje toe. „Misschien heeft u haar ik een goeden vriend — feitelijk een wendend. soort agent van me — in Australië. Hij Mer zeer gemengde gevoelens lieten houdt een oogje op alles wat er gaande de meisjes zich kussen. ^NZE WEKËLIJKSCHE is en waaraan misschien wat voor mij „Ja!" zei oom Sim, alsof hij niet te verdienen is, en in ruil daarvoor kan merkte hoe ze allemaal overstuur waren. PRIJSVRAAG ik soms tamelijk nuttig voor hem zijn. „Het was een heel karwei jullie te vinTwee menschen kunnen elkaar altijd Vraag tweehonderd vijf en vijftig. den." Hij richtte den blik op mevrouw wel een handje helpen. Welnu, om Moriarty. „Maar ik voelde, dat ik er Wie maakte de eerste non-stopvlucht over vanavond in zou slagen. Als een arme kort te gaan, ongeveer een maand geden Atlantischen Oceaan? leden schreef ik hem — op eigen initiaoude man ..." tief — om een onderzoek in te stellen „Arm!" Er klonk een kreet. Cicely Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en naar mijnheer Dacre — uw oom, memeende, dat die van haar moeder afvijf troostprijzen beschikbaar om te verdeevrouw Moriarty! Ik bedoel — ik dacht, komstig was. len onder degenen, die ons vóór 6 Janu— juist om het groote belang er van ..." „Ongelukkigerwijze wel." Hij boog ari (Indische abonné's vóór 6 Maart) goede „O!" riepen allen; mevrouw Moriarty een weinig. „Maar ik wist, dat ik hier antwoorden op deze vraag zenden. Adresverheugd, de meisjes protcstecrend. een hartelijk welkom en een tehuis zou seeren aan: Redactie „Het Weekblad", Gal„Er zullen nog wel een paar weken vinden, — een stoel, wat eten, — misgewater 22, Leiden. Op briefkaart of couoverheen gaan, voor ik antwoord krijg," schien een bed..." vert a.u.b. duidelijk vermelden: Vraag 255. vervolgde Mortimer, „maar als ik be„Het spijt me verschrikkelijk —" bericht ontvang —" gon mevrouw Moriarty. Allen waren — uit verschillende mo„We zullen er later wel over praten," tieven — eenigszins opgewonden; toen legde oom Sim haar 't zwijgen op. „Een werd er plotseling hevig aan de voorbed vooi vannacht wil ik niet vragen deur gebeld. „Tingeling," klonk het. Vraag tweehonderd een en vijftig. — onderdak heb ik voorloopig. Wel„Tingelingeling!" iswaar een armzalig plaatsje, maar als Jupiterlampen zijn lampen van buiten„Hemeltje!" riep Cicely, met bongewoon groote lichtsterkte, die gebruikt je geen geld hebt, kun je geen hooge zend hart. „Wie kan dat zijn?" eischen stellen." Werden bij atelier-opnamen van films. „Ga maar eens even kijken. Cicely," Cicely zag slechts het wit van Mortibeval mevrouw Moriarty norsch. Met de juiste beantwoording van deze mers oogen. . »Zeg —" zij brak haar zin af. Cicely, vraag verwierf de heer W. H. B. Briedé te „Ga zitten, oom Sim!" riep Joan die de kamer uitsnelde, wist, wat haar Noordwijk aan Zee den hoofdprijs. impulsief. „Doe uw jas uit!" moeder wilde zeggen: De troostprijzen vielen ten deel aan me„Heel vriendelijk! Maar. ik geef er „Zeg, dat we niet thuis zijn." juffrouw C. van der Schalie, Den Haag; de voorkeur aan hem aan te houden. den beer G. C. J. Wooning, Den Haag; Zoo droogt zij beter!" mejuffrouw P. v. Maaren, Nijmegen; meEerst leek het alsof er niemand voor „Maar u zult kou vatten!" Het was juffrouw A. de Wilde, Den Haag; den heer nog Joan, die sprak. de deur stond, maar toen ze den feilen M. Beekmans, Amsterdam. kouden wind van de straat opgevangen „Neen, neen! Deze goeie ouwe jas — 4 —

I

w*

r—

^^^W^JPJ^^

n

m

' y W^%*m ,.;>...

■*.:i

^r'

f^&m ■*#*

■ '*20*-

"

Ü^' ■ .^^WJ

*♦

-■

--V

>m

4 ^

^S-*- •**&

' tzsftm*?^'SB*

«

'& , I «»f <. *«***-• msÊ

.1

■

.

_.

deken gediend. Het zal me geeu kwaad doen. Ik heb een gezellig samenzijn verstoord," zei hij, de kamer rondkijkend. „Bijna een feestje! Nou, ik ben blij jullie allen zoo gelukkig te zien. Ik zal hier hartelijkheid ondervinden, dat weet ik; vriendelijkheid en sympathie. En hulp\" Hij keek vlug naar Mortimer en Edward, die opstonden. „Want ik moet jullie toevertrouwen, dat m'n zakken even leeg zijn als m'n maag." „Wilt u wat eten„ oom Sim?" riep Cicely uit. „Hoe onattent van mijl" „Goed meisje!" mompelde hij, haar op de hand kloppend. „Ik ben zóó blij onder vrienden te zijn, dat het genoegen er van nog een beetje tot me moet doordringen. En u mijnheer, u ziet er uit alsof u geen gebrek heeft. Val ik u lastig ?" Hij richtte zich tot Mortimer, die huiverde. „Wie? Ik, mijnheer?" vroeg Mortimer uit de hoogte. En toen tot mevrouw Moriarty: „Het spijt me werkelijk, mevrouw, maar ik moet nu gaan. Ik begrijp, dat u blij zult zijn als u een oogenblikje gelegenheid hebt om met uw oom en familie te praten." „O, gaat u niet weg!" pleitte oom Sim. Hij stond op. „Ik jaag u weg. Dat weet ik. Maar zou ik u eerst even onder vier oogen kunnen spreken ?" „Neen, neen," weerde Mortimer af. „Ik..." . „Eén woordje maar!" drong oom Sim aan, terwijl Mortimer onzeker achteruit ging. „Edward! Ga je mee?" vroeg hij scherp. „Ik vraag me af, wie van u tweeën my zou kunnen helpen —" Oom Sim volgde hen terwijl hij sprak. „Oom Sim!" riep mevrouw Moriarty, purper van schaamte. „Ik wilde dezen beeren vragen —" sprak oom Sim met een minzaam lachje, terwijl hij weer ging zitten. „Ze zien er zoo welwillend uit. Misschien een anderen keer, een anderen keer. — Ik wensch u goeden avond. Ik zal u nog

Dan kan het even goed! Neen? Overmorgen dan? Ook niet? Nu, goeden avond dan, goeden avond...!" „Moet ik nu ook heengaan?" fluisBarney Cicely toe. „Ik heb nog niets geen zin." „Waarom zou je 't doen?" fluisterde ze terug. „Blijf nog een poosje!" De twee anderen waren reeds vertrokken en oom Sim stopte glimlachend zijn pijp, onderwijl glunder van den een naar den ander kijkend. jjk ben bang, dat ik die twee aardige jongens weggejaagd heb," mompelde hij peinzend. „Ze zijn heelemaal niet aardig," fluisterde Cicely hem in 't oor. Zij ving een van oom Sims heldere blikken op. Toen kreeg ze van haar moeder een sein, dat aan duidelijkheid niets te wenschen overliet. Het was een wenk om met haar zusters de kamer te verlaten en Barney af te schepen. Dus — „Misschien," wendde ze zich zacht tot Barney. „Misschien zou je beter gedaan hebben —-" „Nu moet ik toch gaan!" stamelde Barney dadelijk hardop. „Ik zou zeggen —" „Moet u gaan ?" vroeg mevrouw Moriarty liefjes. Barney boog zich over naar oóm Sim, — een forsche, jeugdige figuur naast die verschrompelde gestalte. Wat hij zei kon Cicely niet hoeren, maar wel, dat hij eindigde met een onhandig: „Ik meen het!" Ze zag oom Sim opkijken en hoorde hem zeggen: „Buitengewoon vriendelijk! Buitengewoon vriendelijk! Wilt u dan op mij wachten? Aan dezen kant van den weg ?" Dat was alles. Cicely het Barney uit en voegde zich bij haar zusters in de eetkamer. Na een minuut of tien werden ze in den salon teruggeroepen om oom Sim goedenavond te wenschen. Het kwam Cicely voor, dat hij er tamelijk ernstig

EEN NIEUWE JEUNE PREMIER VAN HET WITTE DOEK. — Max Baer en Myma Loy, met wie hij samen in een weldra uit te brengen film van de Metro-Goldwyn-Mayer de hoofdrollen vervult.

BEZOEKT HET

uwe huid 'Schrak lippen

EF ÄSTÄTE »EN HAAG

Jl

uitzag, alsof hetgeen hij van haar moeder gehoord had, hem mishaagde; terwijl mevrouw Moriarty, nog hoogrood, tranen in haar oogen had. Ze stonden op eenigen afstand van elkaar, oom Sun met zijn kraag stijf dicht om zijn nek, terwijl het licht op z'n donzige haren speelde. Hij kuste achtereenvolgens Maud, Joan en Cicely, liet weer een soort geknor hooren en ging toen — grappig met z'n oogen knippend — naar de voordeur, opende deze zelf, trok z'n schouders op, en liep vlug de stoep af om nogmaals den strijd met den guren wind aan te binden. Alleen Cicely kon zich die andere gestalte, op den hoek van de straat, wachtend op oom Sim, voorstellen — een jonge en sterke figuur, die vreemd zou afsteken bij die van den ouden man, die zich nu door het hek voortspoedde. Half droomend, met zacht-glanzende oogen, volgde Cicely de anderen weer naar den verwarmden salon en luisterde half afwezig naar hetgeen volgde. „Maar moeder!" barstte de impulsieve Joan uit. „Waarom heeft u ons met gewaarschuwd? U hebt ons altijd wijs gemaakt, dat oom Sim rijk was— idioot rijk! Wat hebt u nu te zeggen?" „Hou je mond Joan!" vermaande mevrouw Moriarty scherp, „Ik schaam me over je!" Joan haalde met een grimas haar schouders op. „'t Was maar een vraag!" mompelde zij. „En moeder," bracht Maud in het midden; „hoe moetei) we daar nu mee aan ?" Mevrouw Moriarty veroonaakte een consternatie onder haar dochters. „Probeer hem hier weg te houden! Voordat hij alles bederft." De tranen kwamen haar in de oogen. Opgewonden en ongelukkig stond ze voor hen. Met gebroken stem ging ze voort: „Wij kunnen mets doen! We zijn hulpeloos! Toen je vader gestorven was, schreef ik aan oom Sim in Nieuvv-ZeelanH, en vertelde hem, dat we geen cent bezaten. Ik vroeg hem mij wat geld te sturen, om een zaak te beginnen —" „Mooie zaak!" spotte Joan. „'t Is allemaal op. Hij stuurde twee duizend pond. Ik heb hem nooit een stuiver terug betaald. Het ging niet!" Ze waren versteld. „Moeder!" riep Maud. „We zijn het hem dus nog schuldig. Dat mannetje, dat vanavond hier was. De zaak! De zaak is van hem!" „We zijn aan hem overgeleverd!" steunde mevrouw Moriarty. „Hij zal de rest van zijn leven op ons teren." „Lieve deugd I" riep Joan. „Wat een vooruitzicht I" Ze keken elkaar somber aan. Want

30° 60d

PUROL

Bij Apo+h.en Drogis+en

dit was erger dan zij hadden vermoed. Het beteekende feitelijk hun ondergang. II. Den geheelen volgenden morgen dacht Cicely onder haar huiselijke bezigheden aan hetgeen zich den vorigen avond had afgespeeld. Zij was terneergeslagen en ellendig; over oom Sim en over wat de toekomst brengen zou. Haar hart was haar in de schoenen gezonken. Zij begon te beseffen, hoe zij onbewust op een wonder gehoopt hadden, dat hen van den harden, dagelijkschen arbeid zou verlossen. Ach, die droom was voorbij! Maar het was nutteloos te zuchten. Arme moeder! Arme Barney 1 En arme oom Sim! Nu moesten zij voor hèm zorgen. Nu zou hij dag aan dag bij hen komen, terwijl hij ouder en ouder, haveloozer en haveloozer werd, omdat ook zij, op hun beurt, er steeds armer en hopeloozer voor zouden komen te staan. Cicely liet het hoofd hangen. Maar al gauw hief ze het weer op. Tenslotte had oom Sim zoowel Edward als Mortimer het huis uit gejaagd. De gedachte aan die episode deed haar in den lach schieten. Bravo oom Sim, voor deze heldendaad! En toen, als een antwoord op haar gedachte, werd er aan de voordeur gebeld. . v Het was oom Sim! Onderwijl zij haar schort afdeed, spoedde Cicely zich naar de deur om open te doen en trof daar oom Sim in elkaar gedoken op de stoep aan, precies zooals ze hem den vorigen avond voor het eerst gezien had. „Goeiemorgen," 4ei oom Sim. „Ik kom hier om 'n stukje te eten." „Het spijt me reusachtig I" verklaarde Cicely onbevangen. „Maar ik verwachtte u niet! Er is niemand thuis, ziet u, moeder, Maud en Joan komen niet thuis eten." „Och, och!" zuchtte oom Sim. „En moet ik dan aannemen, dat je je niet de moeite geeft om zelf te eten?" „Och, ik ben 's morgens zoo druk aan het werk, dat ik het wel eens vergeet," bekende Cicely. „Maar je kunt toch wel wat brood en kaas voor me vinden?" Oom Sim zag er meelijwekkend uit. „Ik heb zoo'n honger I" Cicely schrok bij de gedachte, dat hij honger kon hebben. „Natuurlijk!" riep ze. „Natuurlijkheb ik dat!" Ze sloot de deur en ging hem voor, naar haar smettelooze keukentje. „Gaat u daar maar even zitten, oom Sim. Ik ben er zóó mee klaar." Binnen vijf minuten zaten ze saampjes brood met kaas te eten — van witte bordjes op een blauw-wit geruit tafellaken. „Een feestmaal!" verklaarde oom Sim, z'n levendige oogjes naar het meisje opslaand.

JOIN IE de aanvallige Fox-ster, zooals zij optreedt in een nieuwe rol. zusjes van je. Maar die jonge Barney, Zwijgend zaten ze een poosje te — die is anders! Daar zit fut in, niet eten. Dan: — waar ? Van hem wil ik meer weten!" „Toen u gisteravond uw jas niet En zoo aangemoedigd vertelde Cicely wilde uit doen, dacht ik, dat het was, hem alles over Barney; hoe hard hij omdat u geen boord om had," verwerkte en hoe hij z'n moeder — die trouwde Cicely hem toe. „Maar u hebt weduwe was — moest onderhouden en een keurige boord om!" hoe vriendelijk en goed en schrander „En hij is schoon ook!" verzekerde hij was. Vervolgens beschreef ze ook oom Sim trotsch. „Ik heb er gelukkig Jack Crale, die, naar ze dacht, van nog verscheidene." Maud hield en vertelde hoe ze hoopte, „Ik had zoo met u te doen," _ zei dat Maud met Jack trouwen zou, inCicely. „In dien regen en die kou!" plaats van' Mortimer en hoe ze even„Ik heb me tamelijk eenzaam gevoeld, eens hoopte, dat Joan en Tom Winter, sinds ik in Engeland ben," verklaarde Barney's vriend, een aardige jongen oom Sim. „En het leek me heel prettig met een hart van goud, een paar eens kennis te kunnen maken met mijn zouden worden. En tenslotte zuchtte achternichtjes — speciaal met de zij, heel onverwacht: „Ik wou dat ik jongste. Ik zou graag een poosje babberijk was! Of liever, dat we het allemaal len. Toe, vertel me eens, alles over waren." jezelf en over Joan en _ Maud. Die „Toch is het beter, arm, te zijn, twee jongelui gisteravond." meende oom Sim. „Oh!" Cicely's stem klonk verschrikt. Cicely keek hem aan, alsof ze dat „U bedoelt Barney toch niet?" niet goed begrijpen kon. Dan, na een „Nee, nee, die anderen!" Het leek oogenblik nadenken, flapte ze er uit: Cicely, dat hij stilletjes in zichzelf zat „Oom Sim, moeder vertelde ons te lachen. „Fijne kerels, die twee! Maar gisteravond, dat wij u een boel geld ik heb ze nog wel erger gezien. Nou, [Veruolè op pa&na 10} nou! Niets waard voor die aardige w 7 _

-.dÉfej» • ''S.

en Cine-Allianz-fUm der L Personen: Irene Liane Andre , . . Willi Peter Knoll Paul 1 Paul . Hubert von Mey Otto Kurt von R Henriette Margot Ko De Notaris Max Gül: Felix .:. Theo L De klant Jacob T

W-

V

sf

rene, gravin von Wittenbrugg, \ allerbekoorlijkst jong meisje den aanvang der film drul voorbereidingen te treffen voor een vl WM bekende tuinfeesten. j Op een toonèel in het park van haJ goed, dat in de omgeving van het Boe is gelegen, zyn de repetities in volle van Mozarts herdersspel „Bastien ui tienne", dat op het feest opgevoerd : den en door gravin Irene in eigen i geregisseerd wordt De repetities in het park worden Hng gestoord door het verschijnen v : onbekenden jongeman die zich verc ^ fligd toont, dat Mozarts wereldbei eden wordt tot „kerheid als hij op xf r"*8"-" "«u^ m «n en n Zondagmorgen met e« wals. IV ^^V*™J& Zondagmorgen^ een bloem in Na deze woorden verdwunt h l0OpSgat het kasteel verlaat en Irene op ue jonge gravm is aanvankelijk w .alender 0p di«n datum vindt sUan: over wat d^ vreemdeling heeft durve nne. , maar ze moet tenslotte erkenne rig jaloersch gaat Irene hem in haar h« geluk heeft. Ze onderbreekt de reijchtenia naar Konstanz eft volgt hem In het kasteel ontdekt ze een ma m boord van het schip Marianne, brutaal weg haar schilderden aan 't b(; Irene ziet, dat haar verdenkingen onis, en ze herkent in hem den rust verst ad waren, wil ze het schip weer ver"^J1.?1 parkdoch het is reeds vertrokken. Ze is nu H« stelt zich voor als Dr. Phil, ^noodzaakt André te ontmoeten, doch Lenz, die om een betrekking komt v ze hem voor geen geld wil laten merIrene, die zich aangetrokken voelt t dat ze hem bespionneerde, zegt ze, dat charmanten jongeman, neemt hem to( inkeljuffrouw in een schoenenmagazijn en benoemt hem tot bibliothecaris sprekend op gravin Irene lijkt. André Zu laat den jongen doctor duidelijl t hevig verliefd op het meisje en van ken, dat hij haar heelemaal niet ouwe igenaar van het magazijn, die ook aan hg is, doch de jongeman vervult \ iSi weet hij het adres van den winkel nauwgezet zijn taak en toont absoluu ijggn. bijzondere belangstelling voor zijn mei m volgenden morgen ziet hij echter, Irene, die, nog nooit door een mafij ma ,;;„n meesteres «.»«-»rx denzelfden A^-^MA^ ring rma. draagt draactt zóó weinig interesse behandeld is, veri 'het verkoopstertje. Ze öiaakt hem dar Andre van ee« andere vrouw hnn( ^ het meisje ^ twceUngzU8ter is. , Ewarte schaap in de familie, dat per se ngen brood wilde verdienen, rdré vat het plan op het bekoorlijke copstertje een bezoek te gaan brengen, ene, die gemerkt heeft, dat de bibliotheverliefd is op de winkeljufftouw en wil weten van de gravin, gaat ijlings den eigenaar der schoenenzaak en igt hem haar als winkeljufftouw te. peeren. André vindt haar hier en bekent zijn' liefde. r ontdekt het bedrog echter al spoedig, ij na zijn bezoek het „verkoopstertje" ziet rvjden in den luxneusen auto van avin. Avonds heeft het tuinfeest plaats; de m mist echter haar bibliothecaris. Ze hem zoeken en vindt hem met gepakte rs klaar om te vertrekken. s André haar werkelijke verdriet hier- ziet, weet hij, dat ze niet met hem geil heeft, en neemt haar in zijn armen.

I

L

&

•i 'Ai*-

f I

,A *

■ ■

■■■■_,

■

(Vervolé van pag. 7] schuldig zijn. We wisten daar niets van — ik bedoel, Maud, Joan en ik niet. Maar we gaan allemaal hard werken om het u terug te kunnen betalen." Hij keek haar met z'n heldere muizenoogjes doordringend aan. Cicely voelde, dat hij zoowel getroffen als geamuseerd was. „Dat is schitterend!" zei hij dankbaar. „Dat vind ik mooi. Want al zei ik daarnet, dat armoede beter is dan rijkdom, toch wil ik het niet doen voorkomen alsof ik zoo rijk ben, als ik zou wenschen." „Dat zou ook geen zin gehad hebben!" Was het wederwoord. „Want iedereen kan wel zien, dat u arm bent. Maar we hebben ons voorgenomen, u lederen stuiver terug te betalen. Zoo gauw mogelijk. Ik moet u alleen bekennen, dat ik op het oogenblik nog niet weet, hoe dü gebeuren moet." Ze keek heel ernstig en zoo voelde ze zich ook, maar oom Sim was klaarblijkelijk ingenomen met haar woorden, want hij zag er nu innig tevreden uit. Na de lunch dronken ze hun koffie en praatten, praatten — tot er werkelijk niets in de wereld meer restte om over te praten!"

hadden zich na den avond van nom Sims komst, niet meer vertoond. „Moeder!" begon Joan. „Maud en ik hebben enkele dingen besproken. Met elkaar en ook met oom Sim." „O!" steunde mevrouw Moriarty; bij het hooren van dien naam van schrik haar wenkbrauwen fronsend. „Het is niet goed de oogen te sluiten voor de feiten, moeder. Oom Sim is „knal"! Hij luistert geduldig naar alles wat wij zeggen en geeft goeden raad. Hij heeft ons schitterend geholpen, niet waar Maud ?" „Zeker!" viel Maud haar zuster gretig bij. „Op allerlei manieren." „Hij weet zooveel!" riep Joan uit. Cicely straalde. „Hij heeft ons allemaal geholpen," merkte zij zacht op. Maar niemand schonk aandacht aan haar. Ze beschouwden haar nog te veel als kind, dan dat ze naar haar zouden luisteren. „En wij hebben besloten," ging Maud voort, „oom Sim gaat er al mede accoord — wij hebben besloten, dat er iets gedaan moet worden met betrekking tot de zaak." „De zaak?" Mevrouw Moriarty's toon was somber. „De zaak is niet meer te redden." „Wij denken er anders over! Dat is heelemaal niet gek, want we hebben oom Sim de plannen en teekeningen. laten zien en hij zegt — — — Maar als het u niet aanstaat om te hooren wat hij zegt, ga ik weg. Wij denken dan, dat de zaak nog heelemaal in orde kan komen. Maar er moeten een paar ingrijpende veranderingen plaats hebben. Wij moeten er in komen en een deel van de leiding overnemen. Dat kunnen wij, begrijpt u! Ik bedoel, dat wij geen kinderen meer zijn. En Maud en ik moeten af en toe naar Parijs kunnen gaan, om in te koopen en ideeën te krijgen." „In te koopen?" riep mevrouw Moriarty. „We hebben heelemaal Reen 5 geld!"

j^J^nfi^

SOPLA

FAVORIET

HET NIEUWE MERK A

„We zullen wel wat krijgen. Oom Sim — —" „Maar m'n lieve kind!" — — oom Sim — —" „Dus," vervolgde Joan onverstoorbaar, „dus wij gaan zelf ontwerpen. Waarom zouden Patou en Chanel en die anderen alleen kunnen creëeren? Wij kunnen evengoed ideeën krijgen! Moderne ideeën! En oom Sim —" „Weer oom Sim!" wierp mevrouw Moriarty geprikkeld tegen. „Wat kan een havelooze, oude man — ?" „Als we maar geld hadden!"kreunde Maud. „Maar een klein beetje!" Joan stoof óp. „We hebben toch hersens! We hebben toch smaak! En oom Sim zegt—" „Ik wou, dat jullie nalieten om oom Sim er voortdurend bij te halen," III. protesteerde mevrouw Moriarty wan't Was op een morgen, tien dagen hopig. „Wat heeft die nu voor verlater. De Moriarty's waren juist bestand van een zaak als de onze. Bovenneden gekomen om te ontbijten. dien is hij straatarm. Dat bewijst, dat Cicely was bezig brood te roostehij geen aanleg heeft om zaken .te doen. ren —, terwijl Maud op de post wachtte. Anders was hij zijn geld niet kwijtJoan kwam als een wildeman het laatste geraakt." gedeelte van de trap afrennen. „En ik verzeker u, dat hij een geOfschoon er die tien dagen heel weldig goeden kijk op de dingen heeft," weinig gebeurde, of scheen te gehield Joan vol. Bovendien is het onze beuren, beseften de Moriarty's, dat er laatste kans, moeder! Waar of niet?" een groote verandering in hun leven „Maar tusschen twee haakjes," viel was gekomen. Want, om maar eens Maud haar in de rede. „Oom — —" iets te noemen, ze hoopten niet langer Ze maakte den zin niet af, want op een fortuin, dat hen in den schoot de postbode belde op dat oogenblik zou worden geworpen. Bovendien had en ze hoorde z'n zwaren stap al weer zelfs mevrouw Moriarty zich tegen Morwegsterven. Joan sprong op om de timer en Edward gekeerd, want die brieven, die hij gebracht had, te gaan halen; maar Maud was haar voor en TDJOEIMS OE O IP INI A IM IE INI. in de deuropening keerde ze zich nog Ramon Novarro, Jean Hersholt en Frank Morgan bij het draaien van een scène voor even met een ongewoon hooge een nieuwe film van de Metro Goldwyn Mayer, die onder regie van William K, Howard kleur om. (links, vóór het toestel) wordt opgenomen. „Ik wilde juist vertellen, wat jullie toch allemaal weten moet, — dat ik met Jack Crale ga trouwen!" „Wat ?" Mevrouw Moriarty zakte terug in haar stoel. „Hoera!" riep Cicely, in haar handen klappend. „Gisteravond is het voor elkaar gekomen. Moeder, het dient nergens toe om te mopperen. Jack houdt van mij, en ik van hem!" Ze was nu vuurrood, maar er was een vastberaden uitdrukking op haar gezicht. „En bovendien. Oom Sim is dol op Jack. Hij denkt, dat hij — —" „Maar Maud/" begon mevrouw Moriarty, totaal van de kook. Maud was echter de kamer al uit. Een oogenblik later kwam ze weer terug — vee^ kalmer, nu ze de schepen achter zich verbrand had — met drie brieven in haar hand. Een er van legde ze glimlachend onder haar bord. De tweede gaf ze aan Joan, terwijl ze den derde openmaakte. „Is het niet zalig?" zuchtte Cicely, (Veivolè op pagina 21}

GltU Alp«r li tm Boed«pMt In ««n «n.torlum opflenomtm

medelijden te vergieten voor die arme meisIn die populaire revuefilms, waarin het jes, die in de harde wereld van klatergoud leven achter de schermen een mm of een karig stukje brood trachten te verdienen. meer realistische uitbeelding krijgt, Het is zelfs niet onmogelijk, dat zulke dinis het onvermijdelijke hoogtepunt altijd het gen wel eens voorkomen, maar gewoonlijk aangrijpende moment, waarop een der arme, weet de regisseur best zelf, dat hij zijn meisdoor eindeloos repeteeren uitgeputte en on- jes niet door eindeloos repeteeren teveel moet dervoede koormeisjes begint te wankelen en vervolgens op gracieuze wijze in zwijm valt, vermoeien. Het moderne film-koormeisje is even meestal in de armen van den jeune premier, getraind als een bokser en ook even ongedie altijd in de buurt is en die het zich nu voor vermoeidheid. natuurlijk tot een plicht rekent hals over voelig De meisjes werken telkens een kwartier kop verliefd te worden op het arme kind. en krijgen dan een kwartier om te rusten, Ongetwijfeld een mooi moment, waarop zoolang de repetities duren. Op deze wijze het publiek uitgenoodigd wordt tranen van kunnen zij acht derzoekt, of De dokter, die na de repetities on uur en langer werde girls zich niet te veel hebben iingespannen. ken zonder merkbaar vermoeid te raken. 's Avonds aan velen van hen elfs met vrienden laar een dancing, m, nadat ze den ;eheelen dag voor lim brood gedanst icbben, na afloop ■an hun dagtaak :en oogenblik van ontspanning te oeken in dansen oor hun pleizier! De vaste troepen, |die de verschillende studios in dienst jhebben, wonen geizamenlijk in een ipension, onder streng toezicht van leen trainer, leven op een zorgvuldig vastgesteld dieet 'en oefenen dagelijks eenige uren in de open lucht. Vele koormeisjes zijn in zóó goede conditie, dat zij uitblinken in allerlei takken van sport, en men vindt onder hen dan ook buitengewone zwemsters en paardrijdsters.

D« .x-bokwr M.x B..r »1 voor d. M.G.M, ••nlg« (ilrnf .Al". H.1 ontving d«. w..k ..n «**»*™' *000 , dollar p»r w»«k. g»dur«nd» »én l»»r.

Emll J.nnlngt w.rd In hot Colt.g. Sanatorium «• W..n.n opganoman. om aan ruitkuur ta ondargaan.

CtaurDa baroamda Franieha actaurizocht autaur Satcha Gultry bazoch» om land.

Yahudl Manuhln, da i anuai ,»,wiiw *.- ba— roamda vloliit, gaf In om land aenlga concartan. I I

F= I L- M

E M -ABC 3A

Wij lazen dezer dagen over "n barbier, die niet minder dan duizend geregelde klanten heeft, - Hij schrijft het succes vanzijn zaak toe oan de steeds tegen lederen klant gebezigde op PICKYmerking: POECE „Mijnheer, uw haar WV DEEIEN ONZ.EN LE1ER6 H1EFV, wordt BU MEDLDAT WJ EMN GESLAAGD dik bovenZ'JN DE GEHEELE ^ODV^IE VAN DEZE_ op. OVERAL ONBEKENDE STUDIO VOOv^

'NONSENS PILFI C^

ONS BLAD TE PxESEKVEEKENo . . ' OlslS PLAN IS IN DE. VOLGENDE No 5 VAN ONS ^WEEKBLAD DE VÈRbCHlLLENDE RLMS Tt DSêN AmOLLEN» VooKAF ECHTEPx bTELLEN WO DE VOORNAAMSTE MEDEN^EPvKfcPvS VOOK»

ANNEMARIE FREY werd te New York als dochter van een bekend advocaat geboren. Zij studeerde rechten, maar op twintigjarigen leeftijd ging zij aan het tooneel en behaalde in Noord' en Zuid-Amerika veel succes. De Fransche regisseur ]acques Feyder ontdekte haar voor de film. In de toonfilm ..Olympia", welke door de Metro-GoldwynMayer werd vervaardigd, debuteerde zij.

RUDOLF FRIML is eigenlijk geen gewone filmster. Hij is componist, maar in Amerika zóó beroemd, dat hij ondanks zijn jeugd, reeds bij alle filmmaatschappijen geëngageerd is geweest. Ontelbaar zijn de films, waarin zijn „Schlagers" tot het succes bijdroegen. Bij de United Artists ontving hij voor zijn compositie voor een film slet minder dan een half millioen dollar.

ALPHONS FRYLAND werd den laten Mei te Weenen geboren. Zijn ware naam Is Alfons Pritsche. Hij werd tooneelspeler ea debuteerde voor de film In de Sascha-atellers te Weenen, Zijn eerste groote succes had hij in de stommefilm ..Die keusche Kokotte". De tprekendefilm heeft hem tot op heden nog niet zeer op den voorgrond gebracht.

DE LIEVE OUDE 5AR/ SAÖOPAKY y VOOPAl„Ik geef STERK IN HET UITledeBEELDEN VAN ren ceni MOEDER-E.N dien ik verdien fiCHOONMOEOER-

w,-( r„« haar onder de mistletoe te hebben gekust) . „WereUjl(Elly, jij benähet eerste en eenige meisje, dat ik wer^ 'lochSou op. B« mij hoef je met die afgezaagde nriintios niet aan te komen! .... i uL P «/ƒ■ „Nou, maar dan ben je toch in ieder geval het eerste enige meisje, dat er aan twijfelt I

zv

Dezer dagen hoorden wij van een jongeman, die vijf en twintig dagen lang niets heeft gegeten. — En toch zal hij over een paar maanden weer even waanzinnig verliefd zijn op een ander meis-

tö

aan mijn vrouw!" luidt de trotsche bewering van een allround huisvader. — Hij vertelt echter niet, wat hij met de dubbeUjesr kwartjes en guldens doet!

Je'

DE PxEGlSSEUlA BEN BOLD

Alles wat een belastingontvanger noodig heeft, lezen wij in een verhandeling over „Onze ambtenaren en het publiek", welke ons dezer dagen van bevriende zijde werd toegestuurd, „is ijverengeduld." — Alsdatalles was, zouden wij heusch niet behoeven te kla-

VL.N.P.: MR FMtHARD KNOA DE. GROOTE.

BLANCHE FRIDERICI zag het levenslicht te Washington, Haar ouders waren aan het tooneel en Blanche kreeg reeds op jeugdigen leeftijd declamatie-les- Zij debuteerde op 18-jarigen leeftijd in haar geboortestad. Niemand minder daa Rouben Mamoulian ontdekte haar filmtalent. Thans heeft zij een vijfjarig contract met de Paramount

WILLY FRITSCH. de meest bekende Duitsche filmster, werd den 27sten Januari te Kattowitz geboren. Hij studeerde voor ingenieur, maar ging naar Berlijn om er de tooneelschool van Max Reinhardt te bezoeken. Nadat hij een korten tijd tooneel gespeeld had, bood de Ufa hem een filmcontract aan. Ontelbaar zijn de films, die hij voor deze maatschappij heeft gespeeld. Zijn nieuwste film is ..Er was eena een print".

WERNER FUETTERER zag den lOen Januari te Stralsund het levenslicht. Hij bezocht de school te Lübeck en kwam toen op de tooneelschool van Max Reinhardt te Berlijn. In 1924 deed hij met goed gevolg eindexamen. In 1925 debuteerde hij hij de film en Is sindsdien in zeer vele films opgetreden. Een ster is hij echter nimmer geworden. Zijn bekendste sprekendefilm is ..De neef uit Amerika",

7e toerist: „Ik word zoo duizelig!' 2e toerist: „Ja, en t ergste is, tint ik het touw niet uit de knoop kan krijffen !"

KAFAKTERSPElEft Een LYA DI MIO inbreDE BEELDkerverSCHOON Ê telde bij STBFS zijn verhoor aan den rechter, dat zijn liefste bezigheid bestond in zingen. — Hij zong echter nooit bij zijn werk! •

MR IVKOCO-

RELLAv DE. MAN MET HET GODEN PROFIEL

De

/i-J OLIVIA FRIED werd den 2en Februari te Berlijn geboren. Zij nam dansles bij de bekende Mary Zimmermann en trad reeds op jeugdigen leeftijd in verschillende Berlijnsche revue's op. Harry Piel ontdekte haar voor de film en kort nadien speelde zij met hem in , Br oder ich". Voor de Ufa speelde 2ij in de toonfilm „Het gestolen gezicht".

GUSTAV FRÖLICH aanschouwde den 2Isten Maart te Hannover het levenslicht. Op 15-jarigen leeftijd begon hij zijn artistieke loopbaan als figurant. Zijn roem steeg snel en toen Fritz Lang hem voor de film ontdekte, was Gustav spoedig een der beroemdste menschen In Duitschland. Hij heeft steeds voor verschillende filmmaatschappijen gespeeld. Thans regisseert hij ook. Gustav is getrouwd met de bekende zangerci Gitta Alpar.

- 12 -

LESLIE FULLER, de bekende Engelsche filmkomiek. Is te Londen gebaren. Hij begon zijn loopbaan bij de revue en werd toen door regisseur Monty Banks bij de British International Pictures geCngageerd. Zijn bekendste Mms zijn ..Bill takes a .holiday", ..Hawleys of the High Street" en „Toreadors don 't care".

Mijnheer Van Lummelen (die voor zijn vrouw het huis met hulst moet versieren): „Aul Nou wordt er i00^«1/6"": gemaakt over sport en spelen, waarbij bloed wordt vergoten maar niemand denkt er over om dat vervloekte hulst-ophangen af te schaffen!"

Derükeman(U
Mf"1 5TAPL1 NONSENS MANAüER VAN DE STUDIO

nieuwste uitvindingis 'n machine,waarmefc de tuin kan worden omgespit zondei menschelijke hulp. — Het ouderwetsche model kan nu dus wel eens naar een voetbal match gaan!

N ONS VEftGtTEN MICKY ü

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WÓRDT Miguel de Cervantes Saavedra. De schrijver van Don Quichoie (1547-1616). en wist reeds, wat hierboven staat: dat hij ,,Don Quichote" schreef en dat dit een van de boeken is, die nooit vergeten zullen worden zoo lang er menschen zijn, die lezen kunnen. Het is de geschiedenis van den Ridder van de Droevige Figuur, wiens hoofd op hol gebracht was door de lectuur van allerlei dwaze, oude boeken over valsche romantiek en ridderlijkheid, die domme schrijvers uit de Middeleeuwen hun lezers als werkelijkheid hadden voorgezet. Don Quichote las die verhalen tot zijn hart in vlam raakte en zijn zwakke hersens zich niet meer op de waarheid konden bezinnen, en lang nadat de laatste der echte ridders in zijn graf was afgedaald, vond hij een oude wapenrusting, besteeg een uitgemergeld, beenig ros en begon met een boerschen domoor als schildknaap, ridderlijke avonturen te zoeken in een wereld, die geen ridders en ook geen ridderlijkheid meer kende. De geschiedenis van dezen armen fantast, zijn strijd tegen de windmolens en zijn andere stupide, maar goed bedoelde gedragingen, vormen den inhoud van een der geestigste boeken, die ooit het licht hebben gezien. Ondanks den diepen zin en den toon van weemoed, die door de „Don Quichote" waart, is het toch een vroolijk, een opgewekt boek. En dit is wel opmerkelijk, want Miguel de Cervantes Saavedra — die voor de heele wereld slechts eenvoudig Cervantes is — heeft in zijn leven zéér veel leed en tegenslag gekend. Cervantes leefde in denzelfden tijd als Shakespeare en er scheen maar weinig kans voor hem te bestaan, dat zijn naam ook bekend zou worden. Hij stamde uit een goede, oude Spaansche familie, maar zijn vader en moeder waren arm en' leefden op een boerderij, waar de toekomstige schrijver zijn jeugd met zijn broer doorbracht. Wat wij van dien tijd weten, is maar weinig. Ons is slechts bekend, dat hij — dank zij een speciale regeling voor arme studenten -r- een universiteit kon bezoeken, en dat hij dol was op lezen. Hij kon geen bedrukt papier zien, of hij verslond het. Tot zijn twintigste jaar bleef hij totaal onopgemerkt; toen begaf hij,zich in het openbare leven en als drie en twintigjarige jongeman zien wij hem deelnemen aan den oorlog dien Venetië tegen de Turken voerde. De vijandelijke strijdkrachten ontmoetten elkaar ter zee, voor het kleine stadje Lepanto, een plaats die bekend is in de geschiedenis en die aan den noordkant van de Golf van Corinthe ligt. Hier vond den zevenden October van het jaar i 5 71 een der grootste zeeslagen plaats, die de historie heeft gekend, en Cervantes nam er moedig aan deel, hoewel hij hooge koortsen had. De vloot der Turken werd dien dag vernietigd. Tachtig van hun schepen werden tot zinken gebracht, bijna honderd werden door de bemanning verlaten, terwijt er meer dan honderd in handen van de 'overwinnaars vielen. Na den slag — en hier was het eigenlijk om begonnen! — werden de ketenen losgemaakt van twaalfduizend galeislaven, wier lot het was geweest, de Turken naar hun ondergang te roeien! Weldra was de oorlog nu afgeloopen en Cervantes begaf zich naar huis met zijn broer Rodrigo, die eveneens aan den strijd

M

had deelgenomen, doch wiens daden door zijn tijdgenooten niet met zooveel verve en ophef geschilderd werden als die van Cervantes. Terwijl zij onderweg waren, werd hun kleine galei aangehouden door Algerijnsche zeeroovers en de man, die zoo dapper gevochten had om slaven te bevrijden, werd nu zelf tot slaaf gemaakt. Gelukkig voor hem, vonden de Algerijnen echter de aanbevelingsbrieven, die Cervantes bij zich had voor den Koning van Spanje, en die hem waren meegegeven door zijn commandant. Hierdoor meenden zij, dat hij een man van groot gewicht was en deden zij hem een behoorlijke behandeling ondergaan, in de hoop een losgeld van zijn vrienden te krijgen. Zoo kwam het, dat Cervantes even als de andere slaven geketend werd, doch geen dwangarbeid behoefde te verrichten, terwijl hij ook een zekere vrijheid van beweging in Algiers had. Hij werd de leider van de gevangenen-kolonie daar en deed zooveel hij kon voor zijn lotgenooten, wier hoop op vrijheid hij steeds levendig hield. Berusten in zijn lot deed hij echter geenszins, want hij liet geen gelegenheid voorbijgaan om te probeeren te ontvluchten. Intusschen was een andere gevangene, voor wien men een losgeld had ontvangen, door de Algerijnen vrijgelaten en deze man vertelde, zoodra hij in Spanje terug was aan alle vrienden van Cervantes, dat hij en zijn broer zich in slavernij bevonden. De lang niet rijke menschen schraapten alles bij elkaar wat zij bezaten en zonden het naar Algiers als losgeld, maar de zeeroover, die Cervantes meester was, lachte om zoo'n klein bedrag. Hij meende, dat Cervantes veel meer kon opbrengen! Hij geloofde zelfs, dat zoo lang hij hem in zijn macht had, hij nooit iets te vreezen zou hebben van de Spanjaarden, wat hij ook deed! Het was vergeefs, dat de vader en moeder van Cervantes alles verkochten wat zij bezaten, vergeefs dat zijn ongetrouwde zusters afstand deden van hun bruidsschat: het totaal was bij lange na niet voldoende om de vrijheid van de beide broeders te koopen. Met een edelmoedigheid, die ons niets in hem verbaast, bestemde Cervantes daarom het geld om zijn broer Rodrigo vrij te maken, zoodat deze naar huis kon terugkeeren. Ofschoon het er nu veel op leek, dat Cervantes hierdoor genoodzaakt zou zijn de rest van zijn leven in slavernij door te brengen, wanhoopte hij toch geen oogenblik. Hij bedacht telkens een middel om te ontkomen, ■ maar had geen succes. Wel gelukte het hem een brief naar zijn broer te sturen, waarin hij vroeg een schip te willen sturen om de gevangenen af te halen. Eindelijk slaagde Rodrigo er in een schip machtig te worden en naar Algiers te zenden. Intusschen had Cervantes zich met vijftien andere slaven in een grot bij de zeekust verborgen. Daar hielden zij zich maanden lang schuil, terwijl men heel Algiers naar hen afzocht. Reeds naderde hét uur der bevrijding, maar op het laatste oogenblik zag een schildwacht het schip en maakte alarm. De galei wendde den steven en roeide weg, en Cervantes werd opnieuw gevangengenomen! Wederom slaagde hij er eenigen tijd later in een brief weg te sturen, ditmaal naar Koning Philips, waarin hij dezen mededeelde, dat de stad gemakkelijk veroverd kon worden door één enkelen aanval, zoodat de levens van vijf en twintigduizend mannen, vrouwen en kinderen, die in slavernij verkeerden, door één actie gered konden worden. Maar Philips - 14 —

deed niets; het Spaansche hof vond dergelijke dingen in die dagen niet belangrijk. Daarop schreef Cervantes aan den gouverneur van Oran, een Spaansche kolonie, en deelde hem mee, dat indien hij een aanval op Algiers wilde doen, Cervantes een opstand in de stad zou verwekken, waardoor de verovering zeker was. Wederom was hij echter niet gelukkig, want de boodschapper, die den brief bij zich droeg, werd gevangengenomen en het epistel kwam in handen van Cervantes' meester. Geen wonder, dat deze in den slaaf den eenigen man zag, dien hij had te vreezen; zijn hoop op een losgeld redde den Spanjaard echter het leven, hoewel deze voor zijn daad wel streng gestraft werd. Eenigen tijd later ontdekte men wederom, dat Cervantes betrokken was bij een complot om per schip te ontvluchten, en dit keer werd hij zwaar geboeid vijf maanden lang in een onderaardschen kerker opgesloten. Onderwijl was Cervantes' vader er in geslaagd den burgemeester van Madrid voor het lot van zijn zoon te interesseeren. Er werd een losgeld bijeengebracht uit de openbare middelen. In totaal ontving men driehonderd gouden dukaten, maar toen de boodschapper er mee bij den eigenaar-van Cervantes kwam, vroeg deze vijfhonderd! De boodschapper was evenwel zoo geroerd door het moedige gedrag van zijn landgenoot, dat hij naar alle schepen in de haven ging en net zoo lang bedelde bij de rijke kooplieden, tot hij het vereisebte bedrag bij elkaar had. Zoo werd Cervantes dus eindelijk, na vijf jaar, in vrijheid gesteld. Hij keerde naar Spanje terug en was zoo blij zijn vaderland terug te zien, dat hij op den grond viel en de aarde kuste. Hij hoopte, dat zijn leven nu wat gelukkiger mocht worden; dat zijn lijden en heldhaftig gedrag beloond zouden worden, maar het meeste van alles hoopte hij, dat Philips, zoodra hij zijn geschiedenis gehoord zou hebben, onmiddellijk een expeditie zou uitsturen om de vijf en twintigduizend slaven te redden.... Maar voor Cervantes was er geen geluk weggelegd; hij was vrij, maar hij was gedoemd in armoede te leven en... . er werd geen expeditie naar Algiers uitgezonden. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, begon hij boeken en tooneelspelen te schrijven, maar niemand las ze; hij trouwde met een meisje, dat slechts een geringen bruidschat meebracht. Eindelijk kreeg bij een regeeringsbaantje, dat hem een schraal inkomen opleverde; hij had echter zooveel tegenslag, dat hij wegens schulden in de gevangenis gezet werd, en het was daar, dat hij de eerste hoofdstukken schreef van zijn onsterfelijken roman Don Quichote. H^eft het zoo moeten zijn, dat Cervantes arm bleef? Indien hij rijk was geweest, zouden wij waarschijnlijk nimmer het boek hebben gehad, dat meer dan driehonderd jaar lang enorme vreugde aan de wereld gegeven heeft.... In spijt van al zijn tegenslagen ging Cervantes door het leven met een glimlach om de lippen, als een held, een humorist, een filosoof en een ware vriend van alle menschen, die van goeden wille waren. Koning Philips, die het in de hand had om Cervantes' zorgen te verlichten, is dood, en ook Cervantes is dood, maar terwijl niemand iets geeft om de nagedachtenis van Philips, is de herinnering, die wij aan Cervantes hebben, een der kostbaarste bezittingen der menschheid.

Rotverdeeling: Hilary Fairfield John Barrymore Margaret, zijn vrouw ... Billy Burke Sydney, zijn dochter Katharine Hepburn Kit, haar verloofde David Manners Gray Meredith Paul Cavanagh Hester, een tante . . Elizabeth Patterson Dokter Alliot ... . Henry Stephenson Loet C. Barnstijn-Film.

^NE UPBORN. ! N£RS iN 0^\D MA

Be avond voor Kerstmis, in een oud Engelsch huis. Er heerscht een vroolijke stemming onder de gasten van Margaret Fairfield en speciaal haar dochter Sydney amuseert zich uitstekend met Kit Humphrey, die haar dezen avond ten huwelijk vraagt. Doch als de Kerstzangers, zooals dat in Engeland gebruikelijk is. hun lied zingen: ,,God zegene den heer van dit huis", dan voelen wij, dat wij dezen heer des huizes missen. Wie is hij en waar is hij? Hilary Fairfield was een jong officier, die op het punt stond naar het oorlogsfront te vertrekken, toen hij met Margaret trouwde. Zij genoten slechts kort van hun geluk... . toen werd Hilary in de loopgraven ernstig gewond. Een granaatkartets verwoestte zijn denkvermogen en hij werd opgenomen in een krankzinnigengesticht. De jaren verliepen. Sydney, de dochter, die haar vader nooit gezien had, groeide op tot een modern meisje.... de moeder dacht

jarenlang aan haar man, totdat zijn beeld vervaagde en een ander in haar leven kwam. Gray Meredith zou binnenkort met haar in 't huwelijk treden. Want de Engelsche wet staat toe, dat men zich van een ongeneeslijk verklaarde geesteszieke kan laten scheiden (in tegenstelling met onze wet). Kerstmis is dus gekomen. Op Nieuwjaarsdag zal Margaret met Gray trouwen en Sydney korten tijd daarna met Kit. Dan komt plotseling het bericht, dat Hilary verdwenen is uit het gesticht. Een totale ommekeer had in hem plaats gegrepen en hij kon vrijwel als normaal worden beschouwd. De man komt naar zijn huis, leert zijn dochter kennen. . . . ontmoet dan zijn vrouw. Men durft hem aanvankelijk mets te zeggen, maar langzamerhand wordt het Hilary duidelijk, dat ïijn vrouw een ander liefheeft. Hij strijdt met al z'n kracht, om zijn oude rechten te behouden, maar ontmoet tegenstand. Alleen z'n dochter Syd. ney begrijpt hem en kan goed met hem opschieten. . . De oude huisdokter kan hier weinig doen. Eerst overtuigt hij Hilary van de noodzakelijkheid om Margaret af te staan, maar Hilary bidt en smeekt haar om te

(

NKS)

EN

8'LLY BURKE.

blijven en zij is te bang om hem verdriet te doen, vreezende, dat hy den schok met zou doorstaan. Tijdens het gesprek van den dokter met haar vader vangt Sydney een paar woorden op, die haar aan 't twijfelen brengen omtrent de oorzaak van haar vaders ziekte. Het blijkt haar, dat in de familie Fairfield gevallen van krankzinnigheid zijn voorgekomen en dat de ziekte van haar vader niet uitsluitend het gevolg was van een granaat-verwonding. Haar besluit staat vast: zij mag niet trouwen. Het gevaar is niet denkbeeldig, dat haar kinderen erfelijk belast zullen zijn. Dapper verklaart zij Kit de situatie. Zij zal alleen door 't leven gaan. Doch Hilary heeft inmiddels bemerkt, dat Margaret alleen bij hem wil blijven uit angst en uit medelijden, want zij heeft Gray lief. Dit offer wil hij tenslotte niei .aanvaarden. Sydney zorgt ervoor, dat Margaret en Gray toch hun huwelijksplannen doorzetten en samen met haar vader gaat zij een lichtlooze toekomst tegemoet.

KATHARINE HEPBURN EN JOHN BARRYMORE.

^'tp^w^Pw^mw IGRETA GARBC in

„KONINGIN CHRISTIN/

PHM

Metro-GoJdwyn-Mayt

"V Buddy Rogers, Marian Nixon, Frank Morgan en Joseph Cawthorn in de FOX - F I LM hoofdrollen. Regie: Frank Craven. WH. Hartman (Frank Morgan) en Gus Schneider (Joseph Cawthorn) zijn gezworen vijanden door hun verschillende meeningen over bier. Hartman is een groote voorstander van de drooglegging, terwijl Schneider een flegmamatieké Duitscher is, die veel van bier houdt, en gelooft, dat hij het menschdom gelukkiger maakt door bier te verkoopen..Wanneer de drooglegging een feit geworden is, verkoopt Schneider noodgedwongen zijn bierhuis aan Hartman en keert met zijn dochtertje naar Duitschland terug. Jaren later gaat Jimmy Hartman (Buddy Rogers) in Duitschland muziek studeeren. Aan hetzelfde conservatorium studeert ook Lena Schneider (Marion Nixon). Jimmy is zoo bekoord door Lena, dat hij besluit, in Duitschland te blijven, in weerwil van zijn vaders aandringen om naar huis en in zijn zaak te komen. Natuurlijk moet het feit, dat hü een Hartman is, voor Schneider verborgen blijven. Jimmy's toelage wordt nu door zijn vader ingehouden, met het gevolg, dat de jongeman een Jazz-band opricht en daarmede de gezelligheid van Schneiders nieuwe bierhuis verhoogt. De zaak floreert schitterend en Lena en Jimmy beginnen steeds meer van elkaar te houden. Plotseling komt Hartman Sr. naar Duitschland, om zijn zoon te zoeken. Wanneer hij verneemt, dat deze muzikant is geworden in een bierhuis, is hij woedend. Zijn haren rijzen echter te berge, als hij bovendien bemerkt, dat het Schneiders bierhuis is. Schneider is echter even woedend, als hij hoort, dat Jimmy Hartmans zoon is. Het gevolg is ontslag. De twee vaders bezweren elkaar, dat hun kinderen nooit samen zullen trouwen. De jongelui laten hun ouders nu zien, dat zij wel voor zichzelf kunnen beslissen. Ze loopen weg en laten zich trouwen. Wanneer ze op hun huwelijksreis zijn

:,^|U,'

1. Buddy Ropers en Joseph Cawthorn. 2 en 5. Buddy Rogers en Marion Nixon. J. De studenten gaan een band vormen. 4. Marion Nixon en Buddy Rogers.

aan boord van een Oceaanstoomer, bemerken ze plotseling, dat hun vaders ook naar Amerika oversteken met hetzelfde schip. Jimmy wil die twee heeren nu verzoenen. Hij stuurt Schneider een briefje om in de bar te komen, onderteekend door Hartman en een zelfde epistel aan Hartman, geteekend door Schneider. De heeren ontmoeten elkaar en beginnen direct te kibbelen. Door een paar glazen bier worden zij beiden echter zóó vroolijk, dat ze hun twist vergeten en besluiten, samen een bierbrouwerij te beginnen in Amerika, waar de drooglegging inmiddels is opgeheven. Op dit moment komen Jimmy en Lena binnen, die tot hun groote blijdschap zien, dat hun ouders, die eerst de grootste vijanden waren, nu de beste vrienden zijn.

■

i

■

■

'^Pf

j-?i«-V'W:.-,'r,v-.>»si: ■'■ ''■'•r::,-[/:':.:■■' •'/^-■^'■■■'"■:Zm

L ÉN

WYEEIIT

^^^

goedkooper!

Een weelde van heerlijke frissehe groenten, delicate sausen en fijne soepen. Volledige dejeuners en avondschotels, bereid volgens de geraffineerde en smakelijke recepten, welke het geheim zijn van onze speciale koks. Alles bestaande uit het beste van het beste wat Holland aan grondstoffen levert.

GRETA

^W- ^

H""-

HAAR

gezin Kessler is de wanhoop labij. Ingenieur Robert Kessler, een man met vele kwaliteiten, is reeds eenige maanden zonder betrekking en het laatste geld raakt op. De beide ouders willen hun kleinen jongen, Peter, niets van de dreigende armoede laten merken, wat evenwel het zenuwgestel van de vrouw, Hedda, bijna ruïneert. Als op zekeren nacht de kleine Peter benauwd wakker wordt en om zijn mammie roept, komt Hedda tot de verschrikkelijke ontdekking, dat Robert alle ramen en deuren gesloten heeft en de gasmeter heeft opengezet. Was de kleine Peter niet bijtijds wakker geworden, dan waren zij alle drie gestikt. Dit laatste feit doet Hedda haar bezinning verliezen en de wanhoop nabij gaat zij naar Generaal-Director Jörns, aan wien zij door een zekere Madame Wronskaja voorgesteld is. Zij krijgt geld van hem en het gezin is weer voor eenigen tijd gered, zonder echter te weten hoe de moeder er in werkelijkheid aan gekomen is. Tot groote vreugde van Robert krijgt deze spoedig daarna een behoorlijke betrekking bij een autofirma. Hedda's eerste misstap, dien zij beging terwille van man en kind, wreekt zich echter, zoodat Robert achter de daad van zijn vrouw komt. Hij- vraagt echtscheiding aan en wenscht tegelijkertijd den kleinen Peter te behouden. Dit is te veel voor de arme Hedda, die na een bewogen scène op Robert schiet.

Daarbij het groote gemak, even warmen en een diner dat Uw eigen geroemde kookkunst evenaart, verschijnt op Uw tafel.

VB\ENDENEen film van Max Glass, vervaardigd onder regie van Georg Jacoby. F1LMA FILM.

In de hoofdrollen: Grete . Mosheim, Oskar Homolka, Camilla Horn, Petra Unkel, Hilde Hildebrand. Rosa Valetti, Johannes Riemann,

De man is zwaar gewond, doch geneest spoediger dan verwacht werd en de rechtbank maakt uit, dat Hedda eenige jaren gevangenisstraf moet ondergaan. Consul Nehrungen, een bewonderaar en stille aanbidder van de arme vrouw, die haar geheelen lijdensweg heeft meegemaakt, be-

Met een hoeveelheid Hoogenstraatens busjes in Uw provisiekast, bent U voorbereid op elke plotselinge uitbreiding of vervanging van lunch of diner. En buitendien een smakelijke aanvulling van het wintersche menu.

Els houdt van afwisseling

u)3foogmdmcden é (o

Jij mag graag eens iets anders Eis! Ik ook en zooals nu profi-

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiniiiniiiiiiiiiiiiiiiimTg

Och, met Oxo Bouillon is 't haast geen kunst! Aan vermicelli, rijst, macaroni en sausen geeft Oxo Bouillon een fijnen smaak! En.... 't is voedzaam! OSKAR HOMOLKA EN GRETA MOSHEIM.

gevangenis te houden. Als de moordaanslag in tegenwoordigheid van verschillende autoriteiten ten huize der Kesslers wordt gereconstrueerd, wordt Hedda vrijgesproken en nu Robert gezien heeft, dat zijn ex-vrouw zonder den kleinen Peter niet kan leven, besluit hij grootmoedig het kind aan haar af te staan. De zwaarbeproefde vrouw, gaat thans aan de zijde van consul Nehrungen een nieuw leven tegemoet.

^iiiiiiiiiiliiiiliiiiifiliiiiliniiilHlUliiiiniiiiiiiiiililiiilllllilllliillllllHlli Oxo Bouillon van de Compagnie Liobig

Huldenttraat 26

een groote flacon f 1.-.

Opflericht 1777

LEERBEWERKING

EN DE KEIZERIN

Gratis geïllustreerde Catalogus op aanvraag

^B

kruid en «enigszins gezouten: Prijs van

AMSTERDAM

RASPOETIN

VERWACHT:

is zuiver geconcentreerd vleeschnat, ge-

N.V. De Erve Wijsmuller's Papierhandel

Blank Bawum, Blank en Gekleurd Kalfsleder. Zeer fijn Basterd Kalfs-, Voering-, Zwart en Gekleurd Saffianleder en Peau de Suède. Alle benoodigdheden als Verven, Drukknoopen, Koudlijm, Gereedschappen enis. ent. Ledferbles, Groote keuze patronen.

f

Oxo Bouillon, alt drinkbeuillon an bil foepan, tausan an graantan voor aan vallar an krochtlgar smgokl

#% NVERKOOP*

E«n Metro-Goldwyn-Mayar Film mat K

■^ GRETA MOSHEIM EN ERNST DUMCKE.

teeren wij allebei!

CAMILLA HORN EN ROSA VALETTI.

- 18 -

JOHN, ETHEL EN LIONEL BARRYMORÉ

- 19 -

I

'IN HOPES HANDFl Ml) NV

ROTTERDAM

EDERLANDSCHE VROUWEN Juist in deze tijden, waarin van iedere vrouw gevraagd wordt om er voor te zorgen, dat zij meewerkt aan verstandige bezuiniging, is het van het grootste belang, dat u kennis maakt met het aanbod, dat u hierbij wordt gedaan. Wij vestigen uw aandacht op een weekblad, samengesteld en uitgegeven r de Nederlandsche vrouwen, jong en oud. voor de moeders van gezinnen zoowel voor de vrouw, die alleen voor zichzelve heeft te zorgen.

ha r l n HET RIJK DER VROUW ^ ™ * «^«« K'TTn deelen. Het is niet een MODEBLAD alleen, het is een ECHT VROUWENBLAD. De redactie stelt zich als taak niet alleen de voorlichtster, maar ook de .raadgeefster van haar lezeressen te zijn.

23—17 (1888). Pakje van dik donkergrijs flanel voor kleine jongens. De kiel met de korte mouwen heeft voor en achter twee plooien- Kraagje en mouwopslagen van wit piqué; das van marineblauwe crêpe de Chine« Ben.: (leeft. 6 j.) 1.50 M. flanel van 1.40 M. breedte. 29—18 (1889). Bij een kort broekje van bruin cheviot wordt een beige flanellen blouse gedragen met een paar plooitjes onder de gladde schouderstukken. De broek wordt metknoopen op de blouse gezet. Ben.: (leeft. 8 a 9 j ) 1 M. flanel van 1.40 M. breedte en 0.60 M. cheviot van 1.40 M. breedte. 21—29 (703). Voor het kleine zusje is zoo'n jurkje van een licht reruit stofje allerliefst. Het gladde schouderstukje en de aangeknipte vooren achterbaan zijn recht genomen, terwijl de rest van het jurkje schuin is. Benoodigd.: (leeft. 3 j.) 1 M. stof van 0.90 M. breedte.

Geen voordeeiiger uitgave

HET RIJK DER VROUW

ELK

BIEDT:

No.

Een schat van practische en in alle opzichten bruikbare modeteekemngen, voor dames van eiken teeftijd en ook voor kinderen. —

25 Cent per patroon te verkrijgen.

Per PAG.

HaHjaar

10 cents

Modellen voor handwerken. — Aanwijzingen om allerlei nuttige en aangename zaken zeK te maken. —

Van all« modefiguren, die in HET RIJK DER VROUW voorkomen, zijn GEKNIPTE PATRONEN tegen slechts

24

per week

f2.60

dan deze uitgave

Een blad, dat voor elke vrouw in elk nummer meer waarde brengt, dan een h%ele jaargang kost.

Boelende novellen. — Interessante romans, die als boeken kunnen worden bewaard. — Een vragenbus. — Wenken voor de huishouding en de keuken. — Artikelen over en voor kinderen.— Premies en prijsvragen. — Gratis advertenties.

De ondergeteekende

(Vervolè van pa$. 10) die geen brief had ontvangen en zich daarom opgetogen al het gesprokene nog eens voor den geest haalde. „Ik bedoel wat de komst van oom Sim op ons allen een wonderlijke uitwerking heeft gehad. En op onze kennissen. Dat is nu bewezen. Voordat hij kwam, moesten we het altijd Edward en Mortimer, die ik niet kon uitstaan, naar den zin maken, maar nu — —" Maud keek van haar brief op, een beetje geïrriteerd door Cicely's gepraat, maar het jongste zusje was niet te remmen en babbelde gezellig voort: „Het is eenig! Want Mortimer en Edward schijnen niet meer zoo dol op ons te zijn sinds ze oom Sim gezien hebben, maar onze ware vrienden " „Ze zijn nooit zoo erg dol op ons geweest," kwam het bruusk over Maud's lippen. „Begreep je dat met, kind? Ze waren dol op oom Sim, dat wil zeggen op zijn vermeenden rijkdom. Maar van den werkelijken, armen oom Sim moeten zij niets hebben, net zoo min als van zijn arme nichtjes. Luister maar eens, dit is van Mortimer, die — maar dat doet er niets toe. Hij schrijft: „Beste Maud I — Het spijt me, maar ik kan niet naar het bal in' Covent Garden gaan. Ik had een andere belangrijke afspraak vergeten, — zaken! Ik ben er zeker van, dat je . me het niet kwalijk zult nemen.f. Je..." Let wel: „Je" anders niet. Veertien dagen geleden zou hij idioot lief en aanhalig geweest zijn! En als hij zegt, dat hij er zeker van is, dat ik het hem niet kwalijk zal nemen, bedoelt hij, dat het hem geen zier kan schelen, als ik het wel doel" „Onnoozele halsl" was Joans commentaar. „Edwards brief — deze is van Edward — verklaart,, dat hij het jammer vindt, dat de onverwachte komst van eenige familieleden uit Nieuw-Zee-

VLUCMTELIMGEtl

De prijs van HET RIJK DER VROUW is slechts f 2.60 per halfjaar, 10 CENTS PER WEEK

wmmmmmmmm*

I verlangt tot wederopzeggens to« een abonnement op het weed j HET RUK DER VROUW (12.60 per halljaar, 10 cent per*

I

Hsndteekening

I Af te geven aan onzen agent of te zenden aan de Adminr-1 i

van HET RIJK DER VROUW. Galgewater 22, Leiden

HANP ALBERT IÄTME von NAGY EUGEM laOPFEP

<$>

(Foto Warner Broi) RUBV KEELER heeft zich weer met haar echtgenoot Al Jolson verzoend. IV. land (dat is onderstreept) al zijn tijd in beslag neemt, zoodat hij niet naar Het was Kerstavond; de Moriarty's het bal kan. De rest is naar rato." waren juist klaar met hun diner. Ze waren naar de salon gegaan, en Cicely „O, oom Sim!" lachte Cicely. „Wat begon ijverig de lampen met rood een boel krijgt u te verantwoorden!" crêpe-papier te bedekken, terwijl haar Alle drie lachten ze. Ze waren gelukkig. Mevrouw Moriarty was de zusters zich wijdden aan het rangschikken van hulst en mistletoe. Onder haar eenige, die niet lachte. Zij zag de verbezige handen werd de vredige kerstnietiging van alle hoop, die ze gekoessfeer geboren. Straks zouden de geterd had. Haar zaak was een mislukschenken komen. Maar nog was niet king en de redding, die ze had veral het proza van het dagelijksch leven wacht van de voor haar oudste dochgebannen; zoo gauw Cicely klaar was, ters bestemde echtgenooten, zou nu uitmoest ze naar beneden om de vaten blijven. Maud was verloofd — wat nooit te wasschen. Het was oom Sims gehet geval zou zijn geweest zonder den woonte geworden haar met dit ververontrustenden invloed van oom Sim moeiende werk te helpen; en ze ver— met een knappen jongen zonder geld; wachtte hem bijna even verlangend, als Joan — het onheil was te groot om op Maud op Jack wachtte. voort te gaan. Haar ontbijt opzij schuiEn ook mevrouw Moriarty kon vend, stond mevrouw Monarty van tafel op, haar gelaat grijs van verdriet en blijkbaar nog niet in de feeststemming komen, ze bladerde in een stapel teleurstelling. Nu zag ze nergens uitkwitanties en realiseerde de eindkomst meer! cijfers op een vel papier voor haar. -21 -

■.

■■

^

■

■

■

,

FILM-ENTHOUSIASTEN

„We hadden het toen over je oom!" Het is voor een met zorgen vervulden vervolgde hij. „Ik vertelde, dat ik de geest moeilijk zich aan de kerstvreugde moeite had genomen aan een Austraover te geven. lischen vriend van mij te schrijven en 't Was stil in huis. Plotseling schrokom inlichtingen te vragen. Welnu, een ken ze op door het geluid van vlugge, brief heeft een tijdje noodig om in krachtige voetstapppen buiten en het Nieuw-Zeeland te komen, en ik kon galmen van de bel. Met een blik op niet verwachten eerder antwoord te ontMaud, liep Cicely bij het vuur weg. vangen dan na een maand of drie. Ze wist, dat het oom Sim niet was. Maar, daar de zaak mij bijzonder Dus moest het Jack zijn. Maud haastte interesseerde" — weer lachte hij — zich daarom de kamer uit. De anderen „besloot ik een week geleden een luisterden. Ze hoorden een kort getelegram naar mijn vriend te sturen. mompel van stemmen en toen kwam tot Zoo juist ontving ik zijn antwoord, in hun verrassing met groote stappen .,. code natuurlijk. Ik vermoedde, dat u Mortimer de kamer binnen, nog met z'n overjas aan en z'n hoed in de 'wel nieuwsgierig zult zijn te hooren, wat hij mededeelt." hand. Hij verkeerde in groote opwinding. Zijn gezicht was hoogrood, z'n Zij gingen wat dichter bij elkaar handen beefden. Hij stapte door de staan. Mevrouw Moriarty was ook opkamer, alsof hij hen geen van allen gestaan. Mortimer haalde een papier zag en iemand zocht die niet aanuit zijn zak, het telegram, en nog een wezig was. papier, vermoedelijk met de ontcijfering „Goeden avond, mevrouw Moriarty!" begon hij schor. „U neemt mij niet van de code. Er was iets onheilspelr lends in zijn manier van doen, zoodat kwalijk hoop ik, dat ik zoo kom binCicely een rilling niet kon onderdruknenvallen, maar ik kom voor een ken. Maar ze had, evenals de anderen, dringende zaak!" haar oogen niet van Mortimer af en Ademloos keken ze hem allen aan; ze zag z'n zware snor trillen, toen hij de meisjes staande, mevrouw Moriarty begon voor te lezen. nog met haar handen op de tafel „Ik moet vooraf nog zeggen, dat mijn steunend. vriend absoluut betrouwbaar is," merkte „En, Mortimer?" stamelde ze. hij op. „Hij telegrafeert: „Ik breng merkwaardig nieuws I" ging „Simon Drace hier gisteren overMortimer voort, met een boosaardig leden — geschat op een millioen pond lachje om zich heen kijkend. „Heel — Politie zoekt zijn secretaris Samuel merkwaardig nieuws!" Hart, een opvallend kleine, onaanzien„Je schijnt een beetje van streek te zijn, Mortimer!" opperde Joan lijke man, die vermist wordtj" brutaal. „Zool" besloot Mortimer triomphanHij wierp haar een scherpen blik toe. telijk. „Simon Dacre hier gisteren over„Ik denk, dat jullie dat ook zullen zijn," leden, „Hier! Mevrouw Moriarty. In hernam hij, „als je alles hebt gehoord." Dunedin, alstublieft! Niet in Londen!" Toen, met een dramatisch gebaar, zocht Mevrouw Moriarty staarde met groote hij in den binnenzak van zijn jas. „Je oogen voor zich uit, te verbijsterd om herinnert je, dat, toen ik den laatsten een woord te kunnen uitbrengen, terwijl keer hier was —" Mortimer met droge lippen en open „Oom Sim kwam toen juist!" viel mond zijn felle oogen op haar vestigde. Joan snel in. Met een tot vuist gebalde hand sloeg Weer dat vreemde, dat onheilspelhij op het trillende papier, waarvan lende lachje van Mortimer.

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM FILM-ENTHOUSIASTEN J. v. N. ie ZAANDAM. Karin Hardt woont Viktoria Louise Platz 10, Berlijn. Jan Kiepura moet U schrijven p.a. Hotel Bristol, Berlijn. G. L. H. te ROTTERDAM. W« hebben geen muziek in voorraad, alleen filra-foto's. Wendt U tot de Warner'Bros Film, Keizersgracht 794, Amsterdam. I. K. te VLAARDINGEN. Lien Deijers was den Sen November jarig. Zij speelt een groote rol in de film „Goud".

RHEUMATIEK EN SPIT IN DEN RUG

Tevergeefs van alles geprobeerd. Toen — in drie dagen verbetering. De heer G. H. te Venlo schreef ons dezer dagen hoe hij geleden had aan rheumatiek en spit in den rug. Tevergeefs probeerde hij allerlei middelen. Niets hielp. Tot hij op raad van een vriend Kruschen Salts nam — en na drie dagen voelde hij reeds verlichting. Nadat hij zijn dankbaarheid heeft uitgesproken, vervolgt de heer H.: „Na gebruik van uw probaat middel Kruschen Salts ben ik nu van mijn .rheumatische pijn af. Ik kon haast niet gelooven, dat Kruschen Salts zoo een uitwerking kan teweegbrengen. Ik had reeds van alles geprobeerd, maar alles tevergeefs. Op aanraden -van mijn vriend ben ik dan tot Kruschen Salts overgegaan en tot mijn groote blijdschap kon ik na drie dagen reeds beterschap bespeuren. Ook mijn spit in den „SPAIMKV" M C FA IR IL A INI D, rug — een ondraaglijke pijn — was zoo een der helden van „Our Gang", op weg om de Kerstgeschenken, die hij uit wil deelen goed als geheel verdwenen. En daarom blijf ik mijn vriend dankbaar. Had ik het aan zijn vriendjes, te gaan bezorgen. eerder geweten, dan had ik zooveel geld FOTO METRO-SOLOWUN-MAyER aan pillen en smeersels niet weggegooid. Daarom raad ik ieder lijder aan rheumatiek of spit in den rug aan om Kruschen Salts te gebruiken en ik geef u tevens de vrijheid dit schrijven te publiceeren in de dagbladen." G. H. te Venlo. Rheumatische toestand is het gevolg van een overdaad van urinezuur in het lichaam. Benige ingrediënten nu van Kruschen Salts zorgen, dat dit urinezuur zacht, maar volkomen uit het lichaam verwijderd wordt. Andere zouten in Kruschen verhinderen, dat het voedsel in de ingewanden kan gaan gisten en voorkomen daarbij niet alleen verdere ophooping van het gevaarlijke , urinezuur, maar ook van afvalstoffen, die de gezondheid ondermijnen. Daarom zal de „dagelijksche dosis" Kruschen niet alleen rheumatische pijnen verdrijven en verder voorkomen, doch het zal uw geheele organisme verfrisschen en vernieuwen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten h ƒ0.90 en ƒ1.60 per flacon. Stralende gezondheid voor één cent per dag. Let op dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.

L. v. G. te 's-GRAVENHAGE. Richard Tauber zal een film in Engeland spelen. „Vluchtelingen" zal dit seizoen in ons land vertoond Worden. Lien Deijers nieuwste film is „Goud", waarin Hans Albers en Brigitte Helm spelen. T. v. d. W. te AMSTERDAM. Brigitte Helm is gescheiden. Zij was getrouwd met Richard Weissbach. Harry Liedke filmt nog. K. H. ^. te HAARLEM. Käthe von Nagy is niet verloofd. Zij woont Kranzallee 8, Berlijn. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. W. H. K. te AMSTERDAM. Richard Tauber is gescheiden. Lilian Harvey komt met Kerstmis naar Europa. Renate Müller heeft een secretaresse.

GESFÏfflOGEN MET Mip FOTO-STODDE. Zoo Pictersen, dät vind ik aardig van je! Jij schijnt je, ondanks de koude en het ijs, toch voor de bioscopen te interesseeren. Het Was de laatste weken anders malaise in de theaters." „Was het zóó stil?" ,,Je kon er wel een kanon in afschieten. Buiten de programma-meisjes had je beslist niemand geraakt." ,,Dat zal wel veranderen als oöze theaters maar echte Nederlandsche films gaan vertoonen." „Waarom denk je dat, Pietersen?" „Nou, iedere Nederlander ziet toch graag zoo'n nationaal product!" „Zeker. Als het maar vooral niet minder mooi en kostbaar is dan een buitenlandsche film." „Wanneer krijgen we eindelijk „Willem van Oranje" en „De Jantjes" in onze bioscopen te zien?" „Je ongeduld, Pietersen, begin begrijpelijk te worden. Volgens een mededeeling van den heer J. C. W. Polak, secretaris van het Comité voor de Oranjefilm, zal deze film in ieder geval vóór alle andere Nederlandsche films vertoond worden." „Is het een mooie film geworden?" „Wat ben je toch nieuwsgierig, Pietersen! Dat moet een verrassing blijven, ook voor de pers, want we hebben de film tot nu toe nog niet te zien gekregen." „Misschien is ze niet zoo erg geslaagd, en durven ze de film niet te vertoonen?" „Nou geloof ik, dat je een pessimist bent, hoor!" „Heeft de film veel gekost?" „En óf! In ieder geval meer dan tot nu toe de beste film in ons land aan filmhuur heeft opgebracht!" „En „De Jantjes"?" ,,Nu, die is ook bijna voor vertooning gereed en... . ook tweemaal zoo duur geworden als men gedacht had." „Hebben de menschen, die zoo'n film gaan maken, er dan geen verstand van?" „Mij dunkt, je oordeelt wel een beetje hard, Pietersen. Maar routine hebben ze beslist niet. Als we het na deze twee producten nog tot een derde brengen, zal het wel beter gaan." „Het zou anders zonde zijn van onze twee studios." „Laten we maar eerst de premières van onze twee nationale films afwachten."

hij den inhoud zooeven voorgelezen had. „Poeh!" barstte Joan uit. „Dat geloof ik niet!" „Ik zeg je, dat het zoo is I" schreeuwde Mortimer, haar woedend het telegram toestekend. „Lees het zelf!" „Maar wij kennen oom Sim!" wierp Maud tegen. „Wij houden van hem!" „Dood?" mompelde mevrouw Moriarty. „Maar hij is hier!" „Onzin!" protesteerde Mortimer. „Begrijpt u dat dan niet ? U bent bedrogen! Dat mannetje is uw oom Sim heelemaal niet! Het is een oplichter. Hij is voortvluchtig! De politie zit hem op de hielen I" Zij waren nog niet uitgesproken en. stonden, geheel verward, nog door de triomfantelijke houding van Mortimer en het ongelooflijke nieuws, dat hij bracht, toen zij: „Tingeling! Tingelingeling" het zoo vertrouwde belletje aan de deur hoorden. „Oom Sim!" riepen de meisjes dadelijk, maar geen van hen kwam in beweging. Tenslotte ging Cicely met loome schreden open doen. Het mannetje stond heel stil op de stoep, met gebogen schouders, en stapte dadelijk, zonder een woord te zeggen, wankelend over den drempel. Hij scheen te struikelen. Cicely gaf hem een hand en oom Sim lachte haar toe. Zij zag nu, dat hij heel bleek was, even bleek en ontdaan als zijzelf. En toen zij hem hielp met zijn overjas uittrekken, ontdekte Cicely, dat hij heel netjes gekleed was, in een ander pak dan hij gewoonlijk droeg. Het was een donker costuum, niet nieuw, maar netjes. Toen volgde zij hem de kamer in en zag de ontmoeting met den woedenden Mortimer. „O!" riep Mortimer. „Goeden avond, mijnheer Samuel Hart." Met onveranderde gelaatsuitdrukking keek oom Sim naar Mortimer. Er was iets, wat Cicely naar hem toe deed snellen, om zijn wankele figuur te ondersteunen. „Daftk je, lieveling," zei hij. „Je bent buitengewoon vriendelijk." En hierbij dwaalden zijn heldere oogen naar Maud en Joan, en naar mevrouw Moriarty. — 23-

Van Maud en Joan kreeg hij glimlachjes, die hoewel angstig en ernstig, aanmoedigend en welwillend waren; mevrouw Moriarty's houding daarentegen was die van vertoornde, verontwaardigde majesteit. Het heele tooneel vormde een pijnlijke tegenstelling met de vredige feestelijkheid van de roodomkapte lampen, hulst en mistletoe. „Ja," bekende oom Sim met zachte stem. „Mijn naam is Samuel Hart." Hij nam nauwelijks notitie van Mortimer terwijl hij sprak. „U bent een bedrieger, meneer!" ging deze vastberaden voort. „Weet u, dat u zich aan een strafbare daad hebt schuldig gemaakt ?" „Oom Sim!" fluisterde Cicely. „Sla er geen acht op —" Zij bleef naast hem en Maud en Joan gingen rustig aan den anderen kant staan. „Lieve kinderen!" Hij lichtte zijn hand op en lachte hen dankbaar toe, voor de vriendelijke impuls waaraan zij gevolg hadden gegeven. „Ik ben vanavond gekomen om te vertellen, datmijn patroon overleden is. Verschrikkelijk droevig nieuws! En dat op Kerstavond! Het is een groote slag voor me!" „Slag," spotte Mortimer. „Dat zou ik denken!" Oom Sim wendde zich tot de meisjes. ,,Op zijn instructies ging ik twee maanden geleden hier naar toe. Ik moest nagaan en zien hoe en waar jullie leefden en onder welke omstandigheden." „Ik veronderstel, dat u zich moest voordoen als mijnheer Dacre I" lachte Mortimer hoonend. „Zoo is uw verhaal, niet waar? De politie zal dit ook graag willen hooren." „Ik moest me voordoen als mijnheer Dacre," stemde oom Sim toe. „We leken wel eenigszins op elkaar. Maar jammer genoeg was mijnheer Däcre bedlegerig, terwijl ik mijn beenen nog tot mijn beschikking heb. Anders zou hij zelf gekomen zijn." „Lees dit!" riep Mortimer buiten zich zelf uit, hem het telegram en de ontcijfering toewerpend. „Wat hebt u daarop te zeggen?" [Uervolè op pagJna 27}

-'■-■

■

^--■

I

ÄÖV*Ä \

■■■a

'Van onzen Hollywocxhchen correspondent. De meeste Hollyiuood-sterren vallen {en velen letterlijk) voor de verleiding van sneeuiv en ijs. e zon straalde aan den hemel, 't Was te heet om in de studios te blijven. Er woei buiten geen koeltje, en zelfs in de schaduw was het niet om uit te houden. Den volgenden dag was 't weer even heet. Maar ik ging toch, zooals we afgesproken hadden, skiën! Ik voegde me bij een gezelschap, waar Sylvia Sidney en Phillips Holmes zich ook onder bevonden. We waren acht duizend voet hoog in de,.High Sierras", waar een dik pak sneeuw lag en een heerlijk frisch windje waaide. 't Mooiste van Hollywood is, dat er in den omtrek allerlei klimaten zijn. Er zijn plaatsen, wair 't koud is als aan de Noordpool en plaatsen, waar 't zoo heet is als in de Sahara. De wintersport-enthousiasten van Holly'wood — en er zijn er veel — kunnen bijna 't geheele jaar door hun lievelingssport beoefenen, zonder er voor naar Canada te hoeven gaan. De „High Sierras" zijn 't grootste deel van 't jaar met sneeuw bedekt, en als dit niet 't geval is, hoef je niet ver te gaan om andere met sneeuw bedekte toppen te vinden. Phillips Holmes en Sylvia Sidney waren juist in de „High Sierras" om te filmen, maar ze moesten ecnige uren wachten voor er een scène opgenomen kon worden. Een gezellig partijtje ski hield hen echter gedurende dien tijd aangenaam bezig. Toen Sylvia om een groot stuk steen heen moest, huiverde i\i even.

t.

„Wat is 't hier vandaag heerlijk!" riep zij uit. „Maar herinner je je, wat Renee Adoree overkwam?" Ik knikte. Ik herinnerde 't mij heel goed. Ze werd door een hevigen storm overvallen, en bracht een paar vreeselijke dagerf door vóór ze werd gered. Het avontuur bezorgde haar een ongeneeslijke ziekte, waaraan ze later overleed. Voor den eersten keer sinds langen tijd heeft 't verleden jaar in Hollywood zélf gesneeuwd. Te oordeelen naar de opwinding van de inwoners leek het, alsof er mijlen en mijlen in den omtrek geen sneeuw te vinden was, terwijl 't toch zoo dicht bij is! Walter Huston was in zijn element. Zijn enthousiasme voor de wintersport wordt alleen geëvenaard door dat van zijn vrouw. Walter is een van de gezondste filmsterren, en hij schrijft zijn viefheid toe aan deze sport. Zijn huis staat in de bergen, en zoodra hij vry is- gaat hÜ er met ziJn aantrekkelijke vrouw op uit. Zij brengen haast al hun tijd door met skiën en sleden. Een paar andere srieeuwliefhebbers zijn Reginald Denny en Richard Dix. Beiden hebben eèn klein huisje in de bergen, waarin zij zoo nu en dan verdwijnen. Wanneer ge u in Hollywood voorstelt een spelletje ijshockey te spelen, zal 't u niet moeilijk vallen een team bij elkaar te krijgen. Dat is in een oogenblikje voor elkaar! Er zijn genoeg spelers op de baan — en geloof me, ecnige van hen hebben altijd wel zin in een spelletje! Probeer Una Merkel er bij te krijgen, en u hebt een taaie tegenstandster!

B

was haar leermeester, en zij kon geen beterei hebben, want Luis is een van de beste skiërs van de wereld. Eens was hij ski-kampioen van Tirol, en heeft meer prijzen behaald jlan iemand anders, dien" ik ken. Wanneer u zijn laatste films hebt gezien, heeft u de gelegenheid gehad zijn bekwaamheid te bewonderen, 't Is dan ook te begrijpen, dat 't niet lang duurde voor Vilma bedreven was in deze sport. Norma Shearer is eveneens een wintersportliefhebster. Dat is geen wonder. Van haar kinderjaren af was ze omringd door sneeuw en ijs. Ze is namelijk in Canada geboren, en leerde al heel vroeg ski-loopen. Nooit heeft ze haar liefde voor sneeuw verloren. Ook Constance Bennett is een echte wintersport-enthousiaste. Zij vertoefde zelfs gedurende een deel van baar wittebroodsweken in de bergen. Zij en Marquis de la Falaise, haar echtgenoot, hadden al veel aan wintersport gedaan in Zwitserland. Ieder jaar komen een aantal sterren, die Europa bezocht hebben, terug naar Hollywood, en negen van de tien loopen over van enthousiasme voor de wintersport in Zwitserland. De Rivièra en Londen kunnen Europa's voornaamste attracties zyn voor de Amerikaansche bezoekers, maar weinigen kunnen aan de verleiding weerstand bieden, ten minste een tijdje naar Zwitserland te gaan. * Vraag er Charlie Chaplin maar eens naar! Hy heeft zijn prettigste vacanties op ski's doorgebracht, en St. Moritz kent hem heel goed. Ook Douglas Fairbanks heeft in Zwitserland zijn hart kunnen ophalen. '

/*«&»*

•v-X

' Ir

*i*B

,f*^ bij niet kon skiën. Maar naderhand bleek, dat hij niet zoo'n amateur was, als hij deed voorkomen. Schaatsenrijden deed hij werkelijk uitstekend. Jack vertelde me, dat hij altijd dol was geweest op schaatsen, thuis en in Zwitserland. Maar voor hij „Falling for you"

d f ■'■

>->.'

m

2f '-*C^

■ \ m

P V,

'u 'i':l

r ' Een tijdje geleden keuvelde ik eens me: Vilma Banky, en ze vertelde mij, hoe zü en haar man Rod la Rocque onder de bekorins' waren geraakt van de wintersport. Ze zijn nu ontzettend enthousiast, en hebben 't aan Luis Trenker te danken, of . . te wijten. Vilma filmde in de Tiroolsche Alpen voor ,.Dc Rebel". Zij en Rod vonden som? nog wat tijd om zich te vermaken met skiën of een andere sheeuwsport. 't Was Luis Trenker, die Vilma de gele genheid gaf om te toonen, wat zij kon. Hij

't Was in St. Moritz, dat Gloria Swanson, Michael Farmer, Eddie Goulding en Cyril Gardener een vroolijke vacantie doorbrachten. Die vier vertrokken met de bedoeHag ieder genot, dat St. Moritz had aan te Heden, te smaken, en ze slaagden er in ook. N"Og dikwijls hebben ze het er over! 't Was ook in St. Moritz, dat de Engel«che ster Jack Hulbert zijn film „Falling for you" vervaardigde. Ik was toen juist met vacantie in Zwitserland, en zag hém een of twee keer aan 't werk. Jack Hulbert beweerde bescheiden, dat

•rnn*

if**.

>

maakte, had hg nooit iets anders geprobeerd. Zoo kwam 't, dat hij menigen pijnlijken smak deed. Maar hij is niet de eenige, die pijnlijke herinneringen aan 't ijs heeft. Claire Windsor "werd door 't schaatsenrijden filmactrice. Claire oefende zich in zingen, en hoopte hierin iets te bereiken. Op een keer ging z« schaatsenrijden en viel. De schok was zoo groot, dat ze haar stem verloor. Toen zü ze weer terugkreeg, kon ze niet meer zingen. Ze zocht werk, en kwam tenslotte in de studio terecht. En vraag Joan Blondeil en James Cagney eens iets over schaatsen! Joan vertelde nu hier iets van. Ze speelden alle twee in hetzelfde theater op Broadway. Jimmy steld« voor eens te gaan rijden. „Eerst", vertelde Joan, „viel Jimmy Toen ik. Toen alle twee. Toen botsten W( tegen een ander paar. Die vielen ook. Daar na rustten we eens uit, en toen opnieuw aai den slag. Dien avond moest Jimmy dansen Als hij net zoo gekneusd was als ik, begrij] ik niet, hoe hij 't voor elkaar bracht. Maa hij deed 't!" Sari Maritza leerde een heeleboel sterrei schaatsenrijden. Ze is een van de bekwaam ste rijdsters. Haar opvoeding werd in Zwit seriand voltooid, en hier leerde zij 't. Il St. Moritz heeft ze voor haar achttiend jaar al verscheidene medailles gewonnen! \. Constance Bennett en Markies de la Falais brachten een deel van hun wittebroodsweken dd in de „Hieb Sierras". 2. Walter Huston op een sk tocht. 3. Irene Hervéy op wejr naar 't ijs. 4. walt Huston en zijn echtgenoote maken zich gerei voor een tocht op de schaats. 5. Na een ski-tocht moet Sari Maritza eerst de sneeuw van haar au scheppen om weer naar huis te kunnen terugkeere 6. Una Merkel vindt het blijkbaar niet erg om te valle 7. Luis Trenker, Vilma Banky's leermeester.

C. « Th.-PUZZLES No. 3*7 KNIPPqZZLE

zag zich op een huiselijk feestje bij een zijner kennissen op onaangename wijze opgescheept met een zeer vervelenden jongeman, dien hij maar niet kwijt kon raken. „Ziet u die dikke dame daar?" vroeg de lastpost. ,,Dat is nu mevrouw Van Hulpen, u weet wel, die. zooveel voor het reddingswezen doet." ,,Zoo, zoo," antwoordde mijn neef geeuwend. „Nou, ik hoop maar, dat zij mij gauw in de gaten heeft!"

(Vervolé van pagina 23) Oom Sim zette zorgvuldig een zwartomranden bril op, las de beide papieren en gaf ze aan Mortimer terug. „Alleen ditl" antwoordde hij: „dat het verlies van mijn vriend en weldoener mij van mijn krachten heeft beroofd. Hij was er al bang voor, dat we elkaar niet zouden weerzien. Ik wilde het niet gelooven; maar hij had een profetischen geest. Hij zei: „Ais er iets gebeurt —" „Helaas, hij heeft zijn oogen voor altijd gesloten!" Oom Sim mijmerde een oogenblik stil voor zich heen. Toen, al zijn geestkracht bijeenrapend: „Wel mijnheer! Als u documenten overlegt, zult u mij wel veroorloven hetzelfde te doen." Hij haalde eenige langwerpige akten met een groen lint bijeengehouden, uit z'n zak. Op het eerste tikte hij met z'n wijsvinger. „Dit," zei hij langzaam, „is mijnheer Dacre's testament I" „.Testament 1" schreeuwde mevrouw Moriarty, een stap naar voren doend. „Slecht mensch 1"

De kwieke verkooper was er in geslaagd, het duurste radio-toestel te verkoopen aan een lieve oude dame, die den stand bezocht en hij wreef zich reeds vergenoegd in de handen. ,,Nog een kleinigheid," zei de dame, terwijl zij aanstalten maakte om te vertrekken. „Zeker, mevrouw, u wenscht?" „Kijk eens, ik heb nog geen electriciteit. Dus zoudt u het toestel willen laten veranderen, zoodat ik het voor gas kan gebruiken?" „John heeft mij gisteravond „zijn droom" genoemd! O, Julie, ik ben dol-gelukkig!" Julie (peinzend): „Merkwaardig, verleden week klaagde hij er tegen mij over, dat hij zulke ellendige droomen had!" Bezoeker: „Heeft uw man zoo'n hekel aan katten?" Gastvrouw: „Dat niet, maar hij vindt, dat ik overdrijf. Ik geef allen katten nier in de buurt te eten, zegt hij. Eh.. . . blijft u misschien lunchen?" „Groote goden!" schreeuwde de hoofdredacteur van een krant. „Hier heb ik een telegram uit Zuid-Afrika, waarvan ik geen woord kan ontcijferen!" „Ik begrijp er ook niets van," bevestigde zijn assistent. „Jan!" beval de hoofdredacteur den jongsten bediende, „vraag aan den correspondent voor Zuid-Afrika om even op mijn kantoor te komen, voor hij naar huis gaat!" Nora: „Waarom heb je hem genomen, toen hij je voor de derde maal ten huwelijk vroeg?" Dora: „Omdat hij zei, dat 't nu de laatste maal was."

Van bovenstaande stukjes moet het portret samengesteld worden van een Amerikaansche filmactrice. Wij zullen tien foto's van haar verdeelen onder degenen, die ons het opgeplakte portret, benevens haar naam, zenden. Oplossingen vóór 2 Januari zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Abunné's uit uverzeesche gewesten moeten vóór 2 Maart hun antwoorden inzenden. OD de enveloppe a.u.b duidelijk vermelden: ,C. <S Th.-Puzzles No. SIT'. De abonné's, die het blad onbeschadigd willen houden, kunnen volstaan met stukjes over te trekken of te calqueeren en zoo op te plakken. Degenen, die onze Wekelijksche Vraag ook op willen lossen, kunnen die tegelijk met deze puzzles inzenden, mits zij haar op een apart, duidelijk van naam en adres voorzien velletje papier schrijven.

/b<M

mm IN

'WÊM Onder de goede oplossers zullen we een hoofdprüs van f. 2.50 en drie troostprijzen verdeden.

C. & m-PUZZLES No. BU KNIPPUZZLE

De twee kellners stonden bij het tafeltje, waaraan een van de gasten in slaap was gevallen. „Ik heb 'm al tweemaal wakker gemaakt," zei de een, „en nou zal ik 't nog eens probeeren." „Waarom laat je hem er niet uitzetten?" meende de ander. De eerste kellner schudde het hoofd. . „Ben je gek!" fluisterde hij. „Telkens als ik hem wakker maak, betaalt hij de rekening." Bezoeker: „Ik vind het niet prettig om er over te spreken, mevrouw Smit, maar uw man zaliger was mij tien gulden schuldig, toen hij stierf." Weduwe: „Zoo? Nu, ik zal u heusch die kleine herinnering aan hem niet ontnemen, hoor!"

MONOGRAMRAADSEL

De foto's van de actrice werden verkregen dpor: den heer A, Nieuwenhoven, Den Haag; den heer M. Buisman, Amsterdam; mejuffrouw J. Hemeke, Amsterdam ; den heer Lafleur, Amsterdam; mejuffrouw H. Rieck, Rotterdam ; mejuffrouw M. Hulst, Amsterdam; den heer M. Philippe, Rotterdam; mevrouw J. C. Granpré Mohèrede Vries, Amsterdam; den heer Joh. Kreth, Rotterdam; den heer P. H. Smithuyzen, Amsterdam,

REBUS

flans Albers in

Vluchtelingen

Anny Ondra

26 -

De heer.Chr. de Witt te Rotterdam verwierf den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen gezonden werden aan mejuffrouw H. M. van Liempst, Den Haag: den heer A- M- d«n Hartog, Rotterdam; den heer C. Nagtegaal, Nijmegen.

,

A Uemaal mooi en wel die feestdagen, 4^|l maar. . yjlL Wen je nou toch ereis an. Petrus, ei m'n vrouw, om je zinnen af te maken. Ik zweeg. D'r zijn oogenblikken, dat zwijen meer dan goud beteekent. Moet ik jelui pleizicr nou bederven, jelui ■geren, door aan dat woordje „maar", waarlee ik voorzichtelijk en tactvol als altijd, m'n nvoorzichtig en ontactvol begonnen volzin in vroegtijdigen dood liet sterven, hetgeen hier olgt toe te voegen. ... die Kerstdagen brengen allerlei ergerissen mee. 's Morgens geen melkboer en geen akker, 'n ongeregelde post en geen gelegenheid m wat sigaren te koopen. Extra visite en ongeigeldheden in het eten. Je vrouw, die je om n toeslag voor d'r huishouden vraagt, omdat zulke dure dagen zijn en voor een nieuwen oed, daar ze anders geen visites met je kan laken. Als ik dat allemaal achter m'n bijtijds af geroken „maar" zou hebben gezet, kreeg ik vast an m'n redactie uit Leiden een brief, waar je iet geen Jantje van Leiden kan afkomen. Neen, dan maar liever met opgewektcn toon i weigezinden geest, aan alle lezers een pretige Kerstmis. Vier de drie Zondagen met pleiier. En als d'r soms iets is, dat niet naar je zin i dan volg je maar den raad, die boven dit ftikei staat: Mensch, erger je niet! PETRUS PRUTTELAAR.

„Uaafin vermaakt Hij 'zijn geheele fortuin aan mijl" ging ootn Sim voort. „Het is een groot kapitaal!" „Een vervalsching!" schreeuwde Mortimer driftig. „Denkt u, dat ik mij zand in de oogen laat strooien ? Deze dames misschien, maar ik ben — Iedereen kan een afschrift van een testament maken!" „Houdt uw mond, mijnheer!" donderde oom Sim, die nu voor het eerst zijn verontwaardiging toonde. „U bent meer dan onbeschaamd. Zooals ik zeg, is dit een afschrift van het testament, waarvan het origineel bij mijnheer Dacre's notaris in Dunedin berust. Het is heel eenvoudig gesteld. Maar in een brief aan mij, waarvan ik hier ook een afschrift heb, vraagt hij mij, om ingeval ik zijn nicht en haar dochters in behoeftige omstandigheden vindt tn zij naar mijn oordeel hulp noodig hebben — ingeval hij mocht komen te overlijden — de eigendommen met hen te deelen. Dat zal ik natuurlijk doen en met des te meer vreugde, omdat ze mij als een arm en oud man ware toegenegenheid en vriendschap betoond hebben. — En wat'u betreft, mijnheer!" — hij wendde zich tot Mortimer — „geloof ik, dat wij u niet langer behoeven op te houden. U hebt uw gal uitgespuwd. U kunt gaan." „Naar de politie!" dreigde Mortimer. „Doe waar u plezier in hebt." Oom Sim gaf hem een wenk om terzijde te gaan en zonk hulpeloos in een stoel. Het onderhoud had te veel van zijn krachten gevergd. Cicely zag noch hoorde Mortimer vertrekken, want toen ze naast oom Sim neerknielde en zijn koude handen warm wreef, had zij het te druk om ergens notitie van te nemen. Terwijl Maud wegsnelde om wat brandewijn te halen, ondersteunden Joan en zij hem en langzamerhand keerde de kleur op zijn bleeke wangen en het leven in de koude handen terug. „Voelt u zich beter, oom Sim?" fluisterde Cicely tenslotte. „Weer heelemaal in orde? Ik ben zoo blij. Arme oom Sim. Maar u bént eigenlijk oom Sim niet." „We zullen u altijd als onzen oom beschouwen," zei Joan, zich afwendend om haar ontroering te verbergen. „Omdat — — och — — omdat u een échte oom voor ons geweest bent." „Wat lief van jel," antwoordde hij zacht. „Ik vraag mij af — — of — — als jullie ertoe zou kunnen komen —" Hij keek aandoenlijk van Cicely naar Maud en van Maud naar Joan. „Ik vraag me af of jullie er niet toe zouden kunnen komen je hoeft maar één klinker te veranderen — — om er oom Säm van te maken. Dachten jullie dat het zou gaan?" Ze hoefden het antwoord niet te geven; de glans in hun oogen was welsprekend genoeg. En er heerschte in den salon van mevrouw Moriarty den verderen avond de ware Kerststemming, die niet het product is van uiterlijkheden als rood crêpe-papier, wat groen en aardige cadeaux, maar die uit de harten der menschen voortkomt: vrede, welbehagen, van goeden wille zijn .... — 21-

NIEUWS UIT DE STUDIOS

B

e nieuwste Greta Garbo-film zal den titel „Painted Veil" dragen. Zij zal vervaardigd worden onder productieleiding van Hunt Stromberg. Het scenario wordt geschreven naar ■ een roman van | Somerset Maugham. George Arlissj en Loretta Young spelen i de hoofdrollen in de aoth-1 Century-Film „Het huis Rothschild". Claudette Colbert en Clark I Gable zijn door de Columbia geëngageerd voor de film „Night Bus". Elisabeth Bergner gaat naar Hollywood om er een film bij de Fox te spelen. De nieuwste Amerikaansche film met Lilian Harvey zal getiteld zijn „The lottery lover". De beroemde zangeres Grace Moore is door de Columbia voor de film geëngageerd. Onder regie van W. S. van Dyke spelen Lupe Velez en Ramon Novarro in de film „Laughing Boy". June Knight en Neil Hamilton spelen onder regie van E. A. Dupont de hoofdrollen in de UniversalFilm „Ladies must love". Barbara Stanwyck zal een LUPE VELEZ hoofdrol vervullen in de Warner-Bros film „BJood of China". . -^—* Paul Wegener zal ^ regie voeren over een nieuwe Ufa-toonfilm (de titel staat nog niet vast), waarin Käthe von Nagy de hoofdrol zal vervullen. Adèle Sandrock speelt onder regie van O. Kaps in München de hoofdrol in de film „Es knallt". De mannelijke hoofdrol speelt Josef Eichheim. Alice Field speelt onder regie van Anatole Litvak te Parijs in de film „Mile. Docteur". John Barrymore zal voor de R.K.O. de hoofdrol spelen in de film „The Devils disciple", naar een roman van Bernard Shaw. Ramon Novarro gaat het komende seizoen een film in Londen spelen. De titel is „It's" another story". Hij heeft er zelf het scenario voor geschreven.

Willy Friisch legl zijn geschenken ondev den Kerslboom

(POTO UPA)

Ze beschreef de bagage, die ze noodig had en zonder eerst te eten verliet Forsyth het ziekenhuis en begaf zich door de stad naar de rivier. Daar overkwam hem een ongewoon avontuur. In tegenstelling met de stad met haar honderden lantaarns, was de kade erg donker en nagenoeg verlaten en het kostte hem eenige moeite om een boot te krijgen, die hem naar de sampan zou brengen. Plotseling maakte zich een boot in de duisternis los, waarvan de inzittenden drie Chineezen waren en hij begon met hen te onderhandelen, „Ja," zei een van de mannen, „wij roeien u voor twee tael naar de sampan." De prijs was exorbitant hoog, maar zonder af te pingelen, stapte Forsyth in de boot, die onmiddellijk afvoer. Na de eerste slagen schenen ze in de richting van de sampan te varen, waarvan de lichten helder zichtbaar waren, toen veranderden zij van koers en gingen stroomopwaarts. „Dat is de boot, waar ik heen moet," verklaarde Forsyth tegen den man aan het roer, terwijl hij naar de sampan wees. Deze echter nam er niet de minste notitie van. „Hoor je me? Dat is de sampan " Hij maakte zijn zin niet af. Tot zijn verbazing nam de man vlug zijn roeiriem uit het water en zwaaide die boven zijn hoofd om te slaan. Maar Dick Forsyth was een handig man. Bliksemsnel greep hij de beenen van den Chinees vast en, toen de man struikelde, vielen ze samen overboord. Onder water lie^ de dokter zijn slachtoffer los en boven gekomen, zwom hij snel naar de sampan, den Chinees aan zijn lot overlatend. Een gorgelende kreet achter hem verried hem, dat de aanvaller zich in nood bevond, maar vermoedend — en terecht — dat de mannen in de boot zich eerder om hun makker dan om hem bekommeren zouden, vervolgde hij zijn weg. Bij de boot gekomen, klauterde hij op het dek en keek, druipend van het water, achterom, toen een van de bemanning hem onder het licht van een lantaarn zag staan. „O, Mista Forsyth," riep hij, zonder op de natte kleeren van den dokter acht te slaan, „er is hier zoo iets geks gebeurd." „Zoo, Ching, en wat is dat?" * „Toen u aan wal gegaan was, kwamen er vijf mannen in een boot; ze dreven ons in de hut en hebben alles doorgezocht, vijf leelijke mannen. Ze begonnen de bagage na te kijken, voornamelijk Missee Barringtons bagage. Toen braken ze twee kisten open en gingen daarna weg. Ze zagen er uit als echte zeeroovers." „Hebben ze iets gestolen?" vroeg Forsyth ontsteld. • A „Neen, ze hebben niets gestolen, dat is juist zoo gek. Toen ze weg waren, heb ik de kisten weer dicht gespijkerd." Hét was zeker gek en het ging, evenals de dwaze aanval op hem, boven Forsyth's bevattingsvermogen. Een moment staarde hij over het water naar het kleine stadje met de veelkleurige lantaarns. Toen kreeg hij een idee.

„Toen die zeeroovers, zooals jij ze noemt, weggegaan waren, welken kant gingen ze toen uit, Ching?" Ching wees stroomopwaarts. „Daarheen. Daar ligt een groote jonk, dezelfde, die vanmorgen de rivier opgevaren is," „Ah!" Forsyth had den sleutel op het raadsel gevonden. Li Weng-Ho was waarschijnlijk aansprakelijk voor den aanslag op hem, vanwege zijn antipathie voor Forsyth, maar hij begreep niet waarom Kathleen Barringtons bagage doorzocht was. Hij piekerde een uur lang over dit probleem, maar hij kon geen bevredigende verklaring vinden. Hij besloot niets tegen het meisje te zeggen, hoezeer hij ook in de verleiding kwam om haar te ondervragen. En 'smorgens, toen hij de rivier opkeek, was de jonk van den mandarijn verdwenen. V. CHINEESCH RECHT. Vijf dagen later kwam de sampan in het gezicht van /ong-Foo, 'n ommuurde stad, op een heuvel gelegen, waarvan op het hoogste gedeelte een, uit vier verdiepingen bestaande pagode gebouwd was — „de Pagode van den Rechtvaardigen Weg". Een menigte jonken lag in de rivier buiten de stad verankerd en Forsyth vroeg zich af, hoe ze daar tusschen door moesten, toen de sampan in een kanaal voer, dat om de stad heen liep, en zijn weg vond

tusschen schepen met koopwaar, woonschuiten, die aan den oever gemeerd lagen en allerhande vaartuigen, die op het water in de omgeving van een Chineesche stad plegen te liggen. Ze dreven onder een brug door, die zoo laag was, dat de mast neergelaten werd en de sampan met de boomen verder geduwd móest worden. Toen ze de sluizen achter zich hadden, wist Dick Forsyth, dat ze zich nu in de stad Ybng-Foo bevonden, waar Li WengHo heer en meester was. Terwijl Dick op den landingssteiger stapte, herinnerde hij zich zijn belofte aan Kathleen Barrington en besloot die onmiddellijk na te komen. „Ching," zei hij, „weet je ook waar Mr. Barrington woont?" ., „Mista Barrington?" Een bijna onmerkbare verandering kwam in het onverstoorbare gezicht van den Oosterling. „Ja. Weet zijn huis heel goed." „Ik wil, dat de bagage, die Miss Barrington bij zich had, daar dadelijk bezorgd wordt. Haal een kruiwagen en een stuk of wat koelies en stuur ze er onder aanvoering van een van je mannetjes heen." „Ja, ik zal doen," antwoordde Ching; toen vroeg hij abrupt: „Weet u wat in die kisten is. Mr. Forsyth?" „Neen, Ching. Handelswaar, denk ik. Dat gaat ons trouwens ook niet aan." Ching aarzelde zichtbaar, 't was alsof hij

Een vroolijk viertal, dat in de nieuwste Metro-Goldwyn-Mayer-film optreedt. - 29 -

vnwm^'mmm

^PI

iets wilde zeggen; toen, er van overtuigd, dat Forsyth niet voor een praatje te vinden was, keerde hij zich om en maakte toebereidselen om de bagage uit te laden. Forsyth sloeg hem gade en nadat hij gezien had, dat de kisten op een kruiwagen geladen waren en Ching gereed was, begaf hij zich met hem op weg naar het zendingsstation. Na verscheidene walgelijk riekende, morsige straten doorgeloopen te hebben, kwamen ze aan een soort plein, omgeven door boomen, waar aan het eene eind een ruim huis stond, omringd door een hoogen steenen muur. De poort was niet gesloten, ze liepen door een laan met oranjeboomen naar het huis, waarvan het dak gebogen was met breede overstekende randen en de deurposten met draken besneden waren. Een lange ascetisch uitziende Chinees haastte zich hen tegemoet te komen en 'n oogenblik later stelde Ching hem voor aan zijn collega en assistent. „Dokter Wang-Hi. De dokter hier is een groot geleerde. Hij zal u helpen arme zieken gezond te maken." Forsyth vond hem sympathiek en begroette hem hartelijk; na een minuut of tien, toen ze van de thee genoten, werd hij het een en ander over Yong-Foo gewaar. Wang-Hi, die in Londen gestudeerd had, sprak perfect Engelsch en na een poosje stelde Forsyth hem een directe vraag. „Is de mandarijn Li Weng-Ho erg lastig?" „Ik heb geen last van hem gehad," antwoordde de inlandsche dokter bedaard. „Maar Li Weng-Ho's afschuw van vreemdelingen is niet te onderschatten. Ik geloof, dat bevelen van hooger hand hem er van weerhouden tot vervolging over te gaan. Maar toch is er op zijn vreemdelingenhaat één uitzondering — neen, twee." „O, ja?" „Ja, er is hier een handelaar, een Engelschman. Barrington genaamd, die zich, met zijn dochter, in de bescherming van den mandarijn verheugt. Ze schijnen overal in de provincie heen te kunnen gaan en alles te mogen doen. Niemand hindert hen. Toch begrijp ik niet waarom de man hier wonen mag, want dit is geen verdragshaven." Dick zat een poosje in gedachten verdiept; toen vroeg hij abrupt: „Wang-Hi, kuni u mij ook zeggen wat voor reden de niiiivlwrijn kan hebben om Miss Barringtons bagage te laten doorzoeken?" De Chineesche dokter keek peinzend.

toen schudde hij zijn hoofd. „Neen, ik zcu het niet weten. Li Weng-Ho en Mr. Barrington zijn heel dikke vrienden. Ze werken altijd samen. Ik begrijp niet wat tusschen h^p gekomen kan zijn." „Ze werken samen. Wat bedoelt u, WangHi?" „De mandarijn is een rijk jnan, die graag nog rijker wordt, en de Engelschman is geen zendeling; neen, hij kwam hierheen om fortuin te maken. Geen van tweeën bekommeren er zich om wat er met China gebeurt, als zij maar rijk worden en er staat een kort pad open, dat naar rijkdom voert...." „Opium?" „Ja, opium." „Maar de wetten?" „Wat kan het den mandarijn- schelen; hij moet de wetten uitvoeren, hij is de wet zelf. Yong-Foo is Peking niet, ook geen verdragshaven. Li Weng-Ho's wil is even groot en machtig als die van Tze Hsi, in de oude dagen voor de revolutie." „En denkt u, dat ze de wet met voeten treden en kalmweg opium in Yong-Foo smokkelen?" „Ik ben er van overtuigd. Dr. Forsyth. Als u door de benedenstad wandelt, zult u verscheidene opiumkitten zien, de prijs van dat goed is ook geweldig gestegen. U zult ook het gemopper van de kooplieden kunnen hooren, omdat ze niet in een winstgevender artikel mogen handelen. Verleden week heeft de mandarijn een bekend handelsman een boete van vijfhonderd tael opgelegd en hem een dracht bamboeslagen laten toedienen, omdat hij opium aan een koelie verkocht had; hij dreigde, dat de volgende overtreder onthoofd zou worden. Zoo heeft hij de reputatie van deugdzaam te zijn, maar tegelijkertijd deelt hij in de winst van den Engelschman." Een verontruste uitdrukking kwam in Dick Forsyth's oogen. „Denkt u, dat Miss Barrington iets van deze onderneming afweet?" „Ik weet het niet. Ik heb haar nooit gesproken, maar aangezien ze haar vaders secretaresse is, zou ik denken, dat ze er wel mee op de hoogte is." Een moment zag Forsyth de liefelijke schoonheid van het meisje voor zich, hij zag hoe zij zich over het kinderbedje in Burritts hospitaal boog en maakte onmiddellijk voor zichzelf uit, dat Dr. Wang-Hi ongelijk had. Kathleen Barrington mocht haar vaders secretaresse zijn, ze mocht onwetend zijn werktuig zijn, maar het was

buitengesloten, dat ze samenspande met den mandarijn en Barrington en bewust meehielp opium te smokkelen; neen, dat kon hij niet gelooven. Hij hield zijn gedachten voor zich en vroeg: „Waar is Mr. Barringtons kantoor?" „Op de kade van de hoofdrivier. Daar heeft hij zijn kantoor, maar zijn huis staat op den heuvel, geen steenworp van de hekken van het paleis van den mandarijn verwijderd." „Ik denk, dat ik hem vanavond ga opzoeken. Ik moet hem vertellen waar zijn dochter is." „Zijn dochter...." „Ja. Ze is in het zendings^tation in KaiPing en verpleegt een klein meisje, dat daar met verminkte voetjes ligt." Verrassing stond in Dr. Wang-Hi's gezicht te lezen. „Ik sta verbaasd." „Ja." Forsyth lachte even. „En ik denk, dat Mr. Barrington niet minder verbaasd zal zijn als hij de feiten hoort." „Hij zal kwaad zijn," zei Wang-Hi met overtuiging. En die overtuiging van Dr. Wang-Hi wreekte zich toen Dr. Forsyth, even voor zonsondergang, zijn voorgenomen bezoek bracht. Hij gaf zijn kaartje aan den Chineeschen bediende, die hem opendeed en even daarop zei een grove stem, die van binnen uit het huis kwam, hem, dat Leiand Barrington thuis was. De bediende kwam zeggen, dat zijn meester den bezoeker zou ontvangen en ging deze voor tot aan een deur, waarvoor een zijden gordijn gehangen was. Hij klopte en kondigde op Europeesche wijze aan: „Dokter Forsyth." Een moment later begroette hem Barringtons harde, booze stem met de woorden: „En, dokter Forsyth, wat hebt u met mijn dochter gedaan?" Hij wendde zich om en merkte den spreker op, die gezeten was op een gebeeldhouwde, ebbenhouten bank en hem met onvriendelijke oogen aankeek. „Ik heb niets met haar gedaan," gaf de zendingsarts ten antwoord. „Ze wilde nog een paar dagen in Kai-Ping blijven. Ik heb een briefje voor u meegebracht." Hij overhandigde Barrington een gezegelde enveloppe, die hij zonder zich te excuseeren opende. Toen hij met lezen klaar was, ontspanden zich zijn booze trekken eenigermate.

YMEDE OP AARDE Muziek van Henri C. van Praag

Woorden van Annie de Hoog-Nooy

Plechtig

1

&

Een

r^f

m

£ roep gaat nu

r i nr J J u J J

de we - reld rond, Een roep van hoo - ge waar - de. Een be - de, die een d'eeuwen heen die zelf - de ktank, Waar-om zich tmenschdom schaar-de. Slechts naasten-lief-de,

pi J

"»;/

ÊE

t üiü

ri^

i=ï

4 V 4

z:

i: 5'

J

i J ' >; 1

ê

m

*

ÜÜ

#

*

juichtoon wordt: Daal vre-dc, o-ver d'aar-de. Geenstaatzoogroot, geen land zoo klein. Waar zich niet o-penbroeder - min. Brengt vre-de, o - ver d' aar-de. Ban uit uw hart de vij-andschap, Ver-hoog uw ei - gen-

iw

£5^

w

£ 3Ei

-II-

%. \

baar-de. Een hun - ke-ring naar een - heid en Naar vre - de o - ver d'aar - de, Door waarde. Slechts lief - de en vcr-draag-zaam-heid, Brengt ons den vreed' op

aar - de.

(Wordt vervolgd)

Ook het bootje varen heeft bezwaren.

[ MAI SON Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd

m Zij kochten saam een mooie boot En hun vreugde die was g'root.

Laurel en Hardy

Laurel wil de boot bewegen Doch Hardy schijnt te veel te wegen.

- 30

Hardy probeert de groote toer Maar veel te hoog zit nu het roer.

Ze zijn nu samen maar gaan loepen En 't bootje kun je billijk koooen

Copyiitfhl Mvlio Cioldwyn Mayer

1690

ODIO"

7 PLACE DE LA MAPEL-EINE. PARIJS Specialiteit • voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

■^■■i

e e e Tekst van Guus Betlem Jr. Muziek van Henk Stuurop

^

1

Mi ''i ^ l j, lil I i c

|i| i ji liiM

.

J.-L.

_

Een dichter zat eens met een vriend

l'i1'1

! ' ner.

I' Ml1 1' | '''ll 1'''M i II Ji Ji I Toen kreeg hij blijkbaar plotseling

p i ' 'i| i i m en

Keekstarendvoorzichuit,

n

Te-zaam aan een di

SE plp^'^'p

Een grootsch en schocm i - dee !

in i, 'J h M

n hi i (Mi if

Hetgeen hij vergezeld deed gaan

Van'n gorgelend

geluid!

ÏA Hij draaide met z'n oogen, en Vertrok nerveus z'n mond, Hij prevelde wat zinnen, die Geen sterveling verstond... „Hal'sprak de vriend met kennersblik, „Jij peinst op een gedicht! Dat voel ik, hè., dat ziè ik zoo Op 't allereerst gezicht!

Dat is de Inspiratie nu. Waar men zoo over praat, Dèt is de Ziel des Dichters, die Zich thans ontplooien gaat! Dat is de Gave van den Geest, Die plóts'ling in je vaart.... De eerste reeg'len hebben zich Alreeds aanéén geschaard!

'jrh '"«Jl

É

Hij smakte er zijn vork ne

*

O, 'k voel 't maar al te duidelijk, Je leeft in hooger sfeer ... Vertél me. Meester van het Woord, Is 't waar wat ik beweer ? Is dit een uiting van je Kunst ? Je Dichtersziel, Minstreel ? ?" „Och, kerel., klets toch niet., ik heb... Een... graatje in m'n keel!!"

Dit is belangstelling voor geluidsopname van Stem en Instrument I Sublieme wedergave op 25 cM. dubbelzijdige onbreekbare Gramophone platen met 6 minuten speelduur a f 3.50 en f5.-, meerdere afdrukken f 1.- minder. Dag en uur vooraf te bespreken bij:

Willem Sprenger's Opname Studio Passage 46 - Den Haag - Tel. 113778 Red. en Adm. Oalflewater 22. Lelden. Tel. 7ÖO. Postrekenlnß 1T8«0.

Verschont wekeluKs — Prys per Kwartaal t. i.9j. ■

,■■

^

.