Namaste, Hierbij volgt het reisverslag van mijn bezoek aan Nepal van 19 oktober tot 8 november 2015. Bij deze reis werd ik vergezeld door Harry van den Broek. Zoals u weet werd Nepal in april en mei 2015 getroffen door enkele zware aardbevingen waardoor dorpen en steden grote materiële schade opliepen en er veel slachtoffers te betreuren waren. Het was deze keer daarom extra spannend om naar Nepal af te reizen niet wetende wat ik aan zou treffen en hoe het met al onze, kinderen, bekenden, familie en vrienden daar zou gaan. Bij aankomst in Kathmandu viel ons meteen de enorme rust op die in de straten heerste. De gebruikelijke hectische drukte op straat, met luid claxonnerende weggebruikers die hun weg naar eigen goeddunken volgden, was nu beduidend minder. Wat was hier aan de hand? Al snel bleek dat de zware aardbeving waardoor Nepal begin van dit jaar werd getroffen niet de oorzaak was van dit andere straatbeeld. Het drama dat zich er momenteel voltrekt is minstens zo erg. Nepal is van goederen zoals voeding, brandstof en vele materialen volledig afhankelijk van hun buurland India. Om politieke redenen heeft India een boycot aan Nepal opgelegd en daarmee momenteel de toelevering van al deze producten stopgezet. Volgens de Nepalezen is dit al voor de derde keer dat India deze maatregel uitvoert. Nooit duurde dat echter zo lang en was het zo rigoureus als deze keer. Mensen konden amper aan benzine komen. Reizen, persoonsvervoer en transport was door schaarste nauwelijks mogelijk en er zijn veel minder goederen te vervoeren. Levensmiddelen worden alsmaar schaarser en mensen moeten in de rij staan voor simpele basisvoorzieningen zoals eten en brandstof. Als er af en toe toch aanvoer van een kleine hoeveelheid brandstof was dan stonden mensen soms 2 dagen (en nachten) met één jerrycan in de rij. De jerrycans en de motoren werden dan aan draden vastgemaakt zodat er controle bleef en niemand kon voorkruipen. Per jerrycan werd er maximaal 5 liter verstrekt en voor de auto's en motoren maximaal 15 liter per keer. Van onze kennissen hoorden we dat dit al twee maanden aan de gang was voordat wij daar aankwamen en het zou waarschijnlijk nog minstens enkele maanden voortduren. Voor veel mensen is dit veel erger en zorgwekkender dan de aardbeving is geweest. De materiële schade die geleden werd met de aardbeving is op den duur te herstellen maar een constant gebrek aan basisvoorzieningen tast het welzijn en de gezondheid van de bevolking aan. De overheid van Nepal probeert nu spullen vanuit China te betrekken maar voordat dit geregeld is zullen er zeker nog enkele maanden verstreken zijn. Als gevolg van de aardbeving waren er weinig toeristen. Ook dat heeft grote nadelige gevolgen want toerisme is voor veel inwoners van Nepal de grootste bron van inkomsten. Als er geen geld binnenkomt stagneert de economie. Ons werd daarom ook gevraagd om zoveel mogelijk mensen in Nederland te vragen Nepal wel te bezoeken om daarmee hun economie weer op gang te helpen. Nepalezen vragen niet aan buitenlanders om geld voor projecten te doneren, maar wel om er gewoon aanwezig te zijn en deel te nemen aan het dagelijkse leven. Vanwege het gebrek aan brandstof waren in restaurants de menukaarten aangepast. Eten werd voornamelijk op houtvuur klaargemaakt en de keuze van gerechten was sterk beperkt. Door de tekorten is alles veel duurder geworden, voor de toeristen maar ook voor de lokale bevolking. Wij hebben zelf ervaren dat dit een enorme ramp is voor de hele Nepalese bevolking.
Na een dagje vertoeven in Kathmandu zijn Harry en ik naar Pokhara gevlogen. Ook hier was veel schade aan gebouwen en zijn er flinke aardverschuivingen zichtbaar. Het schoolgebouw, dat één van onze grote projecten was, is inmiddels voltooid. De derde verdieping van het gebouw is afgebouwd, ingericht en wordt momenteel gebruikt als slaapzaal voor de weeskinderen.
Van de 104 kinderen waren er maar ca. 35 kinderen op onze school aanwezig. De meeste kinderen waren voor een maand naar kennissen of familie gestuurd omdat er weinig eten voorradig was en de kosten anders te hoog zouden oplopen. De ca. 35 kinderen die er wel waren hadden helemaal niemand waar ze naar toe konden, dus zij waren genoodzaakt op school te blijven. Dat zij niemand hebben is natuurlijk heel treurig maar het gebrek aan brandstof maakte het nog droeviger. De school heeft een nieuwe bus geschonken gekregen maar door het gebrek aan brandstof kon men met de kinderen geen uitstapje maken. Ook op eigen gelegenheid konden de kinderen niets ondernemen omdat de school erg afgelegen ligt en er geen openbaar vervoer rijdt. Harry en ik hadden zo met de kinderen en hun situatie te doen dat we besloten alles in het werk te stellen om extra benzine te kunnen kopen. Uiteindelijk lukte ons dit en hebben we de kinderen met de bus naar een zwembad kunnen brengen waar ze een verwendag kregen, bekostigd door het Thupten Project Nepal. De warmwaterpanelen die wij enkele jaren terug hadden geschonken, waren stuk gegaan. Dankzij een schenking van Stichting Werkgroep Een Aarde uit Asten hebben we nieuwe panelen aangeschaft die ook meteen geplaatst werden op het moment dat wij daar waren.
Ook het schoolgebouw had door de aardbeving schade opgelopen. Er waren scheuren in de muren ontstaan waarvan niet duidelijk was welke invloed die hadden op de stabiliteit van het gehele gebouw. Gelukkig bleek na technisch bouwkundig onderzoek dat de schade meeviel en dat dit eigenhandig hersteld kon worden. De scheuren in de muren zullen worden dicht gesmeerd. Dankzij de goede manier van bouwen zijn daar weinig kosten mee gemoeid. Thupten Project Nepal heeft dankzij de donateurs en sponsors weer veel kunnen doen en betekenen voor het weeshuis. - Naast de warmwaterpanelen en het verwendagje voor alle kinderen hebben we voor alle 104 kinderen nieuwe schoenen gekocht en nieuwe schooluniformen laten maken. - Op de bovenste verdieping van het weeshuis hebben we langs de trap weer trapleuningen laten bevestigen. - Doordat er het afgelopen jaar veel blikseminslagen zijn geweest hebben we bliksemafleiders op de daken laten plaatsen. - We hebben schoolschriftjes gekocht zodat ze op school een heel jaar vooruit kunnen. - Voor de kinderen hebben we toiletartikelen zoals zeep, shampoo, tandenborstels en tandpasta gekocht. Hier kunnen ze ook minimaal een jaar mee vooruit. - We hebben een partij wasmiddel voor de was ingekocht. - De keuken hebben we enkele snelkookpannen geschonken.
-
-
-
Voor de kinderen die deelnemen aan de dansgroep hebben we danskostuums besteld en aangekocht. Deze worden anders altijd gehuurd. We hebben afgesproken dat de oogarts op geregelde tijden de brildragende kinderen en kinderen die oogklachten hebben controleert. Omdat er relatief weinig kinderen aanwezig waren is het ondanks ons voornemen niet gelukt de gezondheid van alle kinderen grondig te laten nakijken door een arts en een tandarts. We hebben wel afgesproken dat dit op een later tijdstip, op kosten van het Thupten Project Nepal alsnog zal plaatsvinden. Tijdens onze aanwezigheid wilden we samen met enkele mensen de tuin aanleggen. Vanwege de boycot die India had opgelegd was er echter niet aan het benodigde tuinmateriaal te komen waardoor dit doorgeschoven is naar een later tijdstip. We hebben alvast besproken hoe we dit gaan realiseren. Achteraf bleek het niet door kunnen gaan van de tuinaanleg niet erg aangezien de regenperiode net was afgelopen. Men adviseerde tuinaanleg juist net vóór de moessonperiode te realiseren. Verder hebben we weer (van badstof) maandverband laten maken en uitgelegd hoe daar mee om te gaan. Omdat de kinderen nauwelijks kastruimte hebben, hebben we voor in de douches kastjes gekocht voor o.a. de zeep, shampoo en handdoeken. Een slechthorend meisje heeft van ons een nieuw hoorapparaat gekregen dat beter past en beter werkt. Voor de kinderen die wachten op een operatie wachten hebben we geld gereserveerd zodat die kosten betaald worden.
Na ongeveer een week in Pokhara zijn Harry en ik weer terug gegaan naar Kathmandu om vervolgens door te reizen naar het Solu Khumbu district. Daar aangekomen hebben we helaas niet veel kunnen betekenen voor de lokale bevolking. Omdat de school in Sano Gumela momenteel gehuisvest is in een gebouw dat niet aardbeving bestendig is wilden we deze naar een veiligere plek in het dorp verplaatsen. De grond was al eerder aangekocht en Thupten Project Nepal zou de nieuwe school daarop laten bouwen. Helaas kregen we een week voor ons vertrek uit Nederland te horen dat de Nepalese regering alle bouwplannen had stopgezet. Er mogen alleen nog maar scholen gebouwd worden volgens hun richtlijnen. We hebben geprobeerd deze richtlijnen in handen te krijgen maar dat is niet gelukt. De regering had besloten verbouwingen en nieuwbouwplannen voor een onbekend aantal maanden uit te stellen. Dat was bijzonder teleurstellend. We hadden verwacht en gehoopt een persoonlijke bijdrage te kunnen leveren aan de opbouw en verdere ontwikkeling van het dorp en natuurlijk de school. Alles gaat nu niet alleen veel langer duren maar het gaat ook veel en veel meer geld kosten. Enerzijds omdat alles veel duurder is geworden, anderzijds omdat door de Nepalese overheid hoge eisen aan de wederopbouw stelt. Een overheid die uit eigen beweging amper iets over heeft voor haar eigen bevolking, laat staan iets onderneemt naar hen. Ook nu zo kort na de aardbeving komt de meeste hulpverlening uit het buitenland en komt er van de Nepalese overheid maar weinig steunbetuiging.
Harry en ik zijn in dorpen geweest die door de aardbeving compleet verwoest zijn en waar gezinnen al maanden in tenten wonen. Vooral in de nachten was het in het berggebied van de Solu Khumbu op dat moment al behoorlijk koud en het zou de komende maanden nog veel kouder worden. Dus, behoorlijk afzien voor de mensen daar. Een nieuw huis bouwen zit er voor veel gezinnen niet in. De kosten daarvan zijn gewoonweg te hoog en voor hen niet haalbaar bij elkaar te sparen. En nieuw huis kost ca. 7.000 US$ = ca. 6.890 euro. Alle materialen worden weliswaar hergebruikt maar dan nog is er veel geld nodig. Overige bouwmaterialen die nodig zijn moeten vanuit India komen en dan eerst via Kathmandu naar de Solu Khumbu gebracht worden. De materialen kunnen dan ingevlogen worden naar Lukla maar van daaruit moet alles te voet vervoerd worden naar de dorpen. U begrijpt dat hierdoor de kosten nog eens extra stijgen.
We hebben veel ellende, armoede en wanhoop gezien in de Solu Khumbu en veel mensen vragen om hulp. Ondanks dit alles blijven de mensen (bijna allemaal Sherpa's) vriendelijk en geduldig naar ons en naar elkaar en nemen het leven zoals het is. Waar ze kunnen helpt men elkaar en wij werden bij veel gezinnen uitgenodigd voor een kopje thee en een gezellig praatje. De veerkracht van de Nepalezen is bewonderenswaardig! Nadat Harry en ik weer waren teruggereisd naar Kathmandu hebben we contact opgenomen met mensen van het Construction Committee team, Mahendra Jyoti HS School “Building Back Better” Project . Met hen zijn we overeengekomen dat Thupten Project gaat helpen met de bouw van de nieuwe en beter ingerichte school voor de kinderen van Sano Gumela in Solu Khumbu, zodra de Nepalese overheid daartoe toestemming verleend. Het voornemen dat wij hadden om tijdens deze reis de bouw en verhuizing van de school te realiseren is door deze samenwerking geborgd. Thupten Project gaat voor dit project bovendien samenwerken met het Himalayan Trust Foundation. Zonder samenwerking met hen is bekostiging van het project niet te realiseren. Samen sterk hebben we afgesproken en van uitstel komt beslist geen afstel. Voor ons is het een uitdaging om deze samenwerking aan te gaan maar wie weet waar dit ons nog allemaal brengt in en met Nepal. Thupten Project wil zich ook het komende jaar, aan de hand van kleinschalige projecten, blijven inzetten voor de gezinnen en kinderen in Nepal. Onze projecten zijn vooral gericht op onderwijs voor iedereen, een beter welzijn en goed gezondheid voor de lokale bevolking.
Er blijft nog steeds geld nodig en alles wat we doen en ontvangen moet buiten de regering om gebeuren aangezien zij anders beslag leggen op de financiële middelen dat voor projecten ontvangen wordt. Het moet kleinschalig blijven en goed georganiseerd. Wat we dit jaar hebben gerealiseerd is dankzij de bijdrage van heel veel mensen. We blijven ons inzetten want er is nog heel veel te doen!!! Om de verhuizing en de bouw van de nieuwe school voor de kinderen van Sano Gumela te kunnen bekostigen hebben wij nog steeds geld nodig. Door geld aan ons over te maken helpt u de kinderen van Sano Gumela aan een betere toekomst. U kunt uw geldbedrag overmaken naar: rekening nummer NL69ABNA0513483950 ten name van Thupten Project Nepal. Namens het Thupten Project wil ik iedereen nogmaals hartelijk bedanken voor de steun die we kregen de vele financiële bijdrages. Hartelijke groet, Angela Breedveld
