Reizigers (35)
Vrijwillig begeleiders (6)
Ad Rokven Adrie Heijboer André Mookhoek Anita Nijhoff Anneke van der Veer Anton Hofman Arley Brandt Dirk Kors Gerda van der Minne Gijs Drost Heleen Korthout Henk Netten Jack Slager Janine van Altena Johan Scheers Johan Schuurbiers John Pigmans Jos Koedijk Koos van Otterlo Lex Weener Mark Starrenburg Matthieu de Smet Mieke van den Berk Nils de Ruiter Peter Sparidaens Peter van de Wouw René de Vries Rob van der Panne Rudie Overdijk Simon Smit Suzan van ’t Hoff Thijs Tillekens Tjalling Kooistra Ton Megens Willie Elbertsen
Marianne de Zeeuw Cor de Zeeuw Ans van den Berg Monique Vos Rob van Tongeren Sharda Parmanand
- Coördinator - Ass. Coördinator
Chauffeur De Jong Intra Erik Breedveld
2
Zaterdag 22 december 2012: Endingen, we komen er aan! Het is zover. We gaan op vakantie naar het Duitse Endingen in het Zwarte Woud. Maar liefst 13 dagen zijn we op reis, inclusief Kerst én Oud en Nieuw. Wat een bofkonten zijn wij! Op de wisselplaats Didam ziet een aantal trouwe reizigers al bekenden van vorige Buitenhofreizen. Is dat even een leuke verrassing. Na de koffiepauze zit chauffeur Erik in onze bus uit te puffen van het inladen van onze koffers. Hij zal ons de komende tijd van alles laten zien. Coördinator Marianne verwelkomt iedereen in de bus:
"We gaan allemaal naar Wenen!” “Nee”, roept iedereen in koor: “we gaan naar Endingen!” “O.k., jullie zijn dus goed wakker”, antwoordt Marianne lachend. “Buitenhoffers die al eerder met ons zijn mee geweest, weten dat het een leuke vakantie gaat worden. We gaan er een feest van maken!”
De heenreis verloopt op rolletjes. Op ons lunchadres, Restaurant Kasserolle in Siegburg, staan knapperig warme Kaiserbroodjes met beleg voor ons klaar. De broodmandjes zijn bijna niet aan te slepen, zo goed smaakt het ons.
3
Om tien voor zeven komen we veilig aan in ons hotel, Gasthof Engel. Applaus voor de chauffeur! Onderweg heeft Gerda niet stilgezeten. Ze heeft de begeleiding en chauffeur goed bestudeerd en ze stuk voor stuk nagetekend. De hoteleigenaars, Florian en Karin, begroeten ons hartelijk en we krijgen onze kamersleutel. Ook wordt verteld dat we buiten nóg een bekende van het hotel kunnen tegenkomen: Speedy, de hotelpoes. Na ons welkomstdrankje helpen een paar sterke mannen om de bus uit te laden. Pfff, is dat sjouwen. Wat hebben we allemaal wel niet in onze koffers meegenomen?! Zo’n eerste reisdag is natuurlijk best wel vermoeiend en spannend. We doen veel nieuwe indrukken op en moeten elkaar nog beter leren kennen. Maar uiteindelijk zitten we dan allemaal aan tafel voor ons eerste diner samen. Florian heeft al beloofd dat hij ons wil laten meegenieten van de Duitse regionale keuken. Dat blijkt wel want het 3-gangendiner is echt bijzonder. Wel typisch dat ze de sappige gehaktbal hier een ‘Frikadel’ noemen… Simon en Heleen kopen na het eten in het hotel meteen al hun eerste aandenken: een CD met Duitse liedjes. Wat ze dan nog niet weten is dat de zangeres op deze CD Karin is, de eigenaresse van het hotel. Ook weten ze nog niet dat ons op Oudejaarsavond nog een bijzondere verrassing te wachten staat…
4
Zondag 23 december 2012: het stadhuis van Gengenbach We doen het rustig aan vanmorgen. Iedereen druppelt binnen wanneer ze zover zijn. Arley en Mark hebben dit goed in hun oren geknoopt. Ze komen als laatsten ontbijten want ze hebben zich verslapen… Vanaf nu staat elke ochtend een uitgebreid ontbijtbuffet met een kakelvers eitje op ons te wachten. Die middag, in het oude stadje Gengenbach, lopen we over de eerste kerstmarkt van vele die nog zullen volgen. Helaas ligt er geen sneeuw. Sterker nog, het is zelfs warm! Maar alle lichtjes die branden en alle snuisterijtjes en lekkere dingen die er te koop zijn, geven toch een bijzondere Kerstsfeer. Anita slaagt hier voor een wel heel mooie blauw/groene portemonnee. Het stadhuis is net een adventskalender. Het is prachtig verlicht en heeft 24 raampjes. Elke avond om zes uur wordt weer een nieuw raampje geopend. Maar hierop wachten gaat niet want om die tijd zitten we in ons hotel aan de runde goulash met pasta. 5
Maandag 24 december 2012: Titisee en Kerstavond Tegen lunchtijd arriveren we bij het kuuroord Titisee. Dit is een prachtig, hooggelegen meer. Wanneer wij het woord ‘meer’ bedoelen te zeggen, gebruiken de Duitsers hiervoor het woord ‘See’. En voor ons woord ‘zee’ gebruiken zij het woord ‘Meer’. Net andersom dus.
Buitenhoffers houden van winkelen dus ook hier worden natuurlijk weer volop souvenirtjes gekocht. Zo koopt Anneke een mooie klederdrachtpop en twee flesjes likeur en Susan een bijzonder engeltje. Henk, Peter Sparidaens en Nils hebben mazzel want eensgezind kopen zij de laatste balpennen met ‘Titisee’ erop. Jack kiest voor een koekoeksklokje en Ton voor een variant hierop: een hondenklokje… In Restaurant Waldeck staat ons een heerlijke lunch te wachten: luxe warme broodjes met onder meer kaas, Schwarzwalder ham en brie. Ook René en Ton smullen ervan. Tjonge jonge, wat worden we weer verwend.
6
Met de buik vol en de portemonnee een paar euro’tjes lichter stappen we de bus weer in. Hoe hoger we klimmen, des te meer sneeuw er te zien is. We maken een stop in Feldberg, waarvan de top maar liefst 1.493 meter hoog is. Wel 14 Domtorens op elkaar! Hier gaan we een kijkje nemen bij de skipiste. Hebben we tóch nog een sneeuwvakantie!
’s Avonds bij het diner komt eigenaar/kok Florian met een supergrote beenham het restaurant binnenlopen. Een flinke plak belandt op ons bord met zuurkool en aardappelpuree erbij. Mmmm.
7
Deze ‘Kerstavond’ gaan we naar de nachtmis in de indrukwekkende grote kerk vlakbij het hotel.
“Wel netjes aankleden en mobieltjes uit”,
zegt Jack terecht. Binnen ziet het er sfeervol uit en het koor zingt prachtig. Na afloop lopen we naar de oude gotische fontein uit het jaar 1500 die op het marktplein staat. Als straks om twaalf uur de klokken gaan luiden, mag iedereen water tappen uit de fontein en voor zichzelf een wens doen!
Dinsdag 25 december 2012: Eerste Kerstdag in het Zwarte Woud Wie dat wil kan vanochtend eerst de benen strekken in de directe omgeving van het hotel. Er ontstaan al gauw twee groepjes:
‘de doorstappers’
en
‘de ontspannen wandelaars’
8
‘s Middags maken we een mooie rondrit door het Zwarte Woud. We stoppen in het plaatsje Furtwangen bij een bijzonder uitziend gebouw met een watermolen. Het is gebouwd in 1825 en heeft een waterrad met een doorsnede van maar liefst 4 meter! Het heet ‘Hexenlochmühle’. Het schijnt iets te maken te hebben met heksen… Gelukkig durft iedereen hier uit te stappen voor koffie met gebak. En laten ze daar nou ook nog leuke winkeltjes hebben. Hier vindt Arley eindelijk het horloge waar hij naar op zoek was. In de schemering rijden we weer terug naar ons hotel waar een heus 5gangen kerstdiner op ons staat te wachten. Florian heeft vandaag extra zijn best voor ons gedaan. Op het menu staat: huisgemaakte uienkoek; preisoep; salade met croutons; gansgebraad met Tiroler knödel, cake en … twee drankjes uit de pot. Het smaakt ons best.
Terwijl we nog lekker zitten uit te buiken, zingen Suzan, Gerda en Marianne:
'De herdertjes lagen bij nachte'. Uit volle borst zingen we allemaal mee.
9
Woensdag 26 december 2012: Tweede Kerstdag in Straatsburg We lunchen vandaag buiten het hotel. En waar kun je meestal wel met 42 personen tegelijk binnenvallen? Juist, bij het altijd gastvrije McDonald’s. “Joepie!”, roept Jack van achter uit de bus zodra hij de grote M ziet. Voor de begeleiding is het altijd weer een hele toer om zo’n grote groep van het juiste menu en het juiste drankje te voorzien, maar… het klopt weer als een zwerende vinger. Met een gevulde maag rijden we naar Straatsburg, de hoofdstad van de Elzas in Frankrijk. Omdat we de stad niet in mogen met de bus, parkeren we de bus op een parkeerplaats en gaan we met de tram verder. Ook een avontuur op zich! In het centrum van Straatsburg wordt de ‘Notre-Dame’, een van de grootste en beroemdste kathedralen van Frankrijk uit 1439, volop gefotografeerd. En er wordt gewinkeld. Bepakt en bezakt lopen de groepjes aan het eind van de middag weer uit de tram de parkeerplaats van de bus op. Ton laat een leuk hondje zien en Henk, Ad en Heleen hebben placemats gekocht. Johan Scheers heeft zijn oog laten vallen op een ketting met een hartje eraan. Even is er wat opwinding. Rob van der Panne en Peter Sparidaens zijn op de terugweg in de drukte sneller de tram ingestapt dan de rest van hun groep. De trambestuurder is daarna weggereden zonder op de rest van de zwaaiende groep te wachten! En daar gingen ze…
10
Wat Peter en Rob toen hebben gedaan? Nou, omdat ze erg moesten plassen, zijn ze de volgende halte eerst maar weer uitgestapt om daar een kleine boodschap te doen. Daarna hebben ze lopend de tramrails gevolgd en zo kwamen ze weer bij het eindpunt terecht waar de bus geparkeerd stond. Echt wel slim!
Donderdag 27 december 2012:
naar St. Peter im Schwarzwald
In Endingen zijn maar liefst twee supermarkten: de Aldi en de Lidl. In optocht gaan we er allemaal lopend naar toe om wat lekkers, leuks of nuttigs in te slaan. Het miezert en we zien er heel charmant uit met onze capuchons op… Johan Scheers is in zijn nopjes met een reisgids over zijn volgende reisbestemming: Florida. Simon verwent zichzelf met een paar warme pantoffels en Dirk koopt een zaklamp en een boek over Duitsland. Ton heeft shampoo en memoblaadjes op de kop getikt en Adrie is blij met zijn fles met ‘niet vloeibare inhoud’. Mieke laat een doos chocolade zien. “Voor
mijn moeder”, zegt ze. Maar dat blijkt achteraf een leugentje om bestwil te zijn want ze zal haar begeleidster hier later mee bedanken.
11
Terug in het hotel worden we verrast met een uitgebreid lunchbuffet. Vlees en vis en diverse salades. Te veel om op te noemen. En dan is het tijd om op excursie te gaan. De stemming zit er goed in. In de bus wordt uit volle borst het lied ‘'Bloed, zweet en tranen' van André Hazes gezongen. We zijn op weg naar St. Peter im Schwarzwald.
Bij aankomst laten we ons in Café Martin eerst verwennen met koffie, thee of warme chocolademelk en nog wel met gebak! Het naastgelegen winkeltje wordt ook nog druk bezocht. De kleurige glazen bollen met lamp zijn erg populair. Lex komt naar buiten met een pak speelkaarten en Johan Scheers met een houten engel. Daarna geeft Frau Müller ons een rondleiding door het indrukwekkende Benedictijnenklooster, de bijbehorende Barokkerk met de Rococobibliotheek en de feestzaal van de monniken van Zähringen. Ze vertelt dat de 280 jaar oude kerk gebouwd is zoals men toen dacht dat de hemel eruit zag. Alles staat hier in het teken van de Heilige Petrus. Rijke ridders hebben geld gegeven aan de kerk. In ruil daarvoor werd van elke ridder een groot beeld in de kerk geplaatst. Zij liggen hier ook in de kerk begraven. Na een dag vol nieuwe indrukken gaan we weer ‘huiswaarts’. 12
Vrijdag 28 december 2012:
naar Obernai en Colmar in de Elzas
De Elzas in Frankrijk is de streek waar wij vandaag naar toe gaan. Als eerste bezoeken we ‘de parel van de streek’, het Middeleeuwse Obernai. De schilderachtige huisjes liggen in smalle straatjes. Net een plaatje uit een prentenboek. Voor de lunch gaan de groepjes weer apart op stap. Zo vinden we gemakkelijker een plekje om te eten. De ene groep maakt kennis met een typisch Franse lekkernij: ter plekke klaargemaakte Crêpes (dunne pannenkoeken) met diverse zoet en hartig beleg naar keuze. Lex lust er wel ‘pap’ van… De andere groep komt terecht bij de Turk, waar sommigen voor het eerst een broodje Döner Kebab eten. En dat in Frankrijk, tijdens onze vakantie in Duitsland…
Via een mooie route rijden we verder naar een ander hoogtepunt van de Elzas: Colmar. Ook hier is weer veel moois te zien. En er is natuurlijk ook weer een (drukke!) sfeervolle kerstmarkt.
13
Op het plein staan twee Indianen uit Paraguay met hun panfluit de sterren van de hemel te spelen. Ze doen goede zaken want verschillende Buitenhoffers kopen hun CD als herinnering. Wat niet iedereen weet, is dat twee begeleiders inmiddels druk op zoek zijn naar Tjalling. Plotseling was hij uit de groep verdwenen. Zodra de rest weer terug in de bus is, gaan diverse begeleiders op verschillende plekken verspreid in het centrum staan om hem te vinden. En ja hoor, Tjalling loopt regelrecht in de armen van begeleidster Monique van wie hij een warme omhelzing krijgt. “Hier ben ik weer!” , roept hij uit. Hij vertelt dat hij al snel een CD-winkel is ingestapt om naar muziek te luisteren. Trots laat hij een CD van zijn idool ‘Lady GaGa’ zien. Iedereen is weer blij en opgelucht om hem te zien. We zijn weer compleet! In de bus wordt uitgelaten meegezongen met de muziek. De spanning is er weer af als we in het hotel voor het diner kunnen aanschuiven. En daarna is er weer tijd voor ontspanning.
14
Zaterdag 29 december 2012:
naar Basel in Zwitserland
Thijs is vandaag jarig. Hij is 64 jaar geworden. Kijk hem eens zitten in z’n versierde stoel. Hij ziet er geen dag ouder uit! In de loop van de ochtend trakteert Thijs ons op een fruitig gebakje bij de koffie. Uiteraard wordt hij door ons toegezongen. Van het Buitenhof krijgt hij een geurig cadeaupakket van Axe. Wat zal hij nu lekker gaan ruiken! Voor de lunch is er nog tijd om door onze ‘eigen’ winkelstraat te lopen. Daar slaagt Rudie voor een zakagenda. De lunch is Fleischkäse met brood. Het smaakt naar rookworst, maar is plat en vierkant van vorm. Het is weer eens wat anders.
We gaan op weg naar Basel. Maar eerst stoppen we als extraatje in het Duitse plaatsje Weil am Rhein om het VitraHaus van de buitenkant te bekijken. Het is een museum met alles op het gebied van modern wonen.
Zo'n huis vind je nergens anders. Het lijkt vreemd gestapeld te zijn met strakke vormen. André maakt er die avond een prachtige tekening van.
15
In de rijke stad Basel aangekomen worden we opgewacht door Janny, de schoonzus van begeleider Rob, die daar woont. Zij laat ons diverse mooie plekjes zien, zoals de vijver met daarin draaiende voorwerpen, het oude rode raadhuis en een prachtig uitzicht over de Rijn.
Inmiddels blijkt een lager voor de ‘V-snaar’ van de bus kapot te zijn. Omdat de reparatie langer gaat duren, gaan we bij Burger King even een bodempje leggen in onze maag. Om acht uur kunnen we gelukkig weer veilig verder met de tijdelijk gerepareerde bus. Morgenvroeg zal er per koerier uit Gent een nieuw onderdeel worden bezorgd. En zo kan het gebeuren dat we om tien uur ’s avonds onze tanden zetten in de kippenpoot met patat en sla. Gevolgd door een feestelijk toetje in verband met de verjaardag van Thijs! Na het eten duikt iedereen gelijk z’n mandje in. Die nacht hoort begeleidster Sharda vreemde geluiden. Voor de zekerheid gaat ze op onderzoek uit. Nou, wat ze tóen hoorde… Het leek wel een houtzagerij!
16
Zondag 30 december 2012: treinreis naar Triberg We vertrekken al in de loop van de ochtend voor een treinreis van 40 minuten. De trein brengt ons - over bruggen en door valleien - van Offenburg naar Triberg. Dirk kijkt niet naar buiten. Liever tuurt hij naar de foto’s die nog op zijn camera staan uit 2009, toen hij dezelfde treinreis maakte… Triberg is niet alleen bekend om de grootste waterval van Duitsland, maar ook omdat hier de grootste koekoeksklok ter wereld staat. We gaan naar binnen om het raderwerk van de klok van de achterkant te kunnen bekijken. Wat een joekel van een ding! Een in klederdracht geklede ‘man’ geeft uitleg in diverse talen. Op de terugweg in de bus klinkt het liedje 'meisjes met rode haren'. Suzan merkt lachend op dat haar haren grijs zijn geworden van de zorgen... ’s Avonds vermaken we ons met spelletjes, knutselen, tekenen, kletsen of gein trappen. Jos, die helaas niets kan horen, werkt elke avond trouw zijn dagboek bij. Hiervoor verzamelt hij ansichtkaarten en folders die hij er in plakt. We kijken er vol bewondering naar.
17
Wanneer die avond bijna iedereen op één oor ligt, is er voor chauffeur Erik en begeleiders Rob en Cor nog ‘werk’ aan de winkel. Zodra de keuken vrij is duiken zij erin om voor Oudejaarsavond echte Hollandse oliebollen en appelflappen te bakken. Is dat niet lief?! En ook begeleidster Sharda, die later een kijkje in de keuken neemt, steekt een helpende hand uit.
Maandag 31 december 2012: Oudejaarsdag met Bingo ! Op deze laatste, lange dag van het jaar heeft chauffeur Erik een welverdiende vrije dag en staat de bus stil. Maar daarom hoeven wij niet stil te staan! ‘s Ochtends gaat een groepje wandelen en een groepje winkelen. De ‘thuisblijvers’ vermaken zich met het doen van spelletjes, handwerken, puzzelen of tekenen. De haren van Suzan en Anneke worden extra mooi gekapt door begeleidsters Ans en Monique, zodat ze het oude jaar in stijl kunnen afsluiten. De ‘shoppers’ zijn ook deze keer weer geslaagd. Ton heeft een legpuzzel met hondjes gevonden. Johan Schuurbiers heeft een kalender 2013 en wat confetti voor vanavond op de kop weten te tikken. Om half vier zit iedereen startklaar voor de bekende Buitenhof Bingo. Nou was het de bedoeling dat begeleider Rob de Bingo zou draaien, maar jammer genoeg krijgt hij plotseling hoofdpijn… Maar geen probleem, hij gaat even een plaatsvervanger halen. Koos roept hoofdschuddend dat hij er niets van gelooft:
“Nee, nee, dat is een grap! Nee, nee!”
18
Vanuit de gang verschijnt een wel heel luidruchtige, vreemde vogel… De hele eerste ronde moeten we tegen hem aankijken. Maar gelukkig, de tweede ronde is onze vertrouwde begeleider er zelf weer.
Iedereen heeft vandaag prijs. Met dank aan de begeleiders die, zoals altijd, de Bingoprijsjes ter beschikking hebben gesteld. Beide rondes heeft Henk als eerste Bingo. Daarom wordt hij uitgeroepen tot ‘Bingokoning‘ van vanmiddag!
19
Willie, die niets kan bedenken wat ze wil kopen, weet het op deze laatste dag van het jaar ineens: ze trakteert zichzelf op een eerste (en niet haar laatste) coupe chocolade ijs met slagroom. Mmmmm. Na opnieuw een heerlijk 5 gangendiner verklapt begeleider Cor eindelijk de extra excursie die niet in de gids staat. Morgenmiddag gaan we naar het Europapark! Dit is een soort Eurodisney, maar dan veel leuker en mooier. Deze verrassing wordt met veel gejuich begroet! En dan is het Oudejaarsavond. Tijd om te feesten! Eigenaresse Karin gaat de liedjes van haar CD voor ons zingen! Er wordt gelachen, gedanst, geamuseerd toegekeken en uiteraard worden de met liefde gebakken oliebollen en appelflappen opgegeten. En met een glas al dan niet alcoholvrije champagne in de hand wordt er getoast op het nieuwe jaar! Op nieuwe kansen en nieuwe Buitenhofreizen!
Dag 2012 ! Hallo 2013 !
20
21
Dinsdag 1 januari 2013:
Nieuwjaarsdag in Europa Park
Vanmorgen kunnen we maar liefst tot half elf ontbijten. Dus kunnen we een uurtje langer uitslapen. We hoeven pas om twee uur de deur uit. Tot die tijd vermaken we ons in het hotel. Met plezier kijkt iedereen terug op Oudejaarsavond. “Jullie als begeleiding zijn heel top”, zegt Peter van de Wouw spontaan. Tjalling is druk bezig met het opschrijven van een liedje. In het Engels maar liefst en het gaat - heel toepasselijk - over het nieuwe jaar. En dan is het tijd voor onze extra excursie: Europapark. Nils, Gerda en Henk voelen zich niet helemaal fit en blijven met begeleidster Sharda in het hotel achter. In het Europapark aangekomen stappen we met z’n allen in een in de hoogte rijdend treintje om een goeie indruk van het park te krijgen. Wat ziet het er van boven sfeervol uit met al die verlichting! Omdat het park pas om drie uur open gaat, is onze tijd wat beperkt.
Maar we zien toch nog een heleboel. Zoals een prachtige ijs show van drie kwartier en een circusvoorstelling van een uur met een heus live orkest. Karin heeft gezorgd voor gereserveerde plaatsen op de eerste en tweede rij. Super!
22
We varen (binnen) door Italië en Griekenland en (buiten) over een prachtig verlicht meer. En we griezelen en giechelen in het spookhuis. Koos wil dolgraag het reuzenrad in en dat doen we. Zelfs Willie krijgen we zover om tóch mee te gaan en wat heeft ze ervan genoten!
Om acht uur rijden we weer richting hotel. Daar staat de specialiteit van de kok, een soort Casselerrib met aardappelen en sla, op ons te wachten. Moe en voldaan volgt iedereen het advies op om bijtijds naar bed te gaan. Want, helaas, morgen staat alweer onze laatste excursiedag op het programma.
woensdag 2 januari 2013: naar Freiburg De volgende ochtend blijkt iedereen weer goed uitgerust te zijn. Zo verstopt Gijs ongezien de pen van een begeleidster. André en Ad bekijken rug aan rug wie nu eigenlijk het langst is. Maar we hebben Mark ook nog. Mark is langer dan André en Ad is langer dan Mark. Wie is er nu het langst? In het geheim is de begeleiding tussendoor ook nog een verrassing aan het voorbereiden. Als afscheidscadeau krijgt iedereen vanavond onder andere een groepsfoto. En die moet ook nog ‘eventjes’ ingelijst worden… Als herinnering maken we voor het hotel nog een foto van ons eigen groepje met begeleider. Jeetje, wat hebben we veel geposeerd voor al die ‘fotografen’ tijdens deze vakantie. Die Buitenhoffers die steeds roepen “ik hou niet goed op papier, hoor”, zullen nog versteld staan wanneer ze zichzelf in dit verslag en op de - als extraatje - bijgevoegde DVD terug zullen zien. 23
Groepje Ans:
Groepje Cor:
Groepje Marianne:
Groepje Monique:
Suzan, Gijs, Willie (voor) Ans, Matthieu, John, Johan (achter)
Gerda, Marianne, Anita (voor) Johan, Jack, André (achter)
Groepje Sharda:
Jos, Heleen, Simon, Koos (voor) Ad, Mieke, Sharda, René (achter)
Adrie, Henk, Peter (voor) Ton, Thijs, Rob en Cor (achter)
Arley, Peter, Janine (voor) Mark, Monique, Anneke (achter)
Groepje Rob:
Lex, Nils, Anton (voor) Tjalling, Rob, Dirk, Rudie (achter)
24
En wéér staat er tussen de middag in ons hotel een uitgebreid lunchbuffet voor ons klaar. Dat wordt straks écht afkicken thuis!
Met een gevulde maag rijden we richting Freiburg. Er wordt uitbundig meegezongen met het shantykoor dat zingt: ‘Aan het strand stil en
verlaten…’
Freiburg is de belangrijkste stad van het Zwarte Woud. Onder andere ook een winkelparadijs waar we voor de laatste keer gelegenheid hebben om inkopen te doen. Als dat straks allemaal maar wél in de koffer past… In een CDwinkel gaat bij Janine plotseling het alarm af. De man van de beveiliging vraagt of ze even mee wil lopen. Hij weet precies waar hij moet zoeken. In haar jas zit een ingenaaid alarm dat hij er vervolgens uitknipt.
“Dat komt heel vaak voor”, zegt hij. Maar voor Janine is dit even schrikken. Anton wil heel graag een foto maken van de Münsterkerk. We lopen dus op weg naar de bus nog even een extra rondje om de kerk. 25
Tijdens onze afscheidsavond wordt de vakantie nog een keer in vogelvlucht doorgenomen. Via een raadspelletje (over wie gaat het?) krijgt iedereen van zijn eigen begeleider het afscheidscadeautje overhandigd: de ingelijste groepsfoto met een Schwarzwald placemat.
Ook wordt alvast afscheid genomen want morgen in Didam zal daar weinig tijd voor zijn. Bedankjes worden over en weer uitgewisseld tussen de reizigers en de begeleiding. Ook chauffeur Erik en het hotelpersoneel worden natuurlijk bedankt. Iedereen heeft het reuze naar de zin gehad! Maar… er is nóg iets nieuws te vieren. Trouwe reizigers krijgen vanaf nu bij de 10e of 15e of 20e enz. reis een vakantiecheque die ze bij de volgende boeking kunnen inwisselen als korting op de nieuwe reis. Omdat de verandering nu pas ingaat (dus niet met terugwerkende kracht) kan het zijn dat anderen die meer reizen hebben gedaan dan de 6 jubilarissen van vanavond nog even moeten wachten. Zij krijgen de cheque dan later, maar dan krijgen ze wel een groter bedrag dan ze nu zouden hebben gehad. Bij Het Buitenhof kun je gerust navragen hoeveel reizen je al hebt gedaan.
De jubilarissen van deze reis worden vanavond dus onverwachts in het zonnetje gezet. Suzan, Anneke, Thijs, Adrie (30 reizen) en Gijs (20 reizen) ontvangen een vakantiecheque. Heleen (10 reizen) krijgt een horloge. 26
Donderdag 3 januari 2013:
het zit erop, we gaan naar huis!
Na een vroeg ontbijt zit iedereen stipt op tijd in de bus voor de terugreis. Florian, Karin, Silke en Marina van het hotel stappen de bus in om persoonlijk afscheid van ons te nemen. Florian deelt snoepjes uit en zegt:
“Wij ontvangen al 20 jaar gasten, maar het afscheid is nog nooit zo emotioneel geweest als nu. Jullie waren een superleuke groep.”
Maar dan moeten we toch echt gaan rijden. Zwaaien maar!!
De terugreis verloopt weer soepeltjes. We lunchen voor de laatste keer samen in restaurant ‘Alt Dernbach’. Ernaast staan diverse autowrakken als bezienswaardigheid.
Het laatste stuk naar Didam wordt in de bus de film ‘Crocodile Dundee’ gedraaid. De hoofdrolspeler wordt verliefd en dat zet Matthieu aan het denken over zijn eigen vriendin Mieke. En hij roept uit:
“Ik ben gék op Mieke. We gaan nóóit meer uit elkaar. Nóóit meer!”
Nou, is dat geen mooie, romantische afsluiting van deze fijne vakantie die we samen hebben gehad?
Lieve Buitenhoffers, Bedankt voor alles. We hebben van jullie genoten. Graag zien we jullie nog eens op een andere Buitenhofreis terug. Tot ziens! 27
28
