Reisverslag Tul Tour Korea 2011
Inleiding Op 25 juni 2011 vertrokken Willem Jansen, Rob Konijnenbelt en Silke Stoffels naar Korea voor de Taekwon-Do ervaring van hun leven, namelijk de allereerste ITF Taekwon-Do Tul Tour. Deze speciale Tul Tour is georganiseerd door de ITF Korea en de Scientific Research Committee van de ITF van Grandmaster Choi Jung Hwa. Onder begeleiding van o.a. Master Dr. Zibby Kruk, de hoofdorganisator van deze tour, werden in totaal 18 deelnemers (afkomstig uit 6 verschillende continenten!) meegenomen op een sportieve en culturele 9-daagse rondreis door Zuid-Korea om daar hun technische kennis en diepere betekenis van de tuls te vergroten.
Dag 1 – 25 juni 2011 Na aankomst op Schiphol bleek onze vlucht 2 uur vertraging te hebben. Gelukkig is er genoeg te doen op Schiphol en hebben we ons prima vermaakt. Na een vlucht van ongeveer 10 uur kwamen we aan op het vliegveld van Incheon, ten westen van de hoofdstad Seoul. Daar werden we hartelijk ontvangen door Dr. Zibby Kruk en Rafal Olenski. Dr. Zibby Kruk is het hoofd van de Scientific
Committee en is tevens de hoofdorganisator van deze Tul Tour. De Pool Rafal was in 2010 wereldkampioen sparren en is nu in Korea bezig met de K1. Vervolgens zijn we naar een luxe hotel gebracht, waar we werden ontvangen door Cj - Oh, of CJ, de secretaris-generaal van de ITF in Danjeon. CJ is een bekende van Willem (zie p. 28 van het TaekwonDo boek). Na een powernap en douche zijn we naar een luxe dinerzaal gebracht waar de officiele opening van de Tul Tour plaatsvond. Allereerst was er een presentatie over de inhoud en opzet van de Tul Tour. Vervolgens heeft iedereen heeft zich even kunnen voorstellen en hebben we allemaal een rugzak gekregen met daarin o.a. een dobok, handdoek, waaier, bidon, allemaal in het teken van ITF. De deelnemers kwamen uit alle hoeken van de wereld: Australie, Duitsland, Nederland, Venezuela, e
e
Polen, Nigeria, Afghanistan en de VS. De meeste deelnemers hadden tussen de 3 en de 6 dan, e
maar de niveaus liepen uiteen van de groene band tot aan de 8 dan. De Nederlandse groep was uniek met Silke als de enige vrouw in de Tul Tour en Rob die zich met zijn groene band goed staande wist te houden tussen al die dangraadhouders.
Na de introductie werd er een presentatie gegeven over de betekenis van Dan Gun tul. De meeste mensen weten wel dat de tul vernoemd is naar de legendarische stichter van Korea in 2333 v.C, maar daarna houdt het wel een beetje op. Nu blijkt dat er een hele legende achter zit over de godenzoon Hwan-Ung die op aarde wilt leven en daar een hemels rijk sticht. Een berin en een tijger die graag mens wilden worden moesten van Hwan-Ung een test doorstaan, maar alleen de berin doorstond de test en werd een mooie jonge vrouw die vervolgens met Hwan-Ung trouwde en daar een zoon mee kreeg. Het verhaal is natuurlijk nog veel uitgebreider, maar als we dat hier gaan opschrijven dan zijn we nog wel even bezig. Willem gaat vast nog wel stilstaan bij deze legende en de mogelijke reden dat alle stoten in deze tul hoog zijn. Na de presentatie konden we genieten van een heerlijk 4-gangen diner van Koreaans eten.
e
Na het diner zijn we nog met Master George Vitale (8 dan) naar de bar geweest. Master George bleek al snel een wandelende Taekwon-Do encyclopedie te zijn. In no time kregen we de hele politieke geschiedenis van Korea in relatie tot het Taekwon-Do te horen. Master George heeft vele malen met de pioniers van het Taekwon-Do gewerkt en getraind en momenteel werkt hij aan twee documentaires over de geschiedenis van het Taekwon-Do (zie www.tong-ilmovie.com en www.facebook.com/LUVFilms). We raden iedereen aan een blik op de websites te werpen. Politiek spreekt veel mensen niet aan, maar onze ervaring is dat het Taekwon-Do veel meer gaat leven als je de politieke achtergrond kent waarin het Taekwon-Do is ontwikkeld. Aan het eind van de eerste dag hadden we ons eerste Koreaanse woord geleerd: “kamsa hamnida”, wat “dank u wel” betekent.
Dag 2 – 26 juni 2011 Om 8 uur ’s ochtends stond iedereen in zijn dobok klaar in de lobby van het hotel. Willem was nog niet helemaal wakker, want die is er in de eerste nacht achter gekomen dat zijn kamergenoot Rob nog harder snurkt dan zijn kihap. Nearyo chagi’s hielpen niet, dus toen heeft hij uiteindelijk zijn oordopjes maar in gedaan, waardoor hij vervolgens door de wekker heen sliep. Gelukkig kon Rob hem wel wakker krijgen. Eerst zijn we naar een restaurantje gegaan voor een typisch Koreaans ontbijt. Het ontbijt bestond uit rijst, soep met rundvlees en groenten. Opvallend in Korea is dat er allerlei bijgerechten op tafel staan die je samen deelt. Na een korte cursus eten met stokjes konden we genieten van het ontbijt. Na het ontbijt kon iedereen de bus in en gingen we op weg naar het Chamseong-dan altaar in Kang Hwa Do, waar we Dan Gun zouden gaan beoefenen. In de bus heeft de Nigeriaan mr. Sunday door hem geschreven boekjes uitgedeeld, dus we hoefden ons zeker niet te vervelen. Uiteraard zijn heilige plaatsen op hoge plaatsen gesitueerd, dus we mochten na aankomst in Kang Hwa Do eerst een trap oplopen waar werkelijk geen einde aan leek te komen (zo’n 450 m omhoog met de trap). Het was regenachtig en een beetje mistig weer, waardoor de omgeving eigenlijk goed tot zijn recht kwam. Mooie natuur met dichtbegroeide berghellingen en watervalletjes. Toen we eindelijk bijna boven waren bleek het hek naar het altaar gesloten te zijn! Onze Koreaanse gids zei dat dit al 4 jaar zo is en het leek haar vanzelfsprekend dat wij het ook zouden weten. Het leek haar zelfs niet eens belangrijk...beetje jammer. Uiteindelijk hebben we op de bijna-top foto’s gemaakt en hebben we het hele eind weer naar beneden gelopen. Gelukkig stond er beneden een grote foto met het altaar. Als de echte niet bereikbaar is, dan maar met de foto ervan op de foto. Beneden stond een soort van halve tempel, waar we eerst een korte warming-up kregen van Rafal alvorens we Dan Gun gingen oefenen. Onderling werden de nodige ideeen uitgewisseld over de uitvoering van de technieken. Deze varieerden nogal namelijk, maar dat heeft ook te maken met het feit dat er momenteel drie ITF-organisaties zijn die alle drie weer andere gedachten hebben over de juiste uitvoering van de technieken. Uiteindelijk hebben we hier dan ook niet te lang bij stilgestaan. Het doel van de tour was tenslotte niet iedereen technisch te verbeteren, maar Taekwon-Do te laten ervaren in het land waar het ontstaan is. Na de training zijn we naar een restaurantje gereden waar we hebben geluncht op de traditionele Koreaanse manier...op de grond zonder schoenen. De schoenen blijven buiten het restaurantgedeelte staan. Tijdens de lunch hadden we een prachtig uitzicht over de rijstvelden.
Op naar Seoul naar het Do San Park, welke in 1973 is aangelegd om de patriot Ahn Chang-Ho te herdenken. Ahn Chang-Ho is geboren in 1878 (nee, niet in 1876) en heeft gestreden voor de nationale onafhankelijkheid en heeft tevens het Koreaanse volkslied gemaakt alvorens hij in 1938 overleed. De 24 bewegingen uit de tul weerspiegelen zijn volledige leven die hij gewijd heeft aan o.a. de vrijheidsbeweging van Korea. We hebben nu geleerd dat deze “24” niet voor het aantal jaren staat dat hij hieraan werkte, maar dat het symbolisch bedoeld is. Vergeleken met een eeuwigheid duurt een mensenleven misschien slechts een dag, of te wel 24 uur. Ahn Chang-Ho heeft zijn hele leven gewijd aan o.a. de vrijheidsbeweging, vandaar de 24 bewegingen in de tul. Op weg naar de VS zag Ahn Chang-Ho de eilandengroep van Hawai. Naar aanleiding van de bergen van Hawai koos hij zijn schrijversnaam Do San, wat “eiland berg” betekent. Een leuke anekdote is dat de zoon van Ahn Chang-Ho een rol heeft gehad in de tv-serie “kung fu”. Na een warming-up van Master George hebben we bij het standbeeld van Ahn Chang-Ho Do San tul geoefend. Het is heel bijzonder om deze tul te beoefenen op de plaats waar de patriot waar de tul naar vernoemd is begraven ligt. Tot slot heeft Silke nog in haar eentje Do San tul gelopen voor het standbeeld van Ahn Chang Ho, waar vervolgens enthousiast op werd gereageerd. Hieruit bleek dat het internationale gezelschap eigenlijk al een grote familie was. De tweede dag werd afgesloten met een diner en aansluitend een voorstelling van Moosin Rang, een show bestaande uit een combinatie van martial arts, muziek, zang en dans. De twee martial arts jongens en de twee breakdancers waren net acrobaten met hun ingewikkelde trappen en moves. Moe maar voldaan kwamen we laat aan in ons volgende hotel (elke dag een ander hotel) waar we wederom een korte nacht hebben gehad.
Dag 3 – 27 juni 2011 Om 8.30 uur stonden we weer met zijn allen in dobok klaar in de lobby. We hebben trouwens vrijwel elke dag vrijwel de hele dag in dobok rondgelopen. Onze Koreaanse reisleidster Genie zorgde er steeds voor dat de mensen op tijd aanwezig waren, want stiptheid vond ze (terecht) erg belangrijk. Daarnaast had ze al vanaf de tweede dag een extra functie als fotograaf en leerden ze ons wat Koreaanse termen.
We zijn in de ochtendspits met de bus naar de Ahn Joong Gun Memorial Hall in Seoul gereisd. Onderweg hebben we veel hoge gebouwen gezien die stuk voor stuk genummerd zijn. Wel zo handig als je je huis wilt vinden, want veel gebouwen zien er hetzelfde uit. Eenmaal bij het Memorial Park
aangekomen hebben we bij het standbeeld van Ahn Joong Gun de bijbehorende tul geoefend. Tijdens het lopen van Joong Gun tul kwamen veel mensen kijken en gingen ze filmen en foto’s maken en sommigen probeerden zelfs mee te doen. Dat zal je in Nederland toch niet gebeuren. Vervolgens zijn we het museum die aan de volksheld Ahn Joong Gun gewijd is in gegaan. Hier leerden we dat Ahn Joong Gun samen met zijn verzetsvrienden een stuk van zijn ringvinger heeft afgesneden om hun trouw te bewijzen. Nadat hij in Rusland de eerste Japanse gouverneur generaal van Korea Hiro Bumi Ito vermoordde is hij gearresteerd, gemarteld en vervolgens in 1910 geexecuteerd door het vuurpeleton.
Tot op heden hebben de Japanners de begraafplaats van Ahn Joong Gun niet bekend gemaakt, want ze willen van hem geen martelaar maken. Hieruit blijkt dat er toch nog spanning is tussen Japan en Korea. In het museum heeft Willem nog een souvenir gekocht voor zijn toekomstige prive-dojang, namelijk een kalligrafiewerk met de beroemde handafdruk van Ahn Joong Gun. Op naar Gangneung naar het Ojukheon City Museum voor Yul Gok tul. Onderweg hebben we geluncht bij een soort van fastfood restaurant. Eindelijk weer een keertje Westers eten, of in ieder geval herkenbaar eten: rijst met superlekkere hamburgers en groenten. Andere kozen voor een soort van paella met zeevruchten. Voor het eerst hadden we ook een toetje, namelijk een heerlijk ijsje. Eenmaal aangekomen in Gangneung mochten we weer aan de slag. De warming-up werd dit keer verzorgd door de Australier Mr. Lee, een man die werkelijk elke dag wel honderd keer riep “I love it”, “It’s amazing”, “It’s great”, “It’s nice” etc. Klinkt irritant, maar als je zijn verhaal kent, dan waardeer je het juist. Nog maar 2 jaar geleden kon hij ten gevolge van een mijnongeluk en beroerte niet bewegen of praten, hij heeft maanden in een coma gelegen. Nu heeft hij alleen met traplopen wat hulp nodig en
kan hij je de oren van het hoofd praten. Het Taekwon wilt dan misschien niet meer, maar de Do des te meer wel. We hadden de grootste lol om hem (in positieve zin) en met hem. En iemand die altijd in good spirit is kun je eigenlijk alleen maar bewonderen.
Uiteindelijk hebben we Yul Gok tul geoefend op het plein voor het geboortehuis van Yi I. Deze filosoof en geleerde staat overigens ook afgebeeld op het briefje van 5000 Won (Koreaanse munteenheid). De locatie was echt mooi. Het had zo een filmset kunnen zijn. Een groot plein voor het geboortehuis van Yi I met daarin met klinkers het Koreaanse Sam-Taegeuk teken en om het plein heen lagen allemaal tuintjes en daaromheen weer met groen begroeide bergen. Het Sam-Taegeuk teken komt trouwens steeds weer terug in Zuid-Korea, waar je ook bent. Na de training hebben we in een restaurant gedineerd. Willem vond het eten hier heerlijk, Rob en Silke waren dit keer minder enthousiast en hadden droge rijst/snickers/koekjes voor avondeten. In de bus, waar we elke dag veel in reisden, hebben we taekwondoins van allerlei nationaliteiten beter leren kennen en ideeen uitgewisseld met betrekking tot bijvoorbeeld de manier van lesgeven, de juiste uitspraak van Koreaans termen voor de groetprocedure e.d. En natuurlijk hebben we zo heel af en toe ook nog over andere dingen dan Taekwon-Do gepraat. Het weer was inmiddels prachtig, 28 graden en zonnig. We lopen en eten de hele dag in dobok, we slapen er nog net niet in. We douchden er trouwens wel mee, want na meerdere keren per dag trainen in dat weer is het wel zo fijn de volgende dag weer een fris ruikende dobok aan te kunnen doen. Na 2 dagen tultrainingen kwamen we tot de conclusie dat Master Zibby de tuls steeds goed uit elkaar haalt, waardoor mensen het patroon behoorlijk snel konden leren. Daarnaast liep Master George
steeds rond om te helpen. Wat dat betreft was deze manier van tultraining voor ons een leermoment als het gaat om Taekwon-Do in de praktijk. Na aankomst in alweer een ander hotel heeft Silke dit keer de reisleidster als kamergenoot. Tijd voor privelessen Koreaans: tellen, termen voor groetprocedures die wij normaal gesproken op zijn Nederlands uitspreken, dat gaat nu veranderen in Koreaans met een Nederlands accent.
Dag 4 – 28 juni 2011 e
Op de 4 dag hebben we een soort van rustdag gehad. Een dagje geen Taekwon-Do. Het was een regenachtige dag toen we naar Seobaksan National Park vertrokken. Eenmaal daar aangekomen ging het al wat harder regenen, maar dat mocht de pret niet drukken. Bij de plaatselijke souvenirwinkeltjes heeft Willem eindelijk zijn Qigong massagestok op de kop kunnen tikken. Met de kabelbaan zijn we tot vrijwel aan de bergtop gebracht. Vervolgens nog een paar trappen op en toen waren we echt op de top van de berg met een werkelijk prachtig uitzicht over de bergen, valleien en watervalletjes. Daar stonden we dan in de inmiddels stromende regen en toch had iedereen een lach op zijn gezicht. Poncho’s konden niet voorkomen dat we tot op het ondergoed nat werden, maar het was het zeker waard.
Met onze natte kleren gingen we de geairconditionde bus in voor een 5 uur durende reis naar het midden van Zuid-Korea. Iedereen zat met zijn blote voeten in de bus omdat ook de schoenen doorweekt waren (die waren pas na 3 dagen weer droog). Onderweg zagen we relatief veel nieuwe gebouwen, want 80% van Zuid-Korea is kapotgeschoten in de Koreaanse burgeroorlog. De Afrikanen hielden de sfeer goed met hun muziek. Eenmaal in het hotel aangekomen hebben we eerst een warme douche genomen en droge kleren en schoenen aangetrokken. Vervolgens hebben we mogen genieten van een heerlijke barbeque. Dat was de beste maaltijd tot nu toe. Ook de eerste keer dat Silke haar benodigde dosis groente
binnenkreeg, want die was meestal spicey, maar nu niet. In het restaurant hing ook een kalligrafiwerk van Ahn Joong Gun. Dat zouden we niet herkend hebben als we niet in het Ahn Joong Gun museum waren geweest. De cultuurverschillen begonnen nu toch echt wel op te vallen: De Koreaanse gids eist stiptheid, de Amrikaan heeft een goede babbel, de mannen uit Venezuela denken meer in termen van mañana, de Afghanen waren heel beleefd en de Australier was heel relaxed. Die avond hebben we een presentatie gehad over de betekenissen achter Yul Gok tul, Joong Gun tul en Do San tul en heeft master George nog het een en ander uitgelegd over de Koreaanse geschiedenis. Ondanks de stromende regen was het weer een geslaagde dag.
Dag 5 – 29 juni 2011 Tijd voor weer een Taekwon-Do dag. Op naar Asan, naar de Asan Memorial Shrine, de trainingslocatie voor Choong Moo tul. Zoals bekend is Choong Moo de bijnaam van admiraal Yi Sunsin. Hij was de uitvinder van het oorlogsschip de Kobukson. Deze admiraal heeft met zijn slimme tactieken in 1592 en 1597 een invasie van 300.000 Japanners afgeslagen en is hierom een volksheld van Korea. Hij staat dan ook op de 100 Won munt afgebeeld. Er liepen veel militairen op het terrein rond, die allemaal het graf van hun volksheld kwamen bezoeken.
We hebben op het plein van de Memorial Choong Moo tul geoefend. Bij het plein was ook een museum aanwezig waar o.a. een replica van de Kobukson in staat, maar ook een van de twee originele dagboeken van admiraal Yi Sun-sin.
Na de training van Choong Moo tul zijn we verder gereisd. Ditmaal hebben we niet met de bus, maar met de hogesnelheidstrein gereisd, die 320 km/uur gaat. En ja, we hebben nog altijd gewoon onze dobok aan. Vanuit de trein zijn we overgestapt op een nieuwe bus, een beetje een discobus met verschillende kleuren ledlampjes aan het plafond, speakers van hier tot Tokio en een groot tv scherm voorin. Vervolgens zijn we half feestend naar Andong gereden, de locatie voor Toi-Gye tul.
Nadat we de bus geparkeerd hadden moesten we eerst een nog stukje lopen. Wederom een mooie locatie met een groot meer met daarin een door mensen aangelegde heuvel met een soort tempeltje erop. Deze heuvel, Cheongwangunyeongdae genaamd, is aangelegd om hier de weg van de natuur te doorgronden. Achter het meer liggen bebosde bergen. Iets verderop bevond zich dan Andong (de oorspronkelijke naam is Dosan Seowon). Andong was het educatiecentrum van het confucianisme. Vandaar dat we hier Toi-Gye hebben geoefend, de schrijfnaam van de Koreaanse geleerde Yi Hwang, wie een authoriteit was op het gebied van het neo-confucianisme. Yi Hwang staat overigens ook afgebeeld op een briefje van 1000 Won. Andong lijkt wel een een filmlocatie. Zodra je de poort door stapt zie je een trap omhoog naar andere tempels. Eenmaal boven, dit keer gelukkig niet zo’n lange trap, komt je op een binnenplaats die ook uit de Shaolin films lijkt te komen. Ook hier komt weer het Sam-Taegeuk teken terug. Deze keer werd de uitvoering van de tul ook gefilmd. Andere toeristen gingen ons ook weer bekijken en foto’s en filmpjes maken en applaudiseerden toen wij klaar waren met de tul. De Zuid-Koreanen zijn het WTF Taekwon-Do gewend, en nu zien ze ineens ITF Taekwon-Do. Aangezien ITF Taekwon-Do wel heel populair is in Noord-Korea associeren ze onze stijl in de eerste instantie met het communisme. Ze stellen dan ook veel vragen en vinden het vervolgens geweldig als ze dan te horen krijgen dat onze tuls zijn vernoemd naar hun volkshelden. Onze reisgids vertelt voortdurend fantastische verhalen over de Koreaanse geschiedenis en over zaken als de Koreaanse kalender, het belang van het getal 3, de koninklijke familie etc. Het leuke is
dat zij op haar beurt veel van ons leert over het ITF Taekwon-Do, wat ook voor haar eerst onbekend was.
e
In de bus wordt zelfs op de 5 dag van de tour nog altijd vrijwel alleen maar over Taekwon-Do gepraat: over de uitvoering van technieken, filosofie, methoden van lesgeven die per land/cultuur verschillen. We hebben hierdoor veel ideeen opgedaan. Aan het eind van de dag zijn we teruggegaan naar het hotel. Dit hotel had een hot spring waar iedereen gebruik van mocht maken. In dit hotel hebben we eindelijk een keer een Westers ontbijt op. We hebben steeds lange dagen en een druk programma, maar omdat we in de bus steeds onze rust kunnen pakken is het eigenlijk niet vermoeiend.
Dag 6 – 30 juni 2011 Deze dag begon met een bezoek aan de Seokguram Grotto, een door mensen gebouwde boeddhistische grot cq tempel die op de wereldlijst staat van UNESCO. Deze tempel is 1200 jaar geleden gebouwd van granieten blokken, zonder cement te gebruiken. Als er ook maar 1 steen verkeerd ligt, in dit geval mag de afwijking slechts 1 mm zijn op 10 m, dan stort de boel in. Nu, 1200 jaar later, staat het er nog steeds en is de tempel nog altijd in gebruik. Dit wijst op een grote kennis van geometrie van de bouwers.
e
Na een warming-up van onze Poolse vriend Jimmy (5 dan) hebben we op deze plaats Won Hyo tul geoefend op een pleintje onder een plafond van tig gekleurde lampionnen. Op een pleintje nabij de tempel stonden enkele souvenirwinkeltjes. Eentje daarvan verkocht dakpannen met teksten in allerlei talen. Er stond er zelfs eentje tussen voor Nederland, dus met een Nederlandse tekst. Dat verwacht je toch niet zo snel tegen te komen in Zuid-Korea.
Het was een erg warm en benauwde dag. Gelukkig was het na Won Hyo tijd om naar het waterpark te gaan. In het waterpark was o.a. een heel groot golfslagbad en een aantal glijbanen. Het bijzondere aan de glijbanen is dat je er in plastic bootjes vanaf ging, waardoor het een beetje op bobsleeen leek. In Nederland zul je zoiets niet snel tegenkomen.
Na 2 uur zwemplezier was het tijd om weer met de martial arts bezig te zijn. Dit keer vertrokken we niet naar een hotel, maar naar een Sunmudo tempel in Gyeongju. Sunmudo is Koreaans voor Zen Martial Arts en is vergelijkbaar met het shaolin kung fu. Deze tempel is 24 jaar terug opnieuw opgebouwd nadat de vorige was afgebrand. De tempel bevindt zich in een valleitje hoog in de bergen. In totaal staan er zo’n 25 gebouwen op het terrein: slaapplaatsen, gastverblijven, meditatieruimte, dojang etc. Op de top van de berg is een boeddhabeeld uit steen gehouwen. Kortom, alweer een prachtige locatie. Bij aankomst kregen we eerst een lunch. Ze eten in boeddhistische tempels geen vlees. Daarnaast is het een regel dat je net zoveel mag eten als je wilt, maar je moet je bord tot op de laatste rijstkorrel helemaal leeg eten. Opletten dus hoeveel je opschept. Verder is het niet toegestaan om tijdens het eten te praten of lawaai te maken en zitten mannen en vrouwen aan aparte tafels. Na de lunch zijn we naar de dojang begeleid en heeft een jongen uit Noorwegen, die nu al 6 jaar in deze tempel woont, ons de regels uitgelegd die in de tempel gelden. De dojang is mooi aangekleed met een houten vloer, fijn schilderwerk en een altaar voorin. Vervolgens hebben we een half uur met de abott (de baas van de tempel), mantra’s gezongen waarbij vele buigingen gemaakt moesten worden. Het zingen van mantra’s werd al snel begeleid door een gigantische drum, waardoor je wel gelijk een soort van eenheidsgevoel kreeg met de groep. Hierna was het tijd voor het echte sunmudo werk.
Onder leiding van strenge boeddhistische monniken (in uniform en met een kaal hoofd) kregen we eerst een uitgebreide les met dynamische yoga oefeningen voor de gevorderde martial artists. Denk hierbij aan de split, spagaat, opstaan vanuit de brug en balansoefeningen. Ter vergelijking: de e
balansoefeningen uit Juche tul (15 tul) zijn er niks bij. Rob’s knie kon dit allemaal dan ook niet echt waarderen. In de yoga oefeningen zat tevens qigong verwerkt. Kortom, gezond voor lichaam en geest. Vervolgens was het tijd voor het conditionele werk. We hebben veel trappen gemaakt en de meeste daarvan waren gesprongen traptechnieken, waarvan een aantal bijzonder moeilijk. Onder andere 540’s (zowel rond als haak), dubbele voorwaarts gesprongen trappen die we moesten uitvoeren vanuit een koprol. Dus je maakt de koprol en daarna spring je gelijk door naar de dubbele voorwaartse trap. De monikken lieten het eruit zien alsof het niks was.
De training werd afgesloten met ademhalingsoefeningen en lichaamsmassage (kloppen). Ook hier kwam het qigong weer in terug. Na de training konden we nog even lekker douchen en heeft master Zibby nog op zijn gitaar en mondharmonica gespeeld alvorens we gingen slapen. We lagen trouwens met zijn allen op een zaal en ons bed bestond uit een laken op de vloer, heel spartaans dus.
Dag 7 – 1 juli 2011 Om 4 uur ’s ochtends moesten we alweer opstaan. Want ben je te laat bij de ochtendceremonie die om 4.20 uur begint, dan moet je 3000 buigingen maken. Volgens de Deense monnik die uit ervaring sprak kost je dit 9 uur. Daarnaast krijgt dan niemand die dag te eten, dus je wilt echt niet te laat komen. Gelukkig was iedereen op tijd. We zijn naar de tempel boven op de berg gewandeld om vervolgens mantra’s te zingen en aansluitend te mediteren. De meditatie gebeurde op een plateau waarbij je een fantastisch uitzicht had over de vallei en de zon kon zien opkomen. Willem heeft een half uur in kleermakerszit gemediteerd en ooh wat deden zijn knieën toen pijn.
Vervolgens moesten we twee aan twee al mediterend de berg afwandelen en mochten we ontbijten. Inmiddels was het al 6.30 uur. Het ontbijt was een heel ritueel. Iedereen moet keurig op een rechte lijn zitten. Vervolgens moet je de schaaltjes op een bepaalde manier voor je de neerzetten en op een bepaalde manier vasthouden. Je mag geen groente met rijst mengen, dat blijft dus allemaal keurig in het kommetje liggen dat ervoor bedoeld is. Na het ontbijt moet je de kommetjes in een bepaalde volgorde schoonmaken en weer opruimen. En dat zijn nog maar enkele voorbeelden van regels. Niemand mocht gedurende het gehele ontbijt ook maar een woord zeggen. Na het ontbijt mochten we eerst nog een uurtje slapen. Iedereen was dan ook zo weer vertrokken. Na ons dutje was het tijd om aan de slag te gaan met Taekwon-Do op een houten vloer voor de dojang. Ditmaal mocht Willem de warming-up verzorgen. Eenmaal opgewarmd gingen we aan de slag met Hwarang tul. Het waren zware weersomstandigheden dit keer met 32 graden en 90% luchtvochtigheid. In no time verlangden we dan ook naar een douche en een schone dobok, maar die zouden we pas aan het eind van de dag weer krijgen.
Na de training zijn we naar het theehuis gegaan en hebben we thee gedronken met de abott, een grootmeester monnik. Hij is de 34e generatie van opvolgers van Won Hyo. Het was eigenlijk een heel relaxte man en we mochten hem van alles vragen. Hij heeft onder andere geprobeerd ons de relatie tussen het spirituele en de martial arts en de verlichting uit te leggen. We voelden ons net een 8-jarige die bij Sinterklaas mag komen. Om met zo iemand thee te drinken is toch wel heel bijzonder. Na de thee mochten we in de tempel op de berg genieten van een Sunmudo demonstratie. De demonstratie begon met een sierlijke dans. Vervolgens kwamen de mannen het plateau op om hun martial arts kunsten te tonen. Waanzinnig gaaf wat deze mensen kunnen. Ze zijn stuk voor stuk superlenig en kunnen vanuit de meest onmogelijke posities ineens omhoog springen en moeilijke traptechnieken maken om vervolgens weer sierlijk te landen in dezelfde onmogelijke positie. De
monniken zijn dan ook stuk voor stuk mooi afgetraind (kon Silke ook eens een keertje van het uitzicht genieten). Na de lunch hebben we afscheid genomen van de monniken en hebben we onze weg vervolgd richting de Bulguksa tempel. Onderweg hebben we nog een tussenstop gemaakt langs de kust. Hier hadden we uitzicht over de zee met daarin op zo’n 100 m uit de kustlijn een rotseilandje genaamd Daewangam (de rots van de grote koning). Volgens de legende is hier de as van koning Moonmoo e
uitgestrooid (21 tul). Na deze korte tussenstop zijn we naar de Bulguksa tempel gegaan. Ook deze tempel staat op de wereldlijst van UNESCO. De tempel is gebouwd in het jaar 774 en diende destijds als het centrum van het Silla boeddhisme en als een plek om te bidden om het land te beschermen tegen invasies. Won Hyo gaf hier ook zijn lessen en er is dan ook een shrine (heiligdom) voor hem gemaakt. Tot slot zijn we weer op weg gegaan naar het volgende hotel, waarbij we onderweg nog een tussenstop hebben gemaakt bij de beroemde grafheuvels die veel in het boek van generaal Choi voorkomen.
Dag 8 – 2 juli 2011 Op 2 juli verlieten we het vaste land en zijn we naar Jeju Island gevlogen, het Hawai van Zuid-Korea. e
Jeju Island is de plaats waar generaal Choi met zijn 29 infanteriedivisie het Taekwon-Do heeft ontoworpen en geleerd. Of te wel, het is de geboorteplaats van het ITF Taekwon-Do. President Choi Jung Hwa is hier ook geboren. We zijn als eerste naar de “Dragon Head Rock” geweest, een formatie van basalt aan de kust van Jeju Island. Volgens de legende was deze rots oorspronkelijk een draak die in een paleis onder de zee leefde en is deze draak in een rots veranderd in zijn wens om naar de hemel te gaan. De rots lijkt dan ook best wel op een drakenkop. Willem en Silke zijn bij deze rots nog geinterviewd. Het was weer een mooie zonnige dag en als je dan op het Hawai van Korea bent...op naar het strand voor een verkoelende duik in de zee! Toen we het zwemmen beu waren hebben we nog wat yoga oefeningen gedaan en wat tuls gelopen tot de zon laag stond.
Aangezien we deze avond afscheid moesten nemen van onze tour genoten uit Venezuela, was deze avond al het afscheidsdiner. De avond begon met een presentatie over de 7 wonderen van Korea, zoals het Koreaanse alfabet, maar ook hoe Zuid-Korea in een relatief korte tijd van een van de armste landen ter wereld is veranderd in een van de rijkste landen van de wereld en dat dankzij de technologie waarmee Zuid-Korea voorloopt op Europa. Zo kun je bijvoorbeeld vanaf je mobiel je huisverwarming aanzetten zodat je na je werk thuis komt in een warm huis. Zuid-Korea was ook het eerste land ter wereld die in elke school internet had. Vervolgens hebben we een korte film gezien e
over Koning Sejong (23 tul) en hebben we een demonstratie gezien van de Koreaanse nieuwjaarstraditie waarbij de kinderen een buiging moeten maken voor hun ouders.
Bij deze demonstratie kwamen twee Koreaanse meisjes in traditionele kledij de zaal in en werden twee tour-deelnemers uitgenodigd om de rol van ouders op zich te nemen. Eerst moesten de meiden een buiging maken naar hun “ouders”, in dit geval Silke en een Nigeriaanse collega, om respect te tonen. Vervolgens moesten de “ouders” hun zogenaamde dochters geluk wensen en wijze uitspraken doen zoals goed je best doen op school en dat soort zaken. Na deze gelukswensing mochten ze hun Koreaanse dochters (dat is kennelijk het resultaat van een blanke Hollandse en een zwarte Nigeriaan) geld overhandigen.
De presentratrice, een vrouw van de Koreaanse historische kring, had ook traditionele rijsthapjes gemaakt. Dat was dan ons gezonde en goed smakende tussendoortje. We hebben ook twee boeken e
mogen uitkiezen die zij had meegebracht. Willem en ik hebben de boeken over Won Hyo (4 tul) en Yi e
Sun-Sin (9 tul) uitgekozen.
Daarna volgde de uitreiking van de certificaten door CJ. Een aantal deelnemers had ook een presentje voor de organisatoren meegenomen. Zo heeft Willem vanuit Nederland het boek “De weg naar succes” aan Master Zibby en CJ gegeven. CJ was aangenaam verrast toen hij zag dat hij in het boek voorkomt. Na de uitreiking van de certificaten mochten we ons verkleden in een traditionele hanbok. Bijzonder kleurrijk...zo was master George was niet zo gelukkig met zijn lila broek en mintgroende jasje. Gelukkig liepen er al gauw een stuk of 10 mensen zo rond, waardoor het niet meer zo opviel. Willem en Rob hebben nog het unieke moment meegemaakt dat Silke voor de eerste en ook gelijk de laatste keer een jurk aanhad. Uiteraard compleet gemaakt met de vertrouwde paarse sneakers. Helaas voor Silke zijn hier bijzonder veel foto’s van gemaakt...
Dag 9 – 3 juli 2011 Op de laatste dag zijn we allereerst naar Seongsan Ilchubong (Sunrise Peak) geweest aan de meest oostelijke punt van Jeju Island. Het is een oude vulkaan. We zijn hier met de trap naar de top geklommen. Vanaf de top hadden we een mooi uitzicht over de krater en de omgeving. Vervolgens zijn we naar de Cheonjiyeon waterval geweest, waar we Chon-Ji tul hebben gelopen. De omgeving en de waterval waren echt ontzettend mooi. Terwijl we Chon-Ji liepen gingen er weer mensen kijken, filmen en foto’s maken. Verscheidene mensen vroegen ook of ze met ons op de foto mochten. Best bizar eigenlijk, maar wel leuk.
De dag is afgesloten met een show bestaande uit een combinatie van drums, dans en WTF TaekwonDo. Het was echt een waanzinnig gave show. De plankjes die doorgetrapt moesten worden stelden dan wel niks voor, maar de trapcombinaties en de snelheid waarmee het uitgevoerd werd was echt mooi om te zien. Het drumspel was ook mooi. Lekker ritme, en de kleurrijke belichting en het water op de drums gaf een leuk effect. Op het laatst kwam er een rek met drumstokjes naar beneden en mocht het publiek zich ook even uitleven. Na de show mochten wij nog met de “artiesten” op de foto. ’s Avonds hebben we in het hotel helaas afscheid moeten nemen van de groep. We hebben in 9 dagen tijd veel internationale contacten opgedaan en heel wat kennis opgedaan. Het was dan ook niet leuk om afscheid te moeten nemen van deze geweldige groep mensen. Gelukkig bestaat er dan nog zoiets als het internet.
Conclusie e
-
1 unieke Tul Tour door Zuid-Korea, georganiseerd door de ITF Korea en de Scientific Research Committee van de ITF van Grandmaster Choi Jung Hwa onder leiding van Dr. Zibby Kruk.
-
Internationaal gezelschap (uit 6 werelddelen) dat al snel als een familie voelde. Hier hebben we veel internationale contacten aan overgehouden.
-
Ontzettend veel achtergrond informatie opgedaan over Korea en met name de tuls (geschiedenis, filosofie, verklaring van bewegingen). -
Trainen op zeer unieke locaties, die allemaal direct in relatie staan tot de tuls.
Door het internationale karakter hebben we ideeen opgedaan met betrekking tot verschillende lesstijlen en oefen- en trainingsvormen. -
Rob snurkt harder dan dat hij een kihap kan geven. -
-
Silke houdt van afgetrainde mannen.
Willem’s naeryo chagi’s zijn niet effectief (Rob snurkt gewoon door).
Kortom, de Tul Tour heeft al onze verwachtingen overstegen. In een week tijd hebben we TaekwonDo beleefd op een manier zoals je het alleen in Zuid-Korea kunt beleven. Taekwon-Do heeft voor ons veel meer inhoud gekregen en we beleven de tuls nu veel meer met onze nieuwe kennis over de Koreaanse geschiedenis en de politieke achtergrond waarin het Taekwon-Do is ontwikkeld. Willem Jansen, Silke Stoffels en Rob Konijnenbelt
