Reisverslag Japan Tokyo december 2011 Vanaf de eerste dag denk je dat je op een andere planeet bent. Je bent hier als Europeaan “quasi” alleen, zoveel Japanse mensen onder elkaar, indrukwekkend. 13 miljoen inwoners alleen al in Tokyo. Mensen zijn super vriendelijk integer en respectvol. Stelen wordt hier niet gedaan , niemand sluit bijvoorbeeld zijn fiets, de banken zijn allemaal zonder veiligheidsglas en heerst een ontspannen sfeer. Als je wacht op de bank brengen ze U zelfs een kopje thee. De winkels zijn netjes en alles is mooi en deskundig in het etalageraam uitgestald.
Ook zo in het hotel Homeikan in Hongo , er heerst hier een echte Japanse sfeer. De kamers zijn authentiek De vloer bestaat uit rieten gevlochten tatami’s. Je krijgt een kimono ter beschikking (die trouwens iedere dag ververst wordt alsook de bedlakens) en er is altijd een verse thermos heet water met groene thee op de kamer. Van een bed mogen we niet spreken want je slaapt op de grond op een klein matrasje (fouton) deze wordt voor je uit de kast gehaald, normaal berg je die ‘s morgens terug op in de kast.
In het hotel loop je dus rond met kimono en op slippers, die laatste worden uitgedaan voor je op de kamer gaat of gewisseld als je naar het toilet gaat. Het toilet is trouwens een belangrijk item voor hen, hun paradepaardje. De zit is verwarmd en … je hebt zelfs geen wc papier meer nodig, er is zelf een knop voor doorspoelend geluid als je begrijpt wat ik bedoel. Bovenop is een lavabo gemonteerd … Als je toch papier nodig hebt dan is het eerste blaadje mooi in een punt gevouwen.
Een douche nemen is hier een plezier het is een gezamenlijke badplaats, natuurlijk zijn dames en heren gescheiden. Je neemt een douche en in het midden is een bad voorzien met voortdurend heet water waar je in kan relaxen, iets wat ik zeker nodig had na al die intensieve trainingen. Het bad is dus enkel om te ontspannen als je daarin gaat moet je gedoucht zijn.
Alle namen van plaatsen zijn trouwens in geschreven Engels en hiragana-katakana taal en tekens, dus je kan altijd weten waar je bent via een kaart of metrokaart die beschikbaar is in het hotel.
In de restaurant wordt hier blijkbaar nog altijd gerookt, je mag wel niet al lopend roken over de straat? De schotten zijn trouwens ook heel vriendelijk de groep van Paul (verantwoordelijk voor JKS Schotland) heeft me hier al heel goed geholpen, een oprechte kerel waarop je kan bouwen. Zijn medereizigers zijn allemaal toffe en boeiende mensen.
Paul Giannnadrea links voor, midden Kagawa sensei
Morgen bel ik Wouter Laleman afkomstig van Zonhoven op, die moet hier ergens in Tokio wonen. De prijzen vallen hier best me om te eten en te drinken, iets goedkoper dan thuis. Als hangt natuurlijk van de sterkte van de yen af. 104 yen is ongeveer 1 euro en dat is nu vrij hoog. Bezoek aan Sensoji tempel Sensoji, ook wel bekend als Asakusa Kannon tempel is een boeddhistische tempel in Asakusa. Het is één van Tokio 's meest kleurrijke en populaire tempels. De tempel werd voltooid in 645, waardoor het Tokyo 'oudste tempel is. Bij het naderen van de tempel dienen bezoekers eerst binnen te komen via de Kaminarimon (Thunder Gate), de buitenste poort van Sensoji-tempel en het symbool van Asakusa en de hele stad van Tokyo .
Een winkelstraat van meer dan 200 meter, de zogenaamde Nakamise, loopt van de buitenste poort naar de tweede poort van de tempel, de Hozomon. De winkelstraat heeft een geschiedenis van eeuwen. Voorbij de Hozomon Poort staat de tempel een vijf verdiepingen hoge pagode. Verwoest in de oorlog, de gebouwen zijn relatief recente reconstructies. De Asakusa Shrine, gebouwd in het jaar 1649 door de Tokugawa Iemitsu , staat slechts enkele tientallen meters aan de linkerkant van het belangrijkste tempel gebouw. Aan de tempel zelf wordt er in een grote ketel wierook gestookt en aan de voorzijde zelf worden er munten in een grote rooster gegooid alvorens een gebed te kunnen doen. Kinderen dragen een uniform tijdens de schooldagen.
De shrine
De spieren krijgen het zwaar te verduren, het zijn intensieve trainingen mijn lichaam heeft de kans niet om te recupereren, (foto na zo een training).
Kagawa sensei
ingang honbu dojo Tokyo
De afspraak met Wouter was heel goed meegevallen. Wouter zijn “roots” liggen in Zonhoven. We hebben samen in de klas gezeten. Hij is aldaar Bibliothecaris in een Amerikaanse school. Een geweldige kerel, een wereldburger. Hij heeft in Madagaskar gewoond, in Australië gewoond en woont nu reeds 12 jaar in Japan. Hij spreekt vloeiend Japans. Samen met hem bezoek ik het drukke uitgangsleven. Indrukwekkend, veel neon reclame, er is van alles te doen. Tokyo by night… en een beetje gedronken!
Deze nacht heb ik al mijn 2de kleine aardbeving gevoeld. Blijkt hier normaal te zijn. Parkeren is hier een probleem, boven elkaar of op een schijf gaan staan die draait.
Het is de gewoonte om geen hand te geven en enkel te groeten. Iets aannemen doe je met 2 handen. Dit is een vertrouwenssymbool geworden en komt nog van de tijd van de samoerais, waar je bij het tonen van slechts één hand toch kon uithalen.
Eten en drinken is ook een traditie. Zo schenk je iedereen in alvorens jezelf TE LATEN inschenken, ook zo met het eten. Een traditionele Japanner zal niets eten op drinken als je het zelf niet inschenkt voor hem/haar! Dat wordt nogal vlug vergeten. Iedereen heeft hier een klein bonsai tuintje zelf aan de voorzijde van het huis. Snoeiers zijn altijd druk in de weer en kunnen blijkbaar heel lang werken aan één boompje.
Bezoek aan Tokyo tower is ook de moeite voor 840 yen, heb je een mooi zicht over de stad. Spijtig dat het een regenachtige dag was. Toch valt de vriendelijkheid van de meisjes in de lift weer enorm op. Aldaar ligt ook de begraafplaats met de Zojoji tempels, de moeite om eens door te lopen. Ook de begraafplaatsen met de Jizo-beeldjes is imponerend. Jizo staan hier voor de dragers of begeleiders van zielen van overleden baby’tjes. De ouders verzorgen hun Jizo met slabbetjes en petjes net zoals ze dat met hun baby zouden doen.
Zojoji tempel Doordat de spieren stram blijven gaan we vandaag een Japanse massage ondergaan. Het was meer dan welkom en één van de “highlights” . Daar zijn geen woorden voor dat kan alleen maar een Japanse vrouw. Geen foto’s beschikbaar Bezoek aan tempel in Harajuku Meiji Jingu. Mooi woud-park, met in het midden een indrukwekkende tempel. Hier worden reeds honderden jaren vele trouwen gehouden en zie je ook veel vrouwen als “geisha” gekleed. Je kan hier toch genieten van de rust in het drukke Tokyo.
Ingang van het gebied
Sake (rijstwijn)
Mooie geklede vrouwen-kinderen sieren de tempel!
Trouw in de tempel.
Het metro netwerk is vrij complex maar iedereen biedt spontaan zijn hulp hier aan. Toch goed opletten is de boodschap, er zijn veel verschillende exit’s, je kan vlug de weg kwijt raken. We hebben de trip naar Japan in schoonheid kunnen afsluiten. Een typische Japanse maaltijd. (wel niet gemakkelijk trouwens om op zo een kussentje te zitten aan een lage tafel) en natuurlijk eten met stokjes, dat viel best mee. Met een unieke maansverduistering sluiten we deze reis af.
Ito van hotel Homeikan
Oss Eric
