REISVERSLAG KAMPREIS 2 ZOMER 2011

REISVERSLAG KAMPREIS 2 ZOMER 2011 Zomerreis 2 2011

Juli 2011

STICHTING COMING HOME ! Introductie Tijdens deze reis hadden wij, zomerreisgroep 2, de primeur: City Camp 2011! Nou ja, de primeur? Eigenlijk was het weer als vanouds, toen Coming Home! jarenlang in Tirgu Mures ook al zomerkampweken organiseerde onder de straatjeugd. En wat zijn daar veel zegenrijke activiteiten uit voortgekomen, zoals de jaarlijkse kinderkampen, de wekelijkse kinderprogramma‟s, het inloophuis voor daklozen en kinderen van de straat, de klusreizen en dit jaar dan ook nog: hét City Camp! Om het speciale karakter van deze zomerreis te benadrukken, gaven we ons kamp het thema: “Eşti special, je bent speciaal.” We hadden schitterend weer, we hebben veel gezien en gedaan en zijn ook allemaal weer veilig en gezond thuisgekomen! En dat dit niet vanzelfsprekend is hebben we ervaren onderweg. We zagen veel ongelukken en één ervan speelde zelfs direct voor onze rijdende bus af. Prijs God dat Hij ons beschermd heeft! Ja, het City Camp was echt speciaal. Nieuwsgierig geworden? Dan moet u zeker deze nieuwsbrief lezen! De reisdeelnemers nemen u mee op hun City Camp reis en vertellen u over hun belevenissen. Gaat u mee? De reisdeelnemers: Ineke Mos (reisleidster), Johan de Korte, Mariëtte de Korte, Marion Visser, Simone Stehouwer, Patrick van de Beek, Ruben van der Kraan en Arien de Groot

Introductie

1

Johan, Patrick, Arien

2

Simone, Ruben, Mariëtte

3

Marion, Daan & Debora, Ineke

4

Afsluiting

5

Meer over ICA en Coming Home!

7

Uw geld komt 1 op 1 terecht bij het project straatkinderen! Bestuur, vrijwilligers en de deelnemers aan de reizen betalen alle onkosten zelf! Al het geld wat gestort wordt voor het project straatkinderen wordt ook besteed aan het project straatkinderen.

Pagina 2

REISVERSLAG KAMPREIS 2 ZOMER 2011

Reis en kampverslag City Camp te organiseren en te houden. Bovendien heeft een City Camp ook zo zijn voordelen. Wij als Coming Home! groep kregen veel vrijheid om het programma in te delen, wat altijd lekker is. De City Camp week was zeer afwisselend: van de homelessevenings tot een bezoekje aan de dierentuin. Van een vossenjacht in de stad, tot een programma in de heuvels buiten de stad en van kleuters van 4 tot volwassen mannen van 40+ die bij de activiteiten aanwezig waren en vol overgave een kleurplaat kleuren. Geweldig om te zien! Het City Camp stond in het teken van het thema „Eşti special‟. De afwisseling van de doelgroepen heeft dit thema een extra dimensie gegeven; het maakt voor God niet uit hoe je eruit ziet, waar je leeft of hoe oud je bent. Iedereen is speciaal voor Hem en dat mochten we de homeless, kleuters en tieners allemaal meegeven deze week!

Johan: Voor mij was het de eerste keer dat ik met een zomerreis naar Roemenië was. Het was een prachtige reis waarin we als groep heel veel mooie dingen hebben kunnen doen! Voor mij hebben de dagen met de kinderen van de straat het meeste indruk gemaakt. Het was heel mooi om te zien hoe gelukkig ze waren tijdens knutselwerkjes en spelletjes die we met ze deden. We hebben twee keer een warme maaltijd voor ze gekookt waar ze geweldig van genoten hebben. We mogen God heel dankbaar zijn voor de geweldige reis die Hij ons gegeven heeft en dat we tot eer van Hem in Roemenië dit mooie werk hebben mogen doen. Patrick: Mijn derde zomerreis liep totaal anders dan ik verwachte toen ik mij inschreef. Het werd geen weekje kamperen op Praid, maar een City Camp in Tirgu Mures zelf, wat een totaal nieuwe uitdaging was. Achteraf gezien ben ik hier alleen maar blij om, want wat was het geweldig om als groep voor het eerst een

Arien: Dit jaar was een kamp wat anders was dan de voorgaande jaren. In plaats van een week Praid bleven we nu in de stad Tirgu Mures zelf. Wij mochten de generale repetitie verzorgen van het nieuwe project van „Coming Home!‟. De eerste vrijdagavond konden we helpen met het homeless programma waar we gelijk de kinderen hebben uitgenodigd voor het programma van de week later.

De eerste vier dagen draaiden we een programma met de kinderen van de wijken Ady en Baneasa. De eerste twee dagen hadden we de hele kleintjes onder onze hoede. Op dag één hielden we met hen een thema dag in de heuvels. De tweede dag bezochten we met hen de speeltuin. Voor deze kinderen was het de eerste keer dat ze een programma mee draaiden met een Nederlandse groep. En dat was te merken, want ze waren moeilijk onder controle te houden. Woensdag bezochten we met een select groepje de dierentuin, en donderdag deden we iets heel onbekends voor de kinderen: Een echte vossenjacht. De kinderen hadden het gelukkig snel door en speelden het spel heel fanatiek. Vrijdag was het dan de eerste van de twee dagen dat we weer een programma draaiden met de dak en thuislozen doelgroep: de daklozen. Waar het bedoeld was voor de kinderen deden ook de ouderen vrolijk mee met de kleurplaten, spelletjes en activiteiten. Ook hebben we tweemaal gekookt voor deze

Pagina 3


Vanuit de deelnemers mensen, en het was mooi om te zien dat de pan beide keren helemaal leeg was. Ik hoop dat we met deze twee laatste dagen een goede start hebben gemaakt voor het nieuwe programma „Coming Home‟!. Simone: Dit was voor mij de eerste keer dat ik naar Roemenië toe ging. Ik heb vaker vrijwilligersreizen gedaan in andere landen maar het blijft mij altijd raken als je ziet hoe de levensomstandigheden kunnen zijn. Ik denk ook niet dat het ooit zal kunnen wennen. Dan ga je ook beseffen hoe goed wij het wel niet hebben in Nederland. Ondanks dat ik niemand kende van de groep heb ik een hele leuke/goede reis gehad, je leert de groep snel genoeg kennen. We hebben veel verschillende activiteiten georganiseerd voor veel verschillende doelgroepen. Ik vond het allemaal erg bijzonder om mee te maken. Het is erg mooi om te zien dat iedereen al blij is met de kleinste dingen. Wat mij het meeste heeft geraakt is het programma met de homeless. De leeftijden liepen erg uit een, van een baby tot volwassenen. Het programma dat we draaide was eigenlijk voor de kinderen/ tieners maar de volwassenen deden net zo enthousiast mee. Ook vond ik de kerkdienst op vrijdag avond een bijzondere ervaring. Ondanks alle ellende en zorgen die de mensen hebben, zingen ze wel uit volle borst lof liederen mee. Daarna werd er een stukje uit de Bijbel verteld en tijdens de avond deelden we

brood uit. Ruben: Dit was mijn eerste reis naar Roemenië maar zeker niet de laatste. In eerste instantie zou het een kamp op Praid worden maar in februari werd duidelijk dat wij als “groep twee” een City Camp zouden organiseren. En als team zijn we daar erg goed in geslaagd. Ik was erg onder de indruk van het werk wat Coming Home! doet in Tirgu Mures en de band die ze opgebouwd hebben met de zigeuners en daklozen. De eerste vrijdag hadden we al een Homeless avond met veel muziek en een preek. Die avond hebben wij voor het eten en drinken

gezorgd. Het was mooi om te zien hoe iedereen helemaal uit z‟n dak gaat bij het zingen van de populaire Roemeense en Hongaarse liederen. Ze konden er niet genoeg van krijgen van het zingen en van de hele sterke koffie met teveel suiker en melk (een bakkie homeless). Met deze groep hebben we de vrijdag erop ook geknutseld en spelletjes gedaan. Die waren zo geslaagd dat kinderen en ouders van hun stoel vielen van het lachen. Dan zie je maar met hoe weinig ze tevreden zijn. Ondanks hun verleden en het feit dat ze geen huis hebben kunnen ze toch nog een feestje maken. Het programmahuis is een plek waar ze veilig samen kunnen zijn en zich kunnen verdiepen in het geloof. Onder de homeless was een familie met twee kinderen waarvan een kind 1 jaar was. Samen met de familie heb ik een ketting en een armband gemaakt voor de baby. Ze was hier erg blij mee en elke keer als ik haar aankeek moest ze lachen. Tijdens de laatste avond viel het me ook erg zwaar om afscheid te nemen van deze speciale mensen. De jongste zigeuner kinderen werden door ons opgehaald in de wijk waar ze wonen. Een van die kinderen was een doof meisje. Ondanks dat ik geen Roemeens en Hongaars versta begreep ik haar goed. Met onder andere handen en voeten kon ik toch met haar communiceren. Zo kon ook zij mee doen aan het programma en het zingen. Al kon ze alleen de gebaren van de liedjes meedoen ze genoot er enorm van. Ze was ook erg trots op haar mantel van Jozef. Die hadden we gemaakt nadat Debora het verhaal over Jozef had verteld waarbij hij door zijn broers als slaaf werd verkocht. Ik heb zelf ervaren dat God ons steunde en behoedde op het kamp en de reis van en naar Roemenië. Maar we zagen ook Gods liefde voor deze mensen en zijn steun aan dit project. Ik wil God bedanken dat Hij me naar dit project heeft gestuurd om deze mensen een paar mooie dagen te geven. En voor alle nieuwe vrienden die ik tijdens deze reis heb gemaakt. Mariëtte: Mijn eerste reis naar Roemenië. Alleen maar bekend van verhalen van mensen die er wel al waren geweest. Gedurende de heenreis leer je elkaar kennen en daar bleek dat we een wel

Pagina 4


Vanuit de deelnemers programma week was. We hebben met veel groepen kinderen gewerkt en natuurlijk de homeless. De homeless dagen waren voor mij de mooiste dagen van de week. De eerste dag moest ik wel aan ze „wennen‟ maar de dag erna ben ik ertussen gaan zitten en had je zo contact met ze. Het was bijzonder om te zien hoe ze allemaal mee deden met het programma. Als we bijvoorbeeld gingen kleuren dan kleurde iedereen, of ze nou 15 of 35 jaar oud waren het maakte niet uit, kleuren deden ze! Of kralen rijgen, ik kwam aan bij een man die er samen met zijn gezin was, en ik twijfelde of ik hem ook een draad zou geven om een ketting van te maken. Gewoon omdat hij al volwassen was, kinderen had en naar mijn idee45 was. Ik heb hem toch dat draad gegeven en hij had er 3 kettingen van gemaakt en ze allemaal om gedaan. Dat vond ik heel bijzonder en eigenlijk ook best vreemd omdat een gemiddelde vader/man uit Nederland dat nooit zou doen. Dus dan vraag je je af wat voor leven heeft hij gehad? En wat nu? Dat kunnen we gelukkig bij God neerleggen en Hem nu danken dat we deze mensen 2 mooie dagen hebben kunnen geven!

erg leuke groep hadden. Eenmaal in Roemenië bleek dat we gelijk al mee mochten doen met het daklozenprogramma. Dan is het voor iemand die er nog nooit is geweest toch best wel even spannend, maar dan blijkt dat ze allemaal zo blij zijn met jouw komst en het helemaal niet uit maakt dat je de taal niet kent. Eigenlijk wel een onbeschrijfelijke ervaring. Elke dag dat we daar activiteiten deden met de volwassenen en/of kinderen merkte je hoe snel die mensen tevreden zijn, en dat bijvoorbeeld enkel maar door een simpele kleurplaat. En dan ga je weer terug naar huis. En dan merk je wel dat je eigenlijk “toch wel” een erg goed leventje hebt Marion: Voor mij de derde reis naar Roemenië alweer! En weer was het ontzettend leuk. Ik heb het idee dat we veel gedaan hebben in 1 week. Dat kwam, denk ik, door de afwisseling die er in de

Daan en Debora Zoals u in de verschillende verhalen kan lezen was het City Camp iets nieuws. Zes dagen lang een groep uit Nederland bezig houden met activiteiten, dat is de eerste gedachte. Uiteindelijk waren zes dagen nog te kort en hadden we nog wel een week door kunnen gaan. Voor ons was het goed om een start te kunnen maken met programma‟s voor de dak en thuislozen. De groep kinderen en volwassenen die veel op straat rond zwerven. Voor hen wordt het inloophuis opgestart. De acht gemotiveerde personen kwamen als geroepen om de programma‟s voor het eerst te organiseren. Voorbereidingen, uitvoering, opruimen en schoonmaken werd vooral gedaan door de groep. Hierdoor konden wij (het lokale team bestaande uit ons tweeën en Misi) ons richten op het contact met de kinderen en volwassenen. Inmiddels organiseren we nu iedere woensdag een programma voor deze doelgroep en de komende maanden komen daar nog meer programma dagen bij. De basis van deze programma‟s is gelegd tijdens deze City Camp week. Ineke: Zoals ik in de inleiding al schreef, was dit City Camp in veel opzichten speciaal. We hebben gedurende deze reis met verschillende groepen gewerkt, variërend in leeftijd van heel jong tot behoorlijk oud. Dat daagde ons steeds uit om ons aan te passen aan de groep die we hadden die dag. En het zal u niet verbazen, geen dag was hetzelfde en was ook niet van te voren te voorspellen. En dat maakte het juist zo speciaal! Voor de één waren de dagen met de kleintjes heel speciaal, die geen enkele seconde stil konden zitten en watervlug overal heen vlogen, maar toch enorm genoten van de aandacht die ze kregen! Voor de ander waren dat de dagen met de tieners, met wie we door het verhaal van Jozef uitbeeldden dat God een speciaal plan met hun leven heeft en met wie we een vossenjacht hielden dat uitmondde in een opzienbarend evenement in de wijk die ze niet gauw zullen vergeten! En voor weer een ander waren het de dagen met de homeless

Pagina 5


Vanuit de deelnemers jongeren, waarbij al snel bleek dat het niet alleen bij de jongeren bleef, omdat ook de volwassenen aan het speciale programma mee wilden doen. Kortom: geen dag was hetzelfde en was steeds weer speciaal! Wat het kamp ook speciaal maakte was de groep zelf. Van te voren is het altijd spannend wie met wie op reis gaat, een aantal mensen kennen elkaar niet eens. En als je dan meemaakt hoe de groep als vanzelf met elkaar optrekt en er iets speciaals van maakt: dat is geweldig! We hadden soms ook onze eigen codetaal die niemand anders begreep, behalve wij. U zult hopelijk begrijpen dat we die codes niet bekend maken natuurlijk, dat houden we speciaal voor onszelf! : )

inkleurden tijdens het programma; Aan die spelletjesmiddag met de homeless, waarbij er zo ontzettend hard werd gelachen dat de ramen van het programmahuis ervan trilden; En aan die bijzondere momenten waarop sommige jongeren in gebed gingen en vol vuur om Gods speciale bescherming vroegen en daar echt geraakt door werden. Ja, dat maak je niet dagelijks mee. En dat is dan ook het speciale van zo‟n reis! Met de liedjes, de verhalen, de sketches en de activiteiten hadden we het voorrecht om aan de kinderen en volwassenen uit te dragen dat de Here God hen bijzonder liefheeft en hen koestert als Zijn eigen kinderen en hen zelfs maakt tot Koningskinderen! Dat is wel een heel mooie boodschap in de rauwe werkelijkheid van het leven op straat: “eşti speciale, je bent speciaal!” Ook als je leeft op straat of in de zigeunerwijk. Gods Liefde maakt gelukkig geen onderscheid! Fantastisch dat ik hier getuige van heb kunnen zijn en dat ik als reisleidster zo‟n geweldig City Camp heb mogen beleven! Ik draag na dit kamp opnieuw vele namen mee in mijn hart. Zij krijgen daar een heel speciaal plekje.

Maar het meest speciale van deze reis is toch wel, en dat houden we zeker niet voor onszelf, dat er ook iets mét en ín jezelf gebeurt gedurende zo‟n reis. En daarmee wordt het een onuitwisbare herinnering en voegt het iets toe aan je eigen leven. Dat wat je ziet en hoort laat je niet onberoerd. Zo denk ik bijvoorbeeld aan …….. Die paar jonge jongens die al zo verslaafd zijn aan het snuiven van lijm dat ze er onrustig van werden en de drang om het te doen hen soms overmande tijdens het programma, maar waarbij we ze desondanks toch steeds weer met hun aandacht erbij konden houden en hen konden afleiden met veel positievere ervaringen; Aan dat ene gezin dat in een piepklein donker elektriciteitshuisje met hun kinderen en familie woont met ook nog eens een ernstig zieke oma met TBC; Aan die jongen die we herkenden van één van de programma‟s en op de parkeerplaats naar ons toe kwam en rillend en bevend smeekte om brood voor zijn broertje en zusje, omdat zijn moeder doodziek in het ziekenhuis lag, waarbij we inderdaad wat voor hem zijn gaan halen met een knuffel erbij; Aan die man die zo‟n opgezette buik had vanwege een ontsteking, dat deze op klappen stond, maar zo genoot van het programma dat hij de volgende dag ook weer kwam; Aan die vader en moeder die met hun kinderen op straat leven en met liefde en rust samen kralen regen en kleurplaten

Afsluiting: Wij hopen dat u door onze verhalen en foto‟s een goed beeld heeft gekregen van de situatie daar en over onze reis. Zoals u hebt kunnen lezen is het voor elk van ons een mooie ervaring geweest die we niet snel meer zullen vergeten. Terug kijkend op de reis hebben we de kinderen en homeless een aantal speciale dagen kunnen geven die zij ook niet snel meer zullen vergeten. Als afsluiting van deze nieuwsbrief willen we iedereen die ons heeft gesteund bedanken. En daarbij natuurlijk ook God bedanken voor deze mooie reis zonder vervelende gebeurtenissen. We hebben vele kilometers veilig mogen afleggen en als groep konden we het goed met elkaar vinden, zowel tijdens het City Camp als in de vrije tijd. We zijn dankbaar dat we de kinderen, tieners en homeless hebben leren kennen!

HELP DE ROEMEENSE STRAATKINDEREN! Stichting ICA Stichting ICA is een Zwitserse stichting die sinds enkele jaren hulp biedt aan straatkinderen in Tirgu Mures. Afgelopen jaren werken ICA en associatia Coming Home! Romania nauw samen. Tijdens de reizen wordt er dus samengewerkt met het team van ICA. Hanspeter is de teamleider van het ICA team en Daan en Debora de Groot zijn de teamleiders van Coming Home! Romania.

“Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven”. Matteüs 25:35

MEER OVER COMING HOME! Stichting Coming Home! is een stichting die staat voor transparantie, oprechtheid en gelijkwaardigheid. Alle sponsorgelden komen in zijn geheel ten goede aan het project straatkinderen. Wij hebben uw steun hard nodig om dit werk voort te zetten! Op dit moment komen wij nog steeds structureel geld te kort om onze activiteiten voort te zetten en uit te breiden. Een kleine gift kan het verschil maken of een kind wel of geen eten krijgt. Namens de straatkinderen hartelijk dank aan alle donateurs! Alle giften zijn aftrekbaar voor de belastingdienst.

Stichting COMING HOME! Postadres: Chopinstraat 61 2901 EC Capelle aan den IJssel T: 0180-551232/ 010-4423062 F: 0180-590044 E: [email protected] voorzitter E: [email protected] secretaris E: [email protected] vice-voorzitter W: www.stichtingcominghome.nl Bankrekeningno. 3357.94.319 Kvk nummer: 24392814

Uw gift is meer dan welkom!

www.stichtingcominghome.nl

REISVERSLAG KAMPREIS 2 ZOMER 2011

Recommend Documents