Van 27 op 28 februari werd de verjaardag van onze secretaris op gepaste wijze in café Ledig Erf gevierd!
Redactie 030 - 2544861 hoofdredacteur Janine Mariën kleine reporter Mini Kalivianakis 030 - 2891110 Webmaster fietsclub.ledigerf.nl/ Michiel Galama
BULLETIN VOORJAAR 2003 Clubblad van de Fietsclub Ledig Erf
Jaargang 9, Nummer 1
Bulletin voorjaar 2003......................................3 Kroketten uit je oren..........................................4 De winter door.................................................5 Veilig Verkeer Ledig Erf.......................................6 Zware jongens.................................................7 Stormachtige afsluiting......................................10 Voer voor de kenner...........................................12 Mooi was die tijd.............................................13 Vlaanderen-weekend...........................................14 Analyse van hiërarchie........................................15 The skyriders................................................17 Foto-finish beslist wielerquiz................................21 De bidon van Anquetil.........................................22 Vierlandentocht..............................................24 Bezoek aan café Wilhelmina-Eindhoven..........................27 Clubkampioenschappen dit jaar in Beieren?......................28 Agenda seizoen 2003...........................................29
Colofon Bestuur Jacob v.d. Lagemaat Michiel Galama Peter Verhallen Janine Mariën Mini Kalivianakis
030 030 030 030 030
-
2317577 2934093 6379990 2544861 2891110
voorzitter secretaris penningmeester lid lid
Vertrek: Zondag om 12:00 en 13:00 uur, vanaf café Ledig Erf. Contributie : •15,- per jaar, over te maken op gironummer 766950, t.n.v. Fietsclub Ledig Erf te Utrecht of contant te betalen aan de penningmeester. Bijdragen voor het clubblad per floppy naar: J. Mariën, Oudwijkerveldstraat 87, 3581 JJ Utrecht. of EMAIL naar:
[email protected] Elektronische uitgave: fietsclub.ledigerf.nl/
KROKETTEN UIT JE OREN SEIZOENSOPENING OP 16 MAART “Goed blijven sturen, we gaan langzaam. Volgens mij is het zo dat je stuur naar voren gaat, en dat jij maar moet zien dat je het vast houdt. Daar moet je sterke armen voor hebben. Ik bezichtig mijn polsen die rechtuit voor mij liggen als latten naar het stuur. Ze zijn bruin geworden, in plooien bijna zwart. De haartjes liggen in natte banen naast elkaar in de rijrichting. Ik vind mijn polsen ontzettend mooi. Ik klim.” Een beetje, al dan niet recreatieve wielrenner kent dit prachtige citaat. Inderdaad, het komt uit “De Renner” van Tim Krabbé. Dit jaar is het 25 jaar geleden dat “De Renner” van Tim Krabbé het licht zag. Uiteraard is dit boek door velen van ons stukgelezen en er wordt regelmatig na een tocht (in de kroeg) uit geciteerd. Het is alweer bijna traditie dat we bij de opening van het fietsseizoen een aansprekend persoon uitnodigen. Vorig jaar bijvoorbeeld heeft Leontien van Moorsel ons zondagse rondje (hard) meegefietst. Ook dit jaar zal het fietsseizoen weer luisterrijk geopend gaan worden, want dit jaar zijn we er namelijk in geslaagd om Tim
Pagina- 3 Pagina 4
Krabbé naar het Ledig Erf te lokken! Op 16 maart vanaf 12.00 uur gaat het gebeuren. Wat komt Tim Krabbé doen op zondag 16 maart? We hebben hem gevraagd om iets voor te lezen uit de “43 wielerverhalen”. Daarnaast kan iedereen zijn stukgelezen renner meenemen voor een handtekening. Verder zal hij het startschot lossen en misschien kunnen we hem nog overhalen om gezellig op zijn gemak een rondje mee te fietsen. De schakers onder ons kunnen het misschien na het fietsen nog tegen Tim opnemen. Uiteraard drinken we ook nog een biertje en dan is het seizoen 2003 weer geopend en zijn we dik tevreden. Tot 16 maart! Mini & Janine
DE WINTER DOOR
VEILIG VERKEER LEDIG ERF Door het grote succes van fietsclub Ledig Erf is het tijdens het zondagse rondje om één uur erg druk aan het worden. Graag willen we enige orde in de zondagse chaos scheppen. Momenteel heeft onze fietsclub ongeveer 175 leden. Bij mooi weer willen ze allemaal graag tegelijkertijd op zondag het rondje Ledig Erf fietsen. Begrijpelijk. Maar de laatste ja-
Er zál gefietst worden.....
Loipes genoeg ondertussen...
Fietsclub Ledig Erf 1994
ren leidt dit steeds vaker tot gevaarlijke situaties, met name op de Achterdijk. Daarom hier het volgende voorstel. Tijdens de seizoensopening op 16 maart blijft alles bij het oude. Maar we stellen voor dat vanaf 23 maart de A-renners een uur eerder, dus om 12 uur vertrekken. Alle renners die zich niet aangesproken voelen bij de term A-renner verzamelen gewoon om een uur bij het Ledig Erf. Dus, laat je niet kennen (of wel dus....) en sluit je aan bij het juiste Ledig Erf peloton! Het bestuur.
Geen berg te hoog
Als het echt niet meer op de fiets kan.... (Mini duwt onze secretaris)
Pagina 5
Fietsclub Ledig Erf 2002
Pagina 6
ZWARE JONGENS: HET GEVAAR VAN EEN KILO PER JAAR Ondanks spinnen, ATB-en, schaatsen of welke andere winteractiviteit dan ook; in de loop van de winter gaat bij een deel van onze, voornamelijk mannelijke, clubleden de broek strakker zitten. Nu de plannen voor het seizoen 2003 gesmeed worden, beginnen deze zware jongens zich zorgen te maken. Elke extra kilo die over die berg gesjouwd moet worden, is er een teveel. Kilo’s erbij is makkelijk, maar kilo’s eraf: hoe doe je dat? Op veler verzoek een klein lesje over appels en peren, de BMI, calorieën, het verschil tussen Snickers en Marsen en natuurlijk alcohol. Wat is te zwaar? Bepaal met de BMI en de ‘appel- en peertest’ of je gewicht enigszins in orde is. Fanatieke sporters hebben relatief meer spieren en minder vet en zijn daardoor vaak zwaarder. Knijp in je zij en je weet zelf of het bij jou om vet of spieren gaat. De BMI (Body Mass Index) is de verhouding tussen je gewicht (in kilo’s) en je lengte (in meters) in het kwadraat: iemand van 80 kilo en 1,80 m heeft een BMI van 80/(1,80)2 = 24,7. Een BMI tussen 18,5 en 25 is prima. Hoger dan 30 betekent tijd om af te vallen. Met de ‘ Appel- en peertest’ bepaal je waar de extra kilo’s
in je lichaam zitten. Bij een appelvormig persoon (mannen met een taille > 94 cm, vrouwen > 80 cm) zitten de kilo’s in de buik. Bij een ‘peer’ zit het meeste vet op de heupen en dijen. Appels zijn slechter af qua gezondheid. Is je taille meer dan 102 cm (mannen) of 88 cm (vrouwen), dan moet je er echt iets aan doen.
Afvallen: de energiebalans Gemiddeld heeft een man 3000 kilocaloriën per dag nodig en een vrouw 2400. Door sporten, wandelen, lichamelijk zwaar werk kan die hoeveelheid aanzienlijk toenemen. Sommige hartslagmeters geven dat aan. Energie wordt geleverd door vetten (9 kcal/gram), koolhydraten (4 kcal/gram), eiwit
Pagina 7
(4 kcal/gram) en niet te vergeten alcohol (7 kcal/gram). Vitaminen en mineralen (zoals calcium en ijzer) leveren geen energie. Afvallen is een kwestie van minder energie binnen krijgen en/of meer verbruiken. Energie die je niet verbruikt, wordt omgezet in een lekker speklaagje. De totale hoeveelheid benodigde energie kan een sporter het best voor 60-70% uit koolhydraten, 15-20% uit eiwit en 15-20% uit vet halen. De meeste mensen eten voldoende eiwitten (vlees, zuivel, ei, vis) te veel vet, en te weinig koolhydraten (brood, pasta, aardappelen, suiker). Vet en alcohol zijn de grootste boosdoeners voor de extra kilo’s. ‘Elk voordeel heb z’n nadeel’ Dat geldt ook voor alcohol. 2-3 glazen alcohol per dag is goed voor je hart, maar ze leveren ook veel extra energie: drie pijpjes ‘gewoon’ bier zijn goed voor 14% van de dagelijkse hoeveelheid energie (410 kcal). Hoe hoger het promillage, hoe meer calorieën. Minder biertjes is voor de meeste zware jongens de meest effectieve, maar minst aangename aanpassing van het eet- en drinkpatroon. Er is een alternatief: per biertje moet je ongeveer 19 minuten fietsen op je stadsfiets om de calorieën kwijt te raken. Met een omweg naar huis dus! Pagina 8
Lekker vet Ook vet heeft z’n voordelen: er zitten vitaminen (A, D, E, K) in en vet zorgt ervoor dat je niet zo snel weer een hongergevoel krijgt. Uitgaande van 3000 kcal mag je per dag 67 gram vet (600 kcal) eten. Met 5 Snickers op een avond, zit je al op 85 g. 5 Marsen zijn een betere keus: 45 gram vet. En een bakje patat zónder is máár 20 gram vet. Kaas (de gewone volvette, goudse) is ook lekker vet: 30 gram per ons. Let dus op vet: kies steeds de magere varianten: halvarine, halfvolle melk, magere vlees(waren), eet af en toe snacks en koeken en niet teveel boter of olie. De vetten die je eet kunnen het best onverzadigd zijn. Dat
STORMACHTIGE AFSLUITING
zijn vloeibare vetten: vooral plantaardige vetten (olijfolie, zonnebloemolie, vet in noten), halvarine, zachte margarine en visvet. Deze hebben een gunstige invloed op je cholesterolgehalte. Teveel vet, van welke soort dan ook, is nooit gezond. Het GME-dieet: Gewoon Minder Eten (en Drinken) Afvallen komt dus neer op: veel dubbele boterhammen met enkel beleg (we moeten streng zijn), tussendoor fruit, een krentenbol, sultana of plak ontbijtkoek (helaas, geen boter erop),
Op zondag 27 oktober 2002 trok een stormdepressie van Ierland via de Noordzee en Denemarken naar de Oostzee Op de Lekdijk zijn de maximale windstoten 120-130 km/uur geweest. Op de top 10 van zware stormen vanaf 1970 staat deze storm op de zesde plaats. Om tien uur belde Jacob de tentbouwers. Jacob : “Het gaat hier niet goed”. “We komen” was de enige reactie van de heer Kruif. Niettemin ging die middag het rondje Amerongen gewoon door: Het buikje van een ons onbekende zware jongen
warm eten met veel groenten. En vooruit, dan mag je ook een biertje. Verder veel water, koffie, thee, light-frisdrank drinken: minstens 1,5 liter per dag. Vergelijk en maak je keuze! Monique
Pagina 9
We schijnen van cijfers en records te houden. Daarom een verslagje van het rondje Amerongen van 27 oktober 2002. Weer was er een zondag uitgekozen, net als mei ’99 (is het echt alweer 3,5 jaar geleden?) voor een fikse storm over de lage landen. Ter herinnering, het was de dag van de seizoensafsluiting, toen bij voorbeeld de feesttent afgebroken moest worden.Een select gezelschap reed het rondje wegens de westenwind in tegengestelde richting. Eén record, 68,5 km/uur zonder hulp van voorgangers. Op de dijk door Kees V. Door Jan Maarten nagenoeg geëvenaard. Met een toegestane rugwind van 130 km/uur. Ander record, vanuit stilstand zonder trappen naar 44,3 km/ uur, gevestigd door Bert B. Zulk weer biedt allerlei mogelijkheden. Zo gingen we op het zwaarste verzet de zuidelijke beklimming van de Amerongse berg aan en hielden de teller daarbij boven de 30. Op de dijk was het Gone with the Wind,
Pagina 10
geen uitvoering op Broadway, maar op de smalle weg tussen prikkeldraad en prikkeldraad. Kees kon zich bij een ongelukkige afstap nog net aan de prikkels vasthouden, anders was hij zo in de Lek terechtgekomen, bij Lobith het land uitgedreven! Hij kwam er nu met bloed aan zijn handen van af. Op de Amerongse berg kwamen we in een kerststukje terecht. De weg was bezaaid met dennentakken. Onze rol hierin zal de zeven onwijzen uit het westen geweest zijn, hoewel... dit is minstens zo spannend als met een rubberen raft in Romandië roekeloos door een rotsig ravijn rutschen, een stuk goedkoper en dichterbij. De anderen waren, for the record, Annemarie, Michiel, Cataldo en Marnix. Nog een belanghebbende ontdekking gedaan trouwens over gewicht. In tegenstelling tot wat mensen denken val je niet af door vochtverlies maar doordat stukjes opperhuid tijdens het fietsen van je lichaam gestoten worden. De “vrije” lucht-
Stormkaart
moleculen bevrijden eigenlijk hun broedermoleculen. Een soort van peeling. Dit verklaart ook waarom je meer gewicht verliest als je harder rijdt, meer moleculen worden losgestoten. De beste manier om de huid weer aan te vullen is na afloop veel drinken, het lijf geeft dit met een dorstsignaal overigens zelf al aan. Gelijk, nu ik toch aan het afdwalen ben, twee andere misverstanden met betrekking tot afvallen wegruimen. Voor vetverbranding zou een langdurige, lichte inspanning beter zijn dan een zware prestatie. Dit is getest door muizen urenlang in een tredmolen te laten lopen. Deze werden hier zo gedeprimeerd en lusteloos van, dat ze geen zin meer in eten hadden. De controlegroep die door een nepkat nagezeten werd, had door de gezonde in-
spanning honger voor tien! Een ander misverstand is dat kaas slecht voor de lijn zou zijn. De ene groep muizen deed zich tegoed aan de voor hen uitgestelde kaasplankjes. De 27 oktober 2002 andere groep keek tegen een worstplateau aan. Muizen lusten dit niet, gingen naarstig op zoek naar iets eetbaars. Zij werden hier slank en mooi van, en aantrekkelijk voor partners. De kaasgroep lag lekker in het zaagsel te cocoonen, vadsig en lui en gelukkig. Bewezen was er in ieder geval niets: laat u niet het kaas van het brood eten! Dit alles terzijde. Nog even terug naar de stormtocht. De terugweg door de bossen viel qua tegenwind ontzettend mee. Wel moesten we regelmatig omrijden of van de fiets af vanwege het gevallen hout. Op een bepaald stuk leek de weg in een bos veranderd. Het was alsof we in Macbeth beland waren, alsof het bos aan het oprukken was. Maar waarheen? Bert B.
Pagina 11
VOER VOOR DE KENNER De dag voor kerst reed ik ergens tussen Montfoort en Lopik in de stromende regen (ja, je mot wat) en opeens daagde het: het kan toch niet waar zijn van die overwinning van Michael Boogaard in de koninginnenetappe???? Ik bedoel, dat hij alleen aan de voet van die laatste berg kwam, álá. Michael is heus geen slechte renner en de anderen dachten natuurlijk: ‘ach, de koers wordt toch gemaakt op de laatste klim’. Maar die laatste klim, zeg nou zelf, Armstrong had er toch 1, 2, 3 naar toe kunnen rijden. Of niet dan? Die hield toch gewoon zijn benen stil! En hou me ten goede, op de dag van de koers was ik me van geen kwaad bewust. Ik ben er speciaal eerder voor naar huis gegaan, heb nagelbijtend televisie gekeken, en bijna gehuild na de finish (echt waar, I’m a sucker for that shit). Maar in de regen op de dag voor kerst dacht ik opeens: ja daaag! Gelijk gevolgd door de prangende vraag: maar waarom dan? Waarom reed Armstrong er dan niet gewoon naar toe? Nou Pagina 12
heb ik daar wel wat ideetjes over (geld, desinteresse, combinevorming, e.d.), maar ik ben vooral benieuwd hoe mijn clubgenoten er over denken. Zijn jullie het überhaupt wel met me eens? Huist het Ledig Erf nog naïevelingen die denken dat op die gedenkwaardige dag alleen de benen hebben gesproken? Laat het me weten! En dan mijn gewaardeerde collegae cynici, wat denken jullie? Waarom mocht Michael winnen? Mail me je theorie! In het volgende nummer van het clubblad doe ik verslag van de inzendingen. Groeten Luuk (
[email protected]) ps: Onder de inzenders wordt de fles champagne verloot die ik van Bert Coenen zijn bureau heb geplukt. Die staat daar al zo lang dat Bert vast blij is dattie zo’n mooie bestemming krijgt. Toch Bert? (het is een Brut Rosé van de firma “de Venoge”).
MOOI WAS DIE TIJD 13 april: oude fietsendag Waarmee deed je het de eerste keer: een fraaie Gazelle, een echte Jan Janssen?. Wat had je aan? Doet ie het nog? Op 13 april kan je hem nog eens uit de stal halen: je eerste fiets! Op moment van schrijven is het Valentijnsdag en dan word ik altijd wat melancholisch. Mooi was die tijd! Ik beperk me tot fietsen want de nieuwe redaktie is streng: slechts een halve pagina! Je bereed een echt ‘stalen ros’. Sommigen spraken wel al van onbekend nieuw materiaal hoewel de naam meer aan de prehistorie deed denken: Carbon! Hoewel fraai vormgegeven bleek dit futuristische materiaal toch niet de krachten van zelfs maar de gemiddelde Ledig Erfer te volstaan. Een enkeling
zweert nog bij staal, maar ja aluminium: cool, lekker strak! Maar denkt een ieder nog niet terug aan zijn/haar eerste fiets? Ja snelheid en comfort waren ver te zoeken. Maar wat reed ie lekker. En wat heeft ie allemaal meegemaakt! Alpencols, Pyreneeën, fietsbus, vliegtuig, op het dak. Ik ken Ledig Erfers die hun oude fiets aan de wand hebben hangen, ja zelfs in hun kamer hebben staan! Soms zie je in de winter nog wel eens iemand op zijn oude fiets komen. Vertederd wordt er dan gekeken: metallic
Otte’s ouwe fiets
Pagina 13
kleuren, veel kabels, andere remmen en handels op de verkeerde plekken. Een zadel met versleten plekken, maar niet vervangen. Soms zie je ze nog: gaatjeshandschoenen, natuurlijk de ‘wolletjes’ (bestaan er nog andere dan Amstel?). Mijn eerste fiets was een gele Gazelle. Overmoedig geworden door dit snelheidsmonster ben ik meteen 150 km naar Texel gefietst. En de volgende dag
terug. Overal pijn. Maar mooi was die tijd! 13 april 2003: oude fietsendag. Kom op je oude fiets en rijdt het rondje zoals je het nog nooit gereden hebt. Bij voorkeur in ‘passende kleding’. Wie wint de prijs voor de ‘origineelste oude fietser’ en de plaats in de ‘eregalerij der oude fietsen’? Otte.
VLAANDEREN-WEEKEND Tussen Alpen, Ardennen en Amerongen maken we nog even tijd vrij voor een weekendje Vlaanderen. Op zaterdag 10 en zondag 11 mei rijden we eigen routes van 100 à 150 km door de Vlaamse Ardennen, de roemruchte heuvelzone uit de Ronde van Vlaanderen en de Omloop ‘Het Volk’. Koppenberg, Paterberg, Oude Kwaremont en Mur van Geraardsbergen liggen er op ons te wachten. Je kunt het een beetje vergelijken met fietsen in Zuid-Limburg: het is draaien en keren van de ene korte klim naar de andere, over kleine rustige wegen door een mooi ‘rollend’ landschap. Limburgse vlaaien zijn er niet, maar wel die typische Vlaamse kroegjes. Onze uitvalsbasis is weer de camping van Oudenaarde, de hoofdstad van de streek. Behalve goede restaurants vind
Pagina 14
je hier ook het pas geopende Centrum Ronde van Vlaanderen (www.crvv.be). het ‘Belevingsmuseum’ is op vrijdag tot 22:00 uur geopend, in het weekend van 10:00 - 17:00 uur. Meer inlichtingen bij Joost van Waert, tel. (030) 2522 916.
ANALYSE VAN HIËRARCHIE BINNEN “FIETSCLUB LEDIG ERF” Het afgelopen jaar heb ik een wetenschappelijke studie gedaan naar het groepsgedrag van de wielrijder en heb daarbij als onderzoeksobject de fietsclub Ledig Erf uit Utrecht genomen. Ik zal hier een korte samenvatting geven van mijn bevindingen. Honderdvijftig leden vertrekken elke zondag om een uur voor een ronde van tachtig km. Zodra de stad verlaten is probeert men elkaar zo snel mogelijk kwijt raken. Sommige rijders die niet zo sterk zijn maar wel slim, kennen de route en weten waar dat korter kan, waardoor ze vaak toch eerder in Utrecht terug zijn. De club bestaat voornamelijk uit mannelijke exemplaren. Zij proberen de vrouwtjes te imponeren door zo hard mogelijk te fietsen. Het hoogst in aanzien staan diegenen die het hardst kunnen fietsen. Maar er zijn meer factoren die meespelen bij het vaststellen van de hiërachie binnen de groep. Als het harde fietsen samen gaat met een gezonde levensstijl (niet naar de Trainingskamp
kroeg, gezond eten en vroeg naar bed), dan wordt al gauw gezegd: “Zo kan ik het ook”. Als men daarentegen veel bier drinkt en lang in de kroeg blijft, dan wordt daar respect mee afgedwongen. Er zijn rijders die zich hier volledig op storten en daar vrij succesvol in zijn. Andere manieren waarop men probeert te imponeren is een betere fiets. Regelmatig zie je rijders die het niet kunnen bijbenen met een nieuwe fiets
in de winter: men pakt gewoon het vliegtuig naar warmere oorden
Pagina 15
aankomen. Deze wordt dan door de rest van de groep bewonderd maar helaas rijdt de wielrenner vervolgens met dezelfde snelheid zijn rondje. In de zomer (en tegenwoordig zelfs ook in de winter) worden trainingskampen belegd om de exacte rangorde vast te stellen. Dit wordt ook wel LuikBastenaken-Luik, Marmotte of Criquielion genoemd. Omdat dan de route minder bekend is en er op strategische plaatsen controleposten zijn, zijn de ‘slimme’ rijders in het nadeel en komt het nu vooral aan op hard fietsen. De bierdrinkers proberen vaak na afloop weer verloren terrein goed te maken, maar dat is hier een stuk moeizamer. Bierdrinkers die de avond ervoor al vast een voorsprong nemen, komen vaak te laat aan de start of halen de finish niet. Ook de eetgewoontes van de rijders zijn zeer opmerkelijk. Aan de ene kant worden er zo weinig mogelijke vetten gegeten (vooral de mannelijke rijders letten hier zeer goed op), zelfs kaas op brood is al verwerpelijk, maar koolhydraten kunnen in onbeperkte hoeveelheden worden ingenomen. Een leven naast het fietsen is er voor de meeste ook niet meer bij. “De fiets, de fiets en anders niets” is het motto voor velen. De meesten werken vier of zelfs maar drie dagen in de week. Ja, sommigen hebben zelfs Pagina 16
hun baan opgezegd om meer te kunnen fietsen. Want een ander belangrijk criterium bij de bepaling van de rangorde is het aantal afgelegde kilometers in het jaar. Daartoe worden speciale tellers op de fiets gemonteerd die dit exact registeren. En aan het einde van het jaar wordt de balans
Opmerkelijke eetgewoonten
opgemaakt. Op 1 januari komt men dan bijeen (zogenaamd om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen). Maar minstens zo belangrijk zijn de eindstanden. Sommigen gaan 31 december nog even een rondje rijden om anderen nog weer net voorbij te gaan. Of op 1 januari al vast een ronde maken om dan vol trots de kroeg binnen te komen: “Zo de eerste honderd zijn in de knip”. Kortom de conclusie kan zijn dat fietsclub “Ledig Erf” een hiërarchische maatschappij binnen de maatschappij is met zijn eigen strenge ongedocumenteerde regels. Prof. Drs. ‘t Mannetje.
THE SKYRIDERS Ieder jaar gaan vele toeristen naar Tibet voor de legendarische reis van Lhasa naar Kathmandu in Nepal. De manier waarop verschilt. De meerderheid doet het met het gezicht verborgen achter een stofmasker in de stoffige Landrovers die ze in Lhasa hebben geboekt. Wij kozen voor een andere manier, de mountainbike. In 16 dagen fietsten we zo’n 1110 km waarbij we 10.200 hoogtemeters hebben weggetrapt. Met zijn tienen moesten we de tocht gaan volbrengen. Allereerst was er Paul, die na het lezen van een stukje in het personeelsblad over een eerdere fietstocht door Tibet de basis heeft gelegd van onze reis. Jack werd enthousiast gemaakt en beiden kochten speciaal voor deze reis een ATB en sloegen aan het trainen.
Viavia haakte Bart aan. Bart’s buurman Sjef was ook wel te porren voor een rondje peddelen in het verre oosten en zo waren er al vier. Op verzoek van deze groep organiseerde Wout Conijn de tocht. Walter en Annette zegden hun baan op en besloten een nieuwe fietstocht van een jaar ditmaal te starten vanuit Tibet.
Pagina 17
Anton kreeg voor zijn vijftigste verjaardag de tocht ‘kado’. Cas Brentjens - ja, broer van - en tenslotte ikzelf maakten de ploeg van tien vol. Marcel was onze ‘ploegleider’. Twee jaar eerder had hij deze tocht reeds gefietst en met zijn ervaringen zouden wij ons voordeel doen. Na een rustige start, de eerste etappe vanuit Lhasa, weten we dat de tweede dag een zware zou worden. De 4794 meter hoge Khamba La moet beklommen worden. Vanaf 3500 meter hoogte vertrekken we naar de voet van de klim, 20 km verder ligt de top. Gezamenlijk vertrekken we, niet wetende hoe het lichaam gaat reageren op een niet zo uitzonderlijke klim op uitzonderlijke hoogte. Onzeker over wat komen gaat beginnen we rustig, maar al snel tekenen de verschillen zich af. Gedrieën rijden Bart en Marcel en ik omhoog, steeds meer afstand nemend van de anderen. Vooraan Pagina 18
in de klim komen we een groepje Australiërs tegen die we op het vliegveld reeds hadden gezien. Het bewijs dat de benen het moeten doen en niet het materiaal wordt hier weer eens geleverd. De flitsende uitrusting van de Australiërs komt helaas niet overeen met de teleurstellende kracht, vorm en bovenbeenmassa van deze fietsers. We laten ze achter ons en zullen ze later op de top terugzien, om ze daarna voorgoed achter ons te laten. Op de top aangekomen, is er een schitterend uitzicht over Yamdrok Tso, een meer op 4490 meter hoogte, glinsterend groen in het zonlicht. Zo’n eerste dag geeft de krachtverschillen duidelijk weer. Achter ons drieën komen op eerbiedige afstand een viertal anderen op de top. Tenslotte komt Paul, hij heeft erg veel moeite gehad met de beklimming en vooral met zijn ademhaling. De volgende dag van Nakartse naar Qyangze is 105 km over zeer slecht wegdek en we komen amper aan een gemiddelde van 18 km/h. De daarop volgende etappe van Gyangze naar Shigatse is een goede 95 km. Blijkbaar vonden de Chinezen deze weg dermate belangrijk dat ze deze wel hebben voorzien van een gladde plak asfalt. Binnen 3 uurtjes was dit ‘stukkie’ dan ook geklaard met een gemiddelde van bijna 2 keer zo hoog als de dag ervoor. Verder fietsend
komen we door uitgestrekte landschappen waar nomaden hun beschutting zoeken achter de met gebedsvlaggetjes behangen toppen. De achtste etappe is een bijzondere. ‘s Ochtends laten we Walter en Annette in Xegar achter. Annette blijkt boven de 4500 meter een niet te acclimatiseren hoofdpijn te krijgen. Zij zullen in een korte dagetappe naar Tingri
fietsen, waar wij over drie dagen ook zullen arriveren. Wij gaan het dak van de wereld bekijken op de omweg via het Everest Basecamp. Iedereen begint rustig aan de klim van de Pang La (5150 m). Deze klim lijkt wel de Alpe d’Huez van Tibet met de vele haarspeldbochten. Ze geeft het gevoel de wand van een stuwdam te beklimmen. De hele klim fiets ik gezamenlijk met Cas omhoog en daar waar ik hem op andere dagen meestal in de laatste kilometers kon lossen, verlies ik vandaag in een sprint de strijd om de Pang La. Lang kan ik er niet om treuren, want de uitzichten zijn adembenemend op het dak van de wereld. De ademhalingsproblemen van Paul hebben aangehouden en hij heeft immiddels de titel ‘trucker’ verdiend, zijnde de eerste fietser die in de truck moest op
Pagina 19
een beklimming. Hij heeft zijn zinnen gezet op de Pang La en drieëneenhalf uur na ons en heel wat verwensingen later komt hij dolgelukkig aan op de top. Na een wilde afdaling met de Everest op de achtergrond rijden we door om via Padu, het Rongbuk Klooster, en het Everest Basecamp twee dagen later aan te komen in Tingri. We besluiten een andere weg terug te nemen naar de Friendship Highway. De kaart geeft aan dat er een pas is, en enkele trekkers bevestigden ons dat we dat pad kunnen fietsen en de truck het waarschijnlijk ook gaat redden. Nadat we 20 km op weg, met fiets en al achter in de truck een rivier zijn overgestoken, bekomen zijn van de ochtendkou, blijkt deze route de goede keuze. De uitzichten zijn grandioos en iedereen stopt voortdurend voor foto’s. De rit naar beneden aan de andere kant naar Tingri is een ‘mountain biker’s dream’. Tegen die tijd valt de schemering bijna in en alles gloeit in het zacht goudgele licht van de ondergaande zon. Tingri op 4340 meter, een hoog gelegen stad, maar voor ons een
Pagina 20
laaggelegen oord, na 2 nachten op 5200 meter. De extra zuurstof stelt ons in staat eerder geleverde prestaties te uitbundig vieren. De volgende dagen moeten nog enkele stevige passen van zo’n 5000 meter gepasseerd worden alvorens de langste afdaling ter wereld genomen wordt. Vanaf Nyalam (nog in Tibet) duiken we via de grensovergang over de Friendship Bridge via een prachtige route langs de tropische rijstvelden Nepal in. Aangekomen in Barhabise hebben we die dag bijna 3200 meter afgedaald. De laatste dagen hebben we gebruikt om na te genieten en in een rustig tempo, al genietend van de omgeving, de mensen en onze prestatie, zijn we teruggefietst naar Kathmandu. Bas van Stratum
FOTO-FINISH BESLIST WIELERQUIZ Utrechtse wereldkampioenen moet je met een kaarsje zoeken, zo bleek bij de prijsuitreiking van Grote Wieler Quiz 2002. Dat Rabo-ploegleider Theo de Rooij ooit de regenboogtrui mocht aantrekken toen hij nog in Utrecht de HEAO volgde, wist geen van de inzenders te melden (Vraag 6). Wel genoemd werden Maarten Ducrot en Guus Bierings, beiden wereldkampioen in de ploegentijdrit. Een leuke verrassing was dat de Utrechtse brandweerman Erwin Bartels - ná publicatie van de
vragen - goud veroverde op de World Firefighter Games in Nieuw-Zeeland. Op zondag 26 januari reikte hij als eregast de prijzen uit aan de quizwinnaars. Twee inzenders hadden alle twaalf antwoorden goed, zodat de bonus-vragen de beslissing moesten brengen. Uiteindelijk won Robert van Willigenburg met een banddikte verschil van Erwin Derksen (11,5 tegen 11). Luut van Hoogevest werd derde met tien punten. Joost.
Vraag 5. De wat grove foto zorgde bij veel mensen voor problemen. Het is een nog jonge Steven Rooks, in 1983 als eerste aan de meet in Luik.
Vraag 9. Een strikvraag. Eddy Merckx werd drie maal wereldkampioen bij de profs. De eerste keer was in 1967 (nipt voor Jan Janssen). In 1964 pakte hij de regenboogtrui echter ook al bij de amateurs; Janssen won toen bij de profs.
DE BIDON VAN ANQUETIL Hoe lichter je fiets, hoe makkelijker je kunt klimmen. Iedereen weet het, maar klopt dat ook? Was het verstandig van Anquetil om tijdens beklimmingen zijn bidon in z’n achterzak te stoppen? Op beide vragen is het antwoord ja. Er is een mechanische verklaring.
Winnaar Robert van Willigenburg (rechts) krijgt het Franse fietsshirt overhandigd door gouden Erwin Bartels.
Vraag 7. V.l.n.r. Hennie Kuiper (profs), Keetie van Oosten-Hage (achtervolging), Gaby Minneboo (amateur-stayers), Tineke Fopma (dames), Roy Schuiten (achtervolging) en André Gevers (amateurs), waren de zes Nederlandse wereldkampioenen in Yvoir (B) in 1975.
Pagina 21
Een weg is nooit volmaakt vlak. De fietser heeft altijd last van hobbels, klein en groot. Deze hobbels veroorzaken een extra beweging van de fiets en dit kost energie. Deze extra beweging kun je ontbinden in twee componenten: een translatie in vertikale rich-
Pagina 22
ting en een rotatie rond het het zwaartepunt van fietser + fiets, dat zich ergens in de buurt van het zadel bevindt. De beweging in vertikale richting kost wel energie, maar dit energieverlies is niet zo groot omdat elke beweging tegen de zwaartekracht in gekoppeld is
aan een beweging met de zwaartekracht mee. Je krijgt dus altijd een deel van de energie weer terug. Bij de rotatie gaat alle energie verloren. Maar hierbij is alleen de fiets van belang omdat de fietser zelf als vering fungeert, en niet meedoet aan de rotatie (denk aan hoe je op de atb-fiets over een hobbel heen rijdt). Het energieverlies door een fietsonderdeel wordt bepaald door zijn massa en de afstand van dat onderdeel tot het draaipunt. Het energieverlies is zelfs evenredig met het kwadraat van die afstand. Fietstassen aan de weerzijden van de wielen zijn heel ongunstig, hun bijdrage aan het
energieverlies is groot. Een rugzak is veel beter, die doet namelijk helemaal niet mee aan de rotatie. Lichte wielen zijn dus ook veel energie gunstiger dan zware wielen. Op foto’s kun je zien dat er tot halverwege de jaren 60 wielrenners waren met bidons aan hun stuur. Anquetil heeft zeker in zijn jonge jaren (begin jaren 50) met bidons aan het stuur gereden. Het verplaatsen van de bidon van het stuur naar de achterzak was dus een verstandige keuze. Nu zit de bidonhouder dichter bij het draaipunt, maar het helpt nog steeds wanneer je je bidon in je achterzak stopt. Jan Builtjes. (Met dank aan Rob Klöpping).
Pagina 23
VIERLANDENTOCHT De junks van Heerlen kijken begerig naar onze fonkelende fietsen maar de agenten in het wijkbureau kijken nors terug. Na een treinreis tussen zeurende pubers in een overvolle trein beginnen wij om 11.00 uur vanaf Heerlen CS aan onze vierlandentocht. Vierlanden? Jawel, want het Drielandenpunt mag dan nu wel door iedereen zo genoemd worden, maar de ster op de grond is helder: een vierde taartpunt. Een oude Belg verwijst me naar het bospad waar ik weldra de grenspalen ontdek: Moresnet! Een nieuwe tocht is geboren. Moresnet: een stukje land van een paar kilometer ten zuiden van Vaals waarover Nederland en Pruisen geen overeenstemming konden krijgen en dus maar een ‘status aparte’ gaven. De voorbode van het Poldermodeliaans gedogen: Moresnet heeft zo’n honderd jaar (tot 1919) bestaan. Zodoende was Vaals jarenlang het vierlandenpunt! Zie www.Moresnet.be. Het verhaal imponeert Gero en Jan zo dat ze nauwelijks horen dat het ommetje van 5 km langs Moresnet wel een gemeen klimmetje extra in onze tocht van 140 km betekent. De vierlandentocht is een prima trainingsrit voor het voorjaar en wat mij betreft een klassieker voor FLE (beschrijving beschikbaar). Door de Duitse
Pagina 24
Nord Eifel, de Belgische Hoge Venen, door Moresnet en dan Limburg. Lang? De laatste 60 km daal je steeds, met ter afwisseling slechts enkele ‘muurtjes’, dus uiteindelijk valt het allemaal erg mee. Klimmend uit de kom van Heerlen starten we over glooiend terrein naar Eschweiler langs mijnen, fabrieken, energiecentrales, over autosnelwegen heen en onder spoorlijnen door. Het is een ‘kruipdoor-sluipdoor’ dwars door de groene longen van dit industriegebied. Und jetzt geht los: de Nord Eifel doemt op. Na een echte klim in het Staatsforst Hertgenwald verlangen we na 65 km wel naar een ‘Erfrischung’.
Leider am Sonntag geschlossen!
De Radlertreff wordt al van verre aangekondigd, maar ja: leider “am Sonntag geschlossen”! Scheisse: dan maar weer aan het eigen water en brood op het bankje met klaterende beek. Balend stuiven we omhoog door de bossen langs een troep zwoegende dikke Duitse lijven en overmoedig geworden over het vlotte verloop op deze heuvel á la de Ruiterberg kiezen Gero en Jan verderop voor de korte route bergop naar Vosschenacker. Een paar jaar geleden kwam ik daar inderdaad vossen tegen. Het eerste stuk over het oude spoorwegtraject gaat soepel, maar al snel loopt de weg recht de berg op en achter elke top ligt weer een nieuwe. Het uitzicht op 600 meter is zodoende adembenemend! Op het plateau waait een fikse wind tegen, rechtstreeks komend vanuit de zompige Belgische Hoge Venen vlakbij: het zweet van de Ledig Erf shirts is in een mum van tijd opgedroogd. De grens wordt gemarkeerd door een echte frituur - Awel: Frites mit Bratwurst! Als beloning krijgen we nu een flinke afdaling richting Maastricht. Voor wat extra gewicht omlaag stoppen we ons in grensdorp Roetgen eerst vol met ‘Duitse koeken’ die heerlijk
in de maag nadeinen op de Belgische hobbelweg omlaag naar Eupen. De afdaling naar Moresnet is ‘tres imposant’ door het uitzicht op het enorme spoorwegviaduct gebouwd door de Duitsers die om het neutrale Nederland heen moesten voor de aanvoer van het oorlogsmaterieel naar het loopgravenfront. O ja: dat klimmetje na Moresnet door het ‘Bois de Hees’ naar Henri Chapelle. Steeds smaller en steiler gaat het en dat komt na ruim 110 km hard aan. Schoon, maar merde: quelle route! Vervolgens zoeven we omlaag
We zoeven omlaag naar Teuven, erg verleidelijk met zijn vele terrassen en de heerlijke Belgische bieren. Plotseling staan we in het bruisende Slenaken: ineens kneuterig na de Belgische rommelarij. We persen ons hier - als zovele racefietsers - tussen de vele motorrijders door die ‘sportief’ de berg opscheuren. Nog maar drie ‘muren’ scheiden ons nu van Maastricht: de Muur van Hoogcruts, de Muur van Noorbeek en de Muur van Mheer: respectievelijk de langste, de
steilste en de leukste. Na 145 km strijken we neer op de ‘place to be’ in Maastricht: het Onze-Lieve-Vrouwe-Plein. Lekker beschut en met heerlijke terrassen en uitstekende bieren. De Gulpener Dort stroomt vandaag rijkelijk van de tap en dit blijkt wonderwel samen te gaan met de lokale specialiteit ‘friet met zuur vlees’. Het zwaarste moet dan nog komen: omhoog op de gemene keitjes van de Romeinse brug op weg naar het station! Otte (B’52)
Nog een laatste slok Maaswater vóór de Gulpener Dort
door het Gulpdal: volgens mij een van de mooiste stukken van Nederland. Speciaal voor Gero stoppen we bij het stenen huisje dat de bron is van zijn geliefde Gulpener Dort. Vriendelijk klatert de Gulp hier langs de weg, of is dat Jan?
Pagina 25
De redactie behoudt zich het recht voor om stukken langer dan 30 woorden in te korten. De redactie. Pagina 26
BEZOEK AAN CAFÉ WILHELMINA-EINDHOVEN
Tussen droom en werkelijkheid staan wetten en praktische bezwaren 1 en na de eerste gesprekken met het Süddeutsche Fremdenverkehrsamt werd duidelijk dat het beter was een Ledig Erf kampioenschap wat dichter bij huis te organiseren.
Op 25 mei gaan we naar Eindhoven. Het zit al jaren in de pen om zustercafé Wilhelmina te bezoeken, maar om onduidelijke redenen is het er nooit van gekomen. En dat terwijl café Wilhelmina op een trainingsrit voor de toertocht Eindhoven-Londen café Ledig Erf als natuurlijk keerpunt boven de rivieren beschouwde. Waarom affiniteit tussen deze twee café’s? Beiden hebben een fietsclub - Wilhelmina al langer dan wij en ze stonden al voor de oprichting van fietsclub Ledig Erf op onze mailinglijst. Verhalen over die club zoals touringcarreizen naar de Sierra Nevada om daar in november (sic!) te fietsen en een ledenstop bij 200 leden maakten in 1993 grote indruk op jullie voorzitter. Maar er is meer. Ook Wilhelmina schenkt Amstel. En toen enkele jaren geleden het tijd was voor de biercontractverlenging werd dat in Houten getekend en gevierd. Na het feestje in Houten haalde de Wilhelmina-eigenaar ons verfrommeld wielerblaadje te voor-
CLUBKAMPIOENSCHAPPEN DIT JAAR IN BEIEREN?
Nu ben nen om France halen.
schijn en sprak “Ik wil alleen nog naar het ledig Erf” (ook vaak gehoord in het peloton). Er is meer. Ene Meyers was tot vorig jaar voorzitter van WTC Wilhelmina en de eerstesteenlegger van ons clubhuis luistert ook naar de naam Meyers en deze Meyers was de grootvader van die ene Meyers. Helemaal te meyer dus. Iedereen mee naar Eindhoven; er wacht ons daar een vorstelijk onthaal! Jacob.
Pagina 27
ik de in De
betrokken bij planstart van de Tour de 2007 naar Utrecht te stichting Tour sous le Dom wilde dit jaar als opwarmer een wielerwedstrijd door de binnenstad. Start onder de Dom en dan via de CatharijnesingelMaliebaan-Biltstraat-NeudeLange Viestraat naar de finish op het Jaarbeursplein. Er rezen nogal wat praktische bezwaren en uiteindelijk bleek een Maliebaanroute het hoogst haalbare. Oninteressant, meende het bestuur van Tour sous le Dom. Interessant, meende ik en besloot de organisatie over te nemen. Ook de Volharding en de Domrenners blijven betrokken bij de plannen. De wedstrijd is inmiddels aangemeld bij de KNWU. Voor deelname moet je een
Pagina 28
daglicentie kopen. De datum is 29 juni. Categorieën (onder voorbehoud): B-amateurs, Heren Ledig Erf, Dames Ledig Erf (zonder contract), Maliebaanondernemers. Woensdag 5 maart komt het organiserend comité weer bij elkaar. Ik houd jullie op de hoogte. Jacob. 1
vrij naar Willem Elsschot, Het Huwelijk, 7 mei 1910. Uit: verzen, blz.17: “Tusschen droom en daad staan wetten in den weg en praktische bezwaren”.
AGENDA SEIZOEN 2003 Dit jaar zullen in elk geval de volgende evenementen en tochten vanuit de fietsclub worden georganiseerd. Informatie hierover is te krijgen bij de “bestuursleden” of bij de mensen vermeld tussen haakjes.
Zaterdag 31 mei: de Waalse Pijl (toer, 220 km, Spa, Ardennen) Zondag 8 juni: Tilff-Bastogne-Tilff (toer, 220 km, Tilff, Ardennen) Zaterdag 30 augustus: de Criquielion (cyclo, 175 km, La Roche, Ardennen)
Zondag 16 maart: opening van het seizoen met Tim Krabbé Weekend 13-14 september: Mergelland tweedaagse (Limburg) Zondag 13 april: oude fietsendag (info: Otte Boom) Zaterdag 19 april: randje Utrecht (275 km, info: Kees Vreeken) Zaterdag 26 april: de All American Flower Power LSD Trip, ofwel de bollentocht (180 km)
De volgende toertochten en cyclosportieven nemen we op in de agenda voor al diegenen die aan bovenstaande mogelijkheden nog niet genoeg hebben! Het is een willekeurige greep. De te overbruggen hoogtemeters zijn afgekort als hm. Meer tochten en informatie over genoemde tochten is te vinden op: http://members.chello.be/sf16499/
Weekend 10-11 mei: Weekend Vlaanderen (info: Joost van Waert) Zaterdag 25 mei: Bezoek aan café Wilhelmina in Eindhoven Zaterdag 21 juni: Rondje IJsselmeer in één dag (380 km) Zondag 29 juni: Le Tour sous le Dom (info: Jacob) Weekend 24-25 augustus: Rondje IJsselmeer in twee dagen Zondag 12 oktober: Feestelijke afsluiting van het seizoen De volgende toertochten en cyclosportieven in Limburg of België worden door veel leden van de fietsclub gereden. Houd je oren goed open, dan hoor je wie er gaan en op welke manier! Zaterdag 5 april: Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen (start in Ninove, 255 km of 140 km) Weekend 3-4 mei: Fietschallenge ‘s Gravenvoeren (cyclo, zaterdag 60 km ATB, zondag 150 km race)
24 mei: Le Challenge du Dauphiné Liberé, 182 km, 3200 hm, Villard de Lans, Vercors, Frankrijk. 7 juni: La Ventoux Beaumes de Venise, 130 km, 2600 hm, Beaumes de venise, Vaucluse, Frankrijk. 14 juni: Les Trois Ballons, 205 km, 4300 hm, Champagney, Vogezen, Frankrijk. 14 juni: Gran Fondo Eddy Merckx, 175 km, 3400 hm, Hamoir, Ardennen, België. 29 juni: La Vaujany, 146 km, 4100 hm, Allemont, Franse Alpen. 5 juli: La Marmotte, 174 km, 5000 hm, Bourg d’Oisans, Franse Alpen. 5 juli: Clàsica Cicloturista Jesús Loroño, 170 km, Durango, Baskenland, Spanje. 6 juli: Maratona dles Dolomites, 147 km, 4350 hm, Pedraces, Dolomieten, Italië. 13 juli: Drei Länder Radgiro, 172 km, 3300 hm, Nauders, Tirol, Oostenrijk. 13 juli: La Fausto Coppi, 234 km, 4200 hm, Cuneo, Italië. 23 aug: L’Auvergnate, 179 km, 3000 hm, La Bourboule, Massif Centrale, Frankrijk. 24 aug: de Alpenchallenge, 225 km, 4000 hm, Lenzerheide, OostZwitserland.
Zondag 18 mei: Limburg’s Mooiste (toer, diverse afstanden, Landgraaf, Limburg)
Pagina 29
Pagina 30
We pauzeren tijdens het zondagse rondje in Amerongen bij café Buitenlust. Hier zijn we van harte welkom.
