Weekend Vennebos Vrijdagochtend 28 December 07.00u, door het hele land gaan wekkers af of zijn er al mensen uit bed. Koffers en tassen worden gecontroleerd en natuurlijk gaat dat heel rustig en ervaart niemand stress….. Zo tussen 8.00u en 9.00u vertrekken jullie één voor één richting Malversweie. Daar wachten Simone en Marjan jullie al op. Medicatie wordt ingeschreven, tassen verdeelt over de bussen en iedereen vraagt zich toch echt af; waar heeft Simone nou toch dat toestemmingsformulier gelaten. Jaaaa, excuses allemaal, even vergeten mee te sturen. Maar goed, dat het vergeten was, zorgde er zo vroeg op de morgen al wel voor dat er flink gelachen werd. Ook dit jaar kregen we het weer voor elkaar om netjes op tijd te vertrekken. Marjan en Astrid reden samen ( een bus en een auto ), Simone en Alice reden ook samen ( wederom een bus en een auto ). Dit om te zorgen, als er iets mis ging, dat niemand alleen kwam te staan. Gelukkig was dit allemaal niet nodig en kwamen we goed aan op de tussenstop. Daar moest er natuurlijk al geld uitgegeven worden, iets te drinken of te snoepen voor in de bus. Ook was het tegelijk een sanitaire stop. Vanaf daar ging de reis van Marjan en Astrid even langs Tilburg Centraal om daar ook Jim en Carola op te halen. Simone en Alice reden gelijk door. Hoe het Alice gelukt is, weten we nog steeds niet, maar ze heeft het voor elkaar gekregen om de hele reis achteraan te rijden en alsnog als eerste te arriveren. Bij aankomst moest Simone een nachtregistratie invullen van alle huisjes. Dat betekende van 19 personen naam, adres, postcode, geboortedatum, telefoonnummers en emailadressen. Dat was wel even werk. Gelukkig hadden Marjan en Alice ’s ochtends broodjes gesmeerd en was dit gelijk een mooi moment om te lunchen. Na het inchecken werden de zwemtassen bij elkaar gezocht en gingen we op zoek naar het zwembad. Ricardo dacht het wel te weten, maar liep vervolgens wel mooi helemaal verkeerd en kon dus weer terug. Sufferd… In het zwembad werden eerst de wildwaterbaan en glijbaan uitgetest. Helaas, deze zijn een stuk minder spectaculair als vorig jaar, maar een zwembad is een zwembad en iedereen vermaakte zich wel. Tegen de tijd dat het tijd was om naar de huisjes te mogen, gingen de meesten gelijk mee. Er werd gelijk heel hard en goed samengewerkt. Boodschappen uitgeladen, koffers naar binnen gesleept en in het huisje van Simone moest er een studie losgelaten worden op het feit hoe ze nou dat ene bed konden inpassen in de andere kamer. Gelukkig (!) was hier Simone, met haar altijd prima ruimtelijk inzicht ( ahum ), die de oplossing vond; Het matras gewoon op de grond jongens Bij Marjan liet Nicole haar gelijk even van haar goed kant zien, “moet hier nog wat gebeuren?”, “Zal ik even lopen?”, “Kom maar, ik draag die tas wel even”.
Het blijft een mooi moment om, zelfs zo vroeg in dit soort weekenden, al te zien hoe kinderen zich laten zien van een andere kant of een nog betere kant van zichzelf. Van elke dag zullen we in dit verslag een quote vermelden die ons bij is gebleven of waar we heel hard om hebben moeten lachen. Vandaag komt de quote uit het huisje van Marjan; tijdens het opmaken van de bedden; “Yo Remy, welk laken moet nou op mijn bed? * zucht, steun, kreun* Ik word nóóit vader, ik blijf lekker heel mijn leven bij mijn moeder wonen!” De quote was al grappig, maar het feit dat Remy ook nog eens precies kon uitleggen HOE je dat dan eigenlijk moest doen, maakte dat Marjan haar mond helemaal open viel haha. Nadat we helemaal ingeruimd en gesetteld waren, moesten de andere gasten op het park natuurlijk wel even weten dat wij gearriveerd waren. De dames en heren gingen “een rondje lopen op het park”. Hout werd gesprokkeld en in het huisje van Marjan had Remy de open haard al snel aan. Lekker knus. Het mooie aan deze weekenden is dat we eigenlijk niks te maken hebben met tijd. We eten ook wanneer we willen en zo gezegd, zo gedaan, was het al tegen half 7 voordat in beide huisjes de nasi op tafel kwam. En dan komen de serieuze gesprekken. In het huisje van Simone ging het over de seksuele voorlichting op school. Verbaasd luisterde Simone naar de verhalen van Royce en Jim, waar op school nog wel veel gedaan wordt aan dit onderwerp. Bij Royce op school hebben ze zelfs een condomenrace gedaan. Hoe grappig de jongens dit onderwerp ook vinden, in een dergelijke situatie wordt er heel volwassen over gesproken. Quote 2: Martin, jouw leven is 1 groot kruispunt. Het bestaat alleen maar uit knipperlichtrelaties. Na het eten ging er nog een groepje zwemmen en werd er een spelletje “Ik hou van
Holland” gedaan. De vragen bleken echter moeilijker dan we dachten en om half 9 ging de tv op RTL 4 en hebben we lekker The Voice Kids gekeken. Om 22.00u hebben Simone en Marjan de dames en heren verzocht om binnen te komen en dit ging zonder klagen. Marjan ging met Martin, Remy en Talitha de strijd van het yahtzee aan. En jawel, vanavond was Remy de winnaar. Ricardo sloot in het andere huisje zijn laptop aan op de televisie en daar werd er nog film gekeken; Prometheus. Om 24.00u was het tijd om de film af te sluiten, tanden werden gepoetst en zo verdwenen we allemaal onze bedjes in. Jim, Royce en Kevin besloten om nog even te kletsen ( lees: hardop praten en lachen ), maar na 1x vriendelijk vragen om rust, zijn ook zij in slaap gevallen. Ondanks dat het gisteren toch tegen 1u pas stil was, ontwaakte het grootste gedeelte bij Simone al voor half 9. Toen Simone toch maar even ging melden dat de jongens dát niet vol gingen houden het hele weekend, werd er rustig aan gekleed en lekker even geluierd nog voor de televisie. In het huisje van Marjan waren de jongens en meiden wat beter uitgeslapen. Op het moment dat Talitha de vla in de koelkast wil doen en er achter komt dat het niet past zegt Martin: “Talitha, zelfs in groep 1 leer je al dat zo een vierkant niet in een rondje past”. Goedemorgen Martin haha…. Na een stevig ontbijt met ei en eventuele nasi die over was van gisteren, waren de zwemtassen al weer snel gevuld. De eersten vertrokken alvast en Simone en Marjan zorgden dat de huisjes opgeruimd waren, waarna ook zij naar het zwembad vertrokken. In tegenstelling tot gisteren, toen we niet zo heel lang in het zwembad zijn gebleven, hielden we het vandaag goed vol. De jongens en meiden waren er rond half 11 en om 2 uur gingen we pas weer weg. Natuurlijk werd er tussen de middag even lekker frietjes gegeten samen. In het zwembad hebben we weer de mooiste combinaties van bikini’s, badpakken en zwembroeken gezien. Zo goed als we kunnen, proberen we de jongens en meiden daarin wel wat respect voor te hebben. Dit lukt echter niet altijd. Toch hebben we dan een aantal mannen in ons midden die tactvol een dubbelzinnige opmerking kunnen maken, zodanig dat het niet eens lullig klinkt. Zo omschreef Kevin, toen er een zeer welgevormde dame voorbij kwam zetten, dat zij “ heel wat achter de ellebogen had zitten”.
Deze weekenden zijn in de ogen van de kinderen redelijk “vrij”, maar tussen de regels door leren ze zo ontzettend veel. Verantwoordelijkheden, elkaar wijzen op afspraken, elkaar sturen en elkaar zaken bijbrengen. De een heeft bepaalde taken al wel geleerd thuis, de ander heeft dit nog niet onder de knie. Van elkaar nemen ze heel veel aan…… Teruggekeerd in het huisje bedachten we met zijn allen, dat het misschien wel gezellig was om naar Eindhoven te gaan. We zitten ten slotte maar 20 minuutjes er vandaan. Simone heeft op de laptop nog even opgezocht wat er te doen was en laat er nou net Winterkermis zijn in Eindhoven……… Royce ging vanmiddag niet mee, die heeft met Kevin Wesdorp in het huisje van Alice lekker rustig aan gedaan. De rest van de club ging in de rode bus. Het is trouwens wel ernstig dat we er vanmiddag pas achter komen, dat we eigenlijk maar een heel klein stukje hoefden te lopen naar de parkeerplaats haha. In de bus moest wederom de CD van Rihanna in de speler en vooral Martin was weer in zijn nopjes. Toen hij echter hoorde dat we 20 minuten moesten rijden, kroop hij heel knus tegen Kevin aan en viel direct in slaap. De vermoeidheid sloeg in de bus bij iedereen wel een beetje toe. Ricardo vroeg aan Marjan om een paracetamol en die heeft Marjan wel. Marjan is een wandelende “hypotheek”, zoals ze dat zelf leuk omschreef. In Eindhoven hebben we vooral rondgelopen. De kermis bleek een winterkermis te zijn in het ijssportcentrum en maar tot 4 uur open. De terrassen zaten bomvol en toen we eindelijk dachten een plekje te hebben om wat te drinken, dacht die vriendelijke meneer dat we serieus met 10 man aan een statafel gingen staan…. Uhhh, nee hoor, wij lopen wel door. Verdwaald als we waren, kwamen we wonder boven wonder toch weer ergens op een parkeerplaats de rode bus tegen. Ingeladen en al besloten we toen om op het park maar wat te drinken met zijn allen.
Echter…. Op de terugweg, toen Simone ( weer maar eens ) verkeerd reed, merkte niemand het op dat Simone al vijf rondjes over een leeg parkeerterrein aan het rijden was. Dit geeft wel een indicatie van het energieniveau van de kids, uuhhhh jong volwassenen. Daarop werd dus ook besloten om maar lekker even te luieren en langzaamaan te beginnen met het maken van het overheerlijke, luxe en uitgebreide diner; pannenkoeken. Wederom werd er weer van alles uit het huishouden omgewisseld: “Ha buurvrouw, mag ik de garde?” “Ha, laatste keer hoor, mag ik misschien ook de uien?” “Ha buurvrouw, daar zijn we weer, heb je misschien ook nog een pannetje over?” Het leuke van dat hele lenen van spullen is dat we morgen wel weer alles helemaal uit moeten zoeken… Wie weet nog wat waar stond?
Na het eten werden er weer plannen gemaakt voor de avond. Het enige wat vast staat voor vanavond is bowlen om 22.00u. Dus vertrokken Ricardo, Martin, Remy en Kevin naar het zwembad. Nicole, Talitha, Gerjan en andere Kevin gingen weer een rondje over het park. Royce en Jim gingen toch nog maar eens kijken bij dat “spannende” doolhof, wat misschien in het donker wel wat spectaculairder was. Om kwart voor 10 moesten we ons melden bij de bowling. Er moest nog even betaald worden en aangezien we aan de vroege kant waren, doken we met zijn allen nog even het speelland in. Het speelland, een binnen speeltuin voor kindjes. Dat kan dan wel zo zijn, maar IEDEREEN vond het toch geweldig om even tussen de ballen door te klimmen in de touwen en te glijden van de glijbaan. Netjes om 22.00 startte de game. Twee groepen werden gemaakt en de eerste beurt moest iedereen even “proberen” welke bal de juiste gaten had en welke niet te zwaar was. Na 5 worpen voelden wede competitie toch wel aanzwellen, want er werd gekeken hoeveel punten er nog gegooid moesten worden om boven een ander uit te komen. Uiteindelijk was Martin de winnaar van de ene groep met 82 punten en Simone de winnares van de andere groep. ( deze punten worden niet vermeld, dat zou zo arrogant klinken , we moeten het wel leuk houden voor de kids natuurlijk )
Gerjan had het spelletje na 10 worpen ook door hoe dat hij moest gooien en gooide de ene strike na een hoop spares. Gelukkig kon hij er zelf wel om lachen. Na nog een drankje, werd het spel sportief afgesloten. Ondertussen in de Plaza zelf stonden Ezra en Stefan ineens als sterren op het podium live te entertainen. Dit was natuurlijk wel een kijkje waard. De boys en girls van de ouderengroep joelde het hardst om ze aan te moedigen. Een ware fan schare. Om half 12 waren we terug in het huisje en na nog een half uurtje tv kijken was het tijd om tanden te poetsen en te gaan slapen. Regels zijn dit weekend heel erg duidelijk, 24.00u binnen, 00.30 licht uit. Dit om te zorgen dat de jongens en meiden niet (totaal) uitgeput terug komen. Heel het weekend ging het formidabel, helaas hebben we dit te hard geroepen. Vanavond besloten Remy, Martin en Ricardo dat het niet zo hoognodig was om op tijd terug te zijn. Dit resulteerde in een bezorgde Marjan en Simone die niemand konden bereiken. Na 20 minuten rond te hebben gewandeld op het park kwamen Marjan en Simone ze om half 1 tegen voor het huisje. Zonder een woord te zeggen wisten de mannen toch wel dat ze beter maar gelijk konden gaan slapen. En dan vandaag, zondag, de laatste morgen. Remy, Martin en Ricardo wisten wel dat excuses op zijn plek waren en er werd daarna samen met Marjan en Simone smakelijk gelachen om gisterenavond. Quote: “Meisjes met een opgeknipte pony is zó 1998.” De kracht van de begeleiding in een ouderenweekend is overleggen, bespreken en uitpraten. Niet alleen door de begeleiding, maar ook door de jongens en meiden zélf! Jongens en meiden van deze leeftijd ( wij zijn zelf ook “jong” geweest ), vinden het nou eenmaal heel spannend om vrijheid te krijgen. Om deze vrijheid ook te kunnen handelen wordt er veel in overleg en met humor besproken, zodat “foutjes” de volgende keer niet een tweede keer voorkomen. Bij Simone in het huisje was het vanmorgen een uurtje of 9 voordat er leven kwam, bij Marjan was Marjan de eerste, bij het huisje van Astrid was het half 11! Lekker uitslapen dus.
Een ontbijtje met gebakken ei, tassen inpakken en bedden afhalen. Die laatste twee acties zaten bij Martin en Remy toch nog even niet in de planning. Eerst rustig wakker worden, even wat eten en dan op je charmantst een sigaretje roken. Tijdens het ontbijt bij Simone heeft Ricardo voor de eieren gezorgd. Kevin wilde graag een klutsei. Bij het serveren van het ei meldde Ricardo nog even: “dat is nou een klutsei.” Hierop keek Simone er vol bewondering naar en zei: “Goh, ziet dat er zo uit?” Waarop Kevin weer een erg wakkere opmerking had: “En kun je dat dan ook nog eten?”. Om 12.00 waren de meesten in het zwembad te vinden. Royce, Jim en Kevin hielden een cabaret dagje en keken eerst Hans Teeuwen en vervolgens Najib Amhali. Vooral Royce kan hier smakelijk om lachen. In het zwembad werden er natuurlijk weer snel wat dames opgezocht. Een van de meisjes had een broertje met het Syndroom van Down. Ricardo heeft hem op sleeptouw genomen en is van de glijbaan gegaan. Om half 4 werd er afgesproken om weer terug te keren in het huisje om op te ruimen. Niet dat dit nodig was…….. haha Redelijk vlug was dit alles gebeurd en om 17.00 vertrokken we richting Tilburg om daar nog even een maaltijd van de MacDonals te versmaden. Jim en Carola werden weer afgezet op het station en zo vertrok de rest van de groep naar de Malversweie waar familie ons opwachtte voor een korte borrel. Ook wij weten, aan alle leuke dingen komt een einde. Wij hopen stiekem dat de sfeer van dit weekend doorgezet wordt in het nieuwe jaar. Wij wensen jullie een heel goede jaarwisseling en willen jullie bedanken voor het gezellige weekend. Zoals altijd volgt hieronder nog een stukje van onze ervaringen en willen we jullie nog het een en ander meegeven: Jim: Heel spannend vond je het, zo maar ineens mee naar het Vennebos. Vanaf het begin had je gelijk je plekje gevonden in de groep. Het nemen van de verantwoordelijkheden vond je nog een beetje moeilijk, maar ook jij had snel door dat samen werken gewoon het beste gaat. Kevin: Wederom heb je jouw beste kant laten zien. Je was degene die het voor elkaar kreeg om iedereen steeds een taakje te laten doen. Met je droge opmerkingen liet je menigeen de buikspieren trainen. Keep up the good work en zorg dat je vooral je zelf blijft.
Royce: Voor jou ook best spannend en je moest er zelfs een tijdje over nadenken. De manier waarop jij je thuis voelt in deze groep, laat ons genieten. Op de heenweg, vanaf een nummertje van Marco Borsato, kwam je langzaam los en heb je gezorgd voor een enorm gezelligheidsgehalte. Ricardo: Het blijft een beetje hetzelfde, maar behulpzaam ben je gewoon altijd. Het respect wat je hebt voor je huisgenoten, is groot. Veel aandacht had je dit weekend niet voor je omgeving, want ja, het thuisfront blijft toch belangrijk. De momenten dat je met je gedachten wél bij ons was, was je weer de gezellige jongen. Maar alsjeblieft, geef ons nou een keer een moment om je “normale” gezicht op de foto te krijgen! Remy: Zo, jij hebt ons verbaasd. Wat een wereldkennis, wijsheid en huishoudelijke kennis heb jij. Daarnaast natuurlijk nog steeds de ondeugende Remy. We zien dat je op de logeergroep een groei hebt mee gemaakt, waar wij trots op zijn. Natuurlijk stonden je ogen niet stil en werden je voelsprieten steeds langer als er vrouwelijk “schoon” voorbij kwam. Martin: Na een bewogen week thuis, ben je met ons mee gegaan. Wij vinden dat je er een topweekend van gemaakt. We hebben veel plezier met je gehad. We moeten altijd smakelijk lachen om het feit dat jij eigenlijk de clown van zo een huisje bent en ervoor zorgt dat alles op de “martin-way” gaat. Eigenlijk zou je op de Antillen moeten wonen Alles op ‘t gemakje. Nicole: Ook jij hebt gezorgd voor het regelmatig open vallen van onze mond. Direct bij de start toonde jij oprecht initiatief. Samen met Talitha, Gerjan en Kevin heb jij bewezen dat je de verantwoordelijkheden aan kunt en dat je jezelf aan afspraken kunt houden. Talitha: Met jou kun je écht afspraken maken. Nooit hebben wij twee keer hoeven te vragen om van jou iets voor elkaar te krijgen. Jouw smakelijke giecheltje blijven we nog wel een poosje horen galmen in onze hoofden. De manier waarop jij geniet van de gezelligheid in zo een weekend is voor iedereen geweldig om te zien. Super om je dit weekend mee te hebben gehad. Gerjan: Doordat Patrick mee was ‘op vakantie’, voor het eerst sinds zijn ongeluk in 2008, heb jij bij Astrid en Patrick in het huisje geslapen. Dat was voor Patrick heel gezellig, lekker gamen. Trots kun je zijn op de manier waarop je geduld hebt om met Patrick te praten en te gamen. Eindeloze uitleg wat hij moet doen. Je hebt een heel relaxt weekend laten zien. Je hebt ook laten zien dat er heel goed afspraken met jou gemaakt kunnen worden, niet één keer ben je te laat geweest. Dikke duim!!
Zit je dan, op zondagmiddag het verslag te schrijven. Op zo een moment denk je weer even terug aan hoe je weekend is geweest. 6 jongens, 2 meiden, Marjan en ik, samen een heel weekend in het Vennebos. Sommigen voor de tweede keer, andere zo groen als gras, zelfs nog nooit mee in het ouderenweekend geweest. Als ik dan terugkijk op het weekend, kan ik alleen maar kort zeggen dat het meer dan geslaagd was. Ik geniet van respect, verantwoordelijkheidsgevoel dat blijft groeien bij een ieder van jullie en de grote dosis humor die jullie hebben. De manier waarop overlegd werd en besproken werd hoe het beste te handelen. Jongens, meiden, wederom ga ik naar huis met een goed gevoel en kijk ik uit naar het nieuwe jaar. Laat jullie positieve persoontjes voort groeien in 2013. Vanaf mijn kant een heel goed oud en nieuw. Lieve groetjes van Simone. Moe, maar voldaan type ik nu dit stukje om zo in de bus te stappen om weer terug naar Ouwerkerk te gaan. Ik wil een ieder van jullie bedanken voor wederom een SUPER weekend. In een weekend als dit kun je echt zien hoe iedereen weer is gegroeid (letterlijk en figuurlijk) onder onze vleugels. Ik kan niet anders zijn dan trots en dat mogen jullie ook op jezelf zijn. Ik ga nu niet emotioneel afsluiten maar: bedankt allemaal, ennuh tot volgend jaar?? Liefs Marjan
Jim, Kevin, Royce, Remy, Martin, Ricardo, Simone, Talitha, Marjan, Nicole, Gerjan
