q De Proefrit Uitgave nummer 4 april 2005 q 1 Het NS-personeelsblad van, voor en door medewerkers van het Centraal Station van Amsterdam

q De Proefrit q NSR Amsterdam CS

Uitgave nummer 4

oplage 950 stuks

april 2005

Het NS-personeelsblad van, voor en door medewerkers van het Centraal Station van Amsterdam

q

1

Colofon Eindredactie: Regie Redmeijer Giovanni Masetti Redactie: Marian Connotte Vormgeving: Rob Roos ([email protected])

Foto’s: Herman Homburg. Redactie E-Mail adres: [email protected] "De Proefrit” is ook te lezen op internet : http://www.de-proefrit.nl

Met dank aan allen die een bijdrage hebben geleverd aan de totstandkoming van deze uitgave.

De Redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten te wijzigen of niet te plaatsen indien daarmee mensen in persoonlijke sfeer worden gekwetst of het bedrijfsbelang geschaad wordt!

2

q

Van de redactie Uitgave nummer 4, april 2005

Hallo lieve lezers,

Hier is hij weer, de nieuwe Proefrit en een spannende deze keer. We hebben als standplaats geld gewonnen en vragen de hulp van onze lezers om daar een goed doel voor te verzinnen. Jullie kunnen in de middenpagina kijken wat jullie kunnen doen. Verder veel nieuws van de werkgroep IBO/ Trefkans, de Aal, filmtips, Jij en je lijf en nog veel meer dingen. Kortom weer voldoende leesvoer. Om ons oranje gevoel te bevorderen hebben wij deze keer gekozen voor een oranje kaft, we hopen dat jullie hem leuk vinden. In elk geval wensen wij jullie allen een schitterende Koninginnedag en heel veel leesplezier.

Namens de redactie

Regie Redmeijer

Sluitingsdatum De Proefrit nr. 5: 15 mei 2005

q

3

Ken je standplaats De oplossing uit februari/maart is: Waterkraan naast de nieuwe koffieautomaat in de gang Onder de inzenders hebben we een bioscoopbon verloot en deze gaat deze maand naar: Hc K.Mercankaya en Mcn, G Mutlu Van harte!!!

- - - - - - - - - - - - De nieuwe opgave, waar of wat is dit?

Wil jij in aanmerking komen voor één van de bioscoopbonnen? Doe dan nu mee aan “Ken je standplaats”! De oplossing kun je vóór 15 mei sturen naar het e-mailadres van de redactie ([email protected]) of per briefje in de groene brievenbus van “De Proefrit”. (zet wel even je kast- of gsm-nummer erbij!) Deze brievenbus hangt op het servicebureau (bij binnenkomst links). De winnaar(es) krijgt persoonlijk bericht!!!!

4

q

Wist je dat • • • • • • • •

• • • •

wij Amsterdammers een prijs hebben gewonnen met “ laat je zien, laat je horen”? jouw hulp nodig is om een goed doel te verzinnen voor deze prijs? de koffiecommissie bijna startklaar is? de commissie bestaat uit: Nico Turfkruier, Richard Slagmolen en René Driessen? de Two’s voor dit voorjaar zijn afgelopen? je ideeën mag inbrengen voor rubrieken? we nog steeds leuke verhalen zoeken voor dit blaadje? we 3 criteria voor plaatsing gebruiken? 1. het mag het bedrijfsbelang niet schaden, 2. het mag geen collega’s kwetsen op welke manier dan ook (ook management valt onder collega’s), 3. de redactie behoudt zich altijd het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen, indien punt 1 of 2 aan de orde is. je in dit blaadje ook zoekertjes kunt plaatsen? we ook leuke wist-je-datjes van jullie verwachten, dat geldt ook voor het management? je je bijdrage kwijt kunt aan de redactieleden, via de brievenbus op het servicebureau en via: [email protected] ? je De Proefrit ook kunt lezen op: http://www.de-proefrit.nl ?

Gedicht Laat ebben, laat vloeien Laat ieder zich met zichzelf bemoeien. Hij die zich bemoeit met mij of de mijne, Ga naar huis en bekijk de zijne. Zijn die van gebreken vrij, Dan gaat hij verre boven mij.

q

5

Laat je Zien, Laat je Horen Op vrijdag 25 maart was het zover. Er moest een nieuwe actiedag komen i.v.m. het project "LAAT JE ZIEN, LAAT JE HOREN". Een week eerder hadden we tijdens de maandelijkse bijeenkomst besloten dat 25 maart, de vrijdag voor pasen, er maar iets moest gebeuren. In goed overleg konden de leden worden vrijgemaakt door de dienstindelers. Maar hoe pakken we dat aan? Wat gaan we doen? Iemand riep: “kunnen we Jansen en Janssen voor ons laten opdraven”, maar die zouden we eerst moeten bijpraten over het project. En dat is niet zo snel gedaan. In mijn enthousiasme riep ik: “ik wil wel voor paashaas spelen”. Dat werd door de andere leden meteen vastgelegd. Maar dan ben je er nog niet. Een marktkraam was gauw geregeld, evenals twee paashazenpakken. Maar dan. Ik stelde voor eendagskuikens rond te laten lopen en eventueel een paar konijnen. Maar de gang op CS was net verspijkerd en uit ervaring weet ik dat kuikens niet erg netjes zijn en niet van de nieuwe toiletten gebruik zullen maken. Dus wat anders. Tot ik dinsdag vóór de grote dag op het idee kwam om uit de tuin mijn grote modeltrein te halen. En die maar rondjes te laten rijden bij de marktkraam. Er was niemand tegen, dus heb ik het e.e.a. uit de tuin gehaald en meegenomen. Op vrijdag alles uitgepakt en de marktkraam versierd. De prijsvraag opgehangen over het aantal registraties die we met z'n allen zouden halen in week 13. Toen het paashazenpak aangetrok6

q

ken en mijn gezicht laten schminken. Met mijn zoon Benjamin, die mee was gegaan om op de treinen te letten, en alle andere leden hebben we collega's mcn en hc's aangesproken over de prijsvraag en over het project. Daarbij deelden we een zakje paaseitjes uit. En zo zijn we ook het perron op gegaan en hebben we paaseitjes uitgedeeld bij de voor ons belangrijke treinseries de 2200 en de 4600. Met mijn zoon, die ondertussen ook een pak had aangetrokken, hebben we ook aan jonge reizigers eitjes uitgedeeld. Veel ouders keken vreemd naar die twee malloten in dat pak, maar toen we vertelden dat we van de NS waren was het goed. Zo hebben we onze collega's de hele dag door aangesproken en verteld over het belang van het project. Ook personeel van andere standplaatsen kon meedingen naar de prijsvraag. Ongeveer 140 mensen hebben meegedaan om het aantal registraties te raden en daarbij een bedrag van 75 euro te winnen om uit eten te gaan. Als het Amsterdam lukt om 850 registraties te halen (en dat moet lukken) zit er voor Amsterdam ook nog een borrel in. Dat werd aangeboden door onze PDM Menno Simon. Moe maar voldaan hebben we de spullen opgeruimd en nog wat nagepraat over de actiedag. Naar mijn idee een geslaagde dag; op naar de volgende. Met vriendelijke groet,

De Paashaas

q

7

Mijn Rolls Royce In een gesprek met een redacteur van dit blad kwam de vraag naar voren of een Rolls Royce rijden niet vreselijk duur is. Mijn antwoord was dat het rijden van een Rolls minder duur is dan menigeen denkt. Je koopt een 35 jaar oude Rolls voor dezelfde prijs als een goede, tweedehands, moderne middenklasser. Omdat de auto ouder is dan 25 jaar hoeft er geen motorrijtuigenbelasting over betaald te worden en dat scheelt behoorlijk in de kosten. Zeker als men bedenkt dat mijn Rolls ongeveer 2200 kilo weegt. Omdat ik toch geen belasting betaal, kan ik maar beter op gas rijden, een brandstof waar de motor prima tegen kan. Dat scheelt behoorlijk met een motor van 6750 cc, die één op vier loopt. Ik ben lid van de Mascotte club, de vereniging van Rolls Royce en Bentley eigenaren en daarom mag ik meegenieten van de club old timers verzekering. Een all risc verzekering kost mij maar 182,65 euro per jaar. Een bedrag waarvoor je nog geen fiets kan verzekeren en dus “te doen is”. Voor het onderhoud moet je rekenen op een bedrag van 1500 tot 2000 euro per jaar. De kosten vallen, al met al, eigenlijk wel mee. Een Rolls levert ook geld op. Ik verhuur deze auto, met chauffeur, voor minimaal 400 euro per trouwerij. De wensen van het bruidspaar bepalen de uiteindelijke prijs en met zes trouwerijen per jaar rij ik dus, geheel kostendekkend, een Rolls. Als een klassieke Rolls Royce voor “noppes” kan rondrijden, waarom doet dan niet iedereen dat? Omdat dit het positieve gedeelte van het verhaal is. Het negatieve gedeelte van het verhaal is, dat je ontzettend handig moet zijn. Het onderhoud was het afgelopen jaar nog geen 1500 euro, maar ik heb dan ook het gehele onderhoud met mijn eigen handen gedaan. Het is een Engelse auto en dat betekent dat het 8

q

gereedschap niet in millimeters wordt gemeten maar in inches. Dat vraagt een behoorlijke investering in speciaal gereedschap. Om de olie uit het carter te halen heb je bijvoorbeeld een speciale imbus sleutel nodig: 14 millimeter is te groot en past niet en de 13 millimeter sleutel is te klein, waarmee je de moer alleen maar sloopt. Voor 45 euro is dit speciale stukje gereedschap, in Engelse maten, op Internet te vinden en dat is nog maar één stukje gereedschap. Goedkoper bestaat ook, maar is dan van een kwaliteit dat je de imbussleutel de vernieling in draait en dat schiet ook niet op. Goede, tweedehands onderdelen zijn er voldoende op Internet te vinden en dat is een groot geluk want nieuwe onderdelen kosten de volle Rolls Royce prijs. Een klassieke Rolls zet je ook niet zomaar even in weer en wind voor de deur dus een stalling of garage moet ook geregeld worden. Een goede en betaalbare stalling is vandaag de dag bijna net zo zeldzaam als een paus die op een schoolplein condooms uitdeelt, dus ook daarin moet behoorlijk geïnvesteerd worden. Kortom, je moet steil verslaafd zijn aan het merk Rolls Royce en masochistische financiële trekjes vertonen, maar je hebt dan ook wel wat. Elke meter die ik in mijn Rolls rijd, is een kilometer genot en daar doe ik het uiteindelijk voor. Marcel Smit (Hc)

q

9

Interview met Cor, Frits en Luuk Het nieuwe uniform is bij de meeste medewerkers afgeleverd. Het is een heel ander pak dan we gewend waren en er zijn ook nog eens nieuwe regels ten aanzien van het dragen ervan. Dit alles was reden om een werkgroep te vormen die ‘iets’ zou organiseren wat alle medewerkers zou helpen het nieuwe uniform te dragen zoals het hoort. Cor en Frits waren er vanaf de eerste bijeenkomst van de werkgroep bij. Frits bedacht de ‘uniformpolitie’ en ging op zoek naar een maatje met dezelfde dosis humor als hij. Dat werd dus Luuk. Al grappend vormden ze zich om tot het duo ‘Jansen en Janssen’ en gingen ze de stad in om bijpassende pakken, wandelstokken en snorren te kopen. Cor stortte zich op de organisatie en kwam er al snel achter dat er een bedrijf moest worden ingehuurd om te zorgen voor licht, muziek en aankleding. Het eerste bedrijf kwam en de werkgroep gooide de ideeën op tafel. De man rekende, vertelde ondertussen enthousiaste verhalen over zijn werk voor Philips, BMW en tv-programma’s, en kwam met de begroting. Voor €70.000,- kon hij wel iets voor ons betekenen. Helaas, de man mocht zijn koffie nog opdrinken en werd bedankt. Gelukkig was Cor niet voor één gat te vangen en introduceerde de jongens van ‘Sunshine’. Die bleken niet met in kleur uitgewerkte ontwerpen te komen, maar met goede voorstellen voor een redelijke prijs. Langzamerhand begonnen de kledingdagen vorm te krijgen. Centrale vraag was steeds: Wat heeft een machinist, conducteur of mmc nodig om er tip-top uit te zien in zijn/ haar nieuwe pak? Het antwoord was: een goed geknipt kapsel, gepoetste schoenen, keurige make-up, ontspannen spieren en natuurlijk een goed zittend uniform! Dus werden de ambachten verzameld die daarvoor konden zorgen. Cor zorgde ervoor dat er posters werden gemaakt die elke week aankondigden welke beroepen er op woensdag in de gang aanwezig zouden zijn. Op 1 maart was de finaledag. Alle beroepen die aan de eerste drie kledingdagen deelnamen waren aanwezig. Ook werd er elk uur een 10

q

spetterende modeshow gehouden waarin de overgang van het oude naar het nieuwe uniform werd uitgebeeld. We kunnen terugkijken op geslaagde dagen. Veel mensen hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om hun uniform te laten vermaken. Zoveel mensen dat Marthe en Johan nog met tassen vol kleding naar de coupeur moesten omdat onze eigen coupeuses het werk niet meer aankonden. Ook de kapsters hadden niet over werk te klagen, ze hebben de blaren op hun vingers geknipt. Het was leuk om met z’n allen deze klus te klaren en we hopen dat alle medewerkers door de kledingdagen beter in hun pak zitten!

- - - - - - - - - - - -

Hoe laat? Een zakenman die op weg is naar zijn huis wordt onderweg door slaap overvallen en om geen ongelukken te veroorzaken besluit hij zijn wagen langs de kant van de weg te zetten om even een tukje te doen. Hij vindt een rustig landweggetje en valt al na vijf minuten in een diepe slaap. Plotsklaps wordt hij opgeschrikt door getik tegen de autoruit. Hij draait het raampje open en een oud vrouwtje vraagt aan hem hoe laat het is. "Vijf voor twee," bromt de zakenman. De vrouw bedankt hem en loopt verder. De zakenman draait zich om en gaat verder waar hij gebleven was. Lang kan hij er niet van genieten want tien minuten later wordt hij weer gewekt door getik tegen het raam. Geërgerd draait hij het autoraam open en ditmaal is het een jogger die de tijd wil weten. "Vijf over twee," buldert de zakenman. De jogger bedankt hem en jogt verder. De zakenman beseft dat hij op zo'n manier nooit aan zijn slaap komt en pakt een stuk papier en schrijft daar met koeienletters op: IK WEET NIET HOE LAAT HET IS! en plakt dit achter zijn ruit. Tevreden over zijn eigen vindingrijkheid valt hij voor de derde maal in diepe slaap. Nauwelijks aangekomen in dromenland word zijn rust weer verstoord door getik tegen de ruit. Met een welgemeende "Godgloeiende...," draait de zakenman zijn autoraam open en kijkt in het gezicht van een jonge scholier. Deze werpt een blik op zijn horloge en zegt: "Het is vijf voor half drie meneer."

q

11

Aal van Centraal Piep hoi allen, Dingen gaan snel, dingen gaat goed en soms gaan dingen fout. Wat gebeurt er toch veel in een maand. Het wordt bij jullie boven steeds mooier. Voor mij ook soms wel wat gekker. Er staat een tafel in de gang waar balletjes in zitten, mannetjes aan een stokje staan en bij die tafel staan dan mensen heel fel te schreeuwen, soms te juichen en soms te mopperen. Volgens mij is het een spel. Ik ben even in die tafel gekropen, maar dat was niet handig; wat een herrie geeft dat. ☺ Het is wel slim van de persoon die het bedacht heeft, want het is een spel waarbij je, als je het samen speelt, moet samenwerken. Aanvallers en verdedigers: de één kan niet zonder de ander. Ik zag zelfs mensen van achter de klapdeur spelen. Piep hihihihi. Waren ze goed?? Nou niet heel erg. ☺ Een tijdje terug was er boven weer één of andere actie. Er stond een kraampje en daar reed een mooie trein, die was gevuld met een soort bolletjes. Allerlei mensen stonden erbij en er stond ook een Haasje. Ik weet niet precies wat het allemaal was, maar het was wel druk en mensen die langs kwamen en een praatje maakten, kregen een zakje met bolletjes mee. Soms baal ik wel dat ik een muis ben en geen mens, ik heb geen bolletjes gehad. Het vreemde was dat, toen ik weer beneden op zoek was naar eten, ik ineens twee van die hazen zag, die bolletjes aan het uitdelen waren aan kleine kinderen. Die kinderen vonden het wel leuk, maar de ouders vonden het soms een beetje vreemd. Over boven heb ik wel wat vragen: in die kamer waar het zo lekker ruikt, staan nu 3 afvalbakken, waarvan 1 werkelijk heeeeel groot is; maken die mensen zoveel rommel, of hoeft de man/vrouw die de bakken schoonmaakt dan minder te wisselen van vuilniszak? Of is het misschien een grapje van de mensen uit die mooie schone kamer ernaast? Maakt mij niet veel uit, hoe groter de bak hoe meer eten er voor mij en mijn familie in gedaan kan worden hihihihihihi. En welke mensen zitten er nu aan de andere kant van de verdieping? Zijn die ook van jullie bedrijf?

12

q

Hoe dan ook, ik moet weer aan het werk. Er moet eten op de plank komen, anders wordt moeders de vrouw boos op me. Tot volgende keer maar weer.

Piep groeten van Aal van Centraal

Voetballen op de gang …..

q

13

Presentatie van het ETBTS systeem Inleiding In het kader van de komende verandering van het huidige kaartsysteem van papier naar “chipkaart” en het afsluiten van stations door “sluiting van poortjes” zijn Ger en ik met de trein van 7:40 ( werd 7:45) naar een presentatie in Rotterdam geweest. De presentatie werd gehouden in het Groot Handelsgebouw waarop de 6e verdieping een etage is ingericht voor de medewerkers van het ETBTS systeem “sluiting van de poortjes” en “chipkaart”. Daar aangekomen werden wij voorzien van een key-cord met daaraan bevestigd een plastic mapje met daarin een voorbeeldkaart en een letter. Na een kopje koffie of 2 werden wij verzocht om plaats te nemen en de presentatie ging beginnen. Wij werden welkom geheten door Herman, de grote baas van het systeem. Hij vertelde ons wat de bedoeling van de dag was, nl. om in groepjes langs de verschillende uitgezette “markten” te gaan in een beperkte tijd en dit onder begeleiding van een medewerker die het geheel monitoort. Hierna gaf hij het woord aan Erik , de tweede man van het systeem. Feiten Erik vertelde het verhaal over de kosten en het tijdsbestek, nl. de hobbels en tegenslagen die er o.a. mede verantwoordelijk voor zijn dat de officiële invoering van het systeem uitloopt. Dat er dus niet op de geplande datum, medio maart, met de invoering van “sluiting van de poortjes” kon worden begonnen. Hier een paar cijfers: • 725.000.000 euro onderzoekskosten reeds gereduceerd naar 0; • 55.000 kaarthouders op de Hoekse Lijn die aangeschreven moesten worden is teruggebracht naar 3000; • 120 stations (90%) worden met poortjes afgesloten; • Medio 2005 wordt begonnen met de afsluiting van stations, “sluiting van poortjes”, op de Schiphollijn en de Flevolijn; • 7 april officiële opening “sluiting van poortjes” op de Hoekse lijn.

14

q

Na dit intro zijn wij opgedeeld in groepjes aan de hand van de letter die in het plastic mapje zat. Wij werden langs de uitgezette marktroute geleid door een medewerker uit het zgn. medewerkerteam; dit zijn collega’s uit de verschillende bedrijfsonderdelen van NS-reizigers en NS-stations. Conclusie Mijn conclusie is dat het een georganiseerde maar rommelige indruk heeft achtergelaten, nl. door de: Vele locaties en afstanden: Van het ene kantoor binnen, waar door een onderzoeksteam van NS onafhankelijke onderzoeken in kaart werd gebracht, weer naar buiten, op het eerste perron waar een aantal poortjes staan; door naar de catacomben van het Centraal Station, waar in het oude magazijn de kaartlezer voor conducteurs werd uitgelegd en daarna naar een loods om de toekomstige stations die afgesloten worden te bekijken. Toen verder met de trein naar station Schiedam Centrum waar de “poortjes” al staan en waar in een cabine de vraagbaak “Hoekse Lijn” zit; hierna weer terug met de trein en weer naar binnen waar in een kantoor de laatste markt “Commercie” zit, die de PR beheert. Wat mij heeft verbaasd is dat er bij geen van de poortjes kon worden gedemonstreerd hoe de praktische werking ervan is en dat vind ik jammer. De kaartlezer voor conducteurs was groot en lomp maar daar wordt nog een oplossing voor gezocht. Al met al blijven wij met vragen zitten en vinden dat Rotterdam er nog niet klaar voor is. Tot slot Voor degene die meer wil weten over het ETBTS systeem( de OV chipkaart en de poortjes) adviseren wij om het volgende te raadplegen: • De NS-Intranet site op de verschillende computers ter plaatse;

q

15

• • •

Het “Q & A OVChipkaart voor klanten” overzicht waarin de 250 laatste vragen met antwoorden staan vermeld; (verkrijgbaar bij de eigen PM ) Het overzicht met de “Achtergrondinformatie bij 2 minuten gesprekken”, die in het Rotterdamse wordt uitgedeeld; (verkrijgbaar bij de eigen PM ) Contact op te nemen met Ruud Rol of het binenkort te starten “Klussenteam” in Amsterdam die de komst van ETBTS in het Amsterdamse coördineert.

Karel Weijse en Ger Butterman, Machinisten te Amsterdam

16

q

Mijn spel Herinneren jullie je nog de film van Park Chan-Wook, Old Boy, waar we een moment van pure cult mochten beleven met een gevecht opgenomen in een sequentieshot, waarbij de camera de actie, van links naar rechts, via een laterale travelling in beeld bracht. Het deed een beetje denken aan die 2D games uit de jaren ‘80 waar een mannetje, zijn rug naar ons gekeerd, zich zijdelings verplaatste en hordes monsters en andere gespuis onschadelijk maakte. Later kwam Doom, die de theatraliteit van de actie doorbrak, door met een camera het personage te volgen. Maar tegenwoordig zijn de games in 3D en verschuift het camerastandpunt constant. Konami’s Silent Hill 4: The Room heeft zo zijn eigen cocktail samengesteld met verschillende inspiratiebronnen gaande van de hallucinante David Lynch trips, de schilderijen van Francis Bacon en de typische Japanse horror. Silent Hill is zo’n spel die niet alleen gemaakt is voor de echte gamer, maar tevens voor de ziekelijke filmfreak. Het spel duikt in een claustrofobische wereld, die we kennen uit de film Old Boy. In het spel zien we, net zoals in de film, een man (Henry Townshend) die zich in een spookappartement bevindt zonder te weten waarom, door wie en voor hoe lang. In de film bekijkt het personage de wereld door de beelden van een tvtoestel. In het spel kan het personage, eveneens te kampen met zware schizofrenie, de buitenwereld zien door het kijkgaatje in de deur en de spleten in de muur, waardoor hij zijn buren kan zien. Op een nacht krijgt hij vreselijke hoofdpijn en kampt met angstwekkende hallucinaties. Maar niemand kan hem horen schreeuwen, zijn telefoon werkt niet en de ramen zijn verzegeld. Giovanni

q

17

Leuke dingen doen BBBijZZondere BBBijen Het is algemeen bekend dat de honingbij ons de lekkere honing geeft, maar minder bekend is echter hoe de honing gemaakt wordt en hoe deze in de raten terechtkomt. Hoe kan de imker de honing “oogsten” en hoe komt de honing in potjes terecht? Het antwoord op deze vragen vind je bij de Bijenstal. Daar zie je de bijen in actie! En er is een ervaren en gepassioneerde imker aanwezig die je alles kan vertellen over de bij. BBBijZZonder hè Openingstijden: Vanaf 1 november is onze winkel geopend op donderdag van 9.00 tot 11.00 uur en op zaterdag van 12.30 tot 16.30 uur. Van 1 april tot 1 november op zaterdag, zondag en feestdagen van 11.30 tot 17.30 uur. Groepen kunnen ook buiten deze openingstijden bij ons terecht. Check voor de entreeprijzen de website van De Bijenstal. De Bijenstal Jan en Monique Glazenborg Oosteinde 41 1974 NC Opperdoes Tel.: 0227 - 540116

De Chinese molenaar Ooit van ‘kruien’, ‘luien’ of ‘billen’ gehoord? De enige Chinese molenaar in Nederland legt het je vol enthousiasme uit. In zijn molen in het Land van Maas en Waal wordt bij voldoende wind nog echt 18

q

gemalen. En ben je benieuwd hoe dat nu smaakt, ‘molenaarsbrood’? Vraag dan naar het speciale molenaarsbuffet, dat zeker de moeite waard is! Na het eten kun je je wagen aan echte Oudhollandse spelen als: klompen gooien of meelzaklopen. De molen is zeer geschikt voor kleinschalige partijen als groepsuitjes of een familiereünie. Het is tevens een heerlijke picknickspot. Als je wilt kun je zelfs een gevulde picknickmand bij de molenaar ophalen! Door de grote belangstelling is tijdig reserveren gewenst! Molen ‘Tot voordeel en genoegen’ Alphen, Gelderland Tel.: 0487 - 561440 www.maaswaalweb.nl

q

19

Laat je Zien, Laat je Horen! We zijn halverwege: 1100 euro voor jouw goede doel? Jawel, je leest het goed, er valt 1100 euro te verdienen voor een door jouw ingebracht goed doel! Aan het project “Laat je Zien, Laat je Horen” zit een wedstrijdelement vast. Dit wedstrijdelement hebben we niet bekend gemaakt, omdat we ervan uit gaan dat in Amsterdam iedereen zijn vak verstaat en de noodzaak van het omroepen en de trefkans inziet. Op 14 april zijn wij, Amsterdam CS, in de prijzen gevallen. Bij de start van het project “Laat je Zien, Laat je Horen” in december 2004 is toegezegd dat er een prijs te verdienen viel voor het team dat halverwege het project de meeste registraties op zijn geadopteerde treinseries voor elkaar zou hebben gekregen. Met alle acties in Amsterdam, zoals de IBO-film in het najaars TWO, koffie en energierepen op de 2200 en 4600 in december, koffiebekers, informatiebulletins, Trijntje posters en recent de Paasactie op Goede Vrijdag, zijn we ons allen er steeds meer van bewust geworden dat door verbetering van de informatie bij ontregelingen en een hogere trefkans treinpersoneel op de trein, de klanttevredenheid daadwerkelijk verbeterd kan worden. Daarnaast zijn we, zoals gevraagd, meer gaan registreren op de adoptieseries 2200 en 4600. De uitkomsten van deze registraties geven belangrijke informatie aan ons om acties te ondernemen, zodat wij ons werk steeds beter kunnen doen. Al die inzet heeft ons nu een prijs opgeleverd van maar liefst 1100 euro. Dit omdat we landelijk gezien (halverwege het project) de vijfde plaats gehaald hebben (in vergelijking met de andere drie grote standplaatsten Ut, Gvc en Rtd waren we zelfs de beste), klasse! Het getuigt van vakmanschap in deze en wij als werkgroep rekenen ook op jullie in het tweede deel van het project “Laat je Zien, Laat je Horen”. Want in juli wordt gekeken wie van de 13 standplaatsen uiteindelijk het best gescoord heeft t.a.v. dit project. We zijn er dus nog niet: laten we er met z’n allen voor zorgen dat we de eerste prijs in de wacht slepen!

20

q

Aanleveren van een Goed Doel voor de 1100 euro. Die 1100 euro gaan we nu besteden aan een door onszelf uitgekozen Goed Doel en precies daarvoor vragen we jouw hulp. Ken jij een Goed Doel dat jij een warm hart toedraagt en wil je dit laten zien en horen? Meld dit doel dan aan door het invullen van het formulier aan de achterzijde van deze pagina. Uit alle aanmeldingen zal dan gekozen worden aan welk goed doel de 1100 euro besteed gaat worden. Alle collega’s doen mee, nadere informatie hierover in de volgende Proefrit. Jullie inzendingen kunnen worden ingeleverd in de brievenbus van de Proefrit op het facilitair bureau tot uiterlijk 15 mei 2005.

Alvast bedankt. Werkgroep IBO/Trefkans Hc Amsterdam CS

SURPRISE !!! Ook onze Pdm Menno Simon is trots op de door ons behaalde resultaten. Om die reden heeft hij dan ook het bedrag verdubbeld!! Dus 2200 euro voor het goede doel!!

q

21

22

q

Jij en je lijf! Gezond werken op de trein Het werken op de trein Het werken op de trein, met name als conducteur maar ook als machinist, is uitzonderlijk vanwege de constant bewegende ondergrond. De spieren in je lichaam moeten bij elke beweging van de trein reageren, ze moeten je gewrichten stabiliseren. Bij een volkomen gezond en getraind lichaam (en geest) doen je spieren dit over het algemeen automatisch. Maar zelfs dan kan er op een bepaald moment iets mis gaan. Je hebt bijv. slecht geslapen, je bent moe. Ook je spieren zijn dan moe en zouden minder adequaat kunnen reageren. Maar ook als je afgeleid wordt, je hebt bijv. te maken met een agressieve klant, kan het zo zijn dat je spieren niet adequaat reageren. Op dat moment vindt er te veel beweging plaats in je ruggewrichtjes of kniegewricht en kan er irritatie van het gewricht ontstaan. Over het algemeen zal dat gewoon weer herstellen. Alleen als dit vaker of langduriger het geval is, kunnen er klachten ontstaan die niet zo gemakkelijk herstellen. Dit kan gebeuren als je gedurende een hele periode moe bent, of te gespannen bent, of tijdelijk uit conditie bent vanwege een blessure of operatie. Ook met het gewoon ouder worden zal je belastbaarheid afnemen en kan het werken op de trein je op een bepaald moment gaan tegenvallen. Belasting/belastbaarheid Het krijgen van klachten is iets wat eigenlijk gewoon bij het leven hoort. Iedereen krijgt er wel eens mee te maken. Meestal herstellen de klachten vanzelf. De kans op klachten is groter wanneer de draaglast niet in evenwicht is met de draagkracht. Met andere woorden: de belasting waaraan men geestelijk en/of lichamelijk blootstaat is groter dan de belastbaarheid. Dit kan enerzijds komen door toegenomen belasting (je gaat plotseling intensief voor je zieke moeder zorgen) of door afgenomen belastbaarheid (je bent erg gespannen vanwege de toegenomen agressie op de trein). In beide gevallen is de belasting niet meer in evenwicht met de belastbaarheid en kunnen klachten ontstaan.

q

23

Herstelbelemmerende factoren Normaal gesproken zullen klachten herstellen. Klachten kunnen echter meer tijd nodig hebben om te herstellen of zelfs helemaal niet herstellen door de aanwezigheid van één of meerdere van de volgende factoren: 1. Conditie is afgenomen (bijv. door operatie of ongezonde levensstijl) 2. Erfelijkheid (bijv. reumatische aandoeningen) 3. Psychologisch (bijv. hoge werkdruk, privéproblemen, je erg zorgen maken over de klacht) 4. Werkgerelateerd (bijv. slechte werkhouding en -techniek) Deze factoren kunnen het natuurlijke herstel van de klacht belemmeren. Klachten voorkomen: Je kunt klachten voorkomen of het herstel van een klacht bevorderen door: • aan sport te doen en je conditie te onderhouden • te zorgen voor voldoende ontspanning, rust en slaap • gezond te eten en veel water te drinken • niet te roken en te matigen met alcohol • in geval van erfelijke aandoeningen te zorgen voor een adequate medische behandeling/begeleiding. Als je lijdt aan een familiaire aandoening dien je extra rekening te houden met de andere drie herstelbelemmerende factoren. • problemen in de thuissituatie of op het werk tijdig te herkennen en te erkennen. Deze problemen bespreken met huisarts, bedrijfsarts, leidinggevende en/of andere vertrouwenspersoon (familielid/vriend) en indien nodig professionele hulp inschakelen. • te zorgen dat je een optimale werkhouding en werktechniek hanteert Tips voor het werken op de trein: Bij het toepassen van de volgende aandachtspunten kun je de kans op klachten verkleinen:

24

q

•

Bij het staan in een rijdende trein: • Zorg voor een breed steunvlak; voeten minstens op heupbreedte. • Houd de knieën ontspannen en iets gebogen. • Span je buikspieren aan (vaak gebeurt dit al onbewust). • Sta rechtop, rug gestrekt. • Neem eventueel steun door met je lichaam tegen bank of wand te staan. Let op: alleen met de knie steun nemen geeft een vervelende belasting op de knie en kan juist knieklachten veroorzaken!

•

Bij het lopen in een rijdende trein: • Voorkom het lopen op delen van het traject waar veel wissels en/of bochten in het spoor zitten. • Neem eventueel steun aan stoelen en trapleuningen. • Span je buikspieren aan (vaak gebeurt dit al onbewust). • Bij het openen van deuren je recht voor de deur positioneren, kracht vanuit armen en benen halen. Houd je armen altijd onder schouderhoogte. Bij deuren die zwaar open/dicht gaan je lichaamsgewicht gebruiken; arm dicht bij je lichaam houden en vanuit de benen kracht zetten.

•

Bij het zitten in een rijdende trein: • Zit rechtop met gestrekte rug liefst met rugsteun • Span je buikspieren aan (vaak gebeurt dit al onbewust). • Doe wat algemene oefeningetjes; strekken van de rug, hol/bol maken van de rug.

•

Aankomst en vertrek van de trein: • Laat passagiers eerst instappen. Zelf pas op het laatste moment instappen en deur sluiten. Niet uit de trein gaan hangen aan één arm!

•

Algemeen: • Zorg voor stevige schoenen. • Hang je gordel relatief laag op de heupen en doe er alleen de noodzakelijke spullen in. • Zorg voor een goede conditie, doe aan sport!!!

Het team van OCA Bussum

q

25

Mijn laatste jaar als NS-er (deel 5) Deze column gaat over de eerste hectische jaren van de tijd dat ik aPM was. Het was 1990 toen ik aPM werd. Dus zo groen als gras?? Dat viel wel mee. Mijn voordeel was, dat ik bijna iedereen van de blauwe kant van de werkvloer kende. Ik had met HC Frans Goovers, waar ik regelmatig Eurocity treinen mee bemande, een weddenschap afgesproken. Ik zou volgens hem na mijn vertrek van de werkvloer veranderen als ik eenmaal aPM zou zijn. Na dat eerste jaar zocht hij mij op om te vertellen dat ik dezelfde Wim was gebleven. Dat voelde als een groot compliment. Dat voelde ik ook toen ik hoorde hoe Sylvia Zwijnenberg het in de koffiekamer voor mij opnam, toen een collega een negatieve opmerking maakte: hij had mij buiten zien lopen met mijn aPM-pet met gele banden op. Ik had kapsones gekregen. Alsof ik met die pet met zwaailichten, waarbij alleen een sirene aan ontbrak, zo blij was. Sylvia reageerde: “Ken je Willem wel? Heb je wel eens met hem gewerkt? Ik wel. Ik ben een paar dagen met hem in opleiding geweest en ik vind het een kanjer”. Typisch Siylvia, altijd recht voor haar raap. In die beginperiode bestond de werkvloer van machinisten en conducteurs bijna uitsluitend uit Hollandse mannen en was de mannelijke werkvloer net bekomen van de instroom van de eerste vrouwelijke HC’s. De instroom van vrouwen was voor het manvolk ook best wennen, sommigen waren pertinent tegen. Het escaleerde toen een bijdehante tante HC alle vrouwelijke pin-up foto’s van de muren verwijderde. De mannen hebben daar toen heel subtiel (of juist niet) op gereageerd. Hoe dat toen ging, moet je maar aan de (nog enkele) mannen van toen vragen. De vrouwen zorgden na een turbulent begin wel voor een verandering van sfeer. Hoewel ik mij in mijn HC periode als praktijkbegeleider, met een vrouwelijke aspirant in opleiding, wel eens geschaamd heb man te zijn. Vooral buiten de randstad was een vrouw in het mannenwereldje van NS een bezienswaardigheid, waar niet altijd subtiel mee werd omgegaan. Als ik die vrouw was geweest, was ik wel eens onder een tafel weggekropen. Dat vooroordeel en die bezienswaardigheid is gelukkig in de loop der jaren geheel verdwenen. Toen begon langzamerhand de instroom van allochtonen. Die paar HC’s uit Indonesië die er toen al waren, waren voor de werkvloer gewoon Hollanders. De eerste Surinamers trouwens ook. Er was er alleen één, die met regelmaat voor de nodige opschudding zorgde, vooral omdat het kleine mannetje heel vaak in de vroege dienst te laat op 26

q

zijn werk kwam. Ik was eens tijdens wachtdienst ‘s morgens vroeg op de VL-post, toen er ineens een enorm gejuich en applaus opklonk. Van zo een 50/60 VL medewerkers. De betreffende HC was die dag zowaar op tijd. Een naam noem ik niet, maar hij werkt al een fiks aantal jaren niet meer bij NS. Kwam je de eerste allochtonen tegen als stationsmedewerker of rangeerder, dan vond men dat redelijk normaal. Toen ze binnenkwamen als HC gaf dat opnieuw reden tot enige onrust. Het begon met het MUSA project. Stond voor Multiculturele Samenwerking. NS moest uiteraard meer een afspiegeling van de maatschappij worden en dus ook in de zichtbare functies. Dat MUSA project was een samenwerkingsverband tussen NS en het toenmalige arbeidsbureau in Amsterdam. Bert Kluin was toen nog PM en het project was min of meer “zijn kindje”. (Dat “moest” ook nog, naast een instroom van gemiddeld 10 aspiranten per maand). Alle bij het arbeidsbureau ingeschreven werkloze allochtonen waren aangeschreven door het arbeidsbureau voor een voorlichtingsochtend bij NS, voor de functie van hoofdconducteur. Die ochtend van de eerste voorlichtingsbijeenkomst zal ik mijn leven niet meer vergeten. Het verzamelpunt voor alle geïnteresseerden was het meetingpoint in de grote hal. Aan mij werd gevraagd die mensen beneden te begroeten en op te halen. Daar zou ook iemand van het arbeidsbureau bij zijn. Die man heb ik niet gevonden, want de halve hal stond vol met allochtone medelanders. Toen ik het woord voorlichtingsbijeenkomst hoofdconducteur uitgesproken had, werd ik bijkans omvergelopen door een vijftigtal mensen. Die pasten niet allemaal tegelijk in de lift en moesten naar de derde verdieping. Dat had niet iedereen goed begrepen. Ik was toen nog een stuk jonger (en ook fitter) dus nam de trap, maar werd voorbij gerend door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse medelanders, maar ook door mensen uit andere gebiedsdelen uit de gehele wereld. Het heeft even geduurd voordat we ze allemaal bij elkaar hadden verzameld. Na de nodige informatie van PM Bert Kluin, een informatiefilmpje en een uitleg over het vak van HC door HC Adil Öcal, die toen net HC was, wilde welhaast iedereen een sollicitatieformulier invullen. Dat gaf bij heel veel “gasten” een probleem. HC Adil Öcal (inmiddels al enkele jaren VOS) was gevraagd om zonodig als tolk te fungeren en zat binnen de kortste keren formulieren in te vullen. Ik heb niet kunnen waarnemen of hij er ook voor betaald is. Uiteindelijk hielden we een 8-tal kandidaten over, die een voortraject

q

27

van twee maanden hebben gevolgd, met behulp van een speciale begeleider, aangevuld met HC Jan Derkzen en HC Paul van Oostveen. Jan en Paul hielpen PM Bert en mij toen al, vanwege de enorme instroom van aspirant conducteurs. Honderd in één jaar. Zij gaven met name ondersteuning bij topografie en andere praktische spoorinformatie. Dat deden ze heel enthousiast. Die MUSA klanten die aan het eind van het voortraject een voldoende hadden behaald, zijn toen op 1 januari in dienst van NS gekomen en hebben allemaal met succes de opleiding van aspirant hoofdconducteur gevolgd. Er zijn er helaas niet zo gek veel meer van over. Redoaune Khalil en Hadera Berhé zijn er nog. Danny Mouhi is overgeplaatst naar Den Helder en kom ik gelukkig in ASD nog wel eens tegen. Abdel Aallouch is machinist geworden en heeft tegenwoordig Utrecht als standplaats. Guno Aaron is spijtig genoeg verongelukt. De andere twee hebben het helaas niet gered als HC en zijn in de loop van de tijd met ontslag gegaan. Na het MUSA project kwamen er langzaam maar zeker steeds meer allochtonen instromen. Het maakte de werkvloer en NS kleurrijker. Zeker in de randstad. Ik vond het altijd leuk om tijdens de introductie van nieuw personeel te kunnen vertellen dat we in ASD HC’s hebben uit alle delen van de wereld. Amerikaans (Jody was er toen nog), Duits, der Wolfgang heb ik samen met Bert in de selectie gehad, Hadera kwam uit Ethiopië. Verder hebben we tegenwoordig naast HC’s uit Marokko en Turkije er ook één uit België en komen ze verder uit: Hongarije, Kroatië, Iran, Irak, Italië, Portugal (Madeira), Nigeria, Liberia, Brazilië en Columbia. Ik vergeet er vast nog wel een of twee. Het zij mij vergeven. Ik ben ook geen 18 meer. Ik vond en vind die verscheidenheid van mensen, samen met alle vrouwelijke en mannelijke instroom uit Holland schitterend. Mits men maar kwaliteit leverde. Mijn lat lag altijd hoog, maar ik ben altijd wel zo realistisch geweest, dat niet iedereen voor een 10 kan gaan. Dat zal ook nooit zo worden. Als iemand een toets had en men hoorde dat in de koffiekamer, werd er gelijk verteld hoe streng ik wel niet was. Maar wat goed is, moet je koesteren en ik vind dat we dat vroeger wel eens te weinig deden. Ik bemerk dat ik aardig aan het afdwalen ben. Terug naar het begin. Jan en Paul waren voor mij in die begin periode echte kanjers. Tijdens de wekelijkse indeling van praktijkbegeleiders op de donderdag maakten we gedrieën lange dagen. Op het moment dat Bert ons helaas verliet, bestond de groep uit 126 man, waar van 42 in opleiding. De nieuwe PM kwam zwanger binnen en ging dus al snel met zwangerschapsverlof. Ik kreeg op 28

q

kantoor hulp van Hilda Hartog. Met zijn vieren hebben we toen, vooral voor NS begrippen, heel hard (moeten) gewerkt. Toch kijk ik met een heel goed gevoel terug naar die begintijd. Ondanks dat ik naast die drukte ook normaal wachtdienst draaide en soms naar cursus moest. En wachtdienst bestond toen nog uit 7 dagen 24 uur oproepbaar. Ik heb in die tijd, tijdens opvang, helaas bijna alle ziekenhuizen van Amsterdam gezien en ook heel ingrijpende opvangen gehad, dat uiteindelijk resulteerde in een vorm van overwerktheid. Ook elastiek knapt op den duur. Een zwart gat volgde, maar gelukkig kwam de zon weer spoedig terug in mijn leven. De volgende keer wil ik het hebben over mijn tijd als internationaal hoofdconducteur en over markante figuren. Dat betekent dat ik al weer snel de pen in klim. In mei staat voor de laatste keer mijn zomerverlof gepland. Dus moet ik een column vooruit werken. Wim Veelenturf

-------------------------------------------------------------

q

29

Filmtips Suspect Zero Vanuit het niets worden we ineens geconfronteerd met dit sterke “Suspect Zero”, een thriller met een sterk en verrassend verhaal. De film is het meer dan waard om in maart als ‘verrassing van de maand’ door het leven te gaan. Net als voorgaande ‘verrassingen’ is ook deze film een veilige keuze en als tweede film kost ie je maar de helft van de normale verhuurprijs. FBI-agent Thomas Mackelway (Aaron Eckhart) wordt om disciplinaire redenen vanuit Dallas overgeplaatst naar een klein bureau in de provincie. Daar valt hij met zijn neus in de boter als hij een op het eerste oog normale moord moet onderzoeken. Deze moord maakt onderdeel uit van een veel groter geheel, want er zijn bewijzen dat er een link ligt tussen deze moord en een reeks moorden en verdwijningen door het hele land. Thomas weet niet dat er een reden is waarom hij zo belangrijk is voor deze zaak. Dat besef komt als hij persoonlijke boodschappen krijgt toegestuurd van de moordenaar en ook de vreemde visioenen waar Thomas al een tijdje last van heeft beginnen steeds meer op zijn plaats te vallen.

Der Untergang Berlijn, 1945. De Russische troepen veroveren in rap tempo de stad en de laatste stellingen worden verdedigd door SS-troepen, oude mannen en kinderen van de Hitler Jugend. In de bunker onder de rijkskanselarij weet iedereen dat de oorlog definitief verloren is, maar Hitler schuift nog steeds met niet bestaande divisies en legers over het bord. Het duurt lang voor deze meedogenloze dictator zijn nederlaag toegeeft, te lang voor de vele burgers die slachtoffer zijn van de Russische opmars. 30

q

Samen met enkele getrouwen brengen Hitler en Eva Braun hun laatste dagen door voordat ze samen een einde maken aan hun leven. We kunnen kort zijn over het verhaal van dit historische drama, want iedereen kent in grote lijnen de verhalen die zich in de Berlijnse bunker hebben afgespeeld tijdens de laatste dagen van het naziregime. De zelfmoord van Hitler en zijn kersverse echtgenote Eva Braun en de moord op de zes kinderen van propagandaminister Goebbles door diens fanatieke vrouw, het zijn verhalen die de afsluiting vormden van een onmenselijke periode van de Duitse geschiedenis. “Der Untergang” heeft zowel binnen als buiten Duitsland heel wat stof op doen waaien, want in deze film zien we sporadisch de ‘menselijke’ kant van het monster Adolf Hitler en men vroeg zich af of de wereld daar wel op zat te wachten. Gezien de Nederlandse bioscoopresultaten kunnen we deze vraag positief beantwoorden en “Der Untergang” is uitgegroeid tot een grote film. Natuurlijk, we zien een Hitler zoals we hem niet eerder zagen, maar ook na het kijken van de film bestaat er geen enkele twijfel over de weerzinwekkende gebeurtenissen en de waanzin van een heel volk. Dat volk heeft een zware prijs moeten betalen, maar ondanks dat krijgt de kijker geen medelijden met wat de hoofdpersonages overkomt. Het fanatisme waarmee veel van de bunkerbewoners hun ‘Fuhrer’ zelfs na de dood van hun leider volgen, blijft een enge gewaarwording en het waarschuwt ons allen dat dit werkelijk nooit meer mag gebeuren.

The Girl Next Door Psychiatrisch studente Dawn krijgt net als haar klasgenoten de opdracht een analyse te maken van een zwaar psychotische patiënt uit het Cape State psychiatrische ziekenhuis. Dawn krijgt moordenaar Don Wake toegewezen en in zes weken intensieve training moet ze ten behoeve van haar analyse een normale relatie met hem ontwikkelen. Enigszins geïntimideerd door de

q

31

achtergrond van de haar toegewezen patiënt begint Dawn aan deze moeilijke taak. Don zit al jaren in Cape State. Hij heeft zijn moeder vermoord, een feit dat door gebrek aan bewijs juridisch nooit is bewezen en Don zit uitsluitend wegens zijn geestelijke toestand opgesloten. Het eerste gesprek verloopt vrij stroef. Don weigert al jaren te praten en ook tegenover Dawn houdt hij in eerste instantie zijn mond. Als hij na een paar gesprekken ineens begint te praten, geeft de inhoud van zijn woorden Dawn koude rillingen. Don waarschuwt haar voor ene Malachi en vanaf dat moment krijgt ze waanbeelden die ze maar niet kan verklaren. Don trekt haar stukje voor beetje in zijn wereld en ze kan zich er niet van losmaken. “Breaking Dawn” is een film in het “The Sixth Sense”-genre en het enige waar deze film tegenaan hikt is de onbekendheid van zowel de titel als de acteurs. Aan het verhaal ligt het in ieder geval niet en ook de uitvoering is meer dan voldoende. De film levert meerdere schrikmomenten op en dat levert de film het predikaat suspensethriller op. Zeker een film om in de gaten te houden want onbekend is niet gelijk onbemind.

- - - - - - - - - - - - -

32

q

Recept pasta met zoete gehaktballetjes in tomatensaus Ingrediënten (4 pers.): Voor de gehaktballetjes: 1 grote ui 1 teen knoflook 1 eetlepel olijfolie 50 gram hazelnoten 500 gram gehakt 2 eetlepels rozijnen 1 ei 2 eetlepels fijngehakte peterselie 1/2 theelepel komijnpoeder peper en zout Voor de saus: 1 ui 1 teen knoflook 1 eetlepel olijfolie 1 blik gepelde tomaten (400 gram) 1 eetlepel citroensap 1 theelepel honing 1 mespunt kaneel peper en zout Bereiding: Gehaktballetjes maken: Ui snipperen en samen met de knoflook fruiten in één eetlepel olijflolie. Dit af laten koelen. Hazelnoten fijn hakken en roosteren in een koekenpan. Gehakt in een kom doen met het uimengsel, de stukjes hazelnoten, rozijnen, ei, peterselie, komijnpoeder, peper en zout. Dit door elkaar mengen en daar ongeveer 16 balletjes van rollen. Zet deze in de koelkast totdat je ze gaat bakken. Saus maken:. Ui snipperen en met de knoflook fruiten in een eetlepel olijfolie. Voeg de tomaten, citroensap, honing, kaneel en wat peper en zout toe. Laat de saus circa 10 minuten zachtjes pruttelen. Verhit een flinke scheut olie in een koekenpan en bak de gehaktballetjes rondom bruin. Leg ze in de hete tomatensaus en laat ze circa 5 minuten stoven. Serveer dit samen met pasta of rijst. Smullen maar!.

q

33

X-woord raadsel

34

q

q

35

Sinds januari 2002 maken wij Retourtje Amsterdam, een website voor het rijdend personeel bij NS. Al 35.152 keer werd onze website bezocht. Wat kun je zoal vinden op Retourtje Amsterdam: • • • • • • • • • •

Berichten uit de media (aangeleverd door razzzmat rondje nieuws) Berichten uit het bedrijf Foto's (zelf genomen of opgestuurd) Ontvangen items uit onze Mailbox Ook hebben we de afdelingspagina's van de VVMCAmsterdam en FNV-Mokumspoor Nieuws uit het Interne overleg op de POC-en NOC-pagina's Verder is er het goed bezochte FORUM verzorgt door: rijdendpersoneel.nl We hebben een Column (waar je overigens ook zelf iets voor in mag sturen) Een Downloads pagina De CAO online

En nog veel meer! Ook geven wij een wekelijkse nieuwsbrief uit, waarvoor je je op onderstaand adres kunt opgeven. Kom dus een keer kijken op: http://get-me.to/ASD Groeten, De webmaster

[email protected]

36

q

Ken je A.S.S.V. nog niet??? Vooral voor mensen die nog niet zo lang in dienst zijn van NSR vertellen we hier iets over de A.S.S.V. De A.S.S.V. is een vereniging voor het personeel van NS-Reizigers en is opgericht op 1 maart 1948. De accommodatie bevindt zich aan het einde van perron 2b en bestaat uit een aantal zalen. Ook is er een bar welke zich uitermate leent voor feesten en partijen. Regelmatig worden er voor personeel feesten georganiseerd. Tevens zijn bij het A.S.S.V. verschillende personeelsclubs ondergebracht die wekelijks hun activiteiten houden, te weten: de biljartclub, computerclub, conditietrainingclub, postzegelclub, handboog-schieten, hengelsport, judo, klaverjasclub, schietclub, schaakclub, showdown, sjoelen, tafeltennis en dartclub. Inmiddels bestaat het A.S.S.V. al 55 jaar en het is zeker de moeite waard om eens binnen te stappen en te kijken of er iets van je gading bij zit.

Voor meer informatie kun je bellen met het secretariaat van de ASSV op tel. 035-6943668 (zaalbespreking: 036-5379944)

q

37

Wanneer Vangrail? Als "frontliner" kan je te maken krijgen met ongevallen, zelfdoding, agressie en nog veel meer. Je weet dat het kan gebeuren, maar niet hoe je dan reageert. Soms komt die reactie pas maanden later en dan zou je er gewoon eens met iemand over willen praten .......

Als je:

• • •

niet meer weet waar je terecht kan. gewoon een luisterend oor nodig hebt. iets meegemaakt hebt en je daar gewoon een keer over wilt praten. met iemand wilt praten die daar ook ervaring mee heeft. het niet aan de grote klok wilt hangen.

• •

Johan Groot Rob Bakker

Knoco Knoco

Landelijk meld- en informatienummer: Website: E-mail:

38

06 - 1688 18 70 06 - 1688 50 58 076 - 543 94 89

www.vangrail.com [email protected]

q

Telefoonklapper Landelijk alarm nummer Politie CMK Spoed CMK Info Klantenservice NS Defect melding spoed Defect geen spoed Knoko ASD Service bureau ASD Landelijk meld en info Vangrail A.S.S.V Info BIJSTURING MCN asd BIJSTURING HC asd BIJSTURING MAT.asd PLP asd TREINDIENSTLEIDER asd POC asd

112 0900-88 44 030-235 44 44 030-235 31 00 030-235 46 03 030-235 30 60 030-235 37 17 020-557 79 55 020-557 83 46 076-543 94 89 035-694 36 68 020-527 58 44 020-527 58 42 020-527 58 40 020-557 85 43 020-557 83 50 020-557 89 07

Heb je nog een belangrijk nummer wat je in deze lijst mist, geef het dan even door aan de redactie op één van de bekende adressen !

q

39

40

q