PSYCHIATRISCH ZIEKENHUIS H. HART - IEPER

PSYCHIATRISCH ZIEKENHUIS H. HART - IEPER

Nieuwsbrief

Beste lezer, Intramurale en extramurale voorzieningen in de geestelijke gezondheidszorg zullen in de toekomst nog intenser samenwerken (door art. 107 van de ziekenhuiswet). De wetgever stimuleert immers de organisatie van zorgcircuits en zorgnetwerken, om de aanbodgestuurde (hoofdzakelijk residentiële) zorg om te vormen tot een meer vraaggestuurde en gedifferentieerde begeleiding van mensen met psychische problemen in de maatschappij. Deze omschakeling naar meer gemeenschapsgerichte zorg, door een heroriëntatie van personeel en middelen, wil chroniciteit zoveel mogelijk voorkomen. In het nieuwe model van therapeutische zorgnetwerken moet de sector van de geestelijke gezondheidszorg gaandeweg vijf functies invullen: 1) preventie, promotie, vroegdetectie, screening en diagnosestelling, 2) ambulante intensieve behandelteams in de thuisomgeving, 3) rehabilitatieteams die werken rond herstel en sociale inclusie, 4) intensieve residentiële behandelunits als opname noodzakelijk is, en 5) specifieke woonvormen als zorg thuis/thuisvervangend niet kan. Ontdek in deze Nieuwsbrief hoe het P.Z. Heilig Hart intern werkt aan de rehabilitatie van patiënten (De Wissel), al méér dan 10 jaar actief ‘netwerkt’ in het veld en ook nieuwe initiatieven neemt of ondersteunt in de geest van vernieuwing.

Johan Depoortere Algemeen directeur

EDITIE NOVEMBER 2010



De Wissel werkt aan rehabilitatie

Snelle integratie in de maatschappij is één van de basisbeginselen van de behandeling van mensen met een psychische kwetsbaarheid in het P.Z. H. Hart. De drie vervolgafdelingen De Wissel (volgend op de opnameafdelingen De Wending) werken elk volgens een eigen model verder aan de individuele rehabilitatie van de opgenomen patiënten: mensen die een meer langdurende, intensieve behandeling nodig hebben voor afhankelijkheid (vnl. alcoholverslaving) in De Wissel 1, mensen met stemmings-, angst- of persoonlijkheidsstoornis in De Wissel 2 en mensen met psychose in De Wissel 3. De behandelwijze,vanaf 3 maanden tot een jaar, verschilt van patiënt tot patiënt. Sommige patiënten krijgen meer psychotherapie, bij andere ligt de nadruk meer op het heraanleren/verwerven van vaardigheden.

“In de eerste fase is het altijd belangrijk om contact te krijgen met de patiënt”, zegt psycholoog Griet Borremans. “Het is kwestie van vertrouwen op te bouwen en te krijgen, om ze te laten zijn wie ze zijn. Je moet ze niet willen veranderen of in gevecht willen treden.” “De patiënt heeft eerst en vooral respect en aandacht nodig in een onderhandelklimaat”, vult hoofdverpleegkundige Geert Capoen van De Wissel 2 aan. “Als team analyseren we samen met de patiënt de redenen waarom hij in die situatie belandde en bepalen we samen doelen op korte (bv. tot rust komen, zicht krijgen op

de situatie) en langere termijn (bv. een eigen plek, werk, een relatie, weer studeren, een hobby, zelf koken, …). Het gaat erom de mens in eer te herstellen in wat hij nog kan. Soms zijn hun dromen niet te bereiken en moeten ze door een zwaar rouwproces heen, om te aanvaarden dat ze zijn wie ze zijn. De begeleiding doorheen dit rouwproces is een belangrijke taak om te komen tot acceptatie van blijvende kwetsbaarheden. Ze maakt verdere stappen mogelijk en bevordert de kans op vermaatschappelijking.” “Bij de rehabilitatie vertrekken we altijd van de patiënt zélf”, zegt Fabien uu

Corneillie, middenkaderlid patiëntenzorg. “We onderzoeken samen zijn sterktes en zijn kwetsbaarheden, om die op te waarderen en er beter mee om te gaan. Al vroeg in het proces gaat de patiënt doelen verwoorden en daar werken we dan aan. We gaan ze niet bemoederen, of zélf bepalen wat goed voor hen is, of krampachtig vasthouden aan onze eigen visie als het niet meteen lukt. Uiteindelijk reiken we de patiënt de tools aan om zo zelfstandig mogelijk te functioneren, op zijn manier. Soms zullen bepaalde doelen niet haalbaar zijn, ondanks aangepaste therapie en vaardigheidstraining en zullen we ‘hulpmiddelen’ moeten aanreiken, zoals ondersteuning van externe diensten, o.m. door Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Largo, poetshulp, …”

De Wissel 1 Celia zat in een vechtscheiding verwikkeld en kreeg haar kinderen en kleinkinderen nog amper te zien. Het voortdurend moeten optornen tegen deed haar wegglijden in alcoholmisbruik, passiviteit en sociaal isolement. Bovendien kwam ze nog zonder woonst te zitten. Op De Wissel 1 werd naast het volhouden van abstinentie, binnen de terugvalpreventie gewerkt aan hoe om te gaan met risicosituaties. Naar andere oplossingen zoeken dan naar alcohol te grijpen. In de assertiviteitstraining leerde ze haar eigen mening te verwoorden en op te komen voor zichzelf. Geleidelijk aan kreeg ze meer contact met kinderen en kleinkinderen. In de therapie rond vrijetijdsinvulling werd samen gezocht naar wat ze zinvol vond als tijdsbesteding. Ze werd vrijwilligster in een ziekenhuis waar ze erg veel voldoening en zelfvertrouwen terugvond. Celia werd ook begeleid in het zoeken naar een appartementje en bouwde een nieuwe vriendenkring uit naast herstel van contact met vroegere kennissen. De Wissel 1 werkt samen met de patiënt aan de verdere opbouw van een niet-addictieve levensstijl door het verminderen van factoren die alcoholgebruik in de hand werken. De rehabilitatie gebeurt door de ontwikkeling van de nog resterende vaardigheden. Via een aangepast therapieplan werkt de patiënt aan haalbare doelstellingen. In de eindfase is dagtherapie mogelijk, waardoor de nieuwe levenswijze in de maatschappelijke context geoefend kan worden.

De Wissel 2 Na een suïcidepoging kwamen Tom en Nathalie, los van elkaar, via de Crisiseenheid in het Psychiatrisch Ziekenhuis binnen. Tom kwam aanvankelijk over als vrij narcistisch, betweterig en provocatief. Door zijn gebrek aan empathie kwam hij overal alleen te staan. Nathalie was jong en lief, maar al te afhankelijk en naiëf. Ze voelde zich ook altijd minderwaardig en had een voorgeschiedenis van geweld en misbruik. Na de aanvankelijke behandeling in De Wending 2 bleek dat er méér aan de hand was en dat er méér tijd en gespecialiseerde hulp nodig zou zijn om ze met hun psychische kwetsbaarheid te leren omgaan. Tom en Nathalie leven nu als koppel in de stad. Tom gaat werken in de beschutte werkplaats en Nathalie is actief als verkoopster. De Wissel 2 biedt een intensieve behandeling aan mensen die blijvend last hebben van stemmings- en/of persoonlijkheidsproblemen. Aan de hand van training en therapie leert de patiënt kwetsbaarheden herkennen, problemen oplossen, gezond omgaan met zichzelf en anderen, … Voorafgaand aan het ontslag worden de nieuwe vaardigheden meer en meer in de eigen woonen/of werksituatie ingeoefend, en ligt het accent op hervalpreventie. Daarna is samenwerking met andere voorzieningen uit de geestelijke gezondheidszorg mogelijk.

De Wissel 3 Annie volgde jarenlang dagtherapie omwille van haar psychotische kwetsbaarheid. Tijdens de therapie groeide bij haar de vraag: wat zal ik doen na mijn behandeling? Ze wou opnieuw gaan werken. Maar wat te doen? Actief blijven als huisvrouw, opnieuw in het werkveld stappen, …? Om weer voeling te krijgen met wat ‘werken’ betekent en haar arbeidsattitudes bij te werken, volgde ze de interne jobwerking (arbeidsrehabilitatie) in het psychiatrisch ziekenhuis. De activiteit gaf haar opnieuw zelfvertrouwen en daardoor was haar angst ook minder groot om de grote stap naar werk te zetten. Na vele jaren opname en na actieve samenwerking met GTB (gespecialiseerde trajectbepaling en -begeleidingsdienst van de VDAB) kan Annie nu stage doen in een woon- en zorgcentrum, voorlopig in een vrijwilligersstatuut en als ziekte-uitkeringsgerechtigde. De Wissel 3 is een rehabilitatieafdeling voor mensen met een psychotische stoornis die verdere behandeling nodig hebben, hetzij residentieel, hetzij ambulant. Ze worden er o.m. voorbereid op een andere woonvorm, leren er vaardigheden nodig om maatschappelijke rollen weer op te nemen, … De patiënt volgt een geïndividualiseerd behandelprogramma, zoals productieve ergotherapie (arbeidsrehabilitatie), psycho-educatie, psychotherapie, begeleiding door de dienst maatschappelijk werk, … Bij ontslag is een tijdelijke nabehandeling mogelijk en wordt bepaald welke externe zorgverstrekkers er nog nodig zijn. n

Fabien Corneillie, Griet Borremans, Geert Capoen

“Samenwerking biedt een meerwaarde” Om nog beter en dichter bij de maatschappij aangepaste zorg te kunnen aanbieden, ging een zevental partners de afgelopen 15 jaar in de regio Ieper-Poperinge samenwerken. Arbeidszorg­centrum Stuurkracht 2 en activiteiten- en ontmoetingscentrum Trefpunt 4 waren hier onder meer het resultaat van. Sinds kort gevestigd in een nieuwbouw achter Delhaize in Ieper, vormen deze organisaties zinvolle uitstroomkanalen voor mensen met een psycho-sociale kwetsbaarheid, die buiten een therapeutische setting blijvend ondersteuning nodig hebben. “De samenwerking biedt een duidelijke meerwaarde”, zeggen Wim Laporte (coördinator extramurale zorg van het Psychiatrisch Ziekenhuis H. Hart en voorzitter van de Raad van Bestuur van de vzw Stuurkracht-Trefpunt) en Koen Demuynck (coördinator van Beschut Wonen Ieper en bestuurder). Het centrum voor arbeidszorg Stuurkracht 2 werd reeds in 1995 opgericht vanuit het toenmalige Overlegplatform Geestelijke Gezondheidszorg regio West. Het wordt bestuurd door de autonome vzw Stuurkracht-Trefpunt. “Het was één van de eerste vingeroefeningen in de regio om mensen dichter bij de maatschappij te activeren en de manier van samenwerken tussen diverse actoren in de praktijk te exploreren”, getuigen Wim Laporte en Koen Demuynck Het netwerk breidde gestaag uit en wordt vandaag gedragen door een zevental partners. Naast het Psychiatrisch Ziekenhuis en Beschut Wonen engageerden zich van in de beginfase ook Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Largo en later eveneens Werkgroep Vorming & Aktie (WVA), OCMW Ieper, Sociale Werkplaats Poperinge (Sowepo) en het sociaal tewerkstellingsproject De Groene Kans (groenzorg).

Zinvol

“Alle partners zijn ervan overtuigd dat netwerkvorming extra mogelijkheden biedt”, zegt Wim Laporte. “Niet alleen qua logistiek en kostenefficiëntie, maar in de eerste plaats qua doorverwijzingsmogelijkheden voor onze cliënten. In het arbeidszorgcentrum Stuurkracht 2 krijgen ze arbeidsmatige activiteit aangeboden buiten een therapeutische setting: keuken (belegde broodjes), wasserij (sociale wasserette of industriële dweilen wassen), meubel- of tuinatelier. Het is zinvolle, klantgerichte arbeid. Sommige mensen stromen van hieruit door naar beschutte tewerkstelling of het reguliere circuit. Daarnaast is er Trefpunt 4. Dit is een activiteiten- en ontmoetingscentrum. Het ontstond een vijftal jaar terug vanuit dezelfde partners die nog een hiaat aanvoelden op het vlak van zinvolle dagbesteding en ontmoeting. In Trefpunt 4 bieden we naast een vast programma in de voormiddag ook een open trefpunt aan voor ontspanning en ontmoeting in de namiddag. Het is een verdere stap van ‘vermaatschappelijking’ voor mensen die zelfstandig of onder begeleiding wonen. Niet alleen mensen na ontslag uit het Psychiatrisch Ziekenhuis, maar ook andere personen met een psychosociale kwetsbaarheid kunnen in Trefpunt 4 terecht.”

Wim Laporte en Koen Demuynck

Geïndividualiseerd

“De toegevoegde waarde voor het ziekenhuis bestaat erin dat we zorg, die niet expliciet op behandelen is gericht, gemakkelijker kunnen uitbesteden binnen ons samenwerkingsverband. Hierdoor kan het ziekenhuis zich nog intensiever op behandeling toeleggen. Zo ontstond er de afgelopen 15 jaar in ons netwerk een gevarieerd palet, een breed spectrum aan geïndividualiseerde activiteiten voor kwetsbare mensen. Op die manier ontvangen ze zorg in het maatschappelijke bestel, buiten de muren. Met het ziekenhuis alléén hadden we dit nooit kunnen bereiken.” Stuurkracht 2 en Trefpunt 4 zijn sinds dit jaar samen met De Groene Kans gevestigd in een eigen nieuwbouw tussen het Scholierenpad en de Mk. Haiglaan. De cliënten die er komen, worden niet alleen doorverwezen door het Psychiatrisch Ziekenhuis, maar worden ook aangebracht via Beschut Wonen, Centrum Geestelijke Gezondheidszorg, psychiatrische thuiszorg, OCMW, VDAB, CAW, justitie, … n

Lotgenotengroep voor mensen met psychose Op 17 januari 2011 gaat in de regio Ieper een nieuw samenwerkingsinitiatief tussen P.Z. H. Hart en Beschut Wonen ‘De Overweg’ van start: de Lotgenotengroep voor mensen met een psychose. De groep wil lotgenoten samenbrengen en onder begeleiding met elkaar laten praten, om zo hun levenskwaliteit te verbeteren.

Het idee van een Lotgenotengroep voor mensen met een psychose ontstond in het kernteam van De Wissel 3 en De Wending 3 van het P.Z. H. Hart na deelname aan een congres in Maastricht. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt ook dat mensen die aan zo’n groep onder begeleiding deelnemen een hogere levenskwaliteit ervaren. De Lotgenotengroep is er voor mensen die een psychose meegemaakt hebben en vrijwillig, buiten een therapeutische setting, in contact willen treden met andere mensen die hun lot delen. De groep

Nieuw in de regio: Vroegdetectie en Interventie Psychose Het P.Z. H. Hart maakt sinds juni 2010 deel uit van het samenwerkingsverband Vroegdetectie en Interventie Psychose (VDIP Roeselare-Ieper), samen met het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg Largo (Ieper-Roeselare-Veurne) en de Kliniek Sint-Jozef in Pittem.

VDIP kadert binnen het Actieplan Suïcidepreventie van de Vlaamse overheid. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt immers dat 10 procent van de schizofreniepatiënten de eerste 10 jaar na de vaststelling van de ziekte door suïcide overlijdt. Ze vormen dus een belangrijke risicogroep. Ontstaan als pilootproject bij het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Ahasverus in Halle-Vilvoorde, vond het initiatief de voorbije jaren navolging in Sint-Niklaas, Brugge, Leuven en Antwerpen. Op 18 juni 2010 werd het ook in de regio Roeselare-Ieper opgestart. VDIP vormt een nieuwe, laagdrempelige schakel in de bestaande ambulante zorg in de centra voor geestelijke gezondheidszorg. “Jonge mensen tussen 14 en 35 jaar met psychotische kwetsbaarheid of die reeds (vage) psychotische klachten ervaren uit de regio Ieper-Poperinge-Roeselare-Izegem-Tielt-Pittem werden te weinig bereikt, waardoor de duur van de onbehandelde periode kon oplopen tot 3 jaar”, zegt Bart Degraeve, psychiatrisch verpleegkundige in De Wissel 3 van het P.Z. H. Hart. “Vroege detectie en interventie zijn ook belangrijk voor een betere prognose op lange termijn. Door VDIP kan een (gedwongen) opname mogelijk vermeden of beperkt worden.”

Zorgpad

Na de sensibilisering van de eerste-, tweede- en derdelijnsdiensten (mogelijke doorverwijzers, zoals huisartsen, thuisverpleging, CLB, PZT, OCMW, politie, rechtbank, …) en deskundigheidsbevordering start in oktober 2010 de effectieve individuele begeleiding (na aanmelding, intake en assessment) van cliënten met een ultrahoog risico op psychose of initiële psychose. “Het nieuwe zorgpad wil de ontwikkeling van een psychose waar mogelijk voorkomen of de impact/intensiteit ervan verminderen”, bevestigt psycholoog en VDIP-coördinator Sofie Eggermont. “We willen de onbehandelde duur terug-

biedt ondersteuning bij het verwerken van een psychotische stoornis en helpt hen ermee te leren leven. Voor veel mensen is hij een bron van (h)erkenning, steun en informatie. De gespreksonderwerpen worden door de deelnemers zelf aangebracht. De bijeenkomsten, met speciale aandacht voor mensen die moeilijker spreken, verlopen heel gestructureerd volgens een vast schema en worden besloten met een broodjesmaaltijd. Per sessie is er één van de twee vaste begeleiders aanwezig als moderator.

Bart Degraeve en Sofie Eggermont dringen tot 3 maanden en mogelijke gevolgen (vlucht in drugs, suïcide, gedwongen opname, isolatie, verwaarlozing van belangrijke levenstaken) voorkomen, beperken of herstellen.” Het multidisciplinaire VDIP-regioteam bestaat uit 2 psychiatrische verpleegkundigen, 1 psycholoog en 2 psychiaters. Ze houden regelmatig contact met de cliënt. De begeleiding is aangepast aan zijn noden/behoeften. Interventies omvatten diagnostiek (klinisch en testing), aangepaste psycho-educatie, gezinsinterventies, psychotherapie, begeleiding en ondersteuning op de werkvloer of op school, farmacotherapie, … Het zorgpad wordt uitgebouwd in samenwerking met externe voorzieningen (huisarts, PZ, CGG, PZT, begeleid wonen, BW, PAAZ, …). Bedoeling is om mensen in een netwerk opnieuw te includeren en hun levenskwaliteit en die van hun omgeving te verbeteren. Info: 0478 77 45 97, [email protected], www.vdip.be n

Vanaf 17 januari 2011 zijn er 16 bijeenkomsten, om de twee weken op maandag van 17.30 tot 19 uur in het ontmoetingscentrum Trefpunt 4, Haiglaan 31 in Ieper. Kandidaten hebben eerst een kennismakingsgesprek met de begeleider en kunnen zich aanmelden bij psycholoog Pieter Naert via 057 23 91 11. Info: [email protected]. n

Huishoudelijke therapeuten begeleiden cliënten ook thuis In het Psychiatrisch Ziekenhuis staat de Huishoudelijke Therapie in voor het aanleren van huishoudelijke taken. Therapeuten gaan echter ook steeds vaker bij cliënten aan huis om ze in hun eigen huishouden te begeleiden. “Sommige mensen hebben nog een steuntje nodig om het geleerde thuis concreet toe te passen”, getuigt therapeute Kristina Kimpe.

Om de zelfredzaamheid van patiënten te verhogen, kunnen ze op vraag van het behandelende team in overleg doorverwezen worden naar de huishoudelijke therapie van de dienst Ergo 2 in het P.Z. H. Hart. Ze worden er in een huiselijke en gezellige sfeer opgevangen en begeleid door therapeute Kristina Kimpe en haar collega’s Linda Dewinter en Nick Decroix. Die observeren de huishoudelijke basisvaardigheden en leren de patiënten, rekening houdend met hun mogelijkheden, koken (met kookboek of standaardrecepten als leidraad), wassen (soms met begeleiding naar de wasserette), strijken (volgens stappenplan met foto’s), de leefruimte onderhouden en boodschappen doen onder begeleiding (met nadruk op productkennis, oriëntatie in het warenhuis, …). De therapie draagt bij tot zelfstandigheid in het huishouden, verhoogt de levenskwaliteit, gebeurt volgens een vaste structuur en onderstreept het belang van gezonde voeding en hygiëne. De Huishoudelijke Therapie ontvangt zowel residentiële patiënten als mensen uit de dagkliniek of in nabehandeling, één maal per week. Kristina Kimpe

Overleg

“Vooral de laatste 10 jaar is er vanuit de teams méér vraag naar verderzetting van de training in de thuissituatie van de patiënt”, vertelt Kristina Kimpe. “Dat gebeurt in samenspraak met de patiënt, de familie en de dienst maatschappelijk werk. Door hun problematiek hebben mensen hun menage soms verwaarloosd of hebben ze hun verantwoordelijkheid in het huishouden verloren. In de therapie in het ziekenhuis worden ze begeleid, maar thuis staan ze er weer alleen voor. Om de transfer naar buiten de muren te maken, kan ondersteuning in de thuissituatie welkom zijn. Als therapeut kom je dan wel op het terrein van de cliënt thuis. Hier is het heel belangrijk om een afwachtende houding aan te nemen en de cliënt zelf knelpunten te laten aanbrengen volgens zijn eigen beleving, ook al zie je soms zaken die anders zouden kunnen. Ik weet uit ondervinding dat deze vorm van samenwerking het vertrouwen bevordert, waardoor je uiteindelijk meer bereikt dan de oorspronkelijke doelstelling. Door je op te stellen als gelijke, krijg je een positieve medewerking.” Eventuele thuisbegeleiding wordt vooraf in de Huishoudelijke Therapie in het ziekenhuis besproken, soms met de partner

Rijselsestraat 33 8900 Ieper

erbij. De planning wordt uitgelegd. De begeleider gaat met de cliënt naar huis, om in zijn vertrouwde omgeving, samen zicht te krijgen op de situatie. Therapeut en cliënt maken samen een taakverdeling op. De patiënt gaat naar huis tijdens de therapiemomenten en voert zijn/haar taak uit. De begeleider helpt dan bv. bij de voorbereiding van maaltijden, toestellen aanleren, herschikken van de keuken, grote schoonmaak, … De opvolging gebeurt in de thuissituatie en we bespreken en evalueren samen de mogelijkheden/moeilijkheden. Soms blijkt het na verloop van tijd niet haalbaar voor de patiënt om in te staan voor zijn huishouden en dan komt het voorstel om poetshulp of familiehulp in te schakelen, in samenspraak met de patiënt en de Huishoudelijke Therapie. Ook hier kan deze dienst een brugfunctie hebben. Meer specifieke begeleiding rond bv. oriëntatie in een nieuwe woonomgeving, budgetbegeleiding, openbaar vervoer nemen, … wordt door ergotherapeute Nicole Alleman ter harte genomen, eveneens werkzaam in Ergo 2. Zij behandelt alle individuele vragen rond bredere maatschappelijke vaardigheden. n

COLOFON n Deze Nieuwsbrief is een uitgave van het Psychiatrisch Ziekenhuis H. Hart, v.z.w. Gezondheidszorg ‘Bermhertigheid Jesu’, Poperingseweg 16, 8900 Ieper Tel. 057 23 91 11 | Fax 057 23 91 12 | [email protected] | www.hhartieper.be Eindredactie: Marc Dejonckheere n Verantwoordelijke uitgever : Mieke Kerckhof

PZT: psychiatrische expertise in de thuissituatie Psychiatrische Thuiszorg Ieper viert zijn tiende verjaardag. Dit initiatief, dat gefinancierd wordt door de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, voegt psychiatrische expertise toe in de thuissituatie, voor zowel cliënten, mantelzorgers als hulpverleners.

PZT is een samenwerkingsverband tussen de geestelijke gezondheidszorg (Beschut Wonen Ieper, Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Largo Ieper en Psychiatrisch Ziekenhuis H. Hart Ieper) en de eerstelijnszorg (Samenwerkingsinitiatief eerstelijnszorg Midden-West-Vlaanderen en Ieper of SEL, huisartsenkring regio Ieper, CAW De Papaver Ieper en de maatschappelijke diensten van de mutualiteiten in de regio Ieper). Het werkingsgebied omvat Ieper, Heuvelland, Langemark-Poelkapelle, Mesen, Poperinge, Vleteren, Wervik en Zonnebeke. In de toekomst wordt dit uitgebreid met Diksmuide, Kortemark en Houthulst. “De eerste gesprekken dateren al van 1998-1999”, blikt thuiszorgwerker Gerrit Vanhee terug. “Het ziekenhuis voelde de nood om mensen na ontslag ook verder thuis op te volgen. Op dat moment deed enkel Beschut Wonen aan begeleiding in de eigen huizen. In februari 2000 zijn we in Ieper op vrijwillige basis gestart in een samenwerkingsverband. In 2001 kregen we een erkenning als pilootproject. Aanvankelijk was het de bedoeling om mensen te begeleiden en te ondersteunen die een opname gekend hadden in het psychiatrisch ziekenhuis of die na een verblijf in Beschut Wonen opnieuw zelfstandig gingen wonen. Bij de erkenning werd de opdracht verruimd tot ondersteuning van de eerstelijnsdiensten (thuisverpleging, huisdokters, …) in de omgang met mensen die psychische of psychiatrische problemen hebben. Deze ondersteuning omvat: exploratie van de thuissituatie als er een vermoeden is van een psychiatrische problematiek, advies, vor-

Gerrit Vanhee, Evi Vanbecelaere, Johan Mestdagh

ming, zorgbemiddeling en zorgcoördinatie. De versterking van de cliënt en zijn omgeving en de organisatie van een netwerk aan diensten eromheen helpt vaak een opname te voorkomen of de opnametijd te verkorten. Voor een beperkte groep van mensen met complexe, langdurige psychiatrische problemen (zoals psychose of chronische stemmingsstoornis), aangemeld vanuit de thuiszorg of na opname in het ziekenhuis, verzorgen we ook begeleiding aan huis.” Hulpverleners, mantelzorgers en volwassen cliënten kunnen voor ondersteuning terecht bij Psychiatrische Thuiszorg Ieper, Poperingseweg 14, Ieper, 0498 10 31 60, [email protected], www.pztieper.be. Thuiszorgwerkers Gerrit Vanhee, Johan Mestdagh en Evi Vanbecelaere vallen terug op een adviserend en ondersteunend team dat de aanmeldingen bespreekt om aangepaste zorg te kunnen aanbieden in de thuissituatie. n

VOORAANKONDIGINGEN Het symposium ‘Preventie van trauma en burn-out bij hulpverleners. Zorgen van en voor hulpverleners’ vindt plaats op dinsdag 7 december van 13 tot 17 uur in het P.Z. H. Hart onder voorzitterschap van personeelsdirecteur Ann Vanraes. Sprekers zijn: psycholoog, cliëntgericht psychotherapeut en focustrainer Chris Van De Veire (over ‘Het welzijn van de zorgverlener: de focus op (zelf) zorg’), klinisch psycholoog en gezinstherapeut Peter Rober (over ‘De Naakte Therapeut: parentificatie en de kwetsbaarheid van de therapeut’) en sociaal agoog, Pessopsychotherapeut en rouwtherapeut Johan Maes (over ‘De hulpverlener tussen afstand en nabijheid’). Meer informatie over de sprekers is te vinden in de rubriek Agenda op www.hhartieper.be. Deelnemen kan door overschrijving van 50 euro op rekening IBAN BE74 7995 1535 1807 – BIC: GKCCBEBB voor 23 november met vermelding ‘Symposium 7 december’. Info: 057 23 91 11 of [email protected]. De zesde reeks ‘Bouwstenen voor een evenwichtig leven: training in aandacht, denken en assertiviteit’ is een organisatie van het Centrum voor psychologisch advies en kortdurende psychotherapie van het P.Z. H. Hart Ieper. De acht opeenvolgende wekelijkse sessies voor volwassenen lopen vanaf 9 mei tot 27 juni 2011, van 18.30 tot 20.45 uur (telkens op maandag, met uitzondering van dinsdag 14 juni). De trainers zijn klinisch psychologen en gedragstherapeuten Ivan Adriaen en Pauline Lippens. Het eerste deel van de cursus leert deelnemers ‘mindful’ in het leven te staan. Ze leren inzicht krijgen in de band tussen gevoelens, gedachten en gedrag, om beter om te gaan met negatieve gedachten. In het tweede deel worden vooral assertieve vaardigheden getraind. Kostprijs: 155 euro (inclusief voorafgaand kennismakingsgesprek en werkmap) vooraf over te schrijven op IBAN BE74 7995 1535 1807 – BIC: GKCCBEBB met vermelding ‘Training Bouwstenen’. Inschrijven voor 28 april 2011 met contactgegevens via 057 23 91 11 of [email protected].