PROLOOG
Hij nam voor de laatste maal het boodschappenlijstje in zijn hoofd door. De wijzers van de klok boven de ingang van de supermarkt tikten langzaam maar zeker weg naar sluitingstijd. Hij had de caissières ze al smachtend met hun ogen vooruit zien duwen. Op sommigen van hen wachtte misschien wel een gepassioneerd weekend. Gevuld met verplichte bezoekjes aan de familie en het obligate nummertje zaterdagnacht. Spannend! Het gejengel van de zeurende kinderen dreigde op dit late uur het muzikale behang te verdringen. Overal zag hij vermoeide gezichten met de stress van een werkweek als een onuitwisbare stempel. De onmenselijke zwaarte van hun luxebestaan leek hun schouders de grond in te duwen. Hij keek tersluiks naar de camera die in de gang van de conservenblikken de supermarktgigant tegen kruimeldiefstal zou moeten beschermen. Maar hij wist dat dit ding nog slechts een schijn van veiligheid bood. Niemand, behalve hij, zag de doorgeknipte kabel. Iedereen dacht dat de camera hen zou vastleggen. De dozen Campbellsoep, groenten van Hak, want groenten zouden gezond zijn, ook in blik. Zijn ogen leken een gedetailleerde vergelijkende studie te maken van de verschillende merken. Zijn karretje was al halfvol met de verplichte voedingsmiddelen voor een koppel. Hij had zelfs haar lievelingschocolaatjes meegenomen waar ze, voor hij vertrok, met een knipoog om had gevraagd. Pure chocolade met munt. Je moest echt wel van Britse afkomst zijn om daarvan te kunnen genieten. Zij was Engels, met een vleugje creools. De onderkoelde smaak van munt met de overweldigende geur van chocolade. De perfecte combinatie
de bende.indd 7
12-04-2007 09:52:08
voor een passionele relatie. Mét vervaldatum. Ze begon net iets te veel naar zijn zin in zijn verleden te peuteren. Niemand mocht zijn zwakke plekken vinden. Niemand mocht ooit weten waarom hij wel moést doen wat hij nu deed. Ze zouden al buiten staan wachten. Hij onderdrukte de verleiding om met dat hypermoderne snufje in zijn oor nog een keer contact met hen op te nemen. Alles was tot op de laatste seconde gepland. Wat kon er nu misgaan? Net toen hij het meest onhandelbare voertuig van de hele supermarkt wilde draaien, gebeurde het. Een knal van metaal op metaal. Een schok ging door zijn lichaam dat even de grip op de grond verloor. ‘Oeps, sorry.’ Gevolgd door een innemende glimlach. Hij schudde inwendig afkeurend het hoofd. Vrijdagavonddating in de supermarkt als ultieme aanvalswapen. Hoe wanhopig kon een vrouw wel niet zijn?! Snel scande hij haar boodschappen: een fles champagne en aardbeien. Kon het nog duidelijker?! Hij zag in haar zonnebril de vangst van de avond. Een grote pezige veertiger, met kaalgeschoren hoofd en stoppelbaard. Een verschoten jeans en een Marlboro-hemd, de vrijetijdskleding van de 21ste-eeuwse man. Haar verbeelding bevond zich duidelijk al enkele uren verder, wanneer zijn sterke handen haar op het bed zouden bedwingen. Met een korte ruk aan zijn kar maakte hij haar onmiddellijk duidelijk dat die vlieger niet zou opgaan. Haar blik liet even een gevoel van teleurstelling zien, maar ze richtte zich toen snel op het einde van de gang waarna ze de aftocht blies. Met enige spijt keek hij haar welgevormde benen onder het korte rokje na. ‘Wrong time, wrong place,’ glimlachte hij. ‘Onze supermarkt sluit binnen vijf minuten. Gelieve u naar de kassa te begeven. Vanaf negen uur morgenvroeg staan we graag weer volledig tot uw beschikking.’ De nasale stem galmde nog na in de gangen waar al een deel van de verlichting gedoofd werd. Hij wandelde rustig naar de kassa’s. ‘Nog dertig seconden’, klonk het in zijn oor. 8
de bende.indd 8
12-04-2007 09:52:09
Zijn blik ging naar zijn horloge. Alles liep volgens plan. Net toen hij de After Eights op de band legde, gebeurde het. Vier mannen verschenen via de ingang met luid kabaal voor de kassa’s. Onherkenbaar in het zwart gekleed dat sterk contrasteerde met de kleurrijke Disneymaskers die hun gezicht verborgen. De vrouw voor hem begon eerst zenuwachtig te giechelen, toen haar dochtertje haar op die vreemde ‘meneren’ wees. Maar het lachen stokte al snel in haar keel, toen ze de machinegeweren en pistolen zag die ze nonchalant voor zich hielden. Eén Heckler & Koch MP5 en twee shotguns Benelli M3 Super 90 Kromo, het neusje van de zalm als het om wapens gaat. Een van de vier maaide als een would be Schwarzenegger over hun hoofden heen. Iedereen had het nu wel door. Dit was geen verdwaalde groep mannen op hun vrijgezellenavond. Hij zag de mensen rondom zich verstijven. De tijd leek plotseling stil te staan. Voor iedereen, behalve voor hen. Woordenloos werkten ze hun programma af met de nonchalance van een routinehandeling, die veelvuldig oefenen verraadde. De man met het Mickey Mouse-masker gebaarde alle bezoekers en personeelsleden op de grond te gaan liggen. Zijn machinegeweer werkte als een toverstokje. Hij zag de mensen als dominostenen vallen. Automatisch zakte hij ook op de knieën en legde zijn hoofd in zijn handen voor zich, vlak naast de lakschoentjes en de kanten sokjes van het meisje voor hem dat in de armen van haar moeder in foetushouding in elkaar gedoken zat. Hij voelde hun lichamen op de grond trillen van een angst die als een negatieve adrenalinestoot door hun lijf ging. Even voelde hij de impuls om hen troostend toe te fluisteren. Dat het allemaal in maximaal drie minuten over zou zijn, dat het… Maar de Smith & Wesson die zich als een deel van zichzelf aan zijn enkel had vastgehecht, berispte hem met elke beweging die hij voorzichtig op de punten van zijn schoenen maakte. Hij moest nu niet plotseling de held gaan uithangen. En vooral niet zijn jeansbroek naar boven laten kruipen zodat zijn kleinood voor de dikzak achter hem in de rij zichtbaar zou worden. De geur van ongewassen angst van deze man deed zijn maag even kantelen. Al helemaal in combinatie met het 9
de bende.indd 9
12-04-2007 09:52:09
goedkope onderhoudsproduct waarvan het schoongemaakte linoleum doordrongen was. Dat ze nu maar snel de zaak afhandelden, zoals afgesproken. Hij hoorde de secondewijzer wegtikken. Voorzichtig verplaatste hij zijn hand. Al één minuut en vijfenveertig seconden bezig. Bijna halftime. Goed. De sportzakken waren met de inhoud van bijna alle kassa’s gevuld. Een geprogrammeerde stem klonk plots onterecht onbezorgd over de liggende hoofden heen. ‘Onze supermarkt sluit nu haar deuren. Wij zien u graag morgen terug.’ Het bekende melodietje als afsluiting van de mededeling en toen complete stilte. Zijn ogen gleden over de tijdschriftenstandaard die links van hem stond. ‘Bush op bliksembezoek naar Irak’, ‘De nieuwe trend voor het najaar: go ethnic!’, ‘Definitief ontharen: dé oplossing?’ Allemaal heel interessante vragen en oplossingen waarop hij nu al zijn hele leven had zitten wachten… ‘Mama.’ Haar gefluister klonk oorverdovend hard. De moeder verstijfde in haar omhelzing. Nee. Dat kind mocht de zaak hier niet verpesten. Als hij gedwongen zou worden tot actie over te gaan, zou niemand hier nog levend de supermarkt verlaten. Dat niet. Even wachten. Nu nog het afgesproken teken. ‘Plassen, ik moet plassen.’ De vrouw voor hem waagde het niet om ook maar één klank van geruststelling te uiten. Hij zag haar hand naar de mond van het kind gaan en haar lippen woordeloos tot stilte manen. Ze had het naderende masker eerder gezien dan hij. Haar verschrikte ogen keken hem één seconde waarschuwend aan en toen voelde hij de ijzeren trap tegen zijn scheenbeen die hem een onderdrukte vloek van pijn deed ontsnappen. Hij voelde het koude metaal tegen zijn slaap duwen. De dreiging voelde net echt aan. Wanneer kwam men hem te hulp? Waar bleef de redding? Pas toen de schittering van het staal zich naar het kleine meisje bewoog, kwam er eindelijk een van de klanten in actie. Hij voelde een bezwete luchtverplaatsing over zich heen waaien. Die onschuldige kolos achter hem? ‘Nee!’ klonk zijn onverwacht hoge stem in de stilte. 10
de bende.indd 10
12-04-2007 09:52:09
Met zijn volle gewicht beukte hij tegen het machinegeweer dat even aarzelend trilde in de handen van zijn eigenaar, maar zich toen toch plots weer zijn functie herinnerde. Het geluid vlak boven hem was oorverdovend. De geur van verbrand kruit drong zijn neusgaten binnen. De vis had gebeten. Dit was de man die ze moesten hebben. Nu was het zaak de klus volledig te klaren. Een plotseling gevoel van warmte op zijn voorhoofd deed hem even huiveren van walging. Hij voelde zijn maag weer verkrampen. Het vocht drupte van zijn voorhoofd, langs zijn ogen over zijn wang. Vers en warm. Het bloed had niet de tijd gekregen om te stollen. De dikke man die boven hem gebogen stond, verloor de strijd tegen de zwaartekracht en viel vlak naast hem. Hij was al dood voor hij de grond raakte. Zijn gebroken ogen staarden hem zonder enige schroom aan. Hij voelde zijn lichaam verkrampen in de bewegingloze houding. Het schieten leek uren te duren, ook al wist hij dat het in werkelijkheid maar enkele seconden waren. En plots, plotseling was het voorbij. Hij hoorde de schuifdeuren open en dicht glijden. En toen… een lange, afwachtende stilte. Voorzichtig draaide hij zijn hoofd. Hij zag nog minstens drie lichamen in een plas bloed die de boodschappen in hun handen langzaam maar zeker vuilrood doordrenkte. Pas toen de naderende sirenes klonken, wreef hij langzaam met zijn vinger het bloed van zijn gezicht. Hij was klaar voor een mogelijke getuigenverklaring.
11
de bende.indd 11
12-04-2007 09:52:10
