post Peel NOS on Tour op Peellandcollege Leerlingen leren radio en tv maken in één dag Op het Peelrandje Belangrijke ontdekking door profielwerkstuk

Pe e l Schoolkrantuitgave van het Peellandcollege Actueel pag 2

Sport pag 4-5

post jaargang 1

Interview pag 7

editie 2

Kijkdag pag 12

februari 2012

Kroniek pag 16

‘NOS on Tour’ op Peellandcollege Leerlingen leren ‘radio en tv maken’ in één dag peellandcollege

-

Een zestallige ploeg van de NOS kwam vrijdag 3 februari op onze school om journalistieke workshops te geven. Dertig leerlingen uit klas 1 en 2 - aangevuld met de redactieleden van de Peelpost - werden tot vier uur in de middag beziggehouden met alle ins en outs van de media radio en tv. De ochtend begon met een uitzending van het Jeugdjournaal. Daarna werd een les gegeven over de do’s en de don’ts, deftig gezegd: de ethische kant van de journalistiek. De groep werd gesplitst in een radioploeg en een tv-ploeg. Na de onderwerpen te hebben gekozen en uitgewerkt gingen de leerlingen op pad, de school in. Niveau Volgens de medewerkers van de NOS lag het niveau van onze leerlingen hoog. Er werden kritische vragen gesteld aan de directie, de kantinemedewerksters en de medeleerlingen. De onderwerpen liepen uiteen van de 1040-urennorm, de prijzen in de kantine en sport tot het

stoelentekort in de aula en bekeuringen uitdelen aan de Beukenstraat. Welke vragen stel je? Onze leerlingen werden heel duidelijk geïnstrueerd. Je kunt niet alles vragen en zéker niet alles uitzenden. Als voorbeeld werd de journalistieke miskleun opgevoerd van het jongetje Ruben, dat in de Libische woestijn een vliegtuigongeluk had overleefd, maar zijn ouders kwijt was geraakt. Dat niet alle journalisten zich aan deze ethiek houden, werd pijnlijk duidelijk. Techniek De interviewers waaiden uit over de hele school. Na de beeld- en geluidsopnames kwamen de leerlingen weer terug in de lokalen. De montage van al het materiaal werd door medewerkers van de NOS gedaan, omdat dit onderdeel ‘te ingewikkeld’ is om in één uurtje uit te leggen. De leerlingen gaven aanwijzingen en namen beslissingen over de montage. Screentests Aan het eind

van

de

middag mochten ze nog een screentest doen, de algemene aankondiging van het ‘Peelland Nieuws’. Tientallen leerlingen bleken geen enkele angst te hebben voor de camera. We waren het erover eens dat Jan de Boer een geboren presentator is. BN’er populair Mijnheer Geboers had in de omroep van de school verklapt dat er een Bekende Nederlander bij de NOS-ploeg

was. De presentator van het Jeugdjournaal, Pepijn Crone, kreeg vanaf dat moment hordes giechelende meisjes achter zich aan. Er zijn in de loop van de dag heel wat handtekeningen uitgedeeld. Niet alleen leerlingen wilden met hem op de foto. Ook mevrouw De Koning was van de partij - naar eigen zeggen ‘voor mijn kinderen’. De uitzendingen zijn te beluisteren en te bekijken op: http://weblogs.nos.nl/ontour/

Belangrijke ontdekking

door profielwerkstuk BLAUW - Cas van der Putten en Rayna de Wit hebben voor hun profielwerkstuk een hele bijzondere ontdekking gedaan. Een watermonster uit de Bakelse Aa bleek na zowel een eerste als een tweede (controle)proef een bacterie te bevatten die resistent is tegen antibiotica. Mogelijk houdt de ontdekking van deze bacterie verband met de vindplaats. Het water waar het gevonden is ligt dicht bij een veehouderij. Er is landelijk al veel commentaar op toediening van antibiotica in de veehouderij. Lees verder op pag. 9

Op het Peelrandje We hebben er al weer een half schooljaar opzitten jongens! De tijd lijkt wel te vliegen als je hard aan het leren bent en je volledig concentreert op de proefwerken in de proefwerkweek. Die trouwens veel te snel volgde op de kerstvakantie. En dan hebben we ook nog een nieuwe kantine met wel hele lekkere dingen, maar wel duur zijn vergeleken met de oude kantine. Geld groeit niet aan de bomen hoor! Van de beloofde gezonde kantine is niet veel gekomen, maar misschien komt dat nog… Gelukkig is die ellendige proefwerk week in ieder geval weer voorbij. Dat is al een hele opluchting. Maar van mij mag het nu ook wel een beetje warmer worden. Op naar de lente! Peelko

2

februari 2012

actueel

Peel

post

Stakingen in het onderwijs Eerst de leerlingen, daarna de leraren UTRECHT - De minister van onderwijs Marja van Bijsterveldt ligt onder vuur. Zo’n 20.000 leraren kwamen in Utrecht bijeen om duidelijk te maken dat het zó niet langer kan. Waar gaat het over? De 1040-urennorm, bijvoorbeeld. Die norm verhoogt niet de kwaliteit, zo vinden de leraren, maar zorgen alleen maar voor meer ‘ophokuren’. En extra werkdruk. In een interview met onze leerlingreporters afgelopen vrijdag zei onze rector Monique van Roosmalen treffend: “En we hébben al een goede school!” Om het nog iets erger te maken kwam een voorstel eroverheen om de zomervakantie met een week in te korten. Veel mensen denken namelijk dat ‘leraren altijd vakantie hebben’. En dát was de druppel die de

emmer deed overlopen. De gemiddelde docent zit ook ‘s avonds en in de weekenden te werken. En ook delen van de vakantie. Een belangrijk tegenargument is dan ook dat het beroep van leraar op deze manier niet erg aantrekkelijk wordt gemaakt voor de jonge generatie. Op 21 december hebben de leerlingen al gestaakt. Op 26 januari waren de docenten aan de beurt. Ook van het Peellandcollege, zoals op de foto’s te zien is. De onderhandelingen met de vakbonden en de minister zijn nog niet afgerond. Er wordt in de wandelgangen al gesproken over een vervolgstaking.

Kerstlezing

anw

“De ster van Bethlehem” Uitgaande van het kerstverhaal van Mattheus: Er was een lange tijd iets bijzonders aan de hemel te zien, iets dat met het blote oog waarneembaar moet zijn geweest. Wat zagen die drie wijzen toch, dat zij op weg gingen om het kind te zoeken? Was het wel een ster? Die vraag houdt geleerden nu al meer dan 2000 jaar bezig. We keken naar de hemel zoals die er toen uit heeft gezien. We kregen les over de verschillende Stationsstraat 64 5751 HG Deurne

mogelijkheden die er zijn voor het verschijnsel van de ster van Bethlehem. In het voorbijgaan leerden we ook nog over het Romeinse Rijk, koning Herodus, het tapijt van Bayeux en wanneer Christus eigenlijk geboren zou zijn. Het was een leuke, interessante, mooie en ethousiast gegeven lezing door de heer François Swinkels, verbonden aan de Jan Paagman Sterrenwacht te Asten.

0493-321455 [email protected]

De heer Claassens was op Tweede Kerstdag jarig geweest. Een uitnodiging zat er toen niet in. Dan maar zó, moet hij gedacht hebben.

Rogier Hornman heeft meegedaan aan het Prinses Christina Concours op 14 januari in ‘s-Hertogenbosch.

Daar heeft hij de Canzone van Max Bruch gespeeld en een eervolle vermelding behaald.

Peel

post

februari 2012

Instellingsnieuws Organisatiestructuur IVOD-directie Per 1 maart a.s. treedt Rutger van Deursen aan als directeur Vmbo binnen IVO-Deurne. Hij volgt daarmee Wiel Wijnen op, die aan het einde van het schooljaar stopt met zijn werkzaamheden. Rutger heeft ruime ervaring in het Vmbo. Bij het Sondervickcollege in Veldhoven heeft hij o.a. 5 jaar gewerkt als sectordirecteur Vmbo.

Bovendien is hij betrokken geweest bij onderzoek in het kader van Passend Onderwijs. Op dit moment werkt Rutger reeds binnen de Instelling als interim-directeur op het Peellandcollege. Monique van Roosmalen zal vanaf 1 maart naast haar rectoraat meer gericht zijn op het Peellandcollege. Vanaf die datum vormen zij samen de directie van IVO-Deurne.

Rookoverkapping We hebben afgesproken dat de scholen en schoolterreinen vanaf 1 januari 2012 rookvrij zijn. Voor docenten die nog willen roken regelen we een overdekte plek bij AC, HC en PC, uit het zicht van leerlingen en van de straat. De overkappingen zijn een tijd geleden besteld in de

veronderstelling dat we ze voor Kerstmis kunnen plaatsen. Van de leverancier krijgen we nu te horen dat er vertraging zit in de levering en dat de overkappingen pas half januari geleverd kunnen worden. Daarna moeten we ze nog plaatsen. Ze zullen er dus op 9 januari 2012 nog niet staan.

Draadloos netwerk Een deel van de ictwerkgroep heeft in de afgelopen maanden gesprekken gevoerd met een drietal onafhankelijke adviesbureaus, die gespecialiseerd zijn op het gebied van draadloze netwerken. Het doel was een bureau te vinden dat IVO-Deurne kan adviseren en begeleiden bij de realisering van zo’n netwerk. Collegascholen in de regio adviseerden om dat niet op eigen houtje te gaan doen om te voorkomen dat een draadloos netwerk na oplevering toch niet aan de wensen en eisen blijkt te voldoen. Na vergelijking van de offertes is gekozen voor IETEE-solutions uit

Vanaf dit jaar worden de profielwerkstukken van 5-havo en 6-vwo gepresenteerd door de leerlingen aan ouders, elkaar en andere belangstellenden. De onderwerpen zijn zeker de moeite waard om te kijken wat onze leerlingen in petto hebben. Het profielwerkstuk is immers ‘de kroon op het werk’ in de schoolcarrières van onze leerlingen. Het profielwerkstuk, dat in tweetallen is gemaakt, wordt bij de N-vakken bovendien extern gecoached door deskundigen in het biologische, natuurkundige, wiskundige of scheikundige wetenschapsveld, zoals medewerkers van universiteiten of laboratoria. Als u geïnteresseerd bent in de presentaties, kunt u zich wenden tot de kerngroepleider van de bestreffende afdeling.

Wil jij graag sporten en vind je het leuk om te bewegen? Dan kun je je aanmelden voor de sportklas. Het programma van de sportklas zal starten in de eerste week na de herfstvakantie. Vanaf die week krijg je wekelijks een extra blokuur sport waarvoor je regelmatig buiten de school sport. Je maakt kennis met verschillende sporten, zoals klimmen aan de klimwand, boksen, dansen, softbal, voetbal, hockey, atletiekonderdelen en nog verschillende andere sporten. Bovendien speel je mee met toernooien en ga je minimaal één keer per schooljaar op een leuke, sportieve excursie.

De netwerkbeheerders hebben namelijk zo veel mogelijk rekening gehouden met specifieke wensen van de kgl’s. Docenten gebruiken noodgedwongen ook wel eens een leerling-computer. Dat betekent dat een docent die op hetzelfde moment bij zijn leerlingen een oogje in het zeil wil houden op zijn scherm ook ziet wat die collega doet. Met het oog op de privacy is het noodzakelijk dat docenten zich dat bewust zijn.

De sportklas is niet per definitie alleen voor de topsporters. De sportklas is geschikt voor de leerlingen die graag sporten en bewegen en die goed gemotiveerd zijn. Leerlingen die zich willen verbreden in de sport krijgen hiervoor ook de mogelijkheid. Er worden veel verschillende sporten aangeboden. Naast het verbreden in de sport bieden we ook de kans om je te verdiepen in de sport. Er wordt net wat meer informatie gegeven over een sport dan dat er tijdens de reguliere les lichamelijke opvoeding wordt

3

Programma feb-mrt-apr 10 feb

muziekavond “American Dream”

12 feb

M&M-quiz

15-16 feb

ouderspreekuur

17 feb

verkleed schaatsen klas 2

20 feb t/m 24 feb carnavalsvakantie 29 feb

proeflessen BO-leerlingen groep 8

1 mrt

presentatieavond profielwerkstuk

9 mrt

excursie tekenen / handvaardigheid

16 mrt

eindexamenconcert

20 mrt

vergadering Ouderraad

22 mrt

informatieavond gymnasium

23 mrt

karaokeavond klas 1

27 mrt

beroepenavond klas 3 en 4

6 t/m 9 apr paasweekend 14 t/m 21 apr 26 apr

werkweek/uitwisseling klas 4

ouderspreekuur

30 apr t/m 4 mei

meivakantie

Sportklas op Peellandcollege

Oosterhout. Dit bedrijf heeft in het verleden vaker scholen als klant gehad. IETEE-solutions gaat op korte termijn aan de slag. In samenspraak met een deel van de ict-werkgroep zal een plan van aanpak en tijdpad worden opgesteld. Het zal zeker tot in 2013 duren voordat alle gebouwen voorzien zijn van een draadloos netwerk. Voordat het zover is zullen ook beleid, regels en afspraken opgesteld worden m.b.t. het meebrengen van je eigen laptop of tablet, het gebruik van smartphones enz. De ict-werkgroep zal de directie adviseren op dit gebied.

IVOD-EYE Enige tijd geleden hebben de netwerkbeheerders Joris Hunnekens en Roel vd Boogaard in overleg met de kerngroepleiders op een aantal leerlingcomputers ivod-eye geïnstalleerd (niet op De Sprong). Dit software-programma maakt het mogelijk dat een docent op zijn computerscherm kan zien waar leerlingen op hun computer mee bezig zijn. De instellingen van ivod-eye zijn niet op alle computers op uniforme wijze ingesteld .

Presentatieavond profielwerkstukken

zakelijke mededelingen

gegeven. Inzet, motivatie en gedrag zijn de belangrijkste voorwaarden om deel te nemen aan de sportklas. Elke leerling die naar de brugklas van het Hub van Doornecollege, het Alfrinkcollege of het Peellandcollege gaat, kan zich inschrijven voor de sportklas. Voor het deelnemen aan de sportklas is een aanvullende bijdrage van €125,- vereist. Dit bedrag wordt gebruikt om de extra lessen, de externe docenten en de externe sportactiviteiten te kunnen bekostigen. Mark van Hal [email protected]

Personalia Op 19 november is de heer Verschuuren, vader van Mike, overleden op 42-jarige leeftijd. Op 19 januari is mevrouw BaselierDorresteijn, moeder van mevrouw Baselier, op 81-jarige leeftijd overleden.

Colofon Eindredacteur: Bauke Brouwer Docentenredactie: Esther Gijsbers Marie-Anne Schulten Hans Verbakel Stijn Westrik Leerlingenredactie: Jan de Boer Vera Crommentuyn Wouter Fransen Stan van Moorsel Yannick van Moorsel Alies Scharroo Bart Tulkens Fotoredactie: Roland Gijsbers Druk: Flevodruk Harlingen Oplage 1250 stuks

Peelpost verschijnt

viermaal per jaar rond de rapportuitreikingen: Peelpost 1 - week 46 (2011) (3e week nov) Peelpost 2 - week 6 (2012) (2e week feb) Peelpost 3 - week 16 (2012) (3e week apr) Peelpost 4 - week 26 (2012) (3e week juni) Kopij aanleveren: uiterlijk twee weken voor verschijning!

[email protected]

Peelbytes verschijnt digitaal gemiddeld tweemaal per maand via e-mail, op vrijdag. Kopij aanleveren: uiterlijk dinsdag voor verschijning!

4

Peel

februari 2012

sport

post

Nieuwe afkorting, nieuw vak: BSM!

Eindexamen gym - een sportieve keuze: Bewegen, Sport & Maatschappij Wil je na je eindexamen naar een academie lichamelijke opvoeding? Wil je later leidinggeven? Ga je misschien in de gezondheidszorg? Lijkt een baan als fysiotherapeut je wat? Overweeg je bij de brandweer, politie of het leger te gaan of is een studie bewegingswetenschappen, sportmanagement of sociale wetenschappen iets voor jou? In die gevallen is het keuzevak Bewegen Sport & Maatschappij (BSM) in het vrije deel iets voor jou. Dit school jaar zijn de eerste 27 leerlingen in klas 4Havo met succes gestart. Je hoeft geen topsporter te zijn voor deelname aan BSM, wel moet je voldoende aanleg hebben en erg geïnteresseerd zijn in bewegen & sport.

Bij BSM heb je in klas 4 havo naast je reguliere lessen lichamelijke opvoeding nog 3 lessen BSM. Meestal zullen deze in de sportaccommodatie of buiten plaatsvinden, maar waar nodig in een vaklokaal. Je werkt met een theorieboek, krijgt huiswerk, maakt groepsopdrachten, regelt toernooien, observeert sportwedstrijden, maakt proefwerken en zelfs examens! In klas 5 havo zul je naast de sportoriëntatie ook nog 2 reguliere BSM-lessen krijgen. Naast je eigen bewegingsvaardigheid wordt er ook aandacht besteed aan bewegen en regelen (leren vervullen van leidinggevende rollen), bewegen en gezondheid en bewegen en samenleving (achtergrondkennis over

bewegen en sport). Zo maar wat leerzame zaken die in 4 Havo aanbod komen, zijn mountainbiken, housedancen, freerunning, EHB(S)O, ministage bij sportvereniging, zelfstandig lesgeven en een excursie naar turnhal Flik-Flak en PSV zwemvereniging. Al dit samen maakt BSM een hele sportieve keuze voor jouw toekomst! Info: [email protected]

Wereldwinkel Deurne De cadeauwinkel in Deurne met meerwaarde! Voor uw kopje koffie of thee, een koekje erbij, kruiden en sauzen voor het diner en een glaasje wijn, hebben wij een uitgebreid assortiment. Natuurlijk allemaal Fair Trade. Wereldwinkel Deurne is ook een adres voor een maatschappelijke stage. Kom gerust eens binnenlopen en verbaas u over de mooie producten die wij hebben.

Fouten uit het verleden vormen de wijsheid van het heden.

Alies

Stationsstraat 39, 5751 HB Deurne 0493 320408

www.deurne.wereldwinkel.nl [email protected]

Peel

post

februari 2012

sport

5

Is sporten gezond, meester Mario? Sportblessures: een kostbare zaak Door onze correspondent.

W

andelend met de honden door het Liesselse Bos kom je vanalles tegen. Andere mensen met honden natuurlijk, maar ook joggers, paardrijders en fietsers. Over deze laatste categorie wil ik het even met jullie hebben. Nu bedoel ik niet de 60+-toerfietsers, die hebben niets in de bossen te zoeken immers. Nee, ik heb het over die sportieve waaghalzen, de mountainbikers, ATB’ers of hoe je ze moet noemen. Oerendhard gaan ze. Fietsen is gezond, dat weet iedereen. Je bouwt conditie op en het is goed voor hart en bloedvaten. Tenminste, als je het niet te gek maakt. Fietsenvoor-de-sport is niet altijd goed voor lijf en leden. Een flinke smak tegen de grond kan vervelende gevolgen hebben. Welke fanatieke fietser heeft nou nog nooit een sleutelbeen gebroken? Nu is flink sporten best verslavend en in die zin kun je het een beetje vergelijken met andere riskante bezigheden. En daar is het om te doen: sporten doe je niet alleen voor de gezondheid, maar ook omdat je het leuk vindt. Niks mis mee. Het wordt echter anders als je regelmatig iets breekt. Dat gebeurt gelukkig niet zo vaak, ‘regelmatig’, maar toch gaan er miljoenen aan verzekeringsgelden naar botbreuken en andere aandoeningen, die direct gerelateerd zijn aan sportgedrag. Om het maar niet te hebben over school- en

werkverzuim. En wie kent niet de groepjes leerlingen die zich verzamelen bij de lift in het Peellandcollege? Vaak zijn dat gevalletjes ‘ik gleed uit op het hockeyveld’ of ‘verkeerde sliding gemaakt’. Niet dat ik pleit voor minder sport. Het is erg belangrijk dat (vooral) de jeugd veel beweegt. Maar moeten we nou niet met z’n allen

gezond. Vallen niet. En als je alle gevaren hebt getrotseerd, krijg je zo’n hond achter je aan die in je enkels bijt. Mijn hond, bijvoorbeeld. Sorry! Reageren? Mail naar: [email protected]

Links: De combinatie sport en alcohol is natuurlijk helemáál uit den boze...!

7,3 miljoen Nederlanders die een of meerdere sporten beoefenen worden per jaar ruim 2 miljoen maal getroffen door een acute sportblessure. Gemiddeld zijn 4 van de 10 blessures zo ernstig dat er medische hulp ingeschakeld wordt.

gaan nadenken over wat gezond is en wat niet? Mario Elbers, docent lichamelijke opvoeding: “Als je beweegt. loop je meer kans op blessures dan als je de hele dag in bed gaat liggen. Da’s logisch. Maar dat betekent gewoon dat je moet uitkijken. Ik train mijn leerlingen juist op die gevaren. Veiligheid voor alles dus. Helaas gaat er wel eens wat mis.” Okee, er is een verschil tussen parachutespringen en baantjes trekken in het zwembad. Laten we het niet vergeten: lekker door het bos crossen is

Voetbal levert, met ruim een kwart (620.000) van het totaal aantal acute sportblessure, de grootste bijdrage. Gemiddeld loop je als sporter 1 blessure op per 1.000 sporturen. Voetbal staat met een incidentiedichtheid van 2 blessures per 1.000 uur sport op een tiende plaats in de ranglijst. Deze ranglijst wordt met ruime voorsprong aangevoerd door skiën. Per 1.000 ski-uren ontstaan er gemiddeld 10 blessures. Vallen hoort erbij, daar leer je van. Maar wees voorbereid op de risico’s.

Bron: NOC*NSF

6

leerlingen aan het woord

februari 2012

Peel

Raad en daad van de Leerlingenraad! De leerlingenraad wil in deze Peelpost duidelijk maken wat de raad nu precies doet. Niet iedereen weet ons te vinden en veel leerlingen weten niet eens dat we bestaan. Alle leerlingen moeten weten met wat voor problemen, vragen of opmerkingen je bij de leerlingenraad terecht kunt. Zo, inmiddels zijn we alweer halverwege het schooljaar. Voor de eindexamenklassen zit ED 3 er alweer op en de rest van de school heeft de eerste toetsweek achter de rug. Tijd voor een kort overzichtje van de activiteiten in de leerlingenraad: ook deze periode hebben we niet stilgezeten! Na de kerstvakantie is de nieuwe schoolkantine geopend. Door de hele school kun je de zoete geur van suikerwafels ruiken, of die van een overheerlijke panini. Als je de kantine binnenloopt krijg je het idee dat je in de Bakker Bart staat: een ruim assortiment dik belegde broodjes, hartige hapjes zoals een pizza of panini, rekken met snoep, appelflappen, noem maar op. Ook over de prijs-kwaliteit verhouding hebben we niks te klagen. Alleen, er is een grote MAAR: ons is verteld dat dit een gezonde schoolkantine zou worden. Nu vragen wij ons af: wat is er, behalve het mandje mandarijnen en de cola light, nu zo ‘gezond’ aan onze kantine? Een pizza is in verhouding niet duurder dan een broodje puur,

en er liggen meer ongezonde snacks dan vitaminebommen. De leerlingenraad gaat op onderzoek uit, en we houden jullie op de hoogte… We zijn al zo’n twee jaar bezig om klokken in de klaslokalen te plaatsen. Helaas wil men nog niet naar ons luisteren, en daarom zetten wij hier nog even op een rijtje waarom het volgens ons zo belangrijk is om te weten hoe laat het is. Stel, je bent een proefwerk aan het maken. In je gedachte heb je nog alle tijd dus je doet rustig aan. Plots zegt je leraar: nog 5 minuutjes jongens, afronden! Je schrikt je rot: je moest nog aan opdracht 4 beginnen. Door de stress kun je in de laatste 5 minuten niets zinnigs meer op papier zetten. Helaas pindakaas, een onvoldoende. Veel leraren noemen als tegenargument dat klokken de les verstoren met hun getik. Maar aangezien we in de 21e eeuw leven, zijn er inmiddels ook klokken die niet tikken. En als we op onze telefoon willen kijken hoe laat het is, wordt deze afgepakt. Koop maar een horloge, zeggen ze dan. Wij zijn het hier niet mee

eens: het PCD moet klokken in de leslokalen aanschaffen! Door de vernieuwde KWT die je zelf in je rooster kunt indelen, zijn de roosters (met name voor de examenklassen) flink verbeterd. Wij als leerlingenraad zijn hier erg blij mee! Ook hebben we gemerkt dat als de beschikbare KWT-uren niet in jouw rooster passen, veel leraren bereid zijn om in een uur dat jouw wél uit kom extra bijles te geven. We blijven op zoek naar leuke, enthousiaste leerlingen die ons willen komen versterken. Denk jij dat de leerlingenraad iets voor jou is? Stuur gerust een mailtje naar pc_ [email protected] of kom langs op maandag, in de tweede pauze bovenbouw. Groetjes, de leerlingenraad

Beste allemaal,

post

mijn mening

Goed voornemen voor 2012: Stop maar met roken - het mag op school toch niet meer!

Het begin van 2012 begon ook met een andere verandering op school. Het rookverbod was ingegaan. Geen enkele leerling of leraar mocht op het terrein meer roken. Intussen zijn we een paar weken verder en zien we hoe deze regel uitpakt. De leerlingen gaan maar buiten de poort staan en sommige leraren staan nog steeds op het balkon. De regel heeft dus wel nut. Laten we eens kijken naar de twee kanten van het verhaal, door de bril van het schoolbestuur en de rokers. Dat het schoolbestuur het roken van het schoolplein af wil is wel te begrijpen. Roken is nu eenmaal slecht voor de gezondheid, zelfs als je erbij in de buurt staat. Ook is het voor kinderen makkelijker om te roken als het recht voor hun neus gebeurt. En natuurlijk zijn er ouders die het niet goed vinden dat hun kind gaat roken, dat is gewoon. Maar of het verbieden van roken op schoolplein ervoor zorgt dat kinderen gaan roken, dat betwijfel ik. Dat de mensen die roken boos zijn snap ik ook best. Ze zorgen nooit voor overlast en ze stonden altijd op de plek die hun aangewezen was waar het mocht. En nu mogen ze opeens niet meer op het terrein roken en van het terrein mag je niet af. Dus eigenlijk mogen ze niet meer roken op school. Ondanks dat ik zelf niet rook ben ik het wel eens met de rokers. Iedereen heeft zijn keuze om te gaan roken of om het niet te doen. Zolang we dan geen last hebben van de rook, waarom zouden we het dan stoppen. Moeten we echt moeilijk doen over dat groepje rokers dat op het schoolplein staat? Ik vind van niet. Yannick Reageren? Mail naar [email protected]

Een synoniem is een woord dat je gebruikt als je het woord waar je het eerst aan dacht niet kunt spellen.

Alies

Nieuwe kantine?! “Hé, wat is er met de schoolkantine gebeurd?” Het volgende heb je vast wel iemand horen zeggen aan het einde van de kerstvakantie. Het was voor de meeste mensen nog een verrassing dat de oude schoolkantine omgebouwd was. Er gingen al voor de vakantie geruchten de school rond dat de oude schoolkantine zou verdwijnen en dat er een cateringbedrijf zou komen. Intussen zijn we een paar weken verder en heeft iedereen wel kunnen wennen aan deze nieuwe situatie. Waarschijnlijk is het je opgevallen dat deze nieuwe

schoolkantine een breder aanbod heeft dan de oude kantine. Waar je bij de vorige kantine uit 1 broodje gezond kon kiezen zijn er nu wel zeker vier soorten. Zo heb je nu de broodjes “high five” en “broodje 4-2”. Ook het aanbod van warme broodjes is flink gestegen, zoals pizzabroodjes en tosti’s. Helaas komt deze verandering ook met zijn nadelen. Iedereen die nu sinds de kerstvakantie een boterham extra meeneemt weet waarover ik het heb. Als je vroeger een “broodje gezond” bestelde had je redelijk groot broodje voor 50 cent. Hetzelfde geldt

voor een worstenbroodje, ook maar 50 cent. Maar sinds de “nieuwe” kantine betaal je misschien wel het dubbele of zelfs meer voor een broodje. De broodjes zijn weliswaar groter, maar staat dat in verhouding met de prijs. Dat de prijzen omhoog zijn gegaan is niet eens zo raar. De vorige kantine hoefde geen winst te draaien, maar omdat er nu een commerciële organisatie de kantine beheert, willen deze natuurlijk wel winst maken. Waarom is deze nieuwe schoolkantine er eigenlijk? Voor zover ik weet zijn er alleen

maar geruchten. Leerlingen hadden geen problemen met de vorige kantine, het was (het meest van de tijd) schoon in de kantine en er was genoeg aanbod. Nou, blijkbaar vonden ze bij onze deelinstelling IVODeurne dat het toch anders moest. De precieze redenen voor een catering weet ik dus ook niet, maar kennelijk waren er genoeg om de schoolkantine te veranderen. Ik nodig het bestuur van IVO- Deurne dus graag uit om deze beslissing toe te lichten. Of jij nu de nieuwe of de oude schoolkantine beter vond, we

zullen ons erbij neer moeten leggen dat de schoolkantine voorlopig zo blijft. Dus als je ooit trek hebt in een lekker stokbrood met ham en kaas, schaam je dan vooral niet om er een te halen; ook al moet je dan misschien iets harder gaan werken bij de plaatselijke supermarkt. En nog een allerlaatste mededeling, voor de mensen die niet harder willen werken; een boterham met kaas is ook lekker. Yannick

Peel

post

februari 2012

Schoolreis derde klas: Aken!

De ‘Mac’ in Aken maakt gouden tijden mee AKEN - Op dinsdag 13 december ging een deel van de derde klas met veel enthousiasme naar Aken. Na een geslaagde reis vol gezelligheid (en een bus waarvan een klep van de bagageruimte op de snelweg open schoot) kwamen de leerlingen aan in Aken, in een heerlijk geparfumeerd gebouw (heerlijke lucht met een vleugje rotte eieren). Daarna gingen ze op pad. Ze moesten een aantal punten bezoeken en er foto’s van maken. Zo kwam

ook de Dom in Aken voor, met “geweldige” beveiliging (die goed in de gaten hield of je betaald had voor foto’s maken). De stad Aken was prachtig, en ondanks dat de weersverwachting die we van Aken hadden (lekker veel sneeuw, perfect weer) niet helemaal waar bleek te zijn, was het toch een geweldige ervaring die de leerlingen hebben meegekregen. En natuurlijk is er ook heel veel Duits geoefend om de leraren te laten zien hoe gemotiveerd

we zijn. (ahum) En na de opdrachten kwam het vrije deel, wat ook heel leuk was: met groepjes vrienden langs leuke kraampjes lopen, even lekker culinair lunchen en snoep inslaan. Kortom: het was een gezellige boel. De leerlingen zijn zeer enthousiast over deze dag, er komen reacties als: Het was keeeiiii gezellig, er zijn leuke winkels en de Mac is geweldig, maar WIFI deed het niet!

leerlingen aan het woord

Maar een erg bijzondere gebeurtenis overkwam Inge, Anne en Maaike uit 3Aa . Ze werden namelijk “bestolen” door een zwerver! Ze waren aan het genieten van een heerlijke zak chips, toen er een zwerver aan kwam lopen, Entschuldigung zei, wat chips pakte en doorliep. Een reactie van Anne: ‘We moesten heel hard lachen en keken nog een paar keer om. Het was gewoon grappig om te zien dat die zwerver zo onbeschoft was’. Dus buiten de rare incidentjes om, was het een geslaagde dag en keerden we met een gezellig sfeertje in de bussen weer terug naar huis. Wouter

En hier is ie dan: de winnaar van de fotowedstrijd! Giorg Huseinov uit 3Aa nam het voortouw tijdens een demonstratie in Aken, waar veel Duitsers aan mee deden.

7

interview

m

ni

Ietje Verhappen

Wat is uw hobby? Op nummer 1 staat muziek. In het verleden diverse instrumenten gespeeld (fagot, hobo, piano). Sinds een aantal jaren zing ik in een vrouwenkoor. Wanneer? Een keer per week repetitie van anderhalf a twee uur. Heeft u nog andere hobby’s? Concerten bezoeken of naar het theater, fiets- en wandeltochten maken en natuurlijk shoppen. Wat heeft u het liefst op uw boterham? Mmmmm…..eigenlijk vind ik alles lekker !! Dank u wel. Graag gedaan! Vera

Hier had JOUW stukje kunnen staan! Hier had iedereen JOUW mening kunnen lezen! Blaudzun

Heavy Flowers

Indie/Pop

Mensen die regelmatig De Wereld Draait Door kijken en die vorig jaar de DWDD Recordings hebben gevolgd zullen hem ongetwijfeld kennen als ‘die man met die grote bril en de banjo’. Blaudzun (Johannes Sigmund) maakte indruk met zijn uitvoering van Shout van Tears for Fears. De meesten zullen echter nog nooit van deze man gehoord hebben en ondanks dat Heavy Flowers al zijn derde album is, lijkt het erop dat hij nu pas gaat doorbreken bij het grote publiek. En terecht. De singer-songwriter maakt mooie muziek die veel sfeer oproept, mede dankzij zijn bijzondere stem. Het titelnummer Heavy Flowers en de single Flame On My Head maken veel indruk. Mijn favoriet is Elephants. “Nummers met thema’s als hoop en verval, maar niet treurig. Een beetje zoals de herfst”, aldus Blaudzun zelf.

Kraantje Pappie

Crane

Hiphop

De nieuwste hiphopsensatie van Nederland komt uit het noorden van het land. De Groningse rapper Kraantje Pappi (Alex van der Zouwen) levert met zijn plaat CRANE een interessant debuut af. De nummers bevatten stuk voor stuk fraaie beats en Van der Zouwen toont zich een waar woordkunstenaar met zijn leuke taalvondsten. Bij de single Waar is kraan? krijg je een waterval van woorden over je heen op het tempo van vernuftige beats. Toegeven, niet alle nummers zijn even sterk, sommige zelfs slecht. Van der Zouwen is op zijn best als hij lekker veel ratelt in een nummer en dus niet wanneer hij rustig aan doet. Door de grote rol van beats in CRANE zitten de nummers erg dicht tegen dance en electro aan. Dus ook als je niet veel van hiphop houd is deze plaat interessant. Of je vind het bagger, dat kan natuurlijk ook. Oordeel vooral zelf over Kraantje.

Stan

Hier had JIJ een leuke cartoon, grap of foto kunnen plaatsen!

Oproep aan allen: Stuur je teksten of afbeeldingen naar [email protected]

8

Ploeteren en afzien bij Ronde van Marijn

Zondag 18 december stond de eerste editie van de Peellandcollege Mountainbike Tour op het programma. Dertien dappere krijgers trotseerden weer en wind. De route was uitgezet door Toerwielerclub De Wekkers en voerde door de Walsbergse bossen en de Stippelberg. Geen makkelijke opgave. De

Peel

februari 2012

sport

modder maakte het parcours loodzwaar. Een goede techniek en concentratie waren nodig om niet met je snuit vol in de blubber te belanden. Moe en voldaan werd na noeste arbeid de finish bereikt. De reacties achteraf waren unaniem: “Dit was afzien, maar hartstikke leuk! Volgend jaar weer!”

Het parcours voerde langs Bakel, de Ripse bossen en het vliegveld.

post

Whammmm!!!

Boksen is een tactische vechtsport waarbij ringinzicht, conditie en de coördinatie van voeten, ogen en handen centraal staan. Twee tegenstanders proberen punten te scoren door elkaar op de juiste trefvlakken te raken, of te winnen op bijvoorbeeld een Knock-Out. Op het Peelland komt het echter niet zo ver.

Op vrijdagmiddag wordt er bokstraining gegeven waarbij vooral het technische en conditionele aspect aan bod komen. De training begint met een warming-up die bestaat uit het losmaken van spieren, maar ook uit push-ups en sit ups. Als de leerlingen warm zijn gaan de handschoenen aan om diverse combinaties

en technieken te oefenen. Eén van de leukste dingen aan boksen is het sparren. Dit komt na een paar lessen aan bod als de leerlingen voldoende techniek in huis hebben om dit verantwoord te doen. Op 3 februari startten de lessen weer. Mocht je als leerling of docent geïnteresseerd zijn, mail dan gerust naar [email protected]

Peel

post

februari 2012

onderzoek

9

Project klas 1: “Indiana Jones” Lezen, luisteren, samenwerken, opdrachten uitvoeren en presenteren. En natuurlijk de geheime code kraken om de schat te vinden. Het leerzame project voor klas 1 stond ook dit jaar weer in het teken van Indiana Jones, de stoere onderzoeker uit de gelijknamige film. De film werd als finale in de aula getoond aan het eind van het project.

Profielwerkstuk 6-vwo: “Antibiotica en resistentie” Voor het profielwerkstuk hebben Rayna de Wit en ik in het begin van dit jaar een biologisch onderwerp gekozen. We vinden allebei ‘Antibiotica en resistentie’ interessant en we vonden het leuk om ons hier in te verdiepen. Nadat we een paar hoofdstukken gemaakt hadden over antibiotica, resistentie en nog veel meer, wilden we ook wel een onderzoek doen naar resistentie. Na wat zoekwerk op internet hebben we een dokter microbiologie van het UMC St. Radboud bereid gevonden ons te helpen met het onderzoek. We zouden oppervlaktewater gaan onderzoeken op aanwezigheid van resistente bacteriën. Dat houdt in dat we onder andere het water van Berkendonk, de Peellandvijver en De Oude Aa gingen onderzoeken. Toen we in Nijmegen ons water af gingen geven hebben we ook meteen kunnen zien hoe ze water testen op resistentie. We

hebben zelf ons water klaar gemaakt voor alle testen die ingezet werden. Omdat deze testen even duren, kregen we een dag later te horen wat het resultaat was. Het bleek namelijk dat op een van onze monsterplaatsen, de Oude Aa in Bakel, een resistente bacterie aanwezig was. Dit houdt in dat deze bacterie niet doodgaat van antibiotica. De meeste bacteriën gaan dood, maar deze bleek bestand te zijn tegen veel soorten antibiotica. Het bleek een ESBL producerende Escherichia coli te zijn. ESBL (Extended Spectrum BètaLactamase) betekent dat de bacterie een enzym produceert dat is staat is het antibioticum onwerkzaam te maken. Dit kan heel erg zijn, want wanneer iemand geïnfecteerd is met deze bacterie is het moeilijk om weer beter te worden. Na het eerste proefje hebben we ook een controleexperiment uitgevoerd. Ook

uit dit onderzoek kwam naar voren dat er ESBL in het water zat. Deze keer was het wel een waterbacterie en geen E. coli. De resistentie kan dus overgedragen zijn van bacterie op bacterie. Dit zou kunnen betekenen dat de resistentie in korte tijd steeds erger wordt in de Oude Aa. Redelijk zorgwekkend dus. De situatie wat betreft ESBL is al heel erg in Nederland. Al 95 % procent van het kippenvlees is al besmet met deze bacterie. Als het water van de Oude Aa nu ook besmet is, kan dat grote gevolgen hebben voor de veeteelt en volksgezondheid in onze regio.

Cas

Hope is the little voice you hear whisper “maybe” when it seems the entire world is shouting “NO!”

Alies

Proefjes doen met bacteriën is niet helemaal zonder gevaar. Daarom worden de nodige voorzorgsmaatregelen in acht

genomen. De gegevens worden nauwkeurig bijgehouden in de computer.

10

na het pcd...

Mijn School Wat was ik blij toen ik mijn eindexamen in handen kreeg. Het was me gelukt! Hard gewerkt, af en toe flink gevochten, maar het resultaat mocht er dan ook zijn! Maar naast hard werken en zwoegen achter de schoolbanken, die oh zo vertrouwde schoolbanken, heb ik daar ook heel veel gelachen. Ja ja, in die wel bekende lokalen met al die bekende gezichten ben ik (bijna) altijd heel gelukkig geweest. En met het in handen krijgen van mijn diploma, was die tijd plots voorbij. Ik ben nu al weer best gewend op mijn nieuwe school. Een leuke klas, een leuke groep docenten, interessante vakken en vooral: genoeg ruimte om je hersens te laten kraken zoveel je wilt. Maar toch is het anders. Op het Peelland ben ik geworden wie ik ben, en mijn omgeving is daarin meegegroeid. Nu kom ik, zijnde wie ik ben, in een nieuwe omgeving. Een omgeving die niet met mij meegegroeid is, omdat ik er nog niet in gegroeid ben. Ik moet aan die omgeving wennen, maar die omgeving ook heel erg aan mij. De meest doorsnee persoon ben ik immers nooit geweest, en dat merk ik nu meer dan ooit.

Ik betrap me er nog steeds op, als ik met mijn zusje over het Peelland praat. Zij zit daar nu immers in de eerste klas, en groeit, naar mijn idee met versnelde vaart, diep in haar omgeving. We praten over de alledaagse dingetjes in de lessen, roddelen over leraren en maken samen haar huiswerk. En steeds weer komen dezelfde woorden uit mijn mond: “Onze school, mijn mentor, onze kantine, mijn leraar, ons lokaal…” en zo gaat het maar door. En steeds al er zo’n zinsdeel over mijn lippen komt, valt het gesprek even stil en volgt er zoiets als: “of in elk geval mijn oude school/mentor/ kantine/leraar/lokaal...” en dan gaan we weer verder alsof er niks gebeurt is. Maar het knaagt aan me, steeds weer een beetje. Ik mis het Peelland echt, nog steeds. En toen kwam mijn zusje thuis met de schoolkrant. Ik had hem eerder uit dan zij. Toen ik zelf nog op het Peelland zat besteedde ik, op de kroniek na, niet zoveel aandacht aan het contactblad, zoals het toen nog heette. Maar nu is dat anders. Deze krant las ik van voor naar achteren helemaal uit, met een glimlach op mijn gezicht. Wat vond ik dat fijn! Toch nog een beetje meeleven met het

Taal. Een woord, een begrip. Taal verbindt ons, taal scheidt ons. Taal kan een manier van uitdrukken, een reden tot nadenken, een spelletje zijn. En dat is wat Carmen Peters er het liefst mee doet. Deze bundel is gevuld met 15 van haar gedichten. Geen zware poëzie, geen moeilijke taal. Gewoon een opsomming van heel normale woorden in een bepaalde volgorde, waardoor ze voor iedere lezer een andere, persoonlijke betekenis krijgen. Iedereen kan het spelletje meespelen, met zijn eigen regels. Iedereen kan ervan genieten, en dat is de bedoeling. Want dat is wat Carmen Peters wil benadrukken: Taal is voor iedereen. Dit boekje kan besteld worden via www.boekscout.nl. Illustraties zijn van Alexandra Keunen, ook ex-vwo’er. ISBN: 978-94-6176-120-0

Peel

februari 2012

Carmen Peters slaagde vorig jaar voor haar vwo op het Peellandcollege. Nu volgt ze een opleiding bij Helicon Deurne.

Peelland! Toch nog een beetje weten wat er speelt! Toch nog een beetje voelen hoe de sfeer daar is! Ik vond het fantastisch. De volgende dag ging ik met een lach naar mijn nieuwe school. Dat deed ik sowieso meestal wel, maar deze was speciaal. Ik ging er voor zorgen dat vanaf dat moment, er ook zo’n sfeer op deze school zou komen. En het gaat nog niet zo snel, maar het lukt me! De klas is weer super gezellig, een hele hechte groep, zoals ik het gewend ben. De leraren lachen stuk voor stuk met ons mee, en een groot deel van het overige personeel kent me al op een heel positieve manier. Ik wil weer net zo’n positie vergaren als ik had op het Peelland, en dat gaat me lukken, hoe dan ook. Maar ondertussen blijf ik wel trouw lezer van de Schoolkrant. En natuurlijk kom ik ook nog regelmatig terug op “Mijn school”. Ik ben, en wil, nog niet van het Peelland af, en het Peelland is nog lang niet van mij af! Carmen

Bedenk steeds dat je uniek bent, zoals iedereen.

Alies

post

Peel

post

februari 2012

TEN AFSCHEID Wie de jeugd heeft, heeft niet alleen de toekomst, maar ook het verleden, namelijk het mijne. Ik heb er vele jaren over moeten doen om daarachter te komen. Mijn jeugd raakte ik onherroepelijk kwijt, mijn leerlingen namen hem in bezit en ik hield wel eens mijn hart vast als ik zag hoe ze ermee omsprongen. Maar soms was ik jaloers, dan zag ik iets van de onbevangenheid terug die ooit de mijne was, of ik zag, maar dan wendde ik me maar af, hoe die twee daar achter in de klas blikken wisselden waarvan de impact niet onder woorden te brengen is zonder sentimenteel te worden. Ik zou, oud als ik ben, net als die jongen aan het achterste tafeltje volledig verdrinken in dat paar ogen als de bezitster ervan ze niet onmiddellijk zou neerslaan. Te beklagen zijn de volwassenen die niet weten waar hun jeugd gebleven is. De jeugd houdt je niet jong, dat is een misverstand. Oud word je toch, daar helpt geen moedertje lief aan. Maar met de jeugd in het vizier vergeet je niet hoe het is om jong te zijn. Een eeuwig begin, want de jeugd verandert niet. In tegenstelling tot je eigen kinderen worden je leerlingen nooit ouder. Modes geven ze soms een andere aanblik. Ze dragen ineens scheuren in hun spijkerbroeken, het kruis zakt, of ze strikken hun schoenen niet meer, of ze lopen wat onhandig aan hun hemdjes te trekken omdat die te klein horen. Maar veranderen doen ze niet. In feite bewijzen ze dat jij verandert, wat bitter is. Je denkt bijvoorbeeld dat ze, als gevolg van jouw met de jaren gegroeide natuurlijke gezag, steeds braver en rustiger worden, maar moet ondertussen met je hand achter je oor naar ze toe om ze te kunnen verstaan. Ze vergeven je trouwens je toenemende gebreken grif. De ouder wordende leerkracht die weet waar zijn jeugd gebleven is kan bij zijn leerlingen op een zekere coulantie rekenen, vooral als zijn vergeetachtigheid in hun voordeel uitpakt. Soms is de confrontatie pijnlijk. Ik heb pas laat ontdekt dat bij die gelukkig maar schaarse keren dat je je geduld verliest, en wie van ons overkomt dat niet, jij degene bent die bij het bevend wijzen naar de deur en het luid scanderen van de exorcistenuitroep ‘eruit!’ ja, dat jij dat duiveltje bent dat tergend langzaam zijn tas pakt, naar de deur kuiert en aldaar nog even overweegt die met een klap achter zich dicht te gooien. Ja, jij bent het die daar die lege plek achter laat, niet alleen naast die leerling die er misschien ook of zelfs eerder uit had gemoeten, maar ook in je ziel. En je machteloze woede om wat jou ontnomen is betreft jou. Jij hebt gefaald, en dat is verwijtbaarder dan het falen van de leerling. Wat je jezelf ontnomen hebt is immers die leerzame blik op je eigen kinderjaren die de kinderen van nu natuurlijk niet alles vergeeft. Het zijn immers geen lieverdjes, nu niet en vroeger niet. Mijn jongensdroom was het niet, leraar worden. Integendeel. Het leraarschap leek me de beste manier om elke droom om zeep te helpen. Ik dacht vroeger echt en een enkele keer nog steeds dat als je van een docent de schedel lichtte je de negen koppelwerkwoorden tegenkwam, de stelling van Pythagoras, een rijtje plaatsnamen aan een kanaal. Meer niet. In mijn hoofd stormde het. Er lag bij wijze van spreken een hele bibliotheek in mij open maar omdat het er zo tekeerging bleef geen enkele bladzijde liggen. Voor mij is dan ook alles wat nu eindelijk over het puberbrein en zijn wonderlijke aberraties aan het licht komt een feest van herkenning. Ik heb als docent moeten leren het boek open te leggen bij de bladzijde die ertoe doet, erachter moeten zien te komen wat de wijste lessen zijn. Die behoren niet per se tot de examenstof. Er zijn maar weinig didactieken die je leren hoe je die lessen moet geven. Er is veel meer voor nodig dan vakkennis, hoewel dat meer pas aan de orde kan komen als die vakkennis er is. Gelukkig ligt de tijd alweer achter ons dat de bedenkelijke opvatting in de mode kwam dat vakkennis iets is wat kinderen min of meer uit zichzelf kunnen verwerven. Je ziet het ze nog wel eens proberen, tijdens zo’n vermaledijd ophokuur aan de computer. Ergens achter hun frontaalkwab sluimert een leervraag, maar bepaalde hormonale processen dwarsbomen de beantwoording daarvan. Ongevraagde maar vaak ook heimelijk verlangde data flitsen over het scherm en stellen het puberale perceptievermogen aanhoudend op de proef. Niemand weet waar ze blijven, die data. Het puberbrein is nog steeds een nog groter geheim dan de hardware die tenminste nog eens een keer vastloopt en een Roel van de Boogaard kent die het spul weer aan de praat krijgt. Hoe raken onze leerlingen besmet en waarmee? En hoe erg is dat? Kan ons brein wel zonder besmetting en is besmetting niet juist voorwaarde voor het ontwikkelen van resistentie, zoals kinderen hun handen niet te erg moeten wassen omdat ze anders ziek worden van het straatvuil? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat je geen computer nodig hebt om kinderen te boeien, niet lang, dat is helaas zo. Maar, vraag ik me af, is geboeid zijn niet altijd maar een kwestie van minuten, seconden zelfs, en is de rest van de les niet een soort naijlen van dat zo bliksemgewijs verkregen inzicht, een zwak lampje dat ook de wat donkerder en vager regionen van de kennis voldoende verlicht? Vergis u niet. Ook bij ons gaat het wel zo, misschien zelfs op dit moment waarop u naar mijn betoog zit te luisteren, of doet alsof. Dat moment van begrip tekent zich af op ons gezicht. De reden waarom ik, zoals sommigen van jullie weten, altijd een verklaarde tegenstander van het werken in groepjes ben geweest, is dat ik die gezíchten wou zien. Veeleisend maar ook onzeker als ik ben, heb ik een gezicht nodig om te kunnen zien of ik mijn werk goed doe. En het waren er duizenden. Nu ik ze me voor de geest probeer te halen vormen ze één gezicht, het gezicht van de jeugd die ik niet meer bezit. De schoolmeester Theo Thijssen, schrijver van onder andere Kees de jongen en

afscheidsrede

11

De gelukkige klas, en wat mij betreft een van de weinige sociaaldemocraten die het onderwijs niet alleen en warm hart toedroeg maar er ook iets van begreep, noemde dat moment van oplichtend inzicht ‘een stukje pure geestelijkheid’. Daar was het hem met zijn klas vol straatjeugd, arbeiderskinderen heette dat vroeger, om te doen. En mij ook. Wat was ikzelf een slechte leerling! Ik keek wel naar het bord en naar de persoon ervoor die het soms tegen mij had, maar het was dan alsof ik uit een verre droom werd gewekt, alsof ik door een omgekeerde verrekijker keek. Helemaal aan het andere eind van die lange buis stond iemand in jouw richting te gebaren. Die taal verstond je inmiddels wel. Het betekende immers: ‘Pak je agenda maar, Meeuws, en schrijf maar weer op voor de volgende keer…!’ Inmiddels bevind ik me aan de goede kant van de verrekijker en haal mijn eigen jeugdjaren dichterbij. En ik zie hem zitten, dat stuk verdriet, helemaal vooraan, omdat ie anders niet oplet. Hij is met zijn tijd meegegaan. Ik hopelijk ook. Ik moet oppassen dat ik niet over zijn gympen struikel, zo lang zijn zijn benen. Vanonder zijn wenkbrauwen kijkt hij naar me op. Nee, niet figuurlijk, létterlijk, ik voel me juist klein ineens terwijl ik in volle lengte -voor hem sta, en onzeker. Ik ben het immers zelf die naar me kijkt. En me de maat neemt. Ik maak een grap die hij natuurlijk al lang kent, want humor ontwikkelt zich al in je kinderjaren. Dan begint hij te grinniken. En als vijftienjarigen om je grappen moeten lachen zit je goed, kan het niet meer stuk. Ik heb de neiging om hem te bedanken. Wat ik wel uit mijn hoofd laat. Al jarenlang hangt er op mijn werkkamer die ik straks eindelijk eens ga opruimen een spreuk die mij als taalleraar bij de les hield. Hij is van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche en luidt: ‘Bevor gedacht wird, muss schon gedichtet worden sein.’ Voor degenen die Duits niet in hun pakket hadden, zal ik hem vertalen en proberen uit te leggen, nu het nog kan. Aan het denken gaat het dichten vooraf. We kunnen pas een gedachte onder woorden brengen als onze woorden geraakt hebben aan de hitte van onze diepste gevoelens. En onze diepste gevoelens gaan over geluk. En geluk gaat altijd over de eerste ervaring ervan, heel lang geleden. Dichters verstaan de kunst van dat lang geleden een heden te maken, in hun taal. Hun welsprekendheid herinnert ons aan ons vroegste gestamel. In feite zegt Nietzsche dat een gedachte waarin niet iets, al is maar een heel klein beetje, van dit oude geluk doorschemert, niet waard is om te worden onthouden. Hele schoolboeken kunnen daarmee in de prullenmand, tenzij de docent de kunst verstaat iets in zijn lessen te laten oplichten van dat oude geluk dat meer bij de jeugd is gaan horen dan bij hem. De leraar legt zijn ziel in zijn werk en dat werk wordt gevormd door kinderen. In feite maakt dat zijn werk tot een nalatenschap, hij kan het resultaat ervan niet overzien, tenzij hij genoegen neemt met examenresultaten. Maar dat doet hij niet, hoe bemoedigend die resultaten ook mogen zijn. Het resultaat waar hij op uit is is niet minder dan een perspectief, het zicht op het leven zelf. Het is een bepaalde kijk die gevormd wordt door wat kinderen van hun ouders meekrijgen aangevuld met alles wat wij onze leerlingen bij brengen. In mijn geval was dat bijna dertig jaar lang handvaardigheid en tekenen, acht jaar lang gecombineerd met het vak techniek en pas de laatste tien jaar mijn moedertaal, een poëtisch begrip bij uitstek. Ik kan u niet zeggen hoeveel ik van die taal ben gaan houden nu ik er wat meer van weet, de taal zoals ik die van mijn beide ouders geleerd heb, van de een door haar versjes en verhaaltjes, van de ander door zijn uiterst precieze woordkeus en zijn nadruk op een goede uitspraak. Deze mix vormde een uitstekende ondergrond voor het vak Nederlands, waaraan ik als een soort late hobbyist begonnen ben, vooral vanwege de grammatica, die het brein is van de taal en dus ook van de poëzie. Uiteindelijk zegt Nietzsche dat iedereen in principe dichter is. Dus ook degenen die bereid zijn naar de poëzie van een ander te luisteren. Ik ben erg blij dat Marijn Roefs uit 5 VWO bereid was iets voor te dragen dat de ouderen onder jullie misschien kennen. Het is van Ed Hoornik en gaat over school, over taal, over geluk. Die drie hebben mij laten worden tot wie ik nu ben.

OP SCHOOL STONDEN ZE… Op school stonden ze op het bord geschreven, het werkwoord hebben en het werkwoord zijn; hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven, de ene werkelijkheid, de andre schijn. Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven. Is van de wereld en haar goden zijn. Zijn is, boven de dingen uitgeheven, vervuld worden van goddelijke pijn. Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten. Is naar de aarde hongeren en dorsten. Is enkel zinnen, enkel botte plicht. Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken, is kind worden en naar de sterren kijken, en daarheen langzaam worden opgelicht

Paul Meeuws

12

Kijkdag 29 januari 2012

Hoe ver moeten tegenwoordig de poorten open om leerlingen te werven? Het schoolorkest in de aula blaast behoedzaam swingend de stemming erin: kom naar ons, beste jongen, lief meisje van groep 8 en zelfs 7, het Peellandcollege in Deurne is er voor jou! Bij ons is niet alleen de muziek top maar ook het eerste leerjaar vwo. De andere klassen en de leraren en de leerlingen zijn dat natuurlijk ook, top, alleen noemen we die toevallig niet zo. Auke uit SintJozefparochie (groep 7) weet waar de naam VWO-topklas vandaan komt. Van de laptop die iedereen daar krijgt. Haar moeder wil alles weten van de masterclass Chinees. Voor ons Auke? Die is dan pas dertien. Jazeker, mevrouw! Dat is de

Peel

februari 2012

open dag

tijdgeest. Je kunt met zoiets niet vroeg genoeg beginnen. Het loopt daar storm., in lokaal 116. Alsof iederéén zijn kind wel in zo’n topklasje ziet zitten. Gelukkig zitten ze in de andere lokalen ook niet stil. Opvallend hoe weinig aandacht de smartboards trekken, trouwens. Basisschoolkinderen – en hun ouders blijkbaar – zijn aan dit technisch novum al lang gewend. Jammer, anders hadden ze kunnen horen en zien hoe slecht onze ministerpresident Duits spreekt. En hoe onze sectie Duits haar leerlingen daarvoor weet te behoeden. Het vak Frans daarnaast, weet nu al adspirantleerlingetjes aan zich te binden met een spoedcursus Fransmet-gebaren, een geheide succesformule, want na luttele lessen kun je al een boodschap doen in Parijs. De snoepjes, marsen bij

post

maatschappijleer, nougat bij Spaans - een rondgang langs de lokalen is een aanslag op je gebit – zijn er voor de gezelligheid, niet om te werven. Behalve bij het vak Engels. Daar brengt men al sinds jaar en dag door middel van een cassetterecorder (zouden die buiten de school nog worden gebruikt?) een liedje van Elvis ten gehore waarvan je tekstgedeeltes moet raden. Hoofdprijs: een Engelse drop. Bij wiskunde zetten ze zo te zien vooral de vader meteen aan het werk met lastige raadsels. Helemaal niet lastig, menen de dochters. De vaders laten zich trots corrigeren. Zo zijn ouders. Bij biologie word je welkom geheten door een giraf. Eenmaal binnen mag je de inwendige mens uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Jorn uit Milheeze houdt een nier over. Hier, suffie, wijst

zijn zusje Linde die pas in groep 6 zit. Maar zij weet nu al dat ze ook naar het Peelland wil. Waarom dan, Linde? ‘Ze zijn hier kei aardig, vooral bij de ingang.’ Haar moeder beaamt dat. Toch is dat niet de reden waarom Jorn volgend jaar bij ons zit. Haar zoon is dyslectisch en bij Nederlands werd haar uitvoerig uitgelegd wat wij daaraan doen. Bij economie staat de leerling midden in de maatschappij. Het spel Businessgame leert hem met geld omgaan en modern ondernemerschap. Echt iets voor de bovenbouw. Toch blijkt ook de basisschoolleerling van nu daarin geïnteresseerd. Bij levensbeschouwing maken de leerlingen een levenstaart van papier en karton. Ware kunstwerkjes zitten daarbij. Op elke punt staat een kwaliteit die je leven belangrijk maakt, zoals vriendschap, een goede baan hebben, aan anderen denken. In de hogere leerjaren gaat het bij dit vak steeds meer richting filosofie. Ook daar maken de leerlingen werkstukken over levensvragen. Opvallend hoe

ook hier ouders en kinderen interesse tonen. Bij handvaardigheid staat een gezin gebogen over een waar kunstwerkje. ‘Samen aan tafel’, legt de docente uit. De leerlingen moeten dat verbeelden door in een kleiblok te snijden. Alleen weghalen, niets toevoegen. Je ziet een stelletje aan een tafeltje in een pizzeria. Je kunt aan de houdingen zien hoe de stemming is. Niet best. Zoiets doen ze op het Peelland dus ook. Wat bij de keuze van de basisschoolleerling uiteindelijk de doorslag geeft, blijft gissen. Waarschijnlijk gaat het om zoiets ongrijpbaars als de sfeer. Terwijl de ouders scherp op de kwaliteit letten. Die is er ook bij het boksen in de gymzaal. Ik fiets volgend jaar naar het Peelland, weet Sander uit Helenaveen. Hij kent de voornaamwoorden al.

Peel

post

februari 2012

in de les

13

AIM-didactiek bij Frans: “J’aime le français!” Gebaren-Frans of slim inspelen op het natuurlijke taalleerproces?

S

telt u zich voor: een les Frans in een gewone eerste klas, tweede helft van het schooljaar. Een kringgesprek, in het Frans. Over hobby’s, dat is al vrij bijzonder. Dan zegt een leerling opeens: “Je pense que les garçons dans ce classe aiment bien jouer à l’ordinateur.” En nog mooier, daarna gecorrigeerd door een klasgenoot: “Non, c’est pas ce classe, c’est cette classe’. “Frans leren gaat zo traag!” Wie kent de opmerking niet: zóveel jaren Frans gehad en nog niet in staat een redelijk woordje Frans te spreken. We zijn er al bijna aan gewend dat zelfs op het vwo op de meeste vaardigheden het erk-niveau nauwelijks boven A2 uitkomt. Zou u na zes jaar, drie uur per week onderwijs ook niet wat meer verwachten? Genoeg reden dus om open te staan voor een manier van lesgeven die meer zoden aan de dijk

(Boven) Docente Diny Vervoort in actie. “Het vergt veel energie om de gebaren aan te leren en daarna toe te passen in de lessen. Gelukkig pikken de leerlingen het goed op. En daar doe ik het voor,” aldus Diny.

(Hiernaast) De eersteklassers spreken de juf na. Daarbij kopiëren ze de daarbij behorende gebaren die ze maakt.

Op dit moment heb ik een déjà vu en geheugenverlies tegelijk. Ik denk dat ik dit al eens eerder vergeten ben…

Alies

zet. Vier jaar geleden maakte de sectie Frans voor het eerst kennis met Wendy Maxwell tijdens een congres voor Franse docenten en kreeg een goede indruk van haar AIM-didactiek om het Frans te onderwijzen. Leren met gebaren Kort gezegd is AIM (Accelerative Integrated Method) een didactiek voor het leren van vreemde talen die ervan uitgaat dat voortdurend handelen in de vreemde taal samen met veel herhalingen in steeds wisselende, zinvolle context de basis vormt voor het meest effectieve leerproces. Heel logisch eigenlijk, tot hier niets nieuws ten opzichte van reguliere communicatieve aanpakken. Wat de methode echter nadrukkelijk kenmerkt, is het gebruik van gebaren bij alle woorden en grammatica om het leren te ondersteunen. In de lessen ziet dat er als volgt uit: de docent spreekt vanaf de eerste les alleen maar

Frans en bij ieder woord dat hij uitspreekt zal hij, zeker de eerste maanden, een gebaar maken. De gebaren helpen niet alleen de woorden te begrijpen, ze drukken ook grammaticale structuur uit en helpen te onthouden. Om een voorbeeld te geven van de gebaren: viens (kom) wordt gebaard door met de wijsvinger naar onszelf toe te gebaren, zoals we dat in het dagelijks leven ook wel eens doen. Het hele werkvoord venir is hetzelfde gebaar, maar dan gevolgd door een gekromde wijsvinger met de rechterhand (die eruit ziet als een letter r voor de toeschouwer). De logica hierachter is eenvoudig. Iedere infinitief in het Frans eindigt op de een of andere manier op de letter r, dan wel in klank (être, vouloir, venir, etc.) dan wel in het schrift (alle werkwoorden op -er). Door structureel infinitieven op een r-gebaar te laten eindigen herkent de leerder een fysieke klank-tekenkoppeling die

naast betekenis ook nog eens de grammaticale structuur uitdrukt. En het prettige is dat het fysieke aspect van deze ondersteuning voor een veel betere begripsinbedding zorgt die lang niet wordt bereikt met een, reguliere, schriftelijke ondersteuning. Bij het maken van oefeningen uit het werkboek wordt door de leerlingen veel geschreven en functioneel gelezen. Pas als ze woorden, grammaticale constructies en chunks herkennen en zelf kunnen toepassen worden de leerlingen met het schrift geconfronteerd. Wat AIM nog meer aantrekkelijk maakt is de mooie uitspraak die leerlingen zich eigen maken, de spelvormen die je toepast in de les, het plezier dat de leerlingen in het vak krijgen - “Ah monsieur, on va encore jouer la pièce et corriger les phrases aujourd’hui?” - en de positieve gevolgen die dat

plezier heeft voor het leren van de taal. En de kanttekeningen? Deze methode vraagt wel wat van de docent. Het leren van de gebaren kost wel tijd, de gebaren vlot toepassen binnen AIM-lescontext heeft nog meer tijd nodig. Bovendien is het geven van een AIM-les aan het begin een arbeidsintensievere aangelegenheid dan een reguliere les Frans. De AIMdocent moet bereid zijn een aantal traditionele aannames over het leren van de taal overboord te zetten. Als je met AIM aan de slag gaat, moet je op sommige fronten overstag. Niettemin zien steeds meer docenten in Nederland de voordelen van het werken met AIM. Waren er vier jaar geleden nog maar 2 scholen die AIM gebruikten, momenteel zijn dat al zo’ n 200 scholen, waaronder het Peellandcollege.

14

personeel

Peel

februari 2012

post

Oud & Nieuw: tegenstelling of aanvulling?

D

e oliebollen en het vuurwerk zijn al weer even verleden tijd, maar in de Peelpost gaan we verder met het thema Oud & Nieuw. Op 1 januari 2012 was Cor Kremers 45 jaar leraar aardrijkskunde, waarvan 44,5 jaar in dienst van het Peellandcollege. Reden voor een interview, samen met Bart Haverkort, docent economie en de jongste docent (in vaste dienst) van het Peellandcollege. Zijn er verschillen of juist overeenkomsten tussen Oud & Nieuw? Cor is opgegroeid in de jaren van rust, reinheid en regelmaat en Bart is opgegroeid in de jaren waarin voor veel ouders het belangrijk was dat een kind goed in zijn vel zat. Dit heeft veel invloed gehad op de studiekeuze. Cor ging als katholieke jongen uit Den Bosch na het behalen van zijn Gymnasium diploma , geografie studeren aan de (katholieke) universiteit van Nijmegen. Na het plotselinge overlijden van zijn moeder moest hij als oudste zoon het gezin met zes kinderen draaiende houden en verruilde hij Nijmegen voor Tilburg waar hij zijn MO-B akte haalde. De “keuze” voor het docentschap lag eigenlijk al vast: Vader was docent en adviseerde zoon Cor om ook docent te worden; veel vakantie en een goed pensioen, wat wil je nog meer? Bart had veel meer keuzemogelijkheden, maar kijkt daar niet zo positief op terug. Als kind al had hij duidelijk een eigen mening: Toen er eens een invaller was op de basisschool weigerde Bart naar school te gaan, hoe zeer zijn ouders ook probeerden om hem op andere gedachten te brengen. In zijn studiekeuze werd Bart geheel vrij gelaten, vader is belastingambtenaar, moeder kapster en de broers en zus doen allemaal wat anders. Al op de Havo was huiswerk maken niet Bart’s favoriete bezigheid. Ook tijdens de HBO studie bedrijfseconomie lukte het hem niet om voldoende tijd aan de studie te besteden en moest hij zijn studie staken. Na een poosje in een antiekhandel gewerkt te hebben is hij de lerarenopleiding economie aan de Fontys gaan doen. Vanaf 2006 werkt Bart op het Peellandcollege en heeft zijn bedrijfseconomiestudie weer opgepakt. Dit is een pittige combinatie en nu vindt hij het jammer dat hij vroeger niet wat harder gewerkt had. Hij hoopt leerlingen te motiveren om een kortere route te volgen om een gewenst diploma te behalen. Zowel Bart als Cor zijn van mening dat het voor leerlingen belangrijk is dat er structuur geboden wordt, zowel op school als thuis. Volgens Cor zijn de leerlingen net zo enthousiast, aardig en leergierig als 45 jaar geleden. Dit is voor hem ook een belangrijke drijfveer om te blijven lesgeven. Een verschil met vroeger is dat de

omgeving van de leerlingen veel drukker is, hetgeen invloed heeft op hun gedrag. Toch lukt het wel om de leerlingen in de lessen enthousiast te krijgen. Moderne hulpmiddelen zoals Youtube filmpjes en powerpoints worden door beide docenten volop gebruikt. Maar door beiden wordt ook benadrukt dat vernieuwing een middel is en geen doel. En “ouderwetse” hulpmiddelen als een schoolbord met krijtjes bewijzen nog steeds hun diensten. Cor heeft inmiddels enkele collega’s die vroeger bij hem als leerling in de klas gezeten hebben. Zodoende weet hij dat dankzij het vele acteren dat hij doet in de klas veel moeilijke termen blijven hangen. Ook nu vinden de leerlingen het prachtig als hij condensatie uitbeeldt door tegen het raam te hangen en zich op te rollen als een waterdruppel. Voor beide docenten die de rode vleugel (mens & maatschappij vakken) vertegenwoordigen zijn ook actuele ontwikkelingen een leidraad voor hun lessen. Cor en Bart zijn het erover eens dat een mix van meer ervaren en jongere docenten prima werkt. Cor Kremers is overtuigd van het feit dat langer doorwerken belangrijke gezondheids- en tevredenheidseffecten heeft. Vandaar dat hij na zijn officiële pensioen, nu 4 jaar geleden, met succes gesolliciteerd heeft bij zijn “oude” werkgever en met veel plezier lesgeeft aan de onderbouw. De carrière van Bart ligt nog helemaal open. Voor het onderwijs heeft hij als wens dat het doel van de scholen (weer) het geven van kwalitatief goed onderwijs wordt. Als econoom ziet hij beloningsdifferentiatie voor docenten wel zitten “Mensen werken nu eenmaal harder als er wat tegenover staat”. Tot slot keren we weer terug naar Oud & Nieuw. Een ideale Oud & Nieuw viering voor Cor Kremers is met Pavla (de echtgenote van Cor) ’s nachts bij het begin van het nieuwe jaar de Schöne Blaue Donau dansen op het plein vóór de Stephansdom in Wenen . Bart Haverkort houdt het wat dichter bij huis en viert Oud & Nieuw graag thuis met vrienden, lekker eten, een goed glas wijn en veel muziek.

When I was little, I liked to make forts out of pillows and blankets. Now that I’m older, I go hardcore and use chairs too.

Alies

Op 27 januari namen drie collega’s afscheid van het Peellandcollege. (vlnr) Harry Teunissen, Ton van Berkel en Paul Meeuws.

Peel

post

verloren peelbytes

februari 2012

Soms zijn er te veel items tegelijk voor de Peelbytes, het ‘snelle digitale broertje’ van deze Peelpost. De redactie maakt dan een keuze. En waar gekozen wordt, zijn ook afvallers. Maar vaak zijn die niet geplaatste berichtjes wel de moeite - en het plezier waard om te lezen...

verloren

s Peel byte

15

De foto’s op deze pagina zijn genomen met een smartphone en derhalve van mindere kwaliteit.

Koffiecrisis

in de personeelskamer PERSONEELSKAMER - Leraren staan onder druk. Er lijken steeds meer taken bij te komen. Ministers en staatssecretarissen komen met allerlei onderwijsvernieuwingen die maar uitgevoerd moeten worden en dan willen ze ook nog een week van de zomervakantie afknabbelen. De meeste docenten laten dit alles stoïcijns over zich heenkomen. Maar kom niet aan de koffie. Er zijn al enige tijd schermutselingen tussen de automaat en de daarin troostzoekende personeelsleden van onze school. Zo zou de kwaliteit van het STUK bruine goud onvoldoende zijn. (Dat is dus een 5.) Vorige week vrijdag deed het apparaat helemaal niets meer. Ondanks de mededeling 'STUK' probeerden enkele verslaafde medewerkers tóch de elektronische toetsen te bedienen. Vergeefs. Gelukkig bracht vers gezette koffie uit de schoolkantine verlichting. Volgens velen was de kwaliteit daarvan overigens beter dan het twijfelachtige apparatenvocht.

okt 2011 juni 2011

Mijnheer Kremers toch! Laat hij zich door vrouwelijke leerlingen voortrijden op het atlaskarretje. Het is slecht gesteld met de emancipatie.... (zucht!) Maar eerlijk is eerlijk, mijnheer Kremers pakte wél de stofzuiger, om het aardrijkskundelokaal spic & span te maken. Commentaar van mevrouw Kremers: “Dat doettie anders nóóóóit!”

(links) Mevrouw Van Hout grijpt mis.

(links) Het is alweer een tijdje geleden, het centraal examen. Het advies ging uit om een reservepen mee te nemen, in geval van nood. Tim Schrama nam het zekere voor het onzekere. (rechts) Observeren is een kunst. Overleggen ook. Want waarom staat pal naast de gemeentelantaarn nóg een lantaarn van de school?

dec 2011

I’d rather die on my feet than live on my knees.

Alies

ADMINISTRATIE - Kerstboompje, kerstmannensok, lichtjes, elfjes, sterretjes ... het is weer reuzegezellig op de administratie. Ja, Daniëlla en Paulien weten wél wat sfeermaken is. Toch even een kritisch puntje, dames. Wij zijn trots op ons oerhollandse Sint-Nicolaasfeest. Het is niet voor niets dat de pepernoten al in augustus in de schappen van de buurtsuper liggen.Dat is een cultuurdingetje. Niet aan tornen verder. Dus: wij vieren in Nederland altijd EERST Sinterklaas. Pas NA 5 december gaan we de kerstversiering ophangen. Hebben jullie dat? Goed onthouden, hoor! Volgend jaar komen we controleren...

okt 2011

nov 2011

jan 2012 PARKEERPLAATS - We hebben een parkeerprobleem. Als het druk is moeten de auto’s gestald worden in de berm, op het grasveld of zelfs op

nov 2011

de invalidenparkeerplaats. Voorstel: teken deze voorziening op het bestrate gedeelte met witte lijnen. Scheelt weer twee parkeerplekken.

16

Kroniek Et voilà: een nieuw kalenderjaar vol goede voornemens. Personeel en leerlingen worden gestimuleerd om nu eens echt te stoppen met roken: docenten mogen geen rooksignalen meer sturen vanaf het dakterras en leerlingen mogen niet meer roken op het schoolplein. Onze leerlingen blijken echter erg creatief. Men neme een koude periode, een busje, een handvol naar nicotine snakkende kids, wat sigaretten en het fenomeen rookbus is geboren. Of dit nu zoveel gezonder is? Het lijkt me een gevalletje nieuwe kantine… Ik zie het nog wel gebeuren dat er naast het bakje paracetamolletjes een bakje met nicotinepleisters komt te staan. “Mag ik een pleistertje gaan halen?” wordt dan het nieuwe “Mag ik een paracetamol halen?”. Deadlines nakomen is ook een goed voornemen.Twee eindexamenleerlingen drijven dit wel erg ver door: ze leverden hun profielwerkstuk maar liefst een maand te vroeg in! Wat een schatjes… Een andere leerling, dit keer uit 4V, heeft het niet zo op deadlines. Hij moest zijn CKV verslag inleveren maar hoe schrijf je een verslag over iets wat je nooit gezien hebt? De actualiteit bleek zijn beste vriend: “Mevrouw, sorry ,maar ik kan niets inleveren want het Speelhuis is afgebrand!”

februari 2012

Ach, soms vallen wij docenten gewoon voor de trouwe puppy-ogen van onze lieve Peelboerkes en boerinnekes… Zoals één docent het in de rapportvergadering leuk verwoordde: “Jaja, dat is een leuke leerling, die steekt wel eens zijn vinger op!” Onze leerlingen zijn over het algemeen gewoon erg eerlijk. Hoe vindt u deze? Doubleur tegen docent: “Sorry, die opdracht heb ik niet gemaakt, die staat niet in mijn schrift van vorig jaar…” En soms blijken onze leerlingen ook erg naïef : In klas 1a stelde een leerling een vraag aan zijn mentor. Hij had namelijk gehoord dat er bij zes aantekeningen in het klassenboek een mentorverwijdering zou plaatsvinden. “Betekent dat dan dat we een nieuwe mentor krijgen ?” Die brugklassers zijn ook nog zo lekker onschuldig hè? Hoewel…? Vorige week, tijdens een invaluur, werd ik voor het eerst gewezen op de gaten in het plafond (Ja sorry, ik kijk niet dagelijks naar het plafond op school). Ouders, kijkt u eens in het etui van uw onschuldig ogende dochter of zoon: de zogenaamde schietpen heeft al menig plafond verwoest.Waar is de tijd gebleven dat brugklassers vulpenballetjes spaarden? Tegenwoordig maken deze eersteklassers hun verkering zelfs uit via een smsje! Toen ik de mannelijke leerling erop wees dat je vrouwen toch iets anders moet behandelen, zei hij me: “Maar ze was niet op school,

ze was ziek”. Dat verklaart alles… Later verklaarde deze zelfde leerling me dat de dame in kwestie hem bedroog met zijn beste vriend. Dokter Phil, waar ben je??? Weet u trouwens hoe zo’n drilpudding heet? Tinus heeft het antwoord: een guillotinepudding! Hihi. Of zou hij denken aan de bips van Marie-Antoinette? Ach, die geschiedenis ook… Dhr. van Stipdonk, docent economie en M&O, vroeg onlangs aan één van zijn leerlingen of hij niet toevallig had leren schrijven in de tijd van de Egyptenaren. “Hoezo?” vroeg de leerling verbaasd. “Nou,” zei onze econoom, “je schrijft alleen maar in hiërogliefen!’” Collega-econoom Dhr. Haverkort, had laatst een leuk gesprek met een 4 Havo-leerling: Leerling: “Meneer, weet u wie ik gisteren tegenkwam?” Docent: “Vertel eens” Leerling: “Richard Batsbak van New Kids” Docent: “Incognito?” Leerling: “Nee, nee in Eindhoven” Bent u al eens in Efteling National Park geweest. “Huh?” hoor ik u denken.Welnu, één leerlinge uit 5 Havo vertelde aan Dhr.Verbakel, haar docent Engels, dat de Efteling een National Park is, net zoiets als het Lake District in Engeland. Yeah baby! En wat twee lettertjes voor een verschil kunnen maken : bij geschiedenis stelde Dhr. Verhoeven de vraag wat irrigatielandbouw (in het oude Egypte) inhield. Eén leerling wist het leuk uit te leggen: “dat is landbouw die uit een ander land

Peel naar Egypte is gekomen “. Dhr. Verhoeven vraagt zich oprecht af wat deze leerling voor antwoord geeft als er naar immigratie van personen wordt gevraagd : Zou dat dan betekenen dat deze personen onder de sproeiers komen te staan ? En dan al die mobieltjes hè? Van Blackberry tot iPhone, van Smartphone tot koelkast… Ze zijn er in alle soorten en maten en bovenal zijn ze… illegaal. Zet ze op stil en verstop ze in je tas. Enne…niet in je sjaal, muts! Eén leerlinge uit 5 Havo was druk, maar zo onopvallend mogelijk, bezig met haar mobieltje, verstopt in haar sjaal. Dhr. Gijsbers, docent biologie, verzocht haar plotseling hem haar mobieltje te geven. “Huh”? zei ze verbaasd? “Hoe zag u dat?” De lichteffecten opdoemend uit haar sjaal hadden haar verraden… Even iets heel anders.Vorige week legde een juffrouw Frans in de bovenbouw nog eens uit hoe het met de gebiedende wijs zat. “Sluit het raam!” gaf ze als treffend voorbeeld. “Ferme la fenêtre!” Als bij toverslag deed een leerling in het lokaal ernaast meteen het raam dicht. Hier had de juf niet op gerekend en schoot in de lach, de slappe lach. Oh là là! Mevr. Derksen, docente Nederlands en tevens kerngroepleider leerjaar 1, legde net voor de Kijkdag het docententeam nog even uit hoe je de leerlingen uit groep 7 en groep 8 van elkaar kon onderscheiden: “De leerlingen uit groep 7 hebben een GELE sticker en de leerlingen uit groep 8 hebben een WITTE sticker….

post

Daarnaast staat er op de gele sticker een ZEVEN,….” En verder kwam ze niet, want gelach overstemde haar verhaal. Het is ook wat, met die stickers. Op elke sticker werd ook de woonplaats van de leerling geschreven. Eén van onze leerlingen, een hulpvaardige meid uit 5 Havo, vroeg een jongen waar hij vandaan kwam: “Uit Irak,” antwoordde de jongen! We hadden op de NOS-onTourdag een heuse BN’er op school. Pepijn Crone, de knappe presentator van het Jeugdjouraal, deed menig kinderhartje sneller kloppen. Gegiechel alom, handtekeningen werden rijkelijk gestrooid en foto’s genomen. Ons jongste redactielid moest tegen het eind van de dag iets eerder weg. Een vriendin vroeg: “Moet jij niet nog een foto van Pepijn?” Haar nuchtere reactie: “Neu, die pluk ik wel van ‘t internet.” Als laatste wil ik u deze meegeven: “De minister ROMMELT en de wet RAMMELT!” Houd het nieuws in de gaten enne…ALAAF!! De kroniekschrijver