Persdossier. Persdossier. Asphalte#1. Urban Art Biënnale

22 bd Solvay 6000 Charleroi - Belgique tel. –71 27 29 71 fax. –71 27 29 70 http://bps22.hainaut.be [email protected] [email protected]

Espace de création contemporaine de la Province de Hainaut ___ Asbl

Persdossier

4

Asfalt#1. Urban Art Biënnale

4

Parcours visuele kunsten

4

7 juni > 26 oktober 2014

Persdossier. Asphalte#1. Urban Art Biënnale

Persbericht


In 2012, voor editie zero van de Urban Art Biënnale, Asfalt ging B.P.S. 22 een samenwerking aan met kunstenaar JR in het kader van het project Inside Out / Smile! Ruim zes maanden lang waren overal in de stad meer dan 750 affiches te zien waarop lachende gezichten stonden afgebeeld. Deze keer zijn het monumentale realisaties met in de marge een reeks OFF initiatieven her en der verspreid in het stadscentrum van Charleroi. De filosofie die aan de basis ligt van de biënnale spruit voort uit een reflectie over het cultuurbeleid dat zich opdringt in een stad als Charleroi. De stad heeft immers te kampen met een tekort aan stadsplanning. Dit is te wijten aan het gebrek aan architecturaal erfgoed (de stad is ontstaan in de 19e eeuw als industrieel centrum) en het jarenlange gebrek aan een degelijk stedenbouwkundig beleid. Het mag dan ook geen toeval heten dat een van de belangrijkste werkpunten van het huidige bestuur het uittekenen van een “stadsplan” is, met als grootste hefboom de stadsinrichting. Zo werden tal van ontsierende stadskankers, braakliggende stukken grond en blinde gevels toevertrouwd aan de handen van kunstenaars met een nieuwe dynamiek tot gevolg. Zij hebben de esthetische keuzes bepaald van het luik ‘visuele kunsten’. In deze daadkrachtige context wilden de culturele partners een leidende rol spelen in deze stedenbouwkundige vernieuwing. Ze deden dit door een reeks interventies voor te stellen die op termijn moeten bijdragen tot de reorganisatie van de stad. Het betreft hier verschillende kunstvormen, gaande van fresco’s, beeldhouwwerken, stedelijk design, verlichting, muzikale intermezzo’s, theater, dans tot zelfs culinaire en relationele projecten. Een diversiteit die ook eigen is aan het urban art concept. Voor deze eerste echte editie van Asfalt, heeft B.P.S.22 de artistieke leiding in handen genomen van het visuele luik met als curatoren Alice van den Abeele en Raphaël Cruyt voor het bepalen van de esthetische keuzes van het IN-gedeelte. Tal van grote namen uit de street art, waaronder een reeks zelden geziene internationale street artists, palmen de vaak monumentale ruimten in die hen ter beschikking werden gesteld. De curatoren vertellen zelf over hun project: “Een Urban Art Biënnale is synoniem met een stad die zichzelf vernieuwt. Deze kunstvorm die de afgelopen jaren steeds populairder wordt, ontwikkelt zich hand in hand met een steeds toenemend kosmopolitisch bewustzijn wereldwijd. Een revolutie waarvan Internet de tool was en de urban art het beeld. De waarden van identiteit, authenticiteit en samenwerking die eigen zijn aan de webcultuur vinden volop hun uitdrukking in de urban art waardoor deze kunst loskomt van enig territorium en zich zowel richt tot de voorbijganger als tot de Internetgebruiker. Asfalt#1 kiest ervoor om zich, via de verschillende artistieke installaties, eerst te richten tot de bewoners en pas dan tot het virtuele publiek. De eerste reden hiervoor is de unieke context die de stad zelf biedt, een stad die nogal verschilt van de megalopolissen waar we doorgaans urban art aantreffen. Charleroi drukt een soort van fascinatie uit voor de vreemdeling. In deze stad in volle mutatie spreken de contrasten tot de verbeelding van de kunstenaars, het terrein is er onontgonnen. De omgeving is ideaal voor street art die aanzet tot empathie en de openbare ruimte opwaardeert. In de praktijk werden de deelnemers geselecteerd aan de hand van de plaatsen in de stad waar artistieke interventies konden plaatsvinden. Vervolgens werd bekeken welke projecten in aanmerking


kwamen. Algemeen kan worden gesteld dat het een internationaal gekleurd en gevarieerd programma is geworden met een overwicht aan muurschilderingen. Een programma dat toelaat om in één stad de werken te laten zien die symbool staan voor een ontluikende stadscultuur. Al deze artiesten hebben een iets gemeen: hun uitgebreide ervaring met dit soort van installaties. Vele van hen worden wereldwijd beschouwd als de hedendaagse meesters van Graffiti of Street Art. Een etiket waar ze niet zo van houden, wegens te vaag en te stereotiep. En ook omdat catalogiseren leidt tot uitsluiting en het werk van deze artiesten is op de eerste plaats voor iedereen bestemd. Al zoekende naar de her en der verspreide kunstwerken, kan de stad Charleroi worden ontdekt.” De verschillende interventies leiden de bezoeker langs een parcours van ongeveer anderhalf uur waarbij de wandelaar gaandeweg Charleroi (her)ontdekt. Maar het parcours werpt ook een blik op de technische en esthetische diversiteit van deze belangrijke kunststroming van eind vorige eeuw die de urban art toch is, zonder in de clichés en stereotypen te vervallen waarmee de kunstvorm vaak wordt gelinkt. Zoals elke biënnale voorziet Asfalt#1 naast het IN-gedeelte ook een OFF-gedeelte met spontane initiatieven die uitgaan van kunstenaars van uiteenlopend pluimage of van plaatselijke verenigingen. Deze OFF activiteiten die opduiken in en rond de stad en ook in het hoofdkwartier van de Biënnale, met name het oude zwembad van de Université du Travail, tonen aan dat de regionale scène alive and kicking is.


IN

De kunstenaars

Escif 1984, Valencia / ES Woont en werkt in Valencia / ES

Escif is een activistische kunstenaar. Hij ziet zijn interventies in de publieke ruimte als een antwoord op de sociale en de architectonische context. Hij werkt hoofdzakelijk met lichte kleuren en eenvoudige, maar heel fijne lijnen, om zijn humoristische commentaren doeltreffend over te brengen. Zijn (anonieme) helden zijn de hoofdrolspelers in een proces van revolutie en sociale veranderingen. Escifs werken zijn rechtstreekse verwijzingen naar het kapitalisme, de politiek, de economie en andere thema’s, waarin hij gevoelige, sociale vraagstukken verkent. Voor Asphalte#1 koos Escif de plaats van zijn interventies lukraak tijdens zijn zwerftochten door de stad. Te zien in het oude centrum van Charleroi.

Sozyone González 1973, Brussel / BE Woont en werkt in Valencia / ES

In de jaren 1990 werd Pablo González, alias Sozyone, gebeten door de graffitimicrobe. Hij werd aanhanger van het “esthetische vandalisme”. Hij was lid van de R.A.B. crew en richtte de groep Ultra Boys op. Met schilderijen, geïnspireerd door de stripwereld (Iron Man, Hulk, X-Men), werd de groep al snel een referentie. Duizendpoot Sozyone is ook lid van de groep De Puta Madre. Zijn wereld wordt bewoond door personages die we liever zo ver mogelijk van ons vandaan houden, rebellen en onheilspellende vogels. In zijn schilderwerk staat het geweld van de onderwerpen in contrast met de finesse waarmee hij zich uitdrukt, terwijl de kubistisch getinte gezichten niet lijken samen te gaan met de duidelijke lijnen zonder omtrek. Sozyone streeft naar een nieuwe vorm van graffiti en herschrijft de donkere kant van de mens in een kleurrijke versie. Sozyone neemt afstand van het academisme en ligt niet echt wakker van de regels van de goede smaak. Voor Asphalte#1 zoekt hij inspiratie in de stad, haar geschiedenis en haar legenden. Te zien op het plein tussen de rue de Marchienne en de rue du Moulin.

Maya Hayuk 1969, Baltimore / US Woont en werkt in New York / US

Maya Hayuk is fotografe, ontwerpster, curator en schrijfster. Daarnaast schildert ze ook, zowel op doek als wandschilderijen. Ze is een compulsieve kunstenares. Haar weelderige werken, waarin kleuren en lijnen het tegen elkaar opnemen, zijn een duidelijke uiting van deze vitaliteit en dynamische instelling. Haar abstracte, geometrische en symmetrische composities zijn geïnspireerd door de traditionele ambachten van de Oekraïne, vanwaar ze afkomstig is, de popcultuur, de moderne kunst en de kinetische kunst. Ze strekt haar schilderijen meestal over grote oppervlakken uit om de toeschouwer een emotioneel sterk stimulerende visuele ervaring aan te bieden. In het kader van Asphalte#1 toont Maya Hayuk een complexe, hypnotische muurschildering vol indringende, repetitieve motieven, die aan de sfeer van de psychedelische muziek doen denken. Te zien op de Geode van de Expositiehallen.


HuskMitNavn 1975, Kopenhagen / DK Woont en werkt in Kopenhagen / DK

Maak kennis met een multidisciplinaire en ongelofelijk productieve kunstenaar: HuskMitNavn. Zijn naam betekent “herinner je mijn naam” in het Deens. Hij werkt aan zijn anonimiteit door de ene na de andere solo of collectieve tentoonstelling aaneen te rijgen in Brussel, New York, Rotterdam, Berlijn of Oslo. Zijn artistieke actieterrein gaat van graffiti in de publieke ruimte tot cartoons, schilderen of tekenen. Zijn figuren, de vrucht van een heel persoonlijke stijl waarin hij graag vlakke tinten en potloodtekeningen mengt, zijn beïnvloed door de stripkunst en de tekenfilm. Ze zijn soms satirisch, soms sarcastisch en vaak gewoon grappig. Ze plaatsen ons in de positie van toeschouwer van een komedie, met name die van onze dagelijkse routine en de absurditeiten van onze samenleving. Voor Asphalte#1 maakte Husk meerdere tekeningen op de façades van de Cobaux school en de pilaren onder de ring in de richting van de weg naar Bergen, een expliciete knipoog naar de stripkunstschool van Marcinelle.

Hell’O Monsters Jérôme Meynen (1982, Bergen/BE), Antoine Detaille (1980, Péruwelz/BE) en François Dieltiens (1982, Bergen/BE) Wonen en werken in Brussel

Het collectief Hell’O Monsters heeft zijn roots in de graffiti, maar ruilde deze wereld al snel voor tekeningen met een chirurgische fijnheid, doorgaans in zwart-wit, op papier, naast sculpturen en installaties met robotische allures. Sinds het einde van de jaren 1990 hebben ze een unieke, complexe, dubbelzinnige grafische woordenschat ontwikkeld, gemaakt van monsters met uitdrukkingen die niemand onverschillig laten, of ze er nu sympathiek of juist weerzinwekkend uitzien. Hun creatieve methode is gebaseerd op een vreemdsoortig, fantastisch bestiarium van raadselachtige dieren of schepsels met een vaag menselijk uitzicht, maar ongeslachtelijk, vormen en symbolen uit de iconografie van sprookjes, fabels en andere allegorieën uit de middeleeuwen, de oude of de hedendaagse mythologie, maar ook ijdelheden, esoterisme of surrealisme. Voor Asphalte#1 kwam het collectief Hell’O Monsters tussen op de metalen beplatingen in de benedenstad, waar het een ironische, wrede en tegelijk vertederde blik werpt op de zeden en gewoonten van geciviliseerde humanoïden. Te zien op het plein tussen de rue de Marchienne en de rue du Moulin.

Invader 1969, Parijs / FR Woont en werkt in Parijs / FR

Invader werkt vanuit de anonimiteit. Hij beplakt muren in grote steden overal ter wereld met zijn Space Invaders, figuurtjes die half menselijk gezicht, half ruimteschip zijn. Ze zijn uiteraard geïnspireerd door het videospel met dezelfde naam, dat in 1978 op de markt werd gebracht door Taito. Door zijn mozaïeken van de “indringers uit de ruimte” her en der te plakken, helpt de kunstenaar de Invaders om zich illegaal te verspreiden, als een virus in het hart van het systeem. Tot nu heeft hij al meer dan 80 steden wereldwijd veroverd. Voor Asphalte#1 stelt Invader een mozaïek voor met de gorilla Donkey Kong, van het videospel dat in 1981 door Nintendo werd gecreëerd. De gorilla is weinig zelfzeker, zelfs rusteloos, want hij wordt achtervolgd door drie kleine Space Invaders. De uitvoering in mozaïekvorm doet denken aan het effect


van de low definition beelden in videospellen van de jaren 1980-1990. De spelers bestuurden toen een personage, dat een heleboel vijanden moest verslaan, enkel en alleen door zich horizontaal te verplaatsen. Met een aantal beroemde spelfiguren als inspiratie, legt de kunstenaar een rechtstreekse parallel tussen de recente geschiedenis van de digitale beelden en de hedendaagse kunst. Te zien vanop de ring, op de Interbeton Toren.

Todd James 1969, New York / US Woont en werkt in New York / US

Todd James is een autodidact. De kunstenaar was pas 11 jaar toen hij onder het pseudoniem REAS begon te taggen in de straten en de metro’s van New York. Als grafisch ontwerper, illustrator en uitgever werkte hij met muzikanten zoals de Beastie Boys, Eminem en Iggy Pop. Als kunstenaar hield hij de tentoonstelling Street Market met Steve Powers en Barry McGee in de galerie Deitch Projects, in New York, en nam hij deel aan de tentoonstelling Beautiful Losers. Zijn werk is te zien in tal van musea en galerieën in verschillende landen, zoals het Tate Liverpool, het Yerba Buena Center for the Arts, en het Institute of Contemporary Art in Philadelphia. Zijn schilderijen bestaan uit eenvoudige lijnen in een cartoonachtige stijl. Todd James haalt inspiratie in de popcultuur en de Amerikaanse expressionisten. Hij stelt vaak vrouwen voor in hun dagelijkse routine of in wellustige poses, die hij mengt met beelden van conflicten en natuurrampen. Zijn motieven zien er vrolijk en heel kleurrijk uit. Ze zijn gebaseerd op de schoonheid en de ruwheid van de straat. Vaak zijn ze bruut, gewelddadig, zelfs scatologisch en vooral: zonder complexen. Voor Asphalte#1 bleef Todd James in de buurt van B.P.S.22. Hij nam een muur op de Boulevard Solvay en het metrostation Beaux-Arts daartegenover onder handen.

Sixe Paredes 1975, Barcelona / ES Woont en werkt in Barcelona / ES

Sergio Hidalgo Paredes, alias Sixe Paredes, begon zijn artistieke carrière in de wereld van de graffiti in Barcelona, op het einde van de jaren 1980. In het midden van de jaren 1990 ging hij experimenteren met sculptuur en schilderkunst, tot hij in 1998 zin kreeg om in zijn studio te kruipen. Hij is ook een echte globetrotter. Zo staat zijn naam onder monumentale composities in Londen, Moskou en Los Angeles, en nam hij deel aan tentoonstellingen in de hele wereld. Sixe vindt inspiratie in de folkorekunst en de art brut, hij mengt traditie en moderniteit, en schept opwindende composities, waarin gedurfde kleuruitspattingen en geometrische motieven een boeiend spel spelen. In een surrealistische, abstracte, zelfs naïeve stijl, waarin de invloeden van de Spaanse schilder Joan Miro te voelen zijn, integreert hij tekens uit zijn eigen verbeeldingswereld, die geïnspireerd is door ancestrale culturen, de melancholie van de stad en de urban art waarmee hij beroemd werd. Het werk van deze kunstenaar is doordrongen van alles wat leeft. Daarom koos hij er voor om in het kader van Asphalte#1 een hulde te brengen aan de natuur en aan het leven, in een lichtende metafoor van het heelal. Te zien op een blinde gevel, tussen de rue du Parc en de rue Tumelaire.


Parra 1976, Maastricht / NL Woont en werkt in Amsterdam / NL

Parra werd in Nederland geboren. Hij werd sterk beïnvloed door de skateboarding art en de hele skatecultuur. Hij begon met kleine klussen als grafisch ontwerper, om zich dan toch aan een carrière in de kunst te wagen. De kunstenaar is gekend om zijn boogvormen (een erfenis van de postpop), zijn sterk gesatureerde kleuren, zijn levendige, met de hand getekende typografieën en zijn eigen wereld, die bewoond wordt door hybride en surrealistische schepsels. Hij genoot al snel erkenning bij de galerieën en werd verdedigd door de artistieke underground. Hij groeide dan ook snel uit tot een wereldwijd gerespecteerd kunstenaar. Hij stelde al tentoon in Parijs, Londen, Los Angeles en New York. Hij is ook lid van de elektronische groep Le Le en heeft zijn eigen kledingmerk, Rockwell. Voor Asphalte#1 creëerde Parra het visuele presentatiemateriaal van de Biënnale.

Poch 1972, Parijs / FR Woont en werkt in Rennes / FR

Al van toen hij 14 was, hangt Patrice Poch het liefst in de punk-rockwereld rond. Deze autodidact raakte heel snel geboeid door de DIY-cultuur (“do it yourself”) en meer bepaald door de sjabloontechniek (op de achterzijde van de perfecto’s). Dan ontdekte hij de hiphop- en de graffitibeweging en stortte hij zich op deze nieuwe praktijken. Op het einde van de jaren 1990 begon hij diverse media te combineren in logotypes met acryl, collages in situ, sjablonen en affiches. Trouw aan de iconografische codes van zijn jonge jaren, ging hij de beeldenwereld van de contraculturen, ska, mods en punk, idealiseren. Op straat maakte hij collages van personages op reële schaal, die de acteurs van de punk- en rockscène van de jaren 1980 vertegenwoordigen, naast denkbeeldige concerten die hij graag had bijgewoond... In het kader van Asphalte#1 maakte de kunstenaar anachronische collages van punkgroepen die in de vroege jaren 1980 actief waren in de streek van Charleroi, zoals SIC en Vortex. Zo opent hij een dialoog en interactie met de voorbijgangers. Te zien in Charleroi in de bovenstad en de benedenstad.

Steve Powers 1968, Philadelphia / US Woont en werkt in New York / US

Steve Powers begon zijn graffiticarrière onder het acroniem ESPO (Exterior Surface Painting), voor hij uitgever werd en zich in New York aan eerder conceptueel werk begon te wijden. Hij slaagt erin om woord en beeld met een guitige, vrolijke zin voor humor te fusioneren. Zijn artistieke parcours verraadt zijn fascinatie voor graffiti, de affichering in winkels, de stedelijke marketing en het spel met alle vormen en maten van typografie. Zijn kunst, die blijk geeft van een nieuwe vorm van narrativiteit, heeft als doel de mentale stroom op te vangen en de overvloed aan emoties en frustraties, die ons elke dag weer overspoelen, te laten afvloeien. Voor Asphalte#1 richt Steve Powers een boodschap tot de bewoners van Charleroi, gebaseerd op een zin die hij tijdens zijn verblijf heeft gehoord en die hem getroffen heeft. De kleuren van de letters (oranje, blauw en wit) brengen optische trillingen teweeg en scheppen de illusie van een neonlicht, als een publiciteitsbord. Het zou misschien wel een nieuwe slogan kunnen zijn, die eraan herinnert dat Charleroi, sociale hoofdstad van Wallonië, ook een gezellige, gemoedelijke stad is... Te zien op de façade van het Expositiepaleis.


Boris Tellegen 1968, Amsterdam / NL Woont en werkt in Amsterdam / NL

Boris Tellegen is beter gekend onder zijn pseudoniem, Delta. Hij is een van de historische pioniers van de Europese graffitischool. Hij combineerde zijn letterwerk met zijn opleiding als industrieel ontwerper. Zo stak hij al heel snel perspectief en 3D in zijn graffiti, die hij nu eens uit de muur liet komen, en er dan weer in deed verdwijnen. Hij steekt verschillende materialen – waaronder beton, hout, gipsplaat, verf en houtschillen – ineen en bedekt of scheurt ze om de ruimte te verstoren door abstracte en grafische landschappen te creëren, die een echo zijn van de natuurrampen en de sociale catastrofes van onze postindustriële maatschappij. Voor Asphalte#1 maakte Boris Tellegen een abstracte installatie, die tegelijk sculptuur en stadsmeubilair is. De metalen volumes duiken op uit een betonnen bekisting, die een bouwvallige muur lijkt. Vanuit de opeengestapelde grafische composities verschijnen fragmenten van structuurloze letters, die verwijzen naar het pseudoniem van de kunstenaar, Delta. Schaduwspellen, symmetrische en dissymetrische effecten, evenals de confrontatie van de materialen, geven vorm aan een surrealistische collage van industriële architectuur, die doet denken aan de grote metamorfosen die de stad Charleroi momenteel ondergaat. Te zien in het Park van de Handelsrechtbank.


OFF

De kunstenaars

Sara Conti & Laurent Lacotte 1971, Baudour / BE - 1980, Paris / FR

Sara Conti en Laurent Lacotte ontmoetten elkaar in Parijs, eind 2013, toen ze allebei exposeerden in de galerie Defacto (la Défense) in “Quand l’art prend la ville”, met als curator Paul Ardenne. Beide kunstenaars zijn vertrouwd met acties in de openbare ruimte. Deze interventies, nu eens op bestelling, dan weer geheel spontaan, hebben als gemeenschappelijke noemer het politieke aspect dat in hun werk zit verscholen. Sara Conti tekent de vrouw als Russische matroesjka op papieren drager bestemd voor de openbare ruimte terwijl Laurent Lacotte kartonnen structuren maakt en de spot drijft met codes uit de hedendaagse kunst en architecturale symbolen. Voor Asfalt#1 laten beide kunstenaars zich volledig doordringen door de stad en haar socioculturele, politieke en economische leven. Een reflectie die ze vorm geven in affiches. Te zien in de rue du Moulin.

El Nino 76 1976, Charleroi / BE Woont en werkt in Charleroi

In Charleroi staat graffitispuiter El Nino 76 bekend voor zijn “Rising Sun” op een blinde muur van de Triangle, Place Rucloux. Deze parodie op de beroemde foto van de landing op Iwo Jima wil symbool staan voor de vernieuwing van het laaggelegen deel van de stad (“Bas de la ville”). Ook te zien in het QG@Piscine, rue Langlois.

Collectif Arturbain Institut d’Enseignement technique Notre-Dame Het collectief ARTURBAIN van het IET Notre Dame in Charleroi is een groep leerkrachten die hun leerlingen willen betrekken bij een aantal kunstprojecten in hun stad. Het collectief vraagt de jongeren om stil te staan bij het heterogene, multiculturele aspect van hun stad en om de verschillen uit te drukken in schrift, foto, illustratie,... In het kader van Asfalt#1 is het werk van dit collectief te zien op elektriciteitscabines/palen in het stadscentrum en wordt het ook gebruikt als bakens voor het voetgangersparcours van de Biënnale doorheen de stad.

This Land Rockerill In Marchienne-au-Pont strekt zich over meer dan 700 meter een indrukwekkende muurschildering uit. Tijdens het festival This Land in mei schreven kunstenaars de geschiedenis van de stad en valoriseerden de industriële decors aan de hand van federaliserende thema’s zoals cultuur/kunst, samenleving, solidariteit, stedenbouw, integratie, identiteit en industrie. Ontdek het reusachtige flip book dat vorm kreeg onder leiding van kunstenaar Benito Artoy . Te zien langs de route de la Providence in Marchienne. En op verschillende plaatsen nog heel wat andere lokale kunstenaars waaronder Stix71, Veks, Eltchikoloko, Neroner of kunstenaars van elders …


Praktische informatie


Vrij parcours in het stadscentrum: van 7 juni tot 26 okotber 2014. Bezoekergids te verkrijgen in het QG@Piscine (hoofdkwartier in het oude zwembad). Geleid bezoek op aanvraag. Vernissage: zaterdag 7 juni vanaf 16 u. Geleid bezoek met de bus, gratis! Hoofdkwartier in het oude zwembad (QG@Piscine) Het oude zwembad van de Université du Travail wordt het vertrekpunt van het parcours visuele kunsten. Het leeggepompte zwembad is gelegen op de eerste verdieping van het gebouw en werd ingericht als ontvangstruimte waar iets kan gedronken worden, de bezoekersgids kan worden verkregen of kan worden afgesproken met de gids. In de vestiaire of op de vensters van het zwembad krijgen de bezoekers al een eerste beeld van de interventies van meerdere IN en OFF artiesten. Open van woensdag tot zondag, van 13 tot 19 u. Vrije toegang. Adres QG@Piscine Rue Langlois, 1 6000 Charleroi www.asphalte-charleroi.be Animatie: Op verkenning in de stad Op aanvraag worden voor scholen en verenigingen geleide bezoeken en bezoeken aan ateliers georganiseerd. Gratis! Info: Sophie Pirson: [email protected] Productie Een project van B.P.S.22 ruimte voor hedendaagse creatie van de Provincie Henegouwen in het kader van Asfphalte #1, Biënnale van Urban Art van Charleroi. Een organisatie van Asphalte ASBL met de steun van de stad Charleroi en haar Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn, de Federatie Wallonië-Brussel, het Waalse Gewest en de provincie Henegouwen.

Perscontact: Laure Houben +32 474 91 44 40 [email protected]


B.P.S.22

Extra muros/ Lessines

ADDENDA Het laatste luik van de tentoonstellingentriptiek georganiseerd door B.P.S.22 in het Onze-LieveVrouw met de Roos Hospitaal in Lessines stelt een selectie kunstenaars voor wier werk verwijst naar de verschillende zalen van het Museum gewijd aan geneeskunde en aan het kloosterleven van de vrouw. De tentoonstelling kreeg als titel “Addenda”, de meervoudsvorm van addendum en is opgevat als een aaneenschakeling van “aantekeningen” bij de historische kunstwerken van deze unieke site. De hedendaagse werken waarvan meerdere speciaal voor de tentoonstelling werden gecreëerd, zetten de vele vragen die door het Museum worden opgeworpen kracht bij. De expositie benadert het genre vanuit ethisch en wetenschappelijk oogpunt; het christelijke dolorisme en de hedendaagse weerklank; tegenstelling tussen lichaam en geest, vlees en verstand; de vaak vergeefse wil om het onvermijdelijke tegen te gaan; de herinnering van de overledenen en bij uitbreiding van de materie; begrippen van liefdadigheid, hygiëne; enz. Deze kunstwerken die op deze manier werden geconceptualiseerd, zijn stuk voor stuk bespiegelende aantekeningen om te laten bezinken en om te doorgronden… Kunstenaars: Marina Abramović, Iván Argote, Alain Bornain, David Brognon et Stéphanie Rollin, Laurence Dervaux, Frédéric Fourdinier, Regina José Galindo, Thomas Lerooy, Teresa Margolles, Hans Op de Beeck, Gina Pane, Fabrice Samyn, Yvonne Trapp, Rémy Zaugg, Marie Zolamian. Curator: Nancy Casielles Tentoonstelling extra muros: van 14 juni tot 30 november 2014 Van dinsdag tot zondag, van 14 tot 18 u. Open op maandag indien een feestdag. Persconferentie: 12 juni om 11 u, de bus vertrekt in Brussel om 10 u Info: Laure Houben +32 474 91 44 40 Museum van het Onze-Lieve-Vrouw met de Roos Hospitaal Place Alix de Rosoit B-7860 Lessines www.notredamealarose.com


Persdossier. Persdossier. Asphalte#1. Urban Art Biënnale

Recommend Documents