Pedro en Solana Het geheim van de gekleurde pepernoten

Pedro en Solana Het geheim van de gekleurde pepernoten

Kees Lintermans

1

Copyright © 2014 Kees Lintermans. Alle rechten zijn voorbehouden. Alles uit deze uitgave mag worden voorgelezen, overgeschreven, gekopieerd op school, doorgestuurd aan vrienden of worden verspreid in enigerlei vorm of op enige wijze. Hiervoor is geen voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver nodig. Integendeel, ga gerust uw gang. Als u de opbrengsten maar overmaakt naar Unicef. Kinderen eerst, daar gaat het om bij Sinterklaas.

2

Inhoud Voorwoord

4

Hoofdstuk 1 Het idee Hoofdstuk 2 Pepernoten proeven Hoofdstuk 3 Een vreemde ontdekking Hoofdstuk 4 Zwarte Piet moet blijven Hoofdstuk 5 Allemaal echte Pieten

3

7 24 30 39 50

PEDRO EN SOLANA

Voorwoord

De meeste verhalen worden verzonnen door een schrijver. Maar in dit geval was dat niet nodig. Want van juf Doortje, juf Vivian en juf Wendy mocht ik in de klas aan de kinderen vragen wat een leuk verhaal zou zijn. Het moest gaan over Sinterklaas en pepernoten. De rest mochten ze zelf verzinnen. Iedereen deed super zijn best. Het ging er niet om wie het mooiste kon schrijven of wie er het beste kon spellen. Het ging alleen maar om de ideeën. En die kwamen er meer dan genoeg. Ik had er wel twee of drie boeken van kunnen maken. Ik hoefde het alleen maar uit te typen en er wat plaatjes bij te zoeken. Kijk, zo wordt schrijven wel heel gemakkelijk.

4

HET GEHEIM VAN DE GEKLEURDE PEPERNOTEN

En dus…

5

PEDRO EN SOLANA

Lars, Maarten, Lynn, Nathaniël, Yoweeriya, Sem, Daan, Rogier, Pim, Remy, Lin, Cesar, Daan, Zoë, Aiden, Joram, Sena, Jochem, Teun, Iva, Abdu, Rafael, Yarno, Chris, Anna, Luciëna, Eline, Eva, Levi, Cassidy, Tijmen, Rohit, Guido, Iris, Rosa, Senna, Nina, Zoë, Jayden, Ellen, Hieke, Milan, Roos, Lizzy, Elise, Niels, Massin, Lucas, Lotte, Lana, Jesse, Anouck, Danaé, Luna, Odin, Kiki, Lieke, Fenna, Thijn, Pien, Tara, Samuel, Lieke, Janneke, Joris, Bent, Gijs, Kai, Juul, Noortje, Jannes, Maud, Marijn, Fleur, Puck, Julia, Emma, Luuk, Tijn, …bedankt dat jullie me hebben geholpen. Veel leesplezier !!!

Groetjes van Kees

6


Hoofdstuk 1 Het idee

Lezen doe je met veel plezier Lees verder, dan ontdek je hier Hoe Els iets heeft bedacht Wat echt niemand had verwacht

7

PEDRO EN SOLANA

1

De stoomboot lag in de haven van Madrid. Sinterklaas zat tevreden in zijn kamer. Toch maakte hij zich een beetje zorgen. Er was de laatste jaren zoveel veranderd. Vroeger kreeg hij heel veel post van de kinderen. Dan stonden er zakken vol met verlanglijstjes en tekeningen in de gang. Maar nu kreeg hij ook mailtjes, sms’jes en twitter berichtjes. Sinterklaas snapte dat allemaal niet zo goed. Hij was daarom op zoek naar een Piet, die verstand had van computers. Eerst had hij het aan Schrijfpiet gevraagd. Maar die snapte er niets van. Hij schreef gewoon met zijn stift op zijn iPad. En toen hij een mailtje wilde sturen, maakte hij een printje en deed die in een envelop. Daarna mocht Kookpiet het proberen. Maar die snapte er ook niets van. Hij dacht dat de iPad een mooi snijplankje was. Dus gebruikte hij hem om komkommers en wortels op te snijden. 8


En toen Klungelpiet een iPad kreeg van Sinterklaas, liet hij hem kapot vallen op de grond. Maar nu had de Sint een goed idee. Hij stond op uit zijn stoel, liep naar de kamer van Pedro en Solana en klopte op de deur.

‘Wie is daar?’ vroeg Solana. ‘Ik ben het,’ antwoordde Sinterklaas met zijn zware stem. Pedro deed de deur open.

9

PEDRO EN SOLANA

‘Wat een verrassing,’ zei hij en hij schoof een stoel naar voren. ‘Gaat u zitten.’ ‘Dank je wel,’ zei Sinterklaas. ‘Heel aardig van je. Maar ik blijf liever even staan.’ ‘Wat kunnen we voor u doen?’ vroeg Solana. ‘Ik zoek iemand, die verstand heeft van computers. En ik dacht meteen aan jullie. Jullie zijn jong en ik zie jullie altijd met een mobieltje of een laptop. Volgens mij vinden jullie dat soort moderne dingen wel leuk.’ Pedro knikte. ‘Dat klopt Sinterklaas. Eigenlijk gebruiken wij nooit meer papier.’ ‘Dan hoef je ook geen bomen om te hakken om papier te maken,’ lachte Solana. ‘En dat is goed voor het milieu.’ ‘Wat wilt u dat we voor u doen?’ vroeg Pedro nieuwsgierig. ‘Ik wil dat jullie mijn iPieten worden. Dan zorgen jullie ervoor dat het allemaal goed gaat met mailtjes, sms’jes en al die andere dingen, die ik niet goed begrijp.’ Pedro keek Solana aan. Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. Solana knikte enthousiast. ‘Dit is helemaal geweldig,’ riep ze blij. 10


‘Ja, dat vind ik ook,’ zei Pedro. ‘Vorig jaar zijn we voor het eerst met u mee gegaan naar Nederland. Toen moesten we controleren of er geen pakjes waren vergeten. En dat was eigenlijk wel een beetje saai.’ ‘En nu zijn we iPieten!’ riep Solana en ze danste door de kamer. Sinterklaas glimlachte. ‘Dat is dan afgesproken. Ik zal zorgen dat jullie vandaag nog alle spullen krijgen. Dan kunnen jullie meteen aan de slag.’ Het duurde niet lang of Pedro en Solana zaten achter een gloednieuwe laptop. ‘Kijk, dat hebben we goed geregeld,’ zei Pedro eigenwijs. ‘Zo is dat,’ lachte Solana. ‘Dit wordt het leukste Sinterklaasfeest ooit.’

11

PEDRO EN SOLANA

2

‘Ben je al online?’ vroeg Solana. Pedro schudde zijn hoofd. ‘Nee, er is iets mis met mijn wifi. Kijk maar, ik krijg geen verbinding.’ ‘Laat mij maar,’ zei Solana. Ze pakte de muis en trok het toetsenbord naar zich toe. Ze begon te typen en staarde naar het scherm. ‘Ah, ik zie het al. Je moet nog inloggen op het netwerk.’ Ze klikte een paar keer met de muis. ‘Zo, hij doet het,’ zei ze trots. Pedro gaf Solana een schouderklopje. ‘Jij bent echt een kanjer. Hoe weet jij dat allemaal?’ ‘Dat is een kwestie van talent,’ lachte Solana. ‘Kijk, het eerste mailtje komt al binnen.’ ‘Van wie is het?’ ‘Van Els de Bakker uit Tilburg. Wil je weten wat ze schrijft?’ 12


‘Natuurlijk, klik hem snel open.’ Solana klikte op de mail en begon te lezen. ‘Wauw, dit is heel bijzonder,’ zei ze. ‘Wat schrijft ze dan?’ vroeg Pedro nieuwsgierig. ‘Is het een verlanglijstje?’

‘Nee, dat is het niet.’ ‘Is het een digitale tekening?’ ‘Nee, dat is het ook niet.’ ‘Maar wat is het dan?’ vroeg Pedro ongeduldig.

13

PEDRO EN SOLANA

Hij wilde dolgraag weten wat er zo bijzonder was aan dat mailtje. ‘Het is een super goed idee,’ antwoordde Solana. ‘Kijk dan wat ze schrijft.’ Ze draaide het scherm een beetje, zodat Pedro het goed kon lezen. Hij las snel en knikte enthousiast. …….

14


3

Pedro klopte op de deur, maar kreeg geen antwoord. Hij probeerde het nog een keer. Weer kwam er geen reactie. Daarom opende hij voorzichtig de deur en keek om het hoekje naar binnen. Sinterklaas zat achter zijn bureau.

Hij keek tevreden naar een tekening. Hij zette zijn leesbril op om het nog beter te kunnen zien.

15

PEDRO EN SOLANA

‘Die heeft Jesse mooi gemaakt,’ mompelde hij in zichzelf. ‘Heel Camp Nou staat erop. En als ik goed kijk, dan zie ik zelfs een kleine Messi. Ja, deze tekening is heel mooi.’ ‘Hallo,’ zei Pedro, die zachtjes naar binnen was geslopen. ‘Mogen we u even storen?’ Sinterklaas leek hem niet te horen. Solana stond achter Pedro. Ze deed een stap naar voren en schraapte haar keel. ‘Ahum,’ zei ze. ‘Wij zijn het. Pedro en Solana.’ Eindelijk reageerde Sinterklaas. Hij legde de tekening terug op de stapel en zette zijn leesbril af. Hij glimlachte. ‘Sorry jongelui,’ zei hij. ‘Ik kan zo genieten van een mooie tekening of een mooie brief, dat ik dan niets anders hoor of zie.’ ‘Dat geeft niks hoor,’ zei Solana. ‘Wij willen u ook iets moois laten zien.’ ……

16


‘Dat geeft niets. Dan lees ik het voor,’ zei Solana. Ze draaide het scherm naar zich toe en begon hardop te lezen. Voor Sinterklaas, Ik was met mama bij de Jumbo. Ze hadden al pepernoten, schuimpjes en marsepein. Wel gek, want het is pas oktober. Weet u wat ook gek is? Al het snoep heeft vrolijke kleuren, behalve pepernoten. Je hebt gele, rode, witte en groene schuimpjes. En van marsepein heb je nog meer kleuren. Maar pepernoten zijn altijd saai bruin. Kunt u daar iets aan doen? Dat zou ik heel leuk vinden. Bedankt en groetjes, Els de Bakker uit Tilburg ‘En Sinterklaas, wat vindt u ervan?’ vroeg Solana. ‘Is het geen geweldig idee?’ ‘Jazeker,’ antwoordde de Sint. ‘Maar dat gaat zomaar niet.’ ‘Hoezo niet?’ vroeg Pedro. ‘U bent toch de baas.’ ‘Ja, jongeman,’ lachte Sinterklaas. ‘Daar gaat het niet om. Ik ben bang dat het niet zo makkelijk is. En ik zal jullie uitleggen waarom.’ …..

17

PEDRO EN SOLANA

5

Bakpiet zat met Sinterklaas aan de tafel in de eetzaal. Bakpiet keek ernstig. ‘Weet u,’ zei hij. ‘Pepernoten kleuren is heel moeilijk. Je zou een stofje moeten gebruiken, dat je niet proeft. En ik weet niet of dat bestaat.’ ‘Daar was ik al bang voor,’ zei Sinterklaas. ‘Toch vind ik dat we het moeten proberen. Voor Els.’ Bakpiet schudde zijn hoofd. ‘Maar ik zou niet weten hoe,’ zei hij. ‘Is er dan niemand die kan helpen?’ probeerde Solana. ‘Iemand, die veel verstand heeft van kleuren?’ ‘Wie dan?’ vroeg Bakpiet. Pedro sprong op van zijn stoel. ‘Ik heb een idee,’ riep hij. ‘Waarom vragen we het niet aan Schilderpiet. Die weet alles van kleuren.’

18


‘Maar die weet toch niets van pepernoten bakken?’ zei Solana. ‘Dat klopt. Maar als Bakpiet en Schilderpiet het samen mogen uitzoeken, dan kan het lukken.’ Sinterklaas knikte. ‘Pedro, je hebt helemaal gelijk,’ zei hij. ‘Het is de moeite waard om het te proberen. Kom, dan gaan we Schilderpiet halen. Hij is buiten aan het werk.’

19

PEDRO EN SOLANA

Ze liepen de eetzaal uit. Via een korte gang kwamen ze bij een stalen deur. Sinterklaas deed hem open en stapte naar buiten. Pedro en Solana liepen achter hem aan. ‘Schilderpiet, waar ben je?’ riep Sinterklaas. ‘Hierboven!’ Schilderpiet stond op een houten ladder, die hij tegen de schoorsteen had gezet. Hij had een dikke kwast in zijn rechterhand. In zijn andere hand had hij een emmer rode verf. ‘Ik kom eraan hoor!’ Schilderpiet kwam langzaam, voetje voor voetje, naar beneden. Hij deed heel voorzichtig. Maar toen hij bijna beneden was ging het mis. Hij gleed uit en viel languit op het dek. Hij liet de kwast en de emmer los. Ze stuiterden tegen de schoorsteen. De rode verf vloog door de lucht. ‘Oh, oh,’ zuchtte Schilderpiet en hij deed zijn ogen dicht terwijl dikke klodders verf op zijn gezicht landden. ……

20


6

Schilderpiet en Bakpiet liepen door het ruim van de stoomboot. Ze waren op zoek naar spullen, waarmee ze gekleurde pepernoten konden maken. ‘Kijk, daar moeten we zijn,’ zei Schilderpiet. ‘Achter die kast met cadeautjes.’ Daar stond in de hoek een rek met honderden flesjes. Sommige zagen er nieuw uit. Andere waren oud en zaten onder een dikke laag stof. ‘Welke moeten we hebben?’ vroeg Bakpiet. ‘Dat weet ik ook niet,’ antwoordde Schilderpiet. ‘We moeten gewoon op de etiketten kijken.’ Bakpiet pakte van de onderste plank een flesje met een rode vloeistof. Op het vergeelde etiket stond in dikke letters ‘dangerous’. ‘Wat betekent dangerous?’ vroeg Bakpiet. ‘Dat is een soort dier,’ antwoordde Schilderpiet. ‘Hoe weet je dat?’ ‘Nou, ik was laatst in de dierentuin en daar hing een bord met ‘Alle dieren zijn dangerous’. ‘Maar pepernoten mogen niet naar dieren smaken,’ zei Bakpiet. ‘Dus een flesje waar dangerous op staat, kunnen we niet gebruiken.’ 21

PEDRO EN SOLANA

Ze zochten verder. Schilderpiet ging op zijn tenen staan en keek op de bovenste plank. ‘Ja, hier was ik naar op zoek,’ mompelde hij in zichzelf. ‘Deze zijn precies goed.’ Hij pakte vijf flesjes met verschillende kleuren en gaf ze aan Bakpiet. ‘For paper - nothing Else’ stond er op het etiket.

22


‘Zie je wel,’ zei Schilderpiet trots. ‘Hier staat het: voor pepernoten.’ Bakpiet twijfelde. ‘Maar dat is toch Engels?’ zei hij. Weet je zeker wat het betekent?’ ‘Natuurlijk. Paper is gewoon peper en nothing zijn noten. En er staat zelfs bij dat het voor Els is.’ ‘Je hebt gelijk,’ zei Bakpiet. ‘Ik geloof je. Hiermee gaan we heerlijke, gekleurde pepernoten maken. Kom, dan gaan we aan de slag.’ Hij deed de flesjes in zijn tas en samen liepen ze terug naar de bakkerij. ……

23

PEDRO EN SOLANA

Hoofdstuk 2 Pepernoten proeven

Lezen doe je met veel plezier Lees verder, dan ontdek je hier Hoe de Pieten pepernoten eten En dat nooit meer zullen vergeten

24


9

‘Ze ruiken lekker,’ zei Bakpiet tevreden. Hij haalde de bakplaat met de blauwe pepernoten uit de oven en zette hem op de aanrecht. ‘En ze zien er mooi uit,’ voegde Schilderpiet eraan toe. ‘Moet je kijken wat een prachtige kleur. Zouden de andere pepernoten ook zo goed gelukt zijn?’ ‘Dat zullen we zo weten.’ Ze haalden snel de andere bakplaten uit de oven. ‘Wauw,’ zei Schilderpiet. ‘Die rode zien er geweldig uit. En het lijkt wel alsof die gele licht geven. En die groene zijn net zo mooi als het gras.’ Bakpiet knikte. ‘Maar weet je wat ik wil weten?’ vroeg hij. Schilderpiet schudde zijn hoofd. ‘Ik wil weten hoe ze smaken.’ ‘Nou, dan eten we ze toch gewoon op.’ ‘Nee, dat is geen goed idee,’ zei Bakpiet. ‘Want als wij straks zeggen dat ze lekker zijn, dan gelooft Sinterklaas ons misschien niet.’ 25

PEDRO EN SOLANA

‘Je hebt gelijk. Dan denkt iedereen dat we dat alleen maar zeggen omdat we ze zelf hebben gebakken.’ ‘Precies! Daarom moeten we het aan een paar andere Pieten vragen.’ ‘Bedoel je de Proefpieten?’ vroeg Schilderpiet. ‘Die heb ik nog niet gezien. Wacht maar, dan ga ik ze zoeken.’ Voordat Bakpiet kon antwoorden was Schilderpiet al vertrokken. Hij rende naar boven en liep het dek op. ‘Proefpieten!’ riep hij. ‘Waar zijn jullie?’ ‘Oh, oh, wie loopt daar zo te schreeuwen?’ klonk een slaperige stem. ‘Ik kan ook nooit eens van mijn rust genieten.’ Het was Zeurpiet, die met zijn rug tegen de reling leunde. Hij had zijn handen in zijn zakken en staarde voor zich uit. ‘Dag Zeurpiet, heb jij de Proefpieten gezien?’ ‘Bedoel je de broertjes Snoeppiet, Smulpiet en Smikkelpiet?’ ‘Ja, die bedoel ik.’ ‘Volgens mij zijn ze nog op hun kamer. Waarvoor heb je ze nodig?’

26


‘We hebben nieuwe pepernoten gebakken,’ zei Schilderpiet trots. ‘En zij mogen ze proeven.’ Zeurpiet deed zijn armen over elkaar. Hij keek boos. ‘De Proefpieten mogen altijd lekkere dingen proeven. En ik mag dat nooit. Dat is toch niet eerlijk?’ Schilderpiet knikte. ‘Eigenlijk heb je wel gelijk. Weet je wat? Ik ga Snoeppiet, Smulpiet en Smikkelpiet halen. Als je over vijf minuten in de bakkerij bent, dan mag jij ook proeven.’ Schilderpiet had gedacht dat Zeurpiet nu wel blij zou zijn. Maar daarin vergiste hij zich. ‘Dan moet ik helemaal de trap af,’ klaagde Zeurpiet. ‘Dat is niet eerlijk. Ik stond hier net zo lekker niets te doen.’ Schilderpiet schudde zijn hoofd. ‘Sorry hoor,’ zei hij lachend terwijl hij zich omdraaide en weg liep. …..

27

PEDRO EN SOLANA

…… ‘Ja, waarom eigenlijk niet?’ vroeg Schilderpiet. ‘Omdat die pepernoot voor Els is,’ antwoordde Bakpiet. ‘Zij heeft het verzonnen. Daarom krijgt zij er eentje van ons in haar schoen.’ ‘Maar we kunnen toch ook gewoon nieuwe voor haar bakken?’ probeerde Smulpiet. ‘Nee, nee en nog eens nee. Ze krijgt deze.’ Bakpiet haalde een papiertje uit de kast en pakte de pepernoot voorzichtig in. Hij deed er zelfs een strikje omheen.

28


‘Bedankt voor jullie hulp,’ zei hij tegen de Proefpieten. ‘Ik ga Sinterklaas vertellen dat het gelukt is. Maar eerst ga ik naar het magazijn. Dan leg ik deze pepernoot bij de pakjes voor Els. Want dat mogen we niet vergeten.’ ‘Zo is dat!’ zei Schilderpiet. ‘Dan ga ik weer aan de slag. Want de schoorsteen moet mooi geverfd worden.’ …….

29

PEDRO EN SOLANA

Hoofdstuk 3 Een vreemde ontdekking

Lezen doe je met veel plezier Lees verder, dan ontdek je hier Alles over de goede raad Van professor Doetgeenvliegkwaad

30


12

Schilderpiet was al vroeg wakker. Hij had heerlijk geslapen. Hij pakte meteen een kwast en een pot verf. Want hij wilde nog voor het ontbijt de schoorsteen verven. Fluitend ging hij aan de slag. Hij werkte hard. De wind waaide door zijn haren. En hij proefde de zilte zeelucht op zijn lippen. Hij genoot met volle teugen. Toen hij klaar was zette hij de kwast in een emmer water. De pot met verf borg hij op in de kast. ‘Zo, dat heb ik goed gedaan,’ zei hij in zichzelf. ‘Nu is het tijd voor een broodje kaas. Dat heb ik wel verdiend.’ Hij liep naar de eetzaal. Het was nog vroeg. Er waren nog maar een paar Pieten. Hoofdpiet stond bij de mand met broodjes. ‘Goedemorgen,’ zei hij vriendelijk. ‘Ik zie dat je al hard gewerkt hebt.’ ‘Ja, dat klopt. Ik heb de schoorsteen geverfd.’ ‘Mooi dat het nu af is. Ik hoorde van Sinterklaas dat je gisteren van de ladder gevallen bent.’ 31

PEDRO EN SOLANA

Schilderpiet lachte. ‘Inderdaad. Ik zat helemaal onder de rode verf.’ ‘Ja, ik zie het. Dat gaat er niet zomaar af.’ ‘Hoe bedoel?’ vroeg Schilderpiet. ‘Ik heb het er gisteren meteen af gewassen.’ ‘Nee hoor, je ziet het nog heel goed. Je hoofd is helemaal rood.’ Schilderpiet begreep er niets van. Hij wist zeker dat hij schoon was. En nu zei Hoofdpiet dat er nog rode verf op zijn gezicht zat. …..

32


15

Dokterpiet liep naar zijn wachtkamer. Het was nog vroeg. Meestal had hij tijd genoeg voor een kopje koffie. En ook daarna had hij het nooit erg druk. De meeste Pieten waren heel gezond. En ze waren zo handig, dat ze bijna nooit vielen. Eigenlijk was alleen Klungelpiet een vaste klant van de dokter. Laatst had hij nog zijn hoofd gestoten tegen de drempel van de deur. De dokter snapte daar niets van. Maar Klungelpiet had gezegd dat hij even het verschil tussen boven en beneden was vergeten. Daar hadden ze samen hard om gelachen. Dokterpiet zag dat het licht in de wachtkamer al aan was. ‘Klungelpiet is er vandaag vroeg bij,’ dacht hij met een glimlach. Vrolijk deed hij de deur open. Maar toen hij binnen stapte, schrok hij wel een beetje. Klungelpiet zat er niet, maar wel vijf andere Pieten. Hij herkende ze niet meteen. Want er was iets geks met ze aan de hand. 33

PEDRO EN SOLANA

‘Dag Zwarte Pieten,’ stamelde Dokterpiet. ‘Ik bedoel, dag Gekleurde Pieten.’ Dokterpiet zette zijn tas op de grond en bleef stil staan. Hij wist even niet wat hij moest doen of zeggen. Dus pakte hij zijn spullen uit en legde ze netjes op de tafel. Dat deed hij altijd aan het begin van de dag.

Want je wist nooit of je een verbandje moest knippen. Of dat je iemand een spuitje moest geven. Of dat je naar het kloppen van een hart moest luisteren. Toen Dokterpiet klaar was, stond de groene Piet op. 34


‘Dag dokter,’ zei hij. ‘Ik ben Snoeppiet. En dit zijn Smulpiet, Smikkelpiet, Schilderpiet en Bakpiet.’ ‘Ja, nu zie ik het,’ zei Dokterpiet. ‘Wat is er met jullie gebeurd?’ ‘We hebben gekleurde pepernoten gegeten.’ ‘Ja, ik heb de blauwe gegeten,’ zei Smulpiet. ‘En ik de rode,’ voegde Schilderpiet eraan toe. ‘Ik begrijp het al,’ zei Dokterpiet. ‘En nu hebben jullie dezelfde kleur als de pepernoten.’ …..

35

PEDRO EN SOLANA

17

Het was Solana gelukt. Ze had de professor met Skype gevonden. Ze konden hem zien op het scherm van de laptop.

‘Bent u professor Doetgeenvliegkwaad?’ vroeg Pedro. ‘Want dan hebben we een vraag voor u.’ ‘Ja hoor,’ lachte de man. ‘Ik ben de professor.’ 36


Hij zag er vrolijk uit, met korte krullen en een petje op zijn hoofd. Hij rookte een grote sigaar. Het leek wel alsof er een dikke mist in zijn kamer hing. ‘Wie zijn jullie?’ zei hij met een licht Limburgs accent. ‘Ik ken jullie niet.’ ‘Wij zijn Pedro en Solana. Wij zijn Pieten.’ ‘Zijn jullie echte Pieten?’ vroeg de professor blij. ‘Dat vind ik leuk.’ ‘We hebben een probleem hier op de stoomboot,’ zei Pedro. ‘Een paar Pieten hebben gekleurde pepernoten gegeten.’ ‘Ik wist niet dat die bestonden,’ zei de professor verbaasd. ‘Die wil ik ook wel. Dat lijkt me heel feestelijk.’ ‘Maar de Pieten zijn er ziek van geworden,’ legde Solana uit. ‘Hebben ze buikpijn?’ ‘Nee, het is veel erger.’ ‘Zijn ze dan misselijk en hebben ze koorts?’ ‘Nee, het is nog erger.’ ‘Wat is er dan?’ ‘Ze zijn niet meer zwart, maar blauw, rood, groen, oranje en geel,’ zei Pedro. ‘Dezelfde kleur als de pepernoten, die ze hebben gegeten.’

37

PEDRO EN SOLANA

‘Maar dat is juist leuk,’ lachte de professor. ‘Met een paar gekleurde Pieten wordt het feest alleen maar vrolijker. Ik snap het probleem niet hoor.’ Dat antwoord hadden Pedro en Solana niet verwacht. Ze keken elkaar vragend aan. ‘De Pieten vinden het zelf niet leuk,’ zei Solana. ‘Ze willen weer zwart zijn.’ ‘Ik snap het. Hoe kan ik jullie helpen?’ ‘Weet u wat azo-kleurstoffen zijn?’ ‘Ja, natuurlijk. Maar die zitten toch niet in pepernoten?’ vroeg de professor verbaasd. ‘Die zijn heel ongezond. Als je die opeet, dan kunnen er rare dingen gebeuren.’ ‘Dat weten we,’ knikte Pedro. ‘En nu zijn we op zoek naar een pilletje om de Pieten weer beter te maken.’ De professor keek bezorgd. ‘Wacht even,’ zei hij. …..

38


Hoofdstuk 4 Zwarte Piet moet blijven

Lezen doe je met veel plezier Lees verder, dan ontdek je hier Dat zelfs Pieten kunnen zeuren Over vrolijke, mooie kleuren

39

PEDRO EN SOLANA

20

‘Heb jij gisteren soms blauwe pepernoten gegeten?’ vroeg Dokterpiet. ‘Die vieze gekleurde pepernoten? Nee, echt niet.’ ‘Weet je het zeker?’ ‘Ja, ik weet het zeker,’ zei Zeurpiet en hij trok een vies gezicht. ‘Ik heb er een paar in mijn mond gestopt. Maar ik heb ze meteen weer uit gespuugd.’ ‘Heb je er wel op gekauwd?’ ‘Ja, dat wel. Maar echt niet lang hoor.’ ‘Beste Zeurpiet, je hebt geluk gehad,’ zei Dokterpiet. ‘Kijk maar naar de gekleurde Pieten achter je. Dat had ook met jou kunnen gebeuren. Jij hebt alleen maar een blauw stipje op je tong. Maar als je de pepernoten had doorgeslikt, dan was je nu helemaal blauw geweest.’ Zeurpiet keek achterom. Nu pas zag hij de gekleurde Pieten zitten. Hij schrok zich een hoedje. ‘Wie zijn jullie?’ vroeg hij voorzichtig. ‘Ik heb nog nooit een blauwe of een rode Piet gezien.’ 40


‘Maar je kent ons toch nog wel?’ vroeg Bakpiet. ‘Je vindt mijn broodjes de lekkerste van de wereld.’ ‘En gisteren stond je nog te kijken toen ik de schoorsteen verfde,’ zei Schilderpiet. ‘Je zeurde nog dat het zo lang duurde.’ ‘We hebben nu even een andere kleur, maar wij zijn nog steeds de Proefpieten,’ voegde Smulpiet eraan toe. Zeurpiet keek angstig om zich heen. ‘Word ik ook zo?’ vroeg hij aan Dokterpiet. ‘Nee, dat denk ik niet. Maar dat puntje op je tong gaat niet vanzelf weg.’ ‘En worden zij weer zwart?’ ‘Dat weet ik niet,’ zei Dokterpiet. Solana deed een stap naar voren. ‘Maar ik weet het wel,’ zei ze. ‘We hebben het aan een beroemde professor gevraagd. Die heeft ons verteld dat er niets aan te doen is.’ ‘Blijf ik dan altijd rood?’ vroeg Schilderpiet. ‘Ik ben bang van wel,’ zei Pedro. …..

41

PEDRO EN SOLANA

21

Roddelpiet stond de roddelkrant te lezen. Dat deed hij altijd buiten, zodat niemand mee kon kijken. Zo wist hij de laatste nieuwtjes voordat de andere Pieten ze wisten. Vandaag stond in de krant dat Sinterklaas hard was gevallen.

42


Dat was niet waar. Maar juist daarom vond Roddelpiet het een mooie roddel. Hij wilde het meteen aan zijn vrienden vertellen. Hij vouwde de krant dicht en liep naar de eetzaal. Het was er druk. De meeste Pieten zaten te ontbijten. Roddelpiet pakte een broodje en ging aan de lange tafel zitten. Even later kwam Zeurpiet binnen. Hij keek om zich heen. Hij zag dat Roddelpiet druk zat te kletsen met Klungelpiet. Zeurpiet ging snel naar hem toe. ‘En wist je dat Frans Bauer liever in het Engels zingt?’ hoorde hij Roddelpiet zeggen. ‘En dat Guus Meeuwis eigenlijk voor Ajax is en niet voor PSV?’ Klungelpiet wist niet wie Frans Bauer en Guus Meeuwis waren. Maar hij vond het wel gezellig dat Roddelpiet zo lekker kon kletsen. ‘Pssst, heb je even tijd?’ vroeg Zeurpiet. ‘Ik heb een nieuwtje voor je.’ Dat hoefde je geen twee keer tegen Roddelpiet te zeggen. Hij vond het geweldig om nieuwtjes te horen. Vaak verzon hij er zelf nog iets spannends bij. Maar dat was nu niet nodig. ‘Waar gaat het over?’ vroeg hij nieuwsgierig. ‘Gaat het over Sinterklaas?’ 43

PEDRO EN SOLANA

‘Nee, het gaat over een paar Pieten.’ ‘Wat spannend,’ zei Roddelpiet. ‘Heeft iemand een cadeautje kwijt gemaakt? Of is er een tekening gescheurd?’ ‘Nee, nee,’ zei Zeurpiet. ‘Houd even je mond, dan kan ik het je vertellen.’ Maar Roddelpiet kon zijn mond niet houden. ‘Of heeft een Piet stiekem gesnoept van de pepernoten?’ ging hij verder. ‘Ja, dat is het,’ riep Zeurpiet. ‘Sssst, niet zo hard,’ zei Roddelpiet. ‘Dadelijk hoort iedereen het. Wie was het? En hoeveel pepernoten heeft hij opgegeten?’ ‘Ze waren met zijn vijven,’ fluisterde Zeurpiet. ‘En het waren geen gewone pepernoten. Het waren geheime, gekleurde pepernoten.’ ‘Wauw, dat is vet.’ ‘Ja, maar dat is nog niet alles.’ ‘Vertel, vertel.’ …..

44


22

Zeurpiet en Roddelpiet hadden een plannetje bedacht. Ze zaten op de knutselkamer en waren hard aan het werk. Tussen hen in lag een grote stapel papier. En ze hadden allebei een doos met stiften gepakt. Zeurpiet maakte een tekening van een gekleurde Piet. ‘ZWARTE PIET MOET BLIJVEN’ schreef hij er in grote letters boven. In iets kleinere letters zette hij er onder: ‘KOM ALLEMAAL NAAR DE EETZAAL’ ‘Hoeveel hebben we er nodig?’ vroeg Roddelpiet. ‘Ik denk een stuk of vijftig,’ antwoordde Zeurpiet. ‘Het is wel veel werk. Maar dan kunnen we ze overal ophangen.’ ‘Ja, want alle Pieten moeten deze poster lezen.’ ‘Zo is dat,’ zei Zeurpiet. ‘Dan kunnen we iedereen vertellen dat er gekleurde Pieten zijn. En dat die er niet bij horen.’ ‘Ik vind het wel spannend,’ zei Roddelpiet.

45

PEDRO EN SOLANA

‘Maar is het niet een beetje gemeen om te zeggen dat ze er niet bij horen?’ ‘Nee hoor, dat is niet gemeen,’ vond Zeurpiet. ‘Ze moeten gewoon niet zeuren. Zwarte Pieten zijn zwart. En als je dan een andere kleur hebt, dan heb je pech.’

‘Ja, ze hebben zeker pech,’ zei Roddelpiet. ….. 46


24

Solana rende de eetzaal binnen. Het was er veel drukker dan normaal. Bijna alle Pieten waren er. Voorin de zaal was een klein podium. Als er een feestje was, dan stond Muziekpiet daar te zingen. En soms ging Sinterklaas erop staan om iets aan alle Pieten te vertellen. Maar nu stonden Roddelpiet en Zeurpiet op het podium. Zeurpiet had een megafoon.

47

PEDRO EN SOLANA

‘Test 1, 2, 3,’ klonk het door de zaal. ‘Test 1, 2, 3. Kunnen jullie me horen?’ Solana liep snel naar Hoofdpiet. ‘Weet u wat er gaat gebeuren?’ vroeg ze. Hoofdpiet schudde zijn hoofd. ‘Ze gaan iets ergs doen,’ zei Solana. ‘U moet ze meteen stoppen.’ ‘Rustig maar,’ zei Hoofdpiet. ‘Dit is grappig.’ ‘Rustig?’ riep Solana. ‘Grappig? U weet echt niet wat ze van plan zijn.’ ‘Nu even stil,’ zei Hoofdpiet en hij wees naar het podium. ‘Volgens mij gaan ze beginnen.’ ‘Dames en heren, beste Pieten.’ De stem van Zeurpiet galmde door de eetzaal. ‘Roddelpiet en ik heten u van harte welkom. Wij zijn blij dat u allemaal bent gekomen. Want wij hebben nieuws. Het Sinterklaasfeest is in gevaar.’ Zeurpiet wachtte even totdat het muisstil was. Toen ging hij verder. ‘Daarom vinden wij dat Zwarte Piet moet blijven. Vinden jullie dat ook?’ Een paar Pieten zeiden ‘ja’. ‘Ik hoor jullie niet!’ riep Zeurpiet. ‘Zwarte Piet moet blijven. Vinden jullie dat ook?’ 48


‘Ja!’ riepen de meeste Pieten. ‘Ik hoor jullie nog steeds niet!’ ‘Jaaaaa!!!!!’’ riepen alle Pieten in koor. ‘Mooi zo,’ zei Zeurpiet tevreden. ‘Dan zal Roddelpiet jullie vertellen wat er is gebeurd.’ Hij gaf de megafoon aan Roddelpiet en stapte van het podium. ‘Zie je wel?’ zei Hoofdpiet tegen Solana. ‘Ze willen gewoon dat Zwarte Piet moet blijven. Dat vind jij toch ook?’ ‘Wacht maar af,’ zei Solana. ‘Het ergste moet nog komen.’

49

PEDRO EN SOLANA

Hoofdstuk 5 Allemaal echte Pieten

Lezen doe je met veel plezier Lees verder, dan ontdek je hier Dat de goede Sint Alle kleuren mooi vindt

50


27

Het leek erop dat Zeurpiet gelijk zou krijgen. Steeds meer Pieten geloofden hem. Solana begon zich zorgen te maken. En ook Hoofdpiet voelde zich niet op zijn gemak. Maar toen kwam Sinterklaas binnen. ‘Kijk, daar is de Sint,’ zei Solana blij. Ze keek Hoofdpiet vragend aan. ‘Kunt u ervoor zorgen dat hij snel op het podium komt?’ zei ze. ‘Hopelijk komt het dan nog goed.’ ‘Natuurlijk, ga jij ook mee?’ antwoordde Hoofdpiet en ze liepen naar Sinterklaas. ‘Wat fijn dat u er bent,’ zei hij. ‘Komt u maar met ons mee naar voren.’ Samen liepen ze naar het podium. Zeurpiet was nog steeds aan het woord. Hij had het over het gevaar van gekleurde pepernoten. En dat gekleurde Pieten daarom ook gevaarlijk waren. En hij zei dat hij bang voor ze was. Maar toen hij Sinterklaas zag, werd hij stil. 51

PEDRO EN SOLANA

‘Beste Zeurpiet,’ zei Sinterklaas vriendelijk. ‘Mag ik de megafoon even?’ ‘Waarom dan?’ zeurde Zeurpiet. ‘Het gaat juist zo goed.’ ‘Geef hem toch maar aan mij.’ Zeurpiet gaf de megafoon aan Sinterklaas. Solana mocht de staf vast houden. ‘En ga maar even van het podium af,’ ging de Sint verder. ‘Je hebt goed je best gedaan.’

Zeurpiet liep de zaal in. Hij ging naast Roddelpiet staan. Hij hoopte dat Sinterklaas het met hem eens 52


was. En dat hij zou zeggen dat gekleurde Pieten gevaarlijk zijn. Maar dat deed de Sint niet. ‘Beste Pieten,’ zei hij rustig. ‘Het is vandaag een heel bijzondere dag. Dat hebben jullie al van Roddelpiet en Zeurpiet gehoord.’ Iedereen knikte. ‘Want het Sinterklaasfeest wordt nog mooier. En het wordt nog vrolijker.’ De Pieten keken elkaar vragend aan. Wat zou de Sint daarmee bedoelen? ‘Eerst waren alle Pieten zwart. Eigenlijk was dat een beetje saai. Maar we wisten niet beter. Nu pas zien we dat het ook anders kan. Allemaal dankzij de dappere Schilderpiet en Bakpiet. Kom maar naar voren mannen.’ Hij wenkte naar de gekleurde Pieten. Die twijfelden even. Net was iedereen nog boos. En nu mochten ze naar voren komen. Dat vonden ze een beetje gek. ‘Kom op dan,’ zei Schilderpiet eindelijk. ‘Als de Sint het vraagt, dan gaan we naar voren.’ Ze liepen langzaam naar het podium. Hoofdpiet begon te klappen. En ook Klungelpiet klapte in zijn handen. Dat probeerde hij tenminste. Maar hij sloeg telkens mis. Steeds meer Pieten deden mee. Het 53

PEDRO EN SOLANA

werd een daverend applaus. Sinterklaas glimlachte. Het ging precies zoals hij had verwacht. ‘Beste gekleurde Pieten,’ zei hij plechtig. ‘Dank jullie wel. Vanaf nu krijgen jullie een nieuwe naam. Jullie heten voortaan Blauwe Piet, Rode Piet, Groene Piet, Oranje Piet en Gele Piet. Dat zijn heel bijzondere namen voor heel bijzondere Pieten. Daar mogen jullie best trots op zijn.’ Alle Pieten begonnen te juichen. Pedro en Solana keken tevreden toe. ‘Eind goed, al goed,’ zei Solana. ‘Zo is dat!’ knikte Pedro. Maar ze juichten te vroeg. Want het avontuur was nog niet afgelopen. Nog lang niet zelfs.

54


29

De volgende dag kwam de boot in Nederland aan. Voor het eerst was dat in de haven van Tilburg. Langs de kant stonden honderden mensen.

De burgemeester was er om Sinterklaas te begroeten. En er waren ook bekende mensen. Ireen Wüst was uit Goirle gekomen en Guus Meeuwis 55

PEDRO EN SOLANA

zong een liedje. Het was gezellig, de zon scheen en iedereen genoot. ‘Heeft u een goede reis gehad?’ vroeg de burgemeester aan Sinterklaas. ‘Jazeker, het was een hele mooie reis,’ antwoordde de Sint. ‘En ook een heel bijzondere.’ ‘Hoe bedoelt u?’ ‘Kijkt u zelf maar.’ Sinterklaas wees naar de stoomboot. Midden op het dek stonden de gekleurde Pieten. Ze zwaaiden naar de kinderen. Die vonden het geweldig. Alleen de burgemeester wist even niet wat hij moest zeggen. …..

56


32

Het was acht uur in de ochtend. De wekker liep af. Els werd wakker en wreef in haar ogen. Daarna sprong ze uit bed en rende de trap af. Ze had haar schoen voor de open haard gezet. Ernaast stond een bakje water. Dat was nu leeg. En ook de wortel voor het paard was weg. ‘Pap, mam, Sinterklaas is geweest,’ riep ze door het huis. ‘Er zit snoep in mijn schoen! Mag ik het opeten?’ Ze kreeg geen antwoord. Haar ouders lagen nog te slapen. ‘Dan zal het wel goed zijn,’ dacht ze bij zichzelf. Ze legde het snoepgoed op een bordje. Het waren pepernoten, schuimpjes en een klein suikerbeestje. Toen ze wat beter keek, zag ze iets bijzonders. Een blauwe pepernoot, die had ze nog nooit gezien. ‘Pap, mam,’ riep ze weer. ‘Ze hebben mijn mailtje gelezen. De Pieten hebben gekleurde pepernoten gebakken!’

57

PEDRO EN SOLANA

Weer kreeg ze geen antwoord. Ze pakte de blauwe pepernoot. Hij was groot, veel groter dan normaal. Ze wilde hem in haar mond stoppen. Maar toen werd er op de deur geklopt. ‘Wie is daar?’ vroeg ze. ‘Wij zijn het, Pedro en Solana!’ ‘Ik mag de deur niet opendoen,’ antwoordde Els. ‘Kom straks maar terug als mijn papa en mama wakker zijn.’

‘Maar wij zijn Pieten,’ probeerde Pedro. ‘Dan mag ik nog niet opendoen. Sorry.’

58


Els liep terug naar de kamer. Pedro en Solana konden niet naar binnen. Maar ze hadden een plan. Ze klauterden via de regenpijp naar boven. Daarna liepen ze voorzichtig over het dak. En ze klommen door de schoorsteen naar binnen. Solana liet zich als eerste vallen. Ze zag nog net hoe Els de pepernoot in haar mond stopte. ‘Niet doen!’ riep ze. Maar het was al te laat. Els beet in de blauwe pepernoot. …..

59

PEDRO EN SOLANA

34

Op 6 december ging de boot weer terug naar Spanje. De Pieten waren moe. En ook Sinterklaas moest even uitrusten. Het was een mooie tijd geweest in Nederland. Iedereen had genoten van het feest. En de gekleurde Pieten waren als helden ontvangen. Nu hoefde er niet meer gewerkt te worden. De Pieten waren aan het luieren. Ze luisterden naar muziek of ze deden een spelletje. Pedro en Solana zaten op de bank TV te kijken.

60


Maar er was een Piet, die daar niet aan mee deed. Het was Bakpiet. In Tilburg had hij nieuwe flesjes kleurstof gekocht. Niet voor papier, maar voor brood en koekjes. Hij wilde zo graag gekleurde pepernoten maken, dat hij dag en nacht doorwerkte. Zou het hem dan toch nog lukken? En jawel hoor. Op 8 december, om 8 minuten over 8 klonk er gejuich uit de bakkerij. Bakpiet rende het dek op. ‘Het is gelukt! Het is gelukt!’ juichte hij. Jullie mogen drie keer raden wie er de volgende dag blauwe pepernoten in haar schoen vond. En deze keer zat er geen gouden ring in.

61

Pedro en Solana Het geheim van de gekleurde pepernoten

Recommend Documents