Paus Franciscus weigerde die rode schoudermantel om te doen toen hij zich voor het eerst liet zien voor stad en wereld, en dat was wellicht de reden

UIT DE PASTORIE ‘Habemus papam!’ Heeft het al geklonken? Zo opende ik het vorige Hofnieuws ‘Uit de pastorie’. Toen u het las, had het al geklonken en hoe! De nieuwe paus heeft ons meer geraakt, dan wij voor mogelijk hielden. De kerk beleeft een nieuw begin. Vriend en vreemde zijn enthousiast. Mensen op straat hielden mij aan. ‘Ik wil jullie graag feliciteren met jullie nieuwe Paus. Echt een indrukwekkende man. Hij zit nu al in mijn hart. Zelfs als niet Katholiek voelde ik mij aangesproken door zijn uitspraak: “Ik wil er graag zijn voor alle mensen van goede wil”. Een samenbindende uitspraak die uitstijgt boven individuele tegenstellingen. Echt goed!’ Jorge Mario Bergoglio, paus Franciscus. De naam Franciscus (1182-1226) kwam bij hem op dankzij de Braziliaanse kardinaal Claudio Hummes, vertelde hij bij de ontmoeting met de pers. Die zat naast hem toen duidelijk werd welke kant het opging. Hummes had in zijn oor gefluisterd dat hij de armen niet moest vergeten. “Toen wist ik het”, zei de paus. Franciscus van Assisi is de man van de vrede, van het milieu en ook de man van armoede. Wat zou ik graag zien dat de kerk arm was. Een arme kerk voor de armen. Wat een lef toonde hij door de naam Franciscus te kiezen, misschien wel de grootste heilige van onze kerk. Want een naam moet je waarmaken. Met de keuze van de naam Franciscus is onmiddellijk de liefde verbonden die Franciscus had voor Vrouwe Armoede, zijn zorg voor de zieken en zijn ontmoeting met de melaatse. Hij bouwde aan het kerkje van San Damiano, maar leerde al gauw dat de Heer van hem ander metselwerk verlangde. Niet in stenen wil ik wonen, maar in mensen. Franciscus is de man van La Verna, een plek waar hij verbleef en bad bij spanningen met zijn broeders. Hij kreeg daar de stigmata, de wonden van Jezus, en was sindsdien nog meer verbonden met de gekruisigde Christus. Zíjn leven is een programma voor de nieuwe paus. Hij wil een kerk laten zien, die met liefde allen omringt die door menselijke zwakheid getroffen zijn; ja, nog meer: in de armen en lijdenden erkent zij het evenbeeld van haar arme en lijdende Heer. Hij roept de priesters op om te werken voor de armen, de gevangenen, de onderdrukten, de zieken, degenen die verdrietig en eenzaam zijn, ”daar waar zich het lijden bevindt en bloed is vergoten.” Jorge Mario Bergoglio. De avond na zijn verkiezing tot paus stond een limousine klaar. Maar paus Franciscus gebruikte deze niet en stapte samen met de kardinalen in de bus naar hun verblijf in het Marthahuis.

Paus Franciscus weigerde die rode schoudermantel om te doen toen hij zich voor het eerst liet zien voor stad en wereld, en dat was wellicht de reden dat de gordijnen van het balkon die spannende woensdagavond zo lang dicht bleven. Het doet denken aan Franciscus tegenover zijn vader. Demonstratief deed hij zijn rijkeluis kleren uit en kleedde zich als een arme. Zij zijn mijn broeders. Bij hen hoor ik. Bij hen, die geen broeder hebben. Paus Franciscus liet zich na zijn inauguratie in een open mobile rondrijden op het Sint Pietersplein, toen zag hij een ernstig gehandicapte man, hij stapte uit en omarmde hem. Wie dacht niet aan hét roepingsverhaal van Franciscus, die een melaatse zag, en van zijn paard afstapte en de melaatse kuste. Jorge Mario Bergoglio. Hij woonde niet in een paleis, hij had geen kok om voor hem te koken, hij reisde gewoon met het openbaar vervoer en op witte donderdag droeg hij de mis op, niet in de St. Pieter, maar in een gevangenis in een buitenwijk van Rome. Als dubbele vernieuwing waren daar onder de twaalf personen verschillend van nationaliteit en geloof twee jonge vrouwen, een katholiek en een moslima. Zij waren gekozen voor de traditionele voetwassing, die volgens de christelijke traditie het gebaar van Jezus aan de vooravond van zijn kruisiging in herinnering roept. Hij waste hen de voeten. Totaal anders, zegt Rik Torfs, hoogleraar, kerkjurist en bekend mediafiguur. “Ik ben enorm blij met de verkiezing van paus Franciscus. Ge moet u dat eens voorstellen: je hebt 115 kardinalen, oudere mannen waarvan doorgaans de vernieuwing niet vandaan komt. Iedereen is benoemd door Johannes Paulus II of Benedictus XVI. En toch wordt het systeem doorbroken. Toch wordt weer niet een man gecoöpteerd die al in het systeem zat. Toch hebben die mannen de kracht om te zeggen ‘we moeten nu iemand hebben die totaal anders is’, die ook totaal anders is van stijl, die goedenavond zegt wanneer hij de eerste keer voor het publiek verschijnt, die korte tijd daarna de voeten van ook twee vrouwen wast, hoewel dat volgens de liturgische regels niet zou mogen. Breekt er een nieuw tijdperk aan in onze kerk? ‘Wij moeten overgaan van een kerk die regels stelt naar een kerk die het geloof bevordert en overdraagt’, zegt paus Franciscus, ‘en dat biedt een hoopvol perspectief,’ schrijven Katholieke hoogleraren en bestuurders. Eén nieuwe paus maakt nog geen lente…. Maar er is meer! Katholieke hoogleraren laten van zich horen. Zij uiten hun zorgen over de kerk en bieden hun steun aan. Het gaat niet goed met de katholieke kerk in de westerse wereld en dat geldt

zeker ook voor de katholieke kerk in ons land. Het episcopaat voert een beleid dat het voortbestaan van nog bloeiende geloofsgemeenschappen ernstig bedreigt. Moeten lokale kerkgemeenschappen zich steeds dwingender voegen in wat van hogerhand beslist wordt of is er speelruimte om een eigen weg te gaan naar een hartelijke, gastvrije kerk, waar 100 bloemen mogen bloeien? Het bestuur van het bisdom wil het aantal parochies terugbrengen naar het aantal dat overeenkomt met het aantal inzetbare priesters. Gelovigen worden op zon- en feestdagen min of meer gedwongen naar die ene kerk in de regio te gaan waar nog een priester voorgaat, terwijl hun eigen kerk gesloten moet blijven. Mensen begrijpen dat niet en accepteren ook niet dat hun plaatselijke geloofsgemeenschap op deze manier wordt uitgehold. Organisatorische samenwerking/samenvoeging van geloofsgemeenschappen kan om logistieke redenen nodig zijn, maar hun afzonderlijke specifieke identiteit mag daarbij niet in het gedrang komen. Een levende geloofsgemeenschap wordt gekenmerkt door verbondenheid van de leden ervan met elkaar in geloof en door de ruimte om dat geloof te ontwikkelen: zij heeft kenmerken van eigenheid, van een ‘zelf’, van een persoon. Die karakteristiek wordt kernachtig uitgedrukt in een tekst van de Askea-parochie in Carlow (Ierland):

Als onze geloofsgemeenschap niet een plaats is waar mijn tranen worden begrepen, waar moet ik dan naartoe om te huilen? Als onze geloofsgemeenschap niet een plaats is waar mijn geest vleugels krijgt, waar moet ik dan heen om te vliegen? Als onze geloofsgemeenschap niet een ruimte biedt waar mijn vragen worden gehoord, waar moet ik dan zoeken? Als onze geloofsgemeenschap niet een ruimte biedt waar naar mijn gevoelens kan worden geluisterd, waar moet ik dan naartoe om te spreken? Als onze geloofsgemeenschap niet een gemeenschap is waar u mij begrijpt zoals ik ben, waar kan ik dan naartoe om te zijn? Als onze geloofsgemeenschap niet een plaats is waar ik kan proberen en leren en groeien, waar kan ik dan gewoon mijzelf zijn? Dit geeft duidelijk aan dat een geloofsgemeenschap de plaats is waar mensen terecht kunnen met hun verdriet en hun vreugde en met hun geloofsvragen, dat dit de plaats is waar mensen de weg vinden op hun zoektocht naar de zin van hun leven. Verder spelen geloofsgemeenschappen een maatschappelijke rol in de diaconie en de zorg, zeker waar ze in oecumenisch verband gezamenlijk optreden. Veel vrijwilligers in zorg, voedselbanken en caritas komen voort uit geloofsgemeenschappen. Te vrezen valt dat door het desavoueren van lokale

geloofsgemeenschappen de rol van de kerk op die terreinen verder zal afnemen. Zo laten Katholieke hoogleraren van zich horen. Breekt er een nieuw tijdperk aan in onze kerk? Het wordt Pinksteren. God geeft zijn Geest aan de wereld. Jezus gaf de Geest. Maar Hij schenkt ons zijn geest. 12 Vlammen gingen de wereld in. Het vuur van Jezus verdeelde zich op de hoofden van de 12 apostelen. Uit dat vuur werd de kerk geboren. De kerk dat is Jezus, opgestaan in mensen. De kerk, dat is licht van zijn licht, geest van zijn geest, stem van zijn stem. Als 12 vlammen gaat hij de wereld in. O Heilige Geest, vernieuw het aanschijn der aarde, vernieuw ook uw kerk. Geef wijsheid aan de paus, aan onze bisschop en aan onze bestuurders. Moge wij hier een kerk zijn, waar mensen op verhaal kunnen komen, op Zijn verhaal. Laat uw benauwdheid varen en laat zien wat u te bieden hebt: zorg om de mens, zorg om de wereld! Gerechtigheid en recht, liefde en erbarmen! Durf te geloven in de toekomst. Laat zelfbeklag, navelstaren en gekibbel voor wat ze zijn en gooi open de deur. Ook in moeilijke tijden. Juist in moeilijke tijden. Ik wens u een zalig Pinksterfeest, dat u geraakt mag worden door het Pinkstervuur. Met vriendelijke groet, N. Essen, pastor (spreekuur elke woensdagmorgen van 10 – 12 uur) ook: [email protected]

Je kwetsbaar durven opstellen?

STERK !! Cordaid Bond Zonder Naam – mei 2013

PINKSTERACTIE: Week Nederlandse Missionaris

Zij geven veel en vragen weinig. Elke dag zetten onze missionarissen zich in voor kwetsbare mensen, ver weg. Uit het oog, maar niet uit het hart, want in Nederland staan wij als één grote familie achter hen! Missionarissen geven zoveel en vragen weinig. Soms hebben zij echter wel enige financiële steun nodig. Voor de kosten van het werk, parochie, zorg en diaconie bijvoorbeeld. De Week Nederlandse Missionaris (WNM) draagt bij aan zulke kosten. Verder maakt de WNM de uitzending van missionair werkers mogelijk. Missionarissen vol bezieling Wilt u lezen over het werk van onze missionarissen en missionair werkers? Lees dan het nieuwe WNM-boekje! Laat u inspireren door broeder Jan Heuft, die zich met zijn 73 jaar nog altijd vol bezieling inzet voor vluchtelingen in Algerije. Het zijn mensen uit heel Afrika, die hoopten hun heil te vinden in een ander land. Ze worden echter nergens toegelaten. Nu bivakkeren deze vluchtelingen in Algerije in krotten en gaan gebukt onder armoede en ziekte. Broeder Jan helpt hen waar hij kan. Ook leest u in het WNM-boekje over missionair werker Pritha Belle (27). Zij staat in Colombia mensen bij die met grof geweld van hun geboortegrond werden verjaagd. Pritha zet zich met hart en ziel in voor hun recht op een zelfstandig bestaan. U kunt de Week Nederlandse Missionaris steunen: • Door een bijdrage op rekening 676 t.n.v. Week Nederlandse Missionaris, Den Haag; • Door deel te nemen aan de Pinkstercollecte; • Door het WNM-boekje 2012 te bestellen voor €15 inclusief verzendkosten via de website. zie ook: www.weeknederlandsemissionaris.nl. _______________________

DANKBRIEF SAMS KLEDINGACTIE VOOR MENSEN IN NOOD Wij ontvingen een brief n.a.v. de voorjaarsinzameling van zaterdag 20 april: De opbrengst bij ons was 800 kilo. De kledingactie levert al 40 jaar een bijdrage aan het werk van Mensen in Nood. De kledingactie wil alle kledinggevers van harte bedanken. De volgende inzameling zal plaatsvinden op een zaterdagochtend 2 november. Voor meer informatie: www.samskledingactie.nl

De kerk kent drie grote feesten. Kerstmis, Pasen en? Pinksteren. Pinksteren vieren we op zondag 19 mei. Wat vieren we dan? Denk nog eens terug aan zondag 21 april. Toen was het groot feest in onze kerk, want 21 jonge mensen ontvingen toen het sacrament van het Vormsel. Als je gevormd wordt, dan bidden we dat je de goede Geest krijgt, dat je een mens wordt, die goede dingen wil doen, die oog heeft voor het milieu, die oorlog haat, die vindt dat er voor alle mensen genoeg te eten moet zijn, maar die ook zelf zijn handen uit zijn mouwen wil steken en iets goeds voor een ander wil betekenen. Die Geest hebben wij allemaal nodig! En met Pinksteren vieren we dat God ons die Geest wil geven. Met Pinksteren krijgen de leerlingen van Jezus kracht, vuur, geest, om het werk van Jezus voor te zetten. ‘Jullie zijn mijn handen’ horen zij. Weet je nog, over ‘Jullie zijn mijn handen’ ging het vormsel. Christus heeft geen handen; Hij heeft alleen maar onze handen om vandaag zijn werk te doen. Met Pinksteren vieren we, dat wij de kracht krijgen om echt die handen van Jezus te kunnen zijn. Zondag 2 juni zien wij de vormelingen terug en vertellen ze hoe zij het vormsel beleefd hebben. Voor het Kinderkoor is de vakantie al begonnen. Ze vinden het allemaal jammer, maar vrijdag 6 september starten we weer met ons koor. Nico

OPNAME IN DE KERK VAN JEZUS CHRISTUS

Op 30 maart jl. ontving ik in de Paaswake van pastor Nico Essen het Heilig Doopsel. Wat een prachtige avond was het. Aan het begin ervan vulde misdienaar David Olmer de Doopvont met water. Een aantal vormelingen boden de Heilige Oliën aan, welke wij met een groep vormelingen enkele dagen eerder opgehaald hadden in de St. Bavo kathedraal in Haarlem, waar wij de Oliewijding bijwoonden. De Heilige Olie werd in het Doopwater gedaan. Een spannend moment was het toen de pastor daadwerkelijk overging tot mijn Doop. Er viel een last van mijn schouders toen ik werd gedoopt en tevens gaf het mij zeer veel energie. Ik was blij dat ik deze stap uiteindelijk had genomen. En ik ben hier nog steeds blij mee. Opgenomen te zijn in de Kerk van Christus ervaar ik als een enorme vreugde. Zelf denk ik dat dit altijd al in mijn voornaam besloten heeft gelegen. René komt immers van het Latijnse Renatus dat ‘wedergeborene’ betekent. De naam heeft een spirituele en niet letterlijke betekenis. De wedergeboorte verwijst naar de Doop. Ook ontving ik, samen met een aantal andere vormelingen, tijdens de Paaswake de Eerste Communie. Wij stonden in een kring rond het altaar en ontvingen om beurten de Heilige Hostie. Het was fijn deze avond in aanwezigheid van mijn lieve vrouw en ouders en medeparochianen te beleven. Een onvergetelijk mooie avond, waarbij Meerklank prachtige liederen ten gehore bracht. Een bijzondere Paaswake die mij altijd zal bijblijven. Op 21 april jl. ontving ik, samen met vele andere vormelingen, van pastor Henny Post het Heilig Vormsel. De vormelingen, jong en oud, zagen er allemaal prachtig uit. Pastor Post en pastor Essen gingen gezamenlijk voor en wisten beiden met gevoel voor traditie en humor een groot feest te maken van de Vormselviering. Na alle voorbereidingen met de Vormselgroep was het op de dag van het Vormsel zeer duidelijk waar het bij het Vormsel om gaat. Waar het onder andere om gaat benoemde ik op mijn eigen wijze in mijn voorbede, welke ik voorlas aan het eind van de Vormselviering. Graag sluit ik dit stukje met deze voorbede af: Op deze ochtend dat wij het Vormsel ontvangen, bidden wij tot God om ons, vormelingen, kracht en wijsheid te geven. Dat wij, van welke leeftijd wij ook zijn, altijd weer bereid zijn om te leren. Te leren van onze fouten, te leren hoe we beter met onze medemens om kunnen gaan en te leren hoe we steeds meer in ons geloof kunnen groeien. Dat wij Jezus altijd als onze metgezel zullen blijven zien. Ook wanneer het tegenzit….. juist wanneer het tegenzit. En dat wij gesterkt met de kracht van de Heilige Geest altijd weer hoop putten uit ons geloof. Ons

geloof in Hem die voor onze zonden is gestorven en op de derde dag is opgestaan. Amen. René van Eunen ______________________

MALAWI NIEUWS

april 2013

Uit de nieuwsbrief van de Broeders: Adriana Lechner Heijer and Fr. Nico Essen. Last year we invited Adrie, the sister in-law of late Br. Thomas Lechner and Fr. Nico Essen, to visit Malawi, to see the project of Mzedi CDSS in which both have been active in fundraising. Adriana Lechner-Heijer and Fr. Nico Essen, will be in Malawi for two weeks. They will be assisted by our Brother Henk Munnich in travelling to the places of interest including lake Malawi. See appendix of their timetable. Adriana, Fr. Nico, Br. Henk Munnich welcome to Malawi. It is a good time as the country has received a good rain and therefore a good harvest. Pastor Nico Essen vertrekt maandag 6 mei voor twee weken naar Malawi. In het goede gezelschap van mw. Adri Lechner en Br. Henk Munnich mag ik met eigen ogen zien, waar Tom, Cas en Adri Lechner zich zo voor hebben ingezet, en waar wij als parochie zo’n 15 jaar actie voor hebben gevoerd. Wat geweldig om de brug van Cas te zien, de waterputten, het broederhuis, de kerk en natuurlijk de nieuwe St. Louis Secondary School in Mzedi. Mag ik in mijn bagage een dikke portemonnee meebrengen, resultaat van een groot succes van de sponsorloop? Zo schreef ik in het vorige Hofnieuws. Sponsorloop Het was ijs, ijskoud, die zaterdagmiddag 23 maart. De stempelaars raakten bevroren, maar het was gelukkig wel droog. Zo werd het toch gezellig. 81 Deelnemers, veel kleine kinderen, maar ook enkele volwassenen, zij wandelden, renden, stepten of skeelerden en haalden een prachtig bedrag bijeen van meer dan € 6500,- t.b.v. het sportveld voor de nieuwe school.

Als al het toegezegde geld binnenkomt, wordt het opnieuw een record! Fantastisch! Het bedrag zal worden overgemaakt, dat hoef ik niet mee te nemen. Wat wel? Ajax Zondag 14 april was het feest in onze kerk, want Bert Hilhorst was 25 jaar onze koster. Maar tot mijn verbazing werd ik op het hoogtepunt van het feest in het midden geroepen en kreeg een enorm kado aangereikt. Wat? Waarom? Jan Hilhorst c.s. had bedacht dat de pastor uit de Watergraafsmeer niet met lege handen in Malawi kon aankomen. Wat is er dan leuker om aan te komen met het tenue van onze eigen voetbalclub? Hij schakelde mijn broer Theo in, die zou als Grootebroeker wel iets kunnen regelen met de vader van Frank de Boer. Kees de Boer, de beste voetballer, die de Zouaven ooit gehad heeft, kon hier niet aan beginnen, maar hij wees wel de weg. En voor Theo was het toen een kleine moeite om Ajax voor dit idee te porren. ‘Wat wil u dan hebben?’ Hij kon alles wel krijgen. Zo reis ik met een koffer vol shirts, broeken en kousen naar Malawi, zodat straks op het nieuwe sportveld de jongens van de St. Louis zullen voetballen in het shirt van Ajax. Geweldig! Dank Dank aan alle deelnemers van de sponsorloop, aan allen, die hen gesponsord hebben en aan allen die hebben meegeholpen. Dank aan Ajax voor de outfits en dank aan CTO’70 voor de ballen. Wat een eer dat ik deze reis mag maken. ik voel me echt door u uitgezonden, dat ik onze betrokkenheid bij Malawi mag uitdragen, dat ik u vertegenwoordig. In het volgende Hofnieuws ongetwijfeld een verslag. Nico Essen Voor informatie over de St. Louis school in Malawi en de stichting Lechner-Malawi: www.lechner-malawi.com Ook: https://www.facebook.com/LechnerMalawi?ref=ts&fref=ts Triodos Bank: 254 82 62 45 t.n.v. Stichting Lechner-Malawi, Amsterdam.

9 MEI – HEMELVAARTSDAG IN DE KONINGSKERK Hemelvaartsdag vieren wij samen met de protestantse kerkgemeenschap De Bron, de Evangelische Broedergemeente en het Leger des Heils in de Koningskerk. Aanvang: 10.30 uur. Hemelvaart vieren wij met een liefdemaal. Een eenvoudige “maaltijd” in de kerkzaal, zoals sinds de 18e eeuw in de Broedergemeente gebruik is. Bij het liefdemaal zit de predikant, als een vader/moeder bij zijn/haar gezin, aan het hoofd van de tafel en leidt de kerkdienst die bestaat uit gebed en veel zingen. ______________________

2 JUNI – SACRAMENTSPROCESSIE AMSTERDAM De Sacramentsprocessie door het centrum van Amsterdam is een nieuwe traditie geworden. De processie trok in 2004 voor het eerst sinds 1578 onder grote belangstelling over de grachten. Op zondag 2 juni zal vanuit de Onze Lieve Vrouwekerk de Sacramentsprocessie, voor de tiende keer, opnieuw over de Amsterdamse grachtengordel trekken. Ook verschillende orthodoxe kerken zullen aan de bedetocht met het Allerheiligste deelnemen. De processie over de grachten begint om 12.45 uur. Om 13.30 uur is er afsluitend een plechtig lof in de Onze Lieve Vrouwekerk. Informatie: www.olvkerk.nl ______________________

6 JUNI – EXCURSIE APOSTOLISCH GENOOTSCHAP Naast de twee gebruikelijke vergaderingen in april en oktober gaan de leden van de parochievergadering eenmaal per jaar op excursie. Vorig jaar bezochten wij de geloofsgemeenschap De Duif op de Prinsengracht. Dit jaar zoeken we het in de buurt. In de bocht van de Archimedesweg staat het prachtige gebouw van Het Apostolisch Genootschap. Het is in 1931 gebouwd door architect Kruiswijk, en heeft alle kenmerken van de Amsterdamse School. Na de ingrijpende renovatie van 1999 is het in zijn volle glorie hersteld: licht en vriendelijk. Het BIO, het Breed Interreligieus Overleg, stimuleert het contact tussen de verschillende geloofsgemeenschappen in Oost-Watergraafsmeer. Daar willen wij én het Apostolisch Genootschap gehoor aan geven. Donderdag 6 juni is iedere belangstellende van harte welkom in de Apostolische Kerk, Archimedesweg 97, 1098 JN Amsterdam. Aanvang 20.00 uur. Informatie: www.apgen.nl

1 JULI – KETI KOTI 1863 –2013 van slavernij naar bevrijding 150 jaar afschaffing van de slavernij is een bezinningsmoment Op 1 juli 2013 zal gevierd worden dat de slavernij in Suriname (en in andere Nederlandse kolonies) 150 jaar geleden afgeschaft werd. Die dag heet: Keti Koti, de gebroken ketenen, of Manspasi, emancipatie. Creoolse Surinamers en Antillianen in Nederland vieren deze dag ook of herdenken de eerste juli in de kerk. Christenen worstelen 150 jaar na de afschaffing van de slavernij met deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis. Blanken weten maar heel weinig van de diepe sporen die de slavernij heeft nagelaten, terwijl de pijn nog altijd doorleeft onder de nazaten van slaven. Europa was christelijk in de tijd van de slavernij en daarmee was de kerk verweven met wat er toen gebeurde. Met de Bijbel in de hand zijn mensen vernederd. In 2006 reisden dominee Wout Bouwman en Kees Sybrandi naar Suriname om persoonlijk excuses aan te bieden voor het slavernijverleden. Dit was hun tekst: ‘Wij zijn gekomen om vergeving te vragen voor het leed dat Nederlanders in de tijd van de slavernij veroorzaakt hebben. We schamen ons ervoor dat onze voorouders geld verdienden over de ruggen van de slaven. Het ergste is dat veel van die Nederlanders zeiden christen te zijn. Als christenen hadden ze toch beter moeten weten. Jezus heeft ons geleerd de mensen te dienen en te helpen, niet om elkaar te misbruiken. We schamen ons diep over deze jaren uit onze geschiedenis.’ Zondag 16 juni schenkt onze kerk aandacht aan Keti Koti. Mw. Rinia Cromwell zal ons hierover vertellen. Zij is lid van de Evangelische Broeder Gemeente. _____________________

KOFFIE OCHTEND Heeft u zin in een kopje koffie of thee en een praatje? Dan bent u iedere 3e dinsdag van de maand van harte welkom in de pastorie op de Linnaeushof 94 van 10.00 – 12.00 uur. De volgende koffie ochtend is op 21 mei. U bent van harte welkom!

WERELDWINKEL DIEMEN Moederdag, zondag 12 mei a.s., staat de Wereldwinkel met een geheel vernieuwd assortiment op de kraam in de Hofkerk. Komt allen kijken, misschien dat u een leuk kadootje vindt voor alle moeders of voor een andere gelegenheid. Zaterdag 11 mei a.s. staan wij met onze kraam in het Winkelcentrum Diemerplein, ook daar bent u van harte welkom. Tevens staat de Wereldwinkelbus elke vrijdag en zaterdag van 10.0017.00 uur op het Diemerplein bij de Apotheek in Diemen. Mocht u een ingerichte kraam met spulletjes van de Wereldwinkel bij een andere gelegenheid of elders op locatie wensen, ter informatie bij ondergetekende, op tel.nr. 06-30655812. Tot ziens! Namens Wereldwinkel Diemen, Jolanda Merks, bestuurslid ______________________

VAN DE VOORZITTER In april werd een aantal belangrijke vergaderingen gehouden. Met vertegenwoordigers van de parochiebesturen van de omliggende parochies werden de fusievoorstellen besproken. In onze eigen vergaderingen van Parochiebestuur en Parochievergadering werd over de financiële ontwikkelingen gesproken en de daarmee samenhangende consequenties betreffende de gebouwen. Ontwikkelingen Amsterdam Oost e.o. Onder leiding van dhr. J. Hoekstra, kerkopbouwwerker, kwamen de bestuursleden van de parochies in regio Zuid-Oost/Duivendrecht en Oost/Diemen op 2 april bijeen. Het bleek dat de besturen om diverse redenen nog geen voorstanders zijn van een fusie van alle parochies, zoals voorgesteld door het bisdom. Men wil zeker tot meer samenwerking komen, maar acht de eigen zelfstandigheid ook zeer belangrijk.

Komt er één grote fusie-parochie? Door diverse besturen werd voorgesteld om een samenwerkingsconvenant te sluiten, waarbij er op vele terreinen wordt samengewerkt binnen de twee regio’s. De besturen achten het van groot belang om voorlopig zelf nog te beslissen over bijvoorbeeld eigen gebouwen en financiën. Daarnaast kan er op diverse terreinen wel worden samengewerkt. Zo wordt het team van priesters, pastoraal werkers en diakens als één geheel beschouwd. Dit pastorale team zal eind mei ook trachten een rooster op te stellen voor de komende maanden, waarbij de voorgangers op de zondagen ook kunnen voorgaan in andere kerken van de regio. Hierbij houdt men rekening met vaste werkplekken en ‘de gezichtsbepalende functie voor een parochiekerk’ die de meeste teamleden hebben. Over het voorstel, om in plaats van een fusie voor onze regio’s voorlopig te kiezen voor een samenwerkingsconvenant, is een gezamenlijke brief naar de Diocesane Commissie van Regio- en Kerkopbouw (DCRK) gezonden. We verwachten vóór de volgende regiovergadering een reactie van de commissie, zodat we in ons overleg (eind mei) kunnen bespreken of we voort gaan op de weg van een convenant. Overigens zijn er in den lande diverse voorbeelden van samenwerkingsconvenanten tussen parochies. Hierbij wordt er een soort bestuursplatform opgericht waarin de diverse parochiebesturen hun eigen inbreng hebben. Gaan er kerken dicht? Zoals bekend heeft het bisdom voorgesteld om niet alleen het aantal parochies te verminderen, maar ook op een termijn van vijf jaar minder florerende kerkgebouwen (zgn. C-kerken) te sluiten. In onze regio’s zou dat gelden voor één van de kerkgebouwen van de Graankorrel in Zuid-Oost, voor één van de kerken in Oost en voor de St. Petrusbandenkerk in Diemen. De parochie in Diemen heeft al een inventarisatie gehouden van alle activiteiten en de specifieke situatie van de parochie. De parochie is nog zeer vitaal: er zijn vele vrijwilligers op veel terreinen actief, het kerkgebouw is in redelijke conditie, maar er zijn wel zorgen over de noodzakelijke restauratie van de pastorie. Daar probeert men een oplossing voor te vinden. ‘Diemen’ wil gewoon doorgaan. Hoe het zal gaan met de andere kerkgebouwen die als C-kerk zijn aangemerkt, is op dit moment nog niet te zeggen. Van belang is eerst dat er samenwerking tussen (of samenvoeging van?) besturen op korte termijn tot stand komt. Hierbij wordt gedacht aan 1 januari aanstaande.

Financiële zaken en overdracht kerk en pastorie De vergaderingen van parochiebestuur en parochievergadering stonden vooral in het teken van de financiën en gebouwen. Eind oktober werd het schoolgebouw van de voormalige Maria Goretti kleuterschool aan de Linnaeushof overgedragen aan het Stadsdeel. Het Stadsdeel gaat het gebouw nu aanpassen aan de eisen van modern onderwijs voor de St. Lidwinaschool. Voor de parochie betekende deze verkoop – na aftrek van kosten voor makelaar en advocaat – een aardige financiële meevaller, die we zeer goed kunnen gebruiken. Bestudering van de financiële positie van de Martelarenparochie laat zien, dat we wel in de komende jaren maatregelen moeten nemen om de inkomsten en uitgaven beter op elkaar af te stemmen. Er gaat elk jaar nog erg veel geld in onze gebouwen zitten. Daarbij levert de pastorie, als verhuurobject en inkomstenbron, te weinig op. Na vele maanden onderhandelen met Stadsherstel ligt er nu een overeenkomst klaar. Bij deze overeenkomst staat voorop, dat het kerkgebouw, sacristie en een klein deel van de pastorie voor de eredienst en door de parochie gebruikt blijven worden. Er wordt afgesproken dat Stadsherstel kerkgebouw en pastorie in erfpacht krijgt. Hierbij neemt de parochie met een lening deel in N.V. Stadsherstel. Uit deze lening krijgt de parochie een vast rendement, waarmee de huur weer betaald wordt. Daarnaast is Stadsherstel voortaan verantwoordelijk voor onderhoud van de gebouwen en vraagt daar ook de subsidies voor aan. Tevens zal Stadsherstel zorgen voor een grondige verbouwing van de gehele pastorie. In de pastorie worden ruime appartementen gemaakt, die vervolgens een marktconforme huur gaan opbrengen. Dit betekent dat de meeste activiteiten van parochie (groepen, clubs en koren) voortaan naar sacristie, zijbeuk en kerk zullen moeten verhuizen. Stadsherstel zal ook zorg dragen voor de noodzakelijke aanpassingen aan kerkgebouw en sacristie, zodat die beter en comfortabeler gebruikt kunnen worden. Ook zal er in het interieur geïnvesteerd moeten worden. Is het al zover? Nee, want aan dit plan moet eerst het bisdom goedkeuring verlenen. Eind april is hierover een gesprek met de afdeling Economie van het Bisdom. Daarna kan de samenwerkingsovereenkomst met Stadsherstel getekend worden. Vervolgens gaan Stadsherstel en parochiebestuur gezamenlijk naar Stadsdeel Oost en

Monumentenzorg voor het verkrijgen van de nodige vergunningen en goedkeuringen. Penning van Verdienste In de laatste parochievergadering op 11 april werd ook besloten dat aan koster Bert Hilhorst ter gelegenheid van zijn zilveren kostersjubileum de Penning van Verdienste van de Parochie is toegekend. U leest hierover elders in deze aflevering van Hofnieuws. Ton Broerse ______________________

HOF DER VERBEELDING Nu moeder Aarde het noordelijk halfrond steeds nadrukkelijker naar de zon keert en we sneeuw en ijs weer voor een poosje achter ons lijken te hebben gelaten, borrelen opnieuw allerlei nieuwe initiatieven bij ons naar boven. Zo vergaat het ook ons, leden van de filmclub Hof der Verbeelding. Natuurlijk hopen wij dat de lezers van dit stukje zich ook graag tot deze club willen laten rekenen en ons eens willen komen bezoeken in onze natuurlijke omgeving: de oude sacristie, om te bekijken wat ons drijft. Voor het echter zover is zullen wij alvast een tipje van de sluier oplichten. Na de twee eerste spetterende cycli over respectievelijk compassie en het kind, beginnen we donderdag 2 mei aan ons volgende project. Deze voert ons ditmaal naar de wereld van de medemens, die om uiteenlopende redenen buiten zijn oorspronkelijke omgeving is geplaatst en zich een weg moet zoeken naar een nieuw bestaan. Kort samengevat: integratie. Over de eerste film Turquaze die zich afspeelt in Istanbul en Gent alvast een korte inleiding. Timur (28) heeft net zijn vader begraven in Istanbul en keert terug naar Gent, samen met zijn broers Ediz (36) en Bora (16). Daar ziet hij zijn Vlaamse vriendin Sarah terug. Regisseur Kadir Balci levert met Turquaze een vertederend debuut af. Over de liefde voor fanfaremuziek, die even Turks als Vlaams blijkt te zijn. En over hoe moeilijk,

frustrerend, hilarisch en hartverwarmend het samenleven tussen Turken en Belgen kan zijn. Van de komende films de data en titels: 16 mei: Lemon Tree, vertelt over twee vrouwen in Palestina en Israel. 30 mei: Zozo, laat een jongen uit Libanon met grootouders in Zweden zien. 13 juni: A passage to India, vertelt het verhaal van een Britse vrouw in India. 27 juni: Gegen die Wand, vertelt het verhaal van Cahit en Sibel in Berlijn. Om 20.00 uur start de film. Welkom vanaf 19.30 uur. Ingang aan de achterkant van de kerk via de tuin door de groene deur. Na afloop van de film is er gelegenheid tot napraten onder het genot van een drankje. Om kostendekkend te kunnen werken vragen wij een bijdrage van 5 Euro. ______________________

VERRIJZENISKOOR Repetities en bezoek aan de gevangenen Onze nieuwe paus gaf op Witte Donderdag een voorbeeld. Doe als hij en doe mee! Dit wordt zeer gewaardeerd. We bezoeken de gevangenen op een zaterdagochtend om twee vieringen op te luisteren. Per bezoek kunt u meedoen. Repetitie: Repetitie: Repetitie:

17 en 24 juni, 1 juli 30 sept, 7 en 14 oktober 2, 9 en 16 december

uitvoering 6 juli uitvoering 19 oktober uitvoering 21 december

De repetities beginnen om 20.00 uur precies (inloop 19.45 uur) en duren tot 21.30 uur. Plaats: pastorie van de Hofkerk: Linnaeushof 94. In de gevangenis aan de H.J.E. Wenckebachweg 48 verzamelen we ons om 08.30 uur. _____________________

NIEUWSBRIEF HOFKERK BRENGT U OP DE HOOGTE… Hofnieuws verschijnt 10 maal per jaar. Het vertrouwde boekje vol informatie over onze parochie. Ook op www.hofkerk.nl vindt u alle nodige informatie.

Via www.hofkerk.nl kunt u zich abonneren op de Nieuwsbrief Hofkerk. Via een e-mail ontvangt u het allernieuwste nieuws thuis. Meldt u aan via de website.

ACTIE KERKBALANS 2013 – DE STAND Binnengekomen tot 31 maart: €20.844,57. (28 februari €14.951,98) Het bedrag, dat we in onze begroting hebben opgenomen als opbrengst Kerkbalans is €56.000,-. Dat betekent dat er iedere maand €4.541,67 moet binnenkomen. Stand 31 maart 2012: €20.270,27. Doe mee met Kerkbalans. Hiermee ondersteunt u onze kerk en parochie financieel. Wat zou het prachtig zijn als alle parochianen, naar draagkracht, kerk en parochie willen blijven steunen. Mogen we op u rekenen? Ingbank 122588, t.n.v. parochie. HH. Martelaren van Gorcum of banknr. 3344 42 818 van onze eigen Stichting Restauratie Kanjer-monument Hofkerk. De giften naar de Stichting zijn UITSLUITEND bedoeld voor het gebouw en de inventaris. ______________________

PENNING VAN VERDIENSTE VOOR BERT HILHORST Ter gelegenheid van het 25-jarig kostersjubileum van Bert Hilhorst heeft de Parochievergadering op 11 april jl. unaniem besloten hem de Penning van Verdienste toe te kennen. Voor parochianen – vrijwilligers - die zich extra inzetten, die lange tijd veel betekenen voor de parochie van de Martelaren van Gorcum hebben wij in onze parochiegemeenschap een bijzonder cadeau: de Penning van Verdienste. Ruim 30 jaar geleden werd de penning door het parochiebestuur ingesteld. Het ontwerp was van Bernadette van Balen. Erop afgebeeld is een vruchtdragende boom met de 19 Martelaren en op de andere zijde het kerkgebouw. Deze penning wordt slechts aan weinigen uitgereikt. Alleen zeer bijzondere vrijwilligers krijgen van de Parochie deze ere-penning. Door zijn jarenlange inzet als onbezoldigd koster, zijn trouw, zorgvuldigheid, toewijding en organisatie-

vermogen heeft Bert Hilhorst van onze parochiegemeenschap deze blijk van waardering gekregen. Al talloze keren heeft Bert kerststallententoonstellingen in de kerk georganiseerd, die telkens weer grote groepen belangstellenden trokken. De voorbereidingen daarvoor kosten veel tijd. Hij wordt daarbij geholpen door een groep vrijwilligers en ‘herders’. Op de tentoonstellingsdagen is Bert ook altijd zelf aanwezig om toelichting en uitleg te geven bij stallen en speciale kerstgroepen uit zijn eigen grote verzameling. Daarnaast zet hij zich in voor reizen naar Lourdes voor zieken en gehandicapten. Dit vrijwilligerswerk verricht Bert allemaal naast zijn functie als manager op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, waar hij onlangs eveneens zijn 25-jarig jubileum vierde. Op de plaquette in de koffiebeuk zijn alle namen van de vrijwilligers aangebracht die ooit de Penning van Verdienste ontvingen. Daarbij ook de ouders van Bert. In 1995 ontvingen Plony en Jan Hilhorst de erepenning. Het was voor mij persoonlijk een eer om namens Parochievergadering en -bestuur de penning aan het eind van de viering op 14 april aan Bert uit te reiken. Tijdens de feestelijkheden na de viering werd Bert in alle toonaarden door koorleden, kosters en parochianen toegezongen. Er werden 25 zilveren wensen over hem “uitgestort”. Het was een leuk feest voor een waardevolle koster. Dank aan alle mensen die er – in welke vorm dan ook – toe hebben bijgedragen dit feest voor Bert tot een succes te maken. Ton Broerse _______________________

GOED NIEUWS – YOGIT NU OOK IN AMSTERDAM Hatha en Raja Yoga in de Hofkerk op het Linnaeushof Body and soul Onze yogalessen leren je aandacht te hebben voor je lichaam door het uitvoeren van yoga-asana’s (houdingen). Yoga versterkt je lichaam en je geest komt tot rust: je gezondheid verbetert hierdoor aanzienlijk. Gediplomeerd, ervaren en betrouwbaar Yogit is een uniek yogafamiliebedrijf. Brigit, haar man Ray en zoon Corrado volgden met succes de driejarige docentenopleiding Hatha en Raja Yoga bij yogameester Mario Pontes Salvador. Alle drie hebben zij jarenlange ervaring in het geven van yogalessen en meditatie in Purmerend. De lessen zijn op woensdagavond van 19.00 tot 20.00 uur in de Hofkerk (Linnaeushof).

Website: Telefoonnummer: E-mailadres:

TE VER

www.yogit.nl 06-24275508 [email protected] GESCHOPT (sport commentaar)

Een voetbal was vroeger een reuze leuk ding waarmee je de straat of een veldje op ging Een jas en een tas vormden samen een goal Elk spelertje had zo z'n eigen idool Ze hadden de lijnen nog helder voor ogen De helden van toen waren zeer populair Met fatsoen wisten zij op successen te bogen De prof en zijn fan speelden regelrecht fair De voetbal behoort weer te zijn wat ie was Geen vuurbal, de aarde verzengend De mentaliteit op het groen van het gras dient respektvol te zijn voor de mens groot en klein in beweging het leven verlengend. Wim Grootveld _______________________

KORTE MEDEDELINGEN Ubi Caritas, dag van de Caritas Voor betrokken mensen, vooral uit de migrantengemeenschappen. Met wethouder André van Es en Diaken Erik Sengers.

Zaterdag 18 mei, 10.00 – 15.00 uur. Kerk ‘De Boom’ Gibraltarstraat 55, Amsterdam Muzikale juni-dinsdagen met zang en gesprek De liedbundel van Frits Heijting waaruit we zingen tijdens het ochtendgebed, in de gevangenis en een enkele keer tijdens de vakantie, is nog nauwelijks bekend maar staat vol met juweeltjes van nieuwe teksten op bekende melodieën. Neem de moeite en kom eens lezen en zingen op één of meer van de juni-dinsdagen: 4 - 11 - 18 en 25 juni. Aanvang: 14.00 uur (inloop 13.45 uur). Einde: 15.30 uur. Marzenka verzorgt de muzikale begeleiding aan de vleugel en zal ons doen zingen dat het een lieve lust is. Jos La Poutré Nationale Bedevaart Brielle: Martelaren van Gorcum Op zaterdag 6 juli vindt in Brielle de nationale bedevaart plaats ter herdenking van de Martelaren van Gorcum. Wij staan dan stil bij de betekenis van hun beproeving en van hun trouw aan ons geloof. Programma De bedevaartsdag in Brielle begint om 11.00 uur met een eucharistieviering, waarin mgr. H. van den Hende voorgaat. Om 13.15 uur wordt de rozenkrans gebeden, gevolgd door de kruisweg om 14.00 uur. De dag wordt afgesloten met de vesperviering, een processie en de pelgrimszegen. Info: www.martelarenvangorcum.nl Onbeperkt Oost - platform van mensen met een beperking in Amsterdam Oost We gaan voor een stadsdeel zonder obstakels. Voorzieningen, gebouwen, woningen en openbare ruimte moeten toegankelijk, bereikbaar en bruikbaar zijn. Zo kunnen mensen met een beperking zonder problemen deelnemen aan de maatschappij in Oost. Wil je meedoen of lid worden? Vereniging Onbeperkt Oost, Timorplein 8, 1094 CB Amsterdam. www.onbeperktoost.nl Tienerkamp Jump! 2013 Ieder jaar organiseert Bisdom Haarlem-Amsterdam een tienerkamp, dit jaar alweer voor de 12e keer. In de zomer van 2013 zal er weer een spetterend tienerkamp georganiseerd worden. Vind je het leuk om op kamp te gaan? 4 dagen lang met andere tieners op te trekken en ze te leren kennen? Niet alleen hun leren kennen, maar ook God!?

De voorbereidingen zijn begonnen en we hebben er alle vertrouwen in dat het ook dit jaar weer een te gek kamp zal gaan worden. We nodigen jou hiervoor graag uit! Ben jij dit jaar ook weer van de partij? Het kamp wordt gehouden van vrijdag 5 t/m 8 juli 2013 en is voor jongens en meisjes van 12 t/m 15 jaar. De kosten voor het kamp zijn 90 Euro en zal plaats vinden in Casa Carmeli, te Vogelenzang. Meer informatie over het tienerkamp: www.jongbisdomhaarlem.nl of [email protected] _____________________

OIKOCREDIT Oikocredit bestaat bijna 40 jaar. Zij vraagt aandacht in de kerken voor microkrediet en anders omgaan met geld. Hofnieuws bericht hierover. Oikocredit gelooft in de kracht van arme mensen. Al bijna 40 jaar bewijzen zij dat zij in staat zijn zichzelf te ontwikkelen door middel van een kleine lening, een microkrediet. Door het opzetten van een eigen bedrijfje herwinnen arme mensen hun waardigheid en het geloof in eigen kunnen. Zo zorgen zij voor hun eigen inkomen en zo kunt u een structurele bijdrage leveren aan meer gerechtigheid in de wereld. Voor arme mensen met een goed plan is er weer zicht op een toekomst als u via Oikocredit met hen gaat delen. Oikocredit is in 1975 opgericht vanuit de Wereldraad van Kerken na een oproep van een aantal geëngageerde jongeren om het beleggingsbeleid van kerken meer te baseren op de boodschap van het evangelie. Bovendien deden kerken in ontwikkelingslanden een beroep op de kerken in de rijke landen om hun welvaart te delen. Niet via giften, maar via leningen aan projecten. Het initiatief van een handjevol mensen dat opriep om financiële reserves in te zetten voor ontwikkeling is uitgegroeid tot een coöperatieve organisatie die mensen met en mensen zonder geld overal ter wereld met elkaar verbindt. De missie van Oikocredit Oikocredit stimuleert mensen, kerken en instellingen wereldwijd om hun financiële reserves sociaalethisch te beleggen. Met dit geld verschaft Oikocredit krediet aan groepen kansarme mensen in ontwikkelingslanden, die daardoor voor hun eigen inkomen kunnen zorgen. Oikocredit levert zo een structurele bijdrage aan meer

gerechtigheid in de wereld. Meer weten? Kijk op www.microkrediet.nl of bel tel. nr. 030 234 10 69. ______________________

PERSONALIA Onze overledenen: Mieke Gillebert – Boers 83 jaar Mieke is geboren en getogen in onze parochie. De 6 e van een gezin van acht kinderen. Haar jeugd was verre van onbezorgd. Haar moeder stierf in 1943. Haar broer André in 1948 in Nederlands Indië. Zijn naam staat geschreven op het gedachtenistableau in de Mariakapel. De zon in haar leven ging op toen ze Norbert Gillebert uit Bergen op Zoom ontmoette. Zij trouwden en kregen twee kinderen. Zij gaven hen een onbezorgde jeugd, ‘s winters gezellig en huiselijk en ‘s zomers op de tennisbaan, hun buiten. Als ontspanning ging Mieke toneelspelen onder regie van Andre van de Heuvel, die toen aan het begin van zijn carrière als acteur/regisseur stond. Maar haar echte passie bloeide op, toen zij ging zingen bij de Amsterdamse Bachvereniging en het Dames- en Herenkoor in de kerk. Zo werd haar prachtige alt-stem ontdekt en mocht ze solo zingen. Norbert en Mieke waren actieve parochianen. Norbert ( †2008) was bijna 40 jaar collectant, en Mieke gaf onze vieringen luister, troost bij rouw en vreugde bij trouw. In 2004 verhuisden zij naar Naarden. Het Dames- en Herenkoor moest afscheid van haar nemen. Zij zongen haar toe: zij zong zo mooi de 2e stem. Ons Mieke zong in ‘t koor de altpartij, ze kweelde zo zuiver als glas, en in de parochie wist elk dat zij de beste van ’t hele koor was. Zij had dan ook zeker een pracht geluid, zo zuiver en gloedvol van toon. Als zij zong dan stroomde het kerkvolk toe, het was dan ook werkelijk schoon. Voor feestjes daar sloeg ze de zoutjes in en ‘t overig eetbare goed. En dan liep ze weer te bedienen, Ja, ons Mieke was één overvloed. Haar hartelijkheid en vrijgevigheid, directheid en vrolijke lach, haar koek bij de koffie en ga maar door, haar missen is een zwaar gelag…. Rietje Piël – Pronk 88 jaar In mei stond ze nog op de tennisbaan. In november bleek, dat ze ongeneeslijk ziek was.

Ze ontving het sacrament der zieken. Maar ze knapte wat op. Vier maanden werden haar gegeven. Een goede tijd. Een tijd van dankbaarheid. Dankbaar was ze voor wat haar gegeven was, haar kinderen, haar kleinkinderen, haar achterkleinkinderen. Dankbaar keek ze terug op haar leven, op haar huwelijk, haar ouders, haar familie. Heerlijk vond ze het, dat ze het kerstfeest nog kon meemaken. Die jarenlange traditie, dat het hele gezin, ja, de hele familie, hier naar de nachtmis kwam en daarna bij haar thuis kerstavond vierde. Hoe genoot ze nog van de scholieren voor haar deur, wat leven die kinderen anders dan wij, zo close met elkaar. Ze was er jaloers op. Toch onverwachts kwam haar dood. Ze was de 2e van een gezin van 8 kinderen. Haar vader was Frans Pronk, de zeer gewaardeerde koster van onze kerk. De Pronken waren een van de eersten met telefoon. Want pastoor MM. Nolet vond, dat de telefoon van de pastorie het beste bij de koster kon zijn. Hoe gezellig was het thuis op zondagmiddag na de laatste kerkdienst. Vader kwam thuis met de collecten, de bussen werden op tafel geleegd en de kinderen mochten rolletjes maken van alle kwartjes. Daarna werd er gekaart en was het tijd voor een sigaar en een borrel. Vader Frans was een ruimdenkende man. Rietje vertelde mij, dat hij er beslist van genoten had, hoe het hier nu in onze kerk toegaat. Haar moeder was het, die in de kosterswoning een kantoorboekhandel begon. Geen winkel voor religieuze artikelen, maar het was een kantoorboekhandel! Rietje kende een fijne jeugd tot 1942. Dat was een rampjaar. Het was oorlog, de tijd, dat vader Frans hier de klokken beschermde. Haar moeder stierf én haar jongere broer. De jongste kinderen werden ondergebracht in Brabant. Zijzelf werd ziek en moest kuren in een sanatorium. Zij kreeg weinig bezoek, maar gelukkig kon ze mij zeggen, - hoe actueel in deze tijd- , dat de zusters goed voor haar waren, ja, dat ze veel van hen geleerd had. In 1953 trouwde ze met Joop Piël, een zorgzame, creatieve, artistieke man. Hij was ouder dan Rietje en zij was dankbaar, dat ze 32 jaar met hem samen mocht zijn. Ze kregen drie kinderen: Ilonka, Ludy en Arnoud. Zij vormden een hecht gezin, dat even elders woonde, maar heel gauw op de Linnaeushof. Rietje heeft meer dan 80 jaar hier op de Hof gewoond. Zij vond dat heerlijk, maar voelde zich ook wel wat opgesloten. Ze was toch meer dan de dochter van de koster? Ze wilde eruit! Hoe goed voor haar was het, dat ze ging werken en tennissen. Joop stierf in 1982, 73 jaar oud. Met hem in haar hart leefde ze verder. Goede jaren, waarin de kleinkinderen geboren werden. Een leuke oma was ze, die met haar kleinkinderen graag op stap ging, Ook zij zelf

hield ervan om er op uit te trekken, met onze parochie ging ze naar Rome. Rietje genoot vele jaren van een mooi, druk sociaal leven. In mei stond ze nog op de tennisbaan….

Vera Stevers – Sibbel 84 jaar Vrijdagavond 15 februari 2013 rond 23.00 uur is Vera Stevers - Sibbel overleden. Vera is op 12 oktober 1928 geboren in de Watergraafsmeer in Amsterdam. Zij kwam uit een gezin van 7 kinderen. Zij ging hier naar school en groeide op in een liefdevol gezin. De kerk heeft altijd een grote rol in haar jeugd en jonge jaren gespeeld. In 1956 trouwde zij met Jan Stevers in de Martelaren van Gorkumkerk op een koude dag met bergen sneeuw. Een verbondenheid die 56 jaar zou mogen duren. Vera en Jan werden de trotse ouders van 4 dochters. Zij vormden samen een warm en liefdevol gezin. Het gezin startte in de Willem Beukelstraat en verhuisde na een paar jaar naar het Biothof. Het huis werd met 4 opgroeiende tieners snel te klein. Met veel spijt werd de vertrouwde omgeving van de Watergraafsmeer achtergelaten. Het gezin verhuisde naar Duivendrecht. Zij werd de trotse oma van 11 kleinkinderen waar zij veel mee ondernam en altijd vol interesse volgde welke opleiding er werd gevolgd of wat ze deden. De Watergraafsmeer en de Martelaren van Gorkumkerk zijn altijd een grote rol blijven spelen in het leven van Vera. Jan ging er naar de biljartclub en Vera ging naar bridgen. Tien jaar geleden maakte Vera een groot hartinfarct door, ze kroop door het oog van de naald en kwam behoorlijk gehavend uit de strijd tevoorschijn. Met veel bezoek aan ziekenhuizen en dokters lukte het aardig om de schade die ze had opgelopen, te herstellen. Zij had gedacht nooit meer te kunnen bridgen bij haar clubje in de Martelaren, maar dat lukte haar uiteindelijk weer als de beste. Vera was een vrolijke, warme, lieve en zorgzame vrouw en moeder. Een geweldige vriendin voor velen. Een bijzondere vrouw is van ons heengegaan.

Jo Hinke – Ruiter 79 jaar Ze was een Westfries, een nuchtere vrouw, een vrouw met humor, een vrouw met een bijzonder leven. Jo was de jongste van een gezin van 9 kinderen, opgegroeid in Spierdijk. Het verhaal gaat, dat ze op trouwen stond, maar dat haar aanstaande haar liet zitten. Ze wilde toen weg uit het dorp, ze trok naar Amsterdam. Daar kwam ze op een pastorie en werd, zoals we dat noemen: pastoorsmeid. Een leuke job, maar toen Gerrit Hinke een hulp zocht om zijn zieke vrouw te verzorgen, koos zij hiervoor. Zijn vrouw stierf. Wat

nu? Gerrit en Jo besloten ieder hun eigen weg te gaan. Hij ging drie maanden naar zijn dochter in Nieuw Zeeland, Jo ging drie maanden naar haar drie zussen in Canada. Ze had het daar naar haar zin, dacht er zelfs te blijven, maar Gerrit kwam uit Nieuw Zeeland naar haar toe, naar Canada en vroeg haar met hem mee terug te gaan. Gerrit 66 jaar, Jo 31 jaar. De oudste dochter van Gerrit was ouder dan zij. Gerrit vroeg haar ten huwelijk. Er werd schande van gesproken in Jo’s familie. ‘Het leeftijdsverschil is veel te groot’. Maar het huwelijk ging door. In 1964 trouwden zij hier in onze kerk. En Gerrit en Jo hebben 22 prachtige, gelukkige jaren gekend. Gerrit was een sterke, actieve, kunstzinnige man, die van het leven hield én van Jo. Wat wil je nog meer? Met de kinderen was het contact goed. Jo was geen stiefmoeder, ze was als een zus. Ze hoorde bij het gezin tot de dag van vandaag. Gerrit stief in 1985. Jo stond weer alleen in het leven, maar dat wist ze, toen ze eraan begon. Ze was een nuchtere vrouw. Maar ze maakte wat van het leven. Hoe belangrijk is het om onder de mensen te zijn. Maar die komen echt niet naar je toe. Je moet ze opzoeken. Dat deed ze. In 1987 zocht Jo Konijn uit onze parochie iemand om haar te helpen bij de verkoop van de missiekalenders. Zij vroeg Jo en Jo en Jo werden vriendinnen. Zij toerden naar alle parochies in Amsterdam om daar de missiekalenders te bezorgen. Afgelopen jaar kwam de laatste missiekalender uit. Jo Hinke was die zondag ziek. Als dank voor haar vele werk kreeg zij de bloemen van de parochie. Jo was geliefd bij velen. Ze was jarig op oudejaarsdag. Geen gemakkelijke dag om jarig te zijn, zeker niet voor een alleenstaande. Maar ieder jaar had zij ’s ochtends een kamer vol visite. Want men hield van haar. Ze had graag nog wat langer willen leven. Het mocht niet zo zijn. Rustig is zij in haar slaap gestorven. Jan Brul 73 jaar Jan stierf onverwachts, maar niet onverwacht. Zorgen waren er over zijn gezondheid. Dankbaar zijn we, dat hij stierf in zijn vertrouwde omgeving. Jan was een intelligente man, trouw aan zijn familie en vrienden, hij was ook een aparte man, duidelijk aanwezig, moeilijk tegen te spreken, maar hoffelijk, vriendelijk, sympathiek. Wij mochten hem. Vijf jaar was Jan toen bij hem diabetes geconstateerd werd. En dit heeft zijn leven zeer bepaald. Het maakte Jan apart van de anderen. Voor hem was er vlees of kaas als beleg, zijn broertjes en zusjes mochten er naar kijken. Tweemaal per dag moest hij spuiten. Dat deed zijn moeder. Heel haar leven was zij bezorgd om Jan.

Jan had een goed stel hersens. Na de St. Lidwina ging hij naar het Nicolaas, waar zijn jongere broers jaren later nog moesten horen, hoe goed hun oudste broer wel was. Hij werd programmeur bij BULL. Jan was een expert in de (oudere) computer. Dag en nacht kon hij hierover gebeld worden. Bij zijn afscheid stond de familie versteld, hoezeer Jan daar gewaardeerd werd. Maar die waardering kreeg hij ook na zijn pensionering. Hij gaf zijn kennis en kunde aan Seniorweb en hielp oudere mensen bij hun computerproblemen. Iemand vertelde me: ‘ik had geen internetverbinding, je voelt je hopeloos, ik belde Seniorweb. Toen kwam er iemand binnen, hij leek op een kabouter, en hij had zoveel geduld. Opeens zag ik hem op Google typen: Hoe los ik dit op? En toen stroomden de antwoorden binnen en hij zei: dit lijkt mij het beste. En het lukte. Ik was zo blij. Ik gaf hem op iedere wang een zoen. Toen straalde hij ook. Het was geweldig. Net een kabouter’. Jan bleef zijn levenlang wonen in het ouderlijk huis. Hij had het goed bij zijn ouders, maar hij was hen ook tot steun in hun oude dag. Rie en Antoon waren 61 jaar getrouwd. Zij mochten terugkijken op een gelukkig leven met elkaar. Vader stierf in 1999, na een moeilijk laatste jaar. Moeder in 2003, onverwachts. Op 30 september vierde ik, dat ik 25 jaar pastor was in de Martelaren. Parochianen mochten mij toen een pluim geven. Jan leverde zo’n pluim in. Hij schreef: Nico zou een jaar weggaan in 2003 (sabbatical). Hij is één dag langer thuisgebleven, zodat hij de uitvaart van mijn moeder kon doen. Leuk te lezen, hoezeer Jan dat 10 jaar later nog waardeerde. Trouw ging hij met zijn ouders mee naar de kerk. Ook na hun dood bleef Jan een trouwe parochiaan, die zich liet horen. Na de viering had hij zijn vaste tafeltje in de koffiebeuk, waar hij alvast de koffie inschonk als zijn tafelgenoten er nog niet waren. Hij kon veel verhalen over genealogie, bridgen en vakanties naar Engeland. Zondag 17 februari werd er in de kerk een oproep gedaan om de asielzoekers in de vluchtkerk in Amsterdam-West te steunen. Alle hulp was welkom. De zondag daarop kwam Jan met een koffer vol kleren naar de kerk. Had hij een voorgevoel, dat hij die niet meer nodig had of zegt dit iets over zijn hart, zijn betrokkenheid bij mensen in nood? Want die was er. De missionaire acties konden altijd op zijn steun rekenen. Wij in onze parochie waren diep geschokt door Jan’s dood. We zullen hem missen.

Wil Brugman

92 jaar

Er is voor alles een tijd. Ook voor de dood. Wil wist dat. Ze had de enveloppen voor de rouwcirculaire zelf al geschreven, zelfs het dankwoord. Ze was de vierde van een gezin van zes, vier meisjes en twee jongens. Na haar schooltijd deed ze Schroevers. Ze ging op kamers in Nijmegen. Ze kreeg een vriendje, maar die was niet katholiek. En haar zeer katholieke vader verbood de omgang. Zo keerde ze terug op de Mr. P.N. Arntzeniusweg 34 huis, waar de familie vanaf 1933 woonde. Ze ging werken bij Bakkenist Spits & Co waar ze uitgroeide tot een gewaardeerde directiesecretaresse. Ze werd door de collega’s op handen gedragen. Ze kon goed organiseren. Samen met haar zus Cor zorgde zij voor haar ouders. Dat viel vaak niet mee. We kunnen het ons nu moeilijk voorstellen, maar in de jaren ‘50 en ‘60 bestond een wat ouderwets mechanisme dat de twee ongetrouwde zussen thuis bleven wonen en daarmee automatisch ook de ouders bleven verzorgen. Ze hebben het met liefde gedaan, maar Wil heeft wel eens gezegd dat het een groot deel van haar leven heeft bepaald en het veel inspanningen heeft gekost. Daarna, jaren later, de zorg voor Cor. Zij stierf in 2004. En toch weer de veerkracht en de wilskracht om de afgelopen 7 jaar geheel eigenstandig door te gaan en steeds sterker uit te groeien tot het middelpunt van de familie. Ze leefde mee, ze onthield alles, ging na haar 90 e nog de digitale snelweg op. En ze bleef intelligent, scherp en humoristisch. ‘Zij hield van haar familie en wij hielden van haar’. Familieziek noemde ze zich wel eens. Ze had graag zelf kinderen gehad, het liep niet zo. Maar ze heeft het omgezet in een liefdevolle aandacht voor haar neven en nichten en hun kinderen. Bij verjaardagen, communie, huwelijken, diploma’s: Wil was er. Zo als zij er voor hen was, zo vanzelfsprekend waren zij er voor haar. Kort was haar ziekbed. Ze viel en moest naar het ziekenhuis. ‘Die zondag hebben we haar hand vastgehouden en gezegd dat ze het allemaal zo goed heeft gedaan. Ze hoorde het nog, kneep even met haar hand terug, een antwoord. En ze heeft het zo goed gedaan. Als wij met elkaar ook maar een deel van haar menselijke kijk op het leven en op de mensen overnemen en voortzetten, dan doen wij het ook goed. Dank je wel lieve Wil.’

Martin Zandstra, pastor 67 jaar Donderdag 11 april stierf plotseling Martin Zandstra. Hij was justitiepastor, werkzaam op de ISD Tafelbergweg (instelling voor stelselmatige delinquenten oftewel de draaideurklanten). Hij was een graag gehoorde gastpredikant in onze kerk.

Hij introduceerde zichzelf: in een paar regels is nauwelijks samen te vatten wat ik in mijn werk probeer duidelijk te maken of het zou het motto kunnen zijn: met je poten in de bagger te staan en met een droom in je hoofd te leven en die beiden bij elkaar te durven brengen. Hij zei: ‘Gevangenen zijn geen zielige mensen. Ze zitten er niet voor niets. Maar Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers….Hij schrijft niemand af’. Martin reisde lange tijd voor Epafras om in verschillende landen gedetineerden te bezoeken. Hij deed dat met een groot hart en een open geest voor de gedetineerden en hun lot. Hij deed het ook met een open oog voor de zwakheden en hebbelijkheden van zijn pastoranten. Hij liet zich niet gauw iets op de mouw spelden en kon met een humoristische of onderkoelde opmerking ook teruggeven, dat hij doorhad, wat ze probeerden te doen en dat zulk gedrag helemaal niet nodig was, omdat hij in principe aan hun kant stond. Hij stond aan hun kant, luisterde zorgvuldig en aandachtig naar hun levensverhaal en alle verdrietige en nare lotgevallen daarin. Hij zag hun lijden, maar wilde aan de andere kant ook teruggeven, wat hun eigen verantwoordelijkheid of rol was in het proces, dat tot hun huidige situatie had geleid. Dat ze niet alleen maar “slachtoffer” waren van de omstandigheden, maar ook een eigen aandeel daarin hadden. Dat opende immers ook de mogelijkheid om andere keuzes te maken. Dat maakte hem tot een goed pastor. Martin was geknipt voor dit werk. Met zijn humor, zijn onderkoelde opmerkingen, waarmee hij zaken kon relativeren en met zijn grote warme hart voor zijn minder bedeelde medemensen was Martin een pastor, die vele mensen gaan missen. Ook wij hier in onze parochie. ____________________ Onze dopeling:

Lieve Wiemers

Jubilaris: Pastor Henk Samson Zondag 2 juni viert pastor Henk Samson zijn 60 jarig priesterfeest in de Laurentiuskerk in Weesp, aanvang 10.30 uur. Pastor Henk Samson was van 1959 tot 1968 kapelaan in onze parochie. Hij maakte drie pastoors mee: Nolet, Burghout en Van der Steen. Omdat Henk Samson een rijbewijs had, huurde pastoor Nolet soms een auto die de kapelaan bestuurde. Pastoor Nolet: ‘ik heb een chauffeur en een voordeel is, dat hij ook nog de mis kan lezen’. ____________________

DANK Hartelijke dank voor de mooi bloemen; vanwege mijn thuiskomst uit het ziekenhuis. Ik hoop u allen gauw weer te kunnen ontmoeten. Toos Plekker – Penders ____________________