Patiënteninformatie Hemodialyse

Patiënteninformatie   Hemodialyse 

Algemeen ziekenhuis Sint‐Jozef  Oude Liersebaan 4 ‐ 2390 Malle   tel. 03 380 20 11 ‐ fax 03 380 28 90  [email protected] ‐  www.azsintjozef.be   Deze voorziening maakt deel uit  van de vzw Emmaüs      Algemeen ziekenhuis Klina vzw  Augustijnslei 100 – 2930 Brasschaat  tel. 03 650 50 50 – fax 03 650 50 00  [email protected] ‐ www.klina.be 

Inhoud    1.  Principe    2.  Hemodialyse    3.  Hoe sluit men een patiënt aan de kunstnier aan    4.  De toegangsweg tot de bloedbaan    5.  Mogelijke neveneffecten, problemen tijdens de dialysebehandeling    6.  Hoelang en hoe vaak moet deze behandeling worden toegepast    7.  Plaats en tijdstip voor uw behandeling    8.  Voor‐ en nadelen van hemodialyse    9.  Praktisch verloop van de dialyse    10.  Onderzoeken    11.  Medicatie    12.  Het hemodialysedieet    13.  Voorstelling van de afdeling hemodialyse en van de low‐care dialyse    14.  Begeleiding door de maatschappelijk assistente    15.  Nuttige telefoonnummers    16.  Patiëntenvereniging Dialaug 

1.   Principe    Tijdens een hemodialysebehandeling wordt uw bloed via een bloedpomp  doorheen een kunstnier geleid.  Tezelfdertijd stroomt dialysaat (= badwater dat  zouten bevat; spoelwater) in tegengestelde richting van het bloed langs de andere  kant van de membraan.  Om voldoende bloed op korte termijn door de kunstnier  te kunnen sturen, moet een goede 'toegang' tot de bloedbaan worden  geconstrueerd: een zogenaamde 'fistel' of een 'centrale katheter' (zie verder).    De kunstnier bestaat eigenlijk uit een ingenieuze filter die de nuttige elementen  van het bloed (zoals bijvoorbeeld de rode bloedcellen) tegenhoudt en de  afvalstoffen (zoals kreatinine en ureum), evenals het overtollige water doorlaat en  afvoert (via het dialysaat).  Daarenboven worden het gehalte van natrium, kalium, calcium en magnesium en  de zuurtegraad van het bloed genormaliseerd.    Om deze procedure op een veilige manier te laten verlopen, beschikt het toestel  over allerhande alarmen, die het mogelijk maken om de behandeling (bijvoorbeeld  snelheid van vochtonttrekking, allerhande drukken, bloeddebiet) tijdig bij te  regelen.  Om dezelfde reden zullen ook de bloeddruk en uw gewicht regelmatig  worden gecontroleerd tijdens de behandeling.      2.   Hemodialyse    De tot nog toe meest gebruikte nierfunctievervangende therapie is de  hemodialyse.  Tijdens een kunstnierbehandeling of dialyse wordt uw bloed buiten  het lichaam gezuiverd met gebruik van een dialysetoestel en een kunstnier.  Voor deze behandeling dienen de patiënten driemaal per week 3,5 tot 5 uur naar  de kunstnierafdeling te komen.    De uitwisseling van de ionen en afvalstoffen kan op twee manieren gebeuren:  1)  Diffusie    De afvalstoffen uit het bloed gaan via de membraan over naar het badwater  indien de concentratie van de stof in het bloed hoger is dan deze in het badwater.  De uitwisseling gebeurt tot de concentraties gelijk zijn in het bloed en het  badwater.    Het badwater wordt steeds ververst zodat de concentratie van deze stof in het  badwater niet gelijk wordt aan deze in het bloed.  Daardoor blijft de uitwisseling  doorgaan.   

Het omgekeerde is ook waar.  Wanneer zich in het badwater een stof bevindt met  een hogere concentratie dan deze in het bloed, zal die stof overgaan van het  badwater naar het bloed.      2)  Ultrafiltratie ‐ convectie    Indien de hydrostatische druk in het bloedcompartiment hoger is dan deze in het  badwater, zal het vocht uit het bloed door de membraan geperst worden.  Het is  ook mogelijk vocht uit het bloed te onttrekken door een negatieve druk op het  badwater te creëren.  Hierdoor worden plasmawater en al de hierin opgeloste  stoffen verwijderd.    De kunstnier zal:   afvalstoffen verwijderen zoals ureum, kreatinine, urinezuur   overtollig water onttrekken (ultrafiltreren)   de zuurtegraad van het bloed corrigeren door uit het badwater bicarbonaat  op te nemen.   het ionogram (zouten in het bloed) normaliseren.    Tijdens de dialyse wordt het bloed tijdelijk onstolbaar gemaakt en door de  kunstnier gepompt.    Schematische voorstelling van een kunstnier:                                   

    3.   Hoe sluit men een patiënt aan?    Toegangsweg:    Er is een goede toegangsweg tot de bloedbaan nodig om een voldoende krachtige  bloedstroom door de kunstnier mogelijk te maken.    Er zijn drie soorten toegangswegen:   de fistel   de katheter (tijdelijke of blijvende)   de katheter in combinatie met een fistel.    Indien mogelijk, wordt de fistel aangelegd ten laatste 4 tot 6 weken voor de start  van de hemodialyse.  De fistel is een operatieve inwendige verbinding van een  slagader en een ader.  Door de grotere druk in de slagader wordt er bloed  gestuurd naar de oppervlakkige ader, die zal uitzetten en gemakkelijk aanprikbaar  wordt.    Meestal worden hiervoor de bloedvaten van de pols of de elleboog gebruikt.  De  fistel is de levenslijn van de patiënt, die hem bijgevolg steeds goed zal moeten  verzorgen en observeren.  De verpleegkundige zal de fistel voor elk dialyse  aanprikken met één of bij voorkeur twee naalden.    Indien de dialyse dient te gebeuren vooraleer de fistel ontwikkeld is, zal de arts  een tijdelijke katheter (buisje) plaatsen onder het sleutelbeen of in de hals.  Het  buisje wordt ingebracht onder lokale verdoving.    Indien het plaatsen van een fistel onmogelijk is, zal een blijvende katheter ter  hoogte van de halsbasis chirurgisch ingeplant worden.    Om stolling van de katheter te voorkomen, zal na elke dialyse een kleine  hoeveelheid antistollende medicatie in de katheter gebracht worden (citraatslot).    In sommige gevallen wordt de fistel gecombineerd met een katheter: het bloed  wordt dan onttrokken via de fistel en teruggegeven via de katheter.   

  4.   De toegangsweg tot de bloedbaan    Inwendige fistel    De voorkeur voor chronische hemodialyse gaat nog steeds uit naar een inwendig  systeem dat kan worden aangeprikt en waarbij na de dialyse geen uitwendige  katheter meer aanwezig is.    Een inwendige AV‐fistel bestaat uit een chirurgisch aangebrachte verbinding  tussen een slagader en een ader waardoor de ader een hoog debiet krijgt.  De  ader gaat verbreden en is bijgevolg ook goed aan te prikken.    Er zijn verschillende plaatsen in het lichaam waar deze AV‐fistel kan worden  aangelegd.  De voorkeur wordt echter gegeven aan de armen.    De eerste voorkeurplaats bevindt zich ter hoogte van de pols (aan de zijde van de  duim), de tweede voorkeurplaats bevindt zich ter hoogte van de voorarm of ter  hoogte van de elleboog.  Bij voorkeur nemen we de linkerarm indien u  rechtshandig bent en de rechterarm indien u linkshandig bent.    De chirurg legt deze AV‐fistel aan in het operatiekwartier.  Dat duurt, afhankelijk  van de plaats en de moeilijkheidsgraad, tussen 25 minuten en anderhalf uur.    Na de ingreep kunt u nog wat pijn hebben aan de wonde, maar dit verdwijnt na  enkele dagen.  De hechtingen worden na een tiental dagen verwijderd.   Gedurende deze periode moet u de wonde droog houden.    De AV‐fistel is na de plaatsing nog niet onmiddellijk bruikbaar.  Hij moet als het  ware nog wat 'aanrijpen', dit wil zeggen dat het bloedvat nog iets breder moet  worden en een stevige wand moet krijgen.  Meestal is de AV‐fistel bruikbaar na 4  tot 6 weken.  Wanneer de fistel goed aangerijpt is, kunt u hem voelen trillen  ("spint als een kat") en u kunt ook een geruis horen als u de fistel aan uw oor  houdt.   

  Kunstbloedvat  Indien u geen bruikbare ader hebt, kan de chirurg besluiten om een kunstbloedvat  (donorader of kunststof) te gebruiken.  Dit is een speciaal ontworpen bloedvat dat  op een slagader en een ader wordt aangesloten zodat op deze manier een  indirecte verbinding wordt gelegd tussen deze beide bloedvaten.  Zo'n  vaatprothese, ook 'greffe' genoemd, wordt meestal ter hoogte van de onderarm  geplaatst, in een lus of rechtlijnig.                      De inwendige fistel    Het kunstbloedvat (greffe)    Dialysekatheter    Tijdelijke dialysekatheter  Hierbij wordt door middel van een punctie of door middel van een kleine  chirurgische ingreep een katheter (een kunststofslang) geplaatst in een grote ader  die rechtstreeks naar het hart loopt.  De tip van de katheter bevindt zich dan in de  nabijheid van de grote ader rond het hart waarin een groot bloeddebiet stroomt.  Deze katheters kunnen ter hoogte van de lies of hals ingebracht worden onder  lokale verdoving.    De tijdelijke dialysekatheter wordt gebruikt indien er dringend een snelle  hemodialyse nodig is en er geen andere toegangsweg tot de bloedbaan aanwezig  of bruikbaar is.    Deze tijdelijke dialysekatheter zal verwijderd worden wanneer er een definitieve  toegangsweg tot de bloedbaan (AV‐fistel of kunstbloedvat) bruikbaar is.      Permanente of blijvende dialysekatheter (getunnelde catheter)  Deze katheter wordt vooral gebruikt bij patiënten die geen andere mogelijkheden  van toegangsweg tot de bloedbaan hebben of die een te zwakke hartfunctie  hebben.  Hij wordt ook onder lokale of algemene verdoving ingebracht en verloopt  een zestal centimeter onder de huid (tunnel) om infectie te voorkomen.  Het is  immers de bedoeling dat deze katheter zo lang mogelijk ter plaatse blijft.   

  Mogelijke verwikkelingen  Het is van groot belang dat u voldoende hygiëne in acht neemt: bij een inwendige  fistel of kunstbloedvat moet u uw arm regelmatig wassen en de verbandjes op de  punctieplaatsen proper houden.  Onvoldoende bloeddebiet, vernauwing, infectie en verstopping van de fistel of  katheter kunnen voorkomen worden.  Via bepaalde onderzoeken zoals echo of  radiografie kan de diagnose snel gesteld worden en kan een gepaste therapie  worden ingezet.    Een getunnelde   dialysekatheter:                          5.   Mogelijke problemen tijdens de dialysebehandeling    Het is de bedoeling dat deze behandeling u zo weinig mogelijk last bezorgt.  De  meeste mensen slagen erin hun behandeling lezend, tv‐kijkend, rustig babbelend  of slapend te ondergaan.    De ervaring van het medisch en verpleegkundig personeel, samen met de  moderne uitrusting, staan borg voor een goede behandeling.    Toch willen we u op voorhand verwittigen dat bij sommige dialyses ongemakken  kunnen optreden bij de patiënt en storing bij de apparatuur.    De meest voorkomende ongemakken kunnen zijn: duizeligheid, bloeddrukdaling,  braakneiging, zweten, spierkramp en hoofdpijn.  Af en toe gebeurt het dat een dialysetoestel defect geraakt en vervangen moet  worden.  Voor al deze problemen is steeds medische, verpleegkundige of technische hulp  aanwezig zodat u geen gevaar loopt.     

6.   Hoelang en hoe vaak is hemodialyse nodig?    Het is de bedoeling de eigen nieren, die in normale omstandigheden continu aan  het werken zijn, te vervangen.  Met de huidige intensieve dialysetechnieken is  voor een 'gemiddelde' patiënt 3 x 4 uur per week dialyseren voldoende om de  nierfunctie te vervangen.    Soms is het nodig deze frequentie en duur om individuele redenen (al dan niet  tijdelijk) aan te passen.    Om het resultaat van de ingestelde dialysestrategie te beoordelen en zo nodig de  behandeling aan te passen, voeren we op regelmatige tijdstippen  controleonderzoeken uit.  Zo doen we om de twee weken een bloedonderzoek en  om de drie maand een meer uitgebreid onderzoek met bepaling van de restfunctie  van uw nieren (urineverzameling).      7.   Plaats en tijdstip van uw behandeling    Naargelang uw medische toestand, maar ook naargelang uw persoonlijke  voorkeur, kan hemodialyse op twee verschillende plaatsen doorgaan, namelijk op  de zaal (hospitaaldialyse) of op de low‐care.    Deze laatste mogelijkheid (low‐care) biedt en vereist een grotere  onafhankelijkheid en gebeurt in een meer huishoudelijke sfeer.    In ons ziekenhuis worden de dialyses volgens drie schema's gepland:  op maandag‐, woensdag‐ en vrijdagvoormiddag  op maandag‐, woensdag‐ en vrijdagnamiddag  op dinsdag‐, donderdag‐ en zaterdagvoormiddag.    8.   Voor‐ en nadelen van hemodialyse    Voordelen    20 jaar geleden bestond het dialyseschema uit 3 x 10 à 13 uur per week.   Tegenwoordig wordt korter gedialyseerd, namelijk 3 x 4 uur per week.  Het  gebruik van betere en krachtigere membranen en toestellen ligt hiervan aan de  basis.  Daarenboven zijn de neveneffecten zeldzaam geworden.   

  Nadelen    De toegangsweg tot de bloedbaan kan een probleem zijn voor bepaalde patiënten.   Voor de behandeling moet u steeds 3 x per week naar het ziekenhuis of het low‐ carecentrum komen.    De patiënt dient zijn dieet nauwkeurig te respecteren (vochtinname, kalium‐ en  fosforproducten).      9.   Praktisch verloop van de dialyse    U komt naar de dialyse met een ziekenwagen, taxi of met eigen wagen.  U krijgt  hiervoor een terugbetaling, die naargelang de vorm van het vervoer en het  ziekenfonds verschillend is.  Bij aankomst wordt u gewogen en wordt uw bloeddruk gemeten.  Vervolgens  wordt u aangesloten aan de kunstnier.  Alle technische handelingen zoals het  bedienen van de apparatuur, de voorbereiding van de dialyse, het aanprikken van  de fistel en de nazorg worden uitgevoerd door dialyseverpleegkundigen zo u  behandeld wordt in de afdeling hospitaaldialyse. In de low care afdeling wordt van  U verwacht dat U een deel van deze handelingen zelf uitvoert. U krijgt hiervoor de  nodige opleiding.    Tijdens de dialyse controleren we regelmatig uw bloeddruk en het toestel. Ook  komt uw behandelend arts bij u langs.    Na de dialyse kunt u uw middagmaal nemen in de eetzaal voor u naar huis  terugkeert.    De totale tijd die u van huis wegbent voor één behandeling is de verplaatsingstijd  van en naar het ziekenhuis, de aan‐ en afsluittijd   (± 30 minuten) en de dialysetijd, die meestel 4 uur bedraagt.      10.    Onderzoeken    Op regelmatige tijdstippen, in principe om de veertien dagen, nemen we bloed af.   Aan de hand van de resultaten van het bloedonderzoek zal de arts uw medicatie  aanpassen.  Ook als zich tussentijds problemen voordoen, wordt uw bloed  onderzocht.    De bedoeling is een duidelijk beeld te krijgen van de efficiëntie van de dialyse, uw  algemene toestand en de te volgen medicatie of dieet. 

Naast bloedonderzoeken zijn er nog tal van onderzoeken die kunnen gevraagd  worden zoals cardiologisch onderzoek, radiologisch onderzoek, CT‐scan,  oogonderzoek, EMG, enz.  Alle onderzoeken dragen ertoe bij een beeld te vormen van uw toestand en de  behandeling te verfijnen.    Ook ter voorbereiding van een transplantatie kan een hele reeks onderzoeken  noodzakelijk zijn.      11.    Medicatie    Voor de dialysebehandeling zelf is het nodig dat u bepaalde medicijnen krijgt  toegediend (bijvoorbeeld heparine om het bloed tijdelijk onstolbaar te maken).   Daarnaast wordt de behandeling aangevuld met een medicamenteuze therapie  (zowel tijdens de dialyse als thuis).    Zonder advies van een arts is het gebruik van om het even welk medicijn af te  raden!  Ook wanneer de huisdokter medicatie voorschrijft, is het nodig de nefroloog op de  hoogte te brengen (o.a. omdat de voorgeschreven dosis vaak aangepast moet  worden).    Het probleem is steeds de verwijdering van het medicament uit het lichaam en  dus de tijd dat een bepaalde dosis aanwezig zal blijven in het lichaam.  Zo kan een  onschuldige hoestsiroop teveel kalium bevatten en daarom verboden zijn voor  dialysepatiënten.  Ook dieetzout is vaak bereid op basis van kalium.    Zowel de medicatie gegeven tijdens de dialyse als de thuismedicatie staan  genoteerd op een medicatieblad.  Bij elke wijziging wordt dit blad aangepast en  met u meegegeven.  Op deze manier weet u op elk moment welke medicatie u  moet nemen.  Het is daarom belangrijk steeds het laatste blad te gebruiken (en het vorige te  vernietigen) en dit blad mee te brengen bij elke opname in het ziekenhuis en bij  elke consultatie.  U kunt uw geneesmiddelen bestellen bij het begin van elke dialyse, van maandag  tot en met vrijdag.   

Vaak voorgeschreven behandeling bij niervervangende therapie    Toediening van erythropoëtine en ijzer  Zoals reeds gezegd staan de nieren in voor aanmaak van erythropoëtine, een  hormoon dat het beenmerg aanwakkert om rode bloedcellen te vormen.  Bij een  persoon met een nierziekte wordt onvoldoende erythropoëtine aangemaakt en  ontstaat er bijgevolg bloedarmoede.  Daarom wordt nu erythropoëtine  toegediend via 1 tot 3  inspuitingen per week.    De aanmaak van bloed tijdens de behandeling met erythropoïetine doet de  voorraad ijzer in het bloed dalen (hemoglobine bevat ijzer).  Daarom is het  meestal noodzakelijk gelijktijdig ijzer toe te dienen.    Toediening van vitamine D  Vitamine D is een hormoon dat in de nier geactiveerd wordt en in samenwerking  met de bijschildklier instaat voor het evenwicht in calcium en fosfor, belangrijk  voor de continue  opbouw en afbraak van ons beenderstelsel.  Patiënten met een  nierziekte hebben meestal een ontoereikende hoeveelheid actief vitamine D zodat  toediening ervan noodzakelijk kan zijn.  De meest courant gebruikte  farmaceutische vormen  zijn: 1‐Alpha‐Leo en Rocaltrol.    Toediening van calciumcarbonaat, magnesiumcarbonaat en natriumbicarbonaat:  De eerste twee worden gebruikt om het gehalte aan calcium en fosfor in het bloed  bij te sturen.  Natriumbicarbonaat corrigeert de zuurtegraad van het bloed.      Vaccinatie met hepatitis B‐vaccin/pneumovax/influenza  Hepatitis B is een virusaandoening die aanleiding geeft tot geelzucht, een ziekte  waarvoor iemand met nierlijden zeer vatbaar is.  Daarenboven verloopt een  infectie met hepatitis B minder gunstig bij patiënten met nierlijden.  Sinds het  hepatitis B‐vaccin beschikbaar is, wordt het vaak toegediend aan patiënten met  een ernstige nierziekte.  Daarna wordt door een bloedonderzoek bepaald of de  patiënt voldoende antilichamen tegen het virus heeft aangemaakt om  beschermend te zijn.  Vroegtijdige vaccinatie geeft een hogere kans op een  succesvol resultaat.    Pneumococcen zijn de voornaamste oorzaak van longontsteking (pneumonie).   Hiertegen volstaat een vaccinatie om de 5 jaar.      Ook is het aangewezen jaarlijks in de herfst een griepvaccin te laten zetten omdat  nierpatiënten meer vatbaar zijn voor de verwikkelingen van griep.     

Bloeddrukverlagende medicatie:  Nierziekte leidt vaak tot hoge bloeddruk.  Dat kan nadelige gevolgen hebben voor  het hart en de bloedvaten en moet dus behandeld worden.  Een verhoogde  bloeddruk bij iemand met een nierziekte wordt deels veroorzaakt door de  opstapeling van zout en water in het lichaam.  Dit wordt gecorrigeerd door de  kunstnierbehandeling.  Desondanks kan de verhoogde bloeddruk aanhouden.  Dan is een bijkomende  behandeling met bloeddrukverlagende middelen vereist.  Deze patiënten dienen  ook minder zout te eten.    12.    Het hemodialysedieet    Dialyse verwijdert de afvalstoffen en het teveel aan vocht uit de bloedbaan.   Wanneer dit 24 uur op 24 zou gebeuren, zou een dieet overbodig zijn, want de  behandeling zou dan de werking van de echte nieren volledig vervangen.  Maar  doordat dit bij de hemodialyse niet het geval is (meestal dialyseert men slechts  twaalf uur per week), moet u ervoor zorgen dat de opstapeling van afvalstoffen,  mineralen en vocht binnen de perken blijft zodat men veilig van de ene dialyse  naar de andere gaat.  Sommige dieetmaatregelen zullen daarenboven tot doel hebben om te zorgen  voor een optimale voedingstoestand.    Het dieet in de praktijk  De zoutbeperking  U moet ermee rekening houden dat inname van zout de dorst aanwakkert,  waardoor u teveel vocht zou innemen.  Dat is zeker niet gewenst, omdat er dan  tijdens de dialyse teveel vocht moet onttrokken worden, hetgeen gepaard kan  gaan met bloeddrukval en krampen.  Dus een normale inname van zout zonder  excessen (vermijden van bijvoorbeeld sterk gepekelde gerechten en zoutrijke  waters) blijkt het verstandigst.    Wanneer u echter teveel bijkomt tussen twee dialyses, kan een strengere  zoutbeperking (met zoutloos brood) evenwel nodig zijn om het dorstgevoel te  verminderen. Dit kan ook nodig zijn als uw bloeddruk te hoog is.    De kaliumbeperking  We kunnen de voedingsmiddelen indelen in drie belangrijke groepen.  1. De kaliumarme voedingsmiddelen die u zonder probleem kunt gebruiken   zoals wit brood, geslepen rijst, deegwaren van geraffineerde bloem, suikers  en vetstoffen.    2. De kaliumrijke voedingsmiddelen die u zonder probleem uit uw dagelijkse  voeding kunt schrappen worden waaronder cacao en cacaohoudende  producten, tomatenpuree, groentesappen, vruchtensappen,  volkorenproducten, sojasaus, noten, chips.   

3.

De kaliumrijke voedingsmiddelen die u niet zonder probleem uit uw  dagelijkse voeding kunt geschrappen worden omdat ze buiten kalium ook  nog andere belangrijke voedingsstoffen aanbrengen.  Voor deze  voedingsmiddelen wordt een dagelijkse minimale en maximale hoeveelheid  voorgeschreven.  Het gaat hier om aardappelen, groenten, fruit, melk, ei, vis  en vlees. U kunt het kaliumgehalte van deze producten verminderen door ze  te koken en het kookvocht af te gieten. 

  Een uitgebreide lijst van verboden en toegestane producten krijgt u van de diëtiste    De vochtinname  Naarmate u uw laatste dialysedag langer achter de rug hebt, zult u meer gaan  wegen.  Dit komt doordat de nieren de overmaat van vocht niet meer tijdig  kunnen verwijderen en het vocht zich opstapelt in de verschillende weefsels.  Dat  wordt als onaangenaam ervaren.  Daarom beperkt u best de hoeveelheid vocht  die u inneemt.  Vocht verkrijgt u voornamelijk via dranken (water, limonades,  koffie, thee, …).    U mag per dag 500 ml drank gebruiken.  Als u nog plast, mag u de hoeveelheid  urine die u op 24 uur produceert, hierbij optellen.    De fosforbeperking  Voedingsmiddelen die rijk zijn aan eiwitten, leveren veel fosfor.  Melkproducten leveren het meeste fosfor.  Nog rijk aan fosfor zijn: vlees, vis,  eieren, …    Wat met vitaminen?  Sommige vitaminen krijgt u onvoldoende via uw voeding, andere worden via de  kunstnier weggespoeld.  Daarom krijgt u na elke dialyse een aangepast  polyvitaminepreparaat.    Leren omgaan met het dialysedieet is vooral in het begin een moeilijke opgave.   Daarom zal de diëtiste elke patiënt individueel begeleiden.  Geïnteresseerden  kunnen een dieethandboek met extra nuttige tips in het dialysecentrum  raadplegen of aanschaffen.   

13.    Afdeling hemodialyse met hospitaaldialyse en low‐care    De afdeling hemodialyse biedt zowel hospitaaldialyse als low‐care of autodialyse  aan.    Hospitaaldialyse    Tijdens de dialyse verblijft u in een weegbed dat het mogelijk maakt uw gewicht  voortdurend in het oog te houden.    Het normale dialyseschema bestaat uit drie behandelingen per week, gedurende  gemiddeld vier uur.  We hebben drie groepen patiënten:  maandag‐, woensdag‐ en vrijdagvoormiddag  (start tussen 07.30 en 08.30 uur, einde vanaf 11.30 uur tot 12.30 uur)  maandag‐, woensdag‐ en vrijdagnamiddag  (start tussen 12.30 en 13.30 uur, einde vanaf 16.30 uur tot 18.00 uur)  dinsdag‐, donderdag‐ en zaterdagvoormiddag  (start tussen 07.30 en 08.30 uur, einde vanaf 11.30 uur tot 12.30 uur).    Het opstarten, de opvolging en het beëindigen van de dialyse gebeurt door  bekwame verpleegkundigen onder supervisie van de nefroloog.    Het geneeskundig team bestaat uit de drie nefrologen:   dr. Jan Monballyu (diensthoofd), dr. Stefaan Vanneste, dr. Vanessa Ooms en één  endocrinologe dr. Sabien Driessens.    Het verpleegkundig en verzorgend team bestaat uit een ploeg van een 20‐tal  mensen met als hoofdverpleegkundige Mia Geenens.    We worden verder bijgestaan door een maatschappelijk assistente, een diëtiste,  twee techniekers, een keuken‐ en onderhoudsploeg.    Low‐care of autodialyse    De behandeling met de kunstnier en een dialysetoestel is dezelfde als bij  hospitaaldialyse.  De weegbedden zijn vervangen door elektrisch instelbare zetels.   Het toezicht en de opvolging van de dialyse gebeurt hier voor een deel door de  patiënt zelf.  Het aanprikken gebeurt door de verpleegkundige.    Het medisch, verpleegkundig en verzorgend team, de maatschappelijk werker, de  diëtiste en de techniekers zijn dezelfde als voor de hospitaaldialyse.    De begin‐ en einduren van de dialyse zijn ook dezelfde als van de hospitaaldialyse.   

14.    Begeleiding door de maatschappelijk assistente      U hebt een nierfunctievervangende therapie nodig (hemodialyse, buikdialyse,  niertransplantatie).  Dit brengt u misschien in de war en doet ook heel wat  praktische vragen rijzen.  De maatschappelijk assistente staat open voor uw  vragen en zoekt samen met u naar geschikte oplossingen.    Wanneer u in het ziekenhuis bent opgenomen, organiseert zij mee uw ontslag en  de eventuele thuishulp.    De maatschappelijk assistente helpt u met vragen die u kunt hebben op  maatschappelijk en psychosociaal gebied.  Die kunnen gaan over:   sociale voorzieningen   de vervoerregeling van en naar de kunstnier   inkomen en huisvesting   vakanties   relaties   eenzaamheid   het verwerken van de ziekte.  De maatschappelijk assistente tracht een luisterend oor te hebben voor uw  zorgen.  Dit kan tijdens de behandeling op de dialysezaal, of bij u thuis.  Een thuisbezoek biedt de mogelijkheid om iets rustiger en in een vertrouwde  omgeving bepaalde punten te bespreken.    Zij maakt deel uit van het team en komt regelmatig langs op de afdeling.  Ze is ook nog te bereiken in het ziekenhuis op het kantoor van de sociale dienst en  telefonisch op het nummer 03‐380 20 20.      15.    Nuttige adressen en telefoonnummers    03 380 20 11  telefooncentrale AZ St. Jozef  03 650 50 50    telefooncentrale AZ Klina   03 380 27 20  faxnummer Kunstnier   03 380 27 21  kunstnier, bureel hoofdverpleegkundige   03 380 27 22  kunstnier, kantoor dokters  03 380 27 24  kunstnier, low‐care afdeling  03 380 27 23  kunstnier, dialysezaal  03 380 27 27  peritoneaal dialyselokaal  03 380 27 28  maatschappelijk assistente (kantoor kunstnier)  03 380 20 20  maatschappelijk assistente (kantoor ziekenhuis)  03 380 22 20  afdeling nierziekten in het ziekenhuis  03 380 20 31  secretariaat polikliniek, afspraken 

  Wachtdienst nefrologen    Te bereiken via de telefooncentrale van het ziekenhuis (24 uur op 24).    Wachtdienst dialyseverpleegkundige    Te bereiken via de telefooncentrale van het ziekenhuis (24 uur op 24).    Bij ieder dringend probleem kunt u, via uw huisarts, altijd terecht op de afdeling  spoedgevallen van het AZ Sint‐Jozef.      Vereniging van dialysepatiënten    Dialaug: de maatschappelijk assistente zal U met deze vereniging in contact  brengen    Belgische Vereniging voor Nierinsufficiëntie  Vaartstraat 35  3000 LEUVEN  tel. 016 20 31 32  fax 016 23 04 70      16.    Patiëntenvereniging: Dialaug    De vzw Dialaug is een vereniging van mensen met nierinsufficiëntie van het  Medisch Instituut Sint‐Augustinus Wilrijk‐Antwerpen, het Algemeen Ziekenhuis  Sint‐Jozef Malle en het Universitair Ziekenhuis Edegem.    De vzw werd opgericht in Wilrijk op 16 december 1978.  Het is een vereniging  zonder winstoogmerk, zoals bepaald in de wet van 27 juni 1921.  Haar  maatschappelijke zetel is gevestigd in de Oosterveldlaan 24 in 2610 Wilrijk‐ Antwerpen.    Familieleden, vrienden en sympathisanten van personen met nierinsufficiëntie  kunnen eveneens aansluiten.  De vereniging heeft tot doel:  1.  de begeleiding van personen met chronische nierinsufficiëntie,    niertransplantpatiënten en hun verwanten;  2.  adviesverlening aan deze patiënten en hun verwanten;  3.  informatie verstrekken aan deze patiënten en hun verwanten en de    communicatie met en tussen hen bevorderen;  4.  alle activiteiten ontwikkelen om dit doel te verwezenlijken.   

Het kandidaat‐lidmaatschap wordt u aanvankelijk gratis aangeboden.    U zult dan ook tijdelijk gratis het tweemaandelijkse tijdschrift 'Nieuwsbrief'  ontvangen.  Gelieve ons, via de maatschappelijk assistente, te laten weten of u  hierop ingaat.    Het driemaandelijkse tijdschrift 'Horizon', uitgegeven door de Belgische Vereniging  van Nierinsufficiënten (waarbij Dialaug is aangesloten), kunt u alleen ontvangen  wanneer u beslist om effectief lid te worden van Dialaug en uw jaarlijks lidgeld  betaalt.    In de eerste nieuwsbrief zit alle informatie over lidmaatschap, lidgeld en  activiteiten.    Enkel als effectief lid kunt u genieten van de speciale voorwaarden voor onze  activiteiten.    Voor verdere informatie kunt u terecht bij de hoofdverpleegkundige en bij de  maatschappelijk assistente van de kunstnierafdeling.                                           

                                                                                  Opdrachtgever: Dr. Jan Monballyu  Verantwoordelijke uitgever: Peter De Becker  g/az/patinfofolders/hemodialyse.doc 

2006 – 02 ‐ 18