Pathologische Esthetica. normaal of abnormaal? Sloopkogel in je kop. Valorisatie. Psychische problemen. Belangrijke

magazine voor studenten en medewerkers van de han

Sloopkogel in je kop

Psychische problemen

Valorisatie

jrg 18 #6 13 november 2013

Belangrijke HAN-pijler

normaal of abnormaal?

Pathologische Esthetica

op snsr.nl... HAN helpt gemeente Almere sporttalenten te herkennen Dat mensen opkijken tegen topsporters mag geen geheim heten. De gemeente Almere weet dat ook en heeft daarom een programma in het leven geroepen om topsporters in de dop te spotten. En de HAN helpt daar een handje bij. Sporttalent herkennen en erkennen, is de gedachte. De gemeente Almere hoopt hiermee topsporters te kweken, die vervolgens weer een voorbeeldfunctie moeten zijn voor de rest van de bevolking. Op vijf basisscholen wordt daarom onderzoek gedaan door de HAN en de Rijksuniversiteit Groningen. De kinderen van deze scholen worden getest op fysieke kenmerken als kracht, uithoudingsvermogen en lenigheid en op mentale kenmerken zoals doorzettingsvermogen. De kinderen worden geholpen bij de keuze voor de juiste sport. En de hoop is dan dat er een paar topsporters uitrollen...

Naaktfoto’s van je docente Dan open je nietsvermoedend de bijlage in de e-mail van je docent in de hoop de antwoorden van het laatste wiskundeexamen te vinden. Maar tot je grote verrassing stuit je op een serie naaktfoto’s van die docent. Het overkwam tachtig Amerikaanse studenten van de Universiteit van Iowa. In hun mailbox vonden ze naaktfoto’s van een onderwijsassistente in plaats van de antwoorden op een wiskunde-examen. Een nachtmerrie voor de onderwijsassistente, die de foto’s per ongeluk opstuurde. De dag erna wist ze toch nog de moed op te brengen de klas onder ogen te komen. De studenten stonden natuurlijk met hun bek vol tanden. Foutje, bedankt!

Studenten massaal beboet voor te laat opzeggen ov-kaart Er is dit jaar al voor meer dan 37 miljoen euro aan boetes uitgedeeld aan (oud-)studenten die hun OV-chipkaart te laat hebben opgezegd. Tot en met augustus kregen in totaal bijna 60.000 studenten een boete. Dat meldt dagblad Sp!ts op basis van cijfers van de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Vanaf 1 januari dit jaar zijn de regels rondom de OV-chipkaart voor studenten aangepast: zij hebben alleen nog recht op gratis reizen tijdens hun prestatiebeurs en het eerste jaar van hun leenfase. Ruim 53.000 studenten raakten aan het begin van dit jaar hun reisproduct kwijt.

Het percentage jongeren dat in 2012 een flexibel contract had. Steeds minder vaak hebben mensen tussen de 15 en 27 jaar een vast contract.

40%

Het citaat ‘Langzaam raak ik opgewonden en het moet al raar lopen als ik voor bladzijde 40 al niet aan mijn gerief kom.’ Columniste Hannah kreeg het Ontwikkelplan van het Service Bedrijf onder ogen. En daar waar de meeste mensen allergisch zijn voor managementtaal, daar glijdt zij bijna van haar stoel. Uit Sensor #5 van 30 oktober 2013.

Volg Sensor op www.snsr.nl of op Twitter (@snsr) 2

B

Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 27 november 2013. REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A3.11 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.snsr.nl, [email protected] POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen REDACTIE Han Geurts, hoofdredacteur, (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90 MEDEWERKERS Ruud Kroes Claudia Fitsch Mart Geurts Lotte Doomernik Veerle Verhoeven REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), W. Sips, P. Freriks, M. Nederhoed, E. Cuppen, M. van Koolwijk, M. Witjes FOTOGRAFIE Ralph Schmitz Coos Dam William Moore Maaike van Helmond Cover: Ralph Schmitz VORMGEVING EN PRODUCTIE Laura Foppen Ben Schot, Graphic Design bno ADVERTENTIES Bureau Nassau BV Achterom 100 C 1621 KW Hoorn [email protected], tel. 020-6230905 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer. De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.

25 26 28

Belangrijke HAN-pijler

Valorisatie

Pathologische Esthetica

Normaal of abnormaal? Uitstelgedrag

Tik, tak, tik, tak…

Rubrieken Olga Oordeelt

13

Uitgehoord

38

Opgetekend

40

Verder in dit nummer Nieuwbouw Doornroosje 6 Schrijfkunst

28

Verhalen uit Vilnius

39

sloopkogel in je kop

pagina 15-23

Ontwikkeld De medewerker en

de foto

Wie: Hans Menger Functie: docent HRM en senior studieloopbaanbegeleider

‘D

Wat: vakantie, op weg naar Spanje Wanneer: 1977

it is niet de eerste keer dat ik zonder mijn ouders op vakantie ging, maar wel voor het eerst met de auto. Mijn vrienden van de middelbare school en ik besloten een auto te kopen en naar Spanje te rijden. Heerlijk, die vrijheid, het avontuur. We lapten allemaal 300 gulden en kochten deze Toyota Crown, een grote bak die er bij aanschaf nog mooi uitzag. De muziek stond hard, vaak met de Rolling Stones, weet ik nog. Daar werden we zelfs een keer voor aangehouden. De bedoeling was om heen en weer te rijden naar Spanje en hem weer thuis met winst te verkopen. Het liep anders. ‘Ik draag een witte broek. De jongen die naast mij staat, had drie dagen zijn rijbewijs. Het leek ons verstandig om hem veel te laten rijden, want dan leer je het pas. Ergens aan de Franse kant van de Pyreneeën vlogen we uit de bocht, schampten een boom en gleden een talud af. We kwamen tussen struiken tot stilstand. De smid van een naburig dorp trok ons er met zijn trekker uit. Vanaf dat moment werd het spannend of we met deze gehavende

4

wagen door mochten rijden. De twee rechter deuren konden niet meer open en de uitlaat hing aan een ijzerdraadje. Gelukkig stond de Guardia Civil, twee jaar na de dood van dictator Franco nog geen vriendelijke agenten, bij controles steeds aan de linkerkant van de auto. Die kant zag er nog prima uit. We zijn er nog mee thuis gekomen, maar de Crown is uiteindelijk op de schroothoop geëindigd. Ik ben geboren in Den Haag, maar in Ede opgegroeid. Het was een rustige maar goede plek om op te groeien. We woonden in een nieuwbouwwijk. Het waren de jaren zestig. In het begin stonden er drie auto’s in de straat. Wij hadden als een van de weinigen televisie. Dus op woensdagmiddag en zaterdagochtend stond de gang vol met kinderschoenen. Dan zat de tent vol met zeker tien kinderen, naast mijn drie oudere zussen en ik. Hoe ouder ik werd, hoe meer de grote stad, in dit geval Arnhem, begon te trekken. We gingen er al stappen, maar op mijn achttiende ging ik er, vanwege mijn studie, op kamers wonen. In de Spijkerstraat, tussen de tientallen hoertjes. Dat was een mooie tijd. Die meisjes waren altijd heel hartelijk en vriendelijk, als ze maar wisten dat je in ‘hun’ wijk woonde.’ HvD

Zielig Laten we hem N. noemen. N. is conciërge op de

HAN, al bijna veertig jaar. Gewaardeerd door de studenten, op handen gedragen door collega’s, alles voor de baas. Zo eentje. Maar N. nadert zijn pensioen, moet dus vertrekken en wat voor een afscheid hij wil. En N. herinnert zich het afscheid van die ene CvB-voorzitter, van die interim en van die scheidende faculteitsdirecteur. Samen nog geen vijftien jaar op de teller. Heeft hij nog alles voor geregeld. Volle aula’s, genodigden uit het hele land, uitgebreide speeches, flinke cadeaus en veel veren. Aansluitend een grote receptie met uitgebreide catering en de volgende dag een

Zwaar

Ietwat bedrukte gezichten tijdens de redactievergadering. Gebeurt zelden. ‘Het wordt toch wel een erg zwaar nummer, dit keer. Allemaal serieuze onderwerpen.’ Negen pagina’s over psychische problemen, een spread over automutilatie, een passie over politiek, een conferentie over valoriseren en aandacht voor uitstelgedrag. Waar blijft het tegenwicht? De luchtige Sensor-noot? Collega’s toch; het is herfst, straks winter. Somber weer, vroeg donker, vallende bladeren, vierkante wielen. Discussies over Zwarte Piet, verplichte Kerst bij de schoonfamilie, weeralarm. Het mag misschien wat serieus zijn, het is gewoon een herfstnummer, en daarom niks minder. Han Geurts

etentje voor intimi en aanhang. Maar N. wil zoiets niet, staat niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Nee, een bescheiden etentje met naaste collega’s en hun aanhang is voldoende. En zijn broer heeft een pannenkoekenrestaurant dus daar kan hij nog wel een zacht prijsje regelen. N. blij, HAN tevreden. Zou je denken... ‘Nee N., dat past helaas niet binnen het budget. Streep die aanhang maar van de lijst en vraag je broer of hij nog iets aan de prijs van die pannenkoeken kan doen.’ Ach, N. redt zich wel, maar die arme HAN. Sneu.

-x- HannaH

sensor 6, jaargang 18 5

nieuws Tamme Halloween bij Lokaal ‘99 Halloween. Wat moeten we ermee? In Amerika een populaire feestdag waar de mooiste kostuums worden gekocht of gemaakt en hele decors in en om het huis worden gebouwd om (vooral) jong en oud flink te laten schrikken. In Nederland wil deze feestdag niet echt van de grond komen. Ja, kinderen, verkleed als spookjes, gaan bij de buren langs om snoep te scoren, maar verder dan dat komen we nauwelijks. Lokaal ’99, het Arnhemse campuscafé, organiseerde een Halloweenparty. Daar kwamen wel studenten op af, maar slechts enkelen namen de moeite om zich te verkleden. Misschien zijn we te ongeduldig. Misschien kost het gewoon nog tien, twintig of zelfs dertig jaar voordat deze populaire Amerikaanse traditie bij iedereen een vaste plek op de feestkalender krijgt. HvD

Eerste masters Sport- en Beweeginnovatie Op donderdag 31 oktober ontvingen de eerste drie studenten van de Master Sporten Beweeginnovatie hun diploma. De drie afgestudeerden werden in een originele graduation outfit gehesen, vlak voordat ze hun diploma in ontvangst namen. De studenten van deze tweejarige master worden opgeleid om het innovatie- en professionaliseringsproces vorm te geven dat zich afspeelt binnen de brede beroepspraktijk van sport en bewegen. HG

6

De mens bestaat uit sterrenstof Er heerste enige tijd radiostilte rond de VOM, de Vereniging van OudMedewerkenden aan de HAN. Maar de club timmert wel degelijk aan de weg, getuige de uitnodiging die ze nu laat uitgaan naar alle medewerkers en studenten aan de hogeschool. De programmacommissie van de VOM heeft voor de derde maal de bekende astrofysicus professor Lamers uitgenodigd voor een lezing. Hierin zal hij op voor de leek begrijpelijke wijze uitleggen wat sterren zijn, hoe ze ontstaan en hoe ze aan hun eind komen. Hij zal eveneens laten zien hoe de aarde is ontstaan en aantonen dat het materiaal waaruit de mens is opgebouwd van de sterren afkomstig is. HG 21 november, Auditorium FEM, Laan van Scheut 10, Nijmegen, 14.00 uur.

Rallyteam Autotechniek

boekt eerste overwinning Het is nog niet zo lang geleden dat het HTS Autotechniek Rally Team in het nieuws kwam: de servicebus van het team was volledig uitgebrand. Hoe nu verder, was de eerste reactie. Gelukkig bleven de teamleden niet bij de pakken neerzitten: begin deze maand heeft het HART tijdens de Twente Short Rally hun eerste overwinning in de klasse A6 behaald. Voor het team was deze overwinning een geweldige afsluiting van een jaar met diepte- maar ook hoogtepunten. Voor het eerst sinds lange tijd werden alle wedstrijden, die meetelden voor het kampioenschap, uitgereden. Het bewijs dat de door de studenten zelf doorontwikkelde Peugeot 206 Kitcar steeds betrouwbaarder, maar ook sneller wordt. www.htsrallyteam.nl HvD / Bart Stax

Het belang van de eerste indruk Met een goede eerste indruk verkoop je een product beter. Daarom organiseerde het Centrum voor Ondernemerschap voor de studenten van de minor Ondernemen daar op de HAN een presentatie over. Imagodeskundige Marianne Dupont en loopbaancoach Ellen Ziengs weten alles over die eerste indruk. In het auditorium vertellen ze er een avond lang over. Ellen vertelt dat we een beeld van iemand maken op grond van wat we zien en horen, maar dat we dat beeld afmaken met dingen die we zelf invullen. In een filmpje zien we dat dat al in de eerste vijf seconden van een ontmoeting gebeurt en dat die indruk vaak doorslaggevend blijkt. Fysieke aantrekkelijkheid telt, maar ook lichaamstaal en bijvoorbeeld hoe je iemand de hand schudt. Met te weinig oogcontact sta je niet in contact, teveel kan EVENTUEEL STOCK uitstralen. En dan is het ook nog dominantie VERPLEEGKUNDE afhankelijk van culturele verschillen. Het blijkt een leuk onderwerp te zijn. In de pauze worden overal handen geschud. RJ

7

nieuws

Vertrouwenspersonen organiseren studiedag Medewerkers en studenten die last hebben van grensoverschrijdend gedrag kunnen bij vertrouwenspersonen terecht voor hulp en ondersteuning. De vertrouwenspersonen zijn blij met deze structuur en met het vervaardigde lesmateriaal, maar helemaal trots zijn ze op de landelijke studiedag voor het hbo die ze dit jaar mochten organiseren. ‘Alleen al het organiseren is een inspiratiebron’, zegt Pia in ‘t Veld, voorzitter van de HAN-vertrouwenspersonen. De groep had gekozen voor het thema compassie, opmerkelijk maar inspirerend, zo blijkt. CvB-lid Kristel Baele legt het uit vanuit het Boeddhisme: ‘Het trillen van het hart bij het zien van leed.

Nijmegen popstad Doornroosje in Nijmegen is de place to be voor mensen die houden van techno, house, pop, rock, dubstep, hiphop, R&B, nou ja voor iedereen die een beetje van muziek houdt. Voor het geval je het nog niet weet: Doornroosje gaat verhuizen. Als je op het station in Nijmegen de trein uitstapt en naar links kijkt, dan zie je een bouwwerk in wording. Daarin komt de nieuwe Nijmeegse poptempel, met een grote en een kleine muziekzaal. Erboven komen 350 studentenkamers en eronder een stalling voor vierduizend fietsen. In Nijmegen wordt op dit moment ook gedoken in de popgeschiedenis. In de kapel aan het Mariënburg, het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis, is een kleine tentoonstelling ingericht over de Nijmeegse popscene door de jaren heen. Op 16 november is daar een film te zien over de geschiedenis van Doornroosje. De tentoonstelling is nog te zien tot 4 februari. Daarna is het nog een hele tijd wachten op het nieuwe gebouw: de oplevering is pas ergens in het najaar of de winter van volgend jaar. RJ

8

Mededogen in plaats van medelijden.’ Frances Nijssen, organisatieadviseur en coach, neemt de zaal mee in een mijmering over compassie, geweldloosheid en zachtmoedigheid, over diepe verbondenheid. ‘Stel je een organisatie voor die zich profileert als menslievend, wat heb je daar aan? Mensen hebben er hun plek, delen kennis in plaats van chagrijn, de ander is geen bedreiging. Denkt u dat daar nog vertrouwenspersonen nodig zijn?’ De zaal moet lachen. De tachtig deelnemers gaan daarna dan ook welgemoed naar workshops als Juridische aspecten, Meldcodes en Voorlichting. RJ

Geen naamsverandering ILS Met ingang van dit studiejaar heeft de lerarenopleiding van de Radboud Universiteit haar naam veranderd van ILS RU in Radboud Docenten Academie. Dat heeft geen consequenties voor de lerarenopleiding van de HAN; die blijft Instituut voor Leraar en School (ILS) heten. Volgens Hennie Komduur, lid van de Instituutsdirectie, is er zelfs meer duidelijkheid nu er geen twee ILS-sen meer naast elkaar bestaan. HG

‘SV Roderick, de oudste en grootste studentenvereniging van de HAN, zorgt er al sinds 1968 voor dat HAN-studenten zich thuis voelen in Arnhem.’ Deze zin is nog steeds te lezen op de website van deze studentenvereniging, die onlosmakelijk met Arnhem verbonden is. Ondanks de rijke geschiedenis van deze vereniging blijken Arnhemse studenten zich er de laatste jaren steeds minder thuis te voelen. De leegloop ontstond enkele jaren geleden, vertelt bestuurslid Patrick Boekhorst: ‘De introductieweek is voor ons een belangrijk moment om nieuwe studenten te werven, maar de aanmeldingen liepen steeds verder terug.’ Zo zeer dat Roderick de huur van de sociëteitsruimte – aan de Korenmarkt boven restaurant Pinoccio en Aspen Valley – niet meer kon betalen.’ Zonder eigen plek wordt het lastig om je tussen andere studentenverenigingen te manifesteren. Maarten Venhovens, voorzitter van Verenigde Studenten Arnhem, betreurt de beslissing: ‘Wij hadden natuurlijk gehoopt dat zij een doorstart gingen maken en daarvoor hebben wij onze hand gereikt door een locatie voor Roderick te vinden en eventueel financiële ondersteuning te bieden. Helaas is dit aanbod niet opgepakt door het huidige bestuur van Roderick.’ Zo komt, na 45 jaar, een roemloos einde aan een begrip in Arnhem en omgeving. HvD

Frank Stöteler wordt CvB-lid Per 1 januari verruilt Frank Stöteler zijn baan als Faculteitsdirecteur van GGM voor die van derde lid van het College van Bestuur. Frank Stöteler is in 1991 begonnen als directeur van de Pabo van wat toen nog de Hogeschool Gelderland heette. Daarna was hij onder andere lid van de directies van de Faculteit Educatie en van de Faculteit Economie en Management van de HAN. Sinds 2008 is hij directeur van de Faculteit Gezondheid, Gedrag en Maatschappij, de grootste HAN-faculteit. De huidige bestuursleden zijn zeer verheugd over deze benoeming. In een persbericht laten zij weten dat hij ‘voor het college de gewenste versterking zal zijn: hij is iemand met hart voor onderwijs en studenten, is goed in bedrijfsvoering, is een leidinggevende met gezag,

heeft een goed netwerk in de regio en, niet onbelangrijk, heeft een groot gevoel voor humor. Wij verheugen ons dan ook zeer op zijn toetreding.’

9

nieuws kinderen vertellen ouders wat ze moeten eten Studenten houden hun ouders bezig. Dat gebeurt wel vaker bij de opleiding Voeding & Diëtetiek. Zo ook op de ouderavond voor de eerstejaars. Daar waren geen urenlange betogen van de directeur of vermanende woorden van de docenten, maar studenten die hun eerste presentaties hielden. Tevoren moesten de ouders een aantal dagen een eetdagboek bijhouden. Aan de hand van wetenschappelijk verantwoorde modellen (‘wat eten de ouders, wat eet de gemiddelde Nederlander en hoe zou het moeten zijn’) presenteerden de studenten hun bevindingen. En ook al eten de ouders net iets meer vezels en net wat meer fruit dan de gemiddelde Nederlander en zijn ze wat zuiniger met verzadigd vet, het voedingspatroon van de gemiddelde ouder is niet gezond genoeg. Dus hielden de studenten praatjes over hoe dat beter kon. En om de daad bij het woord te voegen, schotelden ze hun ouders hapjes voor. Vezelrijke koekjes, sushi met verantwoorde vis, gefrituurde champignons en dorstlessers zonder suiker. RJ

Scriptieprijs taaldidactiek Lisanne van de Vinne, oud-studente van de Lerarenopleiding Frans, heeft de nationale scriptieprijs ontvangen voor haar afstudeerscriptie uit 2012. Het gaat om de Gerard Westhoff Taaldidactiekprijs, voor de beste scriptie op het gebied van vreemdetalendidactiek, waaraan studenten van Nederlandse lerarenopleidingen kunnen deelnemen. In haar scriptie onderzocht Lisanne het niveau van leesvaardigheid van leerlingen uit VWO 2 aan het einde van het tweede leerjaar. Ze ontdekte dat de teleurstelling van de docenten over dit niveau slechts deels terecht was, omdat de leesvaardigheid werd gemeten met een instrument dat niet aansloot bij het leesonderwijs. HG

10

Extra bezuiniging

onderwijs Het kabinet wil via de taakstelling ‘verminderen van overhead’ de bureaucratie in het hoger onderwijs terugdringen. Dat doet minister Bussemaker door eenvoudigweg het algemene budget met ruim 14 miljoen te verminderen. Voor de HAN betekent dat een daling van de rijksbijdrage op langere termijn van ruim vier ton. Volgens CvB-lid Kristel Baele speelt het effect niet of nauwelijks in 2014, maar wel in begrotingsjaar 2017. Daar is het als een taakstellende bezuiniging opgenomen in de begrotingen van faculteiten en Service Bedrijf. Baele: ‘Of dat te zijner tijd aan de orde komt, weten we uiteraard nog niet. De beleidskoers kan nog wijzigen en ongetwijfeld zullen de Vereniging van Hogescholen en de VNSU bezwaar aantekenen. Uiteraard zijn wij hier als CvB niet blij mee, aangezien de instellingen op deze wijze met minder middelen toch hetzelfde resultaat dienen te realiseren. Gelukkig heeft de HAN altijd een gezond financieel beleid gevoerd, waardoor we voldoende middelen hebben om te investeren in scholing van medewerkers, huisvesting en de verbetering van de onderwijskwaliteit.’ HG

Meet and Eat

in de studentenkerk Op het menu: rijstschotel met gehakt en pompoen. Studenten hebben zich uitgesloofd in de keuken van de Studentenkerk in Nijmegen. Iedere woensdag vindt in de huiskamer van deze kerk namelijk een ‘Meet and Eat’ avond plaats, speciaal voor internationale studenten. Zo kunnen zij tegen een kleine vergoeding een prakkie komen eten, elkaar ontmoeten en in gesprek gaan over wat hen bezig houdt, Nederland en het studentenleven. Een avond waar blijkbaar vraag naar is, aangezien het wekelijks volle bak is met gemiddeld vijftig tot zestig studenten. Studentenpastor John Hacking: ‘Elke week werkt een groepje studenten een thema uit en wordt er gekookt, afhankelijk van die keuze. Zo is er bijvoorbeeld een Braziliaanse of Nederlandse avond, of in dit geval Halloween. Het is echt een succes: de intekenlijst is iedere week binnen een dag overtekend. Ook is er wekelijks een Katholieke mis in het Engels, op zondag om vijf uur, waar studenten en medewerkers op af komen. Na de viering wordt er vaak samen gegeten of een andere activiteit georganiseerd.’ Meer weten? Check Facebook.com/StudentsMeetAndEat en www.ru.nl/ studentenkerk. RS

Hoe kom ik aan een baan? Vanaf december start een nieuwe cursus voor vierdejaars HAN-studenten: Online solliciteren! In deze cursus van drie dagdelen verkennen studenten de huidige, snel veranderende arbeidsmarkt, denken ze na over zichzelf in relatie tot die arbeidsmarkt, leren ze social media optimaal in te zetten bij het vinden van een baan en kunnen ze desgewenst een (online) video elevator pitch maken. Door deze cursus aan te bieden hoopt het managementteam van de HAN op een goede entree van alle HANstudenten op de (regionale) arbeidsmarkt. De cursus wordt gegeven door Karin Moonemans, zelfstandig trainer en loopbaancoach. Karin heeft haar eigen communicatiebureau ‘Helder’ in Nijmegen, is gespecialiseerd in arbeidsmarktcommunicatie en verzorgt diverse cursussen en trainingen hierover. ‘Als je reageert op een vacature, dan ben je eigenlijk te laat’, is haar overtuiging. ‘Dat betekent dat, hoewel er nog altijd brieven en CV’s geschreven worden, andere vormen van arbeidsmarktcommunicatie belangrijker worden. Hoe je op de juiste tijd op de juiste EVENTUEEL STOCK plaats kunt komen? Daar gaat deze training over. HvD VERPLEEGKUNDE Inschrijven kan via cursuscoördinator Boukje Postma: [email protected] / 026-3658292.

11

Fab apps

To have

Handige, leuke, flauwe en geniale applicaties die je volgens app-expert Raïssa op je smartphone móet zetten:

Boxie

Socrative

Dropbox gebruikers opgelet; Boxie is een nieuw zusje van Dropbox, maar dan gebruiksvriendelijker en uitgebreider. Voor €2,69 kun je met de applicatie snel door je Dropbox mappen navigeren, deze sorteren en eventueel terugzetten wat je verwijderd hebt. Je kunt bestanden ook offline bewaren, en met achtergrondnotificaties op de hoogte worden gehouden van veranderingen. Onder meer. Handy!

Steel de show tijdens een les met deze handige tool; de gratis Socrative app biedt je de mogelijkheid zelf polls, meerkeuze, goed/ fout of open vragen samen te stellen. Klasgenoten/leerlingen kunnen antwoord geven via hun smartphone of tablet. De resultaten zijn direct te zien, inclusief statistieken en eventueel uitleg.

Prettify your dropbox

Smartphonen in de klas

Worms 3

iFotoprinter

Strijdlustige wormen

1, 2, 3 print

Even flauwekullen tussen de bedrijven door met dit populaire appje: Worms 3! Stel je wormenteam samen en probeer zo snel mogelijk je vijanden uit te schakelen met bazooka’s, vliegende schapen en explosieve oma’s. Tijdelijk voor €0,99.

Snel, sneller, snelst. Heb je een iPhone of iPad, dan kun je met deze gratis app direct je mooiste foto’s laten afdrukken. Kan ook als wenskaart, poster, op canvas of plexiglas. Kies je formaat en het aantal, vul je gegevens in en betaal met iDeal of PayPal.

Heb je een leuke tip voor in de appgids? 12

Stuur dan een mailtje naar [email protected]

O

lga

ordeelt Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin

Bridget Jones: Mad About The Boy

muziek televisie boek eten

Bridget Jones’s Diary sloeg in 1996 in als een bom. De kettingrokende, drankverslindende singleton Bridget vertrouwt haar dagboek alle worstelingen met haar gewicht, liefdesleven en vrienden toe. Schrijfster Helen Fielding wist een snaar te raken onder vrijgezelle postfeministen die zich stiekem wél bezig hielden met het lozen van overtollige kilo’s en waarom ‘hij niet terugbelt na de eerste date’. Het vervolg, Bridget Jones: The Edge of Reason (1999), stelde niet teleur. Het was iets ongeloofwaardiger, maar de lezers hadden de klunzige flapuit al in hun harten gesloten. De films, waarvoor spillebeen Renée Zellweger 13 kilo aankwam, werden ook regelrechte hits. Aan het eind van de rit *SPOILER ALERT* gaan Bridget en Mark samen een glorieuze toekomst tegemoet. Misschien was het beter geweest als we dat beeld hadden vastgehouden. Het derde deel, Bridget Jones: Mad About The Boy, is recent verschenen. We spoelen door naar een 51-jarige Bridget. Wie zich verheugde op een kijkje in het getrouwde, hilarische leven van Bridget en Mark kan alvast een familiepak zakdoeken aanschaffen. Voordat we boze brieven ontvangen omdat ik zo’n spoilerdroppende trut ben, hier een BIG ASS SPOILER

ALERT: Mark Darcy is dood. DOOD, ja (*shock*). We haken in op het moment dat weduwe Bridget met hun twee kinderen, Billy en Mabel, haar leven weer enigszins op de rit heeft. Ze rommelt op typische Bridget-wijze aan met een 30-jarige toyboy en ploetert zich onhandig een weg door de moderne regels van sms, twitter en facebook. Het is alsof je een oude vriendin na jaren ziet: de herkenning is een warm bad. Tot je beseft dat een vijftigjarige Bridget nog steeds denkt en praat zoals ze was toen ze dertig was. Op zich niet absurd: zó veel veranderen we nu ook weer niet in ons leven. Desondanks voelt het als een herkauwd trucje. Tel daar de shock van een Darcyloos verhaal bij op en de glorie is ervan af. ‘Het leven is nu eenmaal wreed, en het kan anders lopen dan je denkt’, verklaart Fielding de wending. Gedurfd? Zeker. Toch is het echte leven al hard genoeg, en willen we gewoon lezen over Bridget en Mark die ruziën over wie de vaatwasser uitruimt, hoe Bridget vergeet haar kind op te halen van het dagverblijf en piekert over rimpels en grijze haren. Soms moet een geliefd hoofdpersoon échte realistische treurnis bespaard blijven.

13

14

STUDENTEN MET PSYCHISCHE PROBLEMEN

Sloopkogel in je kop Het hoort de leukste tijd van je leven te zijn, je studententijd. Toch is het vaak alles behalve onbezorgd: de balans vinden tussen jezelf leren kennen, presteren onder druk, omgaan met stress en dealen met persoonlijke omstandigheden, kan in deze fase van je leven veel van je vergen. Vermoeidheid, depressie en angst kunnen de kop op steken, of een al sluimerende persoonlijkheidsstoornis triggeren. Sensor sprak drie studenten die kampen met psychische problemen. Redactie


‘Niemand snapte wat ik doormaakte, ikzelf eigenlijk ook niet’ Een persoonlijkheidsstoornis zit vaak al in je genen, maar wordt getriggerd door wat je meemaakt. Chantal is tweedejaars student Maatschappelijk Werk en Dienstverlening en werd onder meer behandeld voor dwangmatig en obsessief gedrag en een angststoornis. ‘Als kind was ik angstig en verlegen. Het liep in het eerste jaar van de middelbare school zelfs zo uit de hand dat ik drie maanden niet naar school durfde te gaan. Ze noemden het een schoolfobie, maar eigenlijk was het een kinder burn-out. Ik heb in mijn jeugd veel mensen verloren in mijn directe omgeving, en heb dat nooit echt kunnen verwerken. Terwijl ze het toen vooral belangrijk vonden dat ik weer naar school zou gaan, zat er eigenlijk iets anders onder de oppervlakte wat niet goed zat. Ondanks de therapie die ik in die periode heb gekregen, heb ik vanaf toen eigenlijk nooit echt lekker in mijn vel gezeten. Ik vond niks leuk, was altijd moe en somber. Ik had het gevoel dat ik niet begrepen werd, dat niemand snapte wat ik doormaakte. En ikzelf snapte het eigenlijk ook niet.’ Burn-out ‘Na de middelbare school ging ik mbo Facilitair Management studeren, maar ook hier kreeg ik weer een soort burn-out, toen het me teveel werd tijdens een stage. Weer zat ik drie maanden thuis. Ik voelde gewoon dat er iets niet klopte, dat er meer aan de hand was dan alleen ‘stress’. Afwisselend met therapie ging ik door, en wist ik mijn diploma te halen. Ik besloot vervolgens Small Business en Retail Management (SBRM) te doen. Het ging goed tot ik op een dag een presentatie over mezelf moest geven voor de klas. Ik stortte compleet in. Ik was net 21 geworden, iets wat je behoort te vieren, maar ik vond niks leuk. Zelfs vakantie met vriendinnen zag ik als ‘opdracht’. Ik was zo depressief dat ik dacht: als ik er morgen niet ben, dan is het ook goed.’ Verschillende stoornissen ‘Uit testen uitgevoerd door Altrecht (specialist in geestelijke gezondheidszorg), bleek dat ik persoonlijkheidsstoornis NAO (niet anders omschreven) had. Dit betekent dat ik van verschillende persoonlijkheidsstoornissen een beetje heb. In mijn geval had ik het meeste last van dwangmatig en obsessief

16

gedrag. Daarnaast is er ook een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld (buitensporige angstgevoelens), en een dysthyme stoornis; ik ben chronisch licht depressief of eigenlijk altijd somber. Gek genoeg viel er een last van mijn schouders, omdat de uitslagen verklaarden wat ik al die tijd gevoeld had. Hoewel ik ook boos was dat het zo lang geduurd had om daar achter te komen. Hulpverleners die al heel lang in het vak zitten, hadden niets gemerkt, maar nota bene een stagiaire van 26 jaar doorzag het meteen.’ Door de mangel ‘Bij Pro Persona ging ik onder zware behandeling, waarvoor ik stopte met SBRM. Deze ‘deeltijd therapie’ duurde negen maanden. Zo’n zestien uur per week kreeg ik creatieve therapie, systeemtherapie (met je familie), waren er groepsgesprekken en werd er gewerkt aan je sociale vaardigheden. Alles kwam naar boven, mijn hele verleden. Ik moest met name werken aan rouwverwerking en het aangeven van mijn grenzen. Voor het eerst in jaren kon ik mijn muur laten vallen en kwam de ‘natuurlijke ik’ naar voren; een rustig, lief en gevoelig meisje. Volgens vriendinnen een compleet ander persoon.’ Toekomst ‘Halverwege de therapie besloot ik dat ik anderen wil helpen als ervaringsdeskundige. Ik wilde daarvoor wel vakkennis opdoen, en zo kwam ik bij de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening uit. De week nadat ik klaar was met mijn therapie ben ik begonnen, en het bevalt erg goed. Ik ben nog wel eens bang voor terugval, daarom heb ik een vaste psycholoog waar ik bij terecht kan. Sommigen denken dat je door middel van intensieve therapie genezen bent, maar eigenlijk begint het na afloop pas. Het is echt een proces; ik heb tijd nodig om er vanaf te komen. En misschien kom ik er wel nooit helemaal vanaf. Ik zal de rest van mijn leven licht somber zijn, dwangmatige rituelen hebben en Venlafaxine slikken om angstgevoelens af te vlakken. Maar waar ik vroeger tegen een paniekaanval zat als ik alleen al bij iemand in de auto moest stappen, rijd ik nu zelf naar Utrecht. Omdat ik mezelf nu door en door ken, kan ik beter voor mezelf zorgen. En hopelijk ook voor anderen: juist omdat ik weet hoe het is, kan ik straks jongeren begeleiden die last hebben van fobieën.’ RS

‘Ik was zo depressief dat ik dacht, als ik er morgen niet ben, dan is het ook goed.’


De zwarte kant van perfectionisme Willemijn (23), studente Fysiotherapie, kreeg paniekaanval na paniekaanval. Eenmaal bij de psycholoog bleek dat ze een depressie, burn out en paniekstoornis heeft. ‘Eind 2011, begin 2012 was ik bezig met een minor. Ik moest een week thuisblijven vanwege een flinke griep. Toen ik weer naar school ging en in de auto naar het station reed, kreeg ik het gevoel: ik wil niet, wat zal er straks wel niet met me gebeuren? Ik hyperventileerde, kreeg een paniekaanval, moest huilen, huilen, huilen. Het ging niet. Zo gebeurde dat in één week nog vijf keer. Ik belde dan mijn moeder of mijn vriend. Die probeerden me gerust te stellen, maar dat lukte niet. Op het einde van de week vroeg mijn vriend: ‘Gaat het eigenlijk wel goed met jou?’ Weer moest ik erg huilen. De volgende dag zijn we samen naar de huisarts gegaan.’ Veel te veel ‘Mijn huisarts raadde psychologische hulp aan. Ik kreeg Oxazepam, een kalmeringsmiddel, dat maakte dat ik weer kon slapen, zodat ik niet verder gesloopt werd, en Citalopram, een antidepressivum. Uiteindelijk heb ik een jonge psycholoog gevonden, die mijn leven snapt. Depressie, burn-out en paniekaanvallen, dat was de diagnose. Ik leg de lat veel te hoog, ben erg perfectionistisch en heb veel verantwoordelijkheidsgevoel. Naast mijn studie had ik een heel druk leven: ik woon samen, volleybal op redelijk niveau en had altijd de neiging om me overal verantwoordelijk voor te voelen. Ik zag er tegenop om naar volleybaltraining te gaan, of om met vriendinnen af te spreken. Bij de psycholoog leerde ik dat ik mijn emoties moet opschrijven, ervoor te zorgen dat ik niet lig te piekeren in bed. Ik kreeg assertiviteitstraining en leerde om vanaf de buitenkant naar mijn problemen te kijken. Ik kreeg wekelijks psychologische hulp en ben bijna een jaar thuis geweest. Ik heb vooral veel geslapen. Het jaar vloog om.’ Ga weg! ‘Tegen mijn vriend zei ik de ene keer ‘Ga weg!’, een andere keer wilde ik juist zijn arm om me heen. Hij is activiteitenbegeleider bij psychiatrische patiënten. Hij zei: ‘Ik maak dit dagelijks mee op mijn werk, maar als het zo dichtbij komt dan is het heel anders.’ We hebben gesproken over wat we zouden doen, of ik zelfs weer terug zou gaan naar mijn ouders. We hebben bewust gekozen om bij elkaar te blijven. We zijn al zes en een half jaar samen. Dit meemaken maakt je relatie een stuk sterker.

18

Ik had weinig zin om dingen met andere mensen te doen. In het begin had ik nergens troost aan. Hooguit hielp het om er over te praten met mensen met dezelfde ervaring, zoals met mijn moeder. Mijn zusje, die anderhalf jaar jonger is, weerde ik juist af. Dat was heel rot voor haar. Daar hebben we het later wel over gehad. Wetenschappelijk is trouwens niet aangetoond dat het in de genen kan zitten. Wat ik wel denk is dat het met bepaalde karaktereigenschappen te maken heeft, die in de familie zitten. Wat ik behoorlijk vervelend vind: ik ben erg aangekomen. Van de pillen word je sloom, en je zit de hele dag in een omgeving waar eten genoeg is. Ik ben wel vijf of tien kilo aangekomen, en dat terwijl ik eerst zo mooi slank was. Het is afschuwelijk als mensen, die heel goed weten wat er met je aan de hand is, dan met een bepaalde grijns zeggen: ‘Goh, jij hebt ook een kilootje meer, zeg!’ Je maakt jezelf technieken eigen om te laten zien dat er niets aan de hand is. In het dorp waar ik woon zeggen de mensen: ‘Aj moar warkn wilt!’. Daar is het begrip een stuk minder.’ Steun ‘Ik heb erg veel gehad aan mijn vriend en familie. Maar ook mijn studieloopbaanbegeleider steunde me goed. Ze verwees me naar de decaan. Via de huisarts en de decaan krijg ik een jaar extra studiefinanciering, ik heb me nooit uitgeschreven. Nu ben ik weer begonnen met de studie. Ik zit weer in dezelfde minor, op hetzelfde punt als waar het toen fout ging. Het gaat goed, maar ik heb wel de neiging om negatieve dingen uit te vergoten en positieve dingen niet te zien. Af en toe ga ik nog naar de psycholoog. Sinds de zomervakantie ben ik van de medicijnen af. Daarmee kwamen ook de irritaties terug. Maar daar had ik me op ingesteld.’ Aandachtspunten ‘Mijn toekomst? Ik weet zeker dat alles waar ik aan gewerkt heb; de assertiviteit, het piekeren, het perfectionisme, het verantwoordelijkheidsgevoel, voor de rest van mijn leven aandachtspunten blijven. Anders kan ik zó weer over de kop gaan. Dit jaar studeer ik af. Dan heb ik dus vijf jaar over mijn studie gedaan. Niet eens gek, er zijn veel studenten die er langer over doen. Ik heb nauwelijks een onvoldoende gehaald. Zo heeft mijn perfectionisme goede en slechte kanten, maar ik heb met de negatieve kanten flink te kampen gehad.’ RJ De naam is in verband met privacy gefingeerd

‘Ik had weinig zin om dingen met andere mensen te doen.’


‘Waanideeën voerden de boventoon, ik werd paranoïde’ Tweedejaars sportstudent Job (25) is manisch depressief, ook wel bekend als bipolair. Uitgelaten, euforische periodes wisselen af met depressieve, zeer angstige episodes. ‘Als de wind eindelijk gaat liggen, slaat hij plots om naar de andere kant.’ ‘De eerste paniekaanval vergeet ik niet meer: ik zat in de trein en was ervan overtuigd dat ik achtervolgd werd, dat de mensen in de coupé ervan wisten en het een complot tegen mij was. Ik kreeg het warm, begon te zweten en trillen. Alles werd wazig, alsof ik in een beklemmende, verstikkende cocon belandde. Het had een enorme impact op me. Vanaf dat punt raakte ik in een neerwaartse spiraal. Ik had altijd al last van ups en downs, maar het was beheersbaar. Dat kwam grotendeels door de structuur en veiligheid die ik vroeger had: als je thuis woont, draai je mee in een bepaald ritme. Eenmaal op mezelf werd alles onregelmatiger en dus ‘onveiliger’. Geen rem ‘Mijn bipolariteit was tot dan toe op te delen in twee periodes: in de zomer was ik vrolijk. Ik kon de hele wereld aan, praatte veel, stroomde over van gedachten, zag ieder detail van elke situatie, nam alles in me op als een spons. Er zat geen rem op. Ik werd steeds impulsiever, shopte voor honderden euro’s terwijl ik me dat niet kon permitteren en dacht niet aan de consequenties van mijn gedrag. Vaste relaties had ik niet, wel kortstondige romances. Ik kon heel erg verliefd worden, maar er net zo snel weer klaar mee zijn. Eigenlijk ga je in zo’n periode, bekend als manie, heel hard. Je hebt het ergens wel door, maar het boeit niet. Anderen confronteren je, maar dat wuif je weg. Als de wind eindelijk gaat liggen, slaat hij plots om naar de andere kant. In de winter was ik het tegenovergestelde: alles werd me teveel. Ik zegde afspraken af, belde vrienden niet terug en reageerde niet op hun berichtjes. Ik wilde niks, had er de puf niet voor en cirkelde rond in nare en beangstigende gedachten. Je wordt ongrijpbaar voor anderen, want je enige focus is overleven.’

Paranoïde ‘Na die paniekaanval in de trein werd het steeds heviger. De angst wakkerde de depressie aan, de depressie wakkerde de angst aan.

20

Het is een vicieuze cirkel. Waanideeën voerden de boventoon, ik werd paranoïde. Voorheen kon ik mezelf nog terugfluiten, zo van ‘doe normaal man, het zit in je kop’. Zo woont er een man in mijn straat die ik vaak tegenkom. Ik was er ineens van overtuigd dat hij bezig was met een complot tegen mij. Hij keek me namelijk té lang aan. Toen ik me omdraaide om hem na te kijken, draaide hij ook om en keek me weer aan. Dat bevestigde voor mij dat er iets speelde. Ik kreeg er geen grip op en raakte geobsedeerd door die man. Op een gegeven moment vertrouwde ik mezelf niet meer, had het gevoel dat ik mezelf iets aan ging doen. Ik heb toen mijn broer gebeld en die heeft me opgehaald.’ Lithium ‘Kort daarna heb ik me vrijwillig laten opnemen om er achter te komen wat er nu precies aan de hand is. Dat heeft aan de ene kant goed gewerkt, want er kwam een diagnose en een behandelplan, aan de andere kant is het een traumatische gebeurtenis geweest. In verband met ruimtegebrek kwam ik op de gesloten afdeling terecht. Platgespoten mensen, apathisch, verdoofd of uitzinnig schreeuwend, het was ellende troef. Ik zat ertussen, voelde me vervuld van angst en heb mijn ouders gebeld of ze me weer op kwamen halen. Toen kon ik naar de open afdeling. Nog steeds geen pretje en erg confronterend, maar het heeft me veel inzicht gebracht. Inmiddels slik ik lithium, en dat slaat goed aan.’ Hoopvol ‘Met mijn studie ben ik weer gestart, maar het is zoeken naar ritme en gewenning. Vanaf het volgende blok ga ik weer volop meedraaien. M’n klasgenoten weten niet van mijn manische depressiviteit, en dat houd ik voorlopig zo. Ik schaam me niet, maar ik begin er ook niet zo maar over. Ik moet een échte klik hebben met iemand, dan ben ik open. Alleen merk ik wel dat het kan afschrikken. Laatst had ik een date en vertelde ik dat ik bipolair ben. Daarna kwamen er een stuk minder enthousiaste whatsappjes binnen en verwaterde het. Maar goed, als je nu al afhaakt, is dat maar beter ook. Uiteindelijk hoop ik iemand te vinden die het aankan en er nuchter onder blijft. Het is onder controle en dat stemt me hoopvol dat het me gaat lukken om een gelukkig leven te leiden.’ OH De naam en sommige details zijn in verband met privacy gefingeerd

‘Alles werd wazig, alsof ik in een beklemmende, verstikkende cocon belandde.’


doorbreek het taboe Chantal, Willemijn en Job zijn geen uitzonderingen als het gaat om jongeren die worstelen met psychische problemen. Afgelopen maart deed de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) onderzoek onder 1100 studenten. Daaruit bleek dat de helft van alle Nederlandse studenten op een bepaald punt in hun studietijd worstelt met klachten als vermoeidheid, stress, angst en depressie. Nu zijn dit soort onderzoeken altijd moeilijk te verifiëren, omdat er nogal wat factoren meespelen in het toetsen van zoiets ongrijpbaars en ondefinieerbaars als gevoelens: sociale wenselijkheid, schaamte, groepsdruk, openheid, ga zo maar door. Zo zijn vrouwen doorgaans opener over hun psychische problemen dan mannen. Maar áls mannen aan de bel trekken is het vaak ernstiger, omdat ze langer hebben gewacht. Vatbaar voor valkuilen Het type studie speelt ook mee. Studenten die sociale studies doen, zijn gewend aan het praten over gevoelens en gedachten. Daarentegen trekken studierichtingen als Techniek en Economie studenten aan die bezig zijn met zeer specifieke of exacte zaken. Er is uiteraard geen verschil tussen hen als méns, maar wel tussen de focus van de studie en de reflectieopdrachten die eraan verbonden zijn. Feit blijft dat de studententijd een periode is waarin veel elementen samenkomen: studiedruk, voor het eerst op jezelf, omgaan met verantwoordelijkheden, het aangaan van complexere relaties en je positie vinden in de maatschappij. Je bent in zo’n fase vatbaarder voor valkuilen die kunnen leiden tot psychische problemen. Of juist dan steken problemen, die altijd al sluimerden of tot dan toe beheersbaar bleven, de kop op, soms uitmondend in een stoornis die al in je genen lag of in de loop der tijd ontwikkeld is. Niet ‘cool’ Ondanks dat psychische problemen vaak voorkomen, rust er nog steeds een taboe op. Onder ruim duizend jongeren die zijn onderzocht in opdracht van GGZ (geestelijke gezondheidszorg – red.) kliniek Ucenter blijkt dat velen denken dat de klachten vanzelf wel overgaan. Ze schamen zich en zoeken geen hulp, want het is niet ‘cool’ om toe te geven dat je ‘faalt’. Twaalf procent van de jongeren tussen 18 en 24 jaar is bang voor de reactie vanuit de omgeving. Op verslavingsproblemen, angststoornissen, depressie en burn-out heerst het grootste taboe. Terwijl deze problemen juist het merendeel vormen van klachten onder jongeren. Bronnen: LSVb, EenVandaag, GGZ Ucenter

22

Wat te doen als je psychische hulp wilt? Mocht je na het lezen van de verhalen en informatie bepaalde gevoelens, gedachten of symptomen herkennen, of loop je al een tijd rond met problemen of stemmingen waar je niet uit kunt komen, dan kun je een aantal stappen nemen. • Ga naar je studieloopbaanbegeleider. Hij of zij kan samen met jou kijken of en hoe je de studiedruk eventueel kunt verlagen en welke vervolgstappen mogelijk zijn voor jouw specifieke klachten en problemen. Schaam je niet: je slb’er is er om je te helpen en begeleiden en is wel wat gewend. • Ga naar je decaan. In Nijmegen zijn dat Jan Stapel en Ton van Amelsvoord en in Arnhem is dat Liesbeth Diemel. Zij kunnen, net als je slb’er, meedenken met je als het op je studie aankomt, maar ook een luisterend oor bieden en tips geven over hoe je je klachten kunt aanpakken. Zij kunnen je ook doorverwijzen naar een studentenpsycholoog. • Mocht je liever professionele hulpverleners inschakelen, dan kun je naar je huisarts voor een doorverwijzing. Je ouders hoeven hier overigens niets van te weten, als je dat niet wilt; je huisarts heeft geheimhoudingsplicht. • Na aanmelding bij een psycholoog volgt eerst een intakegesprek. Op basis hiervan stelt de psycholoog een behandelplan voor, zodat je grip kunt krijgen op je situatie. De frequentie en intensiteit zijn afhankelijk van het soort problematiek. Een bipolaire stoornis bijvoorbeeld behoeft meer facetten dan alleen gesprekken. Voor medicijnen kom je eerder bij een psychiater terecht, vaak in combinatie met gesprekstherapie. • Er zijn, anno 2013, ook nog goede, betrouwbare digitale manieren. Check bijvoorbeeld www.interapy.nl of www.psyned.nl/online-therapie. Deze worden, afhankelijk van je pakket, vergoed door je zorgverzekering. • Heb je spoedeisende en directe hulp nodig, dan kun je (anoniem) bellen met de Hulp- en Informatielijn van de Stichting Korrelatie: 0900 1450, geopend van 09:00 tot 18:00 op werkdagen.


D N U O R A G N I K C A BACKP

D L R O W TCHAHNGEED MY LIFE – CARLIJN

S T E K C I T WERELD ENTEN D U T S R O VO F A N A V L A , 5 39 . 1 €

Conferentie over belangrijke pijler van de HAN

Wat is valorisatie? Zelfs Bernard Wientjes (voorzitter van de werkgeversorganisatie VNO-NCW) krijgt bijna buikpijn van de term valorisatie, zo meldt hij op ScienceGuide. Toch is deze vage term een belangrijke pijler onder het HAN-beleid. Belangrijk genoeg om er een hele conferentie aan te wijden. Renée Jenniskens

Valorisatie: Onderwijs en Praktijk delen kennis. Zoals bij het Wikihouse.

Noël Maertens is programmamanager Werkveld en Regio van de HAN en dagvoorzitter van de conferentie. Hij begint zelf ook over de vage term. ‘Maar’, zegt hij, ‘na vandaag zullen de ruim honderd aanwezigen weten wat valorisatie inhoudt en ook dat het goed past bij de opdracht van het hbo.’ Hij wijst op het boekje dat is verschenen: ‘Leren valoriseren, de valorisatiestrategie van de HAN’. Valorisatie, zo meldt het, betekent dat universiteiten en hbo-instellingen hun kennis delen met andere partijen. Projecten In een kort filmpje komen allerlei valorisatie-projecten van de HAN voorbij, zoals het FabLab bij Techniek, het iXPERIUM bij Educatie, de Student Companies en het Herstelhotel. Ook CvB-lid Kristel Baele begint haar inleiding met de term. ‘Het heeft te maken met nieuwe kennis en bedrijvigheid en het creëren van nieuwe waarden. Het unieke van het hbo is dat het beroepspraktijk en onderzoek bij elkaar brengt.’

Penvoerder Christiaan Holland, projectleider van Gelderland valoriseert!, vertelt over de nieuwe manieren waarop dit in een regionaal samenwerkingsverband gebeurt. Overheden, bedrijven en instellingen, 24 partners participeren in dit project. Het is in 2012 gestart en moet een bijdrage leveren aan de economische ontwikkeling van de regio. De HAN is penvoerder voor het onderwerp duurzame energie. Versnellen van innovaties en stimuleren van starters, dat is het doel. Dat gebeurt bijvoorbeeld via het scouten van ideeën en het aanboren van fondsen. Bootcamps (‘dan gaan we niet met zijn allen op survival, maar zitten we met verstandige mensen in een hok’) fungeren als een soort pressure cooker. Uit zulke sessies komen leuke ideeën en projecten voort. Zo waren er studenten die solar-kleding ontwierpen. Sensor schreef in nummer 1 van dit schooljaar hoe ze dat deden. En in het innovatielab werken studenten aan vragen van buiten, zoals het Wikihouse. Dat beschreef Sensor in het vorige nummer. Kortom: valorisatie, dat begrip kennen we toch allemaal?


Pathologische esthetica

normaal of

abnormaal? Toekijken hoe scherpe vleeshaken diep in de huid van een man verdwijnen, een naakte vrouw onderkliederen met stiften en een auto in elkaar beuken met een knuppel. Zomaar een greep uit de spraakmakende, haast bizarre programmaonderdelen die alle tweedejaars studenten Creatieve Therapie (CTO) en Psychomotorische Therapie (PMT) voorgeschoteld krijgen tijdens het symposium Pathologische Esthetica. ‘Is het normaal, of abnormaal?’, luidt het thema dan ook. Olga Helmigh ‘Zag je dat?!’, roept studente Ylka, tweedejaars PMT. ‘Die vrouw heeft haar hele vuist in de kont van die man geduwd!’ Ze heeft het over een foto die te zien is in de tentoonstelling. Haar klasgenoten staren eveneens gefascineerd maar verafschuwd naar de prent. ‘Goor! Het is vast gephotoshopt. Toch…?’ Even verderop staat een jongen in een lang, wit shirt. Met een schaar mogen studenten gaten knippen. Eerst blijven ze netjes bij zijn schouders en rug hangen, tot een meisje de gedurfde stap zet en een rondje knipt bij zijn scrotum. Het geslachtsdeel van de jongen plopt naar buiten. Nog een paar stappen verder hangen de indringende, afgrijselijke zelfportretten van David Nebreda. Er lijkt geen eind te komen aan de heftigheid in deze expositie. Besef Het doel? Experimenteren met wat normaal en abnormaal is en je afvragen waarom die ‘norm’ ooit zo gegroeid is. Als iemand een vuist in zijn kont wil, waarom zou dat dan eigenlijk niet mogen? ‘Af en toe lijkt niet duidelijk waarom je bepaalde beelden op je netvlies krijgt. Maar als je dieper doordenkt, merk je dat je grenzen opgerekt worden’, aldus Ylka, als ze bekomen is van de commotie. ‘Je denkt meer na over wat je vindt, waarom sommige dingen taboe zijn en andere dingen niet. Als hulpverlener krijg je niet aan de lopende band te maken met zulke extremen, maar het is goed om ten volle te beseffen dat het bestaat.’

26

Taboeloze tijd ‘De heftige onderdelen zijn niet bedoeld om te shockeren, hoewel dat een begrijpelijke reactie is’, aldus Mirjam Woortmeijer, docente en één van de organisatoren. ‘Het gaat erom dat de studenten complexe vraagstukken beleven met alle zintuigen. Ze worden uitgedaagd de discussie met zichzelf en elkaar aan te gaan.’ Dit keer wordt hen gevraagd: wie bepaalt eigenlijk wat ‘normaal’ is? Een interessante vraag in deze, ogenschijnlijk, taboeloze tijd. Woortmeijer: ‘Zo worden studenten bewust gemaakt van de noodzaak zélf te bepalen wat ze van iets vinden en in welke mate het volgen van intuïtie een rol speelt, op zowel persoonlijk als professioneel vlak.’ Doodlopende weg Aan de hand van vijf thema’s: seksualiteit, identiteit, agressie, suïcide en automutilatie, komen studenten in aanraking met de confronterende kanten van hun vak. Zo zijn er de Vagina Monologen, waarin drie vrouwen de relatie met hun vagina uit de doeken doen (‘een tochtige, vochtige kelder waar ik liever niet kom’), wordt het opzettelijk pijn toebrengen aan het lichaam uitgebeeld door middel van Body Suspension en luisteren ze naar het verhaal van transgender Paulien Benschop. Studenten mogen haar, voorheen hem, openlijk vragen over hoe zijn penis is omgebouwd tot vagina. ‘Ze halen de zwellichamen weg en hergebruiken de huid om deze naar binnen te klappen. Daar, in mijn onderbuik, is een holte, oftewel de vagina, gemaakt. En ja, het is een doodlopende weg, want een baarmoeder maken ze niet’, lacht Paulien.

Blank canvas De gewenning aan spraakmakende toestanden treedt al snel op, hoewel het op dag drie nog altijd niet helemaal vanzelfsprekend is. De studenten betreden een zaal waarin een naakte, vrij forse vrouw staat. Ze heeft een bivakmuts op, en naast haar staat een tafel met stiften erop. Er vormt zich een kring. Tien minuten lang weet niemand wat er gaat gebeuren. Iedereen staart elkaar ongemakkelijk aan. Plots beseft één jongen de bedoeling. Hij loopt naar de tafel, pakt een stift en tekent een boom op de rug van de vrouw. Al snel volgen meerdere studenten: als een stel gieren storten ze zich gulzig op het lijf. Een blank canvas, dat erna vol kreten en tekeningen staat. Driften inperken André Smits, docent en organisator, licht de aanleiding van het thema ‘normaal of abnormaal’ toe. ‘Enerzijds is de cultuur weldadig voor de mens, anderzijds moet hij zich houden aan de regels en wetten van de samenleving. Alsmede moet hij de bevrediging van zijn driften inperken. Freud beschreef dit in Das Unbehagen in der Kultur. Deze thematiek staat momenteel weer sterk in de belangstelling. Zo ligt het onlangs verschenen handboek van de psychiatrie, de DSM V, onder vuur. ‘Niemand is meer ‘normaal’, of heeft een paar afwijkende gedragingen of gedachten: er is al snel sprake van een ziekte, een stoornis’, aldus Smits. ‘Je kunt je afvragen of dit de juiste manier is om psychologie en psychiatrie te bedrijven. We willen onze studenten betrekken bij zulke vakvormende vraagstukken.’


Hoe kom ik van mijn uitstelgedrag af?

Tik, tak, tik, tak…

101 dingen te doen, en toch kunnen we het niet laten om nog héél even te reageren op een post, een potje te candycrushen, of écht een allerlaatst biertje te drinken in de kroeg. Om -als de deadline vervolgens eng dichtbij komt- als een bezetene aan het werk te moeten. Herkenbaar? Zoek je een oplossing? Zó kom je van deze lastige uitstelgewoonte af. Raïssa Soeter

28

‘Morgen is altijd de drukste dag van de week’

(Spaans gezegde)

Of het nou gaat om een volle wasmand, je administratie, geld sparen, een afstandsbediening die batterijen nodig heeft of een moeilijk gesprek dat je aan moet gaan – uitstelgedrag is een diepgewortelde gewoonte welke bij iedereen, en overal in terug komt. Natuurlijk, soms is iets voor je uitschuiven best effectief. Bijvoorbeeld als je niet aan een project begint omdat je op extra input wacht. Maar hoe vaak raffel je niet iets af waar je met meer tijd eigenlijk meer van had kunnen maken?

Plan de campagne Of jouw uitstelgedrag nou voortkomt uit luiigheid, verkeerde tijdsinschattingen, weinig zelfbeheersing (vooral voor de impulsievelingen onder ons die verleidingen moeilijk kunnen weerstaan) of gebrek aan zelfvertrouwen – je kunt er vanaf komen. Echt.

Behapbaar maken 1. Zorg dat de doelen op je to-do list realistisch, concreet en haalbaar zijn. Een studieboek uit je hoofd moeten leren motiveert niemand, hoofdstuk 1 tot 3 lezen wel. Is een taak op je lijst maar niet weg te strepen, dan is het blijkbaar te veel gevraagd en kun je het beter opsplitsen.

Gezond pessimisme 2. Bedenk wat er mis kan gaan als je het niet op tijd volbrengt, en besef dat er altijd onverwachte dingen tussen kunnen komen (een gecrashte telefoon, onverwachts bezoek of een invalvraag op je werk).

Bron: ‘Uitstelgedrag’ door Piers Steel, uitgeverij Ten Have €19,95 Een absolute aanrader voor de notoire uitsteller. Steel ontrafelt met humor de mythes rondom dit verschijnsel, geeft inzicht in de oorzaken en helpt je van deze nare gewoonte af te komen.

WIN

Wil jij kans maken op dit boek? Mail dan jouw anti-uitsteltip naar [email protected] en wie weet ben jij één van de gelukkigen.

Onderdruk verleiding 3. Neem je ‘Ah, maar heel even’ of ‘ik heb het verdiend’ excuses niet zo serieus. Het moderne leven maakt het ons niet makkelijk, maar Instagram, Twitter en Facebook kunnen heus wel even wachten. Beperk het digitaal snacken eventueel tot vijf minuten, maar zet vervolgens je telefoon op stil.

Laad op 4. Accepteer dat je fysieke en mentale energievoorraad niet oneindig is. Ook niet met behulp van koffie of een nicotineshot. Het helpt misschien even, maar op lange termijn breken ze je energie juist af. Even een blokje om, gezond eten of goed slapen, daar heb je veel meer aan.

Vier eindzeges 5. Dat je afleiding moet onderdrukken betekent niet dat je het niet aangenaam mag maken voor jezelf: haal bijvoorbeeld lekkere dingen in huis als je moet studeren. Iets afgerond waar je tegenop zag? Beloon jezelf. Het moet wel leuk blijven.


Sensor-correspondent volgt driedaagse workshop

Luisteren naar je pen Een dagboek beginnen en er al snel weer mee ophouden omdat je het gevoel hebt dat je jezelf herhaalt en niet echt verder komt. Herkenbaar? De driedaagse workshop ‘luisteren naar je pen’ biedt je allerlei eenvoudige schrijftechnieken waarmee je op een andere manier gaat waarnemen en schrijven. De training is een vorm van creatief dagboekschrijven waarbij stilte, aandacht en zelfonderzoek centraal staan. CMV-docent Paul Beekers is gecertificeerd trainer en begeleidt groepen volgens een vaste schrijfmethode. Namens Sensor luisterde ik naar mijn pen en notuleerde verrassende woorden. Ruud Kroes

Ik ben negen jaar oud, het jaar is 1972, een lagere school in Hulst, Zeeuws Vlaanderen. ‘Meester’ Mahu beslist spontaan dat we die middag niet gaan rekenen maar gedichten schrijven. Ik krabbel vele blaadjes vol met een gedicht over woest vechtende kruisridders en smachtende jonkvrouwen. Het gedicht lees ik voor, struikelend over mijn woorden. Het applaus overdondert me en glimmend van trots ontvang ik het cijfer, een 9. Op dat moment wordt er een schrijver geboren. 41 jaar later deel ik mijn eerste schrijfervaring ter kennismaking met mijn zes medecursisten tijdens een schrijfcursus ‘luisteren naar mijn pen’. Ter introductie schrijven we associatief over de betekenis van onze naam. Ik schrijf wat gedachten op rond wolven, want dat betekent mijn naam. Ruud, Rudolf, alias dappere wolf.

Herrie en ruis Alhoewel ik al vele journalistieke en creatieve schrijftrainingen gevolgd heb, is deze schrijfvorm nieuw voor me. Gewoonlijk schrijf ik teksten die naderhand met welwillende doch kritische blik besproken worden. Dat is hier niet het geval. Sterker nog, Paul Beekers benadrukt dat reageren op elkaars teksten niet gewenst is. Het zal een verbazingwekkend effect op me hebben. ‘In het gewone leven is er veel herrie en ruis om ons heen en dat

30

belet je om tijd te nemen voor jezelf en echt naar jezelf te luisteren. Ik wil jullie uitnodigen om dit weekend in stilte door te brengen’, zo licht Paul toe. Die stilte bevalt me erg goed want het zorgt dat ik me helemaal kan richten op het schrijven maar het blijkt ook spanning op te roepen. Het is best vreemd om persoonlijke teksten voor te lezen in een groep zonder een reactie te krijgen maar het heeft op mij wel het gewenste effect.

Eindredacteur op vakantie Nu het geen zin heeft om indruk te maken op het publiek, richt ik me steeds meer op mijn eigen gedachten, herinneringen en gevoelens. Ook de vormgeving is volstrekt onbelangrijk. “Mooi schrijven is geen doel, het gaat erom je rauwe eerste gedachten te vangen. Probeer om je gedachten als het ware te notuleren’, aldus Paul. Nu de eindredacteur in mij op vakantie mag, ga ik los. Ik schrijf me een ongeluk en verbaas me oprecht over wat er soms tevoorschijn komt. De tweede dag hebben we voor ons belangrijke voorwerpen meegenomen waarover we associatief gaan schrijven. Ik krijg een Jezusbeeld van een medecursist in handen met omlaaghangende mondhoeken. Ineens zie ik het beeld van mijn moeder in haar doodskist met dezelfde grimlach. Mijn moeder lachte veel tijdens haar leven maar liggend in haar

kist lijkt het alsof al haar leed en stil verdriet, de achterkant van haar lach, zichtbaar is geworden. In een heuse schrijfflow beschrijf ik hoe ik het gemist heb dat ze haar zorgen met ons deelde. Het is een indrukwekkende ervaring die geen verdriet oproept maar vooral inzicht en een nieuw perspectief brengt. Ik neem me voor om het in mijn eigen leven anders te doen.

Dappere wolf? De uren vliegen voorbij, ik constateer verbaasd dat ik niet vermoeid ben na meer dan vijftien uur schrijven en voorlezen. Het rustige tempo , de ontspannen stilte en het gebruik van muziek en beelden zal het zeker beïnvloed hebben. Evenals onze schrijfomgeving, een witte villa aan de rand van het bos. We ronden de driedaagse af met een collage waar ieder voor zich in woord en beeld de oogst van het weekend samenvat. De presentaties zijn indrukwekkend. De flarden van verhalen van medecursisten krijgen nu meer betekenis. In mijn collage staat een wolf centraal die dapper probeert te kijken naar ‘negatieve’ gevoelens en ervaringen. Of Rudolf de wolf dapper genoeg is geweest? Dat weet ik niet. Maar in ieder geval heb ik veel herinneringen opgehaald en nieuwe perspectieven ontdekt. En vooral veel zin gekregen om weer met een dagboek te beginnen.

Minder stress en beter studiecijfers? Dagboek schrijven! Een half uur per dag over je diepste gevoelens en gedachten schrijven in een dagboek leidt tot minder stress en betere studiecijfers. Dat blijkt uit een onderzoek van Stephen Lepore van de Carnegie Mellon University. De vermoedelijk oorzaak is dat het mensen helpt om stresserende gebeurtenissen onder ogen te zien. Mensen die piekeren, doen vaak hun best om niet aan hun probleem te denken, wat er ironisch genoeg toe leidt dat ze er de hele tijd aan moeten denken. In Nederland is Christine de Vries een begrip als het gaat om creatief dagboekschrijven. Zij ontwikkelde een methode die landelijk door vele trainers wordt gegeven. Een aantal van de in het artikel genoemde schrijftechnieken vind je in het boek met de titel ‘Dagboek als spiegel’ van Christine de Vries. Of kijk op www.shodo.nl.


‘Ik word ministerZijn filmpje waarin hij zijn gedroomde persoonlijke ontwikkeling op creatieve wijze beschrijft, wordt bij de opleidingen Sociaal Pedagogische Hulpverlening en Opleidingskunde gebruikt als ideaal voorbeeld. Meest opvallende moment daarin is het fragment waarin hij, in dialoog met zichzelf, onthult dat hij minister-president wil worden. Simon Theeuwes vertelt over zijn talenten, kwaliteiten en onzekerheden: ‘Minister-president worden is geen doel maar een middel.’ Ruud Kroes Op papier lijkt het heel wat : Simon Theeuwes is politiek actief, trainingsacteur, lid van de faculteitsraad, hij studeert Opleidingskunde en loopt stage bij de GroenLinks-Academie waar hij het opleidingstraject van gemeenteraadsleden ontwerpt. En dan de wens om minister-president te willen worden. Klinkt als een ronkend succesverhaal van een alleskunner. Dat blijkt toch net even anders te zijn. ‘Op de lagere school wilden ze dat ik een klas over zou doen en op de middelbare school mocht ik niet naar het atheneum.’ Ook zijn eerste studie tot Natuurkundedocent aan de HAN was geen succes. ‘Na drie jaar ben ik gestopt. Leerlingen vinden iets ‘stom’ of ‘leuk’ en verder kijken ze niet. Logisch, op die leeftijd, maar ik had genoeg van werken met ongemotiveerde pubers.’ Beoordeeld met een 10 Als ik hem vraag wie zijn helden zijn, hoeft hij niet lang na te denken. Bij Opleidingskunde is dat docent Simon Ponten. ‘Mijn god, wat zeg ik nu.’ Simon brengt zijn hand naar zijn mond alsof hij zijn zojuist uitgesproken woorden terug wil duwen. ‘Dit ga je toch niet opschrijven? Ze zullen wel denken…’ Simon blijkt door zijn docent en naamgenoot met een 10 beoordeeld te zijn. ‘Dat is niet de reden dat ik hem noem, al kon ik die 10 best gebruiken omdat ik behoorlijk onzeker over mezelf kan zijn.’ Wat is de reden dan wel? ‘Hij is iemand die luistert zonder oordeel en dat is zo belangrijk als je wilt dat mensen zich ontwikkelen.’ Fan van Femke In zijn eigen ontwikkeling speelt theater een belangrijke rol. Vanaf zijn tiende volgt hij trainingen en workshops en acteert hij in diverse voorstellingen. De overstap naar trainingsacteur ligt voor de hand. Hij speelt dan bijvoorbeeld een student tijdens een mentorgesprek zodat docenten kunnen oefenen. ‘In het begin was dat best wel pittig. In het theater moet alles groter en gebruik je humor. Als trainingsacteur moet je juist klein spelen. En humor is soms een wapen, maar een grap kan verkeerd vallen als de collega’s van een docent meekijken.’ Een andere liefde, de politiek, ontdekte Simon via Femke Halsema.‘Ik ben een grote fan van Femke. Je kunt wel stellen dat ik door haar interesse kreeg in politiek. Ze spreekt vanuit haar hart, is krachtig maar ook genuanceerd. Daarnaast kan ze goed debatteren.’ Tijdens de algemene beschouwingen, die

32

volgen op Prinsjesdag, werd hij besmet met het politieke virus. ‘Ik snap dat mensen daar niet warm van worden maar het gaat om meer dan alleen geld. Dan kun je heel goed zien waar iedere partij voor staat en wat ze belangrijk vinden.’ GroenLinks- Academie Uiteindelijk kiest Simon voor GroenLinks. Niet helemaal vanzelfsprekend als je moeder SP en je vader CDA stemt. ‘Nederland moet socialer en groener worden, wat mij betreft. Dat herken ik bij GroenLinks. Niet koste wat het kost bezuinigen want dan veroorzaak je hoge werkeloosheid.’ Stage lopen bij de GroenLinksAcademie is een logisch vervolg. Al snel is hij verantwoordelijk voor het opleiden van medewerkers. ‘Ik train de trainers die dan weer anderen leren hoe ze een verkiezingscampagne moeten voeren. Verder ontwerp ik een opleidingstraject voor nieuwe gemeenteraadsleden.’ Als lid van de faculteitsraad maakt hij zich hard voor kwalitatief goed onderwijs. ‘De overgang van middelbare school naar hoger onderwijs moet veel meer begeleid worden. Als 16-jarige weet je nog niet wat je moet kiezen. Tenminste, ik wist het niet en volgens mij ben ik niet de enige. ‘ Minister van Onderwijs Terug naar zijn wens om minister-president te worden. Hoe ziet hij dat voor zich? ‘Ik weet natuurlijk niet of dat gaat lukken. Zeker als je voor GroenLinks werkt is de kans klein maar daar gaat het niet om.’ Waar gaat het dan wel om? ‘Dat je je doelen hoog durft te stellen.’ Maar waarom minister-president? ‘Het is voor mij geen doel maar een middel om dingen echt te veranderen. Tegelijkertijd kan dat ook heel klein, in de wijk bijvoorbeeld.’ Peinzend. ‘Of misschien moet ik niet minister-president worden maar minister van onderwijs. Dat is iets dat beter bij me past.’ Waarom? ‘Als ik de drie dingen vergelijk die ik graag wil doen - acteren, trainer zijn en politicus - dan gaat het bij alle drie in essentie om hetzelfde. Via het theater wil ik mensen laten nadenken over belangrijke thema’s, als politicus wil ik situaties verbeteren en als trainer wil ik mensen helpen zichzelf te ontwikkelen. Uiteindelijk draait het allemaal om ontwikkeling en verbetering van mezelf, anderen en de omgeving. Dat is wat ik ten diepste wil.’

-president’

PASSIE

‘De overgang van middelbare school naar hoger onderwijs moet veel meer begeleid worden.’


Elke maandag, dinsdag en woensdag

Dagelijks geopend van 17.00 tot 22.00 uur 1e Walstraat 18 Nijmegen (024) 360 11 81

een 3-gangen pizza/pasta menu voor

11,95

Daalseweg 19 Nijmegen 024-3230257

GRATIS

zaalverhuur voor borrels, feesten en vergaderingen

Welkom!

Ga met je studentenkaart en ID naar een van de vestigingen. Schrijf je

in vóór 1 november en

ontvang

50% korting

op je abonnement.

Voor het

lekkerste brood Leven gaat voor. De Nierstichting zet alles op alles om ervoor te zorgen dat nierpatiënten zoals Willem in leven blijven en ook écht kunnen blijven leven. Want dialyseren is geen leven, maar overleven. We doen dan ook alles wat in ons vermogen ligt om het leven van nierpatiënten te verbeteren. Leven gaat voor, in alles wat we doen. nierstichting.nl

ga je naar...

Bakker Arend Lange Hezelstraat 31 • Nijmegen • T 024 322 06 52

Mededelingen Op zoek naar de agenda? kijk op www.snsr.nl

In de rubriek Mededelingen is plaats voor aankondigingen die interessant zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten. Nummer 7 van jaargang 18 verschijnt op 27 november; de deadline van dit nummer is 18 november. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar [email protected].

algemeen HAN-studenten organiseren Santa run 4 Unicef Houd jij van sporten? Wil je het goede doel steunen? Of heb je gewoon zin in een gezellige avond met vrienden? Doe dan mee aan de Santa Run 4 Unicef! Op donderdag 19 december organiseren HAN-studenten van de minor evenementenmanagement, een hardloopwedstrijd door het centrum van Nijmegen. Gekleed in Kerstmannenpak leg je een route af van 2,5 of 5 kilometer. Je kunt individueel of in teamverband strijden voor geweldige prijzen. De prijsuitreiking en after-party vinden plaats in Heidi’s Skihut. Via www.santarunnijmegen.nl kun je je inschrijven.

Voordrachten gevraagd voor de Kooy Prijs 2014 Het Koninklijk Instituut van Ingenieurs KIVI NIRIA kent jaarlijks een prijs van € 1000, - toe aan de beste afstudeerder in een voor Defensie of Veiligheidstechnologie relevante richting aan een universiteit of hogeschool. Voordrachten voor de Kooy-prijs 2014 kunnen tot 31 december 2013 worden ingediend. De prijs wordt op woensdag 9 april 2014 uitgereikt tijdens het jaarlijkse Kooy symposium in Amsterdam. Meer informatie www.kiviniria.nl/dv, Kooy afstudeerprijs.

een biercantus, spelactiviteiten en een bierestafette. Voor slechts €389, - kun je mee! Dit is inclusief reis, verblijf, 7-daagse skipas, ontbijt en iedere dag een uur gratis après ski inbegrepen. Voor informatie op www.studentenwintersport.nl of www.facebook.com/ StudentenWintersport.

StudentenWintersport Ofwel StuWi organiseert elk jaar de grootste wintersportreis van de Benelux. Van 7 t/m 16 februari verblijven 500 tot 800 studenten uit heel Nederland in La Plagne Bellecote, een van de best gewaardeerde skigebieden van Europa. StuWi is zowel voor feestgangers als voor de beginnende en gevorderde wintersporters de ideale reis. Het aanbod bestaat uit lessen, clinics, back country dagtochten en de officiële studenten ski en snowboard kampioenschappen (NSK’s). Ook zijn er allerlei andere activiteiten als de gebruikelijke après ski, themafeesten,

Sportief bijbaantje: Scheids gezocht! Het vierde van UniVV - sportief team, laag niveau - zoekt een scheidsrechter om hun thuiswedstrijden te fluiten. Tien keer per jaar op zaterdag, 12.00 uur op het Gymnasion in Nijmegen. Ben jij redelijk zelfverzekerd, heb je gevoel voor het spelletje, ken je de regels? Meld je dan bij [email protected], 06-13584044. Vergoeding 25 euro per wedstrijd en, indien gewenst, de derde helft.


ALGEMEEN Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen zoekt studie- en beroepsvoorlichters De studieloopbaanadviseurs van de Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen willen de bovenbouwleerlingen nog beter voorbereiden op hun keuze voor het vervolgonderwijs na de middelbare school. Daarom zoeken zij studenten (ook oud-SSgNers) en beroepsbeoefenaars die voorlichting willen geven aan deze leerlingen. De voorlichting kan op verschillende manieren plaatsvinden. Voor een breed aanbod zijn alle niveaus vanaf MBO en alle studie- en beroepsrichtingen welkom. Bij interesse graag een Speedbootdating voor Studenten & Lounge op de Nijmeegse boot! e-mail naar [email protected]. Het studentenleven biedt veel moois, lange nachten, maar soms ook koud. Ben je het zogenaamde happy single zijn zat? Of vind je het leuk om met andere studenten in contact te komen zonder oorverdovende muziek op de achtergrond? Kom dan woensdag 20 november naar de Nijmeegse Boot aan de Waalkade voor gezellige gesprekken met leeftijdsgenoten. Flirten is toegestaan! Na het speeddaten kun je elkaar tijdens de Lounge beter leren kennen. MoveMasters DJ Mister P& Brown Sugar en het uitzicht over de Waal zorgen voor de sfeer. Jij komt toch ook? Voor de speedbootdating van 20 november, aanvang 19.30 uur, kun je je aanmelden via [email protected]. Vermeld daarbij je naam, leeftijd en of je man of vrouw bent. Kosten voor deelname zijn € 12,50 inclusief drie consumpties. Vanaf 21.30 uur is de Lounge gratis toegankelijk. De Nijmeegse Boot is te vinden aan de Waalkade 100 in Nijmegen (naast de pannenkoekenboot tegenover Holland Casino).

Win kaarten voor ‘Mogadishu’ Mogadishu, een aangrijpend verhaal over individualisme en groepsdruk. Het laat zien dat mensen, ondanks hun afkomst en uiterlijke verschillen, toch veel op elkaar lijken. Dit prijswinnende toneelstuk van theatergezelschap De Utrechtse Spelen is op woensdag 27 november te zien in de Nijmeegse stadsschouwburg en Sensor mag voor deze voorstelling 3 maal 2 kaarten weggeven. Het verhaal Een docente wil voorkomen dat haar zwarte leerling van school wordt gestuurd, nadat hij haar in een gevecht met een medeleerling op de grond heeft gesmeten. Om zichzelf te redden, beschuldigt de jongen haar van racisme en dwingt hij zijn

vrienden om een valse verklaring af te leggen. De nieuwe rector van de school wil zo goed mogelijk achterhalen wat er is gebeurd, maar schorst hij de docente onder dreiging van de vader van de jongen. Daarmee sleurt hij de docente in een maalstroom van leugens, waarin zij van slachtoffer tot dader wordt. Wil je kans maken op kaarten voor Mogadishu? Stuur dan voor 21 november een e-mail naar [email protected] en vertel ons wat de naam van de regisseur is! Voor meer informatie: www.deutrechtsespelen.nl/home


Uitgehoord

Schijnbaar oppervlakkige vragen en veelzeggende antwoorden

38

Verhalen uit vilnius Koen Stokkel (22) en Nik van Eck (21), beiden derdejaars International Business and Languages, brengen een half jaar van hun studie door op de universiteit van Vilnius. De komende maanden laten Koen en Nik ons weten wat ze zoal in de hoofdstad van Litouwen meemaken.

Koen Nik

Halloween Op 31 Oktober is ook in Vilnius Halloween gevierd. Een feest dat van oorsprong ‘All Hollows Eve’ heet, wat Allerheiligenavond betekent. Aangezien 1 november in Vilnius een nationale feestdag is en vrijwel iedereen vrij is, was er een aantal Halloweenfeesten. Uiteraard waren wij ook van de partij. De avond begon voor ons met een Housewarming / Halloween pre-party. Onze Duitse kamergenoot Ben had een apartement gevonden in de stad; dit moest natuurlijk gevierd worden. Het lag overigens niet aan ons dat hij een apartement zocht. Hij woont hier al anderhalf jaar omdat hij zijn Master hier doet. Hij vond het tijd voor fatsoenlijke woonruimte.

gaan, had geen kostuum maar gelukkig was er facepainting binnen in de club, waardoor hij er alsnog als een zombie uitzag. Salento was omgetoverd tot een echt Halloween-decor, met allemaal herfstbladeren op de dansvloer en verklede barmensen. Het feest was een groot succes en het was leuk om te zien hoe onze internationale vrienden er uitzagen. Wederom een top avond!

Bij aankomt bij Bens nieuwe appartement werd de Halloweensfeer al duidelijk: de zogenaamde ‘Jack-o’-Lanterns’, oftewel de uitgeholde pompoenen met kaarsjes, stonden al op ons te wachten. Eenmaal binnen had Ben een hele grote pan met chili voor ons allen klaargemaakt. Als toetje kregen we speciale Halloween taart en Halloween cupcakes. Lekker! Vervolgens werden er enkele drankspelletjes gespeeld en uiteindelijk verlieten we het apartement voor een echte Halloween party in de plaatselijke discotheek ‘Salento’. Overigens waren wij niet de enige aanwezigen, in totaal waren er ongeveer vijftien studenten, verkleed als clown, heks, moordenaar of arabier. Een korte beschrijving van onze kostuums: Koen was verkleed als ‘Man in Black’, een zwart pak met zonnebril en een confettigun; Nik, die op het laatste moment besloot mee te

39

8

2

Opgetekend 2 Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter hun lichaamsversiering.

Nathan Viswa Ganesh (21) Tweedejaars Master Automotive Engineering

8

‘I have three tattoos. Elke tatoeage vertegenwoordigt een bepaalde periode in mijn leven. De eerste zit op mijn schouder: een leeuw, door mijzelf ontworpen. Ik was 19. Hij lijkt een beetje op de Nederlandse leeuw, maar die van mij heeft geen zwaard, haha. Ik heb hiervoor gekozen omdat mijn sterrenbeeld leeuw is. In mijn jeugd was ik niet zo’n prater, dus drukte ik mezelf uit door te tekenen en schilderen, graffiti taggen. Ik heb al mijn tatoeages zelf ontworpen. De tweede tatoeage, een afbeelding van Buddha, heb ik tijdens mijn master in Praag laten zetten. Als Indiër ben ik van het Hindoestaanse geloof. Maar ik geloof niet in God. In het Hindoeïsme bestaan meer dan tienduizend goden. Waar gaat dat over? Buddha ‘Elke tatoeage heeft echt bestaan. Ik geloof vertegenwoordigt liever in iemand die echt heeft geleefd en een een bepaalde levensleraar voor je kan zijn periode in mijn dan in een God waarvan zijn leven.’ bestaan niet is bewezen. De derde tatoeage is van mijn hond, a whisky colored Labrador. That’s why I called it Scotch. Ik ging naar een vriend die een stuk of wat welpen had. Toen ik er een mocht uitkiezen, kwam Scotch naar me toe gelopen. Toen ik naar het buitenland ging, was hij nog geen jaar oud. Ik ben nu al twee jaar weg en ik mis hem. Vandaar de tattoo. Die heb ik hier in Arnhem laten zetten. Mijn ouders zijn wel relaxed met mijn tattoos. Best opmerkelijk. Als ik terug ga naar India, krijg ik hier vast wel wat over te horen van andere mensen. Tatoeages zijn allesbehalve populair in India. Ik denk dat ik volgend jaar weer een nieuwe tattoo laat zetten. Het zou ook morgen kunnen gebeuren, maar ik wacht op een goede reden om er een te laten zetten. Natuurlijk is het niet echt plezierig om een tattoo te laten zetten. Having a tattoo means pain. The reward comes later.’

Pathologische Esthetica. normaal of abnormaal? Sloopkogel in je kop. Valorisatie. Psychische problemen. Belangrijke

Recommend Documents