geen luxe cruise, maar het echte zeemansleven!
Participanten op reis met ms Merwedijk en ms Veersedijk vijf meevaar-ervaringen U heeft van ons nog een meevaarverslag tegoed dat de vorige keer niet geplaatst werd, een spannend verhaal over weer en wijzigingen. Daarna volgen vier verslagen waaruit duidelijk bewondering spreekt voor techniek en mensenwerk in de containerscheepvaart.
Op zee met de Merwedijk... Zwaar weer en ijs gewenst Gezien het weerbeeld en de bestemmingen van de Merwedijk leek het helemaal goed te komen met mijn wens om te varen met zwaar weer en in het ijs! Op 7 december 2007 rijden Thomas en ik naar Hamburg. Omdat we tijd over hebben – de Merwedijk zal er niet om 15.00 uur maar om 20.00 uur aankomen- bezoeken we het zeemanshuis, een perfecte, voornamelijk door vrijwilligers gerunde locatie voor zeelieden. We eten en drinken wat, en spelen poolbiljart. Dan laten we ons op de afgesproken tijd afzetten bij… een schip van J.R. Shipping? Dat is toch de concurrent? De chauffeur van de shuttlebus ziet de naam Elusive en schrikt, dan maar weer terug naar het douanekantoor. Uiteindelijk is de Merwedijk er om 22.00 uur. De bemanning maakt ons wegwijs, we ontmoeten kapitein Busch en ontdekken dat we een wiek van een windmolen en apparatuur voor Saoedi Arabië aan boord hebben.
14 Newsline
Terminals en wijzigingen We zijn snel gewend aan het geluid en de trillingen wanneer we op 8 december om zes uur ’s ochtends op weg gaan naar CTA terminal. Robotkarretjes met containers rijden af en aan, kranen doen het los- en laadwerk in een hoog tempo. We vallen weer in slaap ondanks het gedreun van de motoren en slapen door de wekker heen. Kok Pedro vindt het geen probleem nog even een laat ontbijtje voor ons te maken. Helaas voor de bemanning en voor ons zit een bezoek aan Hamburg er op dit moment niet in. We krijgen te horen dat de planning voor de derde keer in 24 uur gewijzigd is door charteraar Unifeeder. De route wordt nu Aarhus-Helsinki-Hamburg. 9 December: de hele dag niks liggen doen bij de Dolphins. De storm die gisteren nog flink te keer ging, is gaan liggen en er komt een hogedrukgebied aan. Maar oké, ijsvaren kan nog steeds. Toch nog passagieren in Hamburg, helemaal in kerstsfeer. We laden containers en we wachten op nog meer containers, we gaan van de ene terminal naar de andere. En weer wijzigt Unifeeder de plannen: nu wordt het Aarhus-Gothenborg-Hamburg. Weg kans op ijs. Het is inmiddels 11 december. De motoren gaan aan. Weer wachten en laden. Het zusterschip van de Merwedijk, Sirrah, meert aan met sleepboot Hans, omdat de boegschroef kapot is. ’s Avonds varen we over de Elbe, waar we een schitterend tweemast zeilschip passeren, naar Eurogate. En ja hoor, de vijfde wijziging: AarhusGothenborg-Bremerhaven-Hamburg.
De stad in Lossen in Aarhus en dan op weg naar Gothenborg. Er is nauwelijks wind vanwege het hogedrukgebied. Het is hier tussen de rotsen door laveren, de loods die aan boord komt is geen overbodige luxe. Op 14 december kunnen we naar het centrum van Gothenborg lopen, zo’n tweeënhalf uur. Je kunt beter met de bus (lijn 32 naar Kundstrum) en de tram (naar het centrum), maar dan moet je wel Zweedse kronen bij je hebben. Wij hebben die niet, Zweden lag immers niet in de oorspronkelijke bestemming… We genieten van de mooie oude gebouwen in de stad. Noordzee bij nacht We vertrekken met vertraging en niet door het Kielerkanaal, maar boven Denemarken langs richting Bremerhaven. De nacht geeft een prachtige voorstelling van vallende sterren, binnen tien minuten is mijn wensenlijstje afgewerkt, dat moet ik dus nu gaan aanvullen. Jawel, 15 december, weer een wijziging in het vaarplan. We mogen niet aanmeren, maar moeten de hele zondag buitengaats voor anker blijven. We zullen dus pas maandag in Bremerhaven arriveren, terwijl we eigenlijk zondagnacht in Hamburg terug zouden zijn. En zo dobberen we 16 december de hele dag. Onvoorspelbaar reisschema, toch geweldige ervaring Onze laatste dag aan boord. We zien zeehondjes op het wad en maken ons op voor het afscheid. Het werk roept, het vaarschema blijft onzeker, dus willen we per taxi en hoge snelheidslijn naar Hamburg en vandaar naar huis. We geven een kerstdonatie aan de eerste stuurman voor de hele bemanning. Vreemd om te constateren dat er een soort familiegevoel is ontstaan in de afgelopen dagen. Zwaar weer? IJs? Niet gezien en niet gevoeld. Toch is deze reis een ervaring die we niet hadden willen missen. De wijzigingen liggen niet aan Navigia of aan de bemanning van de Merwedijk. Dank voor de goede voorbereiding van Navigia, dank voor alle uitleg aan ons landrotten van de kapitein en zijn bemanning. Dank aan de kok voor zijn uitstekende maaltijden. Dank aan iedereen voor de gezelligheid. Tot slot een tip voor volgende passagiers: neem een verrekijker mee en houd speling in je agenda, want niets is zo onvoorspelbaar als een reisschema. Edwin Voets ( samen met Thomas van Rijn) Newsline 15
Langs de kust met de Veersedijk Ons vertrek Na een telefonische uitnodiging en een korte briefing van Jan Cremer reizen we af naar de ‘Veersedijk’, die komend vanuit Antwerpen afmeerde in de Prins Willem Alexanderhaven te Rotterdam. Begeleid door de beveiliging melden we ons rond de middag van de 2de april aan boord, waar we ontvangen worden door Kapitein Sluman en zijn bemanning. Veel te zien Aan wal en aan boord is er meteen al van alles te zien, want kort na onze aankomst wordt begonnen met het lossen en laden van containers van diverse afmetingen en gewichten. De bemanning controleert alle gegevens nauwkeurig vanwege de stabiliteit van het schip in havens en op zee. Als leek zie je de verschillen niet, maar ze zijn er wel degelijk. Vroeger helde het schip meestal tijdens het lossen en laden, maar een speciale ‘antislingering’ op de ‘Veersedijk’ brengt de slingering in de havens tot een minimum terug. Dat scheelt een stuk in comfort aan boord! Futuristisch lossen en laden Nog diezelfde dag varen we naar de enorm grote ECT Delta Terminal op de Maasvlakte tegenover Hoek van Holland. Deze relatief korte reis verschaft ons een ander beeld van Schiedam, Pernis, Vlaardingen, Maassluis, Rozenburg en Hoek van Holland, dan we vanaf de wal kenden. Prachtige, zonnige plaatjes. Ook daar lossen en laden. Het maakt een futuristische indruk. Alles gaat van en naar de gigantische kranen met onbemande, via een ondergronds netwerk gestuurde voertuigen, centraal gecontroleerd door een specialistisch opgeleide bemanning. De zee op, op weg naar Gothenburg. Mist, deining en aan wal Het zicht is heel beperkt, er valt niet meer dan contouren waar te nemen van de Nederlandse en Deense kustplaatsen. Er is een flinke deining, waar wij als landrotten niet aan gewend zijn. Onze loods in Gothenburg was eigenlijk bedoeld voor een megacontainerschip, maar dat lag doelloos in het water door een black-out van alle systemen. Dus komt hij voor ons in actie. Het zwembad en de bekende Scandinavische sauna in het Zeemanshuis zorgen voor een heerlijke ervaring in de haven.
16 Newsline
De mooiste route Via Helsingborg in Zweden gaat onze reis over een kalme zee, met daarop veel zon, richting Kopenhagen. We genieten van de fantastische vergezichten. Kopenhagen is onze laatste Scandinavische haven. Voor de terugreis naar Antwerpen kan de kapitein kiezen: om Denemarken (langer op zee) of door het Kielerkanaal (minder praktisch, maar korter op zee). De veiligheid van schip, lading en bemanning, bepalen in zo’n geval de keuze. Denk aan al die hoog opgestapelde, lege containers! De weersvooruitzichten zijn goed, dus wordt besloten om terug om Noord Denemarken te varen. We krijgen weer andere, mooie kustlijnen te zien. Vlak langs de kust Op 7 april om ca. 10.00 uur komt de zeereis ten einde bij het loodsstation van Vlissingen. Daar komt de loods aan boord die ons via de Schelde naar Antwerpen zal begeleiden. Op heel korte afstand passeren we het strand van Vlissingen - nog zonder strandhutten - en de stad zelf, een bijzonder gezicht. Langs Terneuzen, langs kleine dorpjes, waaronder het ‘spookdorpje’ Doel met z´n karakteristieke binnenhaventje dat moet verdwijnen voor nieuwe havens, varen we naar het grote nieuwe Deurganckdok. Dat ligt een heel eind van de stad Antwerpen. Opnieuw lossen en laden en de volgende ochtend vertrekken we. Terug richting Vlissingen en door naar Rotterdam. Goed werk! Wat indruk op ons heeft gemaakt is de vaardigheid van de kapitein en zijn bemanning. Zij meren en ontmeren de ‘Veersedijk’ altijd zonder hulp van sleepboten en leveren het schip met de containers steeds veilig en op tijd op de bestemming van de reder en de charteraar. Wij denken nog vaak aan allen die we hebben ontmoet en zeggen van harte: “Veersedijk’, behouden vaart! Familie Schuilenburg
Acht dagen op de Merwedijk Eerste indrukken Wanneer we op 14 juli aankomen bij de Eurogate, is er al veel bedrijvigheid. We maken kennis met de kapitein en met de eerste stuurman. We varen naar Hamburg. Wat een prachtig gezicht, dat lossen en laden in de haven van Hamburg. Inmiddels hebben we ook kennis gemaakt met de vrouw van de kapitein, die al zestien jaar met haar man meevaart. 's Nachts varen we met een loods en twee roergangers door het Kielerkanaal. Dankzij het vakkundige werk van de kapitein en de rest van de bemanning kunnen wij goed slapen, maar… we moeten er op tijd weer uit, het zeemansleven staat nooit stil. Uitleg en alarm Vaak zijn we te vinden op de brug waar we uitleg krijgen van kapitein Thijs Swart. We bewonderen de enorme machinekamer met de Russische machinist die gelukkig goed Engels spreekt. Het is er brandschoon en de achtcylinder motor dendert er lustig op los. Bij economisch varen gebruikt de motor ongeveer 1200 l. olie per uur. Vanwege het lawaai hebben we oorbeschermers nodig. Met stuurman Geertjaap gaan we over het dek naar de punt van het schip. Op het dek kun je goed zien hoe de containers gestapeld en vergrendeld zijn. Omdat er nieuwe bemanningsleden en stagairs
aan boord zijn, gaat om vier uur ’s middags het alarm voor een reddingsoefening. Reddingsvesten controleren, reddingsboten gebruiken, bij brand handelen: we leren het allemaal. Samen met de crew zitten we dubbelgevouwen in de reddingsboot, dat is lachen! Wind mee Elke dag is een zonnige dag, met elke avond een schitterende zonsondergang. De hele reis hebben we de wind al mee. Het is windkracht 3 à 4 en omdat we ook ongeveer met die snelheid varen, voel je de wind bijna niet. We zijn dan ook niet van de buitenbrug weg te slaan. Op naar Hamina in Finland. 's Morgens om 6 uur begint daar het lossen. Prachtig om te zien dat in het ruim nog drie lagen hoog containers staan, die er allemaal uitgaan. Ongeveer de helft van de vracht wordt hier gelost. Het meeste is bestemd voor Rusland en wordt met vrachtwagens verder vervoerd. We gaan nog even het haventerrein op, waar allemaal nieuwe Subaru auto's en nieuwe Mack trucs staan. 's Middags varen we langs de vele schitterende eilandjes naar Helsinki.
Newsline 17
Passagieren in Helsinki Het is zaterdag en we krijgen een dagje ‘vrij’ om Helsinki te bezoeken. Dus vroeg op en met de benenwagen naar Helsinki, gewapend met een stadsplattegrond en aanwijzingen van het kapiteinsechtpaar. Het is een klein uurtje lopen naar de binnenstad, waar het druk en gezellig is. We bezoeken de markt in de stadshaven. Echt de moeite waard! De zon gaat bloedrood onder en doet ons denken aan het strand in Fort Meyers in Florida. Net als we daar deden, klappen we ook nu met z’n allen in onze handen voor zoveel schoonheid Toch nog even ‘zwaar weer’ Een onweersbuitje dient zich aan, maar het wordt al gauw weer droog en rustig. Deze keer varen we overdag door het Kielerkanaal, wat een uitzicht vanaf de hoge brug! Dan maken we op een stukje open zee tussen de Elbe en de Weser nog even windkracht zeven mee. Het gaat hevig tekeer en ook dat is genieten. Een beetje van ons 's Avonds laat komen we aan in Bremerhaven. 's Morgens om vijf uur begint de motor weer te draaien. We gaan snel naar boven om de haven nog even te filmen. Volgens de loods is dit met z’n 5 kilometer de langste kade van de wereld. We hebben nog een prachtige vaart over de Elbe. Even voor Hamburg vliegt een Airbus 380 vlak voor onze neus langs en in de haven van Hamburg passeren we de WMS Groningen, waarvan wij voor een heel klein stukje mede-eigenaar zijn. In de namiddag zouden we afscheid moeten nemen van het schip en zijn bemanning, maar de taxi-chauffeur voorspelt ons minstens twee uur file. We blijven nog een nacht aan boord. De volgende morgen moeten we toch echt afscheid nemen. Mevrouw Inge Swart rijdt met ons terug naar Nederland. Onvergetelijke reis Wat een fantastische reis: prachtig weer, vriendelijke bemanning, een prima Oekraïense kok en mooie anekdotes van de kapitein. Dank aan Navigia, die deze reisjes mogelijk maakt voor participanten. We raden iedereen zo’n reis aan en wat ons betreft… voor herhaling vatbaar! Jaap en Anneke Faber
18 Newsline
Een rondje met de Veersedijk Hartelijke ontvangst Op 29 juli rond het middaguur stappen mijn partner en ik in Rotterdam aan boord van de Veersedijk. Bemanningsleden staan al klaar om onze koffers naar de hut te brengen en ons bij kapitein Jurjen Sluman te brengen. We worden bijzonder hartelijk ontvangen. Onze hut is een aangename verrassing, ruim en keurig verzorgd. De twijfelaar die in de documentatie staat aangekondigd, blijkt toch nog een bescheiden tweepersoonsbed te zijn! Op de brug geeft de kapitein ons uitleg over het verloop van de reis. We gaan een rondje maken: via Gothenburg naar Helsingborg in Zweden, vervolgens naar Kopenhagen en daarna via Antwerpen terug naar Rotterdam. Het gaat om de vracht Al gauw merken we dat we op een schip zitten waar alles om de vracht draait. Op het laatst zijn er wijzigingen in de hoeveelheden te laden en te lossen containers. Niemand weet trouwens wat erin zit, behalve wanneer het om gevaarlijke lading gaat. We vertrekken daarom niet ’s avonds om een uur of zes, maar vele uren later. Bij aankomst blijkt er op de Maasvlakte toch nog geen plek voor de Veersedijk te zijn. Aanleggen bij een wachtplek dus. Om een lang verhaal kort te maken: pas na bijna twee dagen varen we uit. Wachten loont en beloont Maar toch: geen moment vervelen we ons tijdens het wachten. De gastvrijheid, de verhalen en de humor van de kapitein zorgen daar wel voor. Dankzij de open communicatie zal deze reis voor ons een feestje worden. We kunnen het schip verkennen, met de bemanning praten, de machinekamer bezoeken. Veel tijd brengen we op de brug door, we kijken hoe loodsen onder moeilijke omstandigheden aan en van boord komen, hoe de kapitein in alle rust zijn schip manoeuvreert. We leren hoe het werkt op radar te varen en ’s nachts kijken we naar de sterren. Samen staan we op het voorschip te genieten van de wind, de golven en het geruis van het water dat bij de boeg opspat en langs het schip stroomt.
Van drill tot sauna Op onze eerste vaardag hebben wij het genoegen mee doen aan de ‘drill’. Een maandelijkse sloepenrol-oefening, ook voor passagiers. Met zwemvest en helm worden we na het alarm bij de reddingsshuttle verwacht. Het met zijn allen daarin plaatsnemen is een nogal benauwende ervaring, maar zorgt ook voor meer contact met de bemanning. Later in de week zal dit leuke gesprekken en mooie foto’s opleveren. Een prachtige zonnige zeereis van ruim een dag brengt ons in Gothenburg. Met de kapitein en een aantal bemanningsleden gaan we naar het plaatselijke zeemanshuis. Lekker je benen weer eens strekken, wat zwemmen en van de sauna genieten.
De techniek van de Veersedijk
Behouden thuis Van Helsingborg, een aardige kleine haven, steken we over naar Kopenhagen. We meren af bij de Sirrah, een van de zusterschepen van de Veersedijk. Omdat we iets op het schema achterlopen, gaat onze terugtocht via het Kielerkanaal, ook een bijzondere belevenis. In buiig weer koersen we naar Antwerpen. Weer lossen en laden, het gaat tenslotte om de vracht… rond middernacht vertrekken we naar de ECT home terminal, waar we op 5 augustus rond een uur of tien arriveren. Ons rondje is gevaren. Met ietwat verweekte spieren zijn we na een week weer terug in Rotterdam. Een geweldige reis. Onze dank gaat uit naar de gastvrije kapitein, de kok die twee keer per dag een heerlijke warme maaltijd bereidde en de open en vriendelijke bemanningsleden.
Bijzondere bemanning Onze Nederlandse kapitein ziet eruit als een Viking, met lang blond golvend haar en bijpassend postuur. Twee Filippijnse stagiairs, een jongen en een meisje, reiken nog niet tot zijn schouders! Ze zijn vergeleken met de Europese bemanning zo klein dat ze bij het aflezen van de ‘repeaters’, een soort hulpkompassen op de brugvleugels, een zetje nodig hebben. Ook de matrozen komen van de Filippijnen. De officieren, het brugen machinekamerpersoneel is Russisch of Oekraïens. Niet erg spraakzaam zijn ze, maar zeer vriendelijk en prettig in de omgang. Of we wel weten dat Shakespeare zijn Hamlet lokaliseerde in het machtige kasteel Kronborg, dat we goed kunnen zien. Weet u zoiets van Russische schrijvers? Wij niet!
Joep C. de Jong en Hanne Wagemaker
De koffers gepakt Het definitieve telefoontje van Jan Cremer, met de aankomsttijd van het schip ms Veersedijk in Rotterdam. We pakken onze koffers. Buiten is het bar en boos: noodweer in het oosten van het land en stormwaarschuwing voor de kuststreek, tot windkracht 8. Onze reis is al eens afgelast, in december, toen tot opluchting van mijn vrouw. Nu zijn de vooruitzichten gunstig, en wij vol goede moed. De geplande route, van 25 juni tot 1 juli: Rotterdam, Gothenborg, Kopenhagen, Antwerpen, Rotterdam. Helsingborg kwam er later nog bij. Heen en terug door het Skagerrak.
Very nice We lopen één dag in op de reistijd en dit maakt de vertraging van de stormachtige week ervoor weer wat goed. Iedereen is toen een beetje zeeziek geweest, dus schaamde je je niet als je bleek zag en geen zin had in eten. De Filippijnse kok serveert tweemaal daags een warme maaltijd. Het contact met hem: “Coffee sir? Coffee mam?” “Yes please!”
Newsline 19
Maar zaterdag toch een gesprek: “Tomorrow Sunday” en dus zelfgebakken dikke plakken (beetje droge) cake en ijs. “Very nice”, maar dan: of we op de vergadering van Navigia willen vragen of zijn broer ook mag varen op een van hun schepen. Hè? Mijn vrouw fluistert - onzichtbaar zoals een buikspreker doet - “owners cabin”. Bij deze dus, dit graag op de agenda. Een kaping? Opgestapt in de ECT-home haven in Rotterdam varen we naar de Maasvlakte om bij te laden. Natuurlijk staan we op de brug. De loods wijst ons op alle markante punten. Via de marifoon volgt een discussie met een pont: “Kan de Veerdijk (zoals iedereen ons aanroept) niet wat sneller varen en iets bijsturen zodat de pont alvast kan afvaren?” Antwoord op z’n Rotterdams: “Pontbaas, zijn de regels hier sinds gisteren gewijzigd soms? Over”. Geen reactie. We varen rustig verder. Maar dat ‘rustig’ is betrekkelijk. Totaal onverwacht komen van achteren met hoge snelheid twee Zodiacs aanvaren, met hun sterke motoren planeren ze over onze hekgolven. In iedere boot acht identieke zwarte figuren waarvan je alleen de ovale witte gezichten kan zien. Langszij, bakboord/stuurboord, gaan de enterladders over de gangboorden en in no time staan overal op het dek sinistere, dreigende mannen tegenover de bemanning. Zo wordt een schip dus gekaapt. Maar gelukkig varen we niet voor de kust van Somalië en wappert op de boten de Nederlandse vlag. “Oh ja”, zegt de loods, “de marine vroeg of ze de Veersedijk mochten gebruiken voor de oefening Verdacht Schip Bezetten….”. Als ze afvaren zwaai ik even. No respons, maar als mijn vrouw haar hand opsteekt, wordt er teruggezwaaid. Het zijn me de stoere jongens wel. Voetbal… Het bijladen op de Maasvlakte gaat vlot. Over containerhandling valt veel te zeggen maar ik houd het kort: gigantisch. Na het Skagerrak varen we Gotenborg binnen. Zoals bijna overal, loods aan boord, loods van boord, maar de kapitein legt uiteindelijk het schip steeds zelf aan de wal, met al of niet draaien in de havenkom. Het gaat zoals egeltjes paren: zeer voorzichtig. Als ik weer in de hut kom zegt mijn vrouw “Er is iets met Siemens”. Ze vragen of ik mee ga, busje komt zo. Ik ben altijd voor alles in, dus: zes Veersedijkers in een Volkswagenbusje gepropt, op naar Seamanshouse. Nog even een Nederlandse kapitein en eerste officier van een collega rederij er-
20 Newsline
bij instouwen en daar gaan we. Gespreksonderwerp? Voetbal! Fitness en sauna En dan, geweldig! Een groot recreatiecomplex: receptie, bar/restaurant, gratis gebruik van internet, indoor zwembad, biljartzaal, kegelbanen, fitnessruimte, sauna. Alles gesponsord door een grote Zweedse ferry maatschappij. Daar sta je dan, bij de balie. Where're you from, what's your name, which ship? Gratis setje(s) kleding voor sauna, fitness en zwemmen. Ontspannen genieten en op tijd brengt de vriendelijke seamans-house moeder je weer terug naar het schip. No collision, sir In Kopenhagen mag de kapitein zowaar zonder loods binnen lopen. Zelfs met de goede kijkers aan boord is de ‘Lille Havfrue’ niet te zien. Brouwerij Carlsberg, die het beeldje gesponsord heeft, hield het precies volgens het spookje van Andersen klein, héél klein. 's Avonds op de brug. De stagiairs doen de wacht, vier uur op vier uur af. Koers uitzetten, uitkijken, radar aflezen. Grote ferry's op tegenkoers. De kapitein: “What will happen?” “Collision, Sir”. “So what to do?” Kijkers, radar erbij. Schip identificeren, een grote jongen. Koers vergelijken, snelheid aflezen, koers veranderen, passeerafstand bepalen. Ondertussen de kapitein: “Wat is dat vage witte lichtje, rechts voor?” Tja, geen radarecho maar wel een haast onzichtbaar rood schijnsel, z'n bakboord dus. “Fisherman”. “Sir, no collision”. Later op de Noordzee, moeten ze handbesturing leren. Roeruitslag, kompas koers, GPS, kleine uitslagen. Als ik achter ons kijk, vrees ik voor een alcoholcontrole door de kustwacht. De kapitein zegt in het Nederlands tegen mij: “Wacht maar een kwartier en kijk dan nog eens, ik heb het ook zo geleerd. Deze mensen moeten binnenkort op aanwijzingen van een loods een rivier opvaren. Straks zijn het de officieren op de Damsterdijk serie!” Machinekamer en woonhuis De machinekamer is meer iets voor mij dan voor mijn vrouw. De eerste officier beantwoordt al mijn vragen vriendelijk. Als ik er zelf niet uitkom met het aflezen van de computer en de meters in de controlroom, legt hij me alles uit. Hij gebruikt daarbij de vergelijking met mijn automotor. Als ik zijn motor in mijn huis zou zetten zou ik echter wel moeten verbouwen. Kijk maar.
“Neem een ruim woonhuis met een breedte van zo'n 25
condensors, (we hoeven geen dubieus drinkwater in te
meter. Zet op de benedenverdieping de MAK 43 acht ci-
nemen, maar maken het zelf uit zeewater), hydraulische
linder dieselmotor ter grootte van twee volkswagenbusjes.
pompen, persluchtcilinders om de motor te starten en
Vermogen: 7200 kilowatt. De automotor heeft zo'n 81 kW
honderden meters pijpleidingen in allerlei diameters. Waar
(110 pk). Onze Veersedijk van 700 Teu heeft ook een tur-
gaat welke leiding naar toe? Nadenken en voelen, warm
bo, “Kompressor” zoals Mercedes zo mooi achter op zijn
of koud? Om een indruk te krijgen van de stuwkracht van
auto’s zet. Onze turbo is twee bij één meter en duwt er 2,5
de motor, kun je het beste op het achterschip even naar
keer zoveel lucht mee in de cilinders dan Mercedes. Het
beneden kijken naar het schroefwater...
toerental van de MAK is continu 500 omwentelingen per minuut, maar wordt door een versnellingsbak (in dit geval vertragingsbak) teruggebracht tot ongeveer 150 schroefomwentelingen.
Wat een geluk dat wij in ons woonhuis, noch onze auto, de inhoud van een hele machinekamer hoeven te bergen!
De snelheid wordt geregeld door de stand van de schroefbladen. Schroefasbreuk? Nou nee, met een diameter van zo'n 40 cm is dat niet waarschijnlijk. Cilinderprobleem? Kan, maar op reserve staan klaar: een zuigerstang van zo'n 1.80 m. dijbeen dik, een reserve cilindervoering, een zuiger ongeveer 40 cm doorsnee, een cilinderkop en passend gereedschap. Vervanging op zee. Montage en demontage zoals op een garagerekening staat: 10 uur met APK gratis. De bovenverdieping van uw huis. Hier staan de hulpgeneratoren: grote diesels die stroom opwekken als het schip in de haven ligt of als de hoofdmotor uitvalt.
Niet uitgepraat Over onze reis valt nog veel meer te vertellen: de lengte en breedte van de Schelde, het voor anker liggen voor de Nieuwe Waterweg tussen zo'n dertig andere schepen, de stranden van Jutland die je kunt zien en waar je met je auto kunt rijden. Het ronden van Vlissingen en Domburg waar je badgasten kunt zien lopen. Ik kan nog uren doorgaan, maar dit verslag moet stoppen. Sta ik alweer onderaan op de lijst voor een volgende trip?
Het huis is nu al praktisch vol. Als het schip vaart, gaat de stroomvoorziening via de generator (zeg maar dynamo)
Jan en Hennie Naber
die meedraait op de hoofdas van de MAK. Tenslotte gebruiken ook de koelcontainers stroom. Voor de rest wordt alle ruimte in beslag genomen door oliekoelers, filters, brandstof verwarmers, centrifuges, drinkwater
Newsline 21
